ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[boy'smam]

Γιατι δεν την ταιζεις?Κι εμενα το εκαναν αυτο καποια φαση κ οι 2!Ειδικα ο μικρος 2-5 βραδυ παρα βραδυ ηταν ξυπνιος!Ευτυχως ηταν φαση και περασε!

Αν θελει να πιει γαλα δωσ της μπας και κοιμηθει!

[Macorina]

Διάβασα το βιβλίο από τους πρώτους μήνες του μωρού μου. Το ένστικτό μου έλεγε να μην ακολουθήσω την μέθοδο αυτή πριν το μωρό κλείσει χρόνο. Θεωρώ ότι για ένα μωρό κάτω του χρόνου, είναι επικίνδυνο να το βάλεις στην διαδικασία του κλάμματος ακόμα και ελεγχόμενα. Επίσης θεωρώ ότι μετά το χρόνο πλέον τρώει αρκετά μέσα στη μέρα, και αποκλείεται να πεινάει κάθε 1-2 ώρες όλη τη νύχτα.

Σημειώνω ότι μέχρι περίπου 6 μηνών (πριν τα δόντια) κοιμόταν αρκετά καλά και αποκοιμιόταν και μόνος του. Όταν άρχισε να πονάει και να ζητάει αγκαλίτσα για να ξανακοιμηθεί χάλασε εντελώς το πρόγραμμά του και τελικά καταλήξαμε να ξυπνάμε συνεχώς κάθε βράδι, ακόμα κι αν δεν είχε κάποιο δόντι ή άλλο εμφανές πρόβλημα και να ξυπνάει και μαύρα χαράματα. Κοιμόταν μόνο στο στήθος ή με κούνημα στο καρότσι από τον μπαμπά του, από μένα μόνο στήθος. Είχε κάνει μαύρους κύκλους και ήταν κουρασμένο όλη μέρα. Είχε αρχίσει να με κουράζει τόσο, που σκεφτόμουν ακόμα και να διακόψω το θηλασμό.

Για να μην τα πολυλογώ, η μέθοδος αυτή είναι ιδανική, κατά την άποψή μου, για μωρά μεγαλύτερα του χρόνου, ακόμα κι αν θηλάζουν. Το κάναμε πριν λίγες μέρες (που είναι 14 μηνών) και η εμπειρία μου έχει ως εξής:

Η πρώτη μέρα ήταν εφιάλτης για μας (κοιμήθηκε μετά από 20 λεπτά κλάμμα με τις σχετικές επισκέψεις για να το καθησυχάσουμε), αλλά μετά ξύπνησε μέσα στη νύχτα και δεν αποκοιμήθηκε πριν να περάσει μιάμιση ώρα (πάντα με επισκέψεις από μας εναλλάξ κάθε πέντε λεπτά). Έκλαιγα κι εγώ μαζί του, αλλά μετά έβαζα το πιο γλυκό και αποφασιστικό μου ύφος και πήγαινα και τον καθησύχαζα, ότι είμαστε πάντα εδώ, αλλά θα πρέπει να μάθει να κοιμάται μονος του.

Από την δεύτερη μέρα οι χρόνοι κλάμματος μειώθηκαν δραστικά (7 λεπτά να κοιμηθεί και 1-1,5 λεπτό στα ενδιάμεσα ξυπνήματα), ενώ την τρίτη μέρα δεν έκλαψε καθόλου για να κοιμηθεί και έκανε δύο ξυπνήματα μέσα στη νύχτα που διήρκησαν λιγότερο από ένα λεπτό. Σημειώνω ότι θηλάζουμε ακόμα, οπότε η ρουτίνα του ύπνου διαφέρει λίγο, κάτι που δεν αναφέρεται στο βιβλίο. Για μένα αποδείχθηκε ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, γιατί είναι πολύ αναλυτικό, κατανοητό, άμεσο και πρακτικό. Το μόνο που μένει να δώ είναι αν έχει και διάρκεια.

[αντωνης αντωνια]

Νυχτερινός ύπνος του μικρού παιδιού: πόσο ασφαλές είναι το ελεγχόμενο κλάμα;

«Άστο να κλάψει».. Πόσο σωστό είναι για το μωρό μας;

Το ελεγχόμενο κλάμα (γνωστό επίσης ως εκπαίδευση στον ύπνο) είναι μια τεχνική που εφαρμόζεται ευρέως ως ένας τρόπος για να αντιμετωπιστούν μωρά και μικρά παιδιά που δεν κοιμούνται από μόνα τους ή που ξυπνούν την νύχτα. Το ελεγχόμενο κλάμα περιλαμβάνει να αφήνεις το βρέφος να κλαίει για ολοένα αυξανόμενα χρονικά διαστήματα πριν του προσφέρεις αγκαλιά ή παρηγοριά. Ο σκοπός του ελεγχόμενου κλάματος είναι να αφήσεις τα μωρά να πέφτουν για ύπνο από μόνα τους και να τα σταματήσεις από το κλάμα ή τις φωνές τους, που στόχο έχουν να έρθεις κοντά τους κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Η ανησυχία εδώ είναι ότι αυτή η ευρέως διαδεδομένη και προτεινόμενη ακόμα και από επαγγελματίες υγείας τεχνική έρχεται σε αντίθεση με τις ανάγκες των βρεφών για την καλύτερη δυνατή συναισθηματική και ψυχική υγεία, και είναι πιθανό να έχει αρνητικά – χωρίς βέβαια κακή πρόθεση από την πλευρά των γονιών – αποτελέσματα.

