Μαθηματικά Β' Δημοτικού

[anna+]

[Αννα, σ'ευχαριστώ θερμά για το χρόνο που αφιέρωσες ώστε να μας δώσεις μιας εξήγηση. Συμφώνω ότι είναι παρατραβηγμένο να γίνονται συμβούλια και να τηλεφωνεί ο ένας γονιός τον άλλον κάθε απόγευμα ή να απευθύνομαι στο διαδίκτυο για να βρω μια βοήθεια και θα πρέπει να συναντηθούμε με τη δασκάλα για να μας κατευθύνει. Αλλά, περιμένουμε να οργανωθούν, καθώς δεν έχει βγει καν πρόγραμμα του πρωινού σχολείου. Εύχομαι πια μέσα στον Οκτώβριο να μας καλέσουν. Παρόλαυτά, θα περάσω σήμερα από το σχολείο να προσεγγίσω τη δασκάλα, μήπως μπορεί να μου δώσει κάποιες συμβουλές να τις μοιραστώ με τους άλλους γονείς μέχρι να γίνει η επίσημη συνάντηση ή να τη ρωτήσω πότε περίπου θα είναι έτοιμη να μας καλέσει.

 

Νομίζω πως αυτό είναι το καλύτερο που έχεις να κάνεις. Στο μεταξύ αν χρειαστείς κάτι εδώ είμαστε κι εμείς... Θα είναι χαρά μου να σας βοηθήσω σε ό,τι μπορώ.

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Λοιπον..παρομοιες ασκησεις βρηκα...σου βαζω μερικες.

 

Κανω τις παρακατω πραξεις φτανοντας στο 10

7+5= 7 + 3 + 2 =10+2=12

9+7= 9 + 1 + 6=10+6=16

 

Υπολογιζω ποσο κανουν οπως στο παραδειγμα

14+13=(10+10)+(4+3)=20+7=27

18+11=(10+10)+(8+1)=20+9=29

62+36=(60+30)+(2+6)=90+8=98

 

Ειχε και καποιες αλλες..με αλλους τροπους υπολογισμους

[Belfaccino]

Λοιπον..παρομοιες ασκησεις βρηκα...σου βαζω μερικες.

 

Κανω τις παρακατω πραξεις φτανοντας στο 10

7+5= 7 + 3 + 2 =10+2=12

9+7= 9 + 1 + 6=10+6=16

 

Υπολογιζω ποσο κανουν οπως στο παραδειγμα

14+13=(10+10)+(4+3)=20+7=27

18+11=(10+10)+(8+1)=20+9=29

62+36=(60+30)+(2+6)=90+8=98

 

Ειχε και καποιες αλλες..με αλλους τροπους υπολογισμους

 

WOW! Αυτό είναι πολύ απλή μέθοδος! Σ'ευχαριστώ! Πού τις βρήκες αυτές?

[ΑΦΡΟΔΙΤΗ]

Λοιπον..παρομοιες ασκησεις βρηκα...σου βαζω μερικες.

 

Κανω τις παρακατω πραξεις φτανοντας στο 10

7+5= 7 + 3 + 2 =10+2=12

9+7= 9 + 1 + 6=10+6=16

 

Υπολογιζω ποσο κανουν οπως στο παραδειγμα

14+13=(10+10)+(4+3)=20+7=27

18+11=(10+10)+(8+1)=20+9=29

62+36=(60+30)+(2+6)=90+8=98

 

Ειχε και καποιες αλλες..με αλλους τροπους υπολογισμους

 

WOW! Αυτό είναι πολύ απλή μέθοδος! Σ'ευχαριστώ! Πού τις βρήκες αυτές?

 

Aσκησεις που εχουν γι αυριο ειναι...ειχε κι αλλες..αλλα αυτες νομιζω οτι ταιριαζαν σ αυτα που λεγαμε..και γι αυτο τις εγραψα

[kiknaki]

Επαναφέρω ξανά το θέμα γιατί με ενδιαφέρει άμεσα.

Λοιπόν η κόρη μου πάει φέτος στη Β'Δημοτικού. Και ενώ πέρυσι είχαμε μεγάλο θέμα στην γλώσσα και καθόλου στα μαθηματικά φέτος ανατράπηκαν τα δεδομένα.

Στην ανάγνωση, αντιγραφή και ορθογραφία είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο και η δασκάλα της μου επισημαίνει συνεχώς την πρόοδο της και την συνεχή θετική εξέλιξη της.

Το πρόβλημα μας είναι τώρα τα μαθηματικά. Άργεί πολύ να τελειώσει τα επαναληπτικά στο σχολείο, δυσκολεύεται στην πρόσθεση και στην αφαίρεση τύπου 16 + 5 ή 47-7-30.

Δεν με αγχώνει το γεγονός οτι δυσκολεύεται να κατανοήσει τα μαθηματικά. Θέλω να πιστεύω οτι θα τα καταφέρει.

Το πρόβλημα είμαι εγώ που δεν μπορώ να βρω έναν τρόπο ώστε να μπορεί να κατανοήσει τα μαθηματικά.

