ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΑ ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΕΙΑ

[ευαγγελια]

geia sas. kai ego epsaxnagia paidiko mexri pou emeina egkios pali kai eipa na min tin steilo sto paidiko kai niosei oti irthe to moro kai tin edioxsa. apo tou xronou omos oposdipote tha tin pao gia na koinonikopoiithei ligo. oraios fainetai o paidikos stathmos pou anixse stin glifada kai me endiaferei.pisteuo oti epeidi tha einai kainourgios, tha einai katharos kai arketa prosektikos me ta paidia. krisi etsi kai allios pername kai den tha theloun na apotixoun tetoies epoxes. an kapoios paei tha ihtela na mou steilei entiposeis.

[Marakious]

Καλημέρα & καλό μας μήνα..

εγώ κανόνισα ραντεβού στις Γλυκές φατσούλες την αλλη εβδομάδα, θα σας πω εντυπώσεις

Τελίκα με τον σταθμό στην Βούλα έχει γίνει κάτι

[Maria71]

Καλησπέρα.

 

Μετά από πολύ ψάξιμο έγραψα το γιό μου (2,5 χρονών) σε παιδικό σταθμό της γειτονιάς μου (Ν. Σμύρνη), έχω όμως αμφιβολίες κυρίως για τον τρόπο που γίνεται η προσαρμογή.

 

Μετά την πρώτη μέρα που έφευγα και έμενε μόνος του για 1-1,5 ώρα, ο μικρός καθόταν έξω στην αυλή την περισσότερη ώρα μόνος του, έκλαιγε και γκρίνιαζε για περίπου μισή ώρα και κατά διαστήματα - όταν έκλαιγε δυνατά - κάποια από τις δασκάλες που ήταν έξω του έδινε κάποιο παιχνιδάκι ή του μιλούσε για 1-2 λεπτά, έφευγε η δασκάλα και πάλι τα ίδια, μόνος του έκλαιγε... Δεν ήθελε να μπει στην τάξη του με τους συμμαθητές του κι έτσι τριγυρνούσε από εδώ και από εκεί γκρινιάζοντας και κλαίγοντας και μόνο περιστασιακά κάποιος ασχολούταν μαζί του. Μετά από το πρώτο μισάωρο ηρεμούσε και έπαιζε χωρίς όμως να δείχνει χαρούμενος.

 

Δεν είδα την ευαισθησία που περίμενα από τις δασκάλες σε ό,τι αφορά τα παιδάκια που κλαίνε, να τα πάρουν αγκαλιά, να τα παρηγορήσουν, αντίθετα διέκρινα μια ψιλοαδιαφορία, τους σκούπιζαν περιστασιακά τα ματάκια, ή τους έδιναν λίγη σημασία για 2-3 λεπτά χωρίς να κάνουν κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια να τα ηρεμήσουν.

 

Θα ήθελα να ακούσω τις δικές σας εμπειρίες για τον τρόπο που χειρίζονται οι άλλοι παιδικοί σταθμοί την κατάσταση. Σε επικοινωνία που είχα με τον παιδικό "Χαμόγελο" στο Π. Φάληρο, η διευθύντρια μου τόνισε ότι σε αυτούς το καινούργιο παιδί που κλαίει δεν μένει ποτέ μόνο του, είναι συνεχώς κοντά του η δική του δασκάλα ώστε να χτιστεί σχέση εμπιστοσύνης και για το λόγο αυτό τα καινούργια παιδιά δεν μπαίνουν όλα μαζί αλλά τμηματικά. Το συγκεκριμένο σταθμό τον είχα αρχικά απορρίψει γιατί είναι μακριά κι εγώ δεν οδηγώ.

 

Τελικά πόσο σημαντικός είναι ο παράγοντας της απόστασης και πόσο της παιδαγωγικής φιλοσοφίας; Θα εκτιμούσα οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με το συγκεκριμένο σταθμό.

[kyra]

Τελικά πόσο σημαντικός είναι ο παράγοντας της απόστασης και πόσο της παιδαγωγικής φιλοσοφίας; Θα εκτιμούσα οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με το συγκεκριμένο σταθμό.

 

Αν θέλεις πληροφορίες για το Χαμόγελο μπορώ να σου δώσω ευχαρίστως. Εγώ συνεργάζομαι τρία χρόνια μαζί τους, πάμε για τέταρτο, και είμαι πολύ ευχαριστημένη. Μου τον πρότεινε κι εμένα κοπέλα από το forum και μου είπε να τον δω οπωσδήποτε. Ευτυχώς δηλαδή γιατί δεν θα πήγαινα, γιατί δεν είχε site και δεν είχα εικόνα.

Δεν λέω ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξε τίποτα δυσάρεστο, αλλά όχι κάτι τόσο σημαντικό ώστε να μου χαλάσει την εικόνα μου.

