ΜΑΥΡΕΣ σκεψεις

[Anastasia1981]

καλησπερα.θελω να μοιραστω μαζι σας καποιες μαυρες ασχημες σκεψεις οι οποιες το τελευταιο διαστημα ειναι πολυ εντονες.

φοβαμαι.φοβαμαι τον θανατο.φοβαμαι μη παθει τιποτα το παιδι μου,μη το χασω .μη πεθανει,φοβαμαι μη παθει τιποτα ο αντρας μου.αργει καμια φορα και φοβαμαι οτι εχει παθει ατυχημα στο δρομο και νιωθω την καρδια μου να σπαει.

φοβαμαι μη τον χασω.

φοβαμαι για μενα .φοβαμαι μη πεθανω.δε ξερω πως ειναι μετα το θανατο.οντως υπαρχει η ψυχη η ειναι το απολυτο τιποτα?

νιωθω τυψεις που μαλωνω με τον αντρα μου καποιες φορες και λεω αν παθει κατι θα τα σκεφτομαι και θα μετανιωνω.

συνηθως ολα αυτα τα σκεφτομαι τα βραδυα.

[Tinsey]

Σαν κατάθλιψη μου ακούγεται. Έχεις πάει στο γιατρό σου;

[marilou01]

"Όταν σταμάτησα να φοβάμαι, άρχισα να ζω..."

Κάπου το διάβασα, δεν θυμάμαι..

 

Οι φόβοι σου αυτοί είναι απολύτως φυσιολογικοί, ειδικά όταν είσαι γονιός. Καλό είναι να υπάρχουν για να μας κρατάνε σε εγρήγορση, αλλιώς θα ήμασταν όλοι χαζοχαρούμενοι. Αλλά δεν μπορούν να κυριεύσουν τη ζωή μας γιατί είναι αντιπαραγωγικοί

[mother's heart]

καλημερα!!!κ γω κανω τετοιες σκεψεις στο μυαλο μου!!οχι καθε μερα,αλλα πολυ συχνα!ειδικα οταν τσακωνομαι με τον αντρα μου η' φωναζω στα παιδια,κλαιω τα βραδια σκεφτομενη οτι αν κατι παθαιναν την επομενη μερα,εγω πως θα ζουσα μετα???η' αν αυτη ηταν η τελευταια μου στιγμη,γιατι τους αφησα τετοια πικρη αναμνηση???ειναι ψυχοφθορα ολα αυτα,παρα πολυ ομως!!κ ναι αυτο μου συμβαινει κ μενα τα βραδια!οποτε αργει κ μενα ο αντρας μου,καθομαι διπλα στο τηλεφωνο μηπως χτυπησει κ μου πουν οτι επαθε κατι κ οταν γυριζει με βλεπει κλαμενη.φοβαμαι μην αρρωστησει σοβαρα εκεινος κ τα παιδια,φοβαμαι μην γινει τροχαιο.καμια φορα βαζω τον εαυτο μου να σκεφτει οτι εχει γινει κ γω πως θα αντιδρουσα..κλαιω με λυγμους..με σκεφτομαι αγκαλια με τα κουκλακια των παιδιων μου να γυριζω σ'ενα αδειο σπιτι.εγω δυστυχως το τραβαω πιο μακρια..ευτυχως σπανια.συνεχως νομιζω οτι κατι θα συμβει...οτι κατι δεν θα παει καλα..παω το μεσημερι στη δουλεια κ αμεσως μολις μπαινω στο αμαξι κανω τη σκεψη ''κ αν παθω κατι τωρα??αν γινει τροχαιο??ποια ηταν η τελευταια στιγμη με τον αντρα μου κ τα παιδια μου??''...δεν γινονται καθε μερα αυτες οι σκεψεις ευτυχως,αλλα νιωθω να με κατατρωνε καποιες φορες!ισως τα σκεφτομαι επειδη δεν εχω αποδεχτει το θανατο,το φοβαμαι,δεν τα παω καλα με τον χρονο,που φευγει κ δεν ξαναγυριζει,οτι ποτε δεν θα υπαρξει ξανα η ιδια μερα,η ιδια ηλικια.

