ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[tsarli]

Πρέπει να προσθέσω ότι με ενδιαφέρει η διατήρηση του θηλασμού, εφόσον βέβαια και το παιδί το επιθυμεί. Δυστυχώς κατά την εφαρμογή της μεθόδου -ή μάλλον κατά την προσπάθεια- το παιδί είχε απομακρυνθεί πολύ και νόμιζα ότι αποθήλαζε. Τώρα που είμαι κοντά του όταν με ζητάει, βλέπω ότι αναζητά και μόνος του το στήθος και κάθεται στην αγκαλιά μου (δε γινόταν με καμία παναγια αυτό).

Επειδή και τα δύο είναι πολύ σημαντικά για μένα (θηλασμός - φυσιολογικός ύπνος), προσπαθώ να βρω τη μέση λύση..κοινώς...δεν ξέρω τί μου γίνεται. Είμαι και πολύ κουρασμένη..

[Macorina]

Tsarli μου, αν θέλεις την άποψή μου, μην σταματάς και ξαναρχίζεις, δεν έχει νόημα. Αποφάσισε πώς θέλεις να είναι τα πράγματα και ακολούθησέ τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αν δεν μπορείς για όποιο λόγο, αφησέ το, είναι κρίμα για σένα και για το μωρό, δηλαδή. Όταν (εύχομαι να μην) καταρρεύσεις, σίγουρα θα αναλάβει ο άντρας σου και θα δει κι αυτός τη γλύκα...

Ο θηλασμός είναι κάτι που δεν επηρεάζεται από τον ύπνο του μωρού είδικά όταν είναι τόσο μεγάλο. Μπορεί να σου κρατούσε λίγα μούτρα, επειδή προσπαθούσες να του αλλάξεις τις συνήθειες, αλλά θα του περνούσε και σύντομα μάλιστα. Απλά το έχετε μπερδέψει το παιδάκι, μια έτσι, μια αλλιώς και αυτό σίγουρα δεν έχει αποτελέσματα. Δεν σε κρίνω προς θεού, απλά προσπαθώ να σου δωσω να καταλάβεις ότι αυτή η μέθοδος βασίζεται στην απόφαση και συνεπώς αποφασιστικότητά μας. Αν δεν έχεις αποφασίσει ουσιαστικά και απόλυτα να το κάνεις, δεν έχει νόημα, γίνεται ταλαιπωρία. και δεν έχει αποτελέσματα.

[tsarli]

Tsarli μου, αν θέλεις την άποψή μου, μην σταματάς και ξαναρχίζεις, δεν έχει νόημα. Αποφάσισε πώς θέλεις να είναι τα πράγματα και ακολούθησέ τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αν δεν μπορείς για όποιο λόγο, αφησέ το, είναι κρίμα για σένα και για το μωρό, δηλαδή. Όταν (εύχομαι να μην) καταρρεύσεις, σίγουρα θα αναλάβει ο άντρας σου και θα δει κι αυτός τη γλύκα...

Ο θηλασμός είναι κάτι που δεν επηρεάζεται από τον ύπνο του μωρού είδικά όταν είναι τόσο μεγάλο. Μπορεί να σου κρατούσε λίγα μούτρα, επειδή προσπαθούσες να του αλλάξεις τις συνήθειες, αλλά θα του περνούσε και σύντομα μάλιστα. Απλά το έχετε μπερδέψει το παιδάκι, μια έτσι, μια αλλιώς και αυτό σίγουρα δεν έχει αποτελέσματα. Δεν σε κρίνω προς θεού, απλά προσπαθώ να σου δωσω να καταλάβεις ότι αυτή η μέθοδος βασίζεται στην απόφαση και συνεπώς αποφασιστικότητά μας. Αν δεν έχεις αποφασίσει ουσιαστικά και απόλυτα να το κάνεις, δεν έχει νόημα, γίνεται ταλαιπωρία. και δεν έχει αποτελέσματα.

 

Έχεις απόλυτο δίκιο, και συ και τα υπόλοιπα κορίτσια που μου έγραψαν παραπάνω. Μπερδεμένη μαμά = μπερδεμένο μωρό. Το καταλαβαίνω απόλυτα.

Παλεύω μέσα μου από τη μια με την κούραση που δημιουργείται από τα συνεχή ξυπνήματα και από την άλλη από την ευχαρίστηση που βλέπω στο μουτράκι του όταν ανταποκρίνομαι. Ειδικά όταν βλέπω ότι ξανάρχισε να πίνει τόσο γάλα, αναρωτιέμαι τελικά αν πεινούσε όσο κοιμόταν σερί ή απλά τώρα αφού ανταποκρίνομαι, λέει ας πιω μια που ξύπνησα και ήρθε η μαμά!

[mkcm]

Tsarli μου,

 

Με όλη την καλή διάθεση θα σου το πω, αλλά νομίζω πως ακόμη δεν έχεις ξεκαθαρίσει τι ακριβώς θέλεις, τι έχεις αποφασίσει να κάνεις. Θεωρώ πως ιδιαίτερα ανασταλτικός παράγοντας είναι ο άντρας σου. Θα σου πω μια ιστορία πολύ καλής μου φίλης.

Επειδή κι εκεινής ο σύζυγος ήταν άτομο του "δεν μπορώ να ακούω το μωρό να κλαίει, κάνε κάτι" καταλήξανε να κοιμάται εκείνη με το παιδί κι εκείνος μόνος του μέχρι αυτό να γίνει 5 χρονών και επίσης το παιδί να μην πηγαίνει για ύπνο εκτός κι αν πήγαιναν όλοι. Να φτάνει η ώρα 1, 2, 3 τη νύχτα για να κοιμηθεί ο μπόμπιρας και ο σύζυγος να γκρινιάζει κιόλας για τα χμ... συζυγικά καθήκοντα.

Νορμάλ σαν άνθρωποι βρέθηκαν - σε όλα τα επίπεδα - όταν έτυχε να περάσουμε μαζί ορισμένες μέρες και είδαν από το δικό μας παιδί πως είναι να κοιμάται ένα παιδάκι φυσιολογικά μόνο του, την ώρα που πρέπει και πείστηκαν στην πράξη, ότι κάτι πρέπει να κάνουν. Μόνο που στη δική τους περίπτωση πάλευαν 3 βδομάδες!!!!! Πέτυχαν βέβαια, αλλά με χαμένα 5 χρόνια από τη ζωή τους ως ζευγάρι, γιατί κυριολεκτικά 5 χρόνια είχαν να βρεθούν μόνοι τους έστω και ένα δεκάλεπτο.

Στα λέω αυτά για να κάτσεις να κάνεις μια πολύ σοβαρή συζήτηση με τον άντρα σου, εξηγώντας του τι έχετε να χάσετε μακροπρόθεσμα από αυτή την κατάσταση. Να πειστεί ότι 2 - 3 - 5 νύχτες μπορεί να ταλαιπωρηθεί (-θείτε) αλλά θα ανταμοιφθείτε στο τέλος και θα αποφύγετε άλλου είδους ταλαιπωρίες.

