Παλλίνδρομες κυήσεις

[esys]

Καλημέρα κορίτσια! Έχω δεχτεί ότι εφόσον το μωρό μου είχε σοβαρό πρόβλημα ασύμβατο με τη ζωή, ήταν καλύτερα που "έφυγε" τόσο νωρίς (8 εβδομάδες). Αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως είναι γιατί να έρθει αφού δε θα έμενε? Γιατί ο Θεός να μου το στείλει αφού θα μου το έπαιρνε πίσω πριν το νιώσω καλά καλά???

 

Έχεις δίκιο. Όσες περάσαμε από αυτό το σκόπελο αναρρωτιώμαστε γιατί να συμβεί. Δεν ξέρω να σου απαντήσω. Μια φίλη λέει ότι όταν έρθει ένα μωράκι μετά τα προβλήματα και τις δυσκολίες το αγαπάς περισσότερο. Εγώ δεν το πιστεύω αυτό διότι το παιδί σου θα το αγαπάς σε όποια στιγμή της ζωής σου κι αν έρθει. Το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι από τις δυσκολίες δυναμώνουμε και είμαστε πιο έτοιμες για την ανατροφή ενός παιδιού

[patousitsas]

Αχ esys, δεν ξέρω, μπορεί και να είναι έτσι.... Όταν επιδιώκεις όμως να κάνεις παιδί και δεν "τυχαίνει" απλά (οπότε μπορεί να είσαι απροετοίμαστη), είναι δυνατόν να μην είναι μόνο από αγάπη?? Να μην έχεις συνειδητοποιήσει αυτό που πρόκειται να κάνεις????

[esys]

Αχ esys, δεν ξέρω, μπορεί και να είναι έτσι.... Όταν επιδιώκεις όμως να κάνεις παιδί και δεν "τυχαίνει" απλά (οπότε μπορεί να είσαι απροετοίμαστη), είναι δυνατόν να μην είναι μόνο από αγάπη?? Να μην έχεις συνειδητοποιήσει αυτό που πρόκειται να κάνεις????

 

καλημέρα, προχθές έμαθα τα αποτελέσμτα της ιστολογικής σύμφωνα με τα οποία υπήρχε πρόβλημα στον πλακούντα. Τρελαίνομαι ότι το έμβρυο κατά κάποιο τρόπο πέθανε από ασφυξία εξαιτίας του πλακούντα. Φαντάζομαι ότι υπέφερε και δεν το αντέχω αυτό. Όσες θέλουμε πολύ ένα μωράκι το θέλουμε για να του δώσουμε όλη μας την αγάπη και όλες το συνειδητοποιούμε απόλυτα αυτό. Αυτή τη στιγμή το συνειδητοποιώ ακόμη περισσότερο από τον πόνο που νιώθω μόνο και μόνο ξέροντας ότι αυτό το εμβρυάκι δεν πέθανε ανώδινα αλλά με το χειρότερο τρόπο

[Anast@sia]

Είμαι 23 ετών και δυστυχώς είχα την δυσάρεστη κατάληξη της πρώτης εγκυμοσύνης μου. Δεν ξέρω πόσο ημερών ήμουν, δεν ξέρω τι έφταιξε.

Αυτό που ξέρω (βασικά νιώθω) είναι ότι απογοήτευσα πολλούς ανθρώπους με την κατάληξη αυτή μιας και δεν μπόρεσα να εκπληρώσω τις προσευχές τους και την χαρούμενη αγονία τους.

Ξέρω πως ακούγομαι πολύ εγωίστρια μιας και είμαι μόνο 23 σε γυναίκες που προσπαθούν εδώ και μήνες, χρόνια να πιάσουν στην αγκαλιά τους τον μόνο άνθρωπο που αξίζει να κουραστούν, να χαρούν, να αγχωθούν..

Θα σας πω λοιπόν και την δικια μου ιστορία ελπίζοντας μέσα από την εμπειρία των χρόνων σας, γεγονότων και γνώσεων σας να πάρω την απάντηση του μεγάλου ΓΙΑΤΙ και αν φταίω εγώ τελικά για όλο αυτό.

25-26 Αύγουστου είχα την τελευταία μου περίοδο. Την τρίτη 29 Σεπ. Ανακάλυψα πως έπρεπε να είχα αδιαθετήσει στις 23. Αγοράζω και κάνω το τεστ και βγήκε + !! πήραμε τόση χαρά με τον μέλλοντα σύζυγο μου , η οικογένεια του και ειδικότερα η οικογένεια μου μιας και είναι μεγάλοι σε ηλικία αν σκεφτείτε πως ο αδελφός μου με περνά 16 χρόνια.

Πάω στον γιατρό μου κάνει υπέρηχο και αν και είχα 456,75 χορειακή το είδαμε τον σάκο ! ήταν σαν το φεγγάρι όταν το κοιτάς από ασπρόμαυρη τηλεόραση. Ήταν 39 χιλιοστά μου είπε, αλλά λίγο ποιο δίπλα είδε πως υπήρχε μια κύστη ωχρό..κάτι την ονόμασε 4,5 εκατοστά και από ότι κατάλαβα από τα λεγόμενα του αυτή η κύστη γίνετε μαζί με την γονιμοποίηση, ώστε να δίνει στο μωρό την απαραίτητη ουσία για να αναπτυχτεί, μόνο που η κίστη μου αυτή δεν το έδινε παρά μόνο το μάζευε και έτσι φούσκωνε και είχε φτάσει εκεί που την είδαμε και μου έδωσε χάπι να πάρω ώστε να την μικραίναμε.

