Φυσιολογικός τοκετός μετά από καισαρική (VBAC)

[nuvola]

Γεια σας γιατρέ!

Για αλλη μια φορά έχω ερώτηση για το vbac. Κατα τη διάρκεια του τοκετού πρέπει η γυναίκα να είναι διαρκώς καθηλωμένη στον καρδιοτοκογράφο; Δεν υπάρχει η ελευθερια να σηκωθει και να περπατησει;

Επίσης δεν εχω καταλαβει τι γινεται με την επισκληρίδιο. Αλλού διαβάζω πως καλό είναι να μη γίνεται ώστε η γυναίκα να καταλάβει από τους πόνους αν κάτι δεν πάει καλά, αλλου διαβάζω πως καλο ειναι να γίνεται ωστε σε μια επειγουσα καισαρικη η γυναίκα να είναι έτοιμη και να μην χρειαστει ολικη ναρκωση. Επίσης αλλού διαβάζω πως καθυστερει την προοδο της διαστολης κι αλλου πως τη βοηθά.

Τι ισχύει τελοσπάντων ;

Ο άντρας μου λέει μην διαβάζεις τόσο πολλά και σπας το κεφάλι σου, αλλα εγώ προσπαθώ να ενημερωθώ όσο καλύτερα γίνεται!

Ευχαριστώ για το χρονο σας!

[Γιώργος Μιχαλόπουλος]

Γεια σας γιατρέ!

Για αλλη μια φορά έχω ερώτηση για το vbac. Κατα τη διάρκεια του τοκετού πρέπει η γυναίκα να είναι διαρκώς καθηλωμένη στον καρδιοτοκογράφο; Δεν υπάρχει η ελευθερια να σηκωθει και να περπατησει;

Επίσης δεν εχω καταλαβει τι γινεται με την επισκληρίδιο. Αλλού διαβάζω πως καλό είναι να μη γίνεται ώστε η γυναίκα να καταλάβει από τους πόνους αν κάτι δεν πάει καλά, αλλου διαβάζω πως καλο ειναι να γίνεται ωστε σε μια επειγουσα καισαρικη η γυναίκα να είναι έτοιμη και να μην χρειαστει ολικη ναρκωση. Επίσης αλλού διαβάζω πως καθυστερει την προοδο της διαστολης κι αλλου πως τη βοηθά.

Τι ισχύει τελοσπάντων ;

Ο άντρας μου λέει μην διαβάζεις τόσο πολλά και σπας το κεφάλι σου, αλλα εγώ προσπαθώ να ενημερωθώ όσο καλύτερα γίνεται!

Ευχαριστώ για το χρονο σας!

 

 

Καλημέρα,

 

Ο χειρισμός ενός τοκετού VBAC είναι μια άσκηση ισορροπιών γι'αυτό και απαιτεί εμπειρία στον φυσιολογικό τοκετό γενικότερα για να έχει τις καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Καταρχήν όπως σε κάθε τοκετό έτσι και στο VBAC η κινητικότητα της εγκύου όχι μόνο συνιστάται αλλά πρέπει να ενθαρρύνεται όσο το δυνατό περισσότερο. Η αλλαγή στάσης και η κίνηση όχι μόνο ανακουφίζει τη γυναίκα αλλά και επιταχύνει την εξέλιξη του τοκετού. Συνεπώς το περπάτημα, η χρήση της μπάλας, το βαθύ κάθισμα κλπ μπορούν και πρέπει να γίνονται. Αυτό δεν είναι ασύμβατο με τη συνεχή παρακολούθηση του μωρού με τον καρδιοτοκογράφο παρά το τι συνήθως λέγεται. Απλά χρειάζεται η μαία να βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση ώστε να ρυθμίζει τη θέση του πομπού για να μη χάνεται η επαφή πμε το έμβρυο. Σίγουρα δυσκολότερο γι'αυτή από το να είναι η γυναίκα ξαπλωμένη αλλά είναι μέρος της δουλειάς της.

 

Το αν θα γίνει επισκληρίδιος προσωπικά το αφήνω πάντα να το αποφασίσει η έγκυος την ώρα του τοκετού, εκτός αν υπάρχει πολύ συγκεκριμένος λόγος υπέρ ή κατά. Η επισκληρίδιος όντως πολλές φορές επηρεάζει αρνητικά τις συσπάσεις και ως αποτέλεσμα την εξέλιξη του τοκετού. Από την άλλη μια γυναίκα που υποφέρει και δεν αντέχει χρειάζεται ανακούφιση αν είναι να γεννήσει φυσιολογικά, οπότε το όφελος σε μια τέτοια περίπτωση είναι μεγαλύτερο αν η επισκληρίδιος γίνει. Οι ισορροπίες που λέγαμε... Όσον αφορά τη ρήξη, ένας έμπειρος Μαιευτήρας δεν περιμένει να του πει η γυναίκα ότι κάτι δεν πάει καλά, το καταλαβαίνει από την κλινική εικόνα και το καρδιοτοκογράφημα, οπότε αυτό δεν πρέπει να επηρεάζει την απόφαση. Απλά απαιτείται ο γιατρός να είναι παρών και "από πάνω" κατά τον τοκετό. Σε ό,τι αφορά στο τι γίνεται σε περίπτωση καισαρικής, αν είναι κατεπείγουσα (π.χ. επί ρήξης) γίνεται με γενική αναισθησία, εάν πάλι υπάρχει χρόνος (π.χ. επί μη εξέλιξης του τοκετού) προτιμάται η επισκληρίδιος. Ούτε πάντως αυτός αποτελεί επαρκή λόγο για επισκληρίδιο από πριν αν η γυναίκα δεν την χρειάζεται για αναλγησία.

[jackrussel]

πειτε μου αν μια εγκυμοσυηνη ειναι εφικτη οταν εχει παρουσιαστει μορφωμα στο συκωτι πανω στη δεξια φλεφα

ειναι, σχεδον σιγουρο, εστιακη οζωδης υπερπλασια

ελαχιστες πιθανοτητες αδενωμα

 

θα επαναληφθει μαγνητικη στο τριμηνο και μετα στο ενιαμηνο για να σιγουρευτει η διαγνωση

 

βιοψια αντενδεικνυται λογω δυσκολης προσβασης, θεσης του μορφωματος

[xena]

Mirellaki σ'ευχαριστώ αλλά δεν θα τα καταφέρω, που να πάω με ένα μωρό και έγκυος; ο σύζυγος στη μητέρα του στο νοσοκομείο αυτές τις ημέρες.... ασε. Και έτσι να μην ήταν, ειλικρινά μου λείπει χρόνος γιατί δουλεύω πολλές ώρες, κάνω πολλά χιλιόμετρα καθημερινά λόγω δουλειάς και η στοίβα για σίδερο έχει φτάσει στο ταβάνι. Οπότε καταλαβαίνετε...

