Πως προέκυψε η εγκυμοσύνη σας?

[MarcoPolo]

ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΜΕ ΤΟ 2006 ΑΦΟΥ ΣΥΖΟΥΣΑΜΕ ΗΔΗ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΕΛΑΜΕ ΠΟΛΥ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ. 3 ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΑΡΩΣΤΑΙΝΩ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ ΕΓΩ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΟΜΑΙ ΜΗΝΕΣ. ΜΠΑΙΝΩ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΑΡΤΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΑΣΕ.ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΚΤΟΣ. ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΓΙΑΤΙ Η ΥΓΕΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΤΕΝΤΩΜΕΝΟ ΣΚΟΙΝΙ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ ΤΗΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΜΟΥ.ΕΥΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΜΨΥΧΩΝΕΙ.ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΧΑΝΩ ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ. ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΘΑ ΕΙΧΑ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΝΙΩΘΑ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΚΤΟΥΣΑΜΕ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΕΝΩ ΗΜΑΣΤΑΝ ΤΟΣΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ.ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΜΩΡΟ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΡΙΣΚΟ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ.ΠΙΣΤΕΥΑ ΠΟΛΥ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΤΟ ΤΟΛΜΗΣΩ. ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟΝ ΠΕΜΠΤΟ ΜΗΝΑ. ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΜΠΕΜΠΗΣ ΒΕΒΑΙΑ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ ΜΕ ΕΝΕΣΕΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ΝΟΣΗΛΕΙΕΣ ΚΑΘΕ 15 ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΓΓΙΣΕΙΣ.ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΚΑΛΑ. Η ΠΛΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΕΓΚΥΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ. ΕΚΑΝΑ ΕΝΑ CLEARBLUE ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΣΤΗ ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗΣ. ΤΗΛΕΦΩΝΩ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΦΕΡΕΙ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΔΙΠΛΟ ΟΠΩΣ ΘΑ ΕΡΧΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. ΤΟ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΡΝΗΤΙΚΟ. ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ.Ο ΑΝΤΡΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΜΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΡΩΙΝΑ ΟΥΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΟ ΠΡΩΙ. ΠΕΦΤΩ ΓΙΑ ΥΠΝΟ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΜΑΤΙ, ΠΕΡΝΑΝΕ 5 ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΣΗΚΩΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑΚΟΙΤΑΖΩ ΤΟ ΤΕΣΤ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΑΧΝΗ ΓΡΑΜΜΗ. ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΤΕΣΤ ΜΕ ΠΡΩΙΝΑ ΟΥΡΑ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΘΑ ΒΓΕΙ ΘΕΤΙΚΟ. ΞΥΠΝΑΕΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ. ΕΝΙΩΣΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΓΙΑΤΙ ΗΜΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ.ΜΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΚΑΛΟΣ ΜΟΥ ΜΗΝ ΤΡΕΛΑΙΝΕΣΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΚΙ ΑΛΛΑ ΤΕΣΤ. ΤΟΥ ΛΕΩ ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΧΟΡΙΑΚΗ ΔΕΝ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ. Η ΛΟΓΙΚΗ ΕΛΕΓΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΤΕΣΤ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΜΟΥ ΑΛΛΟ ΕΛΕΓΕ. Η ΧΟΡΙΑΚΗ ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΡΕΛΑΘΕΙ ΗΜΟΥΝ ΕΓΚΥΟΣ ΑΛΛΑ ΛΙΓΩΝ ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ ΓΙΑΥΤΟ ΜΑΛΛΟΝ ΤΑ ΤΕΣΤ ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΑΝΑΝ. ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΙ ΣΤΙΓΜΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΕΜΑΤΟΙ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΥΗΣΗ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΟΤΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.

[nanaki]

MarcoPolo σου εύχομαι να πάνε όλα καλά!! Χάιδευε την κοιλίτσα σου, έχε πίστη στον ευατό σου και στη δύναμη της ζωούλας που έχεις μέσα σου και πριν καλά-καλά το καταλάβεις θα κρατάς ένα υγιέστατο μωρό στην αγκαλιά σου!!!

 

Να είστε κι οι δύο καλά!

[MarcoPolo]

Νανακι σε ευχαριστω πολυ και ευχομαι και σε εσενα να ερχονται ολα οπως τα θες στη ζωη σου παντα!!!!!!!!!

