Διακοπες χωρις το παιδι

[Mina G]

Και εγω το σκεφτομαι πολυ που θα παρω το μπεμπε μαζι μας (4 μηνων τον Αυγουστο που θα παμε διακοπες). Φοβαμαι μηπως κουραστει και ειναι ολο γκρινια και δεν ξερω τι να του κανω μετα. Αλλα απο την αλλη πρεπει να βγει και εκεινος λιγο να δει θαλασσα, να αναπνευσει επιτελους καθαρο αερα κτλ. Απλα αγχωνομαι. Φοβαμαι μηπως αισθανομαι τυψεις μετα.

[UFO]

οταν η μικρη ηταν πιο μικρη (μηνων) ειχα παει σε γαμο και συνδιασα και ολιγοημερες διακοπες....ε το κλαμα που ερηξα δε λεγετε ...περασα απαισια....

μετα απο χρονια (τωρα δλδ) δε θα με χαλαγε καθολου να παω καπου μονη μου ....οπως και οταν μεγαλωσει και το παιδι δε θα με χαλασει να με απαρνηθει γι α να παει με την παρεα του καπου μονο του ....

δικαια πραγματα

ολοι σαν μοναδα καποια στιγμη θελουμε το χρονο μας!

[GiovannaXA]

Και εμείς αποφασίσαμε να πάμε μία εβδομαδούλα διακοπές μόνοι μας, αλλά δεν ξέρω αν τελικά θα καταφέρω να μείνω μακριά της τόσο. Από την άλλη, δεν έχουμε πάει διακοπές από το 2006 και η προηγούμενη χρονιά με εγκυμοσύνη, μπέμπα, κατάθλιψη και κάτι άλλα ακόμα οικογενειακά, δεν ήταν και η πιο εύκολη. Πραγματικά χρειαζόμαστε και οι δύο να νιώσουμε για λίγο ελεύθεροι......αυτή την ελευθερία κινήσεων που ποτέ δεν έχεις όταν είσαι με το παιδί. Η Αλεξάνδρα θα είναι με τη μαμά μου και την αδερφή μου και ξέρω ότι θα περάσει καλά. Ελπίζω να μην το μετανιώσω και γυρίσουμε άρον - άρον.

[DALIA]

ολοι σαν μοναδα καποια στιγμη θελουμε το χρονο μας!

 

 

περιμένω πως και πως να το νιώσω αυτό..ίσως, σίγουρα δηλ. θα μου κάνει καλό στα ψυχοσωματικά που αντιμετοπίζω προς το παρόν όμως μετράω πως και πως τις μέρες που θα έχω άδεια και θα είμαι 24 ώρες το 24ωρο μαζί του και θα ήμαστε αυτοκόλλητοι...

δεν ξερω ρε γμτ...κάθε Κυριακή βράδυ παρόλλου που μέχρι τώρα θα έπρεπε να είχα συνηθίσει έχω τις μαύρες μου...

[ΤΙΓΡΑΚΙ]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ,ΕΓΩ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΑ ΕΧΩ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΣΥΖΥΓΟ ΜΟΥ.ΝΟΜΙΖΩ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ.Ο ΓΙΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ 11 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΖΩΗ.ΟΤΑΝ ΔΗΛΑΔΗ Ο ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΣΤΟΣ ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΑΔΕΙΑ.ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ.ΟΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΤΟΥ.ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.ΓΙΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΕΙ 3-4 ΜΕΡΕΣ ΜΑΚΡΥΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ...???

ΕΞΑΛΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΕΙΣΠΡΑΤΕΙ ΚΑΙ Η ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ.ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ 24 ΩΡΕΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΚΑΝΩ ΔΟΥΛΕΙΕΣ.ΠΕΡΝΑΩ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ.ΑΡΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ...!!!

[Ασπασία]

Οταν ήμουν μικρή οι γονεις μου με έστελναν 2 μηνες το καλοκαιρι στη γιαγια μου στο χωριο. Μεχρι τα 8 μου αισθανόμουν πως με εγκαταλείπουν και έφευγα με κλάματα. Μετά τα 8 (που είχα παρεες κλπ) έκλεγα γιατι δεν ήθελα να παω στους γονείς μου...

