Δεύτερο Παιδί & Προβληματισμοί

[aleca]

και πρακτικά όλα αυτά πως μεταφράζονται; θέλω να πω: ο μπέμπης μου είναι 9 μηνών και ασπόλυτα κολλημένος πάνω μου. αυτό θα μπορούσα να το κάνω αν είχα και ένα μεγαλύτερο παιδί που θα ήθελε και εκείνο το χρόνο μου και την προσοχή μου; ένα από τα 2 παιδιά δεν θα στερούταν κάτι; πως τα καταφέρνετε;

για εμενα,προσωπικη αποψη και μονο, η ιδανικη διαφορα ειναι τρια χρονια....Και ευτυχως τα δικα μου καπου τοσο εχουν.

Οταν εμεινα εγκυος περασα μαζι του ατελειωτες ωρες αλλα του εξηγησα οτι δεν μπορω να τον σηκωνω αγκαλιτσα γιατι εχω στην κοιλια μου το αδερδφακι του..οποτε αυτο το κομματι το ανελαβε ο μπαμπας του. Εξαλλου 2.5 χρονων εκ των πραγματων δεν τον πολυσηκωνεις αγκαλιτσα....

Βεβαια καθιστη ολα την ωρα πανω μου ηταν..

Οταν γεννηθηκε ο μπεμπης , ο μεγαλος ηθελε να νιωθει ανεξαρτητος και 'βοηθος' μου....οποτε μαζι καναμε διαφορα για τον μικρο.

Σιγουρα οταν εχεις ενα μωρο δυσκολα τα καταφερνεις και με ενα δευτερο....Τα μωρα ομως καποτε μεγαλωνουν......

[apricot]

apricot...τι λεει το πακετακι?! σου 'ρχετε? σου 'ρχετε?!

βγηκε αρνητικη αλλα επειδη εχω πολυυυυυ σταθερη περιοδο 27 ημερων μου ειπαν να ξανακανω σε 7 μερες για σιγουρα???? αρα ακομη δεν ειμαστε σιγουροι το πιο πιθανο παντως ειναι οχι. παντως δεν εχω αδιαθετησει...και δεν μου εχει ξανασυμβει αυτο!

[Morchelina]

για εμενα,προσωπικη αποψη και μονο, η ιδανικη διαφορα ειναι τρια χρονια....

 

Eγώ πρώτα κοιμήθηκα ένα χρόνο ως άνθρωπος και μετά σκέφτηκα για δεύτερο, δηλ. η κόρη μου ήταν 3 χρονών τότε. Επομένως οι κοπελιές που το σκέφτεστε πιο ζεστά σας βλέπω με το δεύτερο λίαν συντόμως

[peony]

Eγώ τα έκανα με 20 μήνες διαφορά, το θέλαμε βέβαια, δεν ήταν ατύχημα, και το ήθελα έτσι γιατί αφενός η πρώτη ήταν βολικό μωρό και δεν είχαμε κουραστεί (πχ με ξενύχτια), δεύτερον γιατί είχα την αίσθηση ότι αν η (νυν) μεγάλη ξεπεταγόταν δεν θα έμπαινα ποτέ ξανά στη διαδικασία. Τρίτον αυτό βοηθούσε και λίγο τα επαγγελματικά μου θέματα.

Τώρα αντίστοιχα, που η μικρή είναι 1 έτους δεν σκέφτομαι τρίτο παιδί παρά μόνο από ατύχημα...η κούραση που νιώθω είναι ώρες ώρες ανείπωτη. Και ναι, πολλαπλασιάζεται η αγάπη, αλλά και η κουραση - και φαίνεται ότι εγώ δεν έχω και πολλές αντοχές.

[peony]

Συμφωνώ με την aleca.

Και υπάρχει και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό, όταν υπάρχουν αδέρφια, δεν προσκολλάται ο γονιός στο παιδί, του αφήνει χώρο ν' ανακαλύψει πράγματα μόνο του. Είναι κέρδος για το παιδί να μην έχει 100% την προσοχή του γονιού επάνω του.

 

Συμφωνώ!

