βρεφικός- παιδικός σταθμός ή babysitter;

[administrator]

το θέμα κλειδώνεται προσωρινά για λίγη ώρα.

 

μεταφέρθηκαν δημοσιεύσεις οι οποίες επικεντρωνόντουσαν σε διαφωνία μεταξύ μελων για το θέμα αυτό,

 

παρακαλείστε να δημοσιεύετε κείμενα εξηγώντας την άποψή σας με όχι ειρωνικό ή προσβλητικό τρόπο.

 

νεες δημοσιεύσεις με θεμα την διαφωνία καποιων μελών, θα απομακρύνονται.

 

δυστυχώς στην μεταφορά, μεταφέρθηκαν και δημοσιεύσεις οι οποίες είχαν ενδιαφέρον τοποθετήσεις, σε περίπτωση που καποιος θελει να μεταφέρει καποιο κείμενο του πάλι εκ νέου σε αυτό το τόπικ, θα μπορεί να το κάνει με αντιγραφή και επικόλληση σε νέα δημοσίευση, σε λίγη ώρα.

(αρκεί να αφαιρεθούν σχόλια που αναφέρονται στην διαφωνία και αντιπαράθεση μεταξύ των μελών).

 

απο την διαχείριση.

[Μαρια Στυλιανακη]

αυτά που εχω να πω ειναι =

 

για την ψυχολογία της μητέρας

 

έρευνες εχουν δείξει οτι τα παιδιά μεγαλώνουν καλύτερα με μια μητέρα η οποία είναι ευχαριστημένη κ ευτυχισμένη.

 

έδειξαν οτι υπάρχουν μητέρες που είναι ευτυχισμένες όταν δουλεύουν κάποιες ώρες, και βλέπουν το παιδί τους την υπόλοιπη μέρα,

 

ενώ καποιες ειναι ευτυχισμένες οταν δεν δουλευουν και βλεπουν το παιδί τους όλη την ημέρα

 

 

οποια μητέρα είναι ευχαριστημένη, σαφώς θα δώσει τα καλύτερα πράγματα στο παιδί της,

απο μια μητέρα η οποία δεν ειναι ευχαριστημένη.

 

για αυτο, η αποψή μου ειναι οτι η κάθε μητέρα πρεπει να κανει, αυτό που θα την κανει πιο ευχαριστημένη και ισορροπημένη.

Αυτό ειναι το καλύτερο για το παιδί της πρώτα από όλα.

 

Γιατί εάν η πηγή δεν μπορεί να δώσει, το παιδί δεν θα μπορεί να πιεί.

 

Για τα παιδιά δεν υπάρχει μια και μόνο θεωρία που να αποδεικνύει ή το ένα ή το άλλο ουτε μια θεωρία που να εγγυάται ποιες συνθήκες υπάρχουν ειτε στο να μεινει ενα παιδί στο σπίτι είτε να παει στον παιδικό.

αυτά πιστευω εχουν καθαρά να κανουν με όλες τις περιπτώσεις μεμονωμένα και ειναι σχετικά.

Δεν μπορεί κανείς να βγεί να πει οτι ναι ΜΟΝΟ αυτό ισχύει και ΜΟΝΟ αυτό ειναι καλό και όλα τα αλλα οχι.

 

για αυτό επικεντρώνομαι στο πως νιώθει η μητέρα,

και φυσικά πως νιωθει η μητέρα για τον συγκεκριμένο παιδικό, και καθαρά πως ειναι η περίπτωση σαν μεμονωμένη περίπτωση κ ολες οι συνθήκες που πάνε πακέτο.

[mariag]

συμφωνω απολυτα!!!!!!! το παιδι θα πρεπει να παει σε ενα παιδικο σταθμο ετσι θα αποφυγεις και την προσκοληση σε μικρη ηλικια και το παιδι θα κοινονικοποιηθει και θα αναπτυξη το αισθημα της επικοινωνιας με τα υπολοιπα παιδια!!!!!!javascript:emoticon('')

Very Happy

[Μαρια Στυλιανακη]

γειά σου mariag! καλωσήρθες!

