Απομακρυνόμαστε μέρα με την μέρα

[νανσυ2]

μουσμουλιτσα...η τελεια σχεση δεν υπαρχει αλλα απο το τελειο μεχρι το τπτ υπαρχουν σκαλοπατια...οχι οτι ειμαι στο τπτ,απλα θελω να ανεβω μερικα σκαλια ρε παιδι μου...

το οτι εισαι ερωτευμενη,αν θυμαμαι εισαι κ μολις 6μηνες μαζι του,ειναι η αρχη μιας ωραιας σχεσης...εχεις κ ενα παιδι στη προεφηβεια κ ερχεται κ δενει το συκαλακι φανταζομαι....ισως για αυτο δε νιωθεις την ευτυχια οπως τη φανταζεσαι,οχι λογω παιδιου,μη με παρεξηγησεις,αλλα λογω καθημερινης τριβης κ συγκρουσεων ισως..δεν εισαι ξενοιαστη,μια χωρισμενη χωρις τπτ αλλο στο μυαλο της...επηρεαζεσαι πολυ απο τη ψυχολογια του παιδιου σου,φυσιολογικο....κ οπως ειπαμε..δυσκολος καιρος για πριγκηπες.......

[νανσυ2]

χριστινακι μου,ναι..παντα λεω οτι χρειαζονται 2 για ενα τανγκο...τη διαφορα ομως τη κανει το παθος κ ο αισθησιασμος που αποπνεει το καθε ζευγαρι κ οχι αν απλα χορευουν καλα....καταλαβαινεις τι θελω να πω?ναι μεν,καποια βηματα θα γινουν,αλλα θα φτασουμε στο επιθυμητο αποτελεσμα?κ αν ειναι τοσο ευκολο,λεμε τωρα,γιατι δεν το ειχαμε κ πριν?μηπως τελικα οι ανθρωποι κ οι χαρακτηρες δεν αλλαζουν?οσο κ αν ο αλλος προσπαθησει για μερικα πραγματα?και ναι,μετα απο ενα γερο ταρακουνημα που του εκανα,κ ηρεμησα κ γω,εχει δειξει καποια σημαδια,αλλαγης να το πω,προσαρμογης...κ τωρα εφαρμοζω κ γω ενα αλλο σχεδιο,του τυπου πιο γλυκο κ τρυφερο,κ οπως ειπα κ πιο πανω κατεβασα το πυχη......βασικοτατο....

[mousmoulitsa]

μουσμουλιτσα...η τελεια σχεση δεν υπαρχει αλλα απο το τελειο μεχρι το τπτ υπαρχουν σκαλοπατια...οχι οτι ειμαι στο τπτ,απλα θελω να ανεβω μερικα σκαλια ρε παιδι μου...

το οτι εισαι ερωτευμενη,αν θυμαμαι εισαι κ μολις 6μηνες μαζι του,ειναι η αρχη μιας ωραιας σχεσης...εχεις κ ενα παιδι στη προεφηβεια κ ερχεται κ δενει το συκαλακι φανταζομαι....ισως για αυτο δε νιωθεις την ευτυχια οπως τη φανταζεσαι,οχι λογω παιδιου,μη με παρεξηγησεις,αλλα λογω καθημερινης τριβης κ συγκρουσεων ισως..δεν εισαι ξενοιαστη,μια χωρισμενη χωρις τπτ αλλο στο μυαλο της...επηρεαζεσαι πολυ απο τη ψυχολογια του παιδιου σου,φυσιολογικο....κ οπως ειπαμε..δυσκολος καιρος για πριγκηπες.......

 

Nα ανεβεις , θελει κοπο αλλα πιστευω δεν ειναι ακατορθωτο. Εγω ειχα κατεβει τοσο πολυ που δεν ειχα διαθεση να ανεβω ουτε μισο σκαλι αρνιομουν.

Οχι βρε 3 χρονια ειμαστε οχι 6 μηνες , 6 μηνες συζουμε .Παλι ειχαμε εντασεις το πρωι (ασχετο ) ελπιζω να βρουμε ισορροποιες καποια στιγμη.

 

και κατι που διαβαζα εχθες να γελασουμε λιγο

 

Δεν είναι δύσκολο να κάνετε μια γυναίκα ευτυχισμένη. Ο άντρας πρέπει μόνο να είναι:

 

1. Φίλος

2. Σύντροφος

3. Εραστής

... 4. Αδελφός

5. Πατέρας

6. Κυρίαρχος

7. Μάγειρας

8. Ηλεκτρολόγος

9. Ξυλουργός

10. Υδραυλικός

11. Μηχανικός

12. Διακοσμητής

13. Στυλίστας

14. Σεξολόγος

15. Γυναικολόγος

16. Ψυχολόγος

17. Να εξαφανίζει τα έντομα

18. Ψυχίατρος

19. Θεραπευτής

20. Καλός ακροατής

21. Οργανωτικός

22. Καλός πατέρας

23. Πολύ καθαρός

24. Συμπονετικός

25. Αθλητικός

26. Θερμός

27. Προσεκτικός

28. Γενναίος

29. Έξυπνος

30. Αστείος

31. Δημιουργικός

32. Τρυφερός

33. Δυνατός

34. Συγκαταβατικός

35. Ανεκτικός

36. Συνετός

37. Φιλόδοξος

38. Ικανός

39. Θαρραλέος

40. Αποφασιστικός

41. Αληθινός

42. Αξιόπιστος

43. Παθιασμένος

44. Ελεήμων

 

ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΧΝΑ:

 

45. Να της κάνει τακτικά κομπλιμέντα

46. Να αγαπάει τα ψώνια

47. Να είναι έντιμος

48. Να είναι πολύ πλούσιος

49. Να μην την καταπιέζει

50. Να μην κοιτάζει άλλες

 

ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ:

 

51. Να την προσέχει πολύ, χωρίς να περιμένει ανάλογη προσοχή

52. Να της δίνει χρόνο, ειδικά χρόνο για τον εαυτό της

53. Να της δίνει χώρο, χωρίς ποτέ να ανησυχεί πού πηγαίνει

 

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ:

 

54. Να μην ξεχνάει ποτέ:

* γενέθλια

* επετείους

* το πρόγραμμά της .

[χριστινάκι π.]

 

Δεν είναι δύσκολο να κάνετε μια γυναίκα ευτυχισμένη. Ο άντρας πρέπει μόνο να είναι:

 

1. Φίλος

2. Σύντροφος

3. Εραστής

... 4. Αδελφός

5. Πατέρας

6. Κυρίαρχος

7. Μάγειρας

8. Ηλεκτρολόγος

9. Ξυλουργός

10. Υδραυλικός

11. Μηχανικός

12. Διακοσμητής

13. Στυλίστας

14. Σεξολόγος

15. Γυναικολόγος

16. Ψυχολόγος

17. Να εξαφανίζει τα έντομα

...

 

Τόσο μα τόσο απλό!!!!!Μα γιατί δεν τα καταφέρνουν;;;;;

 

Μουσμουλίτσα θα τα βρείτε πιστεύω....Εμένα όταν ήρθε ο πατριός μας στο σπίτι, η μεγάλη μας αδερφή ήταν 13,5 και αντέδρασε φοβερά...Έκανε να του μιλήσει 2 χρόνια (χωρίς υπερβολές, ένα γεια έλεγε μόνο), της έλεγε μια κουβέντα και του ούρλιαζε ''δεν είσαι ο πατέρας μου να μου πεις τι θα κάνω'', και καλά που ο άνθρωπος είχε εμένα και τη δίδυμη μου που τον λατρεύαμε αλλιώς δεν πιστεύω να είχε μείνει στο σπίτι...Υπομονή, η αδερφή μας τον αποδέχθηκε πλήρως όταν αποφάσισε να πάει τελευταία στιγμή (μια μέρα πριν καθότι χώρισε από τον τότε αγαπημένο της) πενταήμερη στην 3η Λυκείου, η μαμά είπε όχι, ο πατριός είπε ναι, έδωσε τα λεφτά και πήγε χάρη σε αυτόν!!!!Επίσης οργάνωναν πολλά ταξίδια και εκδρομές και πηγαίναμε όλοι μαζί και αυτό μας έδεσε σαν οικογένεια.

 

Σου προτείνω το εξής: Κανονίστε μια εκδρομή και οι 3 μαζί, πάρτε και την κολλητή της κόρης σου, και πιάστε 2 διπλανά δωμάτια σε ξενοδοχείο...Θα με θυμηθείς, θα έρθουν πολύ κοντά!