[bee]

καλησπερα.θελω να μοιραστω μαζι σας καποιες μαυρες ασχημες σκεψεις οι οποιες το τελευταιο διαστημα ειναι πολυ εντονες.

φοβαμαι.φοβαμαι τον θανατο.φοβαμαι μη παθει τιποτα το παιδι μου,μη το χασω .μη πεθανει,φοβαμαι μη παθει τιποτα ο αντρας μου.αργει καμια φορα και φοβαμαι οτι εχει παθει ατυχημα στο δρομο και νιωθω την καρδια μου να σπαει.

φοβαμαι μη τον χασω.

φοβαμαι για μενα .φοβαμαι μη πεθανω.δε ξερω πως ειναι μετα το θανατο.οντως υπαρχει η ψυχη η ειναι το απολυτο τιποτα?

νιωθω τυψεις που μαλωνω με τον αντρα μου καποιες φορες και λεω αν παθει κατι θα τα σκεφτομαι και θα μετανιωνω.

συνηθως ολα αυτα τα σκεφτομαι τα βραδυα.

 

Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει κάνει αυτές τις σκέψεις.Ειδικά οι πιο ευαίσθητοι.Το πέρασα όταν ήμουν έγκυος στην κόρη μου και μέχρι που ήταν τριών μηνών.Όντως χάνεις στιγμές από τη ζωή σου όταν σκέφτεσαι τι θα γίνει.Όλα μπορεί να συμβούν ανά πάσα στιγμή.Στο χέρι σου είναι να περνάς όμορφες στιγμές με την οικογένεια σου.Αυτό έκανα και το έβγαλα τελείως από το μυαλό μου.Σκέφτηκα πως ακόμα και αν φύγω όσο το παιδάκι μου είναι μικρό,να έχει τουλάχιστον να θυμάται κάτι καλό από την μαμά του.Το ίδιο και για τον άντρα μου.Να θυμάται πως τον αγαπούσα πολύ.Αυτές οι μακάβριες σκέψεις μπορούν να σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.Εκτιμάς κάθε λεπτό και δίνεσαι ολοκληρωτικά στους δικούς σου.Ένας καυγάς χάνεται μέσα σε 10 όμορφες αναμνήσεις.Πρόσφατα που έγινε το ατύχημα στη ναυτική βάση της Κύπρου χάθηκαν δύο 19χρονα παιδιά,δίδυμα.Όταν το άκουσα το αίμα μου πάγωσε και το μυαλό μου πήγε αμέσως στα δικά μου αγέννητα δίδυμα.Σκέφτηκα αυτή την μάνα που θα έχει κομματιαστεί Της συνέβη το χειρότερο πράγμα στον κόσμο.Μερικές μέρες αργότερα βγήκε και είπα πως τα παιδιά χρειάζονται μόνο τον χρόνο μας.Κάτι παραπάνω θα ξέρει αυτή που βίωσε την υπέρτατη απώλεια εις διπλούν.Είναι και κατά πόσο ''προκαλείς'' την μοίρα σου.Στο αμάξι η ζώνη σώζει ζωές.Το κάπνισμα,το αλκοόλ και τα ναρκωτικά σκοτώνουν.Η κακή διατροφή επίσης.Μπορούμε να προλάβουμε καταστάσεις.Οι συνέπειες τους δεν είναι τόσο μακροπρόθεσμες όσο πιστεύουμε.

Αναφορικά με το θάνατο πιστεύω πως μάλλον μετά είναι το απόλυτο τίποτα.Η ''ψυχή'' υπάρχει όσο την μνημονεύουν τα άτομα που αφήνεις πίσω.

[foubi]

Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει κάνει αυτές τις σκέψεις.....

 

Όντως χάνεις στιγμές από τη ζωή σου όταν σκέφτεσαι τι θα γίνει.Όλα μπορεί να συμβούν ανά πάσα στιγμή.Στο χέρι σου είναι να περνάς όμορφες στιγμές με την οικογένεια σου.Αυτό έκανα και το έβγαλα τελείως από το μυαλό μου.Σκέφτηκα πως ακόμα και αν φύγω όσο το παιδάκι μου είναι μικρό,να έχει τουλάχιστον να θυμάται κάτι καλό από την μαμά του.Το ίδιο και για τον άντρα μου.Να θυμάται πως τον αγαπούσα πολύ.