δεν ειναι σαφές τι ακριβώς εννοείς με αυτό:

ετσι θα αποφυγεις και την προσκοληση σε μικρη ηλικια

 

πάντως η ανάγκη προσκόλλησης ενός παιδιού στην μαμά του δεν αλλάζει,

παραμένει ίδια ανεξαρτήτως των εξωτερικών συνθηκών, καθώς αποτελεί κατά τις θεωρίες τις υπάρχουσες, "αναπτυξιακό" στάδιο απο το οποιο περνάνε όλα τα παιδιά.

 

μάλλον εννοείς ότι θα αποφύγει ενα δυσκολο αποχωρισμό του παιδιού, απο την μητέρα?

 

ο αποχωρισμός εάν είναι σύντομος, δηλαδή γίνει σε μια μέρα, δεν ειναι πιο ανώδυνος σε ένα παιδί εάν ειναι μικρότερο, και ούτε είναι και απαραίτητα πιο δυσκολος σε ενα μεγαλύτερο παιδί.

 

Όταν όμως γίνει σωστά με τρόπο που εχω περιγράψει σε άλλες δημοσιεύσεις, τότε γίνεται με σεβασμό για το παιδί και δεν προκαλεί τόσο μεγάλες συναισθηματικές αναταράξεις, όσο μπορεί να προκαλέσει ένας απότομος αποχωρισμός, είτε σε μικρότερο παιδί, είτε σε μεγαλύτερο παιδί.

 

όμως, ο αποχωρισμός είναι αποχωρισμός, και δεν υπάρχει κατι που θα κανει την διαδικασία αυτή να φανεί σαν κατι εύκολο ή χαρούμενο στο παιδί, κατι τέτοιο δεν θα ήταν κιόλας φυσιολογικό ή καλό.

- με λίγα λόγια το ότι είναι πιο μικρό ένα παιδί δε σημαίνει απαραίτητα, ότι η προσαρμογή του στο παιδικό θα είναι πιο εύκολη, εξαρτάται αυτό και απο το ίδιο το παιδί αλλά και απο τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει η προσαρμογή του στον παιδικό.

[nea mamaka]

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ!

ΣΕ ΚΑΝΑ ΜΗΝΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ.

Η ΜΠΕΜΠΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ 3,5ΜΗΝΩΝ! ΒΟΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ.

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ; ΝΑ ΒΡΩ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟ; ΑΠΟ ΠΟΣΟ ΜΗΝΩΝ ΤΑ ΠΕΡΝΟΥΝ;

ΝΑ ΠΑΡΩ ΓΥΝΑΙΚΑ; ΠΟΙΑ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΩ; ΜΕΝΩ ΕΠΑΡΧΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΛΟΓΩ ΔΟΥΛΕΙΑΣ.

Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΑΘΗΝΑ ΟΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΚΑΙ Η ΠΕΘΕΡΑ ΜΟΥ ΑΡΤΑ ΟΠΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ

ΤΙ ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΤΕ;

[Eliza]

ουφ!! τι κρίμα να μην μπορείς να καθίσεις λίγο ακόμη με το μωρό σου

Τελοσπάντων, η άποψή μου είναι ότι καλύτερα για το μωρό είναι να μείνει στο σπίτι με κάποια γυναίκα. Θα ήταν πολυ καλύτερα αν υπήρχε και κάποια βοήθεια από γιαγιάδες έστω για επίβλεψη αλλά τι να γίνει.

Υπάρχει κάποια γυναίκα που να ξέρετε ήδη, που θα μπορούσε να κάνει αυτή τη δουλειά? ή που να την ξέρει και να τη συστήνει κάποιος φίλος?

Όπως και να έχει όμως καλό θα ήταν να την βρείτε ΑΜΕΣΑ, ώστε να καθίσεις μαζί της στο σπίτι, να της μάθεις τις συνήθειες του μωρού, αλλά και πως θέλεις εσύ να γίνονται τα πράγματα, να τη συνηθίσει το μωρό και να παρατηρήσεις τις αντιδράσεις του σ'αυτή τη γυναίκα. Θα έλεγα πως αυτή η περίοδος προσαρμογής πρέπει να είναι minιmum 2 εβδομάδες.

