Γύμνια, σεξουαλικότητα και τι να πείτε στο παιδί σας

[Μαρια Στυλιανακη]

αν θέλει να δεί του μπαμπά, τότε μπορεί ο μπαμπάς να της πεί ότι ντρέπεται να της το δείξει (αυτό το καταλαβαίνουν τα παιδιά) αλλά και ότι οι μεγάλοι άνθρωποι γενικά δεν κάνει να δείχνουν τις προσωπικά μέρη του σώματος τους σε μικρά παιδιά. (θα το πεις όπως θα έλεγες το ότι δεν επιτρέπεται να παίρνουν καραμέλες απο άλλους ανθρώπους χωρίς να έχετε πεί ότι είναι οκ - μην λέτε ξένους ανθρώπους ε? μιας και είναι αποδεδειγμένο απο έρευνες ότι είναι γνωστοί αυτοί που τα κάνουν αυτά)

 

για αυτό λέω καλύτερα να τα αφηνετε να σας βλέπουν γυμνούς απο μικρά, έτσι ώστε να ξέρουν περίπου πως είναι, και έτσι να μην έχουν τέτοιου είδους περιέργεια που όταν είναι 4 είναι πολυ πιο δύσκολο να ικανοποιήσεις χωρίς να εμπλέξεις κάτι άλλο μετά.

 

και κάτω απο 3 ετών, δηλαδή, απο μωρά, εάν βλέπουν τους γονείς τους γυμνούς στο μπάνιο, καλύτερα μόνο εκεί - και αν δούν ένα τέτοιο βιβλίο,

όταν το δούν να πούν - α ναι αυτό είναι σαν του μπαμπά, α ναι αυτό είναι σαν της μαμάς - και τελειώνει εκεί απλά - χωρίς να γίνει θέμα.

 

τώρα όμως που είναι 4- εχει πολλές ερωτήσεις που δεν σας έχει ξαναδεί γυμνούς. πες αυτό που είπα πιο πάνω.

[Polina]

Μαρία έχεις να προτείνεις κάποιο βιβλίο που να εξηγεί πως να μιλάμε στα παιδιά για τέτοια θέματα; πως να τα προσεγγίζουμε ανάλογα με την ηλικία τους δηλ.

[Μαρια Στυλιανακη]

θα το ψάξω λίγο και θα γράψω.

 

και η oh mamy που έχει βιβλιοπωλείο θα έχει κάτι να προτείνει ?

[Oh-Mamy]

hoh mamy που εχει βιβλιοπωλειο θα επανελθει στο φορουμ μετα απο 2 εβδομαδες, λογω σχολικης περιοδου ,,,και ελπίζω φορτου πωλησεων, προς το παρων δε μπαινω παρα βιαστικά καθε 2 - 3 μερες να δω το μεηλ, και δε προλαβαινω,,, να περνατε καλα

αααα και αν θελει κανεις σχολικά ξερετε που θα μας βρειτε ε????

ΒΙΒΛΙΟΠΟΝΤΙΚΑΣ αργυρουπολη

[Oh-Mamy]

Αναρτώ στο τοπικιον <<βιβλια για μικρους και μεγαλους>>, λιστα με βιβλια για σεξουαλικη εκπαιδευση νηπιων και εφηβων.

[aglaia]

 

πάντα να αναφέρετε όταν λέτε τα αγόρια έχουν πουλάκι και τα κοριτσια δεν έχουν

ότι απο την άλλη μόνο τα κορίτσια αργότερα μπορούν να γεννήσουν ένα μωράκι.

(έτσι θα έχουν την αίσθηση ότι δεν υστερούν σε κάτι και ότι και οι δύο "έχουν κάτι" ιδιαίτερο!)

 

Μαρία, νομίζω ότι για τα κορίτσια είναι σημαντική η διαφορά του στήθους! Τα γυναικεί γεννητικά όργανα είναι κρυμμένα και το κοριτσάκι νιώθει ευνουχισμένο, νιώθει ότι κάτι του λείπει. Νομίζω ότι δεν παρηγορείται από το γεγονός ότι θα αποκτήσει αργότερα παιδάκι.

 

Το στήθος που είναι ορατό τα παρηγορεί κάπως και μάλιστα επειδή είναι διπλό τους δίνει και μια αριθμητική υπεροχή οπότε παρηγοριούνται από το γεγονός ότι θα το αποκτήσουν αργότερα.

[Oh-Mamy]

κάποιες σκέψεις >

Αγλαία, κατα την γνώμη μου, και πολλών άλλων (αν θέλεις ειδικών επιστημόνων) η θεωρία (mambo jumbo) του φορυδισμού για αίσθημα ευνουχισμού στα κορίτσια, είναι κάτι πολύ αμφισβητήσιμο. Μιλάμε για μια θεωρία του 19ου αιώνα, γεννημένη στην στερημένη σεξουαλικά μέση τάξη της κεντρικής ευρώπης, και βασισμένη στις παρατηρήσεις του στενου περιβάλλοντος του Ζίγκυ. Μη με παρ4εξηγείς, δνε αμφισβητείται η σπουδαιότητά του ως καταλυτικόυ παράγοντα ανάπτυξης της θεωρίας για τις νευρώσεις και τις ψυχώσεις, ούτε στην γέννησ της αναλυτικής προσέγγισης αυτών, όμως όπως κάθε θεωρία που επαληθεύει τον εαυτό της βρήκε έρισμα στους άμεσους επιγόνους του. Σήμερα εξετάζοντας, πέρα απο την Μηντ (άλλο σπουδαίο μούτρο της γενιάς εκείνης) τα εθνολογικά ευρήματα και ως γνήσιοι ενήλικες πλέον στον κόσμο της ανάλυσης, αμφισβητούμε και αντιπαραθέτουμς νέους προβληματισμούς. ισως λοιπόν, ρήσεις για το φθόνο του πέους, θα ήταν χρήσιμο να μην της προβάλουμε ως θέσφατα.

Πάντως συμφωνών με αυτό που υπονοείς ίσως για το κρυμμένο όργανο και την αλλαγή στην ψυχολογία εξ αιτίας της πραγματικότητας που δε βιώνεται ως παρατήρηση, αλλά ως μυστικός και ίσως απαγορευμένος κήπος (αναφορά στην ισλαμική ποίηση χο χο χο).

Και ναι, συμφωνώ ότι παρόμοια, αλλά όχι ίδια εξ αιτίας της διαφορετικής νευρολογικής ωρίμανσης και αντίδρασης στο άγγιγμα - ερέθισμα, βιώνουν τα κορίτσια με το στήθος τους (απο την στιγμή που θα αρχίσει όμως να μεγαλώνει) σε σχέση με τα αγοράκια και το όργανό τους.

 

Η μικρή μας, δύο ετών, μας βλέπει γυμνούς, αλλα ακόμα δεν έχει αρχίσει να παρατηρεί και να αναγνωρίζει την διαφορά. Σταδιακά, μέχρι την ηλικία των τριών ετών αυτό θα το περιορίσουμε, ήδη αρχίσαμε, αλλά όχι ενοχικά, μάλλον ως οριοθέτηση προσωπικού χώρου. Μέχρι τότε θα έχει ήδη αναγνωρίσει τις διαφορές στο φύλο και θα μπορούμε να εξηγήσουμε τι και πως (φαντάζομαι).

Ήδη τις ώρες που είναι γυμνή (γδύνεται συχνά και μόνη της) χαιδεύει το σώμα της και μαθαίνει μέσα σε όλα και το φύλο της. Μη φανταστείτε τπτ περι παιδικής προνογραφίας. με τον ίδιο τρόπο που φυλάει το χεράκι της όταν χτυπάει κάπου και το κάνει μα για να περάσει ο πόνος, με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζει και το φύλο της. Προβληματίζετια συχνά μόνο στο πως νοιώθει και λέει μαμα εχω μιμι.