[dindin]

emeis thelame para poly ena mvraki... prospathisame ena 4mhno peripou.. kai telika mas ekatse... eimaste poly eutixismenoi o mikroulis mas tvra einai 16 mhnvn kai einai oti kalutero mas exei sumbei...

[alexandroulis]

Με τον άντρα μου είμαστε μαζί από το Λύκειο και αφού ζήσαμε πολλά χρόνια σχέσης, συζήσαμε και τρία χρόνια, παντρευτήκαμε το 2007. Το αστείο είναι ότι λογαριάζαμε να ξεκινήσουμε για παιδάκι το καλοκαίρι του 08 αλλά μόλις μου ανακοίνωσε η κουμπάρα και καλύτερη μου φίλη ότι είναι έγκυος είπα στον άντρα μου ότι πρέπει να βάλουμε κι εμείς μπροστά γιατί από μικρές κάναμε τα πάντα μαζί.

Ο άντρας μου μου έλεγε ότι σιγά μην γεννήσετε μαζί (η φίλη μου ήταν ήδη 7 εβδ).

Αν το πιστεύετε η τύχη τα έφερε έτσι που έμεινα αμέσως έγκυος και επειδή γέννησα αρκετά πρόωρα ο δικός μου ο μπέμπης βγήκε τρεις μέρες νωρίτερα απ'της φίλης μου.

Φυσικά δεν ήταν κάτι που ήθελα γιατί όσο εύκολα τον συλλάβαμε τόσο δύσκολη εξελίχθηκε η εγκυμοσύνη και το μωράκι μας έμεινε για πολύ καιρό στην θερμοκοιτίδα.

Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και τωρα είμαστε δύο χαζομαμάδες που βγάζουν τα νινιά τους βόλτα!!!

[xoam6897]

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ,

ΕΙΜΑΙ Η ΜΑΡΙΑ ΕΙΜΑΙ ΤΩΡΑ 29 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΛΕΩ ΝΑ ΠΩ ΚΙ ΕΓΩ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.

ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ(ΕΤΩΝ ΤΩΡΑ 31) ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΜΕ ΤΟΝ ΜΑΙΟ ΤΟΥ 2005 ΚΑΙ ΕΝΩ ΛΕΓΑΜΕ ΝΑ ΚΑΤΣΟΥΜΕ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ 5 ΜΗΝΕΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑΜΕ ΚΑΙ ΕΙΠΑΜΕ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΟΤΕ.

ΕΥΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΑΝΤΕ ΟΠΟΤΕ ΕΜΕΙΣ ΘΕΛΟΥΜΕ.

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 5 ΜΗΝΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΗΔΗ ΜΑΡΤΙΟΣ ΤΟΥ 2006 ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΣΥΛΛΑΒΩ, ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑ ΤΟΝ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟ ΜΟΥ ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΦΤΑΕΙ ΚΑΤΙ. ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΠΟΛΥΚΥΣΤΙΚΕΣ ΟΩΘΗΚΕΣ , ΕΚΑΝΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΠΑΘΕΙΕΣ ΜΑΣ ΠΑΛΙ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ. ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΛΛΟΙ 3 ΜΗΝΕΣ ΑΛΛΑ ΤΙΠΟΤΑ. ΜΕΤΑ ΕΚΑΝΕ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΔΑΜΕ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΟΛΙΓΟΣΠΕΡΜΙΑ. ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑΜΕ ΟΥΡΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΟΥΡΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΗΝΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΕΛΤΙΩΘΗΚΕ.

ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΕΓΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΩ ΩΟΡΗΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΣΥΝΕΒΗ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟ ΘΑΥΜΑ.

ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΓΑΜΟΥ ΜΑΣ 28 ΜΑΙΟΥ ΤΟΥ 2007 ΜΑΘΑΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ.

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 1,5 ΧΡΟΝΟ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑΣ ΜΑΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΗΡΘΕ ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ.

ΕΤΣΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΩ ΤΟ ΖΟΥΜΠΟΥΡΛΟΥΚΙ ΜΟΥ,ΤΗΝ ΘΕΑ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΕΥΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 12 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ 15 ΗΜΕΡΩΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΤΡΕΛΑΝΕΙ ΟΛΟΥΣ.

 

ΜΑΡΙΑ ΑΠΟ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ

[ANNA27!]

