ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[tsarli]

Πάρα πολύ σωστά !

 

Τσάρλι, μιας και το παιδί έφτιαξε τον βραδινό του ύπνο, μήπως να μην "πιεστείτε" άμεσα και με τον πρωινό;

Ίσως θα μπορούσες τα πρωινά να το κοιμίζεις στο στήθος ή στο ριλάξ ή ακόμα στο καρότσι (εννοώ να έχεις το καρότσι μέσα στο σπίτι και να το κάνεις έτσι 1-2 βόλτες).

Το λέω γιατί συχνά είναι εντελώς διαφορετικές οι συνήθειες ύπνου πρωινού και βραδινού. Και αυτό μπορούμε να το παρατηρήσουμε και σε ενήλικες. Π.χ. Η αδερφή μου, από βρέφος έως και τώρα, το μεσημέρι κοιμάται μόνο στον καναπέ. Της είναι αδιανόητο να ξαπλώσει "μεσημεριάτικα" στο κρεβάτι...

 

H εύκολη λύση είναι να τον βάλω στο καρότσι να κοιμηθεί ή στο στήθος. Υποτίθεται όμως ότι βάσει του βιβλίου πρέπει να κοιμάται με τον ίδιο τρόπο, όπως το βράδυ.

Βέβαια τώρα που είδαμε ότι αρνείται να κοιμηθεί τη μέρα, ο άντρας μου απηυδισμένος (ίσως τελικά η "εκαπίδευση" σε κουράζει πάρα πολύ ψυχολογικά) σκέφτεται ότι πρέπει να ακολουθήσουμε άλλο δρόμο..

[Eleniagglia]

Τσαρλι μου δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να απολογεισαι σε ενα δημοσιο φορουμ σε καθε αγνωστο για τις επιλογες σου. Δεν ειναι διαγωνισμος μητροτητας το φορουμ, δεν σου λεει κανεις οτι για να παρεις το πρωτο βραβειο πρεπει να λιποθυμησεις απο κουραση και εν πασει περιπτωσει ειναι πολυ βαρετο και μιζερο να καθεται να γραφει ο καθενας ποσο υπεφερε να μετρησουμε τους πονους μας να δουμε ποιος τον εχει πιο μεγαλο

 

Ειλικρινα αυτη η νοοτροπια που σημειωση υπαρχει πολυ στην Ελλαδα της κλαψας και να δουμε ποιος υπεφερε παραπανω εμενα μου τη δινει. Τι μ ενδιαφερει τι κανει ο καθενας και τι ενδιαφερει τον καθενα τι κανω εγω!! Δηλαδη αν φτασεις να χτυπησεις το μωρο χανοντας τον ελεγχο η' αν λιποθυμησεις με το μωρο στα χερια θα ναι καλυτερα? Θα εχεις αποδειξει πλεον οτι εφτασες στα ορια σου? Γιατι να υποφερεις δεν καταλαβαινω εχει καπου ενδειξη οτι πρεπει να μαστε αυτοκαταστροφικες για να γινουμε μητερες?

αυτο το "θελεις τη βολη σου" το θεωρω αν μη τι αλλο κατινιστικο σαν statement..Ναι θελω να απολαμβανω τη ζωη μου ενοχλω κανενα? Θελω να μεγαλωνω το παιδακι μου χωρις να νιωθω οτι τραβαω σταυρο μαρτυριου. Εχω τραβηξει κ αλλα ζορια στη ζωη μου δε θα καταξιωθω μεσα απο τον πονο της μανας. Εγω οικογενεια κανω για να ειμαι ευτυχισμενη, οχι για να ειμαι δυστυχισμενη. Το παιδι μου θα ναι ευτυχισμενο αν εγω ειμαι ευτυχισμενη! Ακομα και στους γονεις σου να τον αφηνες για 2 ωρες να πας κομμωτηριο, η' να ψωνισεις κατι αυτο τι σημαινει? Οτι δεν τον αγαπας? Γιατι ?

Τεινω να πιστεψω οτι οι ενθερμες υποστηρικτριες του attachment parenting εχουν υποφερει τοσο πολυ που θελουν και οι αλλοι να παθουν το ιδιο δε βρισκω αλλη εξηγηση. Η' ισως δεν εχουν καταλαβει οτι attachment δε σημαινει να σαι κολημμενος σα σιαμαιος με τον αλλο, αναφερεται στην ψυχικη εγγυτητα και επικοινωνια με το παιδι σου. Δε σημαινει οτι μεταφραζεται 100% σε σωματικη εγγυτητα.. Δε σημαινει οτι η κοπελα που παει στη δουλεια της 8 ωρες τη μερα το αγαπαει λιγοτερο...Τεσπα μην ξεφυγω...Συνεχισε την προσπαθεια σου, ισως παρε κατι αλλο να του τραβηξεις το ενδιαφερον ενα αλλο κουκλακι να μην το χει μανια Ειναι λογικο να αντιδραει ετσι γιατι αλλαζουν οι συνηθειες του αλλα τα παιδια προσαρμοζονται καλυτερα απο εμας τους ενηλικες. Σε λιγο καιρο θα κοιμαται και το μεσημερι και θα σου ελεγα να προσπαθησεις να κανετε οσο το δυνατο πιο "δραστηρια" πραγματα μες στη μερα ωστε να απασχολειται και να κουραζεται, αν κουραστει πολυ ποσο ν αντεξει πριν γλαρωσει

[tsarli]

Και για να κλείσω, ναι, συμφωνώ, όλες κάνουνε παιδιά και τα μεγαλώνουν, σιγά, πώς κάνω έτσι λες και είμαι η μόνη που τραβάω ζόρι? Ε, μπορεί τελικά εγώ να μην αντέχω τόσο, να μην μπορώ να διαχειριστώ την κατάσταση, να είμαι λιπόψυχος άνθρωπος! Παίζει κι αυτό το σενάριο, έτσι?Δεν είμαστε όλες ίδιες.

 

Τσαρλι οπως δεν ειμαστε ολες ιδιες, οπως λες εσυ, ετσι δεν ειναι ιδια και ολα τα παιδια. Οποτε πως γινεται να προσπαθεις να του εφαρμοσεις την ιδια μεθοδο που χρησιμοποιουν αλλες μητερες για διαφορετικα παιδια; Εσυ παντα ξερεις καλυτερα, αλλα ενα παιδι που κλαιει τοσο πολυ οπως λες, και που μεσα στη μερα εχει απλανες βλεμμα ειναι ευτυχισμενο; Πιστευω οτι προσπαθεις με πολυ αποτομο τροπο να του αλλαξεις συνηθειες οπου εχει εδω και 1 χρονο, και αυτο μονο αγχος και ανασφαλεια μπορει να επιφερει.

Τωρα οσο αφορα τα υπολοιπα, δεν θεωρω οτι κανει κανεις θυσια οταν δεν "παρκαρει" ,οπως ειπες, το παιδι του στους παππουδες του. Το παιδι ειναι δικο σου, εσυ πρεπει να το μεγαλωσεις με τα δεδομενα της εποχης σου και οχι με τις απαρχαιωμενες αντιληψεις των γιαγιαδων. Αλλο να το κρατανε για λιγο μεσα στη μερα και αλλο να το μεγαλωνουν. Επισης ποιος ειπε οτι ολες εμεις που διαφωνουμε με την εκαστοτε μεθοδο ημασταν οι "τυχερες" μαμαδες που ειχαμε και βοηθεια και συμπαρασταση και απ'ολα..; Οι γονεις μου ειναι συνταξιουχοι και η πεθερα μου επισης, καθως επισης μενουν οι μεν απο κατω μας και οι δε πολυ κοντα μας. Ωστοσο το παιδι μου το μεγαλωνω μονη μου και στους παππουδες παμε ως επισκεπτες.. Επισης οταν γεννησα βγηκα απο το Νοσοκομειο με μαστιτιδα την οποια παλεψα μοναχη μου και με πολυ κοπο και πονο καταφερα να ξεπερασω και να θηλασω αποκλειστικα χωρις συμπληρωμα το παιδι μου. Ο αντρας μου δουλευε για εμας 15 ωρες μεσα στη μερα και εννοειται πως δεν ειχα την απαιτηση να κραταει και το μωρο οταν γυρνουσε κουρασμενος. Και αν νομιζεις γλυκια μου οτι το παιδακι σου ειναι το μοναδικο "δυσκολο" μωρο, το δικο μου το αγγελουδι απο νεογεννητο δεν καθοταν ουτε σε καροτσι, ουτε σε relax, ουτε σε κουνια πουθενα! Με το που το ακουμπουσα εκλαιγε γοερα, δεν μπορουσα να παω πουθενα. Το ειχα 24ωρες το 24ωρο αγκαλια, εχω μαγειρεψει με το μωρο, εχω κανει μπανιο με το μωρο, μεχρι και τουαλετα εχω παει με το μωρο. Και εννοειται οτι δεν επαιρνε πιπιλα και θηλαζε καθε 15 λεπτα στην αρχη και δεν κοιμοταν ουτε για αστειο τη νυχτα. Δεν κοιμομουν ουτε 2 ωρες μεσα στη μερα για τεσσερις μηνες. Τι εκανα για ολα αυτα; Τον ακουμπουσα στο καροτσι του καθε μερα μιλωντας του γλυκα, με το που εκλαιγε τον επαιρνα αγκαλια αμεσως, μετα απο λιγο τον ξανα ακουμπουσα και το εκανα αυτο συνεχεια κατα τη διαρκεια της ημερας. Παρατηρησα πως επειδη εβλεπε πως ανταποκρινομουν σε καθε του κλαμα δεν απογοητευοταν και καθε μερα εμενε για μερικα δευτερολεπτα παραπανω στο καροτσι. Το αποτελεσμα; Μετα απο τεσσερις μηνες επιμονης και τεραστιας υπομονης καταφερα να κατσει για 15 λεπτα στο καροτσι του χωρις να εχει κλαψει ουτε μια φορα. Τωρα πια καθεται σαν αγγελουδι οταν παμε βολτα. Και παλι δεν θεωρω οτι εχω κανει και τιποτα το σπουδαιο..[/quote