Ειναι μια φάση πιστεύω απαραίτητη, να μάθει το σώμα της, προκειμένου να αναπτύξει ολοκληρωμένη αίσθηση ταυτότητας. Δεν είναι κάτι που το κάνει στο σχολείο και πιστεύω πως οι κοινωνικοί καταναγκασμοί που ετσι και αλλιώς προβάλονται και εσωτερικεύονται μέσω της μίμησης αλλα και της συνειδητής εκπαίδευσης στον παιδικό και στο σχολείο, θα κάνουν το φαινόμενο της εξερεύνησης του εαυτού της πιο ιδιωτικό και θα μειώσουν, αν οχι εξαλείψουν την επανάλειψή του (τουλάχιστον μέχρι την εφηβεία).

Δε νομίζω πως υπάρχει αυτό που οι παλιοί έλεγαν αίσθημα φυσικής ντροπής, αλλά όλα εντάσσονται στο πλαίσιο της κοινωνικοποίηση ςκαι της νόρμας που απαιτεί κάθε διαφορετική κοινωνική πραγματικότητα.

Πάντως σημείο κ λειδί είναι το πως αισθάνεται ο κάθε γονιός για το σώμα του, για την γύμνια κλπ. Ο καθε ένας διαχειρίζεται για τον ευατό του και για τον τρόπο που νοιώθει και αυτα που πιστεύει, το θέμα αυτό. Δηλαδή, αν για κάποιον γονιό το να τον δει το παιδί του γυμνό, είναι φυσική κατάσταση, για κάποιον που δυσκολευεται με αυτό, αν το προσπαθήσει, το αποτέλεσμα ίσως να μη βγει το επιθυμητό. Θέλω να πω πως αν κάποιος γονίος δε νοιώθει άνετα γυμνός, ε τοτε ίσως το να προσπαθήσει να κυκλοφορεί γυμνός μπροστά στο παιδί του δεν είναι καλή ιδέα, γιατί με την συμπεριφορά του θα μπερδεύει το παιδί.

Απο την άλλη, αν θέλουμε να κοινωνικοποιησουμε το παιδί στις νόρμες της mainstream, ίσω ςη υπερβολική έκθεση στην γύμνια, πάλι το μπερδέψει.

Μη με ρωτάτε ποιος και τι καθορίζει τον όρο <υπερβολική έκθεση>, το ψάχνουμε και εμεις,,,,,,

[Μαρια Στυλιανακη]

Μαρία, νομίζω ότι για τα κορίτσια είναι σημαντική η διαφορά του στήθους! Τα γυναικεί γεννητικά όργανα είναι κρυμμένα και το κοριτσάκι νιώθει ευνουχισμένο, νιώθει ότι κάτι του λείπει. Νομίζω ότι δεν παρηγορείται από το γεγονός ότι θα αποκτήσει αργότερα παιδάκι.

 

Το στήθος που είναι ορατό τα παρηγορεί κάπως και μάλιστα επειδή είναι διπλό τους δίνει και μια αριθμητική υπεροχή οπότε παρηγοριούνται από το γεγονός ότι θα το αποκτήσουν αργότερα.

 

συμφωνώ εν μέρει !! το παρέλειψα καταλάθος!!!

 

ΟΜΩΣ κάπως εαν το σκεφτώ καλύτερα, δεν το παρέλειψα καταλάθος -

λογω προσωπικής εμπειρίας - το στήθος δεν είναι σίγουρο ότι θα αναπτυχθεί μέχρι κάποια ηλικία, δηλαδή πχ εγώ μετά τα 26 27 μου απέκτησα στήθος...!...

 

Πρίν δεν υπήρχε στηθόδεσμος που να αντιστοιχεί στο μέγεθος και δεν υπήρχε λόγος να φορέσω στηθόδεσμο.

Και εάν μπεί στη διαδικασία ένα κορίτσι αργότερα του ότι τα άλλα κορίτσια (και κάποια απο την ηλικία του δημοτικού) έχουν στήθος, ίσως πιστεύει ότι κάτι έχει λάθος.

Ότι δεν είναι γυναίκα εάν δεν έχει στήθος. Και για τον εαυτό του και για άλλες γυναίκες.

Και για το αγόρι αν ακούσει αυτό που θα το επηρεάσει για την εικόνα που θα έχει για μια γυναίκα με μικρό στήθος.

 

(γενικά, είναι δύσκολο να αρχίσεις συζήτηση για το ότι μια γυναίκα έχει στήθος ανεξάρτητα του εάν φαίνεται ή όχι, σε αυτη την ηλικια που μιλάμε δηλ 3 ετων)

 

Εγώ επειδή πραγματικά αισθανόμουν ΠΑΡΑ πολύ άσχημα, αλήθεια, θα απέφευγα να το πω.

όταν ένα κορίτσι έχει ελάχιστο ή καθόλου στήθος, τη στιγμή που τα άλλα

(ειδικά εδώ στην Ελλάδα) έχουν ήδη αρκετό, θα νιώσει πάρα πολύ άσχημα.

 

Αυτό όμως που μπορεί να ειπωθεί, και παρέλειψα, είναι ότι η γυναίκα, ναι μεν δεν έχει πέος, αλλά μπορεί να γεννήσει ένα παιδάκι και μετά αν θέλει μπορεί να το ταίζει απο το στήθος της ενώ του αγοριού το στήθος δεν μπορεί να ταίσει μωρό ότι και να κάνει.

 

τώρα τίθονται μετά θέματα για το ότι όταν μεγαλώσει το κορίτσι και αποκτήσει παιδάκι και δεν μπορεί να το θηλάσει να αισθάνεται ενοχές που δεν το κατάφερε. δεν ξέρω..

 

σε γενικές γραμμές αυτό που έχω παρατηρήσει και αισθανθεί και δεί, αυτά τα χρονια, είναι το ότι

 

τα κορίτσια ναι μεν κάποιες φορές είναι ντροπαλά, αλλά δεν έχουν αυτή την ανάγκη να αποδείξουν ότι είναι φοβερά και τρανά, όπως την έχουν τα αγόρια.

ερμηνεύω απο αυτό, ότι συνήθως τα αγόρια είναι που νιώθουν πολύ περίεργα με τον εαυτό τους,

Δεν ξέρω αν είναι έτσι ή εάν απλώς τα κορίτσια τα κρατούν όλα μέσα τους,

 

αλλά τα 7 χρόνια που βλέπω παιδιά, συνήθως τα αγόρια είναι αυτά που έχουν μέσα τους, διαμάχες, συγκρούσεις, άγχη... ή απλώς πραγματικά τα εκφράζουν πολύ περισσότερο.

 

δεν ξέρω. .. είναι και άλλο θέμα τώρα αυτό που θέτω.

(παρέθεσα απλώς και την άποψη αυτή)

ο καθένας αποφασίζει σε αυτό πως προβαίνει.

 

Νομίζω ότι δεν παρηγορείται από το γεγονός ότι θα αποκτήσει αργότερα παιδάκι

αυτό είναι αρκετά εξαρτούμενο απο το εάν έχει ζήσει τη διαδιακασία της εγκυμοσύνης και του θηλασμού και μπορεί δηλαδή να καταλάβει το μέγεθος αυτής της ικανότητας αλλά και να την έχει εκλάβει και σαν κάτι πολύ θετικό. (κάτι που εξαρτάται και απο τον γονέα)

 

αυτό μπορεί να επιτευχθεί όμως και με βιβλία και την ενασχόληση με το θέμα και ας μήν είναι η μαμά έγκυος στο δεύτερο παιδάκι.

