Ασχημα παιδικα χρονια δημιουργουν προβληματα .....

[νανσυ2]

η αληθεια ειναι οτι περασα σχετικα καλα παιδικα χρονια....με του ςγονεις μου δεν ειχα θεματα...το μονο κακο που περασα σαν παιδι,ηταν οτι εχασα τον αδερφο μου...κ αυτο μου αφησε πολλα.....αλλα δε νομιζω οτι <το προβλημα>εδω ειναι κατι παρομοιο,αν εχω καταλαβει καλα....το ενδιαφερον μου προκυπτει γιατι ειμαι ενας ευαισθητος,σκεπτομενος ανθρωπος κ μανα τριων αγοριων...κ γιατι θελω να δω,να καταλαβω ποσο καποιος επηρεαζεται απο το τροπο που μεγαλωσε,οταν δημιουργει δικη του οικογενεια κ αν μενει σε αυτο η μπορει να αλλαξει,αν θελει η αν βλεπει,οτι μερικα πραγματα αν τα αλλαζε,θα εκανε την οικογενεια του πιο ευτυχισμενη....δε ξερω αν βγαινω απο το θεμα σας,αν ναι,απλα συνεχιστε.....

[alcyon]

Καλώς όρισες στο θέμα της georgiamami...

Δεν τίθεται θέμα "οφφ τοπικ".. Συζήτηση κάνουμε και όλοι νομίζω πως είναι ευπρόσδεκτοι.

 

Αν τα πάρεις με τη σειρά ... ένα ένα(το θέμα εννοώ και τα ποστ), θα δεις διάφορες πτυχές του θέματος. Ο καθένας λέει τη δική του σκοπιά και περιγράφει τα δικά του συναισθήματα.

 

Αν μπορεί να αλλάξει κάτι....;; χμμ... θα έλεγα ναι, αν και μόνο αν κάποιος δουλέψει με τον εαυτό του. Αλλιώς είναι ένας φαύλος κύκλος.

[Aeriko]

κ γιατι θελω να δω,να καταλαβω ποσο καποιος επηρεαζεται απο το τροπο που μεγαλωσε,οταν δημιουργει δικη του οικογενεια κ αν μενει σε αυτο η μπορει να αλλαξει,αν θελει η αν βλεπει,οτι μερικα πραγματα αν τα αλλαζε,θα εκανε την οικογενεια του πιο ευτυχισμενη....δε ξερω αν βγαινω απο το θεμα σας,αν ναι,απλα συνεχιστε.....

 

Πολύ... ακόμα και όταν ξέρει τι έχει φταίξει στην δική του παιδική ηλικία. Χρειάζεται πολύ εσωτερική δουλειά (και διάβασμα) για να μπορέσει να απαλλαγεί από τις ίδιες τις πρακτικές που τον πλήγωσαν. Κοινώς θα εφαρμόσει με μαθηματική ακρίβεια ότι ξέρει ότι γίνεται γιατί αυτό ξέρει! Εκτός αν ενδοσκοπώντας, διαβάζοντας και συζητώντας ειλικρινώς με τον εαυτό του (επίπονη πραγματικά διαδικασία) μπορέσει να αποτινάξει το 'κακό παρελθόν' και δει τις πρακτικές με άλλο μάτι. Είναι μια υπέρβαση όμως που αξίζει 1000% στα παιδιά του!

 

Και συζήτηση... πολύ συζήτηση με τον σύντροφο ή όποιον άλλον μπορεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να βοηθήσει!

[georgiamami]

καλημερα κ απο μενα...εχω διαβασει αρκετα ποστ σας...δεν εχω καταλαβει ακριβως το προβλημα,σορυ δεν τα διαβασα απο την αρχη ολα....θελω μονο να πω οτι συμφωνω με πολλα,κ απο καποια που εχετε γραψει προσπαθω να βρω κ γω,να ξεκινησω να μπω σε ενα τροπο σκεψης που ισως με βοηθησει κ μενα να καταλαβω τον εαυτο μου κ τον ανθρωπο που ειμαι παντρεμενη....απο την αλλη λεω κ στον εαυτο μου,μηπως προσπαθω πολυ να καταλαβω,κατανοησω πραγματα που με στεναχωρουν,ενω θα επρεπε για να ειμαι εγω πιο ηρεμη να γινω πιο γαιδουρα κ να τα περναω ολα,η τα περισσοτερα στο ντουκου?...οχι οτι διορθωνεις τπτ ετσι,αλλα δε ζεις πιο απλα?