 

και πρακτικά όλα αυτά πως μεταφράζονται; θέλω να πω: ο μπέμπης μου είναι 9 μηνών και ασπόλυτα κολλημένος πάνω μου. αυτό θα μπορούσα να το κάνω αν είχα και ένα μεγαλύτερο παιδί που θα ήθελε και εκείνο το χρόνο μου και την προσοχή μου; ένα από τα 2 παιδιά δεν θα στερούταν κάτι; πως τα καταφέρνετε;

 

Η εμπειρία η προσωπική μου αλλά και φίλων μας με 2 παιδιά λέει ότι το δεύτερο παιδί μεγαλώνει μόνο του. Εμείς ειδικά στην αρχή δίναμε πολύ μεγαλύτερη προσοχή στη μεγάλη - και ακόμη δηλαδή, αλλά τώρα η μικρή διεκδικεί το μερίδιό της.

Εγώ νιώθω ότι η μικρή μας στερήθηκε, αν και νομίζω ότι όλο αυτό είναι στο μυαλό μου. Αλλά δεν τα έχω ισορροπήσει μέσα μου ακόμη, νιώθω ότι αδίκησα τη μεγάλη γιατί με τη γέννηση της μικρής όσο να'ναι άλλαξε ο κόσμος της (από την άλλη θα μάθει να μοιράζεται και ότι δεν είναι το κέντρο του κόσμου), και νιώθω και ότι αδίκησα τη μικρή γιατί δεν με είχε όλη δική της - το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό όπως λέει και η φίλη agentP παραπάνω.

Τρέχα γύρευε δηλαδή...

[arleta]

εν θα εχω χρονο να ασχολουμαι πλεον μαζι του, να βγαινουμε μαζι στις κουνιες, να παιζουμε μαζι κτλ. κτλ.

(βοηθεια δεν εχω, μονη μου τον μεγαλωνω, δεν δουλευω βεβαια αλλα και παλι...)

γιατι να βαλω το παιδι μου σε αυτη τη διαδικασια, να μαθει να μοιραζεται και να διεκδικει τη μαμα του???? δεν ειναι λιγο αδικο αυτο για τα παιδια????

 

γιατί δε θα έχεις χρόνο να βγαίνεις μαζί του, κούνιες κτλ;;;

όλα γίνονται!!!!!!!!!!!!!!

 

από την άλλη δες το ότι θα του χαρίσεις αδερφάκι=παρέα!!!!!!!!!!!

κι αυτό όσο κουραστικό κι αν είναι στην αρχή σε ανταμοίβει μετά!!!!

[tzini]

ωραια ολα αυτα που λετε.

 

κι οταν ο μπαμπας λειπει για αρκετους μηνες το χρονο κ κανεις κ τον μπαμπα κ την μαμα?

κι οταν οι σχεσεις με τη γιαγια (απ την πλευρα του μπαμπα) ειναι πολυ τυπικες κ με τους 2 γονεις?

κι οταν ο παπους (απ την πλευρα του μπαμπα) ειναι ανυπαρκτος?

κι οταν υπαρχει βοηθεια απ την γιαγια ( απ την δικη μου πλευρα) στο μετρο του δυνατου, αλλα βλεπεις κ καποιες μεθοδους διαπαιδαγωγησης που δεν ενστερνιζεσαι?

κι οταν νιωθεις τυψεις για το μεγαλο παιδι, που δεν ξεπεταχτηκε καλα καλα κ ηρθαν κ διδυμα?

κι οταν βρισκεις βοηθεια για καποιες ωρες το πρωι οσον αφορα τα διδυμα, κ μετα νιωθεις τυψεις για αυτα, που δεν τα μεγαλωνεις αυτες τις ωρες εσυ, οταν πηγαινεις βολτα παιδικη χαρα με την μεγαλη?

 

πως αντιμετωπιζεις τις τυψεις εκει για τον ιδιο σου τον εαυτο, για την ''ιδιοτητα'' σου σαν μανα ( κ σαν πατερας)?!

[arleta]

πως αντιμετωπιζεις τις τυψεις εκει για τον ιδιο σου τον εαυτο, για την ''ιδιοτητα'' σου σαν μανα ( κ σαν πατερας)?!

 

με πολύ θετική ενέργεια κι αισιοδοξία!!!!!!!!!!!!!!!!!

χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα έχεις τις κακές σου στιγμές.....

[(άλλα) φρούτα!]

Αν δεν έχεις και πολλή βοήθεια στην ανατροφή τους, είναι καλό να έχει ξεφύγει κάπως το πρώτο, γύρω στα τρία χρόνια δηλαδή...

 

Όσο είναι ακόμα το δεύτερο βρεφάκι είναι λίγο δύσκολη η καθημερινότητα, αλλά όταν αρχίζουν να παίζουν μαζί και να ενθουσιάζονται με τα ίδια πράγματα, οι βόλτες είναι πιο εύκολη υπόθεση!