ELA NTE?POS?ME ARAIES SYNEYRESEIS (2!) KAI PROFYLAXEIS PANTA!DE NOMIZO POS THA MOY LYTHEI POTE AYTH H APORIA...AKOMA DE TO EXO PISTEPSEI...PERIMENO PANTOS TO DEYTERO PAIDAKI MOY ME ANYPOMONHSIA PROS TO TELOS TOY AYGOYSTOY!

[mmdad]

Με ιατρικη βοηθεια. 2 σπερματεγχυσεις για το πρωτο 5 για το δευτερο (μεχρι και ενεσεις βαραγα)

[foulina]

Είμαι η Φούλη και είμαι στη δεύτερη εγκυμοσύνη που όπως και τώρα και στη πρώτη το θέλαμε πολυ. Η άποψη μου για το θέμα όσο καλύτερα τα οικονομικά μου τόσα παιδια θα κάνω. Τεσπα η δεύτερη εγκυμοσύνη ήρθε μετα απο 2 προσπάθειες.Πολύ συντομα θα έλεγα. Στη πρώτη όμως δεν ήταν τοσο ρόδινα. Απο τη πρώτη μέρα του γάμου βάλαμε για παιδάκι μιας και θεωρούσα οτι ήδη είμαι μεγάλη για το πρώτο παιδι. Μετα την απογοήτευση των πρώτων άκαρπων προσπαθειών άρχισα να στεναχωριέμαι και να κλαιω. Να μη τα πολυλογώ μετα απο 9 μήνες επειτα απο φριχτους πόνους στη κοιλά με παρέπεμψαν σε γυναικολόγο η οποία εντόπισε κύστες και είπε να τις παρακολουθούμε και μετε απο κανα μήνα είπε οτι δε θα μπορέσω να κάνω παιδάκι αν δεν κάνουμε επέμβαση να τις αφαιρέσουμε και ότι ήθελε πριν 4 χρόνι 4000 ευρω για μια μέρα στο Ιασώ. Αποφάσισα να το κάνω αν και χάλασα τα λεφτα μου για δευτερες γνώμες και κόντρα εξετάσεις. Το μαγικό όμως τώρα αρχίζει,πήγαμε με τον άνδρα μου εκδρομή στο Ναύπλιο για να ξεχαστώ απο όλα αυτα και μες στο Παλαμίδι σε μια μικρη εκκλήσία ζήτησα απο τον Αγιο να πιάσω παιδάκι. Και ναι το έπιασα έκεινη την ημέρα. Το τραγικό ήταν πως θα με πηγαίναν για επέμβαση και θα το έχανα το κοριτσακι μου αλλά για καλή μου τύχη είχα όλες αυτες τις ενοχλήσεις των εγκύων πολύ πριν τη καθυστέριση οπότε το μάθαμε σύντομα και γλιτώσαμε τα παρελκόμενα. Συγνώμη που σας κούρασα.Μην το βάζετε ποτέ κάτω.....

[fistikaki]

καλα, ετσι και βαλω εγω τα δικα μου, θα γελατε παλι κανα δυωρο...

 

[marina28]

Έλα ρε Φυστικάκι να γελλάσει το χειλάκι μας!

[MARGIO]

ελα ρε φυστικακι πες μας αφου ειμαστε φαν σου.εγω σε ακολουθω παντου,ενω εχω μια καλη πεθερα καθε μερα εμπαινα στις πεθερες ιστοριες για γελια και για κλαμματα,τωρα ενω δεν παιζει εγκυμοσυνη παρακολουθω αυτο το τοπικ,ελα πες μας να γελασουμε και αντιδραση συζυγου ή ειναι άλλο θέμα αυτο?

[giovannaΧΑ]