 

 

 

Καλωστην Νανσυ μας. Το θεμα ξεκινησε με αφορμη καποιους προβληματισμους μου οσων αφορα την επιρροη που ασκουν τα παιδκια βιωματα στην ενηλικη ζωη μας και κατα ποιο βαθμο μπορουμε να παρεμβουμε ωστε να αλλαξουμε πορεια συμπεριφορας στις δικες μας σχεσεις.

Κατα καιρους βεβαια, συζηταμε και διαφορα αλλα θεματακια που επηρεαζεουν την συμπεριφορα μας αλλα η βαση ειναι τα ασχημα παιδκα χρονια.

Οσο για την απορια που εχεις, νομιζω πως ο καθε ανθρωπος ειναι φτιαγμενος απο καποια παστα. Αν ειναι να σε "αγγιζει" το καθετι, θα σε αγγιζει και αν ειναι να αδιαφορεις θα αδιαφορεις. Οπως μας αναφερεις, εσυ δουλευεις το μυαλουδακι σου και η ψυχη σου νιωθει. Συνεπως δεν μπορεις να γινεις "γαιδουρα" αλλα σιγουρα μπορεις να διδαχθεις να διαχειριζεσαι τις καταστασεις με πιο αποτελεσματικο τροπο.

 

Καλώς όρισες στο θέμα της georgiamami...

Δεν τίθεται θέμα "οφφ τοπικ".. Συζήτηση κάνουμε και όλοι νομίζω πως είναι ευπρόσδεκτοι.

 

Αν τα πάρεις με τη σειρά ... ένα ένα(το θέμα εννοώ και τα ποστ), θα δεις διάφορες πτυχές του θέματος. Ο καθένας λέει τη δική του σκοπιά και περιγράφει τα δικά του συναισθήματα.

 

Αν μπορεί να αλλάξει κάτι....;; χμμ... θα έλεγα ναι, αν και μόνο αν κάποιος δουλέψει με τον εαυτό του. Αλλιώς είναι ένας φαύλος κύκλος.

 

Κατα καποιο τροπο, οι περιγραφες αυτες των συναισθηματων μας, γινονται αφορμη να προβληματιστουμε, να αναλογιστουμε και να βγαλουμε καποια συμπερασματα που θα φωτισουν λιγακι παραπανω το δρομο μας.

Μερικες φορες μαλιστα η κουβεντα με ατομα που μπορουν να σε νιωσουν, ειναι σαν οαση στην ερημο.

[νανσυ2]

Καλώς όρισες στο θέμα της georgiamami...

Δεν τίθεται θέμα "οφφ τοπικ".. Συζήτηση κάνουμε και όλοι νομίζω πως είναι ευπρόσδεκτοι. ευχαριστω τοτε....

 

Αν μπορεί να αλλάξει κάτι....;; χμμ... θα έλεγα ναι, αν και μόνο αν κάποιος δουλέψει με τον εαυτό του. Αλλιώς είναι ένας φαύλος κύκλος.

φτανει ομως να δουλευει μονο ο ενας?δλδ εγω ας πουμε το ψαχνω λιγο,κ για μενα κ για το συζυγο...ο συζυγος ομως,δε νομιζω ουτε οτι εχει την ιδια διαθεση,αλλα ειλικρινα δε νομιζω οτι μπορει η κ οτι τον νοιαζει να αλλαξει κατι,η να δει καποια πραγματα που εχει ζησει ποσο κ αν τον εχουν επηρεασει στην οικογενεια του τη τωρινη

[νανσυ2]

Πολύ... ακόμα και όταν ξέρει τι έχει φταίξει στην δική του παιδική ηλικία. Χρειάζεται πολύ εσωτερική δουλειά (και διάβασμα) για να μπορέσει να απαλλαγεί από τις ίδιες τις πρακτικές που τον πλήγωσαν. Κοινώς θα εφαρμόσει με μαθηματική ακρίβεια ότι ξέρει ότι γίνεται γιατί αυτό ξέρει! Εκτός αν ενδοσκοπώντας, διαβάζοντας και συζητώντας ειλικρινώς με τον εαυτό του (επίπονη πραγματικά διαδικασία) μπορέσει να αποτινάξει το 'κακό παρελθόν' και δει τις πρακτικές με άλλο μάτι. Είναι μια υπέρβαση όμως που αξίζει 1000% στα παιδιά του!