Απο τότε που γέννησα (εδω και 9 σχεδον μήνες) δεν έχουμε αφήσει τον μικρό πάνω απο 1 ωρα ποτέ(και αυτο 1-2 φορές ) με γιαγια ή παππου και κατα προτίμηση την ώρα που κοιμάτε.

Πιστευουμε και οι δυο πως είναι κομμάτι του εαυτου μας.

Ενα βράδυ αφου κοιμήθηκε βγήκαμε για ενα ποτό κάτω απο το σπίτι για μα μην τον βάζουμε στο καρότσι αφου είχε ήδη κοιμηθεί και κάτι μας έλλειπε...

Βέβαια δεν έχουμε αφησει τον μικρο να μας περιορίσει. ότι κάναμε πριν το κάνουμε και τώρα. Εκρομές, γάμους, επισκέψεις, καφέ ψώνια κλπ. Ομικρός έχει προσαρμοστεί πλήρως. Επίσης το ΄οτι θηλάζει μας έχει βοηθήσει στο να μην χρειάζετε να κουβαλάμε μαζι μας πολλά πράγματα.

Οταν απο Σεπτέμβρη θα δουλευω ξανά εκ των πραγμάτων θα πρέπει να περνάει κάποιες ώρες χωρίς εμας.

Θεωρω λοιπον πως οι διακοπές είναι για να αναπληρώνουμε αυτες τις ώρες που λείπουμε απο το παιδί μας και να αισθανόμαστε ως οικογένεια.

Οπως δεν θέλησα να παω ποτε διακοπές μόνη μου απο τότε που παντρεύτικα έτσι το βρίσκω άσκοπο να παω χωρις το παιδί μου.

Αλλωστε έχουμε αφθονο χρόνο για εμας όταν το παιδί κοιμάτε...

Θα φτασει καποια στιγμη που το παιδι απο μονο του θα επιλεξει αν θα θελει να ερχεται μαζι μας μεχρι τοτε ας το χαρουμε οσο πιο πολύ μπορουμε γιατι κατα τη γνωμη μου οσο πιο πολύ σιγουρια του δινουμε οταν ειναι μικρο τοσο πιο ευκολα θα απεξαρτητοποιηθει οταν μεγαλωσει...

Θα φτασει μια εποχη που θα το παρακαλαμε να ερθει μαζι μας και θα μας λεει οχι...

[DALIA]

Οταν ήμουν μικρή οι γονεις μου με έστελναν 2 μηνες το καλοκαιρι στη γιαγια μου στο χωριο. Μεχρι τα 8 μου αισθανόμουν πως με εγκαταλείπουν και έφευγα με κλάματα. Μετά τα 8 (που είχα παρεες κλπ) έκλεγα γιατι δεν ήθελα να παω στους γονείς μου...

Απο τότε που γέννησα (εδω και 9 σχεδον μήνες) δεν έχουμε αφήσει τον μικρό πάνω απο 1 ωρα ποτέ(και αυτο 1-2 φορές ) με γιαγια ή παππου και κατα προτίμηση την ώρα που κοιμάτε.

Πιστευουμε και οι δυο πως είναι κομμάτι του εαυτου μας.

Ενα βράδυ αφου κοιμήθηκε βγήκαμε για ενα ποτό κάτω απο το σπίτι για μα μην τον βάζουμε στο καρότσι αφου είχε ήδη κοιμηθεί και κάτι μας έλλειπε...

Βέβαια δεν έχουμε αφησει τον μικρο να μας περιορίσει. ότι κάναμε πριν το κάνουμε και τώρα. Εκρομές, γάμους, επισκέψεις, καφέ ψώνια κλπ. Ομικρός έχει προσαρμοστεί πλήρως. Επίσης το ΄οτι θηλάζει μας έχει βοηθήσει στο να μην χρειάζετε να κουβαλάμε μαζι μας πολλά πράγματα.

Οταν απο Σεπτέμβρη θα δουλευω ξανά εκ των πραγμάτων θα πρέπει να περνάει κάποιες ώρες χωρίς εμας.

Θεωρω λοιπον πως οι διακοπές είναι για να αναπληρώνουμε αυτες τις ώρες που λείπουμε απο το παιδί μας και να αισθανόμαστε ως οικογένεια.

