Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Η μάνα μου με ακυρώνει συνεχώς!


mary26

Recommended Posts

Είμαι 26 χρονων και έγκυος στον 6ο μηνα.Πάντα είχα μια αυταρχική μάνα που είχε (και έχει) τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για όλα. Οι σχέσεις μας πάντα ήταν σε τεντωμένο σκοινί και δεν έχανε ευκαιρία να μου κάνει συνεχώς υποδείξεις και παρατηρήσεις για όλα !! Βέβαια είναι ετσι ο χαρακτηρας της δηλαδή ειναι επιβλητική σε όλους και φροντίζει παντα να τους αναφερει - υπενθυμίζει τη μόρφωση της, τη θέση της κτλ. Με εμένα όμως έχει εμμονή- θες επειδή ειμαι μοναχοπαίδι, θες επειδή ειμαι κορίτσι, συνεχώς με ακυρώνει και "μου τη λεει" για το οτιδηποτε και το κακό ειναι οτι το κανει μπροστά σε άλλους. "Δεν εχεις δικιο εσυ", "δεν το εκανες σωστα εκεινο", "γιατι το εκανες ετσι το αλλο", "ε βεβαια εσυ τι θα εκανες, κανεις και τίποτα σωστό;". Ακόμη και με μια πέτρα να έχω διένεξη, εκείνη θα πάρει το μέρος της πέτρας. Να φανταστείτε όταν πρωτογνώρισε ο αντρας μου του γονείς μου, ειχα φοβερο πρόβλημα με το οτι ε μανα μου με μειωνε συνεχως, όμως τωρα που την εχει καταλαβει και αυτος σπανίως με πειράζει και μαλιστα κανουμε και πλάκα με τον αντρα μου πολλές φορες και το διασκεδάζουμε του τυπου "σε ποση ωρα θα σου την πει η μανα σου από τη στιγμή που θα μπουμε στο σπιτι!" Το ζήτημά μου είναι ότι στην τελευταια επίσκεψη μας στο γιατρό(ήταν κι εκεινη)-κάτι είπε ο γιατρός κι εκεινη-λες και με περίμενε στη γωνία για να με μειώσει μπροστά στο γιατρο και να μου την πει με ασχημο τρόπο. Ενιωσα τοσο ασχημα που αρχισα να κλαιω. Αισθάνομαι πολύ απογοητευμενη και εγκλωβισμενη.. Σκέφτομαι πως θα γεννηθει το κοριτσακι μας, θα μεγαλώσει και θα βλέπει τη μανα μου να με μειωνει και να με ακυρωνει συνεχως και δεν θα μου εχει κανενα σεβασμο, δεν θα της εμπνέω κανενα κυρος... Δε σας κρυβω οτι πριν μαθω το φυλο του παιδιου, ήθελα αγόρι για να μην αποκτήσω τη σχέση που εχει η μανα μου με εμενα, όμως τωρα δεν το αλλαζω με τιποτα και μάλιστα ειναι κι ενα στοιχημα για μένα το να μην κανω τα λάθη της μανας μου... Δεν ξέρω τι να κάνω... Στο παρελθόν προσπάθησα να αποκοπώ όμως συνεχώς κατάφερνε να με ξαναπλησιάζει, να με καλοπιάνει για 2-3 μέρες και μετά να αρχίζει πάλι την ίδια συμπεριφορά.. Εχω πειστεί πλέον ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.. Δεν θέλω να κόψω τελειως επαφές και πραγματικά είμαι πολύ προβληματισμένη και στενοχωρημένη... Τι με συμβουλέυετε να κανω;;

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


να σου πω τι θα εκανα εγω???

α) στον γιατρο μου θα πηγαινα με τον αντρα μου ΚΑΙ ΜΟΝΟ!! γιατι στην τελικη το παιδι 2 το εκαναν οχι ολο το σοι!!

β) (ερωτηση) ο γιατρος σου δεν ειπε τιποτα στην μανα σου???(γιατι ο γιατρος μου την εψαχνε την ευκαιρια να τονισει την αναγκαιοτητα της ηρεμιας μου!!!)

γ) επειδη τετοια ατομα δεν αγνοουνται με καμια δυναμη εγω θα προσποιουμουν οτι ειναι καποιος προισταμενος στριμμενος στην δουλεια..η εξουσια του πανω μου ειναι τοση,οση η ωρα που βρισκομαι μαζι του..

δ) οτι με στεναχωρουσε στην εγκυμοσυνη μου το εγραφα σε κατι παλια πανινα!το μωρο μου ειναι σημαντικοτερο ολων!!

ε)σε καμια μα σε καμια περιπτωση δεν θα την αφηνα να εκφερει ουτε την ελαχιστη αποψη για το παιδι..ακομη και αν ημουν σιγουρη 1000% οτι ξερει τι πρεπει να γινει γιατι i)δεν θα εχανε την ευκαιρια να με μειωσει και ii)θα της ανοιγα μονη μου την πορτα της εξουσιας...ασ'την λιγο απ'εξω!!κακο δεν θα της κανει!!

 

με το καλο η κορουλα σου και να εισαι παντα ευτυχισμενη με τον αντρα σου και το παιδακι σου!!!

Link to comment
Share on other sites

πιστευω οτι η μητερα σου αισθανεται η ιδια μειονεκτικα και βγαζει την ανασφαλεια της πανω σου! ειναι απαραδεκτη η συμπεριφορα της και φυσικα τωρα που εισαι και εγκυος και χρειαζεσαι τονους ηρεμιας. εγω βασικα θα εκανα μια τελευταια κουβεντα μαζι της και θα της διευκρινιζα οτι ειναι η τελευταια και οτι αλλη ευκαιρια δεν θα δωσεις. επισης καλο θα ηταν να αρχιζες και εσυ να της κοπανας τα αλλα που κανει συνεχως και εκανε με τη διαπαιδαγωγηση και φυσικα οτι εφου εισαι ανικανη (οπως ισχυριζεται) φταιει αυτη που σε εκανε ετσι γιατι δεν δικαιολογειται με σπουδες και θεση ουτε να εχει αυτη τη συμπεριφορα αλλα ουτε και αυτη την εντυπωση για τον εαυτο της!! με το καλο ευχομαι να γεννησεις την κουκλα σου!