Στις 4 Νοεμβρίου με κάλεσαν να πάω εφορευτική επιτροπή ήμουν 1ο αναπληρωματικό μέλος, και με κράτησαν διότι έλειπαν με χαρτί γιατρού κάποιοι.

Όλη μέρα ήμουν όρθια, φτιάχνοντας ψηφοδέλτια η καθόμουν στην πόρτα για να συντονίζω και καλά τον κόσμο.

Κάποια στιγμή ένιωσα ένα σαν κόψιμο από μαχαίρι λίγο ποιο κάτω από τον αφαλό μου (στιγμιαίο) και δεν έδωσα σημασία. Όλα καλά μετά, μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί που πήγα στην τουαλέτα και είδα αίμα.

Πηρά αμέσως τον γιατρό και ζήτησε να πάω από εκεί, μου έκανε πάλι υπέρηχο και μου είπε πως το μωρό είναι 45 χιλιοστά και ότι η κύστη μου μίκρυνε αλλά τα κακά νέα είναι πως έπαθα αποκόλληση και τα ποσοστά επιτυχίας της εγκυμοσύνης είναι 50-50

Μου είπε αμέσως να πάω σπίτι, μου έγραψε 1 μηνά αναρρωτική και να μένω ξαπλωμένη και να σηκώνομαι μόνο για τουαλέτα. Και έτσι έκανα! Αίμα συνέχισα να βλέπω όποτε σηκωνόμουν και μου είχε πει πώς να μην ανησυχώ αν δεν δω αιμορραγία η αν δεν νιώσω πόνους. Τίποτα από τα 2 δεν ένιωσα αλλά όταν πήρα τις απαντήσεις από τις εξετάσεις αίματος που είχαν έρθει και μου πήραν στον σπίτι (09.10) η νέα χορειακή έγραφε 47,63 με λίγα λόγια ότι δεν θα γινόμουν μαμά. Ευτυχώς όπως είπε ο γιατρός φρόντισε να με καθαρίσει η φύση και έτσι δεν χρειάστηκε να μου κάνει καθαρισμό.

Τελικά πότε απέβαλα? Ούτε πόνο ένιωσα ούτε αυξήθηκε το αίμα. Για πόσες μέρες ακόμα θα βλέπω αίμα? Ισχύει αυτό που διάβασα ποιο πάνω ότι τώρα θα είναι ποιο εύκολο να πιάσω παιδί? Και μήπως γνωρίζει κανείς αυτό το φεγγαράκι που ήταν μέσα μου πόσο καιρό το είχα και δεν το κατάλαβα?

Το αγόρι μου πως θα το βγάλω από την σιωπή που τον έχει πιάσει και να τον κάνω να εκτονωθεί? Γιατί εγώ όταν είμαι μόνη μπορώ να κλάψω και να ξεσπάσω, εκείνος όμως?

[adriani hourdoumi]

αναστασια λυπαμαι πολυ γιατην ασχημη εμπειρια που ειχες ,πιστεψεμε θα ερθει η στιγμη που δεν θα ποναει τοσο οσο για το μωρακι δεν πρεπει να ηταν πανω απο 3-4 εβδομαδων αν λαβουμε υποψιν οτι περιπου 10 σεπτεμβρη εγινε η συληψη.Εγω περασα απο αυτη την διαδικασια 4 αυγουστου ειμαι 27 χρονων κ προσπαθουσαμε 2 χρονια κ κατι μηνες με φαρμακα εξετασεις κ λοιπα ηταν ναγινει κ εγινε αυτη ηταν η απαντηση του γιατρου οταν του ειπα αν εφταιγαν οι δουλειες που εκανα οταν δεν ηξερα οτι ημουν. γιαυτο χαλαρωσε ακου τον γιατρο σου κ θα ξαναμεινεις εγκυος γρηγορα

[esys]

Αναστασία καλημέρα, μια φίλη μου είχε παρόμοια εμπειρία και ο γυναικολόγος της της της είπε ότι η αυτόματη αποβολή έγινε διότι προνόησε η φύση να γίνει και ότι πολλές γυναίκες κάποια στιγμή έχουν αποβάλει άσχετα αν το έχουν καταλάβει ή όχι. Όταν το έμβρυο έχει κάποια ανωμαλία χρωμοσωμική ή δεν είναι σωστά εμφυτευμένο ή τοποθετημένο στη μήτρα η αποβολή είναι πολύ συχνά η κατάληξη. Η ορθοστασία στις εκλογές δεν παίζει ρόλο. Μια κοπελίτσα που ήξερα και ήταν καθαρίστρια δούλευε μέχρι και τον έκτο μήνα. Ξέρεις οι δουλειές του σπιτιού είναι δύσκολες και βαριές δεν είναι απλή ορθοστασία και παρόλα αυτά γέννησε κανονικότατα το μωράκι της. Πράγματι όταν πιάσεις μια φορά είναι εύκολο να ξαναμείνεις εγκυος. Όσο για το σύντροφό σου, αν νομίζεις ότι είναι τόσο στεναχωρημένος για το γεγονός αυτό να του πεις ότι στη ζωή γίνονται και είναι καλύτερα να συμβεί αυτό τώρα παρά σε προχωρημένο στάδιο της εγκυμοσύνης. Σκέψου ότι υπάρχουν περιπτώσεις που εγκυμοσύνες σταματούν στον 6ο ή 7ο μήνα. Εκεί φαντάζεσαι πόσο τραγικό είναι; Οπότε πείτε ότι ευτυχώς που η φύση προνόησε νωρίς για κάτι που έπρεπε να γίνει, πάρετε δύναμη και συνεχίστε. Στην ηλικία που είσαστε παιδιά θα κάνετε όχι ένα αλλά όσα παιδιά θέλετε. Καλό κουράγιο και προχωρήστε μπροστά.