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 2006. ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΓΑΜΟ ΕΙΧΑ ΦΟΒΕΡΕΣ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ. ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΠΙΣΤΕΨΑ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΡΕΦΟΜΟΥΝ ΣΩΣΤΑ. ΜΑΙΟ ΤΟΥ 2006 ΟΜΩΣ, ΚΑΙ ΑΦΟΥ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΚΡΑΤΗΣΕΙ 20 ΜΕΡΕΣ, ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΩ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ. ΜΕ ΕΞΕΤΑΖΕΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΔΥΟ ΙΝΟΜΥΩΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΠΡΙΝ ΜΕΙΝΩ ΕΓΚΥΟΣ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΠΟΒΟΛΗΣ. ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ. ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΕΡΙΧΝΕΣ ΚΡΥΟ ΝΕΡΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ. ΜΟΥ ΕΠΙΣΗΜΑΝΕ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 6 ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΓΙΑ ΜΩΡΟ. ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΣΚΟΠΕΥΑΜΕ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΩΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΓΙΑ ΜΩΡΟ. 15 ΙΟΥΛΙΟΥ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑΜΕ ΚΑΙ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ. ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΙΝΟΜΥΩΜΑΤΑ ΗΤΑΝ ΤΡΙΑ. ΠΕΡΙΤΤΟ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΟΤΙ ΟΥΤΕ ΓΑΜΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΥΤΕ ΤΙΠΟΤΑ. ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΗΜΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΓΧΟΣ, ΣΤΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΕΡΝΟΥΣΑ ΜΑΥΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ. ΤΕΛΙΚΑ ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΚΑΛΑ. ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ 6 ΜΗΝΕΣ. ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ 1 ΧΡΟΝΟ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΩΝ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ.

[giovannaΧΑ]

ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΧΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΠΙΟ ΠΡΙΝ ΜΕ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΒΕΒΑΙΩΘΕΙ ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ. ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΕΓΚΥΟΣ ΤΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ. ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΤΟ ΤΕΣΤ ΕΚΑΝΕ ΛΑΘΟΣ..... ΤΕΛΙΚΑ ΗΤΑΝ ΣΩΣΤΟ. ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΑΨΟΓΑ ΚΑΙ ΑΠΟ 27/6/2008 ΚΡΑΤΑΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΝ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΑ ΜΑΣ.

[fistikaki]

ελα ρε φυστικακι πες μας αφου ειμαστε φαν σου.εγω σε ακολουθω παντου,ενω εχω μια καλη πεθερα καθε μερα εμπαινα στις πεθερες ιστοριες για γελια και για κλαμματα,τωρα ενω δεν παιζει εγκυμοσυνη παρακολουθω αυτο το τοπικ,ελα πες μας να γελασουμε και αντιδραση συζυγου ή ειναι άλλο θέμα αυτο?

 

κατσε να περασει λιγος καιρος, να μπω και στην 8η εβδομαδα, και θα σας πω....

[KINDER]

Τρεις μηνες μετα το γαμο... την ημερα της μετακομισης.

Ημασταν ξεθεωμενοι και ουτε που θυμαμαι πως προεκυψε η φαση -απ'οτι φαινεται το ενστικτο της αναπαραγωγης επικρατησε!

Δεν επιδιωκαμε ακομη τεκνοποιηση, ομως αν συνεβαινε να ερθει το νινι νωριτερα θα ηταν φυσικα καλοδεχουμενο.

Το ενδιαφερον με την υποθεση ειναι πως, χωρις να εχω σχετικη εγνοια ή αγωνια για εγκυμοσυνη, αλλα ουτε και ιδιαιτερα συμπτωματα (παρα μονο λιγο πρηξιμο κι ευαισθησια στο στηθος), απο την πρωτη στιγμη (δηλ. την πρωτη μερα) ειχα την ισχυρη πεποιθηση εως σιγουρια πως ημουν εγκυος, σε βαθμο που το ελεγα και στους δικους μου (οι οποιοι φυσικα με δουλευαν)!

Καταλαβαινα κι εγω πως αυτη η σιγουρια ηταν αδικαιολογητη και δεν στηριζοταν σε κανενα δεδομενο, εξαλλου και σαν ανθρωπος (και γιατρος) ειμαι αρκετα συγκρατημενη και ρεαλιστρια και περιμενω να δω πρωτα κατι πριν χαρω ή λυπηθω. Παρ'ολ'αυτα εγω ΤΟ ΗΞΕΡΑ πως κατι ειχε συμβει εκεινη τη μαγικη στιγμη!

Εκανα τεστ την ημερα που περιμενα περιοδο και φυσικα βγηκε θετικο -νομιζω πως το κοιταζα κλαιγοντας για κανενα τεταρτο...

Αργοτερα διαβασα σε σχετικα αρθρα και συγγραμματα πως, πραγματι, αρκετες γυναικες βιωνουν ενα διαισθητικο φαινομενο σαν "στιγμιαια αντιληψη της συλληψης". Εχει γινει αποδεκτο απο την επιστημονικη κοινοτητα, αν και παραμενει ανερμηνευτο -πιστευεται πως σχετιζεται με ορμονικα μικροσηματα που απο καποιες γινονται αντιληπτα και απο αλλες οχι.

