Οι πρώτες μέρες στον παιδικό! Αγωνίες και Φόβοι!

[Ειρήνη]

Sun, ευχαριστώ για την απάντησή σου και εννοείται σεβαστές οι απόψεις σου.

 

Εγώ τελικά, μέχρι και τα 3 του έτη, είμαι κατά του παιδικού. Συμφωνώ με την Μαρία εν γένει πως σε αυτές τις τρυφερές ηλικίες χρειάζονται την σταθερότητα του σπιτιού τους, τους γονείς του και τίποτα άλλο (σε λογικά πλαίσια φυσικά, με τις βόλτες τους, τις δραστηριότητές τους κλπ).

 

Ειλικρινά ούτε τώρα, που είναι δυόμιση θα το σκεφτόμουν (σκεφτόμουν να τον πάω στο προ-νήπιο και αυτό για λίγες ώρες ώστε να μπει σιγά-σιγά στο κλίμα του νηπίου που θα ακολουθούσε) αν δεν έβλεπα πως ο Ανδρέας μου το έχει ανάγκη. Μου ζητάει παιδάκια, σχολείο κλπ. Τώρα το κατά όσο το θέλει στ' αλήθεια θα το δούμε του χρόνου που θα πάει. Γιατί μπορεί να ζητάει να πάει "σχολείο" αλλά μόνο όταν θα πάει στον παιδικό θα καταλάβουμε αν πράγματι του αρέσει και θέλει να συνεχίσει. (άσε πόσο δύσκολο θα είναι για μένα αυτή η μετάβαση...)...

[mirella]

κοριτσια γεια σας

ειμαι καινουρια εδω αν και σας παρακολουθω λιγο καιρο

ιδιως την dora την εχω δει και αλλου

εχω μια κορουλα 22 μηνων και εδω και τρεις νημες την παω σταθμό και η αγωνια μου ηταν πολυ μεγαλη

τελικα ομως ειμαι υπερ και βλεπω πως της εχει κανει πολυ μεγαλο καλο

[Tzeni d]

Επαναφέρω το θέμα, γιατί βρίσκομαι κι εγώ σε προβληματισμό σχετικά με τον παιδικό σταθμό. Ο Γιαννάκης μου έχει περάσει ήδη ένα στάδιο προσαρμογής τον Ιούλιο, με κλάμματα κλπ και όλα τα posts που διάβασα αλλά και οι συμβουλές της Μαρίας Σ. με βοήθησαν να καταλάβω ότι όλα αυτά που συμβαίνουν είναι φυσιολογικά, αλλά και τι θα πρέπει εγώ να κάνω σε μία τέτοια κατάσταση.

 

Τώρα, που ήρθε πάλι ο καιρός να ξεκινήσουμε, προλάβαμε να πάμε μία μέρα μόνο, μαζί, κάτσαμε σχεδόν δύο ώρες, όμως εγώ δεν έφυγα να τον αφήσω παρά αποφάσισα σαν πρώτη ημέρα ότι αρκούσαν αυτές οι δύο ωρίτσες μαζί όμως με τη μανούλα του (ίσως και λόγω του ότι είχε πρόσφατα ταλαιπωρηθεί με ένα ατύχημα στο δοντάκι του και δεν ήθελα να τον πιέσω πολύ). Μετά καπάκι έπαθε γαστρεντερίτιδα και τώρα είμαστε σε αναμονή να γίνει καλά και να μην πάθει αφυδάτωση...

 

Με όλη αυτή την κατάσταση, οι δύο γιαγιάδες αποφάσισαν ότι είναι διατεθειμένες να κρατήσουν το παιδί για άλλο ένα χρόνο και πρότειναν να μην τον ξεκινήσουμε φέτος. (Η μητέρα μου που είναι αρκετά μεγάλη και είχε κουραστεί, να τον κρατάει δύο ημέρες και τις άλλες τρεις προθυμοποιήθηκε να τον έχει η πεθερά μου) Και οι δύο τον αγαπάνε πολύ και είναι προς τιμή τους που κάνουν αυτή την υπέρβαση.

 

Ο προβληματισμός μου είναι εάν το παιδί "μπερδευτεί" με μια τέτοια κατάσταση. Δηλαδή, μήπως δεν πρέπει να σταματήσει τώρα που έχει κάνει μία αρχή; μήπως είναι ακόμα πιο δύσκολο του χρόνου; μήπως, μήπως... δεν ξέρω.