έχω δύο δωράκια

UDcLp3.png euQwp3.png

Link to comment
Share on other sites

Τώρα που θα έχεις το μωράκι σου και θα έχεις εσύ την ευθύνη θα καταλάβεις ότι πλέον εσύ μαζί με τον άντρα σου θα έχεις τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο όσον αφορά την οικογένειά σου. Δηλ. το κέντρο βάρους της οικογένειας μετατίθεται από τους γονείς σου σε σένα μιας και είσαι μοναχοπαίδι. Από τα πιο απλά πράγματα δηλ. που θα κάνουμε Χριστούγεννα μέχρι τα πιο δύσκολα όπως αποφάσεις για σοβαρά θέματα υγείας. Και οι γονείς σου αναγκαστικά θα κάνουν πίσω για να πάρετε εσείς τις ευθύνες και φυσικά να κάνετε και τα λάθη σας. Σε 10 χρόνια θα το έχει πάρει απόφαση και η μαμά σου :lol:

Link to comment
Share on other sites

Κοίτα, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Πρώτα είναι η οικογένειά σου και μετά όλοι οι άλλοι. Είναι αποκλειστικά στο χέρι σου ποιόν θα αφήσεις να μπει μέσα και να την χαλάσει. Πρέπει να δυναμώσεις τον εαυτό σου και να αρχίσεις να αντιστέκεσαι. Αν θέλει να έχει κόρη πρέπει να φέρεται σαν μάνα. Μην αφήσεις κανένα να παίζει με την ψυχολογία σου.

74Qtp3.png2SeRp3.png
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Πίστευω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ισχύει το "μακριά κι αγαπημένοι".

Δεν χρειάζεται να έρχεται μαζί σας η μαμά σου στις εξετάσεις και στους γιατρούς και γενικά οπουδήποτε.

 

Και όταν γεννήσεις με το καλό ίσως θα ήταν καλύτερα να μην έχετε πολλά-πολλά γιατί και η ψυχολογία σου είναι πιθανόν να είναι αρκετά ευαίσθητη.

 

Γνώμη μου είναι ότι για όσο διάστημα δεν εργάζεται η γυναίκα δεν χρειάζεται καμία βοήθεια πέρα από τον σύζυγο. Ούτε για το μωρό (το οποίο θέλει μόνο τη μαμά του), ούτε για το σπίτι (οι δουλειές μπορούν να περιμένουν, άλλωστε το μωρό συνέχεια στην αγκαλιά είναι δεν κυκλοφορεί στο σπίτι).Το πολύ πολύ ένα-δυο πιάτα φαγητό. Δεν αξίζει η οποιαδήποτε γκρίνια για λίγη βοήθεια.

 

Αν και όταν ξεκινήσει η μαμά στη δουλειά, τότε είναι που αλλάζουν λίγο τα πράγματα...

Link to comment
Share on other sites

κοπέλα μου τώρα που θα της κάνεις το εγγονάκι πρέπει να καταλάβεις ότι εσύ έχεις το πάνω χέρι...μην την αφήνεις να σε υποβιβάζει και να σου φέρεται έτσι...Πες της κατάμουτρα ότι αυτό που κάνει είναι απαράδεκτο...θύμωσε μια φορά μαζί της, μην το ανέχεσαι...φώναξε της....Κάντην να νιώσει άσχημα, προσβαλετην μπροστά σε κόσμο να δει πως είναι....μην κάθεσαι και τα δέχεσαι γιατί όλα αυτά τα κρατάς μέσα σου και τελικά ξεσπάς σε κλάμματα...

 

Ακόμα και τα παραπάνω να μην πιάσουν θα της πεις πολύ απλά ότι αν συνεχίσει έτσι, να ξεχάσει το εγγόνι της, θα το βλέπει κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα, πές της ότι δεν έχεις σκοπό να κάθεσαι να σε μειώνει μπροστά στο παιδί σου και αν της αρέσει αλλιώς να πάει να βρει άλλο εγγόνι. Τέλος

 

Άντε γιατί τα πήρα τώρα!

Link to comment
Share on other sites

Θα σε στεναχωρήσω , αλλά η μάνα σου δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ .

Στα λέω γιατί πάνω κάτω τα ίδια περνάω.

Εκείνη τα ξερει όλα και δεν κάνει ποτέ λάθος.

Και ειδικά αν έρθει το μωρό στο σπίτι θα δεις πως η κατάσταση θα γίνει ανυπόφορη. Ο μόνος που ισως μπορει να κάνει κάτι είναι ο άνδρας σου . Να της εξηγήσει πως δεν γίνεται να σου μιλαει έτσι. Δεν εισαι παιδι.

Σε εμάς πιάνει. Όταν δηλαδή αρχίζει και λέει και κάνει τα δικά της , μπαίνει στην μέση και της λέει ξεκάθαρα πως δεν ειναι η μόνη που ξέρει τα πάντα .

Εκεί κάνει στην άκρη γιατί ξέρει πως δεν την παίρνει να κάνει και πολλά .

ισως εσένα σε βρίσκει αδύναμη και κάνει οτι θελει.

Link to comment
Share on other sites

Εσύ όταν το κάνει αυτό τι κάνεις; Βάζεις τα κλάμματα οπως στο γιατρό ή της απαντάς; Και αν ναι τι;

δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο!