Λοιπόν, μπορείτε να με βοηθήσετε? Υπάρχει κάποιος απλός τρόπος ο οποίος μετατράπει τα μαθηματικά από δυσνόητους αριθμούς σε παιχνιδάκι?

[efffiiiii]

[

QUOTE=kiknaki;2175178]Επαναφέρω ξανά το θέμα γιατί με ενδιαφέρει άμεσα.

Λοιπόν η κόρη μου πάει φέτος στη Β'Δημοτικού. Και ενώ πέρυσι είχαμε μεγάλο θέμα στην γλώσσα και καθόλου στα μαθηματικά φέτος ανατράπηκαν τα δεδομένα.

Στην ανάγνωση, αντιγραφή και ορθογραφία είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο και η δασκάλα της μου επισημαίνει συνεχώς την πρόοδο της και την συνεχή θετική εξέλιξη της.

Το πρόβλημα μας είναι τώρα τα μαθηματικά. Άργεί πολύ να τελειώσει τα επαναληπτικά στο σχολείο, δυσκολεύεται στην πρόσθεση και στην αφαίρεση τύπου 16 + 5 ή 47-7-30.

Δεν με αγχώνει το γεγονός οτι δυσκολεύεται να κατανοήσει τα μαθηματικά. Θέλω να πιστεύω οτι θα τα καταφέρει.

Το πρόβλημα είμαι εγώ που δεν μπορώ να βρω έναν τρόπο ώστε να μπορεί να κατανοήσει τα μαθηματικά.

Λοιπόν, μπορείτε να με βοηθήσετε? Υπάρχει κάποιος απλός τρόπος ο οποίος μετατράπει τα μαθηματικά από δυσνόητους αριθμούς σε παιχνιδάκι?[/quote

]

 

 

Καλησπέρα! Επειδή τυγχάνει να είμαι δασκάλα της Β΄τάξης έχω να δώσω κάποιες πληροφορίες σχετικά με τα μαθηματικά αυτής της τάξης.

 

Πρώτον πριν μπούμε στο βιβλίο πρέπει να αναφέρω πως είναι πολύ σημαντικό να έχουν κατακτηθεί πλήρως τα γνωστικά αντικείμενα της Α΄ δημοτικού. Ζεύγοι αριθμών ( π.χ. τα ζεύγη του 8 =>0+8=0, 1+7=8, 2+6=8, 3+5=8 κ.ο.κ) για όλους τους αριθμούς από το 1έως το 10. Εάν αυτό δεν έχει γίνει πρέπει οπωσδήποτε να το δουλέψετε μόνοι σας με το παιδί ώστε να φτάσει στο σημείο να απαντάει μηχανικά.

Δυστυχώς χωρίς αυτά δεν πάμε πουθενά...

Ένα ακόμη κομμάτι στο οποίο πρέπει να αναφερθώ είναι και οι αριθμοί <<σταθμοί >> που αναφέρει η αρχή αυτού του ποστ, δηλαδή το να μάθουν τα παιδιά για οποιαδήποτε πράξη να πατάνε πρώτα στη δεκάδα (που είναι ένα δυνατό σημείο) . Η χρήση της λέξης <<σταθμός>> αποτελεί καθαρά λογοπαίγνιο της εκπαιδευτικού η οποία σίγουρα με κάποιο τρόπο προσπάθησε να εξηγήσει έτσι την σημαντικότητά του. Οι χαρακτηρισμοί μπορεί να είναι διάφοροι ανάλογα με την ιστορία που μπορεί να πλάσει ο καθένας ώστε να γίνει κατανοητό ( εγώ με τους μαθητές μου λέμε τις δεκάδες <<νησάκια>> και οι υπόλοιποι αριθμοί είναι <<βραχάκια>>, έτσι μας βγήκε η ιστορία από πέρυσι -την κατάλαβαν και τη θυμούνται και φέτος).

 

Επί του παρόντος. Η φιλοσοφία των μαθηματικών φέτος είναι τελείως διαφορετική. Καταρχήν η δομή των κεφαλαίων είναι σπειροειδής , δηλαδή π.χ.έχει ένα μάθημα για τα εκατοστά στο κεφάλαιο 5 ,ένα άλλο στο 17 ,το επόμενο στο 29 κ.τ.λ. Αυτό υποτίθεται εξυπηρετεί έναν παιδαγωγικό σκοπό που υποστηρίζει πως όλα τα παιδιά δεν έχουν την ωριμότητα να κατανοήσουν τα εκατοστά στο 5ο κεφ. ,μπορεί όμως να την έχουν στο 17ο!!!!:confused: Γιατί λοιπόν να τους τα διδάξουμε όλα μαζί με το φόβο να μην τα καταλάβουν και να μην έχουν τη δυνατότητα να ξανα ασχοληθούν με αυτά κατα τη διάρκεια της φετινής σχολικής χρονιάς;;;:shock:τους τα διδάσκουμε αποσπασματικά!!!