 

Μάλιστα.. κάποιοι που κατέκτησαν το Έβερεστ, μπορεί να γυρίσουν να πουν "έλα μωρέ, τί έκανα, σιγά, πώς κάνετε έτσι"?. Και άλλοι που κατάφεραν κούτσα κούτσα να ανέβουν μια μεγάλη ανηφόρα στο δρόμο ξεμεσιάστηκαν, τους βγήκε η μέση και θεώρησαν ότι έκαναν άθλο. Το δικό τους άθλο.

Προφανώς δεν υπάρχει μόνο ο super-man, αλλά και η super-woman. Kαι μάλιστα όχι μία, αλλά πολλές. Ε, και κάπου εκεί έξω υπάρχουν και οι "φοράδες"(η αφεντιά μου) που οι ανίκανες, δεν μπορούν να μεγαλώσουν το παιδί τους..

Ε, όχι, δεν μπορώ να το μεγαλώσω, γιατί πολύ απλά νόμιζα ότι αν τον είχα συνέχεια αγκαλιά και ό, τι άλλο ήθελε, όλα θα ήταν καλά. Ωραίο ανέκδοτο αυτό με το καρότσι και τα γλυκόλογα..ένα χρόνο μέλι στάζει το στόμα μας, 1 χρόνο πάμε από το κακό στο χειρότερο. πλέον μιλάω σαν τον χειρότερο "νταλικιέρη". Πρόσεξα ότι το αποκαλείς "αγγελούδι". Εμείς μπορεί να το λέμε, αλλά δεν το εννοούμε. Θα μου πεις "κακοί" γονείς. Ε, στείλε και την πρόνοια να μας μαζέψει. Θύμησέ μου να σου στείλω και τον δικό μου μπόμπιρα για 1 βδομάδα, για να δεις τί πάει να πεί ταλιμπάν. Όσο για μωρά, τυγχάνει να έχω φίλες που έχουν μωράκια συνομήλικα. Κι όμως είναι πιο ήσυχα από τον δικό μου. Και οι ίδιες οι φίλες μου μου το λένε, γιατί το χουν δει με τα μάτια τους. Βέβαια αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, η μαμά μου μου λέει ότι τους "βασάνισα", ότι ήμουν πολύ ζωηρή και ότι για 3 χρόνια "γκάριζα" και δεν κοιμόμουν. Όταν μου τα λέει αυτά η μαμά μου, αλλάζει το πρόσωπό της, σαν να έχει μια αγανάκτηση και μια κούραση και νιώθω τόσο άσχημα γιατί τώρα καταλαβαίνω πόσο θα υπέφεραν. Ε, δε θέλω λοιπόν το ίδιο να βλέπει και το δικό μου παιδί μετά από χρονια στο πρόσωπό μου.

[tsarli]

δεν θεωρω οτι κανει κανεις θυσια οταν δεν "παρκαρει" ,οπως ειπες, το παιδι του στους παππουδες του. Το παιδι ειναι δικο σου, εσυ πρεπει να το μεγαλωσεις

Θυσία δεν είναι, αλλά σίγουρα είναι η πιο δύσκολη επιλογή. Όταν έχεις τη δυνατότητα να το αφήνεις όποτε θες και εσύ προτιμάς να το κρατάς για να ζεις την κάθε στιγμή μαζί του, είναι μεγάλη υπόθεση. Ενα πολύ μεγάλο ποσοστό θα επέλεγε να το αφήνει και να ξεσκάει ή να πίνει ένα καφέ ή να περιποιείται..είναι καθαρά θέμα επιλογής και οι επιλογές μας μας προσδιορίζουν. Όπως με τιμάει το γεγονός ότι προσπαθώ με νύχια και με δόντια να είμαι πάντα δίπλα του και να μην το αφήνω σε παπουδογιαγιάδες, αντίστοιχα δεν με τιμάει που "λωλάθηκα" και μπούχτησα και αποφάσισα να χρησιμοποιήσω "τακτικές" και "μεθόδους" για να στρώσω ένα παιδί.

Ίσως τελικά το σωστό να είναι κάπου εκεί στη μέση..όταν σου προσφέρεται βοήθεια (και γω είχα τη συγκεκριμένη βοήθεια, 2-3 μήνες περίπου και σπαστά), να τη δέχεσαι, για να μην ψάχνεις μετά λύσεις σε βιβλία..

[Eleniagglia]

Εγω ρε Τσαρλι παλι θα πω το εξης...Σιγα το κατορθωμα...(στα 15 λεπτα στο καροτσι αναφερομαι). Δλδ συγνωμη οοοολη αυτη η φασαρια γινεται επειδη καταφεραμε ενα μωρο να κατσει ΣΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ που το παει βολτα και αλλα μωρα πετανε τη σκουφια τους για 15 λεπτα? Ενταξει τοτε αφου εσυ εχεις καταφερει να τον εχεις να κοιμαται 15 λεπτα στο κρεββατι του εχεις παει κ εχεις ερθει απο την Ανταρκτικη τουλαχιστον...

Τι θα πει ανταποκρινομαι στο κλαμμα του? Θα πει οποτε κανει "κιχ" το σηκωνω? Ετσι απλα του επιβεβαιωνεις την αντιληψη οτι μπορει να το κανει ξανα κ ξανα και οτι δε χρειαζεται ποτε να κατσει σε κανενα καροτσι, ποτε να κοιμηθει σε κανενα κρεββατι, και γενικα θα τον σηκωνεις παντα στα χερια οποτε γουσταρει...και να ειχε το μωρο τοσο πολυπλοκη σκεψη που να θεωρει οτι αν δεν ανταποκριθεις αμεσως τον εχεις εγκαταλειψει να πω ΟΚ. Το παιδι αντιδραει σ ενα ερεθισμα απλα και παγιωνει μια συνηθεια! Αν θελεις εσυ να εισαι μερος αυτης της συνηθειας και να τον βοηθησεις να μην ξεκουραστει ποτε σωστα ΟΚ πασο.

[tsarli]

Ειλικρινα αυτη η νοοτροπια που σημειωση υπαρχει πολυ στην Ελλαδα της κλαψας και να δουμε ποιος υπεφερε παραπανω εμενα μου τη δινει. Τι μ ενδιαφερει τι κανει ο καθενας και τι ενδιαφερει τον καθενα τι κανω εγω!! Δηλαδη αν φτασεις να χτυπησεις το μωρο χανοντας τον ελεγχο η' αν λιποθυμησεις με το μωρο στα χερια θα ναι καλυτερα? Θα εχεις αποδειξει πλεον οτι εφτασες στα ορια σου? Γιατι να υποφερεις δεν καταλαβαινω εχει καπου ενδειξη οτι πρεπει να μαστε αυτοκαταστροφικες για να γινουμε μητερες?

αυτο το "θελεις τη βολη σου" το θεωρω αν μη τι αλλο κατινιστικο σαν statement..Ναι θελω να απολαμβανω τη ζωη μου ενοχλω κανενα? Θελω να μεγαλωνω το παιδακι μου χωρις να νιωθω οτι τραβαω σταυρο μαρτυριου. Εχω τραβηξει κ αλλα ζορια στη ζωη μου δε θα καταξιωθω μεσα απο τον πονο της μανας. Εγω οικογενεια κανω για να ειμαι ευτυχισμενη, οχι για να ειμαι δυστυχισμενη. Το παιδι μου θα ναι ευτυχισμενο αν εγω ειμαι ευτυχισμενη! Ακομα και στους γονεις σου να τον αφηνες για 2 ωρες να πας κομμωτηριο, η' να ψωνισεις κατι αυτο τι σημαινει? Οτι δεν τον αγαπας? Γιατι ?