[Λευκή]

Είμαι 23 ετών και δυστυχώς είχα την δυσάρεστη κατάληξη της πρώτης εγκυμοσύνης μου. Δεν ξέρω πόσο ημερών ήμουν, δεν ξέρω τι έφταιξε.

Αυτό που ξέρω (βασικά νιώθω) είναι ότι απογοήτευσα πολλούς ανθρώπους με την κατάληξη αυτή μιας και δεν μπόρεσα να εκπληρώσω τις προσευχές τους και την χαρούμενη αγονία τους.

Ξέρω πως ακούγομαι πολύ εγωίστρια μιας και είμαι μόνο 23 σε γυναίκες που προσπαθούν εδώ και μήνες, χρόνια να πιάσουν στην αγκαλιά τους τον μόνο άνθρωπο που αξίζει να κουραστούν, να χαρούν, να αγχωθούν..

Θα σας πω λοιπόν και την δικια μου ιστορία ελπίζοντας μέσα από την εμπειρία των χρόνων σας, γεγονότων και γνώσεων σας να πάρω την απάντηση του μεγάλου ΓΙΑΤΙ και αν φταίω εγώ τελικά για όλο αυτό.

25-26 Αύγουστου είχα την τελευταία μου περίοδο. Την τρίτη 29 Σεπ. Ανακάλυψα πως έπρεπε να είχα αδιαθετήσει στις 23. Αγοράζω και κάνω το τεστ και βγήκε + !! πήραμε τόση χαρά με τον μέλλοντα σύζυγο μου , η οικογένεια του και ειδικότερα η οικογένεια μου μιας και είναι μεγάλοι σε ηλικία αν σκεφτείτε πως ο αδελφός μου με περνά 16 χρόνια.

Πάω στον γιατρό μου κάνει υπέρηχο και αν και είχα 456,75 χορειακή το είδαμε τον σάκο ! ήταν σαν το φεγγάρι όταν το κοιτάς από ασπρόμαυρη τηλεόραση. Ήταν 39 χιλιοστά μου είπε, αλλά λίγο ποιο δίπλα είδε πως υπήρχε μια κύστη ωχρό..κάτι την ονόμασε 4,5 εκατοστά και από ότι κατάλαβα από τα λεγόμενα του αυτή η κύστη γίνετε μαζί με την γονιμοποίηση, ώστε να δίνει στο μωρό την απαραίτητη ουσία για να αναπτυχτεί, μόνο που η κίστη μου αυτή δεν το έδινε παρά μόνο το μάζευε και έτσι φούσκωνε και είχε φτάσει εκεί που την είδαμε και μου έδωσε χάπι να πάρω ώστε να την μικραίναμε.

Στις 4 Νοεμβρίου με κάλεσαν να πάω εφορευτική επιτροπή ήμουν 1ο αναπληρωματικό μέλος, και με κράτησαν διότι έλειπαν με χαρτί γιατρού κάποιοι.

Όλη μέρα ήμουν όρθια, φτιάχνοντας ψηφοδέλτια η καθόμουν στην πόρτα για να συντονίζω και καλά τον κόσμο.

Κάποια στιγμή ένιωσα ένα σαν κόψιμο από μαχαίρι λίγο ποιο κάτω από τον αφαλό μου (στιγμιαίο) και δεν έδωσα σημασία. Όλα καλά μετά, μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί που πήγα στην τουαλέτα και είδα αίμα.

Πηρά αμέσως τον γιατρό και ζήτησε να πάω από εκεί, μου έκανε πάλι υπέρηχο και μου είπε πως το μωρό είναι 45 χιλιοστά και ότι η κύστη μου μίκρυνε αλλά τα κακά νέα είναι πως έπαθα αποκόλληση και τα ποσοστά επιτυχίας της εγκυμοσύνης είναι 50-50

Μου είπε αμέσως να πάω σπίτι, μου έγραψε 1 μηνά αναρρωτική και να μένω ξαπλωμένη και να σηκώνομαι μόνο για τουαλέτα. Και έτσι έκανα! Αίμα συνέχισα να βλέπω όποτε σηκωνόμουν και μου είχε πει πώς να μην ανησυχώ αν δεν δω αιμορραγία η αν δεν νιώσω πόνους. Τίποτα από τα 2 δεν ένιωσα αλλά όταν πήρα τις απαντήσεις από τις εξετάσεις αίματος που είχαν έρθει και μου πήραν στον σπίτι (09.10) η νέα χορειακή έγραφε 47,63 με λίγα λόγια ότι δεν θα γινόμουν μαμά. Ευτυχώς όπως είπε ο γιατρός φρόντισε να με καθαρίσει η φύση και έτσι δεν χρειάστηκε να μου κάνει καθαρισμό.

