Εχω μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα

[angela]

Δεν ξέρω πως να το γράψω και πως να το πω!!!

Δεν είμαι κάλά , ίσως να ήταν και περίεργο αν ήμουν αλλά...δεν είμαι !!!

Η πίεση από τον Νεκτάριο και η έλλειψη χρόνου για μένα, ξεκούρασης, ησυχίας και ύπνου, βοήθειας από κάποιον, οποιονδήποτε πλέον, με έχουν φέρει στο όρια μου!!!

Τα πράγματα με τον καιρό αντί να καλύτερεύουν χειροτερεύουν και έχω φύγει το νοιώθω!!! Είμαι συνέχεια στην τσίτα , θέλω τόσο πολύ απλά να κοιμηθώ να ξεκουραστώ να βρω έτοιμο ένα πιάτο φαγητό και τα πιάτα πλυμένα και να κάαατσωωω να δω τηλεόραση ένα έργο πχ με την ηρεμια μου να λείπει το παιδί οπουδήποτε πια δεν με ενδιαφέρει ( ναι ειναι σοκαριστικό αλλά δεν μπορώ πια άλλο) και να ξεκουραστώ!!!

Περνάνε οι μέρες και δεν ξέρω τι να περιμένω πια....παλιά μαθήτρια έλεγα το χειμώνα α περιμένω το καλοκαίρι να πάω διακοπές τώρα τι να περιμένω;;;;

Ξέρω αυτό είναι βαρια καταθλιψη αλλά τι να κάνω;;;;

 

Δεν περιμενω λύσεις αλλά απλά ήθελα να τα πω σε κάποιον γιατί κανένας από το περιβάλλον μου άντρα ή μαμά μου δεν καταλαβαίνουν ... τώρα με λένε και υστερική και κακή μαμά!!! που να τους τα πω και ακριβώς όπως τα νοιώθω

[elena73]

καλημερα αγγελικη...

μηπως να εβλεπες καποιον ειδικο?????

εδω εμεις και τα εχουμε ''παιξει''!!!!

 

δεν ξερω.....παντως γενικα πιστευω πολυ στους επιστημονες και το κατα ποσο σε βοηθουν να ξεπερνας θεματα, προβληματα..........

 

εδω εγω και το σκεφτομουν τους πρωτους μηνες που γεννηθηκαν τα μωρα μου.....

 

ειλικρινα μην αφηνεις τον εαυτο σου .......βοηθησε τον....

 

εχω γνωστους που το εκαναν......

[Vann]

δυστυχως τον γολγοθα σου τον περνας μονη σου, κ μην περιμενεις ποτε κ κανεναν να σε καταλαβει.Ειναι απολυτα λογικο να αισθανεσαι ετσι .Το μονο που μπορω να σου προτεινω, ειναι εαν προσπαθουσες να εβρισκες μια δουλεια 4ωρη, κ με αυτα τα λεφτα να πληρωνες την γυναικα που θα σου κραταγε τον Νεκταριο.

Ισως να ανανεωνοσουν εαν εβγαινες λιγο απο το σπιτι,θα σου εκανε πολυ καλο εαν εφευγες ορισμενες ωρες μεσα απο το σπιτι, κ αυτο, οχι παιδι εχει καποιες ιδιαιτεροτητες ο μικρος ,γιατι οποιωδηποτε παιδι να ειχες παλι θα ειχες φρικαρει μεσα στο σπιτι τοσα χρονια.

[Lia]

Λυπάμαι που δεν έχω λύσεις αυτή τη στιγμή. Το ότι όμως το έχεις εντοπίσει κι από μόνη σου το πρόβλημα και το βγάζεις κι από μέσα σου αυτό είναι καλό.

Σίγουρα θα βοηθούσε αν μπορούσες να έχεις μια γυναίκα να σε βοηθάει με το παιδί.... Καταλαβαίνω πως μάλλον δεν 'βγαίνεις" με κάτι τέτοιο αλλά επειδή είναι πάρα πολύ σημαντική και η δικιά σου υγεία (για να κυλάει και ομαλά η οικογενιακή σας και προσώπική σας ζωή) ίσως καλά θα ήταν να το συζητούσες με τον άντρα σου να βρείτε κάποιες λύσεις που να μπορούν να σε ξεμπλοκάρουν για λίγες ώρες από την καθημερινή ενασχόληση με το παιδί και το σπίτι.΄Τι σου λέω τώρα θα μου πεις αλλά εγώ μόνο αυτό βλέπω ότι πρέπει να γίνει άμεσα.

