ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΙΑΤΡΟΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ-SOS

[elachl]

καλημερα..ξεκινησαμε επισκεψεις πριν απο 1 χρονο περιπου οταν η μικρη ετρωγε τα νυχια της..

μετα εκοψε αυτο και αρχισε να τραυλιζει

μας ειδε ψυχολογος εργοθεραπευτης και παιδοψυχιατρος

και λαβαμε τελικα ενα πορισμα:

 

απο το οικογενειακο αναπτυξιακο ιστορικο την κλινικη και ψυχολογικη εκτιμηση και την εργοθεραπευτικη αξιολογηση διαπιστωνεται οτι η μαριανθη παρουσιαζει δυσκολιες στην κοινωνικη αλληλεπιδραση στην οργανωση της σκεψης και στην συγκεντρωση της προσοχης καθως επισης παρατηρουνται δυσπροσαρμοστικη στερεοτυπικη συμπεριφορα και συναισθηματικη ανωριμοτητα!

 

να πω οτι ηταν προωρη 8 μηνων.δεν ξερω αν παιζει ρολο.οι εξετασεις γινενα πριν παει παιδικο και επειδη δεν συμφωνω οτι δεν ειναι κοινωνικη ειπανε να παμε παλι σε 6 μηνες

επισης ειπανε να παμε σε λογοθεραπευτρια και πηγαμε και μας ειπε οτι δεν χρειαζετε να συνεχισουμε..και οντως ο τραυλισμος σχεδον εφυγε..

θα ηθεα να ακουσω αποψεις ειδικων και μη.ευχαριστω!

και η κυρια ΣΤΥΛΙΑΝΑΚΗ αν θελει να μου απαντησει.

[elachl]

καλησπερα.κανενας δεν θα ηθελε να πει μια γνωμη?

με εδιαφερει αν δει αυτο το μηνυμα και η γνωμη της κυριας κυπραιου!

[alcyon]

Γιατί δε δοκιμάζεις να επικοινωνήσεις μαζί τους με πμ για να τους γνωστοποιήσεις το θέμα; (συνήθως λόγω όγκου θεμάτων τους διαφεύγουν)

[jannis]

elachl,

πες μας περισσότερα αν θέλεις γνώμες από μη είδικούς γιατί απλώς μας είπες ενα πόρισμα και σε μη ειδικούς αυτό δεν σημαίνει και πολλά.

Θέλω να πω

πόσο χρονών είναι το παιδί, τι προβλήματα σας αναγκάσαν να πάτε στο κέντρο και τι προβλήματα βλέπετε εσείς ως γονείς τώρα (εκτός από το πόρισμα)?

[elachl]

καλημερα.ειναι 3,5 ετων

εγραψα στο ποστ γιατι πηγαμε αρχικα..

τα προβληματα ειναι σχετικα με την πανα..

πχ οχι οτι φοραει ακομα τη νυχτα απλα πχ τα κανει πανω της και δεν ενοχλειτε καθολου..καθεται αμεριμνη μερικες φορες..η πεταει ολα τα παιχνιδια και δημιουργει ενα κομφουζιο στο σαλονι και δεν εχει ενα συστημα..πχ πιανει το ενα αφηνει το αλλο..

[culte]

εγώ δεν είμαι ειδικός...αλλα αυτό με τα παιχνίδια ΄δεν νομίζω ότι θα με ανησυχούσε...

 

τώρα για την πανα πάλι δεν ξέρω..και μένα κάνει και κακά, και μπορεί να περάσουν ώρες μέχρι να το ανακαλύψω..είναι 1 χρόνο πιο μικρή βέβαια...

 

εγώ αν ήμουν στη θέση σου, θα περίμενα αφενός τους 6 μήνες επειδή έχει τώρα ξεκινήσει σταθμό και σίγουρα θα γίνει πιο κοινωνική..αν οι ειδικοί μου έγραφαν τα ίδια πορίσματα, σίγουρα θα πήγαινα και αλλού...απλά να το παρακολουθείς κοριτσακι..

[elachl]

ευχαριστω ειρηνη..αυτο θα κανω...απλα σαν γονιος δεν μπορω να επαναπαυτω..οπως καταλαβαινεις..

