ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[ELISAVET]

Κορίτσια μπορεί να σας φανεί αστείο αλλα εμένα ο γιος μου αποκοιμιόταν με το που άκουγε σεσουάρ!!!!Από την ώρα που το καταλάβαμε το χρησιμοποιήσαμε και έτσι έμαθε να κοιμάται περισσότερο.Μόλις πήγαινε να ξυπνήσει, έβαζα για ένα λεπτό το πιστολάκι και ξανακοιμόταν....

Ίσως είναι χαζό, αλλά σε εμένα έπιασε......

[Σνουφελ μου]

Βαλτε με ξανα στη λιστα....Αρχισαμε τα ιδια κ χειροτερα....τη μερα ενω κουτουλαει,σπαραζει στοκλαμα γιατι θελει νανι,Δεν κοιμαται με οτι κι αν κανω,,,Τη νυχτα δε...ξυπναει,σηκωνεται ορθος στη κουνια,χοροπηδαει(στις 3,4 τα ξημερωματα) κ μετα απο καμια ωρα που νυσταζει τσιριζει,οπου ξεκινα κ ο γολγοθας μου...κανω τα παντα να κοιμηθει αυτος κλαιειολη την ωρα,εγω...τρελλη απ τη νυστα,κομματια να τον παω περα δωθε κ.λ.π. κ κοιμαται μετα απο 2 ωρες,3.Δε παλευεται...Αποψε ξυπνησε στις 3 κ κοιμηθηκε 6 το πρωι,ξαναξυπνησε στις 7 εφαγε τον κοιμισα κ 9 ητανε στο ποδι κ 10 παρα αρχισε να ζηταει υπνο κ κοιμηθηκε μολις τωρα αφου περασα τα παντα...κ να κλαιει τοσες ωρες...Δε τη παλευω....

 

Ειχα κοπει τοσο καιρο να τον μαθω να κοιμαται κ τα καταφερα,εκλεινε 12ωρο απο το βραδυ ως το πρωι(ξυπναγε για γαλα αλλα κοιμοτανε αμεσα) κ μετα τη πρωινη φρουτο κρεμα κοιμοτανε κατα τις 12,30 μεχρι 2,30 κ μετα κατα τι 5 για λιγο κ μετα στις 10.

 

Δε επιραζει τοσο το οτι δε κοιμαται πολλες ωρες αλλα με πειραζει που λες κ κατι εγινε κ δε κοιμαται πια μονος του,η οπως ειχε μαθει(οχι κουνημα..λιγο στο στηθος,τον εβαζα ξυπνητο-γλαρωμενο στο κρεβατι κ κοιμοτανε κανοντας μμμμ),με ενοχλει που δε ξερω πως να τον κοιμησω....δε του αρεσει τιποτα κ ειναι μες στα νευρα.....

 

Ειναι 8,30 μηνων ξεχασα να το πω..

[xamogelaki]

Λοιπον, εγω ενα εχω καταλαβει μετα απο κατι χρονια που διαβαζω αυτο το τοπικ. οτι αν βγαλουμε εξω παραγοντες τυπου πεινα, πολυ ζεστη κτλ ο καλος ή όχι ύπνος του παιδιου ειναι απλως ενδειξη καλης ή όχι ψυχικής του κατάστασης. ενα χαρουμενο χορτατο απο αγαπη κτλ παιδι που δεν εχει κανενα ελλειμμα, ανασφαλεια κτλ θα κοιμηθει μια χαρα ή θα έχει πολυ ελαφρα προβληματακια οπως πχ να θελει να κοιμαται με τους γονεις, τετοια. το να μη κοιμαται καθολου με τιποτα και να το ξενυχτα και να κλαιει γοερα κτλ ενω δε συντρεχουν λογοι υγειας, πεινας κ εξωτερικου τυπου, δεν ειναι παρα ενδειξη οτι κατι το βασανιζει εσωτερικα. ειναι ακριβως οπως και σ εμας στους μεγαλους, αν δεν ειμαστε καλα ειτε που θα κοιμομαστε σα βοδια ειτε που δε θα κοιμομαστε καθολου, ειτε που θα τρωμε τον αμπακα ειτε οχι. γενικα αυτα τα ακρα δειχνουν οτι κατι ποναει μεσα μας. εχει κατηγορηθει πολυ η αγκαλια αλλα ειναι γεγονος τα παιδια που δεν τρωνε τη σφαλιαριτσα τους κι εχουν σταθερα απλετη αγκαλια και αγαπη και ενθαρρυνση-οχι ομως απο εκεινη που πνιγει -ειναι πιο ηρεμα και δεν ειναι τοσο προσκολλημενα και σε ολα λειτουργουν καλυτερα. πιστευω οτι τελικα οταν ενα παιδι ειναι καποιας ηλικιας και εχει σοβαρο προβλημα υπνου θα πρεπει να ζητηθει συμβουλη απο ειδικο γιατι ενας ειδικος μπορει να εντοπισει τι δυσλειτουργια υπαρχει στη σχεση γονιων παιδιου ενω φυσικα στο φορουμ δυσκολο να φανει ιδιαιτερα εφοσον κανεις γονιος δεν κανει συνηθως επιτηδες τη λαθος συμπεριοφορα αλλα απο αγνοια και μπορει να μην αναφερει τιποτα σε μια συζητηση που θα κανει με αλλους γονεις για το προβλημα του ενω ο ειδικος ξερει τι θα ρωτησει και που θα στραφει για να δει αν το παιδι παιρνει οσα πρεπει και με τον τροπο που πρεπει.

[katerina26]

Κορίτσια μπορεί να σας φανεί αστείο αλλα εμένα ο γιος μου αποκοιμιόταν με το που άκουγε σεσουάρ!!!!Από την ώρα που το καταλάβαμε το χρησιμοποιήσαμε και έτσι έμαθε να κοιμάται περισσότερο.Μόλις πήγαινε να ξυπνήσει, έβαζα για ένα λεπτό το πιστολάκι και ξανακοιμόταν....

Ίσως είναι χαζό, αλλά σε εμένα έπιασε......

Eγω 2-6 μηνων που δε σταματουσε το κλαμα την κοιμιζα με τον απορροφητηρα!!Και σκεφτομουν να τον πεταξω γιατι κανει πολυ θορυβο...αμ δε!!!

[ELISAVET]

Eγω 2-6 μηνων που δε σταματουσε το κλαμα την κοιμιζα με τον απορροφητηρα!!Και σκεφτομουν να τον πεταξω γιατι κανει πολυ θορυβο...αμ δε!!!

 

Καλό κι αυτό!!!!!!!!!!!!!!