Τεινω να πιστεψω οτι οι ενθερμες υποστηρικτριες του attachment parenting εχουν υποφερει τοσο πολυ που θελουν και οι αλλοι να παθουν το ιδιο δε βρισκω αλλη εξηγηση. Η' ισως δεν εχουν καταλαβει οτι attachment δε σημαινει να σαι κολημμενος σα σιαμαιος με τον αλλο, αναφερεται στην ψυχικη εγγυτητα και επικοινωνια με το παιδι σου. Δε σημαινει οτι μεταφραζεται 100% σε σωματικη εγγυτητα.. Δε σημαινει οτι η κοπελα που παει στη δουλεια της 8 ωρες τη μερα το αγαπαει λιγοτερο...Τεσπα μην ξεφυγω...Συνεχισε την προσπαθεια σου, ισως παρε κατι αλλο να του τραβηξεις το ενδιαφερον ενα αλλο κουκλακι να μην το χει μανια Ειναι λογικο να αντιδραει ετσι γιατι αλλαζουν οι συνηθειες του αλλα τα παιδια προσαρμοζονται καλυτερα απο εμας τους ενηλικες. Σε λιγο καιρο θα κοιμαται και το μεσημερι και θα σου ελεγα να προσπαθησεις να κανετε οσο το δυνατο πιο "δραστηρια" πραγματα μες στη μερα ωστε να απασχολειται και να κουραζεται, αν κουραστει πολυ ποσο ν αντεξει πριν γλαρωσει

 

Πόσο μα πόσο δίκιο έχεις..μόλις χθες, πέρασε από το μυαλό μου η ιδέα για 2ο παιδί, κάποια στιγμή στο μέλλον. Χάρηκα τόσο πολύ που κοιμήθηκε. Και μόλις σήμερα, μετά από 3 προσπάθειες για ύπνο μέσα στη μέρα, εξαντλημένη και κουρασμένη ψυχολογικά (ο πόνος του να ακούς το παιδί σου να σπαράζει δεν συγκρίνεται με τίποτα), ένα έχω να πώ..δεύερο παιδί??? Ούτε για πλάκα!! Άλλωστε ένα δεύτερο παιδί προϋποθέτει μία ευτυχισμένη οικογένεια..μόνο αυτό δεν είμαστε. Είμαστε πολλά, αλλά μόνο ευτυχισμένοι δεν είμαστε. Ο σύζυγος μου λέει ότι δε θέλει πλέον να γυρνάει στο σπίτι (ευτυχώς γυρνάει αμέσως)! Εγώ ώρες ώρες σκέφτομαι να φύγω, οριστικά, να πάρω τα βουνά, να πάω σε μοναστήρι..έρχονται τα γενέθλια του μικρού και είμαστε σαν να' χουμε πένθος. Δε λέω, 4 μέρες κοιμάται βράδυ. Εμείς δεν κοιμόμαστε λόγω του ότι συνηθίσαμε το ξενύχτι (εγώ δηλαδή) και λόγω άγχους (είναι το παιδί καλά)? Και τελικά τον θηλάζω 2 φορές στον ύπνο του (12-4). Και ξέρετε τί νιώθω? Ότι τώρα μου βγαίνει όλη η κούραση μαζεμένη, ο άντρας μου που βλέπει ότι αρχίζω να μην ανταποκρίνομαι και συμμετέχει αναγκαστικά! Την πάτησε κι αυτός δηλαδή!

[novak]

Παρακολουθώντας καιρό το τόπικ, πραγματικά τείνει ώρες-ώρες να καταλήγει σε διαγωνισμό απηυδισμένων μανάδων εναντίον οσιομαρτυρικών μανάδων.

 

Tsarli, διόρθωσέ με αν κάνω λάθος, νομίζω ότι το παιδάκι σου είναι λίγο μικρό για να αποκτήσει σταθερές συνήθειες ύπνου (περίπου 1 έτους)...Εντάξει, μπορεί ορισμένα παιδάκια να είναι πιο "εκπαιδεύσιμα" σε αυτήν την ηλικία, αλλά κατά κανόνα θα έλεγα ότι είναι λίγο νωρίς...Και μπορεί το εν λόγω βιβλίο να λέει από 6 μηνών, αλλά αυτό αφορά ένα μέσο όρο (και μάλλον πολύ υποτιμημένο από τη δική μου εμπειρία).

 

Από την άλλη, κατανοώ ότι έχεις φτάσει στα όριά σου και αναζητάς επειγόντως λύση. Αυτό είναι απόλυτα ανθρώπινο και σεβαστό.

 

Έχω βρεθεί στη θέση σου, με πολύ απαιτητικό μωράκι, όλη μέρα κι όλη νύχτα αγκαλιά και στήθος, που εξελίχθηκε σε πολύ ζωηρό παιδάκι-ταλιμπάν-σίφουνα...Προσωπικά, όποτε με κατέβαλε ή ακόμα όταν με καταβάλλει η εξάντληση, σωματική ή ψυχολογική, έχω πάντα σαν πρώτο βήμα το να προσπαθήσω να βρώ μια διέξοδο, λίγο χρόνο να 'απομακρυνθώ' (κυριολεκτικά) και να ανασυνταχθώ: πχ. προτιμούσα να τον αφήσω για λίγες ώρες ή για 1 βράδυ στη γιαγιά του, ώστε να ηρεμήσω, να κοιμηθώ, και εν συνεχεία να μπορώ να αντιμετωπίσω καλύτερα την κατάσταση. Και όχι, το να αξιοποιώ λελογισμένα τη βοήθεια που μπορώ να έχω, πχ. ένα βράδυ το τρίμηνο, δε σημαίνει ότι μου μεγαλώνει άλλος το παιδί...Αντίθετα, το να πιέζομαι να αντιμετωπίσω μια πολύ δύσκολη κατάσταση ενώ είμαι οριακά, είναι μια οσιομαρτυρική στάση που κακό σε όλους θα κάνει...

 

Για να μη νομίζεις ότι σου το παίζω άνετη, να σου πώ ότι, παρόλο που γενικά διαφωνώ με τη μέθοδο, μια φορά στους 18 μήνες περίπου (είχαμε αποθηλάσει όμως), κι άλλη μία πρίν από λίγο καιρό, λύγισα και τον άφησα να κλάψει αρκετή ώρα μέσα στη νύχτα...Επομένως καταλαβαίνω την πλευρά σου.

 

Απλά επειδή έχω την αίσθηση ότι βασανίζεσαι λίγο για τον αν η μέθοδος θα αποδώσει (και πάλι διόρθωσέ με αν κάνω λάθος), και επειδή θεωρώ όπως σου είπα ότι το παιδάκι σου είναι μικρό, θα σου έλεγα να μη διστάσεις να το αφήσεις για ένα διάστημα και να το ξαναδοκιμάσεις αργότερα. Αν πάλι το ένστικτό σου σού λέει να τη συνεχίσεις, κάντο και μην απολογείσαι σε κανέναν...

[tsarli]

 

Όχι, το έχω τονίσει ότι ως μέθοδος δεν μου ταιριάζει, απλά βρήκα διέξοδο αναγκαστικά σε αυτήν. Σίγουρα τα βράδυα τα πράγματα έχουν βελτιωθεί θεαματικά. Και πλέον μπορώ να κάνω μπάνιο, να πάω τουαλέτα, να μιλήσω στο τηλέφωνο. Αν τώρα καταφέρω και κοιμάμαι και γω, θα είναι σούπερ. Πιστεύω σιγά σιγά να μου περάσει αυτό το άγχος αποχωρισμού. Υποτίθεται ότι το βιώνουν τα μωρά. Για τη μαμά γιατί δε λένε τίποτα??

Τώρα για το μεσημέρι, ναι, έχουμε πρόβλημα. Και γενικά η κατάσταση στο σπίτι είναι έκρυθμη. Ο άντρας μου γυρνάει 2-5 σπίτι και θέλει να ξεκουραστεί. Ο μικρός τότε δίνει ρεσιτάλ. Εγώ είμαι άϋπνη (η δύναμη της συνήθειας) και αρχίζει η γκρίνια..ο μικρός γκρινιάζει από τη μεριά του γιατί του λείπει ύπνος, αλλά αρνείται να κοιμηθεί και εκνευρίζεται περισσότερο.

Φοβάμαι ότι αν τον κοιμίζω τα μεσημέρια στο κρεβάτι μου, θα μπερδευτεί πολύ και θα δυσανασχετεί το βράδυ στο κρεβάτι του.

Το έχω σκεφτεί και γω ότι πρέπει να ανασυγκροτηθώ, να ξεκουρατσώ καλά μια μέρα για να χω δυνάμεις να συνεχίσω. Έλα όμως που ο μικρός δεν κάθεται πάνω από 2ώρες με γιαγιά-παπού, κλαίει απαρηγόρητος και μου τον φέρνουν. όσο για να τον αφήσουμε βράδυ, επειδή ξέρουμε το παιδί μας, δε θα κοιμηθεί ούτε δευτερόλεπτο, ενώ θα κλαίει συνέχεια. Αλλά κι αν πεινάσει, δεν πίνει γάλα από πουθενά, ούτε από ποτήρι. Μόνο στήθος.