[katerinak]

κανε οργανωμενες δραστριοτητες που θακρατανε στηνα αρχη 5 λεπτα,παιξε με καρτες μνημης,παζλ κτλ κ βοηθησε τη να μη χανεται μεσα στο χωρο με τα αντικειμενα.να χει λιγα μπροστα της,να μπαινουν στη θεση τους,να εχει ενα μικρο προγραμμα.κατα τα αλλα;τρωει μονη της;προσεγγιζει παιδια;ακολουθει καποιυθς κανονες;εχει ξεσπασματα περιεργα;

[jannis]

 

απο το οικογενειακο αναπτυξιακο ιστορικο την κλινικη και ψυχολογικη εκτιμηση και την εργοθεραπευτικη αξιολογηση διαπιστωνεται οτι η μαριανθη παρουσιαζει δυσκολιες στην κοινωνικη αλληλεπιδραση στην οργανωση της σκεψης και στην συγκεντρωση της προσοχης καθως επισης παρατηρουνται δυσπροσαρμοστικη στερεοτυπικη συμπεριφορα και συναισθηματικη ανωριμοτητα!

 

 

Δεν ξέρω πόσο εύκολα μπορεί να βγει τέτοιο συμπέρασμα σε αυτή την ηλικία και τι σημασία έχουν κάποια από αυτά.

π.χ κοινωνικη αλληλεπιδραση επειρεάζεται από πολλούς παράγοντες όπως αν έχει άλλα αδέλφια, αν πήγε στον παιδικό και είναι και θέμα χαρακτήρα - κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι κοινωνικοί πως να το κάνουμε δεν σημαίνει ότι είναι πίσω "αναπτυξιακά".

ή οργανωση της σκεψης και στην συγκεντρωση της προσοχης και συναισθηματικη ανωριμοτητα

θα ήταν καλύτερο να σου εξηγήσουν τι είναι "μέσα στα φυσιολογικά όρια" για αυτή την ηλικία, τι ακριβώς αναμένεται πχ. μπορεί να ακούσει ένα παραμύθι για δέκα λεπτά ? Αναγνωρίζει λύπη, χαρά, μπορεί να εκφράσει λεκτικά?

Το θέματα από μόνα τους σηκώνουν πολύ συζήτηση και όλα δουλεύονται και πρέπει να "δουλευτούν" σε αυτή την ηλικία για όλα τα παιδιά - και κάποια όπως η συναισθηματικη ανωριμοτητα νομίζω ότι πρέπει να δουλευτούν μέσα από την οικογένεια με συμβουλή ίσως κάποιου ειδικού και βιβλίου για θέματα συναισθηματικής νοημοσύνης.

[Ellemphriem]

καλημερα.ειναι 3,5 ετων

εγραψα στο ποστ γιατι πηγαμε αρχικα..

τα προβληματα ειναι σχετικα με την πανα..

πχ οχι οτι φοραει ακομα τη νυχτα απλα πχ τα κανει πανω της και δεν ενοχλειτε καθολου..καθεται αμεριμνη μερικες φορες..η πεταει ολα τα παιχνιδια και δημιουργει ενα κομφουζιο στο σαλονι και δεν εχει ενα συστημα..πχ πιανει το ενα αφηνει το αλλο..

 

Δεν ξερω για τα αλλα κοπελα μου αλλα συστημα στο παιχνιδι δεν ειχα ποτε εγω. Ενα κομφουζιο ηταν παντα ολα και παραμενω και ως ενηλικας ετσι. Δεν βλεπω καποιο θεμα εκει. Οπως επισης και πως μπορουν να κρινουν ως αντικοινωνικο ενα κοριτσακι 3.5 χρονων? Ειναι δυνατον? Υπαρχουν παιδια και ακομα και ενηλικες που ετσι ειναι η φυση τους. Κλεισμενοι και επιφιλακτικοι. Δεν ξερω. Απλα μου φαινεται πολυ καπως η εκτιμηση ενος τοσο μικρου παιδιου που ακομα καλα καλα τωρα προσπαθει να διαμορφωσει πως θα ειναι ο χαρακτηρας του ως παιδι. Τις ευχες μου παντως....

 

ΥΓ: 8μηνητικο παρα 3 μερες ειμασταν και εμεις......