[Σνουφελ μου]

Λοιπον, εγω ενα εχω καταλαβει μετα απο κατι χρονια που διαβαζω αυτο το τοπικ. οτι αν βγαλουμε εξω παραγοντες τυπου πεινα, πολυ ζεστη κτλ ο καλος ή όχι ύπνος του παιδιου ειναι απλως ενδειξη καλης ή όχι ψυχικής του κατάστασης. ενα χαρουμενο χορτατο απο αγαπη κτλ παιδι που δεν εχει κανενα ελλειμμα, ανασφαλεια κτλ θα κοιμηθει μια χαρα ή θα έχει πολυ ελαφρα προβληματακια οπως πχ να θελει να κοιμαται με τους γονεις, τετοια. το να μη κοιμαται καθολου με τιποτα και να το ξενυχτα και να κλαιει γοερα κτλ ενω δε συντρεχουν λογοι υγειας, πεινας κ εξωτερικου τυπου, δεν ειναι παρα ενδειξη οτι κατι το βασανιζει εσωτερικα. ειναι ακριβως οπως και σ εμας στους μεγαλους, αν δεν ειμαστε καλα ειτε που θα κοιμομαστε σα βοδια ειτε που δε θα κοιμομαστε καθολου, ειτε που θα τρωμε τον αμπακα ειτε οχι. γενικα αυτα τα ακρα δειχνουν οτι κατι ποναει μεσα μας. εχει κατηγορηθει πολυ η αγκαλια αλλα ειναι γεγονος τα παιδια που δεν τρωνε τη σφαλιαριτσα τους κι εχουν σταθερα απλετη αγκαλια και αγαπη και ενθαρρυνση-οχι ομως απο εκεινη που πνιγει -ειναι πιο ηρεμα και δεν ειναι τοσο προσκολλημενα και σε ολα λειτουργουν καλυτερα. πιστευω οτι τελικα οταν ενα παιδι ειναι καποιας ηλικιας και εχει σοβαρο προβλημα υπνου θα πρεπει να ζητηθει συμβουλη απο ειδικο γιατι ενας ειδικος μπορει να εντοπισει τι δυσλειτουργια υπαρχει στη σχεση γονιων παιδιου ενω φυσικα στο φορουμ δυσκολο να φανει ιδιαιτερα εφοσον κανεις γονιος δεν κανει συνηθως επιτηδες τη λαθος συμπεριοφορα αλλα απο αγνοια και μπορει να μην αναφερει τιποτα σε μια συζητηση που θα κανει με αλλους γονεις για το προβλημα του ενω ο ειδικος ξερει τι θα ρωτησει και που θα στραφει για να δει αν το παιδι παιρνει οσα πρεπει και με τον τροπο που πρεπει.

 

 

Θα μιλησω με βαση τη δικη μου περιπτωση...διαφωνω γιατι εμενα ειχε και εχει ενα θεμα τον υπνο...εκει που πηγαμε να το βρουμε...το χασαμε παλι κ χειροτερα....Τον εχουμε χουφτες χαδια....εγω ειμαι οοοολη μερα μαζι του απο την ωρα που γενηθηκε κ κατα τη διαρκεια της ημερας επισκεπτομαστε κ το πατερα του στη δουλεια κ γενικα ειναι το κεντρο του κοσμου...ειναι κ το μονο εγγονι για τους δικους μας κ ειναι μια κατασταση υπερ αγαπης.....Ομως το να κοιμηθει το βλεπει λες κ χανει χρονο απο τη ζηω του...ανησυχος συνεχεια,δεν τον εχει ο τοπος...κ το βραδυ αν μπορουσε να πηδηξε απο τη κουνια να βγει θα το εκανε...δε μπορω να τον ηρεμησω με τιποτα να ξανακοιμηθει κ μετα αρχιζει να κλαιει,ισως καταλαβε οτι με στεναχωρει κ θα του κανω τα χατηρια,δε ξερω....Ισως να μη θελει να ξανακοιμηθει κ θυμωνει που προσπαθω να τον βαλω για υπνο μες τη νυχτα(γιατι αραγε?μηπως δεν ειναι ωρα για υπνο αλλα για παιχνιδι?)

 

Νυστικο...δεν το λες αυτο το παιδι γιατι πριν κοιμηθει τρωει κ κρεμα η γιαουρτι κ θηλαζει κανενα μισαωρο.Τι να πω....δε νομιζω οτι του λειπει κατι...απλα ισως να μην θελει να κοιμηθει,να θελει παιχνιδι στις 4 τα ξημερωματα

[novpal]

Θα μιλησω με βαση τη δικη μου περιπτωση...διαφωνω γιατι εμενα ειχε και εχει ενα θεμα τον υπνο...εκει που πηγαμε να το βρουμε...το χασαμε παλι κ χειροτερα....Τον εχουμε χουφτες χαδια....εγω ειμαι οοοολη μερα μαζι του απο την ωρα που γενηθηκε κ κατα τη διαρκεια της ημερας επισκεπτομαστε κ το πατερα του στη δουλεια κ γενικα ειναι το κεντρο του κοσμου...ειναι κ το μονο εγγονι για τους δικους μας κ ειναι μια κατασταση υπερ αγαπης.....Ομως το να κοιμηθει το βλεπει λες κ χανει χρονο απο τη ζηω του...ανησυχος συνεχεια,δεν τον εχει ο τοπος...κ το βραδυ αν μπορουσε να πηδηξε απο τη κουνια να βγει θα το εκανε...δε μπορω να τον ηρεμησω με τιποτα να ξανακοιμηθει κ μετα αρχιζει να κλαιει,ισως καταλαβε οτι με στεναχωρει κ θα του κανω τα χατηρια,δε ξερω....Ισως να μη θελει να ξανακοιμηθει κ θυμωνει που προσπαθω να τον βαλω για υπνο μες τη νυχτα(γιατι αραγε?μηπως δεν ειναι ωρα για υπνο αλλα για παιχνιδι?)

 

Νυστικο...δεν το λες αυτο το παιδι γιατι πριν κοιμηθει τρωει κ κρεμα η γιαουρτι κ θηλαζει κανενα μισαωρο.Τι να πω....δε νομιζω οτι του λειπει κατι...απλα ισως να μην θελει να κοιμηθει,να θελει παιχνιδι στις 4 τα ξημερωματα

 

Αααα, λες και ακούω για τα δικά μου τα παιδιά! Να ήξερες πως σε καταλαβαίνω!!! Ειδικά ο μικρός, μπορεί να ξυπνούσε στις 2 και μέχρι τις 4-5 είχαμε πανηγύρια, να χοροπηδάει στην κούνια του, να μου πετάει κουκλάκια στο κεφάλι (γιατί όπως ξαναείπα εκείνο το διάστημα την έβγαζα στο πάτωμα) και άλλα υπέροχα! Α, επίσης έχε το νου σου γιατί απο ό,τι μου περιγράφεις τον βλέπω το γιόκα σου -όταν μεγαλώσει λιγάκι- να το κάνει το μεγάλο άλμα. Ένα βράδυ ξύπνησα απο ένα γκουπ, μέχρι να σηκωθώ να δω τί γίνεται, μου ήρθε ο επισκέπτης στο δωμάτιο! Ένας Θεός ξέρει με ποιό μέρος του σώματος έσκασε στο πάτωμα, ωστόσο ήθελε τόσο πολύ να βγει που δεν έβγαλε κιχ! Φυσικά το έκανε πολύ συχνά, έτσι αρχικά έβαζα απο κάτω μαξιλάρες και μετά έβγαλα τα 2 κάγκελα ώστε τουλάχιστον να μην τσακίζεται. Τεσπα, σορρυ για την παρένθεση...

