Η μάνα μου με ακυρώνει συνεχώς!

[Erjin]

Οριοθετησε την!Οτι κ αν σημαινει αυτο.Πουλανε τρελλα μονο εκει που την αγοραζουν γλυκεια μου.Υπαρχει βεβαια κ η επιλογη ''talk to the hand'' οτι κ να λεει γραφτην.Μην ξεχνας πως το δικο της περναει μονο οταν επηρεαζεσαι.

Με το καλο η σουρκουιτσα σου!

[jackrussel]

Είμαι 26 χρονων και έγκυος στον 6ο μηνα.Πάντα είχα μια αυταρχική μάνα που είχε (και έχει) τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για όλα. Οι σχέσεις μας πάντα ήταν σε τεντωμένο σκοινί και δεν έχανε ευκαιρία να μου κάνει συνεχώς υποδείξεις και παρατηρήσεις για όλα !! Βέβαια είναι ετσι ο χαρακτηρας της δηλαδή ειναι επιβλητική σε όλους και φροντίζει παντα να τους αναφερει - υπενθυμίζει τη μόρφωση της, τη θέση της κτλ. Με εμένα όμως έχει εμμονή- θες επειδή ειμαι μοναχοπαίδι, θες επειδή ειμαι κορίτσι, συνεχώς με ακυρώνει και "μου τη λεει" για το οτιδηποτε και το κακό ειναι οτι το κανει μπροστά σε άλλους. "Δεν εχεις δικιο εσυ", "δεν το εκανες σωστα εκεινο", "γιατι το εκανες ετσι το αλλο", "ε βεβαια εσυ τι θα εκανες, κανεις και τίποτα σωστό;". Ακόμη και με μια πέτρα να έχω διένεξη, εκείνη θα πάρει το μέρος της πέτρας. Να φανταστείτε όταν πρωτογνώρισε ο αντρας μου του γονείς μου, ειχα φοβερο πρόβλημα με το οτι ε μανα μου με μειωνε συνεχως, όμως τωρα που την εχει καταλαβει και αυτος σπανίως με πειράζει και μαλιστα κανουμε και πλάκα με τον αντρα μου πολλές φορες και το διασκεδάζουμε του τυπου "σε ποση ωρα θα σου την πει η μανα σου από τη στιγμή που θα μπουμε στο σπιτι!" Το ζήτημά μου είναι ότι στην τελευταια επίσκεψη μας στο γιατρό(ήταν κι εκεινη)-κάτι είπε ο γιατρός κι εκεινη-λες και με περίμενε στη γωνία για να με μειώσει μπροστά στο γιατρο και να μου την πει με ασχημο τρόπο. Ενιωσα τοσο ασχημα που αρχισα να κλαιω. Αισθάνομαι πολύ απογοητευμενη και εγκλωβισμενη.. Σκέφτομαι πως θα γεννηθει το κοριτσακι μας, θα μεγαλώσει και θα βλέπει τη μανα μου να με μειωνει και να με ακυρωνει συνεχως και δεν θα μου εχει κανενα σεβασμο, δεν θα της εμπνέω κανενα κυρος... Δε σας κρυβω οτι πριν μαθω το φυλο του παιδιου, ήθελα αγόρι για να μην αποκτήσω τη σχέση που εχει η μανα μου με εμενα, όμως τωρα δεν το αλλαζω με τιποτα και μάλιστα ειναι κι ενα στοιχημα για μένα το να μην κανω τα λάθη της μανας μου... Δεν ξέρω τι να κάνω... Στο παρελθόν προσπάθησα να αποκοπώ όμως συνεχώς κατάφερνε να με ξαναπλησιάζει, να με καλοπιάνει για 2-3 μέρες και μετά να αρχίζει πάλι την ίδια συμπεριφορά.. Εχω πειστεί πλέον ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.. Δεν θέλω να κόψω τελειως επαφές και πραγματικά είμαι πολύ προβληματισμένη και στενοχωρημένη... Τι με συμβουλέυετε να κανω;;

 

ζω ακριβως οτι κι εσυ,,,πιστευω οτι αν ημουν με αλλον αντρα θα με ειχε χωρισει,,,κι εγω δεν μπορω χωρις μια καποια επαφη μαζι της αλλα μετα ξεφευγει και μετα βριζομαστε και μετα κλεινομαι και μετα με καλοπιανει,,μετα απο πολυ δουλεια με τον εαυτο μου καταλαβα οτι ολη αυτη η κοντρα δεν αφορα εμενα προσωπικα αλλα ολες τις αλλες γυναικες,,,προσπαθω να μην τα παιρνω προσωπικα, δεν φοβαμαι αν ξεφυγει να την ξεχεσω και να την βαλω στη θεση της,,,μεχρι να μαζευτει να το ξεχασει και να ξαναρχισει,,,ειναι κουραστικο αλλα ειναι μανα μου τι να κανω

 