[ttzina]

Αυτό με τον τραυλισμό το είχε αρχίσει και ο γιος μου γύρω στα 2.5 αλλά μια φιλή μου λογοθεραπεύτρια μου είχε πει ότι είναι πολύ φυσιολογικό καθώς υπάρχουν πολλες πληροφορίες και μεγαλύτερο λεξιλογιο και στην προσπάθεια να εκφραστουν κάπως κολλάνε και τραυλίζουν!! Αν δεν δίνουμε σημασία στο τραύλισμα του παιδιού και περιμένουμε όσο χρειαστεί για να εκφράσει αυτό που θέλει χωρίς να το διορθώσουμε ή να του πούμε πχ.... ήρεμα ή μίλα πιο σιγα και τέτοια που αγχώνουν το παιδι... τότε θα σταματήσει από μόνο του και όντως το σταμάτησε πολύ γρήγορα!!!

[ttzina]

η μικρή μιλάει κανονικά τα λέει όλα??? τα βράδια κοιμάται κανονικά???? ούτε και του δικού μου τον ενοχλούσαν τα κακα του!!! αυτό με τα παιχνίδια εγώ είχα παρατηρήσει ότι όταν ήταν πάρα πολλά δεν έπαιζε καθόλου στο δωμάτιο του!! τώρα του έκρυψα τα περισσότερα και έχω αφήσει λίγα και καλά όπως σιδηροδρομικές γραμμές που κάθεται και τισ ενώνει και μετά τα ξαναχαλάω για να τα βρει και να τα ξαναφτιάξει, σφυράκια για να κοπανάει κατσαβιδια και βιδες παζλ με αριθμους και παζλ σαν τανγκραμ τα οποια τα φτιαχνει και εγω τα ξαναχαλαω ιδιως ένα πινακακι που έχει αριθμους και τους βάζει στη θέση τους και τέλος πλαστελίνη (1 κουτάκι ) play doh το οποιο καθεται και το κοβει με ένα μαχαιρακι!!! λίγα παιχνίδια και καλά

[σπουργίτι]

Δεν ξέρω, αλλά η διάγνωση μου φαίνεται λίγο υπερβολική! Έχεις δοκιμάσει δηλ. να της αφήσεις λίγα παιχνίδια και πάλι πετάει το ένα και πιάνει το άλλο; Αν καθήσεις να παίξεις μαζί της κάτι συγκεκριμένο, δεν συγκεντρώνεται για 5-10 λεπτά; Και τι σημαίνει ότι δεν είναι κοινωνική; Δηλ. αν της δοθεί η ευκαιρία να παίξει με κάποιο γνωστό παιδάκι δεν το κάνει; Τη συναισθηματική ανωριμότητα που την εντοπίζουν ακριβώς; Σε σας η μικρή δεν εκφράζεται; Δεν σας λέει "θέλω αυτό" ή "δεν μου αρέσει αυτό;". Γελάει/κλαίει με τα ανάλογα ερεθίσματα;

[elachl]

ολα οσα λετε τα κανει...και παιζει και κοιμαται..ενταξει η αληθεια ειναι οτι δεν τα μαζευει.δημαδη μπορει να κανει το σαλονι που να μην εχει τοπο να πατησεις και ταφηνει ετσι..αν επιμεινουμε τα μαζευει αλλα δυσανασχετει!

το θεμα ειναι οτι μου ειπανε τοτε δεν θελουμε να βαλουμε τιτλους και ταμπελες..θα την ξαναδουμε και βλεπουμε..

[fenaki]

η δική μου άποψη ειναι να την πας και αλλου αν σου πουν παλι τα ίδια μπορω να σου συστεισω την ξαδερφη του άντρα μου εδω στο μαρουσι στην Αθηνα που ασχολειται με παιδιά που παρουσιαζουν κάποιες δυσκολιες έχει πολλά πτυχία και ειδικότητες....και το ξεκίνησε απο το ανηψι της που ειναι αυτιστικό οπότε δείχνει ευαισθησία.....

αυτο το πόρισμα εγω δεν το καταλαβαινω 100% τι εννοει....τα περισσότερα παιδιά με τα παιχνίδια τους στο σπίτι ειναι πιο άτσαλα και ποτε δεν τα μαζευουν....το τραυλισμα το έχει ο ανηψιος μου αλλά απο οτι τους ειπαν επειδη μιλησε νωρις και επειδη πλεον έχει εμπλουτισει το λεξιλογιο του δεν τους ανησυχει αλλά εμφανίστηκε με την γέννηση του αδερφου του....το οποιο συναισθηματικά τον άγχωνε...

ίσως θα πρεπει να ασχοληθεις περισσοτερο με το παιδι και να βρεις μια πρωινή δουλεια...ετσι ώστε τα απογευματα να ειναι μαζι σου....