[ΣΟΦΙΑ]

ΛΟΙΠΟΝ και μια και λεμε για σεξουαλικοτητα ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ εκδηλωνει μια συμπεριφορα που κατι τετοιο κρυβει απο πισω....

 

Καμμια φορα μας ζήταγε ενω ειναι μπρουμητα στο κρεββατι να κατσουμε καθιστες ή εγω ή η μαμα μου πανω του .... στην αρχη δεν καταλαβαμε κατι πονηρο και ειχαμε κατσει κανα δυο φορες νομιζοντας οτι του το βλεπε σαν παιχνιδι οτι τον πλακωνουμε .... μετα απο το υφος του και τον τροπο που το ζητουσε... καθως και απο το οτι ελεγε π.χ. στη μαμα μου σηκωσε το φουστανι σου και κατσε πανω μου... πονηρευτηκαμεεε..... προφανως απο την πιεση να νιωθει καποια ευχαριστηση..........?????????

 

Εμενα την τελευταια φορα που μου το ζητησε πριν μερες του το ξεκοψα λεγοντας του οτι δεν ειναι παιχνιδι αυτο γιατι ειναι επικινδυνο και μπορει να τον χτυπησω επειδη ειμαι βαρια και δεν θα ζηταει απο κανεναν να κατσει πανω του.... γιατι μια φορα ενα κοριτσακι που επαιζε με την μαμα του και εκατσε πανω του χτυπησε σοβαρα και πηγε στο νοσοκομειο....

 

στη μαμα μου που δεν του χε ξεκοψει με αυτον τον τροπο της το ξαναζητησε... τις εδωσα οδηγιες και του ειπε το ιδιο ....

 

ΣΩΣΤΟ ΛΑΘΟΣ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ... ΕΠΑΘΑ ΠΑΝΙΚΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ... ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΑΣΧΕΤΗ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩΩΩΩΩΩΩΩ

[Sophia]

ΣΩΣΤΟ ΛΑΘΟΣ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ... ΕΠΑΘΑ ΠΑΝΙΚΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ... ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΑΣΧΕΤΗ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩΩΩΩΩΩΩΩ

 

Join the club Σοφία

[aglaia]

κάποιες σκέψεις >

Αγλαία, κατα την γνώμη μου, και πολλών άλλων (αν θέλεις ειδικών επιστημόνων) η θεωρία (mambo jumbo) του φορυδισμού για αίσθημα ευνουχισμού στα κορίτσια, είναι κάτι πολύ αμφισβητήσιμο. Μιλάμε για μια θεωρία του 19ου αιώνα, γεννημένη στην στερημένη σεξουαλικά μέση τάξη της κεντρικής ευρώπης, και βασισμένη στις παρατηρήσεις του στενου περιβάλλοντος του Ζίγκυ. Μη με παρ4εξηγείς, δνε αμφισβητείται η σπουδαιότητά του ως καταλυτικόυ παράγοντα ανάπτυξης της θεωρίας για τις νευρώσεις και τις ψυχώσεις, ούτε στην γέννησ της αναλυτικής προσέγγισης αυτών, όμως όπως κάθε θεωρία που επαληθεύει τον εαυτό της βρήκε έρισμα στους άμεσους επιγόνους του. Σήμερα εξετάζοντας, τα εθνολογικά ευρήματα και ως γνήσιοι ενήλικες πλέον στον κόσμο της ανάλυσης, αμφισβητούμε και αντιπαραθέτουμς νέους προβληματισμούς. ισως λοιπόν, ρήσεις για το φθόνο του πέους, θα ήταν χρήσιμο να μην της προβάλουμε ως θέσφατα.

 

παρόλο που έχω διαβάσει για το φθόνο του πέους, το θεώρησα από την αρχή αρκετά τραβηγμένο, πάντως μία έλλειψη ως διαφορά τη βιώνουν πολλά κοριτσάκια. Όμως αυτή η έλλειψη δεν ξέρω αν είναι πραγματική έλλειψη του οργάνου η έλλειψη ενός συμβόλου που σημαίνει κάτι άλλο. Σε μια κοινωνία που το αρσενικό επικρατεί (στη βουλή, στις ανώτερες θέσεις....) πιθανόν το κοριτσάκι να επιθυμεί έναν πιο ισχυρό ρόλο από αυτόν που το προορίζουν να παίξει. Θεωρεί λοιπόν ότι θα είναι πιο εύκολο να κατακτήσει αυτό το ρόλο έχοντας πέος παρά μη έχοντας.

 

(αν μια γυναίκα είναι πολύ ικανή λέμε: γυναίκα με @ρχιδι@, δεν λέμε γυναίκα με βυζι@...)

 

πέρα απο την Μηντ (άλλο σπουδαίο μούτρο της γενιάς εκείνης)

 

Εννοείς τη Margaret Mead; Αν ναι θα ήθελα να μου τη σχολιάσεις λίγο. Την έχω βρει σε αναφορές αλλά δεν έχω διαβάσει κάτι κατευθείαν από την ίδια.

 

(αναφορά στην ισλαμική ποίηση χο χο χο).

 

ωραίο! Δεν το είχα σκεφτεί έτσι!

 

 

Δε νομίζω πως υπάρχει αυτό που οι παλιοί έλεγαν αίσθημα φυσικής ντροπής, αλλά όλα εντάσσονται στο πλαίσιο της κοινωνικοποίηση ςκαι της νόρμας που απαιτεί κάθε διαφορετική κοινωνική πραγματικότητα.

 

Εγώ πάλι νομίζω ότι υπάρχει αυτό το αίσθημα της φυσικής ντροπής. Το είδα να εμφανίζεται σιγά σιγά. Εκεί που ο μικρός έβγαζε ανακοινωθέν ότι πάει για κακά και άφηνε την πόρτα της τουαλέτας ανοιχτή και μπορούσε να συζητήσει ακόμη και με επισκέπτες που τους φώναζε μέσα, άρχισε να κλείνει την πόρτα, να λέει στο αυτί ότι πάει για κακά και να έχω το νου μου αν χρειαστεί βοήθεια να πλυθεί, να λέει "πάω στην τουαλέτα, μην μπαίνεις". Επίσης χωρίς να του πούμε τίποτα, άρχισε ανάλογα να σέβεται και τις δικές μας ώρες στο μπάνιο, παρόλο που δεν κλειδώνουμε την πόρτα, εδώ και ενάμισυ χρόνο χτυπάει και ρωτάει αν μπορεί να μπει.

 

Πριν δεν είχε τέτοια αίσθηση.

 

Επίσης ενώ μέχρι τα 4 έκανε μπάνιο στη θάλασσα γυμνός (το μαγιό το φορούσε μονο στο πήγαινε-έλα στην παραλία) στα 5 έκανε μπάνιο μονο με μαγιό παρόλο που εμείς κάναμε γυμνισμό κάποιες φορές σε ανάλογες παραλίες. Ποτέ δεν του είπαμε τι να κάνει στο συγκεκριμένο θέμα, τον αφήσαμε τελείως ελεύθερο.

[Oh-Mamy]

γράφεις :

το κοριτσάκι να επιθυμεί έναν πιο ισχυρό ρόλο από αυτόν που το προορίζουν να παίξει. Θεωρεί λοιπόν ότι θα είναι πιο εύκολο να κατακτήσει αυτό το ρόλο έχοντας πέος παρά μη έχοντας.

