ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙ

[sofia_nefeli]

η ελενα μ τα ειπε πολυ πολυ πολυ καλα!!! συμφωνω σε οσα λεει...

και θελω να τονισω κ κατι ακομα: οταν σαν ατομο εισαι λιγο ανασφαλης λιγο τελειωμανης οταν τα αναλυεις ολα ειναι σιγουρο οτι ποτε δε θα νοιωσεις ετοιμος να ανταπεξελθεις σε κατι τοσο μεγαλο! επειδη εμενα η εγκυμοσυνη μου ετυχε ειμαι σχεδον σιγουρη οτι αν το προγραμματιζα θα αργουσε ......δεκαετιες!!! δε μπορεις ευκολα να πεις ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΗ Κ ΤΟ ΘΕΛΩ ΤΩΡΑ!!!

[starfish2581]

η ελενα μ τα ειπε πολυ πολυ πολυ καλα!!! συμφωνω σε οσα λεει...

και θελω να τονισω κ κατι ακομα: οταν σαν ατομο εισαι λιγο ανασφαλης λιγο τελειωμανης οταν τα αναλυεις ολα ειναι σιγουρο οτι ποτε δε θα νοιωσεις ετοιμος να ανταπεξελθεις σε κατι τοσο μεγαλο! επειδη εμενα η εγκυμοσυνη μου ετυχε ειμαι σχεδον σιγουρη οτι αν το προγραμματιζα θα αργουσε ......δεκαετιες!!! δε μπορεις ευκολα να πεις ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΗ Κ ΤΟ ΘΕΛΩ ΤΩΡΑ!!!

 

 

Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες. Και στη δική μου περίπτωση δεν είμαι λίγο, αλλά πολύ ανασφαλής,(γενικότερα) και τελειομανής και τα σκέφτομαι όλα πάρα πολύ πριν αποφασίσω για κάτι.

[Catrin]

Φίλη starfish2581 εγώ θα έλεγα ζήσε με τον άντρα σου περισσότερες στιγμές, βρείτε χρονο στις πολυάσχολες μέρες του να ευχαριστηθείτε και να απολαύσετε όσο πιο πολύ μπορείτε, μην σκέφτεσαι το πρέπει να κάνω και το μπορώ να κάνω και το θέλει να κάνουμε. Απλά ζήσε, απόλαυσε, δέσου όσο μπορείς περισσότερο με τον άντρα σου και μόνη της θα έρθει η στιγμή που και θα είσαι και θα το θέλεις τελικά και θα τα καταφέρεις.

Όχι δεν είναι εύκολα με την λογική τα πράγματα, είναι όμως αντιμετωπίσημα χωρίς στενόχωρες σκέψεις διαρκείας αν είσαστε και οι δυό μαζί καλά και το δώρο που ο Θεός στέλνει για ανατροφή και φροντίδα δεν είναι το μόνο που σας δένει αλλά κάτι που σας κάνει περήφανους για την δημιουργία του.

[starfish2581]

Φίλη starfish2581 εγώ θα έλεγα ζήσε με τον άντρα σου περισσότερες στιγμές, βρείτε χρονο στις πολυάσχολες μέρες του να ευχαριστηθείτε και να απολαύσετε όσο πιο πολύ μπορείτε, μην σκέφτεσαι το πρέπει να κάνω και το μπορώ να κάνω και το θέλει να κάνουμε. Απλά ζήσε, απόλαυσε, δέσου όσο μπορείς περισσότερο με τον άντρα σου και μόνη της θα έρθει η στιγμή που και θα είσαι και θα το θέλεις τελικά και θα τα καταφέρεις.

Όχι δεν είναι εύκολα με την λογική τα πράγματα, είναι όμως αντιμετωπίσημα χωρίς στενόχωρες σκέψεις διαρκείας αν είσαστε και οι δυό μαζί καλά και το δώρο που ο Θεός στέλνει για ανατροφή και φροντίδα δεν είναι το μόνο που σας δένει αλλά κάτι που σας κάνει περήφανους για την δημιουργία του.