[mousmoulitsa]

Τόσο μα τόσο απλό!!!!!Μα γιατί δεν τα καταφέρνουν;;;;;

 

Μουσμουλίτσα θα τα βρείτε πιστεύω....Εμένα όταν ήρθε ο πατριός μας στο σπίτι, η μεγάλη μας αδερφή ήταν 13,5 και αντέδρασε φοβερά...Έκανε να του μιλήσει 2 χρόνια (χωρίς υπερβολές, ένα γεια έλεγε μόνο), της έλεγε μια κουβέντα και του ούρλιαζε ''δεν είσαι ο πατέρας μου να μου πεις τι θα κάνω'', και καλά που ο άνθρωπος είχε εμένα και τη δίδυμη μου που τον λατρεύαμε αλλιώς δεν πιστεύω να είχε μείνει στο σπίτι...Υπομονή, η αδερφή μας τον αποδέχθηκε πλήρως όταν αποφάσισε να πάει τελευταία στιγμή (μια μέρα πριν καθότι χώρισε από τον τότε αγαπημένο της) πενταήμερη στην 3η Λυκείου, η μαμά είπε όχι, ο πατριός είπε ναι, έδωσε τα λεφτά και πήγε χάρη σε αυτόν!!!!Επίσης οργάνωναν πολλά ταξίδια και εκδρομές και πηγαίναμε όλοι μαζί και αυτό μας έδεσε σαν οικογένεια.

 

Σου προτείνω το εξής: Κανονίστε μια εκδρομή και οι 3 μαζί, πάρτε και την κολλητή της κόρης σου, και πιάστε 2 διπλανά δωμάτια σε ξενοδοχείο...Θα με θυμηθείς, θα έρθουν πολύ κοντά!

 

Αχ σε ευχαριστω μου εδωσες κουραγιο ...βρε οσο αυτος προσπαθει τοσο αντιδραει αυτη να φανταστεις μια μερα του λεει : Γιατι εισαι τοσο καλος μαζι μου ?? για να με εκνευριζεις ε ? Ο κακομοιρης κανει τα παντα τωρα τελευταια του ειπα εγω στοπ δεν θα της κανεις ολα τα χατηρια και να σου φερετε με αυτοντον τροπο .Να της φερνεις και καμια αντιρρηση. Η πλακα ειναι οτι οταν λειπει τον ζηταει ,οταν αργει να γυρισει σπιτι τσαντιζετε μπορει πχ να τονπαρει τηλ ολογλυκα και να του πει θα ερθεις νωρις να κανουμε αυτο πχ και οταν ερχετε τελικα νατου κανειτηνζωη μαυρη ....Ωραιο αυτο με τα ταξιδια και εκδρομες που λες καλο θα θας εκανε ειμαι σιγουρη αλλα στους καιρους που ζουμεεχουμε κοψει και το σινεμα

[χριστινάκι π.]

Αχ σε ευχαριστω μου εδωσες κουραγιο ...βρε οσο αυτος προσπαθει τοσο αντιδραει αυτη να φανταστεις μια μερα του λεει : Γιατι εισαι τοσο καλος μαζι μου ?? για να με εκνευριζεις ε ? Ο κακομοιρης κανει τα παντα τωρα τελευταια του ειπα εγω στοπ δεν θα της κανεις ολα τα χατηρια και να σου φερετε με αυτοντον τροπο .Να της φερνεις και καμια αντιρρηση. Η πλακα ειναι οτι οταν λειπει τον ζηταει ,οταν αργει να γυρισει σπιτι τσαντιζετε μπορει πχ να τονπαρει τηλ ολογλυκα και να του πει θα ερθεις νωρις να κανουμε αυτο πχ και οταν ερχετε τελικα νατου κανειτηνζωη μαυρη ....Ωραιο αυτο με τα ταξιδια και εκδρομες που λες καλο θα θας εκανε ειμαι σιγουρη αλλα στους καιρους που ζουμεεχουμε κοψει και το σινεμα

 

Μην ανησυχείς, είναι η ηλικία αλλά και ο χαρακτήρας του κάθε παιδιού....Καλά εννοείται πως οικονομικά δεν βγαίνει κανείς μας πια...αλλά υπάρχουν και άλλοι τρόποι να δεθεί μια οικογένεια, χωρίς καθόλου λεφτά (σχεδόν): τα πικνίκ τις Κυριακές! Για Δυτικά Προάστια να προτείνω την παραλία στα Βοτσαλάκια στην Καστέλα, στο Χαϊδάρι τον Κήπο....τέτοια μέρη, ή ένα άλσος αν έχετε στην περιοχή σας. Φτιάχνεις σπιτικά σουβλάκια, παίρνετε κουβέρτα για κάτω και να οι ωραίες στιγμές!Μην ξεχάσετε και την κολλητή, μπροστά της αναγκαστικά θα φέρεται κόσμια και αυτό θα γίνει συνήθεια σιγά σιγά...

 

Άλλη ιδέα: αν δεν έχετε να πάρετε ένα κατοικίδιο, κατά προτίμηση σκυλάκι. Όταν έχεις σκύλο συζητάς για αυτόν και δεν αγγίζεις τα τζιζ θέματα....δένει την οικογένεια και περνάτε πολύ ωραίες στιγμές, χωρίς αμηχανία, με πολλά γέλια και πολλή αγάπη!!!!!

[mousmoulitsa]

Εχουμε και απο αυτο χαχα σκυλακι και αλσος εχουμε και την παμε καθε κυριακη βολτουλα την παιζει και βολευ που της αρεσει ...το ξερω ειναι και η ηλικια μες την ορμονη ειναι ασπρο της λες μαυρο σου λεει απο κοντρα. Στεναχωριεμαι μονο που πραγματικα ηταν πολυ καλο παιδι ευγενεστατη παντα υπακουη δεν χρειαστηκε ποτε να της πω κατι δευτερη φορα .Τωρα ; βγαζει μια γλωσσα !!! ντρεπομαι πολλες φορες. Εχεις δικιο οταν ειναι μπροστα φιλεςτης παντως ή αλλος κοσμος ειναι κοσμια. Υπομονη ...

 

Σορρυ κοριτσια που καταχραστηκα το θεμα

[νανσυ2]

Σορρυ κοριτσια που καταχραστηκα το θεμα

 

 

 

 

μη το ξαναπεις αυτο...μια παρεα ειμαστε....ολα τα θεματα παιζουν...οτι μας απασχολει,το γραφουμε....

σωστα χριστινακι...?

ασε ρε κοριτσια...πηγα σε ενα αλλο θεμα,κ η ερωτηση ηταν αν ο αντρας σας σας βοηθαει στην ανατροφη των παιδιων....8 στις 10 απαντησεις ηταν οτι τους βοηθαει πολυ κ με το παιδι κ με το σπιτι,αλλα κυριως με το παιδι...κ λεω

ρε π.... μου,εγω με τρια κ ο δικος μου ουτε ενα γαλα δε φτιαχνει,κ οι αλλοι τους αρεσει,ασχολουνται.....

[gentriana]

Είμαι κι εγώ στο κλαμπ των δυσαρεστημένων-ανικανοποίητων-παραμελημένων-απογοητευμένων-αγανακτισμένων όπως θες πάρτο και λίγο απ'όλα. Δε σκοπεύω να τινάξω την οικογένειά μας στον αέρα, τα προβλήματα δεν είναι τόσο ακραία, αλλά ωστόσο η ζωή μας (μου, βασικά) δηλητηριάζεται έστω κι από τις ματαιώσεις της καθημερινής ρουτίνας. Φοβάμαι, μήπως στο τέλος χαθεί τελείως η αγάπη κι όσο κι αν ψάξουμε δε θα μπορούμε να τη βρούμε πουθενά. Ήδη έχω αρχίσει να νιώθω την απόσταση, μετά το μωρό βασικά, το οποίο αναπόφευκτα μπήκε ανάμεσά μας.

 

Βασικά, ο προβληματισμός που θα ήθελα να θέσω είναι πόσο μπορεί να υψώσει τη φωνή και τι δικαιούται να διεκδικήσει μια γυναίκα που είναι οικονομικά εξαρτημένη από τον άντρα. Δεν εργάζομαι, είχα μόλις πιάσει μια δουλειά σε κατάστημα όταν έμεινα έγκυος, αλλά σταμάτησα φοβούμενη πως δε θα μπορούσα να ανταπεξέλθω. Προηγουμένως εργαζόμουν από το σπίτι, ωστόσο ούτε από εκεί υπάρχει κίνηση αυτή τη στιγμή, ίσως λόγω της γενικής κατάστασης...