(Λορέτα Ποντικίνα)

Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Σας ευχαριστώ παρα πολυ για τις συμβουλες και τη συμπαράστασή σας! Πραγματικά μου δινετε δύναμη! Οσο για την αντίδρασή μου, της εχω εξηγησει χιλιες φορες, ειτε με το καλο ειτε με το κακο, δεν εννοει να καταλάβει τιποτα, μου λεει "εγω για σενα τα λεω" ή "θέλω εγώ το κακό σου;". Πραγματικά η κατασταση εχει φτάσει στο απροχώρητο... Απορώ πως αντεχα 25 χρονια που εμενα μαζι της. Συνεχεια φωνες και καυγαδες, συνεχεια ημουν λαθος, συνεχεια επρεπε να της αποδεικνύω πραγματα που τελικα ποτε δεν αποδεικνυα κι ας εκανα αυτο που τελικα αυτη ηθελε γιατι πολυ απλα δεν ειχε σκοπό να "συμβιβαστεί" μαζι μου και να κανει ανακωχη στον ατυπο πολεμο που ειχε κηρυξει μονη της. Εχω πολυ διαβασμα της ελεγα. "Α αυτο δεν ειναι τιποτα, εγω οταν πηγαινα στο πανεπιστημιο" μπλα μπλα μπλα...

Κουραστηκα στη δουλεια της ελεγα..."Ε σιγα την κουραση! εγω που εχω να κανω με τοσους ανθρωπους κι εχω τετοια ευθυνη"μπλα μπλα μπλα...Αφηστε το οταν ειμαστε μπροστα σε άλλους. Εκει δεν τολμαω να πω κατι και "οχι εχεις αδικο δεν ειναι ετσι" οποτε δεν μιλαω καθολου για να αποφυγω την βεβαιη ακυρωση της. Αγοραζα ή αγοράζω κατι, όλα της ξυνιζουν γιατι δεν ειναι συμφωνα με τα δικά της στανταρ, μεχρι και κατι ρουχαλακια που πηρα για το μωρο μου ειπε να τα αλλαξω. Για ολα εχει αποψη και για ολα εχει δικιο. Μεχρι και ονειρα για το μωρο μου κανει λες και ειναι δικο της μωρο "εγω θα την γράψω στο ωδειο, θα γινει σαν κι εμενα". Να φανταστειτε πριν ετοιμαστει το σπιτι μας και μεινουμε μονοι, ειχαμε μεινει 1 μηνα με τους δικους μου στο πατρικο μου. Δε φανταζεστε τι τραβηξα!!! Δεν τολμουσα να πω κατι στον αντρα μου και γυρισα απο την άλλη κι εβλεπα τη μανα μου να με αγριοκοιτάει με βλοσυρο βλέμμα και να γουρλώνει τα ματια. Μη φανταστειτε τιποτα κακο, τον επαιρνε πχ ο υπνος στον καναπε και του ελεγα "παμε πανω να κοιμηθουμε", γουρλωμα και παρατηρηση εκεινη. "Θα παμε βολτα εξω;" τον ρωτουσα.Γουρλωμα και παρατηρηση εκεινη. Δε μπορειτε να φανταστειτε τι ειχα περασει 25 χρονια και κυριως τα εφηβικα μου. Εκει ημουν η αχρηστη που δεν θα καταφερνα τιποτα στη ζωη μου και οταν ζητουσα το δικιο μου με εβγαζε τρελη και "νευροσπασμα". Οταν δε, εβαζα τα κλαματα αρχιζε να γελαει και να γελαει υποτιμητικα λεγοντας μου "καλα καλα τα δακρυα στο τσεπακι τα εχεις!" Αχ αφηστε να μην πω αλλα... Με συγχωρειτε που σας κουρασα αλλα ειναι τοσα πολλα αυτα που με πνιγουν...

Link to comment
Share on other sites

Κοίτα, και μένα η μαμά μου είναι υπερπροστατευτική και ιδιαίτερως εκνευριστική ώρες ώρες, αλλά επειδή εγώ είμαι πιο ...καλόπαιδο από σένα, της έβαζα και της βάζω πάντα όρια. Κούκλα, δεν της έχεις βάλει όρια. Δεν είναι αργά να το κάνεις. Αυτό με το γιατρό, μου έκανε και μένα εντύπωση, που δεν έχω μείνει έγκυος ποτέ, αλλά το θεωρώ αδιανόητο να πάω με τη μαμά μου στο γυναικολόγο (σε αυτόν δεν πήγατε μαζί? ή λάθος κατάλαβα? ). Πάτα πόδι και μην κλαις. Τώρα, έχεις τη δική σου οικογένεια, άντρα και μωράκι που είναι καθ' οδόν. Θα αποφασίζετε μαζί, το ζευγάρι, από κοινού. Όλοι οι άλλοι, πλην των παιδιών σας, θα είναι τρίτοι μέσα στην οικογένεια.

Ενδεχομένως και εσύ να αισθάνεσαι ανασφαλής, όπως και εγώ, που σε απλά καθημερινά πράγματα, ήθελα να παίρνω τηλ τη μαμά μου, να μου δώσει λύσεις. Προσπάθησε να το ξεπεράσεις αυτό. Συνειδητοποίησε πρώτα από όλα εσύ, ότι είσαι μία ώριμη και υπεύθυνη γυναίκα, που ορίζει μόνη της τη ζωή της. Και μάθε να λες όχι και τα όχι σου να είναι σθεναρά.

Εμένα η σχέση μου με τη μαμά μου, πλέον είναι πάρα πολύ καλή. Η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές έγινα σκληρή, χωρίς ιδιαίτερο λόγο και την στεναχώρησα. Πχ κάποιες φορές έχει πει τη γνώμη της, με απόλυτο τρόπο, μπροστά στον άντρα μου και πριν προλάβει εκείνος να μιλήσει (που είναι ευγενικός αλλά δεν χαρίζει κάστανα), πετάγομαι εγώ και λέω "μην ανακατεύεσαι σε αυτά τα πράγματα, ο γαμπρός σου θα σε ακούει και θα νομίζει ότι πας να τον ακυρώσεις" και εκεί στεναχωρήθηκε και μαζεύτηκε η μαμά μου. Μην φανταστείς ότι ήταν για κάποιο θέμα σημαντικό η διένεξη (πχ, η κουβέντα έγινε για το πως φτιάχνουμε ένα φαγητό ή για το πως διακοσμούμε το σπίτι μας), αλλά πραγματικά, αισθάνομαι ότι έπρεπε να επέμβω γιατί δεν ήθελα ποτέ να δώσω το δικαίωμα στον άντρα μου να μου πει ότι κάνω ότι μου λένε οι γονείς μου και ότι ανέχομαι τις υποδείξεις τους, παρουσία του.