Ας δούμε τα επιστημονικά δεδομένα.

Τα βρέφη πρέπει να προσαρμοστούν σε ένα εντελώς νέο κόσμο και ακόμα και μικρές αλλαγές είναι πιθανό να προκαλούν άγχος. Αφήνοντας ένα μωρό να κλαίει χωρίς απόκριση και παρηγοριά, ακόμα κι αν γίνεται για μικρή χρονική περίοδο, μπορεί να είναι πολύ αγχωτικό και επώδυνο για αυτά.

Το κλάμα είναι σχεδιασμένο από τη φύση ως σινιάλο ανάγκης του βρέφους για απόκριση. Παρό,τι η τεχνική του ελεγχόμενου κλάματος ίσως τελικά οδηγήσει το μωρό να μην κλαίει, είναι πιθανό να του διδάσκει να μην αναζητεί ή να μην περιμένει βοήθεια και υποστήριξη όποτε είναι αγχωμένο.

Τα βρέφη από την ηλικία των έξι μηνών κι έπειτα υποφέρουν από ποικίλου βαθμού άγχος αποχωρισμού από τους γονείς τους. Αυτό το άγχος συνεχίζεται έως ότου συνειδητοποιήσουν ότι οι γονείς τους θα επιστρέψουν κάθε φορά που φεύγουν, και ότι είναι ασφαλή ό,τι και να συμβαίνει. Αυτή η συνειδητοποίηση είναι ένα στάδιο που μπορεί να έρθει και στα τρία χρόνια της ζωής.

Σχεδόν όλα τα μικρά παιδιά ωριμάζουν από μόνα τους έως τριών ή τεσσάρων ετών και αποβάλλουν την ανάγκη να ξυπνούν το βράδυ για αγκαλιά και να επιζητούν την παρουσία των γονιών τους, πολλά δε πολύ νωρίτερα από αυτήν την ηλικία. Η αυθαίρετη επιμονή του ενήλικα για πρόωρη ωρίμανση του παιδιού σε αυτόν τον τομέα έχει συχνά αποτέλεσμα προβλήματα ύπνου και συναισθηματικής φύσης που διαρκούν σε βάθος χρόνου.

Τα μωρά μας είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ασφαλή σύνδεσμο με τους γονείς τους όταν εκείνοι απαντούν έγκαιρα, κατάλληλα και με συνέπεια στις ανάγκες και το άγχος τους. Οι ασφαλείς σύνδεσμοι στη βρεφική ηλικία (secure attachment) αποτελούν τη βάση για όλες τις σχέσεις του νέου ανθρώπου στο μέλλον, για μια καλή ψυχική υγεία στην ενήλικη ζωή.

Τα βρέφη των οποίων οι γονείς ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους και αντιδρούν έγκαιρα στο κλάμα τους, μαθαίνουν να «ησυχάζουν» πιο γρήγορα σε βάθος χρόνου γιατί γίνονται πιο ασφαλή στην πεποίθησή τους ότι οι ανάγκες τους για συναισθηματική ασφάλεια θα ικανοποιηθούν.

Βιολογικός προγραμματισμός και ύπνος REM

Οι απαιτήσεις του σύγχρονου Δυτικού τρόπου ζωής και κάποιες συμβουλές «ειδικών» έχουν οδηγήσει τους γονείς στην ψευδή προσδοκία ότι όλα τα βρέφη και μικρά παιδιά θα έπρεπε να κοιμούνται όλη τη νύχτα συνεχόμενα από τους πρώτους ήδη μήνες της ζωής τους, ή ακόμα και από τις πρώτες εβδομάδες. Στην πραγματικότητα τα μωρά μας είναι βιολογικά προγραμματισμένα να ξυπνούν πολύ πιο συχνά τη νύχτα σε σύγκριση με μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες, γιατί οι κύκλοι ύπνου τους είναι πολύ πιο σύντομοι. Τα μωρά μας κοιμούνται για πολύ λίγο χρόνο βαθιά, έπειτα βιώνουν αρκετό ύπνο REM ( ύπνο γρήγορων κινήσεων των ματιών, συνδεόμενο με τα όνειρα) και ξυπνούν έπειτα από 1-2 ώρες, για να επιστρέψουν έπειτα σε έναν παρόμοιο βραχύ κύκλο ύπνου. Οι σύντομοι κύκλοι ύπνου επιτρέπουν στα βρέφη να περνούν περισσότερο χρόνο της ημέρας στον ύπνο REM, o οποίος θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικός για την ανάπτυξη του εγκεφάλου.

Πολλοί γονείς αισθάνονται εξαντλημένοι όταν τα μικρά τους παιδιά κλαίνε την νύχτα, εν μέρει γιατί απαιτείται πρόσθετη ενέργεια για να σηκωθούν και να ηρεμήσουν το μικρό τους, αλλά και μερικές φορές γιατί έχουν την μη ρεαλιστική προσδοκία ότι τα μωρά «πρέπει» να κοιμούνται μόνα τους όλη νύχτα. Κάποιοι από αυτούς τους γονείς βρίσκουν ότι το ελεγχόμενο κλάμα βοηθάει. Άλλοι γονείς όμως βρίσκουν ότι δε βοηθάει ή ότι προκαλεί τόσο επώδυνες στιγμές σε γονείς και μωρό που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τη μέθοδο.

