Αναζήτηση στο φόρουμ
Εμφάνιση αποτελεσμάτων για tags 'θάνατος'.
Found 5 results
-
Καλησπερα και καλή χρόνια σε όλες τις μανούλες βίωσα και εγω τον ενδομήτριο θάνατο στην 37 εβδομάδα και γέννησα με καισαρική τομή . δεν θελω να επεκταθώ στο θέμα και για τις μανούλες που διαβάζουν και σοκάρονται αλλά και για μενα που σημασία δεν έχει πως και γιατί ( αφού τελικά δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα αλλά ήταν ένα ΤΥΧΑΙΟ γεγονός όπως μας είπαν 1 στις 200 ) πλέον αφού συνηδητοποιησα το το συνέβη θα ηθελα αν κάποια μανούλα είχε ανάλογη εμπειρία να μου πει μετά από ποσό καιρό εμεινε έγκυος αν εμεινε εύκολα και αν η επόμενη εγκυμοσυνη είχε προβλήματα .. Ο γιατρός μου είπε να ξεκινησω προσπάθειες σε 6-9 μήνες ένας άλλος μου είπε ότι μπορω αμεσως και στο φόρουμ διαβάζω ιστορίες από κοπέλες που έμειναν έγκυες μετά από 4 μήνες . ευχαριστώ εκ των προτέρων Ι+Χ
-
Απώλεια μητέρας - Διαχείριση πένθους
annoulen δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Δύσκολες στιγμές...!
Καλησπέρα σας και συγγνώμη εάν σκοτεινιάζω με το μήνυμά μου τις μέρες αυτές. Αλλά είμαι αρκετά χρόνια μέλος του φόρουμ και σας νιώθω "κοντά μου". Είναι περίπου 5 μήνες και κάτι που έχασα τη μητέρα μου. 74 ετών, κακοήθεια στο πάγκρεας. Το πάλεψε γενναία για 1,5 χρόνο περίπου. Και μαζί με εκείνη, το παλεύαμε κ εμείς. Προσπαθώ πάρα πολύ να διαχειριστώ τον πόνο από αυτήν την απώλεια. Υπάρχουν ένα σωρό τύψεις, ότι δεν πήγαμε στους σωστούς γιατρούς, ότι δεν πήραμε τις σωστές αποφάσεις, ότι εάν το είχαμε καταλάβει νωρίτερα, ένα σωρό εάν, που κατηγορώ και τον εαυτό μου σε αυτά που δεν έγιναν και σε αυτά που έγιναν. Αυτό επίσης που με βαραίνει πιο πολύ απ΄ όλα είναι ότι η μητέρα μου, μια υπέροχη και πανέξυπνη γυναίκα, είχε πλήρη συνείδηση γι αυτό που της συνέβαινε και ακόμα κ λίγο πριν το τέλος τα καταλάβαινε όλα. Εκτός από τον πόνο της απώλειας και το βάρος των ενοχών, προσπαθώ να διαχειριστώ και τα συναισθήματά μου στις αντιδράσεις του κοινωνικού περίγυρου. Έχω βγάλει πολύ κακία όταν μου λένε "η ζωή συνεχίζεται", "να είστε καλά να τη θυμάστε" και ένα σωρό τέτοια "τυπικά", που πάνε κατευθείαν στην ψυχή μου σαν μεγάλα καρφιά. Ακόμα και οι φίλες μου, φίλες καρδιακές, μου λένε να βρω τρόπους να το ξεπεράσω. Και προσπαθώ αλλά δεν γίνεται. Ό,τι και να κάνω, το μυαλό μου είναι εκεί. Έχω μία όμορφη οικογένεια, υποστηρικτικό σύζυγο και 2 αγοράκια, ηλικίες δημοτικού σχολείου. Αλλά νιώθω πολύ μόνη μου. Ο πατέρας μου ζει, και το παλεύει κ εκείνος όσο μπορεί. Δεν θέλω να πάω κάπου πιο εξειδικευμένα, ψυχολόγο κλπ, γιατί δεν νιώθω ότι θέλω να κάνω κάτι τέτοιο και νομίζω ότι δεν χρειάζεται. Βασικά θα ήθελα να μιλήσω, και σε π.μ. αν θέλετε, με φίλες που έχουν βιώσει αντίστοιχες καταστάσεις. Πιο πολύ για να νιώσω ότι υπάρχουν κι άλλοι που είναι έτσι/που έχουν νιώσει έτσι. -
Αιφνιδιος Ενδομητριος Θανατος στην 38η εβδομαδα
afroditi81 δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Δύσκολες στιγμές...!