Τα παιδιά μου είναι ανεξάρτητα, πολύ κοινωνικά, χειρίζονται τη βία, (σημαντικό αυτό για μένα, που έχω ένα 'δυνατό' παιδί, το οποίο έπρεπε να μάθει να μην ανταποδίδει το ξύλο, γιατί θα έστελνε το άλλο στο νοσοκομείο αλλά και να μην κάθεται να τις τρώει), μαθαίνουν βιωματικά απίθανα πράγματα, μαθαίνουν να τρώνε σωστά και διάφορα άλλα.

Η προσαρμογή ήταν διπλή και του παιδιού και δική μου. Εγώ κάθόμουν στο χώρο για περίπου μία εβδομάδα, μέχρι το παιδί να αιστανθεί καλά. Tον άφησα σταδιακά. Είχε δύσκολο προσαρμογή ο δικός μου, όχι με κλάματα, αλλά από όσο γνωρίζω τις δυσκόλεψε πολύ. Toν χειρίστηκαν με σεβασμό και αποφασιστικότητα. Ούτε αδιαφορούσαν, ούτε τον παρακαλούσαν. Του έδωσαν το χρόνο του ήταν όμως πάντα δίπλα.

Με τις δασκάλες δένονται πολύ, γιατί τα έχουν όλα τα χρονια οι ίδιες και είναι πολύ καλές. Αυτό που μου κάνει εντύπωση όμως είναι ότι τα φροντίζουν και οι άλλες, όχι μόνο οι δικές τους, οπότε είναι πραγματικά σαν μία μεγάλη 'ομάδα'.

Αν πρέπει να σου πω μία φράση για το σταθμό είναι ότι έχει ως στόχο να βάλει το παιδί σε πλαίσια (όχι μαθησιακά, κυρίως συμπεριφοράς), σέβεται όμως τους χρόνους και τους ρυθμούς τους.

Επίσης κάτι που έχω παρατηρήσει είναι ότι τα έχουν συχνά αγκαλιά. Και τα μικρά και τα μεγάλα. Δεν ξέρω αν είναι τακτική του σχολείου, αλλά τα υποδέχονται με αγκαλιά, χωρίς πίεση όμως. Στο μέτρο που θα ανταποκριθούν.

 

Αν θέλεις κάτι άλλο ρώτα με...

[Maria71]

Ευχαριστώ Kyra για την άμεση απάντηση.

 

Σε συζήτηση που είχα με τον υπεύθυνο του δικού μας σταθμού, με ενημέρωσε ότι όταν ένα παιδί κλαίει κατά τη διάρκεια της προσαρμογής η τακτική τους είναι να το ρωτήσουν αν θέλει κάτι (πχ νερό, κάποιο παιχνίδι) και αν δεν ανταποκριθεί το αφήνουν μόνο του να κλαίει "για να μάθει να διαχειρίζεται μόνο του τα συναισθήματά του και να αποκτήσει αυτονομία, να καταλάβει ότι η γκρίνια δεν οδηγεί πουθενά και να αποφασίσει να σταματήσει τη γκρίνια και να πάει να παίξει γιατί έτσι θα περάσει καλύτερα." Ανταποκρίνονται στο κλάμα και παρηγορούν το παιδί μόνο όταν προέρχεται από "πραγματική ανάγκη". Πραγματική ανάγκη όπως διαπίστωσα θεωρούν την πείνα / δίψα / πόνο / την επιθυμία να πάρει κάποιο παιχνίδι κτλ, τα υπόλοιπα τα θεωρούν γκρίνιες. Την ανάγκη του παιδιού να νοιώσει ασφάλεια και εμπιστοσύνη στο καινούριο περιβάλλον την αντιλαμβάνονται περισσότερο ως προσπάθεια του παιδιού που χάνει την αποκλειστικότητα να τραβήξει το ενδιαφέρον. Με διαβεβαίωσε ότι δείχνουν μεγάλη ευαισθησία στο παιδί που κλαίει, δεν υποκύπτουν όμως στο "αναίτιο" κλάμα "για να μη γίνουν υποχείριο του παιδιού που θα μάθει να χρησιμοποιεί τη γκρίνια για να πετυχαίνει τους στόχους του". Στην παρατήρησή μου ότι το κλάμα ενός παιδιού στην προσαρμογή δεν είναι χειριστικό αλλά προέρχεται από τα πολύ αρνητικά συναισθήματα που βιώνει από τον αποχωρισμό, μου απάντησε ότι κάνω λάθος να προλαβαίνω κάθε αρνητικό βίωμα, η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες, πρέπει να συνηθίζει για να γίνει ανεξάρτητο. Συμφωνώ στο θέμα της αυτονομίας, θεωρώ όμως ότι αυτό πρέπει να καλλιεργηθεί σε δεύτερη φάση, μετά την προσαρμογή, όταν το παιδί νοιώσει εμπιστοσύνη στο νέο του περιβάλλον. Α, μου είπε επίσης πως συμπεριφέρομαι υπερβολικά, σαν να είχα παιδί με ειδικές ανάγκες (!) κ ότι του κάνω κακό με το άγχος μου (αυτό μάλλον είναι αλήθεια).