O ύπνος, το νυχτερινό στρες και το άγχος αποχωρισμού

Δυστυχώς δεν υπάρχουν καθόλου έρευνες που να εκτιμούν τα επίπεδα ψυχολογικού στρες των βρεφών που υφίστανται την μέθοδο του ελεγχόμενου κλάματος, ή την μακροπρόθεσμη συναισθηματική ή ψυχική επίδραση της μεθόδου στο παιδί που αναπτύσσεται.

Η επιστήμη σήμερα λοιπόν λέει ότι είναι φυσιολογικό και υγιές για μωρά και μικρά παιδιά να μην κοιμούνται χωρίς διακοπή όλη νύχτα και να χρειάζονται την προσοχή και παρουσία των γονιών τους κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αυτό δε θα έπρεπε να ονομάζεται διαταραχή, πάθηση, πρόβλημα, εκτός εάν είναι καθαρά έξω από τις συνηθισμένες καταστάσεις.

Οι γονείς θα πρέπει να ενημερώνονται ότι η ανταπόκρισή τους στις ανάγκες και το κλάμα του παιδιού τους δε θα προκαλέσει κάποια επίμονη, κακή «συνήθεια», όπως ευρέως διαδεδομένες αιτιάσεις χωρίς καμία επιστημονική βάση υποστηρίζουν.

Το ξύπνημα του παιδιού τη νύχτα μπορεί να οφείλεται σε άγχος αποχωρισμού, και σε αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς θα πρέπει να ενημερώνονται ότι είναι «εντάξει» να κοιμούνται μαζί ή κοντά στο παιδί, τηρώντας συγκεκριμένες προφυλάξεις. Αυτό συχνά έχει ως αποτέλεσμα όλοι να επιστρέφουν σε ομαλό νυχτερινό ύπνο.

Κάθε μέθοδος που χρησιμοποιείται για να βοηθήσει τους γονείς να κοιμηθούν καλύτερα τη νύχτα δεν θα έπρεπε να αποβαίνει εις βάρος των αναπτυξιακών και συναισθηματικών αναγκών του παιδιού.

Εάν το ελεγχόμενο κλάμα κρίνεται σκόπιμο να χρησιμοποιηθεί, θα ήταν πιο κατάλληλο αφότου το παιδί μπορεί να κατανοήσει το νόημα των λέξεων από τους γονείς, μπορεί να γνωρίζει ότι οι γονείς του θα έρθουν πίσω και να μπορεί να νιώθει ασφαλές χωρίς την παρουσία των γονιών. Από αναπτυξιακή άποψη η ηλικία αυτή είναι περίπου τριών χρονών. Αυτό βέβαια ποικίλει ανάλογα με το παιδί, για αυτό η παρατήρηση του δικού μας παιδιού και η απόκρισή μας στα σημάδια του είναι ο καλύτερος τρόπος για να διαπιστώσουμε εάν το παιδί μας είναι έτοιμο να κοιμηθεί μόνο του νιώθοντας ασφαλές. Η μητέρα θα πρέπει να αποφεύγει συγκρίσεις του παιδιού της με άλλα παιδιά και να εστιάζει στην αναπτυξιακή ωρίμανση του δικού της παιδιού, η οποία μπορεί να ποικίλει.

Εκπαίδευση γονέων

Πριν την έναρξη της μεθόδου ελεγχόμενου κλάματος, επαγγελματίας υγείας (πχ παιδίατρος) θα έπρεπε να αξιολογήσει πλήρως την υγεία του παιδιού, τις ενδο-οικογενειακές σχέσεις, το κατά πόσο το κλάμα του μωρού τη νύχτα είναι πραγματικά έξω από τα φυσιολογικά όρια. Θα πρέπει να γίνεται προσπάθεια ώστε οι γονείς να συνδέονται με υποστηρικτικές δομές στην κοινότητα για να περιοριστεί η απομόνωση που συχνά υπάρχει σε γονείς με μικρά παιδιά. Άλλες στρατηγικές, εκτός από το ελεγχόμενο κλάμα, θα έπρεπε πάντα να συζητούνται με τους γονείς ως προτιμότερες επιλογές.

Εάν ένα μωρό ή μικρό παιδί έχει ήδη βιώσει αποχωρισμό από το γονιό του εξαιτίας αρρώστιας, νοσηλείας, απουσίας του γονιού ή υιοθεσίας, ή εάν ένα παιδί εκδηλώσει μεγάλο άγχος κατά τη διαδικασία του ελεγχόμενου κλάματος, η μέθοδος δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται. Αυτό γιατί τα παιδιά που έχουν ήδη βιώσει τραυματικό αποχωρισμό είναι πιο ευάλωτα στις αρνητικές συνέπειες από το είδος του στρες που προκαλείται από το ελεγχόμενο κλάμα.

Όποτε οι γονείς φτάνουν στα όριά τους με το έντονο κλάμα του παιδιού και υπάρχει κίνδυνος παιδικής κακοποίησης, είναι απαραίτητο οι γονείς αυτοί να λαμβάνουν περαιτέρω υποστήριξη και σύνδεση με κοινωνικό λειτουργό.

Στους γονείς θα πρέπει να λέγεται ότι το ελεγχόμενο κλάμα δεν έχει ερευνηθεί για τα επίπεδα στρες που προκαλεί στο μωρό ή για τις συνέπειές του μακροπρόθεσμα στην συναισθηματική του ανάπτυξη.