 

Και συζήτηση... πολύ συζήτηση με τον σύντροφο ή όποιον άλλον μπορεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να βοηθήσει!

 

 

αυτο εννοω κ γω....πρεπει κ ο αλλος να θελει να ψαχτει μεσα του κ οχι να αφηνει απλα τα πραγματα να περνανε...να θελει να αλλαξει,αν νομιζει οτι δεν εχει τπτ να αλλαξει,κ οτι εμαθε,οτι εζησε,ετσι καπως ειναι ολα,τοτε δεν κανουμε τπτ...ειναι νομιζω κ θεμα χαρακτηρα....αν δλδ αρχιζα κ του ελεγα,οτι ξερεις κατι,δεν δειχνεις στα παιδια σου ακομα κ σε μενα,την τρυφεροτητα σου οπως θα επρεπε,κ του το εχω πει,η απαντηση ηταν αμυντικη,οχι...βρε λες να εχει δικιο,γιατι τι κανω,τι θα επρεπε να κανω,για να το δω,να το δουλεψω λιγο....

[νανσυ2]

Οσο για την απορια που εχεις, νομιζω πως ο καθε ανθρωπος ειναι φτιαγμενος απο καποια παστα. Αν ειναι να σε "αγγιζει" το καθετι, θα σε αγγιζει και αν ειναι να αδιαφορεις θα αδιαφορεις. Οπως μας αναφερεις, εσυ δουλευεις το μυαλουδακι σου και η ψυχη σου νιωθει. Συνεπως δεν μπορεις να γινεις "γαιδουρα" αλλα σιγουρα μπορεις να διδαχθεις να διαχειριζεσαι τις καταστασεις με πιο αποτελεσματικο τροπο.

 

 

 

εχεις δικιο....αλλα βλεπω οτι επειδη με αγγιζουν πολλα,δε περναω κ καλα...ενω αλλες,που τα περνανε πιο ντουκου,ειναι κ πιο ηρεμες κ πιο ευτυχισμενες με τις επιλογες τους...για αυτο εχω καταληξει,οτι καποια πραγματα δεν αλλαζουν,οτι πχ ο αντρας μου δεν ειναι σαν εμενα,οχι οτι θα επρεπε να ειμαστε ιδιοι,δεν εννοω αυτο,κ πρεπει να τον δεχτω οπως ειναι πλεον γιατι εχουμε κ μια οικογενεια με παιδια...οποτε λεω,νανσυ,σταματα να χαλιεσαι,του λες εχω ημικρανια θελω να ξαπλωσω κ σου λεει θελω να κουραψω το γκαζον?πες του δε με νοιαζει,εγω παω να ξαπλωσω,κ μη στεναχωριεσαι μετα γιατι σου ειπε ετσι κ δε σου ειπε,ναι αγαπη μου,πηγαινε...μη το σκεφτεσαι κ μην το αφηνεις να σε επηρεαζει...σου ειπε αυτο?πες του κ συ το αλλο,κ τελος.....το κακο ξερετε ποιο ειναι....οτι δε μπορω να το κανω......με χαλαει.....με κανει να αναρωτιεμαι για τη ζωη μου,για την επιλογη μου....

 

 

Μερικες φορες μαλιστα η κουβεντα με ατομα που μπορουν να σε νιωσουν, ειναι σαν οαση στην ερημο.

αυτο ξαναπεστο....το ασχημο ειναι ομως οτι δε ζεις με αυτους που μπορουν να σε νιωσουν....