 

Το θέμα είναι πώς όποτε εγώ νιώθω πως δεν αντέχω άλλο όλη μέρα με το μωρό και τις δουλειές -πες από κούραση, πες από τη ρουτίνα και το κλείσιμο-, πως θέλω ένα χέρι βοήθειας, σκέφτομαι αν έχω το δικαίωμα να ζητήσω κάτι ή όχι. Η δουλειά του άντρα μου είναι έξω από το σπίτι και με αυτή μας χρηματοδοτεί. Η δική μου, άρα είναι μέσα στο σπίτι και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έλα όμως που η δική του κάποια στιγμή μέσα στη μέρα τελειώνει (το μεσημέρι δηλαδή), ενώ η δική μου όχι. Κι εκείνος μετά ασχολείται με διάφορα άλλα πράγματα, λείπει πολύ συχνά για δικά του ενδιαφέροντα. Ή και τίποτα να μην έχει να κάνει, κάθεται στον καναπέ και χαζεύει κι αν του πεις να κάνει κάτι σε στραβοκοιτάει. Αν ξεσπάσω κάποια στιγμή, με βγάζει υστερική. Σήμερα, ας πούμε, μόλις ήρθε από τη δουλειά, έφαγε και πήγε για ύπνο. Δεν είχε ιδιαίτερη ανάγκη, το παιδάκι μας είχε αφήσει να κοιμηθούμε τη νύχτα κάπως. Ούτε κάνει κάποια κουραστική δουλειά, σε γραφείο κάθεται κατά βάση. Στις 6 θα ξαναέφευγε για κάποιο χόμπι του. Ως τις 10 το βράδυ περίπου. Εγώ τα πήρα πολύ άγρια και του είπα διάφορα χοντρά. Πάλι με έβγαλε τρελή και κοπάνησε αυτός την πόρτα πίσω του!

Μου λέει πως πρέπει να προσαρμοστώ, γιατί έτσι είναι τα πράγματα για τις μανάδες.

 

Ποια είναι η γνώμη σας;

[νανσυ2]

καλησπερα......πιανεις τωρα ενα τζιζ θεμα.....θα αρχισω απο τα πιο ευκολα...εννοειται οτι εχεις το δικαιωμα να ζητησεις βοηθεια απο το συζυγο σου,κ ας μην εισαι εσυ αυτη που εργαζεται...αν ο ανθρωπος ερχεται στις 8 το βραδυ....ενταξει...ειπαμε....αν ομως(νομιζω ειπες οτι εερχεται μεσημερι)σχολαει νωρις,αστον να κοιμηθει,η να κανει το χομπυ του,να μη χασει κ αυτος τελειως οτι τον ευχαριστει,αλλα οταν δεν κανει κατι απο αυτα,μπορεις να του λες να δωσει το γαλα στο μωρο να σε βοηθησει με κατι...αρχισε σιγα σιγα,μη τον πιεσεις με πολλα πραγματα...κανε αυτο,κανε το αλλο...εφοσον δε θελει να βοηθαει,αν τον πιεσεις πολυ θα αντιδρασει,λιγα λιγο πηγαινε το,μη του φανει αποτομα...κ καλοπιανε τον οταν κανει κατι....ξερω οτι μπορει να σκεφτεσαι οτι ειναι κ δικο του παιδι,οτι εχει κ αυτος υποχρεωσεις κλπ,κ για πραγματα που ειναι δεδομενα πρεπει να εισαι κ ευχαριστημενη αν κανει κατι....αλλα αν θες να τον φερεις η μαλλον να τον καταφερεις,πρεπει να φερθεις εξυπνα...μονο τοτε θα κερδισεις κ στο λεω εγω που δεν το εκανα,ελεγα γιατι να μη βοηθαει,αλλοι το κανουν,γιατι να μην ασχολειται,κ δικα του παιδια ειανι κ τετοια....ενα θα σου πω....ολα αυτα,συν η κουραση,πιεση,παιδια,ρουτινα κλπ πριν μερικους μηνες τα βροντηξα ολα κ του ειπα η αλλαζεις η χωριζουμε...για αυτο σου λεω...φερσου εξυπνα,γλυκα....μια συμβουλη...το νινι σερνει καραβι,μη το γελας καθολου....προσπαθησε οτι θες να του περασεις να το περνας ηρεμα,χωρις φωνες,...αν θες να πας μια βολτα στη μανα σου για καφε ας πουμε,πες του αγαπη μου,το απογευμα σε παρακαλω θα παω μια ωρα στη μανα μου,κρατα λιγο τη μικρη....αν σου πει μαααα....θα του πεις,δε θα αργησω αγαπη μου,για λιγο θα παω,ετσι να βγω κ γω λιγο...κ οτι κ να γινει θα πας...δε θα αφησεις περιθωρια,γιατι αν σου πει οχι κ το δεχτεις,,αυτο θα γινει κ την επομενη φορα που θα θες να βγεις εξω...κ αν δεις πολυ τα σκουρα,πες του οτι εσυ οταν θες να πας στο χομπυ σου,δε σου λεω οχι,κ καλα κανεις κ πας,εχεις κ συ αναγκη να ξεσκασεις,εγω δεν εχω?κ θυμησου,οχι χοντραδες....ειδες,κλεινει τη πορτα φευγοντας....διπλωματια κ ας βραζεις...καποια στιγμη θα γινονται ολα χωρις να φωναζεις η να απαιτεις......υπομονη.....σταματα να σκεφτεσαι ασχημα,βαλε αυτο το σκοπο που σου λεω,να τον αλλαξεις με την υπομονη,επιμονη,γλυκα σου.....κ στα λεω ολα αυτα,γιατι μου θυμιζεις τον εαυτο μου,κ επειδη εγω ειμαι σε αυτη τη φαση που σου λεω,αλλα οχι τελειως ακομη,θελω να σε προλαβω....νιωθεις ειπες αποσταση....μικρυνε την...βρες την αιτια,συζητα με τον αντρα σου,δημιουργησε τρυφερες στιγμες....ξερω οτι με ενα μωρο δεν ειναι ευκολα κ ουτε κ την ορεξη εχεις...αλλα σκεψου οτι εγω ειχα τρια(τριδυμα)...ασε για λιγο καπου το μωρο,μαμα,πεθερα...πηγαινετε μια βολτα...η κανε ενα ρομαντικο δειπνο στο σπιτι....γινε μαζι του γλυκια,να νιωσει οτι τον αγαπας κ οτι υπαρχει κ αυτος στη ζωη σου,οχι μονο το μωρο....διεκδικησε πραγματα για τον εαυτο σου,αυτο να μην το ξεχνας...απλα βρες το τροπο,τα κουμπια του...ελπιζω να σου εδωσα λιγες ιδεες...

[χριστινάκι π.]

μη το ξαναπεις αυτο...μια παρεα ειμαστε....ολα τα θεματα παιζουν...οτι μας απασχολει,το γραφουμε....

σωστα χριστινακι...?

ασε ρε κοριτσια...πηγα σε ενα αλλο θεμα,κ η ερωτηση ηταν αν ο αντρας σας σας βοηθαει στην ανατροφη των παιδιων....8 στις 10 απαντησεις ηταν οτι τους βοηθαει πολυ κ με το παιδι κ με το σπιτι,αλλα κυριως με το παιδι...κ λεω

ρε π.... μου,εγω με τρια κ ο δικος μου ουτε ενα γαλα δε φτιαχνει,κ οι αλλοι τους αρεσει,ασχολουνται.....

 

Καλέ εννοείται!!!!!

 

Αχ....είναι πολύ πολύ κρίμα νάνσυ μου!

[χριστινάκι π.]

Είμαι κι εγώ στο κλαμπ των δυσαρεστημένων-ανικανοποίητων-παραμελημένων-απογοητευμένων-αγανακτισμένων όπως θες πάρτο και λίγο απ'όλα. Δε σκοπεύω να τινάξω την οικογένειά μας στον αέρα, τα προβλήματα δεν είναι τόσο ακραία, αλλά ωστόσο η ζωή μας (μου, βασικά) δηλητηριάζεται έστω κι από τις ματαιώσεις της καθημερινής ρουτίνας. Φοβάμαι, μήπως στο τέλος χαθεί τελείως η αγάπη κι όσο κι αν ψάξουμε δε θα μπορούμε να τη βρούμε πουθενά. Ήδη έχω αρχίσει να νιώθω την απόσταση, μετά το μωρό βασικά, το οποίο αναπόφευκτα μπήκε ανάμεσά μας.