Τελικά πότε απέβαλα? Ούτε πόνο ένιωσα ούτε αυξήθηκε το αίμα. Για πόσες μέρες ακόμα θα βλέπω αίμα? Ισχύει αυτό που διάβασα ποιο πάνω ότι τώρα θα είναι ποιο εύκολο να πιάσω παιδί? Και μήπως γνωρίζει κανείς αυτό το φεγγαράκι που ήταν μέσα μου πόσο καιρό το είχα και δεν το κατάλαβα?

Το αγόρι μου πως θα το βγάλω από την σιωπή που τον έχει πιάσει και να τον κάνω να εκτονωθεί? Γιατί εγώ όταν είμαι μόνη μπορώ να κλάψω και να ξεσπάσω, εκείνος όμως?

Αναστασία μου. Ο πόνος σε τέτοιες καταστάσεις δε μετριέται ούτε περνάει από τη μια μέρα στη άλλη. Το ξέρω γιατί έχασα κι εγώ το μωρό μου πριν από λίγο καιρο. Ο καιρός θα απαλύνει τα πάντα. Εγώ είχα αίμα για περίπου τρεις εβδομάδες και η γιατρός μου ήταν ικανοποιημένη γιατί έλεγε ότι καθάριζα έτσι με φυσικό τρόπο. Μην ανησυχείς. Ότι έγινε, έγινε. Όσο για τις εξηγήσεις. Μετά από τόσο καιρό νομίζω ότι δεν θα με διευκόλυναν σε τίποτα. Άστο να περάσει και πήγαινε στο επόμενο βήμα μόνο έτσι θα μπορέσεις να προχωρήσεις. Όσο για το αγόρι σου, οι άντρες σπάνια εξωτερικεύουν αυτό που νοιώθουν γι'αυτό άστον να ηρεμήσει και να περάσει λίγο ο καιρός και μετά μίλησέ του. Εγώ αυτό έκανα. Δώστου χρόνο.... Σου εύχομαι σύντομα με ένα νέο μωράκι!!!! Όπως το εύχομαι και σε όλε μας άλλωστε.

[kat05]

Γεια σου Αναστασία μου, λυπάμαι γι' αυτό που πέρασες. σου γράφω ως ομοιοπαθούσα στις αρχές Σεπτέμβρη και οι εμπειρίες μας μοιάζουν πολύ...

Κι εγώ απέβαλλα στις αρχές της κύησης, δεν απαιτήθηκε ευτυχώς απόξεση, όμως για να σε ανακουφίσω θα σου πω οτι δεν έφταιγε κάτι που έκανες εσύ (κι εγώ είχα τύψεις, όμως από το γιατρό μου και διαβάζοντας στο ίντερνετ το απέκλεισα) αλλά ήταν μια πρόνοια της φύσης για κάτι που δε θα πήγαινε καλά (το εμβρυάκι σου θα πέθαινε αργότερα ή θα γεννιόταν άρρωστο, και τα δύο είναι τραγικά). Επειδή κι εγώ ακόμα προσπαθώ να ξεπεράσω τη δική μας απώλεια, έχω μόνο να σου πω κουράγιο και να προσπαθήσεις να είσαι χαρούμενη και αισιόδοξη, τόσο για σένα όσο και για το σύντρο΄φο σου. Τα καλύτερα έρχονται! Με το καλό τα ευχάριστα λοιπόν...

[mariaefi]

κορίτσια και εγω με την σειρά μου στις 6/10 έχασα το μωράκι μου με καθαρισε ο γιατρος μου την 8η βδομαδα της κυησης γιατι δεν ακουγαμε καρδια και η χοριακη δεν ηταν καλα.Για την ακρίβεια είχε σταματησει η κυηση την 6η εβδομάδα...

το γιατί μάλλον μικρόβιο .Ειμαι τόσο μα τοσο χάλια και δεν μπορω να το δειξω γιατι εχω και ενα κοριτσάκι 5 χρονων που ήδη ειναι στεναχωρημενο με το γεγονος.

Ξερω οτι ο Θεος μου έχει δώσει εναν άγγελο και είμαι ευγνωμών!

όμως ήθελα τόσο πολυ το δευτερο και μετά απο σχεδόν 2 χρόνια ελευθερες επαφές με τον άντρα μου ήρθε σαν θειο δώρο.Τετοια χαρα που είχα πάρει χοροπηδούσα πάνω στο κρεβάτι!!

Τώρα δεν νιώθω καλά και αυτο το "ε δεν έγινε τίποτα" μου τρυπάει τα αυτια!

Σημερα γύρισα στην δουλεια και νομίζω οτι τελικα έπρεπε να πάρω και τις άλλες μέρες που μου είχε πει ο γιατρος ζορίζομαι απίστευτα να μην εκδηλωσω τι νιώθω....

[vagos789]

Αφήστε να περασουν οι μερες,και θα δειτε για ποτε θα το ξεχασετε.

 

Στην αρχη νομιζεις οτι το συμπαν συνωμότησε εναντιον σου,μετα προσγειωνεσαι στην πραγματικοτητα και συνεχιζεις την ζωη σου.

 

Η ζωη εχει τρικλοποδιες,καθε φορα σηκωνομαστε γιατι αν μενουμε στο πατωμα δεν εχουμε κατι να κανουμε!

