ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[LadyBi]

Βρε κοριτσια πραγματικα αυτο το πραγμα να "χτυπατε" τις μαμαδες που κοιμιζουν τα παιδια τους στο κρεβατι τους δεν το καταλαβαινω.. Πιστευετε πως ειναι ευχαριστο να κοιμαται μια μαμα ΟΛΟ το βραδυ γυρισμενη απο το ιδιο πλευρο σε σημειο να μουδιαζει ολοκληρη και να μην νιωθει χερια-ποδια, να παρακαλαει να μην βηξει ο συζυγος και το ξυπνησει, μην τριξει το κρεβατι.. Σας πληροφορω πως δεν ειναι καθολου ευχαριστο, ουτε το κανουμε για να καυχηθουμε πως ειμαστε οι δειθεν κουλ μαμαδες που τα αντεχουμε ολα γιατι "αλλη καμια δεν γεννησε μονο η Μαριω τον Γιαννη"! Απλα δεν γινεται αλλιως! Οταν ακουμπας το παιδι στην κουνια και ξεκιναει το κλαμα και δεν εχεις τη γενναιοτητα που εχει η Τσαρλι-και η καθε μαμα που το εχει καταφερει-να πεις θα το αφησω να κλαψει αλλα στο τελος θα τα καταφερω, απλα καταφευγεις στην λυση του να πεις πως μετα απο ΜΗΝΕΣ αυπνιας και εξαντλησης θα το παρω στο κρεβατι μηπως και καταφερω να κοιμηθω 2 ωρες σημερα. Τωρα αυτα περι ομφαλιου λωρου μονο σε κακιες με παραπεμπουν. Αφου δεν εχετε μια συμβουλη, κατι, να δωσετε σε αυτους που τη ζητουν γιατι μπαινετε στον κοπο να γραψετε, απλα για να κανετε ντορο;

 

. Κι εγω που τον κοιμιζω ξαφνικα στο κρεβατι μου μετα απο ...16 μηνες που δεν το εκανα, απο αναγκη ειναι. Αλλα παρακολουθω αυτο το φορουμ για να παρω ιδεες για το τι μπορω να κανω. Και μαλιστα εγω δεν ειχα ποτε σοβαρο προβλημα με τον υπνο του, και ηρθα προ εκπληξεως οταν ενα παιδακι που δεν ειχε προβλημα ξαφνικα ξυπναει καθε μιαμιση ωρα γιατι θελει ΞΑΦΝΙΚΑ να κοιμαται με τη μαμα.

Εγω δεν εχω αποψη περι του cosleeping, γιατι εμενα ποτε δεν ηρεμουσε μαζι μας. Με την παραμικρη κινηση ξυπνουσε, ενω στο κρεβατι του κοιμοταν τον υπνο του δικαιου. Αρα λοιπον δεν τεθηκε μεχρι τωρατετοιο θεμα. Κι επισης δεν ειμα υπερ καμιας υπερβολικης πρακτικης, του στυλ το κουβαλαω συνεχεια, κοιμαμαι μαζι του, θηλαζω 50 χρονια. Αλλα ουτε ειμαι υπερ του αστο να κλαψει εκτος απο κατι περιπτωσεις σαν της τσαρλι που της βγηκε η Παναγια.

[LadyBi]

Καλημέρα σας φίλες μου!! Ε, ναι, ξυπνάμε με κέφια! Και επίσης, έχουμε λιώσει το καρότσι στις βόλτες! Ντυνόμαστε καλά και βουρ!

Εφαρμόζουμε τη μέθοδο 12 βράδυα, πάμε περίφημα. Πλέον όχι μόνο δεν κλαίει όταν τον βάζω για ύπνο, αλλά εκεί που θηλάζει, και ενώ παλιότερα αποκοιμιόταν, σηκώνεται όρθιος, τρίβει μάτια και δείχνει ότι χόρτασε, ότι δε θέλει άλλο στήθος. Άρα τί θέλει? Το κρεβατάκια του! Και μόλις τον βάζω μέσα, κοιμάται αμέσως ή πατάει τον αγκαλίτσα-φωτεινούλη (μας έσωσε ο συγκεκριμένος) και αποκοιμιέται σαν άγγελος.

Να πώ όμως οτι δεν εφάρμοσα απόλυτα τη μέθοδο..μέσα στη νύχτα θα ξυπνήσει από 0 έως 1 φορά (μια φορά νομίζω 3). Επειδή όμως είμαι ξεκούραστη πλέον, τον βλέπω στην κάμερα στο δωμάτιό μου ότι ξύπνησε, πάω, τον ταϊζω και ξανά στο κρεβάτι και συνεχίζει. Αυτό το κάνω γιατί είμαι πλέον ξεκούραστη και μπορώ. Αν δω βέβαια ότι αυτή η κίνησή μου μπορεί να φέρειμ μιά γενική αναστάτωση ή κάποιο πισογύρισμα, θα το κόψω αμέσως και θα συνεχίσω με τη μέθοδο.

Το πρωί ξυπνά πλέον σταθερά στις 7 (στην αρχή έτυχε και . Μόνο μια μέρα ξύπνησε 6:30. Δεν έχω παράπονο! Ίσα ίσα, κάθε μέρα είναι σαν γιορτή!

Εφάρμοσα τη μέθοδο και 2 μεσημέρια. Το πρώτο ήταν ψιλοζόρικο, κοιμήθηκε εν τέλει μισή ώρα και μετά άλλη μία. Το δεύτερο πιο χαλαρά, κοιμήθηκε πάλι το ίδιο. Σήμερα είναι το 3ο μεσημέρι.

NewbieG να που τα ξαναλέμε! Συμφωνώ και γω ότι το παιδί πρέπει να μάθει να κοιμάται μόνο του, ώστε αν ξυπνήσει μέσα στο βράδυ να είναι έτοιμο να ξανακοιμηθεί μόνο του. Αυτή νομίζω είναι η λύση στο θέμα σας. Αν δηλ. κοιμάται στην αγκαλιά της μανούλας (που είναι τέλειο και μακάρι να μπορούσαμε να το κάνουμε όλες με τα παιδάκια μας), λογικό είναι ότι αν ξυπνήσει μέσα στη νύχτα θα αναζητά την αγκαλιά της μανούλας για να κοιμηθεί. Εγώ σώθηκα με τον αγκαλίτσα. Καμιά φορά βλέπω στην κάμερα ότι έχει ξυπνήσει και περιμένω να δω τί θα κάνει. Πηγαίνει, πιάνει τον αγκαλίτσα, τον πατάει, βγάζει φως το κεφάλι του αγκαλίτσα και ακούγονται νανουρίσματα, χαίρεται ο δικός μου, τον χαζεύει και αποκοιμιέται. Στο βιβλίο που διάβασα κράτησα ένα κομμάτι που μου φάνηκε πολύ όμορφο.Αναφέρει λοιπόν ότι πριν τον ύπνο, θα μπορούσαν οι γονείς και το παιδί να κάνουν μία ζωγραφιά και να του τη βάλουν στο κρεβατάκι του (δίπλα, πάνω, δεν έχει σημασία). Οπότε όταν πάμε το απιδί στο κρεβατάκι του, του λέμε ότι η μαμά και ο μπαμπάς σ' αγαπάνε πολύ, θα είνια εδώ για σένα, εσύ θα κοιμηθείς με τον αγκαλίτσα (ή όποιο άλλο αγαπημένο αρκουδάκι έχει το παιδί) καιμε τη ζωγραφιά. Όταν θα μεγαλώσει ο δικός μου θα το κάνουμε σίγουρα, θα έχει ένα "κομμάτι" μιας κοινής μας δραστηριότητας κοντά του, για τα παιδιά έχει πολύ μεγάλη σημασία. Θυμηθείτε τον εαυτό μας παιδί, πόσο πολύ μας συντρόφευε μία απλή ζωγραφιά.

Χωρίς να είμαι η πλέον αρμόδια για να συμβουλέψω για το συγκεκριμένο θέμα, μπορώ να πω με σιγουριά μόνο ότι τα παιδιά λατρεύουν τη ρουτίνα, το πρόγραμμα, την οργάνωση. ΕΓώ προσωπικά δεν είχα αποτέλεσμα με καμία μέθοδο, με κανέναν τρόπο. Έλιωνα στι κλάμα του μωρού και πεταγόμουν. Δυστυχώς όμως δεν κατάφερα τίποτα έτσι. Χρειάστηκε να φανώ δυνατή και συνεπής και ίσως σκληρή κάποιες φορές (ευτυχώς λίγες), απογοητεύτηκα στην αρχή, αλλά τώρα απολαμβάνω το αποτέλεσμα.