Λοιπόν, αν θες τη γνώμη μου, αφού το παιδάκι σου γενικά κοιμόταν καλά, νομίζω οτι περνά απλώς μια φάση και σε λίγο καιρό θα επανέλθει. Εμένα και τα δύο τα αγόρια μου κατά διαστήματα περνούν τέτοιες ανάλογες φάσεις που δυσκολεύονται στον ύπνο ή έρχονται συνέχεια στο κρεβάτι μας κλπ, αλλά μετά το ξεπερνούν. Να σου πω, μήπως βγάζει δόντια το μωρό σου γι αυτό έχει τέτοια γκρίνια? Όχι οτι μπορείς να κάνεις κάτι αλλά λέμε τώρα...

[Σνουφελ μου]

Αααα, λες και ακούω για τα δικά μου τα παιδιά! Να ήξερες πως σε καταλαβαίνω!!! Ειδικά ο μικρός, μπορεί να ξυπνούσε στις 2 και μέχρι τις 4-5 είχαμε πανηγύρια, να χοροπηδάει στην κούνια του, να μου πετάει κουκλάκια στο κεφάλι (γιατί όπως ξαναείπα εκείνο το διάστημα την έβγαζα στο πάτωμα) και άλλα υπέροχα! Α, επίσης έχε το νου σου γιατί απο ό,τι μου περιγράφεις τον βλέπω το γιόκα σου -όταν μεγαλώσει λιγάκι- να το κάνει το μεγάλο άλμα. Ένα βράδυ ξύπνησα απο ένα γκουπ, μέχρι να σηκωθώ να δω τί γίνεται, μου ήρθε ο επισκέπτης στο δωμάτιο! Ένας Θεός ξέρει με ποιό μέρος του σώματος έσκασε στο πάτωμα, ωστόσο ήθελε τόσο πολύ να βγει που δεν έβγαλε κιχ! Φυσικά το έκανε πολύ συχνά, έτσι αρχικά έβαζα απο κάτω μαξιλάρες και μετά έβγαλα τα 2 κάγκελα ώστε τουλάχιστον να μην τσακίζεται. Τεσπα, σορρυ για την παρένθεση...

Λοιπόν, αν θες τη γνώμη μου, αφού το παιδάκι σου γενικά κοιμόταν καλά, νομίζω οτι περνά απλώς μια φάση και σε λίγο καιρό θα επανέλθει. Εμένα και τα δύο τα αγόρια μου κατά διαστήματα περνούν τέτοιες ανάλογες φάσεις που δυσκολεύονται στον ύπνο ή έρχονται συνέχεια στο κρεβάτι μας κλπ, αλλά μετά το ξεπερνούν. Να σου πω, μήπως βγάζει δόντια το μωρό σου γι αυτό έχει τέτοια γκρίνια? Όχι οτι μπορείς να κάνεις κάτι αλλά λέμε τώρα...[/quote

 

Αυτο με το κουκου στη κουνια κ να χοροπηδαει κ να χτυπαει το τοιχο επι 2 ωρες,να εχει παει 12 παρα το βραδυ (που εγω απο την ωρα που γενηθηκε εχω στερηθει τα παντα για να τον βαζω στις 9 για μπανιο κ.λ.π. ανελειπως...) κι αυτος να φτασει να μυο κοιμαται στις 12 (?) :shock:

 

8 μηνων και μου κανει τετοια...

 

Πλεον πιστευω πως δεν εχει σχεση το προγραμμα στο παιδι,γιατι εγω αγωνηστικα να του εχω σταθερη ρουτινα καθε μερα και ποτε δε με βοηθησε σε τιποτα...ισως ητανε και ψυχαναγκαστηκη για μενα,θα ελεγα..αυτη η πιεση και η στερηση να μη κανω τιποτα γιατι στις 9-9,30 πρεπει να κανω τη διαδικασια,μπανιο,θηλασμο και υπνο...Ποτε δε με βοηθησε.

 

Κι εκει που πηγαινα να το βρω...το εχανα...το ιδιο ισχυειε και γαι τον πρωινο-μεσημεριανο υπνο...πριν ενα μηνα τον εμαθα μολις νυσταζει να τον ξαπλωνω στι κρεβατι μας(να καταλαβαινει τη διαφορα -μερα στο κρεβατι μας,νυχτα στο δικο του- και κοιμοτανε χωρις βοηθεια,γυρναγε στο πλαι εκανε μμμ μονος του και σε 5 νανι...Απο τοτε που γυριζει απο μπρουμητα ανασκελα κ σηκωνεται ορθιος,το καθε ξαπλωμα το βλεπει ως ευκαιρια για να κανει προσπαθεια να σηκωθει ακομηκι αν κουτουλαει απο νυστα:rolleyes::rolleyes:

[sonar]

Κορίτσια μπορεί να σας φανεί αστείο αλλα εμένα ο γιος μου αποκοιμιόταν με το που άκουγε σεσουάρ!!!!Από την ώρα που το καταλάβαμε το χρησιμοποιήσαμε και έτσι έμαθε να κοιμάται περισσότερο.Μόλις πήγαινε να ξυπνήσει, έβαζα για ένα λεπτό το πιστολάκι και ξανακοιμόταν....

Ίσως είναι χαζό, αλλά σε εμένα έπιασε......

... δυστυχώς ανέφικτο για όσους έχουν 2 παιδάκια!

 

Θα μιλησω με βαση τη δικη μου περιπτωση...διαφωνω γιατι εμενα ειχε και εχει ενα θεμα τον υπνο...εκει που πηγαμε να το βρουμε...το χασαμε παλι κ χειροτερα....Τον εχουμε χουφτες χαδια....εγω ειμαι οοοολη μερα μαζι του απο την ωρα που γενηθηκε κ κατα τη διαρκεια της ημερας επισκεπτομαστε κ το πατερα του στη δουλεια κ γενικα ειναι το κεντρο του κοσμου...ειναι κ το μονο εγγονι για τους δικους μας κ ειναι μια κατασταση υπερ αγαπης.....Ομως το να κοιμηθει το βλεπει λες κ χανει χρονο απο τη ζηω του...ανησυχος συνεχεια,δεν τον εχει ο τοπος...κ το βραδυ αν μπορουσε να πηδηξε απο τη κουνια να βγει θα το εκανε...δε μπορω να τον ηρεμησω με τιποτα να ξανακοιμηθει κ μετα αρχιζει να κλαιει,ισως καταλαβε οτι με στεναχωρει κ θα του κανω τα χατηρια,δε ξερω....Ισως να μη θελει να ξανακοιμηθει κ θυμωνει που προσπαθω να τον βαλω για υπνο μες τη νυχτα(γιατι αραγε?μηπως δεν ειναι ωρα για υπνο αλλα για παιχνιδι?)