Link to comment
Share on other sites

Έχω ζήσει και ζω τα ίδια και πολύ χειρότερα. Αρκεί να σου πω ότι με πιάσανε 2 φορές συσπάσεις από τη συμπεριφορά της μάνας μου. Και σε προετοιμάζω ότι με τον ερχομό του παιδιού θα χειροτερεύσει η κατάσταση. Σε εμένα δεν έπιασε κανένας τρόπος όυτε κακός ούτε καλος, ούτε συζητηση, ούτε απειλές. Μόνο τον άνδρα μου φοβάται πλέον και προσπαθέι να κρατηθεί τουλάχιστον μπροστά του. Εγώ αποφεύγω τα πολλά πολλά και κυρίως αποφεύγω να πάω στο πατρικό μόνη μου με το παιδί. Μόνο έξω βρισκόμαστε. Στο πατρικό μόνο με τον άνδρα μου. Γενικώς βέβαια σε εμάς κάνει σε όλους τη ζωή κόλαση (μπαμπά μου και αδελφή). Μετά από ομηρικούς καβγάδες αποφάσισα να μην της δίνω πάτημα. Ειδικά μετά από το ξέσπασμα του άνδρα μου πριν ένα χρόνο που δεν άντεξε ούτε αυτός τον τρόπο που μου φερόταν ( ο οποίος μιλάμε για τέρας υπομονής και ψυχραιμίας γενικώς) αποφάσισα να μην της δίνω πατήματα. Σαν να μην ακούω αυτά που λέει. Και γενικώς αποφεύγω τις συναναστροφές με τρίοτυς όταν είναι κι αυτή μπροστά. Οπότε τα πράγματα έχουν ηρεμήσει αρκετά. Ακόμα και στο τηλέφωνο πολλές φορές δεν ακούω καν τι μου λέει για να μην νευριάσω. Προσπάθησε να κάνεις το ίδιο αν όπως λές οι κουβέντα δεν την αλλάζει. Και τώρα που είσαι έγκυος αφού σε επηρεάζει τόσο κράτα αποστάσεις. βρες δικαιολογίες. Έχω δουλειά, θα βγώ, έχω κανονίσει, έχω γάμο κλπ. και κράτα τα βασικά. Ξέρω ότι έιναι δύσκολο και ξέρω ότι στενοχωρίεσαι νιώθω το ίδιο άλλά σε μένα τουλάχιστον είναι η μόνη λύση. Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν σκέφτονται ότι με τη συμπεριφορά αυτή το εγγόνι τους στερούνται πάνω απόλα. Εγώ σπάνια της το αφήνω και αυτό για πολύ λίγο και μόνο όταν είναι και ο πατέρας μου μαζί. Αν είχε άλλη συμπεριφορά και το παιδί θα την άφηνα να κρατάει και να κοιμάται εκεί κάποιες φορές και στο εξοχικό τους να κάνει τα μπάνια του. Αλλά ο εγωισμός δεν την αφήνει να το δει αυτό. Προσπάθησε να μην τα παίρνεις μέσα σου. Και βάλε και τον καλό σου λίγο μπροστά. Όμως μην του κλαίγεσαι διαρκώς γιατί εγώ έκανα αυτό το λάθος και επηρέασε πολύ τη σχέση μου με τον άνδρα μου σε σημείο να μην μιλιόμαστε. ξεκαθάρισε ότι πλέον είστε δύο χωριστά σπίτια και κυρίως ότι εσύ έχεις την οικογένεια σου που τώρα προηγείται. Βάλε πάνω αππό όλα το μωράκι σου και με το καλό να το δεχθείς. Και να έχεις πάντα στο μυαλό σου αυτά που πονένε εσένα, ώστε να μην τα επαναλάβεις στο παιδί σου. Είναι δύσκολο αλλά αυτή η μεθοδος πιάνει πολύ.

an1cCw--SeR1210MTE5ZGx6fDI1ODQ5MDgwZGF8T3VyIGFuZ2VsIGlz.gif
Link to comment
Share on other sites

mamakoula ποσο με καταλαβαινεις, περνάω ακριβώς το ίδιο!! Και η δικια μου κανει τη ζωη του μπαμπα μου κολαση ομως εκεινος εχει μια φυσικη αναισθησια για ολα οποτε δεν της δινει καμια σημασια! Απο το ενα μπαινει απο το αλλο βγαινει! Κι εγω στο πατρικο μου μονο με τον αντρα μου πηγαινω γιατι εκει (ψιλο)συγκρατιεται και δεν πεταει τοσες χοντραδες. Ξαναλεω ψιλο. Αν τυχει και καμια φορα παω μονη μου η ανακωχη κραταει 10 λεπτα, το πολυ ενα τεταρτο.

latiatoula ναι στο γυναικολογο πηγαμε και μαλιστα οχι μονο 1 φορα αλλα πολλες... Το ξερω κανω λαθος κι εγω... Της δινω πατημα, της δινω χωρο για να ανακατευεται αλλα το παιρνει κι απο μονη της το πατημα... Να φανταστειτε το Σαββατοκυριακο λεγαμε να παμε στα πεθερικα μου που μενουν σε αλλη πολη και μου λεει "ε πατε γιατι κι εμεις δεν θα ειμαστε εδω θα παμε στο Βολο σε ενα γαμο οποτε δε θα σας μαγειρεψουμε"!Σαν να μου "επιτρεπει" να παω!!!Στο γιατρο τις προαλλες ειπε "αχ γιατρε κανω αυτο δεν το τρωει, κανω το αλλο δεν το τρωει τι να κανω" (ενω ειναι ψεμματα οτι δεν τρωω, απλα η ιδια εχει εμμονη με το φαγητο και θεωρει οτι κανενας ανθρωπος κατω των 90 κιλων δεν ειναι φυσιολογικος). Με θεωρει αχρηστη για ολα και μου φερεται σαν να ειμαι 10 χρονων. Δε ξερω πια τι να κανω... Ειναι πολλα κι αμα κατσω να θυμιθω ειναι κι αλλα τοσα και τοσα... Ερχονταν οι καθηγητες για ιδιαιτερα στο σπιτι και ακομα εχουν να λενε οι ανθρωποι... (με τον ενα εχουμε ακομα επαφες) Μου ελεγαν "μακρυα κοριτσι μου, περασε μακρια σε αλλη πολη, αυτο δεν το εχω ξαναδει ποτε". Τι να σας πω...Αφηστε..