Σίγουρα όμως όλα τα παιδάκια δεν είναι ίδια, το ίδιο και ο τρόπος που ανταποκρίνεται το καθένα σε μια εκπαίδευση. Θα πω όμως με κάθε επιφύλαξη, ότι ο συγκεκριμένος τρόπος έχει εξαιρετικά αποτελέσματα.

 

Αυτο με το κουκλακι το σκεφτομουν κι εγω για το δικο μου προβλημα. Εμενα βεβαια για να ξανακοιμηθει θελει τα μαλλια μου, πολλες φορες τα ψαχνει και στο υπνο του. Ισως ενας αγκαλιτσας η ενα κουκλακι που θα διαλεξει μονος του μπορει να βοηθησει στο να ξανακοιμηθει στο κρεβατι του;

 

υγ παντως η εμεπιρια σου και ολων των υπολοιπων ειναι πολυ χρησιμη, με εχετε βοηθησει στο να βρω ιδεες για να μην κοιμαμαι για πολυ ακομη μαζι του. Το μονο που με προβληματιζει ειναι το οτι επειδη ξαφνικα το αρχισε αυτο, μηπως εχει καποια αναγκη, πχ απο το αγχος αποχωρισμου που βιωνει τωρα τελευταια ( οπως εω γραψει σε ενα θεμα που ανοιξα) Αρα λοιπον, προβληματιζομαι για το ποτε να αρχισω εκπαιδευση. Τωρα, η οταν χαλαρωσει λιγο;

Να σημειωσω οτι ειμαι μαζι του λογω ελλειψης εργασιας απο τη στιγμη που γεννηθηκε, αρα λοιπον δεν του λειπω και τοσο.

[LadyBi]

newbie σε νιωθω απιστευτα. Και υπολοιπες ειστε πολυ καλες. Θα ηθελα μονο, μια και βοηθατε, να μου πειτε μια γνωμη στην προηγουμενη αμφιβολια που εγραψα πιο κατω για το ποτε να τον κανω να κοιμηθει ξανα στο κρεβατι του.

Δεν εχει καιρο που το κοιμιζω μαζι μου, 1 μηνα μολις. Αρα να το κανω τωρα που ειναι νωρις, η να περιμενω να ξεκολλησει λιγο απο πανω μου γενικοτερα;

[tsarli]

newbie σε νιωθω απιστευτα. Και υπολοιπες ειστε πολυ καλες. Θα ηθελα μονο, μια και βοηθατε, να μου πειτε μια γνωμη στην προηγουμενη αμφιβολια που εγραψα πιο κατω για το ποτε να τον κανω να κοιμηθει ξανα στο κρεβατι του.

Δεν εχει καιρο που το κοιμιζω μαζι μου, 1 μηνα μολις. Αρα να το κανω τωρα που ειναι νωρις, η να περιμενω να ξεκολλησει λιγο απο πανω μου γενικοτερα;

 

Ίσως και πάλι να μην είμαι η καταλληλότερη για να απαντήσω, γιατί ήμουν "καμένη", ή καλύτερα "τσουρουφλισμένη". Πιστεύω πλέον ότι όσο πιο πολύ εδραιώνεται μία κατάσταση, τόσο πιο δύσκολο είναι νε βγεις από αυτήν. Δηλαδή ίσως να είναι καλύτερο να ξεκινήσεις σιγά σιγά να μαθαίνεις το παιδάκι σου να κοιμάται στο κρεβατάκι του, γιατί αν το αφήσεις πιθανότατα θα δυσκολευτείτε πολύ και οι δύο αργότερα. Μπορείς να ξεκινήσεις με ήπια τρόπο, μικρά μικρά βηματάκια, να του μιλήσεις, να του εξηγήσεις, να πείτε παραμυθάκια στο δωμάτιό του. Μπορεί το παιδί να σε εκπλήξει και να επιστρέψει χωρίς διαμαρτυρία στο κρεβάτι του.

Από την άλλη, αν δε σε ενοχλεί εσένα και απολαμβάνετε και οι δυο τον κοινό σας ύπνο, απλά συνεχίστε να το κάνετε. Άλλωστε αν έχεις την παραμικρή αμφιβολία ότι το παιδί για κάποιο λόγο είναι στρεσαρισμένο ή περνά κάποια φάση που θέλει την επαφή με τη μαμά, απλά άκουσε το ένστικτό σου.

Η αυστηρή μέθοδος του ελεγχόμενου κλάματος ενδείκνυται -κατά τη γνώμη μου- για δύσκολες περιπτώσεις. Και σίγουρα πριν καταλήξεις εκεί, καλό θα ήταν να δοκιμάσεις μια ήπια μετάβαση στο χώρο του.

Καλή επιτυχία!

[Koalaki]

Αυτο με το κουκλακι το σκεφτομουν κι εγω για το δικο μου προβλημα. Εμενα βεβαια για να ξανακοιμηθει θελει τα μαλλια μου, πολλες φορες τα ψαχνει και στο υπνο του. Ισως ενας αγκαλιτσας η ενα κουκλακι που θα διαλεξει μονος του μπορει να βοηθησει στο να ξανακοιμηθει στο κρεβατι του;

 

υγ παντως η εμεπιρια σου και ολων των υπολοιπων ειναι πολυ χρησιμη, με εχετε βοηθησει στο να βρω ιδεες για να μην κοιμαμαι για πολυ ακομη μαζι του. Το μονο που με προβληματιζει ειναι το οτι επειδη ξαφνικα το αρχισε αυτο, μηπως εχει καποια αναγκη, πχ απο το αγχος αποχωρισμου που βιωνει τωρα τελευταια ( οπως εω γραψει σε ενα θεμα που ανοιξα) Αρα λοιπον, προβληματιζομαι για το ποτε να αρχισω εκπαιδευση. Τωρα, η οταν χαλαρωσει λιγο;

Να σημειωσω οτι ειμαι μαζι του λογω ελλειψης εργασιας απο τη στιγμη που γεννηθηκε, αρα λοιπον δεν του λειπω και τοσο.

 

Δεν εχει σημασια αν εισαι απο τη γεννηση μαζι του. Καποια μωρακια ικανοποιουν-ολοκληρωνουν τις αναγκες τους για ασφαλεια, στοργη, μητρικο χαδι πολυ αργοτερα απο καποια αλλα, ειδικα οταν μεσολαβουν καποιες καταστασεις που εχουν αναταραξει την υπαρχουσα κατασταση (εργασια μαμας, αρρωστεια μωρου) κλπ...

Θα ηταν καλο λοιπον κατα τη γνωμη μου να τον αφησεις να "χορτασει" σε λογικα χρονικα πλαισια κατα μια εννοια αυτη του την αναγκη και μολις βρεις την καταλληλη ευκαιρια να τον ωθησεις εκει που θελεις και πρεπει πραγματικα να κοιμαται αντικαθιστωντας τον εαυτο σου ισως με ενα κουκλακι. Ετσι πιστευω θα ειναι πιο ομαλη η αλλαγη.

Καλη επιτυχια...!!!

[Little Monkey]

Αυτο με το κουκλακι το σκεφτομουν κι εγω για το δικο μου προβλημα. Εμενα βεβαια για να ξανακοιμηθει θελει τα μαλλια μου, πολλες φορες τα ψαχνει και στο υπνο του. Ισως ενας αγκαλιτσας η ενα κουκλακι που θα διαλεξει μονος του μπορει να βοηθησει στο να ξανακοιμηθει στο κρεβατι του;

Τα μαλλιά σου τα μυρίζει ή θέλει απλά να τα ακουμπάει; Αν θέλει να τα ακουμπάει, το κουκλάκι είναι καλή ιδέα. Εμείς έχουμε ένα πολύ μαλακό λαγουδάκι που το παίρνει μαζί του στο κρεβάτι και το χαϊδεύει μέχρι να κοιμηθεί. Πολλές φορές μέσα στη νύχτα που ξυπνάει και στριφογυρίζει τον βλέπω να ψάχνει με το χεράκι του να βρει το λαγουδάκι. Μόλις το ακουμπήσει και το χαϊδέψει, αποκοιμιέται πάλι.