Από την άλλη σίγουρα προτιμώ να μείνει στο σπίτι άλλον έναν χρόνο.

Μαρία sos...

Τις τελευταίες ημέρες όλο προβλήματα αντιμετωπίζουμε (ελπίζω μόνο αυτά να είναι..) και σας έχω ζαλίσει, αλλά κάθε γνώμη - εμπειρία είναι πολύτιμη και με βοηθά να βρω λύσεις και διεξόδους.

[Ειρήνη]

Αχ πόσο βουνό μου φαίνονται όλα...

 

Ο Ανδρέας μου θα πάει φέτος παιδικό (σε δημοτικό). Και λέω ΘΑ πάει γιατί δεν τον πήραν με την κανονική εγγραφή και μέσω μίας φίλης μου (η οποία εργάζεται στον συγκεκριμένο σταθμό) κανονίσαμε να γραφτεί ως υπεράριθμος και να τον πάρουν από αρχές Οκτώβρη...

 

Να ρωτήσω κάτι παρακαλώ όποιον ξέρει: αυτό θα κάνει κακό στην ψυχολογία του? Το γεγονός πως θα ξεκινήσει πολύ αργότερα από τα άλλα παιδάκια που θα βρίσκονται στον σταθμό? Ή θα είναι καλύτερα λόγω του ότι τα άλλα παιδάκια θα έχουν ήδη προσαρμοστεί οπότε θα υπάρχει ένα ήρεμο, ας πούμε, κλίμα?

 

Σας ευχαριστώ για όποια απάντηση.

[Μαρια Στυλιανακη]

γειά σου.

δυστυχώς δεν μπορώ να σου πω τι να κανεις,

 

αλλά να σου πω οτι ειναι πολυ σημαντικό ότι αποφασίσεις να εμμείνεις σε αυτό.

 

πρόσεξε πολύ δηλαδή τι θα αποφασίσεις γιατι μετά δεν θα είναι καλό να ξαναγυρίσεις στην άλλη λύση.

 

στον παιδικό όταν ξεκινάει ένα παιδί,

ειναι σημαντικό όλες οι μέρες που πηγαίνει να είναι συνεχόμενες.

η μνήμη τους είναι μικρή, και οταν είναι διάσπαρτες οι επισκέψεις έιναι σαν να μην κανεις καποια προσαρμογή.

 

πρεπει δηλαδή

δευτέρα τρίτη τεταρτη πεμπτη παρασκευτή και δευτέρα επισκεψεις και τρίτη,

ξεκινάτε κανονικά.

 

οτιδήποτε άλλο είναι μπερδευτικό.

 

δηλαδή μην πας μια μερα.

μετά ξαναπάς μετά απο 4 μέρες

μετά ξαναπας την αλλη μερα, και μετά πάλι μετά απο 4 μέρες.

συνεχόμενα.

 

προσωπικά εγώ θα έλεγα εφόσον έχεις κάνει την προετοιμασία να ξεκινήσεις. σε αυτή την ηλικία τα παιδιά έχουν αυξημένες ανάγκες τις οποίες μια γιαγιά δεν είναι πάντα σίγουρη ότι θα μπροεί να βγάλει όλη τη χρονιά.

δεν θέλεις να οξυνθούν οι σχέσεις σας λόγω των δυσκολιών,

και ξαφνικά να βρεθείς εξ απροοπτου στη μεση της χρονιάς χωρίς κάποιον να το κρατάει με χαρά, και το παιδί σου να μπει σε μια τάξη στον παιδικό η οποία θα είναι ήδη δεμένη και εκείνος θα αισθάνεται εκτός.

 

αν εχεις αμφιβολίες, αποδέξου ότι πάντα θα έχεις αμφιβολίες. ειδικά εάν σου προτείνει συγγενικό πρόσωπο να κρατάει το παιδί σου.

 

πιστεύω οτι θα εχουν συχνά τη δυνατότητα να τον προσέχουν αφού όλο κάποιο κρυωματάκι θα υπάρχει, ή κάποια άλλη κατάσταση.

επαφή δηλαδή θα έχουν μαζί του.

 

όλα εξαρτιούνται και απο τον παιδικό που θα τον πάς εάν θα έιναι καλός κιόλας. έχει μιλήσει και με άλλους γονείς να πάρεις μια ιδέα?

 

πάντως ότι κάνεις κάνε το σχετικά γρήγορα, γιατί είναι μείον να μην είσαι αποφασισμένη, θα το αισθανθεί και θα δυσκολευτεί να το πιστέψει το παιδί σου μετά ότι όντως θα αρχίσει παιδικό.