Παράλληλα, για το ζήτημα του θηλασμού, το βιβλίο γράφει αναλυτικά για τις περιπτώσεις που το παιδί θηλάζει. Ταυτόχρονα, όμως, μετά από κάποιους μήνες, ιδιαίτερα αν έχουν μπει στέρεες τροφές ο νυχτερινός θηλασμός περιορίζεται σημαντικά, ακόμη κι εξαλείφεται. Εμένα η μικρή μου, ενώ θήλαζε, πριν μπουν οι στέρεες ναι μεν ξύπναγε τη νύχτα, όχι όμως για να θηλάσει. Οι μαραθώνιοι νυχτερινοί θηλασμοί δε συνδέονται με την ανάγκη του παιδιού για φαγητό, απλά ο μικρός σου έχει συνηθίσει να κοιμάται με το στήθος, έτσι τον παίρνει ο ύπνος το βράδυ, έτσι θέλει να κοιμηθεί ξανά και μέσα στη νύχτα.

Στα λέω αυτά, γιατί απ' όσο έχω καταλάβει η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και τείνει να μονιμοποιηθεί δε σε ικανοποιεί. Αλλιώς, κάθε μάνα πράττει όπως η ίδια νομίζει ότι είναι καλύτερο.

Τέλος, για να καθορίσεις το πλάνο σου νομίζω ότι πρέπει να θέσεις ορισμένα ερωτήματα στον εαυτό σου (μερικά και στον άντρα σου) και αναλόγως τις απαντήσεις να πράξεις:

- νιώθεις μετά την κούραση της νύχτας ικανή να αντιμετωπίσεις τις απαιτήσεις της μέρας;

- ανταποκρίνεσαι στις ανάγκες του μωρού σου για παιχνίδι, τρέλες, παραμυθάκια, αγκαλιές, εκμάθηση νέων πραγμάτων;

- ανταποκρίνεσαι στις δικές σου ανάγκες ως γυναίκα;

- ανταποκρίνεσαι στις ανάγκες τις δικές σου και του άντρα σου ως ζευγάρι (να δείτε μαζί μια ταινία, να παραγγείλλετε απ' έξω, να κουβεντιάσετε, να παίξετε ένα επιτραπέζιο, να ζουζουνίσετε, να γελάσετε)

- στο τέλος της μέρας πως νιώθεις; Είσαι ικανοποιημένη από το πως κύλησε η μέρα σου, αναπολώντας τις στιγμές, με χαμόγελο στα χείλη;Έτοιμη να ξεκινήσεις όλο λαχτάρα την επόμενη ή είσαι έτοιμη να καταρρεύσεις στον καναπέ - στο κρεβάτι πολλές φορές χωρίς να έχεις όρεξη ούτε μπάνιο να κάνεις;

[maria ampelokipi]

Έχεις απόλυτο δίκιο, και συ και τα υπόλοιπα κορίτσια που μου έγραψαν παραπάνω. Μπερδεμένη μαμά = μπερδεμένο μωρό. Το καταλαβαίνω απόλυτα.

Παλεύω μέσα μου από τη μια με την κούραση που δημιουργείται από τα συνεχή ξυπνήματα και από την άλλη από την ευχαρίστηση που βλέπω στο μουτράκι του όταν ανταποκρίνομαι. Ειδικά όταν βλέπω ότι ξανάρχισε να πίνει τόσο γάλα, αναρωτιέμαι τελικά αν πεινούσε όσο κοιμόταν σερί ή απλά τώρα αφού ανταποκρίνομαι, λέει ας πιω μια που ξύπνησα και ήρθε η μαμά!

 

 

εγώ πάντως (που πριν τα παιδιά κοιμόμουν σερί το 8ωρό μου) αν μου έφερνες σοκολάτα δυο τρεις φορές μέσα στη νύχτα μια χαρά θα την έτρωγα!

τραβηγμένο, αλλά κάπως έτσι αντιδρά και ο μικρός σου. Δηλ. τα πράγματα είναι κάπως έτσι:

-ανοίγει μάτι, τσεκάρει, διαπιστώνει κατάσταση που είναι διαφορετική από όταν πρωτοκοιμήθηκε (τρώγοντας ή πιπιλώντας στο στήθος σου)

-βάζει φωνή

-τρέχει η πανικόβλητη tsarli

-προσφέρει στήθος

-τρώει ο μικρός (κορόιδο είναι? )

-ξανακοιμάται

-ανοίγει μάτι, τσεκάρει κλπ κλπ

Άκου και τη macorina, θηλάζει επί δύο χρόνια και βάλε το μικρό της, κάτι παραπάνω ξέρει από μένα ως προς το θηλασμό (respct!) και έχει κάνει πράξη τον μακροχρόνιο θηλασμό, μιας και βλέπω πως σε ενδιαφέρει αυτό.

Άκου και μένα, παραλίγο να μην κάνουμε δεύτερο παιδί από το πολύ ζόρι (κοιμήθηκε ο μικρός 28 μηνών, τυχαίο είναι που τα παιδάκια μου έχουν 3 χρόνια διαφορά???)

και επιπλέον δεν τον απολάμβανα τον μικρό, τι λέω, δεν απολάμβανα ΤΙΠΟΤΑ απολύτως, τόσο καταβεβλημένη ήμουν...

[Macorina]

εγώ πάντως (που πριν τα παιδιά κοιμόμουν σερί το 8ωρό μου) αν μου έφερνες σοκολάτα δυο τρεις φορές μέσα στη νύχτα μια χαρά θα την έτρωγα!

τραβηγμένο, αλλά κάπως έτσι αντιδρά και ο μικρός σου. Δηλ. τα πράγματα είναι κάπως έτσι:

-ανοίγει μάτι, τσεκάρει, διαπιστώνει κατάσταση που είναι διαφορετική από όταν πρωτοκοιμήθηκε (τρώγοντας ή πιπιλώντας στο στήθος σου)

-βάζει φωνή

-τρέχει η πανικόβλητη tsarli

-προσφέρει στήθος

-τρώει ο μικρός (κορόιδο είναι? )

-ξανακοιμάται

-ανοίγει μάτι, τσεκάρει κλπ κλπ

Συμφωνώ απόλυτα πώς κάπως έτσι λειτουργεί... Δηλαδή τρώει γιατί του προσφέρεται... όμως απ'όσο αντιλαμβάνομαι δεν είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, με την έννοια, ότι κι εγώ (ναι πραγματικά!) αν μου φέρεις και τώρα μια σοκολάτα (όχι ακριβώς το ίδιο με το γάλα της μαμάς βέβαια, αλλά η παρομοίωση έχει στόχο να δηλώσει κάτι ωραίο, θελκτικό για το μωρό) στη μέση της νύχτας θα την φάω και θα ξανακοιμηθώ. Δεν νομίζω όμως ότι είναι και η καλύτερη συνήθεια να τρώω στη μέση της νύχτας. Και τώρα χτίζονται συνήθειες για το μωρό (όχι αμετάκλητα βέβαια...)