[ΜαριαΚ71]

Αναστασια σου ευχομαι να το ξεπερασεις γρηγορα ξερω οτι αυτο που θα σου πω θα σου φανει αστειο ο χρονος τα γιατρευει ολα . Ξερω θα λες τωρα τι μου λεει αυτη.Και εγω στις 26 Αυγουστου εχασα λογο παλλινδριμης κυησης το μωρακι μου ,ημουν 9 εβδομαδων.δεν το πιστευα γιατι ειχα δυο καλες εγκυμοσηνες.εχασα την γη κατω απο τα ποδια μου,ακομα δεν μπορω να το ξεπερασω παρολο που εχω 2 αγγελουδια.η φυση ομως προνοεισε γιατι το μωρακι μου ηταν αρρωστο.Θα γεννιοταν με συνδρομο down.το απεβαλλε ο οργανισμος απο μονο του.εκανα αποξεση και μετα φυσικα εμαθα το αποτελεσμα που σου προανεφερα.ακομα το σκεφτομαι και υπολογιζω ποσο μηνων θα ημουν τωρα.ακομα κλαιω τα βραδια,και ακομα λυπαμαι που δεν τα καταφερα................Υ Π Ο Μ Ο Ν Η

[GIOTAPC]

ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΓΥΡΙΖΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΣΟ ΘΑ ΗΜΟΥΝΑ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΜΕ Ο ΠΟΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ.ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ ΟΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΟΝΟ ΠΙΣΤΕΥΩ,ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΞΗΣΗ ΠΟΥ ΑΔΙΑΘΕΤΗΣΑ ΚΑΙ ΝΟΙΩΘΩ ΤΟΣΟ ΑΔΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!!!!!!ΟΛΟΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΟΥ ΠΑΕΙ ΠΕΡΑΣΕ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΖΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ.ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ.ΟΛΟ ΛΕΩ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ ΓΙΑΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΖΗΣΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟ.ΑΛΛΕΣ ΜΕΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΤΟ ΛΑΧΤΑΡΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Nefelh]

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ. ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΣΩΣΤΑ. ΠΡΙΝ ΑΠΟ 1 ΜΗΝΑ ΕΙΧΑ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗ ΚΥΗΣΗ ΜΕ ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΗ 17η ΕΒΔΟΜΑΔΑ. ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ. ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟ ΚΑΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΟ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΙ ΜΕΛΑΓΧΟΛΩ. ΛΟΓΩ ΜΙΑΣ ΡΕΥΜΑΤΟΠΑΘΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΜΑΛΛΟΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΘΡΟΜΒΟΦΙΛΙΚΗ ΚΑΙ ΕΧΩ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ. ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΝ ΑΚΟΥΣΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙΑ.

Αγαπητη Ιωάννα και σε όλες τις κοπέλες που είχαμε το βίωμα της παλλίνδρομης κύησης εύχομαι μέσα απ΄πο την καρδιά μου να γίνουμε σύντομα μανούλες. Το βίωμα δε είναι ευχάριστο και ειδικά όταν πρόκειται για την πρώτη εγκυμοσύμη. Συγκινήθηκα με μια κοπέλα που έγραψε ότι το δικαιούμαστε να μείνουμε σύντομα έγκυες για όσα περάσαμε.

Εγώ όταν έμαθα ότι ήμουν έγκυος κανονίσαμε το γάμο μέσα σε δύο μήνες (ήμουν αρραβωνιασμένη), μετακόμισα από την Αθήνα στην επαρχία όπου έμενε μόνιμα ο άνδρας μου και τελικα λίγο πριν το γάμο είχα την παλίνδρομη. Ο γάμος έγινε κανονικά αλλά εγώ παραιτήθηκα αναγκαστηκά από την δουλειά μου. Αυτό θα γινότανε απλώς σκεφτόμασταν το γάμο μετά από ένα χρόνο. Και για ναμην τα πολυλογώ βρέθηκα το καλοκαιράκι και χωρίς δουλειά και χωρίς να περιμένω το παιδάκι μας. Η ψυχολογία μου αν και φρεσκοπαντρεμένη ήτανε πολύ πεσμένη. Μόλις χθες έμαθα (μετά απο 6 μήνες από την απόξηση) ότι είμαι και πάλι έγκυος 6 εβδομάδων. Δυστηχώς ζω με τον φόβο να μην ξανασυμβεί κάτι, δεν καταφέραμε να χαρούμε πολύ με τον άνδρα μου και το μόνο που ελπίζουμε είναι να πάνε όλα καλά. Και σε όλες τις κοπέλες να ξέρετε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στο να ξαναμείνετε έγκυες μετά από μία παλλίνδρομη. Οταν άκανα την απόξειση στο νοσοκομείο μία νοσοκόμα μου είπε να χαίρεσαι έστω και με αυτήν την τροπή που έμεινες έγκυος, και ότι υπάρχουνε κοπέλες που προσπαθούνε χρόνια. Η παλλίνδρομος πάντα υπήρχε, απλώς τα παλιά χρόνια ήτανε ταμπού να μιλάει μια κοπέλα για αποβολή. Ευχομαι ότι καλύτερο σε όλες τις κοπέλες και σύντομα να είμαστε όλες μητερούλες.

