Ασχημα παιδικα χρονια δημιουργουν προβληματα .....

[feggaraki]

 

Έχω συναστραφεί με τόσο κόσμο,κι αν έχω κάνει φιλίες,τέτοια αποστροφή δεν έχω νιώσει με κανέναν,όσες διαφορές και αν είχα κατά καιρούς,όση με τη μάνα μου.Και όποιος θέλει ας με πιστέψει!

 

Με 'χει αρρωστήσει ψυχικά!

με τα χρονια προστιθενται στην λιστα ανθρωποι που σε πληγωνουν ανεπανορθωτα

και ισως κανουν και πολυ χειροτερα πραγματα απο οτι οι γονεις (π.χ οι συζυγοι)

η ζωη ειναι σκληρη με ορισμενους ανθρωπους και ευκολη για αυτους που δεν θελουν να καταλαβουν τι ανθρωποι ειναι και δεν εχουν τα κοτσια να δουν την αληθεια ,να παραδεχτουν οτι κανουν λαθη

μενει να γινομαστε εμεις ακομη πιο δυνατοι(γιατι εμεις ειμαστε πολλη πιο δυνατοι απο αυτους κιας προσπαθουν να μας μειωνουν και να μας θεωρουν αδυναμους) για να τους αντιμετωπισουμε ,βασικα να μην τους δινουμε τοση σημασια ,να σβηνουμε τους διακοπτες οταν ειμαστε με αυτους ,οπως λεει και η alcyon

ειναι ανθρωποι δηλοι και ρηχοι ,οποτε ας μην περιμενουμε απο αυτους κατι ,το γραφω για να το ακουω εγω ;)

[feggaraki]

 

παντα μου ελειπε "μια αγκαλια".

Εγω μεγαλωνοντας και θελοντας να ικανοποιησω εν μερει την ανικανοποιητη επιθυμια του γονιου μου για αγορι, επαιζα ρολους..... που θα του εδιναν χαρα. Που θα του αλλαζαν τη γνωμη για τα αγορια και θα του αποδεικνυα οτι τελικα ειναι τυχερος που εχει κορη. Μου κοστιζε πολυ αυτο αλλα το συνεχιζα. Κανενας δεν καταλαβαινε τους λογους μου. Εγω ομως παντα ζητουσα με τον τροπο μου απο τον πατερα μου να με αποδεχθει και να ειναι περηφανος που με εχει. Ηθελα να νιωσω τη στιγμη να με αγκαλιασει και να νιωσω αποδεκτή.

 

 

 

.

ηθελα καιρο να σου πω Γεωργια οτι δεν μπορουσα να φανταστω ποτε οτι μπορει ενα παιδακι να προσπαθει για κατι τετοιο

αισθανομαι ενα" σφυξιμο "

τι ανθρωποι και τοτε

τωρα που το σκεφτομαι, εχουν μεινει καταλοιπα απο εκεινες τις εποχες ,αφου ακομη και τωρα αρκετοι θελουν πρωτα να αποκτησουν ενα αγορακι

[georgiamami]

ηθελα καιρο να σου πω Γεωργια οτι δεν μπορουσα να φανταστω ποτε οτι μπορει ενα παιδακι να προσπαθει για κατι τετοιο

αισθανομαι ενα" σφυξιμο "

τι ανθρωποι και τοτε

τωρα που το σκεφτομαι, εχουν μεινει καταλοιπα απο εκεινες τις εποχες ,αφου ακομη και τωρα αρκετοι θελουν πρωτα να αποκτησουν ενα αγορακι

 

 

Κι ομως, μετα απο τη μακροχρονια δουλεια που εχω κανει με τον εαυτο μου, συνηδειτοποιησα τα τελευταια χρονια οτι το κενο που νιωθω εχει τη ριζα του σε αυτην ακριβως την ανικανοποιητη παιδικη μου επιθυμια-αναγκη.