τελος δεν της ζηταω πραγματα παρα μονα σε θεματα παρα πολυ σοβαρα,,

κουραγιο

κι εγω δεν ηθελα να κανω κορη για αυτο το λογο, φοβομουν, απεκτησα γιο καλυτερα γιατι ηταν το πρωτο μου,,,με το γιο καταλαβα οτι ειμαι αξια μανουλα και τωρα ειμαι ετοιμη και για μια κορη,,,για μενα θα ειναι η μεγαλυτερη προκληση και η μεγαλυτερη τιμη να φερω στον κοσμο ενα κοριτσακι που αυριο θα γινει μια γυναικα

[mary26]

Επανέρχομαι... δυστυχώς προβληματισμένη και πολύ μα πολύ στενοχωρημένη... Δεν ξερω πόσες από εσάς θυμάστε τη σχέση που είχα περιγράψει ότι έχω με τη μάνα μου... Τότε ήμουν έγκυος... Τώρα η κορούλα μου είναι 5,5 μηνών! Όλο αυτό το διάστημα οι σχέσεις μας ήταν το ίδιο άσχημες, με τη μάνα μου να μου κάνει συνεχώς παρατηρήσεις για όλα. "Δεν το έντυσες χοντρά το παιδί", "το έντυσες πολύ χοντρά το παιδί", "αυτο δεν το εκανες σωστά" , "εκείνο το έκανες λάθος" κτλ. Τώρα θα μου πείτε γιατί της δίνω το δικαίωμα να ανακατεύεται στη ζωή μας... Η πεθερά μου μένει πολύ μακριά και ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε να με βοηθήσει και να κρατήσει τη μικρή τις λίγες στιγμές που θέλω να βγω έξω, είναι αυτή...Σήμερα έγινε κάτι που με στενοχώρησε πολύ... Το πρωι είχα μια διαφωνία με τον άντρα μου, μπροστα στη μανα μου, όμως δεν του μίλησα ασχημα, του είπα π.χ. "Καλα δε μου ειπες οτι θα πας εκει, πότε το κανονισες,δεν είπαμε ότι θα παμε αλλού σημερα;" Κι εκεινος πηρε να ακυρωσει αυτο που κανονισε για να κανουμε αυτο που ειχαμε τελικά πει. Στη συνέχεια, και όταν εκεινος πηγε να αγοράσει γάλα, η μανα μου μου λεει "Καλα δε ντρεπεσαι να μιλάς έτσι στον άντρα σου; Απορω πως σε ανεχεται ο άνθρωπος ακόμα! Εγώ αν μιλουσα ετσι στον πατερα σου..." (Σημειοτεον οτι 23 χρονια που εμενα σπιτι, η μανα μου εψησε το ψαρι στα χειλη στον πατερα μου, τον διαολοστειλε ουκ ολιγες φορες, και μαλιστα μια εξ αυτων ο πατερας μου αρχισε να κλαει γοερα).Εκεινη την ωρα γυριζει ο αντρας μου και της λεω "για πες αυτο που ειπες μπροστά του!" Κι εκεινη μου λεει "Δεν εχω προβλημα να το πω, το και το ειπα" Καταλαβαινετε τι επακολουθησε! Καβγας τρικουβερτος με αποτελεσμα να τη διωξω απο το σπιτι. Περνανε 2 ωρες και παιρνω τηλεφωνο τον πατερα μου να του πω τι εγινε (γιατι ημουν σιγουρη οτι τα ειπε διαφορετικα τα πραγματα) κι εκεινη απο μεσα ορυόταν ότι εγω λεω ψεμματα, ότι φερομαι απαισια στον αντρα μου,με αποκαλουσε ανωμαλο τερας (ναι! καλα διαβαζετε) και άλλα τετοια ωραία! Μετα πήρε τηλεφωνο ο αντρας μου και ειπε στον πατερα μου ότι η σχεση μας ειναι καταπληκτικη, ότι εγω ουδεποτε του μίλησα ασχημα, και πως ό,τι διαφωνια έχουμε αφορα εμας τους δυο και καλο ειναι να μη γινονται σχολια και υποδείξεις. Καταλαβαινετε ότι εχω στενοχωρεθει παρα πολυ, και νιωθω τρομερα αδικημένη... Ζηλεύω τις μάνες που έχουν μια καλή σχέση με τις κόρες τους και τις αγαπουν πραγματικά... Εγώ δεν το εχω ζήσει αυτο... Το θεμα είναι ότι σε 2 βδομαδες εχουμε και τη βάπτιση της μικρης και είχα αποφασίσει να δωσω το ονομα της μητερας μου μόνο και μόνο επειδή ειναι ωραίο, ενώ της πεθερας μου δεν είναι καθόλου ωραίο (και η ιδια δεν το θέλει).. Μετα απο αυτά δεν θέλω να την ξαναδω, αλλα ούτε και να δωσω το όνομά της... Εσεις τι θα κανατε στη θέση μου?

