νοιώθω ότι έχω χάσει τον εαυτό μου

[νανσυ2]

παλι χριστινα μου δινεις την εντυπωση οτι δεν ακους,δε διαβαζεις αυτα που λεμε με σκοπο να αλλαξεις κατι,να μαθεις ισως κατι κ να προχωρησεις

σταματα να μιζεριαζεις!!!!!διαβασε σε παρακαλω παλι το προηγουμενο μεγαλο ποστ μου

σχολιασε κατι απο οσα διαβαζεις,αρχισε να αλλαζεις το τροπο σκεψης σου

[Niki81]

Χριστινα εγω ψυχολογος δεν ειμαι οποτε οσα θα σου πω μπορει να ειναι και λαθος...απο την αλλη απο αυτα που γραφεις ειμαστε σαφεστατα οι 2 μας 2 χαρακτηρες τελειως διαφορετικοι...αντιθετοι θα ελεγα οποτε ισως κρινω λαθος.θα σου πω ομως τι διακρινω απο οσα λες.

 

Εχεις την ταση να θυματοποιεις τον εαυτο σου.Λες οτι δεν γραφεις καποια πραγματα προσπαθωντας να βρεις δικαιολογιες ή αλλοθι...ομως στην ουσια αυτο κανεις.θεωρεις τον εαυτο σου θυμα...του αντρα σου...του γκομενου...του χαρακτηρα σου...του εαυτου σου του ιδιου.Υποθετω ετσι ησουν παντα ως χαρακτηρας εξου και η χαμηλη αυτοεκτιμηση που λες και ξαναλες.Ενας ανθρωπος που θεωρει τον εαυτο του μονιμως θυμα δεν γινεται να εχει υψηλη αυτοεκτιμηση.Ομως Χριστινα μεγαλωσες...εγινες μαμα...εχεις ενα παιδι στα χερια σου η ανατροφη του οποιου εξαρταται απο εσενα και μονο.Πρεπει να πατησεις στα ποδια σου...να κοιταξεις τον εαυτο σουστον καθρεφτη...να διαχωρισεις που φταινε οι αλλοι και που φταις εσυ και να σταματησεις να κρινεις τις πραξεις σου μεσω της συμπεριφορας των αλλων.

 

Ο αντρας σου σε πληγωσε....σε απατησε...σε απομακρυνε...εβαλε τη δουλεια του πανω απο εσενα.Και ολα αυτα Χριστινα τωρα τα κανεις εσυ σε αυτον...μονο που δε τα κανεις για μια δουλεια αλλα για εναν αλλον αντρα.

Το βλεπεις αυτο?Τοβλεπεις οτι οσα κατηγορεις τα κανεις εσυ η ιδια?Γιατι μου δινεις την εντυπωση πως τα λαθη τα βλεπεις στους αλλους αλλα δε τα διακρνεις οταν τα κανεις εσυ η ιδια.

 

Λες οτι εχεις ανεχτει τοσα απο τον αντρα σου και απο το γκομενο για να μην εισαι μονη σου.Τι ειναι αυτα που ανεχτηκες δλδ?

 

 

Δεν εισαι η μονη Χριστινα που θελεις να εισαι επιθυμητη...ολες το θελουμε...ολες θελουμε την επιβεβαιωση του αντρα μας...ολες ζηλευουμε...ολες προσπαθουμε...ολες παλευουμε.Αν πιστευεις οτι εχεις προβλημα ζηλειας...ζηλειας που δε μπορεις να διαχειριστεις και σε τρωει τοτε αυτο ειναι προβλημα δκο σου...ειναι κατι που πρεπει να λυσεις εσυ ισως με τη βοηθεια καποιου ειδικου....δεν ειναι κατι που στο προκαλουν οι αντρες.