[athens2006]

angela, εγώ πραγματικά σε θαυμάζω για τη δύναμη σου.

Οσο ο καιρός θα ανοίγει, τόση περισσότερη θλίψη θα σε κυριεύει. Όπως μόνη σου είπες μαθήτρια, περίμενες το καλοκαίρι κατα τη διάρκεια του χειμώνα να έρθει, τώρα ως μάνα τι να περιμένεις...

Οπως ο καιρός αλλάζει έτσι και η διάθεση μας ανοίγει και θέλουμε να πάμε και καμια εκδρομούλα και για κανένα καφεδάκι με φίλες.

Μην αφήνεις να σε πάρει απο κάτω, ούτε υστερική είσαι, ούτε κατάθλιψη βαριά τουλάχιστον έχεις, νομίζω, ούτε ήρθε το τέλος του κόσμου.

Βάλε το μικρό Νεκτάριο μέσα στο πρόγραμμα και δημιουργήστε. Δεν ξέρω αν μπορώ να σου προτείνω πράγματα γιατί δεν ξέρω πως θα συμπεριφερθεί ο μικρούλης σου σε αυτά, αλλά γιατί δε δοκιμάζεις να ασχοληθείς με τα λουλούδια του κήπου; να πάμε μια βόλτα στη παραλία, αν είναι ασφαλές ή σε ένα παρκάκι όπου το παιδί θα μπορεί να ασχοληθεί και εσύ να αφεθείς για λίγο;Βέβαια αν κάποιος κρατούσε έστω και για μία ώρα, θα ήταν το καλύτερο. Μην νομίζεις ότι όλα αυτά τα γράφω με την ευκολία δικών μου ανθρώπων δίπλα μου οπότε και για μένα είναι πιο εύκολα, δυστυχώς ούτε εγώ έχω κάποιον στην Αθηνα για να με βοηθήσει και πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να αισθάνεται τα ίδια με σένα.

Ξέρεις τι κάνω? Προσπαθώ να το προσπεράσω, δεν ξέρω αν είναι ο καλύτερος τρόπος αλλα πιανει...

[ελισαβετ]

Αγγελικουλα μου σε καταλαβαινω απολυτα και δεν σου κρυβω οτι πολλες φορες σε σκεφτομαι .Φαντασου οτι εγω εχω καποια βοηθεια και παλι τα χω παιξει.Εχω φτασει και εγω στα ορια μου μη σου πω και παραπανω ........Η μονη λυση ηταν να παω σε ειδικο και μπορω να πω οτι με βοηθησε αρκετα .Μην ακους κανενα κοριτσακι μου γλυκο εισαι η καλυτερη μανα και αυτοι που εχουν το θρασος και σε κρινουν(εννοω απο το περιβαλον σου που ειπες)να δοξαζουν το θεο που δεν βρεθηκαν σε τοσο δυσκολη θεση οπως ειναι η δικια σου.Γιατι οσοι ειναι εξω απο το χορο τραγουδανε καλα.

[sofia_nefeli]

angela μου δεν μπορω να πω οτι σε καταλαβαινω! ουτε κατα διαννοια καμια μας δεν μπορει να σε καταλαβει!

ενα θα σου πω αν αφησεις εσυ τον εαυτο σου δε θα βρεθει καποιος να σε βοηθησει. πρεπει να εισαι ΠΡΩΤΑ ΕΣΥ καλα για να ειναι και ο νεκταριος καλα. αν ΕΣΥ δεν εισαι καλα δεν γινεται να του προσφερεις οτι χρειαζετε.

τροποι υπαρχουν διαφοροι ομως δεν ξερω αν θα μπορουσες να τους ακολουθησεις..

δεν υπαρχουν σταθμοι για παιδια με ειδικες ικανοτητες??

δεν υπαρχουν ομαδες τετοιες που να στηριζουν τους γονεις?

δεν εχεις κανενα που να μπορουσε να σε βοηθησει?