[newbie G]

newbie σε νιωθω απιστευτα. Και υπολοιπες ειστε πολυ καλες. Θα ηθελα μονο, μια και βοηθατε, να μου πειτε μια γνωμη στην προηγουμενη αμφιβολια που εγραψα πιο κατω για το ποτε να τον κανω να κοιμηθει ξανα στο κρεβατι του.

Δεν εχει καιρο που το κοιμιζω μαζι μου, 1 μηνα μολις. Αρα να το κανω τωρα που ειναι νωρις, η να περιμενω να ξεκολλησει λιγο απο πανω μου γενικοτερα;

 

Θα συμφωνήσω με την tsarli στο ότι όσο καθυστερείς, τόσο παγιώνεται μια κατάσταση. Αλλά αν βλέπεις ότι το παιδί δεν είναι έτοιμο, ίσως να ζοριστείς περισσότερο. Για μένα σημαντικό είναι και το πότε είναι έτοιμη η μητέρα. Δλδ να ξεκινήσεις και να μην κάνεις πισωγύρισμα. Εγώ πχ έχω 3 μέρες να κοιμηθώ συνεχόμενα, αλλά λέω "μάνα κουράγιο, έρχονται οι διακοπές των Χριστουγέννων και θα ξεκουραστείς" Αν ήταν άλλη περίοδος, δεν θα το ξεκινούσα.

 

Για τα μαλλιά που λες... κι ο μικρός μου χαϊδεύει τα μαλλιά μου μερικές φορές. Προσπάθησε να καταλάβεις αν ζητά τη μυρωδιά ή την αφή τους. Αν είναι μυρωδιά, τρίψε το αρκουδάκι πάνω στα φρεσκολουσμένα μαλλιά σου (να το επαναλαμβάνεις τακτικά, γιατί φεύγει η μυρωδιά) Ή πλύνε το λόυτρινο με το σαμπουάν σου. Αν αναζητά την αφή των μαλλιών, μάθε του να χαϊδεύει τα δικά του μαλλάκια. Ο δικός μου παίζει με τις μπούκλες του όταν νυστάζει.

[LadyBi]

Σας ευχαριστω για την αμεση απαντηση, ισως να περιμενω λιγο, αλλα οχι τοσο πολυ ωστε να μεγαλωσει και να μη φευγει. Σιγουρα εγω ειμαι ετοιμη, δεδομενου οτι δεν εχω συνηθισει τον υπνο μαζι του σαν μια αναγκη δικη μου( αλλα δε με ενοχλει οταν κοιμαται, κοιμαται πολυ ησυχα). Εμενα με νοιαζει να κοιμαται καλα. Ισως η καλυτερη ιδεα ειναι να το παω λαου λαου, συνδυαζοντας τις αποψεις που μου ειπατε. Οσο για τα μαλλια μου, να τα πιανει θελει. Αρα λοιπον σε λιγο καιρο που πιστευω οτι ισως δω το γιο μου λιγο πιο ετοιμο, θα το κανω.

 

Και παλι ευχαριστω, θα παρακολουθω τις εξελιξειςψσας απο δω!

[Cωνσταντίνα]

Ο δικός μου παίζει με τις μπούκλες του όταν νυστάζει.

 

Μαναράκι μου.. Κάτι τέτοια γράφονται στο φόρουμ και μας κάνουν και βουρκώνουμε σαν χαζομαμάδες...

[mkcm]

Καταρχήν, να σας χαιρετήσω. Είμαι νέο μέλος, που όμως παρακολουθώ το φόρουμ εδώ και αρκετό καιρό (20 μήνες, δηλαδή απ' όταν γέννησα το κοριτσάκι μου).

Προσωπικά, συνιστώ το βιβλίo "Κοιμήσου παιδί moυ" ανεπιφύλακτα.

Η δική μου εμπειρία έχει ως εξής:

Το κοριτσάκι μας γενικά με το βραδυνό ύπνο δεν είχε αρχικά προβλήματα. Από ημερών είχαμε καθιερώσει τη ρουτίνα βιβλιαράκι, μπάνιο, γάλα, νάνι. Μάλιστα, από την αρχή, παρόλο που θηλάσαμε, κοιμόταν τη νύχτα σερί 5 - 6 ώρες.

Όσο, ωστόσο μεγάλωνε, άρχισε να ξυπνά τη νύχτα. Στην αρχή ήταν για την πιπίλα της, σηκωνόμασταν 7 - 8 φορές να της τη δώσουμε, πηγαίνοντας από την κραβατοκάμαρα στο παιδικό (τη βάλαμε στο δωμάτιό της από 3 μηνών, παρόλο που θηλάζαμε ακόμη).

Στη συνέχεια, εφόσον έβρισκε πλέον την πιπίλα μόνη της και την ξαναέβαζε στο στόμα, ξυπνούσε και αδυνατούσε να ξανακοιμηθεί εάν δεν την είχα αγκαλιά ή δεν της κρατούσα το χεράκι (τον μπαμπά της ούτε να τον δει τη νύχτα που ξυπνούσε), παρόλο που το βράδυ κοιμόταν από μόνη της, δηλαδή χωρίς κουνήματα, κράτημα χεριού, κλπ.

Κάποια στιγμή, συζητώντας το πρόβλημα με μια φίλη, μου σύστησε το βιβλίο (η μικρή ήταν ήδη 16 μηνών).

Η αλήθεια είναι ότι στη φάση αυτή έκανα μια απόπειρα να το δοκιμάσω, λύγισα, ωστόσο, από τα κλάμματά της μέσα σε μισό λεπτό.

Τα βραδυνά ξυπνήματα συνεχίζονταν. Και όχι μόνο αυτό, πλέον δεν την ξαναέπερνε ο ύπνος αν δεν κοιμόμασταν αγκαλιά στο καναπεδάκι που της έχω στο δωμάτιό της. Τι να την αφήνω να την πάρει ο ύπνος και να την ξαναβάλω στην κούνια, τι να μας πάρει ο ύπνος αγκαλίτσα και μετά από 1 ώρα να ξυπνάω και να επιχειρώ να τη βάλω στην κούνια. Τίποτα. Ξυπνούσε και έκανε σα να την ακουμπούσα πάνω σε καρφιά.

Αποτέλεσμα: να είμαστε την επόμενη μέρα, τόσο εκείνη, όσο κι εγώ με μείον 3 ώρες ύπνου. Καταλαβαίνετε, πως ήμουν αφού δουλεύω κιόλας και πως ήταν κι εκείνη, αφού πάει βρεφονηπιακό. Το απόγευμα καμία όρεξη για παιχνίδι και πολύ γκρίνια.

Αφού η ιστορία αυτή κράτησε 20 μέρες κι έτεινε να μονιμοποιηθεί, και μάλιστα την τελευταία νύχτα είχα και απίστευτα νεύρα από την αυπνία και της φώναξα (δεν το έχω ξανακάνει), αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία στο βιβλίο.

Λέω, στη διαδικασία του να πάει για ύπνο δεν είχαμε πρόβλημα. Πάντα, κάθε βράδυ στην κούνια της και μόνη.

Πρώτη νύχτα, ξυπνάει κατά τις 2, κλαίει, πάω στο δωμάτιό της την καθησυχάζω με βάση τις υποδείξεις του βιβλίου και φεύγω. Στη συνέχεια, με βάση και τους χρόνου που αναφέρονται συνεχίζω. (Το απόγευμα είχαμε κάνει τη σχετική κουβέντα που κοιμάται η μικρή, με ποιον (το αρκουδάκι της) και που η μαμά). Η αλήθεια είναι ότι δεν έκλαιγε γοερά, μιξόκλαιγε. Τις πρώτες φορές που πήγαινα την έβρισκα όρθια, τις υπόλοιπες ξαπλωμένη και σκεπασμένη. Αποκοιμιόταν για κανά 10λεπτό - τέταρτο, ξανάρχιζε την γκρίνια. Την πρώτη νύχτα μας πήρε 2,5 ώρες.

Τη δεύτερη μέρα πάλι πάει κανονικά για ύπνο, πάλι κατά τις 2 κλάμα, πάλι εγώ σύμφωνα με τους χρόνους. Μας πήρε στο ίδιο μοτίβο 1,5 ώρα.