 

Η αίσθηση μου είναι ότι στο Χαμόγελο δεν έχουν αυτή την προσέγγιση σε θέματα προσαρμογής, κάνω λάθος? Τελικά μήπως είμαι εγώ υπερβολική και στην προσπάθεια μου να κάνω το καλύτερο ταλαιπωρώ το παιδί με αλλαγές σταθμού και προσαρμογές χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερα σημαντικός λόγος? Ο σταθμός που είμαστε είναι κοντά και με βολεύει γιατί δεν οδηγώ, και το θέμα της προσαρμογής κάποια στιγμή θα περάσει.

 

Ευχαριστώ πολύ και συγνώμη για τις πολλές λεπτομέρειες.

[kyra]

Σε αυτό που συμφωνώ απόλυτα είναι ότι το θέμα της προσρμογής θα περάσει. Για τις απόψεις τους όμως σχετικά με την κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών του παιδιού, δεν θα συμφωνήσω. Και όχι μόνο το Χαμόγελο αλλά και οι περισσότεροι σταθμού που είδα, δεν αφήνουν τα παιδιά να κλαίνε έτσι, μέχρι να σταματήσου. Εννοείται ότι κάποτε θα σταματήσει, όμως αυτό δεν είναι διαχείριση των συναισθημάτων του, είναι αντίληψη ότι βρίσκεται σε ένα περιβάλλον που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του.

Για μένα δεν υπάρχει αναίτιο κλάμα. Με το κλάμα το παιδί εκφράζει μία δυσαρέσκεια, δεν μπορείς να περιμένεις να του 'περάσει'. Και να σταματήσει να κλαίει, δεν σημαίνει ότι πέρασε και η δυσαρέσκεια.

 

Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι το πώς ένας σταθμός αντιμετωπίζει το ζήτημα της προσαρμογής είναι μία ένδειξη για το πώς αντιμετωπίζει τις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού, γενικότερα.

Επειδή είναι μικρούλα, και θα έχετε πολλά χρόνια στο σαθμό, θα σε συμβούλευα να το ψάξεις λίγο, όχι απαραίτητα για Π. Φάληρο, αν το Χαμόγελο που φαίνεται μακριά. Σίγουρα υπάρχουν και στη Ν. Σμύρνη σταθμοί που έχουν διαφορετική αντιμετώπιση στα ζητήματα αυτά.

 

Όσο ξαναδιαβάζω ΄φουντώνω'. Τί θα πει ΄πραγματική ανάγκη' και ποιος την κρίνει? Δεν είναι πραγματική ανάγκη για το παιδί να είναι κοντά στη μαμά του, να έχει μία αγκαλιά έστω και από μία άνγωστη?

[citron]

Στον παιδικό που πήγαμε για λίγες ημέρες ( γιατι θα φυγει τελικα απο εκει αλλα αυτο ειναι ενα αλλο θεμα ) εβλεπα ενα παιδακι που εκλαιγε σπαρακτικα επι δυο ολοκληρες ωρες χωρις να παει κανενας ποτε κοντα του παρα μονο να του πει να μην κλαιει στην εισοδο και ενοχλει τα αλλα παιδάκια. Οταν ρωτησα γιατι το αφηνουν να κλαιει χωρις να ειναι κανενας διπλα του, μου απαντησανε οτι καποια παιδακια σαν αυτο γινονται χειροτερα οταν τα πλησιαζουν και ετσι τον αφηνουν ησυχο.

 

Δεν ξερω γιατι προφανως δεν εχω την εμπειρια τους. Υπαρχει λογικη σε αυτο που λενε. Αλλα αυτο που μου εκανε ασχημη εντυπωση ειναι που δεν πηγε ποτε, κανενας εστω να δωσει το παρον. Να του πουνε οτι οι δασκαλες ειναι εκει εαν τις χρειαστει. Να του δωσουν ενα νερο ή μια αγκαλια...κάτι. Το παιδακι ειχε πεσει στο πατωμα και ολοι οι αλλοι γυρω του εκαναν σαν να μην συμβαινει τιποτα.

 

Νομιζω ομως οτι το πιο σημαντικο σε μια προσαρμογη ειναι κανεις να εμπιστευεται την επιλογη που εχει κανει στον παιδικο. Διοτι αναμφιβολα μπορει να ειναι μια δυσκολη διαδικασια που εαν δεν εχει εμπιστοσυνη στην δουλεια που γινεται εκει θα γινει απλα ανυποφορη.

 

Για να εχει κανεις ομως εμοιστοσυνη, πρεπει και οι υπευθυνοι να το κερδισουν. Να εμπνευσουν μια ασφαλεια στο παιδι αλλα και στον γονεα, μια σταθεροτητα, οργανωση και πραγματικο ενδιαφερον. Και βεβαια, η φιλοσοφια τους να ταιριαζει με την δικια μας.

 

Μαρια, εαν το ενστικτο σου λεει οτι κατι δεν παει καλα, δεν σου αρεσει ή δεν σου ταιριαζει με τον σταθμο, τοτε γνωμη μου ειναι να τον αλλαξεις. Οχι ομως γιατι το παιδι κλαιει, γιατι αυτο ειναι μεσα στο προγραμμα, αλλα γιατι δεν σου αρεσε η συνολικη αντιμετωπηση.