 

Ξεκινας ενα θεμα εξιστορωντας μια ιστορια στην οποια δεν εισαι τοθυμα αλλα ο θυτης...μαλιστα την αφηγησε τοσο ειλικρινα και ωμα λες και δε βλεπεις οτι εισαι ο θυτης...Μετα απο αρκετες σελιδες και αρκετες σκληρες γνωμες αναμσα τους και η δικη μου που προσπαθουμε να σου δωσουμε να καταλαβεις οτι εισαι ο θυτης και οτι πας να καταστρεψεις την οικογενεια σου αλλαζεις και αρχιζεις να εξιστορεις μια σωρια σκεψεων μεσα απο τις ποιες και παλι παρουσιαζεις τον εαυτο σου ως θυμα.Και το θεμα δεν ειναι τι λες σε εμας...το θεμα ειναι τι λες στον εαυτο σου.Γιατι εχεις πεισει τον εαυτο σου οτι εισαι ενα μονιμο θυμα?

 

Στη ζωη Χριστινα οφειλουμε να κανουμε συνειδητες επιλογες...να τις υποστηριζουμε και να αναλαμβανουμε τις συνεπειες των πραξεων μας.Ηταν επιλογη σου να μπλεξεις σε αυτη την ιστορια...ηταν επιλογη σου να κοροιδευεις τον αντρας σου 2 χρονια τωρα...ηταν επιλογη σου να εισαι η τριτη που μπηκες μεσα σε μια αλλη οικογενεια...και ειναι επιλογη σου το αν θα συνεχισεις η οχι.

 

θεωρω σαφεστατα οτι χρειαζεσαι τ βοηθεια ψυχολογου για να σε βοηθησει να σταματησεις αυτη τη συμπεριφορα θυματοποιησης.Γιατι νομιζω τραγικοποιεις καταστασεις.

[rosaki]

Χρηστινάκι θα συμφωνήσω με τα κορίτσια περί θυματοποίησης. οι τρόποι να δεις τα πράγματα είναι δύο:ο πρώτος της θυματοποίησης -που έχεις ακολουθήσει κιόλας - και ο δεύτερος της επιλογής.

Δηλαδή να δεις την ιστορία της ζωής σου σαν σειρά από επιλογές. επέλεξες να είσαι με τον άντρα σου, επέλεξες να τον στηρίξεις όταν περνούσε άσχημα - ακόμη και αν σου φαινόταν άδικο για τη σχέση σου- επέλεξες να΄βρεθείς και με έναν άλλο άντρα.

όλες μέσα στις σχέσεις μας έχουμε κάνει συμβιβασμούς. φαντάζομαι, όλες έχουμε δώσει τόπο στην οργή σε πράγματα που δεν μας άρεσαν. αλλά το σταματήσαμε εκεί.εσύ εσωτερικεύεις οποιαδήποτε παραχώρηση, συμβιβασμό, για να νιώσεις θύμα και να πληγώσεις τον εαυτό σου. ΄κάποιες φορές είσαι σαν ένα μικρό κοριτσάκι που αν οι άλλοι του χαλάσουν το χατήρι πιστεύει ότι απλά δεν το αγαπάνε.

 

Από την άλλη η συμπεριφορά σου έχει κάτι το αντιφατικό. ενώ λες ότι είσαι ανασφαλής και ανέχεσαι, εγώ βλέπω μια γυναίκα που πιστεύει ότι της αξίζουν πολλά και τα θέλει, απλά όταν δεν τα παίρνει της γυρίζει όλο αυτό σε μιζέρια.

 

όλες ρε Χρηστίνα είμαστε σε μια ανασφάλεια αν αρέσουμε. όλες συγκρινόμαστε η μοναδική νομίζεις ότι είσαι? έρχεται καλοκαίρι και ξέρεις τι τρόμος με πιάνει που θα βγω στην παραλία μετά τη γέννα με ένα σώμα που δεν έχει επανέλθει? (κορίτσια θα ανοίξω και τόπικ κυτταρίτιδα, να αλληλουποστηριχτούμε).