 

Catrin σ'ευχαριστώ πολύ για όσα μου λες. Προσπαθούμε και οι δύο να "τεντώσουμε" το χρόνο μήπως και καταφέρουμε να κάνουμε πιο πολλά πράγματα μαζί, αλλά είναι πολύ δύσκολο στην πράξη. Για να καταλάβεις τι εννοώ, κάθε βράδυ επιστρέφει σπίτι μεταξύ δεκά παρά δέκα εώς και δέκα και τέταρτο στην χειρότερη περίπτωσση. Μέχρι να κάνει ένα μπάνιο, να φάει, να μαζέψω και να καθίσουμε λίγο μαζί να πούμε δύο πράγματα, έχει πάει η ώρα δώδεκα παρά χωρίς να το καταλάβω, και αντί να είμαι στο κρεβάτι μου επειδή την επόμενη μέρα εγώ ξυπνάω νωρίς, μένω ξύπνια μαζί του πολλές φορές έως και τις δύο για να τον δω και να με δει λίγο παραπάνω. Κι εκεί έρχεται αμέσως η αρνητική σκέψη : αν σήμερα που είμαστε ακόμη οι δύο μας δεν έχουμε χρόνο ο ένας για τον άλλο, πως θα είναι τα πράγματα αργότερα με ένα παιδί ? Ή όταν έρχεται το παιδί ξεχνάς ότι έχεις και άντρα και ότι χρειάζεσαι να περάσεις λίγο χρόνο μαζί του (όπως πριν) ? Φτιάχνεις μια καινούρια σχέση μεταξύ μαμάς - μπαμπά - παιδιού και "χαλάει" αυτή που είχες πριν σαν ζευγάρι ? Μπορούν να κρατηθούν αυτές οι ισορροπίες ? Εκεί είναι που τα σκέφτομαι όλα αυτά και κυριολεκτικά μπλοκάρω !

[Έλενα Μ]

Σου απαντάω γλυκιά μου εγώ!

 

Αν κάνεις παιδί το προγραμμά σου θα μείνει ακριβώς όπως έχει τώρα!

 

Ο δικός μου άντρας επιστρέφει στην καλύτερη περίπτωση στις 22:30 (στην χειρότερη το επόμενο πρωί από εφημερία). Τα παιδιά φυσικά κοιμούνται την ώρα αυτή έτσι λοιπόν είμαι ΑΚΡΙΒΩΣ όπως εσύ! Μένω μέχρι τι μια - μιαμιση για να τον δώ και να τα πούμε λίγο.

 

Το μόνο διαφορετικό είναι τα μπουμπούκια που κοιμούνται στο δωμάτιο και η κούρασή μου! Το αν βγαίνουμε ναι βγαίνουμε είτε με μαμάνα φυλάει τα παιδιά η με την γυναίκα που τα φυλάει την ημέρα.

 

Στο μυαλό σου είναι όλα! Μην αγχώνεσαι!

[Έλενα Μ]

...και κάτι άλλο. ΜΙΚΡΗ εισαι ακόμα! Εγώ στα 27 το μόνο που ήθελα ήταν να πάω Μύκονο και απέφευγα στον γάμο σαν κυνηγημένη!

[starfish2581]

...και κάτι άλλο. ΜΙΚΡΗ εισαι ακόμα! Εγώ στα 27 το μόνο που ήθελα ήταν να πάω Μύκονο και απέφευγα στον γάμο σαν κυνηγημένη!

 

 

ΕΛΕΝΑ Μ δε φαντάζεσαι πόσο ενθαρρυντικά ήταν για μένα αυτά που μου είπες. Αν με έβλεπες τή στιγμή που διάβαζα τα μηνύματά σου θα έβλεπες ένα μεγάαααλο χαμόγελο στο πρόσωπό μου ! Αυτό αναρωτιόμουν μήνες τώρα που με παιδεύει αυτό το θέμα. Γιατί δεν είπα ποτέ ότι δεν αγαπώ τα παιδάκια και ότι δεν θα κάνω, αλλά αγαπώ όμως πολύ και τον άντρα μου και δεν θέλω να ξεχάσω όταν έρθει η ώρα του παιδιού ότι εκτός από γονείς θα είμαστε και σύντροφοι .

[Έλενα Μ]

Δεν νομίζω να το ξεχάσεις εφόσον δεν το θέλεις. Για να είμαι ειλικρινείς όμως να ξέρεις ότι σίγουρα θα υπάρχουν συγκρούσεις. Εγώ δεν είχα διαφωνήσει ποτέ με τον άντρα μου, πλέαμε σε πελάγη ευτυχίας μόλις ήρθαν τα παιδιά είχαμε καυγάδες (άγχος δικό μου να τα κάνω όλα τέλεια, χαζές διαφωνίες για το ...βράσιμο της πιπίλας, τα γραμμάρια γάλακτος που θα έπινε το παιδί!!!) αλλά να είσαι σίγουρη ότι εάν αγαπιέστε και σέβεστε ο ένας τον άλλον πάντα θα συμφιλιόνεστε και θα γελάτε μόλις ...κοιμηθούν τα πιτσιρίκια!

 

Η σχέση πάει σε άλλο επίπεδο, όταν υπάρχει σωστή βάση, σε πολύ πιο ουσιαστικό επίπεδο!