 

 

όλοι μας κάνουμε τέτοιες σκέψεις...εγώ τουλάχιστον πολλές φορές... αυτή τη στιγμή όμως συνηδειτοποιώ πως με τις σκέψεις αυτές ούτε "ξορκισα" το κακό ούτε προετοιμάστηκα γι αυτό...

 

συμφωνω με την bee πως το καλύτερο είναι να κάνουμε ότι πιο όμορφο μπορούμε για τους αγαπημένους μας γιατί μέσα στην φθορά της καθημερινότητας πολλές φορές ξεχνάμε να πάρουμε μια ανάσα και να εκτιμήσουμε αυτά που έχουμε...

[Anastasia1981]

σας ευχαριστω για τις απαντησεις και βλεπω πως δεν ειμαι η μονη...

δε μπορω να συμβιβαστω πως καποια στιγμη ολα θα τελειωσουν.σκεφτομαι πως αυτο που ζω αυτο που εχω(τον αντρα μου το παιδι μου το σπιτι μου) καποτε δε θα υπαρχει πια.και αυτο ειναι σιγουρο.ουτε εγω μπορω να συμβιβαστω με τον θανατο.ωρες ωρες σκεφτομαι μακαρι να πεθανω εγω πρωτη και να μη ζησω την απωλεια του αντρα μου.ισως ειναι εγωιστικο αυτο ομως δε θα το αντεξω αν παθει κατι .και δε θελω καν να σκεφτω πως θα ζησω αν παθει κατι το παιδι μου.νομιζω πως θα πεθανω την ιδια στιγμη.

συνηθως η κορη μου(10 μηνων σχεδον) δε κοιμαται πολυ την ημερα.σημερα ετυχε να κοιμηθει 2 ωρες για μεσημερι και συνεχεια πηγαινα να την δω μηπως επαθε τιποτα στον υπνο της.αφουγγραζομουν αν ανασαινει..

[natasa_spyros]

"Όταν σταμάτησα να φοβάμαι, άρχισα να ζω..."

Κάπου το διάβασα, δεν θυμάμαι..

 

Οι φόβοι σου αυτοί είναι απολύτως φυσιολογικοί, ειδικά όταν είσαι γονιός. Καλό είναι να υπάρχουν για να μας κρατάνε σε εγρήγορση, αλλιώς θα ήμασταν όλοι χαζοχαρούμενοι. Αλλά δεν μπορούν να κυριεύσουν τη ζωή μας γιατί είναι αντιπαραγωγικοί

εγώ είμουν πάντοντε θετικό άτομο.. παρα πολύ θετικό όμως. εδώ και 2 μήνες που γέννησα το δεύτερο μου παιδάκι πολλά έχουν αλλάξει στη ζωή μου. κυριολεκτικά πολλές φορές κάνω και εγώ αυτές τις άσχημες σκέψεις και φοβάμαι πολύ. τις αρρώστιες περισσότερο εγώ!! φοβάμαι μην πάθω κάτι εγώ ή ο άντρας μου και βιώσουν τα παιδιά μας την απώλεια, φοβάμαι μην πάθουν τπτ τα παιδιά μου και πάει να σπάσει η καρδιά μου.

 

κ μου συμβαίνει και μένα τα βράδια, σπάνια αλλα το βιώνω και εγώ...

 

προσπαθώ να ζω με αυτό που έγραψε η marilou.. μεγάλη αλήθεια που πρέπει να καταλάβουμε πολλές γυναίκες αν κρίνω και από τις φίλες μου που περνουν και αυτές τέτοιες φάσεις...

[Κοριτσομανα]

Οταν φοβαμαι,επιτρεψτε με να πω οτι... απλα προσευχομαι. Ξερω οτι με ακουει ο Θεος οταν βεβαια προσευχομαι σωστα.

 

Στο αεροπλανο σε συνεδριο οι συναδελφοι και οι συζυγοι του πατερα μου ειχαν να λενε για τη μητερα μου που οταν ολοι τα ειχαν παιξει γιατι αυτο κοντευε να πεσει, αυτη εβγαλε το προσευχηταρι της και προσευχοταν, ολο εμπιστοσυνη στο Θεο, ηρεμη και ακλονητη.