[georgiamami]

αυτο εννοω κ γω....πρεπει κ ο αλλος να θελει να ψαχτει μεσα του κ οχι να αφηνει απλα τα πραγματα να περνανε...να θελει να αλλαξει,αν νομιζει οτι δεν εχει τπτ να αλλαξει,κ οτι εμαθε,οτι εζησε,ετσι καπως ειναι ολα,τοτε δεν κανουμε τπτ...ειναι νομιζω κ θεμα χαρακτηρα....αν δλδ αρχιζα κ του ελεγα,οτι ξερεις κατι,δεν δειχνεις στα παιδια σου ακομα κ σε μενα,την τρυφεροτητα σου οπως θα επρεπε,κ του το εχω πει,η απαντηση ηταν αμυντικη,οχι...βρε λες να εχει δικιο,γιατι τι κανω,τι θα επρεπε να κανω,για να το δω,να το δουλεψω λιγο....

 

Αυτο το "επρεπε" ποιος το οριζει????Εγω ειμαι της αποψης να ζηταμε αυτο που μας λειπει ή αυτο που μας ενοχλει. Αλλα να δωσουμε εμφαση στον τροπο με τον οποιο το ζηταμε ή το λεμε. Οι ωριμοι ανθρωποι, ακουν, προβληματιζονται, ψαχνουν τροπους βελτιωσης, ζητουν συγνωμη. Οι ανωριμοι, δεν κατανοουν τις αναγκς του αλλου και λαμβανουν αμυντικη θεση σε οτι τους παει αντιθετα. Αυτο δε σημαινει απολυτα οτι ο ανωριμος ειναι κακος αλλα....... κουραζει!!!!

[νανσυ2]

εχεις δικιο...δεν ειναι κακος,αλλα κουραζει....κ η συνεχεια ποια ειναι σε αυτο.....?

[georgiamami]

εχεις δικιο...δεν ειναι κακος,αλλα κουραζει....κ η συνεχεια ποια ειναι σε αυτο.....?

 

Τη συνεχεια θα την καθορισεις εσυ. Εξαρταται απο ποια θα ειναι η δικη σου προσδοκια. Πιστεψε με, υπαρχουν δυο τροποι να χειριστεις την κατασταση. Επελεξε οποια εσυ θες.

[νανσυ2]

δεν καθοριζεται παντα απο εμας...γιατι δεν εξαρταται παντα απο εμας...ναι,μεχρι ενα σημειο,αλλα οταν εχεις παιδια....ποσο αυτο αλλαζει η επηρεαζει τη συνεχεια.....?κ αν αισθανεσαι οτι δε μπορεις,για οποιο λογο,να κανεις ριζικες αλλαγες...πως ζεις?η μαλλον,τι κανεις για να ζεις καλυτερα.....πως χειρειζεσαι,οχι τοσο μια κατασταση,αλλα τον εαυτο σου πρωτα...

[ελενανικολ]

πόσο δύσκολο είναι να περνάς άσχημα παιδικά χρόνια!

αλλά. τα "παιδικά χρόνια" τελειώνουν ποτέ? αν δεν κόψεις επαφή , αν όχι ακριβώς κλείσεις τα μάτια , αλλά αν έχεις "συγχωρέσει κι έχεις πει άνθρωποι είναι και οι γονελις και λάθη κάνουν, λάθη μάλλον κάνω η θ ακάνω κι εγώ μιας και έχω επιλέξει να μην ενοχλήσω τον "πατέρα" του παιδιού μου εφόσον δεν θέλει να μας ξέρει, μπορεί ν αείναι λαθος, μπορεί και όχι. ποιος ξέρει τι λάθη κανουμε? η πορεία θα το δειξει.

αλλά αν μεγαλώνεις με αγαπη το παιδι σου και χαμογλάς και πέρνεις δύναμη από αυτα, ε θα τα καταφερεις να εχουν ψυχικη υγεια. κι ας μην πηγαινεις σε παιδαιτοπο καθε βδομάδα αλλα μια φορα το μηνα κι ας μη του παιρνεις ρουχα , ας ανταλλασεις στο φορουμ η να τα πέρνεις σε χαμηλο κοστος απο άλλοες μανουλες...

που θέλω να καταλήξω??

ο ανθρωπος τελικα ΔΕΝ αλλάζει. αν σε πλήγωνε παιδί πάνατ αθα σε πληγωνει. οι "αρρωστοι" ανθρωποι/γονείς, παντα άρρωστοι μενουν.