[citron]

Στην Λιλιπουπολη στο Π. Φαληρο που ψαχνεις εχω ακουσει πολυ καλα λογια και ειχα γνωρισει τα παιδακια που ηταν που ευχαριστημενα. Το εχεις κοιτάξει ?

[Maria71]

Το πρόβλημα με τους παιδικούς είναι ότι αλλιώς σου τα παρουσιάζουν αρχικά και αλλιώς είναι τελικά τα πράματα. Στο δικό μας σταθμό με διαβεβαίωσαν ότι κάθε παιδί που κλαίει έχει δίπλα του τον παιδαγωγό, μου είπαν πως είναι αυτονόητο. Όταν αργότερα εγώ έμεινα έξω από το σταθμό και παρακολούθησα παιδάκια να μισοκλαίνε μόνα τους (όταν κλαίγανε δυνατά πήγαινε κάποιος για 1-2 λεπτά), τότε ήρθαν οι διευκρινίσεις για "πραγματικές ανάγκες" και "γκρίνιες". Ο μόνος τρόπος τελικά να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα είναι να δεις τα πράματα από μέσα. Και αναρωτιέμαι τι γίνεται με τους σταθμούς που δεν έχεις οπτική επαφή (πχ είναι σε όροφο). Ίσως εκεί πρέπει να λειτουργήσει το ένστικτο. Τους σταθμούς της περιοχής μου τους είδα όλους και τους απέρριψα είτε γιατί είχαν πολλά παιδιά ανά δασκάλα, είτε γιατί έδειχναν λιγότερη ευαισθησία από αυτόν που διάλεξα σε συναισθηματικά θέματα των παιδιών (πχ δεν αφήνουν τους γονείς να είναι παρόντες ούτε την πρώτη μέρα της προσαρμογής). Το ένστικτο μου λειτούργησε θετικά για τη "Λιλιπούπολη" που την απέρριψα λόγω τιμής κ απόστασης (τώρα έτσι κι αλλιώς δεν έχει θέσεις), τα "καινούρια μπαλόνια" που όμως έχουν 18 παιδιά στο τμήμα, και το Χαμόγελο, που μάλλον είναι η επικρατέστερη επιλογή. Αν έχετε και κάτι άλλο να προτείνετε, ευχαρίστως!

[Marakious]

Καλημέρα κορίτσια, προχτές πήγα για το καθιερωμένο ενημερωτικό ραντεβού στις Γλυκές Φατσούλες, κάποια μανούλα σε προηγούμενο post είχε απόλυτο δίκιο ότι αν δεις τον συγκεκριμένο παιδικό σταθμό πρώτο οι υπόλοιποι είναι …

Ο εξωτερικός χώρος είναι απίστευτος, περιποιημένος καθαρός με πολύ ωραία παιχνίδια.

Το κτίριο μέσα αν και πήγα την ώρα που σχολούσαν τα μικρά ήταν πεντακάθαρο από την κουζίνα μέχρι και τις τουαλέτες.

Τα παιχνίδια και οι χώροι εντός πολύ όμορφοι σαν αίθουσες μεγάλες.

Το μείον όπως το γνωρίζουν και οι περισσότερες είναι οι τιμές τους είναι 6000 ευρώ το χρόνο (μεταφορά – φαγητό ) ένα που μου έκανε εντύπωση είναι φυσικά ότι σου δίνει επιλογές και τρόπους πληρωμής, γιατί οι περισσότεροι ζητούσαν 2πλά δίδακτρα κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα (για το δώρο των υπαλλήλων, φυσικό).

Η τιμή όμως των 6000 αφορά το πλήρες πρόγραμμα ( χωρίς 15 μέρες Χριστούγεννα και Πάσχα ) το θέμα είναι ότι δεν έχω καμιά βοήθεια για το παιδί, και νομίζω ότι αυτό με βοηθάει πολύ μιας και δεν θα μπορώ να έχω + άτομο στο σπίτι .

 

Αυτά!!

[Maria71]

Καλησπέρα.

 

Ήθελα να ρωτήσω αν έχει κανείς κάποια πληροφορία - οποιαδήποτε- για τον γαλλοελληνικό παιδικό un deux trois στη νέα Σμύρνη, πχ:

με ποιον τρόπο οριοθετούν τα παιδάκια (τιμωρίες, φωνές, απλές συστάσεις, κάτι άλλο?), αν γενικά ακολουθούν αυταρχικό ή χαλαρό σύστημα διαπαιδαγώγησης , αν ανταποκρίνονται στις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών (πχ κλάμα), οι δασκάλες αν τα προσέχουν κ είναι κοντά τους...

 

Γενικότερα οποιαδήποτε πληροφορία, θετική ή αρνητική, στη φάση που είμαι τώρα, θα με βοηθούσε πάρα πολύ.

Ευχαριστώ πολύ.

[kyra]

Καλησπέρα.