[eleana]

αχ να ξερες ποσο σε νιωθω

 

εγω σε 2 βδομαδες πιανω δουλεια κα εχω πελαγωσει

 

θα λεγα επειδη ειναι μικρουλη το δικο σου να βρεις γυναικα για το σπιτι

 

και οταν ο μικρος σου γινει 1 ετους ψαξε για παιδικο

[happy duckie]

καλυτερα γυναικα στο σπιτι....σκεψου τον χειμωνα να πρεπει να βγαζεις το μπεμπακι εξω...συν τις ιωσεις που θα κυκλοφορουν μεσα στο παιδικο...

[Vann]

συμφωνω κ εγω για γυναικα -καμερες εγω αυτο εχω κανει

[vera]

Μαρια Στυλιανακη εχεις πολυ δικιο!!!!! Αν μια μαμα εχει ορεξη να ασχοληθει με τα παιδια της μπορει να κανει θαυματα!!!!!

 

Αντιθετα αν το χει ολη μερα να βλεπει τηλεοραση επειδη ειναι κουρασμενη και δεν εχει διαθεση δεν ειναι καλο για το παιδι!!!!!

 

 

Θαυμαζω τις μαμαδες που εχουν ασχοληθει προσωπικα με την επαιδευση του παιδιου τους και θα πρεπε να ναι υποδειγματα για ολες μας.... ....ξερω οτι ειναι πολυ δυσκολο αλλα ευχομαι να καταφερω να ανταποκριθω στις απαιτησεις ενος τετοιου ρολου!!!!

 

Η κοινωνικοποιηση του παιδιου ερχεται μεσα απο την οικογενεια και οχι μεσα απο την ενταξη του σε ενα σταθμο....εχω απειρα παραδειγματα παιδιων που δεν πηγαν σε σταθμο και ειναι κοινωνικοτατα και παιδιων που ηταν σε σταθμο και εμειναν εσωστρεφη και απομακρα......ειναι θεμα οικογενειας.....

 

Τωρα ο καθε γονιος προσφερει στα παιδια του αυτο που νομιζει καλυτερο και οτι ειναι σε θεση να παρεχει........δεν ειναι οι παιδικοι σταθμοι πανακεια σε τετοια θεματα......ειναι ομως μια λυση για οσους τους εχουν αναγκη......

[vera]

Μια ερωτηση.Αν η μητερα παρεχει στο παιδι της δημιουργικο χρονο και αντιλαμβανεται τις δεξιοτητες του και τις αναπτυσει,γιατι να το στειλει στον παιδικο σταθμο στα 2 η 2,5 του χρονια?

Και αν δεν το κανει γιατι δεν ξερει τον τροπο, η γιατι δεν εχει την διαθεση τοτε ποτε θα πρεπει να το στειλει ποσο νωρις ????

Η γνωμη μου παραμενει η ιδια.Αν η μητερα μπορει και θελει,καλο ειναι να μην παει ενα παιδακι πριν το πρινηπιο στον παιδικο σταθμο.

ΟΛΑ οσα αναφερουν παραπανω οι φιλες μπορει ενα παιδι να τα αναπτυξει μια χαρα και μετα τα 3,5 του χρονια.Και δεν θα παθει ΤΙΠΟΤΑ αν ΔΕΝ το σπρωξει η μαμα να τα μαθει νωρις.

Ισως μαλιστα κερδισει κατι.Τι ειναι αυτο?χρονο με την μητερα του, που απο οσο ξερω ολες οι εργαζομενες μητερες νιωθουν ενοχες που δεν εχουν.

Καποια στιγμη που θα εχω περισσοτερο χρονο θα γραψω περισσοτερα

Καλημερα σας!

 

Εξαιρετικη η αποψη σου!!!!

 

Κι επαναλαμβανω πως οι τελευταιες αποψεις στο θεμα απο τους ειδικους επισημαινουν οτι ειναι πολυ σημαντικο (οταν φυσικα αυτο ειναι εφικτο) τα παιδια να μεγαλωνουν με τους γονεις μεχρι τα 4 χρονια που διαμορφωνεται ο χαρακτηρας τους.....