Όποτε χρησιμοποιείται, θα πρέπει να δίνονται οδηγίες για όσο το δυνατό πιο ασφαλή πρακτική και προφυλάξεις. Ειδικότερα, οι γονείς θα πρέπει να εστιάσουν στο επίπεδο άγχους που προκαλεί στο παιδί τους και όχι στο χρονικό διάστημα – λεπτά της ώρας- που το μωρό τους έχει αφεθεί να κλαίει. Επιπλέον, οι γονείς πρέπει να εγκαταλείπουν την τεχνική οποιαδήποτε στιγμή δεν την «νιώθουν» σωστή.

Πηγή: Australian Association for Infant Mental Health. Position Paper 1: Controlled Crying. Revised ed, March 2004.

Βιβλιογραφία

Bowlby J (1973). Attachment and loss: 2. Separation. Harmondswroth, Middlesex: Penguin.

McKenna J (2000). Cultural influences on infant sleep. Zero to Three 20, 9-18.

Perry BD et al. Homeostasis, stress, trauma, and adaptation: a neurodevelopmental view of childhood trauma. Child and Adolescent Psychiatric Clinics of North America 7, 33-51: 1998.

Στέλιος Παπαβέντσης Παιδίατρος MRCPCH DCH IBCLC 2010

[palmoma]

Το έχω διαβάσει, δεν το εχω εφαρμόσει. Αρχικά απο ένστικτο, δεν μου άρεσε σαν διαδικασία, στην συνέχεια για κάποιες ατάκες σχετικά με τον θηλασμό που ήξερα οτι ειναι λανθασμένες αποφάσισα να μην το εφαρμόσω. Επειδή όμως και η δική μου μικρή δεν κοιμάται σερί, ξυπνάει τα βράδια, θηλάζει, και εγώ δουλεύω και θέλω να κοιμηθώ και εγώ επιτέλους μερικές συνεχόμενες ώρες, και επειδή πολλοί μου έλεγαν οτι το εφαρμοσαν και δουλεύει, αρχισα να το ψάχνω.

 

Επιστημονικά λοιπόν δεν υπάρχουν (και δεν μπορούν να υπάρξουν) αποδείξεις οτι το παιδί "καταλαβαίνει" γιατί δεν ανταποκρίνεσαι στο κλάμα του. Επομένως εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρει να κοιμηθεί αποκαμωμένο από το κλάμα...μονο και μόνο για να κοιμηθεί σερί. Με ενδιαφέρει να είναι ήρεμο και χαρούμενο...και να κοιμηθεί επειδή νιώθει ασφάλεια και σιγουρια.

[Macorina]

Κοίταξε, ξέρω ότι ακούγεται κάπως όλο αυτό, αλλά δουλεύει και το παιδί δεν κοιμάται αποκαμωμένο από το κλάμμα. Εξ'άλλου δεν τον παρατήσαμε να κλαίει χωρίς να του δίνουμε σημασία, γιατί κάθε τόσο μπαίναμε μέσα εναλλάξ με τον μπαμπά του για να συνειδητοποιήσει ότι είμαστε και οι δύο εκεί και του εξηγούσαμε όσο άπλούστερα γίνεται τι πρέπει να γίνει (σε σύντομα διαστήματα, γιατί δεν χρειάστηκε να πάει πολύ μακριά) Τουλάχιστον στη δική μας περίπτωση. Ίσως ήταν στην κατάλληλη φάση. Κοιμάται σχεδόν με χαμόγελο πλέον (από τη δεύτερη - τρίτη μέρα).

Δεν μπορώ να ξέρω αν θα του επηρεάσει μακροπρόθεσμα την ψυχολογία, πάντως ακόμα δεν παρουσιάζει κάτι εκτός από ξεκούραση και ενεργητικότητα. Είναι γλυκός όπως πάντα, μας κάνει αγκαλίτσες και παραμένει ανεξάρτητος και αφοβος. Και όλη την ημέρα λαμβάνει τόση αγάπη και παρουσία και από τους δυο μας, που νομίζω ότι αντισταθμίζεται.

Και βέβαια θηλάζουμε ακόμα και δεν του το έχω στερήσει αυτό, κάτι που σκεφτόμουν πολύ έντονα όταν δεν άντεχα πλέον να ξυπνάω κάθε 2 ώρες κάθε βράδι επί τόσους μήνες.

Δεν ξέρω, δεν θέλω είμαι απόλυτη. Πάντως τα πράγματα είναι πιο φυσιολογικά για όλους μας. Κι εμείς είμαστε ξεκούραστοι και ασχολούμαστε με περισσότερη ενέργεια και καλύτερη διάθεση μαζί του, και εκείνος δείχνει χαρούμενος και ικανοποιημένος.

Πέρα από όλα, όμως, η άποψή μου είναι ότι πρέπει να ακολουθούμε το

ένστικτό μας.

Και κάτι άλλο που θα ήθελα να σημειώσω είναι ότι δεν έχει νόημα να κολλάμε στις εκφράσεις του συγγραφέα, αλλά να προσαρμόζουμε τη διαδικασία στη δική μας ψυχοσύνθεση και νοοτροπία, κρατώντας τα βασικά. Να το βλέπουμε δηλαδή σφαιρικά.

