Eχει το παιδί μου πρόβλημα ή η δασκάλα του;

[nininos]

Mα αυτό είναι το θέμα δε θεωρούν ότι υπάρχει πρόβλημα στο παιδί επειδή είναι χαρισματικο. Η παιδοψυχολόγος μάλιστα μου είπε πως παίρνει από λόγια και αν του εξηγησεις με υπομονή θα καταλάβει και θα πράξει ανάλογα με την ηλικια του. Δεν χρειαζεται τιμωρίες αλλα παραδείγματα και εξηγηση σα να μιλάς σε μεγάλο με πιο απλά λογια όμως για να κατανοεί το πρόβλημα.

Εχω φροντίσει να μην καταλαβει την αντιπαραθεση με τη δασκάλα και τη υποστηρίζω πχ με την κασετίνα τον έχω βάλει να την έχει στην άκρη του θρανίου του για να μην μπαίνει σε πειρασμο. Και όπως είπα φέτος δεν έχω το ίδιο προβλημα με την προηγούμενη χρονιά γιατι ακολουθώ τις οδηγίες που μου έδωσαν στο σπίτι, ο ιδιος είναι πιο ώριμος και αντιμετωπίζει το σχολείο με αγάπη και διάθεση να μάθει.

Το κακό είναι πως έχει δημιουργηθεί μια εντυπωση και από συναδέλφους της (προφανώς επειδή τα λένε μεταξύ τους) και ξέρω σιγουρα για αλλη μια δασκάλα που είπε στα παιδιά της ταξης της να μην τον κάνουν παρεα(το προανεφερα) και είμαι εξαλλη γιατι δε νομίζω πως εχει κανένας μας, πόσο μάλλον ο εκπαιδευτικός, να λέει για ένα παιδάκι αυτής της ηλικίας τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς.

[ZWH]

Γιατι δεν αλλαζεις στο παιδι σχολειο?

[emmaki]

Ναι καλή μου το καλοκαιρι και ούτε λίγο όυτε πολύ μας είπαν ότι και η ειδική συμβουλος στο σχολείο η οποια να σημειωθει ότι είχε εξιδεικευση σε δεπυ και τώρα έχει μετατεθει σε καποιο κέντρο στα ανατολικά προαστεια

 

Έχετε πάει σε ΚΕΔΔΥ ή Ιατροπαιδαγωγικό Κέντο (δημόσιο); Έχει γίνει επίσημη αξιολόγηση του παιδιού από ειδικό παιδαγωγό, ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό; Έχει γίνει τεστ νοημοσύνης στο παιδί για προσδιοριστεί το νοητικό του επίπεδο; Έχει γίνει Ειδικό Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα πάνω στις δυσκολίες του παιδιού; Έχει γραφτεί γνωμάτευση; Έχουν γίνει προτάσεις για παρέμβαση; Έχει ενημερωθεί το σχολείο από το ΚΕΔΔΥ ή το Ιατροπαιδαγωγικό;

Αν δεν έχουν γίνει αυτά τ΄τε δεν έχει γίνει αξιολόγηση.

Από αυτά που γράφεις, συμπεραίνω ότι (θα το ξαναπώ και θα το ξαναπώ πολλές φορές) το παιδί το είδε η ειδική εκπαιδυετικός του σχολέιου και ότι δεν έγινε αξιολόγηση. Η ειδική εκπαιδευτικός δεν μπορεί να κάνει αξιολόγηση. Έχω περιγράψει πιο πάνω τη δοαδικασία αξιολόγησης (σε άλλο ποστ) και μπορείς να δεις αν έγιναν αυτά.

Αν δεν γίνει αξιολόγηση δεν μπορεί κανένας, ούτε εσύ, ούτε η δασκάλα, ούτε κανένας, να πει το παιδί έχει ή δεν έχει αυτό ή εκείνο.

Επίσης, τα ευφυή παιδιά είναι μια άλλη κατηγορία ατόμων με ειδικές ανάγκες. Δεν πρόκειται απλά για πιο έξυπνα παιδιά από το μέσο όρο, αλλά για παιδιά που υπερέχουν σε πολλούς τομέις. Δύσκολα κάποιο παιδί εντάσσεται σε αυτή την κατηγορία. Τα περισσότερα είναι ταλαντούχα (και κυρίως σε κάποια μορφή τέχνης), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και ευφυή. Πάλι, όμως, για να διαπιστωθεί αυτό, θα πρέπει να γίνει επίσημο τεστ (WISC) από ειδικευμένο ψυχολόγο σε ΚΕΔΔΥ ή Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο.

[koutavaki]

) Αν σε μια τάξη υπάρχει ένα παιδί που ανοιγοκλείνει την κασετίνα του, μπορεί να αποβεί πολύ ενοχλητικό για όλη την υπόλοιπη τάξη. Το κρατς-κρατς του φερμουάρ ή το τσακ-τσακ μιας μεταλικής κασετίνας, αποσπούν πολύ εύκολα τα υπόλοιπα παιδιά που μπορεί να προσπαθούν εκείνη τη στιγμή να κάνουν μια άσκηση, ή τη δασκάλα που εκείνη τη στιγμή είναι στον πίνακα και αξηγέι. Άρα είναι και αυτή μια συμπεριφορά που το παιδί πρέπει να σταματήσει να την κάνει

Συγγνώμη αλλά θα γελάσω:lol: Φοβερά αυτά τα επιχειρήματα. Θυμάμαι την εποχή που πήγαινα σχολέιο και δεν υπήραχαν ειδικοί εκπαιδευτικοί, τμήματα ένταξης κλπ γενικά στην τάξη γίνονταν όλη την ώρα τέτοια πράγματα και κανείς δεν θεωρούσε τίποτα το ιδιαίτερο για τα παιδιά που τα έκαναν. Επίσης τα υπόλοιπα παιδιά δεν εμποδίστηακαν από τη διαδικασία της μάθησης.

Αγαπητή Nininos ό,τι και να πεις στους ειδικούς είσαι καταδικασμένη. Είναι ήσυχο στο σπίτι και ζωήρο στο σχολείο, το καταπίεζετε στο σπίτι, δεν του δίνετε ερεθίσματα επειδή βαρέστε. Είναι ζωηρό στο σπίτι και ήσυχο στο σχολείο, είναι νωχελικό δεν παίρνει πρωτοβουλία δεν κοινωνικοποιείται.

Όπως καταλάβατε είμαι εναντίον των διάφορων ειδικών και των της υποτιθέμενης έγκαιρης διάγνωσης διαφόρων προβλημάτων που κατά την γνώμη μου έχουν εφευρεθεί για να βρίσκουν δουλειά οι απειράριθμοι πλέον πτυχιούχοι συναφών σχολών.

Αφήστε επιτέλους τα παιδιά να μεγαλώσουν με το ρυθμό τους και να χαρούν την παιδική τους ηλικία. Εκτός από περιπτώσεις που ξεχωρίζουν δια γυμνού οφθαλμού και έοχυν να αποκομίσουν οφέλη από ειδική παρέμβαση τα υπόλοιπα τα θεωρώ παρατραβηγμένα.

[emmaki]

) Αν σε μια τάξη υπάρχει ένα παιδί που ανοιγοκλείνει την κασετίνα του, μπορεί να αποβεί πολύ ενοχλητικό για όλη την υπόλοιπη τάξη. Το κρατς-κρατς του φερμουάρ ή το τσακ-τσακ μιας μεταλικής κασετίνας, αποσπούν πολύ εύκολα τα υπόλοιπα παιδιά που μπορεί να προσπαθούν εκείνη τη στιγμή να κάνουν μια άσκηση, ή τη δασκάλα που εκείνη τη στιγμή είναι στον πίνακα και αξηγέι. Άρα είναι και αυτή μια συμπεριφορά που το παιδί πρέπει να σταματήσει να την κάνει

Συγγνώμη αλλά θα γελάσω:lol: Φοβερά αυτά τα επιχειρήματα. Θυμάμαι την εποχή που πήγαινα σχολέιο και δεν υπήραχαν ειδικοί εκπαιδευτικοί, τμήματα ένταξης κλπ γενικά στην τάξη γίνονταν όλη την ώρα τέτοια πράγματα και κανείς δεν θεωρούσε τίποτα το ιδιαίτερο για τα παιδιά που τα έκαναν. Επίσης τα υπόλοιπα παιδιά δεν εμποδίστηακαν από τη διαδικασία της μάθησης.