 

Ήθελα να ρωτήσω αν έχει κανείς κάποια πληροφορία - οποιαδήποτε- για τον γαλλοελληνικό παιδικό un deux trois στη νέα Σμύρνη, πχ:

με ποιον τρόπο οριοθετούν τα παιδάκια (τιμωρίες, φωνές, απλές συστάσεις, κάτι άλλο?), αν γενικά ακολουθούν αυταρχικό ή χαλαρό σύστημα διαπαιδαγώγησης , αν ανταποκρίνονται στις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών (πχ κλάμα), οι δασκάλες αν τα προσέχουν κ είναι κοντά τους...

 

Γενικότερα οποιαδήποτε πληροφορία, θετική ή αρνητική, στη φάση που είμαι τώρα, θα με βοηθούσε πάρα πολύ.

Ευχαριστώ πολύ.

 

Εμένα μου είχε κάνει πολύ καλή εντύπωση, απλά όταν επιλέγαμε πια δεν είχε θέσεις. Η κυρία που το έχει είναι ψυχολόγος γαλλίδα, μου φάνηκε πολύ συνειδητοποιημένη και σταθερή. Τους μιλάει και 20 λεπτά γαλλικά την ημέρα, οπότε έχουν και το άκουσμα της γλώσσας. Εμείς πέσαμε την ώρα του φαγητού και ο μικρός μου ακολούθησε τα άλλα παιδάκια (στον μόνο σταθμό που το έκανε), του φέρθηκαν με ευγένεια, χωρίς πολλά πολλά, γενικά αιστάνθηκε άνετα.

Τώρα, ο χώρος μέσα δεν είναι και εντυπωσιακός, ο εξωτερικός όμως είναι αξιοπρεπής. Επίσης δεν μου άρεσε ο χώρος που έχουν για νηπιαγωγείο Στην πράξη δεν ξέρω τί γίνεται (θεωρητικά όλοι τα ίδια λένε, άλλωστε). Μπορείς να πάς να σταθείς στο πεζοδρόμιο απέναντι κανένα μισάωρο, την ώρα του παιχνιδιού, οπότε θα έχεις πιο αξιόπιστη άποψη.:lol:

[Maria71]

Ευχαριστώ Kyra για τις πληροφορίες.

Τελικά τον έγραψα στο Χαμόγελο. Στην προσαρμογή αντέδρασε πολύ άσχημα, προφανώς επειδή αλλάξαμε παιδικό και μέσα σε λίγες μέρες καλείται να αντιμετωπίσει δεύτερη προσαρμογή. Δεν τον έχω ξαναδεί έτσι, κολλημένος για περίπου 20 λεπτά πάνω μου να κλαίει και να ζητάει να φύγουμε ή να πάμε μαζί στα παιχνίδια, εγώ σταθερή σε μια καρέκλα με ένα βιβλίο. Κάποια στιγμή ξεκόλλησε, βοήθησαν και οι δασκάλες σ΄αυτό, και λίγο λίγο απομακρυνόταν και έπαιζε. Η Βάσω που είναι η δασκάλα του μου φάνηκε χαμογελαστή και καλή, ασχολήθηκε μαζί του, ήταν κοντά του, δεν τον άφησε στην τύχη του όπως στον προηγούμενο σταθμό. Το ίδιο κ η Σπυριδούλα, όσο της επέτρεπαν οι πολλές υποχρεώσεις της. Η αγωνία μου είναι αν όλα αυτά θα συνεχιστούν έτσι κ όταν εγώ φύγω, ελπίζω πως ναι. Καλά λόγια έχω ακούσει κ για την Τάνια, που λείπει με άδεια τοκετού. Κατί που με προβληματίζει είναι οι σκάλες, είδα μερικά μικρούλια να κατεβαίνουν χωρίς να τα κρατάνε, η δασκάλα βέβαια ήταν δίπλα. Επίσης με την παιδοψυχολόγο προβληματίζομαι, πέρισυ ήταν κάθε μέρα, φέτος δεν ξέρουν ακόμη. Έχεις ακούσει κάτι; Με το σχολικό τι γίνεται, ελπίζω πως δεν κάνει κύκλους τα παιδιά. Γενικότερα όποια πληροφορία έχεις (εσύ που είσαι από μέσα), ευπρόσδεκτη!!

Ευχαριστώ πολύ για όλα.

[citron]

Μαρία, είμαστε ακριβως στη ιδια φαση. Και εμεις αλλαξαμε σταθμο μετα απο μια διαβολοβδομάδα προσαρμογής για λογους αρκετα κοντα με τους δικους σου. Ενω στον πρωτο παιδικο ηταν σχετικα ανεξάρτητος και δεν με αναζητουσε πολυ, στον δευτερο ειναι κολλημένος πανω μου και δεν θελει να κανει τιποτα μονος του.

Στον δευτερο παιδικό μας αντιμετωπιζουν ετσι οπως πρεπει, με υπομονη και με ενδιαφερον για το παιδι ενω στο πρωτο ετρεχα σαν αποκεφαλισμενη κοτα να αποσπασω οποιαδηποτε πληροφορια απο μπλαζέ διευθυντριες και δασκάλες.