[starfish2581]

Δεν νομίζω να το ξεχάσεις εφόσον δεν το θέλεις. Για να είμαι ειλικρινείς όμως να ξέρεις ότι σίγουρα θα υπάρχουν συγκρούσεις. Εγώ δεν είχα διαφωνήσει ποτέ με τον άντρα μου, πλέαμε σε πελάγη ευτυχίας μόλις ήρθαν τα παιδιά είχαμε καυγάδες (άγχος δικό μου να τα κάνω όλα τέλεια, χαζές διαφωνίες για το ...βράσιμο της πιπίλας, τα γραμμάρια γάλακτος που θα έπινε το παιδί!!!) αλλά να είσαι σίγουρη ότι εάν αγαπιέστε και σέβεστε ο ένας τον άλλον πάντα θα συμφιλιόνεστε και θα γελάτε μόλις ...κοιμηθούν τα πιτσιρίκια!

 

Η σχέση πάει σε άλλο επίπεδο, όταν υπάρχει σωστή βάση, σε πολύ πιο ουσιαστικό επίπεδο!

 

Εμείς κάποιες στιγμές έχουμε τις διαφωνίες μας (όπως τα περισσότερα ζευγάρια) αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχει υψώσει ποτέ φωνή ο ένας στον άλλον, και σχεδόν πάντα μετά από κάθε σύγκρουση ζητάμε συγνώμη ο ένας από τον άλλο. Το φαντάζομαι ότι με την έλευση ενός παιδιού θα υπάρχουν αρκετές διαφωνίες, αλλά έχοντας αγάπη, σεβασμό όπως είπες και γερά θεμέλια στη σχέση νομίζω πως όλα αντιμετωπίζονται .

[Έλενα Μ]

ΑΚΡΙΒΩΣ!

[Jean]

Δεν ηθελα να παντρευτω με τιποτα, ημουν ανενδοτη...μερχι τη στιγμη που το θελησα.

 

Μετα δεν ηθελα να κανω παιδι, ημουν ανενδοτη, μεχρι τη στιγμη που ...λυσσαξα.

 

Για ολα υπαρχει η καταλληλη στιγμη. Ειναι θεμα συναισθηματικης ωριμοτητας, ψυχολογικης ετοιμοτητας, ανθρωπου που εχεις απεναντι σου κτλ κτλ.

 

Θα ερθει καποια στιγμη που θα αρχισεις να παρατηρεις στο δρομο μαμαδες με τα καροτσακια, θα σταματας να χαζεψεις σε βιτρινα με βρεφικα, θα σε συγκινει μια διαφημιση για βρεφικο μαλακτικο. Πραγματα δηλαδη που αυτη τη στιγμη τα περνας ντουκου. Ειναι θεμα σωστου timing. χαλαρωσε και ποτε μην λες ποτε γιατι ξερω γυναικα που το ελεγε αυτο στα 25 και σημερα ειναι περηφανη μαμα 3 κορων!!!!!

 

Οσο για το θεμα βοηθεια του αντρος... Το λαθος ξεκιναει τη στιγμη που κανετε χρηση της λεξης "βοηθεια". Ο αντρας δεν υποτιθεται οτι πρεπει να "βοηθαει" αλλα να ανατρεφει απο κοινου με τη μητερα ως "πατερας"

Εμενα ο αντρας μου μονο που δεν θηλασε. Ολα τα αλλα τα εχει κανει. Ισως με λιγη καθυστερηση, προηγηθηκα εγω σε ολα αλλα δεν ημουν απο πανω του με επικριτικο βλεμμα να περιμενω να κανει το λαθος για να του την πω. Ας ξεκινησουμε απο εκει και ολα θα παρουν το δρομο τους. Συγνωμη για το "δασκαλιστικο" υφος αλλα εχω παρατηρησει οτι ολες οι φιλες μου που παραπονιουνται οτι ο αντρας τους δεν συμμετεχει στην καθημερινη φροντιδα του παιδιου στεκονται απο πανω τους σε καθε προσπαθεια με ενα βλεμμα που φωναζει "αχρηστε!!"

[starfish2581]

Δεν ηθελα να παντρευτω με τιποτα, ημουν ανενδοτη...μερχι τη στιγμη που το θελησα.

 

Μετα δεν ηθελα να κανω παιδι, ημουν ανενδοτη, μεχρι τη στιγμη που ...λυσσαξα.

 

Για ολα υπαρχει η καταλληλη στιγμη. Ειναι θεμα συναισθηματικης ωριμοτητας, ψυχολογικης ετοιμοτητας, ανθρωπου που εχεις απεναντι σου κτλ κτλ.

