ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[Eleniagglia]

Τσαρλι προσεξε μην παθει το μωρο ψυχολογικο και μετα εχετε θεματα στην εφηβεια Μπορει να του ανεβει και η κορτιζολη και αντε κατεβασε τη μετα...

Μη σου πω οτι πλεον εχει αποδεχθει το παιδι οτι τελος δεν νοιαζεσαι , το παραμελεις κλπ

 

Το παιδι σου εχει αναγκη να μαθει οπως καθε μωρο! να μαθει τον κοσμο μας, δεν τον ηξερε και απο την κοιλια της μανας του! εκει ειχε σκοταδι, ζεστασια, οτι ωρα ηθελε κοιμοταν, οτι ωρα ηθελε ξυπνουσε. Τωρα θα μαθει οτι το βραδυ ειναι σκοτεινα, κοιμομαστε, ξεκουραζομαστε, εκκρινεται και η ορμονη που τα βοηθαει να αναπτυχθουν..τη μερα ντυνομαστε, γελαμε, παιζουμε, παμε βολτες, κανουμε παιχνιδια, τρωμε..

[Aimee]

Κορίτσια εγώ θα σας μιλήσω για μένα..χωρίς να έχω διαβάσει καμία μελέτη, πριν γεννήσω θεωρούσα ως δεδομένο ότι θα θηλάσω και θα κοιμάμαι μαζί με το μωρό. Δεν άκουγα κανέναν, αυτό ήθελα, έτσι ένιωθα, αυτό έκανα. Και ακόμη καιι τώρα σας μιλάω με κάθε ειλικρίνεια, θα ήθελα να συνεχίσω να κοιμάμαι με το μωρό. Έχω την αίσθηση ότι νιώθει ασφάλεια, ζεστασιά, θαλπωρή και ηρεμία γιατί με το παραμικρό "κιχ" η μανούλα είναι δίπλα να το ηρεμήσει. Δυστυχώς ή ευτυχώςψ(αποδείχτηκε ευτυχώς εν τέλει), διαπίστωσα εντός ολίγων ημερών με τη συγκεκριμένη μέθοδο ότι το μωρό θέλει ηρεμία για να κοιμηθεί και να ξεκουραστεί και όχι ηρεμία όπως την εννοώ εγώ. Όταν τον είχα δίπλα μου ξυπνούσε συνέχεια και ειδικά στην αρχή όταν τον έπειρνε ο ύπνος, ξυπνούσε ανά τέταρτο. Ή στριφογυρνούσε και φαντάζομαι δεν ήξερε ότι μετά ξανακοιμόμαστε ή μάλλον δεν ήξερε πώς να το κάνει. Ή έπινα νερό και άκουγε θόρυβο και γκρίνιαζε. Ή σηκωνόμουν να πάω τουαλέτα κι αν ξυπνούσε χαλούσε τον κόσμο (άσε που είχα το φόβο μη πέσει..αν έπεφτε και έσπαγε το κεφάλι του θα έφταιγα εγώ και το co sleeping). Θα μου πείτε ότι το μωρό τώρα κοιμάται επειδή εξουθενώνεται από το πολύ κλάμα. Χθες και σήμερα έκλαψε ελάχιστα, δεν χρειάστηκε καν να πάω και κοιμήθηκε χωρίς να κάνει κιχ. Γιατί δεν ξυπνάει ανά μία ώρα, γιατί δεν τσιρίζει, γιατί δεν κλαίει? Τί, κατάλαβε τόσο γρήγορα ότι δεν το θέλει η μαμά ας πούμε και αισθάνεται παραμελημένο και το ρίχνει στον ύπνο? Δε νομίζω. Εγώ βλέπω ένα παιδί που "εκπαιδεύεται", "μαθαίνει" πολύ γρηγορα τον τρόπο να ξεκουράζεται. Και όχι, δεν το κάνω για να ξεκουράζομαι εγώ, γιατί πολύ απλά από το άγχος και τη στεναχώρια μου δεν κλεινω μάτι.

Επίσης ακόμη και τη λίγη ώρα που έκλαιγε σήμερα (ούτε 5 λεπτά) ήμουν έτοιμη να ορμήξω μέσα και να τον αγκαλιάσω..έκλαιγα και γω. Και τί θα καταλάβαινα? Θα είχαμε πάλι τα ίδια. Γκρίνια, το στήθος εγώ από δίπλα με το παραμικρό (γιατί ίσως ήθελα να πιστεύω ότι όλα λύνονται με το στήθος, να νιώσω ότι είμαι πολύτιμη για το μωρό και ότι μόνο εγώ το ηρεμώ). Αμ δε!! Σήμερα γκρίνιαζε πολύ μετά το μπάνιο όταν τον ντύναμε, λέω και γω θέλει στήθος και μετά θα τον βάλω στο κρεβατάκι του ξύπνιο ακόμη για να κοιμηθεί. Θήλασε λίγο και με έσμπρωχνε και γκρίνιαζε. Τον άφησα πάνω στο χαλί να δω επιτέλους τί θέλει. Και τί έκανε? Ξάπλωσε μπρούμυτα (όπως κοιμάται) στο χαλί..ε, τον έβαλα αμέσως στο κρεβάτι και κοιμήθηκε (εντάξει, έκλαψε πρώτα, δεν το αρνούμαι). Τελικά ίσως το μωρό όσο κοιμόταν μαζί μου να μη χρειαζόταν με το παραμικρό αγκαλιά και στήθος. Ίσως απλά να ήθελε να κοιμηθεί και εγώ το αντιμετώπιζα σαν νεογέννητο.

 

Χαχαχα. Τσάρλι, μου φαίνεται ότι τώρα πήρες απόφαση ότι κόπηκε ο ομφάλιος λώρος.