[boy'smam]

Κοίταξε, ξέρω ότι ακούγεται κάπως όλο αυτό, αλλά δουλεύει και το παιδί δεν κοιμάται αποκαμωμένο από το κλάμμα. Εξ'άλλου δεν τον παρατήσαμε να κλαίει χωρίς να του δίνουμε σημασία, γιατί κάθε τόσο μπαίναμε μέσα εναλλάξ με τον μπαμπά του για να συνειδητοποιήσει ότι είμαστε και οι δύο εκεί και του εξηγούσαμε όσο άπλούστερα γίνεται τι πρέπει να γίνει (σε σύντομα διαστήματα, γιατί δεν χρειάστηκε να πάει πολύ μακριά) Τουλάχιστον στη δική μας περίπτωση. Ίσως ήταν στην κατάλληλη φάση. Κοιμάται σχεδόν με χαμόγελο πλέον (από τη δεύτερη - τρίτη μέρα).

Καλημερα!η καταλληλη φαση ειναι το σημαντηκοτερο σε ολα!Και στον υπνο και στην πανα,στην πιπιλα...σε ολα!

Το δικο μου παιδι κοιμηθηκε στη κυριολεξια αποκαμωμενο απο το κλαμα!Αφου κοιμονταν και ειχε λυγμους στον υπνο του!ενα βραδυ το εκανα και το χω σκυλομετανιωσει και εχουν περασει 3 χρονια.

Υπαρχουν και παιδακι που μεχρι εμετο φτανουν να κανουν!Ειναι λιγο βαρβαρο οπως και να το δεις.

Βεβαια η καθε μανα ξεχωριζει το κλαμα και τις αναγκες του παιδιου τηςκαι πραττει αναλογως.το να κλαψει ενα παιδακι 1,5 χρονων κανα 15λεπτο ηπια δεν εχει καμια απολυτως σχεση με το να κλαει ενα 8-9 μηνων 40λεπτα μια ωρα μεχρι να σκασει!Οπως επισης αλλο 2-3 μερες αλλο μια βδομαδα!

[Δέσποινα79]

Καλησπέρα!

Ο Δημήτρης μου ενώ κοιμόταν κατευθείαν με το που τον έβαζα στην κούνια του (ή τουλάχιστον δεν διαμαρτυρόταν) με το που του βάλαμε κανονικό κρεβάτι με κάγκελο βέβαια (επειδή είναι πολύ ζωηρός είχε πέσει κάτω 2 φορές) μέχρι να κοιμηθεί μας φτάνει στα όρια μας. Τον βάζουμε για ύπνο 21:00 και μέχρι να κοιμηθεί πάει 23:00. Σηκώνεται συνέχεια και ή μας φωνάζει ή κλαίει ή κάθεται όρθιος. Η κατάσταση όλο και χειροτερεύει! Ρώτησα την παιδίατρο και μου είπε ότι θα στρώσει κι ότι μπορεί να τον έχει φοβίσει κάτι. Μέχρι και καρέκλα έβαλα δίπλα του για να κάτσω παρέα του μέχρι να κοιμηθεί. ΤΙΠΟΤΑ!!!! Του καλάρεσε που ήμουν εκεί και μου έπιανε κουβέντα ή γέλαγε. Μέχρι που του βάζουμε καμιά φωνή ή σιγανή ξυλιά στον πωπό και δεν ξανασηκώνεται.

Το βιβλίο τι προτείνει για 2 ετών παιδάκι που στην κούνια κοιμόταν αμέσως και στο κρεβάτι λίγο πιο δύσκολα και τώρα τελευταία πάρα πολύ δύσκολα;

Το βιβλίο τι λέει για αυτή την περίπτωση;

[Macorina]

Καλησπέρα!

Ο Δημήτρης μου ενώ κοιμόταν κατευθείαν με το που τον έβαζα στην κούνια του (ή τουλάχιστον δεν διαμαρτυρόταν) με το που του βάλαμε κανονικό κρεβάτι με κάγκελο βέβαια (επειδή είναι πολύ ζωηρός είχε πέσει κάτω 2 φορές) μέχρι να κοιμηθεί μας φτάνει στα όρια μας. Τον βάζουμε για ύπνο 21:00 και μέχρι να κοιμηθεί πάει 23:00. Σηκώνεται συνέχεια και ή μας φωνάζει ή κλαίει ή κάθεται όρθιος. Η κατάσταση όλο και χειροτερεύει! Ρώτησα την παιδίατρο και μου είπε ότι θα στρώσει κι ότι μπορεί να τον έχει φοβίσει κάτι. Μέχρι και καρέκλα έβαλα δίπλα του για να κάτσω παρέα του μέχρι να κοιμηθεί. ΤΙΠΟΤΑ!!!! Του καλάρεσε που ήμουν εκεί και μου έπιανε κουβέντα ή γέλαγε. Μέχρι που του βάζουμε καμιά φωνή ή σιγανή ξυλιά στον πωπό και δεν ξανασηκώνεται.