[Tzeni d]

quote="elenik"]

Το παιδι θα κοινωνικοποιηθει μια χαρα χωρις σταθμο. Δεν ειναι λογος αυτος. 4 ετων θα παει προνηπιο, μετα νηπιο κ.ο.κ.

Εχει χρονια να κανει φιλους μπροστα του. Αυτη τη στιγμη θελει την μαμα του, τον μπαμπα του και την ασφαλεια του σπιτιου του. Αν σε παιρνει μην του τα στερησεις.

Σίγουρα πρέπει να αποφασίσω γρήγορα και παίρνω παράταση λόγω του ότι ο παιδίατρος μου είπε λόγω της ίωσης γαστρεντερίτιδας που πέρασε ο μικρός, για 15 ημέρες να μην πάει παιδικό. Πάντως σαν μητέρα, με εκφράζει η πιο πάνω άποψη

 

το σπίτι το οικογενειακό, είναι μια προστατευμένη ατμόσφαιρα στην οποία όταν ένα παιδί συνηθίσει για πολλά χρόνια, όσο περισσότερα τόσο πιο δύσκολο θα του είναι να συνηθίσει τις ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικές συνθήκες που υπάρχουν στην κοινωνία,

να μπορέσει να τις αποδεχτεί,

να ανταπεξέλθει και τέλος και να μπορέσει

να λάμψει μέσα σε αυτές τις συνθήκες!

 

Δεν σκοπεύω να τον κρατήσω σπίτι πολλά χρόνια, μιλάω μόνο για το χρόνο που "τρέχει" και να πάει παιδικό όταν θα είναι 3μιση.

 

Ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές, αφού εξασφαλίσω ότι οι γιαγιάδες μπορούν να τον κρατήσουν άλλον ένα χρόνο, θα ακολουθήσω την καρδιά μου και το μητρικό μου ένστικτο..

 

Περισσότερα στη συνάντησή μας

[Μαρια Στυλιανακη]

καλές εξελίξεις ότι και αν επιλέξεις!

[Tzeni d]

Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία μου και για όλη τη βοήθεια που μου προσφέρεις, όχι μόνο για λύση προβλημάτων αλλά και σε συναισθηματικό επίπεδο.

[Ειρήνη]

Αχ πόσο βουνό μου φαίνονται όλα...

 

Ο Ανδρέας μου θα πάει φέτος παιδικό (σε δημοτικό). Και λέω ΘΑ πάει γιατί δεν τον πήραν με την κανονική εγγραφή και μέσω μίας φίλης μου (η οποία εργάζεται στον συγκεκριμένο σταθμό) κανονίσαμε να γραφτεί ως υπεράριθμος και να τον πάρουν από αρχές Οκτώβρη...

 

Να ρωτήσω κάτι παρακαλώ όποιον ξέρει: αυτό θα κάνει κακό στην ψυχολογία του? Το γεγονός πως θα ξεκινήσει πολύ αργότερα από τα άλλα παιδάκια που θα βρίσκονται στον σταθμό? Ή θα είναι καλύτερα λόγω του ότι τα άλλα παιδάκια θα έχουν ήδη προσαρμοστεί οπότε θα υπάρχει ένα ήρεμο, ας πούμε, κλίμα?

 

Σας ευχαριστώ για όποια απάντηση.

 

Άκυρη η ερώτησή μου, γιατί με ειδοποίησε η φίλη μου να τον πάω από Δευτέρα.

 

Ευχαριστώ

[mpizoudaki]

αχ κορίτσια καλησπέρα κι απο μένα.Η ιστορία της κάθε μιας μου θυμισε εμάς.Τελικά θα το ξαναπώ οτι οι ανυσηχίες και τα προβλήματα πολύ κοινά μεταξύ μας.Εμένα η κόρη μου ξεκίνησε την προηγούμενη Πέμπτη.