 

Θα ερθει καποια στιγμη που θα αρχισεις να παρατηρεις στο δρομο μαμαδες με τα καροτσακια, θα σταματας να χαζεψεις σε βιτρινα με βρεφικα, θα σε συγκινει μια διαφημιση για βρεφικο μαλακτικο. Πραγματα δηλαδη που αυτη τη στιγμη τα περνας ντουκου. Ειναι θεμα σωστου timing. χαλαρωσε και ποτε μην λες ποτε γιατι ξερω γυναικα που το ελεγε αυτο στα 25 και σημερα ειναι περηφανη μαμα 3 κορων!!!!!

 

Οσο για το θεμα βοηθεια του αντρος... Το λαθος ξεκιναει τη στιγμη που κανετε χρηση της λεξης "βοηθεια". Ο αντρας δεν υποτιθεται οτι πρεπει να "βοηθαει" αλλα να ανατρεφει απο κοινου με τη μητερα ως "πατερας"

Εμενα ο αντρας μου μονο που δεν θηλασε. Ολα τα αλλα τα εχει κανει. Ισως με λιγη καθυστερηση, προηγηθηκα εγω σε ολα αλλα δεν ημουν απο πανω του με επικριτικο βλεμμα να περιμενω να κανει το λαθος για να του την πω. Ας ξεκινησουμε απο εκει και ολα θα παρουν το δρομο τους. Συγνωμη για το "δασκαλιστικο" υφος αλλα εχω παρατηρησει οτι ολες οι φιλες μου που παραπονιουνται οτι ο αντρας τους δεν συμμετεχει στην καθημερινη φροντιδα του παιδιου στεκονται απο πανω τους σε καθε προσπαθεια με ενα βλεμμα που φωναζει "αχρηστε!!"

 

Αυτά τα κάνω ήδη εδώ και λίγο καιρό. Αφήστε που και τώρα τελευταία κάνω και baby sitting στο μωράκι της κουμπάρας μου και ξετρελαίνομαι κάθε φορά. Μήπως τελικά είμαι σε καλό δρόμο ?

[almak]

........Συγνωμη για το "δασκαλιστικο" υφος αλλα εχω παρατηρησει οτι ολες οι φιλες μου που παραπονιουνται οτι ο αντρας τους δεν συμμετεχει στην καθημερινη φροντιδα του παιδιου στεκονται απο πανω τους σε καθε προσπαθεια με ενα βλεμμα που φωναζει "αχρηστε!!"

Λοιπόν πρέπει να έχω ανακαλύψει που συχνάζουν οι φίλες σου :mrgreen: εκτός κι αν πρόκητε για σύμπτωση

ΕΔΩ http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=34460&page=6

[nnm004]

Bρε κοριτσια δεν νομιζω οτι περαν απο ελαχιστες εξαιρεσεις οτι υπαρχουνε ατομα οπου ηθελα σαν τρελλα να παντρευτουνε . Εγω ημουνα κατα του γαμου , δεν τολμουσα να με φανταστω μαμα εννοειτε και ημουνα απο τις τυπισες οπου καθε βραδακι πηγαινανε αριστοτελους για το ποτο τους , πρωι δουλεια , βραδυ διασκεδαση δηλαδη σταθερα ,επωνυμο ντυσιμο , βαψημο , ψωναρα αρκετα . Βεβαια καποια στιγμη μετα τα 27 ειχα αρχησει να ηρεμω σε θεμαατα διασκεδασης , τα ειχα βαρεθει και δεν εβγαινα για αργα αλλα και παλι δεν μποροθυσα να φανταστω τον εαυτο μου με γαμους και παιδια μεχρι που γνωρισα τον Πανο στα 29,5 και σε 6 μηνες ημουνα συνειδητα εγκυος στον πιτσιρικα ( στα 30 ) και σε 10 μηνες ειχαμε παντρευτει , ημουνα αχαρη νυφη και το ξερω οτι ημουνα , ποτε δεν θα μπορουσα να φανταστω οτι θα ημουνα τοσο καλη μαμα πραγματικα . Οχι δεν ειχα αρχγσει να κοιταω τα καροτσακια , απλως ηθελα να κανω παιδι με τον ανθρωπο μου και το ηθελα παρα πολυ για πρωτη φορα στη ζωη μου και εγω και εκεινος. Starfish μην αγχωνεσαι εντελως καθολου ειστε ακομα τοσο νεοι , ολα θα ερθουνε τη στιμγη μου θα ειστε ετοιμοι και οι 2 .