 

Το κακο ειναι οτι τα παιδια μας πρεπει τωρα να κανουν δευτερη φορα προσαρμογη και αυτο δεν θα ειναι οτι πιο ευκολο.

 

Θα ηθελα να πω οτι τον πρωτο παιδικο τον διαλεξαμε γαιτι ειχαμε διαβασει καποια πολυ καλα λογια εδω ( ειχε και ασχημα αλλα τα καλα σχολια ηταν τοσο θετικα που κακως, επελεξα να μην ακουσω και τις δυο πλευρες ). Μια εβδομαδα εκει ηταν αρκετη να επιβεβαιωθούν ολα τα αρνητικα σχόλια και να απορήσω ποιος θα μπορουσε ποτε να γραφει θετικα για αυτον τον σταθμο....μονο εαν εκανε αυτοδιαφημηση.

 

Οποτε προσοχη. Μην βασίζεστε στο τι διαβαζετε εδω μεσα και να ακολουθειτε πανατ το ενστικτο σας. Το πιο πιθανιο ειναι εαν κατι δεν σας αρεσει στην πρωτη συναντηση με τον-την διευθυντρια, να χαλαστειτε διπλα οταν ξεκινησει το παιδι σχολειο.

[Maria71]

Ελπίζω Citron τα παιδάκια μας να το ξεπεράσουν γρήγορα. Ο δικός μου σήμερα (3η μέρα) ήταν καλύτερα, έπαιζε με τα παιδάκια, να δούμε από αύριο που θα μείνει μόνος του κ θα μπει κ για πρώτη φορά στο σχολικό. Εσείς πως πάτε?

Όσο για την πολυγνωμία που λες στο forum, προσπαθώ να διακρίνω κάποιους χρήστες που έχουν παρόμοια φιλοσοφία με μένα, και δίνω περισσότερη βαρύτητα στη δική τους γνώμη. Πάντως έχεις δίκιο ότι δεν πρέπει να βασίζουμε την επιλογή μας αποκλειστικά στο forum, όσο καλοπροαίρετα κι αν γράφονται κάποια σχόλια. Να φανταστείς ότι έχω μάθει για συγκεκριμένο σταθμό από μέσα ότι η διευθύντρια προτρέπει τις δασκάλες να χτυπάνε (!!!!) τα παιδάκια όταν κάνουν φασαρία, και για το σταθμό αυτόν διαβάζω συνεχώς τα καλύτερα σχόλια και φρικάρω - προφανώς οι γονείς έχουν πλήρη άγνοια. Το πρόβλημα είναι ότι αν δεν γίνει καταγγελία από τις ίδιες τις δασκάλες δεν μπορείς να αποδείξεις τίποτα. Θέλει μεγάλη προσοχή, τα πράματα δεν είναι πάντοτε όπως δείχνουν, καλύτερα να είμαστε επιφυλακτικοί (με τους σταθμούς εννοώ) παρά ευκολόπιστοι.

[citron]

Σήμερα ηταν η τρίτη μέρα προσαρμογης και ειναι ακομα κολλημενος δίπλα μου. Εκανε μια προοδο βεβαια γιατι εφαγε με αλλα παιδακια και μου ζητουσε να παει στις δασκαλες τους να τους μιλησει αλλα μολις του πω να φυγω για ενα λεπτο αρχίζει να κλαιει. Ουτε λογος βεβαια να μπει στην τάξη.

 

Αυτο δεν συνεβαινε στον προηγουμενο παιδικο, οχι γιατι ηταν καλυτερος αλλα τα κακομοιρα τα παιδακια μας τα τυραναμε με δευτερη προσαρμογη και για πολλες ημέρες.

 

Αυριο θα παω παλι μαζι του και μαλλον την Δευτέρα θα τον αφήσω για λίγο και ο Θεος βοηθός.

 

Στον πρωτο σταθμο που πηγαμε αντικρίσαμε σκουριασμενες κουνιες, υγρασιες, μερη που ειχαν να καθαριστουν ενα χρονο, παγιδες στον κηπο ( μαλιστα ειχε και εναν γκρεμο με χαμηλα κάγκελα ), πολλα παιδακια ανα τμημα ( 16-18 παιδια, μια δασκαλα )αδυναμια να συννενοηθεις με καποιον υπευθυνο σωστα και αθετηση των αρχικων δεσμευσεων τους. Α, και φυσικα δεν αναφερομαι σε δημοσιο σταθμο αλλα σε εναν που εχει και πολυ καλες κριτικες εδω. Μα καλα, οι αλλοι γονεις που πανε τα παιδακια τους δεν το βλεπουν αυτο?

[kyra]

Citron, τί έγινε? Πώς πάει το παιδί στο σχολείο?

[EYGENIA T]

Σήμερα ηταν η τρίτη μέρα προσαρμογης και ειναι ακομα κολλημενος δίπλα μου. Εκανε μια προοδο βεβαια γιατι εφαγε με αλλα παιδακια και μου ζητουσε να παει στις δασκαλες τους να τους μιλησει αλλα μολις του πω να φυγω για ενα λεπτο αρχίζει να κλαιει. Ουτε λογος βεβαια να μπει στην τάξη.