Εννοείται οτι στην προσαρμογή δεν με αφηναν ουτε κι εμένα να μπω μέσα.Την πρώτη μέρα εμεινε μια ώρα.Την αφησα και ήταν αψογη.Μετα την μία ώρα αρχισε να με ζηταει.Εγω καθυστέρησα μιση ώρα λόγω του μωρού κι οταν φγήκε στην πόρτα έκλαιγε.Απο την επόμενη ημέρα αρχισε το μαρτυριο.Καθε πρωί φωνές,κλάμματα,δραμματα.Μόλις φτανουμε στον παιδικό χαμός,οι φωνες ακούγονται μέχρι έξω.Χθες πάλι εκλαιγε αλλα οταν πήρα τηλ.μετα απο καμια ώρα μου ειπαν οτι ειχε ηρεμήσει κι ετσι την αφησα παραπάνω.Σήμερα δεν ουρλιαζε αλλα δεν ηταν και χαρουμενη.Μου είπε θα πάω μαμα αλλα θα κλαιω μεχρι να ερθεις.Η δασκαλα της μου ειπε οτι επαιξε κι ολα καλα ηταν αλλα η μικρή ακόμα δεν μου λέει τιποτα απο τις ωρες που περναει εκει.

Επιπλεον στο σπιτι εχει αλλαξει η συμπεριφορά της.Μια ειναι επιθετική,μια νευρική,μιλαει απότομα,πειραζει συνεχεια το μωρο,νευρα,νευρα,νευρα.Νιωθω οτι περπαταω σε ναρκοπεδιο κοριτσια και δεν ξέρω απο που θα μου ερθει.Εσυ τι λες Μαρια ειναι αναμενομενες οι αντιδρασεις?Κι εμεις τι κανουμε?Πως αντιδράμε?

[ZiZu]

Ο γιος μου θα πρέπει σε 2 μήνες να πάει παιδικό,πριν καλά καλά κλείσει τους 10 μήνες.Είμαι χάλια αλλά δε γίνεται να μην πάω στη δουλειά.Οι γιαγιάδες ζουν πολύ μακρυά (η πιο κοντινή είναι 4 ώρες μακρυά).Μένω σε επαρχιακή πόλη.Τι θα πρέπει να προσέξω στη επιλογή σταθμού και τι θα πρ΄πει να με προβληματίσει;

[nikol76]

Στις δικές μας περιπτώσεις (η δικιά μου πήγε 5,5 μηνών) αυτά που πρέπει να προσέξεις αφορούν την καθαριότητα, και την εμπειρία των δασκάλων. Σε αυτές τις ηλικίες το φαγητό το πας εσυ οπότε δεν έχεις να ανησυχείς και οι δραστηριότητες είναι περιορισμένες. Να προσέξεις τον χώρο που κοιμούνται, την ασφάλεια του χώρου που μπουσουλάνε/περπατάνε και φυσικα τα μωρα να μην είναι με πολύ μεγαλύτερα παιδιά (να υπάρχει σαφής διαχωρισμός των τμημάτων) για θέματα ασφάλειας πάλι. Τέλος, επειδή δεν έχεις βοήθεια θα πρέπει να διασφαλίσεις ότι οι μέρες που είναι κλειστός ο παιδικός θα είναι πολύ λίγες για να μπορείς να ανταπεξέλθεις. Καλή αρχή

[dora]

ζιζου θα πρεπει να αρχισεις να το ψαχνεις αππο τωρα..

Μη σου πω οτι θα επρεπε ηδη να εχεις βρει σταθμο. Γιατι δυστυχως τετοια εποχη δεν υπαρχουν θεσεις σε σταθμους (ειδικα για τοσο μικρα παιδακια που ο αριθμος στα τμηματα ειναι περιορισμενος)

Μην σε απασχολει ιδιαιτερα η προσαρμογη. σε αυτη την ηλικια ειναι πολυ ευκολη. (εκτος πια αν εισαι η εξαιρεση που θα επιβεβαιωσει τον κανονα)

Οπως ειπε και η Νικολ σε αυτη την ηλικία αυτο που μετραει ειναι η καθαριοτητα και η εμπειρια του προσωπικου γιατι τα βρεφακια χρειαζονται παρα πολυ φροντιδα και θα πρεπει να ειναι εμπειρη η παιδαγωγος για να μπορεσει να ανταπεξελθει στις αυξημενες υποχρεωσεις της.. και φυσικα να μην ειναι μια στο τμημα, ακομα κι αν το τμημα αποτελειτε απο 5 παιδακια

[ZiZu]

Δεν έψαξα ακόμα για σταθμό γιατί δε θέλω να το πάω πιο νωρίς το παιδί.Επίσης,γυρνώντας στη δουλειά θα πάω το πολύ για μια εβδομάδα γιατί θα πρέπει να ξαναπάρω άλλες 50 ημέρες άδεια.Οπότε έλεγα να ξεκινήσουμε κανονικά σταθμό από το νέο έτος.Δεν καταλαβα όμως το εξής: Στα μέσα της χρονιάς δεν παίρνουν παιδάκια;Και οι μαμάδες που π.χ. έχουν μόνο 2 μήνες άδεια θα πρέπει να το γράψουν σε παιδικό πριν ακόμα γεννήσουν;;;