Το πρόβλημα όμως είναι πως η μία ενότητα δεν αρκεί για να εμπεδώσουν τα παιδάκια καινούριες έννοιες και στρατηγικές και μέχρι να φτάσουμε στο επόμενο κεφ. με το ίδιο αντικείμενο έχουν ξεχάσει το 80% όσων έχουμε διδαχθεί και ξεκινάμε από την αρχή.

Αυτό είναι το βασικότερο πρόβλημα του βιβλίου. Εγώ επειδή έχω δυσκολευτεί πολύ με τα παιδάκια μου απο την επόμενη ενότητα θα μαζέψω όλα τα κεφάλαια ανά αντικείμενο και θα τα διδάξω έτσι ( δηλ. το 5 ,μετά το 17, μετα το 23 κ.τ.λ μαζί). Θέλω να δω μήπως τα βοηθήσει περισσότερο αυτός ο τρόπος άν όχι το αλλάζω πάλι.

Ακόμη το βιβλίο θέλει τα παιδιά να μάθουν όσες το δυνατόν περισσότερες στρατηγικές επίλυσης και να διαλέγουν όποια τους είναι πιο κατανοητή. ( γιάυτό μαθαίνουν αφαίρεση τη μία σε αριθμογραμμή ,την άλλη με σχεδιάκια, μετά οριζόντια , σε λίγο με δανεικό και ο κακός χαμός έρχεται).

Δεν μας ενδιαφέρει με λίγα λόγια ο τρόπος που το βρήκαμε αλλά το σωστό αποτέλεσμα... Αυτό βοηθά στο να γίνουν πιο συνειδητοί πολίτες να μπορούν να παίρνουν μόνοι σωστές αποφάσεις , να τους καλλιεργηθεί η δυνατότητα επιλογών και ελευθερίας....:mad:

 

 

Από τα παραδείγματα που μου αναφέρεις σχετικά με την κόρη σου νομίζω πως δεν έχει καταλάβει τη σημασία του να <πατάω> στις δεκάδες. (Ένας τρόπος με τον οποίο υπολογίζουμε κι εμείς άλλωστε.)

Αν σε ρωτήσω : Πόσο κάνει 86+ 37? τι θα απαντήσεις?

 

Αφού το βρείς διάβασε το επόμενο....

 

 

Σκέφτηκες: 86+ 4 (που παίρνεις από το 37 άρα σου μένουν 33) =90 +30=120+3 =123!!! Γιατί το έκανες αυτό ; Γιατί είναι το στρογγυλό των δεκάδων που μας προσφέρει την ασφάλεια των νοερών υπολογισμών.

 

Όσο για το ότι δεν τελειώνει τα επαναληπτικά στην τάξη δεν σημαίνει ως πληροφορία τίποτα. Τι ποσοστό της τάξης τα τελειώνει; Το αντικείμενό των επαναληπτικών έχει γίνει κατανοητό;

 

Σου παραθέτω και τη διεύθυνση απο το παιδαγωγικό ινστιτούτο για το Ενιαίο Πλαίσιο Προγράμματος Σπουδών Μαθηματικών στη σελίδα 14 του αρχείου μπορείς να δείς τι ζητά το υπουργείο για αυτήν την τάξη...(όπως και το τι θα έπρεπε να ξέρει απο την Α΄τάξη).

http://www.pi-schools.gr/download/lessons/mathematics/epps-math.zip

 

Ελπίζω να βοήθησα... Υπομονή γονείς και πάνω από όλα αγάπη για τα πλασματάκια σας...

[kiknaki]

Ακριβώς αυτές είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η κόρη μου στα μαθηματικά. Αδυναμία κατανόησης της πρόσθεσης/αφαίρεσης με το πάτημα/υπέρβαση της δεκάδας.

Με έβαλε σε σκέψεις όμως αυτό που γράφεις για τα ζευγαράκια από το 1-10 που πρέπει να τα ξέρουν απ'εξω. Εμείς κάποια ακόμη με τα δάχτυλα τα μετράμε.Και ίσως αυτό να είναι η αιτία του κακού.

Το οτι δεν τελειώνει γρήγορα τα επαναληπτικά μου το εξέφρασε η δασκάλα της ως μειονέκτημα γιατί αυτό σημάίνει οτι δυσκολεύεται αρκετά να τα κατανοησει και να τα λύσει.

Εγώ απλώς ψάχνω τρόπους ώστε να γίνουν πιο κατανοητές αυτές οι προσθεσοαφαιρέσεις, η προπαίδεια κτλ.

Στην τάξη σου για παράδειγμα ποιες οι μεθόδους διδασκαλίας που χρησιμοποιείς ώστε να μπορούν να σε καταλάβουν τα πιτσιρίκια?

[efffiiiii]

Από πέρυσι λοιπόν έχουμε μάθει αυτά τα ζεύγη και φέτος που έχουν ξεχάσει κάποια ζήτησα από τους γονείς όποτε υπάρχει χρόνος να τα κάνουν επανάληψη. Για μένα αυτό είναι το Α και το Ω.