 

καταλαβαίνω ότι θες να ξεμπλέξεις.καταλαβαίνω ότι θέλεις από μας μια γνώμη για όλο αυτό. η απειρία σου στις σχέσεις σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν μπορείς να εκτιμήσεις/αξιολογήσεις το είδος της σχέσης που είχες με τον εραστή σου.οκ, εγώ είμαι διαθέσιμη να το συζητήσουμε και αυτό, να σε βοηθήσουμε να το κλείσεις το κεφάλαιο, όπως λές. αλλά όχι με όρους θυματοποίησης....

 

Υ.Γ: μεταξύ μας πάντως Χρηστίνα εγώ βλέπω ότι 2 άντρες υψηλού μορφωτικού επιπεδου, γοητευτικοί να είναι στη ζωή σου. δεν το έχουν ζήσει πολλές αυτό,οπότε όχι καλή μου θύμα δεν είσαι.

[xristinaki75]

ναι, ίσως έχετε δίκιο, ίσως αυτή η συμπεριφορά θυματοποίησης να είναι τελικά δική μου επιλογή για να αποφεύγω κάθε φορά τις συνέπειες των επιλογών μου, ή την αδυναμία μου να πάρω αποφάσεις.δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι.

αλλά από την άλλη πιστεύω ότι επειδή ο άνθρωπος είναι ζώο κοινωνικό, η εικόνα που δημιουργεί για τον εαυτό του, είναι η εικόνα που εισπράττει από τους άλλους. δεν είναι κλεισμένος σε μια γυάλα και αποφασίζει μόνος του, αν είναι όμορφος, έξυπνος ή επιθυμητός. θέλω να πω, πως αν στη ζωή σου έχεις εισπράξει όχι θετικά σήματα σχετικά με τα παραπάνω είναι λογικό να γεννηθούν και ανασφάλειες και κόμπλεξ.

[νανσυ2]

κανεις λαθος χριστινα

η εικονα που εχουμε εμεις για τον εαυτο μας,την δημιουργουμε μονοι μας,δεν εξαρταται απο τους αλλους

αν δλδ σου ελεγαν οτι δεν εισαι αρκετα εξυπνη,θα το δεχοσουν επειδη ειναι η εικονα που εχουν οι αλλοι για σενα?

θελω να πω,οτι αν εσυ θεωρεις οτι δεν εισαι,αυτο εκλαμβανουν κ οι αλλοι,φαυλος κυκλος κ αυτο ισχυει κ με ολα τα υπολοιπα

ναι,οκ,αν σου λενε συνεχεια ποσο ομορφη εισαι,κολακευεσαι

αλλα δεν ειναι το σωστο να βλεπεις τον εαυτο σου μεσα απο τους αλλους

εσυ,ξεροντας τον εαυτο σου κ τις δυνατοτητες σου,κρινεις

αν πχ εχεις 20παραπανω κιλα,δε μπορεις να πιστευεις οτι εισαι κορμαρα

ακομα κ αν οι αλλοι σου λενε οτι εχεις ωραιο σωμα,καταλαβαινεις τι εννοω?

αν παλι εισαι κορμαρα κ οι αλλοι σου βρισκουν ελαττωματα,παλι δε μπορεις να πιστευεις οτι εχεις επειδη δεν εχεις το τελειο,αψεγαδιαστι σωμα

γνωριζοντας κ αποδεχοντας τον εαυτο σου,καταλαβαινεις τη διαφορα

σκεψου κ κατι αλλο...αν αυριο καποιος πει στο παιδι σου οτι δεν ειναι αρκετα εξυπνο γιατι δεν ελυσε σωστα μια ασκηση,κ σου ελεγε το παιδι σου,οτι εχουν δικιο,θα σου αρεσε?τι θα του ελεγες?