Την τρίτη μέρα η αντίσταση άρχισε από τη στιγμή που την έβαλα για ύπνο (είχε πάρει χαμπάρι τι θα γίνει τη νύχτα). Κράτησε το πήγαινελα 20 λεπτά, αλλά τη νύχτα κοιμήθηκε μονορούφι.

Την τέταρτη μέρα, όπως και την τρίτη άρχισε η γκρίνια από τη στιγμή που την έβαλα για ύπνο. 15 λεπτά. Τη νύχτα κοιμάται μονορούφι.

Από την πέμπτη μέρα μέχρι και σήμερα κοιμάται κατευθείαν μόλις τη βάζω για ύπνο, μονορούφι μέχρι το πρωί.

Πραγματικά σας μιλάω, πλέον δεν κοιμάμαι από τις 9 το βράδυ (η μικρή ανέκαθεν από τις 8.15 έχει κοιμηθεί), αλλά αντέχω μέχρι τις 12. Να κάνω καμιά δουλειά, να δούμε με το σύζυγό μου καμιά ταινία, να κάνουμε τέλως πάντων ό,τι κάνουν τα ζευγάρια , χωρίς να είμαστε σα ζόμπι.

[smak]

Tsarli ολα εξακολουθουν να βαινουν καλως...?

[tsarli]

Πέρασε καιρός , τα νέα μας λοιπόν:

Tα βράδυα, μετά την εφαρμογή της μεθόδου, κοιμόταν σερί περίπου 10-11 ώρες. Κάποιο βράδυ που υπέφερε από τα δόντια, πήγα αρκετές φορές κοντά του και θήλασε και από τότε μα ςτα γύρισε ο κύριος..κοιμάται 8 με 8:30, ξυπνάει κατά τις 1, θηλάζει και ξαναξυπνάει κατά τις 6 και ξαναθηλάζει. Μετά ξυπνά μία και καλή κατά τις 7:15 με 7:45. Aλλά δεν με ενοχλούν καθόλου αυτά τα 2 ξυπνήματα, σιγά το πράγμα (μπροστά στις 20 και 30 φορές που ξυπνούσε, αυτό δεν είναι τίποτα) και γι' αυτό δεν επιδιώκω να τα κόψουμε κι όλας (αλλά όταν θελήσω και γω και το μωρό, πλέον ξέρω τον τρόπο). Κατά τα άλλα υπάρχουν φορές που θα ξυπνήσει κι ακόμη μια φορά, θα γκρινιάξει λίγα δευτερόλεπτα και θα ξανακοιμηθεί.

Στον πρωινό ύπνο (10-11). Δυστυχώς δεν μου κοιμάται, ενώ νυστάζει. Θα κοιμηθέι μόνο κανά τέταρτο ή το πολύ μισή ώρα. Με πολύ γκρίνια και κλάμα.

Στο μεσημεριανό ύπνο τα ίδια. Πρέπει να κοιμάται ανάμεσα στις 1-4. Συνήθως θα κοιμηθεί κανά μισάωρο εκεί κοντά στις 3, θα ξυπνήσει, θια καλίει, θα ξανακοιμηθεί κανά 10 λεπτο και πάλι τα ίδια.

Το βιβλίο μας έσωσε για τα βράδυα. Τώρα για τη μέρα, η αλήθεια είναι ότι και γω δεν τηρώ κατά γράμμα τους χρόνους που ορίζει το βιβλίο (είναι μεσημέρι και όλο κάτι τυχαίνει, γυρνά και ο μπαμπάς του από τη δουλειά, παίζουνε και το ψιλοχάνουμε). Αλλά νυστάζει τρελά. Απλά δεν κοιμάται.

Α, αν είμαστε όμως έξω με το καρότσι, ρίχνει υπνάρες (σε άστατες ώρες, γι' αυτό και το αποφεύγουμε πλέον τις ώρες που πρέπει να κοιμάτι στο κρεβάτι του).

Καλή χρονιά σε όλες τις άυπνες μανούλες, εύχομαι ο νέος χρόνος να φέρει πολύ πολύ ύπνο σε μα ςκαι τα παιδάκια μας (τί άλλο να ευχηθεί μια καμένη)?

[newbie G]

Εγώ πάντως εγκατέλειψα την προσπάθεια. Τις πρώτες μέρες των διακοπών των Χριστουγέννων μου ξυπνούσε στις 6 το πρωί όπως και πριν!!! Οπότε το βράδυ δεν μπήκα στη γνωστή διαδικασία, επειδή ήθελα να ξεκουραστώ κι εγώ και να φορτίσω μπαταρίες. Έτσι όταν ξυπνούσε κι ερχόταν στο κρεβάτι μας, τον κρατούσα και ξυπνούσαμε στις 8μιση-9 το πρωί και χορταίναμε κι οι τρεις μας ύπνο, γιατί κι ο άντρας μου είχε άδεια. Δεν το μετάνιωσα. Και μάλλον σκοπεύω να συνεχίσω με τον ίδιο τρόπο. Αναθεώρησα, κορίτσια. Το μωρό όταν δουλεύω το βλέπω από τις 5 το απόγευμα ως τις 9 που το βάζω να κοιμηθεί. Και το θεωρώ εξαιρετικά λίγο γιατί δεν ασχολούμαι και τις 4 ώρες μαζί του, αφού έχω και δουλειές και διάβασμα. Αυτός ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Θέλω να τον χαρώ όσο μπορώ. Και να χορτάσω κοινό ύπνο κι αγκαλιές. Κι έτσι θα κοιμάμαι μαζί του για όσο θέλει το παιδί. Θα τον βάζω στο κρεβάτι του να κοιμάται κι όταν ξυπνάει κι έρχεται στο δικό μου, θα συνεχίζουμε τον ύπνο μαζί. Από βδομάδα που ανοίγουν πάλι τα σχολεία θα ζοριστούμε λίγο να ξαναμπούμε σε πρόγραμμα, αλλά δε γίνεται αλλιώς.

 

Καλή χρονιά να έχουμε, με υγεία.

[ΑΝΝΑ24]

Εγώ πάντως εγκατέλειψα την προσπάθεια. Τις πρώτες μέρες των διακοπών των Χριστουγέννων μου ξυπνούσε στις 6 το πρωί όπως και πριν!!! Οπότε το βράδυ δεν μπήκα στη γνωστή διαδικασία, επειδή ήθελα να ξεκουραστώ κι εγώ και να φορτίσω μπαταρίες. Έτσι όταν ξυπνούσε κι ερχόταν στο κρεβάτι μας, τον κρατούσα και ξυπνούσαμε στις 8μιση-9 το πρωί και χορταίναμε κι οι τρεις μας ύπνο, γιατί κι ο άντρας μου είχε άδεια. Δεν το μετάνιωσα. Και μάλλον σκοπεύω να συνεχίσω με τον ίδιο τρόπο. Αναθεώρησα, κορίτσια. Το μωρό όταν δουλεύω το βλέπω από τις 5 το απόγευμα ως τις 9 που το βάζω να κοιμηθεί. Και το θεωρώ εξαιρετικά λίγο γιατί δεν ασχολούμαι και τις 4 ώρες μαζί του, αφού έχω και δουλειές και διάβασμα. Αυτός ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Θέλω να τον χαρώ όσο μπορώ. Και να χορτάσω κοινό ύπνο κι αγκαλιές. Κι έτσι θα κοιμάμαι μαζί του για όσο θέλει το παιδί. Θα τον βάζω στο κρεβάτι του να κοιμάται κι όταν ξυπνάει κι έρχεται στο δικό μου, θα συνεχίζουμε τον ύπνο μαζί. Από βδομάδα που ανοίγουν πάλι τα σχολεία θα ζοριστούμε λίγο να ξαναμπούμε σε πρόγραμμα, αλλά δε γίνεται αλλιώς.

 

Καλή χρονιά να έχουμε, με υγεία.

 

 

Η αλήθεια είναι ότι αυτό που λες το είχα σκεφτεί κι εγώ, ότι ίσως έτσι μπορώ να αποκαταστήσω λίγη από την επαφή που χάνουμε στη διάρκεια της ημέρας λόγω της δουλειάς. Νομίζω ότι το χρειαζόμασταν και οι δυο.