 

Θα συμφωνούσα, ως μια διαπίστωση που έρχεται στο κορίτσι΄αργότερα, ίσως πριν την εφηβεία, ίσως στα 5-6 χρόνια του, τότε που το απασχολούν και άλλα πράγματα πέρα απο τους ρόλους που βιώνει μέσα απο την οικογένεια (η οποία και η ίδια βέβαια μπορεί να προβάλει απαγορεύσεις φύλου). Όμως σε ένα πολύ μικρό παιδί 2-3 ετών αυτά δεν έχουν νόημα, δεν υπάρχει καν αίσθηση στέρησης, γιατί βλέπουν αλλα δε συναισθάνονται την διαφορά, μαλλν δεν την αναγνωρίζουν. Όπως και να έχει ο Ζίγκυ δε το θεώρησε πολιτισμικό προιόν αλλά βιωματική αυθύπαρκτη πραγματικότητα, λίγο πολύ αναπόφευκτο αποτέλεσμα της βιολογικής εταιρότητας. Αυτά όμως σε ένα υπεραπλουστευμένο χοντροειδές σχήμα. Αν θες να το ψαξεις θέλεις προσωπική μελέτη (αξιζει τον κοπο?) και ψαξιμο και οχι μονο ιστορικής αξίας αναγνώσματα αλλα και σύγχρονους /ες (κυριως συγχρονες αναλυτριες). Οπως και να έχει δεν υπάρχει ευρημα στο θεμα αυτο, περισσοτερο προσωπική αίσθηση του καθενός. Το μόνο σίγουρο είναι οτι υπάρχουν πολιτισμικε΄ς διαφορές τόπου και χρόνου , υπάρχει βιολογική διαφοροποίηση αλλά δεν ειναι μονοδρομος να βιώνεται αρνητικά.

Στο θεμα αυτό συνεχίζω (θεωρώ δεδομένο ότι μιλάμε για την σημερινή εποχή) ... ποιοι θελουν να παιξει τι ρόλο το κοριτσάκι?...χμ ως προβληματισμός θα στεκόταν στην γενιά του 60,,,, στην γενια μας ομως εαν υφισταται το φαινομενο που υπονοεις ειναι μειονοτικό, στις δυτικές κοινωνιές.

 

 

Α, ναι την Μαργαρίτα εννοώ (οποία οικειότης). Αμφισβειτουνται δυνατά (εως και εχουν διαψευσθει) οι έρευνες της ως εγκυρες. Κοινώς την αποκαλεσαν ευθαρσως απατεωνα της ανθρωπολογικής έρευνας. Τουλάχιστον υπάρχουν αντιφατικά ευρύματα, απο αυτά που αναφέρει αυτή. Ολόκληρο οικοδόμημα έχει αποδομηθεί εξ αιτίας αυτού... ψαξτο.

 

 

ΑΝ υπήρχε αίσθημα φυσικής ντροπής και όχι ντροπής που είναι αποτέλεσμα μιας κοινωνικής διαδικασίας μάθησης και εσωτερίκευσης αξιών, τότε θα έπρεπε να είναι παγκοσμίως (γεωγραφικά και ιστορικά)κοινή. Να εμφανίζεται δηλαδή, και μάλιστα περίπου με τον ίδιο τρόπο στην Αφρική, στην Ασία, στην Ευρώπη κλπ.

Ήδη στην εκπαίδευση των παιδών μας (για λόγους υγειηνής και κοινωνικής ευπρέπειας) μπαίνει οριοθετημένος ο χώρος της τουαλέττας. Στο σχολείο, στην οικογένεια, πιθανόν αλλού, βιώνει τον ιδιωτικό και προσωπικό χώρο, είτε όταν αφοδεύει, είτε όταν γδύνεται. Αποτελεσμα μίμησης και εσωτερικευσης της αξιας της ντροπής ως συναισθηματος και αγαθού, νομίζω πως ειναι παρα κατι αλλο. Αν δεις ντοκυμανταιρ απο αλλου ςπολιτισμούς, ισως παρεις μια ιδεα για το για ποιο πραγμα μιλώ.

 

[Μαρια Στυλιανακη]

Είμαι στο τσάκ να πω ότι πρέπει να ανοίξετε ένα θεωρητικό τόπικ όπου να εξαντλήσετε το θέμα αλλά να εξηγείτε και για τα ονόματα που αναφέρετε για όσους δεν τα ξέρουν (και εγώ δεν ξέρω την,.. Μαργαρίτα )

 

Η άποψη μου για αυτό το θέμα, είναι ότι

η συμπεριφορά των παιδιών είναι εντελώς εξαρτημένη απο την συμπεριφορά των γονιών, σε κάθε εποχή.

 

Έτσι, οποιεσδήποτε μελέτες και θεωρίες έχουν δημιουργηθεί στο παρελθόν είχαν να κάνουν με την τότε εποχή και τα αποτελέσματα που είχε η φιλοσοφία των γονιών σαν ανθρώπων, τότε.

 

Η ντροπή που φαίνεται να δημιουργείται φυσικά σήμερα σε κάποια ηλικία, πιστεύω ότι είναι θέμα παρατήρησης/συνηδειτοποίησης πώς φαίνεται το σώμα γυμνό και πως όχι.

Εάν βλέπουν τα παιδιά ότι οι γονείς όταν βγαίνουν έξω απο το μπάνιο ντύνονται, τι πιο φυσικό το να αισθάνονται και εκείνα περίεργα όταν καλούνται να βγάλουν τα ρούχα τους ή να αλλάξουν σε σημείο που οι γύρω είναι ντυμένοι.

(πχ πηγαίνουν κάπου τουαλέτα και ο γονιός είναι παρόν αλλά ο γονιός είναι ντυμένος και το ίδιο όλοι οι άλλοι)

Ίσως μπερδεύουμε την εξής σκέψη - εμείς ντυνόμαστε επειδή δεν θέλουμε να προκαλέσουμε κανέναν, αλλά τα παιδιά επειδή είναι παιδιά, δεν προκαλούν κανέναν και για αυτό γιατί να ντρέπονται.

 

η λογική των παιδιών είναι όμως η μίμηση, οπότε πολύ σωστά κάπως, λένε αφού και εσύ φοράς τα ρούχα σου, ντρέπομαι ΕΓΩ να είμαι χωρίς ρούχα ή μάλλον πρέπει να είναι κακό να μη φοράω και εγώ τα ρούχα μου.

 

δεν είναι το θέμα της σωματικής γύμνιας νομίζω αλλά περισσότερο το ότι νιώθουν εκτεθειμένα, δηλαδή ενός συναισθήματος της γύμνιας όπως την εννοούμε μεταφορικά.

όπως όταν λέμε ότι καποιος είναι απροστάτευτος/γυμνός αλλά δεν εννοούμε ότι δεν φοράει ρούχα.

 

Αυτό αισθάνομαι εγώ.

Αλλά δεν υπάρχει κανόνας για αυτό μιάς και τα παιδιά όπως σίγουρα και εσείς ξέρετε, απλώς μιμούνται το τι κάνουν οι γονείς.

 

όποια είναι η σχέση των γονιών με το θέμα, τετοια θα είναι και των παιδιών.

 

Για το θέμα του γυμνισμού πιστεύω ότι είναι λίγο περίεργο στην Ελλάδα, γιατί τα παιδιά δεν μπορούν τόσο εύκολα να ξεχάσουν ότι όλες τις άλλες στιγμές φορούν τα ρούχα τους και σε συγκεκριμένα αυτή τη παραλία γίνεται να μη το φορέσουν.

έχουν μάθει δηλαδή το ένα πράγμα και δεν τους είναι εύκολο να είναι ευέλικτα σε αυτό το θέμα.

