δισχιδης ραχη-πως να βρει μια μανα τη δυναμη να αποχωριστει το μωρακι της????

[cathy1716]

Καθυ μου, είδες την ιστορία μου και τώρα διαβασα και εγώ την δική σου. ειναι απίστευτο πως όλες οι μανούλες που εχουμε περάσει τα ίδια νιώθουμε τόσο ομοια συναισθήματα. και εγω είμαι 27 και ποτε δεν περίμενα να μου συμβεί, και πολύ υγειινή διατροφή, ξεκουραση και γυμναστική. και από όνειρα.... αλλο τίποτα... και ολα αυτά που περιγράφεις για τον πόνο, τα δακρυα κάθε μέρα, ολες τις εγκυμονούσες που εμφανίζονται ξαφνικά στη ζωή σου, ολα τα μωρουδιακά και πόσο πόνο μπορούν να προκαλέσουν... σου ευχομαι ότι καλύτερο, σου ευχομαι να κάνεις σύντομα ένα υγειέστατο μωράκι. εγώ πάντως ξέρω ότι αν ξαναμείνω εγκυος σίγουρα όσο και να θέλω να το απολαύσω μέσα στην καρδιά μου θα είναι ριζωμένος αυτός ο φόβος... ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζι μας την ιστορία σου γιατι δίνει κουράγιο σε πολλούς αναμεσά τους και εγώ που νιωθω τόσο πόνο και δεν βρίσκω λογια να τον περιγράψω.

morchella μου, ποσο θα ηθελα να ειμαι η τελευταια γυναικα που ποναει χανοντας το παιδι της...Δυστυχως μια βδομαδα μετα απο μενα,βρεθηκες στη θεση μου...Μακαρι να ημουν εγω η τελευταια,μακαρι...Εγω στις 9 Απριλιου την γεννησα,για να την αποχωριστω για παντα...Ευτυχως εχω κοντα μου τον αντρα μου που μεσα απο αυτην την τοσο οδυνηρη εμπειρια εχουμε δεθει οσο ποτε,κ την οικογενεια μου που με στηριζει. Ομως βρηκα μεγαλη ανακουφιση εδω,βρισκοντας γυναικες που περασαν απο αυτη τη θεση κ τωρα εχουν υγειη μωρακια...Μακαρι να μην μιλουσαμε μαζι τωρα,να μην σου ειχε συμβει τιποτα,ουτε εμενα....Ομως το γεγονος οτι μοιραζομαι τον πονο μου κ τις στεψεις μου με καποια που ξερει πως νοιωθω,ειναι βαλσαμο...Οταν ξυπνησα απο την αναισθησια της καισαρικης-ηταν ολικη (δεν θα ξεχασω ποτε εκεινη τη μερα ), βρεθηκα σε ενα θαλαμο με αλλες 4 γυναικες....Ξερεις,μεχρι να συνελθεις απο τη ναρκωση μετα απο χειρουργειο,δεν σε πανε απευθειας στο δωματιο...Ειχαμε ολες γεννησει με καισαρικη. Εγω ομως ημουν η μονη που γεννησε το μωρο της για να το χαιρετισει για παντα....Πριν κοιμηθω,εκλαιγα κ κραταγα σφιχτα την κοιλια μου...Μολις ξυπνησα,πονωντας φριχτα απο την καισαρικη τομη (ενοιωθα οτι με ειχαν σκισει στα δυο),εβαλα τα κλαμματα κ ουρλιαζα για το παιδι μου....Η διπλανη μου γκρινιαξε,οτι της εκαναν καισαρικη κ δεν ηθελε,ηθελε φυσιολογικο...Ουρλιαξα κ της ειπα οτι ειναι αχαριστη διοτι γεννησε ενα υγιες μωρακι ενω εγω οχι.....Δεν θα το ξεχασω ποτε....Ανυπομονω να πονεσω ξανα απο καισαρικη (διοτι για λογους υγειας δεν μπορω να γεννησω φυσιολογικα), αληθεια σου λεω,ανυπομονω να νοιωσω τον πονο στην κοιλιτσα μου παλι απο την τομη αρκει να εχω ενα υγιες μωρακι...