[ziapan]

Το εφήρμοσα πρίν από περίπου 2 μήνες(έχω αναφέρει παρακάτω το δράμα μου).οι πρώτες 3 ημέρες ήταν ουσιαστικά δύσκολες,αλλά τήρησα κατά γράμμα τους χρόνους.μετά άρχισε να το καταλαβαίνει από μόνη της.τώρα πιά τη βάζω για ύπνο στις 8:30(αφού θηλάσει) δεν ξυπνάει καθόλου μέσα στη νύχτα και σηκώνεται μια και καλή στις 8 το πρωι(θηλάζουμε).Αυτό που συνειδητοποιήσαμε με τον άντρα μου είναι πως αν δεν το πάρουμε πραγματικά απόφαση να το εφαρμόσουμε κατά λέξη,δεν θα πιάσει ποτέ η μέθοδος.όσο πιο σίγουροι είμαστε για το αποτέλεσμα άλλο τόσο θα έχει αποτέλεσμα.ακόμα και ο τόνος της φωνής παίζει ρόλο.τα μωρά καταλαβαίνουν τα πάντα.σωθηκα με τη μέθοδο και τη συστήνω ανεπιφύλακτα.

[Nefeli_13]

Δεν έχω προλάβει να διαβάσω όλες τις αναρτήσεις σας, αλλά θα ήθελα να καταθέσω τη δική μου εμπειρία, όχι για να πείσω καμία σας όσο για να δώσω δύναμη σε όσες μανούλες φοβούνται να δοκιμάσουν την "υπνική εκπαίδευση".

Ο μικρός μου μέχρι τις 40 μέρες κοιμόταν μέσα στη μέρα για 1-2 λεπτά κατά τη διάρκεια των ατελείωτων θηλασμών. Ο καθαρός του ύπνος ήταν 4 σερί ώρες το βράδυ και μετά άλλα δυο 2ωρα μέχρι το πρωί! Για να κοιμηθεί αυτές τις ελάχιστες ώρες τον θήλαζα μέχρι τελικής πτώσης, τον κρατούσα στην αγκαλιά μου για μισή ώρα ακόμα και μετά τον άφηνα στην κούνια με χειρουργικές κινήσεις, μουρμουρίζοντας προσευχές να μην ξυπνήσει... Μετά τις σαράντα μέρες ανακαλύψαμε ότι είχε γαστροοισοφαγική παλλινδρόμηση οπότε και εφαρμόσαμε ορισμένες συμβουλές που τελικά οδήγησαν σε ένα πιο ήρεμο μωράκι που επιτέλους κοιμόταν και μέσα στη μέρα!! Βέβαια ο "ύπνος" ήταν αποτέλεσμα υπερπροσπάθειας από τη μεριά μου... Τον έπαιρνα αγκαλιά, του κρατούσα την πιπίλα με το ένα χέρι και με το άλλο τον κουνούσα πάνω κάτω μέχρι να κοιμηθεί, πράγμα που μπορεί να γινόταν και μετά από μισή ώρα!! Μετά τον κρατούσα αγκαλιά για μισή ώρα ακόμα γιατί αν τον άφηνα στην κούνια νωρίτερα ξυπνούσε και φτου κι απ την αρχή!! Φυσικά μέσα στη μέρα δεν προλάβαινα να τον αφήσω στην κούνια γιατί μέχρι να περάσει η μια ώρα ξυπνούσε, οπότε ήμουν μόνιμα εγκλωβισμένη στον καναπέ είτε θηλάζοντας είτε έχοντας ένα μωρό να κοιμάται στην αγκαλιά μου!!!! Όταν έφτασε 3 μηνών και 7 κιλά, ένιωσα ότι είχα φτάσει στα όρια μου... Έψαξα στο ίντερνετ σε ελληνικά και ξένα sites, αγόρασα ένα βιβλίο, μίλησα με φίλες και γνωστές και μετά από δυο εβδομάδες κατέληξα σε ένα δικό μου τρόπο εκπαίδευσης στον ύπνο τον οποίο και ξεκίνησα να εφαρμόζω μια εβδομάδα πριν κλείσει τους 4 μήνες. Τότε αν θυμάμαι καλά θήλαζε 7 φορές και κοιμόταν 5-6 φορές τη μέρα, εκ των οποίων ο ένας ύπνος ήταν αργά το απόγευμα, οι 2 ήταν μέσα στη νύχτα και οι άλλοι τρεις μέσα στη μέρα. Το πιο δύσκολο για μένα είναι ότι η "εκπαίδευση" έπρεπε να γίνεται μόνο τη μέρα -οι ημερήσιοι ύπνοι θεωρούνται οι πιο δύσκολοι στην εκπαίδευση- και όχι τα σκ γιατί ο άντρας μου διαφωνούσε κάθετα με αυτή μου την απόφαση και κυρίως δε μπορούσε να ακούει το μωρό να κλαίει! Οι νυχτερινοί ύπνοι ήταν πανεύκολοι γιατί τον θήλαζα, ρευόταν, τον άφηνα μισοξυπνιο στην κούνια και κοιμόταν μετά από λίγο μόνος του. Ο βραδινός ύπνος ήταν λίγο πιο δύσκολος γιατί έπρεπε να διαχειριστώ και τον άντρα μου που στα 2 λεπτά κλάματος ήθελε να τον πάρουμε αγκαλιά!! Για τους ημερήσιους ύπνους δεν το συζητώ... Δράμα... Ήμουν και μόνη μου στο σπίτι, ο μικρός να σπαράζει στο κλάμα, να κλαίω κι εγώ μαζί του, να βγαίνω να τσιγάρο να ηρεμήσω, μετά να νιώθω τύψεις που καπνίζω ενώ θηλάζω... Τελικά το μαρτύριο κράτησε 8 μέρες και την 8η το βράδυ τον ακούμπησα στην κούνια και δεν ακούστηκε κιχ!! Από τότε όταν είναι η ώρα του ύπνου -έφτιαξε και το πρόγραμμά του μαζί με τον ύπνο!!- τον παίρνω αγκαλιά, του βάζω τον υπνόσακο, τον φιλάω και τον αφήνω στην κούνια του. Άλλες φορές γκρινιάζει, άλλες μιλάει μόνος του, μπορεί ακόμα και να κλάψει σπαρακτικά για λίγα λεπτά αλλά πάντα κοιμάται μόνος του! Επίσης, αν ξυπνήσει στο ενδιάμεσο του ύπνου, δεν σηκώνομαι να πάω να τον δω γιατί ξέρω ότι θα ξανακοιμηθεί. Το μόνο κακό είναι ότι έμαθε να πιπιλάει το δάχτυλό του και δεν ξέρω πώς θα το κόψουμε αυτό όταν έρθει η ώρα... Πάντως είναι στιγμές που μου λείπει που κούρνιαζε στην αγκαλιά μου και κοιμόταν... Γι' αυτό και μέσα στη μέρα αναπληρώνω τα φιλιά και της αγκαλιές που του στερώ με το να μην τον κοιμίζω στην αγκαλιά και νομίζω ότι έτσι είμαστε και οι δυο ευτυχισμένοι! Α, μην ξεχάσω και τον μπαμπά ο οποίος είναι πολύ περήφανος που τα καταφέραμε -ναι, κι ας έλεγε ότι είναι απάνθρωπο αυτό που κάνω...- και πολύ χαρούμενος που μπορεί επιτέλους να περνάει χρόνο με τη γυναίκα του!!

[Alexia1985]

Δεν αντέχω αλλο!!