[esys]

Καλημέρα κορίτσια μακάρι όλες μας να αποκτήσουμε το μωράκι που τόσο επιθυμούμε σύντομα. Πράγματι η εμπειρία της παλίνδρομης, ειδικά όταν έχεις ακούσει καρδούδα και ξέρεις ότι ζει κάτι μέσα σου σε στιγματίζει. Πονάς και δεν θα το ξεχάσεις όσα χρόνια και να περάσουν. Ο χρόνος πάντα απαλύνει τις πληγές αλλά δεν τις θεραπεύει τελείως. Μια ουλή θα υπαρχει πάντα στην ψυχή μας. Φυσικά όμως και πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά διότι κοιτώντας πίσω θα γίνουν ανεπανόρθωτα λάθη για πολλούς τομείς της ζωής μας. Εμένα πριν από λίγες μέρες βγήκε η ιστολογική η οποία αποδεικνύει ότι υπήρχε πρόβλημα στον πλακούντα. Την άλλη εβδομάδα έχω κλείσει ραντεβού με την Τσανάτου στο ΙΑΣΩ. Εχω φοβηθεί λίγο διότι θα πρέπει να γίνουν πολλές εξετάσεις. Επίσης για την Τσανάτου έχω ακούσει εξίσου θετικά και αρνητικά σχόλια. Ξέρετε εσεις κάτι για τη γιατρό αυτή;

[mariaefi]

Καλημέρα σε όλες.

 

χτες ήταν ακριβώς μια βδομάδα μετα την απόξεση....σας καταλαβαίνω όλες πάρα πολύ απο τα βάθη της ψυχής μου!

Εγω ήμουν έγκυος στο δευτερο αλλά και πάλι ο πόνος είναι μεγάλος και σίγουρα τίποτα δεν θα είναι ποτε το ίδιο....Δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια όλο μου έρχονται στο μυαλό τα υπέρηχα χωρίς να ακουμε καρδιά ,αν και 8 εβδομάδων, το χειρουργείο, ο αντρας μου στεναχωρημένος,η κορη μου να κλαιει.Τα ονειρά-εφιάλτες κάθε φορά που κλείνω τα μάτια βλέπω παντού αίματα. Ξερω οτι πρεπει να το αφήσω πίσω μου αλλά πάντα στην καρδιά μου και στην σκέψη μου θα βρίσκεται ενας μικρός άγγελος που δεν μπορεσα να τον αγκαλιάσω να του πω ποσο το αγαπώ ....

 

Μακάρι σύντομα όλες μας να αποκτήσουμε γερα μωράκια.....

[mariaefi]

Αγαπητη Ιωάννα και σε όλες τις κοπέλες που είχαμε το βίωμα της παλλίνδρομης κύησης εύχομαι μέσα απ΄πο την καρδιά μου να γίνουμε σύντομα μανούλες. Το βίωμα δε είναι ευχάριστο και ειδικά όταν πρόκειται για την πρώτη εγκυμοσύμη. Συγκινήθηκα με μια κοπέλα που έγραψε ότι το δικαιούμαστε να μείνουμε σύντομα έγκυες για όσα περάσαμε.

Εγώ όταν έμαθα ότι ήμουν έγκυος κανονίσαμε το γάμο μέσα σε δύο μήνες (ήμουν αρραβωνιασμένη), μετακόμισα από την Αθήνα στην επαρχία όπου έμενε μόνιμα ο άνδρας μου και τελικα λίγο πριν το γάμο είχα την παλίνδρομη. Ο γάμος έγινε κανονικά αλλά εγώ παραιτήθηκα αναγκαστηκά από την δουλειά μου. Αυτό θα γινότανε απλώς σκεφτόμασταν το γάμο μετά από ένα χρόνο. Και για ναμην τα πολυλογώ βρέθηκα το καλοκαιράκι και χωρίς δουλειά και χωρίς να περιμένω το παιδάκι μας. Η ψυχολογία μου αν και φρεσκοπαντρεμένη ήτανε πολύ πεσμένη. Μόλις χθες έμαθα (μετά απο 6 μήνες από την απόξηση) ότι είμαι και πάλι έγκυος 6 εβδομάδων. Δυστηχώς ζω με τον φόβο να μην ξανασυμβεί κάτι, δεν καταφέραμε να χαρούμε πολύ με τον άνδρα μου και το μόνο που ελπίζουμε είναι να πάνε όλα καλά. Και σε όλες τις κοπέλες να ξέρετε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στο να ξαναμείνετε έγκυες μετά από μία παλλίνδρομη. Οταν άκανα την απόξειση στο νοσοκομείο μία νοσοκόμα μου είπε να χαίρεσαι έστω και με αυτήν την τροπή που έμεινες έγκυος, και ότι υπάρχουνε κοπέλες που προσπαθούνε χρόνια. Η παλλίνδρομος πάντα υπήρχε, απλώς τα παλιά χρόνια ήτανε ταμπού να μιλάει μια κοπέλα για αποβολή. Ευχομαι ότι καλύτερο σε όλες τις κοπέλες και σύντομα να είμαστε όλες μητερούλες.

Να ευχαριστείς τον Θεό κουκλά μου κάθε μέρα!Όλα θα πάνε καλά σε αυτην την εγκυμοσύνη να προσέχεις και θέλω να πιστευώ οτι μόλις πάρεις αγκαλιά το μωράκι σου όλα μέσα σου θα γεμίσουν απο αγάπη,καλοσύνη,ελπίδα και ΖΩΗ!