[corina]

κατά την γνώμη μου έκανες μια σειρά από λάθη.....

1.συζητάς πράγματα δικά σας (εσένα και του άντρα σου ) μπροστά της...αυτό είναι σαν να της δίνεις το δικαίωμα να σε κρίνει.......

2.αφού σε κρίνει της απαντάς ενώ η σωστή τακτική είναι "δεν σου πέφτει λόγος μάνα"

3.μπλέκεις και τον άντρα σου στο χαμό με αποτέλεσμα να τον "κατεβάζεις " στα μάτια των γονιών σου και τον βάζεις και να πάρει και τηλ να διαβεβαιώσει τον πατέρα σου........

 

έχετε κάνει τους γονείς κριτές και αυτό δεν θα βγει σε καλό.......γιαυτό μετά έχουν γνώμη για όλα και σε τσαντίζουν .......μπορει για ορισμένα που συμφωνούν να σε επιβραβεύουν και να αισθάνεσαι καλά αλλά στο σύνολο αυτό σε βλάπτει και σου στερεί και την αυτοπεποίθηση και την αυτονομία....

 

ΓΑΜΟΣ= έχω ΑΝΤΡΑ και με αυτόν πορεύομαι άσε τους γονείς στο σπίτι τους αφού ανακατεύονται ή τουλάχιστον απέφευγε να μιλάς για δικά σου θέματα μπροστά τους......

 

το όνομα,αφού το έχεις αποφασίσει,,να το βγάλεις. Πίστεψέ με, με άλλο τρόπο πρέπει να της επιβληθείς...... με το να μην της δίνεις λόγο για τα τεκταινόμενα στην οικογένειά σου κι ας σου κρατάει το παιδί κι ας κάνει 1000 διευκολύνσεις... δεν κάνει εκείνη κουμάντο αλλά εσύ και αυτό πρέπει να το καταλάβει........

[corina]

κοίτα και αυτό..... http://parents.org.gr/forum/showpost.php?p=2397840&postcount=111

[Maraki+]

Δεν είχα διαβάσει το μήνυμά σου καθώς δεν ήμουν μέλος τότε αλλά απ' ότι βλέπω καλά κρατεί η κατάσταση.

 

Για το όνομα η απόφαση είναι καθαρά δική σου και του συζύγου. Αν σου αρέσει το όνομα, βγαλ' το, λίγη σημασία έχει για τη μεταξύ σας σχέση. Αν δε θέλεις, διαλέξτε ένα άλλο όνομα με τον άντρα σου και με γεια σας!

 

Αλλά αυτό που έχω καταλάβει για τη μαμά σου είναι ότι δε βρέθηκε ένας άνθρωπος στη ζωή της (εσύ; ο πατέρας σου; ο άντρας σου; ένας άσχετος; ) να της πει απλά και όμορφα ...να το βουλώσει! Γενικώς! Έχει καβαλήσει ένα πολύ ψηλό καλάμι και σας κοιτάζει όλους αφ' υψηλού σαν παντογνώστης και φυσικά εφόσον της το επιτρέπετε σας κρίνει. Εγώ το παραπάνω θα είχα κάνει εδώ και χρόνια...αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Μην περιμένεις ότι θα γίνει και τίποτα το τραγικό...έτσι για την ευχαρίστηση του να μη μιλάει έτσι για αλλαγή. Δεν ξέρω ειλικρινά αν θα βελτιωθεί καν η κατάσταση ποτέ με τόσο αέρα που της έχετε δώσει. Πιστεύω ότι μόνο αν φανείτε συνεπείς με τον άντρα σου σε μια αξιομνημόνευτη απόσταση και συμπεριφορά του τύπου "δε σε αφορά", "δε θέλουμε τη γνώμη σου", "κοίτα τη δουλειά σου" ίσως κάτι γίνει κάποια στιγμή. Αλλά σε βάθος χρόνου.

 

Ελπίζω να πάνε όλα καλά, ότι κι αν σημαίνει αυτό.

 

Να χαίρεσαι την οικογένειά σου.

[mary26]

Corina μου πολύ ωραιο το post σου, κι εσυ Μαρακι εχεις δικιο... Παιδια δε φανταζεστε ολο αυτο τον καιρο τι της εχω πει... Τι με το καλο της λεω "μαμα σε παρακαλω, μην ανακατευεσαι", τι με το κακο "κουμαντο στο σπίτι σου, μη μου κανεις υποδειξεις κτλ" δεν πιανει τιποτα. Μου λεει επι λεξη καθε φορα "Εγω θα ανακατευομαι. Οταν βλεπω κατι στραβο θα το λεω." Διαβαζω αυτα που γραφετε-κι εχετε απολυτο δικιο- αλλα ολες αυτες τις τακτικες τις εχω εφαρμοσει... Δεν υπαρχει γιατρεια...