Αγαπητή Nininos ό,τι και να πεις στους ειδικούς είσαι καταδικασμένη. Είναι ήσυχο στο σπίτι και ζωήρο στο σχολείο, το καταπίεζετε στο σπίτι, δεν του δίνετε ερεθίσματα επειδή βαρέστε. Είναι ζωηρό στο σπίτι και ήσυχο στο σχολείο, είναι νωχελικό δεν παίρνει πρωτοβουλία δεν κοινωνικοποιείται.

Όπως καταλάβατε είμαι εναντίον των διάφορων ειδικών και των της υποτιθέμενης έγκαιρης διάγνωσης διαφόρων προβλημάτων που κατά την γνώμη μου έχουν εφευρεθεί για να βρίσκουν δουλειά οι απειράριθμοι πλέον πτυχιούχοι συναφών σχολών.

Αφήστε επιτέλους τα παιδιά να μεγαλώσουν με το ρυθμό τους και να χαρούν την παιδική τους ηλικία. Εκτός από περιπτώσεις που ξεχωρίζουν δια γυμνού οφθαλμού και έοχυν να αποκομίσουν οφέλη από ειδική παρέμβαση τα υπόλοιπα τα θεωρώ παρατραβηγμένα.

 

 

Μάλιστα.....

 

Πολύ ωραία και υπέυθυνη συμβουλή!

 

Αφήστε τα παιδιά αδιάγνωστα....Όσοι μπορέσουν θα μπορέσουν, όσοι δεν τα καταφέρουν....ας τα κατάφερναν! Κάποτε θα μεγαλώσουν.... Άλλωστε τα ίδια συνέβαιναν και παλιά και όλοι μεγαλώσαμε....

 

Η φασαρία στην τάξη πάντα υπήρχε....Ο δάσκαλος και τα υπόλοιπα παιδιά δεν ενοχλούνται....

 

χμμμμμ...........

 

Κάποτε και οι γιατροί έλεγαν, δεν μπορούμε να κανουμε τίποτα για αρρώστειες που σήμερα είναι ρουτίνες......

 

Φιλικά,

μια από τους απειράριθμους πτυχιούχους ειδικής αγωγής, με 10 χρόνια προϋπηρεσία, που αγαπώ τη δουλειά μου, διαβάζω συνέχεια, ενεημερώνομαι για τις τρέχουσες εξελίξεις στην επιστήμη μου, και θέλω όλα τα παιδιά να καλλιεργήσουν τις δυνατότητες τους (γιατί όλα έχουν δυνατότητες, απλά πρέπει κάποιος να τις διακρίνει και να τις καλλιεργήσει)

[Little Monkey]

Αν δεν γίνει αξιολόγηση δεν μπορεί κανένας, ούτε εσύ, ούτε η δασκάλα, ούτε κανένας, να πει το παιδί έχει ή δεν έχει αυτό ή εκείνο.

Επίσης, τα ευφυή παιδιά είναι μια άλλη κατηγορία ατόμων με ειδικές ανάγκες. Δεν πρόκειται απλά για πιο έξυπνα παιδιά από το μέσο όρο, αλλά για παιδιά που υπερέχουν σε πολλούς τομέις. Δύσκολα κάποιο παιδί εντάσσεται σε αυτή την κατηγορία. Τα περισσότερα είναι ταλαντούχα (και κυρίως σε κάποια μορφή τέχνης), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και ευφυή. Πάλι, όμως, για να διαπιστωθεί αυτό, θα πρέπει να γίνει επίσημο τεστ (WISC) από ειδικευμένο ψυχολόγο σε ΚΕΔΔΥ ή Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο.

Αυτό ακριβώς που λέει η Emmaki. Χρειάζεται αξιολόγηση και αφού γίνει αξιολόγηση, ειδικό πρόγραμμα παρέμβασης. Άλλο η γνώμη πασπαρτού ("το παιδί είναι έξυπνο και επειδή είναι έξυπνο βαριέται άρα κάνει σκανταλιές άρα φταίει η δασκάλα που δεν μπορεί να το ελέγξει") και άλλο η επίσημη αξιολόγηση από ειδικούς που θα σας πει ακριβώς ποιο είναι το πρόβλημα και τι πρέπει να γίνει για να αντιμετωπιστεί σωστά. Χωρίς αξιολόγηση δεν έχει νόημα να μιλάμε, κάνουμε απλές υποθέσεις και λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του.

[newbie G]

Γιατι δεν αλλαζεις στο παιδι σχολειο?

 

H αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος δεν είναι απαραίτητα προς όφελος του παιδιού.

[pchg]

Emmaki σε βρίσκω κάπως... ως προς το ύφος σου. Δε συνηθίζω να σχολιάζω μηνύματα άλλων εκτός του ατόμου που ανοίγει το θέμα, αλλά σε εμένα τουλάχιστον που διαβάζω τα μηνύματά σου, μου αφήνεις κάτι το αρνητικό. Νομίζω ότι καταλάβαμε όλοι τι είπες και δε διαφωνούμε σε πολλά από αυτά που λες. Μπορείς να πεις τη γνώμη σου ως ειδικού ήρεμα και ευγενικά, χωρίς ειρωνικά σχόλια ή με απόλυτο (προστακτικό) ύφος. Αφού εργάζεσαι σε αυτό τον τομέα η γνώμη σου έχει σίγουρα περισσότερη βαρύτητα από αυτή των υπολοίπων. Όμως εγώ προσωπικά θλίβομαι να ακούω κάποιον ειδικό να μιλάει έτσι (όταν διαβαζα τα λόγια σου "σε άκουγα" να φώναζεις!).

 

Ninino να σου πω και τη γνώμη μου: λυπάμαι που το παιδάκι σου είναι αναγκασμένο να μορφωθεί υπό αυτές τις συνθήκες. Μερικοί εκπαιδευτικοί απλώς έτυχε να κάνουν αυτό το επάγγελμα χωρίς να τους ταιριάζει, το συνηθίσαν βέβαια στην πορεία, αλλά φέρονται λάθος, κάποιες φορές ακόμα και με εμπάθεια, στα παιδιά που τους χαλάνε την ησυχία και τους βγάζουν από το πρόγραμμα που έχουν στο μυαλό τους. Δεν προσπαθούν να βελτιώσουν το μάθημά τους, ώστε να το κάνουν πιο ενδιαφέρον για τα μικρά παιδιά, δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν τα ζωηρά παιδιά, αλλά και δεν θέλουν και να μάθουν. (Μιλάω φυσικά από προσωπική πείρα.)

 

Η γνώμη μου (ως μητέρας αλλά μη ειδικού, έχοντας διαβάσει μόνο τα μηνύματά σου) είναι ότι στα ΚΕΔΔΥ δε θα σας βρουν κάποιο πρόβλημα. Αν κάνεις αίτηση (αν δεν το έχεις κάνει ήδη) θα εξετάσουν την περίπτωσή σας σε περίπου 2-3 χρόνια.

 

Για πιο σύντομα μπορείς να πας (αν δεν το έχεις κάνει ήδη) στο κέντρο Ψυχικής Υγείας που υπάγεται το σχολείο σας, αλλά εκεί (όπως περιγράφεις την περίπτωσή σας) σίγουρα δε θα διαγνώσουν πρόβλημα στο παιδί (στους γονείς ίσως, καθώς σας βλέπει και ψυχολόγος ή ψυχίατρος - δε θυμάμαι- οπότε θα σας βρουν ό,τι τυχόν ασυμφωνίες έχετε σαν ζευγάρι!). Όμως αν δεν έχει το παιδί ΔΕΠΥ (εννοώ όλα τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου) δεν πρόκειται να διαγνώσουν κάποιο πρόβλημα και εκεί, απλά συμβουλές θα σας δώσουν και θα σας πουν αν θέλετε να επικοινωνήσουν με τη δασκάλα για να τη συμβουλέψουν πώς να αντιμετωπίζει κάποιες καταστάσεις. Εγώ που πήγα το παιδί μου (που εκτός από το ότι είναι ζωηρό στο σχολείο έχει και διάσπαση προσοχής, δηλ. δυσκολεύεται υπερβολικά να συγκεντρωθεί) δε διέγνωσαν ΔΕΠΥ και το βρήκαν μια χαρά - έξυπνο, χωρίς κανένα πρόβλημα. Είπαν ότι είναι μεν ζωηρό (όχι υπερκινητικό) δεν έχει όμως ΔΕΠΥ, αλλά αν θέλαμε μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τη δασκάλα να της δώσουν συμβουλές για το πώς να χειρίζεται το παιδί. Το είπα στη δασκάλα ότι δε διέγνωσαν ΔΕΠΥ ή κάτι άλλο, και τη ρώτησα αν θέλει να επισπεύσουμε και το ΚΕΔΔΥ να πάρουμε δεύτερη γνώμη, αλλά μου είπε η ίδια (αυτό πέρισυ) ότι θα το δει στο πλαίσιο του σχολείου. Μάλλον δεν ήθελε να φανεί μη ικανή να αντιμετωπίσει την τάξη.