Το βιβλίο τι προτείνει για 2 ετών παιδάκι που στην κούνια κοιμόταν αμέσως και στο κρεβάτι λίγο πιο δύσκολα και τώρα τελευταία πάρα πολύ δύσκολα;

Το βιβλίο τι λέει για αυτή την περίπτωση;

 

Σου έχω στείλει ΠΜ

[andromachi19]

Πολύ καλό βιβλίο!! Εμένα η κόρη όταν την έβαζα για ύπνο ήθελε να κάθομαι πάνω από το κεφάλι της πάνω από 1 ώρα μέχρι να κοιμηθεί και αν έπαιρνε είδηση ότι πήγαινα να φύγω ξύπναγε και έκλαιγε, πήρα το βιβλίο και το εφάρμοσα και μέχρι σήμερα αποκοιμιέται μόνη της και με κλειστό το φως!

[Δέσποινα79]

Εφάρμοσα τελικά τις τεχνικές του βιβλίου κι έχω εντυπωσιαστεί με τα αποτελέσματα. Μου πήρε μόνο 2 νύχτες και 2 μεσημέρια για να κοιμηθούμε όλοι μας σερί. Κορίτσια ειλικρινά δεν το περίμενα!!!!

Το θέμα είναι όταν πάμε για Σαββατοκύριακο στο εξοχικό μου ή στης μαμάς μου. Γκρινιάζει συνέχεια και ξυπνάει. Μόνο άμα είναι μαζί μας στο δωμάτιο κοιμάται ήσυχος. Για να είμαι ειλικρινής δεν μου φαίνεται και πολύ κακό, αφού είναι σε καινούριο περιβάλλον και για λίγες μόνο μέρες. Έχω δοκιμάσει να τον βάζω να κοιμάται μαζί με τον αδερφό του (που είναι 3,5 χρονών). Το αποτέλεσμα είναι να κοιμούνται και οι δύο ελάχιστα, αφού χαζογελάνε, μιλάνε και κάνουν φασαρία.

Εσείς τι κάνετε όταν πάτε διακοπές;

[lovely people]

Kαλημέρα..

Τα φώτα σας! Ο μικρός μου κοιμάται μόνος του. Με την μεγάλη (σχεδόν 4) έχω θέμα. Πρέπει να ξαπλώνω μαζί της για να κοιμηθεί. Φοβάται μόνη της λέει. Πως να το δουλέψω για να μάθει πια μόνη της. Ακούω προτάσεις...

 

Την διάρκεια της νύχτας μπορεί να με φωνάξει και παλι στο κρεβάτι της αν ξυπνήσει αλλα φτου φτου έχουμε 2 εβδομάδες που κοιμάτια σερι.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Σε λίγο καιρό θα βάλω και τον αδερφό της στο δωμάτιο της και δεν θέλω να με βλέπει και να χαλάσει και αυτός!!

[Koalaki]

Εφάρμοσα τελικά τις τεχνικές του βιβλίου κι έχω εντυπωσιαστεί με τα αποτελέσματα. Μου πήρε μόνο 2 νύχτες και 2 μεσημέρια για να κοιμηθούμε όλοι μας σερί. Κορίτσια ειλικρινά δεν το περίμενα!!!!

Το θέμα είναι όταν πάμε για Σαββατοκύριακο στο εξοχικό μου ή στης μαμάς μου. Γκρινιάζει συνέχεια και ξυπνάει. Μόνο άμα είναι μαζί μας στο δωμάτιο κοιμάται ήσυχος. Για να είμαι ειλικρινής δεν μου φαίνεται και πολύ κακό, αφού είναι σε καινούριο περιβάλλον και για λίγες μόνο μέρες. Έχω δοκιμάσει να τον βάζω να κοιμάται μαζί με τον αδερφό του (που είναι 3,5 χρονών). Το αποτέλεσμα είναι να κοιμούνται και οι δύο ελάχιστα, αφού χαζογελάνε, μιλάνε και κάνουν φασαρία.

Εσείς τι κάνετε όταν πάτε διακοπές;

 

Δεσποινα καλημερα, κατα γραμμα εφαρμοσες το βιβλιο η το εκανες λιγο πιο light....?????

[Δέσποινα79]

Εφάρμοσα κατά γράμμα. Στην αρχή έκλαιγε κι εκεί ήταν το δύσκολο. Αλλά με ένα μαγικό τρόπο, ένα βράδυ έκλαψα κάποια δευτερόλεπτα, σηκώθηκε από το κρεβάτι του, είδε ότι δεν μπορεί να βγει (μαγικό κάγκελο τον εμπόδιζε) και ξαναγύρισε στο κρεβάτι του. Απλά θέλει την πόρτα του ανοικτή, αλλά οκ δεν μας πειράζει.

Στις διακοπές τι κάνουμε; Αυτό είναι το θέμα. Περιμένω τις απαντήσεις σας.

[Macorina]

Την ίδια απορία έχω κι εγώ.

Νομίζω ότι το βάζεις στον νέο χώρο και του εξηγείς και κάνεις την ίδια διαδικασία όπως πριν, και πιάνει γρήγορα.

Εμείς σκεφτόμαστε να πάρουμε παρκοκρέβατο και να του φτιάξουμε ίδια ατμόσφαιρα όπως στο σπίτι (με την πάντα, το μόμπιλο, ένα κρεμαστό κουκλάκι που έχει και γενικά να του φτιάξουμε όσο πιο καθησυχαστικό γίνεται το κρεβάτι. Μετά θα μπούμε στη διαδικασία να του το εξηγήσουμε και να τον βοηθήσουμε να κοιμηθεί μόνος του στις διακοπές. Δεν ξέρω ακόμα τον ακριβή τρόπο.