Διανυοντας την 4η δεκαετια της ζωης μου, δεν υπαρχουν περιθορια για αμφοβολιες. Αλλα δυστυχως δεν εχω και περιθορια διορθωσης (ο πατερας μου εχει φυγει απο τη ζωη). Αποδεχομαι το γεγονος και προσπαθω να πορευθω οσο πιο ομαλα γινεται στο μελλον μου αποφευγοντας τα φρεναρισματα του παρελθοντος.

Οσο για το δευτερο σκελος που αφορα στην επιθυμια πολλων πατεραδων για αγορι, η εμπειρια μου λεει οτι ναι, επιθυμουν να κανουν αγορια (νομιζοντας οτι ετσι ειναι πιο .....αντρες) αλλα στην πραγματικοτητα νιωθουν μεγαλυτερη ικανοποιηση-καλυψη, απο την αποκτηση κοριτσιων (εστω και ενος).

Βεβαια, ας ειμαστε ευγνωμονες με το Θεο και τη φυση μας καθως και την οποια δυναμη επιλεγει να αποκτουμε παιδια. Γιατι στις μερες μας, υπαρχουν πολλα ζευγαρια που κανουν θυσιες για να αποκτησουν εστω και ενα παιδακι ανεξαρτητου φυλου.

[alcyon]

Περαστική είμαι... ας πω ένα "γεια"

-----------------------------------

 

 

Έχοντας κατά νου ένα τραγούδι του Φραγκούλη...

 

 

αναζήτησα κάποιες λεπτομέρειες... και έπεσα πάνω σε αυτό...

 

Μάριος Φραγκούλης είναι φειδωλός στις συνεντεύξεις. Ειδικά όταν αυτές δεν αφορούν αυστηρά και μόνο τα επαγγελματικά του. «Είναι η ανασφάλεια που κουβαλούν μέσα τους όλα τα υιοθετημένα παιδιά, όπως εγώ. Μπορεί να με μεγάλωσε η αδελφή της μαμάς μου, η Λούλα, τα παιδιά, όμως, που δίνονται από τους γονείς τους σε κάποιον άλλον νιώθουν έντονα την ανάγκη της αγάπης και της αποδοχής. Νομίζω ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν και όσα πράγματα κι αν κάνω στη δουλειά μου, προσ-δίδοντάς μου τον ρόλο του επιτυ*χημένου, αυτό είναι ένα συναίσθημα που δεν θα φύγει ποτέ».

 

-Ψυχανάλυση έχετε κάνει ποτέ;

Εκανα. Στο εξωτερικό άλλωστε είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Στην αρχή είχα μεγάλη άρνηση για το όλο θέμα. Πηγαίνοντας, όμως, σε κάποια σεμινάρια, κατάλαβα ότι μπορώ να βελτιώσω στοιχεία της προσωπικότητάς μου. Μικρότερος δεν πίστευα ιδιαίτερα στον

εαυτό μου και ήθελα να αποδείξω ότι πάνω απ όλα είμαι ένας καλός γιος. Δεν μπορείς μια ζωή να αποδίδεις τα κακώς κείμενα του εαυτού σου στα παιδικά σου χρόνια.

 

- Moυ κάνει πάντως εντύπωση η τοποθέτηση σας, γνωρίζοντας ότι τη θεία σας πραγματικά τη λατρεύατε.

Σαφώς! Ηταν κάτι περισσότερο από μάνα. Ηταν ο άνθρωπος που με στήριξε από την αρχή έως το τέλος. Εγώ αυτή θεωρούσα μάνα. Ταξίδευα και είχα πάντα τη φωτογραφία της μαζί μου. Ετερον εκά-τερον, όμως. Πάντα υπάρχει η πικρία ότι η φυσική μάνα σε έδωσε!

 

-Πατέρας θα θέλατε να γίνετε ο ίδιος;

Βεβαίως και θα ήθελα! Υπάρχει τίποτα ωραιότερο;

Το υπόλοιπο (συζήτηση για άλλα θέματα) βρίσκεται εδώ: http://www.protothema.gr/thema-people/article/?aid=38361

[ελενανικολ]

σας ευχαριστω πολυ πολυ!