ο αντρας σου μια μερα δε θα μπορουσε να κρατησει το παιδι σας?

το να πιασεις δουλεια??

μηπως καποιος ειδικος μπορουσε να σε βοηθησει?

εξω βγαινετε βολτες με το παιδι σου εστω?

μπορει αυτα που σου γραφω ειτε να τα εχεις προσπαθησει ειτε να μην εχεις την δυνατοτητα να τα κανεις.. αυτα μπορεσα να σκεφτω..

υπομονη κουκλα μου υπομονη και που ξερεις μπορει μια μερα να ξημερωσει και να ειναι καλυτερη απο την προηγουμενη...

και προς θεου μην αφησεις ΚΑΝΕΝΑ να σε αμφισβητησει ΠΟΤΕ ξανα.

το δικο σου σταυρο δεν τον κουβαλανε αυτοι να ξερουν ποσο βαρυς ειναι.

[angela]

Αχ!!! Δεν με φτάνουν οι 24 ωρες τις μέρας!!! Παει το πρωί σε ένα ειδικό σχολείο "κέντρο ημέρας " αλλά οι ώρες δεν φτάνουν για να βρω δουλειά ούτε καλά καλά για να μαγειρέψω δεν φτάνουν αφού ειναι μακριά και πρέπει να πάω και να τον πάρω. Μόλις ξεχαστώ λιγάκι αμέσως πέρασε η ώρα και μείναν οι δουλειές μου πίσω. Στην αρχή δε με ενοιαζε ας μείνουν και ασιδέρωτα και άπλητα τώρα όμως παρα μαζεύτηκαν.

Ενα σαββατοκύριακο για να βρεθούμε και οι τρεις και τώρα έχουμε και μαθήματα και το Σάββατο και όλο και κάπου θα πρέπει να πάμε την Κυριακή γιατί μέσα δεν καθεται το παιδί πια...καλοκαίριασε....εγώ όμως δεν μπορω αλλο το έξω το κυνήγημα ... Νεκτάριε μη τρέχεις, μη βαζεις τα δάκτυλα στο στομα , μη μασάς ρούχα, μη πειράζεις το δίπλα τραπεζι μη μη μη

Τώρα άρχισε και άλλο κουσούρι...ξυπνάει τα βράδια τουλάχιστον 3 φορες έρχεται στο δωμάτιο μας μας κοιτάει και ξαναφεύγει...κάνω όμως ελαφρύ ύπνο και δεν γίνεται να μη σηκωθώ να κλείσω τα φώτα που άνοιξε τις πόρτες που άνοιξε το ψυγείο που ξέχασε ανοιχτό και να τον σκεπάσω!!! Από χτες τον κλειδώνω μέσα στο δώμάτιο δεν άντέχω άλλο!!!

 

Κάνουμε στο σχολείο του δύο φορές τον μήνα δωρεαν συμβουλευτική με ψυχολόγο και κοινωνική λειτουργό , ναι βοηθάει εκεινη την στίγμή άντε και λίγο πιο μετά μετά;;;'οταν ξανάρχομαι αντιμέτωπη με το πρόβλημα ειμαι ολομόναχη και ξανά τα ίδια.

Σκέφτομαι γιατί να μην είμαστε σαν το εξωτερικό που το κράτος τους παρέχει κάθε δεύτερο Σαββατόβραδο εκπαιδευμένη γυνάικα ΔΩΡΕΑΝ για να φυλάει το παιδί και το ζευγάρι να βγει για φαγητό βόλτα ή ακομη και να κάτσει στο σαλόνι του να δει τηλεόραση!!! ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΨΥΧΗ ...ΓΙΑΤΙ;;;

[Vann]

Μην το βλεπεις ετσι γιατι θα στην βαρεσει ασχημα,προσπαθησε να βρεις μια γυναικα να στον κραταει, κ βρες μια δουλεια για καποιες ωρες, εστω κι αν ολα σου τα λεφτα πανε στην γυναικα.Θα ξεφυγεις τελειως απο αυτην την ρουτινα κ ο Νεκταριος θα ειναι καλυτερα γιατι θα εισαι κ εσυ πολυ καλυτερα,κ θα μπορεις κ παλι να εχεις την υπομονη που χρειαζεσαι

[VassoP]

angela έχεις την οικονομική δυνατότητα να βρεις κάποια ή κάποιον ειδικό να έρχεται να τον κρατάει τις ώρες που θέλειας να ξεκουραστείς?