 

Βασικά, ο προβληματισμός που θα ήθελα να θέσω είναι πόσο μπορεί να υψώσει τη φωνή και τι δικαιούται να διεκδικήσει μια γυναίκα που είναι οικονομικά εξαρτημένη από τον άντρα. Δεν εργάζομαι, είχα μόλις πιάσει μια δουλειά σε κατάστημα όταν έμεινα έγκυος, αλλά σταμάτησα φοβούμενη πως δε θα μπορούσα να ανταπεξέλθω. Προηγουμένως εργαζόμουν από το σπίτι, ωστόσο ούτε από εκεί υπάρχει κίνηση αυτή τη στιγμή, ίσως λόγω της γενικής κατάστασης...

 

Το θέμα είναι πώς όποτε εγώ νιώθω πως δεν αντέχω άλλο όλη μέρα με το μωρό και τις δουλειές -πες από κούραση, πες από τη ρουτίνα και το κλείσιμο-, πως θέλω ένα χέρι βοήθειας, σκέφτομαι αν έχω το δικαίωμα να ζητήσω κάτι ή όχι. Η δουλειά του άντρα μου είναι έξω από το σπίτι και με αυτή μας χρηματοδοτεί. Η δική μου, άρα είναι μέσα στο σπίτι και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έλα όμως που η δική του κάποια στιγμή μέσα στη μέρα τελειώνει (το μεσημέρι δηλαδή), ενώ η δική μου όχι. Κι εκείνος μετά ασχολείται με διάφορα άλλα πράγματα, λείπει πολύ συχνά για δικά του ενδιαφέροντα. Ή και τίποτα να μην έχει να κάνει, κάθεται στον καναπέ και χαζεύει κι αν του πεις να κάνει κάτι σε στραβοκοιτάει. Αν ξεσπάσω κάποια στιγμή, με βγάζει υστερική. Σήμερα, ας πούμε, μόλις ήρθε από τη δουλειά, έφαγε και πήγε για ύπνο. Δεν είχε ιδιαίτερη ανάγκη, το παιδάκι μας είχε αφήσει να κοιμηθούμε τη νύχτα κάπως. Ούτε κάνει κάποια κουραστική δουλειά, σε γραφείο κάθεται κατά βάση. Στις 6 θα ξαναέφευγε για κάποιο χόμπι του. Ως τις 10 το βράδυ περίπου. Εγώ τα πήρα πολύ άγρια και του είπα διάφορα χοντρά. Πάλι με έβγαλε τρελή και κοπάνησε αυτός την πόρτα πίσω του!

Μου λέει πως πρέπει να προσαρμοστώ, γιατί έτσι είναι τα πράγματα για τις μανάδες.

 

Ποια είναι η γνώμη σας;

 

Να υποθέσω ότι και τα πεθερικά σου έτσι ζούνε;;;Εννοώ ότι έτσι έμαθε ότι είναι η οικογένεια;;;

 

Φυσικά και οφείλει να βοηθάει, στην οικογένεια υπάρχει κοινό ταμείο, κι εσύ δουλεύεις και μάλιστα πιο σκληρά!Διεκδίκησε τη βοήθεια που σου αξίζει, όχι με φωνές και γκρίνια αλλά με γυναικεία ''πονηριά''...

 

Μπορείς να προφασιστείς ότι σε πονάει η μέση σου π.χ., όχι ότι θες γιατρό αλλά ότι και καλά πρέπει να προσέξεις λίγο, και ζήτα του να σου κάνει κάποια δουλειά βαριά, τύπου ηλεκτρική σκούπα και άπλωμα-μάζεμα μπουγάδας. Έτσι θα καταλάβει ότι δεν είναι κάτι τόσο φοβερό. Μην ξεχάσεις την επιβράβευση όσο χάλια κι αν κάνει τις δουλειές, έτσι θα θέλει να τις ξανακάνει. Όλο και κάτι θα σου πονάει μέχρι να το συνηθίσει...

 

Επίσης προσποιήσου ότι κάτι τρέχει με τη μάνα σου, μια φίλη σου, κάτι, καλύτερα να περιλαμβάνει ότι πρέπει να τη συνοδέψεις σε γιατρό, οπότε το μωρό δεν έρχεται μαζί σου με τίποτα, και άστου το μωρό από την ώρα που θα σχολάσει μέχρι αργά το βράδυ. Αν δεν ζήσει την καθημερινότητα σου δεν θα σε κατανοήσει ποτέ.

 

Βρες κι εσύ ένα χόμπυ, κάτι με γυμναστική ώστε να μπορείς να πεις, για σένα το κάνω αγάπη μου, θέλω να είμαι θεά για σένα και τις ώρες που λείπεις κρατάει αυτός το μωρό.

 

Κλαίει το μωρό;Πάρτο αγάπη μου να το αλλάξεις πρέπει να πάω τουαλέτα οπωσδήποτε δεν κρατιέμαι, και του το πασάρεις. Εννοείται δεν βγαίνεις μέχρι να ησυχάσει εκείνος το παιδί.

 

Δηλαδή, σιγά σιγά τον φέρνεις προ τετελεσμένου να κάνει κάποια πράγματα και θα τα συνηθίσει θα δεις. Απλώς χωρίς φωνές και γκρίνιες πάντα να ζητάς με χαμόγελο, και πάντα να επιβραβεύεις.

[gentriana]

Χριστίνα και Νάνσυ, οι συμβουλές σας καλές και σωστές, όμως... Δυστυχώς, νιώθω μόνιμα μια πίκρα κι ένα παράπονο που μόνο εμένα με απασχολεί το πώς είναι η σχέση μας, αν περνάμε χρόνο μαζί σαν ζευγάρι ή σαν οικογένεια, αν συζητάμε, αν γελάμε, αν αγγιζόμαστε κλπ. Εκείνος σαν να ζει τη δική του ζωή, με τα ενδιαφέροντά του, χωρίς να προβληματίζεται με τέτοια πράγματα. Οπότε, δεν έχω πολλή διάθεση να κάνω γλύκες και κόλπα και ενθάρρυνση και τέτοια, έχω μόνιμα πίσω στο κεφάλι μου ένα γαμώτο. Γιατί πρέπει πάντα εγώ να κάνω την προσπάθεια, να καταστρώνω σχέδια, να πατάω την περηφάνια μου για να σώσω την κατάσταση; Γιατί εκείνος δε μου ανοίγει ποτέ κουβέντα, να με ρωτήσει βρε αδερφέ πώς νιώθω; ή να μου ζητήσει μια φορά συγνώμη για κάτι; Ξέρω πως έτσι είναι οι περισσότεροι άντρες, αλλά δε με παρηγορεί πολύ αυτό. Νιώθω τόσο δεδομένη. Πολλές φορές του λέω πως δεν είμαι τίποτε άλλο παρά νταντά και παραδουλεύτρα.

 

Όσο για τη βοήθεια, ασχολείται κάπως με το παιδάκι, κατά βάση στα νυχτερινά ξυπνήματα, ή ας πούμε αλλάζει καμιά πάνα ή το ταϊζει (έχοντας έτοιμο το φαγητό του βέβαια). Αλλά είναι τόσο απών γενικά που μου φαίνονται σταγόνα στον ωκεανό αυτά. Δε θα μου αρνηθεί να κρατήσει το μωρό για να πάω μια βόλτα. Όμως, θα ήθελα τόσο πολύ να νιώσω μεγαλύτερο ενδιαφέρον εκ μέρους του...

 

Η αλήθεια είναι πως κι εγώ έχω απομακρυνθεί, λόγω του ότι έχω αφοσιωθεί στο μωρό, που παίρνει όλη μου την τρυφερότητα. Δεν ξέρω αν είναι φάση που περνά καθώς μεγαλώνει το παιδί. Νευριάζω κι απογοητεύομαι γιατί εκείνος π.χ. δε φροντίζει τον εαυτό του ή δε με πλησιάζει ή γίνεται απότομος μαζί μου, αλλά κι εγώ δεν πάω πίσω... Αφού, πολλές φορές μας παρατηρώ που ανταγωνιζόμαστε ποιος θα τη βγει και θα ταπώσει τον άλλο ότι κάτι δεν έκανε καλά, κι απορώ τι μας συνέβη...