[Μπεμπούλα10]

καλο ειναι να διαβάσεις το βιβλίο και να είσαι αποφασισμενη να το κάνεις.

 

Αποφασισμένη να βασανίσεις το παιδί σου και να παίξεις επικίνδυνα παιχνίδια με την ψυχολογία του;

 

Γιατί; Για να το αναγκάσεις να "μάθει" να κάνει κάτι το οποίο δεν είναι βιολογικά και συναισθηματικά έτοιμο να κάνει;

 

Με τί κόστος για το παιδί;

 

 

 

 

 

Στην ανατροφή των παιδιών δεν υπάρχουν εύκολα shortcuts χωρίς παρενέργειες (επιπτώσεις ψυχολογικές, συναισθηματικές, σωματικές-βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες).

 

Η ευκολία του σήμερα θα είναι δυσκολία του αύριο. Και η δυσκολία του σήμερα, με υπομονή και σεβασμό στις ανάγκες και την προσωπικότητα του παιδιού, θα γίνει ευκολία του αύριο.

 

 

Μη νομίζουμε ότι ξεγελώντας και βασανίζοντας τα παιδιά μας δεν θα υπάρχουν παρενέργειες. Τα μικρά του ανθρώπου, όπως και τα μικρά όλων των θηλαστικών, δεν έχουν τις βιολογικές προδιαγραφές για να κοιμούνται μόνα τους μακρυά από τους γονείς και μάλιστα χωρίς να ξυπνάνε τη νύχτα.

 

Το φυσιολογικό για τα μικρά του ανθρώπου είναι να ξυπνάνε τη νύχτα, να έχουν σωματική εγγύτητα με τους γονείς και να θηλάζουν/τρώνε όποτε και όσο έχουν ανάγκη. Αυτό είναι το μοντέλο γονεικής φροντίδας που έχουμε ακολουθήσει ως είδος με επιτυχία εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.

 

Οτιδήποτε άλλο είναι "μόδα" των τελευταίων δεκαετιών με πειραματόζωα τα παιδιά μας, που υποβάλλονται σε άδικο στρες και πιέζονται να κάνουν πράγματα τα οποία είναι αντίθετα στην ανθρώπινη φύση.

 

 

Δεν είναι βία να τα αναγκάζουμε να κοιμούνται μόνα, απελπισμένα, επειδή κουραστήκανε να ελπίζουν ότι οι άνθρωποι τους οποίους εμπιστεύονταν θα ακούσουν τις ανάγκες τους και θα ανταποκριθούν με σεβασμό; Τα παιδιά νιώθουν προδομένα, μόνα, απελπισμένα.

 

Δεν θα ήταν καλύτερα να δείξουμε σεβασμό στις ψυχολογικές, βιολογικές και συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών μας; Δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία να διορθώσουμε ό,τι χαράσσουμε στην ψυχή τους.

[ziapan]

Αποφασισμένη να βασανίσεις το παιδί σου και να παίξεις επικίνδυνα παιχνίδια με την ψυχολογία του;

 

Γιατί; Για να το αναγκάσεις να "μάθει" να κάνει κάτι το οποίο δεν είναι βιολογικά και συναισθηματικά έτοιμο να κάνει;

 

Με τί κόστος για το παιδί;

 

 

 

 

 

Στην ανατροφή των παιδιών δεν υπάρχουν εύκολα shortcuts χωρίς παρενέργειες (επιπτώσεις ψυχολογικές, συναισθηματικές, σωματικές-βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες).

 

Η ευκολία του σήμερα θα είναι δυσκολία του αύριο. Και η δυσκολία του σήμερα, με υπομονή και σεβασμό στις ανάγκες και την προσωπικότητα του παιδιού, θα γίνει ευκολία του αύριο.

 

 

Μη νομίζουμε ότι ξεγελώντας και βασανίζοντας τα παιδιά μας δεν θα υπάρχουν παρενέργειες. Τα μικρά του ανθρώπου, όπως και τα μικρά όλων των θηλαστικών, δεν έχουν τις βιολογικές προδιαγραφές για να κοιμούνται μόνα τους μακρυά από τους γονείς και μάλιστα χωρίς να ξυπνάνε τη νύχτα.

 

Το φυσιολογικό για τα μικρά του ανθρώπου είναι να ξυπνάνε τη νύχτα, να έχουν σωματική εγγύτητα με τους γονείς και να θηλάζουν/τρώνε όποτε και όσο έχουν ανάγκη. Αυτό είναι το μοντέλο γονεικής φροντίδας που έχουμε ακολουθήσει ως είδος με επιτυχία εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.

 

Οτιδήποτε άλλο είναι "μόδα" των τελευταίων δεκαετιών με πειραματόζωα τα παιδιά μας, που υποβάλλονται σε άδικο στρες και πιέζονται να κάνουν πράγματα τα οποία είναι αντίθετα στην ανθρώπινη φύση.

 

 

Δεν είναι βία να τα αναγκάζουμε να κοιμούνται μόνα, απελπισμένα, επειδή κουραστήκανε να ελπίζουν ότι οι άνθρωποι τους οποίους εμπιστεύονταν θα ακούσουν τις ανάγκες τους και θα ανταποκριθούν με σεβασμό; Τα παιδιά νιώθουν προδομένα, μόνα, απελπισμένα.

 

Δεν θα ήταν καλύτερα να δείξουμε σεβασμό στις ψυχολογικές, βιολογικές και συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών μας; Δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία να διορθώσουμε ό,τι χαράσσουμε στην ψυχή τους.

 

Προφανώς δεν έχεις διαβάσει το βιβλίο γι'αυτό το μόνο που μπορώ να σχολιάσω είναι πως το έχεις τραγικοποιήσει το θέμα όσο δεν πάει.....λυπάμαι αλλά οι χαρακτηρισμοί σου είναι υπερβολικοί*10000.βια?βασανιστήριο?κόστος στο παιδί????ψυχαναγκασμός????τι να πω??????

τι νομίζεις πως γράφει το βιβλίο?"αφήστε το παιδί να πλαντάξει μέχρι να μάθει να κοιμάται μόνο του?

προφανώς έχεις και βοήθεια στο σπίτι.αν όχι....είσαι η σούπερ μητέρα και μπράβο σου!!!

διαβασε λοιπόν το βιβλίο και μετά σχολίασε.

[Μπεμπούλα10]

προφανώς έχεις και βοήθεια στο σπίτι.αν όχι....είσαι η σούπερ μητέρα και μπράβο σου!!!

διαβασε λοιπόν το βιβλίο και μετά σχολίασε.

 

 

 

Όχι, καλή μου. Μια ξενυχτισμένη μανούλα είμαι κι εγώ, με 2 μωράκια. Το νεογέννητο είναι μόλις 15 ημερών. Ξενυχτάω μόνη μου με τα παιδιά.