[Cωνσταντίνα]

Πω,πω αυτες οι ψαρωτικές "ορολογίες" [παντα στα αγγλικά για να εχουν κυρος, βεβαίως-βεβαίως] οι οποίες αναγάγουν μια απλή πραγματική κατασταση (το παιδί κοιμαται μαζι με το γονιό του: αααααααααα! αποκάλυψη! co-sleeping και co-bedding και ...co-snoring) στην απόλυτη επιστημη (που ο χ Οργανισμός εκανε την ταδε μελετη και η ψ Ακαδημια τη δείνα ερευνα) ειναι τοσο της μοδας πλεον, που στο τελος οσες κοιμομαστε μαζι με το μωρο μας, θα την ψωνισουμε εντελως και θα νομιζουμε οτι χριστηκαμε μαμαδες του αιωνα.Λιγη λογική ρε παιδιά, πρακτικό ειναι το θεμα.Αν δηλαδη το μωρο κοιμοταν μια χαρα ησυχο στην κουνια του ή και στο δωμάτιό του, θα το επαιρνε καμια μανα σωνει και καλά να κοιμηθει μαζι της στο κρεββατι, γιατι το co-sleeping και co-bedding ευνοεί και καλά την υγεία και την αναπτυξή του?Τοτε οσες (τυχερές) μανες τα εχουν και κοιμούνται μόνα τους, θα επρεπε να εγκληθούν τουλάχιστον ως αδιάφορες! Μην τρελαθούμε κιόλας.Δεν ξερουμε πώς αλλιώς να το ηρεμήσουμε, να το κοιμησουμε, να το θηλάσουμε, να κοιμηθούμε κι εμείς οι ιδιες σαν άνθρωποι και καταλήγουμε να το παίρνουμε μαζί μας στο κρεβατι.Νταααα!

Να το δημοσιευσω σε κανα ιατρικό περιοδικό?

 

Οτι πιο σωστο και λογικο εχω διαβασει μεχρι στιγμης..

[ilektra2013]

Ηλέκτρα θα σου στείλω π.μ. με τους χρόνους και τα σχετικά.

Και μας όταν κοιμόταν κατά τις 8, μέχρι να πάει 12 είχε ξυπνήσει ήδη 10 φορές. Ετοιμαζόμουν καμιά φορά να φάω κάτι και έμενα με τη μπουκιά στο χέρι. Γκρίνιαζε, μάλλον δνε ήξερε πώς να ξανακοιμηθεί μόνος του. Τώρα, σε 3 μέρες, τα αποτελέσματα θεαματικά.

Αλλά το τίτράβηξα (με την εφαρμογή της μεθόδου) δ ελέγεται, έχασα σίγουρα 5 χρόνια από τη ζωή μου και γέρασα πριν την ώρα μου..

 

Καλησπέρα Tsarli ,

 

σ'ευχαριστώ πάρα πολύ!!! Νόμιζα ότι θα ήταν πιο ακριβό..θα το ψάξω αύριο κιόλας. Εχω χαρεί πάρα πολύ που τα καταφέρνετε και θα ηρεμήσεις λίγο κ εσύ γτ πραγματικά καταλαβαίνω πως είναι να φτάνεις στα όρια σου....ενώ θες το καλύτερο για το μωράκι σου και τις τύψεις μετά που σε κάνουν ακόμα χειρότερα. Ακόμα κ εμείς που είμαστε λίγο πιο τυχεροί και η μικρή μας είναι πιο καλόβολη μέσα στη μέρα (που τι να το κάνεις κ αυτό αφού όλη μέρα είμαι μόνη μαζί της κ ο άντρας δουλεύει) όλος ο ελέυθερος χρόνος ξοδεύεται στο μαγείρεμα πλύσιμο κλπ, τη νύχτα μας έχει ξετινάξει....και σηκωνόμαστε μες στα νεύρα....είναι κ αυτά τα δόντια...που δεν τρώνε κιόλας κανονικά κ έχεις κ το άγχος..τώρα κλαίει γι'αγκαλιά ή κλαίει από πείνα κ 'γώ η γαιδούρα το κουνάω να ξανακοιμηθεί...?θα το πάρω λοιπόν κ ο θεός βοηθός!!!! Προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα τραυματιστεί η ψυχούλα του μωρού μου αν κλάψει για 1 εβδομάδα το πολύ.

Εχει φτάσει 10 μηνών δεν την έχουμε αφήσει ποτέ να κλαίει,είναι συνέχεια μαζί μου δε μου την κρατάει κανείς ποτέ ώστε να έχει γίνει κάτι που δεν γνωρίζω, είναι γενικά ένα πολύ χαρούμενο μωράκι, ακόμα κ όταν με τον άντρα μου θέλουμε να αρπαχτούμε κρατιόμαστε για να μην ακούει φωνές κ ένταση κ ακόμα και παππουδογιαγιάδες που τσακώνονται όποτε έρχονται επίσκεψη μπροστά στο μωρό εγώ παίρνω το μωρό κ πάω μέσα κ ο σύζυγος τους το κόβει. Θέλω να πω πως έχουμε κάνει πολύ προσπάθεια και με τους

εαυτούς μας και τους άλλους ώστε το περιβάλλον της να είναι γαλήνιο, να είμαστε κοντά της να έχει ότι χρειάζεται και να της δείχνουμε συνεχώς πόσο τη λατρεύουμε. Κ τα καταφέρνουμε πολύ καλά πιστεύω είναι πολύ καλό μωράκι που θέλει όμως να είναι κολλημένο πάνω μου το βράδυ κ να θηλάζει συνεχώς, κ εντάξει εγώ ας μην κοιμάμαι καλά ας είμαι χάλια την άλλη μέρα, ο μπαμπάς της τα ίδια (..ε...σχεδόν...γτ προσπαθεί κ αυτός ο κακομοίρης να βοηθήσει αλλά το μικρό μας δε συνεργάζεται....), αλλά και αυτός ο γάμος δεν πρέπει να πάει καλά? Δεν πρέπει να μπορούμε να κοιταζόμαστε και μεταξύ μας να ανταλλάζουμε μια κουβέντα γλυκιά χωρίς νεύρα, κ να κάνουμε κ τα δικά μας βρε αδερφέ...Δεν καταλαβαίνω γτ πρέπει να νιώσω ή να θεωρηθώ κακή μαμά από μεγάλη μερίδα, επειδή μετά από 10 μήνες αποκλειστικής προσήλωσης στο μωράκι μου ευελπιστώ μέχρι το χρόνο που θα επιστρέψω στη δουλειά να μάθει να κοιμάται λίγο περισσότερο τη νύχτα....κ τολμώ να θέλω να ξεκουραστώ κ εγώ ώστε να μη φτάσω στα όρια, ώστε να είμαστε καλά με το μπαμπά της ώστε να έχω κουράγιο να δουλέυω ώστε να θέλω να της κάνω αδερφάκι και να μην το βλέπω ως εφιάλτη και καταδίκη...σε χρόνια αυπνία! Δεν είπαμε να το αφήσω να πλαντάζει κ εγώ να αδιαφορώ, μια προσπάθεια να κάνουμε σύμφωνα με τα δικά μας όρια ο καθένας και αν πετύχει καλώς, αν όχι δε νομίζω ότι θα γίνει ζημιά στο μωρό ανεπανόρθωτη, ο καθένας βλέπει το παιδί του κ ξέρει πότε να σταματήσει κ πότε να συνεχίσει. Μην είμαστε αφοριστικοί με το που ακούμε τη λέξη κλάμα. Κλάμα είπε...όχι ξύλο...