[elachl]

fenaki μπορεις να ρωτησεις την κοπελα ?δηλαδη να της πεις αυτο με τα μαυρα γραμματα να μου πει την αποψη της?απο οκτωβρη μεχρι μαρτη δουλευω μονο πρωι..

παρατηρω βεβαια οτι κολησε πανω μου...και μου αρεσει πολυ

[emmaki]

Το παιδί όταν έχει παιχνίδια μπορστά του κάνει συμβολικό παιχνίδι; Τι εννοώ, με τις κούλες πάιζει τη μαμά, με τα αυτοκινητάκια τα κάνει βόλτες, ή απλά τα βάζει σε μια σειρά; Όταν βρεθέι με άλλα παιδάκια θα παίξει ή "θα την παίξουν"; Θα πλησιάσει κάποιο άλλο παιδάκι για να παίξουν με την μπάλα της για παράδειγμα; Όταν θέλει κάτι σου το λέει ή το μαντεύεις εσύ; Δείχνει συναισθήματα; Όταν πονάει το δείχνει; Κάνει κινήσεις στερεοτυπικές; Δηλαδή, κάνει κινήσεις χωρίς κάποιο νόημα (π.χ. να κινείται μπορς πίσω, να παίρνει στο χέρι της ένα αυτοκινητάκι και να πάιζει με τις ρόδες για ώρες, να παίρνει μια κούκλα και να στριφογυρίζει τα μαλλιά της για ώρες....).

Σίγουρα είναι μικρό το παιδί για να γίνει κάποια διάγνωση, αλλά πάντα σε τέτοια ηλικία έχουμε τις πρώτες ενδείξεις για πιθανά προβλήματα (τονίζω το πιθανά). Αν απαντάς "ναι" στα περισσότερα από αυτά που αναφέρω επάνω, ίσως είναι καλό να το ψάξεις αρκετά παραπάνω.

[Μαρια Στυλιανακη]

ζητώ συγνώμη για την τόσο μεγάλη καθυστέρηση στην απάντησή μου.

θα συμφωνήσω απόλυτα με τα πόστ 9 και 11.

 

η διαγνωση ειχε γινει οταν ηταν 2.5 ετών, και εχει μεγαλη σημασία ,τώρα μετά απο ένα χρόνο τι διαγνωση υπάρχει δηλαδή αν ξαναπήγατε.

τα υπόλοιπα που έγραψες , δεν δείχνουν να υπάρχει κάποιο μεγάλο πρόβλημα, αλλά δεν είναι αρκετά σαν περιγραφή, δηλαδή πρεπει να καταγράψεις λιγο πιο αναλυτικά ποιό είναι το πρόβλημα.

Το μάζεμα πχ εάν δεν υπάρχει συστηματική καθοδήγηση με τραγουδάκι και καθημερινή ενασχόληση με αυτό το τρόπο, δηλαδή θετική ενίσχυση,

λύνεται σχετικά εύκολα και δεν θεωρείται "πρόβλημα" αλλά απλώς θέμα διαπαιδαγώγησης.

 

Η δυνατότητα συγκέντρωσης επίσης έχει πολύ μεγάλη σχέση με τα ερεθίσματα που υπάρχουν στον χώρο αλλά και με το χαρακτήρα του ίδιου του παιδιού και κατά πόσο στο συγκεκριμένο παιδί, είναι ενδιαφέρον οι ασχολίες που υπάρχουν.

(και μόνο με παρατηρηση/διαγνωση κατόπιν ενασχόλησης με πολλα ερεθίσματα, σε μεγαλύτερο βαθος χρόνου μπορεί να φέρει καποια " τετελεσμένη" διάγνωση,,)

Είναι γνωστό ότι τα παιδιά έχουν "πολλαπλές" νοημοσύνες,

ψάξε για την Θεωρία του Gardner

η οποία δείχνει ότι το καθε παιδί έχει καποιο φάσμα δραστηριοτήτων που το ενδιαφέρουν πολυ περισσότερο απο άλλα.

Δηλαδή, με λίγα λόγια, στην συγκεκριμένη εποχή που διανύουμε,

τα απλά παιχνίδια δεν αρκούν πάντα για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες ενός παιδιού στο να βρεί αυτό που του αρέσει ή αυτό που του κινεί την προσοχή,

και θα το κάνει να ασχοληθεί περισσότερο.