κι εμενα μου ελειπε μια αγκαλια και τη δινω τωρα στο γιο μου! ελπιζω να μην τον σκασω!

[feggaraki]

o πονος με νικησε παλι

 

 

μερικες φορες αισθανομαι οτι η μαχη ειναι ανιση

[feggaraki]

http://www.youtube.com/watch?v=OuSJzNoEadQ&feature=related

και αυτο για τον "αγαπημενο"αντρα μου

 

δεν εχω αλλη υπομονη .......να αντεχω

[alcyon]

Κουράγιο feggaraki μου!

Δύναμη να έχεις... να παλεύεις!

[georgiamami]

---<<Ο άνθρωπος έχει απίστευτη δύναμη. Η δύναμη αυτή αναβλύζει από μέσα του σε στιγμές μεγάλων δυσκολιών.Τρομάζει και ο ίδιος στο αντίκρυσμά της.>>

 

---<<Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιδρούμε στην εμπειρία. Διότι τα προβλήματά μας δεν προέρχονται από το είδος της εμπειρίας που βιώνουμε, αλλά από τη στάση μας απέναντι σ' αυτήν.>>

 

---<<Πριν κατηγορήσεις κάποιον για κάτι που έκανε ή δεν έκανε, αναλογήσου τι έκανες και τι θα μπορούσες να κάνεις εσύ.>>

 

---<<Υπάρχει πάντα κάτι θετικό στις τραγωδίες. Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να πας πιο κάτω από κει που ήδη βρίσκεσαι και έχεις μόνο δύο επιλογές μπροστά σου. Μπορείς να μείνεις στον πάτο μαθαίνοντας να ζεις με την αγωνιώδη παραλυσία αυτού του βάθους, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα (αλκοόλ, ναρκωτικά) για να αποκοιμίσεις τον αβάσταχτο πόνο, για τον οποίο δεν μπορείς να βρεις παρηγοριά μέσα σου. Ή μπορείς να αποφασίσεις να σκαρφαλώσεις στην επιφάνεια και να αρχίσεις από την αρχή. Αυτή η απόφαση όμως απαιτεί συνειδητή προσπάθεια και ο μόνος τρόπος για να πετύχει είναι να κοιτάξεις τα προβλήματά σου κατάματα. Χρειάζεται επιμονή και δράση, κι αυτό προϋποθέτει αλλαγή. Μόλις όμως ξαναγυρίσεις στην επιφάνεια, νιώθεις αναγεννημένος και ώριμος, έχοντας αφήσει εκεί κάτω τον παλιό σου εαυτό, σαν παραπεταμένο και άχρηστο κουκούλι. Κι έχεις ανακαλύψεις ότι μπορείς να πετάξεις.>>

[ελενανικολ]

---<<Ο άνθρωπος έχει απίστευτη δύναμη. Η δύναμη αυτή αναβλύζει από μέσα του σε στιγμές μεγάλων δυσκολιών.Τρομάζει και ο ίδιος στο αντίκρυσμά της.>>

 

---<<Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιδρούμε στην εμπειρία. Διότι τα προβλήματά μας δεν προέρχονται από το είδος της εμπειρίας που βιώνουμε, αλλά από τη στάση μας απέναντι σ' αυτήν.>>

 

---<<Πριν κατηγορήσεις κάποιον για κάτι που έκανε ή δεν έκανε, αναλογήσου τι έκανες και τι θα μπορούσες να κάνεις εσύ.>>

 