Link to comment
Share on other sites

Για πάμε να τα δούμε παρέα:

 

Οσο για την αντίδρασή μου, της εχω εξηγησει χιλιες φορες, ειτε με το καλο ειτε με το κακο, δεν εννοει να καταλάβει τιποτα, μου λεει "εγω για σενα τα λεω" ή "θέλω εγώ το κακό σου;".

 

Απάντηση: Δεν με νοιάζει τι θες... με ενοχλεί και θέλω να σταματήσεις να το κάνεις αν πραγματικά θες το καλό μου. Αυτή είμαι και καλώς ή κακώς εσύ με έκανες έτσι... αν δεν σου αρέσω μίλα με τον εαυτό σου και άσε με ήσυχη σε παρακαλώ.

 

Πραγματικά η κατασταση εχει φτάσει στο απροχώρητο... Απορώ πως αντεχα 25 χρονια που εμενα μαζι της. Συνεχεια φωνες και καυγαδες, συνεχεια ημουν λαθος, συνεχεια επρεπε να της αποδεικνύω πραγματα που τελικα ποτε δεν αποδεικνυα κι ας εκανα αυτο που τελικα αυτη ηθελε γιατι πολυ απλα δεν ειχε σκοπό να "συμβιβαστεί" μαζι μου και να κανει ανακωχη στον ατυπο πολεμο που ειχε κηρυξει μονη της. Εχω πολυ διαβασμα της ελεγα. "Α αυτο δεν ειναι τιποτα, εγω οταν πηγαινα στο πανεπιστημιο" μπλα μπλα μπλα...

Κουραστηκα στη δουλεια της ελεγα..."Ε σιγα την κουραση! εγω που εχω να κανω με τοσους ανθρωπους κι εχω τετοια ευθυνη"μπλα μπλα μπλα...

 

Έχει συνηθίσει να προσπαθείς να της αποδείξεις πράγματα και το εκμεταλλεύεται! Είσαι ΕΝΗΛΙΚΗ και πρέπει να σταματήσεις να κρέμεσαι από την γνώμη της μαμάς σου για σένα. Στο κάτω κάτω έχεις κάνει οικογένεια και πλέον η δική τους γνώμη σε ενδιαφέρει (αναφέρομαι στον άντρα σου και στο παιδάκι που έρχεται). Υπερασπιζόμενη τον εαυτό σου (με τον απλό τρόπο να αφήνεις έξω από τη ζωή σου τις γνώμες των άλλων) υπερασπίζεσαι την επιλογή σου να κάνεις οικογένεια και τα μέλη της. Αυτό πρέπει να το καταλάβεις. Η μαμά σου βρίσκει έδαφος και τα κάνει όλα αυτά και όσο της το αφήνεις θα καταλαμβάνει μεγαλύτερο χώρο.

 

Αφηστε το οταν ειμαστε μπροστα σε άλλους. Εκει δεν τολμαω να πω κατι και "οχι εχεις αδικο δεν ειναι ετσι" οποτε δεν μιλαω καθολου για να αποφυγω την βεβαιη ακυρωση της.

 

Μια τακτική που σίγουρα δεν σε κρατάει ήρεμη και που την παίρνει ως αποδοχή των όσων σου λέει! Άρα αποτέλεσμα ΟΥΔΕΝ!

 

 

Αγοραζα ή αγοράζω κατι, όλα της ξυνιζουν γιατι δεν ειναι συμφωνα με τα δικά της στανταρ, μεχρι και κατι ρουχαλακια που πηρα για το μωρο μου ειπε να τα αλλαξω. Για ολα εχει αποψη και για ολα εχει δικιο.

 

Προφανώς την ρώτησες ή της τα έδειξες! Τα άλλαξες; Εγώ σε αντίστοιχη περίπτωση απάντησα: Δικό μου είναι το μωρό, στο δικό μου σπίτι θα μένει, εγώ είμαι η μαμά του και μέχρι να αποκτήσει άποψη αποφασίζω εγώ για εκείνο όπως έκανες εσύ τόσα χρόνια για μένα.

 

Μεχρι και ονειρα για το μωρο μου κανει λες και ειναι δικο της μωρο "εγω θα την γράψω στο ωδειο, θα γινει σαν κι εμενα".

 

Αυτά τα πνίγεις ΜΑΧΑΙΡΙ! Εσύ δεν θα γράψεις κανέναν πουθενά αν δεν το αποφασίσουμε εγώ και ο πατέρας του! Όταν θα χρειαστεί και αν χρειαστεί θα το αποφασίσουν οι γονείς του παιδιού! Ο δικός σου γονεϊκός ρόλος τελειώνει σε εμένα! Για το παιδί είσαι γιαγιά, αν θες! Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο!

 

Να φανταστειτε πριν ετοιμαστει το σπιτι μας και μεινουμε μονοι, ειχαμε μεινει 1 μηνα με τους δικους μου στο πατρικο μου. Δε φανταζεστε τι τραβηξα!!! Δεν τολμουσα να πω κατι στον αντρα μου και γυρισα απο την άλλη κι εβλεπα τη μανα μου να με αγριοκοιτάει με βλοσυρο βλέμμα και να γουρλώνει τα ματια. Μη φανταστειτε τιποτα κακο, τον επαιρνε πχ ο υπνος στον καναπε και του ελεγα "παμε πανω να κοιμηθουμε", γουρλωμα και παρατηρηση εκεινη. "Θα παμε βολτα εξω;" τον ρωτουσα.Γουρλωμα και παρατηρηση εκεινη. Δε μπορειτε να φανταστειτε τι ειχα περασει 25 χρονια και κυριως τα εφηβικα μου. Εκει ημουν η αχρηστη που δεν θα καταφερνα τιποτα στη ζωη μου και οταν ζητουσα το δικιο μου με εβγαζε τρελη και "νευροσπασμα". Οταν δε, εβαζα τα κλαματα αρχιζε να γελαει και να γελαει υποτιμητικα λεγοντας μου "καλα καλα τα δακρυα στο τσεπακι τα εχεις!" Αχ αφηστε να μην πω αλλα... Με συγχωρειτε που σας κουρασα αλλα ειναι τοσα πολλα αυτα που με πνιγουν...