 

Νυστικο...δεν το λες αυτο το παιδι γιατι πριν κοιμηθει τρωει κ κρεμα η γιαουρτι κ θηλαζει κανενα μισαωρο.Τι να πω....δε νομιζω οτι του λειπει κατι...απλα ισως να μην θελει να κοιμηθει,να θελει παιχνιδι στις 4 τα ξημερωματα

Κατά τη γνώμη μου καλά κάνετε και του δίνεστε ολοκληρωτικά. Στα πρώτα χρόνια τους χρειάζονται ανθρώπους που μπορούν να τα στηρίξουν συναισθηματικά και να τα γεμίζουν αγάπη και σιγουριά.

 

Για τον ύπνο τώρα, να ξέρεις ότι και ο δικός μου μόλις μάθαινε κάτι καινούργιο, σηκωνόταν το βράδυ και το έκανε. Στην αρχή καθόταν και με κοίταζε, μετά όρθιος, μετά χοροπήδαγε, στο τέλος (κατά τον 10ο) έκανε βόλτες! Όλα είναι αναμενόμενα και το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό. Υπομονή, φάση είναι θα περάσει.

[Σνουφελ μου]

... δυστυχώς ανέφικτο για όσους έχουν 2 παιδάκια!

 

 

Κατά τη γνώμη μου καλά κάνετε και του δίνεστε ολοκληρωτικά. Στα πρώτα χρόνια τους χρειάζονται ανθρώπους που μπορούν να τα στηρίξουν συναισθηματικά και να τα γεμίζουν αγάπη και σιγουριά.

 

Για τον ύπνο τώρα, να ξέρεις ότι και ο δικός μου μόλις μάθαινε κάτι καινούργιο, σηκωνόταν το βράδυ και το έκανε. Στην αρχή καθόταν και με κοίταζε, μετά όρθιος, μετά χοροπήδαγε, στο τέλος (κατά τον 10ο) έκανε βόλτες! Όλα είναι αναμενόμενα και το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό. Υπομονή, φάση είναι θα περάσει.

 

 

Λες?και βολτες κανει κ μετα χοροπηδαει κ βαρελακια...οτιο να ναι λεμε μες στη νυχτα....αφου αν κοιμηθει το μεσημερι κ ξυπνησει απο θορυβο πω κ τον βλεπω κ τον εχω πετυχει να κανει βαρελακια η να προσπαθει να πιαστει για να σηκωθει με κλειστα τα ματια(κοιμαται) και φωναζει τατατατα(ειναι οι καινουριες μας κραβιες).

Ποτε θα τα αφομιωσει ολα αυτα να ηρεμησει,αν ειναι ετσι?

[sonar]

Λες?και βολτες κανει κ μετα χοροπηδαει κ βαρελακια...οτιο να ναι λεμε μες στη νυχτα....αφου αν κοιμηθει το μεσημερι κ ξυπνησει απο θορυβο πω κ τον βλεπω κ τον εχω πετυχει να κανει βαρελακια η να προσπαθει να πιαστει για να σηκωθει με κλειστα τα ματια(κοιμαται) και φωναζει τατατατα(ειναι οι καινουριες μας κραβιες).

Ποτε θα τα αφομιωσει ολα αυτα να ηρεμησει,αν ειναι ετσι?

...χμ.... δεν ξέρω πως να στο πω.... ο δικός μου ηρέμησε αργά... πολύ αργά!!! Μετά τον χρόνο....

Αλλά είπαμε: αφού κοιμήθηκε ο Νικόλας μου, όλα τα παιδιά του κόσμου θα κοιμηθούν... κάποτε!

[Σνουφελ μου]

...χμ.... δεν ξέρω πως να στο πω.... ο δικός μου ηρέμησε αργά... πολύ αργά!!! Μετά τον χρόνο....

Αλλά είπαμε: αφού κοιμήθηκε ο Νικόλας μου, όλα τα παιδιά του κόσμου θα κοιμηθούν... κάποτε!

 

 

Να ελπιζω δηλαδη.... Αχ αυτα τα ζουζουνια μας!Αχ! Μες στη καλη χαρα.....Με εκανε κι επαθα υπερκοπωση πριν τοΠασχα,μου το πε ο γιατρος κ δε τον πιστευα....μου λεει αν συνεχισεις ετσι κλεινεις διαμονη,1 εβδομαδα,σε 5αστερο νοσοκομειο

[sonar]

Να ελπιζω δηλαδη.... Αχ αυτα τα ζουζουνια μας!Αχ! Μες στη καλη χαρα.....Με εκανε κι επαθα υπερκοπωση πριν τοΠασχα,μου το πε ο γιατρος κ δε τον πιστευα....μου λεει αν συνεχισεις ετσι κλεινεις διαμονη,1 εβδομαδα,σε 5αστερο νοσοκομειο

5άστερο και ολόκληρη εβδομάδα?! Τέλειο μου ακούγεται, SUPER!:lol:

 

ΥΓ. ο γιατρός σου μάλλον δεν έχει γίνει "μάνα" γιατί αλλιώς θα είχε γνώση.... άμα καλέ μου κύριε όλες οι μαμάδες με υπερκόπωση πηγαίναν στα νοσοκομεία, δεν θα μπορούσατε ούτε να περάσετε στο διάδρομο! Άσε που δεν θα έμενε άνθρωπος να μεγαλώσει τα μωρά!!!

[Σνουφελ μου]

5άστερο και ολόκληρη εβδομάδα?! Τέλειο μου ακούγεται, SUPER!:lol:

 

ΥΓ. ο γιατρός σου μάλλον δεν έχει γίνει "μάνα" γιατί αλλιώς θα είχε γνώση.... άμα καλέ μου κύριε όλες οι μαμάδες με υπερκόπωση πηγαίναν στα νοσοκομεία, δεν θα μπορούσατε ούτε να περάσετε στο διάδρομο! Άσε που δεν θα έμενε άνθρωπος να μεγαλώσει τα μωρά!!!

 

 

Καλα μανα δε θα γινει ετσι κι αλλιως:lol: Ειπε οτι οταν γινει πατερας θα φερει σπιτι τη μανα του κ τη πεθερα του κ θα βγαινει με τη γυναικα του

Αχ! που να βρεις τετοιες πεθερομαναδες....:rolleyes:τυχαιρη η γυναικα του....δυο θα εχει!Αν ειχα τετοια ατομα κοντα μου,να ασχολουνται τουλαχιστον με το σπιτι,θα τη παλευα κ δα μουν ενα λυψανο που περιφερετε....Πολυ ξενυχτι λεμε!