---<<Υπάρχει πάντα κάτι θετικό στις τραγωδίες. Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να πας πιο κάτω από κει που ήδη βρίσκεσαι και έχεις μόνο δύο επιλογές μπροστά σου. Μπορείς να μείνεις στον πάτο μαθαίνοντας να ζεις με την αγωνιώδη παραλυσία αυτού του βάθους, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα (αλκοόλ, ναρκωτικά) για να αποκοιμίσεις τον αβάσταχτο πόνο, για τον οποίο δεν μπορείς να βρεις παρηγοριά μέσα σου. Ή μπορείς να αποφασίσεις να σκαρφαλώσεις στην επιφάνεια και να αρχίσεις από την αρχή. Αυτή η απόφαση όμως απαιτεί συνειδητή προσπάθεια και ο μόνος τρόπος για να πετύχει είναι να κοιτάξεις τα προβλήματά σου κατάματα. Χρειάζεται επιμονή και δράση, κι αυτό προϋποθέτει αλλαγή. Μόλις όμως ξαναγυρίσεις στην επιφάνεια, νιώθεις αναγεννημένος και ώριμος, έχοντας αφήσει εκεί κάτω τον παλιό σου εαυτό, σαν παραπεταμένο και άχρηστο κουκούλι. Κι έχεις ανακαλύψεις ότι μπορείς να πετάξεις.>>

 

 

 

 

ποσο πολυ θα συμφωνησω μαζι σου! ποσο πολυ δυναμη ανακαλυπτει καποιος οτι εχει, για να το ανακαλυψει ομως πρεπει να φτασει χαμηλα , πολυ χαμηλα, εκει ξαφνικα γεννιεται! ειναι απιστευτο ποσες πραγματικες δυσκολιες μας εχουν τυχει και κοιταζοντας τωρα πισω ,λες το περασα κι αυτο αλλα αποκτησα πια τοση δυναμη...

πρωτα κρινουμε τον ευατο μας και μετα τους αλλους, πρωτα αγαπαμε τον ευατο μας και σιγουρα θα αγπησουμε και τους αλλους..

πιστευω παντα σε ενα καλυτερο μελλον που μονο μεσα απο την καλυτερευση του ευατου μας θα το πετυχουμε..

εχω περασει στιγμες που πραγματηκα αναρρωτιομουνα πως και ζω, που εκανα σοβαρες μ.....ιες ενω ειχα ηδη γεννησει τον γιο μου, πραγματα που μου φαινονται απιστευτα πια... αλλα τοτε δυστηχως , δεν μπορουσα να κανω αλλιως. μαλλον δεν καταφερνα, δεν ειχα τη δυναμη να κανω ενα βηματακι... τη λση την ξερω σε οοοοποιο προβλημα, παρτε το παιδι σας ε το καροτσι η μετα ποδια αν εχετε μεγαλυτερο παιδακι και καντε βολτες, συνεχεια , γελαστε ., δειτε φιλους που περνατε καλα κι οχι αλλους που δεν περνατε αλλα ειναι οι μονοι ευκαιροι.. μιληστε με τον ευατο σας , μιληστε με ειδικους, μιληστε με φιλες, γελαστε και φυσικα το βραδυ μην ξενυχτατε και κλαιτε... κοιμηθητε μαζι με τα παιδακια σας...

αυτα εμενα με εσωσαν!

[georgiamami]

Ελενανικολ, μονη σου βρηκες τη λυση στα προβληματα σου. Δινεις αγαπη (στα παιδια σου) και παιρνεις αγαπη. Αυτη ειναι η δυναμη σου. Η δυναμη ολων μας. Ολοι μπορουμε να αγαπησουμε και να δωσουμε καλα στοιχεια στους συνανθρωπους μας, ακομη και σε αυτους που μας πληγωνουν. Αλλωστε και η παροιμια που λεει : μαλακιά γλωσσα κοκκαλα τσακιζει, (εβαλα και τονο μη διαβαστει αλλιως :lol:) εχει βγει απο σοφους ανθρωπους.

Μονο με τη δυναμη της αγαπης μπορουμε αν γαληνεψουμε τη ψυχη μας και βρισκουμε τη δυναμη να συγχωρησουμε τους υπαιτιους για τις στεναχωριες μας.