Στις 17 Ιουλιου κι ενω διενυα την 38 εβδομαδα κυησης το βραδυ σπασαν τα νερα.Εγω απολυτα υγιης με αψογες εξετασεις κι ο μπεμπης μου με μια αψογη αναπτηξη.Τιποτα δεν προμηνυε αυτο που θα ζουσα.Την προηγουμενη μερα ημουν στο νοσοκομειο για ζωνες κι ηταν ολα τελεια.Μπηκα στο νοσοκομειο κι ο μπεμπης ειχε αρνητικους παλμους δεν ζουσε πια.Το γιατι???Λαθος γιατρου δεν υπηρχε οι ανθρωποι μετα απο αυτο προσπαθουσαν να σωσουν εμενα ειχα αιμοραγια αρχικα και μετα την γεννα που εγινε μετα απο πολυ πονο και κρατησε κοντα δυο εικοσιτετραωρα φυσιολογικα γιατι οι γιατροι φοβοταν για αποκολληση πλακουντα.Μπηκα στο χειρουργειο για μαιαιυτικη αποξεση γιατι δεν επεφτε τελικα ο πλακουντας μετα την γεννα.Εγω τουλαχιστον σωματικα βγηκα καλα.Πειτε μου ομως πως να αντεξω τον πονο που εφυγε ο γιος μου χωρις προφανη λογο.Το παιδι εχει σταλει για νεκροψια τα αποτελεσματα θα τα εχω το Σεπτεμβριο το χειροτερο???Το μετεφερε ο αντρας μου στη Θεσσαλονικη σε ενα κουτι γιατι στην πολη που μενουμε δεν υπαρχει εξιδεικευμενο κεντρο παθολογοανατομικο για μωρα.Ο πλακουντας για ιστολογικες.Τα αποτελεσματα τα περιμενω τον Σεπτεμβριο.Ολοι μου λενε οτι ειμαι μικρη θα ξανακανω προσπαθεια θα γεμισει το σπιτι παιδια κ διαφορα λογια παρηγοριας.Ειναι δυσκολο να χωνεψεις οτι εγινες μανα και δεν ειδες καν το παιδι σου.Ποναει.... -
Αγαπητοί γονείς, αυτό είναι το πρώτο μου μήνυμα στο φόρουμ και ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη φιλοξενία. Εώς τώρα, διάβασα με προσοχή τα βιώματα, τις συμβουλές και τις απόψεις σας και τώρα είναι η σειρά μου να διηγηθώ τη δική μου ιστορία. Πιστεύω να βοηθήσω με τον τρόπο μου, γιατί η ενημέρωση είναι εργαλείο. Εγώ κυοφορούσα το πρώτο μας παιδί, είχα τελευταία περίοδο στις 15/11/2013 και ΠΗΤ στις 29/08/2014. Η Α' επιπέδου είχε βγει άριστη, οι μηνιαίοι υπέρηχοι έδειχναν ομαλή ανάπτυξη του εμβρύου, οι ορμονολογικές, αιματολογικές και ουρολογικές εξετάσεις ήταν άψογες, το ίδιο και η καμπύλη σακχάρου. Τα προβλήματα ξεκίνησαν εντελώς ξαφνικά, όταν υποβλήθηκα στη Β΄επιπέδου και διαπιστώθηκε χαμηλό αμνιακό υγρό, στα κατώτερα φυσιολογικά όρια. Ήμουν 21w6d. Η ιατρός μου είπε ότι είναι πολύ νωρίς για να παρουσιάζω χαμηλό αμνιακό υγρό (7,9cm), οπότε ήταν προμήνυμα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το έμβρυο. Επανέλαβα τη Β επιπέδου στις 23w4d όπου και διαπιστώθηκαν πολύ δυσάρεστα ευρήματα: -αμνιακό υγρό οριακά κάτω από το όριο (4,9cm) -μονήρης ομφαλική αρτηρία (Δδ, υποπλασματική) -ασύμμετρη ανάπτυξη εμβρύου (διάμετρος κοιλιάς και βραχιόνιο κάτω από το όριο) -χαμηλό βάρος εμβρύου -υψηλές μητριαίες αντιστάσεις (doppler) -διπλή περιτύλιξη του ομφαλίου λώρου Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι είτε υπήρχε κάποια χρωμοσωματική ανωμαλία που έπρεπε να διαγνωστεί, είτε κάποια δυσπλασία στον πλακούντα που θρόμβωνε τη μονήρη ομφαλική αρτηρία, είτε δείγμα θρομβοφιλίας, είτε δείγματα προεκλαμψίας. Έτσι άρχισε η πιο μαρτυρική εβδομάδα της ζωής μου. Κάθε μέρα μετρούσα την πίεσή μου, η οποία όμως ήταν φυσιολογική. Επίσης οι εξετάσεις ούρων ΔΕΝ έδειξαν λεύκωμα, οπότε αποκλείστηκε το ενδεχόμενο της προεκλαμψίας. Περίμενα την επανεξέταση αλλά κάποια στιγμή σταμάτησα να νιώθω το έμβρυο, οπότε επισκέφθηκα τον γενετιστή και διαπιστώσαμε τον ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΑΚΟ θάνατο του εμβρύου (24w4d) Υποβλήθηκα την ίδια μέρα σε διαδικασία αποβολής με φυσιολογικό τοκετό και απόξεση. Στείλαμε δείγμα του εμβρύου και του πλακούντα για μοριακό καρυότυπο προκειμένου να δούμε αν αυτό οφείλοταν σε κάποια χρωμοσωματική ανωμαλία αλλά τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το έμβρυο ήταν φυσιολογικό, χωρίς καμία ένδειξη ανωμαλίας σε σύνδρομα ή χρωμοσώματα, και