ετεροθαλής αδελφός -πατερας άρρωστος-μητερα σε νευρικη κρίση

[berlin]

Καλησπέρα. Είμαι 24 ετων και πρόσφατα ο πατερας μου διαγνωστηκε με ένα είδος καρκίνου. Οι γιατροι μας δίνουν ελάχιστες πιθανότητες να ζήσει πανω από 1-2 χρόνια. Εγω τρεχω παντου με τον πατερα μου, στα νοσοκομεία κτλ. Η μαμά μου λίγο αποστασιοποιημενη θα έλεγα. Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση. Γενικά είναι μια ψυχρή γυναίκα που πάντα ζήλευε τον μπαμπα μου που ήταν γλεντζές και όμορφος αλλα τηρουσε τα προσχήματα. Τωρα τιποτα. Αδιαφορία. Κάποια στιγμη την αρπάζω για την στάση της και γυριζει και μου λέει ότι πριν 2 χρόνια περίπου (εγω έλειπα με ερασμους) εμφανίστηκε μια κυρία με ένα 4χρονο αγορακι και ζητησε να γινει δικαστικα εξεταση dna στον πατερα μου για την πατρότητα του μικρου. Πηγαν σε δικηγορο και τους είπε εάν δεν το εκανε το παιδι θα θεωρούνταν λόγω της αρνησης αυτομάτως δικό του. Εκανε το τεστ και δικαστικα αναγνωριστηκε το παιδί ως δικό του. Τι εγινε τοτε μεταξυ μανας μου και πατερα μου δεν ξερω. Το μονο που ξερω είναι ότι ο πατερας μου τοτε ειχε γραψει σε μενα δυο διαμερίσματα που ειχε κληρονομησει από τις αδελφες του.

Τωρα...η μανα μου πηγε και ρωτησε δικηγορο και τςη είπε ότι όταν πεθανει ο πατερας μου μερος της συνταξης του θα δικαιούται το ανηλικο. Αρα αυτό που θα μενει για την ιδια θα είναι πολύ λιγοτερο από την δικη της συνταξη. Επισης της μιλησε για νομιμη μοιρα . Δηλ ότι πρεπει ο πατερασ μου να αφησει κατι στο ανηλικο διοτι ακομη και αν η μανα δεν διεκδικεί τιποτα το παιδι μπορει στο μελλον να διεκδικησει από τους υπολοιπους κληρονόμους...από τοτε η μανα μου είναι σε εξαλλη κατασταση...εγω στεναχωριέμαι για τον πατερα μου, για το αδελφακι που δεν ξερω καν που μένει. Απ ότι ξερω η άλλη γυναικα δεν ζητησε ποτε διατροφή για το παιδι, πιθανότατα ηθελε μονο το ονομα και δεν θελει σχεσεις. Θυμωνω και με την μανα μου, από την άλλη καταλαβαινω την πικρια της διοτι προφανως όλα αυτά τα χρόνια δεν χωριζε διοτι πιστευε ότι ο πατερας μου αθ την εξασφαλιζε. όλα αυτά είναι λίγο θλιβερα... ξερει καμια τι ισχυει σε αναλογες περιπτώσεις?? Ν ααναζητησω την μητερα του παιδιου?? Η μανα μου μου λεέι μην τολμήσω διοτι θα της ανοιξω την όρεξη...

[χαρουλα#]

Καλησπερα.

Λυπαμαι πολυ για την υγεια του μπαμπα σου.

Η γνωμη μου ειναι να εστιασετε στο οτι αυτος ο ανθρωπος ,σε λιγα χρονια ,δε θα ειναι μαζι σας.Μιλω εκ του ασφαλους και μη εχουσα ιδία πειρα , αλλα πιστευω πως ειστε τυχεροι μεσα στην ατυχια σας , γιατι σας δινεται η δυνατοτητα να φροντισετε αυτος ο ανθρωπος να φυγει απο τη ζωη "ευχαριστημενος"(κατα καποιο τροπο).

Υπαρχει χρονος να τακτοποιηθουν τα διαδικαστικα-κληρονομικα (δυστυχως πρεπει να κλεισει κι αυτο το κεφαλαιο) , διαθεση καλη χρειαζεται.

Οσο για το αδερφακι εκτος γαμου και τη μητερα σου , ειναι λογικο να φερεται ετσι.Μεχρι ενα σημειο βεβαια.Δεν ειναι ουτε το καλυτερο ,αλλα ουτε και το χειροτερο πραγμα στον κοσμο.