[Maraki+]

Corina μου πολύ ωραιο το post σου, κι εσυ Μαρακι εχεις δικιο... Παιδια δε φανταζεστε ολο αυτο τον καιρο τι της εχω πει... Τι με το καλο της λεω "μαμα σε παρακαλω, μην ανακατευεσαι", τι με το κακο "κουμαντο στο σπίτι σου, μη μου κανεις υποδειξεις κτλ" δεν πιανει τιποτα. Μου λεει επι λεξη καθε φορα "Εγω θα ανακατευομαι. Οταν βλεπω κατι στραβο θα το λεω." Διαβαζω αυτα που γραφετε-κι εχετε απολυτο δικιο- αλλα ολες αυτες τις τακτικες τις εχω εφαρμοσει... Δεν υπαρχει γιατρεια...

Λυπάμαι που το διαβάζω αυτό. Ήθελα να αποφύγω να σου πω -το είχα γράψει αλλά το έσβησα, ότι δυστυχώς εγώ δε μιλάω πλέον με τη μητέρα μου. Για άλλους διαφορετικούς λόγους αλλά όπως κι εσύ, μετά από πολλά χρόνια προσπαθειών να διατηρήσουμε μια σχέση, έστω τυπική, πήρα τη μεγάλη απόφαση να την κρατήσω μακριά από μένα και την οικογένειά μου γιατί απλά δε θα αλλάξει ποτέ.

Δε θα συμβούλευα ποτέ έναν άνθρωπο να μη μιλάει στο γονιό του. Είναι μια απόφαση καθαρά προσωπική και σκληρή.

Δεν ξέρω, κοπέλα μου, κι εγώ ήλπιζα για πολλά χρόνια αλλά τελικά απλά απομακρύνθηκα (κι εκείνη φυσικά δεν αναγνωρίζει τα λάθη της, απλά κλαίγεται ότι την έκανα πέρα).

Ελπίζω η απόφαση που θα πάρεις να είναι η καλύτερη δυνατή.

[jo89]

Επανέρχομαι... δυστυχώς προβληματισμένη και πολύ μα πολύ στενοχωρημένη... Δεν ξερω πόσες από εσάς θυμάστε τη σχέση που είχα περιγράψει ότι έχω με τη μάνα μου... Τότε ήμουν έγκυος... Τώρα η κορούλα μου είναι 5,5 μηνών! Όλο αυτό το διάστημα οι σχέσεις μας ήταν το ίδιο άσχημες, με τη μάνα μου να μου κάνει συνεχώς παρατηρήσεις για όλα. "Δεν το έντυσες χοντρά το παιδί", "το έντυσες πολύ χοντρά το παιδί", "αυτο δεν το εκανες σωστά" , "εκείνο το έκανες λάθος" κτλ. Τώρα θα μου πείτε γιατί της δίνω το δικαίωμα να ανακατεύεται στη ζωή μας... Η πεθερά μου μένει πολύ μακριά και ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε να με βοηθήσει και να κρατήσει τη μικρή τις λίγες στιγμές που θέλω να βγω έξω, είναι αυτή...Σήμερα έγινε κάτι που με στενοχώρησε πολύ... Το πρωι είχα μια διαφωνία με τον άντρα μου, μπροστα στη μανα μου, όμως δεν του μίλησα ασχημα, του είπα π.χ. "Καλα δε μου ειπες οτι θα πας εκει, πότε το κανονισες,δεν είπαμε ότι θα παμε αλλού σημερα;" Κι εκεινος πηρε να ακυρωσει αυτο που κανονισε για να κανουμε αυτο που ειχαμε τελικά πει. Στη συνέχεια, και όταν εκεινος πηγε να αγοράσει γάλα, η μανα μου μου λεει "Καλα δε ντρεπεσαι να μιλάς έτσι στον άντρα σου; Απορω πως σε ανεχεται ο άνθρωπος ακόμα! Εγώ αν μιλουσα ετσι στον πατερα σου..." (Σημειοτεον οτι 23 χρονια που εμενα σπιτι, η μανα μου εψησε το ψαρι στα χειλη στον πατερα μου, τον διαολοστειλε ουκ ολιγες φορες, και μαλιστα μια εξ αυτων ο πατερας μου αρχισε να κλαει γοερα).Εκεινη την ωρα γυριζει ο αντρας μου και της λεω "για πες αυτο που ειπες μπροστά του!" Κι εκεινη μου λεει "Δεν εχω προβλημα να το πω, το και το ειπα" Καταλαβαινετε τι επακολουθησε! Καβγας τρικουβερτος με αποτελεσμα να τη διωξω απο το σπιτι. Περνανε 2 ωρες και παιρνω τηλεφωνο τον πατερα μου να του πω τι εγινε (γιατι ημουν σιγουρη οτι τα ειπε διαφορετικα τα πραγματα) κι εκεινη απο μεσα ορυόταν ότι εγω λεω ψεμματα, ότι φερομαι απαισια στον αντρα μου,με αποκαλουσε ανωμαλο τερας (ναι! καλα διαβαζετε) και άλλα τετοια ωραία! Μετα πήρε τηλεφωνο ο αντρας μου και ειπε στον πατερα μου ότι η σχεση μας ειναι καταπληκτικη, ότι εγω ουδεποτε του μίλησα ασχημα, και πως ό,τι διαφωνια έχουμε αφορα εμας τους δυο και καλο ειναι να μη γινονται σχολια και υποδείξεις. Καταλαβαινετε ότι εχω στενοχωρεθει παρα πολυ, και νιωθω τρομερα αδικημένη... Ζηλεύω τις μάνες που έχουν μια καλή σχέση με τις κόρες τους και τις αγαπουν πραγματικά... Εγώ δεν το εχω ζήσει αυτο... Το θεμα είναι ότι σε 2 βδομαδες εχουμε και τη βάπτιση της μικρης και είχα αποφασίσει να δωσω το ονομα της μητερας μου μόνο και μόνο επειδή ειναι ωραίο, ενώ της πεθερας μου δεν είναι καθόλου ωραίο (και η ιδια δεν το θέλει).. Μετα απο αυτά δεν θέλω να την ξαναδω, αλλα ούτε και να δωσω το όνομά της... Εσεις τι θα κανατε στη θέση μου?