 

Αυτο δεν συνεβαινε στον προηγουμενο παιδικο, οχι γιατι ηταν καλυτερος αλλα τα κακομοιρα τα παιδακια μας τα τυραναμε με δευτερη προσαρμογη και για πολλες ημέρες.

 

Αυριο θα παω παλι μαζι του και μαλλον την Δευτέρα θα τον αφήσω για λίγο και ο Θεος βοηθός.

 

Στον πρωτο σταθμο που πηγαμε αντικρίσαμε σκουριασμενες κουνιες, υγρασιες, μερη που ειχαν να καθαριστουν ενα χρονο, παγιδες στον κηπο ( μαλιστα ειχε και εναν γκρεμο με χαμηλα κάγκελα ), πολλα παιδακια ανα τμημα ( 16-18 παιδια, μια δασκαλα )αδυναμια να συννενοηθεις με καποιον υπευθυνο σωστα και αθετηση των αρχικων δεσμευσεων τους. Α, και φυσικα δεν αναφερομαι σε δημοσιο σταθμο αλλα σε εναν που εχει και πολυ καλες κριτικες εδω. Μα καλα, οι αλλοι γονεις που πανε τα παιδακια τους δεν το βλεπουν αυτο?

 

MΠΟΡΕΙΣ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΣΑΙ?

[EYGENIA T]

Στην Λιλιπουπολη στο Π. Φαληρο που ψαχνεις εχω ακουσει πολυ καλα λογια και ειχα γνωρισει τα παιδακια που ηταν που ευχαριστημενα. Το εχεις κοιτάξει ?

 

Δυστυχώς στη ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ δεν υπάρχουν θέσεις...

[EYGENIA T]

Αν θέλεις πληροφορίες για το Χαμόγελο μπορώ να σου δώσω ευχαρίστως. Εγώ συνεργάζομαι τρία χρόνια μαζί τους, πάμε για τέταρτο, και είμαι πολύ ευχαριστημένη. Μου τον πρότεινε κι εμένα κοπέλα από το forum και μου είπε να τον δω οπωσδήποτε. Ευτυχώς δηλαδή γιατί δεν θα πήγαινα, γιατί δεν είχε site και δεν είχα εικόνα.

Δεν λέω ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξε τίποτα δυσάρεστο, αλλά όχι κάτι τόσο σημαντικό ώστε να μου χαλάσει την εικόνα μου.

Τα παιδιά μου είναι ανεξάρτητα, πολύ κοινωνικά, χειρίζονται τη βία, (σημαντικό αυτό για μένα, που έχω ένα 'δυνατό' παιδί, το οποίο έπρεπε να μάθει να μην ανταποδίδει το ξύλο, γιατί θα έστελνε το άλλο στο νοσοκομείο αλλά και να μην κάθεται να τις τρώει), μαθαίνουν βιωματικά απίθανα πράγματα, μαθαίνουν να τρώνε σωστά και διάφορα άλλα.

Η προσαρμογή ήταν διπλή και του παιδιού και δική μου. Εγώ κάθόμουν στο χώρο για περίπου μία εβδομάδα, μέχρι το παιδί να αιστανθεί καλά. Tον άφησα σταδιακά. Είχε δύσκολο προσαρμογή ο δικός μου, όχι με κλάματα, αλλά από όσο γνωρίζω τις δυσκόλεψε πολύ. Toν χειρίστηκαν με σεβασμό και αποφασιστικότητα. Ούτε αδιαφορούσαν, ούτε τον παρακαλούσαν. Του έδωσαν το χρόνο του ήταν όμως πάντα δίπλα.

Με τις δασκάλες δένονται πολύ, γιατί τα έχουν όλα τα χρονια οι ίδιες και είναι πολύ καλές. Αυτό που μου κάνει εντύπωση όμως είναι ότι τα φροντίζουν και οι άλλες, όχι μόνο οι δικές τους, οπότε είναι πραγματικά σαν μία μεγάλη 'ομάδα'.

Αν πρέπει να σου πω μία φράση για το σταθμό είναι ότι έχει ως στόχο να βάλει το παιδί σε πλαίσια (όχι μαθησιακά, κυρίως συμπεριφοράς), σέβεται όμως τους χρόνους και τους ρυθμούς τους.

Επίσης κάτι που έχω παρατηρήσει είναι ότι τα έχουν συχνά αγκαλιά. Και τα μικρά και τα μεγάλα. Δεν ξέρω αν είναι τακτική του σχολείου, αλλά τα υποδέχονται με αγκαλιά, χωρίς πίεση όμως. Στο μέτρο που θα ανταποκριθούν.

 

Αν θέλεις κάτι άλλο ρώτα με...

 

 

Καλή μου kyra...

Θα μπορούσες σε παρακαλώ να μου πεις στα μικρούλια[2,5ετών] πόσα παιδάκια έχει κάθε δασκάλα? Νομίζω ότι δεν έχει και αυλή, έτσι δεν είναι?