Φέτος έμαθα ότι δεν ήταν το δικό μου το μόνο που "παρουσίαζε πρόβλημα" στο σχολείο. Έτσι φέτος η δασκάλα έστειλε τη δεύτερη εβδομάδα τουλαχιστον 4-5 παιδιά να τα δει η δασκάλα του τμήματος ένταξης... Η οποία δασκάλα βέβαια αφού είδε το παιδί δύο φορές και έκανε τα σχετικά τεστ είπε ότι δεν έχει μαθησιακό πρόβλημα, αλλά για να "διευκολύνει" τη δασκάλα, επειδή το τμήμα είναι πολύ ζωηρό και τα παιδιά κάνουν πολλή φασαρία θα το παίρνει όποτε μπορεί.

 

Το παιδί μου, από εκεί που πήγαινε πέρυσι στο σχολείο με χαρά φέτος δεν πηγαίνει ευχάριστα. Η δασκάλα από εκεί που έπρεπε να τον έχει μπροστά στην τάξη (όπως μας είχαν συμβουλέψει στο ΚΨΥ - όταν τους είπαμε: "πώς λέτε ότι είναι φυσιολογικό, αφού η δασκάλα μας παραπονιέται συνέχεια..."), τον είχε όχι μόνο στο τέλος των θρανίων, αλλά 1,5-2 μέτρο περίπου πίσω από το τελευταίο θρανίο, αφού έτσι δεν την ενοχλούσε, όπως μας είπε. Και φυσικά η ίδια δασκάλα σε μία ορθογραφία τριών σειρών που το παιδί (μετά από πολύ διάβασμα στο σπίτι σε όλα τα μαθήματα) την έγραφε σωστά εκτός από ένα ή δύο τόνους που ξεχνούσε έβαζε απλώς ένα τικ και κανένα σχόλιο, πολύ καλά τουλάχιστον.

 

Φυσικά μετά από τις συχνές παρατηρήσεις της, προφορικές αλλά και γραπτές με κόκκικο στυλό στα τετράδιά του και τα βιβλία του, καταλήξαμε να μαλώνουμε συνεχώς το παιδί, να τον έχουμε συνεχώς στην τιμωρία (όχι τηλεόραση, δε θα πας στη γιαγιά αφού δεν έχεις διαβάσει πολύ, όχι παιχνίδι για να διαβάσουμε περισσότερο μπας και πιάσουμε το αψεγάδιαστο άριστα της δασκάλας στην ορθογραφία..) Φυσικά η συμπεριφορά όλων μας δεν ήταν η σωστή, συμπεριλαμβανομένων εμάς των γονιών που επηρεαστήκαμε από τις παρατηρήσεις της και φερόμαστε και εμείς σαν να ήταν κακό το παιδί (τι σημαίνει άραγε κακό παιδί; υπάρχει; ή μήπως κακοί γονείς; κακοί δάσκαλοι Φυσικά μετά από 1+ χρόνο πήραμε την απόφαση να κάνει νέα αρχή σε ένα άλλο σχολείο με μια πιο κατάλληλη γι' αυτή την ευαίσθητη ηλικία δασκάλα και ελπίζω (παρακαλάω το Θεό θα έλεγα) να επουλώσουμε τις πληγές που ανοίξαμε όλοι οι μεγάλοι στο ξεκίνημα της σχολικής του ζωής. Φυσικά η νέα δασκάλα είναι ενήμερη με την προϊστορία μας και μας διαβεβαίωσε ξέρει να χειριστεί το παιδί, το τμήμα είναι ήρεμο και το παιδί δε θα έχει κανένα πρόβλημα.

Το μετάνιωσα που δε βοήθησα το παιδί μου νωρίτερα. Η δασκάλα είναι αυτή που είναι, με τα καλά της και τα κακά της σαν άνθρωπος. Δε νομίζω ότι μπορεί να αλλάξει στον τρόπο διδασκαλίας και συμπεριφοράς, ίσως ελάχιστα. Το παιδί μπορεί να αλλάξει, με διαφορετική όμως αντιμετώπιση, αφού πάνω από ένα χρόνο η συγκεκριμμένη αντιμετώπιση της δασκάλας προς το παιδί μόνο αρνητικά αποτελέσματα είχε.

 

Ninino σου έγραψα τη δική μου εμπειρία, αλλά δεν έχω να σου γράψω τα αποτελέσματα αυτής της αλλαγής των συνθηκών στη συμπεριφορά του παιδιού μου στο σχολείο, μιας και είναι αρκετά πρόσφατη. Η σιγουριά της δασκάλας όμως με κάνει αρκετά αισιόδοξη.

Σου εύχομαι να κάνεις το καλύτερο που νομίζεις και μπορείς βέβαια (μιας και το σύστημα μας δένει πολλές φορές τα χέρια) για το παιδί σου.

[emmaki]

Emmaki σε βρίσκω κάπως... ως προς το ύφος σου. Δε συνηθίζω να σχολιάζω μηνύματα άλλων εκτός του ατόμου που ανοίγει το θέμα, αλλά σε εμένα τουλάχιστον που διαβάζω τα μηνύματά σου, μου αφήνεις κάτι το αρνητικό. Νομίζω ότι καταλάβαμε όλοι τι είπες και δε διαφωνούμε σε πολλά από αυτά που λες. Μπορείς να πεις τη γνώμη σου ως ειδικού ήρεμα και ευγενικά, χωρίς ειρωνικά σχόλια ή με απόλυτο (προστακτικό) ύφος. Αφού εργάζεσαι σε αυτό τον τομέα η γνώμη σου έχει σίγουρα περισσότερη βαρύτητα από αυτή των υπολοίπων. Όμως εγώ προσωπικά θλίβομαι να ακούω κάποιον ειδικό να μιλάει έτσι (όταν διαβαζα τα λόγια σου "σε άκουγα" να φώναζεις!).

 

 

Λυπάμαι αν έδωσα αυτή την εντύπωση, αλλά δεν είναι έτσι.

Ούτε ειρωνέυτικα πουθενά (εκτός απο το μήνυμα που προτείνει να μην πηγαίνουν τα παιδιά για αξιολόγηση γιατί όλα αυτά είναι απλά τρόποι για να βρούν δουελιά οι πτυχιούχοι και δεν προσφέρει κάτι), ούτε φώναξα.

Είπα (και ξαναείπα πολλές φορές από πέρυσι) τη διαδικασία αξιολογησης που είναι αυτή και μόνο αυτή.

Είπα και ξαναείπα πολλές φορές πέρυσι, ότι αξιολόγηση γίνεται ΜΟΝΟ από ειδικούς στα ΚΕΔΔΥ και σε Ιατροπαιδαγωγικά κέντρα.

Δεν έχω ΦΥΣΙΚΑ πρόβλημα με τους εκπαιδευτικούς των τμημάτων ένταξη (πώς θα μπορούσα άλλωστε από τη στιγμή που καθημερινά συνεργάζομαι αρμονικά μαζί τους!) αλλά δεν είναι αρμόδιοι για να γίνεται αυτή η δουλειά, που θέλει πολλάπλές οπτικές από διάφορες ειδικότητες.

Αυτό που με λυπεί, όμως, είναι να διαβάζω αναρτήσεις που επιμένουν σε μία κατάσταση (φταίει ο δάσκαλος), χωρίς να έχουν ψάξει παραπάνω, μήοως τελικά δεν φταέι ο δάσκαλος, αλλά κάτι "τρέχει" με το παιδί...