[Kiki Karag]

Εχω παρει ενα βιβλιο που λεγεται "Κοιμησου Αγγελουδι μου γιατι με εσκασες και δεν αντεχω αλλο".... Το πηρα γιατι απο τον τιτλο μου φανηκε οτι δεν θα ειναι σαν το αλλο βιβλιο... που εχω φρικαρει... και οντως δεν ειναι... επειδη τωρα δεν προλαβαινω, θα ανοιξω ποστ και θα σας μεταφερω δυο τρια πραγματακια που λεει και τα βρηκα ΤΕΛΕΙΑ !!!

 

Γεια σου. Ειδα σήμερα αυτό το post, και επειδή δεν έχω χρόνο να διαβάσω όλο το θέμα και όλα τα post, μπορείς να πεις 2-3 πραγματάκια γιατι είμαι παθών του ύπνου και δεν αντέχω άλλο?Αξίζει να το αγοράσω? Μου το συνέστησε η παιδίατρος μου, αλλά θα ήθελα και τη γνώμη μιας μαμάς. Βασικά απεχθάνομαι τη μέθοδο με το κλάμμα και αν την εφαρμόσω, θα το κάνω αφού τα εχω εξαντλήσει όλα.

Ισως να μεγαλώσει λίγο ο μικρός, είναι 6 μηνών τωρα.

 

Τα προβλήματα μου είναι α)τα βραδινά ξυπνήματα και β)η ταλαιπωρία για να πέσει για υπνο το βράδυ.

Στο μεσημεριανό ύπνο θηλάζω ακόμα, οπότε είναι πιο εύκολο. Στους ενδιάμεσους υπνάκους, τον κάνω λίγες βολτίτσες και κοιμάται.

Το βράδυ όμως, αργεί πάρα πολύ και όταν κοιμηθεί, ξυπνάει μετά από 1/2-1 ώρα.

 

Θα μου πεις?Ευχαριστώ πολύ, να χαιρεσαι την οικογένεια σου!

[pilarin]

Διαβάζω τόσα μηνύματα που λένε "δυστυχώς το έμαθα να κοιμάται στο στήθος μου" ή "δυστυχώς το έμαθα να κοιμάται αγκαλιά" ή "δυστυχώς το έμαθα να κοιμάται δίπλα μου".

 

Μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε εάν τελικά κάνουμε το σωστό κι όχι το λάθος;

 

Μήπως τα παιδάκια μας - κι εμείς - αισθάνονται καλύτερα και χαλαρώνουν πιο εύκολα με το να μας νιώθουν, να μας μυρίζουν, να μας ακούνε;

 

Δεν έχω ακούσει παιδάκι που να λέει "θέλω να κοιμάμαι μόνος/η μου, αφήστε με ήσυχο με τα νανουρίσματά σας, κλείστε με στο δωμάτιό μου από τις 8 για να μάθω τρόπους και εσείς συνεχίστε να σουλατσάρετε στο σπίτι".

 

Σίγουρα το να ξενυχτάς όλο το βράδυ προσπαθώντας να ηρεμήσεις ένα φοβισμένο παιδάκι δεν είναι και ότι καλύτερο.

 

Μήπως όμως υπάρχει λόγος που το παιδάκι μας αναζητά έτσι... γιατί αυτή είναι η φύση του;

 

Πιστεύω ότι ίσως θα ήταν καλό να αποτινάξουμε αυτές τις ενοχές που έχουμε για το όταν το παιδί μας κοιμάται κοντά μας, και να δούμε ότι αυτές είναι στιγμές μοναδικές που πρέπει να απολαύσουμε.

 

Κι εμένα μου ζητάνε χεράκι στο κρεβάτι τους όταν θέλουν να κοιμηθούν, γιατί να το αγνοήσω;

 

Και το βράδυ μπορεί να σηκωθούν και να έρθουν στο κρεβάτι μας και να μας πάρουν αγκαλιά, ε και;

 

Ακόμα θυμάμαι τους νυχτερινούς τρόμους που είχα ως παιδί που ξύπναγα μέσα στη νύχτα και φώναζα τη μητέρα μου να έρθει στο κρεβάτι μου.

 

Κι εκείνη ερχόταν πάντα, κάθε βράδυ, χωρίς να γκρινιάξει ούτε μία φορά.

 

Καθόταν δίπλα μου κι εγώ μετά κοιμόμουν σαν πουλάκι...

 

Μετά από λίγο το ξεπέρασα.

 

Κάποια στιγμή τα παιδιά θα μεγαλώσουν - πολύ γρήγορα έρχονται αυτές οι στιγμές...- και θα καταλάβουν.

 

Θα θέλουν την ησυχία τους, να κοιμούνται και να ξυπνάνε μόνα τους, να τρώνε μόνα τους, να πηγαίνουν σχολείο μόνα τους, να βγαίνουν με τους φίλους τους μόνα τους.

 

Δεν τα λέω αυτά με παράπονο, το αντίθετο μάλιστα.

 

Απλώς αναρωτιέμαι μήπως τελικά ΔΕΝ κάνουμε και τόσο λάθος!!

 

Το να προσπαθούμε να υιοθετήσουμε πρακτικές οι οποίες δεν έχουν παραδοσιακά καμία θέση στη νοοτροπία μας δεν νομίζω ότι είναι ότι καλύτερο.

 

Για κάποιους αυτές οι τακτικές μπορεί να έχουν άμεσα και πολύ θετικά αποτελέσματα.

 

Για κάποιους άλλους μπορεί να χρειάζεται άλλη αντιμετώπιση.

 

Για όλα χρειάζεται πάνω από αγάπη και πολυυυυυυυυ υπομονή.

[Kiki Karag]

Διαβάζω τόσα μηνύματα που λένε "δυστυχώς το έμαθα να κοιμάται στο στήθος μου" ή "δυστυχώς το έμαθα να κοιμάται αγκαλιά" ή "δυστυχώς το έμαθα να κοιμάται δίπλα μου".

 

Μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε εάν τελικά κάνουμε το σωστό κι όχι το λάθος;

 

Μήπως τα παιδάκια μας - κι εμείς - αισθάνονται καλύτερα και χαλαρώνουν πιο εύκολα με το να μας νιώθουν, να μας μυρίζουν, να μας ακούνε;

 

Δεν έχω ακούσει παιδάκι που να λέει "θέλω να κοιμάμαι μόνος/η μου, αφήστε με ήσυχο με τα νανουρίσματά σας, κλείστε με στο δωμάτιό μου από τις 8 για να μάθω τρόπους και εσείς συνεχίστε να σουλατσάρετε στο σπίτι".

 

Σίγουρα το να ξενυχτάς όλο το βράδυ προσπαθώντας να ηρεμήσεις ένα φοβισμένο παιδάκι δεν είναι και ότι καλύτερο.