Να σημειωσω πως εκτοτε ,και ενω εδω και λιγους μηνες εχουμε ξεκινησει προσπαθειες για δευτερο παιδακι ,δεν εχω νιωσει ποτε κατι αναλογο.

Σας χαιρετω!

[summerinxs]

Γειά σας και από μένα!

Η δική μου ιστορία ξεκίνησε στις 11 Νοεμβρίου του 2008.

Μέχρι και το καλοκαίρι που μας πέρασε δεν ένιωθα καθόλου έτοιμη να κάνω παιδί, καίτοι είμαστε με τον άνδρα μου ήδη 5 χρόνια μαζί (τα τρία από αυτά παντρεμένοι), εγώ είμαι 31 και εκείνος 38.

Η αλήθεια είναι πως δεν θεωρούσα τον εαυτό μου αρκετά ικανό (στα επίπεδα που έκρινα πως θα έπρεπε να είναι...) για παιδιά. Δεν ήμουν από τις γυναίκες που ενθουσιαζόμουν με τα μωρά, και τα περισσότερα παιδιά με κούραζαν...

 

Το καλοκαίρι που μας πέρασε με άλλαξε πολύ σαν άνθρωπο. Μέσα σε λίγους μήνες εξελίχθηκα σε ένα πιο πράο, θετικό και υπομονετικό χαρακτήρα. Ο άνδρας μου όλο αυτό το καιρό, αν και δεν μου το ανέφερε ποτέ, καταλάβαινά πως δεν ήθελε απλώς να κάνει οικογένεια, ήταν (και είναι) γεννημένος για αυτό (περισσότερο από οτιδήποτε άλλο).

Από τις αρχές του Σεπτέμβρη που ξεκίνησα να το συζητάω, φυσικά τον βρήκα σύμφωνο, αλλά ταυτόχρονα και cool με το θέμα.

Και έτσι χαλαρώσαμε και οι δύο, και αφήσαμε για πρώτη φορά το θέμα της σύλληψης στις ανώτερες δυνάμεις....

 

Αρχές Νοέμβρη, και μετά από μια σειρά σεμιναρίων και συνεδριών που περιείχαν αρκετό διαλογισμό, αναγνώρισα στον εαυτό μου τεράστιες αλλαγές.

Η ηρεμία μου και η αποδοχή μου για τα πράγματα που βίωνα και παρατηρούσα (δύο πράγματα που δυσκολεύομουν πολύ να αποκτήσω στη ζωή μου, και που με αυτοέχρηζαν ακατάλληλη για να γίνω μανούλα) είχαν αγγίξει επίπεδα που δε φανταζόμουν!

Στα πλαίσια ενός εντατικού σεμιναρίου ashtanga yoga (μάθημα ιδιαίτερα κουραστικής κα δυναμικής σωματικής άσκησης) έπεσα μια μέρα στο κρεββάτι με λουμπάγκο. Τρεις μέρες αργότερα, και ενώ οι πόνοι με είχαν καθηλώσει σε πλήρη ακινησία, ο ορθοπεδικός μου μου πρότεινε μια σειρά από παυσίπονες ενέσεις και αντιφλεγμονώδη χάπια, τα οποία έστειλα τον άντρα μου αέσως να πάει να αγοράσει.

Τη στιγμή που ο άνδρας μου ετοιμαζόταν να μου πατήσει την πρώτη από τις ενέσεις τρώω μια φλασιά (υπ' όψην μέχρι τότε και απο την εποχή που είχα πρωτογνωρίσει τον άντρα μου δεν μετρούσα ποτέ τις μέρες του κύκλου μου, οπότε και δεν γνωριζα τη μέρα που θα αδιαθετουσα ποτέ..) και τηλεφωνώ στον ορθοπεδικό μου για να τον ρωτήσω τι να κάνω με τα φάρμακα αυτά στη περίπτωση που είμαι έγκυος...Η απάντησή του ήταν "να τα πετάξεις στα σκουπίδια και να βάλεις θερμοφόρα!!"

Στην υπόνοια λοιπόν ότι κάτι τέτοιο μπορούσε να συμβαίνει (τί σου είναι η διάισθηση ρε παιδί μου) αποφάσίσαμέ με τον hubbie να αγοράσουμε ένα τέστ εγκυμοσύνης για να σιγουρευτούμε ότι δεν είμαι έγκυος και να πρόχωρήσω ανενόχλητη με την αγωγή...