Και εκφράζοντας προσωπική άποψη καθαρά, μου φαίνεται λίγο (έως πολύ) περίεργο ένας ολόκληρος σύλλογος εκπαιδευτικών να είναι εναντίον ενός παιδιού.... Άντε μια δασκάλα να δεχτώ ότι έχει "βάλει στο μάτι" ένα παιδί (γιατί δεν ερνούμαι ότι υπάρχουν κακοί συνάδελφοι), αλλά ένας ολόκληρος σύλλογος;;;;

[ZWH]

H αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος δεν είναι απαραίτητα προς όφελος του παιδιού.

Μα ηδη αντιμετωπιζει το παιδι προβληματα τι αλλο παραπανω θα γινει? Ετσι και αλλιως η μαμα δεν μπορει να συνεργαστει με την δασκαλα και πιστευει οτι ολο το προβλημα ειναι εκει. Εαν εγω πιστευα οτι στο παιδι μου δημιουργουνται προβληματα απο το σχολειο θα του αλλαζα αμεσως σχολικο περιβαλλον!!!

[emmaki]

Μα ηδη αντιμετωπιζει το παιδι προβληματα τι αλλο παραπανω θα γινει? Ετσι και αλλιως η μαμα δεν μπορει να συνεργαστει με την δασκαλα και πιστευει οτι ολο το προβλημα ειναι εκει. Εαν εγω πιστευα οτι στο παιδι μου δημιουργουνται προβληματα απο το σχολειο θα του αλλαζα αμεσως σχολικο περιβαλλον!!!

 

εξακολουθώ να απιμένω ότι χρειάζεται αξιολόγηση του παιδιού.

Υπάρχουν συμπεριφορές που δεν είναι επιθυμητές και βάζουν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα του παιδιου (σκαρφάλωμα στα κάγκελα, τσουλήθρα στην κουπαστή της σκάλας, τρώει γόμες...) αλλά και εμποδίζουν τη δουλειά στην τάξη (ανοιγμα και κλείσιμο κασετίνας).

Η μητέρα είναι αυτή που περιέγραψε αυτές τις συμπεριφορές, αλλά προσωπικά εμένα δεν μου φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι αυτές δεν είναι επιθυμητές.

Αντίθετα, προκειμένου να δικαιολοήσει το παιδί, επιμένει ότι φταίει η δασκάλα της τάξης, αλλά και όλος ο σύλλογος (μιλάμε για τουλάχιστον άλλους 5 εκπαιδυετικούς) έχει στοχοποιήσει το παιδί.

Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι 6 άτομα (τουλάχιστον) τα έχουν βάλει με ένα 7χρονο παιδί. Για ποιό λόγο; Τι έχουν να κερδίσουν;

Σκοπός, λοιπόν, δεν είναι να αλλάξει το παιδί περιβάλλον, μέχρι να βρεθεί κάποια δασκάλα που θα συμφωνεί με τη μητέρα, αλλά να βρεθεί γιατί το παιδί αντιδρά έτσι. Αυτό θα γίνει μόνο μέσβ αξιολόγησης. Γιατί αν το παιδί έχει κάτι, αυτό που έχει θα παρουσιστεί και στο επόμενο σχολείο (μετά την προσαρμογή του), και στο επόμενο κλπ κλπ

[newbie G]

Μα ηδη αντιμετωπιζει το παιδι προβληματα τι αλλο παραπανω θα γινει? Ετσι και αλλιως η μαμα δεν μπορει να συνεργαστει με την δασκαλα και πιστευει οτι ολο το προβλημα ειναι εκει. Εαν εγω πιστευα οτι στο παιδι μου δημιουργουνται προβληματα απο το σχολειο θα του αλλαζα αμεσως σχολικο περιβαλλον!!!

 

 

Αν κάθε παιδάκι που αντιμετώπιζε προβλήματα με συγκεκριμένο δάσκαλο άλλαζε σχολείο, ζήτω που καήκαμε! Επίσης μ' αυτόν τον τρόπο περνάμε λάθος μηνύματα στο παιδί, του τύπου "θα σε πάω σε άλλο καλύτερο σχολείο, με καλύτερους δασκάλους" , ενώ συγχρόνως αποφεύγουμε το πρόβλημα, αντί να προσπαθήσουμε να το λύσουμε. Στο παιδί μένει η εντύπωση ότι εφταιξε το περιβάλλον, οι άλλοι, αλλά όχι αυτό. Ένα ζωηρό παιδί, παραμένει ζωηρό σε όποιο σχολείο κι αν πάει. Αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος προτείνεται όταν έχουμε δοκιμάσει ολες τις πιθανές λύσεις και δεν δούλεψαν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, δεν το έχει δει κάποιος ειδικός το παιδί, οπότε δεν γνωρίζουμε αν όντως έχει διάσπαση προσοχής ή κάποια άλλη μαθησιακή δυσκολία.

 

Συγχωρέστε με, δεν έχω διαβάσει όλα τα ποστς, αλλά απ' ότι κατάλαβα δεν έχει πάει σε ΚΕΔΔΥ ούτε σε κάποιο άλλο κέντρο. Οπότε προέχει το να γίνει διάγνωση. Όλα τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα.

[newbie G]

εξακολουθώ να απιμένω ότι χρειάζεται αξιολόγηση του παιδιού.

Υπάρχουν συμπεριφορές που δεν είναι επιθυμητές και βάζουν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα του παιδιου (σκαρφάλωμα στα κάγκελα, τσουλήθρα στην κουπαστή της σκάλας, τρώει γόμες...) αλλά και εμποδίζουν τη δουλειά στην τάξη (ανοιγμα και κλείσιμο κασετίνας).

Η μητέρα είναι αυτή που περιέγραψε αυτές τις συμπεριφορές, αλλά προσωπικά εμένα δεν μου φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι αυτές δεν είναι επιθυμητές.

Αντίθετα, προκειμένου να δικαιολοήσει το παιδί, επιμένει ότι φταίει η δασκάλα της τάξης, αλλά και όλος ο σύλλογος (μιλάμε για τουλάχιστον άλλους 5 εκπαιδυετικούς) έχει στοχοποιήσει το παιδί.

Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι 6 άτομα (τουλάχιστον) τα έχουν βάλει με ένα 7χρονο παιδί. Για ποιό λόγο; Τι έχουν να κερδίσουν;

Σκοπός, λοιπόν, δεν είναι να αλλάξει το παιδί περιβάλλον, μέχρι να βρεθεί κάποια δασκάλα που θα συμφωνεί με τη μητέρα, αλλά να βρεθεί γιατί το παιδί αντιδρά έτσι. Αυτό θα γίνει μόνο μέσβ αξιολόγησης. Γιατί αν το παιδί έχει κάτι, αυτό που έχει θα παρουσιστεί και στο επόμενο σχολείο (μετά την προσαρμογή του), και στο επόμενο κλπ κλπ

 

Α γεια σου! Αλλά αυτό, για να το κατανοήσεις, πρέπει να είσαι εκπαιδευτικός, όχι μαμά.

 

Ξέρεις πόσες φορές τα βάζω με φίλες μου μαμάδες που επιμένουν ότι "η κακιά δασκάλα" έχει πρόβλημα με το "δικό τους το παιδί"; Ποτέ δε φταίει το δικό τους το παιδί, το οποίο αντικειμενικά είναι αγριμάκι ΚΑΙ στο σπίτι, αλλά η μαμά αρνείται να το δει και το χαρακτηρίζει απλά πανέξυπνο για την ηλικία του που βαριέται εύκολα στην τάξη. Το σενάριο το έχω δει πολλές φορές. Και είμαι σίγουρη ότι θα το δω πολλές φορές ακόμα.

[ZWH]

Αν κάθε παιδάκι που αντιμετώπιζε προβλήματα με συγκεκριμένο δάσκαλο άλλαζε σχολείο, ζήτω που καήκαμε! Επίσης μ' αυτόν τον τρόπο περνάμε λάθος μηνύματα στο παιδί, του τύπου "θα σε πάω σε άλλο καλύτερο σχολείο, με καλύτερους δασκάλους" , ενώ συγχρόνως αποφεύγουμε το πρόβλημα, αντί να προσπαθήσουμε να το λύσουμε. Στο παιδί μένει η εντύπωση ότι εφταιξε το περιβάλλον, οι άλλοι, αλλά όχι αυτό. Ένα ζωηρό παιδί, παραμένει ζωηρό σε όποιο σχολείο κι αν πάει. Αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος προτείνεται όταν έχουμε δοκιμάσει ολες τις πιθανές λύσεις και δεν δούλεψαν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, δεν το έχει δει κάποιος ειδικός το παιδί, οπότε δεν γνωρίζουμε αν όντως έχει διάσπαση προσοχής ή κάποια άλλη μαθησιακή δυσκολία.