 

Νάνσυ, πραγματικά, δεν μπορώ να φανταστώ πώς επιβιώνετε με τρία παιδάκια... Και κυρίως εσύ, προσωπικά, διότι οι άντρες τον εαυτούλη τους τον βάζουν πάνω από όλα -εκεί καταλήγω τελικά.

[νανσυ2]

κ γω απορω μη νομιζεις....

μου θυμιζεις τον εαυτο μου,οτι λες ειναι σαν να το λεω εγω...σου ειπα ομως που οδηγησε ολο αυτο.....αν θες να το προλαβεις κανε κατι τωρα!!!!οσο το αφηνεις τοσο σε αφηνει κ τοσο χειροτερευουν ολα στο κεφαλι σου...ακου με που σου λεω....σταματα να σκεφτεσαι αρνητικα,δειξε εσυ το τροπο που θες να ειστε...αγγιξε τον εσυ...το καλο ειναι οτι σε βοηθαει κ λιγο...δουλεψε το αυτο...οσο βλεπεις οτι σε βοηθαει θα αισθανεσαι καλυτερα για εκεινον...οσο για τα αλλα που λες...ποσο σε καταλαβαινω να ξερες....κατεβασε λιγο τα στανταρ σου,παρε ως δεδομενο οτι μερικα πραγλατα κ μερικοι ανθρωποι δεν αλλαζουν....αυτο βαλτο καλα στο κεφαλι σου....μη ζητας πραγματα που δεν μπορει να σου δωσει,κυριως λογω χαρακτηρα...εχεις ενα παιδακι,ακομα τα πραγματα δεν ειναι κ τοσο δυσκολα(μιλαω εκ πειρας)..κανονισε εσυ να πατε ολοι μαζι μια βολτα,απλα πραγματα...οσο για τη τρυφεροτητα που λες...δειχτου εσυ πρωτη τρυφεροτητα,οταν γινετε κατι κ τα παιρνεις προσπαθησε να μην εισαι πολυ επιθετικη...προσπαθησε....σαν ζευγαρι πως τα πατε?αν θες απαντας,αλλα ειναι κ αυτο βασικο...σου ειπα,το νινι σερνει καραβι....γυναικειες πονηριες θα μνου πεις...το ξερω,εγω δεν τις εχω ακολουθησει,αλλα αλλες το εχουν κανει κ ειχαν εν καιρω αποτελεσμα...για ολα αυτα που σου λεω,λεμε,μπορει να μην εχεις καμια ορεξη...να εισαι τοσο απογοητευμενη κ να μη θες να κανεις τπτ,να λες συνεχεια απο μεσα σου γιατι αυτο γιατι το αλλο,γιατι δε με αγκαλιζει,δε με φιλαει,δε με σκεφεται κ παει λεγοντας....ολο αυτο δεν εχει σταματημο απο μονο του,εσυ πρεπει να το σκεφτεσαι λιγοτερο...πηγαιντε να πιειτε ενα καφε μονοι σας,κ πες του τις σκεψεις σου..μη του ριξεις ευθυνες,απλα πες του οτι κ συ εχεις αλλαξει με τον ερχομο του μωρου κ μπορει να τον παραμελεις αλλα θες να το διορθωσεις κ μετα πες πως θα ηθελες να ειστε,να μη μιλατε αποτομα,κ οταν το κανει ο ενας ο αλλος να του το θυμιζει,πες οτι σκεφτεσαι,ηρεμα,χωρις να τον κατηγορεις..κ αν συμφωνει κ σου πει ναι κ συ κανεις αυτο κ αυτο πες θα προσπαθησω να το αλλαξω κ το βραδυ που θα πατε σπιτι....φορα κατι ωραιο...μεσα κ εξω....καταλαβαινεις...στο δικο του μυαλο θα του περασεις πως οταν τα πραγματα ειναι καλα κ νιωθεις καλα μαζι του,θα ειστε κ σε αυτο το θεμα καλα....κ αυτο,ισως του δωσει κινητρο κ για αλλα...

[νανσυ2]

Καλέ εννοείται!!!!!

 

Αχ....είναι πολύ πολύ κρίμα νάνσυ μου!

 

 

 

 

ασε ρε χριστινακι....οσο σκεφτομαι,τωρα προσπαθω οσο λιγοτερο,αυτα τα τρια χρονια,το τι περασα,κ πως ο αντρας μου ηταν στο κοσμο του....μα οι 8 στους 10να θελουν να βοηθανε τη γυναικα τους,να ασχολουνται,να κανουν...κ γω να λεω εχω ημικρανια,κρατα λιγα τα παιδια να ξαπλωσω κ να μου λεει θελω να κουρεψω το γκαζον....(μου εχει κατσει αυτο.....)ακου σημερα....εκανε εμετο ο ενας,μαζεψα με το χαρτι τα πολλα κ του λεω φερε τη σφουγγαριστρα να το κανεις λιγο...κ αρχιζω να μαζευω το τραπεζι,μολις ειχαμε φαει κ να πλενω τα πιατα...κ μου λεει,ναι σε λιγο θα βα λω κ τσεβρε στο κεφαλι!!αυτα ειναι γυναικειες δουλειες...κ του λεω,ειχα αρχισει να τα παιρνω,αλλα κρατιομουν,αυτα ειναι γυναικειες,ναι μου λεει,το σπιτι,δουλειες κ παιδια...θες του λεω να χωρισουμε τις δουλειες σε γυναικειες κ αντρικες?χαμογελαει λιγο...κ αρχιζει να τα μαζευει...κ του λεω εφοσον δε θες,μη ξαναπεις γυναικειες κ αντρικες...εδω το χα να του πω,οτι οταν ξαναθες να φας σουβλακια,να βγαινεις να παιρνεις κ να φερνεις κ σε μενα,γιατι ειναι αντρικη δουλεια,δε μπορει μια γυναικα να πηγαινει 10το βραδυ χειμωνα να παιρνει σουβλακια,οπως πηγα εγω χθες το βραδυ!!!!κ ποσα ακομα βραδια!!!!

αλλα οταν λεω χριστινα οτι μερικα πραγαματα η τα χεις η οχι....ξαπλωσε το βραδυ πρωτος,πηγα μετα απο μιση ωρα,ξαπλωσα κ πηγα κοντα του κ περασα το χερι μου πανω του...τραβηχτηκε ,μου κατεβασε το χερι κ μου λεει κοιμαμαι(κατι τετοιο δε θυμαμαι ακριβως)...εκλαψε το μωρο,σηκωθηκα,κ οταν ξαναπεσα το ειχε καταλαβει οτι ηταν βλακεια..ισως γιατι του γυρισα τη πλατη,δε ξερω...αλλα του λεω,δεν ηταν η πρωτη φορα που το κανες,δε μου εκανε εντυπωση,ισα ισα εντυπωση μου κανει που το παραδεχχτηκες...σημερα,χτυπησα λιγο πιο πανω απο το ματι..ηρθε ο μικρος μου λεει μανουλα χτυπησες,κ με φιλησε στο ματι(το τρυφερουδι μου...)κ ο αντρας μου με ρωτησε εκεινη την ωρα που χτυπησα τι εγινε που χτυπησα κ τετοια,εγω το κραταγα γιατι ποναγα,λεω ενταξει ειμαι κ καθησα μαζι με το παιδι...ε,δεν ηρθε ρε παιδι μου να δει το ματι μου,η δε με ρωτησε αν μου περασε ο πονος κατι....κ οταν του το ειπα μετα,με ειπε παλι μυγιαγγιχτη,σηκωθηκε απο το καναπε,ηρθε κοντα,ειδε το ματι κ μου λεει εδω χτυπησες,λεω ναι,μαυρισε μου λεει.........αντε πες μου μετα αν εχεις διαθεση να κανεις οτιδηποτε...

[goody]

πηγαιντε να πιειτε ενα καφε μονοι σας,κ πες του τις σκεψεις σου..μη του ριξεις ευθυνες,απλα πες του οτι κ συ εχεις αλλαξει με τον ερχομο του μωρου κ μπορει να τον παραμελεις αλλα θες να το διορθωσεις κ μετα πες πως θα ηθελες να ειστε,να μη μιλατε αποτομα,κ οταν το κανει ο ενας ο αλλος να του το θυμιζει,πες οτι σκεφτεσαι,ηρεμα,χωρις να τον κατηγορεις..κ αν συμφωνει κ σου πει ναι κ συ κανεις αυτο κ αυτο πες θα προσπαθησω να το αλλαξω κ το βραδυ που θα πατε σπιτι....φορα κατι ωραιο...μεσα κ εξω....καταλαβαινεις...στο δικο του μυαλο θα του περασεις πως οταν τα πραγματα ειναι καλα κ νιωθεις καλα μαζι του,θα ειστε κ σε αυτο το θεμα καλα....κ αυτο,ισως του δωσει κινητρο κ για αλλα...