[Maya]

Όταν λέτε ΄με του γονείς τους' εννοείτε ' 24 ώρες το 24ωρο με τους γονείς τους?'. Εγώ είμαι εργαζόμενη μητέρα που μάλλον κατ' εξαίρεση δεν αισθάνομαι ενοχές που εργάζομαι. Έμεινα ένα χρόνο μαζί του, επειδή είχα τη δυνατότητα, και τώρα φορντίζω να γυρνάω λίγο πιο νωρίς στο σπίτι. Όλο τον χρόνο μας εκτός από τη δουλειά και 4 μέρες το καλοκαίρι, είμαστε με το παιδί. Δεν έχει εμφανίσει δείγματα ότι του λείπουμε. Όταν βγαίνουμε το βράδυ, μας χαιρετάει χαρούμενος που θα μείνει με τη γιαγιά του (που θα τον αφήσει να παίξει και λίγο παραπάνω). Αν δηλαδή ήμουν μαζί του και 5-6 ώρες το πρωί, και όχι καθαρές δεδομένου ότι θα έκανα και καμία δουλειά, θα ήμουν καλύτερη μάνα? Ή δεν είναι το παιδί μου 'με τους γονείς του'???

[ΚΑΡΔΙΑ]

Καλησπερα σας!

 

Θα ηθελα να με βοηθεισετε αν μπορειτε.

Εχω ενα γιο ο οποιος ειναι 33 μηνων ειναι ενα παιδι γεματο ενεργεια.

Εγω δεν εργαζομαι σκεφτωμουν να τον παω παιδικο τον Σεπτεμβριο οταν θα γινει 3 ετων για 3 με 4 ωρες για να μην ειναι ολη μερα μαζι μου να ξεφευγει απο το σπιτι, εγω ασχολουμε με το παιδι παιζουμε ζωγραφιζουμε αλλα αλλο στο σπιτι αλλο στον παιδικο.

Καποιος γνωστος μας ψυχολογος, μας ειπε οτι καλυτερα ειναι να μεινει σπιτι και να παει κατευθειαν προνυπεια.

Μια αλλη δασκαλα ηταν και αυτη κατα.

Τι να κανω τελικα ;

 

Καλημέρα σε όλους. Εφόσον ζητάς την γνώμη όλων θα σου πω και την δική μου από προσωπική πείρα. Μέχρι την ηλικία των 30 μηνών, η μητέρα μου κράταγε την μικρή μου, αν και πολλές φορές μου είχε περάσει η ιδέα του παιδικού γιατί μέσα στο σπίτι με την γιαγιά μετά από κάποια ώρα της ημέρας βαριόταν και γινόταν "αγριμάκι". Ακριβώς σε εκείνη την ηλικία πήραμε την απόφαση να την στείλουμε γιατί ήμουν και έγκυος στο δεύτερο και δεν θα μπορούσε με 2 να τα βγάλει πέρα η γιαγιά (δουλεύουμε και οι δύο γονείς μέχρι αργά αρκετά) Ξεκινήσαμε σταθμό τέλος Αυγούστου και οι πρώτες αρρώστειες ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο. Όλο τον χειμώνα τον περάσαμε με το γνωστό "1 εβδομάδα στο σταθμό - 3 στο σπίτι". Συν τοις άλλοις μου κόλλαγε συνέχεια και τον μικρό, ο οποίος στο μεταξύ γεννήθηκε τον Νοέμβριο. Την σταμάτησα για 2 μήνες, με την επιμονή του άντρα μου, γιατί δεν άντεχε άλλο την κατάσταση αυτή και κυρίως για το μωρό. Ήμουν και εγώ στο σπίτι εκείνο το διάστημα, οπότε τα πράγματα ήταν καλύτερα. Αρχίσαμε πάλι παιδικό τον Φεβρουάριο, αλλά ειλικρινά την τελευταία αντιβίωση την πήραμε τέλος Μαίου. Κατά τα άλλα η μικρή στεναχωριόταν πολύ που δεν πήγαινε στο σταθμό γιατί περνούσε πολύ ωραία και το έβλεπα και στην συμπεριφορά της, στον τρόπο που μιλούσε, στο τί μας έλεγε, τί μάθαινε, έκοψε την πάνα και γενοκότερα έχει γίνει πολύ διαφορετική.