Μόνο έτσι πιστεύω θα μπορέσεις να ανταπεξέλθεις αλλιώς θα πάθεις νευρική κρίση και είναι απόλυτα λογικό!

Η δεύτερη λύση είναι να βρείς άλλο ειδικό σχολείο πιο κοντά ή στην τελική να πάρετε δραστικές αποφάσεις που θα είναι καλό και για σάς σαν γονείς όπως να σκεφτείτε να μετακομίσετε κάπου που θα τα έχετε κοντά σας.

[ευδοκία]

αχ,Αντελα ο Θεος να σου δινει δυναμη...

[angela]

angela έχεις την οικονομική δυνατότητα να βρεις κάποια ή κάποιον ειδικό να έρχεται να τον κρατάει τις ώρες που θέλειας να ξεκουραστείς?

Μόνο έτσι πιστεύω θα μπορέσεις να ανταπεξέλθεις αλλιώς θα πάθεις νευρική κρίση και είναι απόλυτα λογικό!

Η δεύτερη λύση είναι να βρείς άλλο ειδικό σχολείο πιο κοντά ή στην τελική να πάρετε δραστικές αποφάσεις που θα είναι καλό και για σάς σαν γονείς όπως να σκεφτείτε να μετακομίσετε κάπου που θα τα έχετε κοντά σας.

Ούτε το ένα γίνεται ούτε το άλλο!!!

Και αυτό το σχολείο που βρήκαμε είμαστε πολύ τυχεροί, ξέρετε πόσες οικογένειες έχουν τα παιδιά τους στο σπίτι μη ξέροντας που να τα πάνε και τι να τα κάνουν όλη μέρα;;; Η λίστα αναμονής πια στο σχολειο μας ξεπερνάει τις 100 αιτήσεις και λειτουργεί μόλις δύο χρόνια, και φυσικά το πολύ να πάρουν άλλα δύο και αυτό αΑΝ φύγουν 2 παιδάκια και πάνε σε άλλο σχολείο , πράγμα μάλλον απίθανο Η κατάσταση είναι παρα πολύ τραγική. Θεωρούμαστε από τους πολύ τυχερούς ξέρετε.

[Μαρια Στυλιανακη]

υπάρχει περίπτωση να κανετε με τους άλλους γονείς μια συνεννόηση,

αν υπάρχουν και αλλοι στην δική σας κατάσταση,

και να κανετε μια ανταλλαγή? δηλαδή

να αναλάβετε ένα Σάββατο να φιλοξενήσετε εσείς ένα παιδάκι στο σπίτι σας ένα απόγευμα

και να κανουν το ίδιο και εκείνοι? ελπίζω να υπάρχει έστω ένα άλλο παιδάκι εκεί που οι αλλοι γονείς να ξέρουν πως να φερθούν κ να αντιμετωπίσουν τον Νεκτάριο και το ίδιο και εσείς?

ίσως σε μια συνάντηση να το συζητούσατε?

 

εξαρτάται και το πόσο κοινωνικός είναι ο Νεκτάριος, ή το άλλο παιδάκι,

αλλά με τακτικές επισκέψεις στο ένα και στο άλλο σπίτι ίσως αισθανόντουσαν σιγά σιγά οικεία έτσι ώστε να μείνουν καποιες ώρες εκεί ?

(σταδιακά βέβαια>?)

[angela]

υπάρχει περίπτωση να κανετε με τους άλλους γονείς μια συνεννόηση,

αν υπάρχουν και αλλοι στην δική σας κατάσταση,

και να κανετε μια ανταλλαγή? δηλαδή

να αναλάβετε ένα Σάββατο να φιλοξενήσετε εσείς ένα παιδάκι στο σπίτι σας ένα απόγευμα

και να κανουν το ίδιο και εκείνοι? ελπίζω να υπάρχει έστω ένα άλλο παιδάκι εκεί που οι αλλοι γονείς να ξέρουν πως να φερθούν κ να αντιμετωπίσουν τον Νεκτάριο και το ίδιο και εσείς?