Δεν εχει περασει μερα απο τοτε χωρις να πονεσω η να δακρυσω για εκεινην...Ειδικα τις πρωτες μερες,ο πονος ηταν αφορητος...Τωρα πια,αρχιζει κ μπαινει η λογικη,ομως τις στιγμες που με πνιγει το συναισθημα(και ειναι πολλες αυτες), δεν μπορω να συγκρατισω τα δακρια,οπου κ αν ειμαι...χρειαζομαστε καιρο νομιζω,ειναι νωρις για εμας...Κ εγω ειμαι 26 χρονων,νεα μανουλα...Προεκυψε ξαφνικα κ αρκετα γρηγορα,ηταν απο τις πρωτες ελευθερες επαφες κ ηταν εντελως απροσδοκητη,αφου εκεινο το χρονικο διαστημα,κοντα στα χριστουγεννα,μετακομοισαμε στο καινουριο μας σπιτι.Κουβαλαγα πραγματα,ετρεχα,οποτε με την κουραση κ το αγχος δεν περιμενα οτι ειχα πιασει παιδι...Εξαλλου ειχα πολυυστικες ωοθηκες,οποτε οταν ειχα καθυστερηση, δεν το καταλαβα αμεσως...Παρολο ομως που ειμαι ''μικρη'', κ ακουω συνεχεια οτι ''εισαι μικρη,θα κανεις αλλο'',εγω αυτο το μωρακι το αγαπησα,το λατρεψα περισσοτερο απο τον εαυτο μου,απο την πρωτη στιγμη που ακουσα την καρδουλα της να χτυπαει δυνατα...Δεν σε κανει η ηλικια ωριμη κ συνειδητοποιημενη μανα.Υαπρχουν τοσες εκει εξω που δεν θα επρεπε να αποκαλουνται ''μανες'' με τη συμπεριφορα τους..Οταν βλεπω γυναικες εκει εξω κ ''παρκαρουν'' τις ευθυνες του παιδιου τους στη γιιαγια η στην φιλιππινεζα για να βγουν για ψωνια,εξοργιζομαι...Κ υπαρχουν πολλες τετοιες....Παντα ακολουθουσα υγιεινη διατροφη,γυμναζομουν εντατικα, δεν επινα,δεν καπνιζα.Οταν εμεινα εγκυος,ειχα ενα λογο παραπανω να προσεχω...Διαβαζα βιβλια κ επαιρνα οσες πληροφοριες μπορουσα για το πως θα διασφαλισω το μωρο μου...Τα ακολουθουσα ολα κατα γραμμα!!Κ ομως,δεν ηταν αρκετο,διοτι υπαρχουν πραγματα που δυστυχως δεν μπορουμε να ελεγξουμε καλη μου... Ο φοβος εχει φωλιασει κ στη δικη μου καρδια...Ετσι κ αλλιως,μια νεα εγκυμοσυνη μου φαινεται απιστευτα μακρια σημερα,αν κ την λαχταραω οσο τιποτε αλλο....Πρεπει να δωσω χρονο στον εαυτο μου,αυτο δειχνει κ η αιμοραγια μου που παλι σταματησε σημερα...(σ ευχαριστω που με διαφωτισες κ εσυ με τα δικα σου!!).Να ξερεις πως σε νοιωθω,σε καταλαβαινω απολυτα,ο,τι θελησεις,ειμαι εδω....

 

Φιλικα

Κατερινα

[cathy1716]

Καθε Παρασκευη,νοιωθω αδεια...οπως εκεινη την Παρασκευη, 9 Απριλιου...

 

 

A hundred days had made me older

since the last time that I've saw your pretty face

 

A thousand lights had made me colder and I don't think I can look at this the same

 

But all the miles had separate

They disappear now when I'm dreaming of your face

 

I'm here without you baby

but your still on my lonely mind

I think about you baby

and I dream about you all the time

I'm here without you baby

but your still with me in my dreams

And tonight it's only you and me

 

The miles just keep rollin

as the people either way to say hello

I've heard this life is overrated

but I hope that it gets better as we go

 

I'm here without you baby

but your still on my lonely mind

I think about you baby

and I dream about you all the time

I'm here without you baby

but your still with me in my dreams

And tonight girl it's only you and me

 

Everything I know,

and anywhere I go

it gets hard but it won't take away my love

And when the last one falls,

when it's all said and done

it get hard but it won't take away my love

 

I'm here without you baby

but your still on my lonely mind

I think about you baby

and I dream about you all the time

I'm here without you baby

but your still with me in my dreams

And tonight girl it's only you and me....

[sternchen]

Κατερίνα κοριτσάκι μου, με έκανες και έκλαψα και πόνεσα μαζί σου.