 

Στο αυτοκινητο λεω την ευχη ''Κυριε Ιησου Χριστε Ελεησον με'' οπως αναφερει ο π. Παισιος, θαυματα εχουν γινει με αυτην την ευχη. Ηρεμω και ξερω οτι ολα θα πανε καλα.

 

Και φυσικα υπαρχει Θεος, στην οικογενεια μου θαυματα εχουν γινει που συγγενης μου ως γιατρος σηκωσε τα χερια. Ακομη και σε στενο οικογενειακο κυκλο. Επισης στενος συγγενης μου πεθανε πραγματικα σε νοσοκομειο και επανηλθε (περα πασης αμφιβολιας) και ειχε πνευματικη εμπειρια. Υπαρχει η μετα θανατον ζωη, υπαρχει Θεος αλλα μονο για οσους Τον πιστευουν. Οποτε οσοι πιστευουν απολαμβανουν και τις Θειες Δωρεες,οπως η ειρηνη στην ψυχη γιατι απλα...το ζητουνε, οπως το παιδι απο τον Πατερα!

 

Αυτη ειναι η προσωπικη, αδιαπραγματευτη πεποιθηση μου, που εχω καθε δικαιωμα να πιστευω και στη συζητηση αυτη θεωρησα καλο να την αναφερω. Και επειδη σε οτιδηποτε εχει να κανει με ψυχη και θρησκευτικη πεποιθηση εδω μεσα, γινεται χαμος με πολυ εμπαθεια, δηλωνω οτι σεβομαι την αποψη των κοριτσιων παραπανω απλα διαφωνω.

 

Συμφωνω βεβαιως στο οτι υπαρχει η επιλοχεια ακαταθλιψη ή γενικα καταθλιψη λογω καταστασεως, κουρασης και πιστευω πως χρειαζεται υπομονη να περασει αυτη η περιοδος και καμια φορα και ψυχολογο, αν κραταει πολυ καιρο.

 

Ισως λοιπον να ειναι και η κουραση...

[gentriana]

Κορίτσια μου, πραγματικά αυτός ο φόβος ώρες ώρες μου ρουφάει τη ζωή. Συχνά μου έρχονται σκηνές φρίκης στο μυαλό μου με πρωταγωνιστή το μωράκι μου... ότι συμβαίνουν τα χίλια δυο χειρότερα και το χάνω. Πραγματικά δε μπορώ να φανταστώ πως μπορώ να συνεχίσω να ζω αν πάθει κάτι το μωρό μου. Είναι κάτι για το οποίο δε μπορείς απλά να πεις "κάνω κουράγιο να σταθώ στα πόδια μου, πρέπει να συνεχίσω τη ζωή μου" γιατί το παιδί σου είναι το μόνο που βάζεις πάνω κι από τη ζωή σου!

Δεν αντέχω όμως να ζω μόνιμα και με τον τρόμο. Μακάρι να μπορούσα να πατήσω ένα κουμπάκι και να έσβηνα όλες τις κακές σκέψεις.

[ζώπυρον]

Είναι τόσο αβάσταχτη η σκέψη... να πάθει κάτι κάποιος αγαπημένος μου άνθρωπος και κυρίως το παιδί μου... που την απωθώ... (μόνο στα όνειρα με ζώνουν καμιά φορά οι φόβοι)

Δεν αντέχω να σκέφτομαι το κακό... Δεν θέλω και δεν μπορώ!

 

(Προσεύχομαι κι εγώ κοριτσομάνα...)

[Anastasia1981]

ειχα εναν εφιαλτη πριν λιγους μηνες οτι εψαχνα το παιδι μου και δε το εβρησκα.το εψαχνα σε ενα αγνωστο μερος αθλιο μερος γκριζο μερος...

εκλαιγα στο ονειρο μου και με ξυπνησε ο αντρας μου γιατι εκλαιγα και στην πραγματικοτητα.ξυπνησα γεματη δακρυα ετρεξα και πηρα το μωρο μου αγκαλια.τοτε ηταν 4-5 μηνων..το ξυπνησα αλλα ειχα τοσο εντονη την αναγκη να το παρω αγκαλια για να καταλαβω πως ολο αυτο ηταν ενα ψεμα.