 

Μήπως όμως υπάρχει λόγος που το παιδάκι μας αναζητά έτσι... γιατί αυτή είναι η φύση του;

 

Πιστεύω ότι ίσως θα ήταν καλό να αποτινάξουμε αυτές τις ενοχές που έχουμε για το όταν το παιδί μας κοιμάται κοντά μας, και να δούμε ότι αυτές είναι στιγμές μοναδικές που πρέπει να απολαύσουμε.

 

Κι εμένα μου ζητάνε χεράκι στο κρεβάτι τους όταν θέλουν να κοιμηθούν, γιατί να το αγνοήσω;

 

Και το βράδυ μπορεί να σηκωθούν και να έρθουν στο κρεβάτι μας και να μας πάρουν αγκαλιά, ε και;

 

Ακόμα θυμάμαι τους νυχτερινούς τρόμους που είχα ως παιδί που ξύπναγα μέσα στη νύχτα και φώναζα τη μητέρα μου να έρθει στο κρεβάτι μου.

 

Κι εκείνη ερχόταν πάντα, κάθε βράδυ, χωρίς να γκρινιάξει ούτε μία φορά.

 

Καθόταν δίπλα μου κι εγώ μετά κοιμόμουν σαν πουλάκι...

 

Μετά από λίγο το ξεπέρασα.

 

Κάποια στιγμή τα παιδιά θα μεγαλώσουν - πολύ γρήγορα έρχονται αυτές οι στιγμές...- και θα καταλάβουν.

 

Θα θέλουν την ησυχία τους, να κοιμούνται και να ξυπνάνε μόνα τους, να τρώνε μόνα τους, να πηγαίνουν σχολείο μόνα τους, να βγαίνουν με τους φίλους τους μόνα τους.

 

Δεν τα λέω αυτά με παράπονο, το αντίθετο μάλιστα.

 

Απλώς αναρωτιέμαι μήπως τελικά ΔΕΝ κάνουμε και τόσο λάθος!!

 

Το να προσπαθούμε να υιοθετήσουμε πρακτικές οι οποίες δεν έχουν παραδοσιακά καμία θέση στη νοοτροπία μας δεν νομίζω ότι είναι ότι καλύτερο.

 

Για κάποιους αυτές οι τακτικές μπορεί να έχουν άμεσα και πολύ θετικά αποτελέσματα.

 

Για κάποιους άλλους μπορεί να χρειάζεται άλλη αντιμετώπιση.

 

Για όλα χρειάζεται πάνω από αγάπη και πολυυυυυυυυ υπομονή.

 

Και πολύ καλά τα λες. Δεν υπάρχει ωραιότερο πραγμα απ΄την αγκαλια. Και εγω το απολαμβάνω όταν κοιμαμαι μαζί τους.

Αυτό που δεν απολαμβανω είναι όταν είμαι ζομπι την άλλη μέρα, δεν εχω όρεξη να ασχοληθώ, ούτε καν να ακούσω τι μου λέει ο 4/χρονος γιος μου που δεν βάζει γλώσσα μέσα και ότι βρει το εναποθέτει στο σαλόνι δημιουργωντας ενα χαος, δεν μπορω να σταθώ από τη νύστα και είμαι σαν τρελή με τα μαλλιά να πετάνε όλη μερα! Αφού αν ερθει ο courrier, νομίζω ότι θα θεωρεί ότι κανω τελετες μαυρης μαγείας στο σπίτι!

 

Κοιτα ειμαι πολύ ευτυχισμένη με τα 2 μικρά μου, αν και θα ήθελα λίγο χρονο για μενα. Αλλα και λίγος υπνος παραπάνω δεν βλάπτει. Ειδικά για όσες είμαστε όλη μέρα μόνες και δεν έχουμε βοήθεια. Ασε που μου λέιπει ο αντρας μου, ο οποίος κοιμαται 6 μηνες τωρα στον καναπέ για να μην μας ενοχλεί με το ροχαλητο και να μην τον ξυπναμε. (Δουλευει παρα πολλές ώρες κάθε μερα.)

 

Και άλλο να κρατας το χερακι ή να κοιμίζεις λιγο στην αγκαλια σπυ, και άλλο οι μαραθωνιοι μεσα στο σπιτι για να κοιμηθει και η παρεα με τις κουκουβαγιες τα ξημερωματα!

Αυτα!Γεια!

[basic]

με το να μαθεις το παιδι σου να κοιμαται καλυτερα με καποιο προγραμμα που θα του βαλεις ή εφαρμοζοντας καποια ρουτινα δεν νομιζω οτι σημαινει οτι δεν δινεις αρκετη αγαπη στο παιδι. διαφωνω με το να το αφηνεις να κλαιει. κατα τ΄ αλλα πιστευω πως πρεπει να μαθουμε στα παιδια μας να κοιμουνται γιατι πανω απ ολα κανει καλο σε αυτα κ μετα σε εμας που μας κανει ξεκουραστους καλους γονεις κ συζυγους. ενα μωρο θεωρω πως πρεπει απο την αρχη να μπει σε ενα "προγραμμα". εγω πιστευω πως δεν ειναι καλο να κοιμαται το μωρο στο ιδιο κρεβατι με τους γονεις. γιατι οταν ερθει η ωρα κ αναγκαστουμε να το παμε στο δωματιο του αυτο υποφερει. επισης πιστευω πως δεν πρεπει να κουναμε στην αγκαλια μας το μωρο για να κοιμηθει. γιατι οταν λογω βαρους δεν θα μπορουμε να το κανουμε τοτε αυτο θα υποφερει. αυτα ειναι καποια παραδειγματα απο τα πιστευω μου. το μωρο μου το κραταω αγκαλια κ του μιλαω πριν κοιμηθει, το φιλαω, το αγκαλιαζω, του λεω "σ'αγαπαω" 100 φορες την μερα αλλα το αφηνω στο κρεβατι του απο το πρωτο βραδυ κ καθε βραδυ κ αποκοιμιεται μονος του χωρις να κλαψει. κ αν κλαψει τοτε τρεχω διπλα του να του βαλω την πιπιλα, να του κανω χαδια, να του ψιθυρισω "νανι..νανι.." κ μολις ηρεμησει φευγω. ο καθενας μεγαλωνει το παιδι του με τον καλυτερο για αυτον τροπο. ας μην κατακρινουμε κανεναν λοιπον...

[pilarin]

Κανένας δεν κατακρίνει κανέναν.

 

Το ένα μου το παιδί κοιμάται σχεδόν αμέσως μόλις το βάλω στο κρεβάτι και το μόνο που θέλει είναι να του κρατάω το χεράκι.

 

Το άλλο μου μπορει να γυρνάει σα σβούρα στο κρεβάτι του για καμιά ώρα μέχρι να το πάρει απόφαση και να κοιμηθεί.