Κουράγιο κοριτσάκι μου, πονάς για το παιδάκι σου και πενθείς ταυτόχρονα.

Σιγά σιγά θα μαλακώσει ο πόνος σου και θα ξανά γίνεις μανούλα.

Σε φιλώ, Αρχοντούλα

[cathy1716]

Κατερίνα κοριτσάκι μου, με έκανες και έκλαψα και πόνεσα μαζί σου.

Κουράγιο κοριτσάκι μου, πονάς για το παιδάκι σου και πενθείς ταυτόχρονα.

Σιγά σιγά θα μαλακώσει ο πόνος σου και θα ξανά γίνεις μανούλα.

Σε φιλώ, Αρχοντούλα

Θελω να περασει ο καιρος....Κ να νοιωσω καλυτερα....

 

Να χαιρεσαι τα παιδακια σου!

[vasdeli]

Θελω να περασει ο καιρος....Κ να νοιωσω καλυτερα....

 

 

[YOU TUBE]QVflukHGRp0[/YOU TUBE]

[mariazei]

Θελω να περασει ο καιρος....Κ να νοιωσω καλυτερα....

 

Θα νιωσεις γλυκια μου...ο χρονος ολα τα γιατρευει! ευχομαι απο δω και περα μονο ευχαριστα κ γρηγορα να σου στειλει ο Θεος ενα αγγελουδι!

[nanis]

Καλημερα, cathy !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Καλημερα σε ολα τα κοριτσια!!!!!!!!!!!!!

[nasia84]

Cathy μου ευχομαι το επόμενο παιδάκι σου να γεννηθεί Παρασκευή για να δεις ότι μετά τη μπόρα βγαίνει ο ήλιος.

[cathy1716]

Cathy μου ευχομαι το επόμενο παιδάκι σου να γεννηθεί Παρασκευή για να δεις ότι μετά τη μπόρα βγαίνει ο ήλιος.

Να'σαι καλα Νασια μου...Χαιρομαι πολυ που για εσενα ο εφιαλτης τελειωσε γρηγηρα κ εγινε το πιο γλυκο ονειρο με τη γεννηση του παιδιου σου...

 

Να χαιρεσαι το παιδακι σου !

[alexele]

"...οπως εκεινη την Παρασκευη, 9 Φεβρουαρίου '07" ήρθε όμως η Δευτέρα 3 Νοεμβρίου και ξαναέλαμψε ο ήλιος στη ζωή μου.

Εύχομαι σύντομα να ξημερώσει μία τέτοια μέρα σε όλες τις μανούλες που έχετε πονέσει. ΤΟ ΑΞΙΖΕΤΕ!!!!!

[cathy1716]

"...οπως εκεινη την Παρασκευη, 9 Φεβρουαρίου '07" ήρθε όμως η Δευτέρα 3 Νοεμβρίου και ξαναέλαμψε ο ήλιος στη ζωή μου.

Εύχομαι σύντομα να ξημερώσει μία τέτοια μέρα σε όλες τις μανούλες που έχετε πονέσει. ΤΟ ΑΞΙΖΕΤΕ!!!!!

Με προσγειωσες στην πραγματικοτητα alexele κ πολυ καλα εκανες...Μαλλον δεν παιζουν ρολο οι ημερες...Υπαρχουν οι καλες κ οι ασχημες...Ολα στη ζωη ειναι,απλως μακαρι απο εδω κ περα να ερχονται μονο οι καλες μερες...!

[morchella]