Μηπως εχουμε την ιδια μανα??:shock:

Αχ κοριτσι μου ποσο σε καταλαβινω δεν ξερεις....Το τελεθυταιο που μου ειπε η μανα μου ειναι περιμενω να σαραντησεις για να σε μπιιιιιιιιιιιιιπππ :shock: και μετα ελεγε πως δεν ειπε κατι τετοιο φαντασου τωρα...!!!Ουφ πολυ στεναχωριεμαι που υπαρχουν και αλλες τετοιες ''μανες''

[corina]

υπάρχει ....... αρκεί να είσαι αποφασισμένη .......

ειρωνεύσου τη

κρίνε τη εσύ σε όλα

μην την αφήνεις σε χλωρό κλαρί ....

και με ύφος ξερόλα κι όλας .......

ολική επίθεση με το που ξεκινάει τα κουλά......

να κάνεις και 1 μήνα να την πάρεις τηλ και μόλις ξεκινήσει κάτι στραβό κλείσιμο στα μούτρα και άντε πάλι 1 μήνας .....

πίστεψέ με ΜΟΝΟ έτσι καταλαβαίνει ...... κάτι ξέρω κι εγώ....

 

μετά από σταθερή τέοιου είδους αντιμετώπιση θα το σκεφτεί πολύ να συνεχίσει.... πρέπει όμως να μη δείξεις ΙΧΝΟΣ αδυναμίας, σκληρή σαν σκυλί, να θυμάσαι ότι δεν της κάνεις όύτε εκείνης κακό αλλά καλό γιατί αν το συνεχίσει θα χωρίσεις με τον άντρα σου........και δεν το θέλει όσο χιτλερική κι αν είναι.......

[Maraki+]

υπάρχει ....... αρκεί να είσαι αποφασισμένη .......

ειρωνεύσου τη

κρίνε τη εσύ σε όλα

μην την αφήνεις σε χλωρό κλαρί ....

και με ύφος ξερόλα κι όλας .......

ολική επίθεση με το που ξεκινάει τα κουλά......

να κάνεις και 1 μήνα να την πάρεις τηλ και μόλις ξεκινήσει κάτι στραβό κλείσιμο στα μούτρα και άντε πάλι 1 μήνας .....

πίστεψέ με ΜΟΝΟ έτσι καταλαβαίνει ...... κάτι ξέρω κι εγώ....

 

μετά από σταθερή τέοιου είδους αντιμετώπιση θα το σκεφτεί πολύ να συνεχίσει.... πρέπει όμως να μη δείξεις ΙΧΝΟΣ αδυναμίας, σκληρή σαν σκυλί, να θυμάσαι ότι δεν της κάνεις όύτε εκείνης κακό αλλά καλό γιατί αν το συνεχίσει θα χωρίσεις με τον άντρα σου........και δεν το θέλει όσο χιτλερική κι αν είναι.......

Δε διαφωνώ σε κανένα σημείο...αλλά το θέμα είναι αν έχει κανείς το χρόνο και τις αντοχές να ασχοληθεί τόσο πολύ.

Εγώ είχα μιλήσει εκατοντάδες φορές μαζί της, άλλες ψύχραιμα, άλλες όχι τόσο, άλλες μπινελίκια...τίποτα. Η γυναίκα ήταν -και είναι, σε δικό της κόσμο και εκεί έχει πάντα δίκιο και είναι τέλεια.