 

Κοίτα... οι ορμόνες σου διογκώνουν τα πράγματα... αλλά πρέπει να κάνεις ανακωχή με το παρελθόν σε ό,τι αφορά τον εαυτό σου! Και μόλις νιώσεις σίγουρη θα μπορείς να κάνεις και όσα σου γράφω παραπάνω. Για να γίνει αυτό ομως θα πρέπει να αποστασιοποιηθείς από εκείνη για ένα διάστημα. Βρες τρόπο να το κάνεις γιατί η περίοδος της λοχείας σου δεν θα είναι καθόλου ευχάριστη με μια τέτοια μητέρα! Πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου!

δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο!

(Λορέτα Ποντικίνα)

Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Και η δικια μου κανει τη ζωη του μπαμπα μου κολαση ομως εκεινος εχει μια φυσικη αναισθησια για ολα οποτε δεν της δινει καμια σημασια! Απο το ενα μπαινει απο το αλλο βγαινει!

 

Προφανώς κάτι ξέρει ο άνθρωπος! Μάθε από αυτά που ξέρει ;)

δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο!

(Λορέτα Ποντικίνα)

Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω!

Link to comment
Share on other sites

κοπελια εγω στην θεση σου θα περνουσα στην αντεπιθεση για να παρει λιγο το μηνυμα.

 

αχ γιατρε δεν τρωει - αχ βρε μαμα αφου μαγειρευεις πολυ βαρια και εγω προσεχω για το μωρο μου

 

γιατι το εκανες ετσι - μα κι εσυ ετσι δεν το εκανες;

 

και γενικα περνα λιγο στην κοντρα γιατι ετσι βρηκε ετσι κανει

 

χωρις πλακα, δεν ξερω αν εβλεπες φιλαρακια αλλά η πρωταγωνιστρια με τα μαυρα μαλλια ειχε μια τετοια σχεση με την μανα της. καποια στιγμη κατεληξαν οτι την ιδια σχεση ειχε και η μανα με την γιαγια και πηγαινε λεγοντας...

 

οποτε αν δεν θες αργοτερα να γινει το ιδιο με σενα ακ ιτην κορη σου, κοψε την κατασταση αμεσα. γιατι θα περασει αυριο μεθαυριο και τα ιδια η μικρη σου. θα σε βγαζει αχρηστη μπροστα στο παιδι και θα νιωθεις δεκα φορες χειροτερα....

Ερασιτέχνες έχτισαν την Κιβωτό. Επαγγελματίες έχτισαν τον Τιτανικό!

Link to comment
Share on other sites

Εμένα είναι και ο μπαμπάς μου παρεμβατικός, ξέχασα να σας το πω αυτό! Βαράτε βιολιτζήδες! Τους αγαπώ πολύ, αλλά ώρες ώρες είναι να τρελλαίνεσαι....ευτυχώς, το ρίχνω στην πλάκα και δεν δίνω πολύ σημασία τώρα πια. Οι μεγάλες μάχες έγιναν στο παρελθόν και τις περισσότερες από αυτές τις κέρδισα.

Επίσης, ο άντρας μου είναι πολύ δυναμικός, γενικά δεν ανέχεται εύκολα υποδείξεις, έως και ξεροκέφαλο τον λες. Αυτό όμως είναι καλό, στην περίπτωση των δικών μου (και των δικών του, οι γονείς του και αν δεν τολμούσαν να του πουν κάτι), γιατί έχει κερδίσει το σεβασμό τους και ξέρουν εν ολίγοις ότι δεν είναι το παιδάκι που μπορούν να του λένε τι να κάνει.

 

Οπότε, βάλε λίγο και τον άντρα σου μπροστά, όχι να κάνει καυγάδες, προς Θεού, αλλά να βάλει και αυτός όρια.

Link to comment
Share on other sites

βρε κουκλα μου, εχεις καποιο λογο να εχεις τοσες επαφες μαζι της; Κλειστης λιγο την πορτα (σταδιακα, δεν υπαρχει λογος να την πληγωσεις) και να δεις πως θα ηρεμισεις.

 

Επανερχομαι...

Link to comment
Share on other sites

Αχ βρε κορίτσι μου πόσο πολυ σε νιώθουμε!!! Όλα τα κορίτσια έχουν τέτοιες σχέσεις ανταγωνισμού! Έχω ζήσει (και ζω ενίοτε) μια παρόμοια κατάσταση. Η μητερα μου υπερενεργητικη, θέλει να τα ελέγχει όλα, επεμβαίνει παντού και όλοι τα κάνουμε όλα λάθος. Η αδερφη μου δεν της βάζει "πάγο" και παει με τα νερά της, ο μπαμπας μου είναι μονίμως η φωνή της λογικής κι εγω η τρελλη του χωριού που όλο παρεξηγιεμαι. Επομένως συγκρουομαι και περισσότερο. Το πρόβλημα επίσης είναι ότι προσπαθούσα να κρύψω αυτη τη παραξενια απο τον άντρα μου και φαινομουνα εκνευρισμενη χωρίς λόγο, έπαιρνα ευθύνες πάνω μου για να μη καταλάβει τίποτα και κόντεψα να παρεξηγηθώ στο τέλος. Δεν στο κρύβω ότι πέρασα περίοδο που πίστευα ότι με ακυρώνει, την απογοητευω η ότι με μισεί. Φυσικά όταν τόλμησα να το συζήτησω μαζι της είχαμε δράματα, τύπου όταν πεθάνω θα καταλάβεις κτλ κτλ