Για να τελειώσω γιατί νομίζω ότι σας κούρασα πολύ, η γνώμη μου είναι η εξής:

ΕΑΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΡΡΩΣΤΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΤΙΣ ΠΕΡΑΣΕΙΣ Ο ΠΑΙΔΙΚΟΣ (Ο ΚΑΛΟΣ ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΕΝΝΟΩ) ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ.

[fokion]

ΕΑΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΡΡΩΣΤΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΤΙΣ ΠΕΡΑΣΕΙΣ Ο ΠΑΙΔΙΚΟΣ (Ο ΚΑΛΟΣ ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΕΝΝΟΩ) ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ.

 

Αυτο ακριβως...

[nea mamaka]

και πως την εμπιστευτηκατε μια ξενη γυναικα;

εγω φοβαμαι!

Να πω και κατι εγωιστικο; Δεν θελω να δεθει με καποια ξενη!

[Vann]

εγω εχω βαλει κ καμερες στο σπιτι οπως σου εγραψα κ πιο πανω,επισης πιστευω οτι ειναι καλυτερο να δεθει με μια ξενη γυναικα(που δεν θα ειναι πλεον ξενη γυναικα)παρα να τρεχεις σε γιατρους κ νοσοκομεια κ να το αρχισεις απο τοσο μικρο φαρμακα, γιατι αποκλειεται να μην κολλαει ιωσεις το παιδι

[TZOYTZA]

και εγω συμφωνω με το θεμα γυναικα παρα παιδικο γιατι μετα αρχισουν αλλα οπως σου ειπαν και τα αλλα κοριτσια θα πηξετε στην αρρωστια και ειναι κριμα απο τοσο μικρο να ταλαιπωρειτε το μικρουλι!

και εγω απο Σεπτεμβρη θα βαλω γυναικα να τον προσεχει αν μπορεις να ειναι γνωστη τοσο το καλυτερο για σενα και για το μωρακι

 

εγω στην κορη μου ειχα βαλει την μαμα της κουμπαρας μου και τρελενοταν η Μαρινα μου την αγαπουσε πολυ απο εκει θα καταλαβεις αν φερετε σωστα στο παιδι ,θα στο δειξει μονη της η μικρουλα για το οτι θα δεθει δεν ειναι απολυτα κακο γιατι αυτο συμενει οτι το παιδι το αγαπαει και το προσεχει δεν το κακομεταχειζεται ειναι πολυ σημαντικο αυτο

 

ααα μην ανυσηχεις ξερει να ξεχωριζει καλα την καλη του μανουλα

[th@lia]

Και εγω ειμαι στην δευτερη βδομαδα δουλειας και πηρα γυναικα ειναι 5μιση η μικρη και λυπηθηκα να την βαλω στον παιδικο απο τοσο μωρο. Τι να κανεις τωρα που ειναι αρχη δυσκολευομαι νιωθω ασχημα τυψεις ειδικα το πρωι οταν φευγω αλλα τι να κανω.Θα συνηθισουμε οπως τοσες μανουλες που δουλευουν.Υπομονη σε ολες.

[Maya]

Σε συμφέρει να δεθεί με τη γυναίκα για να έχει κι εκείνη ένα κίνητρο να το φροντίζει σωστά. Μην φοβάσαι, είναι διαφορετικό δέσιμο από το μητρικό. Δεν μπορώ να σου το εξηγήσω αλλά θα το καταλάβεις.