σας είχα πει οτι εχω συγχωρεσει οτι θελω να τους βλεπω και τη μητερα μου αλλα κ για τον μικρο μου αδερφο, αλλα και φυσικα για τον γιο μου. θελω ο γιος μου να εχει παππου γιαγια, φυσικα δεν εχει κανενας κακη συμπεριφορα απενατι στο παιδι μου. αλλα πόσα θα πρεπει να ανεχεσαι οταν εσυ θες μονο να υπαρχει χαμογελο και ηρεμια στο σπιτι σου, να μην υπαρχουν εβτασεις , γκρινια , τσακωμοι με αστειες πραγματικα αφορμες.....

δεν εχουν νοημα τα παραδειγματα, εχουν ομως τα λεγομενα, το μισος η ζήλεια /// δεν ξερω τι αλλο να σκεπτω , βασικα δεν με ενδιαφερει να σκεπτω το σκεπτικο του πατερα μου και να βλεπω τη μητερα μου, μια στη μια πλευρα μια στην αλλη. να καθεται να ανεχεται τις συμπεριφορες του. θύμα η συννενοχος?

ο καθενας τελικα πρεπει να εχει τη ζωη που θελει. αν θελει η μητερα μου να τον ανεχεται η να συμβαδιζει μαζι του εγω δεν ειμαι υποχρεωμενη να το ανεχομαι..

θεωρω οτι δεν μπορω να αλλαξω εναν ανθρωπο αλλα δεν αντεχω να τον ανεχομαι για κανενος το χατηρι. γιατι εχει κακια στην ψυχη και αυτοι που εχουν κακια στην ψυχη μια χαρα ειναι γιατι δηλητηριαζουν τις ψυχες των αλλων, των θυματων τους.

ναι ειναι ευκολο να τραβηξεις μια γραμμη γιατι θες εσυ να εισια καλα και το παιδι σου. γιατι δεν μπορεις να αλλαξεις μια ζωη αλλα μπορεις να φτιαξεις τη ζωη του παιδιου σου.

 

φεγγαρακι κουριαγιο για σενα, αλλα εχω μαθει πια κατι , σε δυσκολες οικογενειακες καταστασεις ο καθενας πρεπει να παιρνει το δρομο του και εσενα ο δικος θα ειναι πιο ωραιος γιαιτι στο σπιτι σου εχεις ζουζουνακια και ειναι καλυτερα να χαμογελας..

κι απο αλλες δικες μου προσωπικες εμπειριες εχω να πω οτι κανενας δνε ειναι κανενος. ολοι μονοι μας βαδιζουμε. ειμαι βεβαιη για αυτο.

συγνωμη αν σας κουρασα.

ναι η προσωπικη δουλεια, με τον ευατο μας , κανει θαυματα. οι φιλοι κανουν θαυματα και τα παιδακια μας ακομα περισοοτερα.

καλο απογευμα κοριτσια

[alcyon]

φτανει ομως να δουλευει μονο ο ενας?δλδ εγω ας πουμε το ψαχνω λιγο,κ για μενα κ για το συζυγο...ο συζυγος ομως,δε νομιζω ουτε οτι εχει την ιδια διαθεση,αλλα ειλικρινα δε νομιζω οτι μπορει η κ οτι τον νοιαζει να αλλαξει κατι,η να δει καποια πραγματα που εχει ζησει ποσο κ αν τον εχουν επηρεασει στην οικογενεια του τη τωρινη

 

Είμαστε υπεύθυνοι για τον εαυτό μας και μόνο. Ορίζουμε μόνο το δικό μας "είναι". Πάνω στη δική μας υπευθυνότητα βασίζεται και η ζωή των παιδιών μας.

 

Δεν μπορούμε λοιπόν να πάρουμε απόφαση να "σώσουμε" κανέναν. Άμα δε θέλει να το ψάξει ο άλλος, δε μπορούμε, να του το βάλουμε στο μυαλό. Όσο κι αν προσπαθήσουμε, απλά... δε θα το κάνει! Θα κουραστούμε κι εμείς από την προσπάθεια και τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολα.

 

Για να παρέχουμε βοήθεια... κάποιος πρέπει πρώτα να τη ζητήσει.

 

Υπάρχουν άνθρωποι που φεύγουν από αυτή τη ζωή χωρίς να αναρωτηθούν. Δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτό. Ούτε έχουμε το δικαίωμα στο κάτω κάτω. (Δε μιλάω για σένα... Απλά με αφορμή το δικό σου ποστ.. αναφέρω κάποιες σκέψεις γενικότερα ).