[Cωνσταντίνα]

Επισης το να ειρωνευομαστε τις αποψεις που εχουν αλλες μητερες δεν πιστευω οτι αρμοζει σε κανεναν γονιο! Αν μη τι αλλο ολες κανουμε τεραστιες προσπαθειες και θυσιες για τα παιδια μας γιατι ειναι οτι πιο πολυτιμο εχουμε! Τωρα το αν ανεβαινει η κορτιζολη ή οχι δεν ειναι και τοσο αστειο για να το χλευαζουμε, για τα παιδια μας μιλαμε.. Για'μενα προσωπικα δεν υπαρχει λαθος και σωστη μεθοδος. Υπαρχει η "ιδανικη" μεθοδος οπου ειναι διαφορετικη για καθε παιδι. Και μια μεθοδο για να πουμε οτι ειναι επιτυχης για το δικο μας παιδι θα πρεπει στο τελος της ημερας να εχουμε ενα ευτυχισμενο, ηρεμο και μη στρεσαρισμενο παιδι. Ενα παιδι ομως που κλαιει ολη μερα και τελικα κοιμαται επειδη ειναι αποκαμωμενο απο το πολυ κλαμα δεν νομιζω οτι ειναι τιποτα απο τα παραπανω.

[ilektra2013]

ρ

Επισης το να ειρωνευομαστε τις αποψεις που εχουν αλλες μητερες δεν πιστευω οτι αρμοζει σε κανεναν γονιο! Αν μη τι αλλο ολες κανουμε τεραστιες προσπαθειες και θυσιες για τα παιδια μας γιατι ειναι οτι πιο πολυτιμο εχουμε! Τωρα το αν ανεβαινει η κορτιζολη ή οχι δεν ειναι και τοσο αστειο για να το χλευαζουμε, για τα παιδια μας μιλαμε.. Για'μενα προσωπικα δεν υπαρχει λαθος και σωστη μεθοδος. Υπαρχει η "ιδανικη" μεθοδος οπου ειναι διαφορετικη για καθε παιδι. Και μια μεθοδο για να πουμε οτι ειναι επιτυχης για το δικο μας παιδι θα πρεπει στο τελος της ημερας να εχουμε ενα ευτυχισμενο, ηρεμο και μη στρεσαρισμενο παιδι. Ενα παιδι ομως που κλαιει ολη μερα και τελικα κοιμαται επειδη ειναι αποκαμωμενο απο το πολυ κλαμα δεν νομιζω οτι ειναι τιποτα απο τα παραπανω.

 

 

"θα πρεπει στο τελος της ημερας να εχουμε ενα ευτυχισμενο, ηρεμο και μη στρεσαρισμενο παιδι." Συμφωνώ και νομίζω πως αυτό είναι το κριτήριο για το αν τα πάμε καλά όποια μέθοδο κ αν ακολουθεί ο καθένας.

Εγώ πάντως θα πάρω το βιβλίο να δω τι λέει ακριβώς, θα δώσω κ άλλη μια βδομάδα να προσπαθήσω να την κοιμίζω αγκαλιά μεν αλλά χώρίς στήθος κάθε φορά που ξυπνά για όλη τη νύχτα και αν δεν αντιδράσει θα εφαρμόσω το βιβλίο. Ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες!

[Cωνσταντίνα]

ρ

 

 

"θα πρεπει στο τελος της ημερας να εχουμε ενα ευτυχισμενο, ηρεμο και μη στρεσαρισμενο παιδι." Συμφωνώ και νομίζω πως αυτό είναι το κριτήριο για το αν τα πάμε καλά όποια μέθοδο κ αν ακολουθεί ο καθένας.

Εγώ πάντως θα πάρω το βιβλίο να δω τι λέει ακριβώς, θα δώσω κ άλλη μια βδομάδα να προσπαθήσω να την κοιμίζω αγκαλιά μεν αλλά χώρίς στήθος κάθε φορά που ξυπνά για όλη τη νύχτα και αν δεν αντιδράσει θα εφαρμόσω το βιβλίο. Ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες!

 

Καλη επιτυχια!! Και σε ολες τις μανουλες βεβαια!

[Scratée]

Eleniagglia,έχεις δίκιο,δεν έγραψα την πηγή.Ειναι:Middlemiss W et al. Asynchrony of mother-infant hypothalamic-pituitary-adrenal axis following extinction of infant crying responses induced during the transition to sleep.Early Hum Dev. 2012 April;88(4)227-32.

[Scratée]

 

Η αλήθεια είναι...ναι!Η Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία,σε δήλωση πολιτικής,συστήνει να κοιμούνται τα μωρά στο ίδιο δωμάτιο,αλλά όχι στο ίδιο κρεβάτι,με τους γονείς,για πρόληψη του αιφνίδιου θανάτου.

Τώρα,σχετικά με το σχόλιο ότι ασχολούνται οι ακαδημίες,οι εταιρίες κτλ με πράγματα αυτονόητα:καλώς ή κακώς,η σύγχρονη ιατρική είναι evidence-based.Έχει ξεφύγει πια απ'το δοξαστικο "εγώ νομίζω έτσι,ο άλλος νομίζει αλλιώς".Βασίζεται σε παρατήρησεις και στατιστικές.Δεν'ν'κακό...