 

Αυτο θα σε συμβουλευα και εγω..

Βρε κοριτσια πραγματικα λυπαμαι για τα παραπονα που εχετε και ελπιζω να βρειτε τον τροπο που θα σας ταιριαξει για να διορθωσετε τα προβληματα με τους αντρες σας.

Εγω ειμαι χωρισμενη και δεν προλαβα να καταλαβω ''γαμο'' γιατι χωρισα πολυ γρηγορα. Ωρες ωρες που πελαγωνω σκεφτομαι πως θα ηταν να ημουν ακομα παντρεμενη, να ειχα τον αντρα μου,το σπιτι μας..και μετα διαβαζω τετοιες περιπτωσεις και διαφορα ''κολπα'' και συμβουλες για ατελειωτη υπομονη και κανακεμα και επιβραυευσεις στους συζυγους και σκεφτομαι οτι αν μου τυχαιναν εμενα μαλλον παλι χωρισμενη θα κατεληγα.. Απο τη μια στεναχωριεμαι που το λεω αλλα πραγματικα μου φαινεται πολυ εκνευριστικο να πρεπει να πεισω τον αντρα μου να ασχοληθει με το παιδι ΜΑΣ και να βοηθησει τη γυναικα του.

Ισως ο αντρας μου να με χωριζε, ισως και οχι, αλλα εγω σε καμια περιπτωση δεν θα τον αφηνα τοσο λασκα ενω εγω ειμαι πτωμα. Τα χομπυ του, τις βολτες του και εγω σπιτι κλεισμενη, δουλειες και την αποκλειστικη φροντιδα του μωρου.. και μετα να νιωθω και τυψεις που γκρινιαξα ή φωναξα και να αναρωτιεμαι τι φταιει και χαλασε η σχεση μας.. Φταιει η κουραση καταρχην, ειδικα ο πρωτος χρονος του παιδιου ειναι εξαντλητικος! Και οσο και αν δικαιολογουμε τους αντρες, τι παει να πει δουλευει?? Μονη σου το εκανες το παιδι/ τα παιδια? Τη δικαιολογια της δουλειας τη δεχομαι μονο αν κανει καποια πολυ κουραστικη δουλεια, ειτε χειρονακτικη, ειτε με παρα πολλες ευθυνες και αγχος οποτε να χρειαζεται καποιες ωρες ξεκουραση οταν γυρναει αλλα ως εκει, οχι να μην ασχολειται και καθολου ή με το ζορι. Ειναι δυνατον να προφασιζομαι οτι εχω τη μεση μου ή οτι ειναι αρρωστη η μανα μου για να τον αναγκασω να κανει κατι? Μπορει να ειναι πιο εξυπνος τροπος, πιο αποτελεματικος αλλα για μενα,για τον δικο μου χαρακτηρα ειναι αδιανοητο. Νομιζω το μονο που θα εκανα θα ηταν να του μιλαω..πολυ και ξεκαθαρα!

Τι θελω, τι νιωθω, τι μου λειπει. Και οταν θα του ανεθετα κατι δεν θα του το ζηταγα αλλα θα το ελεγα σαν δεδομενο γιατι πραγματικα πιστευω οτι ειμαστε ισοι και ειναι τοσο υποχρεωμενος να το κανει οσο ειμαι και εγω. Πχ ταισε το μωρο να κανω ενα μπανιο. -Μα μου, ειμαι κουρασμενος κτλ κτλ - Κι εγω ολη μερα δεν εχω κατσει και θελω βοηθεια, οπως βλεπεις ουτε μπανιο δεν προλαβαινω να κανω αν δεν βοηθησεις..

Τελοσπαντων καπως ετσι, δεν μπορω να αναπαραστησω διαλογο, αλλα θα ηταν δεδομενο οτι θα βοηθησει με το παιδι. Και ειδικα με τριδυμα !!

Εκει που θα εβαζα νερο στο κρασι μου θα ηταν στα θεματα τρυφεροτητας που λετε ή στο να ζητησω πρωτη συγνωμη, στο να συγκρατησω τα νευρα μου και τετοια. Πιστευω οτι τα συναισθηματα μας ειναι μεταδοτικα, πχ αν ειμαστε μες τη χαρα και το κεφι το μεταδιδουμε και στους αλλους οποτε ναι θα ημουν πιο γλυκια και τρυφερη και ας μην μου εβγαινε και τοσο. Αλλα δεν θα επετρεπα να ειμαι η αδικημενη της υποθεσης..

Δεν ξερω, ισως να μην κανω για γαμο τελικα..

[νανσυ2]

οχι,εγω νομιζω οτι κανεις......τα λες πολυ σωστα....συμφωνω σε ολα....

απλα το μονο που θα σου ελεγα,ειναι να μη παντρευτεις αν δε βρεις καπιον που να πληρει τα περισσοτερα απο αυτα που θες,εχεις ηδη ενα διαζυγιο,πιστευω οτι ξερεις τι πηγε λαθος,ξερεις τι θες....οποτε δε σου μενει παρα να ψαξεις να το βρεις...οταν εχεις μια ηλικια,εχεις ζησει καποια πραγματα,εχεις ψηθει λιγο,εισαι κ πιο συνειδητοποιημενος στο τι θες κ πως το θες....οποτε νομιζω οτι μια χαρα κανεις για γαμο κ μια χαρα θα τα πας....αρκει να υπαρχει αγαπη κκπολλη κατανοηση....

[mousmoulitsa]

ασε ρε χριστινακι....οσο σκεφτομαι,τωρα προσπαθω οσο λιγοτερο,αυτα τα τρια χρονια,το τι περασα,κ πως ο αντρας μου ηταν στο κοσμο του....μα οι 8 στους 10να θελουν να βοηθανε τη γυναικα τους,να ασχολουνται,να κανουν...κ γω να λεω εχω ημικρανια,κρατα λιγα τα παιδια να ξαπλωσω κ να μου λεει θελω να κουρεψω το γκαζον....(μου εχει κατσει αυτο.....)ακου σημερα....εκανε εμετο ο ενας,μαζεψα με το χαρτι τα πολλα κ του λεω φερε τη σφουγγαριστρα να το κανεις λιγο...κ αρχιζω να μαζευω το τραπεζι,μολις ειχαμε φαει κ να πλενω τα πιατα...κ μου λεει,ναι σε λιγο θα βα λω κ τσεβρε στο κεφαλι!!αυτα ειναι γυναικειες δουλειες...κ του λεω,ειχα αρχισει να τα παιρνω,αλλα κρατιομουν,αυτα ειναι γυναικειες,ναι μου λεει,το σπιτι,δουλειες κ παιδια...θες του λεω να χωρισουμε τις δουλειες σε γυναικειες κ αντρικες?χαμογελαει λιγο...κ αρχιζει να τα μαζευει...κ του λεω εφοσον δε θες,μη ξαναπεις γυναικειες κ αντρικες...εδω το χα να του πω,οτι οταν ξαναθες να φας σουβλακια,να βγαινεις να παιρνεις κ να φερνεις κ σε μενα,γιατι ειναι αντρικη δουλεια,δε μπορει μια γυναικα να πηγαινει 10το βραδυ χειμωνα να παιρνει σουβλακια,οπως πηγα εγω χθες το βραδυ!!!!κ ποσα ακομα βραδια!!!!

αλλα οταν λεω χριστινα οτι μερικα πραγαματα η τα χεις η οχι....ξαπλωσε το βραδυ πρωτος,πηγα μετα απο μιση ωρα,ξαπλωσα κ πηγα κοντα του κ περασα το χερι μου πανω του...τραβηχτηκε ,μου κατεβασε το χερι κ μου λεει κοιμαμαι(κατι τετοιο δε θυμαμαι ακριβως)...εκλαψε το μωρο,σηκωθηκα,κ οταν ξαναπεσα το ειχε καταλαβει οτι ηταν βλακεια..ισως γιατι του γυρισα τη πλατη,δε ξερω...αλλα του λεω,δεν ηταν η πρωτη φορα που το κανες,δε μου εκανε εντυπωση,ισα ισα εντυπωση μου κανει που το παραδεχχτηκες...σημερα,χτυπησα λιγο πιο πανω απο το ματι..ηρθε ο μικρος μου λεει μανουλα χτυπησες,κ με φιλησε στο ματι(το τρυφερουδι μου...)κ ο αντρας μου με ρωτησε εκεινη την ωρα που χτυπησα τι εγινε που χτυπησα κ τετοια,εγω το κραταγα γιατι ποναγα,λεω ενταξει ειμαι κ καθησα μαζι με το παιδι...ε,δεν ηρθε ρε παιδι μου να δει το ματι μου,η δε με ρωτησε αν μου περασε ο πονος κατι....κ οταν του το ειπα μετα,με ειπε παλι μυγιαγγιχτη,σηκωθηκε απο το καναπε,ηρθε κοντα,ειδε το ματι κ μου λεει εδω χτυπησες,λεω ναι,μαυρισε μου λεει.........αντε πες μου μετα αν εχεις διαθεση να κανεις οτιδηποτε...