Εχω ενα μωρο 9,5 μηνων που δεν αγαπάει τον υπνο ΚΑΘΟΛΟΥ!!!Μες την ημερα κοιμαται ελάχιστα μισή με μια ωρα το πολυ μετα απο πολύωρο θηλασμο που μπορει να διαρκέσει και 1.5 ωρα και μπορει και να μην κοιμηθεί τελικα,το βράδυ Θηλαζουμε μια ωρα στάνταρ και συνήθως κοιμαται...ξυπνάει ανα μιάμιση ωρα με δυο και τωρα 3 μερες ξυπνάει στις 6 και θελει να παίξει!!!δεν εχω βοήθεια και εχω κουραστεί...Ο εκνευρισμός μου ειναι εμφανής και αν παθω κατάθλιψη θα ειναι απο αυτο!!ημουν πάντα κατα της "εκπαίδευσης ύπνου" μάλιστα ειχα μιλήσει και με παιδοψυχολογο η οποία ήταν εντελώς αντίθετη...Εχτές το πρωι(στις 6) τον άφησα και έκλαιγε για 20 λεπτά γιατι πολυ απλα ειχα θυμωσει μαζι του ...σήμερα ολη μερα ειναι πολυ πιο νευρικος,κλαίει με το παραμικρό,δεν θελει κανέναν παρα μονο εμενα,το βράδυ κοιμήθηκε τωρα γύρω στις 11:shock:,στο τέλος θύμωσα πάλι, βγήκα απο το δωμάτιο και εκείνος άρχισε να ΟΥΡΛΙΖΕΙ ..λες και τον εσφαζες!!!!πηγε ο άντρας μου και τελικα κοιμήθηκε στην αγκαλια του μετα απο 10 λεπτά....Εχω μετανιώσει πολυ που τον άφησα γιατι τωρα θα πάρει βδομαδες για να μου ξαναποκτήσει εμπιστοσύνη...απο την άλλη δεν αντέχω αλλο να μην κοιμαται με τίποτα!!! Ανησυχώ κι ολας μήπως του μείνει κανένα κουσούρι και δεν θα κοιμαται καλα και στην ενήλικη ζωή του;;τι να κάνω είμαι σε απόγνωση;

[tsarli]

Το έχω ξαναδηλώσει ότι ενώ δεν καταδεχόμουν καν να ακούσω για την όποια εκπαίδευση ύπνου και προτιμούσα να κοιμάμαι με το μωρό με όποιο τίμημα, πλέον ευχαριστώ αυτόν τον άνθρωπο που έγραψε το "κοιμήσου παιδί μου". Δυστυχώς όμως δεν παραμείναμε σταθεροί στο πρόγραμμά μας και άλλαξαν πολλά. Έχω όμως να το λέω ότι στην αρχή που τηρήσαμε τις συμβουλές του συγγραφέα, το μωρό κοιμόταν σερί 11 ώρες. Φταίει όμως εκείνη η άτιμη νύχτα που το μωρό ξαφνικά γκρίνιαζε και μεις σκεφτήκαμε ότι "έλα μωρέ, αφού έχει μάθει πλέον να κοιμάται συνεχόμενα και είμαστε πλέον όλοι καλά (γλυτώσαμε το τρελοκομέιο και τα φάρμακα), ας πάω να το θηλάσω να ηρεμήσει" και πήγα αρκετές φορές εκείνη τη νύχτα.. Και από τότε έχουμε πάλι προβλήματα, όχι βέβαια όπως παλιά, αλλά π.χ. χθες ξύπνησε στις 12 το βράδυ και μετά στις 2 και ξανακοιμήθηκε στις 4. Και μετά πάλι στις 6 και πάει λέγοντας..και σε όλη τη διάρκεια της ημέρας γκρίνιαζε αφάνταστα. Όσο για μένα και για το σύζυγο, τα νεύρα και η έλλειψη ύπνου μας οδήγησαν σε φωνές και σε μία πολύ άσχημη μέρα.

Συμπέρασμα: η μέθοδος πρέπει να ακολουθείται κατά γράμμα για πολύ καιρό, μέχρι να πούμε με σιγουριά ότι έχει πλέον εδραιωθεί η κατάσταση του ύπνου.

Alexia1985, αν διαβάσεις τα μηνύματά μου πριν εφαρμόσω τη μέθοδο (πλήρης απογοήτευση/νεύρα/κατάθλιψη/απόγνωση) και τα μηνύματά μου μετά (χαρά, τραγούδια στο σπίτι, βόλτες με το καρότσι..εμ, κοιμόμασταν επιτέλους, πώς να μην ήμασταν μέσα στη τρελή χαρά όταν ξυπνούσαμε), θα καταλάβεις ότι υπάρχει σωτηρία, μην το βάζεις κάτω.

Όσο για μας, όπως έμαθε θα ξαναμάθει, πολύ απλά! Καλά, για τη μέρα κοιμάται λίγο και με πολύ ζόρι, δεν το συζητώ.

Το μόνο πάντως που έχει μάθει σίγουρα είναι να κοιμάται το βράδυ χωρίς να διαμαρτύρεται. Μόλις πάει 7 με 7¨30 αρχίζει να ψιλογκρινιάζει, ξεκινάμε τη ρουτίνα και κατά τις 8 με 8 και κάτι κοιμάται αμέσως.

Πέρα από το πισωγύρισμά μας, μόνο θετικά έχω να πω για το βιβλίο, με όποιο τρόπο κι αν το εφαρμόσει κανείς, κατά γράμμα ή προσαρμοσμένο στις δικές του συνήθειες και ανάγκες.

[Nefeli_13]

Αλεξία είναι απολύτως φυσιολογικο να είσαι εκνευρισμένη γιατί η κούραση ειναι πολύ κακός σύμβουλος... Μη νομίζεις ότι το παιδάκι σου είναι πιο χαρούμενο ή πιο ξεκούραστο από σένα, αφού δεν κοιμάται ούτε εκείνος όσο θα ήθελε! Εγώ θα σου πρότεινα να σκεφτείς σοβαρά να δοκιμάσεις την εκπαίδευση ύπνου! Τουλάχιστον έτσι, θα κλαίει μεν αλλά με τον καιρό θα καταλάβει για ποιο λόγο τον αφήνεις να κλαίει και ότι πρέπει να βρει ένα τρόπο να ηρεμεί μόνος του. Μπορεί οι παιδοψυχολόγοι να έχουν δίκιο από τη δική τους μεριά, αλλά ένα μωράκι δε μεγαλώνει μόνο του, χρειάζεται μια ήρεμη και χαρούμενη μανούλα δίπλα του! Αν μπεις τελικά σε αυτή τη διαδικασία και κάνεις υπομονή λίγες μέρες, θα δεις ότι θα βελτιωθεί πολύ η σχέση σας αφού θα είστε και οι δυο ξεκούραστοι και χαρούμενοι!! Επίσης, όσο πιο μικρός είναι τόσο πιο εύκολα θα τον εκπαιδεύσεις! Κάτι άλλο, θηλάζει επί μιάμιση ώρα και τη νύχτα ξυπνάει κάθε 1,5 ώρα για να φάει; Μήπως βαρυστομαχιάζει τελικά και δεν κοιμάται γιατί υποφέρει; Ο δικός μου τουλάχιστον έτσι έκανε τις πρώτες 40 μέρες, μέχρι που κατάλαβα ότι το κλάμα του δεν ήταν πείνας, το αντίθετο μάλιστα!! Αν έχει οποιοδήποτε πρόβλημα ή ευαισθησία που σχετίζεται με το φαγητό (δυσπεψία, γοπ κλπ.) θα πρέπει πρώτα να λύσετε αυτό και θα λυθεί και το θέμα του ύπνου πολύ πιο εύκολα!

[Alexia1985]

Κορίτσια μάλλον δεν θα μπορέσω να το κάνω γιατι παμε για κοινοδοντες απ΄οτι μυριζομαι...ίσως αργότερα αν δεν βρεθώ σε κανά "Δαφνη" τελικα...

Τσαρλι παρακολουθώ απο καιρό την ιστορία σου( απο το Ημερολόγιο μιας αυπνης μαμάς) και ηθελα να σε ρωτήσω κάποια πράγματα μιας εχεις κι εσυ ενα παιδάκι "υψηλών αναγκών". Έγραψες κάποια στιγμή ίσως την δεύτερη μερα της μεθόδου οτι το παιδι δεν σε ήθελε και έγινε πολυ νευρικό κ.τ.λ.Εχω διαβάσει κάπου οτι μπορει να σπάσει ο δεσμός μητέρας-παιδιού..; Αυτό πόσες μερες κράτησε; Άλλαξε η μεταξύ σας σχέση; Απλα ρωτάω για να ξέρω τι με περιμένει...