Αμ δε! Ήταν 11 Νοεμβρίου, όταν είδα τον άντρα μου να κλαίει στη θέα ενός θετικού τέστ εγκυμοσύνης

Σήμερα με ανέλπιστη χαρά (από πλευράς μου ανέλπιστη..) περιμένουμε τον ερχομό της κόρης μας.

Θεωρώ πως η περίοδος περισυλλογής (και διαλογισμού) που προηγήθηκε της σύλληψης έπαιξε το σημαντικότερο ρόλο για το θετικό αποτέλεσμα, καθώς επίσης θεωρώ το συμβάν του λουμπάγκο εντελώς θεόσταλτό, καθώς αν δεν κρεββατονόμουν σε πλήρη ακινησία, το πιθανότερο με το πρόγραμμα που ακολουθούσα τη περίοδο εκείνη το παιδί μάλλον να το είχα χάσει...(απόδειξη οι έντονοι πόνοι περιόδου που είχα για περίπου 20 μέρες από την ημέρα που ξεκίνησα το σεμινάριο yoga, και που ως ηλίθια απέδιδα στο ότι σύντομα θα αδιαθετήσω....)

 

Δεν πιστέυω στο Θεό με τη θρησκευτική του διάσταση, πιστέυω όμως, όσο τίποτα άλλο, πως αν θέλουμε να συμβεί κάτι στη ζωή μας και καταφέρουμε να έρθουμε μέσα από την όποιαδήποτε μορφή κατάνυξης και περισυλλογής σε απόλυτη επαφή με τον ενδότερο εαυτό μας, για το σκοπό αυτό, τότε το σύμπαν, και όλες οι ανώτερες δυνάμεις (αν προτιμάτε, ο Θεός) θα συντελέσουν ώστε αυτό να γίνει πάσει θυσία!

[staxioforina]

κορίτσια εμένα η ιστορία μου δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο αλλά θα την πω...με τον άντρα μου είμαστε 5,5 χρόνια μαζί...3,5 ζούμε μαζί,είμαστε παντρεμένοι από τα Χριστούγεννα με πολιτικό..ο καλός μου είχε την ιδέα του γάμου μας αλλά την είχε σαν ιδέα μόνο..κάποια στιγμή εγώ άρχισα να τσατίζομαι γιατί δεν γινόταν τίποτα,περνούσαμε μεν καλά αλλά ένιωθα ότι πρέπει η σχέση να πάει παρακάτω...ήθελα να κάνουμε ένα παιδάκι έστω και χωρίς γάμο..του έκανα κουβέντα μια μέρα...αυτός είπε πως για να κάνουμε παιδί πρέπει να βγάζει 2000 μόνος του για να συντηρεί την οικογένεια..εγώ του είπα ότι αυτό είναι χαζός λόγος και θεώρησα πως πλέον θέλουμε άλλα πράγματα.καιφεύγω από το σπίτι το ίδιο βράδυ..σημειωτέον ότι Αλεξ/πολη δεν έχω κανέναν..είμαι από Θεσ/νίκη..παίρνω μια συνάδελφο τηλ.πάω σπίτι της και μετά από λίγη ώρα ο καλός μου με έψαξε..δεν είπε κουβέντα για το συμβάν,ήρθε και με πήρε σπίτι..έπειτα δεν χρησιμοποιούσαμε προφύλαξη και μετά από 4 μήνες έμεινα έγκυος....από εκείνη την στιγμή και μετά δεν με ένοιαξε καν αν θα παντρευτώ..ο δικός του ποπός πήρε φωτιά για γάμο γιατί μου είπαν ότι το παιδί γράφεται στην μαμά αν δεν γίνει γάμος και θέλει διαδικασία...και έτσι που λέτε κορίτσια περιμένουμε σε 3 μήνες να κρατήσουμε το κοριτσάκι μας!!!