Ε, από ένα σημείο και πέρα λες "δεν μπιπ κι εσύ κι ο γρύλος σου" ;

[corina]

Μηπως εχουμε την ιδια μανα??:shock:

Αχ κοριτσι μου ποσο σε καταλαβινω δεν ξερεις....Το τελεθυταιο που μου ειπε η μανα μου ειναι περιμενω να σαραντησεις για να σε μπιιιιιιιιιιιιιπππ :shock: και μετα ελεγε πως δεν ειπε κατι τετοιο φαντασου τωρα...!!!Ουφ πολυ στεναχωριεμαι που υπαρχουν και αλλες τετοιες ''μανες''

 

ειρωνίκα "μαμά 40ντησα έλλα να ξελαμπικάρεις....:lol::lol:"

τέτοια θέλουν .... να βλέπουν

1. ότι τις γράφετε ό,τι κι αν λένε γιατί είναι μπούρδες (ειρωνία αδιαφορία στο τι λένε...) ("τι είπες;;; δεν σε πρόσεχα...... ε και ;;;; οκ και τι έγινε .... (σε ότι λέει η ίδια απάντηση καλά καλά θα τα πούμε άλλη ώρα "(ποτ'ε)

2.ό,τι δεν τους πέφτει λόγος (μάμα δεν καθαρίζεις το σπίτι κάλα, δεν είναι καλά τα φαγητά σου πια....τι κάνεις συνέχεια στον μπαμπά....)(πληρωμή με το ίδιο νόμισμα)

 

ειρωνία ύφος κριτική εσεις σε όλα που τις υποβιβάζει και μόλις πουν κάτι για εσάς απομόνωση 1 ,2,3 μήνες μέχρι να λυγίσουν ....

γιατί θα λυγίσουν ....

αν δεν λυγίσουν έχετε μάνα την Μηδεια..... σορρυ κι όλας

και τότε αν ξαναρχίσουν τα ίδια πάλι απομόνωση κ.ο.κ. μέχρι να ισιώσουν σε κανα δυο χρόνια περίπου γίνεται αλλά θέλει σταθερή αντιμετώπιση και όχι πισωγυρίσματα

....

κουράγιο..... προσέξτε μην γίνετε ίδιες στα παιδιά σας γιατί σόι πάει το βασίλειο.......

[mary26]

Δε διαφωνώ σε κανένα σημείο...αλλά το θέμα είναι αν έχει κανείς το χρόνο και τις αντοχές να ασχοληθεί τόσο πολύ.

Εγώ είχα μιλήσει εκατοντάδες φορές μαζί της, άλλες ψύχραιμα, άλλες όχι τόσο, άλλες μπινελίκια...τίποτα. Η γυναίκα ήταν -και είναι, σε δικό της κόσμο και εκεί έχει πάντα δίκιο και είναι τέλεια.

Ε, από ένα σημείο και πέρα λες "δεν μπιπ κι εσύ κι ο γρύλος σου" ;

 

Συμφωνώ και προσυπογράφω... Κουραστηκα , βαρεθηκα, δεν εχω αλλη αντοχη, ουτε με το καλο, ουτε με τα μπινελικια αλλαζει κατι... Όλο αυτο ειναι πολυ ψυχοφθόρο για μένα, τα έχω γραψει και σε πιο παλια ποστ μου, πάντα προσπαθουα να της εξηγήσω και ποτε δεν καταλαβαινε, πάντα προσπαθούσα να της αποδείξω κάτι και ποτέ δεν το αποδείκνυα... Όταν παντρευόμουν (τι θυμηθηκα τωρα) εκανα το λαθος και την τελευταια μερα κοιμηθηκα στο πατρικό μου... Το βραδυ από το αγχος εβαλα τα κλαματα... Η μανα μου με στραβοκοιταξε, κουνησε το κεφαλι απαξιωτικά και μου ειπε : "Δε ντρεπεσαι? Όλες οι νυφες χαιρονται που παντρευονται κι εσυ κλαις?" Εγώ της απάντησα "Αυτό κατάλαβες?" Και μου ααντησε "Ναι τι αλλο θελεις να καταλαβω?" Μιλαμε για τετοια αποσταση αποψεων, αντιλήψεων ζωής. Εγω αν παντρευοταν η κορουλα μου θα εκλαιγα κι εγω μαζι της αγκαλιασμενη... Περιττο να σας πω οτι την επομενη, τη μερα του γαμου δηλαδη, με εκανε και παλι να κλαψω για ασημαντη αφορμη... Και ποσα αλλα εχω να πω... Πόσα..

[corina]

αναρωτιέμαι τι έχει περάσει η μαμά σου και έχει γίνει έτσι......... είναι απίστευτο ...δεν μπορεί καθόλου να σε νοιώσει....και είσαι και μοναχοπαίδι.......

 

έχεις κουραστεί πια ε;;;;΄

 

αν θέλεις σωστή σχέση μαζί της πρέπει να το κάνεις το ψυχοφθόρο εγχειρημα δεν βλέπω άλλη λύση πέραν της πλήρους αποξένωσης που έρχεται......