Και κάτι τελευταίο... Επειδή παρακολουθώ τα μηνύματα σου και ξέρω ότι έχεις δει τους περισσότερου σταθμούς στο Φάληρο, θα σου ήταν εύκολο να μου πεις γιατί δεν επέλεξες ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ, ακριβώς απέναντι? [αν επιτρέπεται, φυσικά, από τον κανονισμό του forum και αν δε σε κουράζω...].

Σ΄ευχαριστώ εκ των προτέρων...

ΕΥΓΕΝΙΑ

[kyra]

Καλή μου kyra...

Θα μπορούσες σε παρακαλώ να μου πεις στα μικρούλια[2,5ετών] πόσα παιδάκια έχει κάθε δασκάλα? Νομίζω ότι δεν έχει και αυλή, έτσι δεν είναι?

Και κάτι τελευταίο... Επειδή παρακολουθώ τα μηνύματα σου και ξέρω ότι έχεις δει τους περισσότερου σταθμούς στο Φάληρο, θα σου ήταν εύκολο να μου πεις γιατί δεν επέλεξες ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ, ακριβώς απέναντι? [αν επιτρέπεται, φυσικά, από τον κανονισμό του forum και αν δε σε κουράζω...].

Σ΄ευχαριστώ εκ των προτέρων...

ΕΥΓΕΝΙΑ

 

 

Θα σου πω, δεν έχω κανένα πρόβλημα, γιατί θεωρώ τα καινούργια μπαλόνια πολύ πολύ καλό σταθμό. Είχα και πολύ καλές συστάσεις και από ανθρώπους το χώρου, -εκπαιδευτικούς- και από μίαφίλη που έστελνε τα παιδιά της εκεί. Στο Χαμόγελο μας άρεσαν περισσότερο οι εσωτερικοί χώροι. Ήταν πιο φωτεινοί, πιο μεγάλοι και τα παιδιά είχαν περισσότερες κοινές ώρες να παίζουν σε γωνιές της επιλογής τους, δεν ήταν κλεισμένα όλη την ημέρα στην τάξη με την ομάδα τους. Επίσης δεν μας ενοχλούσε η φιλοσοφία του σταθμού να μην κάνει γιορτές και παράπλευρες δραστηριότητες.

Αυτοί ήταν οι λόγοι, κανένας άλλος

Η αυλή είναι αυτό που βλέπεις, το κομμάτι με τα παιχνίδια και ο κήπος. Επίσης, τα μικρά που με ρωτάς είναι το πολύ 10 με μία δασκάλα. Πέρσυ ήταν 8.

[citron]

Citron, τί έγινε? Πώς πάει το παιδί στο σχολείο?

 

Κοιτα, έχουμε τον αναμενόμενο θέμα της προσαρμογής, δηλαδή έχουμε κλαματάκια και δραματάκια. Αλλα τον βλέπω ευχαριστημένο, με περιεργεια να κανει τα πραγματα που βλεπει ( τραγουδακια, χορους ) αλλα του λειπει ακομα το θάρρος. Δεν τον πιέζουν αλλα απο οτι καταλαβαινω του δινουν συνεχεια ευκαιρίες και προσπαθουν βασικα να νιωσει άνετα.

Στον καινουργιο παιδικό με προτρέπουν να το πάμε σιγα-σιγα με το θεμα της προσαρμογης και μου ειχαν δωσει το ελευθερο να μεινω μαζι του οσο θέλω. Βέβαια το να ειμαι εγω συνεχεια εκει δεν του έκανε καλο και ετσι τον αφησα αλλα αυτο που μου εκανε εντυπωση ειναι οτι ολες οι δασκαλες, ακομα και απο αλλες ταξεις και τμήματα, ηθελαν να γνωρισουν τον μικρό και να τον αγκαλιασουν...να εχουν μια επαφή. Σε γενικές γραμμες, βλεπω οργάνωση και εμπρακτο ενδιαφέρον για το κάθε παιδί και το σχολέιο. Είδομεν.

[kyra]

. Σε γενικές γραμμες, βλεπω οργάνωση και εμπρακτο ενδιαφέρον για το κάθε παιδί και το σχολέιο. Είδομεν.

 

Τέλεια. Καλή σχολική χρονιά, λοιπόν σε όλους μας!

[Marakious]

έχουμε κάποιο νεότερο από την Χώρα του Παραμυθιού?

Ευχαριστώ

[mariasaloniki]

καλησπερα στην ομορφη παρεα σας!

ειμαι μανουλα , εχω ενα γιο 4 μηνων! δυστυχως πρεπει μεσα σε περιπου 1μηνα το πολυ να επιστρεψω στην δουλεια!εχετε να μου προτεινετε στην περιοχη του Ευοσμου? εχω αγχωθει αρκετα, δεν ειναι πολυ μικρος για βρεφονηπιακο σταθμο? ποσα παιδακια εχουν μαζι σε τετοια ηλικια και προσεχουν και μεγαλυτερα ταυτοχρονα?