Επίσης επειδή δεν εχω το βιβλίο αλλα εχω καταλάβει οτι απλα μεγαλώνεις τον χρονο ανταπόκρισης και του λες οτι η Μαμα ειναι εδώ κ.τ.λ....αν δεν σταματήσει να κλαίει και δεν σε ακούει τι κανείς; Τον σηκώνεις; Και αν δεν πρόλαβες να τον αφήσεις και κλαίει τι κανείς;

[tsarli]

Κορίτσια μάλλον δεν θα μπορέσω να το κάνω γιατι παμε για κοινοδοντες απ΄οτι μυριζομαι...ίσως αργότερα αν δεν βρεθώ σε κανά "Δαφνη" τελικα...

Τσαρλι παρακολουθώ απο καιρό την ιστορία σου( απο το Ημερολόγιο μιας αυπνης μαμάς) και ηθελα να σε ρωτήσω κάποια πράγματα μιας εχεις κι εσυ ενα παιδάκι "υψηλών αναγκών". Έγραψες κάποια στιγμή ίσως την δεύτερη μερα της μεθόδου οτι το παιδι δεν σε ήθελε και έγινε πολυ νευρικό κ.τ.λ.Εχω διαβάσει κάπου οτι μπορει να σπάσει ο δεσμός μητέρας-παιδιού..; Αυτό πόσες μερες κράτησε; Άλλαξε η μεταξύ σας σχέση; Απλα ρωτάω για να ξέρω τι με περιμένει...

Επίσης επειδή δεν εχω το βιβλίο αλλα εχω καταλάβει οτι απλα μεγαλώνεις τον χρονο ανταπόκρισης και του λες οτι η Μαμα ειναι εδώ κ.τ.λ....αν δεν σταματήσει να κλαίει και δεν σε ακούει τι κανείς; Τον σηκώνεις; Και αν δεν πρόλαβες να τον αφήσεις και κλαίει τι κανείς;

 

Στην αρχή η αλήθεια είναι ότι ήταν νευρικός, αλλά πώς να μην είναι όταν έχει συνηθίσει μία κατασταση (να κοιμάται μαζί μου στο κρεβάτι) και ξαφνικά αλλάζουν όλα? Είχα προσέξει ότι ήταν πιο απόμακρος για λίγες μέρες. Βέβαια, εκ των υστέρων που τα βλέπω πιο καθαρά και αντικειμενικά, νομίζω, ή μάλλον είμαι σίγουρη (μιλώντας πάντα για μένα) ότι το "θέμα" το είχα εγώ. Εγώ δεν μπορούσα να αποδεχτώ ότι θα κοιμόμαστε χώρια. Έτσι βγήκαν δικές μου ανασφάλειες του τύπου δε με θέλει, δε θηλάζει πολύ κλπ. Ο θηλασμός δεν είναι κριτήριο τελικά για το αν το παιδί "απομακρύνεται" από τη μαμά. Σε μας τουλάχιστον, όταν έχουμε δόντια, μπορεί να μη φάει και να μη θηλάσει καθόλου. Όταν πάλι έχουμε πάλι δόντια, μπορεί να θηλάζει συνέχεια και να μην τρώει καθόλου. Όταν και πάλι μας απασχολούν τα δόντια, μπορεί μόνο να ροκανίζει φρουτάκια γιατί τον ανακουφίζουν. Άλλες φορές πάλι υπάρχουν μέρες που θηλάζει μόνο από το ένα στήθος. Γενικά θέλω να πώ ότι η συμπεριφορά και οι συνήθειες του παιδιύ αλλάζουν συνέχεια, αλλά δευ ευθύνεται γι' αυτές τις αλλαγές καθαρά και μόνο η αλλαγή στη διαδικασία του ύπνου.

Πάντως μετά από τις πρώτες μέρες που ομολογουμένως ήταν πολύ δύσκολα, τα πράγματα έστρωσαν και κοιμηθήκαμε όλοι πολύ! Και το χαρήκαμε και διασκεδάζαμε κατά τη διάρκεια της μέρας, πηγαίναμε βόλτες, παίζαμε, βάζαμε τραγουδάκια..και όλα αυτά γιατί δεν υπήρχαν νεύρα και κούραση.

Όσο για το αν με θέλει..ναι, ναι, τρέχει από πίσω μου η ουρίτσα μου, δεν μπορώ ούτε στο μπάνιο να πάω! Απλά νιώθω ότι έχει "ανεξαρτητοποιηθεί" κάπως. Βέβαια αυτό συμβαίνει γιατί μπουσουλάει και μισοπερπατάει, οπότε όταν τον φωνάζω να έρθει για αγκαλίτσα και τον κυνηγάω, αυτός προτιμά να τρέξει μέχρι το τντουλάπι και να το ανοίξει (τρελή μανία το ντουλάπι). Και βλέποντας (έχω κάμερα στο δωμάτιό του και τον παρακολουθώ) πόσο ήρεμα κοιμάται συνεχόμενα, δεν μετανιώνω καθόλου για την απόφασή μου να κοιμόμαστε πλέον χώρια.

Τώρα είμαστε στη φάση που ξαναστρώνουμε το πρόγραμμα. Τα δόντια, για μένα τουλάχιστον που είδα και απόειδα με αυτά τα καταραμένα δόντια, δεν έχουν καμία σχέση με τη μέθοδο. Ταλαιπωρούμαστε από τα δόντια από 3 μηνών. Ε, στους 6 μήνες ξεκίνησε το πανηγύρι και από τότε δεν έχουμε δει άσπρη μέρα. Όταν ξεκινήσαμε τη μέθοδο βγαίναν οι τραπεζίτες. Ένα πράγμα δεν έχω καταλάβει..πώς μέχρι τότε με ξυπνούσε 40 φορές το βράδυ, τον έβαζα στήθος και έλεγα "το καημένο, πονάει μωρέ" και ξαφνικά, μέσα σε 3 μέρες περίπου από την εφαρμογή της μεθόδου κοιμόταν σερί 11 ώρες. Μάγια του κάναμε δηλαδη? Το ίδιο συνέβη και με το θηλασμό. Θήλαζε το βράδυ όσες φορές ήθελε και ξαφνικά, μετά τη μέθοδο, το έκοψε. Πλέον πιστεύω ότι εγώ είχα ανασφάλεια του τύπου "μήπως πεινάει" και θήλαζα μέσα στο βράδυ με το παραμικρό κιχ που θα έκανε το μωρό. Και εννοείται ότι ένα μωρό αν πεινάσει θα ξυπνήσει και θα σου το δείξει. Για να πηγαίενι σερί 10-11 ώρες, ε, μάλλον γίνεται και δεν είναι παράλογο. Το σφάλμα είναι δικό μας, που με το παραμικρό τον έπαιρνα αγκαλιά και στήθος.

Σχετικά με τη μέθοδο τώρα, ο χρόνος (π.χ. τα 3 λεπτά) τρέχει μόνο αν αρχίσει να κλαίει.Αν σταματήσει να κλαίει μέσα στα 3 λεπτά, δεν μπαίνεις. Ξαναρχίζεις να μετράς από τη στιγμή που θα ξανακλάψει (αν κλάψει). Αν θες μπορώ να σου στείλω αναλυτικά π.μ.

[Nefeli_13]

Κορίτσια μάλλον δεν θα μπορέσω να το κάνω γιατι παμε για κοινοδοντες απ΄οτι μυριζομαι...

 

Αν είναι στη φάση που βγάζει δοντάκια καλύτερα να το καθυστερήσεις γιατί μπορεί το κλάμα να είναι από πόνο και να μη σχετίζεται με την εκπαίδευση ύπνου, με αποτέλεσμα να κλαίει όλο και περισσότερο και να μη μπορεί να καταλάβει γιατί το αγνοείς!