 

Να μιλήσουμε λίγο για το βιβλίο;

 

1ον: Πού ακριβώς βασίζεται αυτή η μεθοδος; Σε κάποιες αξιόπιστες μελέτες; Έχουν μελετηθεί οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της μεθόδου που προτείνει το βιβλίο; Οι μελέτες που έχουν δημοσιευθεί υποστηρίζουν ότι με το αναγκαστικό κλάμα καταστρέφονται εγκεφαλικά κύτταρα στους εγκεφάλους των μωρών.

 

2ον: Με βάση ποια τεκμηρίωση ορίζει το "φυσιολογικό";

 

" Υπάρχουν γονείς με παιδιά ενάμιση έτους που το θεωρούν φυσιολογικό να σηκώνονται τρεις και τέσσερις φορές τη νύχτα για να τρέξουν στο δωμάτιο του παιδιού τους, που κλαίει ή φωνάζει ζητώντας νερό ή το μπιμπερό. Δεν είναι φυσιολογικό. Πάει καιρός που θα έπρεπε το παιδί τους να κοιμάται μονορούφι. Όπως δεν είναι φυσιολογικό ένα μωρό οχτώ μηνών να έχει τη συνήθεια να μένει ξάγρυπνο ως τα μεσάνυχτα και συγχρόνως, να μη μοιάζει να νυστάζει ποτέ, ή ένα άλλο που φωνάζει όταν η μητέρα του βγαίνει από το δωμάτιο του, αφοΰ πρώτα το έχει ντύσει και του έχει ευχηθεί καληνύχτα.

Από τον έκτο με έβδομο μήνα, όλα τα παιδιά θα πρέπει να είναι ικανά να:

 

ξαπλώνουν χωρίς κλάματα αλλά με χαρά.

αποκοιμιούνται μόνα τους.

κοιμούνται έντεκα με δώδεκα ώρες μονορούφι.

κοιμούνται στην κούνια τους και δίχως φως."

 

Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένα αυτά;;; ΟΧΙ. Είναι αυθαιρεσίες. Σε ποιες μελέτες, σε ποιες δημοσιεύσεις βασίζονται όλα αυτά;;

 

Οι ανθρωπολογικές μελέτες που έχουν γίνει δείχνουν ότι το φυσιολογικό είναι τα μικρά του ανθρώπου, όπως όλων των θηλαστικών, να κοιμούνται κοντά στους γονείς και να ξυπνάνε τη νύχτα.

 

Με βάση τι ακριβώς προέκυψε η ηλικία των 6-7 μηνών ως όριο πέρα από το οποίο τα μικρά του ανθρώπου είναι ικανά να κοιμούνται μόνα τους και μάλιστα 12 ώρες σερί;; ::

 

Οι ταλαιπωρημένοι γονείς πιστεύουν ότι αυτά που γράφει το βιβλίο έχουν επιστημονική βάση ενώ είναι επικίνδυνες αυθαιρεσίες που ουδεμία σχέση έχουν με καμία επιστήμη. Είναι απλώς μια από τις μόδες που έχουν βγει κατα καιρούς τις τελευταίες δεκαετίες.

 

(συνεχίζεται...)

[Little Monkey]

Είναι επιστημονικά τεκμηριωμένα αυτά;;; ΟΧΙ. Είναι αυθαιρεσίες. Σε ποιες μελέτες, σε ποιες δημοσιεύσεις βασίζονται όλα αυτά;;

27 χρόνια διευθυντής Κλινικής Ύπνου ο Εστιβίλ... όλο και κάποια επιστημονική τεκμηρίωση θα έχει κάνει

 

Έχει δημοσιεύσει πάνω από 200 έρευνες σε επιστημονικά περιοδικά. Δεν είναι ένας τυχαίος που είπε να γράψει ένα βιβλίο, έτσι για την πλάκα του.

 

Μπορείς να διαφωνείς όσο θες με τη μέθοδό του, αλλά δεν μπορείς να τον ακυρώνεις ως επιστήμονα.

 

Βιογραφικό του Εστιβίλ http://en.wikipedia.org/wiki/Eduard_Estivill_Sancho και http://www.doctorestivill.es/index.php/area-medica/eduard-estivill'>http://www.doctorestivill.es/index.php/area-medica/eduard-estivill

 

Κλινική Ύπνου http://www.doctorestivill.es/

[andromachi19]

Εγω πάντως το θεωρώ καλό βιβλίο! Επειδή έπιασε κατευθείαν στα παιδιά μου από τις πρώτες 3 με 4 μέρες, ποτέ δεν κλάψανε πάνω από ένα τέταρτο και πήγαινα συνεχώς και τους μιλούσα για να καταλάβουν ότι τα αγαπάω και δεν τα εγκαταλείπω, πρέπει να κοιμούνται καλά την νύχτα τα παιδιά, για να είναι ευδιάθετα και υγειεί ,την νύχτα εκκρίνεται η αυξητικη ορμόνη, πολύ συμαντική για την ανάπτυξη του παιδιού, εννοείται δεν το εφάρμοσα τους πρώτους μήνες και δεν το εφάρμοσα παράλληλα με θηλασμό!!

[andromachi19]

Μανούλες μην εφαρμόζετε τη μέθοδο του βιβλίου σε μωράκια που θηλάζουν αποκλειστηκά, αργότερα όταν μπουν οι στερεές τροφές σκεφτήτε το, και επίσης αν βλέπετε ότι δεν πιάνει μην επιμένετε, αφήστε το!!

[ziapan]

Για να μην επαναλαμβάνομαι. . . Με κάλυψαν οι Ανδρομάχη και η little monkey. Και φυσικά το ξεκίνησα αφού εδραιώθηκάν οι στέρεες τροφές και όταν ο θηλασμός έγινε πρωί βράδυ.

[tsarli]

Πιστεύω πλέον ότι το βιβλίο είναι ένα φοβερό βοήθημα που λύνει τα όποια προβλήματα ύπνου, ή καλύτερα "μαθαίνει" στους μπόμπιρες να κοιμούνται. Με μια 1η ανάγνωση, φαίνεται κάπως βάρβαρο (γι' αυτό άλλωστε και ο ίδιος ο συγγραφέας συστήνει μία δεύτερη ανάγνωση, ώστε να γίνει πλήρως κατανοητό το μήνυμά του). Το οποίο (μήνυμα) δεν είναι, προς θεού, η εφαρμογή ενός βάρβαρου τρόπου ώστε να επιτευχθεί βίαια ο συνεχόμενος ύπνος. Νομίζω ότι ο συγγραφέας προσπαθεί να διδάξει ότι ο ύπνος είναι κάτι που μαθαίνεται. Και τα μικρούλια μας περιμένουν από κάπου να μάθουν. Εμείς είμαστε αυτοί που τα μαθαίνουμε να διαχωρίζουν τη μέρα με τη νύχτα, που τα μαθαίνουμε να τρώνε, πώς να παίζουν και οφείλουμε έτσι να τα μάθουμε και να κοιμούνται.