Και όταν τον αφήνω προσπαθώ εκείνη τη ώρα να κάνω δουλειές που δεν γίνονται όταν τον έχω (π.χ. σίδερο, ηλεκτρική κλπ).

[tsarli]

Tα βράδυα πάντως που κοιμάται σχετικά γρήγορα, να φανταστείτε είμαστε στο 5ο βράδυ και δεν χρειάζεται καν να κάνω την 1η επίσκεψη στο δωμάτιό του, έχει ήδη κοιμηθεί. Κλαίει βέβαια λίγο, αλλά διακεκομένα. Το σημαντικό όμως είναι ότι κοιμάται καλά. Φτου να μη μας ματιάξω..Και ενώ νύσταζε πολύ, σεν κοιμήθηκε όταν τον θήλαζα πριν τον βάλω στο κρεβάτι. Παλιότερα όταν τον θήλαζα μετά τπ μπάνιο, τα βλέφαρα έκλειναν και δεν προλάβαινε καν να φάει. Σήμερα ήταν σαν να σκεφτόταν "άντε να τελειώνω με το γάλα μου και να κοιμηθώ στο κρεβατάκι μου". Τελικά πόσο γρήγορα προσαρμόζονται τα μωρά..

Στη διάρκεια της ημέρας χάνω τις ελπίδες μου γιατί βλέπω ένα κουρασμένο μωρό να νυστάζει και να γκρινιάζει συνέχεια κι όμως ν ααρνείται να κοιμηθεί. Αν θεωρητικά κοιμάται πάνω κάτω 8 το βράδυ με 7-8 το πρωί, ίσως θα έπρεπε να δοκιμάζω να τον κοιμήσω κατά τις 1 το μεσημέρι και όχι νωρίτερα. Δεν ξέρω, θα εξαντλήσω πρώτα κάθε προσπάθεια να μάθει να κοιμάται τουλάχιστον μια ώρα στο κρεβάτι του και αν δω ότι δε γίνεται τίποτα, θα ψάξω άλλο τρόπο.

Αύριο σίγουρα κατά το μεσημέρι θα κλαψουρίζω και θα αμφισβητώ τη μέθοδο. Και θα ρθει πάλι το βράδυ και θα παραδεχτώ ότι όντως λειτουργεί. Να δω πότε θα συμφωνήσουν οι απόψεις μου τη μέρα με αυτές της νύχτας!

[Eleniagglia]

Τσαρλι σαν ιδεα λεω γιατι δεν τον δινεις το μικρο στους γονεις σου ενα μεσημερι? Δλδ θα τον αφησεις να τον κοιμησουν αυτοι για μεσημερι...πρωτον θα γυρισει ο αντρας σου απο τη δουλεια και θα εχει ησυχια, εσυ θα εισαι πιο ηρεμη, και επισης θα καταλαβει και η μανα σου ποσο δικιο εχεις που γκρινιαζεις..ενω προς το παρον σου λεει οτι ειναι πολυ καλοβολο μωρο. Πηγαινε τον λοιπον 2 με 5 εκει, το πιθανοτερο να μην καταφερει να τον κοιμισει αλλα δε πειραζει...το πολυ πολυ τον βγαζει μια βολτα με το καροτσι οπου θα αποκοιμηθει αμεσως!

Εσυ εχεις το εξτρα κερδος οτι πρωτον αν κοιμηθει θα παγιωθει σιγα σιγα μια συνηθεια να κοιμαται 2 με 5, και ακομα κ αν αποκοιμηθει στο καροτσι δε πειραζει, το ζητημα ειναι να αρχισει να νυσταζει εκεινες τις ωρες...αν δεν κοιμηθει το πολυ πολυ στον φερνουν πισω!

[tsarli]

To έχουμε δοκιμάσει ήδη κάποιες φορές, λλά δεν κοιμάται με τίποτα μαζί τους, μόνο γκρινιάζει και αμέσως μου τον φέρνουν. Άσε που κάποιες φορές που αγανάκτησα και είπα να τον πάω, αλλά τους βρήκα να κοιμούνται και δε θέλω να τους ενοχλώ. Το ίδιο έγινε και σήμερα, τον πήγε ο σύζυγός μου αλλά τον γύρισε πίσω γιατί κοιμόντουσαν.

[Eleniagglia]

ενα λινκ που βρηκα παλι απο το υπουργειο Υγειας της Βρετανιας για καλυτερο υπνο μωρων. Να σημειωσω οτι το αρθρο μιλαει για νεογεννητα περισοτερο και οχι για παιδακια ανω του ετους.

 

http://www.nhs.uk/Conditions/pregnancy-and-baby/Pages/getting-baby-to-sleep.aspx#close

 

Τσαρλι επισης επειδη ρωτουσες για νυχτερινους θηλασμους, το σαιτ λεει τα εξης

Avoid bedtime feasts

 

Leave a little time between your baby's feed and bedtime. If you feed your baby to sleep, feeding and going to sleep will become linked in your baby's mind. When they wake in the night, they'll want a feed to help them go back to sleep.

 

 

που βασικα σημαινει οτι το παιδι "συνηθιζει" να κοιμαται μετα απο φαγητο και συνηθιζει να συνδεει τον υπνο με το φαγητο.

 

Τα παιδια ειναι πλασματα της συνηθειας οσο πιο πολυ συνηθιζουν κατι τοσο το θελουν

[tsarli]

Έτσι ακριβώς είναι. Πριν, μόλις έκανε κιχ το μωρό, το έβαζα στήθος. Τώρα πηγαίνω και τον θηλάζω στις 12 κα στις 4 και είναι μια χαρά, ούτε διαμαρτύρεται (όπως νόμιζα ότι θα κάνει), ούτε ζητάει στήθος συνέχεια. Προφανώς και πριν δε ζητούσε, αλλά εγώ ερμήνευα την κάθε κίνηση, το κάθε κλάμα και την κάθε φωνή ως ένδειξη ότι θέλει στήθος. Πόσο γρήγορα έμαθε να κοιμάται και να μην αναζητά το στήθος, πόσο γρήγορα προσαρμόζονται και πόσο λατρεύουν τη συνήθεια.

Κάποια στιγμή άμεσα, όποτε βολέψει, μπορεί να κρατήσω μόνο ένα θηλασμό μέσα στη νύχτα. Το κακό είναι ότι το στήθος μου τρέχει τόσο πολύ, που γίνονται όλα μούσκεμα καιι χάλια, οπότε προς το παρόν ας θηλάζει για να βγαίνει το γάλα (με το χέρι δεν μπόρεσα ποτέ να βγάλω εστω για να ανακουφιστώ λίγο).

[Cωνσταντίνα]

Τσαρλι μου δεν καταλαβαινω γιατι πρεπει να απολογεισαι σε ενα δημοσιο φορουμ σε καθε αγνωστο για τις επιλογες σου. Δεν ειναι διαγωνισμος μητροτητας το φορουμ, δεν σου λεει κανεις οτι για να παρεις το πρωτο βραβειο πρεπει να λιποθυμησεις απο κουραση και εν πασει περιπτωσει ειναι πολυ βαρετο και μιζερο να καθεται να γραφει ο καθενας ποσο υπεφερε να μετρησουμε τους πονους μας να δουμε ποιος τον εχει πιο μεγαλο

Ειλικρινα αυτη η νοοτροπια που σημειωση υπαρχει πολυ στην Ελλαδα της κλαψας και να δουμε ποιος υπεφερε παραπανω εμενα μου τη δινει. Τι μ ενδιαφερει τι κανει ο καθενας και τι ενδιαφερει τον καθενα τι κανω εγω!!

Τεινω να πιστεψω οτι οι ενθερμες υποστηρικτριες του attachment parenting εχουν υποφερει τοσο πολυ που θελουν και οι αλλοι να παθουν το ιδιο δε βρισκω αλλη εξηγηση.

 

Αν δεν κανω λαθος καλη μου και εσυ αγνωστη εισαι! Ολες μας απο το forum αγνωστες ειμαστε και μπαινουμε για να βοηθησουμε-βοηθηθουμε σε καθε δυσκολια που συναντουμε και να παραθεσουμε τις δικες μας εμπειριες. Τωρα αν καποιες προβληματικες θεωρουν διαγωνισμο μητροτητας το να αναφερει καποιος τις δικες του τακτικες που ισως και να βοηθησουν τοτε ας μην τις διαβαζει. Δεν εδωσε συμβουλη κανεις σε εσενα για να κατακρινεις διαρκως τις συμβουλες των αλλων. Αν δεν σου αρεσει κατι μην το διαβαζεις.