 

Λοιπόν εγώ επιμένω στην ερώτηση μου, γιατί κάποιοι γιατροί αναλαμβάνετε και άλλοι όχι. Εφόσον είναι θέμα εμπειρίας, είναι δυνατόν να είναι τόσο λίγοι οι έμπειροι;;; Και τόσο... νέοι σχετικά σε ηλικία; Μήπως είναι θέμα χρόνου όπως λέτε;;; Δηλαδή μια τέτοια περίπτωση καθηλώνει τον γιατρό πολλές ώρες σε έναν τοκετό;

Και μία ακόμη απορία. Η ρήξη γιατί μπορεί να συμβεί την ώρα του τοκετού και δεν την φοβούνται κατά τη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης πχ διδύμων;;;

Δεν ξερω αν με καταλαβαίνετε... προσπαθώ να βεβαιωθώ ότι δεν θα κάνω λάθος επιλογή.

[nuvola]

Εφόσον είναι θέμα εμπειρίας, είναι δυνατόν να είναι τόσο λίγοι οι έμπειροι;;; Και τόσο... νέοι σχετικά σε ηλικία;

Εγω γνωρίζω γιατρό μεγάλο σε ηλικία που έχει κάνει αρκετά vbac και προσφατα μας ειπε και μια κοπελα πως γεννησε σε αυτόν μετά από 2 καισαρικές!

[nuvola]

Γιατρέ,

σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας!!!

Θα ήθελα να ρωτήσω και μεχρι ποια εβδομάδα συνήθως περιμένουν να αρχισει ο τοκετός σε vbac. Έχω διαβάσει απο 40 μέχρι 42. Τι ισχύει τελικά;

Δεν θυμάμαι αν σας το έχω ρωτήσει στο παρελθόν, γιατί σας έχω ρωτήσει διάφορα!!! Πάντως κάθε φορά οι απαντήσεις σας είναι σαφείς και το εκτιμώ αυτό!

[Γιώργος Μιχαλόπουλος]

Λοιπόν εγώ επιμένω στην ερώτηση μου, γιατί κάποιοι γιατροί αναλαμβάνετε και άλλοι όχι. Εφόσον είναι θέμα εμπειρίας, είναι δυνατόν να είναι τόσο λίγοι οι έμπειροι;;; Και τόσο... νέοι σχετικά σε ηλικία; Μήπως είναι θέμα χρόνου όπως λέτε;;; Δηλαδή μια τέτοια περίπτωση καθηλώνει τον γιατρό πολλές ώρες σε έναν τοκετό;

Και μία ακόμη απορία. Η ρήξη γιατί μπορεί να συμβεί την ώρα του τοκετού και δεν την φοβούνται κατά τη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης πχ διδύμων;;;

Δεν ξερω αν με καταλαβαίνετε... προσπαθώ να βεβαιωθώ ότι δεν θα κάνω λάθος επιλογή.

Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση. Οι λόγοι είναι διαφορετικοί για τον καθένα και φυσικά δεν μπορώ να μιλήσω εξ'ονόματος όλων. Θεωρώ όμως ότι οι σημαντικότεροι είναι δυο, θέμα εκπαίδευσης και θέμα χρόνου.

 

Θα αρχίσω με το θέμα της εκπαίδευσης. Αν δείτε ποιοι αναλαμβάνουν VBAC στην Ελλάδα συνήθως έχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά: όπως λέτε είναι κατά κανόνα νέοι και έχουν ειδικευτεί στο εξωτερικό, συνήθως στη Βρετανία. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Η Δ.Ευρώπη και η Βρετανία συγκεκριμένα είχαν τις ίδιες ανησυχίες περί VBAC που έχουμε τώρα στην Ελλάδα (ρήξη, επιπλοκές, κλπ) προ εικοσαετίας και τις ξεπέρασαν σταδιακά κάνοντας μελέτες και αναλύοντας τα διεθνή δεδομένα. Όταν άρχισα την εξειδίκευση στη Μαιευτική προ δεκαετίας το VBAC ήταν ήδη καθιερωμένο σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία της Βρετανίας ως επιλογή - δηλαδή η μαμά μπορούσε να επιλέξει είτε VBAC είτε καισαρική. Όταν έφυγα για να επιστρέψω στην Ελλάδα πέρυσι το σύστημα στη Σκωτία είχε σταματήσει να δίνει επιλογή στις γυναίκες - οι έγκυες θεωρούνταν αυτόματα ότι θα κάνουν VBAC εκτός αν υπήρχε πολύ καλός ιατρικός λόγος...

 

Όταν ένας γιατρός έχει ειδικευτεί σε ένα τέτοιο σύστημα το οποίο προωθεί ενεργά το φυσιολογικό τοκετό, δεν έχει απλώς μάθει το φυσιολογικό τοκετό και το VBAC - τα έχει πιστέψει γιατί τα έχει δει και εφαρμόσει στην πράξη. Αντίθετα, ένας Μαιευτήρας που έχει ειδικευθεί στη χώρα μας δεν έχει δει ποτέ VBAC συνεπώς δεν μπορεί να νιώθει άνετα να το προσπαθήσει. Δεν έχει σημασία πόση εμπειρία έχει σε άλλους τομείς - κάτι που δεν ξέρεις απλά δεν το τολμάς.

 

Η άλλη παράμετρος είναι όπως λέτε το θέμα χρόνου. Για να αναλάβεις VBAC πρέπει να έχεις αποφασίσει ότι θα είσαι με τη γυναίκα από την αρχή του τοκετού ως το τέλος. Όχι κάπου μέσα στο Μαιευτήριο - δίπλα στη γυναίκα. Εάν δεν είσαι διατεθειμένος να το κάνεις και θέλεις να κάνεις μόνο τοκετούς με ραντεβού τότε δεν μπορείς να κάνεις VBAC. Εάν δεν επιθυμείς να ακυρώνεις τελευταία στιγμή τα ραντεβού στο ιατρείο σου γιατί η κυρία Χ γεννάει τότε σαφώς και δεν κάνεις ούτε VBAC ούτε τοκετούς χωρίς πρόκληση. Για μένα αυτά αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μου και τα αποδέχομαι, όπως τα αποδέχονται και οι ασθενείς μου που μπορεί να τους αλλάξω κάποιο ραντεβού τελευταία στιγμη. Για κάποιους άλλους συναδέλφους όμως αυτά μπορεί να είναι συμβιβασμοί που δε θέλουν ή δε μπορούν να κάνουν.

 

Η συζήτηση μπορεί να τραβήξει πολύ αλλά νομίζω καταλαβαίνετε το γενικό πλαίσιο...

[katerinak]

να ρωτησω κατι;υπαρχει καμια αλλη διαφορα στο να γινει φυσιολογικος επειτα απο καισαρικη εκτος απο τους κινδυνους που εχει;

[Γιώργος Μιχαλόπουλος]

Και μία ακόμη απορία. Η ρήξη γιατί μπορεί να συμβεί την ώρα του τοκετού και δεν την φοβούνται κατά τη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης πχ διδύμων;;;

Δεν ξερω αν με καταλαβαίνετε... προσπαθώ να βεβαιωθώ ότι δεν θα κάνω λάθος επιλογή.