 

Συγχωρέστε με, δεν έχω διαβάσει όλα τα ποστς, αλλά απ' ότι κατάλαβα δεν έχει πάει σε ΚΕΔΔΥ ούτε σε κάποιο άλλο κέντρο. Οπότε προέχει το να γίνει διάγνωση. Όλα τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα.

Mισο λεπτο.....

Η κοπελα παραπανω λεει οτι το παιδι της αντιμετωπιζει καποια προβληματα. Το αρχικη της ερωτηση ειναι αν εχει το παιδι της προβλημα ή η δασκαλα. Μεσα απο τα δικα της γραφομενα πιστευει οτι εχει προβλημα η δασκαλα. Τα προβληματα που αντιμετωπιζει το παιδι της κατα την δικη μου ταπεινη αποψη ειναι σοβαρα. Απο την στιγμη που η ιδια πιστευει οτι το παιδι της ειναι απλα ζωηρο και εξυπνοτερο απο τα παιδια της ηλικιας τους πρεπει να βρει ενα περιβαλλον οπου το παιδι της θα γινει αποδεκτο και δεν θα του δημιουργηθουν παραπανω προβληματα.

Δεν μιλαω εξω απο τον χωρο. Εχω ενα παιδι με μαθησιακες δυσκολιες (εντελως διαφορετικη περιπτωση αλλα δεν παυει να υπαρχουν θεματακια). Δεν φοραω παρωπιδες και γενικα ψαχνομαι. Προσωπικα δεν τα εριξα σε καμια δασκαλα. Κανω αυτα που πρεπει να κανω και ευτυχως εχω διπλα μου ΚΑΙ καλους εκπαιδευτικους. Εαν ομως το παιδι μου το ειχαν απομονωσει, αν αν αν, θα εψαχνα να βρω μια λυση και δεν θα το αφηνα στην μοιρα του.

Στην συγκεκριμενη περιπτωση ειλικρινα δεν ξερω τι συμβαινει αλλα δεν θα το αφηνα ετσι κατηγοροντας την ταδε δασκαλα. Ετσι δεν βοηθαμε το παιδι μας.

[newbie G]

Mισο λεπτο.....

Η κοπελα παραπανω λεει οτι το παιδι της αντιμετωπιζει καποια προβληματα. Το αρχικη της ερωτηση ειναι αν εχει το παιδι της προβλημα ή η δασκαλα. Μεσα απο τα δικα της γραφομενα πιστευει οτι εχει προβλημα η δασκαλα. Τα προβληματα που αντιμετωπιζει το παιδι της κατα την δικη μου ταπεινη αποψη ειναι σοβαρα. Απο την στιγμη που η ιδια πιστευει οτι το παιδι της ειναι απλα ζωηρο και εξυπνοτερο απο τα παιδια της ηλικιας τους πρεπει να βρει ενα περιβαλλον οπου το παιδι της θα γινει αποδεκτο και δεν θα του δημιουργηθουν παραπανω προβληματα.

Δεν μιλαω εξω απο τον χωρο. Εχω ενα παιδι με μαθησιακες δυσκολιες (εντελως διαφορετικη περιπτωση αλλα δεν παυει να υπαρχουν θεματακια). Δεν φοραω παρωπιδες και γενικα ψαχνομαι. Προσωπικα δεν τα εριξα σε καμια δασκαλα. Κανω αυτα που πρεπει να κανω και ευτυχως εχω διπλα μου ΚΑΙ καλους εκπαιδευτικους. Εαν ομως το παιδι μου το ειχαν απομονωσει, αν αν αν, θα εψαχνα να βρω μια λυση και δεν θα το αφηνα στην μοιρα του.

Στην συγκεκριμενη περιπτωση ειλικρινα δεν ξερω τι συμβαινει αλλα δεν θα το αφηνα ετσι κατηγοροντας την ταδε δασκαλα. Ετσι δεν βοηθαμε το παιδι μας.

 

Ακριβώς! Πολύ σωστά τα λες. Η συγκεκριμένη κοπέλα πιστεύει ότι έχει πρόβλημα η δασκάλα. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αυτό είναι και σωστό. Δεν υπερασπίζομαι τη δασκάλα (που δεν την ξέρω κιόλας), απλά λέω ότι δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το ποιος φταίει. Οι γονείς δεν είναι ΠΟΤΕ αντικειμενικοί με τα παιδιά τους. Επίσης η ίδια δεν μπορεί να γνωρίζει πώς φέραται το παιδί της μέσα στην τάξη, γιατί δεν είναι εκεί.

 

Στο τελευταίο που έχεις γράψει, με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη.

 

 

Πάντως από προσωπική πείρα, χωρίς να είμαι εκπ/κός ειδικής αγωγής κι έχοντας παρακολουθησει απλά σεμινάρια για μαθησιακές δυσκολίες, στα 12 χρόνια εμπειρίας μου στο δημόσιο σχολείο (δευτεροβάθμια εκπ/ση κυρίως) έχω παρατηρήσει ότι τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες στην πλειοψηφία τους δεν είναι ζωηρά και δεν δημιουργούν προβλήματα στην τάξη, παρά μονο όταν είναι υπερκινητικά κι εχουν σοβαρή διάσπαση προσοχής.

[ZWH]

Kαταλαβαινεις που το παω? Αναρωτιεμαι γιατι ενας γονιος που πιστευει οτι το παιδι του δεν εχει κανενα απολυτως προβλημα παρα τα προβληματα τα δημιουργει η δασκαλα, δεν αλλαζει τμημα σχολειο ή δεν απευθυνεται καπου να της κανει καταγγελια (τραβηγμενο βεβαια).

Οσον αφορα το δικο μου παιδι, ειναι αγγελουδι στην ταξη και πολυ αγαπητο σε ολους. Αλλου ειναι οι δυσκολιες του οι οποιες σιγα σιγα ξεπερνιουνται με την βοηθεια και τωνδασκαλων του σχολειου.

[emmaki]

Kαταλαβαινεις που το παω? Αναρωτιεμαι γιατι ενας γονιος που πιστευει οτι το παιδι του δεν εχει κανενα απολυτως προβλημα παρα τα προβληματα τα δημιουργει η δασκαλα, δεν αλλαζει τμημα σχολειο ή δεν απευθυνεται καπου να της κανει καταγγελια (τραβηγμενο βεβαια).

Οσον αφορα το δικο μου παιδι, ειναι αγγελουδι στην ταξη και πολυ αγαπητο σε ολους. Αλλου ειναι οι δυσκολιες του οι οποιες σιγα σιγα ξεπερνιουνται με την βοηθεια και τωνδασκαλων του σχολειου.

 

Επίτρεψε μου να διαφωνήσω μαζί σου.

Η αλλαγή σχολικού περοβάλλοντος δεν είναιι κάποια απόφαση που πρέπει να λαμβάνεται έτσι απλά. Ακόμα και η δασκάλα να έχει όντως πρόβλημα με το παιδί, ακόμα και όλος ο σύλλογος να έχει πρόβλημα με το παιδί (ξαναλέω, απίθανο μου φαίνεται 7 άτομα τουλάχιστον, να τα βάλουν με ένα πιτσιρίκι), σκεφτόμαστε π΄ρωτα το παιδί.

Στο σχολείο που βρίσκεται έχει φίλους, είναι κοντά στη γειτονιά του κλπ. Αν αλλάξει σχολείο, θα βρεθεί ξαφνικά με άλλα παιδιά, με τα οποία δεν θα έχει καμία σχέση εκτός σχολείου (πιθανότατα) γιατί δεν θα μένουν κοντά. Πώς θα νιώσει αυτό το παιδί; Ξένος μεταξυ γνωστών....

Επίσης, η αλλαγή σχολείου, δεν θα βελτιώσει την κατάσταη. ΟΚ ίσως το κάνει για τον π΄ρωτο καιρό, μέχρι δηλαδή να εγκλιματιστεί το παιδί στο νέο σχολείο (μπορεί να είναι 1 μήνας ή και παραπάνω ή και λιγότερο). Μετά; Δεν θα ξανακάνει τσουλήθρα; Δεν θα ξανανεβεί στα καγκελα; (εστιάζω σε αυτά γιατί είναι τα πιο επικίνδυνα) Και μετά τι; Θα ξαναλλάξει σχολείο, γιατί κάποιος "κακός" δάσκαλος θα το πάει στο διευθυντή γι' αυτή του τη συμπεριφορά;

Τι μαθαίνει έτσι το παιδί;

Κάνω κάτι και μετά ξελασπώνω με το να απμακρύνομαι από το πριβάλλον αυτό, μέχρι να το ξανακάνω...