 

τι να πω ...κουράγιο...είναι μικρή η μαμά και θέλει να νοιώθει ότι δεν πέρασε η μπογιά της......έχει καπελώσει και όλους τους γύρω.........και μέσω εσού θα προσπαθήσει και τον άντρα σου και να μου το θυμηθείς αυτό........

[mary26]

Corina μου πιστευω οτι η δουλεια του ανθρωπου σε συνδυασμό με κάποια στοιχεια του χαρακτηρα που προϋπάρχουν, είναι καθοριστική για την δημιουργία και ολοκληρωση της προσωπικότητάς του. Η μανα μου μεχρι πρότινος (νοεμβρη) ήταν προϊσταμενη σε πολυ υψηλή θέση στο Υπουργειο Οικονομικών και από τοτε που συνταξιοδοτηθηκε εχασε κάθε επαφη με τη λογικη (όχι ότι είχε ποτε). Έμαθε πάντοτε να δίνει διαταγες και να περναει παντα το δικο της, να απαξιώνει τους άλλους και να φερεται αυταρχικα και απολυταρχικα.

[corina]

εμ έτσι εξηγείται......

έχεις δίκιο σε όσα λες

εφάρμοσέ τα

καλή επιτυχία και να χαίρεσαι την οικογένειά σου

[mary26]

Nα'σαι καλα Κορινακι μου! Ευχομαι τα καλυτερα!

[AthinaP]

Είναι σύνθετες οι σχέσεις και εσύ ξέρεις τι σας κρατάει και δεν έχετε γίνει "από δυο χωριά"...

 

Τέλος πάντων, ως μαμά μεγαλύτερου παιδιού, θα ήθελα να δώσω μια άλλη άποψη.

 

Δεν έχουμε ιδανικές σχέσεις με τη μητέρα μου, ας μην επεκταθώ τώρα...

 

Οι παρενέργειες που βλέπω τώρα είναι ότι η μικρή, με τον οποία πιστεύω έχουμε νορμάλ σχέση, τώρα που μαθαίνει για τις σχέσεις της οικογένειας, δυσκολεύεται να συλλάβει ότι η κυρία αυτή, η γιαγιά της είναι μαμά μου. "Αλήθεια;" ρωτάει... Μα δεν γίνεται, δεν μπορεί... Ό,τι και να της πω κάπου φαντάζεται ότι η ροή των πραγμάτων είναι αύριο μεθαύριο να είμαστε όχι κοντά.

 

Θέλω να πω ότι εκτός από το πώς αισθάνεσαι εσύ τώρα, μπορεί να έχει νόημα να σκεφτείς τι σχέση θα έχει το παιδί με τη γιαγιά και τι μήνυμα παίρνει για τη σχέση του ίδιου του παιδιού μαζί σου, σε βάθος χρόνου. Δεν μπορείς να δεις τη δική σου σχέση με το παιδί εντελώς ξεκομμένα από τη σχέση τη δική σου με τη γιαγιά. Ή μπορεί και να μπορείς...

[mary26]

Aθηνά είχα γράψει παλαιότερα ότι ήθελα αγόρι γι'αυτο το λόγο, για να μην αποκτήσω δηλαδή με την κόρη μου την ιδια σχεση που εχω εγω με τη μανα μου! Οταν όμως εμαθα ότι εχω κορίτσι και πολυ περισσότερο όταν γεννήθηκε η ζουζουνίτσα μου, τη λάτρεψα τόσο πολύ, που για μένα ήταν πλεον στοιχημα να μην δημιουργήσω την ίδια σχεση που έχω εγώ... Πως θα μπορούσα αλλωστε τη στιγμή που είμαι τοσο διαφορετική και εχω τόσο διαφορετικη κοσμοθεωρία από τη μάνα μου!

[Ηλιόχαρις]

Μαίρη, νομίζω οτι η μάνα σου θέλει να σε δει σίγουρη. Να μη ζητάς τη συμβουλή της, να μη ζητάς βοήθεια. Πέρνα στην αντεπίθεση. Όχι να την πληγώσεις αλλά πες και κανένα "άσε μας ρε μάνα που θα μου πεις και πως θα ντύσω το παιδί" παίξτο ξεροκέφαλη. Να καταλάβει οτι το πει δεν το πει είναι ένα και το αυτό.

Το μυστικό όμως είναι η διάρκεια. Να τη το λες συνεχώς. Άμα της βάζεις πάγο μια φορά και την επόμενη βλέπει οτι επηρεάζεσαι δεν γίνεται τίποτα. Πρέπει κάθε, μα κάθε φορά να την ακυρώνεις.

Πάλι γεμιστά θα φάτε? ναι γιατί ρωτάς να σου στείλω σ ενα τάπερ?

Πως μιλάς έτσι στον άντρα σου? Να κοιτάς τη δουλειά σου.

 

Α και κάτι άλλο, δεν δέχεσαι βοήθεια. Δεν θα τη βάζεις να σου μαγειρέψει. Δεν θα τη βάζεις να σου καθαρίσει. Δεν θα τη βάζεις να κρατά τη μικρή (μόνο αν πραγματικά δεν μπορείς να την πάρεις μαζί σου.)Τίποτα, δεν θα ζητάς καμία χάρη εκτός κι αν είναι τεράστια ανάγκη.