[nikol76]

Εγώ πάντως έτσι έκανα

[Ειρήνη]

Φλέγον και τσουρουφλίζον το θεματάκι…

 

Σήμερα και μεις πήγαμε για πρώτη μέρα στον σταθμό (δημοτικός παιδικός σταθμός). Μου είχε πει η φίλη μου, που εργάζεται εκεί, να τον πάω για περίπου 1 ωρίτσα (μαζί εννοείται) για να γνωριστεί με τον χώρο, τα παιδιά, την δασκάλα του κλπ.

 

Πράγματι… και καμία αντίδραση… Μάλιστα ήταν τόσο άνετος που του είπε η δασκάλα του «Ανδρέα, να πάει η μαμά να ψωνίσει και να έρθει σε λίγο να σε πάρει?» Και εκείνος αφού το σκέφτηκε είπε «ΝΑΙ!» και έφυγα για μισή ωρίτσα… Μετά πήγα, τον πήρα και τον πήγα στην γιαγιά του ώστε να πάω και εγώ στο γραφείο.

 

Αύριο, θα τον πάμε μαζί με τον μπαμπά του (όπως κάναμε και σήμερα) και θα τον αφήσουμε εκεί για κανένα 2ωρο και θα πάει να τον πάρει η γιαγιούλα του.

 

Νομίζω πως δεν έχει συνειδητοποιήσει πως αυτό πλέον θα είναι καθημερινό (που είναι κάτι που λέμε εδώ και τουλάχιστον 6 μήνες) και πως θα μένει εκεί περί τις 5 ώρες. Για να δούμε..

[dora]

Εγω πιστευω πως τα παιδια που εχουν οι γονεις τη δυνατοτητα να τα πανε λιγο αργοτερα ειναι πιο τυχερα...

Σε αυτες τις ηλικιες.. που ακομα η εννοια της ομαδας δεν ειναι κατι το οποιο το κατανοουν..

Σε μεγαλυτερες ηλικίες καλο ειναι να πηγαινουν την ιδια περιοδο με τα αλλα πριν προλαβουν να δημιουργηθουν οι "παρεουλες"

[stratoulis]

Καλημερα κι απο μενα!!

 

Ειμαι πολυ προβληματισμενη και θα ηθελα να μοιραστω τον πονο μου με εσας οπως επισης να ακουσω και την γνωμη της ειδικου καςΣτυλιανακη...

 

Εχουμε ξεκινησει τον παιδικο εδω και 2 εβδομαδες , αυτη ειναι η τριτη.

Την πρωτη εβδομαδα 1 ωρα, την δευτερη 2-2.30 και αυτην ξεκινησαμε να τον αφησουμε 3.30 ωρες την Δευτερα.

Αλλα την Τριτη (χθες) και ενω η πορεια του γενικα ηταν σταθερη, ειχε ενα ξεσπασμα και ενω εχουμε καθαρισει το καλοκαιρι απο πανες, κατουρηθηκε 3 φορες πανω του, εσπρωχνε ολα τα παιδια και οι δασκαλες μας ειπανε οτι ηταν η χειροτερη μερα του.

Σημερα που τον ξαναπηγαμε εκλαιγε απαρηγορητα, τεντωνοτανε, φωναζε και οι δασκαλες μας ειπανε να παμε να τον παρουμε νωριτερα, σε 2 ωρες δηλαδη.

Στεναχωρεθηκα γιατι ειχαμε πισωγυρισμα....

 

Σημειωτεον, ολες τις μερες απο τοτε που ξεκινησαμε γκρινιαζε στο σπιτι τα απογευματα οτι δεν ηθελα να παει , το σκεφτοτανε και εκλαιγε και οταν τον αφηναμε παντα εκλαιγε και καθολη την διαρκεια που μενει εκει μας ελεγαν οι δασκαλες οτι μπορει να μην σπαραζε αλλα ειχε μια διαρκη γκρινια, ανησυχια και ηταν ζωηρος και οχι ηρεμος.

Επίσης σχεδον μερα παρα μερα κατουριοταν πανω του, ενω στο σπιτι παντα μας λεει οτι θελει να παει τουαλετα, αν και καποιες φορες τελευταια του εφυγαν και στο σπιτι απο τοτε που ξεκινησε ο παιδικος.