συμφωνω ομως οτι οι αλλοι μπορουν να μας επηρεασουν στο τροπο που βλεπουμε τον εαυτο μας,κ αυτο γιατι εμεις οι ιδιοι δεν πιστευουμε αρκετα σε αυτον,εξου κ τα κομπλεξ

σου ειπα να διαβασεις καποια βιβλια αυτοεκτιμησης,θα σε βοηθησουν

δεν απαντησες για το αν θα σε ενδιεφερε η ιδεα του ψυχολογου

[νανσυ2]

ισως αυτο που σου ειπε ο αντρα σου να μην ειναι κ τοσο εξω απο την πραγματικοτητα

αν τα λαβω ολα μαζι,μαλλον χριστινα μου δεν ειναι....

λες οτι εκεινος περναει μια φαση αυταρεσκειας...μηπως να το ακολουθουσες κ συ?

ξερεις δεν ειναι κακο...προσπαθει να φτιαξει μονος του το πλανο της ευτυχιας του,κ σεις το συμπληρωνεται...ετσι πρεπει να ειναι

εσυ,περιμενεις να σε κανουν ευτυχισμενοι οι αλλοι,κ οταν δεν γινεται απογοητευεσαι

αρχισε να κοιτας τον εαυτο σου,να κανεις πραγματα για σενα,που σε κανουν να νιωθεις καλα,ο,τι κ να ειναι

[xristinaki75]

υπάρχουν πράγματα για σας που τα βάζετε πάνω από όλους?δεν μιλάω βέβαια για τα παιδιά σας, αλλά για ανάγκες σας. που να λέτε τώρα θα κάνω αυτό και ας χαθεί ο κόσμος. εγώ το ζηλεύω αυτό γιατί δεν μπορώ να το κάνω. π.χ βλέπω ότι ο άντρας μου κυνήγησε το όνειρό του, και είναι διατεθειμένος να στερηθεί την οικογένειά του για να κάνει αυτό που έχει πάθος. δεν ξέρω αν οι γυναίκες λειτουργούμε έτσι...

[goody]

Εγω ειμαι η goody. Οχι η goody του Νικου αλλα του εαυτου μου. Στην πορεια λοιπον της ζωης μου θα ενδιαφερθω και θα συνυπαρξω με καποιους ανθρωπους. Θα ηταν εγωιστικο να λεω συνεχεια ''εγω θα κανω αυτο και ας χαθει ο κοσμος'', πολλες φορες θα κανω υποχωρισεις και συμβιβασμους, αλλα παντα θα ειμαι η goody και το ιδανικο ειναι να μην παψω ποτε να ειμαι ο εαυτος μου, να κυνηγαω τα ονειρα μου και την ευτυχια μου. Ετσι το βλεπω εγω τουλαχιστον. Αλλιως αν σημερα ειμαι η goody πχ. του Αντρεα, εννοειται ολη μου η ευτυχια εξαρταται απο τον Αντρεα. Και αν ποτε ο Αντρεας σταματησει ενδιαφερεται δεν θα ξερω τι μου γινεται, ποια ειμαι, τι ζηταω...

[xristinaki75]

Goody μου αυτό το "είμαι ο εαυτός μου", μου ακούγεται τόσο γενικό και αφηρημένο. κάντο λίγο πιο συγκεκριμένο.

γιατί και εγώ είμαι η Χρηστίνα, που πάλεψα για τις σπουδές μου, πάλεψα για τη δουλειά μου, ενδιαφέρομαι και αγαπώ τους φίλους μου. αλλά αυτό είναι δεδομένο.

[goody]

Εννοω οτι εχω καποιες κοκκινες γραμμες και καποια περιθωρια στις κινησεις μου. Εχω μια εικονα του εαυτου μου την οποια δουλευω και ειμαι δεκτικη σε συμβουλες και αποψεις τριτων αλλα δεν θα μου πει κανεις τι ειμαι και τι δεν ειμαι, περασα το σταδιο της ανασφαλειας στην εφηβεια, τωρα θεωρω οτι μου αξιζουν καλα πραγματα και τα διεκδικω. Δεν επιτρεπω να με προσβαλουν ειτε εμεσα ειτε αμεσα, να με υποτιμουν, να μην με υπολογιζουν. Θελω να παιρνω οτι δινω. Εστω λιγο λιγοτερο γιατι ενιοτε δινω πολλα. Αλλα απαιτω να παρω.