Είναι εξαιρετικά σημαντική η ενασχόληση του γονέα στο να βρεί αυτά τα πράγματα για το παιδί του γιατί μέσα απο αυτά, αναπτύσσεται η ικανότητα για συγκέντρωση, απορρόφηση πληροφοριών, έκφραση προς τα έξω.

Δηλαδή ανησυχουμε για αυτά μονο αν έχουμε εξαντλήσει κ όλα αυτά τα πράγματα.

πχ μουσικά, κινητικά, δημιουργικά εικαστικού τύπου, τρισδιάστατες ασχολιες, ασχολίες ταξινόμησης, έκφρασης στον χώρο, φυσιολατρικές, ..

όλα αυτά αναδεικνύουν το τι μπορεί να αρέσει σε ένα παιδί και του δίνουν κατεύθυνση στο πως να εκμεταλλευτεί τις νέες του ικανότητες, που αποκτά καθώς μεγαλώνει.

 

όταν δεν υπάρχουν επαρκή ερεθίσματα ή κατάλληλα ερεθίσματα, που αυτό είναι σχετικό ,γιατί ένα παιδί μπορεί να είναι πολύ απαιτητικό, απο το χαρακτήρα του (αυτό είναι μόνο καλό γιατί δείχνει ότι μπορεί να απαιτήσει και περισσότερα!) είναι φυσιολογικό, το παιδί αυτό να αδιαφορεί ή να μην ασχολείται με αυτά που έτσι και αλλιώς δεν το καλύπτουν.

 

οπότε η διαγνωση όπως είπε και ο jiannis,

δεν σημαίνει απολύτως τίποτα εάν προηγουμένως δεν έχουν εξερευνηθεί όλα αυτά , και ο τρόπος που αλλάζουν την συμπεριφορά του παιδιού.

 

Απο ότι ξέρω ,χωρίς να εχω παρευρεθεί σε τετοια αξιολογηση ποτέ, αλλά απο διαβασμα και συνομιλιες με ειδικους ολα τα χρόνια,

και οι ειδικοί, αυτό προσπαθούν στις συναντήσεις να δουν,

εάν με αλλαγή ή παρουσίαση διαφόρων ερεθισμάτων παρακολουθείται κάποια διαφορετική αντίδραση του παιδιού / η αλληλεπίδραση με αυτά.

 

για να έχει δηλαδή κάποιος ο οποιοσδήποτε , μια καλύτερη εικόνα,

πρεπει να δοκιμάσει διάφορα πράγματα και να υπάρχει ενεργή ενασχόληση με ποικίλλους τρόπους.

μόνο μετά απο κάποιο διάστημα, μπορεί μετά να βγάλει συμπέρασμα,

δηλαδή δεν αρκεί απλώς η τοποθέτηση του παιδιού σε επαφή με αυτά τα ερεθίσματα, αλλά χρειάζεται η καθοδήγηση, εξοικείωση, και δημιουργία πολύ θετικού κλίματος γυρω απο όλες τις δραστηριότητες,

σε βάθος χρόνου.

 

φυσικά είναι δύσκολο για τον γονέα που εργάζεται και εχει περιορισμένα μέσα στην διάθεσή του.

όμως υπάρχουν λύσεις και πράγματα τα οποία και είναι οικονομικά, ή με πράγματα που υπάρχουν στο σπίτι.

 

δες για παράδειγμα αυτό

Δημιουργικότητα τώρα, στο σπίτι σας.

http://parents.org.gr/psych/a178 για αυτή τη ηλικία.

 

αλλά και φυσικά όλες τις δραστηριότητες που υπάρχουν στην ενότητα

http://parents.org.gr/events

.

ιδανικό θα είναι κάθε 2 μέρες να κάνετε απο μια, να βάλετε δηλαδή κάποιο πρόγραμμα, έτσι ώστε να βρείτε τις προτιμήσεις του παιδιού σας και τι το ενδιαφέρει περισότερο.

 

μετά απο κάποιο διαστημα, θα είναι καλό να έχεις κανει καταγραφή (ποση ώρα έκατσε, πόσο της άρεσε, τι θελει να ξανακανει .... ) γιατι ετσι και η ιδια θα δεις καλύτερα την εξέλιξη.

η καταγραφή είναι πολυ σημαντικό εργαλείο που θα βοηθήσει στο να έχεις αντικειμενικη αποψη.