 

Ηθελα να ρωτησω αν ειναι φυσιολογικο μετα απο τοσο καιρο να εχει πισωγυρισματα και να χειροτερευει αντι να καλυτερευει.

Οταν πηγαινει στον παιδικο, στον δρομο, μουδιαζει και εχει ενα βλεμα τρομου.....αλλα παλι ποτε δεν μου ειπε κατι καο, οτι αςπουμε τον μαλωνουν πολυ ή κατι παρομοιο.

 

Δεν ξερω τι να σκεφτω, ειμαι πολυ προβληματισμενη...

Ευτυχως υπαρχουν οι γιαγιαδες και οι παπουδες που τον πηγαινοφερνουν γιατι εμεις και οι δυο δουλευουμε....

 

 

[Ειρήνη]

Φίλη Stratoulis, νομίζω πως τα παιδάκια μας αντιδρούν όταν καταλάβουν πως ο παιδικός δεν είναι "παιδότοπος" που πηγαίνουμε ενδεχομένως 2-3 φορές την εβδομάδα αλλά μια καθημερινή "υποχρέωση". Εκεί αρχίζουν τα παρα-τράγουδα...

 

Έτσι και μας.. είναι η 2η εβδομάδα στον παιδικό και χθες και σήμερα έκλαψε. Χθες έκλαψε μόνος του (ο καημενούλης μου ). Δηλαδή έκλαψε σε άσχετη φάση, λίγο μετά που τον πήγα και όχι όταν τον έδινα στην δασκάλα του. Τον πήρε η δασκάλα του αγκαλίτσα, έκλαψε και του πέρασε, μετά ήταν όλο χαρά. Μάλιστα όταν πήγε η πεθερά μου να τον πάρει δεν ήθελε να φύγει.

 

Σήμερα το πρωί έκλαψε όταν τον έδωσα στην δασκάλα του για πρώτη φορά. Η καρδιά μου σκίστηκε αλλά έπρεπε να τον αφήσω και να φύγω, για το δικό του καλό, να μην λυγίσω. Κρύφτηκα, εννοείται δεν το κατάλαβε, και μετά από 1-2 λεπτά σταμάτησε να κλαίει και να φωνάζει "μανούλα μου"...

 

Υπομονή... υπομονή σε όλους μας.

[ZHNA]

Σας διαβάζω, και πέρνω κουράγιο....

 

Βλέπω ότι πάνω κάτω όλοι τα ίδια περνάμε....

 

Να ρωτήσω για κάποια πράγματα, που σαν αντιδράσεις δεν τα διάβασα και με ανησυχούν...

 

Ειμαστε 4η εβδομάδα για πρώτη φορά σε παιδικό, και αυτά που με προβληματιζουν στην συμπεριφορά της μικρής, ειναι τα εξής:

 

Δεν θελει να μπαίνει στον παιδότοπο να παίξει με τα παιδάκια (απο τοτε που ξεκινήσαμε παιδικο). Γαντζώνεται πάνω μας όταν την πήγαμε 2-3 φορές, και δεν θέλει να πάει στα παιδάκια, και στις κοπέλες. Αυτο ειναι φυσιολογικό ? Δείχνει ότι κάτι μπορεί να το έχει φοβήσει που πρέπει να το ψάξω? Να συνεχίσω να προσπαθώ να την πηγαίνω, ή ειναι καλύτερο να μην την πιέζω ?

 

Οταν λέει ότι μου τράβηξε τα μαλιά η κυρία Χρυσούλα, και μετά από ώρες ότι της τράβηξε τα μαλιά ένα παιδάκι και το μάλωσε η κυρία Χρυσούλα, εγώ δίνω βάση ? Και πώς το τσεκάρω ή πρέπει να το επισημάνω στην δασκάλα ?

 

Τρίτο σύμπτωμα είναι ότι ξυπνάει εδώ και λίγες μέρες πάλι μέσα στην νύχτα και θέλει να κοιμηθεί μαζί μας...

 

Τέλος ή άρνηση του φαγητου...

 

Κατά τα άλλα, πάει στην αγκαλιά της δασκάλας ευκολα, και μου λένε ότι για πρώτη προσαρμογή, εκτός του ότι δεν τρώει, και μερικές φορές αρνείται να παίξει, αλλά μετά το ξεχνάει, ειναι μια χαρα...

 

Η γνώμη σας ????