Και ειμαι προθυμη να κανω θυσιες για να διατηρησω μια σχεση, κι εγω μετακομισα οταν παντρευτηκα και εκανα αρκετες θυσιες γενικα αλλα οχι εις βαρος του μελλοντος μου, ειχα τις καβατζες μου.

[κανίνα]

υπάρχουν πράγματα για σας που τα βάζετε πάνω από όλους?δεν μιλάω βέβαια για τα παιδιά σας, αλλά για ανάγκες σας. που να λέτε τώρα θα κάνω αυτό και ας χαθεί ο κόσμος. εγώ το ζηλεύω αυτό γιατί δεν μπορώ να το κάνω. π.χ βλέπω ότι ο άντρας μου κυνήγησε το όνειρό του, και είναι διατεθειμένος να στερηθεί την οικογένειά του για να κάνει αυτό που έχει πάθος. δεν ξέρω αν οι γυναίκες λειτουργούμε έτσι...

Εγω ειμαι η goody. Οχι η goody του Νικου αλλα του εαυτου μου. Στην πορεια λοιπον της ζωης μου θα ενδιαφερθω και θα συνυπαρξω με καποιους ανθρωπους. Θα ηταν εγωιστικο να λεω συνεχεια ''εγω θα κανω αυτο και ας χαθει ο κοσμος'', πολλες φορες θα κανω υποχωρισεις και συμβιβασμους, αλλα παντα θα ειμαι η goody και το ιδανικο ειναι να μην παψω ποτε να ειμαι ο εαυτος μου, να κυνηγαω τα ονειρα μου και την ευτυχια μου.

 

 

αυτο τα λεει ολα!

οτι κανεις οικογενεια δεν σημαινει οτι σταματας να εξελισεσαι και σε ατομικο επιπεδο!και ειδικα ενας αντρας οσο του στερεις καποιες αναγκες τοσο βλεπουν τον "γαμο" σαν φυλακη!συμφωνω με τη goody...εμεις τωρα ειδικα οταν υπαρχουν παιδια βαζουμε σε αλλη σειρα τις προτεραιοτητες μας,και ειναι λογικο μεχρι ενα σημειο!και εξαρταται σε τι βαθμο ο καθενας "κοιταει τον εαυτο του" ναι αν εσυ εισαι ολη μερα σπιτι,παιδια δουλειες κτλ και ο αντρας σου ειναι απων αυτο ειναι προβλημα!απο την αλλη δεν γινεται να ζουμε μεσα απο τους αντρες μας.....καλο ειναι να εχουμε και καποια δραστηριοτητα χωριστα για να μην βαριομαστε κιολας!και εννοειται πως παντα πρεπει να φροντιζουμε τον εαυτο μας.σε καποιους μπορει να φαινεται εγωιστικο αλλα τι να κανουμε?

[goody]

Και ενα ωραιο που λενε οι ψυχολογοι (νομιζω ο Φρουντ το ειχε πει) ειναι οτι οι ανθρωποι εχουμε 3 εαυτους, αυτο που ειμαστε, αυτο που νομιζουμε οτι ειμαστε και αυτο που νομιζουν οι αλλοι οτι ειμαστε. Αν το καλοσκεφτεις στεκει!

[xristinaki75]

αυτό που με μπερδεύει είναι οι κόκκινες γραμμές.αν αυτές είναι αντικειμενικές ή όχι. γιατί θέλω να πω, πως σε κάποια πράγματα μπορεί οι απαιτήσεις μου να φαίνονται σε τρίτους υπερβολικές και σε κάποια άλλα η συμπεριφορά μου πολύ υποχωρητική. οπότε στην πρώτη λες, "ας κάνω πίσω γιατί είμαι εκτός πραγματικότητας" και στη δεύτερη "καλά είμαι μεγάλο θύμα να ανέχομαι όταν άλλες θα είχαν πει goodbye εδώ και καιρό"

[goody]

Για αυτο απο την αρχη σου τονιζω και εγω και αλλες κοπελες οτι αντι να κοιτας την συμπεριφορα του αντρα σου ή του εραστη σου κανε ενα τσεκ στην δικη σου συμπεριφορα, δες τα δικα σου λαθη, τα δικα σου θελω.