[starfish2581]

Bρε κοριτσια δεν νομιζω οτι περαν απο ελαχιστες εξαιρεσεις οτι υπαρχουνε ατομα οπου ηθελα σαν τρελλα να παντρευτουνε . Εγω ημουνα κατα του γαμου , δεν τολμουσα να με φανταστω μαμα εννοειτε και ημουνα απο τις τυπισες οπου καθε βραδακι πηγαινανε αριστοτελους για το ποτο τους , πρωι δουλεια , βραδυ διασκεδαση δηλαδη σταθερα ,επωνυμο ντυσιμο , βαψημο , ψωναρα αρκετα . Βεβαια καποια στιγμη μετα τα 27 ειχα αρχησει να ηρεμω σε θεμαατα διασκεδασης , τα ειχα βαρεθει και δεν εβγαινα για αργα αλλα και παλι δεν μποροθυσα να φανταστω τον εαυτο μου με γαμους και παιδια μεχρι που γνωρισα τον Πανο στα 29,5 και σε 6 μηνες ημουνα συνειδητα εγκυος στον πιτσιρικα ( στα 30 ) και σε 10 μηνες ειχαμε παντρευτει , ημουνα αχαρη νυφη και το ξερω οτι ημουνα , ποτε δεν θα μπορουσα να φανταστω οτι θα ημουνα τοσο καλη μαμα πραγματικα . Οχι δεν ειχα αρχγσει να κοιταω τα καροτσακια , απλως ηθελα να κανω παιδι με τον ανθρωπο μου και το ηθελα παρα πολυ για πρωτη φορα στη ζωη μου και εγω και εκεινος. Starfish μην αγχωνεσαι εντελως καθολου ειστε ακομα τοσο νεοι , ολα θα ερθουνε τη στιμγη μου θα ειστε ετοιμοι και οι 2 .

 

Εγώ ανήνω στην κατηγορία εκείνων που ήθελαν πολύ να παντρευτούν, όχι γενικά όμως , συγκεκριμένα το ένιωσα πολύ δυνατά αυτό από τη στιγμή που γνώρισα τον άντρα μου. Από τον πρώτο κιόλας μήνα που συζητούσα με τις φίλες μου για την τότε (προν το παρόν) σχέση μου, τους έλεγα ότι αυτόν τον άνθρωπο εγώ μια μέρα θα τον παντρευτώ και μαζί θα κάνουμε οικογένεια. Και ξέρετε τι μου έλεγαν όλοι, (και λογικά μάλλον μιας που ήταν πολύ μικρό το διάστημα που είμασταν μαζί με τον άντρα μου), ότι δεν πάω καθόλου καλά, και τι είναι αυτά που τους λέω και άλλα τέτοια πολλά. Ωραία, παντρευτήκαμε και είμαι τρισευτυχισμένη γι'αυτό!!

Άντε τώρα να δω πότε θα πω κι εγώ ότι θέλω επιτέλους και ένα μωρό .

[ilonka19]

Εχω γνωρίσει κάποιες γυναίκες που ειναι πλέον σε ηλικία 50-60 ετών που συνειδητά επέλεξαν να μην αοικτήσουν παιδιά και ολες ειναι ευχαριστημένες με την επιλογή τους. Ολες ηταν πολύ αφοσιωμένες στην εργασία τους, και επελεξαν να μην αποκτησουν παιδιά, οχι για να κάνουν καριέρα, απλά επειδη το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η εργασία τους. Από τη στιγμή που ο συντροφος γνωρίζει από την αρχή την επιλογη της γυναικας γνωρίζει τις επιλογές της και τις αποδέχεται, δε βλέπω που ειναι το κακό.

Περίεργες καταστάσεις ειναι αυτές που το θέμα δεν έχει συζητηθει πριν το γάμο ή οταν η γυναικα έχει ανασφάλειες και δεν θέλει παιδι από το φόβο μηπως και ο αντρας αφιερώνει περισσοτερο χρόνο στο παιδί απ΄οτι στην ίδια.

Πάντα θαύμαζα τις γυναικες που είχαν οικογένεια, καρίερα, προσεχαν την εμφάνιση τους και πάντα ονειρευόμουν να τους μοιάσω.

[TARA]

Εχω γνωρίσει κάποιες γυναίκες που ειναι πλέον σε ηλικία 50-60 ετών που συνειδητά επέλεξαν να μην αοικτήσουν παιδιά και ολες ειναι ευχαριστημένες με την επιλογή τους. Ολες ηταν πολύ αφοσιωμένες στην εργασία τους, και επελεξαν να μην αποκτησουν παιδιά, οχι για να κάνουν καριέρα, απλά επειδη το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η εργασία τους. Από τη στιγμή που ο συντροφος γνωρίζει από την αρχή την επιλογη της γυναικας γνωρίζει τις επιλογές της και τις αποδέχεται, δε βλέπω που ειναι το κακό.