Και αν πίσω από υατή τη ζωηράδα υποβόσκει κάποιο πρόβλημα; Ένα ΔΕΠΠΥ ή μια άλλη αθησιακή δυσκολία; Ίσα ίσα με το να απομακρυνθεί το παιδί αυτό το πρόβλημα θα καλυφθεί για λίγο (μέχρι να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον) και θα ξαναβγεί στην επιφάνεια.

 

Και τελικά, αν όντως πια τα πράγματα είναι έτσι και όλοι οι δάσκαλοι στο σχολείο είναι εναντίον του παιδιού (αν και από ό,τι αναφέρεται στο διευθυντή οδηγήθηκαν και άλλα 2 παιδιά μαζί με το συγκεκριμένο, για την ίδια πράξη) υπάρχουν και όργανα που τιμωρούν τους κακούς εκπαιδευτικούς (διευθυντής πρωτοβάθμιας). Η τιμωρία μπορεί να είναι από μια απλή επίπληξη, μέχρι πειθαρχικό. Αλλά για να εφαρμοστεί, πρέπει να υπάρχουν αποδείξεις....Και η καλύτερη απόδειξη είναι μια γνωμάτευση....

[Little Monkey]

Εμμάκι και Ζωή, νομίζω (αλλά μπορεί να κάνω και λάθος) ότι βασικά λέτε το ίδιο πράγμα. ΑΝ το παιδί όντως δεν έχει κανένα πρόβλημα και το πρόβλημα είναι όλο της δασκάλας, θα έπρεπε μέσα σε ένα χρόνο να έχει γίνει κάποια κίνηση από τη μητέρα (μια καταγγελία, μια αλλαγή σχολείου στην έσχατη) για να βρεθεί λύση. Αν το πρόβλημα είναι (και) με το παιδί, και η μητέρα το υποψιάζεται, είναι υποχρεωμένη να κάνει κάτι άλλο, και αυτό το κάτι άλλο (συμφωνώ κι εγώ) είναι να πάρει μια επίσημη γνωμάτευση σχετικά με το πρόβλημα ώστε να δωθούν κατευθυντήριες γραμμές (και) στη δασκάλα.

 

ΑΝ κατάλαβα καλά, πάνω-κάτω αυτά λέτε και οι δύο.

 

Από την πλευρά μου, συμφωνώ ότι είναι πολύ απίθανο 6-7 ενήλικες και μάλιστα εκπαιδευτικοί να τα έχουν βάλει με ένα πιτσιρίκι στο χώρο του σχολείου απλά γιατί δεν το γουστάρουν. Επίσης συμφωνώ ότι εφόσον υπάρχουν επικίνδυνες συμπεριφορές για τη σωματική ακεραιότητα του παιδιού, αυτές πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα, πρωτίστως για το καλό του ίδιου του παιδιού.

[Sibylla]

Και η καλύτερη απόδειξη είναι μια γνωμάτευση....

 

Κάπου δε λέει ότι έγινε γνωμάτευση το καλοκαίρι;

 

Συμφωνώ ότι ίσως να μην βλέπει η μητέρα τα πράγματα αντικειμενικά, αλλά ένα παιδί που "δεν ταιριάζει" στο σχολείο εύκολα γίνεται στόχος. Γιατί; Γιατί τους χαλάει την ηρεμία και τα σχέδια. Είναι πάντα αυτό που φωνάζει και χαλάει την εκδρομή (το ότι έχουν βρει το "κουμπί" άλλα και το πειράζουν επίτειδες για να γελάσουν, δεν έχει σημασία), αυτό που κάνει επικίνδυνα πράγματα στο διάλειμμα (τι κι αν το λένε κότα αν δεν το κάνει ; ), αυτό που μπαινοβγαίνει στο γραφείο (άρα το βλέπουν και οι άλλοι δάσκαλοι) κλπ κλπ. Ένα τέτοιο παιδί τι να το κάνεις, ειδικά σε ένα "ευυπόληπτο" (μη χ**σω!!) σχολείο;

Μιλάω εξ ιδίας πικρής πείρας ως μητέρα παιδιού με ισχυρή προσωπικότητα και (όπως διαπιστώθηκε στη Γʼ) με μαθησιακό πρόβλημα. Είχα κάθε καλή πρόθεση να συνεργαστώ με τις δασκάλες και το σχολείο. Μονίμως άκουγα αρνητικά σχόλια και ντρεπόμουν... ότι κάνει φασαρία, ότι τσακώνεται με τους συμμαθητές του, ότι στην εκδρομή έφυγε από την ομάδα του, ότι εκρύγνυται για ψύλλου πήδημα, ότι μένει πίσω η ύλη γιατί η δασκάλα αναλώνεται με θέματα συμπεριφοράς... Κι εγώ τι έκανα; Ξέροντας πως είναι ζωηρός και δύσκολος χαρακτήρας του έριχνα το βάρος. Τον μάλωνα για ό,τι έκανε, του έκανα μαθήματα συμπεριφοράς, φιλίας κλπ. Μετά από χρόνια έμαθα τι γινόταν ακριβώς στο σχολείο και πως όλες αυτές οι απαράδεκτες συμπεριφορές είχαν τη ρίζα τους στον τρόπο που οι συμμαθητές του, αλλά και οι δασκάλες, αντιμετώπιζαν το πρόβημά του (που παρʼ ότι δεν μπορούσε να διαγνωσθεί επίσημα, τα παιδιά το είχαν καταλάβει και κορόϊδευαν καταλλήλως), καθώς επίσης και στο γεγονός ότι το σχολείο αποσιωπούσε γεγονότα.

 

Τελικά αλλάξαμε σχολείο, κι έγινε το ακριβώς αντίθετο από αυτό :

Στο σχολείο που βρίσκεται έχει φίλους, είναι κοντά στη γειτονιά του κλπ. Αν αλλάξει σχολείο, θα βρεθεί ξαφνικά με άλλα παιδιά, με τα οποία δεν θα έχει καμία σχέση εκτός σχολείου (πιθανότατα) γιατί δεν θα μένουν κοντά. Πώς θα νιώσει αυτό το παιδί; Ξένος μεταξυ γνωστών....

καθότι έφυγε από το ιδιωτικό (=μακρυά) και πήγε στο δημόσιο, στη γειτονιά του (=παρέες από εξωσχολικές δραστηριότητες, γείτονες κλπ). Επιπλέον, στο καινούριο σχολείο υπάρχει τμήμα ένταξης που τον βοηθάει πολύ, αλλά και άλλου είδους διακριτικότητα που τον βοηθάει να μην ντρέπεται για το πρόβλημά του.

 

Δεν ξέρω τι από όλα αυτά μπορεί να ισχύει στην πρίπτωση της κοπέλας (και του παιδιού της) που άνοιξε το θέμα. Ελπίζω όμως να έδωσα λίγη τροφή για σκέψη στην ίδια και σε όσους πιστεύουν ότι τα πάντα είναι εξ ορισμού ξεκάθαρα και οι αντιδράσεις/συνέπειες δεδομένες.

[emmaki]

Εμμάκι και Ζωή, νομίζω (αλλά μπορεί να κάνω και λάθος) ότι βασικά λέτε το ίδιο πράγμα. ΑΝ το παιδί όντως δεν έχει κανένα πρόβλημα και το πρόβλημα είναι όλο της δασκάλας, θα έπρεπε μέσα σε ένα χρόνο να έχει γίνει κάποια κίνηση από τη μητέρα (μια καταγγελία, μια αλλαγή σχολείου στην έσχατη) για να βρεθεί λύση. Αν το πρόβλημα είναι (και) με το παιδί, και η μητέρα το υποψιάζεται, είναι υποχρεωμένη να κάνει κάτι άλλο, και αυτό το κάτι άλλο (συμφωνώ κι εγώ) είναι να πάρει μια επίσημη γνωμάτευση σχετικά με το πρόβλημα ώστε να δωθούν κατευθυντήριες γραμμές (και) στη δασκάλα.