Οπως δεν θέλησα να παω ποτε διακοπές μόνη μου απο τότε που παντρεύτικα έτσι το βρίσκω άσκοπο να παω χωρις το παιδί μου.

Αλλωστε έχουμε αφθονο χρόνο για εμας όταν το παιδί κοιμάτε...

Θα φτασει καποια στιγμη που το παιδι απο μονο του θα επιλεξει αν θα θελει να ερχεται μαζι μας μεχρι τοτε ας το χαρουμε οσο πιο πολύ μπορουμε γιατι κατα τη γνωμη μου οσο πιο πολύ σιγουρια του δινουμε οταν ειναι μικρο τοσο πιο ευκολα θα απεξαρτητοποιηθει οταν μεγαλωσει...

Θα φτασει μια εποχη που θα το παρακαλαμε να ερθει μαζι μας και θα μας λεει οχι...[/QUOTE]

 

 

καλέ σε κάποια φάση νόμιζα εγώ τα έγραφα

[aleca]

χωρίς το παιδί μου ( τα παιδιά μου σε λίγο καιρό) δεν υπάρχει ούτε ξεκούραση, ούτε χαρά. Και αν ο άντρας μου επέμενε, θα του έβρισκα και αντικαταστάτρια. Φυσικά και τον αγαπώ αλλά είμαστε μαζί 11 χρόνια και για 8 χρόνια γυρίσαμε όλο τον κόσμο. Τώρα άλλοι έχουν προτεραιότητα και σε σχέση με εκείνον και σε σχέση με εμένα!

[Ρούλα26]

Απο τοτε που γεννησα ειμαι με τα παιδια μου.Σταματησα τη δουλεια για να τα μεγαλωσω η ιδια.Τα αφηνω το πολυ 1 με 2 ωρες στη γιαγια τους αλλα στο σπιτι μας (στο δωματιο τους)κι αυτο μονο οταν ειναι βραδυ και κοντευει η ωρα του υπνου τους.Διακοπες χωρις τα παιδια μου ουτε καν μου εχει περασει απο το μυαλο να παω.Αν ηθελα να κανω τις διακοπες μου μονη μου και τις βολτες μου,δεν θα εμπαινα στη διαδικασια να κανω οικογενεια.Ειμαστε αυτοκολλητοι που λενε.Εδω απο τωρα σκεφτομαι (που ειναι λογικο)καποια στιγμη που θα μεγαλωσουν λιγο,οταν οι παπουδες τους στην Καβαλα ζητησουν να τους τα παμε για λιγο καιρο επειδη δεν τα βλεπουν συχνα και τα στερουνται,πως θα το κανω...

[φιλιτσα]

Ευχαριστώ πολύ Sun.

Δεν δημιουργούνται τόσο εύκολα τραύματα στα παιδιά, όταν οι γονείς είναι κοντά τους, και οι ψυχολόγοι υπερβάλουν. Τί να πουν άλλα που μεγαλώνουν με οικιακή βοηθό. Εγώ έχω παράδειγμα το γιο μου, που είναι πάρα πολύ ανεξάρτητος από μικρός. Στην καθημερινότητά μας περνάμε πολύ χρόνο μαζί του, κι εγώ και ο άντρας μου. Όμως και 4-5 μέρες το χρόνο θα πάμε μόνοι μας, και το σάββατο θα βγούμε το βράδυ. Θα το χαιρετήσουμε, θα το φιλήσουμε, θα του πούμε ότι τον αγαπάμε και ότι καλά θα κάνει να περάσει καλά με τη γιαγιά, μπορεί να φάει γλυκό, να δει τηλεόραση ή κάτι τέτοιο και ... γεια σας!

ΠΟΤΕ δεν τον έχουμε ξεγελάσει, έχει δίκιο η DEMS.

 

Μπραβο και πάλι Μπραβο .

ετσι και εσεις περνατε καλα και ο μικρος , τρωει γλυκακι κλπ.

