Ζωη σε διαφορετικες χωρες;

[ninaki80]

το πιο δυσκολο κομματι σε σχεση με την αποσταση που θα αντιμετωπησεις ειναι η ευθυνη καποιων αποφασεων που θα βαρενει μονο εσενα σε σχεση με τα παιδια εμενα τουλαχιστον που λειπει για καποιο διαστημα αυτο με δυσκολευει περισσοτερο η ευθυνη του να εισαι μονος απεναντι στα παιδια. τωρα ολα τα αλλα βλεπω εισαι εμπειρη μανουλα ξερεις να τα κουμανταρεις απλα θα κουραζεσε περισσοτερο αν τελικα φυγει ο αντρας σου αλλα εχει κ τα καλα του η μοναξια 

[ΑΡΓΚ]

Ουσιαστικά έχω δώσει στον εαυτό μου μία διορία λίγων μηνών, να αποφασίσω τι θα γίνει, αναλόγως των εξελίξεων. Προς το παρόν έχει δεχτεί να μιλήσει με ειδικό, γιατί αναγνωρίζει ότι δεν πάει κάτι καθόλου καλά, οπότε μόνο γι αυτό έχω δώσει μία περίοδο χάριτος. 

Σε γενικές γραμμές δείχνει χάλια, και εκεί που πραγματικά δεν μπορώ να συγκρατήσω την ψυχραιμία μου είναι όταν περιμένει να αναλάβω όχι τόσο το ρόλο της παρηγοριάς όσο του ψυχαναλυτή θα έλεγα. Νομίζω ότι από τη μία και ο ίδιος τα χρειάστηκε στη σκέψη ότι θα χάσει ό,τι είχε, αλλά από την άλλη κατά πόσο μπορεί να συνέλθει ή μη, ο χρόνος μάλλον θα το δείξει. Και είμαι 50-50 αν από εμένα όντως υπάρχει θέληση να συνεχίσουμε. Αν επιμείνει να κάνει κίνηση μετανάστευσης μόνος, του έχει καταστεί πλέον σαφές ότι την άλλη μέρα από την ανακοίνωση της απόφασης θα πάρει και τα χαρτιά του διαζυγίου.

[ΑΡΓΚ]

14 ώρες πρίν, Αννα 35 είπε:

Ο σύζυγος σου έχει ήδη φύγει, συναισθηματικά τουλάχιστον. Το θέμα είναι εάν υπάρχουν περιθώρια να επιστρέψει. Κολακευτηκε; Ερωτεύτηκε; Τι συνέβη και επένδυσε σε μια εξ αποστάσεως σχέση;

Υπάρχουν τρία παιδιά. Κρίνεις πως αξίζει τον κόπο να προσπαθήσεις ή θεωρείς πως είναι χαμένη υπόθεση;

Εάν κρίνεις πως υπάρχουν περιθώρια να σωθεί η σχέση σας και εάν κάτι τέτοιο το επιθυμείς, τότε απευθυνθείτε από κοινού σε έναν ειδικό να σας καθοδηγήσει, να βρείτε τι σας απομάκρυνε και να έρθετε πάλι κοντά. Ρώτησε τον ευθέως που τοποθετεί τον εαυτό του σε αυτή τη σχέση, γιατί και πώς τον καλύπτει η άλλη σχέση. Αν είναι διατεθειμένος να απομακρυνθεί από τη συνάδελφο και να βρεθείτε στην ίδια αφετηρία.

Εάν θεωρείς πως δεν υπάρχει επιστροφή, εάν η ίδια πλέον τελείωσες μετά από όλα αυτά, συμφωνώ, ότι η στροφή προς το δικηγόρο είναι μονόδρομος.

Διακρίνω μια δυναμική γυναίκα, η οποία μπορεί να σταθεί στα δύσκολα, οπότε όπως και να εξελιχθεί το πράγμα θα αντεπεξέλθεις.

 

Νομίζω κολακεύτηκε από τη μία και από την άλλη είναι και η κρίση της μέσης ηλικίας, το "πόσα πράγματα θα μπορούσα να είχα κάνει και δεν έκανα."