 

ΑΝ κατάλαβα καλά, πάνω-κάτω αυτά λέτε και οι δύο.

 

 

 

Εκεί εστιάζω τη διαφωνία μου με τη Ζωή.

Αυτό το "ΑΝ" είναι η λέξη κλειδί.

Δεν έχει διευκρινιστεί η ύπαρξη ή όχι προβλήματος. ΑΝ υπάρχει (που θα διευκρινιστεί με επίσημη αξιολόγηση και όχι με τα λόγια μιας δασκάλας ειδικής αγωγής*), τότε η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος δεν είναι λύση.

Η Ζωή προτείνει αλλαγή πριν γίνει οποιαδήποτε διάγνωση, από τη στιγμή που υπάρχει υπόνοια ότι δεν φέρονται σωστά στο παιδί.

Για μένα πάντα η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος είναι η έσχατη λύση. Π΄ρωτα κάνουμε ό,τι άλλο μπορούμε και μετά αν δεν πετύχουμε τίποτα πάμε το παιδί σε άλλο σχολείο.

 

Επίσης, να προσθέσω ότι οι γονείς πολλές φορές δεν βλέπουν συμπεριφορές που είναι εκεί. Δηλαδή δικαιολογούν συμπεριφορές και ανέχονται συμπεριφορές στο σπίτι που σε άλλο χώρο δεν μπορούν να είναι ανεκτές. Π.χ. ένα παιδί στο σπίτι μπορεί να κρεμιέται από τον πολυέλαιο και να κάνιε κούνια και ο γονιός να το δέχεται γιατί το παιδί μπερνάει καλά και γιατί αν πέσει έχει κάτω ένα πολύ χοντρό χαλί και δεν θα χτυπήσει (παράδειγμα φέρνω). Σε άλλο χώρο, όμως, μια τέτοια συμπεριφορά δεν είναι ανεκτή, γιατί δεν είναι το παιδί μαϊμού να κάνει κούνια στον πολυέλαιο και γιατί αν πέσει θα χτυπήσει άσχημα. Άλλο παράδειγμα, μπορεί ένα παιδί να μην γουστάρει να κάθεται σε καρέκλα και να τη βρίσκει στο πάτωμα. Στο σπίτι, μπορεί αυτό να είναι ανεκτό, στο σχολείο, όμως, σε καμία περίπτωση δεν είναι ανεκτό. Θέλω να πω, ότι τα παιδιά πρέπει να μάθουν από το σπίτι τους, ότι υπάρχουν κανόνες συμπεριφοράς τους οποίους ακολουθούμε ανάλογα με το χώρο που βρισκόμαστε...

 

*Ξαναλέω δεν έχω απολύτως κανένα θέμα με τους εκπαιδυετικούς ΕΑ. Και εγώ τέτοιά είμαι... Αλλά δεν μπορεί ένα άτομο μόνο του να κάνει διάγνωση

[mariazil]

Είχα κάθε καλή πρόθεση να συνεργαστώ με τις δασκάλες και το σχολείο. Μονίμως άκουγα αρνητικά σχόλια και ντρεπόμουν... ότι κάνει φασαρία, ότι τσακώνεται με τους συμμαθητές του, ότι στην εκδρομή έφυγε από την ομάδα του, ότι εκρύγνυται για ψύλλου πήδημα, ότι μένει πίσω η ύλη γιατί η δασκάλα αναλώνεται με θέματα συμπεριφοράς...

Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι συμπεριφορές και πρόβλημα στην τάξη δημιουργούν και επικίνδυνες για το παιδί είναι (σκέψου να χανόταν στην εκδρομή, τί θα έλεγες τότε...)

 

Κι εγώ τι έκανα; Ξέροντας πως είναι ζωηρός και δύσκολος χαρακτήρας του έριχνα το βάρος. Τον μάλωνα για ό,τι έκανε, του έκανα μαθήματα συμπεριφοράς, φιλίας κλπ.

Άρα, και με συγχωρείς που θα το πω έτσι άκομαψα, αλλά το εννοώ με αγάπη, δεν το χειρίστηκες κι εσύ σωστά, εις βάθος.

Η αλλαγή του σχολείου που περιγράφεις επίσης δεν ήταν απλή. Συνοδεύεται από τμήμα ένταξης, άρα ενδεδειγμένη αντιμετώπιση. Επίσης αν κατάλαβα μιλάς για αλλαγή από ιδιωτικό σε δημόσιο σχολείο, με ό,τι διαφορές νοοτροπίας μπορεί να περιλαμβάνει αυτό.

Αυτό εξηγεί και την σνομπ συμπεριφορά των παιδιών και των δασκάλων. Δύσκολα μπορώ να φανταστώ τέτοιο σκηνικό σε δήμόσιο σχολείο.

[Sibylla]

Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι συμπεριφορές και πρόβλημα στην τάξη δημιουργούν και επικίνδυνες για το παιδί είναι (σκέψου να χανόταν στην εκδρομή, τί θα έλεγες τότε...)

 

 

Άρα, και με συγχωρείς που θα το πω έτσι άκομαψα, αλλά το εννοώ με αγάπη, δεν το χειρίστηκες κι εσύ σωστά, εις βάθος.

 

Συμφωνώ απολύτως, γι’ αυτό και τον μάλωνα κάθε φορά (καθ’ ότι εγώ μεγάλωσα με την αρχή ότι ο δάσκαλος έχει δίκιο και ξέρει τι κάνει).

Δεν ανέχομαι να κάνει φασαρία/ακροβατικά κλπ ούτε στο σπίτι ούτε οπουδήποτε αλλού και έπρεπε αυτό να το καταλάβει. ΌΜΩΣ τελικά, γιατί κατηγορείται πάντα αυτός που αντιδρά και ποτέ αυτός που προκαλεί την όποια συμπεριφορά; Γιατί είναι κακός αυτός που καταγγέλει κάποιον (=καρφί = απαράδεκτο) και όχι αυτός που κάνει το αρχικό λάθος; (γιατί και το ξέσπασμα μια μορφή καταγγελίας είναι). Γιατί μαλώνουμε μόνο το παιδί που εκνευρίστηκε με το συμμαθητή του και έφυγε από την ομάδα του στην εκδρομή (με κίνδυνο να χαθεί) και όχι το συμμαθητή που τον εκνεύρισε (και τον εκνεύριζε επί σειρά ετών) και τον έφερε σε αυτό το σημείο; Εκεί εστιάζω (τώρα πια) εγώ!

 

 

Η αλλαγή του σχολείου που περιγράφεις επίσης δεν ήταν απλή. Συνοδεύεται από τμήμα ένταξης, άρα ενδεδειγμένη αντιμετώπιση. Επίσης αν κατάλαβα μιλάς για αλλαγή από ιδιωτικό σε δημόσιο σχολείο, με ό,τι διαφορές νοοτροπίας μπορεί να περιλαμβάνει αυτό.

Αυτό εξηγεί και την σνομπ συμπεριφορά των παιδιών και των δασκάλων. Δύσκολα μπορώ να φανταστώ τέτοιο σκηνικό σε δήμόσιο σχολείο.

Δεν ξέραμε ότι υπάρχει το τμήμα ένταξης. Πήγαμε εκεί γιατί εκεί υπαγόμαστε (έχοντας αποκλείσει κι άλλα ιδιωτικά). Ξέραμε μόνο πως εκεί πηγαίνουν πολλά παιδιά που ξέρει από τις δραστηριότητές του και επομένως δεν θα ήταν "Ξένος μεταξυ γνωστών....", όπως πολύ σωστά διατύπωσε η emmaki.

Όσο για το σνομπισμό, είναι κάτι που δεν ήθελα να πιστέψω για το συγκεκριμένο σχολείο, αλλά δυστυχώς στρέφεται όλο και περισσότερο προς τα εκεί.

 

Τα έγραψα όμως αυτά επειδή δεν έχω καταλάβει σε τι σχολείο πάει το παιδί της κοπέλας που άνοιξε το θέμα. Ίσως να είναι αντίστοιχη περίπτωση.

[Rea_1971]

Λυπάμαι αν έδωσα αυτή την εντύπωση, αλλά δεν είναι έτσι.

Ούτε ειρωνέυτικα πουθενά (εκτός απο το μήνυμα που προτείνει να μην πηγαίνουν τα παιδιά για αξιολόγηση γιατί όλα αυτά είναι απλά τρόποι για να βρούν δουελιά οι πτυχιούχοι και δεν προσφέρει κάτι), ούτε φώναξα.