Όταν λοιπόν ξεκίνησαν οι πράξεις με διψήφιους αριθμούς τους είπα τα εξής:

 

Όταν ξεκίνησα να διδάσκω τα μαθηματικά στην Α΄τους είπα πως κάπου μακριά στο διάστημα υπάρχουν οι πλανήτες των αριθμών... Το 0 (μηδέν) ήταν ο αρχηγός όλων! Ακολουθούσαν το 1,2,3,4,5,6,7,8 και το 9 .Αυτοί οι πλανήτες λοιπόν διασκέδαζαν πολύ και τους άρεσε ο χορός ...κάποια μέρα όμως αφού είχαν εξαντλήσει όλα τα παιχνίδια και τις χορευτικές φιγούρες ο αρχηγός τους είπε <<Παιδιά μου απο σήμερα θα κάνουμε νέα μαθήματα χορού... Κάθε αριθμός από εσάς με τη σειρά που έχει γεννηθεί θα χορεύει πρώτα μαζί μου και έπειτα με τους υπόλοιπους αριθμούς που ακολουθούν στη σειρά έτσι ώστε ποτέ να μην ξαναβαρεθούμε.>> Μπήκε λοιπόν το 1 πρώτο και το συνόδευσε το 0 => έτσι γεννήθηκε το 10. Ακολούθησε το δίδυμο αδελφάκι του 1 και έτσι =>11 μετά πήρε σειρά το 2=>12 και όταν χόρεψε και το 19? Τότε το χορό έπρεπε να σύρει ο επόμενος αριθμός το 2 που φυσικά πρώτα χόρεψε με τον αρχηγό το 0 και γεννήθηκε το 20. Και ξέρετε κάτι από τότε ο χορός τους ακόμη συνεχίζεται...( γιατί οι αριθμοί είναι άπειροι ,τους εισάγουμε και σε αυτό..)Το διανθίζεις και το προσαρμόζεις βέβαια.

 

Όπως καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή τους καλλιέργησα το ότι το 0 κάνει κουμάντο να σου το πω λαϊκά. Όπου βρίσκεται αυτό υπάρχει ασφάλεια καθότι είναι ο αρχηγός.

Όταν φτάσαμε στις πράξεις με διψήφιους τους είπα:

 

Πόσο κάνει 13+8?

Κάποια απάντησαν , τα περισσότερα όχι.

Τους λέω λοιπόν αν ήταν 13+7? και είπαν βέβαια 20.

Αφού λοιπόν απο τα 8 πήρα 7 πόσα του έμειναν? άλλο 1 , αν το προσθέσω και αυτό?21

 

Επειδή όμως πάλι μπορεί να μη γίνει κατανοητό λέω:

 

Σκεφτείτε πως βρισκόμαστε σε έναν ωκεανό. Όλοι οι αριθμοί εκτός των δεκάδων είναι μικρά βραχάκια και οι δεκάδες είναι τα νησιά.

Όταν βρίσκομαι σε βραχάκι δε νιώθω ασφάλεια πρέπει να φτάσω στο πλησιέστερο νησάκι και από εκεί να υπολογίσω το υπόλοιπο.

 

π.χ.

είμαι στο βραχάκι 13 (ζωγράφισέ στην αρχή μικρά βραχάκια και κάθε δέκα βάλε ένα νησάκι μεγαλύτερο)πόσα πρέπει να πηδήξω για να φτάσω στην ασφάλεια του νησιού, μετράει το παιδί και βρίσκει 7 και ταυτόχρονα φτάνει στο 20 πρέπει όμως να πηδήξει άλλο ένα άρα φτάνει στο βραχάκι 21.

 

Κάπως έτσι με πολλή υπομονή και επανάληψη είμαι σίγουρη πως θα μπεί στο πνεύμα των δεκάδων. Τα μαθηματικά θέλουν φαντασία. Αλλιώς δε σημαίνουν τίποτα για τα παιδιά.

[kiknaki]

Τα μαθηματικά θέλουν φαντασία. Αλλιώς δε σημαίνουν τίποτα για τα παιδιά.

 

Έχεις απόλυτο δίκιο! Αυτό πιστεύω κι εγώ γι'αυτό και ζήτησα βοήθεια.

Το να μιλάς απλώς για αριθμούς είναι τόσο βαρετό και για τον λόγο αυτό πολλές φορές τα μαθηματικά είναι δυσνόητα. Αν βρεις όμως ένα τρόπο ευχάριστο προς τα παιδιά τότε ο κόσμος των μαθηματικών είναι μαγεία!

 

Αυτό με τα βραχάκια και τα νησάκια που έγραψες μου φάνηκε πολύ ωραίο και σίγουρα θα το υιοθετήσω.

Σκέφτομαι μάλιστα νά της το δείξω με μια χειροτεχνία όπου σε χαρτόνι μεγάλο θα κολλήσω τα βραχάκια(μονάδες) και τα νησάκια(δεκάδες) ώστε να δώσω έικόνα και χρώμα στον τρόπο αυτόν.

Ωραία ιδέα μου έδωσες!

[efffiiiii]

Καλή επιτυχία!