[Λευκή]

ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΓΥΡΙΖΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΣΟ ΘΑ ΗΜΟΥΝΑ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΜΕ Ο ΠΟΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ.ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ ΟΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΟΝΟ ΠΙΣΤΕΥΩ,ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΞΗΣΗ ΠΟΥ ΑΔΙΑΘΕΤΗΣΑ ΚΑΙ ΝΟΙΩΘΩ ΤΟΣΟ ΑΔΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!!!!!!ΟΛΟΙ ΒΛΕΠΟΥΝ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΟΥ ΠΑΕΙ ΠΕΡΑΣΕ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΖΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ.ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΙΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ.ΟΛΟ ΛΕΩ ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ ΓΙΑΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΖΗΣΩ ΚΑΙ ΑΥΤΟ.ΑΛΛΕΣ ΜΕΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΣΥ ΝΑ ΤΟ ΛΑΧΤΑΡΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλησπέρα. Κι εμένα έχει περάσει ένας μήνας και κάτι παραπάνω από τότε, αλλά ακόμη δεν μου έχει έρθει περίοδος και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο την περίμένω. Πρώτη φορά περιμένω έτσι για να μου έρθει. Βλέπεις αυτό θα σημαίνει και την άδεια της γιατρού μου να ξεκινήσω και πάλι τις προσπάθειες. Δεν ξέρω αν η αντίδραση σου είναι υπερβολική ή όχι γιατί πιστεύω ότι η καθεμιά μας το ζει διαφορετικά. Κι εμένα ήταν το πρώτο, αλλά αποφάσισα να μην το βάλω κάτω τόσο εύκολα. Το θέλω τόσο πολύ και από την αντίδρασή σου καταλαβαίνω ότι κι εσύ το θέλεις πολυ, γι' αυτό κάποια στιγμή αργότερα σκέψου και πάλι την απόφασή σου. Ο πόνος δεν περνάει, δεν θα σου χρυσόσω το χάπι, αλλά αφήνεις την κάθε μέρα να περνάει και κυνηγάς το καινούριο και τις στιγμές που θα σε κάνουν να νοιώσεις καλύτερα και πίστεψε με είναι πολλές. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και δες τον εαυτό σου με και χωρίς μωρό και τότε είμαι σίγουρη ότι θα αποφασίσεις να αποκτήσεις όσο πιο σύντομα γίνεται το πρώτο σου αγγελούδι. Σουεύχομαι τα καλύτερα!!!!

[GIOTAPC]

Καλησπέρα. Κι εμένα έχει περάσει ένας μήνας και κάτι παραπάνω από τότε, αλλά ακόμη δεν μου έχει έρθει περίοδος και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο την περίμένω. Πρώτη φορά περιμένω έτσι για να μου έρθει. Βλέπεις αυτό θα σημαίνει και την άδεια της γιατρού μου να ξεκινήσω και πάλι τις προσπάθειες. Δεν ξέρω αν η αντίδραση σου είναι υπερβολική ή όχι γιατί πιστεύω ότι η καθεμιά μας το ζει διαφορετικά. Κι εμένα ήταν το πρώτο, αλλά αποφάσισα να μην το βάλω κάτω τόσο εύκολα. Το θέλω τόσο πολύ και από την αντίδρασή σου καταλαβαίνω ότι κι εσύ το θέλεις πολυ, γι' αυτό κάποια στιγμή αργότερα σκέψου και πάλι την απόφασή σου. Ο πόνος δεν περνάει, δεν θα σου χρυσόσω το χάπι, αλλά αφήνεις την κάθε μέρα να περνάει και κυνηγάς το καινούριο και τις στιγμές που θα σε κάνουν να νοιώσεις καλύτερα και πίστεψε με είναι πολλές. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και δες τον εαυτό σου με και χωρίς μωρό και τότε είμαι σίγουρη ότι θα αποφασίσεις να αποκτήσεις όσο πιο σύντομα γίνεται το πρώτο σου αγγελούδι. Σουεύχομαι τα καλύτερα!!!!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΛΑΘΟΣ ΤΗΝ ΦΡΑΣΗ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ. ΕΝΝΟΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ.ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΟΣΟ ΠΟΙΟ ΣΥΝΤΟΜΑ

[patousitsas]

Καλημέρα κορίτσια.

Και για μένα έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας και ομολογώ ότι είμαι αρκετά πιο ήρεμη τώρα. Όχι δεν το ξέχασα και ούτε πρόκειται. Αποφάσισα όμως να μην το αφήσω να με καταβάλλει. Δε θέλω να είμαι λυπημένη και θυμωμένη. Δε θέλω να έχω νεύρα και να ξεσπάω σε όποιον βρω μπροστά μου με πρώτο και καλύτερο τον άντρα μου. Δε θέλω να νιώθω ενοχές ότι εγώ φταίω που το μωρό μου πέθανε. Ούτε θέλω να ψάχνω εξήγηση γι'αυτό που έγινε. Έγινε και δυστυχώς δεν αλλάζει. Και γω δε θέλω να κολλήσω άλλο σ'αυτό. Ο πόνος υπάρχει εκεί, πάντα θα υπάρχει. Όμως τώρα υπάρχει και η ελπίδα ότι την επόμενη φορά όλα θα πάνε καλά. Για όλες μας!

[patousitsas]

Παρεπιπτόντως κορίτσια πότε να περιμένουμε περίοδο? Κύκλο 28 ημερών είχα και μέχρι στιγμής μετά από 30 μέρες δεν έχω κανένα σύμπτωμα περιόδου. Θέλω να μου έρθει γρήγορα για να ξαναρχίσω προσπάθειες!!!!