 

δεν καθοριζεται παντα απο εμας...γιατι δεν εξαρταται παντα απο εμας...ναι,μεχρι ενα σημειο,αλλα οταν εχεις παιδια....ποσο αυτο αλλαζει η επηρεαζει τη συνεχεια.....?κ αν αισθανεσαι οτι δε μπορεις,για οποιο λογο,να κανεις ριζικες αλλαγες...πως ζεις?η μαλλον,τι κανεις για να ζεις καλυτερα.....πως χειρειζεσαι,οχι τοσο μια κατασταση,αλλα τον εαυτο σου πρωτα...

 

Τα της οικογένειάς μας εξαρτώνται από εμάς.

Το οτι υπάρχουν παιδιά αλλάζει τον τρόπο επιλογής μας. Δε μας αφήνει όμως χωρίς επιλογές. Σταθμίζεις, τα υπέρ και τα κατά, ελέγχεις αν υπάρχει προοπτική βελτίωσης και τι είσαι διατεθειμένος να ανεχθείς και για πόσο καιρό. Και έπειτα αποφασίζεις...

 

Αν δεν αισθάνεσαι έτοιμος για αλλαγές, απλά δεν τις κάνεις.

Όταν πραγματοποιούμε αλλαγές, έχουμε το κίνητρο να τις υποστηρίξουμε. Οι "αναταράξεις" που θα έρθουν λόγω της αλλαγής μας μέχρι να βρεθεί η νέα ισορροπία, χρειάζονται κάποιο ψυχικό σθένος. Αν δεν υπάρχει αυτό το κίνητρο, τότε θα επανέλθουμε στα παλιά.

[alcyon]

....

ο ανθρωπος τελικα ΔΕΝ αλλάζει. αν σε πλήγωνε παιδί πάνατ αθα σε πληγωνει. οι "αρρωστοι" ανθρωποι/γονείς, παντα άρρωστοι μενουν.

 

Εφόσον δε "δουλεύει" τον εαυτό του, φυσικά και δεν αλλάζει.

 

Για να δουλέψει τον εαυτό του πρέπει κάτι να τον ενοχλεί, κάτι να μην του αρέσει, και να θέλει να το αλλάξει. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσει πως υπάρχει κάποιο "θέμα". Κάποιοι αντέχουν να το κάνουν... και τους δίνεται η δυνατότητα βελτίωσης (ίσως όχι δραματικής αλλαγής, αλλά.... εεε... κάτι καλύτερο). Κάποιοι δεν αντέχουν να το κάνουν, και απλά δεν το κάνουν.

 

 

.....αλλα πόσα θα πρεπει να ανεχεσαι οταν εσυ θες μονο να υπαρχει χαμογελο και ηρεμια στο σπιτι σου, να μην υπαρχουν εντασεις , γκρινια , τσακωμοι με αστειες πραγματικα αφορμες.....

Εδώ εξαρτώνται από σένα κάποια πράγματα.

Θέσε τα όριά ΣΟΥ στους δικούς σου. Δες ποιες συμπεριφορές δε σου αρέσουν και κόψ' τους τον αέρα.

 

Δε θα είναι πάντα τέλεια, αλλά αξίζει τον κόπο. Σε μεγάλο βαθμό διατηρείται μια, έστω και φαινομενική, ηρεμία.

 

.....

ο καθενας τελικα πρεπει να εχει τη ζωη που θελει. αν θελει η μητερα μου να τον ανεχεται η να συμβαδιζει μαζι του εγω δεν ειμαι υποχρεωμενη να το ανεχομαι.. θεωρω οτι δεν μπορω να αλλαξω εναν ανθρωπο αλλα δεν αντεχω να τον ανεχομαι για κανενος το χατηρι.

Αυτό ακριβώς... Όρια... Τα .. ΔΙΚΑ ΣΟΥ όρια!

[νανσυ2]

Δεν μπορούμε λοιπόν να πάρουμε απόφαση να "σώσουμε" κανέναν. Άμα δε θέλει να το ψάξει ο άλλος, δε μπορούμε, να του το βάλουμε στο μυαλό. Όσο κι αν προσπαθήσουμε, απλά... δε θα το κάνει! Θα κουραστούμε κι εμείς από την προσπάθεια και τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολα.