[do_mi_sol]

Ωραία αυτά που ακούστηκαν! Όμως, εγώ βλέπω τα πράγματα κάπως διαφορετικά... Πιστεύω πως πρέπει να δίνουμε στα παιδιά τη δυνατότητα να σκεφθούν μόνα τους. Τα παιδιά πρέπει να έρχονται αντιμέτωπα με τη σκέψη τους , με τα λάθη τους. Όλα αυτά ακούγονται ωραία, όμως δεν πρέπει να τα παρουσιάζουμε ως αυθαίρετα "σωστά". Αν το παιδί δεν ανακαλύψει μόνο του ότι το διευκολύνουν οι δεκάδες και τα "πατήματα", τότε δεν θα το οικειοποιηθεί ποτέ. Και με τον πιο ευφάνταστο τρόπο να του το πεις, το παιδί δε θα το αντιληφθεί διότι δεν είναι δικό του, αλλά δικό μας.

Για μένα, το παιδί πρέπει να αντιμετωπίζει το ίδιο το πρόβλημα (χωρίς να ξέρει από πριν πως το "σωστό" είναι να πατήσει στη δεκάδα). Π.χ. θέτεις το πρόβλημα: Έχω 8 καραμέλες και η γιαγιά μου μου δίνει άλλες 5. Πόσες έχω τώρα; (στην αρχή με απλά νουμεράκια). Το παιδί πρέπει να πάρει χαρτί και μολύβι και να σημειώσει τη σκέψη του. Εκεί θα το ρωτήσεις: Γιατί έκανες αυτό; Πώς έκανες εκείνο; Αν κάτι είναι λάθος στο συλλογισμό του, πρέπει να το φέρεις αντιμέτωπο με το λάθος του, με το παράλογο του συλλογισμού του. Εαν δει μόνο του το λάθος του, μόνο τότε θα το κατανοήσει ουσιαστικά. Και φυσικά, θα είναι σε θέση να το διορθώσει, όχι επειδή του το είπαμε εμείς, αλλά επειδή το σκέφτηκε! Και για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό στα μαθηματικά: να ενισχύεται η λογική και σωστή σκέψη!

Α, και πάντα ρωτάμε το "Γιατί"! Τα παιδιά δε σκέφτονται ποτέ χωρίς καμία απολύτως λογική. Σίγουρα αυτό που σκέφτονται κάτι κρύβει από πίσω. Ίσως κρύβει λάθη στη διαδικασία, αλλά αν τα βρούμε τότε είναι πιο εύκολο να τα διορθώσουμε!

Αυτά από μένα..!

 

(πάντως μην ανησυχείς! Ασχοληθείτε λίγο παραπάνω με τα μαθηματικά το Σ/Κ και όλα θα γίνουν! )

[mariab]

[]

...... Αν σε ρωτήσω : Πόσο κάνει 86+ 37? τι θα απαντήσεις?

......

Σκέφτηκες: 86+ 4 (που παίρνεις από το 37 άρα σου μένουν 33) =90 +30=120+3 =123!!! Γιατί το έκανες αυτό ; Γιατί είναι το στρογγυλό των δεκάδων που μας προσφέρει την ασφάλεια των νοερών υπολογισμών.

.......

 

Βρε κορίτσια, δεν είμαι δασκάλα, είμαι όμως προγραμματίστρια, οπότε έχω καλή σχέση με τα μαθηματικά. Δεν νομίζω ότι κάνουμε τις πράξεις μα τον τρόπο που λες. Εγώ τουλάχιστον κάνω το εξής:

86+30=116, 116+7=123 (αυτονόητο γιατί 6+7=13). Το σύστημα που περιγράφεται εσείς μου φαίνεται εξαιρετικά περίπλοκο, γιατί πρέπει συνέχεια να θυμάσαι κρατούμενα. Οταν κάνεις πράξεις πρέπει να έχεις όσο το δυνατό λιγότερους αριθμούς "στον αέρα", τουλάχιστον αυτό πιστεύω εγώ.

Νομίζω ότι εάν τα παιδιά μάθαιναν πολύ "καλά" τις προσθέσεις των μονοψήφιων (7+6=13, 7+7=14, 7+8=15 κλπ) θα είχαν ένα καλό πάτημα, χωρίς νησάκια, βραχάκια, πετραδάκια και άλλα φυσιοδιφικά.

Γενικά, πιστεύω ότι το πρόβλημα στην αριθμητική του δημοτικού (και στα υπόλοιπα μαθήματα βέβαια), είναι ότι γίνονται αποσπασματικά. Κανονικά πρέπει να κατακτούμε το πρώτο σκαλοπάτι, μετά να πηγαίνουμε στο επόμενο κ.ο.κ. Ο τρόπος ανάπτυξης της ύλης είναι ο εξαιρετικά παιδαγωγικός "μια στο καρφί και μια στο πέταλο". Βομβαρδίζονται τα παιδιά με αποσπασματικές γνώσεις, τις οποίες δεν προλαβαίνουν να εμπαιδώσουν.

Δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσαν οι δασκάλες να "ξεφύγουν" από τον επίσημο μπούσουλα και να λειτουργήσουν με γνώμονα την κοινή λογική. Σε τελική ανάλυση δεν ξέρω εάν οι δασκάλες συμφωνούν στο ότι υπάρχει έντονο πρόβλημα στην ύλη των βιβλίων.

[kiknaki]

do_mi_sol δεν διαφωνώ σε αυτά που γράφεις αλλά αυτό που έχω καταλάβει είναι οτι το παιδί μου έχει "βαλτώσει" στα μαθηματικά γιατί δεν τα βρίσκει ενδιαφέροντα. Βαριέται..και είναι φυσιολογικό πιστεύω όταν δεν μπορεί να σκεφτεί με μαθηματικό τρόπο και απλά βλέπει αριθμούς και πράξεις σε ένα χαρτί.

Αν δει όμως την παράσταση αυτών των αριθμών, αν έχει την εικόνα τους πιστεύω οτι θα το δει ως παιχνίδι, θα το κατανοήσει και θα της δώσει το δέλεαρ ώστε να ασχοληθεί και να το κατακτήσει.

Σαφώς αυτό το παιχνίδι θα γίνει μόνο στην αρχή.

Όταν το παιδί κατακτήσει την έννοια π.χ. πάτημα/ύπέρβαση της δεκάδας τότε προχωράω με τον τρόπο που προανέφερες.

Πάντως σκέφτομαι μέσα στο Σ/Κ να δοκιμάσω τον τρόπο που μου έγραψε η efffiii και ελπίζω να δω αποτελέσματα διαφορετικά πάλι εδώ θα είμαι.

 

 

 

mariab εσύ δίκιο έχεις αλλά που να το βρεις!

Κι εγώ τις πράξεις τις κάνω όπως εσύ αλλά στην υλή των μαθηματικών αυτόν τον τρόπο ζητάνε.

Σίγουρα κάποια παιδιά μπερδεύονται- καλή ώρα η δικιά μου- αλλά έλα που πρέπει να τον κατανοήσουν.

[efffiiiii]

Ωραία αυτά που ακούστηκαν! Όμως, εγώ βλέπω τα πράγματα κάπως διαφορετικά... Πιστεύω πως πρέπει να δίνουμε στα παιδιά τη δυνατότητα να σκεφθούν μόνα τους. Τα παιδιά πρέπει να έρχονται αντιμέτωπα με τη σκέψη τους , με τα λάθη τους. Όλα αυτά ακούγονται ωραία, όμως δεν πρέπει να τα παρουσιάζουμε ως αυθαίρετα "σωστά". Αν το παιδί δεν ανακαλύψει μόνο του ότι το διευκολύνουν οι δεκάδες και τα "πατήματα", τότε δεν θα το οικειοποιηθεί ποτέ. Και με τον πιο ευφάνταστο τρόπο να του το πεις, το παιδί δε θα το αντιληφθεί διότι δεν είναι δικό του, αλλά δικό μας.

Για μένα, το παιδί πρέπει να αντιμετωπίζει το ίδιο το πρόβλημα (χωρίς να ξέρει από πριν πως το "σωστό" είναι να πατήσει στη δεκάδα). Π.χ. θέτεις το πρόβλημα: Έχω 8 καραμέλες και η γιαγιά μου μου δίνει άλλες 5. Πόσες έχω τώρα; (στην αρχή με απλά νουμεράκια). Το παιδί πρέπει να πάρει χαρτί και μολύβι και να σημειώσει τη σκέψη του. Εκεί θα το ρωτήσεις: Γιατί έκανες αυτό; Πώς έκανες εκείνο; Αν κάτι είναι λάθος στο συλλογισμό του, πρέπει να το φέρεις αντιμέτωπο με το λάθος του, με το παράλογο του συλλογισμού του. Εαν δει μόνο του το λάθος του, μόνο τότε θα το κατανοήσει ουσιαστικά. Και φυσικά, θα είναι σε θέση να το διορθώσει, όχι επειδή του το είπαμε εμείς, αλλά επειδή το σκέφτηκε! Και για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό στα μαθηματικά: να ενισχύεται η λογική και σωστή σκέψη!

Α, και πάντα ρωτάμε το "Γιατί"! Τα παιδιά δε σκέφτονται ποτέ χωρίς καμία απολύτως λογική. Σίγουρα αυτό που σκέφτονται κάτι κρύβει από πίσω. Ίσως κρύβει λάθη στη διαδικασία, αλλά αν τα βρούμε τότε είναι πιο εύκολο να τα διορθώσουμε!

Αυτά από μένα..!

 

(πάντως μην ανησυχείς! Ασχοληθείτε λίγο παραπάνω με τα μαθηματικά το Σ/Κ και όλα θα γίνουν! )

 

 

Ποιος είπε ότι όλα αυτά δε γίνονται? Εδώ αναλύσαμε ένα συγκεκριμένο κομμάτι και όχι γενικά τι θα έπρεπε να γίνει στα μαθηματικά και οπουδήποτε αλλού.