 

Εγω δεν τη αφηνω να πάω διακοπες με τον αντρα μου ΚΑΚΟ ΑΥΤΟ σας το λέω ειναι Λαθος μου μεγαλο αλλα δεν μπορω να το κάνω με τιποτα . Μπραβο που το κανετε γιατι στην ζωη μας δεν ειναι μόνο τα παιδια ... Βολτες βγαινουμε και οι 3 αλλα και μονοι μας

[gavramid]

Δεν υπαρχει περιπτωση να την αφησω ΠΟΤΕ μονη της αν δεν μου το ζητησει η ιδια.Γιατι εγω ναπερναω καλα και αυτο μονο του?Μπορεις να κουβαλας με λιγη οργανωση τα απαραιτητα μαζι σουκαι να περνας καλα.Εμεις περασαμε 2 χρονιες τωρα ΤΕΛΕΙΑ!!!Και δεν θα ξεχασω ποτε φετος,μολις ειχε κλεισει τους 18 μηνες και πηγαμε στον Πορο.Πηγαμε απογευματακι στη θαλασσα-ξετρελαθηκε και δεν θα το πιστεψετε!!Ξυπνησε το πρωι και το ζουζουνιμου στυον υπνο της εβλεπε θαλασσες.Αντι για γαλα η μαμα σκαει ενα τεραστι χαμογελο και λεει με χαρα "θαλατα..(θαλασσα δηλαδη)Να παμε!!!!"

[natasa2002]

Ο μεγάλος μας είναι 7 και δεν έχουμε πάει ούτε ένα Σαββατοκύριακο μόνοι μας, ακόμα και όταν ο δέυτερος ήταν 6 μηνών πήγαμε απο Θεσσαλονίκη - Κρήτη και περάσαμε τέλεια.

[citron]

Θα φυγουμε για πενθημερο ταξιδι στο εξωτερικο...μονοι μας. Ο μικρος θα μεινει σπιτι και θα ερθουν οι παππουδες - που τους αγαπαει και περναει πολυ καλα μαζι τους - να μεινεουν στο σπιτι μας για να μην αλλαξει περιβαλλον.

 

Το θεμα ειναι οτι θα μας λειψει πολυ αλλα φοβαμαι και πως θα το παρει. Θα νομιζει οτι τον εγκαταλειψαμε ? Πως θα ειναι μαζι μας οταν γυρισουμε ?

 

Εχει κανενας παρομοια εμπειρια για το πως ειναι αν λειπεις τοσες μερες?

 

Εγω το εχω μετανοιωσει που θα φυγουμε αλλα τωρα ειναι αργα να το ακυρωσω.

[mikio]

Θα φυγουμε για πενθημερο ταξιδι στο εξωτερικο...μονοι μας. Ο μικρος θα μεινει σπιτι και θα ερθουν οι παππουδες - που τους αγαπαει και περναει πολυ καλα μαζι τους - να μεινεουν στο σπιτι μας για να μην αλλαξει περιβαλλον.

 

Το θεμα ειναι οτι θα μας λειψει πολυ αλλα φοβαμαι και πως θα το παρει. Θα νομιζει οτι τον εγκαταλειψαμε ? Πως θα ειναι μαζι μας οταν γυρισουμε ?

 

Εχει κανενας παρομοια εμπειρια για το πως ειναι αν λειπεις τοσες μερες?

 

Εγω το εχω μετανοιωσει που θα φυγουμε αλλα τωρα ειναι αργα να το ακυρωσω.

 

Η μάνα μου λέει ότι ακόμα θυμάται το θυμωμένο και ταυτόxρονα λυπημένο βλέμμα που της έριξα συνοδευόμενο από το σουφρωμένο χειλάκι μου, όταν γύρισε από το ταξίδι που πήγε με το μπαμπά μου στην Αυστρία-Γερμανία. Ήμουν περίπου 1,5 χρονών σαν τον γιο σου. Ένα είναι το παρήγορο... Εγώ δεν θυμάμαι τίποτα!!

[ultraviolet]

ειναι 2, κι εκτος απο μεμωνομενα σαββατοβραδα στις γιαγιαδες δεν τον εχουμε αφησει.

καποια στιγμη τον νοεμβρη θα τον αφηναμε για ενα σ/κ εδω κοντα αλλα 4μερες πριν παμε επεσε και τρεχαμε για ραμματα. τοτε σκεφτηκα αν αυτο τυχαινε οταν ελειπα σε καποια απο τις γιαγιαδες και τον τρεχανε στα νοσοκομεια χωρις εμενα.. απαπα..