 

Ax βρε Νανσυ ...τι να πω τωρα ;

[gentriana]

 

Ωρες ωρες που πελαγωνω σκεφτομαι πως θα ηταν να ημουν ακομα παντρεμενη, να ειχα τον αντρα μου,το σπιτι μας..και μετα διαβαζω τετοιες περιπτωσεις και διαφορα ''κολπα'' και συμβουλες για ατελειωτη υπομονη και κανακεμα και επιβραυευσεις στους συζυγους και σκεφτομαι οτι αν μου τυχαιναν εμενα μαλλον παλι χωρισμενη θα κατεληγα.. Απο τη μια στεναχωριεμαι που το λεω αλλα πραγματικα μου φαινεται πολυ εκνευριστικο να πρεπει να πεισω τον αντρα μου να ασχοληθει με το παιδι ΜΑΣ και να βοηθησει τη γυναικα του.

Ισως ο αντρας μου να με χωριζε, ισως και οχι, αλλα εγω σε καμια περιπτωση δεν θα τον αφηνα τοσο λασκα ενω εγω ειμαι πτωμα. Τα χομπυ του, τις βολτες του και εγω σπιτι κλεισμενη, δουλειες και την αποκλειστικη φροντιδα του μωρου.. και μετα να νιωθω και τυψεις που γκρινιαξα ή φωναξα και να αναρωτιεμαι τι φταιει και χαλασε η σχεση μας.. Φταιει η κουραση καταρχην, ειδικα ο πρωτος χρονος του παιδιου ειναι εξαντλητικος! Και οσο και αν δικαιολογουμε τους αντρες, τι παει να πει δουλευει?? Μονη σου το εκανες το παιδι/ τα παιδια? Τη δικαιολογια της δουλειας τη δεχομαι μονο αν κανει καποια πολυ κουραστικη δουλεια, ειτε χειρονακτικη, ειτε με παρα πολλες ευθυνες και αγχος οποτε να χρειαζεται καποιες ωρες ξεκουραση οταν γυρναει αλλα ως εκει, οχι να μην ασχολειται και καθολου ή με το ζορι. Ειναι δυνατον να προφασιζομαι οτι εχω τη μεση μου ή οτι ειναι αρρωστη η μανα μου για να τον αναγκασω να κανει κατι? Μπορει να ειναι πιο εξυπνος τροπος, πιο αποτελεματικος αλλα για μενα,για τον δικο μου χαρακτηρα ειναι αδιανοητο. Νομιζω το μονο που θα εκανα θα ηταν να του μιλαω..πολυ και ξεκαθαρα!

 

Δεν ξερω, ισως να μην κανω για γαμο τελικα..

 

Καταρχάς, εξετάζει η καθεμιά τι είναι πιο σημαντικό γι' αυτήν. Να κρατήσει μια σχέση με καθημερινή προσπάθεια (η οποία συνίσταται στο να καταπίνεις, να συμβιβάζεσαι, να συγχωρείς και κυρίως να πατάς την περηφάνια σου) ή να μείνει ασυμβίβαστη περιμένοντας να συναντήσει τον "πρίγκηπα"; Με το τίμημα ίσως της μοναξιάς; Άσε που η μοναξιά όταν ζεις με κάποιον είναι ίσως και πιο οδυνηρή...

Κάθε πέρίπτωση είναι διαφορετική, και το τι αντέχει κάθε άνθρωπος επίσης διαφέρει.

Σε κάθε περίπτωση, τα "γυναικεία κόλπα" σε πολλές γυναίκες δεν ταιριάζουν λόγω χαρακτήρα. Κι εγώ συγκαταλέγομαι σ' αυτές. Κι όταν επιχειρώ να εφαρμόσω κάτι, κάνει μπαμ ότι προσποιούμαι...

Πραγματικά, όμως, μπορεί να ακούγεται στερεότυπο, όμως συνήθως ο άντρας μέσα στο σπίτι δεν είναι παρά ένα ακόμη μωρό. Και άρα, αν θες να διατηρήσεις μια ισορροπία, πρέπει να του φέρεσαι ανάλογα. Να μην ξεσυνερίζεσαι την ανευθυνότητα και την ανωριμότητά του. Να τον επιβραβεύεις όταν κάνει το καλό και να μην τον τιμωρείς επιθετικά όταν κάνει βλακεία, απλώς να κάνεις ήρεμη σύσταση και να αδιαφορείς. Να τον προσεγγίζεις όταν είναι στις καλές του. Και διάφορα τέτοια. Ομολογώ πως είναι πολύ κουραστικό. Ιδίως όταν έχεις και αληθινά παιδιά.

[νανσυ2]

Ax βρε Νανσυ ...τι να πω τωρα ;

 

 

 

αυτο που σου ηρθε στο μυαλο οταν τα διαβασες....

[τον]

εσυ ΝΑΝΣΥ 2 εισαι ευτυχισμενη ?....

οσες μας διαβαζουνε ελευθερες δεν προκειται να παντρευτουν και οσες χωρισαν θα λενε τι καλα που ειναι μονες τους .....τι ναπω οπως στρωσαμε θα κοιμηθουμε απλα αν καποια στιγμη ξυπνησουμε ισως κανουμε την ζωη μας καλυτερη .............ΝΑΝΣΥ 2 μπορω να πω οτι ΝΑΙ ειμαι ευτυχισμενη παρολο που εχουν γινει πολλα ξερω οτι με αγαπαει ο αντρας μου απλα και αυτος μεγαλωσε εντελως διαφορετικα απο μενα σε ενα σπιτι που εκανε παντα κουμαντο και μεχρι σημερα .....απλα εγω μεγαλωσα σε μια οκογενεια που βοηθουσε ο πατερας μου την μανα μου παντα και εγω και ο αδερφος μου παντα καναμε και οι δυο τα ιδια ...αγορι - κοριτσι καμια διαφορα ....αυτοι ειναι 2 αγορια 3 με τον πατερα και η μανα τα προσκυνουσε .....αυτο λοιπον βγηκε μετα στο σπιτι του και απλα ζοριστικα να το φερω στην ευθεια ολα αυτα τα χρονια λοιπον δεν σημαινει οτι δεν περναγαμε καλα , απλα προσπαθουσα να κατανοησω καποια πραγματα.......ενα πολυ απλο πραγμα που χρονια δεν ηξερα γιατι αντιδρα ειναι οταν εκανα γενεθλεια των παιδιων τα εκανα παντα με καυγα γιατι το θεωρουσε ασημαντο ...τα πρωτα χρονια δεν το καταλαβαινα και αντιδρουσα ...ομως παντα τους εκανα παρτι οτι και να ελεγε και ποτε δεν καταλαβαινα την αντιδραση του και παντα ειμασταν τσακωμενοι ................φετος λοιπον ανακαλυψα οτι αυτος δεν εκανε ποτε παρτι γεννελθιων ...γιατι δεν ηταν ποτε κατι σημαντικο στην οικογενεια τους ..εμεις παλι καναμε παντα διοτι μεγαλωσα στο εξωτερικο και εκει το θεωρουν πολυ συμαντικο .....................ετσι λοιπον πολυ απλα ειχαμε διαφορετικες αποψης ..χωρις υποσυνηδητα να το ξερουμε γιατι ...δεν ειχα φανταστη ποτε οτι αυτοι δεν κανανε και εντελως τυχαια σε μια κουβεντα που καναμε με τους κουμπαρους μας το αναραμε και η αληθεια ειναι οτι τωρα δικαιολογουνται πολλα πραγματα

[gentriana]

Εχθές έκανα μια απόπειρα να κουβεντιάσω λίγο μαζί του για τα παράπονά μου. Προσπαθώντας να μείνω ήρεμη και διαθέσιμη να τον ακούσω. Μπορώ να πω ότι πήγε αρκετά καλά, παρότι γενικά το "κάτσε να μιλήσουμε" το αποφεύγω γιατί κατά κανόνα τρώω τα μούτρα μου. Βέβαια, μεταξύ άλλων, μου είπε ότι "ο χρόνος που περνώ μαζί σας μου φτάνει, δε νιώθω κάποιο κενό, όπως νιώθεις εσύ" και "τι θες να κάνουμε, δηλαδή, να καθόμαστε εδώ να κοιταζόμαστε;". Σίγουρα, στενοχωρήθηκα, αν και δεν περίμενα και κάτι άλλο. Παρόλα αυτά όμως ήρθαμε πιο κοντά, με την έννοια ότι έλαβε υπόψη ο ένας τον άλλο με σχετική κατανόηση. Μέχρι που προέκυψε και σεξ το βράδυ...