Λοιπόν αν κάναμε ψυχαναλυση, είναι βέβαιο ότι δεν θα μας έφταναν 10 Χρόνια και 100.000 ευρω! Έτσι, το δούλεψα αρκετά μέσα μου, έχω ένα υπέροχο σύζυγο κι ένα εκπληκτικό πλασματακι και νιώθω γεμάτη. Νιώθω πλήρης και

πετυχημένη στη ζωη. Η Μαμα μου, όπως όλες οι μαμάδες σίγουρα θέλουν το καλο μας, απλά συγχωρεσε το γεγονος ότι το εκφράζουν με λάθος τροπο μιας και δεν έμαθαν ποτε να το κάνουν σωστά. Επίσης σκέψου ότι κάτι συμβαίνει μέσα της που ούτε αυτη το αντιλαμβάνεται το οποιο την οδηγεί να συμπεριφέρεται έτσι. Απλά εσυ το εισπραττεις πιο έντονα γιατί αποζητας να προσδιοριστεις μέσα απο εκείνη. Αποδεσμευσου! Κανε ταμείο τι ήθελες στη ζωη σου, τι έχεις μέχρι τώρα και παρε τα πάνω σου. Η συμβουλή μου ως πατουσα είναι να εκτονωσεις αυτόν τον θυμό, να γαληνεψεις μέσα σου για να γίνεις καλύτερη σύζυγος και καλύτερη μανούλα και να αγνοεις (όχι τη Μαμα σου) την συμπεριφορά της. Σκέψου επίσης ότι νιώθει απειλή απο το γεγονος ότι φτιαχνεις δικη σου οικογένεια και νιώθει ότι θα την εγκαταλειψεις. Κι επειδή ξέρει ότι εσυ ίσως και να το κανεις επειδή της τα έχεις μαζεμένα (δεν χώρα αμφιβολία ότι το καταλαβαίνει) θέλει να επενδύσει στο εγγόνι της που έχει λευκό ποινικό μητρώο. Δες το με στοργή απέναντι σε μια γυναίκα που νιώθει μονη(εξου και η επιθετική συμπεριφορά, για να καλύψει τις αδυναμίες της) και κανε της σαφές ότι θα βρίσκεται στην "εικόνα" σου ως γιαγιά στα επόμενα Χρόνια. Βάλε όμως όρια ακόμα κι αν συνωμοτησετε με τον άντρα σου και το παίζει αυτός ο κακός (που σίγουρα θα τον ντρέπεται):)

Μην στεναχωριεσαι πάντως ΕΣΥ θα είσαι εκπληκτική μανούλα!!!

Link to comment
Share on other sites

Μάλλον τα κορίτσια έχουν δίκιο...κόψε τα πολλά πολλά...μην της λές με κάθε λεπτομέρεια τι κάνεις στην ζωή σου, τι αγοράζεις και τι σκέφτεσαι για το μελλοντικό παιδί σου...κράτα για τον άντρα σου και εσένα...

 

Στον γιατρό να πηγαίνεις με τον άντρα σου και όχι με την μαμά σου!!!

 

Όταν σου λεει για το παιδί τα σχέδια της να της λές "τα σχέδια σου να τα εφάρμοζες στα δικά σου παιδιά, τώρα δεν γίνεσαι εσύ μαμά αλλά εγώ"...δώστης να καταλάβει ότι εσύ θα αποφασίζεις για το παιδί σου και όχι εκείνη και πολύ απλά αν δεν συμφωνεί δεν θα είναι παρούσα στην ανάπτυξη του!!! Είναι απλά τα πράγματα..αυτό σίγουρα θα την κάψει κάπως έτσι θα αντιδράσει :shock::mad::evil: δεν έχει και κανένα εικονάκι που να βγάζει καπνούς :-P!

Link to comment
Share on other sites

Είμαι 26 χρονων και έγκυος στον 6ο μηνα.Πάντα είχα μια αυταρχική μάνα που είχε (και έχει) τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για όλα. Οι σχέσεις μας πάντα ήταν σε τεντωμένο σκοινί και δεν έχανε ευκαιρία να μου κάνει συνεχώς υποδείξεις και παρατηρήσεις για όλα !! Βέβαια είναι ετσι ο χαρακτηρας της δηλαδή ειναι επιβλητική σε όλους και φροντίζει παντα να τους αναφερει - υπενθυμίζει τη μόρφωση της, τη θέση της κτλ. Με εμένα όμως έχει εμμονή- θες επειδή ειμαι μοναχοπαίδι, θες επειδή ειμαι κορίτσι, συνεχώς με ακυρώνει και "μου τη λεει" για το οτιδηποτε και το κακό ειναι οτι το κανει μπροστά σε άλλους. "Δεν εχεις δικιο εσυ", "δεν το εκανες σωστα εκεινο", "γιατι το εκανες ετσι το αλλο", "ε βεβαια εσυ τι θα εκανες, κανεις και τίποτα σωστό;". Ακόμη και με μια πέτρα να έχω διένεξη, εκείνη θα πάρει το μέρος της πέτρας. Να φανταστείτε όταν πρωτογνώρισε ο αντρας μου του γονείς μου, ειχα φοβερο πρόβλημα με το οτι ε μανα μου με μειωνε συνεχως, όμως τωρα που την εχει καταλαβει και αυτος σπανίως με πειράζει και μαλιστα κανουμε και πλάκα με τον αντρα μου πολλές φορες και το διασκεδάζουμε του τυπου "σε ποση ωρα θα σου την πει η μανα σου από τη στιγμή που θα μπουμε στο σπιτι!" Το ζήτημά μου είναι ότι στην τελευταια επίσκεψη μας στο γιατρό(ήταν κι εκεινη)-κάτι είπε ο γιατρός κι εκεινη-λες και με περίμενε στη γωνία για να με μειώσει μπροστά στο γιατρο και να μου την πει με ασχημο τρόπο. Ενιωσα τοσο ασχημα που αρχισα να κλαιω. Αισθάνομαι πολύ απογοητευμενη και εγκλωβισμενη.. Σκέφτομαι πως θα γεννηθει το κοριτσακι μας, θα μεγαλώσει και θα βλέπει τη μανα μου να με μειωνει και να με ακυρωνει συνεχως και δεν θα μου εχει κανενα σεβασμο, δεν θα της εμπνέω κανενα κυρος... Δε σας κρυβω οτι πριν μαθω το φυλο του παιδιου, ήθελα αγόρι για να μην αποκτήσω τη σχέση που εχει η μανα μου με εμενα, όμως τωρα δεν το αλλαζω με τιποτα και μάλιστα ειναι κι ενα στοιχημα για μένα το να μην κανω τα λάθη της μανας μου... Δεν ξέρω τι να κάνω... Στο παρελθόν προσπάθησα να αποκοπώ όμως συνεχώς κατάφερνε να με ξαναπλησιάζει, να με καλοπιάνει για 2-3 μέρες και μετά να αρχίζει πάλι την ίδια συμπεριφορά.. Εχω πειστεί πλέον ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.. Δεν θέλω να κόψω τελειως επαφές και πραγματικά είμαι πολύ προβληματισμένη και στενοχωρημένη... Τι με συμβουλέυετε να κανω;;