[tsarli]

Kαλημέρα φίλες μου..ζητάω λίγη συμπαράσταση γιατί ο σύζυγος είναι στη δουλειά ακι εφαρμόζω μόνη τους χρόνους. Χθες κοιμήθηκε κατά τις 8 και ξύπνησε σήμερα κατά τις 6:30 γιατί είχε κάνει κακάκια. Μετά νύσταζε πάρα πολύ. Τον ξαναέβαλα για ύπνο στις 9:30. Όχι απλά δεν κοιμάται, αλλά έχει κλείσει η φωνή του από το κλάμα, έχει ξελαρυγγιστεί και ακούγεται πλέον σαν γατί κάποιες στιγμές. Ε, δώσ του και γω κλάμα, τί ωραία που περνάμε.

Μου κάνει εντύπωση λοιπόν γιατί ενώ τα βράδυα τα πάει τόσο καλά, τη μέρα αδυνατεί να κοιμηθεί, ενώ πριν ξεκινήσουμε τη μέθοδο κοιμόταν κανά 2 ωρο στο σύνολο τη διάρκεια της ημέρας.

Είμαστε στην 5η μέρα εκπαίδευσης. Μήπως βρε κορίτσια όντως "π'ετυχε" η βραδυνή εκπαίδευση γιατί γίνεται πτώμα και κοιμάται έτσι από εξάντληση?

Δεν ξέρω, τη μια χαίρομαι και προσπαθώ να δείχνω εμπιστοσύνη σ' αυτό που κάνουμε και την άλλη αμφιβάλλω.

Μα σας λέω κοιμάται όρθιος, ούτε όρεξη να πάιξει έχει, τίποτα. Βλέμμα στο κενό και αδιάφορο. Όταν ξεκινήσαμε την εκπαίδευση τον είχαμε δει το πρωί χαρούμενο (την 1η μέρα) και ευδιάθετο. Όλη όμως την υπόλοιπη μέρα σέρνεται και δείχνει κάπως φοβισμένος.

"Κράτα γερά" θα μου πείτε. Και γω μετανιώνω την ώρα και τη στιγμή που ξεκίνησα να κοιμάμαι μαζί του μόλις γέννησα, γιατί τώρα το παιδάκι μου πρέπει να τα τραβάει όλα αυτά. Είναι πολύ δύσκολο να το περνάς όλο αυτό όταν είσαι μόνος στο σπίτι.

Πιο μετά θα τον πάει ο παπούς του βόλτα με το καρότσι. Είμαι σίγουρη ότι θα ξεραθεί εκεί.

[Cωνσταντίνα]

Μπηκα στο internet και διαβασα το αρθρο στο οποιο αναφερεται η "Μανουλα για παντα" και ανακαλυψα το εξης, πιο κατω σε αλλη σελιδα υπαρχει ενα αλλο αρθρο οπου αναιρει το πρωτο. Οποτε το συμπερασμα ποιο ειναι; Οσα γραφονται σημερα αυριο θα βρεθει καποιος με τα δικα του επιχειρηματα-ερευνες-επιστημονικες αποδειξεις να τα αναιρεσει. Επι δεκαετιες οι γιαγιαδες μας ελεγαν να τρωμε φακες γιατι εχουν σιδηρο και τωρα ανακαλυψαν οτι ο σιδηρος οπου εμπεριεχεται σε αυτες δεν απορροφαται απο τον οργανισμο μας, παρα μονο μια μικρη ποσοτητα και αυτη σε συνδιασμο με τη βιταμινη C. Ασχετο μεν αληθες δε. Οποτε, λεω εγω τωρα, πρεπει να ξερουμε αν ανεβαινει η κορτιζολη ή οχι για να διαχειριζομαστε τη διαπαιδαγωγηση του παιδιου μας ετσι ωστε να μεγαλωνει-κοιμαται-τρωει σε ενα ασφαλες και σταθερο για την ψυχικη του υγεια περιβαλλον; Η επιστημη κανει τεραστιες προσπαθειες για να κατανοησει το ανθρωπινο ειδος, μερικες φορες ομως πιστευω οτι τα πραγματα ειναι πιο απλα. Η σχεση μανας-παιδιου ειναι πολυ πιο μεγαλη απο καθε βιβλιο και αρθρο που παραθετει ο καθε αρμοδιος. Αν ακουγαμε το ενστικτο μας λιγο περισσοτερο δεν θα πελαγωναμε τοσο στη θεα ενος μικρου παιδιου που δεν εχει το προγραμμα που μας βολευει. Οι περισσοτερες θηλαζουμε, εχουμε ξενυχτησει, εχουμε φτασει στα ορια μας, εχουμε κουραστει οκ.. και τι εγινε; Τι θα παθουμε;; Μηπως τελικα σκεφτομαστε τον εαυτο μας περισσοτερο απο οσο θα επρεπε;

[skountoufla]

Η αλήθεια είναι...ναι!Η Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία,σε δήλωση πολιτικής,συστήνει να κοιμούνται τα μωρά στο ίδιο δωμάτιο,αλλά όχι στο ίδιο κρεβάτι,με τους γονείς,για πρόληψη του αιφνίδιου θανάτου. Τώρα,σχετικά με το σχόλιο ότι ασχολούνται οι ακαδημίες,οι εταιρίες κτλ με πράγματα αυτονόητα:καλώς ή κακώς,η σύγχρονη ιατρική είναι evidence-based.Έχει ξεφύγει πια απ'το δοξαστικο "εγώ νομίζω έτσι,ο άλλος νομίζει αλλιώς".Βασίζεται σε παρατήρησεις και στατιστικές.Δεν'ν'κακό...

Evidence-based (παλι το αγγλικο, για να βαρυνει λιγο), ηταν και ο υπνος μπρουμυτα (οταν ημουν εγω μωρο, 35 χρονών σημερα), ο υπνος πλαγια (όταν γεννηθηκε η ανιψια μου, 3 χρονών σημερα) και ο υπνος ανασκελα όταν γεννησα εγω, πριν εφτα μηνες. Κι τοτε το sids προσπαθουσαμε να προλάβουμε (προς Θεου,δεν ειμαι της αποψης "κι εμείς ετσι μεγαλωσαμε, δεν παθαμε τιποτα",απλα η ιδια επιστημη τα ελεγε-και πιθανως και η Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία).Εξαλλου, το "συστηνει" σημαινει "δεν ξερουμε αν βοηθαει σιγουρα, πάντως κακο δεν κανει", αφού ο αιφνίδιος βρεφικός θανατος, κατά κοινη (επιστημονικη, βεβαίως) παραδοχη, ειναι ενα αλυτο μυστηριο-δεν νομιζω να διαφωνει κανεις "ψαγμενος" με αυτο. Δεν αφοριζω την πληροφορία, ουτε την ερευνα, ουτε τιποτα από αυτα, αφοριζω την προσκόλληση στον τυπο (διαχωρισμός ορολογίας και παραπομπή σε μελέτες και κόντρα μελέτες) και την καραμελα που πιπιλαει ο καθενας, δενοντας κομπο το καθε νεο ευρημα στον τομεα της αναπτυξης και της ανατροφής ενός παιδιού. Οπότε ναι μεν "δεν'ν'κακό...:wink:", αλλα το evidence-based, ας το φιλτράρουμε λιγο μεσα από το logic-based.