Και τα παιδια -ολα τα παιδια- ειναι η καλυτερη πηγη αγαπης γιατι ειναι αγνα, απονηρευτα, ειλικρινη, αθωα!!!

:p:p

[ελενανικολ]

με συγχωρειτε που το λεω συνεχεια, με συγχωρειτε που ειμαι πια ¨εκτος θεματος¨, αλλα θελω να βοηθω, πιστευω πως λεγοντας το συνεχεια μπορει να αφυπνιστουν απο τα προβληματα που εχει ο καθενας και να δουμε τη ζωη με αλλη ματια... σιγουρα και η εποχη πια που ζουμε βοηθαει... το αγχος και ο πονος δεν βοηθανε πουθενα. αυτοι που εχουν λιγα χαμογελουν. αυτοι που περασαν πολλα επισης... γιατι οι γιαγιαδες και παπουδες βλεπουν τα παιδακιαμας και μας πιανουν την κουβεντα, μας ευχονται τα καλυτερα κτλ κτλ, γιατι βιωσαν πολλα και γιατι τιποτα δεν εχει σημασια απο τα παιδακια μας.. εγω εχω ενα δυστηχως και με ενα θα μεινω, σαν ανυπαντρη μητερα που ειμαι...

καλο μας βραδυ

και εις αυριο με Υγεια!

[feggaraki]

ενα απο τα πιο ομορφα τραγουδια του

 

 

 

 

χωρισα .......

[alcyon]

Το 2012 να σου φέρει οτιδήποτε είναι ΜΟΝΟ για καλό! Κι όποτε θες κάτι... εδώ είμαστε...

[feggaraki]

Το 2012 να σου φέρει οτιδήποτε είναι ΜΟΝΟ για καλό! Κι όποτε θες κάτι... εδώ είμαστε...

ευχαριστω καλη μου

ευχομαι σε ολους χαρα και υγεια

[feggaraki]

παντως δεν ξερω εαν θα καταφερω να εξασφαλισω ευκολα παιδικα χρονια στα δικα μου τα παιδια

οπως ελεγα τα πραγματα πριν και μετα τον χωρισμο δεν αλλαζουν και πολυ προς το καλυτερο ,ειναι να μην μπλεξεις με τετοιους ανθρωπους σαν τον πρωην ......τοση ανωριμοτητα

πρεπει να διευκρινισω οτι επισημα ακομη δεν χωρισα ,δεν εχω μπει ακομη στην διαδικασια λογω αλλων σοβαρων προβληματων δεν ειχα και δεν εχω χρονο ,δεν μου περισσευουν και λεφτα για το διαζυγιο (καθως ειμαι ανεργη ακομη )

[alcyon]

Η ψυχή και η καρδιά δεν ξέρουν από... χαρτιά. Ούτε τα χαρτιά φτιάχνουν την οικογένεια. Θα έρθει και ο καιρός που θα ισορροπίσουν τα πράγματα. Εύχομαι να γίνει το συντομότερο δυνατόν.

[feggaraki]

δεν ξερω ακομη πως να το πω στο παιδι μας 4 ετων

 

στον παιδικο ειναι το πιο θλιμμενο παιδακι

μεχρι τωρα ηταν, μονο στον παιδικο, κακοδιαθετο και το αποδιδαμε στην προσαρμογη

τελευταια ομως ειναι και στο σπιτι

σκεφτομαι να απευθυνθω σε παιδοψυχιατρο

σε αυτες τις καταστασεις δεν ξερεις με τι να πρωτοασχοληθεις :confused:

[georgiamami]

δεν ξερω ακομη πως να το πω στο παιδι μας 4 ετων

 

στον παιδικο ειναι το πιο θλιμμενο παιδακι

μεχρι τωρα ηταν, μονο στον παιδικο, κακοδιαθετο και το αποδιδαμε στην προσαρμογη

τελευταια ομως ειναι και στο σπιτι

σκεφτομαι να απευθυνθω σε παιδοψυχιατρο

σε αυτες τις καταστασεις δεν ξερεις με τι να πρωτοασχοληθεις :confused:

Feggaraki, δεν ξερω αν πρεπει να σου πω λυπαμαι ή χαιρομαι. Σε αυτες τις καταστασεις τα συναισθηματα ειναι αναμεικτα. Εσυ ξερεις καλυτερα απο τον καθενα μας, πως νιωθεις και τους λογους που σε οδηγησαν σε αυτην την αποφαση. Αυτο που θελω να σου πω ειναι να μαζεψεις τα κομματια σου οσο πιο συντομα γινεται και καλο θα ηταν να απευθυνθεις σε καποιον ειδικο οσων αφορα το δικο σου "ειναι" και αμεσως να ανασυνταχθεις για να ανασυγκροτησεις την υπολοιπη οικογενεια σου (παιδια).

Σιγουρα ενα διαζυγιο δε λυνει ως δια μαγειας ολα τα προβληματα. Λυνει καποια απο τα υπαρχοντα και δημιουργει καινουρια. Και πρεπει να εισαι δυνατη και αλυγιστη. Πρεπει να σταθεις στα ποδια σου και να ξεπερασεις καθε εμποδιο που θα σε φρεναρει. Χρησιμοποιησε τις εμπειριες σου απο τα παιδικα σου χρονια και δειξε τη δυναμη σου, γιατι εχεις δυναμη ....την απεκτησες απο τα βασανα. Η ζωη συνεχιζεται με τον εναν ή τον αλλο τροπο κι εμεις δεν πρεπει να μενουμε πισω....... Καλη συνεχεια.......

Και εννοειται....οποτε θες....... ξερεις......

 

Μια αγκαλια απο μενα για ολο το 2012 σε σενα και σε ολα τα πληγωμενα πλασματα.

[alcyon]

feggaraki,

είναι πολύ συνετή επιλογή η επίσκεψη σε κάποιο παιδοψυχολόγο. Τα βάρη στην παρούσα στιγμή είναι πολλά και δε χρειάζεται να τα επωμίζεσαι μόνη σου. Μια βοήθεια και μάλιστα από κάποιον που είναι εξειδικευμένος πάνω σε αυτά, θα δώσει σίγουρα μια ανάσα.

 

Τα παιδιά συχνά αντικατοπτρίζουν τη δική μας εικόνα και διάθεση. Είναι πολύ πιθανό εφόσον υπήρχαν προβλήματα να το "άγγιζαν" με τρόπο που δε γίνεται αντιληπτό. Μπορεί να έχει σχέση με όσα γίνονταν στο σπίτι, αλλά ενδεχομένως να είναι και κάτι άσχετο.

Για την ιστορία, να σου πω πως κι εγώ αντιμετώπισα ένα τέτοιο θέμα με το παιδί μου στον παιδικό σταθμό και όπως φάνηκε μετά από αρκετό ψάξιμο, δεν είχε να κάνει με αιτία εντός σπιτιού, αλλά με πρόβλημα στον ίδιο τον παιδικό και την εκεί πορεία του. Το δουλέψαμε με τις δασκάλες και άλλαξε εντελώς η διάθεση του παιδιού.

 

Αυτό που θέλω να πω είναι, να μη χρεώνεις για ΟΛΑ, το κλίμα του σπιτιού ή το χωρισμό σου. Μη δημιουργείς ενοχές χωρίς λόγο. Και σε αυτό πράγματι μπορεί να σε βοηθήσει ένας ειδικός.

 

Σε σκεφτόμαστε...

Κουράγιο και δύναμη!