καλημέρα Κατερίνα, Παρασκευή και εσύ Παρασκευή και εγώ. μια εβδομάδα διαφορά... για μένα όμως όλες οι μέρες είνα χάλια... το Σάββατο όταν 'ολοκληρώθηκε' η διαδικασία ευτυχώς ήμουν μόνη μου στο μαιευτήριο. αυτό που με πόνεσε ήταν ένα μεγάλο ράφι ακριβώς μπροστά από το κρεβάτι. είπα τί ανόητο να βάλουν ένα τόσο μεγάλο ράφι στο δωμάτιο και μάλιστα σε ύψος που μπορεί να χτυπήσει κάποιος άνθρωπος και ο άντρας μου μου απάντησε ότι εκεί είναι το ράφι που βάζουν τα λουλούδια για τις γυναικες που έχουν γεννήσει. εγω σε αντιθεση με σενα δεν εκλαψα τότε. ετρεχαν βεβαια δακρυα από τα μάτια μου αλλά αυτόματα. μπορούσα να μιλαω κανονικα και αυτό δεν το ελεγχα. εκλαιγα πριν. δεν ήθελα να παω στην κλινική. δεν ήθελα να βλεπω κανενα, δεν ήθελα να είμαι σπιτι μου, δεν ήθελα τιποτα. είχα ένα φοβερό εκνευρισμό εξαιτίας του 'γιατι σε εμενα' αλλα και ένα φόβο για την διαδικασία. όταν τελείωσε ήμουν πολύ κουρασμένη και μουδιασμένη και τρομαγμένη. την Δευτέρα πήγα για δουλεια αλλά εφυγα νωρις γιατι είπα ότι ήμουν αδιάθετη. όλες αυτές τις μέρες μπροστα σε όλους είμαι φύσιολογική ίσως λίγο πιο κουρασμένη από συνήθως και μετα όταν είμαι μόνη μου ή με τον ανδρα μου ξεσπάω. συνήθως όταν είμαι μόνη μου και πολύ ξαφνικα. σχεδον παντα μου ερχονται δακρυα χωρις να το περιμενω. είναι αυτο που λες και εσυ για τις διαφημίσεις και τους γνωστους που όλοι ξαφνικά γεννάνε αλλά είναι και η 'φυσιολογική' ζωή που ζω ενω δεν θα επρεπε να είναι έτσι. δεν εχουν περασει 40 μερες απο το γεγονος, αρα ειμαι λεχωνα ετσι δεν ειναι??? μόνο που δεν εχω τον μπεμπη μου στο σπίτι.... τα ρουχα εγκυμοσύνης που είχα αγορασει δεν μπορω ούτε να τα ακουμπήσω να τα βάλω στο παταρι. το συρταρι με τα δυο αυτα παντελόνια δεν το πειράζω καν. είναι πολύ παράξενα τα πραγματα που με πονάνε όπως και αυτα που με ανακουφίζουν. όταν αποφασίσαμε με τον αντρα μου να κανουμε ενα παιδάκι ξεκίνησα να πλεκω μια κουβερτουλα για αυτό το παιδάκι. αυτή η ενασχόληση με ανακουφίζει. σχεδόν την εχω τελειώσει αλλά δεν θα σταματήσω να την φτιαχνω μέχρι να μείνω και πάλι εγκυος για να εχει αυτη η κουβερτουλα ιδιοκτήτη....

 

να σου πω και κατι χρήσιμο για αυτο το καιρο της αναμονης. αν δεν ειχες αντισωματα για την ερυθρα (οπως εγω) είναι ευκαιρία να κάνεις τωρα το εμβόλιο γιατι όταν το κάνεις δεν πρεπει να μείνεις εγκυος για 3 μήνες. κατα τα άλλα, κουραγιο, σε νιωθω, σε ευχαριστω που με την ιστορία σου με βοηθάς να μιλήσω και για την δική μου, γιατι δεν τα καταφερνω καλα αυτή την περίοδο

[vasdeli]

Nα είσαι σίγουρη, morchella, ότι αυτή η κουβέρτα θα έχει πολύ σύντομα κάτοχο.....

Κορίτσια, θα το ξαναπώ: Μέσα από την απόλυτη θίψη, θα έρθει η απόλυτη ευτυχία....

[vasdeli]

Κατερινιώωωωωω,

μην με μαλώνεις που μπαίνω στο θέμα σου!!!

Θα μπαίνω μέχρι να μας πείτε όλες σας ότι ξεπεράσατε τους φόβους σας και είστε και πάλι εγκυούλες!!!! Γιατί όλες θα γίνετε και πάλι μανούλες, το ακούτε;

Θέλω να είστε αισιοδοξες!!!

[cathy1716]