Όσο για το αν είναι διατεθειμένοι οι εκπαιδευτικοί να ξεφύγουν από τον μπούσουλα σας λέω ότι ορισμένοι είναι. Εγώ για παράδειγμα θα ήθελα κάποτε να γίνει πράξη το μοντεσοριανό μοντέλο.

Με τη δεδομένη κατάσταση όμως΄αναλογιστήκατε τι θα κάνουν τα παιδιά όταν πάνε στις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης όπου όλα είναι μπούσουλας και αποστήθιση;

Πρέπει να αλλάξει καθολικά η αντίληψη περί εκπαίδευσης και όχι μόνο στο δημοτικό.

 

Ας μη μιλήσω βέβαια για τα πρακτικά προβλήματα που ανακύπτουν όταν έχεις 28 παιδιά , εκ των οποίων άλλα είναι δίγλωσσα άλλα με πολλά κενά , άλλα μεγαλώνουν στην ουσία μόνα τους και έχεις νομίζεις την ευχέρεια να κάνετε κάθε μέρα αυτό που προτείνεις do_mi_sol(και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου)?

Δεν νομίζω...

[mariab]

......

Με τη δεδομένη κατάσταση όμως΄αναλογιστήκατε τι θα κάνουν τα παιδιά όταν πάνε στις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης όπου όλα είναι μπούσουλας και αποστήθιση;

Πρέπει να αλλάξει καθολικά η αντίληψη περί εκπαίδευσης και όχι μόνο στο δημοτικό.

 

Ας μη μιλήσω βέβαια για τα πρακτικά προβλήματα που ανακύπτουν όταν έχεις 28 παιδιά , εκ των οποίων άλλα είναι δίγλωσσα άλλα με πολλά κενά , άλλα μεγαλώνουν στην ουσία μόνα τους και έχεις νομίζεις την ευχέρεια να κάνετε κάθε μέρα αυτό που προτείνεις do_mi_sol(και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου)?

Δεν νομίζω...

 

Για το πρώτο θέμα έχεις βέβαια δίκιο. Πρέπει να αλλάξει συνολικά η αντίληψη και όχι μεμονομένα. Παρ' όλα αυτά εάν έστω και ένας δάσκαλος πει στο παιδί μου ότι η παπαγαλία είναι κακή, εγώ θα τον χειροκροτήσω. Ασ το κάνουμε μια φορά σωστά και βλέπουμε για του χρόνου.:)

 

Και στο δέυτερο θέμα έχεις δίκιο. Είναι δύσκολο να βρεθεί ο ρυθμός ο οποίος να καλύπτει την πλειοψηφία των μαθητών. προσωπικά βέβαια πιστεύω ότι προσπαθώντας να καλύψουμε τους δίγλωσσους, τους αργούς, αυτούς που μεγαλώνουν μόνοι τους κλπ, αδικούμε κατάφωρα αυτούς τους μαθητές οι οποίοι έχουν τη θέληση και τη δυνατότητα να προχωρήσουν πιο γρήγορα. Αυτή βέβαια είναι μια άλλη συζήτηση.

[efffiiiii]

Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω <<με δικά σας λόγια>>... να συζητάμε και να αναλύουμε... με παιδάκια 6 χρόνων...που άλλα έχουν απίστευτες εμπειρίες και ερεθίσματα και άλλα τίποτα...

Δεν τα λέω αυτά για να περιαυτολογήσω και ούτε που με αφορά... Για εμένα μεγαλύτεροι κριτές μου είναι τα παιδιά μου, οι μαθητές μου, με πολλούς από τους οποίους περνάω περισσότερο χρόνο από ότι περνούν με τους γονείς τους... Εγώ θα νιώσω τη μεγαλύτερη ευτυχία από όλους όταν δω στα ματάκια τους πως αυτό που λέω το έχουν κατανοήσει και αντίστοιχα την απόλυτη απογοήτευση όταν δεν τα καταφέρνω, δεν γίνομαι κατανοητή.

Νιώθω χάλια που τα βιβλία αυτά του δημοτικού θέλουν να δημιουργήσουν πολίτες <<μιας χρήσεως>> εφήμερους, εύκολα αντικαταστάσιμους, χωρίς βάθος σκέψης, χωρίς καλλιέργεια. Θέλουν απλά εργατικά χέρια , αυτό μεθοδεύεται κατά την άποψή μου εδώ και χρόνια.Δεν μιλάω πολιτικά-κομματικά να μην παρεξηγηθώ. Μιλάω για κοινωνικό φαινόμενο. Απουσιάζει παντελώς η κοινωνική μόρφωση... δε διδάσκεται... τι να τον κάνω εγώ τον επιστήμονα που δεν ξέρει να΄συμπεριφερθεί και να μιλήσει . Όσο θα απουσιάζει η πραγματικότητα από τις σχολικές αίθουσες τόσο θα χειροτερεύουν τα πράγματα. Δεν θα γίνουν όλα τα παιδιά επιστήμονες , ούτε θα κάνουν τις δουλειές κουστουμάτοι και κυριλέ! Κάτι τέτοιο θα ήταν και αρρωστημένο. Γιατί να μη διδάξουμε λοιπόν στα παιδιά και την αξία άλλων πραγμάτων όπως την έννοια του σεβασμού, ισονομία, αξιοκρατία, ελευθερία επιλογών και εκτός σχολείου΄? Στο σχολείο έχουμε την απαίτηση να έχουμε από τους άλλους όλα τα παραπάνω και εμείς οι ίδιοι δεν διδαχθήκαμε ποτέ πως θα τα εφαρμόσουμε.