[ZHNA]

Κρύφτηκα, εννοείται δεν το κατάλαβε, και μετά από 1-2 λεπτά σταμάτησε να κλαίει και να φωνάζει "μανούλα μου"...

 

Υπομονή... υπομονή σε όλους μας.

 

Υπομονή, δεν λές τίποτα...

 

Εχεις τις τύψεις σου, έχεις το άγχος σου, δεν πρέπει να το δείχνεις κιόλας...

 

Σήμερα εμάς έκλαιγε στο σπίτι....

 

Κάθε μέρα μας δηλώνει δεν θα φάω!

Σημερα μας έλεγε θέλω να μείνω σπίτι, και μετά, ούτε θα παιξω...

[stratoulis]

Ειμαστε 4η εβδομάδα για πρώτη φορά σε παιδικό, και αυτά που με προβληματιζουν στην συμπεριφορά της μικρής, ειναι τα εξής:

 

Δεν θελει να μπαίνει στον παιδότοπο να παίξει με τα παιδάκια (απο τοτε που ξεκινήσαμε παιδικο). Γαντζώνεται πάνω μας όταν την πήγαμε 2-3 φορές, και δεν θέλει να πάει στα παιδάκια, και στις κοπέλες. Αυτο ειναι φυσιολογικό ? Δείχνει ότι κάτι μπορεί να το έχει φοβήσει που πρέπει να το ψάξω? Να συνεχίσω να προσπαθώ να την πηγαίνω, ή ειναι καλύτερο να μην την πιέζω ?

 

 

Τρίτο σύμπτωμα είναι ότι ξυπνάει εδώ και λίγες μέρες πάλι μέσα στην νύχτα και θέλει να κοιμηθεί μαζί μας...

 

Τέλος ή άρνηση του φαγητου...

 

 

Η γνώμη σας ????

 

 

Αγαπητή Ζήνα,

 

Ειναι απιστευτο οτι αυτα τα μικουλια μας εχουν τοσο ιδιες αντιδρασεις!!

και απο οτι ειδα ειναι και στην ιδια ηλικια (εμενα ειναι 2χρονων και 4 μηνων)

Στους παιδοτοπους κανει ακριβως (ομως ακριβώς) το ιδιο πραγμα που περιεγραψες!!Γαντζωνεται πανω μου και δεν παιζει καθολου και αντιδρα σαν τρομοκρατημενος, ενω παλια του αρεσε να παιζει...

Κανω ακριβως τις ιδιες σκεψεις και αναρωτιεμαι τι τον φοβιζει τοσο πολυ..

Καθε μερα μου λεει το βραδι που τον ρωταεω τι θα κανουμε αυριο "μαμα πηγα σχολειοοοο" και κλαιει....

Εννοειται οτι δεν τρωει εκει ακομα γιατι ειναι εξω απο τα νερα του, αλλα γενικα αυτο που με τρομαζει ειναι αυτη η εντονη προσκολληση που εχει σε εμενα απο τοτε που πηγαμε παιδικο!

Δεν μπορω να παω πουθενα, με ψαχνει συνεχεια, ουτε καν να απομακρυνθω απο κοντα του....εχει γινει εφιαλτης....

Εμεις αυτη την εβδομαδα ειμαστε αρρωστοι και δεν πηγαμε ακομα , μαλλον απο μεθαυριο οποτε θα δειξει πως θα παει η 4η εβδομαδουλα..

Φανταζομαι παντως οτι προτιμαει να ειναι αρρωστος απο το να παει στο σχολειο.......

Κουραγιο σε ολες μας!

 

[bibibo]

Ο γιος μου ειναι 2 χρονών και 3 μηνών και τον στέλνω στον παιδικό από πέρυσι τον Απρίλιο (ήταν περίπου 22 μηνών). Στην αρχή είχαμε τα ιδια με όλους (κλάματα όλη τη μέρα, καθόταν όλη τη μερα στο παράθυρο και περίμενε μέχρι να έρθουμε...κτλ.) Τον καιρό που τον γράψαμε στον παιδικό ήμουν έγκυος και θα γεννούσα σε 2 μήνες. Δεν άντεχα τα κλάματα, κάθε φορά που τον πήγαινα εγώ στο σχολείο γατζονώταν πάνω μου και δεν με άφηνε και δεν μπορούσα να φύγω, άσε που έκλαιγα και εγώ και γύρναγα με τύψεις στο σπίτι, ότι εγκαταλείπω το παιδί μου κτλ...