 

Το πρόγραμμα είναι σαφώς απαραίτητο, το ίδιο και η ρουτίνα ύπνου.

 

Απλώς κάθε παιδί είναι διαφορετικό, φυσικό είναι.

 

Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι ίσως να μη χρειάζεται να τρελαινόμαστε και να θεωρούμε τους εαυτούς μας κακούς γονείς μόνο και μόνο επειδή το παιδί μας θέλει να αποκοιμηθεί στην αγκαλιά μας, κι εμείς το αφήνουμε.

 

Απλώς μετά πρέπει να μπει στο κρεβατάκι του.

 

Θεωρώ ότι είναι κρίμα να αφήνουμε τα παιδιά να πλαντάζουν στο κλάμα μόνο και μόνο επειδή κάποιος είπε ότι έτσι πρέπει να γίνεται.

 

Δεν υπάρχει λόγος να υποφέρει ούτε το παιδί ούτε φυσικά και οι γονείς.

 

Δεν αισθάνομαι άσχημα που μπορεί να θέλει κάποια στιγμή το βράδυ να έρθει στο κρεβάτι μου και να δει ότι είμαι εκεί, στο σπίτι, και δεν πιστεύω ότι ήρθε πια το τέλος του κόσμου εάν παιδί δεν μπορεί να κοιμηθεί μόνο του τελείως.

 

Συμβαίνουν αυτά, και κάποια στιγμή μαθαίνουν, συνειδητοποιούν και το ζητούν μόνα τους.

[margiota]

Διαβάζω τόσα μηνύματα που λένε "δυστυχώς το έμαθα να κοιμάται στο στήθος μου" ή "δυστυχώς το έμαθα να κοιμάται αγκαλιά" ή "δυστυχώς το έμαθα να κοιμάται δίπλα μου".

 

Μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε εάν τελικά κάνουμε το σωστό κι όχι το λάθος;

 

Μήπως τα παιδάκια μας - κι εμείς - αισθάνονται καλύτερα και χαλαρώνουν πιο εύκολα με το να μας νιώθουν, να μας μυρίζουν, να μας ακούνε;

Θα συμφωνήσω μαζί σου... Και εμείς ακόμα δεν έχουμε κοιμηθεί όλο το βράδυ (αν και τους τελευταίους δύο μήνες έχουμε δει μία βελτίωση) αλλά πήρα απόφαση ότι δεν είναι κάτι "κακό".

Πάντα το πίστευα δλδ αλλά τον σύζυγο μου τον είχε πάρει, ένα διάστημα, αρκετά από κάτω και με επηρέαζε... Άκουγε από γύρω γύρω ότι δεν είναι σωστό να ξυπνάει ακόμα (αυτό το έλεγαν από τότε που ήταν 4 μηνών η μικρή) ε, και άρχιζε να αναρωτιέτε...

Μέχρι που συνειδητοποίησα και εγώ (αλλά και αυτός) ότι λίγο πολύ έτσι κάνουμε και εμείς...

Εγώ για παράδειγμα, δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθώ αν δεν τον έχω δίπλα μου. Όσες φορές αργεί το βράδυ από την δουλειά εγώ είμαι κουκουβάγια (και ας δουλεύω το πρωί)... Αν δεν τον μυρίσω δεν πρόκειτε να κλείσω μάτι. Αν το βράδυ σηκωθεί από το κρεβάτι τινάζομαι επάνω...

Γιατί το παιδάκι μου τότε να μην νιώθει τα ίδια;

Σιγά σιγά πιστεύω ότι θα έρθει η ώρα και θα κοιμάται με τις ώρες.

Στην εφηβεία συνήθως το μόνο που κάνουν είναι να κοιμούντε...

Μας βλέπω να ανοίγουμε topic (αν δεν υπάρχει ήδη) "Συνέχεια κοιμάται...":-P:-P

Αν το κάνουμε αυτό θέλουμε πολύ ξύλο...!!!

[kokoraki]

Η υπερβολή δεν κάνει καλό σε κανένα, από οποιαδήποτε πλευρά. Υπερβολή για μένα είναι να πλαντάζει το μωρό στο κλάμα και να το αφήνεις προσπαθώντας να το "εκπαιδεύσεις" αλλά το ίδιο υπερβολικό ήταν - για μένα πάντα - να κουνάω το γιο μου πανω κάτω στο διάδρομο μία ώρα για να κοιμηθεί όταν ήδη ήταν 9 κιλά. Ήμουν από τις τυχερές που σχετικά γρήγορα και με πολύ ήπιο τρόπο κατάφερε να γλαρώνει στην αγκαλιά μου μετά το γάλα και χωρίς κούνημα και να αποκοιμιέται στην κούνια του. Αλλά την αγκαλίτσα τη θέλει πριν τον ύπνο για κανα 10λεπτο και δε με χαλάει καθόλου (αντιθέτως, τρελαίνομαι!!). Είμαι καθιστή, δεν τον κουνάω, απλά τον χαιδεύω. Με το μεσημεριανό ύπνο πάλι που είχαμε θέμα, δεν κατάφερα απολύτως τίποτα με τα κουνήματα κ.λπ. Όταν ήρθε η ώρα, από μόνος του άρχισε να κοιμάται το μεσημέρι 2-2,5 ώρες.

 

Πρέπει να αφουγκραζόμαστε το παιδί, σίγουρο αυτό, αλλά να "βοηθάμε" και λίγο να μάθει να χαλαρώνει μόνο του. Πάντα με ήπιο τρόπο, χωρίς κλάματα και οδυρμούς και με πολλή υπομονή. Οι αλλαγές δε γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη.

[malecon]

Πέρα από το πρόγραμμα υπάρχουν και μερικά ακομα πρακτικά θέματα. Θα αναφέρω αυτά που με οδήγησαν στο να απομακρύνω την μικρή από το κρεβάτι μας σε ηλικία μεγαλύτερη των 10 μηνών (δεν μιλάω δηλαδή για νεογέννητο ούτε για πολύ μικρό μωρό, που εγώ προσωπικά θα φοβόμουν να το είχα στο κρεβατι μου)

α) Έπρεπε να ξαπλώνουμε και οι 2 γονεις μαζί, την ώρα που έπρεπε να κοιμηθεί η μικρή. Αυτό δεν έδινε σε κανέναν μας τη δυνατότητα να ασχοληθεί με κάτι άλλο με ηρεμία. Πχ ενω η μικρή κοιμόταν εγώ θα μπορούσα να συγυρίσω, να μαγειρέψω κλπ

β) σχετικό με το (α), ήταν πολύ πιθανό να χρειαζόταν να λείψω για κάποιες μέρες λόγω ενός σοβαρού προβλήματος της μητέρας μου. Σκεφτόμουν πολύ σοβαρά πώς θα κοιμόταν το βραδυ η μικρή