[vera]

Όταν λέτε ΄με του γονείς τους' εννοείτε ' 24 ώρες το 24ωρο με τους γονείς τους?'. Εγώ είμαι εργαζόμενη μητέρα που μάλλον κατ' εξαίρεση δεν αισθάνομαι ενοχές που εργάζομαι. Έμεινα ένα χρόνο μαζί του, επειδή είχα τη δυνατότητα, και τώρα φορντίζω να γυρνάω λίγο πιο νωρίς στο σπίτι. Όλο τον χρόνο μας εκτός από τη δουλειά και 4 μέρες το καλοκαίρι, είμαστε με το παιδί. Δεν έχει εμφανίσει δείγματα ότι του λείπουμε. Όταν βγαίνουμε το βράδυ, μας χαιρετάει χαρούμενος που θα μείνει με τη γιαγιά του (που θα τον αφήσει να παίξει και λίγο παραπάνω). Αν δηλαδή ήμουν μαζί του και 5-6 ώρες το πρωί, και όχι καθαρές δεδομένου ότι θα έκανα και καμία δουλειά, θα ήμουν καλύτερη μάνα? Ή δεν είναι το παιδί μου 'με τους γονείς του'???

 

Θα σου πω τι μου ειπαν εμενα.........οτι καλο ειναι το παιδι να μη δεχεται περισσοτερες επιδρασεις απο εξωτερικους παραγοντες (ακομα και παππουδες δλδ) αλλα ναναι οσο γινεται πιο κοντα στους γονεις μεχρι τα 4 τους χρονια........,μας ειπαν πολλα πανω στο θεμα αλλα ουτε χρονο εχω πλεον και ο αγκαλιτσας μου δεν ξεκολλαει απο την αγκαλια επειδη ακριβως τον αφηνω μονο πολλες ωρες τελευταιες βδομαδες δυστυχως.... ...

 

Οταν ειμαι μαζι του ολη μερα ειναι τελικα πολυ λιγοτερο κολλημενος πανω μου απο οτι οταν λειπω 4-8 ωρες........

 

Σαφως και δεν γινεται να ναι 24 ωρες πανω σου..........αλλα να μη δινεται η ευκαιρια να διαμορφωνεται ο χαρακτηρας του απο αλλους.....ειτε παππουδες ειτε ξενους.......10 μερες που τον κρατουσαν οι γονεις μου 8ωρες σπιτι τους ειδα μεγαλες αλλαγες πανω του, αντιδρασεις και χαρακτηρα και μερικες δεν μου αρεσαν καθολου......

 

Αν εκατσες μαζι του ενα χρονο εισαι πολυ καλα...δεν το συζητω...... ...οι περισσοτερες μαμαδες δεν τα καταφερνουν αν δε δουλευουν στο δημοσιο.......

 

Τις τυψεις δυστυχως δεν τις γλυτωνουμε με τιποτα........οτι και να κανουμε θα αναρρωτιομαστε αν το καναμε σωστα η θα μπορουσαμε να κανουμε κατι παραπανω.......

 

Ειναι πολυ δυσκολο να καταφερεις να εχεις ποιοτικο χρονο με το παιδι....δεν το συζητω......ηδη στενοχωριεμαι που δεν εχω κανει τοσα οσα θα ηθελα και σχεδιαζα........γι αυτο και θαυμαζω τις μαμαδες που παρολη την κουραση και τις υποχρεωσεις ξεπερνουν τις δυσκολιες και ασχολουνται με ορεξη και ενθουσιασμο με την ανατροφη των παιδιων τους.....

[eftargyr]

Μια νταντά στο σπίτι σας

Υπέρ:

Σχετικά ευέλικτο ωράριο

Επιλέγετε εσείς το άτομο

 

Κατά:

Το κόστος

Το μωρό σας δε βρίσκεται με άλλα παιδάκια

Εξαρτάστε υπερβολικά από ένα άτομο

Δύσκολο να βρεθεί

 

Η συμβουλή μας:

Πώς θα σας φαινόταν να μοιραστείτε με κάποιον άλλο την νταντά;Το κόστος μειώνεται και το παιδί σας θα κάνει και παρέα με άλλα παιδάκια.