 

Και αφου δεν σε ενδιαφερει τι κανει ο καθενας γιατι συμμετεχεις σε δημοσιο φορουμ και γιατι μας γραφεις αυτα που κανεις εσυ; Δηλαδη εδω μεσα μπαινουμε για να μαγειρεψουμε;; Καλο και αυτο.. Attachment parenting;;;; Τι ειναι αυτο;; Εγω ξερω μονο πως οταν κλαιει το παιδακι μου το παιρνω αγκαλια. Αν εσυ μια τοσο φυσικη αναγκη την εχεις κανει μεταφραση (στα αγγλικα παντα!) με δηθεν ψαρωτικες ερμηνιες που υποδηλωνουν εμπειρια πετυχημενης αγγλοψαγμενης μαμας πραγματικα να το κοιταξεις...

Μάλιστα.. κάποιοι που κατέκτησαν το Έβερεστ, μπορεί να γυρίσουν να πουν "έλα μωρέ, τί έκανα, σιγά, πώς κάνετε έτσι"?. Και άλλοι που κατάφεραν κούτσα κούτσα να ανέβουν μια μεγάλη ανηφόρα στο δρόμο ξεμεσιάστηκαν, τους βγήκε η μέση και θεώρησαν ότι έκαναν άθλο. Το δικό τους άθλο.

Προφανώς δεν υπάρχει μόνο ο super-man, αλλά και η super-woman. Kαι μάλιστα όχι μία, αλλά πολλές. Ε, και κάπου εκεί έξω υπάρχουν και οι "φοράδες"(η αφεντιά μου) που οι ανίκανες, δεν μπορούν να μεγαλώσουν το παιδί τους..

Ε, όχι, δεν μπορώ να το μεγαλώσω, γιατί πολύ απλά νόμιζα ότι αν τον είχα συνέχεια αγκαλιά και ό, τι άλλο ήθελε, όλα θα ήταν καλά. Ωραίο ανέκδοτο αυτό με το καρότσι και τα γλυκόλογα..ένα χρόνο μέλι στάζει το στόμα μας, 1 χρόνο πάμε από το κακό στο χειρότερο. πλέον μιλάω σαν τον χειρότερο "νταλικιέρη". Πρόσεξα ότι το αποκαλείς "αγγελούδι". Εμείς μπορεί να το λέμε, αλλά δεν το εννοούμε. Θα μου πεις "κακοί" γονείς. Ε, στείλε και την πρόνοια να μας μαζέψει. Θύμησέ μου να σου στείλω και τον δικό μου μπόμπιρα για 1 βδομάδα, για να δεις τί πάει να πεί ταλιμπάν. Όσο για μωρά, τυγχάνει να έχω φίλες που έχουν μωράκια συνομήλικα. Κι όμως είναι πιο ήσυχα από τον δικό μου. Και οι ίδιες οι φίλες μου μου το λένε, γιατί το χουν δει με τα μάτια τους. Βέβαια αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, η μαμά μου μου λέει ότι τους "βασάνισα", ότι ήμουν πολύ ζωηρή και ότι για 3 χρόνια "γκάριζα" και δεν κοιμόμουν. Όταν μου τα λέει αυτά η μαμά μου, αλλάζει το πρόσωπό της, σαν να έχει μια αγανάκτηση και μια κούραση και νιώθω τόσο άσχημα γιατί τώρα καταλαβαίνω πόσο θα υπέφεραν. Ε, δε θέλω λοιπόν το ίδιο να βλέπει και το δικό μου παιδί μετά από χρονια στο πρόσωπό μου.

 

Τσαρλι την αντοχη να ειρωνευεσαι παντως δεν την εχεις χασει βλεπω... Αφου καλη μου δεν σε ενδιαφερει τιποτε απο αυτα που σου γραφουμε μηπως και σε βοηθησουν γιατι πραγματικα καποιες εχουμε περασει τα ιδια, γιατι μπηκες στον κοπο να γραψεις το προβλημα σου; Για να ειρωνευεσαι τη βοηθεια μας σημαινει οτι εχεις βρει τις λυσεις σου,οποτε δεν νομιζω πως χρειαζεσαι κατι αλλο.

 

Εγω ρε Τσαρλι παλι θα πω το εξης...Σιγα το κατορθωμα...(στα 15 λεπτα στο καροτσι αναφερομαι). Δλδ συγνωμη οοοολη αυτη η φασαρια γινεται επειδη καταφεραμε ενα μωρο να κατσει ΣΤΟ ΚΑΡΟΤΣΙ που το παει βολτα και αλλα μωρα πετανε τη σκουφια τους για 15 λεπτα? Ενταξει τοτε αφου εσυ εχεις καταφερει να τον εχεις να κοιμαται 15 λεπτα στο κρεββατι του εχεις παει κ εχεις ερθει απο την Ανταρκτικη τουλαχιστον...

 

Σιγα το κατορθωμα;; Και ποια εισαι εσυ που θα κρινεις την δικη μου κουραση και προσπαθεια;; Το γεγονος οτι κρυβεσαι πισω απο εναν υπολογιστη δεν σου δινει το δικαιωμα να χλευαζεις κανεναν. Αν εχεις προβληματα λυσε τα μονη σου, δεν χρειαζεται να σχολιαζεις ανθρωπους που δεν γνωριζεις. Η κοινωνικη μορφωση ειναι πολυ σημαντικη. Εχεις ξεφυγει εντελως απο το θεμα, αντι να απαντας σε εμας τις υπολοιπες μπορεις απλα να δωσεις καποια συμβουλη σου.

Και δεν ειπα ποτε οτι κοιμισα το παιδι μου για 15 λεπτα! Ημουν σαφεστατη σε αυτα που εγραψα, αν διαβαζες καλυτερα αυτα που γραφουμε αντι να πασχιζεις να μας "την πεις" γρηγορα-γρηγορα μην τυχον και σου ξεφυγει κατι, θα καταλαβαινες περισσοτερα.

[Ελένη6]

TSARLI καλημέρα και από'μένα.Η δική μου συμβουλή είναι να αποστασιωποιηθείς λίγο από την προσπάθεια,να ηρεμήσεις λίγο,ίσως και να αφήσεις για κανα-δυο μέρες το παιδί στους παππούδες όπως σου είπε και μια άλλη κοπέλα,και μετα να δεις ξανά την περίπτωση με πιο καθαρή ματιά.Νομίζω πως έχεις κουραστεί περισσότερο ψυχολογικά παρά σωματικά.Επίσης μην επηρεάζεσαι από κάποιες και γίνεσαι και εσύ ειρωνική,αυτό μόνο κακό στην ψυχολογία σου μπορεί να κάνει παρά να σε βοηθήσει!Καλή επιτυχία σε ότι κάνεις!

 

Eleni-agglia μήπως να πας στην Αγγλία??ΕΛΕΟΣ πια με αυτές τις ξενόφερτες συμβουλές σας χορτάσαμε!!Κάνατε τη μητρότητα αγγλικό λεξικό!Και η κοινωνική μόρφωση είναι όντως πολύ σημαντική!Πρέπει να είσαι η πιο έμπειρη απ'όλες μας μάλλον εσύ και ειρωνεύεσαι τους άπαντες!Μπράβο πήρες βραβείο εξυπνάδας....

[tsarli]

Καταρχήν απάντησα ανάλογα. Όταν κάποιοι υποτιμούν το δικό μου αγώνα ή θεωρούν ότι υπερβάλω "σιγά, όλες μεγαλώσαμε παιδιά", με κάθε ειλικρίνεια και χωρίς καμία δόση ειρωνίας θα επιμένω να λέω ότι τελικά όντως κάτι κάνω λάθος εγώ ή στεν τελική είμαι τεμπέλα και κοιτάω τον εαυτούλη μου.

Ε, ναι, ζητάω και γω η άσπλαχνη μάνα να κοιμηθώ κανά 3ωρο! Και δυστυχώς, ο μόνος τρόπος για να τα καταφέρω ήταν η συγκεκριμένη μέθοδος. Και ναι, δοκίμασα τα πάντα πριν φτάσω εδώ. Δεν το συνιστώ σαν μονόδρομο, αλλά σαν τελευταία λύση, το ξανατονίζω.

Αλλά ένα θα σας πω. Χθες κοιμήθηκα 3 ώρες συνεχόμενες και σήμερα πετάω..θα πάμε βόλτα και είμαι τρισευτυχισμένη! Όσο για το μωρό, κοιμάται το βράδυ αδιαμαρτύρητα, ούτε κιχ ακούγεται, 11 ώρες συνεχόμενες. Απορώ γιατί το ταλαιπωρούσα τόσο καιρό στο κρεβάτι μου. Γιατί όσο να' ναι, θα ξυπνούσε και από μένα (αν άναβα κάποιο φωτάκι, λίγο την τηλεόρσαη, λίγο να τσιμπήσω κάτι:όλα τα έκανα εκεί για να μη φύγω από δίπλα του και ξυπνήσιε και δεν με βρει).