Εξ'άλλου θα είμαστε κι εμείς στο δωμάτιο απλά δεν θα κοιμόμαστε από τις 9 η ώρα εμείς.

Θα το βρούμε εκείνη την ώρα. Δεκτές συμβουλές.

[Δέσποινα79]

Εμείς επειδή ήδη πήγαμε Σαββατοκύριακο στο εξοχικό μας, δεν έπιασε τίποτα. Καταρχάς τον βάλαμε για μεσημεριανό ύπνο μόνο του σε παρκοκρέβατο με τα κουκλάκι κι ενώ στην αρχή ξεράθηκε από την κούραση, μετά από 1/2 ώρα ξύπνησε κι έκλαιγε. Σχεδόν 1 ώρα μια έκλαιγε, μια σταμάταγε. Και τελικά δεν ξανακοιμήθηκε. Το βράδυ κοιμήθηκα κι εγώ στο ίδιο δωμάτιο και δεν ακούστηκε καθόλου. Απλά κοιμήθηκε πολύ αργά γιατί ήταν μόνος του αρχικά. Πάντως εγώ ή θα τα βάλω μαζί και ό,τι ώρα κοιμηθούν ή θα τον πάρω στο ίδιο δωμάτιο με μένα κι ας κλαίει μέχρι να πάω.

[lazariska]

Τι να σου πω,εμένα για την ώρα επειδή κουράζεται πιο πολύ στις διακοπές κοιμάται κάπως πιο εύκολα ακόμα κ φωνές κ τραγούδια να έχουμε έξω. Κ σε ξενοδοχείο που πήγαμε 2 ΣΚ τώρα μια χαρά ήταν φτου φτου μην τη ματιάσω ε κ το μεσημέρι αν δε θέλει να κοιμηθεί τόσο όσο στο σπίτι μας ε δεν την πιέζω. Το πρώτο βράδυ στο χωριό όμως συνήθως γίνεται χαμός απ'το κλάμα,μετά συνηθίζει.

[Δέσποινα79]

Στο ξενοδοχείο κοιμάστε όλοι στο ίδιο δωμάτιο;

[Macorina]

Εμείς μάλλον θα είμαστε στο ίδιο δωμάτιο. Δύσκολο να βρούμε φτηνό δωμάτιο με δύο χώρους.

Αυτό ίσως τον επηρεάσει γενικά γιατί έχει μάθει να είναι μόνος στο δωμάτιο. Μπορεί να ξυπνάει και να μας βλέπει εκεί και να ενθουσιάζεται. Ή να ξυπνάει από το ροχαλητό του μπαμπά (αυτό δεν ξέρω πώς θα το ρυθμίσουμε, μας βλέπω για ταινίες breathe right )

[Δέσποινα79]

Χαχα το ροχαλητό είναι όντως ένα πρόβλημα. Κι επίσης το πρόβλημα σε ένα δωμάτιο είναι ότι θα πρέπει να ξαπλώνουμε κι εμείς από τις 22:00 που θα πέφτουν κι εκείνα. Τελοσπάντων θα δούμε...

[ziapan]

Διάβασα επιτέλους το βιβλίο-πριν γεννήσω έλεγα σιγά μην αφήσω το μπουμπούκι μου να κλαίει. Είναι τρελός αυτός που το έγραψε είναι και αλλά τέτοια χαζά κτλ. Τώρα όμως που η μικρή γίνεται 9 μηνών κι εγώ από κοντά 9 μήνες διακεκομμένου ύπνου δηλ άυπνη,άλλαξα γνώμη. Δεν ξέρω για εσάς,αλλά εμενα η υπομονή μου έχει εξαντληθεί. Στο σπίτι έχουμε όλη μέρα εκνευρισμό(εγώ κι ο άντρας μου). Μας ενοχλούν τα πάντα. Ξυπνάμε αλοιφή. Με τι κουράγιο μια μαμα θα ξεκινήσει τη μέρα χωρίς ύπνο;θηλάζω ακόμα-αλλά έλεος πια. Όλη μέρα αγκαλιές κάνουμε και χάδια. Τη νύχτας πρέπει να ξεκουράζονται όλοι. Και στην τελική το παιδί δεν θα κλαίει για πάντα,αλλά για ελάχιστες μέρες. Όταν το εφαρμόσω θα σας πω αποτελέσματα. Ωραίες οι μελέτες και οι ιστορίες,αλλά φτάνει πια με την εξαντλητική άυπνία.

[smak]

Διάβασα επιτέλους το βιβλίο-πριν γεννήσω έλεγα σιγά μην αφήσω το μπουμπούκι μου να κλαίει. Είναι τρελός αυτός που το έγραψε είναι και αλλά τέτοια χαζά κτλ. Τώρα όμως που η μικρή γίνεται 9 μηνών κι εγώ από κοντά 9 μήνες διακεκομμένου ύπνου δηλ άυπνη,άλλαξα γνώμη. Δεν ξέρω για εσάς,αλλά εμενα η υπομονή μου έχει εξαντληθεί. Στο σπίτι έχουμε όλη μέρα εκνευρισμό(εγώ κι ο άντρας μου). Μας ενοχλούν τα πάντα. Ξυπνάμε αλοιφή. Με τι κουράγιο μια μαμα θα ξεκινήσει τη μέρα χωρίς ύπνο;θηλάζω ακόμα-αλλά έλεος πια. Όλη μέρα αγκαλιές κάνουμε και χάδια. Τη νύχτας πρέπει να ξεκουράζονται όλοι. Και στην τελική το παιδί δεν θα κλαίει για πάντα,αλλά για ελάχιστες μέρες. Όταν το εφαρμόσω θα σας πω αποτελέσματα. Ωραίες οι μελέτες και οι ιστορίες,αλλά φτάνει πια με την εξαντλητική άυπνία.