καλημέρα Κατερίνα, Παρασκευή και εσύ Παρασκευή και εγώ. μια εβδομάδα διαφορά... για μένα όμως όλες οι μέρες είνα χάλια... το Σάββατο όταν 'ολοκληρώθηκε' η διαδικασία ευτυχώς ήμουν μόνη μου στο μαιευτήριο. αυτό που με πόνεσε ήταν ένα μεγάλο ράφι ακριβώς μπροστά από το κρεβάτι. είπα τί ανόητο να βάλουν ένα τόσο μεγάλο ράφι στο δωμάτιο και μάλιστα σε ύψος που μπορεί να χτυπήσει κάποιος άνθρωπος και ο άντρας μου μου απάντησε ότι εκεί είναι το ράφι που βάζουν τα λουλούδια για τις γυναικες που έχουν γεννήσει. εγω σε αντιθεση με σενα δεν εκλαψα τότε. ετρεχαν βεβαια δακρυα από τα μάτια μου αλλά αυτόματα. μπορούσα να μιλαω κανονικα και αυτό δεν το ελεγχα. εκλαιγα πριν. δεν ήθελα να παω στην κλινική. δεν ήθελα να βλεπω κανενα, δεν ήθελα να είμαι σπιτι μου, δεν ήθελα τιποτα. είχα ένα φοβερό εκνευρισμό εξαιτίας του 'γιατι σε εμενα' αλλα και ένα φόβο για την διαδικασία. όταν τελείωσε ήμουν πολύ κουρασμένη και μουδιασμένη και τρομαγμένη. την Δευτέρα πήγα για δουλεια αλλά εφυγα νωρις γιατι είπα ότι ήμουν αδιάθετη. όλες αυτές τις μέρες μπροστα σε όλους είμαι φύσιολογική ίσως λίγο πιο κουρασμένη από συνήθως και μετα όταν είμαι μόνη μου ή με τον ανδρα μου ξεσπάω. συνήθως όταν είμαι μόνη μου και πολύ ξαφνικα. σχεδον παντα μου ερχονται δακρυα χωρις να το περιμενω. είναι αυτο που λες και εσυ για τις διαφημίσεις και τους γνωστους που όλοι ξαφνικά γεννάνε αλλά είναι και η 'φυσιολογική' ζωή που ζω ενω δεν θα επρεπε να είναι έτσι. δεν εχουν περασει 40 μερες απο το γεγονος, αρα ειμαι λεχωνα ετσι δεν ειναι??? μόνο που δεν εχω τον μπεμπη μου στο σπίτι.... τα ρουχα εγκυμοσύνης που είχα αγορασει δεν μπορω ούτε να τα ακουμπήσω να τα βάλω στο παταρι. το συρταρι με τα δυο αυτα παντελόνια δεν το πειράζω καν. είναι πολύ παράξενα τα πραγματα που με πονάνε όπως και αυτα που με ανακουφίζουν. όταν αποφασίσαμε με τον αντρα μου να κανουμε ενα παιδάκι ξεκίνησα να πλεκω μια κουβερτουλα για αυτό το παιδάκι. αυτή η ενασχόληση με ανακουφίζει. σχεδόν την εχω τελειώσει αλλά δεν θα σταματήσω να την φτιαχνω μέχρι να μείνω και πάλι εγκυος για να εχει αυτη η κουβερτουλα ιδιοκτήτη....

 

να σου πω και κατι χρήσιμο για αυτο το καιρο της αναμονης. αν δεν ειχες αντισωματα για την ερυθρα (οπως εγω) είναι ευκαιρία να κάνεις τωρα το εμβόλιο γιατι όταν το κάνεις δεν πρεπει να μείνεις εγκυος για 3 μήνες. κατα τα άλλα, κουραγιο, σε νιωθω, σε ευχαριστω που με την ιστορία σου με βοηθάς να μιλήσω και για την δική μου, γιατι δεν τα καταφερνω καλα αυτή την περίοδο

Γλυκεια μου morchella,μια βδομαδα διαφορα ειχαμε...Ηθελα τοσο πολυ να ειμαι η τελευταια γυναικα που περναει κατι τετοιο... Λυπαμαι πολυ...