Ειδικά σε αυτή την ηλικία που μαθαίνουν τους διάφορους κανόνες, αναγκαστικά για να τους μάθουν, τους απλοποιούν.

Τότε γίνεται αυτό, πρίν το φαί πλένουμε χέρια. μετά την τουαλέτα πλένουμε χέρια.

όταν βγαίνουμε έξω απο το σπίτι φοράμε ρούχα.

 

έχουν μεγάλη όρεξη να τα καταφέρουν όλα, μέσα σε αυτή τους την όρεξη, δεν μπορούν τόσο να κάνουν διαβαθμίσεις. Αυτά έρχονται σε λίγο καιρό.

[aglaia]

Αν θες να το ψαξεις θέλεις προσωπική μελέτη (αξιζει τον κοπο?) και ψαξιμο και οχι μονο ιστορικής αξίας αναγνώσματα αλλα και σύγχρονους /ες (κυριως συγχρονες αναλυτριες).

 

Δεν με απασχολεί, απλά θα με ενδιέφερε για να το καταλάβω κυρίως για προσωπικούς λόγους γιατί είχαν μία τέτοια αναζήτηση μεταξύ 3 και 4, όταν ήμουν στον παιδικό σταθμό και το θυμάμαι πολύ καλά!

 

Οπως και να έχει δεν υπάρχει ευρημα στο θεμα αυτο, περισσοτερο προσωπική αίσθηση του καθενός.

 

Εννοείς προσωπική αίσθηση του ψυχοθερεπευτή-μελετητή ή του θεραπευόμενου;

 

 

Το μόνο σίγουρο είναι οτι υπάρχουν πολιτισμικε΄ς διαφορές τόπου και χρόνου

Έτσι είναι και συχνά μπερδεύουμε το σύνηθες (πολιτισμικό) από το φυσιολογικό, το πρέπον με την κοινωνική έννοια με την προσωπική ανάγκη...

 

υπάρχει βιολογική διαφοροποίηση αλλά δεν ειναι μονοδρομος να βιώνεται αρνητικά.

νομίζω ότι η βιολογική διαφοροποίση βιώνεται με πολλούς τρόπους και αυτό έχει σχέση και με την προσωπικά βιώματα του καθενός και με το ευρύτερο πολιτισμικό περιβάλλον.

 

Στο θεμα αυτό συνεχίζω (θεωρώ δεδομένο ότι μιλάμε για την σημερινή εποχή) ... ποιοι θελουν να παιξει τι ρόλο το κοριτσάκι?...χμ ως προβληματισμός θα στεκόταν στην γενιά του 60,,,, στην γενια μας ομως εαν υφισταται το φαινομενο που υπονοεις ειναι μειονοτικό, στις δυτικές κοινωνιές.

 

Εξαρτάται σε ποια κοινωνικά-οικονομικά στρώματα αναφέρεσαι. Οι μητέρες εξακολουθούν να θηλάζουν τα κορίτσια τους λιγότερο από τα αγόρια τους (όχι όλες, οι περισσότερες όμως....), εξακολουθούν να πιέζουν τα κορίτσια περισσότερο από τα αγόρια στο θέμα "εκπαίδευση στην τουαλέτα"... Σε μεγαλύτερες ηλικίες δεν τα παρακολουθώ, αλλά αυτά που προλαβαίνω είναι ίσως λιγότερο έντονα σε σχέση με τα βιβλία που διαβάζω αλλά τα συναντώ...

 

 

Α, ναι την Μαργαρίτα εννοώ (οποία οικειότης). Αμφισβειτουνται δυνατά (εως και εχουν διαψευσθει) οι έρευνες της ως εγκυρες. Κοινώς την αποκαλεσαν ευθαρσως απατεωνα της ανθρωπολογικής έρευνας. Τουλάχιστον υπάρχουν αντιφατικά ευρύματα, απο αυτά που αναφέρει αυτή. Ολόκληρο οικοδόμημα έχει αποδομηθεί εξ αιτίας αυτού... ψαξτο.

 

Διαβάζω πιο σύχρονες (δυο γυναίκες) για συγκεκριμένα θέματα, δε νομίζω ότι θα εξαπλωθώ τόσο στην ανθρωπολογία. Απλά τη θυμάμαι από τις αναφορές τους.

 

 

ΑΝ υπήρχε αίσθημα φυσικής ντροπής και όχι ντροπής που είναι αποτέλεσμα μιας κοινωνικής διαδικασίας μάθησης και εσωτερίκευσης αξιών, τότε θα έπρεπε να είναι παγκοσμίως (γεωγραφικά και ιστορικά)κοινή. Να εμφανίζεται δηλαδή, και μάλιστα περίπου με τον ίδιο τρόπο στην Αφρική, στην Ασία, στην Ευρώπη κλπ.

Ήδη στην εκπαίδευση των παιδών μας (για λόγους υγειηνής και κοινωνικής ευπρέπειας) μπαίνει οριοθετημένος ο χώρος της τουαλέττας. Στο σχολείο, στην οικογένεια, πιθανόν αλλού, βιώνει τον ιδιωτικό και προσωπικό χώρο, είτε όταν αφοδεύει, είτε όταν γδύνεται. Αποτελεσμα μίμησης και εσωτερικευσης της αξιας της ντροπής ως συναισθηματος και αγαθού, νομίζω πως ειναι παρα κατι αλλο. Αν δεις ντοκυμανταιρ απο αλλου ςπολιτισμούς, ισως παρεις μια ιδεα για το για ποιο πραγμα μιλώ.

 

Καταλαβαίνω! Κι ευχαριστώ γιατί αναρωτιόμουν αν ήταν φυσική διαδικασία ή αν είχε να κάνει με την εμπειρία στο σχολείο. Το έγραψα χωρίς να αναφερθώ στους προβληματισμούς μου οι οποίοι συνήθως επεκτείνονται σε τέτοιου είδους χωράφια.... Το έγραψα κυρίως για να ξεκινήσει το νήμα...

 

Αναρωτιέμαι συχνά για μερικά θέματα όπως τα έχουν αντιληφθεί οι ψυχαναλυτές και γενικά οι "Ψ". Νομίζω μάλιστα ότι μερικοί όπως η Ντολτό περιορίσθηκαν ισχυρά από τις πολιτισμικές συνθήκες στις οποίες βρέθηκαν, ή κάποιοι όπως η Μέλανι Κλάιν περιορίσθηκε πολύ από τα προσωπικά της βιώματα.

[Oh-Mamy]

Λοιπον, καναμε την πρωτη μαςε σεξουαλικη διαπαιδαγωγηση!!!

Να πως ξερει η μικρη μου οτι γινονται τα παιδια :

Η μαμα εχει ενα αυγο στην κοιλιτσα της και ο μπαμπας βαζει ενα σπορακι πανω στο αυγο και ο θεουλης λεει να γινει παιδακι και γινεται το παιδακι (με εσανς απο θρησκευτικη εκπαιδευση).

Ουφφφφ

Εχει δει και τον μπαμπα της γυμνο, αρα ξερει πως ειμαστε διαφορετικοι.

Ελπιζω για 3-4 χρονια να τελειωσαμε με αυτο το θεμα!

[kgial]

Καλα λεω εγω... η κορη μου θα κανει σχεση μετα τα 25 της...κυκλοφορουν πολλα επικινδυνα αρσενικα απ'οτι βλεπω!!!