[Lisbet]

@ΑΡΓΚ εντελώς τυχαία έπεσα πάνω στο θέμα σου και σοκαρίστηκα. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, καλά το έχεις χειριστεί μέχρι στιγμής και ειλικρινά σε συγχαίρω για την ψυχραιμία και την υπομονή σου! Το τι γαϊδούρια μπορούν να γινουν οι περισσότεροι άντρες, το πόσο τα θέλουν όλα δικά τους, το πόσο δεδομένες μας έχουν, είναι κάτι το πραγματικά εξωφρενικό. Να τα έκανε αυτά μια γυναίκα,  το 1/10 να έκανε, θα πέφτανε όλοι επάνω της, μέχρι και οι γονείς της θα της έκλειναν την πόρτα. Στους μπέμπηδες όλα επιτρέπονται, "απλά έκανε ένα λάθος". Αλλά τι να κάνεις. Όταν έχεις παιδιά, σφίγγεις τα δόντια και σκέφτεσαι αυτά πάνω από όλα.

 

Προχώρα μόνο με βοήθεια ειδικού, αλλιώς θα σπάσουν τα νεύρα σου. Και τσέκαρε 100% το οικονομικό-πρακτικό του θέματος, όπως είπαν και οι άλλες κοπέλες. Μη φύγει και σας τινάξει στον αέρα.  

[ΑΡΓΚ]

21 ώρες πρίν, Lisbet είπε:

@ΑΡΓΚ εντελώς τυχαία έπεσα πάνω στο θέμα σου και σοκαρίστηκα. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, καλά το έχεις χειριστεί μέχρι στιγμής και ειλικρινά σε συγχαίρω για την ψυχραιμία και την υπομονή σου! Το τι γαϊδούρια μπορούν να γινουν οι περισσότεροι άντρες, το πόσο τα θέλουν όλα δικά τους, το πόσο δεδομένες μας έχουν, είναι κάτι το πραγματικά εξωφρενικό. Να τα έκανε αυτά μια γυναίκα,  το 1/10 να έκανε, θα πέφτανε όλοι επάνω της, μέχρι και οι γονείς της θα της έκλειναν την πόρτα. Στους μπέμπηδες όλα επιτρέπονται, "απλά έκανε ένα λάθος". Αλλά τι να κάνεις. Όταν έχεις παιδιά, σφίγγεις τα δόντια και σκέφτεσαι αυτά πάνω από όλα.

 

Προχώρα μόνο με βοήθεια ειδικού, αλλιώς θα σπάσουν τα νεύρα σου. Και τσέκαρε 100% το οικονομικό-πρακτικό του θέματος, όπως είπαν και οι άλλες κοπέλες. Μη φύγει και σας τινάξει στον αέρα.  

 

Για να είμαστε τίμιοι, έχω (πρώην) φίλη που γνώρισε έναν τύπο ενώ ο άντρας της έλειπε σε επαγγελματικό ταξίδι, και μέσα σε 3 εβδομάδες (ναι, καλά διαβάσατε) εγκατέλειψε παιδιά και σύζυγο για να ζήσει με τον "έρωτα της ζωής της". Βγήκε διαζύγιο όπου οικειοθελώς ουσιαστικά "παραιτήθηκε" από γονιός των παιδιών της για να κάνει νέα οικογένεια. Οπότε δεν είναι προνόμιο των αντρών η γαϊδουριά :(  

[Lisbet]

1 ώρα πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Για να είμαστε τίμιοι, έχω (πρώην) φίλη που γνώρισε έναν τύπο ενώ ο άντρας της έλειπε σε επαγγελματικό ταξίδι, και μέσα σε 3 εβδομάδες (ναι, καλά διαβάσατε) εγκατέλειψε παιδιά και σύζυγο για να ζήσει με τον "έρωτα της ζωής της". Βγήκε διαζύγιο όπου οικειοθελώς ουσιαστικά "παραιτήθηκε" από γονιός των παιδιών της για να κάνει νέα οικογένεια. Οπότε δεν είναι προνόμιο των αντρών η γαϊδουριά :(  

 