γ) και πολύ σημαντικό. Ήθελα και 2ο παιδί. Πώς θα γινόταν με την μικρή ανάμεσά μας? Και τώρα που είμαι έγκυος χρειάστηκε ενα βραδυ να την πάρουμε μαζί μας γιατί ήταν άρρωστη και έτρεμε το φυλλοκάρδι μου (βλ. δ)

δ) όσο μεγάλωνε τόσες περισσότερες κλωτσιές τρώγαμε και οι 2

Για την αγκαλιά, νομίζω πως είναι κάτι που δεν της λείπει καθόλου όλη μέρα. Όσο για το κλάμα, είναι ο μόνος τρόπος να διεκδικήσει ένα παιδί αυτό που θέλει. Το θέμα είναι αν εμείς είμαστε διατεθειμένοι να υποχωρούμε στο κλάμα του, γιατί πολλές φορές μπορεί να θέλει κάτι το οποίο εμείς δεν επιτρέπουμε να γινει. Άλλωστε και με την εν λόγω μέθοδο δεν το αφήνουμε να πλαντάζει, κάθε τόσο το ηρεμούμε και του εξηγούμε τι πρέπει να γινει.

[Kiki Karag]

Θεωρώ ότι είναι κρίμα να αφήνουμε τα παιδιά να πλαντάζουν στο κλάμα μόνο και μόνο επειδή κάποιος είπε ότι έτσι πρέπει να γίνεται.

 

Ακριβώς αυτό. Εμένα με έχουν πρηξει πια μ΄ αυτό το ζήτημα όλες αυτες οι καλές μαμαδες. Θηλάζω αποκλειστικά, μαζί με στερεες τροφές. Μια μαμά μου έλεγε να τον αφηνω να κλαιει, μεχρι να μην παει άλλο. Ετσι εκανε και με τα 3 της παιδια! Μια άλλη ελεγε να τον αφηνω να κλαιει όταν ξυπναει το βραδυ ακόμα και αν πειναει για να συνηθίσει το στομαχι του! Αν είναι δυνατόν! Εγω πάντως αμα πειναω, δεν κλεινει το ματι, σιγα μην το κανω στο μωρο αυτό! Ασε που αν ξυπνησει ο μεγαλος και αρχίσει το μπλα μπλα, κουνια που μας κουναγε...

Αυτός ο ψυχολογος, τι είναι τελος παντων, που υποστηρίζει τα κλαμματα, νομίζω ότι εχει αναθεωρησει. Εν μέρει τουλαχιστον.

 

Παντως ωρες ωρες, ετσι που με κοιταζουν όταν κλαινε ή όταν τα μαλώνω, νομίζω ότι μουυ λένε: "Δεν θα μεγαλώσω?Θα σε φτιαξω εγω!"

[Kiki Karag]

Εμένα ο μεγάλος μου έλυσε το πρόβλημα αυτό σχετικά έυκολα.

Τον θήλαζα μόνο μεχρι 4 μηνώ και με συμπληρωμα. Ημουν τόσο ασχετη που τον ξυπνούσα κατά τις 2 τα ξημερώματα, να φάει, για να κοιμηθεί λέει το πρωι!

Ευτυχώς ο άντρας μου παρατήρησε ότι κοιμόταν βαριά γύρω στις 10 και είπε να του δίνω το τελευταίο γεύμα τότε για να στρώσει ωράριο. Ετσι και έγινε, σε 1 εβδομάδα κοιμόταν όλη νύχτα!Αυτό όταν έγινε 5 μηνών.

Στους 6 μήνες, τον αφήσαμε ένα βράδυ μόνο του στο κρεβάτι, γκρίνιαξε έντονα και ψιλοέκλαψε κανά 10λεπτο, όχι κάτι που να μην αντέχεται και αυτό ήταν.

Μετά, στον 7ο μήνα, πήγαμε διακοπές και ψιλοφοβόταν, οπότε τον έπαιρνα αγκαλίτσα. Αμέσως μετά μετακομίσαμε, πήγε σε δικό του δωμάτιο, οπότε η αγκαλίτσα συνεχίστηκε και κόπηκε όταν πια σκαρφάλωνε μόνος του στην κούνια και έμπαινε μέσα.. Τωρα πια παει μόνος του για υπνο.

 

Ο μικρός μας έχει τρελάνει. Το τι τραβάμε για να κοιμηθεί δεν λέγεται. Αυτό βέβαια μόνο το βράδυ. Το μεσημέρι, το βολεύουμε προς το παρόν με θηλασμό και οι ενδιάμεσοι υπνοι είναι αγκαλιτσες μικρές.

Χθες, συγκεκριμμένα, έκανε μπανιο, έφαγε κατά τις 9.30 και κοιμήθηκε στο στηθος μου. Σε μισή ώρα ξύπνησε και αυτό ήταν. Ξανακοιμήθηκε οριστικά στις 12! Τα έκανε όλα ωστοσο: ξαναέφαγε, έπαιξε, τράβηξε τα μαλλια του αδερφού του, γέλασε, έκανε κακά (ένα τόνο), έκλαψε...Απελπισμένη, τον έβαλα στο κρεβάτι του με λογάκια και μουσικούλα, αλλα τζίφος.

Νομίζω ότι τον υπνο των 9.30, τον πέρασε για τον ενδιαμεσο απογευματινό υπνάκο που χθες δεν έκανε.

Φυσικά ξύπνησε στις 4.30, στις 7.00 και τελικά στις 9.00 το πρωι.

Ωστόσο προσπάθησα να του δώσω και λίγο συμπλήρωμα χθες, γιατι θέλω σιγά σιγά να αποθηλάσω, αλλά πουουουου, αφήνουν αυτά τη μαμά?

 

Ουφ, τη μέρα που θα κοιμηθώ όλη νύχτα, θα τη θυμάμαι σαν επέτειο κάθε χρόνο...!

[kokoraki]

Εγω πάντως αμα πειναω, δεν κλεινει το ματι, σιγα μην το κανω στο μωρο αυτό!

 

Πάρα πολύ σωστό...Εμένα μου έλεγαν "όταν ξυπνάει για γάλα, δώστου νερό να μη μάθει" :shock: Μα είναι δυνατόν, μωρό παιδάκι να πεινάει και να το ποτίζω αντί να το ταίζω??? Όταν χόρτασε η κοιλίτσα (5,5 μηνών) το σταμάτησε μόνος του. Μέχρι τότε, ήμουν πάντα σε ετοιμότητα για τάισμα. Τέλος. Και αυτό θα κάνω και πάλι αν έρθει κι άλλο μωρό. Δεν το διαπραγματεύομαι, θεωρώ βλακώδες να νομίζει κάποιος ότι το να πεινάει ένα μωρό τη νύχτα είναι καπρίτσιο και όχι ανάγκη, ιδιαίτερα αν θηλάζει (αλλά και με το μπουκάλι το ίδιο πιστεύω ότι ισχύει).