Τέλος, αν ποτέ κάνω δεύτερο παιδί, θα το χρωστάω στο ότι άρχισαν να μπάινουν τα πράγματα σε μια τάξη. Πριν ούτε λόγος. Εδώ σκεφτόμουν το διαζύγιο ή το φόνο, πού λόγος για παιδί??

Οπότε ας μη μένουμε στον τρόπο, αλλά ας κοιτάξουμε το αποτέλεσμα. Έχω φιλτράρει όλα όσα μου έχετε γράψει, εκτιμώ πολύ το ότι αφιερώσατε τόσο χρόνο για να με βοηθήσετε, απλά ο μόνος τρόπος που απέδωσε σε μένα (γιατί είχα δοκιμάσει τα πάντα) ήταν ο συγκεκριμένος του βιβλίου. Αν κάνω ποτέ δεύτερο παιδί, δε θα το ξανακοιμήσω στο κρεβάτι μου και έτσι δε θα ξαναπεράσουμε τα ίδια. όσο ζω μαθαίνω.

Σας αφήνω προς το παρόν γιατί έχουμε να πάμε βόλτα!!

[Eleniagglia]

"Αν εσυ μια τοσο φυσικη αναγκη την εχεις κανει μεταφραση (στα αγγλικα παντα!) με δηθεν ψαρωτικες ερμηνιες που υποδηλωνουν εμπειρια πετυχημενης αγγλοψαγμενης μαμας πραγματικα να το κοιταξεις..."

 

 

Κωνσταντινα εγω εδω σηκωνω τα χερια ψηλα. Αν δεν ξερεις τον ορο attachment parenting δεν σου φταιω εγω. Δεν ειναι και οτι πιο ψαγμενο πιστεψε με, και αλλωστε αυτο το φορουμ εχει "χτιστει" πανω στις αρχες του attachment parenting και το θεμα συζητιεται συνεχεια. Το οτι το θεωρεις σουπερ ψαρωτικο και ψαγμενο τι να πω..Για δικη σου ενημερωση παντως χρησιμοποιω στ αγγλικα τον ορο οπως και ολες οι κοπελες εδω μεσα διοτι δεν εχει ακριβη μεταφραση στα ελληνικα μεταφραζεται περισσοτερο ως "προσκοληση" και εν πασει περιπτωσει κανε ενα ψαξιμο στο γκουγκλ αντι να θεωρεις οτι απο μονη μου εκατσα κ δημιουργησα εναν ορο στ αγγλικα για ψαρωσω χρηστες του φορουμ.

 

Επισης εσυ αναφερθηκες κατα τη γνωμη μου απαξιωτικα στην Τσαρλι με επιχειρηματα του στυλ " σιγα και τι εχεις περασει αυτο δεν ειναι τιποτα μπροστα σ αυτα που εκανα εγω" και περιμενεις να μη θιχτει. Εσυ θιγεσαι ομως οταν σου υποβιβαζουν το κατα τη γνωμη σου μεγαλο εργο οτι καταφερες να κατσεις το μωρο στο καροτσακι. Αφου δεν ηθελες να κριθεις εσυ γιατι κρινεις?

Επισης για την ερευνα δε χλευασα, πραγματικα εφοσον πιστευεις οτι ανεβαινουν τα επιπεδα κορτιζολης με το αγχος του μωρου κλπ, θα ηταν ενα πολυ καιριο επιχειρημα οτι θα του ανεβει η κορτιζολη και αντε να την κατεβασεις. Εσυ η ιδια παρεθεσες σαν επιλογο στο ποστ σου "τα συμπερασμα και οι ευθυνες δικες σας.." προφανως με στοχο την κινδυνολογια. Ε συγνωμη αλλα αν παει καποιος να τρομοκρατησει εναν ηδη αγχωμενο ανθρωπο στα προθυρα καταρρευσης εγω το θεωρω πολυ ασχημο και οφειλω να καταδειξω " το αστειο" του πραγματος.

[novak]

τσάρλυ χαίρομαι που έχουν στρώσει τα πράγματα το βράδυ. καταλαβαίνω τις δυσκολίες με το ότι δεν κάθεται στους παππούδες-γιαγιάδες, αυτό περιπλέκει τα πράγματα και απαιτεί μεγαλύτερη υπομονή από σας...

 

Δύο συμβουλές προς σκέψη:

- μη διστάσεις να δοκιμάσεις άλλη μέθοδο για το μεσημεριανό ύπνο, δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα σου ζητάει το ίδιο για το βραδυνό ύπνο (εντάξει, δεν αποκλείεται και εντελώς, αλλά πολλές φορές είνάι έτερον εκάτερον )

- μη 'λυπάσαι' πολύ τους παππουδογιαγιάδες! Και εξηγούμαι: νομίζω μπορούν να 'αντέξουν' ένα ή δύο μεσημέρια κλάματος, προκειμένου εσύ με το σύζυγο να ηρεμήσετε λιγάκι (που το έχετε 'αντέξει' 132 μεσημέρια). Ας το πάνε βόλτα, ή ας κάνουν απλά υπομονή (είπαμε, 1-2 μεσημέρια είναι αυτά!). Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν, δε λέω να τους υποχρεώσεις...

[Cωνσταντίνα]

Κωνσταντινα εγω εδω σηκωνω τα χερια ψηλα. Αν δεν ξερεις τον ορο attachment parenting δεν σου φταιω εγω. Δεν ειναι και οτι πιο ψαγμενο πιστεψε με, και αλλωστε αυτο το φορουμ εχει "χτιστει" πανω στις αρχες του attachment parenting και το θεμα συζητιεται συνεχεια.

Επισης εσυ αναφερθηκες κατα τη γνωμη μου απαξιωτικα στην Τσαρλι με επιχειρηματα του στυλ " σιγα και τι εχεις περασει αυτο δεν ειναι τιποτα μπροστα σ αυτα που εκανα εγω" και περιμενεις να μη θιχτει. Εσυ θιγεσαι ομως οταν σου υποβιβαζουν το κατα τη γνωμη σου μεγαλο εργο οτι καταφερες να κατσεις το μωρο στο καροτσακι.

 

Επισης για την ερευνα δε χλευασα, πραγματικα εφοσον πιστευεις οτι ανεβαινουν τα επιπεδα κορτιζολης με το αγχος του μωρου κλπ, θα ηταν ενα πολυ καιριο επιχειρημα οτι θα του ανεβει η κορτιζολη και αντε να την κατεβασεις. Εσυ η ιδια παρεθεσες σαν επιλογο στο ποστ σου "τα συμπερασμα και οι ευθυνες δικες σας.." προφανως με στοχο την κινδυνολογια. Ε συγνωμη αλλα αν παει καποιος να τρομοκρατησει εναν ηδη αγχωμενο ανθρωπο στα προθυρα καταρρευσης εγω το θεωρω πολυ ασχημο και οφειλω να καταδειξω " το αστειο" του πραγματος.

 

Eleniagglia γνωριζω πολυ καλα τι σημαινει ο ορος "attachment parenting" καθως τυχαινει να ειμαι καθηγητρια αγγλικων, και σε ελευθερη μεταφραση σημαινει "μητρικη αφοσιωση", δεν εχει να κανει τοσο με την προσκοληση. Το φορουμ ειναι της Ελληνικης Εταιριας Ενημερωσης Γονεων, δεν εχει χτιστει πανω σε κανεναν αγγλικο ορο και θεωρω πως το να πεταμε αγγλικους ορους για να κανουμε εντυπωση δεν εχει νοημα.

 

Επισης για ποιο λογο βαζεις λογια στο στομα μου που ποτε δεν ειπα; Αν μπορεις θελω να μου παραθεσεις που ακριβως εγραψα εγω :"σιγα και τι εχεις περασει εσυ αυτο δεν ειναι τιποτα μπροστα σε αυτα που εκανα εγω". Αυτα τα λογια ειναι δικα σου και οχι δικα μου, δεν καταλαβαινω προσπαθεις να δημιουργησεις εντασεις απο το πουθενα; Σε καμια περιπτωση δεν αναφερθηκα απαξιωτικα στην Τσαρλι. Η κοπελα σε προηγουμενο μηνυμα της ειχε πει πως εβλεπε περιποιημενες μητερες και αναρωτιωταν αν μονο η ιδια περναγε αυτες τις δυσκολιες. Ο λογος που αναφερθηκα στις δικες μου δυσκολιες δεν ηταν για να το παιξω κακομοιρα και να κλαφτω, οπως ειπες, αλλα για να της δειξω οτι υπαρχουν και αλλες μητερες που εχουν δυσκολιες και αυτο ειναι παρηγορητικο. Εσυ εβγαλες αλλα συμπερασματα. Οσο για το "μεγαλο εργο" με το καροτσι, που λες ειρωνικα για ακομα μια φορα, το εφερα σαν παραδειγμα για να αναφερω την μεθοδο που χρησιμοποιησα εγω μηπως και της φαινοταν χρησιμη. Και για'μενα ναι ηταν μεγαλο εργο να προσπαθω για μηνες να καταφερω να κατσει το παιδι μου στο καροτσι αφου δεν ειχα καμια βοηθεια και το κρατουσα αγκαλια 24ωρες την ημερα. Ακομα και αυτο τοσο αστειο σου φαινεται;

 

Τελος να σου πω πως το μηνυμα που γραφει για την κορτιζολη που ανεβαινει καθως και την φραση "τα συμπερασματα και οι ευθυνες δικες σας" δεν τα εχω γραψει εγω, τα εχει γραψει η "Μανουλα για παντα", εχεις μπερδεψει τα μηνυματα.