ίσως σε μια συνάντηση να το συζητούσατε?

 

εξαρτάται και το πόσο κοινωνικός είναι ο Νεκτάριος, ή το άλλο παιδάκι,

αλλά με τακτικές επισκέψεις στο ένα και στο άλλο σπίτι ίσως αισθανόντουσαν σιγά σιγά οικεία έτσι ώστε να μείνουν καποιες ώρες εκεί ?

(σταδιακά βέβαια>?)

Αυτό θα ήταν Μαρία το ιδανικό...και ξέρεις ότι το εχω συζητήσει με άλλους γονείς αλλά παντού "παιζει" μια καλή γιαγιά, ενώ σε μας μπα !!!

Το πρώτο πράγμα που ρωτάω αυτό είναι αφού ο άντρας μου με λεέι αγενή...δεν είναι όμως εξυπηρέτηση και αγάπη είναι αλλά δεν το καταλαβαίνουν. Το ψάχνω πάντως.

[ΧΡΥΣΑ]

Αχ βρε angela μου τι τραβας και εσυ.

Οπως ειπαν και τα κοριτσια μια δουλιτσα ισως σου εδινε

τη δυνατοτητα να ξεφυγεις εστω για λιγο.

Γιατι δεν το δοκιμαζεις?

Εχεις αναγκη να ξεφυγεις. Καντο και βλεπεις.

Πρεπει να εισαι εσυ πρωτα καλα για να μπορει και

η οικογενεια σου να ειναι καλα.

Ευχομαι να βρεις το τροπο να ανανεωθεις και να εισαι

καλυτερα.

[pegi]

Δεν ξερω αν ειμαι αξια να σε συμβουλευσω.Σε ακουω η καλυτερα διαβασα ολη την ιστορια σου και απο παλιες δημοσιευσεις σου και πιστευω πως εκανες και κανεις οτι καλυτερο και κατι παραπανω για τον αγγελο σου(ΝΕΚΤΑΡΙΟ).

Δεν νομιζω πως αλλη μητερα θα αντεχε οσα αντεξες,αντζελα μου.

Παρε δυναμη απο τα ματακια του πριγκιπα σου που σιγουρα σε κοιτανε με λατρεια και συνεχισε τον αγωνα σου γλυκια μου.Αν νομιζεις πως μια επισκεψη σε ψυχολογο θα σε βοηθουσε καντο,αν και κατα την ταπεινη μου γνωμη τα κοριτσια και γενικως ολοι εδω που ξερουν τι σταυρο σηκωνεις πιο καλα σε συμβουλευουν απο οτι ενας γιατρος.ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΟΤΑΝ ΕΧΑΣΑ ΤΑ ΔΙΔΥΜΑΚΙΑ ΜΟΥ ΚΙ ΑΝ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΜΟΥ ΔΩΣΕ ΤΙΣ ΠΙΟ ΧΑΖΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΑ....

 

Αποψη μου παντα,αυτα περι γιατρου......

συγνωμη αν ειπακατι που σε πληγωνει η σε θιγει,επειδη δεν εχει τυχει να συνομιλησουμε ποτε και πηρα το θαρρος να σου πω ολα αυτα....

[Maya]

Angela παίρνω το θάρρος να σου γράψω χωρίς να ξέρω πολλά για σένα, εκτός από την ιδιαιτερότητα του Νεκτάριου. Δεν ξέρω καν τα οικονομικά σας, όμως σου χρειάζεται λίγη απόσταση καλή μου. Και πρέπει να το επιδιώξεις σοβαρά. Μία κυρία να σου κρατήσει 3-4 ωρες το παιδί το Σάββατο κοστίζει 20 ευρώ, άντε στη δική σας περίπτωση 30. Αξίζει όμως. Μη ξεχνάς ότι όσο μεγαλώνει το παιδί τα πράγματα γίνονται καλύτερα. Θα κάνει φίλους με το δικό του, μοναδικό τρόπο και θα χαίρεται να είναι μαζί τους, πάλι με το δικό του τρόπο. Να κινηθείς προς αυτή την κατεύθυνση. Καλές και οι γιαγιάδες αλλά τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την παιδική συμτροφιά, πες στις μαμάδες που αναφέρεις. Μην ενοχοποιείσαι για αυτά που νοιώθεις, είναι φυσιολογικά, όλες μας τα έχουμε νοιώσει. Οι λύσεις όμως βρίσκονται με το μυαλό καθαρό.