 

Η ρήξη κατά τη διάρκεια του τοκετού σχετίζεται με το γεγονός ότι λόγω της προηγούμενης καισαρικής η μήτρα έχει μια επουλωμένη τομή η οποία δεν έχει θεωρητικά την ίδια αντοχή με τον μυ που την περιβάλλει. Κατά τον τοκετό, όταν ο μυς της μήτρας συσπάται έντονα η περιοχή της τομής δέχεται ισχυρές δυνάμεις που μπορούν να την κάνουν να "ανοίξει", προκαλώντας αιμορραγία και διακοπή της επαρκούς οξυγόνωσης του εμβρύου.

 

Κατά τη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης διδύμων η μήτρα υφίσταται υπερδιάταση που όμως είναι σταδιακή και όχι απότομη. Επιπλέον, ακόμα και συσπάσεις να συμβαίνουν αυτές δεν είναι παρά πολύ μικρής ισχύος σε σχέση με αυτές του τοκετού οπότε η πιθανότητα βλάβης της τομής είναι πολύ μικρή. Η διαφορά δηλαδή είναι κατά βάση διαφορά της τάσης που ασκείται στην τομή κατά τις συσπάσεις, όχι του πόσο "τεντώνει" η μήτρα.

[Γιώργος Μιχαλόπουλος]

Γιατρέ,

σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας!!!

Θα ήθελα να ρωτήσω και μεχρι ποια εβδομάδα συνήθως περιμένουν να αρχισει ο τοκετός σε vbac. Έχω διαβάσει απο 40 μέχρι 42. Τι ισχύει τελικά;

Δεν θυμάμαι αν σας το έχω ρωτήσει στο παρελθόν, γιατί σας έχω ρωτήσει διάφορα!!! Πάντως κάθε φορά οι απαντήσεις σας είναι σαφείς και το εκτιμώ αυτό!

 

Αυτό εξαρτάται από το τι επιθυμούν οι ίδιοι οι γονείς και τι θεωρούν ως αποδεκτό ρίσκο.

 

Κάθε εγκυμοσύνη έχει ένα ρίσκο ενδομήτριου εμβρυϊκού θανάτου ως τις 40 εβδομάδες γύρω στο 1-2:1000. Παράταση ως τις 42 εβδομάδες αυξάνει τον κίνδυνο αυτό γύρω στο 3-4:1000. Επιπλέον υπάρχει αύξηση του κινδύνου νεογνικής πνευμονίας από εισρόφηση μηκωνίου από 0,42 σε 1,42:1000 μεταξύ 40 και 42 εβδομάδων. Από την άλλη μεριά η πρόκληση τοκετού με τη χρήση προσταγλανδινών ή ωκυτοκίνης αυξάνει τον κίνδυνο ρήξης της μήτρας ως και 3 φορές και μειώνει την πιθανότητα επιτυχούς VBAC.

 

Αυτά τα δεδομένα πρέπει να ζυγιστούν από του γονείς και να αποφασίσουν τι ταιριάζει στη δική τους περίπτωση. Κάποια ζευγάρια επιλέγουν να περιμένουν ως τις 42 εβδομάδες, κάποια όχι - και τα δυο είναι σεβαστά. Προσωπικά δε θεωρώ ότι είναι αρμοδιότητα του Μαιευτήρα να αποφασίσει ο ίδιος γι'αυτό το θέμα παρόλο φυσικά που μπορεί να εκφράσει την άποψή του ανάλογα με το περιστατικό.

[Γιώργος Μιχαλόπουλος]

να ρωτησω κατι;υπαρχει καμια αλλη διαφορα στο να γινει φυσιολογικος επειτα απο καισαρικη εκτος απο τους κινδυνους που εχει;

 

Υποθέτω ότι συγκρίνετε VBAC και έναν φυσιολογικό τοκετό όταν δεν έχει προηγηθεί καισαρική. Η απάντηση είναι ότι εκτός του ότι προσπαθούμε να μη "ζορίζουμε" τη μήτρα υπερβολικά, π.χ. με παρατεταμένη χρήση ωκυτοκίνης, υπερβολική διάρκεια τοκετού, πρόκληση με προσταγλανδίνες κλπ. κατά τ'άλλα δεν υπάρχει ιδιαίτερη διαφορά μεταξύ τους.

[nuvola]

Ευχαριστώ για την απάντηση!

Είναι πολύ σωστό αυτό που γράψατε πως αφού ενημερωθούν οι γονείς αυτοί αποφασίζουν! Δυστυχώς κάποιοι γιατροί επιβάλλουν τη γνώμη τους είτε άμεσα είτε έμμεσα με εκφοβισμό.

Τελοσπάντων. Καλή σας μέρα!

[mirellaki]

Σας ευχαριστω πολυ κ. Μιχαλοπουλε!

 

Μιρέλλα, θα πειτε για VBAC αν κατάλαβα καλά?

 

ναι, συγκεκριμενα για hvbac (home birth)

[Garouf]

Καλησπέρα σε όλους! Τα καταφέραμε! Χθες το πρωί έφερα στο κόσμο με ΦΤ VBAC το κοριτσάκι μου (41w + 1d). Τα κατάφερα με τη βοήθεια του γιατρού μου Λάμπρου Γιαννίκου. Μέσα σε 5 1/2 ώρες τη κράταγα αγκαλιά! Μόλις βρω χρόνο θα σας γράψω αναλυτικά τη vbac ιστορία μας!

[nuvola]

Να σας ζήσει!!! Να είναι γερό το μωράκι σας!!!

[@marilou]

Καλησπέρα σε όλους! Τα καταφέραμε! Χθες το πρωί έφερα στο κόσμο με ΦΤ VBAC το κοριτσάκι μου (41w + 1d). Τα κατάφερα με τη βοήθεια του γιατρού μου Λάμπρου Γιαννίκου. Μέσα σε 5 1/2 ώρες τη κράταγα αγκαλιά! Μόλις βρω χρόνο θα σας γράψω αναλυτικά τη vbac ιστορία μας!

Συγχαρητήριαααααααα!!!!!:D:D Να σας ζήσει το μωράκι σας! Γερό, δυνατό και καλότυχο να είναι πάντα!!!!:grin:

Έτσι, να διαβάζουμε επιτυχίες για να παίρνουμε κουράγιο και εμείς που περιμένουμε!

Τις θερμότερές μου ευχές και για τις δυο σας! :grin:

[Garouf]

Η ιστορία της γέννησης της Ηλιάνας ξεκινά με τη γέννηση του μεγαλύτερου αδερφό της.