[Μαριρενα]

θα την αφησω να παω με τον αντρα μου καπου 2-3 μερες οταν θα εχει μεγαλωσει και θα πηγαινει σχολειο για μινι ανανεωση της σχεσης μας μεχρι τοτε δενμ το σκεφτομαι καν για διακοπες μονοι μας χωρις την μικρη

[ivet]

και γω δε θα μπορούσα να πάω διακοπές χωρίς την κόρη μου και γενικότερα χωρίς τα παιδιά μου. Εδώ μέχρι το σούπερ πάω και όταν δεν την παίρνω μαζί μου ήδη μου λείπει!

 

 

και εγω το ιδιο νιωθω και δεν τα αφηνω ποτε!!

[vaw]

Αν και σκέφτομαι οτιθα μας έκανε καλό ως ζευγάρι έστω ένα σαββατοκύριακο μόνοι μας, γιατί εκτός απο γονείς είμαστε και ζευγάρι, δεν το έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα γιατί δεν το θέλουμε! Ισως σε κανα δυο χρόνια.

[sofie]

Αν και σκέφτομαι οτιθα μας έκανε καλό ως ζευγάρι έστω ένα σαββατοκύριακο μόνοι μας, γιατί εκτός απο γονείς είμαστε και ζευγάρι, δεν το έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα γιατί δεν το θέλουμε! Ισως σε κανα δυο χρόνια.

Θα συμφωνήσω!

[Eviri]

Τα παιδιά μου δεν τα άφησα ποτέ σε τρίτους ανθρώπους προκειμένου να πάω διακοπές, ούτε όταν ήταν μωρά, ούτε αργότερα. Προτιμώ να περάσω λίγο πιο δύσκολα και να τα έχω μαζί μου και να είμαι εγώ υπεύθυνη για ό,τι και να συμβεί, παρά να μη γνωρίζω κάθε μέρα που περνάει τι γίνεται στο σπίτι με τα παιδιά. Ακόμη κι αν είναι υπό την επίβλεψη των γιαγιάδων.

Εξάλλου, γιατί να μην πάνε κι εκείνα διακοπές, να δουν ό,τι δούμε ακόμη και στη βρεφική ηλικία. Τα μωρά αλλάζουν παραστάσεις και περνάνε κι εκείνα καλά.

[ντιν]

Οι δίδυμες κορες μου είναι 3 ετών και 3 μηνών. Πρώτη φορά που πηγαμε διακοπές, ήταν έξι μηνών. Εννοείται ότι δεν τις αφήσαμε στις γιαγιάδες γιατί ήταν δύο μωρά οπότε θα ήταν κουραστικά για τις γιαγιάδες και εμείς δεν θα ήμασταν ήρεμοι. Τις βάζαμε στη θάλασσα πρωί και απόγευμα. Ηταν κουραστικά αλλά τις χαρήκαμε πολύ αυτές τις διακοπές, γιατί 5 χρόνια προσπαθούσαμε να κάνουμε μωρό.

Μόνο ένα σαββατοκύριακο πήγαμε δυο μας στα Γιάννενα. Λειψαμε μόνο ένα εικοσιτετράωρο. Το βράδυ η μικρή δεν κοιμόταν και ήθελε τη μαμά. Πρέπει να παραδεχτώ όμως ότι το βράδυ που βγήκαμε για ποτό τις σκεφτόμασταν και μας έλειπαν!

[rrrrr]

αυτο το διλημμα ειχα κι εγω....κανονιζα ν΄αφησω την μπεμπα μου 7 μηνων στη μαμα μου και να παμε Σκωτια με τον αντρα μου...να ξεφυγουμε λιγο μετα απο την ταλαιπωρια εγκυμοσυνης,γεννας και κωλικων....κι αφου το ειχαμε αποφασισει και το ειχαμε παρει ζεστα το θεμα,ακουσα οτι τα μωρα σ¨αυτη την ηλικια εχουν το αγχος του αποχωρισμου και δεν ειναι καλο να τα αφηνουμε και να φευγουμε....αρχισα να νιωθω τυψεις να ανησυχω....και τελικα το αναβαλλαμε....σημειωτεον οτι εμεις μενουμε μακρυα απο τους δικους μας και δεν τους ηξερε καθολου...ειρθα για Πασχα στους δικους μου κι ενω στην αρχη εκλαιγε μεσα σε τρεις μερες τους εμαθε και διασκεδαζε πολυ μαζι τους...τοσο που εμενα με ειχε γραμμενη κανονικα....ετσι πηγαμε ενα διημερο εδω κοντα με τον αντρα μου ,για να γυρισουμε γρηγορα αν δεν καθεται.....