Περα απο ολα αυτα ομως εχουμε ξεφυγει απο το προκειμενο, το θεμα δεν ειμαι εγω αλλα η κοπελα που ανοιξε το θεμα. Ειμαστε ολες μαμαδες, δεν πιστευω οτι καμια μαμα αγαπαει το παιδι της λιγοτερο ουτε οτι δεν ειναι καλη μαμα, απλως κανει αλλες επιλογες. Δεν υπαρχει λογος να μαλωνουμε..

[Eleniagglia]

Eleniagglia γνωριζω πολυ καλα τι σημαινει ο ορος "attachment parenting" καθως τυχαινει να ειμαι καθηγητρια αγγλικων, και σε ελευθερη μεταφραση σημαινει "μητρικη αφοσιωση", δεν εχει να κανει τοσο με την προσκοληση. Το φορουμ ειναι της Ελληνικης Εταιριας Ενημερωσης Γονεων, δεν εχει χτιστει πανω σε κανεναν αγγλικο ορο και θεωρω πως το να πεταμε αγγλικους ορους για να κανουμε εντυπωση δεν εχει νοημα.

 

Επισης για ποιο λογο βαζεις λογια στο στομα μου που ποτε δεν ειπα; Αν μπορεις θελω να μου παραθεσεις που ακριβως εγραψα εγω :"σιγα και τι εχεις περασει εσυ αυτο δεν ειναι τιποτα μπροστα σε αυτα που εκανα εγω". Αυτα τα λογια ειναι δικα σου και οχι δικα μου, δεν καταλαβαινω προσπαθεις να δημιουργησεις εντασεις απο το πουθενα; Σε καμια περιπτωση δεν αναφερθηκα απαξιωτικα στην Τσαρλι. Η κοπελα σε προηγουμενο μηνυμα της ειχε πει πως εβλεπε περιποιημενες μητερες και αναρωτιωταν αν μονο η ιδια περναγε αυτες τις δυσκολιες. Ο λογος που αναφερθηκα στις δικες μου δυσκολιες δεν ηταν για να το παιξω κακομοιρα και να κλαφτω, οπως ειπες, αλλα για να της δειξω οτι υπαρχουν και αλλες μητερες που εχουν δυσκολιες και αυτο ειναι παρηγορητικο. Εσυ εβγαλες αλλα συμπερασματα. Οσο για το "μεγαλο εργο" με το καροτσι, που λες ειρωνικα για ακομα μια φορα, το εφερα σαν παραδειγμα για να αναφερω την μεθοδο που χρησιμοποιησα εγω μηπως και της φαινοταν χρησιμη. Και για'μενα ναι ηταν μεγαλο εργο να προσπαθω για μηνες να καταφερω να κατσει το παιδι μου στο καροτσι αφου δεν ειχα καμια βοηθεια και το κρατουσα αγκαλια 24ωρες την ημερα. Ακομα και αυτο τοσο αστειο σου φαινεται;

 

Τελος να σου πω πως το μηνυμα που γραφει για την κορτιζολη που ανεβαινει καθως και την φραση "τα συμπερασματα και οι ευθυνες δικες σας" δεν τα εχω γραψει εγω, τα εχει γραψει η "Μανουλα για παντα", εχεις μπερδεψει τα μηνυματα.

Περα απο ολα αυτα ομως εχουμε ξεφυγει απο το προκειμενο, το θεμα δεν ειμαι εγω αλλα η κοπελα που ανοιξε το θεμα. Ειμαστε ολες μαμαδες, δεν πιστευω οτι καμια μαμα αγαπαει το παιδι της λιγοτερο ουτε οτι δεν ειναι καλη μαμα, απλως κανει αλλες επιλογες. Δεν υπαρχει λογος να μαλωνουμε..

 

 

 

Συμφωνω οτι δεν υπαρχει λογος να μαλωνουμε. Το θεμα ειναι να βοηθηθει οποιο μελος χρειαζεται βοηθεια εν προκειμενω η Τσαρλι.

 

Το Attachment parenting δε σημαινει μητρικη αφοσιωση ουτε καν σε ελευθερη μεταφραση, σημαινει γονειικκη προσκολληση αλλα η μεταφραση παραπεμπει σε κατι αρνητικο οποτε χρησιμοποειται ο αγγλικος ορος...

Τεσπα ο ορος χρησιμοποειται ευρεως δεν τον εβαλα για εντυπωσιασμο...

[Cωνσταντίνα]

Συμφωνω οτι δεν υπαρχει λογος να μαλωνουμε. Το θεμα ειναι να βοηθηθει οποιο μελος χρειαζεται βοηθεια εν προκειμενω η Τσαρλι.

 

Το Attachment parenting δε σημαινει μητρικη αφοσιωση ουτε καν σε ελευθερη μεταφραση, σημαινει γονειικκη προσκολληση αλλα η μεταφραση παραπεμπει σε κατι αρνητικο οποτε χρησιμοποειται ο αγγλικος ορος...

Τεσπα ο ορος χρησιμοποειται ευρεως δεν τον εβαλα για εντυπωσιασμο...

 

Οχι κατα λεξη δεν σημαινει "μητρικη αφοσιωση", σαν εννοια των οσων θελει να περασει ο ορος αυτος σημαινει μητρικη αφοσιωση. Το προσκολληση παραπεμπει οντως σε κατι αρνητικο. Βρηκα και το αναλογο αρθρο, αν και θεωρω οτι αναφερεται σε μικροτερης ηλικιας μωρα και στην περιπτωση της Τσαρλι το παιδακι ειναι 1ος ετους:

 

Τι είναι το attachment parenting

 

Σύμφωνα με τη θεωρία του γκουρού-παιδίατρου του Χόλιγουντ, William Sears η νέα τάση βασίζεται στα «7 B» τις εξής 7 δηλαδή αρχές:

1. Birth bonding: Επαφή της μαμάς με το μωρό από τη στιγμή της γέννας

Η αρχική επαφή της μαμάς με το παιδί βοηθάει τη μελλοντική σχέση μεταξύ τους. Στην ευαίσθητη περίοδο της λοχείας η μαμά πρέπει να είναι κοντά με το μωρό της, σε στενή σωματική επαφή. Αυτό σύμφωνα με τον δόκτορα Sears προετοιμάζει τη μέλλουσα μαμά συναισθηματικά και σωματικά για τη διαδικασία της εγκυμοσύνης και της γέννησης.

 

2. Breastfeeding: Θηλασμός

Με το θηλασμό γίνεται η πρώτη επικοινωνία του βρέφους με τη μαμά. Το μωρό ικανοποιεί την ανάγκη του για τροφή, αγκαλιά, στοργή και τρυφερότητα και η μαμά μαθαίνει να ανταποκρίνεται αμέσως στις ανάγκες του παιδιού της. Θηλάζοντας το μωρό εκκρίνονται από τον υποθάλαμο του εγκεφάλου της μητέρας ορμόνες όπως η ωκυτοκίνη που είναι η ορμόνη της αγάπης. Σημαντικό είναι να ταΐζουν οι μαμάδες το μωρό τους όποτε και όσο έχει ανάγκη και όχι ακολουθώντας πρόγραμμα συγκεκριμένων ωρών. Επίσης να το θηλάζουν μέχρι την ηλικία που εκείνο επιθυμεί.

 

3. Beware of baby trainers: Προσοχή σε όσα λένε οι ειδικοί

Σύμφωνα με τον δόκτορα Sears οι νέες μαμάδες θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα καχύποπτες με τους ειδικούς, ιδιαίτερα εκείνους που αντιμετωπίζουν το μωρό σα να είναι κατοικίδιο. Συνήθως οι συμβουλές των ειδικών είναι να μην το παίρνεις πολύ αγκαλιά ή να το αφήνεις να κλαίει…

 

4. Babywearing: να «φοράς» το μωρό σου σε μάρσιπο

Το μωρό τον πρώτο καιρό της ζωής του δεν μπορεί να καταλάβει ότι είναι ανεξάρτητο άτομο. Πιστεύει ότι είναι προέκταση της μαμάς του. Για το λόγο αυτό θέλει να είναι συνέχεια στην αγκαλιά της. Ο Sears υποστηρίζει ότι είναι βάρβαρο από τη μια το μωρό να βρίσκεται για 9 μήνες στην κοιλιά της μαμάς του, να ακούει τον χτύπο της καρδιάς της, να νιώθει την κίνηση της, να ακούει τη φωνή της και μετά τη γέννηση να μένει σε ένα καρότσι. Στην αρχή της ζωής του έχει ανάγκη να νιώσει ασφάλεια και αγάπη και αργότερα να πάρει το δρόμο της ανεξαρτητοποίησης. Στη λογική αυτή μεγάλη βοήθεια προσφέρει το λεγόμενο babywearing, δηλαδή η τοποθέτηση του μωρού στο μάρσιπο για τις πρώτες βόλτες ή όταν κινείστε μέσα στο σπίτι. Το άγγιγμα ικανοποιεί τις ανάγκες του μωρού για την σωματική επαφή, την αγάπη, την ασφάλεια, την διέγερση, και την κίνηση.