[Alexia1985]

Στην αρχή η αλήθεια είναι ότι ήταν νευρικός, αλλά πώς να μην είναι όταν έχει συνηθίσει μία κατασταση (να κοιμάται μαζί μου στο κρεβάτι) και ξαφνικά αλλάζουν όλα? Είχα προσέξει ότι ήταν πιο απόμακρος για λίγες μέρες. Βέβαια, εκ των υστέρων που τα βλέπω πιο καθαρά και αντικειμενικά, νομίζω, ή μάλλον είμαι σίγουρη (μιλώντας πάντα για μένα) ότι το "θέμα" το είχα εγώ. Εγώ δεν μπορούσα να αποδεχτώ ότι θα κοιμόμαστε χώρια. Έτσι βγήκαν δικές μου ανασφάλειες του τύπου δε με θέλει, δε θηλάζει πολύ κλπ. Ο θηλασμός δεν είναι κριτήριο τελικά για το αν το παιδί "απομακρύνεται" από τη μαμά. Σε μας τουλάχιστον, όταν έχουμε δόντια, μπορεί να μη φάει και να μη θηλάσει καθόλου. Όταν πάλι έχουμε πάλι δόντια, μπορεί να θηλάζει συνέχεια και να μην τρώει καθόλου. Όταν και πάλι μας απασχολούν τα δόντια, μπορεί μόνο να ροκανίζει φρουτάκια γιατί τον ανακουφίζουν. Άλλες φορές πάλι υπάρχουν μέρες που θηλάζει μόνο από το ένα στήθος. Γενικά θέλω να πώ ότι η συμπεριφορά και οι συνήθειες του παιδιύ αλλάζουν συνέχεια, αλλά δευ ευθύνεται γι' αυτές τις αλλαγές καθαρά και μόνο η αλλαγή στη διαδικασία του ύπνου.

Πάντως μετά από τις πρώτες μέρες που ομολογουμένως ήταν πολύ δύσκολα, τα πράγματα έστρωσαν και κοιμηθήκαμε όλοι πολύ! Και το χαρήκαμε και διασκεδάζαμε κατά τη διάρκεια της μέρας, πηγαίναμε βόλτες, παίζαμε, βάζαμε τραγουδάκια..και όλα αυτά γιατί δεν υπήρχαν νεύρα και κούραση.

Όσο για το αν με θέλει..ναι, ναι, τρέχει από πίσω μου η ουρίτσα μου, δεν μπορώ ούτε στο μπάνιο να πάω! Απλά νιώθω ότι έχει "ανεξαρτητοποιηθεί" κάπως. Βέβαια αυτό συμβαίνει γιατί μπουσουλάει και μισοπερπατάει, οπότε όταν τον φωνάζω να έρθει για αγκαλίτσα και τον κυνηγάω, αυτός προτιμά να τρέξει μέχρι το τντουλάπι και να το ανοίξει (τρελή μανία το ντουλάπι). Και βλέποντας (έχω κάμερα στο δωμάτιό του και τον παρακολουθώ) πόσο ήρεμα κοιμάται συνεχόμενα, δεν μετανιώνω καθόλου για την απόφασή μου να κοιμόμαστε πλέον χώρια.

Τώρα είμαστε στη φάση που ξαναστρώνουμε το πρόγραμμα. Τα δόντια, για μένα τουλάχιστον που είδα και απόειδα με αυτά τα καταραμένα δόντια, δεν έχουν καμία σχέση με τη μέθοδο. Ταλαιπωρούμαστε από τα δόντια από 3 μηνών. Ε, στους 6 μήνες ξεκίνησε το πανηγύρι και από τότε δεν έχουμε δει άσπρη μέρα. Όταν ξεκινήσαμε τη μέθοδο βγαίναν οι τραπεζίτες. Ένα πράγμα δεν έχω καταλάβει..πώς μέχρι τότε με ξυπνούσε 40 φορές το βράδυ, τον έβαζα στήθος και έλεγα "το καημένο, πονάει μωρέ" και ξαφνικά, μέσα σε 3 μέρες περίπου από την εφαρμογή της μεθόδου κοιμόταν σερί 11 ώρες. Μάγια του κάναμε δηλαδη? Το ίδιο συνέβη και με το θηλασμό. Θήλαζε το βράδυ όσες φορές ήθελε και ξαφνικά, μετά τη μέθοδο, το έκοψε. Πλέον πιστεύω ότι εγώ είχα ανασφάλεια του τύπου "μήπως πεινάει" και θήλαζα μέσα στο βράδυ με το παραμικρό κιχ που θα έκανε το μωρό. Και εννοείται ότι ένα μωρό αν πεινάσει θα ξυπνήσει και θα σου το δείξει. Για να πηγαίενι σερί 10-11 ώρες, ε, μάλλον γίνεται και δεν είναι παράλογο. Το σφάλμα είναι δικό μας, που με το παραμικρό τον έπαιρνα αγκαλιά και στήθος.

Σχετικά με τη μέθοδο τώρα, ο χρόνος (π.χ. τα 3 λεπτά) τρέχει μόνο αν αρχίσει να κλαίει.Αν σταματήσει να κλαίει μέσα στα 3 λεπτά, δεν μπαίνεις. Ξαναρχίζεις να μετράς από τη στιγμή που θα ξανακλάψει (αν κλάψει). Αν θες μπορώ να σου στείλω αναλυτικά π.μ.

Ναι σε παρακαλώ αν βρεις χρονο θα τα ηθελα λιγο πιο αναλυτικά την μέθοδο.χαιρομαι παρα πολυ παντως που ηρεμησατε και απολαμβάνετε την καθε μερα!! Ελπίζω να τα καταφέρουμε κι εμεις....αν βρω την δύναμη..Ευχαριστω!!

[Nefeli_13]

Το σφάλμα είναι δικό μας, που με το παραμικρό τον έπαιρνα αγκαλιά και στήθος.

 

Το ίδιο διαπίστωσα κι εγώ!! Κάπου διάβασα ότι άρχισες να τον ξαναταϊζεις τη νύχτα; Πώς κι έτσι; Ρωτάω γιατί ο δικός μου είναι λίγες μέρες τώρα που ξυπνάει στις 12.30, στις 2, στις 3.30 και τον αφήνω να ξανακοιμηθεί -δεν του παίρνει πάνω από 5 λεπτά- αλλά μου περνάνε σκέψεις από το μυαλό τύπου "μήπως πεινάει"...

[tsarli]

Το ίδιο διαπίστωσα κι εγώ!! Κάπου διάβασα ότι άρχισες να τον ξαναταϊζεις τη νύχτα; Πώς κι έτσι; Ρωτάω γιατί ο δικός μου είναι λίγες μέρες τώρα που ξυπνάει στις 12.30, στις 2, στις 3.30 και τον αφήνω να ξανακοιμηθεί -δεν του παίρνει πάνω από 5 λεπτά- αλλά μου περνάνε σκέψεις από το μυαλό τύπου "μήπως πεινάει"...

 

Ναι, εκεί που κοιμ'οταν σερί 11 ώρες περίπου, ξαφνικά ένα βράδυ ξύπνησε κατά τις 12 και έκλαιγε. Επειδή δεν το είχε ξανακάνει από τότε που ξεκινήσαμε τη μέθοδο, σκέφτηκα ότι αν μπω και θηλάσει δε θαεπηρεάσει την όλη κατάσταση, αφού πλέον κοιμόταν σερί και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Το ίδιο βράδυ ξαναξύπνησε, ξαναπήγα..και ξαναξύπνησε και ξαναπήγα..και μας πήρε το πρωί. Μόλις διαπίστωσε την 1η φορά ότι πάω, αυτό ήταν, το χάσαμε το παιχνίδι. Και δεν πιστεύω πλέον ότι ξυπνάνε από πείνα (ειδικά στην ηλικία του δικού μου), αφού με τη μέθοδο μια χαρά κοιμόταν και δε νύσταζε ούτε δίψαγε. Απλά μπαίνοντας σε ένα πρόγραμμα το μωρό φαντάζομαι συντονίζει τις ανάγκες και τις επιθυμίες του. Πίνει ίσως παραπάνω γαλατάκι τη μέρα και έτσι δεν το' χει ανάγκη το βράδυ. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όσο κοιμόταν σερί, κατά τη διάρκεια της μέρας θήλαζε πίνοντας πολύ ικανοποιητικές ποσότητες. Όταν όμως ξυπνούσε τα βράδυα (όπως και τώρα τελευταία), έχω την αίσθηση ότι έπινε πάρα πολύ, ενώ τη μέρα "κορόϊδευε" (έπινε τζουρίτσες).

Χθες κοιμήθηκε κλασικά στις 8 και τέταρτο, τον θήλασα στις 12 και ξαναξύπνησε κατά τις 6 και έκλαιγε. ΕΦάρμοσα τη μέθοδο και τους χρόνους και μια χαρά ξανακοιμήθηκε και σηκώθηκε μία και καλή 7 και τέταρτο. Κανονικά πρέπει να κόψω και το θηλασμό των 12 για να επανέλθουμε στον συνεχόμενο ύπνο.