Πριν 2 χρόνια έφερα στο κόσμο με ΚΤ το αγοράκι μου (γλυκέ μου Δ…). Η καισαρική ήταν αποτέλεσμα μιας αποτυχημένης πρόκλησης για ΦΤ στη 38η εβδομάδα (πώς να πετύχει άλλωστε όταν το μωρό δεν είναι έτοιμο?). Ο λόγος της πρόκλησης στη 38η εβδομάδα ήταν ο Διαβήτης Κύησης που παρουσίασα (τον οποίο όμως έλεγχα αποτελεσματικά με διατροφή – εκ των υστέρων έμαθα ότι η πρόκληση στη 38η εβδομάδα, στη περίπτωσή μου, δεν ήταν απαραίτητη…).

Είχα εύκολη ανάρρωση, παρότι λόγω θηλασμού αρνήθηκα να πάρω τα παυσίπονα υπόθετα. Ποτέ δεν αγάπησα την (άσχημη) τομή μου, ούτε όμως ένοιωσα ότι απέτυχα σαν γυναίκα επειδή κατέληξα σε καισαρική. Όμως μέσα μου ήξερα ότι κάτι έχασα. Ήθελα να έχω γεννήσει φυσιολογικά. Για την ακρίβεια, ήθελα έστω να έχω προσπαθήσει περισσότερο. Πρώτη φορά μαμά, όχι πολύ προετοιμασμένη , ίσως βιαζόμουν να δω και το μωρό. Και η αδυναμία της στιγμής να υποστηρίξω τα θέλω μου. Και πάντα έχω μια υποψία ότι δεν βάλανε κανένα κολπικό χάπι και ο ορός ήταν νεράκι (γιατί ούτε διαστολή ούτε πονάκια είχα μετά από 12 ώρες - ΤΙΠΟΤΑ).

Πρέπει να πιστέψουμε στη φύση μας και στη δύναμη που αυτή μας δίνει.Από τη πρώτη στιγμή που έμαθα ότι ήμουν πάλι έγκυος Ήθελα αυτή η εγκυμοσύνη να είναι διαφορετική. Ήθελα να το ζήσω όπως θέλω εγώ και όχι όπως τα θέλει ο γιατρός, η εφημερεύοντες μαίες, και το νοσοκομείο. Δεν θα αναλύσω περισσότερο γιατί θέλω Φυσιολογικό (και αν είναι δυνατό Φυσικό) Τοκετό και όχι Καισαρική. Τέτοιες συζητήσεις μου θυμίζουν τα debates περί Θηλασμού ή χορήγησης ξένου γάλακτος.

Έτσι ξανα έμεινα έγκυος με γυναικολόγο τον ίδιο που είχα στη 1η εγκυμοσύνη. Το 4ο μήνα του έκανα τη 1η νύξη για να προσπαθήσουμε για ΦΤ: «στην ηλικία σου δεν θα ανοίξει η λεκάνη (!!!)» - και νόμιζα ότι οι ελληνίδες έχουμε ανοιχτή λεκάνη από τη φύση μας. Και όταν στον 7ο έκανα και τη καμπύλη σακχάρου (η οποία ήταν πολύ καλή), του πρότεινα έστω να μη πάμε στη 38η εβδομάδα αλλά στη 39η. «Θέλεις να δεις τη κοιλιά σου να σκάει?» ήταν η απάντησή του. Φυσικά τον άλλαξα (32η εβδομάδα). Δεν μπορούσα να έχω κάποιον που με αντιμετωπίζει σαν ωρολογιακή βόμβα και μου ενσταλάζει φόβους. Βρήκα έναν εκπληκτικό γιατρό που με υποστηρίζει και μεγάλη εμπειρία έχει από VBAC, τον κο Λάμπρο Γιαννίκο (να είσαι καλά Πωλίνα από το parents). Ο οποίος αντιμετώπισε τη περίπτωσή μου πολύ συγκροτημένα και λογικά. Αυτά που μου είπε με κάλυψαν απόλυτα. Δεν ωραιοποίησε τίποτα και ούτε σχολίασε αρνητικά κάτι από την εμπειρία μου με τον προηγούμενο γιατρό με σκοπό τον εντυπωσιασμό. Μίλαγε μόνο με δεδομένα και στατιστικές (κορίτσια λόγω αντικειμένου σπουδών και δουλειάς αυτά κοιτώ περισσότερο. Το συναισθηματικό είναι μικρότερης σημασίας – για αυτό υπάρχουν οι μαίες και τα forum).

Αυτό που μου τόνιζε συνέχεια πως αν ήθελα να προσπαθήσω να γεννήσω φυσιολογικά, το μόνο που έπρεπε να κάνω από τη μεριά μου ήταν υπομονή. Αυτός θα φρόντιζε για όλα τα άλλα. Στη πρώτη μου επίσκεψη το μωράκι μου ήταν γυρισμένο με ισχιακή προβολή. Με διαβεβαίωσε όμως ότι είχε ακόμα χώρο και έχω πολλές πιθανότητες να γυρίσει.

Μετά τη συζήτησή μας ένοιωθα ότι βρισκόμουν εκεί που έπρεπε να είμαι από την αρχή, ένοιωθα ενθουσιασμό και ελπίδα για αυτό το τοκετό.

Στο επόμενο ραντεβού μας, η μικρή είχε γυρίσει (Κεφαλική Προβολή)! Και εκεί έμεινε μέχρι τέλους .

Η τελική ημ/νία (ΠΗΤ) ήταν 12.11.12. Όμως η μικρή είχε άλλη γνώμη (ή απλά η ΠΗΤ ήταν ανακριβής). Κανέναν σημάδι τοκετού. Αλλά είπαμε, υπομονή…

Από τη 40η εβδομάδα, η ιατρική παρακολούθηση έγινε στενότερη. Τακτικές επισκέψεις στο ιατρείο για υπέρηχο και στο μαιευτήριο για NSTs. Όλα πολύ καλά, οι παλμοί πολύ καλοί (=δεν στρεσάρεται το μωρό), αμνιακό μπόλικο.

Εκείνες τις τελευταίες μέρες γνώρισα και τη μαία του γιατρού, τη Σοφία Βασιλοπούλου. Εγώ ζήτησα να την έχω (το οικονομικό δεν με απασχολούσε μια και έχω ιδ. ασφάλιση που καλύπτει τα πάντα).

Π/Σ 9-10.11.12 είχα τις πρώτες (ανώδυνες) συσπάσεις. Αυτές εμφανίστηκαν μόνο το βράδυ (πριν κοιμηθώ).

Τετάρτη πήγα για NST στο μαιευτήριο, που ήταν πολύ καλό.

Πέμπτη βράδυ (προς Παρασκευή ξημέρωμα) ξυπνάω 2:20 με συσπάσεις 40” ανά 8 λεπτά τη 1η ώρα , που μετά αραίωσαν ώσπου ξανακοιμήθηκα μετά από 2 ώρες. Η έντασή τους μέτρια – κάνανε όμως έντονα αισθητή τη παρουσία τους. Στον ύπνο μου είδα ότι μου σπάσανε τα νερά. Τόσο ζωντανό ήταν το όνειρο που όταν ξύπνησα ψαχνόμουν αν είμαι βρεγμένη.