 

5. Bedding close to baby: Ύπνος κοντά στο μωρό

Τα μωρά και τα παιδιά έχουν ανάγκες τη νύχτα ακριβώς όπως κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το να κοιμάστε μαζί με το μωρό σύμφωνα πάντα με τον γκουρού παιδίατρο, όχι μόνο δεν κάνει κακό αλλά είναι ευεργετικό για το μωρό. Το δέσιμο σας μπορεί άνετα να συνεχίζεται και τη νύχτα. Είναι και αυτός ένας τρόπος επικοινωνίας.

 

6. Belief in the language value of your babyʼs cry: Μην αγνοείς το κλάμα του μωρού

Το κλάμα του μωρού είναι ο μοναδικός τρόπος επικοινωνίας του με το περιβάλλον του. Όταν κλαίει, κάτι χρειάζεται. Έχει ανάγκη και σου ζητάει τη βοήθεια της μαμάς του. Μπορεί να έχει ανάγκη να θηλάσει, να έχει ανάγκη τη σωματική επαφή, να ακούσει τη φωνή της. Ένα μωρό που το αφήνουν μόνο του να κλαίει κάποια στιγμή σταματάει. Αλλά σύμφωνα με τον δόκτορα Sears αυτό δεν αποτελεί «επιτυχία της μητρότητας». Κάθε άλλο, σταματάει απογοητευμένο, και από τόσο μικρή ηλικία πιστεύει ότι κανένας δεν του δίνει σημασία, χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του πριν καλά-καλά την αποκτήσει. Έτσι λυπημένο εγκαταλείπει τις προσπάθειες επικοινωνίας με το περιβάλλον του.

 

7. Balance: Ισορροπία

Ο ερχομός ενός μωρού είναι μια αλλαγή στην οικογένεια, μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα προσαρμογής της οικογένειας στις νέες συνθήκες, πρέπει οι γονείς να προσπαθήσουν να βρουν πάλι τις ισορροπίες τους. Ισορροπία ανάμεσα στις ανάγκες του παιδιού, στις ατομικές ανάγκες του κάθε γονέα, τα ενδιαφέροντα της μαμάς και γενικά τις ισορροπίες της οικογένειας.

[alcyon]

Δες κι εδώ κάποια σχόλια: http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=133797

 

Μια χαρά είναι οι 6 μήνες για εκπαίδευση ύπνου.

Το καλύτερο είναι να μπουν οι συνήθειες από την αρχή. Από την πρώτη μέρα. Δε μιλάω για πρόγραμμα, αλλά για συνήθειες (που αφορούν εμάς κυρίως).

 

Το κέρδος είναι πολλαπλάσιο από το να έχεις ένα άυπνο, νευρικό μωρό και μία μαμά υπό κατάρρευση.

 

Συνέχισε... Αξίζει τον κόπο. Θα αποζημιωθείς σε κέφι, διάθεση, χρόνο που μπορεί να διαθέσεις στο ίδιο το παιδί κτλ.

 

Καλή συνέχεια!

[tsarli]

Τα σημερινά: πήγαμε και βόλτα, αλλά μου κοιμήθηκε στο καρότσι. Επίσης αργότερα τον ξαναπήγε η γιαγιά και ξανακοιμήθηκε. Να δω τώρα αν θ ακοιμηθεί στην ώρα του το βράδυ ή θα έχουμε κλάματα. Το μωρό νυστάζει, απλά από τότε που αρχίσαμε τη μέθοδο, αρνείται να κοιμηθεί στο σπίτι. Όταν είναι στήθος και κλείνουν τα βλέφαρα, τον βλέπω ότι προσπαθεί να κρατηθεί όρθιος και δεν αφήνεται να κοιμηθεί (μάλλον υποθέτει ότι θα καταλήξει στο κρεβατάκι)? Όταν δοκιμάζω να τηρήσω τους χρόνους στο κρεβάτι του, εξαντλούμαι το χρόνο και δεν κοιμάται με τίποτα ενώ νυστάζει τρελά! Μόλις μπήκε στο καρότσι (που σημειωτέον δεν μου κοιμόταν συχνά στο καρότσι) σήμερα, παραδόθηκε!

Ίσως συνεχίσω με αυτό τον τρόπο ή με στήθος (όταν δεν βγούμε βόλτα), αλλά ρωτάω και πάλι τις πιο έμπειρες μανούλες, δεν υπάρχει θέμα να "μπερδευτεί" το μωρό?

Όσο για τις διαφωνίες που έχει δημιουργήσει το θέμα, σημασία έχει ότι κάποιες μαμάδες βρήκαν εδώ την απάντηση στο πρόβλημά τους και βελτιώθηκε η ποιότητα της ζωής τους. Και ας το παραδεχτούμε, όπως δεν είναι όλα τα μωρά ίδια, έτσι δεν είναι και όλες οι μαμάδες ίδιες. Άλλες αντέχουν παραπάνω, άλλες κουράζονται πιο εύκολα, άλλες νευριάζουν αμέσως, άλλες έχουν ιώβεια υπομονή.Η κάθε μέθοδος προβάλλεται ως η πιο κατάλληλη. Για το λόγο αυτό η κάθε μανούλα είναι εδώ, για να ακούσει, να κρίνει και να φιλτράρει εμπειρίες και γνώμες μέχρι να βρει αυτήν, όχι τόσο που της ταιριάζει, αλλά που αποφέρει το επιθυμητό γι' αυτήν αποτέλεσμα.

[derbybaby]

καλησπερα tsarli! προσωπικα δεν χρειαστηκα νε χρησιμοποιησω τη μεθοδο αυτη σε κανενα παιδι μ οποτε δεν ξερω αν αυτα που θα σ γραψω αποτελουν βοηθεια.

εμενα ο μεγαλος μ γιος κοιμοταν το βραδυ στην κουνια του στο δωματιο του απο 7 μηνων, το "δεκατιανο" υπνο τον επαιρνε στο καροτσι, κ τον μεσημεριανο στο κρεβατι μ μαζι μου. ο μεσημεριανος υπνος εγινε ανεξαρτητος οταν πηγαμε διακοπες που αριχσε να κοιμαται στο παρκοκρεβατο μονος του κ αργοτερα στο ρηλαξ κ μετα στο κρεβατι του. στους 18 μηνες εφαγε ενα ολικο στραβωμα στους υπνους αλλα ευτυχως κρατησε μονο ενα μηνα.

ο μικρος μ που θηλαζε αποκλειστικα ( στον μεγαλο αντλουσα κ εδινα αλλη ιστορια..)μεχρι κ 7 μηνων τα μεσημερια κοιμομαστν αγκαλιτσα, κ πολλα βραδια διοτι ξυπναγε αρκετα λογω δοντιων οποτε με βολευε.οταν χρονισε κ ειχαμε σταματησει θηλασμους τον εβαλα μαζι με τον μεγαλο στο δωματιο.αλλα κ αυτος τον ¨δεκατιανο" υπνο τον παιρνει καροτσι, το μεσημερι κ το βραδυ στην κουνια.γιατι στα γραφω ολα αυτα?για να σ πω οτι ισως δεν πειραζει να κοιμαται στο καροτσι.κ λεω ισως γιατι δεν εχω διαβασει τα της μεθοδου που εφαρμοσες.κ γιατι μεγαλωνοντας θα αλλαξει καποιες συνηθειες υπνου, κ καποιους υπνους βλ.δεκατιανο μπορει κ να τους κοψει εντελως.

[tsarli]

Πάλι μόνη μου τα τραβάω, λείπει ο άντρας μου και ακούω το κλάμα μόνη μου.

Ενώ τα πηγαίναμε καλά, σήμερα, 6η μέρα, δεν έχει σταματήσει να κλαίει ακόμη και έχουν περάσει 11 λεπτά + 13 λεπτά + 15 λεπτά και μπήκαμε και στο επόμενο 15λεπτο. Σπαράζει το καημένο και εγώ θέλω να ορμήξω μέσα. Μου φαίνεται πρέπει να προμηθευτώ χειροπέδες, ή να βρω έναν τρόπο να κλειδώνομαι στο δωμάτιο!

Οσες εφαρμόσατς τη μέθοδο, είχατε τέτοια σκαμπανεβάσματα?