Περίεργες καταστάσεις ειναι αυτές που το θέμα δεν έχει συζητηθει πριν το γάμο ή οταν η γυναικα έχει ανασφάλειες και δεν θέλει παιδι από το φόβο μηπως και ο αντρας αφιερώνει περισσοτερο χρόνο στο παιδί απ΄οτι στην ίδια.

Πάντα θαύμαζα τις γυναικες που είχαν οικογένεια, καρίερα, προσεχαν την εμφάνιση τους και πάντα ονειρευόμουν να τους μοιάσω.

 

Δε μπορώ να πιστέψω πως είναι ευχαριστημένες από την επιλογή τους! Προφανώς αυτό λένε στον κόσμο!

Αν έχετε δει συνεντεύξεις από τις σταρ του ελληνικού κινηματογράφου που έμειναν άτεκνες, Καραγιάννη, Χρονοπούλου, Ιωαννίδου κλπ, όλες μα όλες λένε το πόσο πολύ το μετάνιωσαν που προτίμησαν την καριέρα τους και δεν έκαναν ένα παιδί.

Είναι βαριά η μοναξιά, ειδικά στην τρίτη ηλικία.΄Οταν σταματήσουν τη δουλειά οι άτεκνες καριερίστες, τι θα κάνουν μετά? Θα πάθουν κατάθλιψη?

Δεν εννοώ πως κάνεις παιδιά για να σε γηροκομήσουν, αλλά τα παιδιά είναι η χαρά της ζωής! Τα χαιρόμαστε όσο είναι μικρά, τα παρακολουθούμε να μεγαλώνουν, και αν με το καλό μας αξιώσει ο Θεός να αποκτήσουμε και εγγόνια, τι άλλο θέλουμε, πέρα από ένα σπίτι χαρούμενο, γεμάτο παιδικές φωνούλες?

[Έλενα Μ]

Βρε παιδιά δεν είναι αυτό το θέμα! Μπορεί να το ενοούν (οι άτεκνες γυναίκες) μπορεί και όχι. Το θέμα είναι ότι ο καθένας κάνει τις επιλογές του ανάλογα με το τι πιστεύει την συγκεκριμένη στιγμή.

 

Δυστιχώς δεν έχουμε δύο ζωές για να ξέρουμε τι θα γινόταν άν!

[ilonka19]

Τα φώτα της δημοσιότητας μπορουν πολύ εύκολα να παρασειρουν τη γυναίκα σε λάθος επιλογές. Οι γυναίκες όμως στις οποίες αναφέρόμουν δεν κανουν κάποια δουλειά που να προσφέρει δημοσιότητα, αλλά είναι παθιασμένες και αφοσιωμένες στο αντικείμενο με το οποίο ασχολούνται. Γιατί τόσο εύκολα μπορούμε να δεχτούμε οτι μια μοναχή η οποία εχει αφιερώσει τη ζωή της στο Θεό δε μετανιώνει για την επιλογή της και δυσκολευόμαστε να αποδεχτουμε γυναίκες που εχουν επιλέξει να αφιερωθούν σε κάποιο αλλο σκοπό; Σιγουρα η διαιώνιση του ειδους αποτελει βασικό ενστικτο για τους περισσότερους, αλλα οχι για όλους.

[starfish2581]

Βρε παιδιά δεν είναι αυτό το θέμα! Μπορεί να το ενοούν (οι άτεκνες γυναίκες) μπορεί και όχι. Το θέμα είναι ότι ο καθένας κάνει τις επιλογές του ανάλογα με το τι πιστεύει την συγκεκριμένη στιγμή.

 

Δυστιχώς δεν έχουμε δύο ζωές για να ξέρουμε τι θα γινόταν άν!

 

Πολύ μου άρεσε αυτό ! Τι καλά που θα ήταν αν είχαμε αυτή την δυνατότητα. Πόσα πράγματα θα κάναμε ή δεν θα κάναμε τελικά !

[hara]

Απόλυτα λογικοί και φυσιολογικοί οι φόβοι σου starfish!

Όμως προτού αποκτήσεις το πρώτο σου παιδί, δεν μπορείς να ξέρεις άν είσαι έτοιμη για αυτό!

Και εγώ (απο όσο μπορώ να θυμηθώ..χαχα), είχα φοβίες και αντιστεκόμουν....δεν ήθελα!

Ποιό πολύ φοβόμουν την εγκυμοσύνη...τον τοκετό....το μετά....ΟΛΑ!