 

Συγγνώμη που το πήγα αλλού λιγάκι το θέμα αλλά στο μυαλό μου όλα αυτά είναι αλυσίδα... Δεν δέχομαι πλέον να βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι και επειδή έτυχε να διαβάζω και κατάφερα να μπώ στο παιδαγωγικό και να διοριστώ( συγγνώμη κιόλας) άσχετα από το αν λατρεύω τα παιδιά και τη δουλειά μου, να θεωρούν ότι δεν κάνω προσπάθειες , δεν δεν δεν...και έχω την νοοτροπία του δημοσίου και του μπούσουλα.

 

Δεν καταφέρομαι εναντίον κανενός. Καθένας από την πλευρά του έχει τα δίκια του... Απλά θεωρώ πως πρέπει να γνωρίζετε ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά... Με εκτίμηση.

[zunix]

Κυκνάκι στη σκέψη μου ήσουν για την επαναφορά του θέματος, ευχαριστώ! Βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο στην ύλη και επίσης δεν καταλαβαίνει. Τον ρώτησα πώς το εξήγησε η δασκάλα και μου είπε δεν το εξήγησε, απλά έγραψαν στο τετράδιο: 50-19=31 50-10=40 40-9=31 και από κάτω τους έχει να βρουν 30-19, 40-18 κλπ. Δοκίμασα τα νησάκια και τα βραχάκια, δε βλέπω να γίνομαι κατανοητή. Θα προσπαθήσω ξανά σε λιγάκι και βλέπουμε...

[efffiiiii]

Κυκνάκι στη σκέψη μου ήσουν για την επαναφορά του θέματος, ευχαριστώ! Βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο στην ύλη και επίσης δεν καταλαβαίνει. Τον ρώτησα πώς το εξήγησε η δασκάλα και μου είπε δεν το εξήγησε, απλά έγραψαν στο τετράδιο: 50-19=31 50-10=40 40-9=31 και από κάτω τους έχει να βρουν 30-19, 40-18 κλπ. Δοκίμασα τα νησάκια και τα βραχάκια, δε βλέπω να γίνομαι κατανοητή. Θα προσπαθήσω ξανά σε λιγάκι και βλέπουμε...

 

Δεν θα καταλάβει με νησάκια και βραχάκια γιατι είναι αφαίρεση . Αυτό θα σε βοηθούσε μόνο στο να κατακτήσει το μηχανισμό με γνώμονα την πρόσθεση. Εσύ σε αυτό το κομμάτι πρέπει να του εξηγήσεις πως για να το κάνουμε εύκολα ας χωρίσουμε(αναλύσουμε) τον 2ο αριθμό που έχει μονάδες και δεκάδες δηλ. το 19 πόσες δεκάδες έχει?ρωτάμε .1 δηλαδή ποιος αριθμός είναι η μια δεκάδα? το 10. Ωραία και πόσες μονάδες?9 .¨¨Αρα πρώτα λέμε 30-10=20 και μετά 20-9=11.

 

Υπάρχει και άλλος τρόπος βέβαια αλλά στη δεδομένη στιγμή αυτήν τηστρατηγική θέλει να τους μάθει.

[mariab]

.....

Νιώθω χάλια που τα βιβλία αυτά του δημοτικού θέλουν να δημιουργήσουν πολίτες <<μιας χρήσεως>> εφήμερους, εύκολα αντικαταστάσιμους, χωρίς βάθος σκέψης, χωρίς καλλιέργεια. .... Γιατί να μη διδάξουμε λοιπόν στα παιδιά και την αξία άλλων πραγμάτων όπως την έννοια του σεβασμού, ισονομία, αξιοκρατία, ελευθερία επιλογών και εκτός σχολείου΄? ......

.

 

Είσαι ο άνθρωπος μου!!!! Πες μου σε ποιο σχολείο διδάσκεις και μετακομίζω:lol:

 

Γενικά, δεν θελω να είμαι επικριτική, αλλά είσαι από τις ελάχιστες δασκάλες που παραδέχονται ότι το βασικό πρόβλημα εντοπίζεται στην διάρθρωση της ύλης και στην νοοτροπία διδασκόντων και γονέων. Οι πλειοψηφία των συναδέλφων σου σχολιάζουν μόνο ωράρια εργασίας, μισθολογικά και επιδοτήσεις. Οχι βέβαια ότι και αυτά δεν είναι σημαντικά, αλλά σαφώς και δεν ευθύνονται αυτά για την παρακμή του εκπαιδευτικού μας συστήματος.