[mata]

Αντζελα μου, έκανες πολύ καλά που τα έβγαλες όλα όσα αισθάνεσαι. Μεγαλώνουν και σε πνίγουν όταν τα κρατάς μέσα σου και αυτό φαίνεται να χειροτερεύει την κατάσταση. Μετά από 4 χρόνια διαρκούς προσπάθειας για τη βελτίωση του Νεκτάριου και οικονομικού "στραγγίσματος", είναι λογικό να σε έχει πάρει από κάτω. Κι εγώ θα έλεγα ότι θα ήταν καλό να δείς έναν ειδικό που να μπορείς να μιλήσεις και να σε συμβουλέψει επαγγελματικά, αλλά από την άλλη δεν ξέρω αν θα βελτιωθεί τίποτα από κάποιες επισκέψεις, ενώ εσύ θα γυρίζεις σπίτι και θα συνεχίζει να σε διακατέχει αυτή η λογική επιθυμία να έχεις λίγο χρόνο για σένα και να μην εκπληρώνεται. Νομίζω ότι δεν χρειάζεσαι αλλαγή σκέψης, χρειάζεσαι μάλλον πρακτική λύση του προβλήματος, όπως για παράδειγμα αυτό που σου πρότεινε η Μαρία. Επίσης νομίζω πως θα ήταν μια καλή λύση εάν αυτό είναι εφικτό να έμενε με κάποια φίλη σου ο Νεκτάριος για λίγες ώρες, για να κάνεις εσύ κάτι που μπορείς σε εκείνο το διάστημα! Δεν νομίζω πως πρέπει απαραίτητα να είναι μια μαμά που να έχει κάποιο παιδί με την ίδια ιδιαιτερότητα που έχει ο Νεκταριος. Μπορεί απλά να είναι και ένας άνθρωπος που τον αγαπάει και είναι εξοικιωμένος μαζί του. Μην ντρέπεσαι να το ζητήσεις από κάποια φίλη σου που της έχεις θάρρος. Εμένα αν μου το ζητούσε κάποια φίλη μου θα ήμουν πρόθυμη να παίξω λίγες ώρες μαζί με το παιδί, δεν είναι και τόσο δύσκολο να το κάνει κάποιος.

Ζήτησε βοήθεια από φίλες σου. Τώρα είναι η στιγμή που το χρειάζεσαι. Μπορεί και οι ίδιες να μην σου το έχουν προτείνει γιατί δεν ξέρουν ίσως αν το θέλεις. ΟΙ φίλοι είναι για τις δύσκολες στιγμές και αυτή είναι μια για σένα!!!Κινήσου όσο μπορείς πιο ενεργά. Μην αφήνεις τον χρόνο να σε ψυχοφθείρει.

[mam to be]

Κι εγώ δεν έχω λύσεις να σου δώσω. Ούτε και μπορώ να καταλάβω απόλυτα τι περνάς. Έχεις όμως όλη την συμπαράστασή μας. Προσπάθησε να παίρνεις δύναμη από ότι μπορεί να σου δώσει δύναμη...........Καλό κουράγιο.

[IOKASTH]

αντζελα για αλλη μια φορα σε θαυμαζω ...αυτη την φορα για την ειλικρινεια σου...ειναι πολυ δυσκολος ο δρομος σας κι εσεις δεν εχετε βοηθεια...αυτο πρεπει με καποιο τροπο να λυθει ,χρειαζεσαι επειγοντως βοηθεια για να αποφυγεις την συσσωρευση ολων αυτων και καταληξεις να αρρωστησεις εσυ που τοσο γνωριζουμε ποσο σε χρειαζεται ο νεκταριακος...

για να ειναι καλα το παιδι πρεπει να ναι καλα κι η μαμα...

αν μπορω να βοηθησω με καποιον τροπο,ειμαι εδω...