Βρεφονηπιακός σταθμός

Υπέρ:

Το μωρό σας μαθαίνει να συνυπάρχει με άλλα παιδιά

Περιτριγυρίζεται από επαγγελματίες

Λογικό κόστος

 

Κατά:

Δύσκολο να εξασφαλίσετε θέση

Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί δεν δέχονται τα παιδιά όταν είναι άρρωστα

Λιγότερο ευέλικτο ωράριο

 

Η συμβουλή μας:

Εξετάστε τις εναλλακτικές: γονικοί ή οικογενειακοί βρεφονηπιακοί σταθμοί

 

[eftargyr]

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

 

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους οι γυναίκες επιθυμούν αλλά και οφείλουν να επιστρέφουν στον εργασιακό χώρο. Οι λόγοι μπορεί να είναι:

 

• Οικονομικοί (για να συνεισφέρουν στα αυξημένα – λόγω μωρού- έξοδα του σπιτιού)

• Το άγχος ότι αν δεν επιστρέψουν άμεσα θα χάσουν «τη θέση» τους.

• Προσωπική επιθυμία για να ανελιχθούν επαγγελματικά, το γρηγορότερο δυνατόν

• Απολαμβάνουν να εργάζονται, καθότι συναλλάσσονται κοινωνικά στον εργασιακό τους χώρο και αυτό ικανοποιεί το αίσθημα της απομόνωσης που μπορεί να ένιωθαν στο σπίτι.

 

Οι επιστήμονες τονίζουν ότι οι γυναίκες πρέπει να επιστρέφουν στον εργασιακό τους χώρο το συντομότερο δυνατόν, εφόσον βέβαια το επιθυμούν, έτσι ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες τους, οικονομικές, κοινωνικές και ψυχολογικές, μιας και έρευνες λένε ότι οι γυναίκες που λείπουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα από τη δουλειά τους, τείνουν να πάσχουν από κατάθλιψη. Το μωράκι σας έχει ανάγκη από στοργή και φροντίδα, αλλά και να έχει στο πλάι του έναν άνθρωπο ζωντανό και επικοινωνιακό. Μη νιώθετε ενοχές ή στρες αποχωρισμού όταν αφήνετε το παιδί «πίσω» για να επιστρέψετε στη δουλειά. Φροντίστε τον πρώτο χρόνο να είστε στο πλάι του, και μετά σιγά σιγά αποδεσμευτείτε και αποδεσμεύστε το σταδιακά, έτσι ώστε να μπορέσει κι αυτό αλλά και εσείς να συνεχίσετε τη ζωή σας. Όταν η μαμά είναι χαρούμενη, είναι και το μωρό…

[nanaka]

Ας καταθεσω και εγω τον προβληματισμο μου:

Τελευταία, ολο και περισσοτερο κλείνω στην άποψη να στείλω τον γιο μου στον παιδικό τον Σεπτέμβριο (θα είναι περίπου 2,5). Ολο αυτό το διάστημα σκέφτομαι τα υπερ, τα κατά, τις ιωσεις κτλ.και δεν εχω αποφασίσει τι θα κάνω. Μέχρι τωρα ήμουν κοντά του (τα κάλα του δημοσίου που λέγαμε) εκτός απο ένα τρίμηνο ανάμεσα στην 2ή εγκυμοσύνη μου που ξαναγύρισα στην δουλειά μου, και έκτοτε αφού γέννησα, ειμαι ξανα κοντά του, με την διαφορά ότι τωρα απέκτησε και αδελφούλα. Πράγματι κατέβαλα απο τη αρχή μεγάλη προσπάθεια ωστε να περνάω μαζί του παραγωγικό χρόνο, πρωτα απο ολα εχοντας επωμιστεί μαζί με τον ανδρα μου (μεγάλη η βοηθεια του) ολοκληρωτικα την φροντίδα τους, χρησιμοποιώντας τις γιαγιάδες μόνο σε πραγματική ανάγκη (η διαπαιδαγώγηση και ανατροφη τους, ηταν θέμα αποκλειστικά δικο μου και του αντρα μου). Πλέον όμως βλέπω ότι δεν ικανοποιειται τόσο, δείχνει δείγματα βαρεμάρας και ας ασχολούμαι περισσότερο μαζί του εις βάρος της μικρής. Βλέπω ότι άρχισε πισωγυρίσματα σε διαφορα πράγματα, ότι αντί να βελτιώνει και να αναπτύσει δεξιότητες παραμενει στασιμος, συνερίζεται την αδελφή του -ατιμη ζήλια!-, ενω αντιθετα οταν βρισκεται με παιδακια της ηλικίας του γινεται πιο ανεξαρτητος, ενεργητικός (να πω την αληθεια και για μενα τωρα πια με 2 παιδια δεν είναι το ιδιο. Καταρχήν, χρειαζονται διαφορετική ειδους απασχόληση και ολη μερα "τρεχω" να τους βολέψω και τους δυο ωστε να μην εχουν παραπονο). Επισης τον Νοεμβριο πλεον γυρνάω στην δουλεια και ετσι δεν θα μπορω να είμαι μαζί τους ουτως η άλλως, οι γιαγιάδες είναι αναγκαστική λυση για την μικρή, αλλα οσον αφορά τον γιό μου δεν νομίζω οτι θα αλλάξει σε τίποτα η συμπεριφορά του (νομίζω οτι δεν μπορουν να του προσφερουν κατι παραπάνω απο παιδαγωγικής -εκπαιδευτικής αποψης , πραγματα δηλαδη που θα τα μαθει στο παιδικό). Συμφωνα όμως με αυτο που εγραψε η Μ.Στυλλιανάκη για την ψυχολογια της μητερας παραπάνω, πρέπει να βρω τελικα τι θα κάνει εμένα ευτυχισμενη και ευχαριστημένη μητέρα (μάλλον πρέπει σε αυτο θα επικεντρωθώ τελικά!)