[Macorina]

Την έχεις τη συμπαράστασή μου, τουλάχιστον όσο το ένστικτό σου συνεχίζει να επιμένει ότι είναι σωστό να συνεχίσεις. Αυτό είναι το βασικό που θα ήθελα να σου πώ.

Ό,τι κι αν αποφασίσεις να κάνεις θα πιάσει μόνο αν συμφωνεί με το ένστικτό σου.

Ελπίζω σύντομα να προσαρμοστεί και στον ημερήσιο ύπνο και να αρχίσετε να κοιμάστε ήρεμα.

Κουράγιο.

[tsarli]

Οι περισσοτερες θηλαζουμε, εχουμε ξενυχτησει, εχουμε φτασει στα ορια μας, εχουμε κουραστει οκ.. και τι εγινε; Τι θα παθουμε;; Μηπως τελικα σκεφτομαστε τον εαυτο μας περισσοτερο απο οσο θα επρεπε;

Το ξέρω ότι μιλάς γενικά, εγώ όμως θα μιλήσω για τον εαυτό μου..

Λοιπόν, τί επιλογές θα είχα κάνει αν σκεφτόμουν τον εαυτό μου:

1) θα είχα παρκάρει προ πολλού το μωρό στη γιαγιά και στον παπού που μένουν και δίπλα (που το θέλουν κι όλας και μας "ανταγωνίζονται" με τον τρόπο τους "..σε μας το μωρό δεν κλαίει, σε μας τρώει, φέρε να το κοιμήσουμε εμείς, φέρτε το να το πάρουμε το καλοκαίρι στη θάλασσα, μας έκανε παλαμάκια που του μάθαμε εμείς, βγάλε το γάλα σου να το δίνουμε εμείς").

2) Θα είχα παρατήσει εξ αρχής το θηλασμό, γιατί πέρα από τις δυσκολίες με την πληγωμένη θηλή (θεραπείες, γιατροί, επαναγαλακτισμός κλπ, μην τα ξαναέω πάλι και ακούγομαι σαν να κλαψουρίζω), είχα και τον πόλεμο από το περιβάλον. Η ίδια η μάνα μου ήταν κάθετα αντίθετη με το θηλασμό, γιατί "τους στερούσα χρόνο από το παιδί" (αφού θήλαζα όλη την ώρα και φυσικά δεν μπορούσαν να το πάρουν για μέρες στη θάλασσα -άλλο κουλό κι αυτό-). Ειδικά το οικογενειακό περιβάλον, αν μπορούσε να με κάψει στην πυρά ή έστω να με κλείσουν μέσα γαι το παράνομο του πράγματος -ναι, ναι, για το θηλασμό- θα το έκαναν. Και ναι, καθένας με την τρέλα του.. Θα μπορούσα λοιπόν να τα είχα παρατήσει εξ αρχής. Αντ' αυτού "σκοτώθηκα" μαζί τους μέχρι να το αποδεχτούν τελευταία (αναγκαστικά και όχι επειδή κατάλαβαν. Απλά συμβιβάστηκαν).

3) Θα μπορούσα όντως να το έδινα να κοιμάται εκεί (έχω και μπόλικο μητρικό στην κατάψυξη) και να μην ξενυχτήσω ποτέ.

4)Θα μπορούσα να γραφτώ γυμναστήριο, να περιποιηθώ, να πάω κομμωτήριο, να βγω για καφέ, να κοιτάξω τον εαυτό μου.

5) Θα μπορούσα να του κάνω και κανά "ντα" όπως λένε πολλοί "για να στρώσει" και όταν έχω νεύρα από την κούραση να το κατσαδιάζω, δίχως να ' χω τύψεις μετά.

6)Και τέλος, θα μπορούσα να είχα γεννήσει ένα πολύ ήρεμο και καλόβολο παιδί..αντ' αυτού έχω ένα πολύ παιχνιδιάρικο και γκρινιάρικο παιδί, ένα παιδί που δυσκολεύεται πολύ στον ύπνο -γεγονός για το οποίο πιθανότατα ευθύνομαι εγώ-, ένα παιδί που μου έχει βγάλει το λάδι!

 

Προτιμώ όμως να το μεγαλώνω εγώ, έβαλα στην άκρη τη δουλειά μου για να αφοσιωθώ σ' αυτό (δεν μου είπε κανένας να το κάνω, ήταν καθαρά επιλογή μου), πέρασα το 1ο 4μηνο μετά τη γέννα με κρέμες, αλοιφές, θεραπείες, συμβούλους, κλάματα, ξενύχτια (θηλασμός και θήλαστρο ανά 2 ώρες), σχεδόν δε μιλιόμουν με τους δικούς μου για την "εμμονή" μου όπως έλεγαν να θηλάσω, είχα πάντα το μωρό δίπλα και δεν προλάβαινε να κάνει κιχ, η μαμά ήταν διαθέσιμη. Συν το γεγονός ότι έχω έναν σύζυγο που κοιτά πολύ το βόλι του και ειδικά τον ύπνο του, ο οποίος ειδικά το πρώτο εξάμηνο δεν με βοήθησε σε τίποτα, ούτε 1 ώρα κρατούσε το μωρό να ξεκουραστώ. Υπάρχουν λοιπόν μανούλες που δεν τους ήρθαν όλα εύκολα.