[starlight]

Μαρία, επείδή είδα και το θέμα του μπάνιου εδώ, μέχρι πότε θεωρείς ότι είναι οκ να κάνουν μαζί μπάνιο 2 αδερφάκια αντίθετου φύλου? -εννοώ γυμνά στη μπανιέρα-

Τα κάνω μαζί από σχεδόνα μωρά για πιο γρήγορα αλλά και γιατί τους αρέσει πολύ -γεμίζω τη μπανιέρα και παίζουν και πλατσουρίζουν- αλλά τώρα τελευταία άρχισα να σκέφτομαι μήπως σιγά σιγά πρέπει να κάνουν χώρια.

[Μαρια Στυλιανακη]

1) εγώ δεν θα έλεγα να διαχωρίζεις το φύλο.....

 

ξέρω παιδιά αγόρια, ή αγόρι κορίτσι, 5 και 7 ετών που μια χαρά κανουν μπάνιο και πλατζουρίζουν στην μπανιέρα, τώρα αρχίζει πχ (Γερμανίδα μαμά) να τα χωρίζει περισσότερο εξαιτίας του μεγάλου.

εγώ συμφωνώ με αυτή την ηλικία... δηλαδή γύρω στα 7..

εξαρτάται όμως πως έχει μαθει κανείς στα παιδιά του απο μικρά.

 

αν είναι εξοικειωμένα με τη γυμνια και φέρονται σαν να φορουσαν μαγιό, τότε , που είναι το πρόβλημα?

Γιατί έτσι φέρονται τα παιδιά αλλά και οι ενήλικες όταν έχουν εξοικειωθεί με την έννοια της γύμνιας και την θεωρούν φυσιολογική. (βλέπε εξωτερικό). Ολα εξαρτούνται λοιπόν απο το πόσο και αν εχουν μαθει κατι τέτοιο τα παιδιά. Αν το έχουν μάθει αυτό, όπως επίσης και τον σεβασμό των προσωπικών ζωνών, δικών τους όπως και των άλλων,... ?

 

 

2) τι να πείτε στο παιδί σας αν δεί το πεος του μπαμπά, αν δείτε ότι ταράζεται η ξαφνιάζεται στην όψη του, ( σε ηλικία που ακόμα δε μπορεί να μιλήσει καλα (πχ 18 μηνών)

 

"αυτό είναι το πέος του μπαμπά " με τον ίδιο τόνο που θα λέγατε

"αυτό είναι το πόμολο/χερούλι του συρταριού/της πόρτας."

πολύ απλά και πολύ φυσικά.

μπορεί να σας ακούγεται αστείο, αλλά αυτό οφείλεται στο ότι εσείς/εμείς δεν έχουμε συνηθίσει να μιλάνε για αυτό σαν να είναι κάτι πολύ φυσιολογικό.

όταν το έχετε πεί αυτό, συνεχίζετε την δραστηριότητα που κάνατε πρίν, για να δείξετε ότι αυτό το θέμα είναι κάτι πολύ φυσικό και όχι κατι το φοβερό η ιδιαίτερο.

ότι αντιδραση να έχει το παιδί, εσείς δίνετε το παράδειγμα για το πως μπορεί να αντιδράσει, δηλαδή μπορεί εκείνο μεν να εκφράζεται πολύ έντονα, αλλά βλέποντας εσάς θα συνειδητοποιήσει αν όντως αυτό που ειδε είναι κατι τοσο φοβερό/τρομερό τελικά ή όχι.

Όσο πιο ήρεμη είναι η αντίδρασή σας, (χωρίς γέλια! ) τόσο καλύτερα.

αν γελάσει μη το κάνετε να αισθανθεί άσχημα που γέλασε, χαμογελάστε, αλλά προσπεράστε το λέγοντας το παραπάνω.

αργότερα ή τις επόμενες ημέρες, βρείτε βιβλία που να δείχνουν την σωματική διάπλαση του άντρα και της γυναίκας, έτσι ώστε να ξέρουν οπτικά, ότι είναι κάτι πολύ φυσικό.

Μην το κάνετε μεγάλο θέμα, απλώς δείξτε του και αυτό το βιβλίο.

Σε αυτή την ηλικία ακόμα δεν μπορείτε να κάνετε μεγάλες συζητήσεις , κτλ. αλλά μπορείτε να τα εξοικειώσετε με το πως είναι το ανθρώπινο σώμα γυμνό βοηθώντας να το συνδυάσουν με κατι φυσιολογικό.

 

_________________

 

παραθετω εδώ αυτό που έγραψα σε άλλο τόπικ για να ειναι όλα μαζί.

 

απο τα 3- 3.5 πχ αρχίζετε και ελατώνετε τις στιγμές που σας βλέπει γυμνούς, και έχετε κανει μια εισαγωγή, στην έννοια προσωπικές ζώνες,

 

μέχρι τα 4 θεωρώ ότι αυτό θα είναι καλό να έχει σταθεροποιηθεί δηλαδή οι γονείς να έχουν χαράξει μια πορεία και να την έχουν εφαρμόσει, όποια και αν είναι αυτή η πορεία. Μπορεί να επιλέξουν την Α πορεία δηλ τέλος όλοι οι γυμνισμοι απο όλους, ή Β. συνεχίζουμε όπως πρίν απλώς πιο διακριτικά, ανάλογα με την ανατροφή που έχουν.Για να γίνει αυτό χρειάζεται μια προετοιμασία όπως γράφω πάνω.

(σε χώρες του εξωτερικού η γύμνια είναι κάτι που χειρίζονται οι οικογένειες και η κοινωνία εντελώς διαφορετικά, οι σάουνες πχ είναι και μικτές, ενώ εδώ πχ ούτε κατά διάννοια υπάρχει κατι τέτοιο, όπου άντρες και γυναίκες μαζί, βρίσκονται σε χωρο γυμνοί. εκεί όμως είναι κάτι εντελώς φυσιολογικό)

 

Αυτή η ηλικία που γράφω, έχει σχέση με τα όσα γνωρίζω αλλά και το μέσο όρο του Ελληνικού τρόπου σκέψης, ενώ σε άλλες χώρες αυτό το όριο μπορεί να είναι πιο υψηλό (Γερμανία), ή και πιο χαμηλό (νομίζω Αγγλία).

Έτσι λοιπον και ανάλογα σε ποια οικογένεια, μπορεί πάλι αυτό να είναι (και είναι απο ότι ξέρω) πάλι διαφορετικό.

μην αγχώνεστε λοιπόν για αυτό, πάντως εκεί γύρω είναι η ηλικία όπου χρειάζεται η χάραξη μιας γραμμής για αυτά τα θέματα, όποια και αν είναι αυτή.

Το θέμα είναι ότι για να έχει επιτυχία το θέμα της προσωπικής ζώνης, και της ιδιωτικότητας (privacy) αναγκαστικά θα είναι απαραίτητο να εξασκηθεί και αυτό στο σπίτι, για να γίνει κατανοητό απο το παιδί.

Ετσι διαμορφώνεται λοιπον σε ποια ηλικία ξεκινά μια διαφορετική συμπεριφορά ως προς την γύμνια. (το πότε θα συζητήσετε για τις προσωπικές ζώνες και την ιδιωτικότητα με στόχο να προστατέψετε το παιδί σας απο άλλα άτομα αλλά και για να το κοινωνικοποιήσετε σε αυτό το θέμα)

 

κατα κόρον αυτή η ηλικία απο τα 3,5 -4 όπου το παιδί αποκτά συνειδητή εικόνα για το φύλο του, ότι είναι κατι που δεν αλλάζει, εκεί είναι που πρεπει να υπάρχει μια συγκεκριμένη τακτική απο τους γονείς που θα βοηθήσει τα παιδιά να κοινωνικοποιηθούν σε αυτό το θέμα, και να προστατευτούν κιόλας, να προστατεύουν τις προσωπικές ζώνες κτλ,αλλά και να σέβονται τις προσωπικές ζώνες/στιγμές των άλλων, χωρίς να νιώσουν ντροπές ή ενοχές.