[mariantinos]

Εχω κ εγώ να σας πω την δίκη μου πρωτότυπη ιστορία. Να σημειώσω ότι έβλεπα παιδια κ έβγαζα σπυρια!πηγαίναμε θάλασσα κ είχαμε δίπλα μας καμία οικογένεια κ αηδίαζα. Δεν μου άρεσε ούτε σαν ιδέα να κάνω δικό μου! Με τον Ντίνο γνωρίστηκαμε ιανουάριο 2007.(απ την αρχή ήξερα ότι ήταν ο άντρας της ζωής μου)το πάσχα του 2007

Είχα ζαλάδες. Φαντάστηκα ότι μάλλον θα έπεσε ο αιματοκριτησ μου γιατί κάτι τέτοιο το είχα ξαναπάθει.παω κάνω εξετάσεις αίματος κ έδειξαν χοληστερίνη κ τριγλυκερ στα KOKKINA!2,5 φορές πιο πάνω απ τα φυσιολογικά όρια! Ξεκίνησα μια καλύτερη διατροφή αλλά πάλι δεν έπεφταν. Φοβήθηκα πολύ. Έπαιρνα 7-8 χρόνια αντισύλλ χάπια κ κάπνιζα. Κ λέω...κάπνισμα κ χάπια προκαλούν θρόμβοση-χοληστερίνη κ τριγλ προκαλούν σθένοση των βαλβίδων... Οπότε το καρδιακό επεισόδιο το εχω στο τσεπάκι μου!έτσι αποφάσισα μετά το καλοκαίρι να σταματήσω τα χάπια για 2-3 μήνες μέχρι να φέρω στα λογικα πλαίσια την χοληστερίνη.το καλοκαίρι ο ντίνος κ εγώ πλέον συζούσαμε.τον σεπτέμβριο σταμάτησα τα χάπια.τέλος οκτωβρίου ήρθε περίοδος.τέλος δεκεμβρίου περίοδος γιοκ!πίστευα ότι φταίει το άγχος.ΔEN ΠΊΣΤΕΥΑ ME TIΠOTA OTI EIMAI EΓKYOΣ.αρχές φεβρουαρίου πηγα σ ένα φίλο φαρμακοποιό να πάρω φάρμακα για την μαμα μου. Βλέπω τα τεστ κ του λέω για φερε 1 αν κ πεταμένα λεφτά είναι.κάνω το τεστ κ ήταν θετικό!δεν το πίστευα!όχι ότι ήμουν έγκυος αλλά το ότι ήμουν τόσο ευτυχισμένη που θα γίνω μαμα!ΠOIA;EΓΩ!που έβλεπα τα μωρα όπως ο διάολος το λιβάνι!από τότε περιττό να σας πω ότι οποίο μωρό βλέπω μου έρχεται να βάλω τα κλάματα από συγκίνηση!να φανταστείτε γνωρίζω καινούργιους ανθρώπους κ αναρωτιέμαι πως να ήταν άραγε μωρα κ πόσο ευτυχισμένη θα έκαναν την μαμα τους όταν γεννήθηκαν!ξέφυγα στο εντελώς άλλο άκρο δηλαδή!!! Τελικά MANA δεν γεννιέσαι,ΓΊΝΕΣΑΙ!εκτός κ αν το είχα μέσα μου τοοοοσο βαθειά κ δεν το ήξερα!με τον Ντίνο δεν έχουμε παντρευτεί λόγω καθυστέρησης του διαζυγίου του αλλά δεν με νοιάζει! Ο γάμος ΔEN κάνει την οικογένεια ούτε την αγάπη...

[mariantinos]

Επίσης να προσθέσω ότι μέσα σε μισή ώρα απ το τεστ το έμαθαν όλοι οι φίλοι μου κ πηγα αγόρασα πιπίλες,καλτσάκια,μπιμπερό κ διαφορά τέτοια!την μια πιπίλα την έβαλα στα κλειδιά μου όπου υπάρχει AKOMA! Χωρίς να εχω πάει στο γιατρό έτσι;όλα αυτα σε μισή ώρα μετά το τεστ. Απλά το ήξερα ότι ΉΜΟΥΝ,ότι ήρθε η ώρα να γίνω μαμα!

[elachl]

ΟΣΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙς ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ.αλλα και η φαση με τον πρωτο υπερηχο ειναι το κατι αλλο!εγω τα εχω κρατησει ολα!

[mariantinos]

AΣE!βλέπω τώρα το πρώτο υπερηχ που φαίνεται μια φακη κ λέω καλά με αυτό το χαρτί που δεν φαίνεται τίποτα επριζα OΛO τον κόσμο δείτε το παιδί μου κ δείτε το παιδί μου;

[chryssa77]

Να σας πω κι εγώ λοιπόν πως μας προέκυψε ο μπεμπάκος μας,Με τον Αλέξη είμαστε μαζί απ'το 2005.Το 2007 τον Νοέμβριο χωρίσαμε για κάποιους λόγους,όμως τα ξαναβρήκαμε τον προηγούμενο Απρίλιο.Τις πρώτες μέρες λοιπόν που είχαμε αρχίσει να ξαναβγαίνουμε και ενώ βρισκόμασταν σε τρυφερές περιπτύξεις (καταλαβαίνετε),του είπα απλά,ότι θέλω να κάνουμε μωρό.Στις αρχές του επόμενου μήνα λοιπόν αν και δεν πίστευα ότι είχα μείνει έγκυος,πήρα ένα τεστ,βγήκε θετικό και τώρα το μωρό μας διανύει τον τρίτο μήνα της υπέροχης ζωής του!!!