 

Όσο για το αν μοιράζεται η αγάπη της μανούλας... Μάλλον πολλαπλασιάζεται!!!

 

Τζινι, οι δυσκολίες δεν λείπουν - πόσο μάλλον όταν έχεις δίδυμα,

αλλά ιδανικές συνθήκες αν ψάχναμε... δεν θα παντρευόμασταν καθόλου!

Όμως, ένα τέτοιο δώρο που έκανες στην κορούλα σου -το να μην είναι μόνη της- δεν αξίζει λίγο ζόρι παραπάνω? (και δύο μη σου πω...!)

[tzini]

με πολύ θετική ενέργεια κι αισιοδοξία!!!!!!!!!!!!!!!!!

χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα έχεις τις κακές σου στιγμές.....

 

κ να εχεις κ μ@λ@κες γειτονους να φωναζουν την τροχαια, (γιατι δεν βρηκες να παρκαρεις αλλου, παρα μονο διπλα στην γκαραζοπορτα σου, αλλα πανω στο πεζοδρομιο,) επειδη οι ιδιοι δεν βρηκαν να παρκαρουν?! κ να το βαζεις μεζα στο γκαραζ κ ο κωλος να ειναι εξω κ να σου λεει ο κυρ αστυμουνικος, να κανεις κ καμια βολτα το ηρακλειο σαν νυφη, μεχρι να γραψει αλλα τουτου. κ να το κανεις κ οταν γυρνας να βλεπεις τον γειτονα να εχει παρκαρει απ' εξω?!:shock:

 

το εζησα κ αυτο πριν λιγο, οταν πρωτομπηκα τπ βραδυ στο φορουμ.( σορυ για το οφ τοπικ)

αϊ σιχτιρ δηλ.!!!!!!

[arleta]

το εζησα κ αυτο πριν λιγο, οταν πρωτομπηκα τπ βραδυ στο φορουμ.( σορυ για το οφ τοπικ)

αϊ σιχτιρ δηλ.!!!!!!

 

αν ο άλλος δε βρεθεί στη φάση τη δική σου, δε πρόκειτε να σε κατλάβει....

το μόνο δεδομένο.....

 

όσο για το γείτονα;;; ο ηλίθιος είναι ανίκητος!!!!! δε το ξέρεις;;;;

[tzini]

αν ο άλλος δε βρεθεί στη φάση τη δική σου, δε πρόκειτε να σε κατλάβει....

το μόνο δεδομένο.....

 

όσο για το γείτονα;;; ο ηλίθιος είναι ανίκητος!!!!! δε το ξέρεις;;;;

 

σωστη!

[rkt]

Τώρα αντίστοιχα, που η μικρή είναι 1 έτους δεν σκέφτομαι τρίτο παιδί παρά μόνο από ατύχημα...η κούραση που νιώθω είναι ώρες ώρες ανείπωτη. Και ναι, πολλαπλασιάζεται η αγάπη, αλλά και η κουραση - και φαίνεται ότι εγώ δεν έχω και πολλές αντοχές.

Ναι, καλά. Είσαι η μόνη. Ολες οι άλλες έιμαστε της duracell!!!!

Εγώ καλή μου, μόλις πέσουν για ύπνο, ζήτημα να βάλω το πληντύειο πιάτων να πλείνει. Μετα ξεραίνομαι!

 

ωραια ολα αυτα που λετε.

πως αντιμετωπιζεις τις τυψεις εκει για τον ιδιο σου τον εαυτο, για την ''ιδιοτητα'' σου σαν μανα ( κ σαν πατερας)?!

Τύψεις καλή μου θα έχεις για τα πάντα και για πάντα. Αυτό σε κάνει καλύτερη μάνα νομίζω εγω. Και μην το παρακάνεις. Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.......

[SKEK]

Χθες πήγαμε βόλτα σε μια τεράστια παιδική χαρά μπροστά στην παραλία. Εγώ και ο σύζυγος προσπαθούσαμε να παίξουμε μαζί της ότι ήθελε, πήραμε και μπάλα μαζί, γέλια χαρά. Ξαφνικά ήρθε ένα αγοράκι γύρω στα 5 και άρχισε να παίζει στην παρέα μας και το παιδί μας από τη χαρά του ξέχασε τους γονείς του. Φεύγοντας παρακαλούσε να τον πάρουμε μαζί μας. Επίσης η συμπαριφορά της με το άλλο παιδάκι καμμία σχέση με ότι είναι μαζί μας. Συμπαριφερόταν σαν ενήλικας. Πραγματικά όσο σκέφτομαι το προσωπάκι της που έλαμψε ξαφνικά με το που ήρθε το αγοράκι να παίξουν θέλω να φασκελλωθώ.