Της δίνεις πάτημα. Πχ. κρατάει τη μικρή, γιατί δίνεις στο παιδι να φάει αυτό? Εγω θα του δώσω το άλλο μπλα μπλα,

¨οταν τη βάζεις στο σπίτι σου, θα σου αρχισει τις παρατηρήσεις.

Θα σκέφτεσαι τι θα έκανες αν οι γονείς σου ήταν 500 χλμ μακριά. Μόνο έτσι θα ξεφύγεις.

Στο σπίτι η μαμα σαν επισκέπτης πλέον. Ή αν χρειαστεί κάτι βεβαίως αλλα όχι για να μπει να κάνει έλεγχο πως μιλάς στον άντρα σου ή πως σου μιλά εκείνος.

Είστε άλλο σπίτι τώρα, με άλλους κανόνες. Μια φορά είχαν έρθει οι δικοί μου σπίτι μου και άρχισαν να λογομαχούν, έεεπ τους λέω τέρμα, εδώ σε αυτό το σπίτι ΔΕΝ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ να πάτε αλλού να τσακωθείτε. Κατευθείαν.

Όποτε βλέπεις οτι φεύγει λίγο από τα όρια ξεκόλλα.

Μη νομίζεις, κι αυτή θέλει η κόρη της να τα καταφέρει και να γίνει ανεξάρτητη. Ποιος γονιός δεν το θέλει? Δειξ της οτι το χεις και οτι αυτή περισσεύει.

 

Α και κάτι που διάβασα και διαφωνώ κάθετα. Μην βάζεις τον άντρα σου ανάμεσα. Εσύ και η μάνα σου έχετε τη σχέση που έχετε. Για τον άντρα σου όμως είναι πεθερά. Μπορεί να του πει κάτι βαρύ και θα ψυχρανθούν άσχημα. Δεν θα το ξεχάσει τόσο εύκολα όσο τα ξεχνάς εσύ επειδη είναι μαμα σου.

Ή το αντίθετο μπορει αυτός να μην κρατηθει και να της μιλήσει πολύ άσχημα. Μην τον βάζεις να πάρει μέρος στην κόντρα σας.

[Maraki+]

Aθηνά είχα γράψει παλαιότερα ότι ήθελα αγόρι γι'αυτο το λόγο, για να μην αποκτήσω δηλαδή με την κόρη μου την ιδια σχεση που εχω εγω με τη μανα μου! Οταν όμως εμαθα ότι εχω κορίτσι και πολυ περισσότερο όταν γεννήθηκε η ζουζουνίτσα μου, τη λάτρεψα τόσο πολύ, που για μένα ήταν πλεον στοιχημα να μην δημιουργήσω την ίδια σχεση που έχω εγώ... Πως θα μπορούσα αλλωστε τη στιγμή που είμαι τοσο διαφορετική και εχω τόσο διαφορετικη κοσμοθεωρία από τη μάνα μου!

Αποτυγχάνω να καταλάβω τι σχέση έχει το φύλο του παιδιού μας με τη μετέπειτα μεταξύ μας σχέση. Δηλαδή ένα αγόρι δε μπορείς να το απαξιώσεις; Δεν καταλαβαίνω ειλικρινά...

Κι εγώ, κοριτσάκι περιμένω και βασίζομαι στη λογική που επικράτησε μέχρι σήμερα μέσα στο κεφάλι μου παρόλο που ζούσα μέχρι τα 22 μου με τη μητέρα μου για να μην κάνω τα ίδια λάθη αλλά δεν έχει να κάνει με το ότι είναι κορίτσι. Τις ίδιες ανησυχίες και φόβους θα είχα ακόμα κι αν ήταν αγόρι.

 

Δε νομίζω δηλαδή πως η μαμά σου είναι μαζί σου όπως είναι επειδή είσαι γυναίκα. Και στον πατέρα σου τα ίδια κάνει...απλά έτσι είναι γενικώς η γυναίκα.

 

Δε σε κρίνω γι' αυτά που λες ή κάτι τέτοιο...στα πλαίσια της συζήτησης κινούμαι.

[Mammy in love]

Λοιπόν αυτη τη συζήτηση είχα εχθές με την συννυφάδα μου.Λέγαμε για τους γονείς μας...Η μάνα της την ακυρώνει τελείως και οι δικοί μου έχουν άποψη για τα πάντα.Κράτα αποστάσεις.Αφού την χρειάζεσαι για να κρατάει την μικρή που και που ας βρίσκεστε όσο πιο σπάνια γίνεται.Δεν ξέρω επίσης αν θα ήταν μία ωραία λύση να της κάνεις αυτό που σου κάνει...Να την κριτικάρεις συνεχώς...Ίσως πιάσει...