Σας τα λέω αυτά εγώ που δεν ήθελα να ακούσω για καμία μέθοδο κλπ. Αλλά που στο τέλος δεν άντεξα άλλο από τη σωματική και ψυχική κούραση και εφάρμοσα τις οδηγίες του βιβλίου και σώθηκα (έστω για λίγες μέρες). Εχω ένα μωρό πολύ απαιτητικό, που ξυπνούσε...μπορεί και ανά 10λεπτο. Είχα γίνει κομμάτια. Του βγάζω λοιπόν του συγγραφέα το καπέλο!

Θα σας πώ την προσωπική μου εμπειρία: όσο εύκολα έμαθε το μωρό να κοιμάται σερί, τόσο εύκολα το "ξαναχάσαμε"..και πάλι από την αρχή. Εκεί δεν ήμουν εγώ σταθερή, μπερδεύτηκε και το μωρό με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί πολύ το μωρό από μένα κια το θηλασμό (που για μένα είναι πολύ βασικό και σίγουρα στόχος μου είναι ο μακροχρόνιος θηλασμός). Όταν ξανάρχισα να τρέχω και να ανταποκρίνομαι στο κλάμα του μωρού, ως δια μαγείας το μωρό είναι πολύ γλυκό μαζί μου, θηλάζει όπως παλιά, κάθεται στην αγκαλιά μου κλπ. Αν τώρα δεν τα καταφέρω, σίγουρα θα δοκιμάσω τη μέθοδο ξανά, με απόλυτη σταθερότητα όμως. Κάποια στιγμή στο μέλλον, είμαι σίγουρη ότι θα το κάνω, απλά μπορεί να αργήσει. 'Άλλωστε θέλουμε και 2ο παιδάκι και λόγω συχνών θηλασμών, η περίοδος άφαντη.

Θέλω να πώ ότι όσες θηλάζουν ειδικά, καλό είναι να θηλάζουν απεριόριστα, αν φυσικά τα καταφέρνουν. Σαν 2η επιλογή/λύση υπάρχει και η μέθοδος με θεαματικά αποτελέσματα. Θεωρώ ότι όταν η μανούλα φτάσει στα όριά της, τότε πρέπει να ακολουθήσει την εναλλακτική (2η λύση).

Και ναι μεν πιστεύω ότι βιώνει το μωρό μια έντoνη κατάσταση κατά την εφαρμογή της μεθόδου, αλλά βρε κορίτσια, δε νομίζω να είναι τόσο τραγικές οι όποιες επιπτώσεις υπάρχουν (και αν υπάρχουν). Άλλωστε αν ήταν τόσο σοβαρά τα πράγματα, θεωρείται ότι το μωρό θα είχε παραιτηθεί τόσο εύκολα και θα παραδιδόταν "άνευ όρων" στη νέα κατάσταση που του επιβάλουν οι γονείς του? Γιατί το μωρό "μαθαίνει" να κοιμάται σερί πολύ γρήγορα, σχεδόν αμέσως..δε θα πρεπε να νατιδράει, να το "παλέψει" παραπάνω αν επρόκειτο για μία τόσο τραυματική κατάσταση? Δηλα΄δη όταν τα παιδιά πηγαίνουν παιδικό, που ουρλιάζουν όταν φεύγουν από την αγκαλιά της μαμάς, δεν είναι κάτι περόμοιο σε ό, τι αφορά στην ένταση και έκταση του κλάματος? Και κει όμως συνηθίζουν πολύ γρήγορα στη νέα πραγματικότητα.

Τα λέω αυτά εγώ που δεν τα κατάφερα με τη μέθοδο και με τον σερί ύπνο και επέλεξα εν τέλει να γυρίσω στο γνωστό "ξυπνάω ανά μισή ή 1 ώρα γιατί κλαίει το μωρό και το βαζω στο στήθος". Βέβαια μιλάω έχοντας περάσει και από τις δύο καταστάσεις. Θέλω να πω ότι ίσως δε θα πρεπε να κατακρίνουμε τόσο πολύ τη συγκεκριμένη μέθοδο, ορισμένες φορές ακολουθείται αναγκαστικώς γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Προσωπικά όταν την ακολούθησα είχα φτάσει στο τέρμα.

Και να ' μαι πάλι άϋπνη να σας γράφω..αλλά τόσο χαρούμενη γιατί πριν 2-3 μέρες το μωρό με κάνει "μα" (φιλάκι δηλ., κολάει τη μούρη του στη μούρη μου και κάνει ότι δίνει φιλάκι και γω η χαζομαμά λιώνω)..

[Alexia1985]

Πιστεύω πλέον ότι το βιβλίο είναι ένα φοβερό βοήθημα που λύνει τα όποια προβλήματα ύπνου, ή καλύτερα "μαθαίνει" στους μπόμπιρες να κοιμούνται. Με μια 1η ανάγνωση, φαίνεται κάπως βάρβαρο (γι' αυτό άλλωστε και ο ίδιος ο συγγραφέας συστήνει μία δεύτερη ανάγνωση, ώστε να γίνει πλήρως κατανοητό το μήνυμά του). Το οποίο (μήνυμα) δεν είναι, προς θεού, η εφαρμογή ενός βάρβαρου τρόπου ώστε να επιτευχθεί βίαια ο συνεχόμενος ύπνος. Νομίζω ότι ο συγγραφέας προσπαθεί να διδάξει ότι ο ύπνος είναι κάτι που μαθαίνεται. Και τα μικρούλια μας περιμένουν από κάπου να μάθουν. Εμείς είμαστε αυτοί που τα μαθαίνουμε να διαχωρίζουν τη μέρα με τη νύχτα, που τα μαθαίνουμε να τρώνε, πώς να παίζουν και οφείλουμε έτσι να τα μάθουμε και να κοιμούνται.

Σας τα λέω αυτά εγώ που δεν ήθελα να ακούσω για καμία μέθοδο κλπ. Αλλά που στο τέλος δεν άντεξα άλλο από τη σωματική και ψυχική κούραση και εφάρμοσα τις οδηγίες του βιβλίου και σώθηκα (έστω για λίγες μέρες). Εχω ένα μωρό πολύ απαιτητικό, που ξυπνούσε...μπορεί και ανά 10λεπτο. Είχα γίνει κομμάτια. Του βγάζω λοιπόν του συγγραφέα το καπέλο!

Θα σας πώ την προσωπική μου εμπειρία: όσο εύκολα έμαθε το μωρό να κοιμάται σερί, τόσο εύκολα το "ξαναχάσαμε"..και πάλι από την αρχή. Εκεί δεν ήμουν εγώ σταθερή, μπερδεύτηκε και το μωρό με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί πολύ το μωρό από μένα κια το θηλασμό (που για μένα είναι πολύ βασικό και σίγουρα στόχος μου είναι ο μακροχρόνιος θηλασμός). Όταν ξανάρχισα να τρέχω και να ανταποκρίνομαι στο κλάμα του μωρού, ως δια μαγείας το μωρό είναι πολύ γλυκό μαζί μου, θηλάζει όπως παλιά, κάθεται στην αγκαλιά μου κλπ. Αν τώρα δεν τα καταφέρω, σίγουρα θα δοκιμάσω τη μέθοδο ξανά, με απόλυτη σταθερότητα όμως. Κάποια στιγμή στο μέλλον, είμαι σίγουρη ότι θα το κάνω, απλά μπορεί να αργήσει. 'Άλλωστε θέλουμε και 2ο παιδάκι και λόγω συχνών θηλασμών, η περίοδος άφαντη.