 

για την συναισθηματική ωριμότητα δεν ξέρω αν εχεις δει τοθέμα με τις φατσούλες. ειναι must must must.... δες εδω (το βρίσκεις παντα με αναζητηση google βαζοντας αυτες τις λεξεις φατσούλες συναισθήματα parents.gr

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=64867

καθώς για την οποιαδήποτε ανάπτυξη συναισθηματικής ωριμότητας είναι απαραίτητο να εξοικειωθεί το παιδί με παιχνίδι με τα διάφορα συναισθήματα που υπάρχουν.

 

μετά... όταν κανετε εκφρασεις κτλ θαδειτε κατι σαν αυτο

http://prek-8.com/preschool/concept_happy1.html

το οποίο τεσταρει αν το παιδι κατανοεί τα συναισθήματα.

μπορείς να το κανεις μονη σου αν βρείς απο περιοδικα, φωτογραφιες και τις κοψεις και τις κολλησεις επανω σε χαρτια (προχειρα δεν ειναι σημαντικο το πως), και βρείς χαρουμενες-η θυμωμενες φατσες, ή βαρετες φατσες...

ή απλώς ξεφυλλίζοντας ενα περιοδικο να ψαχνετε να τις βρείτε (σαν παιχνίδι) χμ που να είναι εδώ μια χαμογελαστή φατσούλα/ανθρωπος?

σε παιδικά περιοδικά εχει και παιδιά που κλαίνε ή είναι στεναχωρημένα συνηθως οποτε και εκει θα βρείτε υλικό.

 

και ο τραυλισμός είναι κάτι εντελώς ασαφές κ μή ευκολα διαγνωσιμο, γιατί θεωρείται μεχρι καποιας ηλικίας ένα μεταβατικό στάδιο. Μπορεί να αποτελεί ένδειξη για το ότι ένα παιδί πρεπει να αισθανθεί πιο χαλαρά κ όχι πιεσμένο, στο να καταφέρει ή να αποδώσει. Είναι πολύ πολύ σημαντικό.

Αρκετές φορές συναντώ γονείς οι οποίοι ( στην Ελλάδα σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απο ότι στο εξωτερικό!) έχουν πολύ μεγάλες απαιτήσεις απο τα παιδιά τους, πολύ πέρα απο την ηλικία τους, ... (δεν λεω οτι το κανεις εσυ αλλα το λεω σαν σκεψη/παρατηρηση γενικότερα!!)

Οπότε έχει σημασία να τεστάρεις το αν εχεις τέτοια ανησυχία, ή όχι καθώς αυτό μπορεί να αγχώσει το παιδί σου.

στα στάδια 2-3 και μετά 6-8 ετών είναι στάδια τα οποία καθορίζονται απο την αναπτυξιολογία (του πως λειτουργεί ο εγκέφαλος και οι default δυνατότητες που έχουμε) και εξαιτίας των αλλαγών που συμβαίνουν, περιέχουν σταθερές συμπεριφορές που εμφανίζονται στα περισσότερα παιδιά αλλά που απο τους γονείς ερμηνεύονται ως προβλήματα. Γενικότερα, εκεί συνήθως οι γονείς μήν γνωρίζοντας για αυτό το πράγμα, αντιδρούν με προσπάθεια διόρθωσης των συμπεριφορών, με συνήθως αντίθετα αποτελέσματα (αφού είναι συμπεριφορές τις οποίες δεν μπορείς να εξαλείψεις ή να τιμωρήσεις αλλά απλώς να καθοδηγήσεις).

 

πχ , στα 2-3 χαρακτηριστικό παράδειγμα η εμμονη με τον έλεγχο κ την άρνηση,

και στα 6-8 η αδιαφορία εγωκεντρισμός και ατσαλοσυνη , μη επιθυμια/αδυναμία συγκεντρωσης σε τίποτα που δεν αρεσει, ... οπότε για να έχει κάποιος κριτήριο του τι πρέπει να περιμένει, είναι κάτι που αποκτιέται μεσα απο συζητηση με ειδικούς αλλα και με άλλους γονείς - αυτό είναι καλό γιατί έτσι αποκτά κ ο ίδιος ο γονέας λιγότερο άγχος. (κ κατεπέκταση και το παιδί)

 

αν υπάρχει κάτι που μου διέφυγε εξαιτίας ελλειψης χρονου ή που έχει προκύψει εντωμεταξύ που θα ήθελες να σχολιάσω πες

Επεξεργάστηκαν 30 Δεκεμβρίου,2010 by Μαρια Στυλιανακη

[DALIA]

ενταξει η αληθεια ειναι οτι δεν τα μαζευει.δημαδη μπορει να κανει το σαλονι που να μην εχει τοπο να πατησεις και ταφηνει ετσι..αν επιμεινουμε τα μαζευει αλλα δυσανασχετει!