Τι να πω, θα προσπαθήσω να συντηρήσω αυτή τη μικρή βελτίωση. Είναι πολύ δύσκολο, όταν περιμένεις πράγματα που θεωρείς αυτονόητα να σου δώσει ο άλλος, να αναγκάζεσαι να τα εκφράσεις ή να τα πράξεις εσύ πρώτη. Ένα μικρό παράδειγμα, κάποτε μου έπαιρνε και κανένα δωράκι, μου έφερνε και κανένα άνθος. Τώρα πρέπει να του πω εγώ "θα ήθελα να μου δείξεις ότι με σκέφτεσαι με ένα δωράκι"; Όταν γεννήθηκε το μωρό μας, ας πούμε, δεν μου πήρε κάτι. Δεν ξέρω πόσο συνηθίζεται, αλλά το έχω ένα μικρό παραπονάκι. Ναι, με περιποιήθηκε και ήταν όλο μέλια εκείνο το διάστημα (είχε μεγάλη ανησυχία, γιατί είχα επιπλοκές στον τοκετό) αλλά...

[τον]

Δυστηχως πρεπει να τους λεμε τι θελουμε με λογια........ το εννοηται πια δεν πιανει οταν εχεις μπει στην ρουτίνα της ζωης ............το τι σε ενοχλεί απέναντη του θα πρέπει να το λές να μην συσορεύεται το παράπονο σου μέσα σου διότι μετα όταν το βάρος γίνει μεγάλο δύσκολα διορθώνεται ..................και ο αλλος δεν σηναινει πάντα οτι ξέρει τι θέλουμε ...............

[gentriana]

εσυ ΝΑΝΣΥ 2 εισαι ευτυχισμενη ?....

οσες μας διαβαζουνε ελευθερες δεν προκειται να παντρευτουν και οσες χωρισαν θα λενε τι καλα που ειναι μονες τους .....τι ναπω οπως στρωσαμε θα κοιμηθουμε απλα αν καποια στιγμη ξυπνησουμε ισως κανουμε την ζωη μας καλυτερη .............ΝΑΝΣΥ 2 μπορω να πω οτι ΝΑΙ ειμαι ευτυχισμενη παρολο που εχουν γινει πολλα ξερω οτι με αγαπαει ο αντρας μου απλα και αυτος μεγαλωσε εντελως διαφορετικα απο μενα σε ενα σπιτι που εκανε παντα κουμαντο και μεχρι σημερα .....απλα εγω μεγαλωσα σε μια οκογενεια που βοηθουσε ο πατερας μου την μανα μου παντα και εγω και ο αδερφος μου παντα καναμε και οι δυο τα ιδια ...αγορι - κοριτσι καμια διαφορα ....αυτοι ειναι 2 αγορια 3 με τον πατερα και η μανα τα προσκυνουσε .....αυτο λοιπον βγηκε μετα στο σπιτι του και απλα ζοριστικα να το φερω στην ευθεια ολα αυτα τα χρονια λοιπον δεν σημαινει οτι δεν περναγαμε καλα , απλα προσπαθουσα να κατανοησω καποια πραγματα.......ενα πολυ απλο πραγμα που χρονια δεν ηξερα γιατι αντιδρα ειναι οταν εκανα γενεθλεια των παιδιων τα εκανα παντα με καυγα γιατι το θεωρουσε ασημαντο ...τα πρωτα χρονια δεν το καταλαβαινα και αντιδρουσα ...ομως παντα τους εκανα παρτι οτι και να ελεγε και ποτε δεν καταλαβαινα την αντιδραση του και παντα ειμασταν τσακωμενοι ................φετος λοιπον ανακαλυψα οτι αυτος δεν εκανε ποτε παρτι γεννελθιων ...γιατι δεν ηταν ποτε κατι σημαντικο στην οικογενεια τους ..εμεις παλι καναμε παντα διοτι μεγαλωσα στο εξωτερικο και εκει το θεωρουν πολυ συμαντικο .....................ετσι λοιπον πολυ απλα ειχαμε διαφορετικες αποψης ..χωρις υποσυνηδητα να το ξερουμε γιατι ...δεν ειχα φανταστη ποτε οτι αυτοι δεν κανανε και εντελως τυχαια σε μια κουβεντα που καναμε με τους κουμπαρους μας το αναραμε και η αληθεια ειναι οτι τωρα δικαιολογουνται πολλα πραγματα

 

Μπορείς, αν το σκεφτείς ψύχραιμα, να το δεις σαν μια ενδιαφέρουσα πρόκληση το να καταφέρνεις να συμβιώνεις με έναν άνθρωπο με τον οποίο έχεις τόσες διαφορές. Εγώ πολλές φορές σκέφτομαι πως διάλεξα έναν άνθρωπο που τουλάχιστον δε θα με κάνει ποτέ να βαρεθώ...

Κι η ευτυχία είναι πολύ βαριά λέξη, νομίζω. Το κριτήριο για μένα είναι: μετανιώνω για την επιλογή μου ή όχι; Νομίζω πως είμαστε αρκετά μεγάλες για να πιστεύουμε πια στα παραμύθια. Εγώ σε καμία περίπτωση δε θα προτιμούσα τη μοναχική ζωή από μια συντροφική σχέση με τα προβλήματά της, ούτε θα συμβούλευα καμιά κοπέλα να μείνει μόνη από επιλογή για να είναι ήσυχη. Η ζωή είναι πολύ σκληρή για να την αντιμετωπίζεις χωρίς να σου κρατά κάποιος το χέρι.

[νανσυ2]

εχεις δικιο,ο καθενας μας οπως μεγαλωσε....ασχετα βεβαια αν κ γω δε μεγαλωσα σε ενα σπιτι που ο πατερας μου εκανε δουλειες,η μανα μου τα εκανε ολα....αλλα ξερεις κατι,εγω δε λεω μονο για τις δουλειες του σπιτιου,μιλαω κ για αλλα πραγματα,συν οτι πιστευω οτι οταν εχεις τριδυμα αλλαζουν καποια πραγματα λογω αναγκης...δεν ειναι το ιδιο με το να εχεις ενα παιδι,μπορει να μεγαλωσες σε ενα σπιτι που η ανατροφη κ η φροντιδα ηταν της μαμας,αλλα οταν εχεις τρια παιδια,κ οχι ενα,εχει μεγαλη διαφορα....κ απο την αλλη,οι εποχες κ οι ανθρωποι αλλαζουν,δε μενουν πισω...εγω γιατι αλλαξα οταν παντρευτηκα?σπιτι μου ουτε αβγο δεν εβραζα,τωρα ανοιγω κ φυλλο...καταλαβαινεις τι λεω?οχι μονο πως μαθαμε,αλλα κ πως τα βρισκουμε κ στο σπιτι μας....αλλαζουμε,προσπαρμοζομαστε,κ ας μη μας αρεσει,κ απο την αλλη,τα παιδια δεν ειναι μονο δικα μου,πρεπει κ συ,ως πατερας,να θες να κανεις πραγματα για τα παιδια σου,για τη φροντιδα τους,τι σημαινει οτι οι πατεραδες μας δεν εκαναν?τα ιδια πρεπει να κανεις κ συ?κ σου ξαναλεω,δεν ειναι μονο οι δουλειες του σπιτιου,απλα οταν σε πειραζουν καποια πραγματα,μετα τα βλεπεις ολα τεραστια,σε πειραζουν ολα...οταν πχ σε πειραζουν αυτα που εχω γραψει πιο πανω,μετα σε πειραζουν ολα....