[emporaki]

Angela, όλα αυτά που γράφεις ούτε παράλογα είναι ούτε προϊόν βαριάς κατάθλιψης μου φαίνονται, αλλά απόλυτα λογικά. Μου φαίνεται κιόλας ότι άργησες πολύ να αισθανθείς έτσι, που σημαίνει ότι είχες και έχεις μεγάλα αποθέματα κουράγιου και αγάπης για το μικράκι σου. Όσο για το αν είσαι καλή μαμά... Δεν θα σχολιάσω. Τώρα τις λύσεις όπως βλέπω από αυτά που γράφεις τις έχεις ψάξει ήδη μόνη σου. Αυτό που προτείνει η Μαρία πάντως θα ήταν σίγουρα πολύ καλό και για εσάς και για τον Νεκτάριο. Είχα δουλέψει στην Αγγλία, ιδιωτικά, σε πρόγραμμα εκπαίδευσης παιδιών με αυτισμό και ήταν πάγια τακτική ένα απόγευμα την εβδομάδα να το περνάει το παιδί παίζοντας με κάποιο άλλο παιδί, συνήθως μεγαλύτερο και όχι με αυτισμό με επίβλεψη βέβαια κάποιου ενήλικα (στις πρώτες συναντήσεις κάποιος ειδικός που εκπαίδευε τους γονείς και το μεγαλύτερο παιδί και τις επόμενες φορές ένας από τους γονείς). Η βοήθεια στην κοινωνικοποίηση και στη γνωστική εξέλιξη του παιδιού ήταν ιδιαίτερα σημαντική και η βοήθεια στους γονείς που από ένα σημείο και πέρα δεν είναι απαραίτητη η παρουσία τους και αποδεσμεύονται, ακόμη πιο σημαντική. Θα μπορούσατε ίσως να το συζητήσετε με τους ειδικούς που επισκέπτεστε αλλά θα μπορούσες να ζητήσεις από φίλους με παιδιά (ή φίλους από το forum με παιδιά που μένουν κοντά σας) να δοκιμάσετε κάτι τέτοιο. Ελπίζω πραγματικά να βοηθάμε έστω και λίγο με τις προτάσεις μας. Ειλικρινά, καλό κουράγιο.

[elenik]

Εγω σε θεωρούσα και εξακολουθώ να σε θεωρώ ηρωίδα. Κουβαλας δύσκολο έργο στις πλατες σου. Το να εχεις ασχημα οικονομικά επιβαρύνει το όλο θέμα γιατι με την απουσια του αντρα σου πεφτει ολο το βαρος πανω σου.

 

Σε όλους τους ανθρωπους υπάρχει μια στιγμή που οι δυναμεις δεν επαρκούν ... το βαρος δεν σηκώνεται και χρειάζεται εκεινη τη στιγμη μια βοηθεια.... καποιος να το μοιραστεις. Αν δεν υπαρχει κάποιος και συνεχισεις να ζοριζεις ... καποια στιγμη απλα δεν μπορεις πια.

 

Χρειάζεσαι βοήθεια. Χρείαζεσαι καποιον δικό σου να σε ξεκουράσει και να σε βοηθήσει να ξαναγεμίσεις τις μπαταρίες σου. Δεν υπάρχει καποιος δικός σου ? (συγνωμη αλλα διαβασα μονο το ποστ σου λογω ελλειψης χρονου και δεν ξερω αν αναφερεται παρακατω)

 

Οποιος θεωρει εσένα κακια μητερα δεν ξέρει τι θα πει μητρότητα. Αντε μην τα παρω τωρα

[Μαρια Στυλιανακη]

angela σε αυτά τα πράγματα δεν σηκώνει ευγένειες, όταν είναι να βοηθησεις τον εαυτό σου.

 

Και μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις, σίγουρα θέλει και παλι κιαλλη προσπάθεια για αυτο,

αλλα δες οτι αν το επιδιώξεις θα καταφέρετε παρα πολλά πράγματα.

οχι μονο να εχετε λιγο χρονο αλλα και το να δωσετε και κατι παραπάνω στον Νεκτάριο.

αποκλείεται να μην υπαρχει μια οικογένεια που να θέλει να το κανει αυτο

και σίγουρα ακόμα και η γιαγιά του οποιουδήποτε, θα θέλει μια μέρα που να ξεσκάσει.