 

Υπάρχουν όμως και μανούλες που γέννησαν, θήλασαν με μεγάλη ευκολία ή έδωσαν μπουκάλι, είχαν ένα σύζυγο-στήριγμα που τις ξεκούραζε κάπως, είχαν ψυχολογική στήριξη από την οικογένεια, και στην τελική μπορεί να είχαν καλόβολα μωρά. Έχω φίλη που τα παιδιά της κοιμόντουσαν τόσο πολύ, που για να τα ξυπνήσει τα έριχνε νεράκι, ξεχνούσαν να ξυπνήσουν. Όταν κάποιες μάνες μου λένε "δεν ξενύχτησα σε κανένα παιδί", θέλω να πέσω από το μπαλκόνι. Οπότε υπάρχουν μάνες και μάνες..μάνες που κουράστηκαν παραπάνω και μάνες που ηταν τυχερές ή είχαν καλύτερο προγραμματισμό και τους ήρθαν πιο εύκολα τα πράγματα.

Και εν τέλει ας μιλήσουμε για αντοχές..Αν και με αποκαλούσαν "σκυλί" σε όλα μου (δεν κοιμόμουν πολύ, ήμουν υπερδραστήρια, ξυπνούσα από τις 5 και πήγαινα γυμναστήριο πριν τη δουλειά, είχα τρελές αντοχές, έτρεχα για όλους και για όλα), μετά τη γέννα γονάτισα..και όταν αντιλήφθηκα πλέον ότι κάτι πάει στραβά με μένα, όταν η έλλειψη ύπνου είχε χτυπήσει κόκκινο και οι κακές σκέψεις, οι φωνές, η έλλειψη διάθεσης έγιναν καθημερινή ρουτίνα, τότε κατάλαβα (αργά μεν) ότι έπρεπε να πάρω δραστικά μέτρα. Δε ντρέπομαι να πω ότι έφτασα σε σημείο να θέλω να χτυπήσω το παιδί, όταν αυτό αρνιόταν να κοιμηθεί και ήταν τόσο τσιτωμένο, ενώ εγώ γονάτιζα στο χαλί και έκλαιγα από την κούραση και τη νύστα. Πάντως καλά δεν περνούσαμε, ούτε αυτό γιατί το φώναζα συνέχεια, ούτε εγώ γιατί ήμουν ένα κινούμενο πτώμα. Τις λίγες φορές που βγαίναμε με το καρότσι (ναι, δεν είχα δύναμη να ντυθώ και να ντύσω τον ταλιμπάν μου, που πλέον χρειάζονατι 2 άτομα για να τον ντύσουν) και έβλεπα στο δρόμο μανούλες με συνομήλικα μωρά, βαμένες, ξεκούραστες , περιποιημένες, τρελαινόμουν. Γυρνούσα σπίτι και ζάλιζα τον άντρα μου "μα πώς γίνεται, δε γίνεται αυτό αν δεν έχεις κάποιον να σου το κρατάει σταθερά κάποιες ώρες ή αν δεν κοιμάσαι φυσιολογικά".

Και για να κλείσω, ναι, συμφωνώ, όλες κάνουνε παιδιά και τα μεγαλώνουν, σιγά, πώς κάνω έτσι λες και είμαι η μόνη που τραβάω ζόρι? Ε, μπορεί τελικά εγώ να μην αντέχω τόσο, να μην μπορώ να διαχειριστώ την κατάσταση, να είμαι λιπόψυχος άνθρωπος! Παίζει κι αυτό το σενάριο, έτσι?? Δεν είμαστε όλες ίδιες.

[tsarli]

Την έχεις τη συμπαράστασή μου, τουλάχιστον όσο το ένστικτό σου συνεχίζει να επιμένει ότι είναι σωστό να συνεχίσεις. Αυτό είναι το βασικό που θα ήθελα να σου πώ.

Ό,τι κι αν αποφασίσεις να κάνεις θα πιάσει μόνο αν συμφωνεί με το ένστικτό σου.

Ελπίζω σύντομα να προσαρμοστεί και στον ημερήσιο ύπνο και να αρχίσετε να κοιμάστε ήρεμα.

Κουράγιο.

 

Το ένστικτο άλλα μου λέει...αλλά η λογική με οδηγεί μόνο στη μέθοδο αυτή. Μόλις βγήκε με τον παπού βόλτα (πριν κανά μισάωρο) και με πήραν τηλ, τον φέρνουν πίσω, κοιμήθηκε αμέσως όπως προέβλεψα.

Μα νύσταζε τόσο, γιατί αρνείται να κοιμηθεί τη μέρα στο κρεβατάκι του?

Μου πέρασε σήμερα από το μυαλό η ιδέα να διατηρήσουμε το πρόγραμμα εκπαίδευσης το βράδυ και τη μέρα να τον μοιμίζω με στήθος στην κρεβατοκάμαρα. Δε θα το κάνω όμως γιατί θα μπερδευτεί το παιδί και θα πάει στράφι όλος ο μέχρι τώρα αγώνας.

[Macorina]

...tsarli μην αφήνεις κανέναν να σε κάνει να νιώθεις τύψεις για τον τρόπο που χειρίζεσαι τα πράγματα, ούτε για το πώς μεγαλώνεις το παιδί σου. Και φυσικά δεν είναι κανείς μέσα στο σπίτι μας για να δει, να αντιληφθεί σε όλη την έκταση τον τρόπο που ζούμε και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.

Κι εγώ λιποθυμούσα από την εξάντληση όταν αποφάσισα ως τελευταία λύση να ακολουθήσω αυτή τη μέθοδο. Έπεφτα κάτω χωρίς προειδοποίηση. Κι αν συνέβαινε αυτό όταν ήμουν στο τιμόνι, ή στο σπίτι μόνη με το μωρό; δεν μπορούσα να το ρισκάρω. Ποιος μπορεί λοιπόν να μου πεί ότι δεν ήταν σωστή κίνηση να ακολουθήσω έστω αυτή τη μέθοδο για να μπορεί και το μωρό επιτέλους να κοιμηθεί και να μπορεί να συνεχίσει να μεγαλώνει όμορφα και ήρεμα;και φυσικά να ανακτήσω τις δυνάμεις μου και να μπορώ να ανταπεξέλθω στην απαιτητική καθημερινότητα;

[Macorina]

Είναι αλήθεια αυτό. Το θέμα είναι να μπορέσει να αποκοιμηθεί μόνο του. Εγώ αυτό που έκανα ήταν να το αφήνω να νυστάζει πολύ και μετά να το βάζω στο κρεβατάκι του, ανεξάρτητα από την ώρα. Δηλαδή αν νύσταζε 11 κουτούλαγε και το έβαζα μισοξύπνιο στο κρεβάτι του. Το ίδιο κι αν νύσταζε 12, 1 ή 2. Προσπαθούσα το μεσημέρι να μη τον θηλάζω αμέσως πριν τον ύπνο για να μην ψιλοκοιμηθεί στο στήθος και του τη σπάσω μετά που θα τον έβαζα στο κρεβάτι του. Έχει κάτι που το συντροφεύει στον ύπνο; Κάνετε όλη την λεκτική προετοιμασία "τώρα θα ξαπλώσεις στο κρεβατάκι σου με το αρκουδάκι σου που θα σου κάνει παρέα μέχρι να ξυπνήσεις, η μανούλα σ'αγαπάει και είναι στο διπλανό δωμάτιο κλπ" Μην νομίζεις ότι δεν καταλαβαίνει, τα καταλαβαίνει όλα όσα του λές.