επίσης αρνητικό σε κυστική ίνωση. Επίσης εγώ και ο άντρας μου δεν έχουμε κανένα ιστορικό κάποιου συνδρόμου, πάθησης κτλ στις οικογένειές μας. Τέλος, οι ιατροί μου προτείνουν να κάνω έλεγχο για θρομβοφιλία παράγοντα v leiden και αντισώματα λύκου και καρδιολιπίνης, αλλά πιστεύουν ότι θα βγουν αρνητικοί. Οι ιατροί μου αποφαίνονται στο ότι είναι τυχαίο γεγονός και ότι μπορώ να συλλάβω μετά από 2-3 κύκλους. (Παρεμπιπτόντως, 22 μέρες μετά την αποβολή και απόξεση, ήδη το ενδομήτριό μου είναι καλό, ο τράχηλος τέλειος και ήδη έχω ωάρια στις ωοθήκες). Τα ερωτήματά μου είναι: -τι τελικά επέφερε το θάνατο του εμβρύου; -γιατί ο πλακούντας έγινε δυσπλασικός; -αν δεν είναι χρωμοσωμική ανωμαλία ή θρομβοφιλία, ΤΙ ΕΙΝΑΙ, τι έφταιξε; Έχει συμβεί κάτι παρόμοιο σε εσάς; Θα ήθελα τις απόψεις σας και τις εξετάσεις στις οποίες υποβληθήκατε πριν ξανασυλλάβετε. Ευχαριστώ πολύ! υγ: απολογούμαι για το μεγάλο μήνυμα)
-
Βιβλία για την Απώλεια
Μαρια Στυλιανακη δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Βιβλία, Περιοδικά & Μουσική
Ένα βιβλίο που το έχω διαβάσει πολλές φορές - (ναι βοηθάει και εμάς τους μεγάλους... ) είναι το εξής "Helping Children Cope with the Loss of a Loved One" ( A Guide for Grownups) της http://www.freespirit.com (free spirit publishing) ISBN 1 -57542 000 - 7 Αυτό το βιβλίο είναι μετρίου μεγέθους, δεν είναι ένα βιβλίο που θα χρειαστείς 100 ώρες να το διαβάσεις - είναι γραμμένο σε απλή γλώσσα, και μέχρι τώρα έχει βοηθήσει πάρα πολλούς αρκετά, που αντιμετώπισαν την ίδια κατάσταση με σένα. .. -είναι όμως δυστυχώς στα αγγλικά. Στo εξώφυλλο γράφει τα εξής: What can we say to a child who has just lost a parent, a sibling, or other loved one ? How can we be sure to say and do the right things without adding to the childs confusion and grief? And what if we are grieving, too? In clear, concise language, Dr. William Kroen offers comfort, compassions, and sound advice to any adult who is helping a child cope with the death of a loved one. Weaving in anecdotew about real childrean and their familiew, he explains how children through age18 percieve and react to death. Dr. Koren ofers suggestions on how we can respond to children at diferent ages and stages and describes specific strategiew we can use to guide and support them thropugh the grieving process - from the first devastating days through commemorating the loved one and eventually moving on with life. "To be able to grieve appropriately and cope with loss before, during, and afer a death enables a child to grow up free of guilt, depression , anger, and fear. When we can help our children heal the pain of the deepest emotional wound - the death of a loved one - we are giving them important skills and understandings that will serve them the rest of their lives" - Dr. William Kroen. William C. kroen received his M.Ed. in counselling Psychology from Boston State College and his Ph.D from Boston College. A lilcenced psychotherapist, he has been a teacher, adjustment counselor, and mediation specialist for the Cambridge, Massachusetts, public schools, where he provides counseling and therapy for children in crisis and those with emotional or behavioral problems.
-
-
- 131 απαντήσεις
- 107.599 εμφανίσεις
-
- 233 απαντήσεις
- 31.929 εμφανίσεις
-
- 276 απαντήσεις
- 23.479 εμφανίσεις
-
- 145 απαντήσεις
- 204.229 εμφανίσεις
-
- 3 απαντήσεις
- 631 εμφανίσεις
-
Παιδικοί σταθμοί αιτήσεις και ασφάλεια γονέων
Από Χαρα1, in Παιδικοί σταθμοί, Βρεφικοί σταθμοί & Babysitter
- 1 απάντηση
- 756 εμφανίσεις
-
- 181 απαντήσεις
- 95.800 εμφανίσεις
-
- 1 απάντηση
- 1.689 εμφανίσεις
-
- 0 απαντήσεις
- 698 εμφανίσεις
-
- 7 απαντήσεις
- 33.336 εμφανίσεις
-