 

Αλλά εφόσον είδα ότι μεγάλωνα....και πόση αναβλητικότητα να έχει κανείς....ξέρεις τί έκανα;

Απλά έκλεισα τα μάτια και βούτηξα!

Έτσι το αισθάνθηκα....ότι απλά αφέθηκα....έκλεισα το μυαλό μου και τις φοβίες του και απλά αφέθηκα.

 

Και πίστεψέ με.....όχι απλά δεν μετάνιωσα (που στην αρχή υπάρχουν όντως δύσκολες στιγμές...τους πρώτους μήνες και στο πρώτο παιδί), αλλά είμαι έγκυος και στο τρίτο!!...χαχαχα

 

Είναι ευτυχία τα παιδιά και χαίρομαι την παρέα τους πολύ...γυρνώντας απο τη δουλειά είναι η ξεκούρασή μου, οι "δροσούλες" μου!

Ίσως και να είμαι και τυχερή γιατί είναι πολύ καλές και οι δύο τους, δεν με έχουν κουράσει καθόλου, αλλά έχω και υπέροχο σύζυγο που με βοηθάει απο την πρώτη μέρα!!

 

Μακάρι σου εύχομαι να έρθουν όλα όπως επιθυμείς!

[starfish2581]

Απόλυτα λογικοί και φυσιολογικοί οι φόβοι σου starfish!

Όμως προτού αποκτήσεις το πρώτο σου παιδί, δεν μπορείς να ξέρεις άν είσαι έτοιμη για αυτό!

Και εγώ (απο όσο μπορώ να θυμηθώ..χαχα), είχα φοβίες και αντιστεκόμουν....δεν ήθελα!

Ποιό πολύ φοβόμουν την εγκυμοσύνη...τον τοκετό....το μετά....ΟΛΑ!

 

Αλλά εφόσον είδα ότι μεγάλωνα....και πόση αναβλητικότητα να έχει κανείς....ξέρεις τί έκανα;

Απλά έκλεισα τα μάτια και βούτηξα!

Έτσι το αισθάνθηκα....ότι απλά αφέθηκα....έκλεισα το μυαλό μου και τις φοβίες του και απλά αφέθηκα.

 

Και πίστεψέ με.....όχι απλά δεν μετάνιωσα (που στην αρχή υπάρχουν όντως δύσκολες στιγμές...τους πρώτους μήνες), αλλά είμαι έγκυος και στο τρίτο!!...χαχαχα

 

Είναι ευτυχία τα παιδιά και χαίρομαι την παρέα τους πολύ...γυρνώντας απο τη δουλειά είναι η ξεκούρασή μου, οι "δροσούλες" μου!

Ίσως και να είμαι και τυχερή γιατί είναι πολύ καλές και οι δύο τους, δεν με έχουν κουράσει καθόλου, αλλά έχω και υπέροχο σύζυγο που με βοηθάει απο την πρώτη μέρα!!

 

Μακάρι σου εύχομαι να έρθουν όλα όπως επιθυμείς!

 

Σ'ευχαριστώ hara και με το κάλο το τρίτο σου παιδάκι.

Ξέρεις πόσες φορές έχω πει οκ, είμαι έτοιμη για την μεγάλη απόφαση και θα αφήσω όλα αυτά τα αρνητικά που σκέφτομαι στην άκρη. Έλα όμως που αναθεωρώ κατ'ευθείαν και βυθίζομαι ξανά στις σκέψεις μου και στα χίλια δύο αν και αν ....

[Catrin]

Almak όλα τα βρίσκεις βλέπω!!!! χι χι χι Αλλά και αυτή η σύμπτωση που βρήκες ήταν άλλη μια ωραία στιγμή!!!!

Μαθαίνουμε από τα λάθη μας, αντιμετωπίζουμε με όσο χιούμορ μπορούμε τις καταστάσεις, καλλιεργούμε το χιούμορ μας για να μην το χάνουμε και καραδοκούμε την κατάλληλη στιγμή για τις αποφάσεις μας, παίρνοντας βέβαια και τα ρίσκα μας.

Άνθρωποι είμαστε βρε παιδιά και αν σκοντάψουμε σηκωνόμαστε, ξεσκονιζόμαστε και προχωράμε.....

[pitsinaki]

Starfish συνομήλικη το 82 κ εσύ;;;

 

Όλα πολύ νορμάλ μου φαίνονται όσα γράφεις... Κ αρκετές φίλες μου -συνομήλικες και μη- έχουν τέτοιους ενδοιασμούς κ κάνουν σκέψεις παρόμοιες με τις δικές σου.