Την ίδια μέρα (Παρασκευή) ραντεβού στο ιατρείο του Γιαννίκου όπου μου είπε ότι με βάση τα δεδομένα (καλό NST, αρκετό αμνιακό) μπορούμε να περιμένουμε με ασφάλεια 1 βδομάδα ακόμα. Ήμουν στη 40w+3d.

Κυριακή βράδυ, γύρω στις 11:30 μμ πάλι συσπάσεις ανά 6 λεπτά. Αρκετά έντονες. Μετά τις 4 έγιναν 8λεπτες και στη συνέχεια δεκάλεπτες μικρότερης έντασης. Έτσι, γύρω στις 6:30 πμ (ξημερώματα Δευτέρα) κατάφερα να κοιμηθώ για 1ώρα. Όλη η ημέρα κοίλισε ωμαλά, χωρίς πόνους (κάποιες συσπασούλες που μετα βίας καταλάβαινα). Το μεσημέρι πήγα στο ραντεβού στο ιατρείο του γιατρού, όπου από τον υπέρηχο ήδε ότι η μικρή ήταν γύρω στα 3.300, είχα αρκετό αμνιακό και η θέση της εξακολουθούσε να είναι με το κεφάλι κάτω και πλάτη-πλάτη (=κοιτούσε μπροστά). Δώσαμε ραντεβού για NST την επόμενη μέρα στο Γαία.

Εκείνο το απόγευμα ένοιωσα μια βεβαιότητα ότι θα γεννούσα. Τελείωσα τις τελευταίες λεπτομέρειες για τη βαλίτσα κλπ, και έφτιαξα φαγητό για 3 μέρες.

Πράγματι. Γύρω στη 8:30 το βράδυ της Δευτέρας ένοιωσα έντονες συσπάσεις που ερχόνταν στο 6λεπτο. Ήταν δυνατές, και ο πόνος ξεκίναγε από τη πλάτη και κατέληγε μπροστά. Και όσο προχωρούσε η ώρα, τα διαλύματα μειωνόντουσαν (σε 1 ώρα ήταν 5λεπτες, σε 2 3λεπτες και κάποιες 2λεπτες). Όσο πέρναγε η ώρα τα πράγματα «ζωρίσανε»: προσπαθούσα να κοντρολάρω το πόνο με αναπνοές. Ούτε αλλαγή θέσης ούτε περπάτημα μείωναν την αίσθηση. Γύρω στις 11:30 ειπα «αυτό είναι, γεννάω» και τηλεφωνώ στο Γιαννίκο όπου μου είπε να πάω στο μαιευτήριο για παρακολούθηση (αν και δεν ήταν σίγουρο αν σήμερα θα ήταν η μέρα μου). Ξυπνώ τον άντρα μου και λέω πάμε μαιευτήριο! Σοκ στο σύστημα… φωνάζουμε τη πεθερά μου να έχει το νού της στο μικρό, και φύγαμε ... 12:45 είμασταν στη παραλαβή του Γαία, όπου ο Κωστής ανέλαβε τα διαδικαστικά. Όταν τελείωσε, έφυγε για το σπίτι όπου ο Δ. είχε πάθει σοκ και έκλεγε με την απουσία και των δυο μας. Δεν είχε σταματήσει να κλαίει.

Γύρω στις 2 ανεβαίνουμε στην αίθουσα τοκετών η οποία θυμίζει περισσότερο δωμάτιο του μαιευτηρίου μαζί με τον απαραίτητο εξοπλισμό (αντί το ψυχρή ατμόσφαιρα ενός χειρουργίου). Εκεί διαπιστώνεται ότι η διαστολή μου παραμένει στο 2 (με το ζόρι 3). Οι πόνοι στην πλάτη από τις συσπάσεις είναι αφόρητοι και καταθέτω τα όπλα: ζητώ επισκληρίδιο. Με τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού μου χορηγείται μια πολύ μικρή ποσότητα για να μην αλλοιωθούν οι συσπάσεις (η χρήση οκιτοκίνης στο vbac απαγορεύεται). Τι ανακούφιση θεέ μου!! Από ότι φάνηκε, με την επισκληρίδιο χαλάρωσα γενικότερα και το μωρό κατέβηκε ακόμη περισότερο. Στις 3 η διαστολή στο 3, ο τράχηλος μαλακός και να έχει απαληφθεί. Μέχρι τις 5 τα πράγματα προχωρήσανε πολύ γρήγορα. Κάποια στιγμή, όταν οι συσπάσεις στο τοκογράφο χτυπάγανε κόκκινο, άρχισα να νοιώθω μια περιέργη αίσθηση, σαν να θέλω να ενεργηθώ και αισθάνομαι πολύ έντονη την επιθυμία να σπρώξω. Φαίνεται ότι είδε την έκφρασή μου η μαία και με ρώτησε αν πονώ. Της περιέγραψα την αίσθηση και αμέσως μου κάνει κολπική εξέταση. Διαστολή 9 (ώρα 5 πμ). Η αίσθηση που περιέγραψα ήταν για τις εξωθήσεις. Φωνάζει και τον γιατρό. Έγινε ρίξη του θυλακείου όπου σπάσανε και τα νερά (δεν θα ξαναφάω κινέζικο με chopsticks %|). Το μωρό τελευταία στιγμή γυρίζει με το πρόσωπο στη πλάτη. Τέλεια! Με τη Σοφία και ακόμα μια μαία του μαιευτηρίου αρχίζουμε συντονισμένη προσπάθεια για τις εξωθήσεις , 1,2,3…15… Αν και σπρώχνω με ΠΟΛΥ δύναμη, το κεφάλι της φαίνεται να κολλά κάπου στην έξοδο και δεν προχωράμε. Όλοι μου δίνουν κουράγιο αλλά άρχισα να χάνω δυνάμεις. Οπότε έπεσε το απαραίτητο ψαλίδι… Η ώρα 6:35 ξημερώματα Τρίτης 20.11.12: ψεξωθήσεις είδα ένα άσπρο κολαράκι και άκουσα ένα αδύναμο κλάμα. Αμέσως μου τη φέρανε στην αγκαλιά, όπου σταμάτησε αμέσως το κλάμα. Μόλις τελείωσε και η ραπτική με πήγανε στην ανάνηψη όπου τη θήλασα για κανά μισάωρο.

Τα συναισθήματα εκείνων των στιγμών δύσκολα περιγράφονται. Δεν μπορούσα να σταματήσω να ευχαριστώ το γιατρό και τη μαία που μου δώσανε την ευκαιρία να ζήσω αυτό που ήθελα…

Και η ανάρωση, φυσικά πανεύκολη

[marchalina]

Να σου ζησει!! Να τα χαιρεσαι και τα δυο!!!

[maria22]

να σου ζήσει κοπέλα μου.. συγχαρητηρια!

[@marilou]

Η ιστορία της γέννησης της Ηλιάνας ξεκινά με τη γέννηση του μεγαλύτερου αδερφό της.