3 μερες ημουν χαλια.ηταν τοσο ζωντανο εκεινο το ονειρο

[madrid05]

Θα πρότεινα και εγώ να ζητήσεις την συμβουλή ενός επιστήμονα γι'αυτές τις σκέψεις σου.Για το πως να τις αντιμετωπίζεις,δηλαδή....

Και εγώ νιώθω κατά καιρούς ακριβώς αυτό....δεν μπορώ να φανταστώ το "τέλος" και με πιάνουν κρίσεις πανικού.Ετυχώς είναι μετρημένες οι φορές που το έχω πάθει και τώρα πια νομίζω οτι το ελέγχο.

Μίλησε με κάποιον που θα σου δώσει τις σωστές συμβουλές.Είναι κρίμα να χάνεις τις χαρές τις ζωής σου ανάμεσα σε μαύρες σκέψεις...

[Sofia1996]

 κορίτσια καλησπέρα από τότε που έχω γεννήσει έχω μαύρες σκέψεις έμεινα έγκυος είχα κατάθλιψη φοβόμουν και έλεγα συνεχώς στον άντρα μου ότι δεν ήθελα το μωρό τώρα που τον έχω γεννήσει το λατρεύω είναι ότι πιο σημαντικό έχω στη ζωή μου Χθες τη νύχτα είδα ένα άσχημο όνειρο το έκανα search και λέει ότι είναι αρρώστια και η Μήπως είναι θανατηφόρα και εγώ τώρα φοβάμαι νιώθω τύψεις μήπως πάθει κάτι το μωρό μου Τι μπορώ να κάνω για αυτό;

[Dust pink]

Να χαίρεσαι το μωρό σου! Το άγχος για απώλεια αγαπημένων προσώπων μέχρι ενός σημείου είναι λογικό από τους ανθρώπους. Χωρίς όμως αυτό να σου "τρώει" την ζωή και να σε κάνει να χάνεις όμορφες στιγμές. Τα όνειρα υποδηλωνουν αγχως και τίποτα περισσότερο. Σταμάτα να ψάχνεις ,δεν σε οδηγεί κάπου το κυνήγι μαγισσών. Μοιράσου τις σκέψεις σου με τον ειδικό , θα σε βοηθήσει σε συνδιασμό με τον ίδιο σου τον εαυτό. Ο ειδικός που σε παρακολουθεί θα σου προτείνει και τις λύσεις όχι τα ονειρα.

[ΑΡΓΚ]

On 2/6/2018 at 4:00 ΠΜ, Sofia1996 είπε:

 κορίτσια καλησπέρα από τότε που έχω γεννήσει έχω μαύρες σκέψεις έμεινα έγκυος είχα κατάθλιψη φοβόμουν και έλεγα συνεχώς στον άντρα μου ότι δεν ήθελα το μωρό τώρα που τον έχω γεννήσει το λατρεύω είναι ότι πιο σημαντικό έχω στη ζωή μου Χθες τη νύχτα είδα ένα άσχημο όνειρο το έκανα search και λέει ότι είναι αρρώστια και η Μήπως είναι θανατηφόρα και εγώ τώρα φοβάμαι νιώθω τύψεις μήπως πάθει κάτι το μωρό μου Τι μπορώ να κάνω για αυτό;

Nα μιλήσεις με το γιατρό σου άμεσα. Αν δεν το έχεις ήδη κάνει, πρέπει να μιλήσεις με ψυχίατρο, η κατάθλιψη είναι αληθινή και επικίνδυνη πάθηση και δεν περιμένουμε να περάσει μόνη της, ούτε είναι ντροπή.

[μαγιοπουλας]

7 ώρες πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

Nα μιλήσεις με το γιατρό σου άμεσα. Αν δεν το έχεις ήδη κάνει, πρέπει να μιλήσεις με ψυχίατρο, η κατάθλιψη είναι αληθινή και επικίνδυνη πάθηση και δεν περιμένουμε να περάσει μόνη της, ούτε είναι ντροπή.

Απευθυνσου κ στην Φαιναρετη