 

Νομίζω ότι άδικα αγχώνεσαι... Επίσης νομίζω ότι το ψάχνεις κ το υπεραναλύεις περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε. Αφού δεν αισθάνεσαι έτοιμη ακόμα, άστο! Δεν υπάρχει λόγος να πιέζεις τον εαυτό σου κ να τον κάνεις να σου απολογηθεί επάνω στο γιατί δεν νιώθει έτοιμος.

 

Συμφωνώ με το ότι ίσως να πρέπει να αναδιαμορφωθεί το πρόγραμμά σας κάπως, όταν με το καλό αποφασίσετε να κάνετε παιδάκι. Αλλά όταν έρθει η ώρα θα τα φτιάξετε όπως πρέπει. Προς το παρόν απολαύστε τη ζωή σας ως έχει κ κάποια στιγμή μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα.

 

 

Πάντως η δική μου περίπτωση ήταν διαφορετική γιατί μεγάλωσα γνωρίζοντας ότι έχω ένα πρόβλημα γυναικολογικής φύσεως το οποίο θα έκανε όχι ακατόρθωτη αλλά δύσκολη τη σύλληψη και φοβόμουν ότι το να κάνω παιδί θα ήταν όνειρο τρελό όνειρο απατηλό...

Ήθελα πάρα πολύ να κάνω παιδί με τον καλό μου, αλλά φανταζόμουν τον εαυτό μου να τρέχει σε γιατρούς κ κέντρα εξωσωματικής κ να περνάνε τα χρόνια κ να μη γίνεται τπτ... (τελικά όμως με τη μια φορά που δεν πήραμε προφυλάξεις έμεινα έγκυος!!)

 

Οπότε θέλω να σου πω ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, άλλοι είναι έτοιμοι στα 25, άλλοι στα 35, άλλοι δεν ήταν ποτέ έτοιμοι αλλά έγιναν χωρίς να το πάρουν χαμπάρι, οπότε μη το ψειρίζεις κ πάρ' το χαλαρά.

[starfish2581]

Starfish συνομήλικη το 82 κ εσύ;;;

 

Όλα πολύ νορμάλ μου φαίνονται όσα γράφεις... Κ αρκετές φίλες μου -συνομήλικες και μη- έχουν τέτοιους ενδοιασμούς κ κάνουν σκέψεις παρόμοιες με τις δικές σου.

 

Νομίζω ότι άδικα αγχώνεσαι... Επίσης νομίζω ότι το ψάχνεις κ το υπεραναλύεις περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε. Αφού δεν αισθάνεσαι έτοιμη ακόμα, άστο! Δεν υπάρχει λόγος να πιέζεις τον εαυτό σου κ να τον κάνεις να σου απολογηθεί επάνω στο γιατί δεν νιώθει έτοιμος.

 

Συμφωνώ με το ότι ίσως να πρέπει να αναδιαμορφωθεί το πρόγραμμά σας κάπως, όταν με το καλό αποφασίσετε να κάνετε παιδάκι. Αλλά όταν έρθει η ώρα θα τα φτιάξετε όπως πρέπει. Προς το παρόν απολαύστε τη ζωή σας ως έχει κ κάποια στιγμή μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα.

 

 

Πάντως η δική μου περίπτωση ήταν διαφορετική γιατί μεγάλωσα γνωρίζοντας ότι έχω ένα πρόβλημα γυναικολογικής φύσεως το οποίο θα έκανε όχι ακατόρθωτη αλλά δύσκολη τη σύλληψη και φοβόμουν ότι το να κάνω παιδί θα ήταν όνειρο τρελό όνειρο απατηλό...

Ήθελα πάρα πολύ να κάνω παιδί με τον καλό μου, αλλά φανταζόμουν τον εαυτό μου να τρέχει σε γιατρούς κ κέντρα εξωσωματικής κ να περνάνε τα χρόνια κ να μη γίνεται τπτ... (τελικά όμως με τη μια φορά που δεν πήραμε προφυλάξεις έμεινα έγκυος!!)

 

Οπότε θέλω να σου πω ότι κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, άλλοι είναι έτοιμοι στα 25, άλλοι στα 35, άλλοι δεν ήταν ποτέ έτοιμοι αλλά έγιναν χωρίς να το πάρουν χαμπάρι, οπότε μη το ψειρίζεις κ πάρ' το χαλαρά.

 

 

Σ'ευχαριστώ πολύ pitsinaki για τις συμβουλές σου.

 

Τουλάχιστον με παρηγορεί το ότι υπάρχουν και άλλες κοπέλες (οι φίλες σου όπως είπες) που κάνουν παρόμοιες σκέψεις με μένα και δεν είμαι η μόνη που βλέπει έτσι το θέμα.