[Αγγελίνα_2]

Γιατί να φασκελωθείς, βρε SKEK? Δεν έχω παρακολουθήσει όλο το θέμα, αλλά δεν εχω καταλάβει να υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας για την απόκτηση δευτερου παιδιού...όταν το νιώσεις, μπορείς να το κάνεις!

[SKEK]

Γιατί να φασκελωθείς, βρε SKEK? Δεν έχω παρακολουθήσει όλο το θέμα, αλλά δεν εχω καταλάβει να υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας για την απόκτηση δευτερου παιδιού...όταν το νιώσεις, μπορείς να το κάνεις!

 

Μέχρι να το νιώσω καλή μου θα έχω γεράσει

[Morchelina]

Επίσης η συμπαριφορά της με το άλλο παιδάκι καμμία σχέση με ότι είναι μαζί μας. Συμπαριφερόταν σαν ενήλικας. Πραγματικά όσο σκέφτομαι το προσωπάκι της που έλαμψε ξαφνικά με το που ήρθε το αγοράκι να παίξουν θέλω να φασκελλωθώ.

 

Μπράβο τώρα κατάλαβες γιατί κάναμε δεύτερο. Γιατί βαριόμασταν να ασχοληθούμε με το πρώτο.:lol:

[Αγγελίνα_2]

Μέχρι να το νιώσω καλή μου θα έχω γεράσει

 

E τότε άστο βρε πουλάκι μου. Μη βασανίζεσαι με τέτοιες σκέψεις. Θα βρει φίλους η κορούλα σου στο σχολείο, δεν θα είναι πάντα εξαρτημένη από εσάς. Καλύτερα ισορροπημένη μαμά ενός παιδιού, παρά σαλταρισμένη δυο παιδιών. Το έχω δει το εργάκι σε φίλες και ξέρω. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται επειδή "έτσι πρέπει". Γίνονται επειδή το θέλουμε, το ονειρευόμαστε, μας βγαίνει από μέσα μας.

[arleta]

Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται επειδή "έτσι πρέπει". Γίνονται επειδή το θέλουμε, το ονειρευόμαστε, μας βγαίνει από μέσα μας.

 

έτσι ακριβώς!!!!!!!

 

εγώ ας πούμε θέλω και τρίτο κι ας τρέχω όλη μέρα non stop......

[SKEK]

E τότε άστο βρε πουλάκι μου. Μη βασανίζεσαι με τέτοιες σκέψεις. Θα βρει φίλους η κορούλα σου στο σχολείο, δεν θα είναι πάντα εξαρτημένη από εσάς. Καλύτερα ισορροπημένη μαμά ενός παιδιού, παρά σαλταρισμένη δυο παιδιών. Το έχω δει το εργάκι σε φίλες και ξέρω. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται επειδή "έτσι πρέπει". Γίνονται επειδή το θέλουμε, το ονειρευόμαστε, μας βγαίνει από μέσα μας.

 

Έχεις δίκιο. Μου αρέσει ο ρόλος της μαμάς και της νοικοκυράς, λατρεύω αυτή τη ζωή. Έλα όμως που μέχρι τα 34 έκανα καριέρα αφού οικογένεια δεν είχα και τέτοιες μέρες δεν πετάς έτσι μια δουλειά. Και με τρώνε οι σκέψεις και το άγχος ότι με 2 παιδιά δεν θα μπορώ να δουλεύω όπως τώρα τουλάχιστον στην αρχή. Όταν επέστρεψα πίσω στη δουλειά μετά τη γέννα έφαγα μεγάλες φρίκες και πόλεμο από συναδέλφους μέχρι να αποδείξω και πάλι τον εαυτό μου και να διατηρήσω τα κεκτημένα. Σε 2η εγκυμοσύνη θα πρέπει κρυφά να εγκυμωνώ και κρυφά να γεννήσω αν θέλω να διατηρήσω τη δουλειά μου. Όχι ότι υπάρχει σύγκριση μεταξύ δουλειάς και οικογένειας αλλά για να ζει καλά μια οικογένεια θέλει λεφτά, άρα δουλειά γιατί δεν έχω πλούσιους θείους στο Σικάγο.