 

 

 

Η αϋπνια με εχει κανει κ μενα να σκεφτομαι ετσι και να φανταστεις οτι η δικια μου ειναι 4 μηνων!

Η μεθοδος λεει πιανει στο 98% των παιδιων. Τι γινεται αν ανηκετε στο 2%? Θα εχετε ταλαιπωτηθει ολοι τσαμπα. Εγω αυτο σκεφτομαι συν οτι ειδα στο youtube ενα βιντεο με γονεις που εφαρμωσαν τη μεθοδο, επιασε για 3 μερες και μετα αρχισε παλι τα ιδια και χειροτερα!

Οι γονεις απλα υπεκυψαν (φυσικα) και ειπαν οτι θα ξαναδοκιμασουν μια αλλη φορα... (ψαξτο αν θες)

Εγω αυτο σκεφτομαι και κολλαω.

Ασε που νομιζω οτι "πρεπει" να εφαρμόζεται σε μωρα ανω των 6 μηνων.

[Koalaki]

Εμενα η κορη μου ειναι 16 μηνων και το βιβλιο το πηρα μετα τον 6το μηνα αλλα ετσι οπως το αγορασα ετσι και το παρατησα, εκανα λιγο υπομονη μεχρι να βρω το κουραγιο να το εφαρμοσω (μου πηρε 6 μηνεσ να βρω κουραγιο) και τελικα πριν προλαβω να το δουλεψω ως δια μαγειας τα τεταστιο προβλημα με τον υπνο που ειχαμε επιλυθηκε μετα το ετος. Τωρα κοιμομαστε ενα 2-3ωρο για μεσημερι και ενα 11ωρο για βραδυ εκει που κοιμομασταν 1-2 τεταρτα της ωρας διακεκομενα για μεσημερι και ΚΑΘΟΛΟΥ για βραδυ. Ειχα απελπιστει πραγματικα αλλα οπωσ φαινεται επιβιωσα...:p.

[ziapan]

Η αϋπνια με εχει κανει κ μενα να σκεφτομαι ετσι και να φανταστεις οτι η δικια μου ειναι 4 μηνων!

Η μεθοδος λεει πιανει στο 98% των παιδιων. Τι γινεται αν ανηκετε στο 2%? Θα εχετε ταλαιπωτηθει ολοι τσαμπα. Εγω αυτο σκεφτομαι συν οτι ειδα στο youtube ενα βιντεο με γονεις που εφαρμωσαν τη μεθοδο, επιασε για 3 μερες και μετα αρχισε παλι τα ιδια και χειροτερα!

Οι γονεις απλα υπεκυψαν (φυσικα) και ειπαν οτι θα ξαναδοκιμασουν μια αλλη φορα... (ψαξτο αν θες)

Εγω αυτο σκεφτομαι και κολλαω.

Ασε που νομιζω οτι "πρεπει" να εφαρμόζεται σε μωρα ανω των 6 μηνων.

 

Η δική μου κοντεύει 9.9μήνες άυπνη. Δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου πια. Το2% που δεν πετυχαίνει,ανοίκει σε παιδιά με ψυχολογικά αίτια άυπνίας. Δεν ανοίκουμε σε αυτό ευτυχώς. Για να το εφαρμόσεις πρέπει να έχεις αγανακτήσει. Είμαι σε αυτό το στάδιο!

[smak]

Η δική μου κοντεύει 9.9μήνες άυπνη. Δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου πια. Το2% που δεν πετυχαίνει,ανοίκει σε παιδιά με ψυχολογικά αίτια άυπνίας. Δεν ανοίκουμε σε αυτό ευτυχώς. Για να το εφαρμόσεις πρέπει να έχεις αγανακτήσει. Είμαι σε αυτό το στάδιο!

 

Σε νιωθω... Αναμενουμε αποτελεσματα λοιπον.

[MIMIKA79]

Πάντως και εγώ είχα το ίδιο πρόβλημα ,δοκίμασα το βιβλίο όταν ο μικρός μου ήταν 9 μηνών και έπιασε χωρίς καμία ιδιαίτερη δυσκολία.Όλα καλά μέχρι που φέτος το καλοκαίρι πήγαμε διακοπές και αφότου γυρίσαμε δεν ήθελε με τίποτα να κοιμηθεί μόνος του.Προσπάθησα πάλι να εφαρμόσω το βιβλίο αλλά φυσικά επειδή το παιδάκι μου ηταν πολύ πιο μεγάλο δεν σταματούσε με τίποτα να κλαίει στην εφαρμογή του βιβλίου οπότε και εγώ επιεδή δεν άντεχα να το αφήνω να κλαίει τα παράτησα και τώρα κάθομαι μαζί του στο δωμάτιο μέχρι να κοιμηθεί.Φυσικά δεν τελειώνει έκει η ταλαιπωρία γιατί ξυπνάει 2 -3 φορές το βράδυ και φυσικά μας ψάχνει.Νομίζω ότι το θέμα του ύπνου δεν θα φτιάξει ποτέ.