Πριν 2 χρόνια έφερα στο κόσμο με ΚΤ το αγοράκι μου (γλυκέ μου Δ…). Η καισαρική ήταν αποτέλεσμα μιας αποτυχημένης πρόκλησης για ΦΤ στη 38η εβδομάδα (πώς να πετύχει άλλωστε όταν το μωρό δεν είναι έτοιμο?). Ο λόγος της πρόκλησης στη 38η εβδομάδα ήταν ο Διαβήτης Κύησης που παρουσίασα (τον οποίο όμως έλεγχα αποτελεσματικά με διατροφή – εκ των υστέρων έμαθα ότι η πρόκληση στη 38η εβδομάδα, στη περίπτωσή μου, δεν ήταν απαραίτητη…).

Είχα εύκολη ανάρρωση, παρότι λόγω θηλασμού αρνήθηκα να πάρω τα παυσίπονα υπόθετα. Ποτέ δεν αγάπησα την (άσχημη) τομή μου, ούτε όμως ένοιωσα ότι απέτυχα σαν γυναίκα επειδή κατέληξα σε καισαρική. Όμως μέσα μου ήξερα ότι κάτι έχασα. Ήθελα να έχω γεννήσει φυσιολογικά. Για την ακρίβεια, ήθελα έστω να έχω προσπαθήσει περισσότερο. Πρώτη φορά μαμά, όχι πολύ προετοιμασμένη , ίσως βιαζόμουν να δω και το μωρό. Και η αδυναμία της στιγμής να υποστηρίξω τα θέλω μου. Και πάντα έχω μια υποψία ότι δεν βάλανε κανένα κολπικό χάπι και ο ορός ήταν νεράκι (γιατί ούτε διαστολή ούτε πονάκια είχα μετά από 12 ώρες - ΤΙΠΟΤΑ).

Πρέπει να πιστέψουμε στη φύση μας και στη δύναμη που αυτή μας δίνει.Από τη πρώτη στιγμή που έμαθα ότι ήμουν πάλι έγκυος Ήθελα αυτή η εγκυμοσύνη να είναι διαφορετική. Ήθελα να το ζήσω όπως θέλω εγώ και όχι όπως τα θέλει ο γιατρός, η εφημερεύοντες μαίες, και το νοσοκομείο. Δεν θα αναλύσω περισσότερο γιατί θέλω Φυσιολογικό (και αν είναι δυνατό Φυσικό) Τοκετό και όχι Καισαρική. Τέτοιες συζητήσεις μου θυμίζουν τα debates περί Θηλασμού ή χορήγησης ξένου γάλακτος.

Έτσι ξανα έμεινα έγκυος με γυναικολόγο τον ίδιο που είχα στη 1η εγκυμοσύνη. Το 4ο μήνα του έκανα τη 1η νύξη για να προσπαθήσουμε για ΦΤ: «στην ηλικία σου δεν θα ανοίξει η λεκάνη (!!!)» - και νόμιζα ότι οι ελληνίδες έχουμε ανοιχτή λεκάνη από τη φύση μας. Και όταν στον 7ο έκανα και τη καμπύλη σακχάρου (η οποία ήταν πολύ καλή), του πρότεινα έστω να μη πάμε στη 38η εβδομάδα αλλά στη 39η. «Θέλεις να δεις τη κοιλιά σου να σκάει?» ήταν η απάντησή του. Φυσικά τον άλλαξα (32η εβδομάδα). Δεν μπορούσα να έχω κάποιον που με αντιμετωπίζει σαν ωρολογιακή βόμβα και μου ενσταλάζει φόβους. Βρήκα έναν εκπληκτικό γιατρό που με υποστηρίζει και μεγάλη εμπειρία έχει από VBAC, τον κο Λάμπρο Γιαννίκο (να είσαι καλά Πωλίνα από το parents). Ο οποίος αντιμετώπισε τη περίπτωσή μου πολύ συγκροτημένα και λογικά. Αυτά που μου είπε με κάλυψαν απόλυτα. Δεν ωραιοποίησε τίποτα και ούτε σχολίασε αρνητικά κάτι από την εμπειρία μου με τον προηγούμενο γιατρό με σκοπό τον εντυπωσιασμό. Μίλαγε μόνο με δεδομένα και στατιστικές (κορίτσια λόγω αντικειμένου σπουδών και δουλειάς αυτά κοιτώ περισσότερο. Το συναισθηματικό είναι μικρότερης σημασίας – για αυτό υπάρχουν οι μαίες και τα forum).

Αυτό που μου τόνιζε συνέχεια πως αν ήθελα να προσπαθήσω να γεννήσω φυσιολογικά, το μόνο που έπρεπε να κάνω από τη μεριά μου ήταν υπομονή. Αυτός θα φρόντιζε για όλα τα άλλα. Στη πρώτη μου επίσκεψη το μωράκι μου ήταν γυρισμένο με ισχιακή προβολή. Με διαβεβαίωσε όμως ότι είχε ακόμα χώρο και έχω πολλές πιθανότητες να γυρίσει.

Μετά τη συζήτησή μας ένοιωθα ότι βρισκόμουν εκεί που έπρεπε να είμαι από την αρχή, ένοιωθα ενθουσιασμό και ελπίδα για αυτό το τοκετό.

Στο επόμενο ραντεβού μας, η μικρή είχε γυρίσει (Κεφαλική Προβολή)! Και εκεί έμεινε μέχρι τέλους .

Η τελική ημ/νία (ΠΗΤ) ήταν 12.11.12. Όμως η μικρή είχε άλλη γνώμη (ή απλά η ΠΗΤ ήταν ανακριβής). Κανέναν σημάδι τοκετού. Αλλά είπαμε, υπομονή…

Από τη 40η εβδομάδα, η ιατρική παρακολούθηση έγινε στενότερη. Τακτικές επισκέψεις στο ιατρείο για υπέρηχο και στο μαιευτήριο για NSTs. Όλα πολύ καλά, οι παλμοί πολύ καλοί (=δεν στρεσάρεται το μωρό), αμνιακό μπόλικο.

Εκείνες τις τελευταίες μέρες γνώρισα και τη μαία του γιατρού, τη Σοφία Βασιλοπούλου. Εγώ ζήτησα να την έχω (το οικονομικό δεν με απασχολούσε μια και έχω ιδ. ασφάλιση που καλύπτει τα πάντα).

Π/Σ 9-10.11.12 είχα τις πρώτες (ανώδυνες) συσπάσεις. Αυτές εμφανίστηκαν μόνο το βράδυ (πριν κοιμηθώ).

Τετάρτη πήγα για NST στο μαιευτήριο, που ήταν πολύ καλό.

Πέμπτη βράδυ (προς Παρασκευή ξημέρωμα) ξυπνάω 2:20 με συσπάσεις 40” ανά 8 λεπτά τη 1η ώρα , που μετά αραίωσαν ώσπου ξανακοιμήθηκα μετά από 2 ώρες. Η έντασή τους μέτρια – κάνανε όμως έντονα αισθητή τη παρουσία τους. Στον ύπνο μου είδα ότι μου σπάσανε τα νερά. Τόσο ζωντανό ήταν το όνειρο που όταν ξύπνησα ψαχνόμουν αν είμαι βρεγμένη.