 

 

Δε μας ειπες ομως:

-τι ηλικιες εχουν οι γονεις σου;

-εσυ εισαι αγορι ή κοριτσι;

Παιζει ρολο!

 

Εσυ δεν εχεις τ ην αναγκη να γνωρισεις το αδερφακι σου;

[berlin]

Καλησπερα.

 

Δε μας ειπες ομως:

-τι ηλικιες εχουν οι γονεις σου;

-εσυ εισαι αγορι ή κοριτσι;

Παιζει ρολο!

 

Εσυ δεν εχεις τ ην αναγκη να γνωρισεις το αδερφακι σου;

 

O πατέρας μου είναι 61 και η μητερα μου 62.

Μοναχοκόρη ήμουν... το παιδί θέλω πολύ να το γνωρίσω. Πάντα ήθελα αδελφάκι. Αλλα η μανα μου δεν με αφήνει... Από την άλλη σκέφτομαι μήπως ταραξουμε και το παιδάκι. Δεν ξερω τι του εχει πει η μαμα του. Εχω εκνευριστεί και με τον μπαμπα μου που δεν μου το είπε από την αρχη. Δεν θέλει και να το συζητάμε. Πήγα μια μερα να τον ρωτήσω αν το εχει δει το αγορακι και αλλαξε κουβέντα. Ντρέπεται;;;; Tι να πω. Εγω τον αγαπάω τον μπαμπά μου. Είναι γλυκός άνθρωπος. Η μάνα μου μόνο τα λέφτα σκέφτεται. Δεν ξέρω τι να κάνω.

[χρυσοψαρακι]

προφανως η μητερα σου εχει πληγωθει πολυ απο την σχεση του πατερα σου και απο τον τροπο που το εμαθε. θεωρω οτι αν ειναι μια φορα δυσκολο να μαθεις οτι σε απαταει ο αντρας σου ειναι 100 φορες πιο δυσκολο να μαθεις οτι εχει παιδι με αλλη. και μονο το γεγονος οτι σου αποκαλυψε τι ειχε συμβει μονο οταν την ζορισες και απαιτησες εξηγησεις για τη σταση της δειχνει οτι δεν μπορει να το διαχειριστει ακομα.

σε ο,τι αφορα τα κληρονομικα μου φαινεται περιεργη η σταση της. αφου το αγορακι νομικα εχει δικαιωματα δεν μπορει να του τα στερησει. αν η μητερα του ή αργοτερα το ιδιο θελει να ζητησει τα νομιμα κανενα δικαστηριο δεν θα πει οχι. θελω να ελπιζω οτι δεν ειναι τοσο ψυχρος ανθρωπος που να βλεπει την περιουσια που θα κληρονομησετε ως ''ανταμοιβη'' για την ψυχικη οδυνη που περασε εξαιτιας της απιστιας.

επειδη ημουν λιγο μεγαλυτερη απο εσενα οταν πεθανε ο πατερας μου ξαφνικα απο καρδια θελω να σου τονισω ποσο πολυτιμος ειναι ο χρονος που εχεις να συζητησεις θεματα ακομα και αυτα που μπορει να ειναι δυσκολα ή να σε στεναχωρουν τωρα που τον εχεις ακομα. εμεις δεν ειχαμε κληρονομικα ή παρομοια θεματα με τα δικα σου (απο οσο ξερω), αλλα ειχαμε αλλα που δεν προλαβαμε να λυσουμε ποτε γιατι παντα νομιζα ή νομιζαμε οτι υπαρχει χρονος.

οσο για το παιδακι. αν ειναι να ερθεις σε επαφη με καποιον, αυτος ειναι αρχικα η μητερα του. αν ενδιαφεροταν για χρηματα θα ειχε ζητησει κατι τοσο καιρο. ισως πραγματικα να ηθελε ενα επιθετο για το παιδι για να μη φαινεται στα χαρτια ως αγνωστου πατρος. απο ο,τι φαινεται δεν ξερεις τι εχει συμβει μεταξυ τους ουτε αν θα την ενδιεφερε να μαθει τη σημερινη κατασταση του πατερα σου.

σου ευχομαι ολοψυχα κουραγιο και δυναμη

[χαρουλα#]

Συμφωνω με το χρυσοψαρακι απολυτα.