..

 

ρε ελενίτσα ο δικός μου είναι 5 και λειτουργεί όπως λες με τα παιχνίδια του....αυτό όμως νομίζω ότι φταίμε εγώ και εσύ που τα παιδιά δεν μαζεύον

[mmaria]

καλημερα..ξεκινησαμε επισκεψεις πριν απο 1 χρονο περιπου οταν η μικρη ετρωγε τα νυχια της..

 

με κανεις και ανησυχω. και ο δικος μου περασε φαση (και τωρα λιγο, σπανια) που τα ετρωγε. και αλλα παιδακια ξερω που το εκαναν.

χωρις αλλη ενδειξη ξεκινησατε τις επισκεψεις στο κεντρο?

[Μαρια Στυλιανακη]

mmaria γειά σου! όταν ένα παιδάκι τρώει τα νύχια του είναι μια ενδειξη ότι έχει άγχος/αγωνία κ η λύση που βρίσκει για να αντιμετωπίσει αυτό το συναίσθημα είναι να το εκτονώσει με αυτη τη πράξη.

τα συναισθήματα αυτά καθαυτά δεν είναι κάτι περίεργο να τα έχει ένα παιδί, σε περιόδους όπου υπάρχουν αλλαγές ή άλλα γεγονότα, το θέμα είναι να έχει την ευκαιρία στον οικογενειακό περίγυρο, να εκφράσει αυτά τα συναισθήματα πιο λεκτικά ή πιό άμεσα, έτσι ώστε να βρεί ανταπόκριση σε αυτά. Δηλαδή να το λάβει κάποιος υπόψιν του έτσι ώστε να δεί τι μπορεί να κάνει, για να δώσει στο παιδί μια νέα διέξοδο/λύση.

 

Όπως και όταν τα παιδιά είναι στεναχωρημένα και πρεπει να το εκφράσουν έτσι ώστε κάποιος να τα παρηγορήσει έτσι και με το άγχος, είναι καλό να μπορει ένα παιδί να μπορεί να εκφράσει όταν κάτι δεν του αρέσει, να αναγνωρίζει δηλαδή αυτό το συναίσθημα και να μπορεί (να του δοθούν τα εργαλεία βασικά) στο να εκφράσει αυτό το οποίο του δίνει ένταση.

Σε μικρες ηλικίες ακριβώς επειδή η λεκτική έκφραση αλλά και η εξοικείωση με τα συναισθήματα, δεν υπάρχει τόσο συνειδητά,

(δεν υπάρχουν τόσα παιχνίδια ή οδηγίες στους γονείς για την "εκπαίδευση" για τα συναισθήματα,...υπαρχουν τόσα βιβλία που λένε για τα χρώματα για τα σχηματα για τις λέξεις, για τη μουσική, για την αφή,

και το πιο βασικό, δεν υπάρχει!)

τότε είναι που προκύπτουν και τέτοια θέματα που αποτελούν βασικά μια εσωτερίκευση/απορρόφηση αυτών των συναισθημάτων προς τα μέσα.

 

Δηλαδή, εμείς σαν ενήλικες, ξέρουμε πότε είμαστε στεναχωρημένοι/θυμωμένοι και ιδανικά έχουμε μάθει πως να το χειριζόμαστε.

Όταν ένα παιδί όμως, ακόμα δεν μιλάει καλα καλά, και δεν εχει μαθει τι ειναι τα συναισθήματα τι κανουμε με αυτά και γιατί υπάρχουν,

είναι πολύ λογικό να υπάρχουν συμπεριφορές οι οποίες απλώς δεν είναι παραγωγικές και όταν υπάρχουν/συνεχίζονται μακρόχρονα, συμβάλλουν στο να έχει στρές το παιδί απλώς επειδή δεν έχει βρεί τρόπο να τα χειριστεί.

 

Οπότε με αυτή την έννοια, δεν είναι κακό αν δηλαδή κάποιος επισκέπτεται καποιον ειδικό που ξέρει να αναγνωρίσει αυτά τα προβληματάκια, και ξέρει τους απλούς τροπους με τους οποίους μπορεί να καθοδηγήσει στην λύση τους.