Την ίδια μέρα (Παρασκευή) ραντεβού στο ιατρείο του Γιαννίκου όπου μου είπε ότι με βάση τα δεδομένα (καλό NST, αρκετό αμνιακό) μπορούμε να περιμένουμε με ασφάλεια 1 βδομάδα ακόμα. Ήμουν στη 40w+3d.

Κυριακή βράδυ, γύρω στις 11:30 μμ πάλι συσπάσεις ανά 6 λεπτά. Αρκετά έντονες. Μετά τις 4 έγιναν 8λεπτες και στη συνέχεια δεκάλεπτες μικρότερης έντασης. Έτσι, γύρω στις 6:30 πμ (ξημερώματα Δευτέρα) κατάφερα να κοιμηθώ για 1ώρα. Όλη η ημέρα κοίλισε ωμαλά, χωρίς πόνους (κάποιες συσπασούλες που μετα βίας καταλάβαινα). Το μεσημέρι πήγα στο ραντεβού στο ιατρείο του γιατρού, όπου από τον υπέρηχο ήδε ότι η μικρή ήταν γύρω στα 3.300, είχα αρκετό αμνιακό και η θέση της εξακολουθούσε να είναι με το κεφάλι κάτω και πλάτη-πλάτη (=κοιτούσε μπροστά). Δώσαμε ραντεβού για NST την επόμενη μέρα στο Γαία.

Εκείνο το απόγευμα ένοιωσα μια βεβαιότητα ότι θα γεννούσα. Τελείωσα τις τελευταίες λεπτομέρειες για τη βαλίτσα κλπ, και έφτιαξα φαγητό για 3 μέρες.

Πράγματι. Γύρω στη 8:30 το βράδυ της Δευτέρας ένοιωσα έντονες συσπάσεις που ερχόνταν στο 6λεπτο. Ήταν δυνατές, και ο πόνος ξεκίναγε από τη πλάτη και κατέληγε μπροστά. Και όσο προχωρούσε η ώρα, τα διαλύματα μειωνόντουσαν (σε 1 ώρα ήταν 5λεπτες, σε 2 3λεπτες και κάποιες 2λεπτες). Όσο πέρναγε η ώρα τα πράγματα «ζωρίσανε»: προσπαθούσα να κοντρολάρω το πόνο με αναπνοές. Ούτε αλλαγή θέσης ούτε περπάτημα μείωναν την αίσθηση. Γύρω στις 11:30 ειπα «αυτό είναι, γεννάω» και τηλεφωνώ στο Γιαννίκο όπου μου είπε να πάω στο μαιευτήριο για παρακολούθηση (αν και δεν ήταν σίγουρο αν σήμερα θα ήταν η μέρα μου). Ξυπνώ τον άντρα μου και λέω πάμε μαιευτήριο! Σοκ στο σύστημα… φωνάζουμε τη πεθερά μου να έχει το νού της στο μικρό, και φύγαμε ... 12:45 είμασταν στη παραλαβή του Γαία, όπου ο Κωστής ανέλαβε τα διαδικαστικά. Όταν τελείωσε, έφυγε για το σπίτι όπου ο Δ. είχε πάθει σοκ και έκλεγε με την απουσία και των δυο μας. Δεν είχε σταματήσει να κλαίει.

Γύρω στις 2 ανεβαίνουμε στην αίθουσα τοκετών η οποία θυμίζει περισσότερο δωμάτιο του μαιευτηρίου μαζί με τον απαραίτητο εξοπλισμό (αντί το ψυχρή ατμόσφαιρα ενός χειρουργίου). Εκεί διαπιστώνεται ότι η διαστολή μου παραμένει στο 2 (με το ζόρι 3). Οι πόνοι στην πλάτη από τις συσπάσεις είναι αφόρητοι και καταθέτω τα όπλα: ζητώ επισκληρίδιο. Με τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού μου χορηγείται μια πολύ μικρή ποσότητα για να μην αλλοιωθούν οι συσπάσεις (η χρήση οκιτοκίνης στο vbac απαγορεύεται). Τι ανακούφιση θεέ μου!! Από ότι φάνηκε, με την επισκληρίδιο χαλάρωσα γενικότερα και το μωρό κατέβηκε ακόμη περισότερο. Στις 3 η διαστολή στο 3, ο τράχηλος μαλακός και να έχει απαληφθεί. Μέχρι τις 5 τα πράγματα προχωρήσανε πολύ γρήγορα. Κάποια στιγμή, όταν οι συσπάσεις στο τοκογράφο χτυπάγανε κόκκινο, άρχισα να νοιώθω μια περιέργη αίσθηση, σαν να θέλω να ενεργηθώ και αισθάνομαι πολύ έντονη την επιθυμία να σπρώξω. Φαίνεται ότι είδε την έκφρασή μου η μαία και με ρώτησε αν πονώ. Της περιέγραψα την αίσθηση και αμέσως μου κάνει κολπική εξέταση. Διαστολή 9 (ώρα 5 πμ). Η αίσθηση που περιέγραψα ήταν για τις εξωθήσεις. Φωνάζει και τον γιατρό. Έγινε ρίξη του θυλακείου όπου σπάσανε και τα νερά (δεν θα ξαναφάω κινέζικο με chopsticks %|). Το μωρό τελευταία στιγμή γυρίζει με το πρόσωπο στη πλάτη. Τέλεια! Με τη Σοφία και ακόμα μια μαία του μαιευτηρίου αρχίζουμε συντονισμένη προσπάθεια για τις εξωθήσεις , 1,2,3…15… Αν και σπρώχνω με ΠΟΛΥ δύναμη, το κεφάλι της φαίνεται να κολλά κάπου στην έξοδο και δεν προχωράμε. Όλοι μου δίνουν κουράγιο αλλά άρχισα να χάνω δυνάμεις. Οπότε έπεσε το απαραίτητο ψαλίδι… Η ώρα 6:35 ξημερώματα Τρίτης 20.11.12: ψεξωθήσεις είδα ένα άσπρο κολαράκι και άκουσα ένα αδύναμο κλάμα. Αμέσως μου τη φέρανε στην αγκαλιά, όπου σταμάτησε αμέσως το κλάμα. Μόλις τελείωσε και η ραπτική με πήγανε στην ανάνηψη όπου τη θήλασα για κανά μισάωρο.

Τα συναισθήματα εκείνων των στιγμών δύσκολα περιγράφονται. Δεν μπορούσα να σταματήσω να ευχαριστώ το γιατρό και τη μαία που μου δώσανε την ευκαιρία να ζήσω αυτό που ήθελα…

Και η ανάρωση, φυσικά πανεύκολη

 

τι συγκινητική ιστορία! και με πόσο ευχάριστη κατάληξη! θα πρέπει να είχες αγχωθεί πολύ όλες αυτές τις μέρες μετά την ΠΗΤ... εγώ τουλάχιστον νομίζω θα έσκαγα από αγωνία!