[tsarli]

Είναι αλήθεια αυτό. Το θέμα είναι να μπορέσει να αποκοιμηθεί μόνο του. Εγώ αυτό που έκανα ήταν να το αφήνω να νυστάζει πολύ και μετά να το βάζω στο κρεβατάκι του, ανεξάρτητα από την ώρα. Δηλαδή αν νύσταζε 11 κουτούλαγε και το έβαζα μισοξύπνιο στο κρεβάτι του. Το ίδιο κι αν νύσταζε 12, 1 ή 2. Προσπαθούσα το μεσημέρι να μη τον θηλάζω αμέσως πριν τον ύπνο για να μην ψιλοκοιμηθεί στο στήθος και του τη σπάσω μετά που θα τον έβαζα στο κρεβάτι του. Έχει κάτι που το συντροφεύει στον ύπνο; Κάνετε όλη την λεκτική προετοιμασία "τώρα θα ξαπλώσεις στο κρεβατάκι σου με το αρκουδάκι σου που θα σου κάνει παρέα μέχρι να ξυπνήσεις, η μανούλα σ'αγαπάει και είναι στο διπλανό δωμάτιο κλπ" Μην νομίζεις ότι δεν καταλαβαίνει, τα καταλαβαίνει όλα όσα του λές.

 

Ναι, τα τηρώ όλα με ευλάβεια, ότι γράφει το βιβλίο κατά γράμμα. Έχουμε και το αρκουδάκι (τον αγκαλίτσα), το πετάει από το κρεβάτι, όπως και τις κάλτσες του και την κουβέρτα. Είδος διαμαρτυρίας φαντάζομαι.

Ήδη τον έχω μέσα για 2η προσπάθεια σήμερα και όμως αποτύχαμε και πάλι.

Αυτό με προβληματίζει, μήπως δεν κάνω κάτι καλά ή μήπως τελικά απλά το παιδί δε θέλει να κοιμάται άλλο εκεί και το χει πάρει από φόβο.

[Macorina]

Το αρκουδάκι κι εμάς ήταν το πρώτο που έκσφενδονιζόταν από την κούνια, χαχαχα, αλλά τώρα, μπορεί να μην το αγκαλιάζει, αλλά το ψάχνει να ξέρει ότι είναι εκεί.

Στο κρεβάτι σου κοιμάται αν τον βάλεις; (βλακεία είπα ε

[tsarli]

Θα μπορούσα βέβαια να αρκεστώ στο βραδυνό του ύπνο (10-12 ώρες), αν και είναι λίγο για 1 έτους παιδί. Το κακό είναι ότι όλη μέρα είναι στα χαμένα τώρα που νυστάζει τη μέρα και δεν κοιμάται. Δεν παίζει με πολύ όρεξη και βλέπω ότι "κολάει" το βλέμα του. Φυσικά αν πάει βόλτα με το καρότσι θα ξεραθεί φαντάζομαι. Το στήθος πάντως το συνδύασε κάπως με το κρεβάτι του και ενώ παλιά γλάρωνε στο στήθος, τώρα το μάτι γαρίδα!

[Macorina]

Είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποσυνδεθεί ο ύπνος από το στήθος. Αλλά είναι το πρώτο βήμα.

[tsarli]

Αυτές τις μέρες, όταν δεν πετυχαίνει η προσπάθεια για ύπνο μέσα στη μέρα, τον βάζω μετά στήθος (στην κρεβατοκάμαρα, στο μαξιλαράκι θηλαμσού) για να δω μήπως και νανουριστεί μετά από τόσο κλάμα και γλαρώσει. Τίποτα. Σαν να καταλαβαίνει τί προσπαθώ να κάνω. Σαν να αποφεύγει να γλαρώσει-κοιμηθεί μέσα στο σπίτι, γιατί ξέρει που θα οδηγηθεί.

Αν δεν είχε καμιά συνέπεια η έλλειψη του υπνάκου μέσα στη μέρα, δε θα τον πίεζα τόσο. Έτσι όμως όλη την υπόλοιπη μέρα είναι σαν ζόμπι και φυσικά δε τολμάμε να τον πάμε βόλτα γιατί τα μάτια του κλείνουν μέσα στο καρότσι.

[tsarli]

Είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποσυνδεθεί ο ύπνος από το στήθος. Αλλά είναι το πρώτο βήμα.

 

Μα τώρα που προσπαθώ να τον "γαληνέψω/κοροϊδέψω" στο στήθος για να τον πάω έστω μισοκοιμισμένο (όχι όμως κοιμισμένο) στο κρεβατάκι, γουρλώνει τα μάτια και δεν τα κλείνει με τίποτα, όσο κι αν κουτουλάει.

[Cωνσταντίνα]

Και για να κλείσω, ναι, συμφωνώ, όλες κάνουνε παιδιά και τα μεγαλώνουν, σιγά, πώς κάνω έτσι λες και είμαι η μόνη που τραβάω ζόρι? Ε, μπορεί τελικά εγώ να μην αντέχω τόσο, να μην μπορώ να διαχειριστώ την κατάσταση, να είμαι λιπόψυχος άνθρωπος! Παίζει κι αυτό το σενάριο, έτσι?Δεν είμαστε όλες ίδιες.