 

Για να παρέχουμε βοήθεια... κάποιος πρέπει πρώτα να τη ζητήσει.

 

το θεμα ειναι οτι ακομα κ να κουραζεσαι να προσπαθεις,το κανεις...μεχρι ποτε?μεχρι να καταλαβεις οτι δεν αλλαζει,οτι δε θελει να αλλαξει τπτ...κ τοτε,τι κανεις,οταν συνηδειτοποιεις οτι καπως ετσι θα ειναι γιατι πολυ απλα δε θελει να αλλαξει κατι...

Εφόσον δε "δουλεύει" τον εαυτό του, φυσικά και δεν αλλάζει.

 

Για να δουλέψει τον εαυτό του πρέπει κάτι να τον ενοχλεί, κάτι να μην του αρέσει, και να θέλει να το αλλάξει. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσει πως υπάρχει κάποιο "θέμα".

οταν λοιπον δε το συνηδειτοποιει απο μονος του,κ ουτε κ συ μπορεις να κανεις κατι.....τι κανεις?

ο καθενας τελικα πρεπει να εχει τη ζωη που θελει. μου αρεσει αυτη η φραση....

θεωρω οτι δεν μπορω να αλλαξω εναν ανθρωπο αλλα δεν αντεχω να τον ανεχομαι για κανενος το χατηρι. κ αυτη μου αρεσει...αλλα νομιζω οτι δε μπορω να την εφαρμοσω στα δικα μου δεδομενα....κ αυτο βεβαια με κανει αξια της μοιρας μου,συμφωνω,δε μου ειναι ευκολο να το καταπιω,αλλα αυτη ειναι η αληθεια....βλεπω τη μια πλευρα,αλλα βλεπω κ την αλλη,το νομισμα εχει παντα δυο οψεις....

[alcyon]

....

 

οταν λοιπον δε το συνηδειτοποιει απο μονος του,κ ουτε κ συ μπορεις να κανεις κατι.....τι κανεις?

Τι να κάνεις ...για λογαριασμό του άλλου...; Τίποτα.

 

Εσύ μόνο κανονίζεις την πορεία σου. Μπορείς να ζήσεις με αυτό; Θες να ζήσεις με αυτό; Ναι... τότε το καταπίνεις και προχωράς. Δε θες, δε σου αρέσει. Αλλάζεις ρότα στο καράβι σου.

 

Μόνο να θυμάσαι ... και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος δε γίνεται.

 

 

ο καθενας τελικα πρεπει να εχει τη ζωη που θελει. μου αρεσει αυτη η φραση....

 

 

θεωρω οτι δεν μπορω να αλλαξω εναν ανθρωπο αλλα δεν αντεχω να τον ανεχομαι για κανενος το χατηρι. κ αυτη μου αρεσει........

Από το δικό σου κείμενο είναι οι φράσεις..

[νανσυ2]

Μόνο να θυμάσαι ... και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος δε γίνεται.

 

σωστο....αν δε σπασεις αυγα,δε κανεις ομελετα....

Από το δικό σου κείμενο είναι οι φράσεις.. .......το πιασα το μηνυματακι

[νανσυ2]

Μπορείς να ζήσεις με αυτό; Θες να ζήσεις με αυτό;

 

 

 

δε ζουμε παντα με αυτο που θελουμε,κ ας μπορουμε να ζησουμε με αυτο...τοτε θα μου πεις γιατι το συζητας,αφου μπορεις,η εστω προσπαθεις,να ζησεις με κατι που δε θες,η δε σαρεσει....σωστο κ αυτο....ισως γιατι θελω κ τη πιτα κ το σκυλο οκ?ισως γιατι ειμαι ανικανη να κανω κατι αλλο?ισως γιατι πιστευω οτι δε μπορω να κανω κατι?ισως τελικα φοβαμαι να κανω........?

[alcyon]

δε ζουμε παντα με αυτο που θελουμε,...

 

Τότε δεν το θέλεις αρκετά... ή μπορεί να προτιμάς κάτι άλλο...

Δεν είναι κακό αυτό. Αρκεί να ξεκαθαρίσει κανείς τι ακριβώς θέλει και γιατί. Έτσι θα αισθάνεται πιο ήρεμος με τις επιλογές του.