Και γω ρε συ bounitsa θα θελα και 3ο και 4ο αλλά όχι για να μην είμαι μαζί τους. 3 παιδιά που να τα παρκάρει κάποιος και να δουλεύει και μετά τη δουλειά πως τα φέρνεις βόλτα?? Ξέρω γω? μπορεί να είμαι λίγο καλοπερασάκιας και να μη μπορώ να σκεφτώ το στρίμωγμα ως λύση.

[τον]

Kαλη μου γιατι αγχωνεσαι τοσο .....απλα κλεισε τα ματια και καντο .....εκει που εχεις το πρωτο θα εχεις και το δευτερο ...ΝΑΙ τρεχεις λιγοοοοοο ποιο πολυυυυυυυυυυ.....αλλα δεν θα το καταλαβεις θα πεφτεις τεζα αποτην κουραση...

Σοβαρα τωρα ......ειναι χαζο να μην κανεις το 2 να το κανεις για την κορη σου διοτι οταν εσυ μεγαλωσης κκαι θα σερνεσαι η κορη σου να εχει ενα αδερφο ή αδερφη να μην ειναι μονη της ΝΑΙ θα εχει οικογενεια αλλα δεν ειναι το ιδιο απο το αιμα σου κακα τα ψεματα.......Μπορει να μην αγαπημενα αδερφια αλλα μπορει και να ειναι δεν το ξερεις αυτο , εσυ παντος σαν μανα εκανες το καθηκον σου........................

[SKEK]

Τον, έχεις δίκιο, αντί να το αφήσω χαλαρά το θέμα το πολυσκέφτομαι και οι πολλές σκέψεις δε βγαίνουν πουθενά.

[Αγγελίνα_2]

Αχ μην το λες αυτό, τον...δεν πρέπει να το ξεκινάει καμία σαν καθήκον, γιατί μπορεί στην πορεία να παραζοριστεί και μετά να της βγει τελείως ανάποδα. Και να έχει μεν το πρώτο αδελφάκι, αλλά στην ουσία να χάσουν και τα δυο τη μάνα τους. Κρίμα δεν είναι? Και δεν είναι τραβηγμένο σενάριο, το έχω συναντήσει ήδη δυο φορές.

[arleta]

Και γω ρε συ bounitsa θα θελα και 3ο και 4ο αλλά όχι για να μην είμαι μαζί τους. 3 παιδιά που να τα παρκάρει κάποιος και να δουλεύει και μετά τη δουλειά πως τα φέρνεις βόλτα?? Ξέρω γω? μπορεί να είμαι λίγο καλοπερασάκιας και να μη μπορώ να σκεφτώ το στρίμωγμα ως λύση.

 

αυτό δε το διευκρίνισα....

είμαιο από τις τυχερές νομίζω.... έχω τη πολυτέλεια να μεγαλώνω μόνη μου τα παιδιά!!!!! εννοώ πως δε δουλεύω.....

όχι ότι είναι εύκολο να ζούμε με ένα μισθό αλλά οκ!!! καλά να περνάμε!!!!

:p :p

εσύ κάνε αυτό που αισθάνεσαι!!!! χωρίς ζόρια.....

[SKEK]

αυτό δε το διευκρίνισα....

είμαιο από τις τυχερές νομίζω.... έχω τη πολυτέλεια να μεγαλώνω μόνη μου τα παιδιά!!!!! εννοώ πως δε δουλεύω.....

όχι ότι είναι εύκολο να ζούμε με ένα μισθό αλλά οκ!!! καλά να περνάμε!!!!

:p :p

εσύ κάνε αυτό που αισθάνεσαι!!!! χωρίς ζόρια.....

 

Έτσι μάλιστα!! Να μεγαλώνουν και να είσαι από δίπλα! Βλέπω μανάδες που το πρωί τα στέλνουν σχολείο και το απόγευμα τα κάνουν πάσα δεξιά και αριστερά και σε καμμιά πενταετία θα διερωτούνται για το χαρακτήρα και τις συμπεριφορές των παιδιών τους, θα ψάχνουν λύσεις, λόγους και αιτίες. Αν δεν είμαι από δίπλα, ακόμα και την πιο ασήμαντη στιγμή χαράς ή λύπης σημαίνει ότι το παιδί θα τη μοιραστεί με άλλον και όχι με μένα, θα μάθει να λειτουργεί βάση δικής του κρίσης (δεν είναι κακό) και χωρίς καθοδήγηση (αυτό μέχρι και την ενηλικίωση είναι κακό).