Θέλω να πώ ότι όσες θηλάζουν ειδικά, καλό είναι να θηλάζουν απεριόριστα, αν φυσικά τα καταφέρνουν. Σαν 2η επιλογή/λύση υπάρχει και η μέθοδος με θεαματικά αποτελέσματα. Θεωρώ ότι όταν η μανούλα φτάσει στα όριά της, τότε πρέπει να ακολουθήσει την εναλλακτική (2η λύση).

Και ναι μεν πιστεύω ότι βιώνει το μωρό μια έντoνη κατάσταση κατά την εφαρμογή της μεθόδου, αλλά βρε κορίτσια, δε νομίζω να είναι τόσο τραγικές οι όποιες επιπτώσεις υπάρχουν (και αν υπάρχουν). Άλλωστε αν ήταν τόσο σοβαρά τα πράγματα, θεωρείται ότι το μωρό θα είχε παραιτηθεί τόσο εύκολα και θα παραδιδόταν "άνευ όρων" στη νέα κατάσταση που του επιβάλουν οι γονείς του? Γιατί το μωρό "μαθαίνει" να κοιμάται σερί πολύ γρήγορα, σχεδόν αμέσως..δε θα πρεπε να νατιδράει, να το "παλέψει" παραπάνω αν επρόκειτο για μία τόσο τραυματική κατάσταση? Δηλα΄δη όταν τα παιδιά πηγαίνουν παιδικό, που ουρλιάζουν όταν φεύγουν από την αγκαλιά της μαμάς, δεν είναι κάτι περόμοιο σε ό, τι αφορά στην ένταση και έκταση του κλάματος? Και κει όμως συνηθίζουν πολύ γρήγορα στη νέα πραγματικότητα.

Τα λέω αυτά εγώ που δεν τα κατάφερα με τη μέθοδο και με τον σερί ύπνο και επέλεξα εν τέλει να γυρίσω στο γνωστό "ξυπνάω ανά μισή ή 1 ώρα γιατί κλαίει το μωρό και το βαζω στο στήθος". Βέβαια μιλάω έχοντας περάσει και από τις δύο καταστάσεις. Θέλω να πω ότι ίσως δε θα πρεπε να κατακρίνουμε τόσο πολύ τη συγκεκριμένη μέθοδο, ορισμένες φορές ακολουθείται αναγκαστικώς γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Προσωπικά όταν την ακολούθησα είχα φτάσει στο τέρμα.

Και να ' μαι πάλι άϋπνη να σας γράφω..αλλά τόσο χαρούμενη γιατί πριν 2-3 μέρες το μωρό με κάνει "μα" (φιλάκι δηλ., κολάει τη μούρη του στη μούρη μου και κάνει ότι δίνει φιλάκι και γω η χαζομαμά λιώνω)..

Βρε Τσαρλι νομίζω οτι είσαι απο το ενα άκρο στο αλλο.. Μήπως να μην εδηνες καθε μια ωρα στηθος;; Εγω πλέον αν δεν παει 2 τουλάχιστον δεν δίνω και μετα αν ξανά ξυπνήσει σε μια ωρα,πράγμα σπάνιο πλέον,πάλι δεν δίνω....και εχουμε ηρεμήσει πολυ μπορω να πω!ξυπναμε 2 φορές μονο μια στις 2-3 και μια 5-6. Συνεργάστηκα πολυ με τον άντρα μου ,η αλήθεια ειναι...Ανταποκρίνομαι στο κλάμα του πάντα,τον κρατάω αγκαλιτσα και τον κουνάω ελαφρά,αν επιμένει πολυ φωνάζω τον άντρα μου,τον περνει λιγο εκείνος όπου συνήθως φωνάζει πιο δυνατά,τους αφήνω για 2 λεπτά,γυρνάω τον περνώ εγω και αυτο ηταν κοιμαται σαν πουλάκι σε 1 λεπτό.... Μάλιστα επειδή το εχει καταλάβει φτάνει μονο να φωνάξω " μπαμπά!!" Και Τσούπ πέφτει στον ώμο μου αμέσως ο πονηρούλης. Ειναι πιο εύκολο να δώσεις στηθος το καταλαβενω αλλα ίσως ετσι θα βαρεθεί να ξυπνάει συνεχεία γιατι θα πάρει μονο αγκαλια και παριγορια και οχι στηθος...Δοκίμασε το..

[Ελένη6]

Εγω πάντως το θεωρώ καλό βιβλίο! Επειδή έπιασε κατευθείαν στα παιδιά μου από τις πρώτες 3 με 4 μέρες, ποτέ δεν κλάψανε πάνω από ένα τέταρτο και πήγαινα συνεχώς και τους μιλούσα για να καταλάβουν ότι τα αγαπάω και δεν τα εγκαταλείπω, πρέπει να κοιμούνται καλά την νύχτα τα παιδιά, για να είναι ευδιάθετα και υγειεί ,την νύχτα εκκρίνεται η αυξητικη ορμόνη, πολύ συμαντική για την ανάπτυξη του παιδιού, εννοείται δεν το εφάρμοσα τους πρώτους μήνες και δεν το εφάρμοσα παράλληλα με θηλασμό!!

 

Φιλη Ανδρομαχη το θεωρεις καλο βιβλιο γιατι οπως λες επιασε στα παιδια σου στις πρωτες 3-4 μερες.

Τσαρλι εσυ καλη μου παλευεις εδω και 2 μηνες με τον υπνο του παιδιου και ακομα σπαραζει στο κλαμα.Η κουραση σου σιγουρα ειναι πολυ μεγαλη,αλλα νομιζω πως αυτο το μπρος-πισω που κανεις εχει τσακισει την ψυχολογια σου και κυριως του παιδιου σου.

Δεν εχω διαβασει ολα οσα εχεις γραψει τον τελευταιο καιρο,αλλα σιγουρα πρεπει να αλλαξεις καποια πραγματα.

Αρχικα νομιζω πως ειναι αρκετα μεγαλο το παιδακι σου για να κοιμαται τοσες φορες μεσα στη μερα,κανονικα θα επρεπε να κοιμαται μονο μεσημερι για ενα δυωρο περιπου.Επειτα θεωρω λαθος σου που τον αφηνεις να κοιμαται στις βολτες.Με το που αρχιζει να γλαρωνει θα επρεπε να τον σηκωνεις κατευθειαν απο το καροτσι και να του τραβας την προσοχη για να μην κοιμηθει.