Αν οπως λες μια ζωη συγκρινεσαι και γινεσαι ψυχολογικο ρακος απο τις δικες σου ανασφαλειες τοτε ισως να ισχυει αυτο που σου λεει ο αντρας σου και να εισαι οντως υπερβολικη στις απαιτησεις σου. Γι'αυτο πρεπει να δουλεψεις τον εαυτο σου, να ξεπερασεις σε ενα βαθμο τις ανασφαλειες σου και να βρεις τι σου φταιει. Αν αγαπας τον εαυτο σου και τον εχεις ψηλα τοτε εχεις καλυτερη εκτιμηση των συναισθηματων των αλλων. Και ταυτοχρονα δεν υπομενεις ασχημες καταστασεις. Οπως και να εχει η χαμηλη αυτοπεποιθηση δημιουργει μεγαλο προβλημα, δεν σου κανω την εξυπνη, τα εχω ζησει και απο τις δυο πλευρες.

Ως ανασφαλης εκανα παντα το κεφι των αλλων και ενιωθα ενα σκουληκακι μπροστα τους (ως τα 19 μου) και μετα στη σχεση με τον αντρα μου ο οποιος τελικα ηταν πολυ ανασφαλης το εζησα απο την αναποδη, οτι και να εκανα δεν του εφτανε, δεν πειθοταν οτι τον αγαπαω. Και επειδη δεν εκανα τα παντα κατα τη γνωμη του, δηλαδη να ισοπεδωσω πληρως τα θελω μου και τον εαυτο μου, με προδωσε. Αλλα ευτυχως ειχα δουλεψει με τον εαυτο μου, ναι μεν πληγωθηκα αλλα δεν αφησα αυτη τη συμπεριφορα του να με ορισει. Ξερω οτι δεν μου αξιζε, ξερω οτι δεν εφταιγα καταλαβαινεις τη διαφορα? Μπορει να τα λεω λιγο ακαταλαβιστικα τωρα δεν ξερω ελπιζω να βγαζετε νοημα..

Παντως η επισκεψη σε καποιον ψυχολογο πιστευω θα σε βοηθησει σε μεγαλο βαθμο να τα δεις ολα αυτα.

[νανσυ2]

μια χαρα τα λες....

[Niki81]

υπάρχουν πράγματα για σας που τα βάζετε πάνω από όλους?δεν μιλάω βέβαια για τα παιδιά σας, αλλά για ανάγκες σας. που να λέτε τώρα θα κάνω αυτό και ας χαθεί ο κόσμος. εγώ το ζηλεύω αυτό γιατί δεν μπορώ να το κάνω. π.χ βλέπω ότι ο άντρας μου κυνήγησε το όνειρό του, και είναι διατεθειμένος να στερηθεί την οικογένειά του για να κάνει αυτό που έχει πάθος. δεν ξέρω αν οι γυναίκες λειτουργούμε έτσι...

 

Μα συγγνωμη....λιγες σελιδες πιο πισω μας μιλαγες για το γκομενο και για μια εξωσυζυγικη σχεση που παρα τα οσα στραβα και ρισκα ενεχει εσυ εχεις βαλει σε προτεραιοτητα 2 χρονια τωρα...πανω απο την οικογενεια σου πανω απο τον εαυτο σου.

 

Πλακα κανεις?Τα λογια σου ερχονται σε πληρη αντιφαση με τις πραξεις σου.Στο ξαναειπα...σταματα να το παιζεις θυμα .Μου δινεις την εντυπωη πως σου αρεσει να σε λυπουνται...υστυχως ερχονται ομως οι πραξεις σου να σε διαψευσουν.