συγχαρητήρια για την προσπάθεια και την υπομονή σου!

να χαίρεσαι και τα 2 σου παιδάκια και να τα καμαρώσεις όπως επιθυμείς!

[Garouf]

Ευχαριστώ κορίτσια!

... θα πρέπει να είχες αγχωθεί πολύ όλες αυτές τις μέρες μετά την ΠΗΤ... εγώ τουλάχιστον νομίζω θα έσκαγα από αγωνία!

...

Μπα, με το Γιαννίκο γιατρό ήμουν σε νιρβάνα . Στο μεταξύ, δεν είχα και σταθερό κύκλο (μετά τη 1η εγκυμοσύνη μόνο 3 φορές πρόλαβα να αδιαθετήσω) οπότε η ΠΗΤ μπορεί να μην ήταν και σωστή (το ποιο πιθανό). Όταν γέννησα το αμνιακό ήταν πεντακάθαρο (εξάλλου και απο τα NST δεν είχαμε δει κανένα στρεσάρισμα)

[xena]

Συγχαρητήρια garouf, μας δίνεις θάρρος να πάρουμε την απόφαση!! να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και να ακούμε συχνά τέτοιες όμορφες ιστορίες.

[maria22]

baila-επιτυχής(2η φορά)-Αλέξης Παπανικολάου-Θεσ/νίκη

dimitrak-επιτυχής-Γρηγόρης Γκριμπίζης-Θεσ/νίκη

nena-επιτυχής

nancy_pan-επιτυχής

elliz-επιτυχής

katpend-επιτυχής

evi mik-επιτυχής-Απόστολος Μαμόπουλος-Θεσ/νίκη

angela kgr-επιτυχής-Μαρίνος Τσιριγώτης-Αθήνα

vageor-επιτυχής-Απόστολος Μαμόπουλος-Θεσ/νίκη

irnadi-επιτυχής-Αγγελική Μπουζάκη-Θεσ/νίκη

artesio-επιτυχής-Δερετζής Χαράλαμπος-Δράμα

elenanikou-επιτυχής-Αγγελική Μπουζάκη-Θεσ/νίκη

supermamaka (2η φορά)-επιτυχής-Γκουτζιούλης Φώτης-Θεσ/νίκη

ΜΑΡΙΑΛ 2–επιτυχής

barbi–επιτυχής-Γιαννίκος Λάμπρος -Αθήνα

aleca2g-επιτυχής -Ευστ. Μητσάκης-Θεσ/νίκη

poubaki- επιτυχής-Δημήτρης Μπιλάλης-Αθήνα

anti1980-επιτυχής-Αγ. Μπουζάκη-Θεσ/νικη

Fabiana-επιτυχής-Αγ. Μπουζάκη-Θεσ/νικη

ΚΑΤΕ1982-επιτυχής-Αγ. Μπουζάκη-Θεσ/νικη

Πενουλα-επιτυχής

v.polina-επιτυχής-Γιαννίκος Λάμπρος Αθήνα

Labrinoula-επιτυχής-Γιαννίκος Λάμπρος Αθήνα

verak- επιτυχής- Αγ. Μπουζάκη-θεσ/νικη

mpourmpoulithras-επιτυχής-Γιαννίκος Λ. Αθήνα

bouboukatsi-επιτυχής-Γιαννίκος Λ. Αθήνα

Garouf-επιτυχής-Γιαννίκος Λ. Αθήνα

 

tinoula-επαναληπτική καισαρική

spyni-επαναληπτική καισαρική-Αρίστη Προκοπίου-Αθήνα

galat-επαναληπτική καισαρική (προγραμματισμένη)

myangel-επαναληπτικη καισαρική-Απόστ. Μαμόπουλος-Θεσ/νίκη

alcyon-επαναληπτικές καισαρικές-Ε. Μαντούδης-ΙΑΣΩ, Αθήνα

Lemag-επαναληπτικη καισαρική-Δημήτρης Μπιλάλης-Αθήνα

cesilia-επαναληπτικη καισαρική (δυστοκία)-Αλ. Παπανικολάου-Θεσ/νίκη

Wonderland-επαναληπτικη καισαρική (δυστοκία)

fwfw-επαναληπτικη καισαρική-Τριανταφύλλου Π. (δυστοκία)-Αθήνα

Zaxarenia-επαναληπτικη καισαρική (δυστοκία)-Κρήτη

Katerina+Α.Μαμόπουλος-Θεσ/νίκη

βάλια 27-επαναληπτικη καισαρική- Γιαννίκος Λ. Αθήνα

mlne-επαναληπτικη καισαρική-Μπουζάκη Αγγ.-θεσ/νικη

 

 

eliza k- στην προσπαθεια- ΠΗΤ 21/12/12-Μπουζάκη Αγγ.-θεσ/νικη

@marilou-στην προσπάθεια - ΠΗΤ 03/01/13 - Γιαννίκος Λ.Αθήνα

efrossyni-στην προσπαθειαΠΗΤ 05/01/13-Γιαννίκος Λ. Αθήνα

mirellaki-στην προσπάθεια - ΠΗΤ 07/02/13 - Irabel Rosas Αθήνα

[@marilou]

Ευχαριστώ κορίτσια!

 

Μπα, με το Γιαννίκο γιατρό ήμουν σε νιρβάνα . Στο μεταξύ, δεν είχα και σταθερό κύκλο (μετά τη 1η εγκυμοσύνη μόνο 3 φορές πρόλαβα να αδιαθετήσω) οπότε η ΠΗΤ μπορεί να μην ήταν και σωστή (το ποιο πιθανό). Όταν γέννησα το αμνιακό ήταν πεντακάθαρο (εξάλλου και απο τα NST δεν είχαμε δει κανένα στρεσάρισμα)

αχ, αλήθεια???? κι εμένα η πητ μου είναι λίγο ρευστή...! λόγω ασταθούς κύκλου, μάλλον έχω πέσει έξω 1 εβδομάδα στην Τ.Ε.Ρ. και ο γιατρός με βάση την ημερομηνία σύλληψης για την οποία είμαι πιο σίγουρη αντί για 03/01 έχει σημειώσει 27/12. :confused: ουφ, εγώ γι'αυτό έχω αγχωθεί! γιατί δεν ξέρω τελικά ποια ισχύει! άντε να δούμε, θα σκάσω μέχρι τότε!

[Garouf]

marilou, μην ανησυχείς! Ακόμα και αν η ΠΗΤ μου ήταν σωστή, η γέννα 1 εβδομάδα ή 10 μέρες μετά είναι μια χαρά!! Και όπως λένε, αν αφήνανε τις γυναίκες να γεννήσουν στην ώρα τους (και όχι με πρόκληση όταν φτάσουν στις 40 w) θα ακούγαμε πολλές γέννες στις 41 ή 42 εβδομάδες.