Εχεις σκεφτει το ενδεχομενο το βραδυ να μην κοιμαται επειδη φοβαται?Ισως και αυτος να ειναι ο λογος που κοιμαται οταν πατε βολτα,νιωθει ασφαλεια επειδη ειναι παντα καποιος κοντα του και κοιμαται ανετος.

Απ'οτι καταλαβαινω απο αυτα που γραφεις θες πολυ να τον θηλαζεις.Δυστυχως ομως πιστευω πως εκει χανεις το παιχνιδι.Δεν καταλαβαινεις ποσο πινει και αν χορταινει,νομιζεις οτι ξυπναει επειδη πειναει,ανταποκρινεσαι στο κλαμα του δινοντας του στηθος-ενω μπορει απλα να θελει μια αγκαλια-και αυτο ηταν χαλαει ολο το προγραμμα.Τσαρλι μου εγω θα σου κανω μια προταση που ποτε δεν θα εκανα σε αλλη περιπτωση,αλλα στη δικη σου ισως να ειναι η μονη λυση.Μηπως να εκοβες το θηλασμο?Εχετε εδω και πολυ καιρο μπει στις στερεες,ειναι ελαχιστα τα ωφελη του θηλασμου πλεον και νομιζω πως πιο μεγαλη σημασια εχει ο υπνος σας τωρα που ειναι το βασικο προβλημα.Αν εδινες ξενο γαλα θα ηξερες ποσο εχει πιει,θα ηξερες πως ειναι χορτασμενος για βραδυ, και ακομα και να ξυπνουσε απλα θα τον παρηγορουσες με μια αγκαλια και λιγο νανουρισμα και οχι δινοντας στηθος,που νομιζω για πιπιλα το εχει πλεον.

[granazis]

Και το πρώιμο στρες? η τοξική ορμόνη κορτιζόλη? η αποδιοργανωμένη αντίδραση?η εμπιστοσύνη? η ευαισθησία? η προσδοκίες του? το εκτεταμένο του άγχος? η αίσθηση αμφιβολίας? αναξιοπιστίας? η μειωμένη αυτοπεποίθηση του? το κενό που νιώθει?

Ένα κείμενο που βασίζεται στην ελίτ της διεθνής βιβλιογραφίας της Ψυχολογίας.

Πριν αποφασίσετε να ξεκινήσετε τετοιες μεθόδους ενημερωθείτε και για την άλλη άποψη πατώντας στο λινκ παρακάτω.

 

τα αφήνουμε να κλαίνε προκαλώντας βλάβη στα παιδιά και στις σχέσεις τους σε βάθος χρόνου?

Απομακρυνθείτε από επιπόλαιες, μη επιστημονικές, αναχρονιστικές λογικές που μπορούν να βλάψουν το παιδί σας

Του Darcia Narvaez PhD

http://pediatros-thes.gr/for-parents/%CF%88%CF%85%CF%87%CE%BF%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%B1/%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82-%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B1/

 

 

.

[Μπεμπούλα10]

Μπορείς να διαφωνείς όσο θες με τη μέθοδό του, αλλά δεν μπορείς να τον ακυρώνεις ως επιστήμονα.

 

Δεν τον ακυρώνω εγώ ως επιστήμονα. Τα γραφόμενά του τον ακυρώνουν. Δεν μπορεί να μην ξέρει ότι το φυσιολογικό για τα μικρά του ανθρώπου και όλων των θηλαστικών είναι να κοιμούνται με τους γονείς τους και να ξυπνάνε τη νύχτα.

 

Τώρα αν αυτό είναι δύσκολο για τους γονείς να το δεχτούνε και αυτός γράφει ένα βιβλίο για να το αγοράσουν οι ταλαιπωρημένοι, ξενυχτισμένοι γονείς με την ελπίδα ότι θα βρουν λύση, αυτό είναι άλλη ιστορία.

 

Η επίκληση στην αυθεντία δεν λέει κάτι. Κάθε επιστήμονας μπορεί να βγει και να πει το μακρύ του και το κοντό του χωρίς τεκμηρίωση. Και δυστυχώς το κάνουν πολλοί. Ας μου βρει κάποιος τεκμηριωμένες δημοσιεύσεις, μελέτες, έρευνες που να λένε ότι η ηλικία των 6-7 μηνών αποτελεί όριο πέρα από το οποίο τα μικρά του ανθρώπου είναι ικανά να κοιμούνται μόνα τους και μάλιστα 12 ώρες σερί. :confused::confused::confused:

[Ελένη6]

http://pediatros-thes.gr/for-parents/%CF%88%CF%85%CF%87%CE%BF%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%B1/%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%82-%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B1/

 

 

.

 

Like:!::!:

[Μπεμπούλα10]

πρέπει να κοιμούνται καλά την νύχτα τα παιδιά, για να είναι ευδιάθετα και υγειεί ,την νύχτα εκκρίνεται η αυξητικη ορμόνη, πολύ συμαντική για την ανάπτυξη του παιδιού, εννοείται δεν το εφάρμοσα τους πρώτους μήνες και δεν το εφάρμοσα παράλληλα με θηλασμό!!

 

Ο συγγραφέας ξέχασε να αναφέρει μια ...ασήμαντη (κατ'αυτόν) λεπτομέρεια: ότι τα παιδιά είναι προγραμματισμένα να ξυπνάνε τη νύχτα από τη φύση τους για να τρέφονται και να τροφοδοτούν τον εγκέφαλό τους για την καλύτερη ανάπτυξή του-σύμφωνα με τη φύση και όχι κόντρα σ'αυτήν-και για να προστατευθούν από το Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου (τα ξυπνήματα προστατεύουν τα παιδιά από το να πέφτουν σε λήθαργο). Ο κοινός ύπνος με τους γονείς επίσης μειώνει τον κίνδυνο του ΣΑΒΘ.

 

 

Λεπτομέρειες ... :sad::sad:

[Ελένη6]

Ο συγγραφέας ξέχασε να αναφέρει μια ...ασήμαντη (κατ'αυτόν) λεπτομέρεια: ότι τα παιδιά είναι προγραμματισμένα να ξυπνάνε τη νύχτα από τη φύση τους για να τρέφονται και να τροφοδοτούν τον εγκέφαλό τους για την καλύτερη ανάπτυξή του-σύμφωνα με τη φύση και όχι κόντρα σ'αυτήν-και για να προστατευθούν από το Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου (τα ξυπνήματα προστατεύουν τα παιδιά από το να πέφτουν σε λήθαργο). Ο κοινός ύπνος με τους γονείς επίσης μειώνει τον κίνδυνο του ΣΑΒΘ.

 

 

Λεπτομέρειες ... :sad::sad:

 

Επισης like:!::!:

[Sofiade]

Ο συγγραφέας ξέχασε να αναφέρει μια ...ασήμαντη (κατ'αυτόν) λεπτομέρεια: ότι τα παιδιά είναι προγραμματισμένα να ξυπνάνε τη νύχτα από τη φύση τους για να τρέφονται και να τροφοδοτούν τον εγκέφαλό τους για την καλύτερη ανάπτυξή του-σύμφωνα με τη φύση και όχι κόντρα σ'αυτήν-και για να προστατευθούν από το Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου (τα ξυπνήματα προστατεύουν τα παιδιά από το να πέφτουν σε λήθαργο). Ο κοινός ύπνος με τους γονείς επίσης μειώνει τον κίνδυνο του ΣΑΒΘ.