[Elena Lee]

Γειά σας, το όνομά μου είναι Ελενα και είμαι 22 ετών, έχω έναν αδερφό απο το 2ο γάμο του πατέρα μου ο οποίος είναι 13 χρονών η μητέρα του όταν γνώρισε τον πατέρα μας δεν είχε παιδιά τότε, φερόταν σε εμένα και στην αδερφή μου απαίσια (με ψυχολογική και σωματική κακοποίηση) το είπα στον πατέρα μου αλλα δεν με πίστευε, περάσαν τα χρόνια εμείς μεγαλώσαμε και σήμερα ο μικρός μου αδερφός είναι 13 χρονών, ο πατέρας μας χωρίζει με την μητέρα του οριστικά και εκείνη πληγώνει τον αδερφό μου βαθύτατα λέγοντάς του πως ο μπαμπάς δεν σε αγαπάει και οτι δεν θα τον ξανα δείς ποτέ γιατι δεν θα έρχετε να σε βλέπει και άλλα πολλά μέχρι και οτι έχει καρκίνο η ίδια ισχυρίστικε για να μείνει μαζί της...Θα ήθελα να με βοηθήσετε για το πώς να δώσω στον αδερφό μου να καταλάβει οτι οι γονείς του θα χωρίσουν αλλα πάντα θα τον αγαπάνε...

[georgiamami]

Θα ήθελα να με βοηθήσετε για το πώς να δώσω στον αδερφό μου να καταλάβει οτι οι γονείς του θα χωρίσουν αλλα πάντα θα τον αγαπάνε...

 

Τον αγαπανε???????? Αν ναι, τοτε δε χρειαζεται να το δωσεις εσυ να το καταλαβει. Αν δεν τον αγαπανε..... (η εννοια της αγαπης εχει πολλες ερμηνειες) τοτε????μηπως θες να τον ξεγελασεις για να δεχτει οσο πιο ανωδυνα γινεται το διαζυγιο???? Αν εννοεις οτι ο αδερφος σου "θα νιωσει" παραμελημενος και αποδεκτης κατηγοριων, μετα το διαζυγιο των γονιων του και το εκλαβει ως απορριψη αγαπης...... αυτο ειναι αλλο θεμα.

Νομιζω οτι και εδω καλο θα ηταν να απευθυνθεις σε καποιον παιδοψυχολογο για να χειριστεις το θεμα -οσων αφορα την μερια σου- με σωστο τροπο.

Η δικη σου σχεση με τον αδερφο σου πως ειναι??? Εμπιστευεται καποιον απο σας περισσοτερο???? Η ηλικια του ειναι κρισιμη για να δεχτει τις συνεπειες του διαζυγιου. Καλη δυναμη!!!

[Elena Lee]

Η μητέρα του όπως σας είπα τον στεναχωρή και τον κάνει να κλαίει συνέχεια λέγοντάς του οτι ο μπαμπάς δεν τον αγαπάει, ο μπαμπάς όποτε είναι να τον δεί (έχει φύγει απ το σπίτι τους ο πατέρας μας) τον φέρνει σε εμένα, απ οτι καταλάβατε δεν ενδιαφερετε κανείς για αυτό το παιδί...

[Elena Lee]

Τον αγαπανε???????? Αν ναι, τοτε δε χρειαζεται να το δωσεις εσυ να το καταλαβει. Αν δεν τον αγαπανε..... (η εννοια της αγαπης εχει πολλες ερμηνειες) τοτε????μηπως θες να τον ξεγελασεις για να δεχτει οσο πιο ανωδυνα γινεται το διαζυγιο???? Αν εννοεις οτι ο αδερφος σου "θα νιωσει" παραμελημενος και αποδεκτης κατηγοριων, μετα το διαζυγιο των γονιων του και το εκλαβει ως απορριψη αγαπης...... αυτο ειναι αλλο θεμα.

Νομιζω οτι και εδω καλο θα ηταν να απευθυνθεις σε καποιον παιδοψυχολογο για να χειριστεις το θεμα -οσων αφορα την μερια σου- με σωστο τροπο.

Η δικη σου σχεση με τον αδερφο σου πως ειναι??? Εμπιστευεται καποιον απο σας περισσοτερο???? Η ηλικια του ειναι κρισιμη για να δεχτει τις συνεπειες του διαζυγιου. Καλη δυναμη!!!