 

Το θέμα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να μην γίνεται το τόσο, τόοοοοοοοσο (δεν ξέρω πως αλλιώς να το γράψω)

και αυτο εξαρτάται κατα κόρον απο το πόσο επαγγελματίας και σωστός είναι ο ειδικός, πόση εμπειρία έχει ή πόσο ένστικτο έχει για τέτοια πράγματα.

Θελει μεγάλη διακριτικότητα και έμφαση στην λεπτομέρεια, χωρίς τον υπερτονισμό της..

 

Δηλαδή όλα αυτά κρίνονται τελικά απο το πώς κάποιος θα εφαρμόσει τις όποιες γνώσεις για να βοηθήσει σε τέτοιες καταστάσεις, και αυτό φαίνεται αναγκαστικά μόνο απο την επαφή του παιδιού με το άτομο αυτό, κ κατα πόσο υπάρχει μεταξύ τους καλή σχέση. Ο γονέας πρέπει εκεί να έχει τις κεραίες του τεντωμένες.

 

Το ένστικτο του παιδιού και το πώς αισθάνεται μετά, είναι σίγουρα κάτι που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη πάνω απο όλα, όταν κάποιος αναρωτιέται εάν τέτοιες επισκέψεις κάνουν καλό ή όχι...

 

Αλλιώς, γενικότερα δεν μπορεί να υπάρξει κάποιος κανόνας, για το εάν πχ είναι καλό ή όχι να κάνει κάποιος επισκέψεις σε ειδικό για το οποιοδήποτε πρόβλημα...(πχ για κάποια συμπεριφορά του παιδιού που ο γονέας δεν ξέρει πως να χειριστεί, κάτι καθόλου κατακριτεο και ίσα ίσα ειλικρινές). Νομίζω είναι καλύτερο απο το να του μένει η ανησυχία κ η αγωνία για αυτό, κάτι που μπορεί να περάσει και υπογείως στο παιδί. )

 

παράδειγμα (το χω γράψει και παλιότερα) η μητέρα μου οταν ήμουν μικρή, πάντα έλεγε (κ την άκουγα) στον πατέρα μου ότι θεωρούσε ότι δεν ήταν φυσιολογικό το να θέλω να βαζω το δαχτυλο στο στόμα κ να θέλω το λούτρινο λαγουδάκι μου το βράδυ, σε ηλικία που πηγαινα νηπιαγωγείο κ πρώτη δημότικού.

Γιατί το γράφω? γιατί εγώ την θυμάμαι να το λέει, (κανόνας = δεν συζητάμε ποτέ για αυτά τα πράγματα για το παιδί μπροστά στο παιδί!) κ ότι ακούγοντάς το ένιωθα άσχημα για αυτό! Θα ήταν καλύτερο, να είχε πάει σε κάποιο ειδικό, για να της λύσει την απορία, την στιγμή που δεν είχε γνώσεις να χειριστεί το θέμα

 

 

πάντως αιτία για άγχος μπορούν να είναι πολλά πράγματα αλλά και η οποιαδήποτε μικρή αλλαγή, κ καθώς αυτή η αλλαγή περνάει, δηλαδή εξοικειώνεται το παιδί με αυτήν, ίσως περάσει και το άγχος το οποίο προκαλούσε.

Αν όμως η αλλαγή είναι μια πιο μακρόχρονη κατάσταση (σημαντική αλλαγή στις σχέσεις των γονέων / γονεικού τους ρόλου / μακρόχρονη απουσία γονέα ή αλλαγή σε πιο δύσκολο ωράριο / απομάκρυνση απο οικεία πρόσωπα / απομάκρυνση απο οικείο περιβάλλον/ νεο μέλος οικογενειας με ταυτόχρονη σημαντική ελάττωση του χρόνου που μπορεί να διαθέσει η μητέρα στο πρωτότοκο, / έναρξη στον παιδικό σε ολοήμερο πρόγραμμα με δύσκολες συνθήκες εκεί [μεγαλος αριθμός παιδιών, μή επαρκές δέσιμο/σύναψη σχέσης με την δασκάλα] κτλ .... ) σίγουρα το άγχος αυτό θα είναι καλό να αντιμετωπιστεί με έναν πιο συστηματικό κ οργανωμένο τρόπο.

 

οπότε όλα εξαρτούνται και απο την αιτία, στο αν χρειαζεται η όχι κάποια διερεύνηση παραπάνω...