[manoula23]

Κορίτσια να σας πω και εγω τη δικιά μου ιστορία.Με τον άντρα μου από τον 1ο μήνα θέλαμε να κάνουμε μωρό(οκ είμαστε λίγο τρελοί και ερωτευμένοι)Κάναμε ελεύθερα έρωτα αλλά τίποτα δεν γινόταν για πολλούς μήνες.Εγώ είχα πολυκυστικές ωοθήκες και περίοδο μια φορά το δίμηνο!Είχα και έναν βλάκα γιατρό στα 16 που μου είχε πει ότι μάλλον δε θα κάνω παιδί και είχα απογοητευτεί.Κάποια στιγμή αλλάζω γιατρό και μου δίνει μια θεραπεία για 6 μήνες για να έρχεται η περίοδος.Την κάνω,τελείωνω και το πανεπιστήμιο γυρνάω αθήνα και μένουμε μαζί με την προοπτική του γάμου.Αφού τελείωσε η θεραπεία κάνουμε ελεύθερα για έναν μήνα αλλά τίποτα.Τον επόμενο μήνα με πιάνουν κάτι πόνοι στα δόντια.Πάω στον οδοντίατρο και μου δίνει μια κρέμα για τα ούλα λέγοντας μου πως αν είμαι εγκυος δεν κάνει να την βάλω(σημειώνω ότι είχα καθυστέρηση αλλά συνηθισμένη δεν εδωσα σημασία).Την επόμενη μέρα πήρα ένα τεστ και το έκανα βγήκε θετικό.Η μέρα που έμαθα ότι θα αποκτήσω το μωρό μου ήταν 14 φεβρουαρίου.Πήρα τον άντρα μου στη δουλειά και του είπα:κάθε χρόνο σου κάνω τα ίδια και τα ίδια δώρα για του Αγίου Βαλεντίνου φέτος διάλεξα ένα μωρό!Τρελάθηκε πήρε άδεια και ήρθε στο σπίτι και την ίδια μέρα κιολας πήγαμε στον γιατρό.Όσοι μας ρωτάνε πως το μάθαμε λέμε από τον οδοντίατρο και γελάμε

[Clelia]

Εμένα και αν ήταν απρογραμμάτιστο! Δεν το είχαμε καθόλου σκοπό και δεν το προσπαθούσαμε. Έβαλα λοιπόν 2 κιλά και δεν έλεγαν να φύγουν με τίποτα, τι γυμναστική, τι δίαιτα, τίποτα!! Πείστηκα ότι απέκτησα πρόβλημα ορμονικό και έκανα εξετάσεις γενικές αλλά και συγκεκριμένες (700 ευρώ - τις πλήρωσε η ασφάλειά μου). Ακόμη δεν είχα καθυστέρηση, ήμουν ολίγον έγκυος!

Εν τω μεταξύ όοοοοολες στην δουλειά μου πάσχιζαν να μείνουν έγκυες (εκτός από εμένα) και σε κάποια φάση ανέφερα ότι πάχυνα αλλά επειδή έχω καθυστέρηση 4-5 ημερών λογικά όταν αδιαθετήσω θα χάσω κάτι ψιλά... Έπεσαν να με φάνε, άρχισαν να μετράνε και να τσιρίζουν "Είσαι στις 35 ημέρες και δεν έχεις κάνει τεστ ακόμα??"

Έκανα τεστ (διπλό), βγήκε θετικό αλλά εγώ ανένδοτη, έλεγα ότι είναι ανεμογκάστρι!! Μέχρι που πήγαμε την ίδια μέρα του τεστ με όλους τους συναδέλφους μου να κάνω β-χοριακή (show). Να φανταστείτε ότι η β-χοριακή έδειξε 32.

Ε, τότε πείστηκα ότι είμαι έγκυος, λύσσαξα ότι δεν ήμουν...