 

και τέλος εξαιτίας του ότι εγώ απο μητρικής πλευράς είμαι επηρεασμένη απο την γερμανική φιλοσοφία μπορεί να βαζω μεγαλύτερο όριο απο ότι καποιος άλλος επηρεασμένος απο πχ την αγγλική φιλοσοφία.

Πιστεύω ότι είναι αναπόφευκτο να υπάρχουν διαφορές στον τρόπο που κάθε οικογένεια μεταχειρίζεται αυτό το θέμα.

και δεν είναι κακό να ξέρουν τα παιδιά ότι δεν αισθάνονται και όλοι το ίδιο για αυτό. αλλά αυτό θα το μάθουν πιο μετά, πρώτα σημασία έχει να μάθουν καποιους βασικούς κανόνες, και στην πορεία αυτά σίγουρα προκύπτουν και οι γονείς μπορουν να τα αντιμετωπίσουν ένα ένα.

[starlight]

Μαρία σ'ευχαριστώ!

Και χάρηκα κιόλας γιατί δεν ήθελα να ξεβολευτώ!!!

[VickyB.]

Θεωρώ ότι όταν τα αδερφάκια είναι διαφορετικού φύλου έχουν μία φυσική εξοικείωση με το αντίθετο φύλο. Συνειδητοποίησα όμως ότι ενώ, η κόρη μου ξέρει πως δεν έχει πουλάκι, δεν με έχει ρωτήσει πως τελικά ονομάζεται αυτό που έχει εκείνη. Πουλάκι αλλά με άλλο σχήμα; Πιπί; Πώς το ονομάζετε; Δεν έχει έρθει ακόμα αυτή η ερώτηση, αλλά την περιμένω. Εξάλλου, ίσως μη δίνοντας όνομα στα γεννητικά όργανα του κοριτσιού κάνει τα κορίτσια να νοιώθουν "μειονεκτικά" έναντι των αγοριών; Πχ αν λέγαμε απλά ότι τα αγόρια έχουν πουλάκι και τα κορίτσια "..."; Έτσι, δε θα νοιώθουν ότι υστερούν, απλά ότι διαφέρουν. Μία σκέψη έκανα...

 

Όσον αφορά στη σεξουαλική ενημέρωση, θεωρώ ότι πρέπει να δίνουμε τις πληροφορίες μόνο όταν ζητούνται και μόνο μέχρι εκεί που ενδιαφέρουν τα παιδιά. Θυμάμαι καθαρά που ένα απόγευμα μας πήρε η μαμά μου εμένα και την αδερφή μου (περίπου 5-6 εγώ και 7-8 εκείνη) και μας ενημέρωσε για το σώμα μας, την περίοδο...Και ένιωσα τόσο άσχημα. Δεν ήθελα να ακούω τίποτα από αυτά. Μου έχει μείνει άσχημο συναίσθημα. Μάλλον δεν ήμουν έτοιμη ακόμη...

[mama_mia]

Χάρηκα που σας βρήκα.... Ενα τέτοιο Φόρουμ μπορεί να μας βοηθήσει σε πολλά με τα παιδιά μας...

 

Να πω και εγω την σχετική με το θέμα εμπειρία μου...

Η μικρή μας που πριν απο ενα μήνα έκλεινε τα 3, έκανε μέχρι πολύ πρόσφατα μπάνιο και με εμένα και με τον μπαμπά της...

Το κόψαμε σταδιακά με το να την κάνω μπάνιο τις ώρες που ο μπαμπάς της ήταν στην δουλειά και δεν ήθελε να ξανακάνει μπάνιο την ίδια μέρα δεύτερη φορά σιγά σιγά...

Αυτό την έκανε να νιώθει πολύ δεμένη μαζί μας, ειδικά με τον μπαμπά της που τον έβλεπε για λίγο μέσα στην ημέρα και αυτό ήταν το παιχνίδι τους....

Δεν με ρώτησε ποτέ τίποτα, τα θεωρούσε όλα δεδομένα και μάλιστα δεν της έκανε εντύπωση τίποτα από τις σωματικές διαφορές μας...

Το μόνο πρόβλημα που ίσως να υπάρξει είναι πως το δεύτερο μας παιδάκι δεν θα μπορέσει να μοιραστεί τα ίδια διότι θα το ζητήσει και η ίδια και είναι αρκετά μεγάλη γι αυτό.... Παρόλα αυτά τις βάζω μαζί να κάνουν μπάνιο στην μπανιέρα και φαίνετε να το απολαμβάνουν ιδιαιτέρως....

 

Τώρα βέβαια αν αυτό είναι σωστό δεν ξέρω ίσως οι ειδικοί να μας πουν....

 

Επίσης να πω ότι γύρω στα δύο όταν την έβαζα στο καρεκλάκι φαγητού ή στο καροτσάκι του σούπερ μάρκετ (φανταστείτε την αμηχανία μου αχαχαχαχα) τριβότανε και κοκκίνηζε και εδειχνε μεγάλη ευχαρίστηση...

Ρώτησα τον παιδίατρο και μου είπε πως είναι φυσιολογικό και να την αφήσω θα το ξεπεράσει μόνη της μόλις λυθούν οι απορίες της...

Και έτσι έκανα... την άβρισκα με τα πόδια έξω απο τα κάγκελα της κούνιας και σε ότι μπορείτε να φανταστείτε αλλά ευτυχώς κράτησε λίγους μήνες...

Τώρα πια δεν το κάνει καθόλου... Ποτέ δεν έδωσα σημασία αλλά προσπαθούσα να της αποσπάσω την προσοχή προτείνοντας της διάφορα πράγματα να κανουμε που της αρέσουν....

[Liselef]

Γεια σας και πάλι.

 

Η κόρη μου είναι 5 και ξεκίνησε το 'παιχνιδάκι', όπως το λέει, όταν ήταν περίπου 2. Στην αρχή μέσα στο καρεκλάκι φαγητού και αργότερα με τα χέρια της έξω από τα ρούχα. Με τον μπαμπά της μέχρι τα 2, 2+ έκαναν μερικές φορές μπάνιο, ειδικά το καλοκαίρι, μετά από θάλασσα κλπ. Δεν έχει εκφέρει καμία απορία πέρα από τις λογικές. Τα αγοράκια κάνουν τσίσα όρθια, τα κοριτσάκια έχουν πιπί κλπ. Ίσως επειδή δεν έχει αδερφάκι, ώστε να γεννηθούν ερωτήματα από πού έρχονται τα μωρά κλπ.

 

Εξακολουθεί να κάνει το 'παιχνιδάκι', πλέον πριν κοιμηθεί. Την έχω συζητήσει πολλές φορές ότι είναι κάτι που κάνουμε σπίτι μας, όταν δεν έχουμε κόσμο, μόνο στο δωμάτιό της κλπ, αλλά μερικές φορές το κάνει και όταν βγαίνουμε έξω. Δεν αισθάνομαι ντροπή, αλλά πρέπει να της δείξω πως δεν είναι σωστό. Δεν είναι κάτι που μπορώ να αγνοήσω εκείνη την ώρα και παρόλο που προσπαθώ να της αποσπάσω την προσοχή, εκείνη επιμένει. Τελευταία πριν τον ύπνο της μου λέει άντε καληνύχτα, δεν χρειάζεται να κάτσεις σήμερα καθόλου. Και ξέρω ότι με διώχνει για αυτό το λόγο.