 

:-D :grin: έχεις δοκιμάσει να της απαντήσεις σε στυλάκι.... ευχαριστώ μαμά για την πολύτιμη συμβουλή σου αλλά θα προτιμούσα να μην ασχολείσε με θέματα που αφορούν εμένα και την οικογένειά μου...

 

όταν το πρωτόπα στην μάνα μου είχε γουρλώσει μάτια και είχε χάσει τη μιλιά της... δεν μου απάντησε τίποτα, δεν το περίμενε.

 

Μόνο και μόνο για μια τέτοια αντίδραση αξίζει τον κόπο να το κάνεις.

 

και κοίταξε όντως να το κάνεις αν θες να μ ακούσεις γιατί αν είναι έτσι τώρα σε ό,τι αφορά το εγγόνι της πίστεψέ με θα γίνει διπλά έτσι....

 

αντιμίλα.. μην φοβάσαι δεν θα πάθει τίποτα! ;)

 

ΥΓ.. Την περασμένη εβδομάδα μου έλεγε οτι τα μαλλιά μου είναι χάλια και οτι δεν της αρέσει έτσι που κουρεύομαι κλπ κλπ.. και της λέω κι εγώ πολυ ωραία.. βρε μαμά έχεις αναρωτηθεί τόσα χρόνια αν εμένα μου αρέσουν τα μαλλιά σου? σε πληροφορώ δεν μου αρέσουν, ποτέ δεν μου άρεσαν απλώς θεωρούσα από ευγένια οτι δεν χρειάζεται να σου το πώ ειδικά όταν βλέπω οτι εσύ είσαι άνετη"... κάάάάάάάάγκελο η μάνα...

FPh8p3.png
Link to comment
Share on other sites

Καλέ την ίδια μαμά έχουμε;;;;;;;;;; Ω, ναι!!!!!!!! Κι από ό,τι βλέπω, την έχουν κι άλλες κοπέλες.

Λοιπόν, πέρα από τα αστεία κι επειδή από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μέχρι και σήμερα, περνάω με τη μαμά μου ακριβώς τις ίδιες καταστάσεις. Ό,τι γράφεις, είναι πράγματα που τα έχω ζήσει.

Λυπάμαι που θα σε στεναχωρήσω, αλλά η μαμά σου δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει. Οπότε ή δέχεσαι αυτή την κατάσταση και τα νεύρα σου γίνονται συνεχώς κουρέλια ή αρχίζεις σιγά σιγά να απομακρύνεσαι, επειδή τώρα που θα έρθει το μωράκι σου, να ξέρεις ότι, εάν δεν της ξεκαθαρίσεις τα πράγματα, θα σε ακυρώνει ακόμη και μπροστά στο παιδί σου. Είναι καταστάσεις που τις έχω ζήσει. Η υγεία μου έφθασε σε μαύρα χάλια κι..... ευτυχώς που μετακόμισα κι έφυγα και συνήρθα. Βέβαια, την βλέπω μία φορά την βδομάδα, κι είναι αρκετό. Αχ, φθάνει πια με τις "ακυρωτικές" μαμάδες.

Και για να ευθυμήσουμε λίγο: Στο δεύτερο υπέρηχο της εγκυμοσύνης, μόλις λίγων εβδομάδων, πάμε μαζί στο γιατρό. Ο άνδρας μου έλειπε σε ταξίδι λόγω δουλειάς, κι εγώ δεν ήθελα να πάω μόνη μου. Ο γιατρός κάνει τον υπέρηχο, μας λέει ότι όλα βαίνουν καλώς κι η μαμά μου τον ρωτάει τι φύλο είναι το παιδί. Ο γιατρός της απαντάει ότι είναι νωρίς ακόμα και δεν μπορεί να ξέρει. Κι η παντογνώστης μαμά: Αχ, το ξέρω εγώ. Το βλέπω αγόρι είναι. Κι ο γιατρός: Κυρία μου, εάν ξέρετε από το δεύτερο υπέρηχο το φύλο του παιδιού, να σας προσλάβω να με απαλλάξετε από τον κόπο και τις ερωτήσεις των ζευγαριών.:mrgreen: Καλά, ότι η μαμά "φαγώθηκε" να αλλάξω γιατρό, επειδή είναι άχρηστος και δεν ξέρει τη δουλειά του, κι η τάδε που είχε τον τάδε ήξερε αμέσως τι είναι το μωρό κι άλλα τέτοια ωραία. Εννοείται ότι ο γιατρός παρέμεινε ο ίδιος μέχρι το τέλος της εγκυμοσύνης. Α, και για τη ιστορία, γέννησα κοριτσάκι.

 

Με το καλό να καλωσορίσεις το μωράκι σου.

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...