τελικα οχι μονο καθισε αλλα δεν μας εψαξε καθολου....οταν γυρισαμε ηταν κεφατη και χαμογελαστη οπως παντα.....τι αγχος του αποχωρισμου και μ....κιες!!!!!τζαμπα ακυρωσαμε το ταξιδακι μας....αυτο καταλαβα.....!!!!!!!!

επισης να ανφερω οτι η μικρη οσο ημασταν στο σπιτι μονες μας δεν καθοταν λεπτο μονη...ουτε τουαλετα με αφηνε να παω....αλλα τελικα το προβλημα της δεν ηταν να ειναι μαζι μου...αλλα να μην ειναι μονη!!!

[Ellemphriem]

Με την ΚΑΜΙΑ ομως λεμε. Ακομα και μεγαλυτερη θα το σκεφτομουν σοβαρα.....μπαααααααα ουτε τοτε.......δεν εκανα παιδι και οικογενεια για να πηγαινω μονη μου διακοπες, ελεος. Αν ηταν ετσι δεν καναμε παιδι....οχου.....μια χαρα ειμαι μαζι της, υπερ-γουσταρω και αν ειναι να παμε διακοπες θα παμε ΟΛΟΙ μαζι ως οικογενεια που ειμαστε. Οταν μεγαλωσει και θελει να παει μονη της καλως.....πριν ΟΧΙ........μονο και μονο για να ξεφυγω εγω....αν ειναι δυνατον......

[maestria]

Εγώ πήγα Ρώμη για 3μερο πριν 2 μήνες με τον σύζυγο και τον αφήσαμε τον μικρό.

Ήταν πρώτη φορά (εκτός από καφέδες που τον αφήνουμε 2-3 ώρες στα πεθερικά ή ο ένας στον άλλο) και στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα, έβλεπα άλλα παιδάκια κι αισθανόμουν απαίσια, αλλά το πάλευα!

Πέρασα ΤΕΛΕΙΑ (είναι ωραία να 'σαι χωρίς άμεσες ευθύνες για 2-3 μέρες) και γύρισα ανανεωμένη και έχοντας πεθυμήσει πολύ τον γιο μου.

 

Οπότε, θα τον άφηνα σίγουρα, αλλά όχι να πάω εγώ διακοπές κι ο μικρός καθόλου (εννοείται), απλά να γουστάρουμε και μόνοι μας το ζευγάρι για 2-3 μέρες.

Αυτός μια χαρά περνάει και με τους παππούδες και τις γιαγιάδες που τον υπεραγαπάνε!

[casperαki]

Εφυγα και εγω για ενα ταξιδι και αναγκαστικα να αφησω τον μικρο 4 μερες...

Ειναι 13 μηνων...επερνα τηλ να δω πως ειναι κτλ αλλα τρελαθηκα μεχρι να ερθω.

Μετα μου κολλησε οτι θα με ξεχασει δεν θα με θελει κτλ μιας και η πεθερα μου ελεγε απο το τηλ οτι ειναι καλα και δεν μας γυρεψε καθολου.

Σημερα που τον ειδα με κοιταξε σαν χαμενος.κοιταει κ τον μπαμπα του.Τον πηρα αγκαλια αλλα λες κ δεν ηταν ο μαριος μου...ενα συναισθημα πολυ ασχημο...δεν ηταν οπως τον ηξερα.Δεν μου γελαγε τιποτα...με ξεχασε?Ηρθαμε σπιτι τον εκανα μπανιο και τον εβαλα για υπνο.....Δεν καταλαβαινω γιατι ηταν ετσι?Θα αναγκαστω να τον παρω μαζι μου σε μια βδομαδα που θα ξαναπαμε και δεν το ηθελα γιατι ειναι 10 ωρες με το αμαξι και θα ταλαιπωρηθει....αλλα δεν θα τν αφησω παλι μετα απο το σημερινο.