 

Σ'αυτη την υποθεση , εσυ και το μικρο αδερφακι σου, ειστε τα θυματα.Δυστυχως.

Σκεψου ομως οτι εσεις ειστε το μελλον.Οι αλλοι και τα γεγονοτα ειναι παρελθοντα.Ειναι στο χερι σας (και περισσοτερο στο δικο σου) , να εχετε μια πραγματικη , αδελφικη σχεση μεταξυ σας.

 

Επισης , παντα λεω (και πραττω) το εξης:

Καλυτερα να μετανιωσεις για κατι που εκανες , παρα για κατι που δεν εκανες.

Νιωθω ασχημα για κατι που εκανα , αλλα κατι που δεν εκανα με βασανιζει!

 

Προχωρα με το χερι στην καρδια και κανε αυτο που σου λεει.

Εννοειται ,παντα με διακριτικοτητα και λεπτοτητα και σωστο χειρισμο.

[ΜΑΡΙΑΛ]

Όλα τα προβληματα - ιδαιτερότητες της οικογενειά σου είναι δευτερεύοντα μπροστά στο πρόβλημα του πατέρα σου.

 

Αν ο πατέρας σου θέλει να αναζητήσει το αγοράκι καντο, αν όχι, κάνε ότι επυθημέις, μετά που θα φύγει ο πατέρας σου,(δεν έχει νόημα να τον ταράζεις τώρα)

 

Εστίασε στον πατέρα σου, μην ασχολείσαι με τη συμπεριφορά της μητέρας σου, και υποκρίσου ότι δεν σε ενοχλεί καν, αγνόησέ την.

 

Να ασχολείσαι με το πως θα είναι ευτιχισμένος εκείνος και ΜΟΝΟ.

 

Όταν φύγει, τι θα θες να έχει ζήσει ως τελευταία γεγονότα;

 

Τσακωμούς για κληρονομικά και ζήλιες;

Ή όμορφες στιγμές με την κόρη του;

 

Και όσο για το ότι απατούσε τη μητέρα του, μην το κρίνεις δεν είναι δικό σου θέμα... δεν σε αφορά

 

ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ

 

όλα τα άλλα μετά...

[elenip]

O πατέρας μου είναι 61 και η μητερα μου 62.

Μοναχοκόρη ήμουν... το παιδί θέλω πολύ να το γνωρίσω. Πάντα ήθελα αδελφάκι. Αλλα η μανα μου δεν με αφήνει... Από την άλλη σκέφτομαι μήπως ταραξουμε και το παιδάκι. Δεν ξερω τι του εχει πει η μαμα του. Εχω εκνευριστεί και με τον μπαμπα μου που δεν μου το είπε από την αρχη. Δεν θέλει και να το συζητάμε. Πήγα μια μερα να τον ρωτήσω αν το εχει δει το αγορακι και αλλαξε κουβέντα. Ντρέπεται;;;; Tι να πω. Εγω τον αγαπάω τον μπαμπά μου. Είναι γλυκός άνθρωπος. Η μάνα μου μόνο τα λέφτα σκέφτεται. Δεν ξέρω τι να κάνω.

 

Και εγώ λυπάμαι για την ασθένεια του μπαμπά σου.. έχω χάσει τον πατέρα μου από μικρή... θα σε συμβούλευα τα εξής:

επειδή ακόμη και οι γιατροί δεν ξέρουν τι έκβαση θα έχει η ασθένεια και μπορεί ο άνθρωπος να έχει πολλά χρόνια ακόμη μπροστά του, θα συζητούσα μαζί του όλα αυτά που με απασχολούν.... για ποιο λόγο άνοιξες το θέμα? φαντάζομαι τα κληρονομικά δεν σε ενδιαφέρουν, αυτή τη στιγμή σε νοιάζει ο πατέρας σου.. εφόσον έχετε καλή σχέση και εσύ είσαι 24 ετών (υπάρχουν κοπέλες που είναι μανούλες σε αυτή την ηλικία) πιστεύω ότι μπορείς να συζητήσεις μαζί του για το θέμα.. να του ανοίξεις την καρδιά σου και να του πεις ότι θέλεις να γνωρισεις το αδελφάκι σου.. επειδή όμως είναι ανήλικο αυτή τη στιγμή προέχει η ψυχική υγεία αυτού του παιδιού οπότε εσύ μπορεί να έχεις όλη την καλή διάθεση αλλά επειδή δεν ξέρεις τι έχουν πει σε αυτό το παιδί, δεν μπορείς να εμφανιστείς ξαφνικά στη ζωή του.. πιστεύω πως εάν μιλήσετε με τον πατέρα σου για το θέμα, θα σου ανοιχτεί και θα σου δώσει τις πληροφορίες που αυτή τη στιγμη σε κρατούν στο σκοτάδι.. δηλ. υπήρχε μία σχέση με μία νορμάλ γυναίκα και λόγω του ότι ο πατέρας σου ήταν παντρεμένος δεν μπορεσε να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούσαν? .. όχι με διάθεση κριτικής, στην ζωή ποτέ δεν ξέρεις πως θα έρθουν τα πράγματα, αλλά με διάθεση να μάθεις γιατί πιστεύω πως όσα περισσότερα μάθεις τόσο καλύτερα θα νιώσεις.. με την μητέρα σου δεν έχει νόημα να το συζητάς.. το βλέπει από άλλη οπτική γωνία, αν δεν δουλεύει κιόλας ίσως ο πατέρας σου γι' αυτήν να είναι η μόνη εξασφάλιση οπότε η άλλη μητέρα και το παιδί είναι γι' αυτήν εχθροί... χειρίσου το διακριτικά.. λες ότι πάντα ήθελες ένα αδελφάκι αυτό όμως είναι δική σου επιθυμία... και αυτό το παιδί μπορεί να ήθελε έναν πατέρα και το να εμφανιστείς από πουθενά μπορεί να του κάνεις περισσότερο κακό παρά καλό.. η μητέρα του μπορεί να έχει ξαναφτιάξει την ζωή του και να ζει σε μία φυσιολογική οικογένεια... πιστεύω πως η κουβέντα με τον πατέρα σου και μόνο θα σε βοηθήσει... εάν ντρέπεται να το συζυτά κάνε τον να νιώσει άνετα και να σου μιλήσει.... καλή τύχη...

[berlin]

Σας ευχαριστώ για τις συμβουλές σας. Ο λόγος που έγραψα στο φόρουμ είναι ότι η μαμα μου δεν επιτρεπει να διαρρευσει στον κύκλο μας η ύπαρξη του επιπλέον παιδιου...δεν το έχει συζητησει ουτε καν με την αδελφή της που είναι αυτοκόλλητες. Δεν μπορώ να πω τις σκέψεις μου ουτε στις ξαδέλφες μου. Από την άλλη η κατάσταση στο σπίτι είναι αφόρητη. Ο μπαμπάς εχει παρενέργειες από τις θεραπείες και όλη μέρα ακουμε και το ψαλτήρι της μάνας μου. Θέλω να την ηρεμήσω για να σταματήσει να τον πρήζει. Μία σκέψη είναθ να κατεβουμε στο διαμέρισμα που μου αφησε ο μπαμπας μου στον κάτω όροφο. Εκει έμενα μεχρι αν εκδηλωθεί η αρρωστια του πατέρα μου. Θ α έχουμε περισσότερη ηρεμία, Σε τρεις εβδομάδες θα ολοκληρώσει τις θεραπείες του και μετα μέχρι να υποβληθεί ξανα σε εξετάσεις θα έχουμε μια ανάπαυλα. Τότε είναι μια καλή ευκαιρία να συζητήσουμε. Να του πω πόσο τον αγαπώ και ότι δεν νιώθω προδομένη από την είδηση του άλλου παιδιου. Αν θελέι να επικοινωνησει με το παιδι μπορούμε τοτε να επικοινωνήσουμε από κοινου με την μητερα του παιδιου. Εννοείται θα σεβαστώ και την δική του τυχον αρνηση και μια πιθανη αρνηση της μητερας του παιδιου. Εμενα δεν με ενδιαφερουν τα κληρονομικα, δεν θελω μεσα στην αρρωστια του να εχει και τύψεις γι αυτά. ό,τι έγινε, έγινε.

[χαρουλα#]

Μπραβο μπερλιν , αυτο να κανεις!

Και κατι τελευταιο: ξερω πολλα αδελφια που δεν τους ενδιεφεραν τα κληρονομικα και τωρα δε λενε ουτε καλημερα!

Καλο θα ηταν να τακτοποιηθει κι αυτο το θεμα , γιατι καποια στιγμη θα σας ενδιαφερει και τους δυο μια καποια περιουσια.Θα ηταν κριμα να μαλωσετε.