Ναι δε λέω ότι δε γίνονται και τέτοια...αλλά πες μου, θα έχει μούτρα η γυναίκα αυτή, αν την πατήσει με τον έρωτα της ζωής της, να ξαναχτυπήσει την πόρτα του πρώην συζύγου; Ποιος θα την υποστηρίξει; Ούτε τα παιδιά της δε θα θέλουν να τη δουν! Ενώ αν ήταν ο άντρας...σου την πέφτουν μάνα και πεθερα και όλος ο περίγυρος, έλα μωρέ ένα λάθος έκανε, δείξε κατανόηση, συγχώρεσέ τον, πατέρας των παιδιών σου είναι και ούτω καθεξής. Ακούγομαι σαν φεμινίστρια και δεν είμαι καθόλου, ειλικρινά, ούτε έχω ζήσει κάτι παρόμοιο για να έχω απωθημένο, αλλά, γενικά, αυτά βλέπω, αυτά λέω...

[psilengo]

ΑΡΓΚ, καταρχήν να πω πως λυπάμαι που σε συναντώ σε ένα τέτοιο θέμα κ εύχομαι τελικά, όλα να εξελιχθούν ομαλά για όλους σας..

Δεν είμαι σε θέση να κρίνω τον άντρα σου, ή οποιονδήποτε άντρα κ γυναίκα εδώ μέσα, ούτε φυσικά μπορώ να γνωρίζω τι μύγα τον τσίμπησε ξαφνικά και συμπεριφέρεται έτσι..

θα πως όμως τα εξης: Καταρχάς, απ'όσο σε έχω παρακολουθήσει κ σε προηγούμενα post, σε θεωρώ μια εξαιρετικά έξυπνη, ώριμη και συνειδητοποιημένη γυναίκα, συνεπώς εμπιστεύομαι τη κρίση σου και τη λογική που προβάλεις. Ωστόσο θα ήθελα να εκφράσω τη γνώμη μου πάνω σε 2 πραγματα: 

α) σε σχέση με τα παιδιά σου, που αν έχω καταλάβει καλά, βρίσκονται σε μια ηλικία που μπορούν να διαχειριστούν ευκολότερα κάποια ζητήματα. Θεωρείς ότι είναι ευκολότερο για εκείνα να διαχειριστούν ένα μελλοντικό διαζύγιο των γονιών τους ή μια ενδεχόμενη μετακόμιση στο εξωτερικό, με ότι φυσικά συνεπάγεται αυτο; γλώσσα, πολιτισμός, σχολείο, παρέες, περιβάλλον κ μια γενικότερη ανησυχία για το μελλον κ το τι θα γίνει από δω κ περα;

β) αναφέρεις μια "σχεση" αθώα ή και μη του συζύγου σου. Είσαι διατεθειμένη να αντιμετωπίσεις κάτι τέτοιο και να προχωρήσεις ξεχνώντας το, ή θεωρείς ότι είναι κάτι που θα επηρεάσει τη μετέπειτα πορεία σας σας ανδρόγυνο και συνεπώς τις ισορροπίες ολόκληρης της οικογένειας με τα προβλήματα που πιθανώς θα ανακύψουν στο μελλον; 

Τελικώς όμως, θέλω να αναφέρω -πάντα με τη ταπεινή μου γνωμη- πως ένας άνθρωπος που έχει οδηγηθεί στην απόφαση "να εγκαταλειψει" την οικογένεια του, κ απ'όσο καταλαβαίνω όχι για σοβαρα οικονομικα ζητηματα που αν ειμαι σωστή δεν υφιστανται καν, δεν αντιμετωπίζει το κλασικό μοτίβο "πιεσμένος ψυχολογικα κτλ". Υπάρχει κάτι ουσιαστικότερο κ σοβαρότερο που τον οδήγησε στο να λάβει αυτήν την απόφαση κ θεωρώ πως εάν δεν αναζητήσετε τη πηγή του, πάντα θα βρίσκεστε σε ένα αδιέξοδο, το οποίο θα έχει αντίκτυπο είτε στη προσωπική σας σχέση σαν ζευγάρι, είτε στα παιδιά, σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη κ εάν βρίσκεστε!