Δεν ξερω τι να κάνω, αχ ειναι πολυ δυσκολη η αποφαση. Θέλω το καλλυτερο για τα παιδιά μου, πως μπορω ομως να ειμαι σιγουρη για την επιλογη μου; για τα μακροχρόνια αποτελεσματα αυτης;

[Μαρια Στυλιανακη]

γειά σου

 

αυτά που έχω γράψει είναι αποτέλεσμα ερευνας με χιλιάδες και μητέρες

οποτε ειναι κατι που είναι ένα κριτήριο σημαντικό.

 

νομίζω ότι μόνο εάν ψάξεις για παιδικούς στην περιοχή σου και εχεις εικόνα απο εκεί,

(δες καποια άρθρα εδω που λενε για κριτήρια)

 

θα μπορέσεις να πάρεις απόφαση,

 

έτσι στον αέρα νομίζω δεν θα σε βοηθήσει να εχεις καλύτερη εικόνα...

κάνε αναζήτηση και έχοντας κάποια στοιχεία στα χέρια σου τότε πάρε απόφαση.

 

ο παιδικός είναι μια αλλαγή, και μετά απο λιγο καιρό φαίνονται τα θετικά του,

στην αρχή είναι κάπως σαν μια μετακόμιση, επηρεάζει όλους σας δηλαδή αυτή η αλλαγή και συναισθηματικά και πρακτικά - οπότε πρέπει να προετοιμαστείς για αυτό, εάν είναι να πάρεις τέτοια απόφαση.

 

ήδη δεν εχεις πολύ χρόνο, εάν είναι για Σεπτέμβριο να πάρεις απόφαση.

μην την πάρεις βιαστικά, και καταλήξεις σε λαθος χώρο λογω έλλειψης επιλογών.

[nanaka]

Ευχαριστώ πολυ για την απάντηση Μ.Στυλλιανιάκη, οι τεκμηριωμένες απόψεις σου με βοηθάνε να ξεδιαλύνω πολλές αμφιβολίες μου (σε πολλά θέματα), πολύτιμες οι συμβουλές σου!.

Ηδη έχω τηλεφωνήσει σε ορισμένους παιδικούς σταθμούς για μια πρώτη επαφή και σκοπεύω απο εβδομάδα να τους επισκεφτώ και απο κοντά για να εχω ολοκληρωμένη εικόνα. Αυτό που φοβάμαι είναι να μην παρασυρθώ σε μια λάθος απόφαση, από τα ωραία λόγια, το ωραίο περιβάλλον, απο τις δικές μου ανάγκες και θέλω, και γι'αυτό τώρα προσπαθώ να θέσω κάποια κριτήρια στον εαυτό μου (όντως το site με βοηθάει σ'αυτό). Ελπίζω ως τον 15Αυγουστο να έχω καταλήξει σε μια απόφαση.