 

Τσαρλι οπως δεν ειμαστε ολες ιδιες, οπως λες εσυ, ετσι δεν ειναι ιδια και ολα τα παιδια. Οποτε πως γινεται να προσπαθεις να του εφαρμοσεις την ιδια μεθοδο που χρησιμοποιουν αλλες μητερες για διαφορετικα παιδια; Εσυ παντα ξερεις καλυτερα, αλλα ενα παιδι που κλαιει τοσο πολυ οπως λες, και που μεσα στη μερα εχει απλανες βλεμμα ειναι ευτυχισμενο; Πιστευω οτι προσπαθεις με πολυ αποτομο τροπο να του αλλαξεις συνηθειες οπου εχει εδω και 1 χρονο, και αυτο μονο αγχος και ανασφαλεια μπορει να επιφερει.

Τωρα οσο αφορα τα υπολοιπα, δεν θεωρω οτι κανει κανεις θυσια οταν δεν "παρκαρει" ,οπως ειπες, το παιδι του στους παππουδες του. Το παιδι ειναι δικο σου, εσυ πρεπει να το μεγαλωσεις με τα δεδομενα της εποχης σου και οχι με τις απαρχαιωμενες αντιληψεις των γιαγιαδων. Αλλο να το κρατανε για λιγο μεσα στη μερα και αλλο να το μεγαλωνουν. Επισης ποιος ειπε οτι ολες εμεις που διαφωνουμε με την εκαστοτε μεθοδο ημασταν οι "τυχερες" μαμαδες που ειχαμε και βοηθεια και συμπαρασταση και απ'ολα..; Οι γονεις μου ειναι συνταξιουχοι και η πεθερα μου επισης, καθως επισης μενουν οι μεν απο κατω μας και οι δε πολυ κοντα μας. Ωστοσο το παιδι μου το μεγαλωνω μονη μου και στους παππουδες παμε ως επισκεπτες.. Επισης οταν γεννησα βγηκα απο το Νοσοκομειο με μαστιτιδα την οποια παλεψα μοναχη μου και με πολυ κοπο και πονο καταφερα να ξεπερασω και να θηλασω αποκλειστικα χωρις συμπληρωμα το παιδι μου. Ο αντρας μου δουλευε για εμας 15 ωρες μεσα στη μερα και εννοειται πως δεν ειχα την απαιτηση να κραταει και το μωρο οταν γυρνουσε κουρασμενος. Και αν νομιζεις γλυκια μου οτι το παιδακι σου ειναι το μοναδικο "δυσκολο" μωρο, το δικο μου το αγγελουδι απο νεογεννητο δεν καθοταν ουτε σε καροτσι, ουτε σε relax, ουτε σε κουνια πουθενα! Με το που το ακουμπουσα εκλαιγε γοερα, δεν μπορουσα να παω πουθενα. Το ειχα 24ωρες το 24ωρο αγκαλια, εχω μαγειρεψει με το μωρο, εχω κανει μπανιο με το μωρο, μεχρι και τουαλετα εχω παει με το μωρο. Και εννοειται οτι δεν επαιρνε πιπιλα και θηλαζε καθε 15 λεπτα στην αρχη και δεν κοιμοταν ουτε για αστειο τη νυχτα. Δεν κοιμομουν ουτε 2 ωρες μεσα στη μερα για τεσσερις μηνες. Τι εκανα για ολα αυτα; Τον ακουμπουσα στο καροτσι του καθε μερα μιλωντας του γλυκα, με το που εκλαιγε τον επαιρνα αγκαλια αμεσως, μετα απο λιγο τον ξανα ακουμπουσα και το εκανα αυτο συνεχεια κατα τη διαρκεια της ημερας. Παρατηρησα πως επειδη εβλεπε πως ανταποκρινομουν σε καθε του κλαμα δεν απογοητευοταν και καθε μερα εμενε για μερικα δευτερολεπτα παραπανω στο καροτσι. Το αποτελεσμα; Μετα απο τεσσερις μηνες επιμονης και τεραστιας υπομονης καταφερα να κατσει για 15 λεπτα στο καροτσι του χωρις να εχει κλαψει ουτε μια φορα. Τωρα πια καθεται σαν αγγελουδι οταν παμε βολτα. Και παλι δεν θεωρω οτι εχω κανει και τιποτα το σπουδαιο..

[Aimee]

...tsarli μην αφήνεις κανέναν να σε κάνει να νιώθεις τύψεις για τον τρόπο που χειρίζεσαι τα πράγματα, ούτε για το πώς μεγαλώνεις το παιδί σου. Και φυσικά δεν είναι κανείς μέσα στο σπίτι μας για να δει, να αντιληφθεί σε όλη την έκταση τον τρόπο που ζούμε και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.

Κι εγώ λιποθυμούσα από την εξάντληση όταν αποφάσισα ως τελευταία λύση να ακολουθήσω αυτή τη μέθοδο. Έπεφτα κάτω χωρίς προειδοποίηση. Κι αν συνέβαινε αυτό όταν ήμουν στο τιμόνι, ή στο σπίτι μόνη με το μωρό; δεν μπορούσα να το ρισκάρω. Ποιος μπορεί λοιπόν να μου πεί ότι δεν ήταν σωστή κίνηση να ακολουθήσω έστω αυτή τη μέθοδο για να μπορεί και το μωρό επιτέλους να κοιμηθεί και να μπορεί να συνεχίσει να μεγαλώνει όμορφα και ήρεμα;και φυσικά να ανακτήσω τις δυνάμεις μου και να μπορώ να ανταπεξέλθω στην απαιτητική καθημερινότητα;

 

Πάρα πολύ σωστά !

 

Τσάρλι, μιας και το παιδί έφτιαξε τον βραδινό του ύπνο, μήπως να μην "πιεστείτε" άμεσα και με τον πρωινό;

Ίσως θα μπορούσες τα πρωινά να το κοιμίζεις στο στήθος ή στο ριλάξ ή ακόμα στο καρότσι (εννοώ να έχεις το καρότσι μέσα στο σπίτι και να το κάνεις έτσι 1-2 βόλτες).

Το λέω γιατί συχνά είναι εντελώς διαφορετικές οι συνήθειες ύπνου πρωινού και βραδινού. Και αυτό μπορούμε να το παρατηρήσουμε και σε ενήλικες. Π.χ. Η αδερφή μου, από βρέφος έως και τώρα, το μεσημέρι κοιμάται μόνο στον καναπέ. Της είναι αδιανόητο να ξαπλώσει "μεσημεριάτικα" στο κρεβάτι...