[argyro73]

Λευκή και patousitsas, εμένα η περίοδος μετά την απόξεση του Αυγούστου μου ήρθε Οκτώβρη! Μετά από 53 ολόκληρες μέρες κα αφού είχα πια απελπιστεί. Ευτυχώς όλα καλά. Ελπίζω να μην σας καθυστερήσει πολύ γιατί πραγματικά είναι σπάσιμο νεύρων μετά κ από όλα αυτά που περάσαμε...Με το καλό λοιπόν οι νέες προσπάθειες!!

[tzo]

Καλησπέρα κορίτσια!

Έχουν περάσει 6 βδομάδες από την απόξεση. Περίοδος μου ήρθε στις 30 μέρες σε κύκλο 25 ημερών.

Νοιώθω πραγματικά πολύ καλύτερα τον τελευταίο καιρό, βέβαια σε αυτό βοήθησε ο άντρας μου, αλλα και η γιατρός μου.

Στην αρχή πίστευα ότι θα είναι αδύνατο να το ξεπεράσω κάποτε, ούτε που σκεφτόμουν ότι θα ξαναπροσπαθήσω, τελικά ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Όλες μας έχουμε περάσει από αυτά τα στάδια, ε;

Κορίτσια, ας μην απελπίζεται καμία από εμάς και εύχομαι να πραγματοποιηθεί γρήγορα η ευχή μας...

[kardia]

Παρακολουθώ αρκετό καιρό την συζήτηση αλλά μέχρι τώρα δεν ήξερα τί να πω.

Στο παρελθόν είχα 5 παλλινδρομήσεις. Η πρώτη στην 6η εβδομάδα, ακολούθησε ο γιος μου που είναι τώρα 5 ετών, 2η και 3η στην 13η εβδομάδα, 4η και 5η στην 6η εβδομάδα. Έχουν περάσει 2 χρόνια από την τελευταία φορά.

Για όλες όσες περνάτε τώρα αυτή την κατάσταση πραγματικά δεν έχω λόγια να σας περιγράψω πόσο πολύ σας καταλαβαίνω. Η πρώτη μου φορά (που δεν είχα ακόμη τον μικρό) ήταν ανυπόφορη. Είχα χάσει τον ευατό μου και νομίζω ότι αυτή η περίοδος θα με σημαδεύει για πάντα. Στις επόμενες φορές ένιωθα απόγνωση γιατί δεν μπορούσα να προσφέρω ένα αδερφάκι στο γιο μου που μου το ζητούσε απο τότε που έμαθε να μιλάει.

2 χρόνια μετά και ενώ όλες μου οι εμπειρίες συνοδεύτηκαν από πολύ πόνο και παρόλο που ακόμα πονάω για αυτά που έζησα νιώθω ευγνώμων που η τύχη και πολλά μικρά θαύματα με βοήθησαν να "γνωρίσω" το γιο μου.

Λέω η τύχη γιατί είχα και εγώ θρομβοφιλία και ενώ πίεζα και ρωτούσα τί εξετάσεις μπορώ να κάνω (ακόμα και μετά την πρώτη φορά) και ο γιατρός μου και άλλοι γιατροί μου έλεγαν ότι μάλλον ήταν τυχαίο (στις 2 προχωρημένες παλινδρομήσεις και τα 2 αγοράκια που περίμενα ήταν υγιή).

Ο γιος μου λοιπόν είχε μόνο 15% πιθανότητες να γεννηθεί, κόντεψε να πεθάνει στη γέννα, πάλι μετά από 7 ημέρες, στους 14 μήνες του ψαχνόμασταν για την πιθανότητα καρκίνου (κάτι που ευτυχώς δεν ίσχυε) και παρόλες τις δυσκολίες είναι ένα υγιές παιδί (εκτός του άσθματος που τον ταλαιπωρεί) που όλοι οι δάσκαλοι του μας συγχαίρουν για τον χαρακτήρα και την εξυπνάδα του.

Αν λοιπόν εγώ (με άλλα προσωπικά περιστατικά όπως σοβαρό τροχαίο από το οποίο επέζησα) κατάφερα να κάνω ένα παιδί και να είμαι τώρα ευτυχισμένη υπάρχει ελπίδα για όλους.

Σας παρακολουθώ, σας σκέφτομαι και προσεύχομαι για όλες τις μελλοντικές εσάς μανούλες να αγκαλιάσετε σύντομα τα μωρά σας!

[mariaefi]

Κοριτσι μου είσαι ΜΑΧΗΤΗΣ αυτο να το θυμασαι πάντα!

το θαυμα που έχεις στην αγκαλιά σου είναι πραγματικά οτι καλύτερο!

εχεις πολύ κουράγιο και δύναμη μεσα σου και αυτο σε κάνει πραγματικά ΜΑΝΑ!

Ελπίζω και εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου να αποκτήσεις και το δεύτερο μωράκι σου!!ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ!

[mariaefi]

Σημερα μίλησα με τον γιατρο μου και μου είπε οτι όλες οι τασεις που έχω για εμετο και τα ρεψίματα είναι φυσιολογικά γιατι οι ορμόνες έχουν φέρει το σώμα σε κατάσταση σοκ και πρέπει να επιστρέψει για να μπορέσεις και να αδιαθετήσεις "κανονικα".....

η αντιβιώση μου έκανε αλλεργία και έτσι την σταμάτησα...τώρα το μόνο που ευχομαι είναι να περάσει ο καιρός γρήγορα και οσο γίνεται πιο ανώδυνα να αδιαθετήσω και μετά να κάνω τις εξετάσεις για να βρούμε τι μικρόβιο ήταν και μετά βουρ .....στο ψητό!