 

Ο καθένας μας έχει δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση, να διεκδικεί αυτά που πιστεύει πως του αξίζουν.

[νανσυ2]

Ο καθένας μας έχει δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση, να διεκδικεί αυτά που πιστεύει πως του αξίζουν.

 

ξερεις ποσες φορες διαβασα αυτη τη φραση......προσπαθω να τη βαλω μεσα μου,αλλα ακομα αντιστεκομαι....

[alcyon]

Το θέμα δεν είναι να τη βάλεις μέσα σου...

... αλλά να την αφήσεις να εκφραστεί από μέσα σου προς τα έξω.

[georgiamami]

Ο καθένας μας έχει δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση, να διεκδικεί αυτά που πιστεύει πως του αξίζουν.

 

ξερεις ποσες φορες διαβασα αυτη τη φραση......προσπαθω να τη βαλω μεσα μου,αλλα ακομα αντιστεκομαι....

 

Εγω την εχω πιστεψει προ πολλου και δε χαριζομαι σε κανεναν. Για ο,τι αγαπας, για ο,τι ονειρευεσαι, αξιζει να μαχεσαι. Κι αν ακομη δεν κερδισεις τη μαχη, κερδισμενος/η εισαι γιατι αγωνισθηκες.

 

Μην αντιστεκεσαι. Πιστεψε την και διεκδικησε οτι ποθεις στη ζωη σου γιατι αυτη τρεχει, φευγει, χανεται....γρηγορα.:p

[νανσυ2]

Μην αντιστεκεσαι. Πιστεψε την και διεκδικησε οτι ποθεις στη ζωη σου γιατι αυτη τρεχει, φευγει, χανεται....γρηγορα.:razz:

__________________

αρα μαλλον εγω φταιω για τη ζωη μου κ τις επιλογες μου...καλα αυτο δε θελει φιλοσοφια,εννοειται....αλλα πιο πολυ απο ολα τα βαζω με τον εαυτο μου γιατι δε διεκδικω αυτο που θελω...νιωθω τοσο αδυναμη να το κανω,φοβαμαι τοσο για το τι θα με περιμενει..για το αν τα καταφερω,γιατι δεν ειμαι κ μονη...πολλες ευθυνες στη πλατη μου...

[georgiamami]

Μην αντιστεκεσαι. Πιστεψε την και διεκδικησε οτι ποθεις στη ζωη σου γιατι αυτη τρεχει, φευγει, χανεται....γρηγορα.:razz:

__________________

αρα μαλλον εγω φταιω για τη ζωη μου κ τις επιλογες μου...καλα αυτο δε θελει φιλοσοφια,εννοειται....αλλα πιο πολυ απο ολα τα βαζω με τον εαυτο μου γιατι δε διεκδικω αυτο που θελω...νιωθω τοσο αδυναμη να το κανω,φοβαμαι τοσο για το τι θα με περιμενει..για το αν τα καταφερω,γιατι δεν ειμαι κ μονη...πολλες ευθυνες στη πλατη μου...

 

Κατα το μεγαλυτερο ποσοστο (99% θα ελεγα) φταιμε παντα εμεις για τις επιλογες μας).

Θα σου πω μονο μια κουβεντα και σκεψου .

Μην περιμενεις να σε αγαπησουν οι αλλοι αν δεν αγαπησεις εσυ πρωτα τον εαυτο σου.

[νανσυ2]

σκεφτομαι......αλλα δε καταληγω καπου....η τουλαχιστον ακομα κ να καταληγω,μου φαινεται απροσπελαστο βουνο....μου φιανεται τοσο δυσκολο να κανω μια καινουργια αρχη πλεον....τελικα,δε ξερω,ποσο με αγαπαω....με ταλαιπωρω...ο,τι κ να σκεφτω,παντα κατι με εμποδιζει...ο φοβος κυριως...κ οι ευθυνες που εχω...κ απο την αλλη λεω,μηπως ειναι διακιολογιες?μηπως δε μπορω,λογω χαρακτηρα,να διεκδικησω οτι νοομιζω οτι μου αξιζει?κ αν ακομα εχω συνηδητοποιησει οτι δε μπορω....μπορω κ για ποσο να αντεξω?