 

Το συζήτησα με την παιδοψυχολόγο στον παιδικό (που δεν το κάνει ποτέ εκεί) και μου είπε ότι πιθανόν να το κάνει όταν βαριέται, ότι πολλά παιδιά το κάνουν για να αποκοιμηθούν γιατί τα ηρεμεί και απλά να της αποσπάσω την προσοχή όταν γίνεται σε δημόσιο χώρο. Τα ίδια πάνω κάτω μου είπε και ο παιδίατρος. Μερικές φορές πιάνει, μερικές όχι. Πώς θα της δώσω να καταλάβει κάτι τέτοιο χωρίς να της δημιουργήσω ενοχές?

[Μαρια Στυλιανακη]

Όσον αφορά στη σεξουαλική ενημέρωση, θεωρώ ότι πρέπει να δίνουμε τις πληροφορίες μόνο όταν ζητούνται και μόνο μέχρι εκεί που ενδιαφέρουν τα παιδιά. Θυμάμαι καθαρά που ένα απόγευμα μας πήρε η μαμά μου εμένα και την αδερφή μου (περίπου 5-6 εγώ και 7-8 εκείνη) και μας ενημέρωσε για το σώμα μας, την περίοδο...Και ένιωσα τόσο άσχημα. Δεν ήθελα να ακούω τίποτα από αυτά. Μου έχει μείνει άσχημο συναίσθημα. Μάλλον δεν ήμουν έτοιμη ακόμη...

 

θεωρώ οτι ήταν πολύ αργά, και έτσι σας φαινόταν σαν κατι πολύ περιεργο.

πρεπει η ενημέρωση να γίνεται πολύ πιο νωρίς με πολύ πιο φυσιολογικό και σταδιακό τρόπο. Με βιβλία, με εικόνες, κτλ. Οχι σαν να ειναι ένα θέμα ανακοίνωσης. .... Δεν ήταν θέμα ετοιμότητας αλλά θέμα του ότι πριν ίσως να μην είχατε καθόλου εξοικίωση και μετά ξαφνικά σας εδωσε καποιος ενα βουνό πληροφορίες τις οποίες πριν προφανώς δεν συζητούσαν ή σχολίαζαν καθόλου...

 

Αν δείτε στις προηγούμενες σελίδες απο την αρχή, έχω σχολιάσει καπου και αυτό νομίζω, το θέμα με την διαφορά αγοριού και κοριτσιού.

 

είναι και αυτό ένα πολύ μεγάλο επιχείρημα γιατί πρεπει απο τόσο νωρίς να ξερουν τα κορίτσια οτι τα δικα τους γεννητικά όργανα μπορεί να μην φαίνονται αλλα εκείνα αργότερα μπορούν να κάνουν μωράκι στην κοιλιά τους ενώ τα αγόρια δεν μπορούν.

 

ΔΕΝ ειναι καλό οι γονείς να περιμενουν μεχρι τα παιδιά να ρωτήσουν εκείνα για το σώμα και το πως λειτουργούν αυτά. το πιο πιθανό είναι να βρεθούν απροετοιμαστοι να αντιδράσουν περίεργα, και να πουν κατι βιαστικό. Επίσης το πιο πιθανό είναι οτι αυτό να αργήσει αρκετά δηλαδή να γίνει μετά τα 4 όπου η ντροπή για το σώμα αυξάνεται έτσι και αλλιώς με μεγάλους ρυθμούς = ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες στο να μιλήσεις για τέτοια πράγματα.

 

Liselef

διάβασε εδώ αυτά που εχουν συζητηθει, για κοριτσι πιο μεγάλο.

 

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=5146&highlight=

 

 

πιστευω ότι αυτα που εχω γραψει εκει ισχύουν και μπορείς να τα πείς με πολύ απλό τρόπο και σε μικρότερο κοριτσάκι.

 

θέλει πολύ προσοχή έτσι ώστε να μην αισθανθεί ότι αυτή η συνήθεια είναι κακή, μιας και δεν είναι κακή συνήθεια στο κάτω κάτω. κακή συνήθεια είναι να το κάνει σε χωρο όπου ειναι αλλα μελη της οικογένειας - περισσότερο είναι θέμα σεβασμού των ορίων που έχει ο καθένας στην οικογένεια, και ετσι θα ήταν καλό να τεθεί,

όχι σαν σεξουαλικό θέμα δηλαδή, αλλά

 

με τον ίδιο τρόπο που συζητάει κανείς για το αν αφήνει καποιος ανοιχτή την πόρτα όταν πάει να κανει πιπί, ή δεν χτυπάει την πόρτα πρίν μπεί στην τουαλέτα και είναι άλλος μέσα, κάτι τέτοιο.

εγώ έτσι θα το έθετα.

αν όμως το κάνει μόνο στο δωμάτιό της δεν θα το σχολίαζα καν

αν αρχίζει να το κάνει πριν καν βγείς απο το δωμάτιο μπορείς να της πεις οτι θα το εκτιμούσες να περιμενει μεχρι ναβγείς όπως και όταν περιμένει καποιος ναβγεί το δεύτερο άτομο απο το μπάνιο αν είναι δυο μαζί και πχ βουρτσίζουν τα δόντια, και μετά κανει πιπι. (αν το κανετε αυτό)

αυτο θα το κανει να ακουστεί πολυ φυσιολογικό πιστεύω.

 

τα παραδείγματα και η επιλογή του κατάλληλου παραδείγματος, πάντα βοηθά στο να κατατάξει το παιδί μια έννοια στην κατηγορία που το στοχεύουν οι γονείς.

[athens2006]

Τωρα πραγματικά έχω αγχωθει!

Με τον άντρα μου εμφανιζόμαστε γυμνοί μπροστά στο μικρό που είναι 3 ετών. Βέβαια βλέπω ότι εμένα με κοιτάζει επίμονα κάποιες φορές και προσπαθώ να του εξηγήσω ότι έτσι είναι οι μαμάδες και έτσι οπως ειναι ο μπαμπάς θα γινει και ο ιδιος οταν μεγαλωσει.

ΜΕ αυτα που διαβασα τωρα, θα παω να αγορασω και ενα βιβλιο ανατομιας για να ασχοληθουμε εκτενεστερα.

Με προβληματισε ομως που ο μικρος μου περα απο το οτι μας κυνηγαει να μας φιλησει στο στομα, δεν εχει δειξει αλλα σημαδια "σεξουαλικης αναζητησης", αν καταλαβαινετε τι εννοω.

Βεβαια, στο παιδικο με καθησυχαζουν λεγοντας πως ειναι μικρος ακομη αφου ουτε στο θεμα της τουαλετας εχει ωριμασει. Μαλλον δεν τον αγγιζει ακομη μπορω να πω. Δεν ξερω αν συνδεονται μεταξυ τους, εγω ετσι πιστευω.

Απλα, ειναι φυσιολογικο σε αλλα παιδακια οι αποριες να δημιουργουνται νωριτερα και σε αλλα αργοτερά;

Μαρια Στ., να του μιλησω για το σωμα του και τις διαφορες ή να αφησω να αναρωτηθει αυτος πρωτα;

[VickyB.]

Άρα έχω αργήσει πολύ! Η κόρη μου είναι 5,5 χρονών και επειδή δεν έχει ζητήσει τίποτα ακόμα να μάθει πέρα από κάποιες "ανώδυνες" ερωτήσεις, είχα και εγώ την αρνητική εμπειρία της ενημέρωσης, και δεν γνωρίζει τίποτα... Μάλλον θα πρέπει να επισκεφθώ άμεσα το βιβλιοπωλείο. Για να μην πιάσω το θέμα απότομα, μήπως θα ήταν καλό να ξεκινήσω με ένα βιβλίο ανατομίας και να ακολουθήσει ένα σεξουαλικής ενημέρωσης;