Αυτά ποιος τα λέει, εκτός από εσένα; Και πού είναι η επιστημονική σου τεκμηρίωση; Πού είναι οι σπουδές σου, οι έρευνές σου και τα πορίσματά σου; Βάλτα μας να τα δούμε.

 

Αν τα παιδιά είναι προγραμματισμένα να ξυπνάνε νύχτα από τη φύση τους, είναι επίσης προγραμματισμένα να ζουν σε κοινόβιο και να φροντίζονται στα πλαίσια της ευρύτερης οικογένειας ή κοινωνίας. Δεν είναι προγραμματισμένα να έχουν μανούλες που δουλεύουν ή αν δεν δουλεύουν τα μεγαλώνουν χωρίς βοήθεια και μπαμπάδες που θέλουν τα βράδυα να ξεκουραστούν ανενόχλητοι. Αν ζούσαμε ακόμα σε μια "φυσική" κοινωνία, οι μανούλες δεν θα είχαν πρόβλημα να ξενυχτάνε τα βράδυα γιατί θα μπορούσαν να κοιμηθούν τη μέρα ή θα είχαν βοήθεια από τη μαμά τους, την πεθερά τους, τις αδερφές τους κλπ. Αν φτάνεις σε σημείο να μην μπορείς να σταθείς από την αϋπνία με κίνδυνο να σου πέσει το μωρό από τα χέρια (μαρτυρία που είχε αναφερθεί παλαιότερα στο φόρουμ) τότε μπορείς να ζητήσεις τα ρέστα από τη φύση που τα προγραμμάτισε λάθος - ή μπορείς να κάνεις κάτι για να μάθει το παιδί να κοιμάται.

[Μπεμπούλα10]

Προς Προβληματισμό...

 

"Ως προς τις “διάφορες μεθόδους” εκπαίδευσης ενός βρέφους στο μοναχικό ύπνο και τα “διάφορα βιβλία” που συχνά αναφέρουν πολλοί, είναι όλα το ίδιο, μόνο σε προσοδοφόρες για τους συγγραφείς τους παραλλαγές, και έχουν ως κοινή συνισταμένη το εξής: “Ελεγχόμενο κλάμα”.

 

Ανησυχία υπάρχει στην επιστημονική κοινότητα διεθνώς – και όχι μόνο στους “μαλακούς” γονείς που δε μπορούν να το εφαρμόσουν – για τους κινδύνους του “ελεγχόμενου κλάματος” στην ψυχούλα των βρεφών, αλλά και για το αμφιλεγόμενο έτσι κι αλλιώς μακροπρόθεσμο αποτέλεσμά του: Μωρά που “εκπαιδεύονται” στον μοναχικό ύπνο πρώιμα μπορεί αργότερα, μετά τα 2-3 πρώτα χρόνια της ζωής, να παλινδρομούν, να ξυπνούν, να εμφανίζουν διαταραχές ύπνου, φοβίες κλπ.

 

Εάν σας πουν ότι το μωρό σας πρέπει να πάρει ένα φάρμακο για το οποίο δεν έχει γίνει καμία έρευνα και δεν έχει φύλλο οδηγιών, θα το δίνατε; Κι όμως, το ελεγχόμενο κλάμα στη βρεφική ηλικία είναι μια παρέμβαση, όπως η χορήγηση φαρμάκου, πιθανά πολύ μεγαλύτερης σημασίας, χωρίς καμία επιστημονική στήριξη. Και αντί να ζητήσουμε φύλλο οδηγιών και επιστημονικές μελέτες που να υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια αυτής της παρέμβασης, ζητούμε από αυτούς που την αμφισβητούν να μας αποδείξουν ότι βλάπτει και δεν είναι αποτελεσματική. Αυτός που προτείνει κάτι χρειάζεται αποδείξεις, όχι εκείνος που δεν δέχεται την πρόταση.

 

Και βέβαια αποδείξεις όχι μόνο στο στενό πλαίσιο εάν το μωρό θα κοιμηθεί περισσότερο κατά τις επόμενες εβδομάδες, αλλά και για επίπεδα άγχους, ορμόνες άγχους, μακροπρόθεσμες συνέπειες στον υπνο μέχρι την ενήλικο ζωή, τυχόν συσχέτιση απώτερα με φοβίες, νευρώσεις κλπ. Μόνον τότε έχει δικαίωμα κάποιος να υποστηρίξει μια παρέμβαση που αφορά την ψυχή ενός μωρού."

 

http://pediatros-thes.gr/for-parents/ύπνος/εκπαίδευση-των-βρεφών-στον-ύπνο/

[Koalaki]

για να προστατευθούν από το Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου (τα ξυπνήματα προστατεύουν τα παιδιά από το να πέφτουν σε λήθαργο). Ο κοινός ύπνος με τους γονείς επίσης μειώνει τον κίνδυνο του ΣΑΒΘ.

 

Ο ληθαργος δεν αναφερεται πουθενα σαν πιθανη αιτια του συνδρομου (μιασ που τα ακριβη αιτια παραμενουν αγνωστα), ωστοσο ο κοινος υπνος με τους γονεις μπορει να λειτουργησει οντωσ σαν ασπιδα εναντια στο εν λογω συνδρομο για το πρωτο επικινδυνο ηλικιακα διαστημα.

[ziapan]

Tsarli πολύ καλά κανείς και θηλάζεις και συνέχισε. το παιδάκι σου όμως είναι αρκετά μεγάλο για να προσφέρεις στήθος όλη την ώρα. Το θεωρώ υπερβολή πλέον.το πρωινό και το βραδινό γάλα αρκεί. Αν κολλήσει καμία γρίπη τότε θήλαζε συχνότερα.

Ο συγγραφέας του βιβλίου έχει βασιστεί σε μακροχρόνια έρευνα στις διαταραχές του ύπνου και υπάρχει ανάλογο link παρακάτω. Γιατί από μια ηλικία και μετά ο διακεκομμενος ύπνος είναι διαταραχή. Τα παιδιά ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΡΟΜΠΌΤ ΓΙΑ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΈΝΑ ΑΠΌ ΜΌΝΑ ΤΟΥΣ. Το πρόγραμμα ρυθμίζεται συνάρτηση δυάδας μητέρας-παιδιού. ΤΟ ΣΑΒΘ δυστυχώς είναι τόσο αιφνίδιο που μπορεί να το έχεις το μωρό δίπλα και να μην πάρεις χαμπάρι. Αν σε αγχώνει τόσο πάρε μόνιτορ που να δείχνει τους παλμούς όσο κοιμάται. Ας μιλήσουμε μέσα σε λογικά πλαίσια γιατί οι ακραίες αντιλήψεις θα μας βγάλουν of topic