 

Η σχέση μου με τον αδερφό μου είναι περίπλοκη γιατί η μητέρα του τον έχει μεγαλώσει λέγοντάς του οτι είμαστε ξαδερφια και οχι αδερφια, τον έβλεπα σπάνια παλιά γιατί δεν ήθελα να έχω επαφές με την μητέρα του...Τώρα τον βλέπω 1 φορά την εβδομάδα.

[feggaraki]

Feggaraki, δεν ξερω αν πρεπει να σου πω λυπαμαι ή χαιρομαι. Σε αυτες τις καταστασεις τα συναισθηματα ειναι αναμεικτα. Εσυ ξερεις καλυτερα απο τον καθενα μας, πως νιωθεις και τους λογους που σε οδηγησαν σε αυτην την αποφαση. Αυτο που θελω να σου πω ειναι να μαζεψεις τα κομματια σου οσο πιο συντομα γινεται και καλο θα ηταν να απευθυνθεις σε καποιον ειδικο οσων αφορα το δικο σου "ειναι" και αμεσως να ανασυνταχθεις για να ανασυγκροτησεις την υπολοιπη οικογενεια σου (παιδια).

Σιγουρα ενα διαζυγιο δε λυνει ως δια μαγειας ολα τα προβληματα. Λυνει καποια απο τα υπαρχοντα και δημιουργει καινουρια. Και πρεπει να εισαι δυνατη και αλυγιστη. Πρεπει να σταθεις στα ποδια σου και να ξεπερασεις καθε εμποδιο που θα σε φρεναρει. Χρησιμοποιησε τις εμπειριες σου απο τα παιδικα σου χρονια και δειξε τη δυναμη σου, γιατι εχεις δυναμη ....την απεκτησες απο τα βασανα. Η ζωη συνεχιζεται με τον εναν ή τον αλλο τροπο κι εμεις δεν πρεπει να μενουμε πισω....... Καλη συνεχεια.......

Και εννοειται....οποτε θες....... ξερεις......

 

Μια αγκαλια απο μενα για ολο το 2012 σε σενα και σε ολα τα πληγωμενα πλασματα.

ειναι στιγμες που σκεφτομαι να τα παρατησω ολα ,να παραιτηθω ,αλλα οφειλω στα παιδια μου να ειμαι καλα και να προχωρησω ,εγω τα εφερα στον κοσμο δεν μου το ζητησαν αυτα

ο αντρας μου ζει σε εναν αλλο πλανητη ,δεν εχει ανακαλυφθει ακομη:)

μεσα σε ενα κλουβι δεν τον αγγιζει κανενα προβλημα ,εχει εναν τοιχο γυρω γυρω που δεν επιτρεπει να μπει τιποτα "ενοχλητικο"τιποτα που να του χαλαει την διαθεση

δικαιολογει τον εαυτο του ασταματητα ,αλανθαστος ανθρωπος κατα τη γνωμη του :confused:

 

επειδη καταλαβαινω οτι θεωρεις οτι η απιστια απο μονη της δεν ειναι λογος διαζυγιου ,σου λεω οτι ειναι, οταν υπηρχε μια παραλληλη σχεση για καιρο ,δεν ηταν δηλ.υποθεση μιας βραδιας ,με εναν συζυγο αμετανοητο για αυτο ,το να προσπαθεις να διατηρησεις εναν γαμο μετα απο ολα αυτα μονο καταστροφικες συνεπειες εχει και ειχε σε μας σε ολους τους τομεις μα σε ολους ,που χειροτερευσαν πολυ τα πραγματα ,αν δηλ .χωριζα αμεσως θα ηταν πολυ πιο ευκολο

η συχνοτητα των μακροχρονιων παραλληλων σχεσεων ειναι γυρω στα 30% μονο και οχι 90% οπως θελουν να πιστευουν οι αντρες

 

ευχαριστω

και απο μενα μια μεγαλη αγκαλια και ευχομαι να εχεις γυρω σου ανθρωπους υπευθυνους και γλυκους