Είπα (και ξαναείπα πολλές φορές από πέρυσι) τη διαδικασία αξιολογησης που είναι αυτή και μόνο αυτή.

Είπα και ξαναείπα πολλές φορές πέρυσι, ότι αξιολόγηση γίνεται ΜΟΝΟ από ειδικούς στα ΚΕΔΔΥ και σε Ιατροπαιδαγωγικά κέντρα.

Δεν έχω ΦΥΣΙΚΑ πρόβλημα με τους εκπαιδευτικούς των τμημάτων ένταξη (πώς θα μπορούσα άλλωστε από τη στιγμή που καθημερινά συνεργάζομαι αρμονικά μαζί τους!) αλλά δεν είναι αρμόδιοι για να γίνεται αυτή η δουλειά, που θέλει πολλάπλές οπτικές από διάφορες ειδικότητες.

Αυτό που με λυπεί, όμως, είναι να διαβάζω αναρτήσεις που επιμένουν σε μία κατάσταση (φταίει ο δάσκαλος), χωρίς να έχουν ψάξει παραπάνω, μήοως τελικά δεν φταέι ο δάσκαλος, αλλά κάτι "τρέχει" με το παιδί...

Και εκφράζοντας προσωπική άποψη καθαρά, μου φαίνεται λίγο (έως πολύ) περίεργο ένας ολόκληρος σύλλογος εκπαιδευτικών να είναι εναντίον ενός παιδιού.... Άντε μια δασκάλα να δεχτώ ότι έχει "βάλει στο μάτι" ένα παιδί (γιατί δεν ερνούμαι ότι υπάρχουν κακοί συνάδελφοι), αλλά ένας ολόκληρος σύλλογος;;;;

 

 

οφ τόπικ, αλλά γενικά μια χαρά βρήκα το ύφος σου. ούτε κατά διάνοια πιεστικό, ειρωνικό ή κάτι άλλο.

μακάρι όταν μεγαλώσουν τα παιδάκια μου να έχουν τη τύχη να βρουν στο δρόμο τους ανθρώπου σαν και εσένα.

Εδώ έχω αποφασίσει να παω σε παιδοψυχολόγο για να μην βρεθώ σε εκπλήξεις λόγω της έλευσης του μικρού (τυχόν δυσκολία αποχής, ζήλειες κλπ). Δρω προληπτικά και θεωρώ σημαντικό να δρα κάποιος έστω και κατασταλτικά.

σόρυυ κλεινω το οφ τόπικ.

[Serba]

nininos, φιλικές συμβουλές:

-πήγαινε το παιδί σου για μια αξιολόγηση

-μίλησε με την δασκάλα του εστιάζοντας στο ότι δεν θα ήθελες να λέει στα άλλα παιδιά να μην κάνουν παρέα μαζί του, διότι αυτή η αντιμετώπιση επιδεινώνει το πρόβλημα - το όποιο πρόβλημα

-μην αλλάξεις σχολείο, τα προβλήματα τα αντιμετωπίζουμε εκεί που τα συναντάμε, δεν τρέχουμε να φύγουμε από αυτά

[χριστινάκι π.]

Αγαπητή nininos, ήθελα κι εγώ να γράψω τη γνώμη μου ως εκπαιδευτικός, που ωστόσο δεν έχει διδάξει ποτέ σε δημόσιο σχολείο αλλά σε φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Όπως καταλαβαίνεις έχω έρθει σε επαφή με πάρα πολλά παιδιά και γονείς, οπότε έχω μια κάποια εμπειρία από ζωηρά παιδιά...

Πρώτον, η οδηγία να αγνοούν το παιδί σου...Απαράδεκτο!Έχει τύχει να έχω κι εγώ ένα πολύ ζωηρό παιδί σε τάξη με πεντάχρονα και έλεγα στους συμμαθητές του να το αγνοούν ΜΕΣΑ στην τάξη αλλά ΠΟΤΕ έξω από αυτήν. Ξεκαθάριζα πάντοτε ότι μέσα στην τάξη υπάρχουν κανόνες και γι'αυτό δεν δίνουμε σημασία στο παιδάκι αυτό, αλλά έξω από την τάξη αγαπιόμαστε όλοι και είμαστε όλοι φίλοι. Μέχρι στιγμής δεν μου έχει τύχει να έχω τάξη χωρίς ζωηρό παιδί σαν το δικό σου (μιλάω για τα παιδικά τμήματα). Από την πρώτη μου χρονιά (που ήμουν μόλις 18 χρονών) προσπάθησα να μπαίνω στην ψυχολογία του κάθε παιδιού και να του φέρομαι ανάλογα. Οι γονείς απορούσαν πως κατάφερνα να είναι Παναγίτσα το παιδί τους στην τάξη μου ενώ στο σχολείο βγάζουν το λάδι στη δασκάλα και τους κάνει συνέχεια παρατηρήσεις.

Η απάντηση μου είναι η εξής: Τα παιδιά είναι παιδιά, δεν είναι ρομπότ. Σαν παιδιά δεν μπορούν να κάτσουν ήσυχα για πολλή ώρα, εκτός κι αν είναι χαμηλών τόνων από τη φύση τους. Χαμηλώνουμε λίγο τις προσδοκίες μας οι δασκάλες δηλαδή, έτσι;;;Προσωπικά τα χαίρομαι τα ζωηρά παιδιά, βρίσκω ότι είναι πολύ έξυπνα κι ευχάριστα ...Το πρόβλημα πολλές φορές το δημιουργούν οι δασκάλες που ξεχωρίζουν αυτό το παιδί φωνάζοντας του και λέγοντας σε όλους τους συμμαθητές του πόσο κακό παιδί είναι. Εγώ ποτέ δεν στοχοποίησα έτσι μαθητή. Και ας χάλαγε ΑΡΧΙΚΑ το μάθημα. Και μην πείτε για τα 25 παιδιά σε σχέση με τα 7-10, γιατί εδώ οι γονείς πληρώνουν και απαιτούν αποτέλεσμα...Όταν η δασκάλα επισημαίνει με κάθε αρνητικό τρόπο αυτή τη συμπεριφορά, αυτή θα διαιωνίζεται και τα άλλα παιδάκια θα απομακρύνουν αυτό το παιδάκι.

 

Αν τώρα ήμουν στη θέση αυτής της δασκάλας και είχα μαθητή το παιδί σου θα φερόμουν ως εξής: θα το έβαζα να κάθεται κοντά μου (για να νιώθει ότι έχει την προσοχή μου), αλλά πάντα με συμμαθητή, και θα τον είχα συνέχεια στο νου μου, θα τον επανέφερα σε τάξη με οπτική επαφή (ένα επικριτικό βλέμμα αρκεί πολλές φορές σε αυτά τα παιδιά-έχουν υψηλή αντίληψη) και αν δεν συμμορφωνόταν θα του μιλούσα στο αυτί, να μην ακούνε οι άλλοι αλλά και σε κάθε διάλειμμα μέχρι να συννενοηθούμε. Αν τα άλλα παιδάκια έκαναν παράπονα θα τους έλεγα ότι ναι, ο Γιαννάκης π.χ. κάνει φασαρία αλλά είναι και τόσο καλό παιδί, γι'αυτό τον αγαπάμε όλοι...Αν όμως δεν υπακούει στους κανόνες δεν θα ζωγραφίσει στο τέλος του μαθήματος π.χ. Έτσι δεν καλλιεργούμε αντιπάθεια στις καρδιές των παιδιών και το παιδί κατανοεί ότι η δασκάλα και οι συμμαθητές τον αγαπούν, αλλά πρέπει να υπακούει και στους κανόνες. Με αυτή τη μέθοδο εμένα μου στρώνουν μέσα σε 2 εβδομάδες...

 

Κατά τα άλλα η κοπέλα δεν μίλησε για όλο το σύλλογο, αλλά μόνο για την άλλη δασκάλα της Β'Δημοτικού και ξέρω από προσωπική εμπειρία ότι οι καθηγητές μιλούν μεταξύ τους και λένε τα παράπονα τους κι έτσι αποκτούν προκατάληψη...Οι συνάδελφοι μου ποτέ δεν κατάλαβαν γιατί αγαπώ και κάνω υπομονή με τα άτακτα παιδάκια, αυτοί τα απορρίπτουν αμέσως...