[rosaki]

έτσι είναι Χρηστίνα,και εσύ έβαλες την ανάγκη σου να είσαι ποθητή πάνω από όλους. ακόμη και πάνω από σένα. αλλά επειδή η σχέση αυτή δεν σου έδωσε ουτε χαρά, ούτε ικανοποίησε την ανάγκη σου, δεν το καταλαβαίνεις. αυτό είναι ένα ακόμη επιχείρημα για να δώσεις τέλος σε αυτή την ιστορία.

 

εγώ πιστεύω ότι τα όρια χάνονται, όταν μια κατάσταση σε επηρεάζει σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις στους υπόλοιπους ρόλους. ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να πατάς ένα κουμπί και να λες ότι οκ, τώρα δουλεύω δεν σκέφτομαι τίποτα, τώρα φροντίζω το παιδί μου, δεν με απασχολεί τίποτα άλλο, αλλά ίσως και να είναι ένας τρόπος να αποκτά κανείς έλεγχο του εαυτού του. και εσύ το χρειάζεσαι αυτό Χρηστινάκι.

[νανσυ2]

χριστινα...τι νεα απο το μετωπο?

[Clelia]

Νάνσυ, τώρα που σε τσίμπησα στο άλλο θέμα, για πες...

Πώς τα πάτε με τον άντρα σου?

Πώς νιώθεις?

[νανσυ2]

χαχα...με τσιμπησες ε?

καλα τα παμε κλελια....η αληθεια ειναι οτι ισως θα επρεπε να ειμαι πιο ενθουσιαμενη,αλλα οκ,ειμαι...νορμαλ...

οι ανθρωποι δεν αλλαζουν,κ γω θα ηθελα να τον αλλαξω

εφοσον δε μπορω,δε γινεται,θα ηθελα εναν αλλον ανθρωπο που να πλησιαζει περισσοτερο σε αυτο που θελω...δλδ,εναν ανθρωπο που να ειναι κ φιλος μου,να με νιωθει,μαλλον να συμπασχει μαζι μου...οποτε συμβιβασμος

αν δεν ειχα παιδια...δε το συζητω...

[rosaki]

μπήκα να γράψω μάλλον για να πω τον πόνο μου. μετά από ένα δύσκολο και κουραστικό Σ/Κ με την μικρή περιμένω να πάει 9 η ώρα να κάνει μπάνιο και να την βάλω για ύπνο.

 

και μετά προβλέπεται ξενύχτι για δουλειά του γραφείου. και αύριο Δευτέρα και πάμε πάλι από την αρχή...

 

κούραση και όσο σκέφτομαι ότι από αύριο ξεκινάει εργάσιμη εβδομάδα νιώθω ακόμη πιο κουρασμένη. προσπαθώ να παρηγορηθώ καθώς σκέφτομαι ότι οι περισσότερες μαμάδες του φόρουμ αυτή τη στιγμή ίσως είναι ακριβώς στην ίδια κατάσταση/ψυχολογία με μενα.

[ΑΝΝΑ24]

Oh yessss!!!

[rosaki]

είμαι σίγουρη πως είμαστε πολλές.

 

απλώς υπάρχουν κάποιες στιγμές που το άγχος να τα προλάβεις (κυρίως πράγματα που έχουν να κάνουν με δουλειά, οπότε δεν σε παίρνει να τα αναβάλλεις) και η κούραση μου προκαλούν ένα κόμπο σε λαιμό και στομάχι...

[μητσουκο]

.....πολλές...κι εγώ μία απ αυτές...

[rosaki]

Κάθομαι και σκέφτομαι αν το Σ/Κ αυτό είχα μισή ωρίτσα για μένα. και βλέπω πως από Παρασκευή απόγευμα που επέστρεψα από το γραφείο όλο και κάτι κάνω.

οι μόνες ώρες ξεκούρασης ήταν αυτές του βραδινού ύπνου.