Σοφά λόγια... Σοφές συμβουλές! Για την διαπαιδαγώγησή του!

[nmangel]

Καλησπέρα σε όλες και όλους!

Χαίρομαι ειλικρινά πολύ για αυτήν την μεταξύ μας επικοινωνία, για τις απόψεις που ανταλλάζουμε και για την μεταξύ μας υποστήριξη!

Πριν από λίγο καιρό είχα μία συνάντηση με έναν γιατρό μεγάλο σε ηλικία, μεγάλο σε φήμη και πελατεία, ξέρετε.. από αυτούς τους ανθρώπους που ότι και να σου πουν θα τους ακούσεις. Η εμπειρία του με τους ανθρώπους γενικά, με την ίδια την ζωή αν θέλετε, η σοφία που ενδεχομένως εκπέμπει, είναι που σε κάνει να τον ακούς με μεγάλη προσοχή και να σκέφτεσαι για μέρες τα λόγια που σου λέει. Ειδικά μάλιστα όταν πρόκειται για λόγια που αφορούν σε ότι πολυτιμότερο στην ζωή σου. Το παιδί σου!

Μεταξύ άλλων ο συγκεκριμένος άνθρωπος μου είπε το εξής:

"Μία μόνο συμβουλή θα σου δώσω για το παιδί και αν θέλεις κράτα την για πάντα... Σχετικά με το φαγητό του, ποτέ μα ποτέ μην το συνδέσεις με ανταλλάγματα. 'Οποτε θέλει το παιδί θα φάει.. και όποτε όχι, δεν. Ειδικά τα ανταλλάγματα, σύνδεσέ τα με οτιδήποτε άλλο θες, ποτέ όμως με το φαγητό του!"

'Οπως και να έχει είναι μία συμβουλή. Και όσο περισσότερο το σκέφτομαι, πιστεύω πως είναι μία καλή συμβουλή.

Σκέφτηκα λοιπόν πως είναι μία καλή ευκαιρία να μοιραστούμε μεταξύ μας κάποια πράγματα για τα παιδιά μας, τα οποία λειτουργούν σαν καλές συμβουλές, σαν κάποιοι καλοί κανόνες. Κάποια σοφά λόγια βγαλμένα από την ζωή, τουλάχιστον θα μας βάλουν στην διαδικασία της περισυλλογής.

Ποιά λοιπόν σοφή συμβουλή έχετε να προτείνετε;

 

Σας ευχαριστώ προκαταβολικά και εύχομαι όλα καλά για όλες και όλους!

[maryp]

Οταν γέννησα τον Βαγγέλη μου, ο Δημήτρης μου ήταν μόνο 18,5 μηνών. Από πριν γεννηθεί ο μικρός, ο Δημήτρης είχε αποκτήσει την κακή συνήθεια να χτυπάει το κεφάλι του στα πατώματα χωρίς λόγο και αιτία. Δεν μιλούσε ακόμα, είχε για κάποιο λόγο νευράκια και χτυπούσε το κεφάλι του. Όλοι, ΜΑ ΟΛΟΙ, συμπεριλαμβανομένων 2 παιδιάτρων, παππουδογιαγιαδοθείες κλπ μου λέγανε άστον μη δίνεις σημασία όταν το κάνει και απομακρύνσου απο κοντά του εκείνη τη στιγμή που το κάνει. Εύκολο είναι??? Εγω ήθελα να τον πάρω αγκαλιά να τον γλυτώσω από τα χειρότερα που φανταζόταν το μυαλό μου. Είναι τρομερά επικίνδυνο να αφήνεις μόνο του ένα παιδί που χτυπάει το κεφάλι του στα μάρμαρα!...

Ένας παιδοψυχολόγος, λοιπόν, που είχε έρθει σε μια συνάντηση στον παιδικό σταθμό για ελεύθερη συζήτηση με τους γονείς, μου είχε πει: την ώρα που το κάνει αυτό, πάρ'τον αγκαλίτσα. Ε! αυτό ήταν! Με την πρώτη φορά.... το σταμάτησε! Ως δια μαγείας δεν το ξαναέκανε!

Συμπέρασμα: μην τα αγνοείτε όταν προσπαθούν κάτι να σας πουν, έστω και με μη αποδεκτούς τρόπους... και μην αγνοείτε το ένστικτό σας!

[Iωάννα]

Η εμπειρία μου ως μαμά είναι μικρή, μόλις εννέα μηνών, αλλά θα ήθελα κι εγώ να προσθέσω κάτι. Δύο πράγματα έχω μόνο στο μυαλό μου: πρώτον, τα παιδιά χρειάζονται υπομονή και επιμονή (η μόνη συμβουλή του παιδιάτρου) και δεύτερον, εμπιστοσύνη στον εαυτό μας! Καθένας που μεγάλωσε παιδιά και λέει το μακρύ και το κοντό του, γιατί αυτός δήθεν ξέρει καλύτερα, αυτός ακριβώς είχε την ευκαιρία του να μεγαλώσει τα παιδιά του με τον τρόπο που ήθελε, ας αφήσει λοιπόν κι εμένα να μεγαλώσω τα παιδιά μου με τον τρόπο που επιθυμώ!

Όποιος έχει διαβάσει και εφαρμόσει το βιβλίο "Κοιμήσου παιδί μου", θα καταλαβαίνει πόσο εύκολο είναι να σε κατακρίνει πχ η πεθερά σου, γιατι "αφήνεις το παιδί και κλαίει... είναι μωρό, θέλει αγκαλιά... θέλει να το νανουρισεις... δεν κοιμούνται έτσι τα παιδιά" κτλ,κτλ!!!

Όποιος πάλι δεν το έχει διαβάσει, τον προτρέπω να το κάνει. Είναι ένα καταπληκτικό παράδειγμα για το πόσο καλό μπορεί να είναι κάτι για το παιδί μόνο φαινομενικά, ενώ αυτό που μοιάζει σκληρό να είναι ευεργετικό!

[biky]

θα σας πω τι μου λεγε η προγιαγια μου εφυγε περσυ

μεγαλωσε 6παιδια

"ησυχο μωρο που δεν κανει ζημιες ειναι μονο αρρωστο μωρο"

το σκεπτικο της

αφηστε τα μωρα να παιξουν καντε ασφαλες το σπιτι για αυτα και αφηστε τα.

μην τα μεγαλωνετε με μη,μη μη.....

[mata]

Για την σωστή διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού εγώ θα πώ το εξής. Ποτέ μην φοβερίζετε το παιδί σας. Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που μόνο αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει σε ένα παιδί. Ο μόνος φόβος που "πρέπεί" να προκαλούμε είναι όταν πρόκειται για την υγεία και την σωματική ακεραιότητα του. Όταν περνάμε το δρόμο, όταν μιλάμε με ξένους, όταν σκύβουμε από το μπαλκόνι και γενικά όταν κάνουμε κάτι πυ μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες. Φοβέρες του στυλ θα το πώ στον μπαμπά σου όταν έρθει και θα δεις μετά, ή θα φωνάξω τον αστυνομικό, θα σε πάω στον γιατρό ή ο λύκος κα διάφορα άλλα δεν έχουν καμια θέση στη σύγχρονη και σωστή διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού αν θέλουμε αυτό να είναι ψυχικά υγιές.