Μέχρι που αποφασίσαμε να τον πηγαίνει ο άντρας μου και να τον γυρνάει το μεσημέρι, γιατί δεν ήμουν σε κατάσταση να κλαίω όλη μέρα. Με τόν άντρα μου δεν είχαμε πρόβλημα, του βάζει και τραγούδια στο δρόμο μέχρι να φτάσουν και τραγουδάνε, και συνήθησε πολύ ευκολα. Πάλι όταν τον πήγα εγώ την προηγούμενη εβδομάδα για να δω τη δασκάλα του μου έκανε τα ίδια και είχαμε κλάματα. Σε εκείνον του λέει και γεια και τον χαιρετάει. Ασε που ξεκόλησε από πάνω μου γιατί σχεδόν 2 χρόνια δεν τον έχω αφήσει πουθενά και ήμασταν όλη τη μερα μαζί.

Πάντως δεν το έχω μετανοιώσει καθόλου που τον έστειλα γιατί έμαθε να παίζει με άλλα παιδάκια, να μοιράζεται πράγματα, να τρώει (γιατί τον κυνηγούσα να κάτσει κάτω). Ηταν μεγάλη βοήθεια για μένα που ειδικά στο τέλος που δεν μπορούσα ούτε να τον σηκώσω να τον άλλάξω, την εκτίμησα πολύ.

[ZHNA]

 

Ειναι απιστευτο οτι αυτα τα μικουλια μας εχουν τοσο ιδιες αντιδρασεις!!

και απο οτι ειδα ειναι και στην ιδια ηλικια (εμενα ειναι 2χρονων και 4 μηνων)

Στους παιδοτοπους κανει ακριβως (ομως ακριβώς) το ιδιο πραγμα που περιεγραψες!!Γαντζωνεται πανω μου και δεν παιζει καθολου και αντιδρα σαν τρομοκρατημενος, ενω παλια του αρεσε να παιζει...

Κανω ακριβως τις ιδιες σκεψεις και αναρωτιεμαι τι τον φοβιζει τοσο πολυ..

 

Απλως με φοβίζει λίγο, μήπως την έχουν φοβήσει στον παιδικό, και αντιδρά σε κάθε παιδότοπο έτσι....

 

Δεν ξέρω , μπορεί να το βλέπει και σαν τον παιδικό, και να νομίζει ότι θα την αφήσω εκεί....

 

Αλλα της εξηγώ, ότι ειμαστε εδώ ολοι μαζί για να παίξουμε...

[Ειρήνη]

Μανούλες,

 

Τα ίδια περνάμε όλες μας…τόσες ανησυχίες… υπομονή.

 

Εγώ πιστεύω (σαν μανούλα και μόνο γιατί δεν έχω σπουδάσει κάτι σχετικό) πως είναι αντιδράσεις των παιδιών μας τώρα που καταλαβαίνουν πως το σχολείο είναι μία πάγια «υποχρέωσή» τους και αλλάζει η ζωή που ήξεραν…. Και φοβούνται πως θα τα εγκαταλείψουμε (γι αυτό και δεν παίζουν στον παιδότοπο όπως παλιότερα), φοβούνται τις αλλαγές αυτές που ζουν… αντιδρούν σπασμωδικά το καθένα με την ψυχούλα του, με τα συναισθήματά του…

 

Και μένα ο μικρούλης μου, ενώ δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ πρόβλημα με το φαγητό, μας έκανε πολλά νούμερα (αρνιόταν να φάει)… Κάθε μεσημέρι στην γιαγιά του είχαν φασαρίες, γκρίνιες και κλάματα. Έτρωγε 2 κουταλιές από το φαγητό που του έβαζα από το σπίτι μαζί του στις 12 που τρώνε στον παιδικό και μετά στην γιαγιά του αρνιόταν πεισματικά να φάει. Έτσι αποφάσισα να τον ταΐζω πρωινό στο σπίτι, περίπου στις 8 παρά και στις 12 που τρώνε να του έχω ένα τοστ και έναν χυμό χωρίς φαγητό. Η γιαγιά του τον παραλαμβάνει στις 13.30 οπότε σκέφτηκα πως ίσως έτσι να φάει. Σήμερα που το εφήρμοσα αυτό, έφαγε στην γιαγιά του μια χαρά όπως προ-παιδικού. Θα δούμε… υπομονή σε όλες… Αυτό μόνο χρειάζεται και ίσως και εφευρετικότητα για να δούμε τι θα «λειτουργήσει» στο παιδάκι μας μέχρι να ηρεμίσουν τα πνεύματα..