Αν σε ανακουφιζει,εχω νοιωσει τα ιδια...Μονο που εγω δεν αντεχω να τα κραταω μεσα μου,ισως επειδη απο την πρωτη στιγμη ο γυναικολογος μου μου εστειλε ψυχολογο στο δωματιο που μου ειπε αυτο ακριβως: ειναι απολυτα φυσιολογικα ολα αυτα τα συναισθηματα,θρηνεις για το μωρακι σου κ χρειαζεσαι χρονο.Παρε οσο θελεις,κλαψε,φωναξε,μιλησε για αυτο...Μην τα κρατησεις μεσα σου αυτα τα συναισθηματα,μην τα πνιξεις...Ετσι κ εκανα,ακομα κ τα βραδια που ξυπναω απο εφιαλτες,κρυβομαι στην αγκαλια του αντρα μου κ μιλαω,κλαιω...Ακομα κ στο γραφειο,υπαρχουν στιγμες που μπορει να ακουσω κατι κ τρεχω στην τουαλετα κ ξεσπαω σε κλαματα..Υπερβολικο?Οχι,οπως λες κ εσυ,ειμαστε σε λοχεια,αλλα δυστυχως χωρις τα μωρακια μας...Γνωμη μου να βγαζεις ο,τι εχεις μεσα σου,σκεψεις,πονο,συναισθημα...Αντιμετωπισε το,πρεπει να το κανουμε για να προχωρησουμε μπροστα....Αν κ υπαρχουν στιγμες που νοιωθω οτι δεν εχω καταννοηση,οταν πχ βγαινω εξω κ ακουω οτι ''εισαι μικρη,μολις 26 χρονων,θα κανεις αλλο μωρο''...τοτε εκνευριζομαι,κ γυριζω σπιτι μεσα στα δακρυα,νοιωθοντας οτι τελικα κανεις δεν καταλαβαινει εαν δεν εχει βρεθει σε παρομοια θεση...Γι αυτο το λογο εχω παρει μεγαλη δυναμη εδω μεσα...Βλεπω οτι δεν ειμαι μονη,ναι,δυστυχως υπαρχουν κ αλλες γυναικες που εχουν βρεθει η ειναι στη θεση μου τωρα...Κ υπαρχουν κ καποιες,οπως η vasdeli, που μετα απο ολο αυτο τον πονο κ τη στενοχωρια,βγηκε δυνατη νικητρια κ τωρα κουβαλαει το μικρο σπορακι της,τοσο συντομα...Απο αυτες τις γυναικες θα παρουμε δυναμη,εχουμε η μια την αλλη κ ακομα κ αν δεν γνωριζομαστε,αυτα τα κοινα συναισθηματα μας φερνουν κοντα...εγω τουλαχιστον ετσι νοιωθω...

Αλλη μια ειρωνεια?Εκτος απο το τοσο κοντινο χρονικο διαστημα που αποχωριστηκαμε το μωρο μας,μαθε κ αυτο: κ εγω επλεκα κουβερτακι στο μωρακι μου...Οταν εμεινα εγκυος,ξυπνουσα το βραδυ με απιστευτες λιγουρες,κ αφου εκανα μινι επιδρομη στο ψυγειο,δυσκολευομουν να κοιμηθω...Καθομουν λοιπον στις 5 το πρωι στο σαλονι κ αρχισα το πλεξιμο για να περναει η ωρα...Εφτιαχνα ενα ασπρο κουβερτακι,επειδη ακριβως αρχικα δεν ηξερα το φυλο...Δεν το τελειωσα ποτε...Οταν γυρισα απο το νοσοκομειο,ο αντρας μου ειχε κρυψει οοολα τα πραγματα του μωρου μας,τα εχει εξαφανισει,γιατι ηξερε οτι θα πληγωνομουν...το δωματιακι της ειναι αδειο... κ βεβαια μεσα σε ολα,εκρυψε κ το πλεκτο μου,το οποιο του εχω ζητησει...

Οσον αφορα το εμβολιο,σε ευχαριστω πολυ για την ιδεα,εγω την εχω περασει την ερυθρα,οποτε ειμαι οκ ....εσυ ομως,τρεχα...!πηγα στο γιατρο μου σημερα κ σιγα σιγα,νομιζω οτι αφου επιασα πατο συναισθηματικα,θα αρχισω να ανεβαινω στην επιφανεια...μετα απο αρκετη ταλαιπωρια με αλλα δικα μου θεματα υγειας,πηρα το ''πρασινο φως'' για προσπαθεια απο τον αυγουστο κ μετα...μεχρι τοτε,πρεπει να βρω τροπο να περασει ο χρονος...!

να ξερεις οτι υπαρχουν ανθρωποι που δυστυχως ειναι στην ιδια θεση με εσενα...Θα το περασουμε ομως...εχεις βρει καπου να μιλας,κ να βγαζεις ολα αυτα που σε πνιγουν,σιγουρα!!!

[cathy1716]

Κατερινιώωωωωω,

μην με μαλώνεις που μπαίνω στο θέμα σου!!!

Θα μπαίνω μέχρι να μας πείτε όλες σας ότι ξεπεράσατε τους φόβους σας και είστε και πάλι εγκυούλες!!!! Γιατί όλες θα γίνετε και πάλι μανούλες, το ακούτε;

Θέλω να είστε αισιοδοξες!!!

Συνεχιζεις??????

Σ'ευχαριστουμε super vasdeli!!!!!!Χρειαζομαστε καποια βασικα πραγματα για να τα καταφερουμε....1.τους αντρες μας 2. χρονο (τουλαχιστον εγω λογω καισαρικης) 3.δυναμη 4. αισιοδοξια 5.καλη διαθεση 6. τυχη .....

 

Στειλε μας την θετικη σου σκεψη κ τη δυναμη που βρηκες....!

 

Αληθεια,οταν τα καταφερες,δεν ειχες ξεπερασει πληρως την μελαγχολια κ τον πονο,κανω λαθος?τουλαχιστον ετσι θυμαμαι απο την ιστορια σου...Δεν ειχαν περασει πολλοι μηνες...

[pashalia]

Κορίτσια κάντε κουράγιο... ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός πιστέψτε με.... έχω πάθει κι εγώ κι έχω μάθει..

[vasdeli]

Συνεχιζεις??????

Σ'ευχαριστουμε super vasdeli!!!!!!Χρειαζομαστε καποια βασικα πραγματα για να τα καταφερουμε....1.τους αντρες μας 2. χρονο (τουλαχιστον εγω λογω καισαρικης) 3.δυναμη 4. αισιοδοξια 5.καλη διαθεση 6. τυχη .....

 

Στειλε μας την θετικη σου σκεψη κ τη δυναμη που βρηκες....!

 

Αληθεια,οταν τα καταφερες,δεν ειχες ξεπερασει πληρως την μελαγχολια κ τον πονο,κανω λαθος?τουλαχιστον ετσι θυμαμαι απο την ιστορια σου...Δεν ειχαν περασει πολλοι μηνες...

 

Ναι, ναι, συνεχίζω!!!

Και απλώνω το χέρι σε όλες τις κοπέλες! Ξέρω πως νιώθετε,

εκεί μου είστε ήμουνα και εδώ που είμαι θα έρθετε!!!

Με λίγη υπομονή θα γίνει!

Σας έχω καθημερινά στο νου μου, σχεδόν νιώθω τον πόνο σας αφού πριν λίγο καιρό τον ένιωθα κι εγώ...

Ειλικρινά πιστεύω πως μια αποτυχημένη εγκυμοσύνη ξεπερνιέται(ως ένα βαθμό) με μια επόμενη. Μέχρι να μάθω πως είμαι έγκυος ξανά είχα τα ups και τα downs μου, ένας συνεχόμενος κύκλος προσπάθεια-αισιοδοξία, αναμονή-αγωνία, περίοδος-απογοήτευση και φτου και από την αρχή....Από την μέρα που έμαθα για την εγκυμοσύνη μου δεν έχω ξανακλάψει παρά μόνο από συγκίνηση...

[morchella]

vasdeli και cathy τα λόγια σας σήμερα με γέμισαν αισιοδοξία! κατερίνα και εμένα ο γιατρός μου μου έδωσε πράσινο φως για προσπάθειες από μεσα Ιούλη!! vasdeli αυτό που λές για το ότι μια εγκυμοσύνη περνάει με την επόμενη το πιστεύω και για αυτό λαχταράω να περάσουν οι μέρες. ελα όμως που δεν περνάνε...

[vasdeli]

vasdeli και cathy τα λόγια σας σήμερα με γέμισαν αισιοδοξία! κατερίνα και εμένα ο γιατρός μου μου έδωσε πράσινο φως για προσπάθειες από μεσα Ιούλη!! vasdeli αυτό που λές για το ότι μια εγκυμοσύνη περνάει με την επόμενη το πιστεύω και για αυτό λαχταράω να περάσουν οι μέρες. ελα όμως που δεν περνάνε...

 

Θα περάσουν κορίτσι μου! Απλά, υπομονή θέλει....Τι έμεινε;ούτε καν 1,5 μήνας!!!

 

Αχ αυτό το τικεράκι σου....Κάτι μου θυμίζει, μόνο που το δικό μου ήταν ροζ.....

[cathy1716]

vasdeli και cathy τα λόγια σας σήμερα με γέμισαν αισιοδοξία! κατερίνα και εμένα ο γιατρός μου μου έδωσε πράσινο φως για προσπάθειες από μεσα Ιούλη!! vasdeli αυτό που λές για το ότι μια εγκυμοσύνη περνάει με την επόμενη το πιστεύω και για αυτό λαχταράω να περάσουν οι μέρες. ελα όμως που δεν περνάνε...

morchella κ vasdeli,καλημερα!!!Χαιρομαι που δινω αισιοδοξια σε εσενα morchella μου,κατι καταφερνουμε σιγα σιγα,ε?Μαζι θα το περασουμε αυτο κ μαζι θα βγουμε απο αυτη τη φαση κ θα ξεκινησουμε ξανα προσπαθειες!!!αν σου πω οτι κ εγω δεν αντεχω να περιμενω,τι θα πεις???οουφ,εχουμε ιουνιο,ιουλιο...αν περνανε οι μερες οσο βασανιστικα περασαν ο απριλιος κ ο μαιος,θα μου σπασουν τα νευρα...!Παντως συμφορουμιτισσες,σημερα ξυπνησα με ''καλη'' διαθεση,νομιζω ειναι η πρωτη μερα που δεν ξυπνησα ''βαρια''...Μαλλον μου εκανε καλο χθες ο γυναικολογος,ειναι πολυ σημαντικο να ξεπερνας τα προβληματα κ να παιρνεις το ''πρασινο φως'' για να αρχισεις να ελπιζεις ξανα...Βεβαια μετα θα αρχισουν αλλες αγωνιες,οπως ειπε κ η vasdeli,κ εκνευρισμος οταν ερχεται η αδιαθεσια,ομως...Βημα βημα morchella...Εχεις συμπαρασταση,να το ξερεις...!

[vasdeli]

morchella κ vasdeli,καλημερα!!!Χαιρομαι που δινω αισιοδοξια σε εσενα morchella μου,κατι καταφερνουμε σιγα σιγα,ε?Μαζι θα το περασουμε αυτο κ μαζι θα βγουμε απο αυτη τη φαση κ θα ξεκινησουμε ξανα προσπαθειες!!!αν σου πω οτι κ εγω δεν αντεχω να περιμενω,τι θα πεις???οουφ,εχουμε ιουνιο,ιουλιο...αν περνανε οι μερες οσο βασανιστικα περασαν ο απριλιος κ ο μαιος,θα μου σπασουν τα νευρα...!Παντως συμφορουμιτισσες,σημερα ξυπνησα με ''καλη'' διαθεση,νομιζω ειναι η πρωτη μερα που δεν ξυπνησα ''βαρια''...Μαλλον μου εκανε καλο χθες ο γυναικολογος,ειναι πολυ σημαντικο να ξεπερνας τα προβληματα κ να παιρνεις το ''πρασινο φως'' για να αρχισεις να ελπιζεις ξανα...Βεβαια μετα θα αρχισουν αλλες αγωνιες,οπως ειπε κ η vasdeli,κ εκνευρισμος οταν ερχεται η αδιαθεσια,ομως...Βημα βημα morchella...Εχεις συμπαρασταση,να το ξερεις...!

 

Πόσο χαίρομαι που σε ακούω έτσι....όλα θα γίνουν, ο καιρός θα περάσει.....οι κοιλίτσες θα στογγυλέψουν!

Και όπως τα λες, εναν ένα βήμα....

[alexele]

Χαίρομαι που σιγά σιγά τη θέση της θλίψης παίρνει η αισιοδοξία και ο χρόνος κάνει καλά τη δουλειά του! Άντε και γρήγορα να φωλιάσει μέσα σας ένα νέο θαύμα!

[cathy1716]

Χαίρομαι που σιγά σιγά τη θέση της θλίψης παίρνει η αισιοδοξία και ο χρόνος κάνει καλά τη δουλειά του! Άντε και γρήγορα να φωλιάσει μέσα σας ένα νέο θαύμα!

Σ'ευχαριστω γλυκεια μου...Αν βαζουν τοσες γυναικες τη θετικη τους σκεψη,δεν μπορει,θα συνομωτησει το συμπαν κ θα συμβει,σωστα???Κ εσυ δεν εχεις περασει λιγα νομιζω...Αλλα το θαυματακι σου εγινε...

[alexele]

Σωστά! Όταν έχασα το μωρό μου το είχα τυπώσει σε ένα μεγάλο χαρτί και το είχα βάλει στο ψυγείο μου να το βλέπω κάθε πρωϊ.

"ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ, ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΥΝΩΜΟΤΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ!"

Είχα πάρει παραμύθια και διάβαζα πριν κοιμηθώ για να απομακρύνω το βράδυ κάθε άσχημη εικόνα και να έχω στο μυαλό μου αυτή των παραμυθιών.

Και τελικά αυτό δεν άργησε να γίνει πραγματικότητα!!!!