Ακόμα και βοήθεια να έχουν ,... θα κερδίσουν και αυτοί κάτι. Δεν είναι φυσικά μόνο για το

Εχει τεράστια σημασία να αποκτηθεί αυτή η οικειότητα σιγά σιγά και να νιώθουν καλά σε αλλουνού το σπίτι.

 

είναι μια προσαρμογή όπως και στον παιδικό όπου πρεπει σέ καθε συναντηση ο ένας γονέας να άφήνει περισσότερο χώρο στον άλλο γονέα έτσι ώστε να δέι πως θα τα βγάλει πέρα εάν δεν είναι εκεί. σιγά σιγά.

 

σίγουρο είναι πολύ δυσκολο το που μένετε και οτι είσαστε πολύ απομακρυσμένοι..

το καλό όμως είναι ότι εκεί εχετε λιγότερους κινδύνους απο αυτοκίνητα, καθαρό αέρα κτλ κτλ.

[Ειρήνη]

Αντζελάκι,

 

Θα σου γράψω και τα δικά μου συναισθήματα μόλις βρω λίγο χρόνο, σύντομα όμως.

 

Θα ήθελα όμως να σου πω το εξής:

 

Χθες, πηγαίνοντας από ένα ραντεβού σε ένα άλλο συνάντησα μια συμμαθήτριά μου από το Λύκειο. Είπαμε τα νέα μας εν συντομία και φτάσαμε και στο θέμα των αγγελουδιών μας.

 

Εκείνη έχει 3 αγόρια.Έκανε το πρώτο της και μετά από 2 χρόνια έκανε το 2ο και έχει αυτισμό... και μετά από 6 μήνες έκανε και το 3ο της...

 

Υπομονή κούκλα μου..

 

Θα επανέλθω..

[balabol]

Αντζελίνα τώρα το είδα.

 

Πρώτον και κύριο μην νιώθεις ενοχές επειδή θέλεις να ξεκουραστείς και να μην έχεις το παιδί για κάποιες ώρες.

2 φίλες μου που έστειλαν πέρισυ τα παιδιά τους πρώτη φορά σχολείο μου είπαν αυτολεξί ότι νιώσανε ανακούφιση που μείναν κάποιες ώρες μόνες τους για να κάνουν κάτι..... οτιδήποτε και ότι αν γι' αυτό πρέπει να τις χαρακτηρίσουνε κακές μάνες..............ε! ναι τότε είναι κακές μάνες.

Και φυσικά καμιά μας δεν είναι κακή μάνα, πόσο μάλλον εσύ που έχεις και παιδί με ειδικές ανάγκες.

 

Δεύτερον χέσε τις δουλειές, κάνε τα βασικά νεροχύτη, τουαλέτα και το σίδερο άστα να γίνουν στοίβα. Εγώ όταν φλιπάρω φροντίζω μόνο τα ρούχα του παιδιού να είναι σιδερωμένα και τα υπόλοιπα φτάνουν το Έβερεστ!!!!!

Και όταν δεν υπάρχει ρούχο να βάλουμε τότε παίρνω από τα ασιδέρωτα, 2-3 πράγματα και πάει λέγοντα. Είμαι κάταπτυστη το ξέρω αλλά το τομάρι μου δεν αντέχει πολλά ακόμα.

 

Τρίτον: εύκολο μαγείρεμα σε πιο μεγάλες ποσότητες και ταπεράκια στην κατάψυξη. Εγώ όταν κάνω σάλτσα για μακαρόνια ή κιμά φτιάχνω μεγάλες ποσότητες και βάζω μερίδες σε ταπεράκια στην κατάψυξη. Δεν θα πάθουν τίποτα πατέρας και γιός να φάνε 3 μέρες συνεχόμενες μακαρόνια.

Τη μια κάνε λαζάνια, την άλλη τρικολόρε βίδες κλπ. Απλά τα ρίχνεις στην κατσαρόλα και βράζουν.

 

Τέταρτον, απενοχοποιήσου γιατί καμιά μας δεν είναι σούπερ-γούμαν. Ειλικρινά θαυμάζω απεριόριστα τις κοπέλες που μπαίνεις σπίτι τους και ντρέπεσαι να πατήσεις, που τα έχουν όλα στην εντέλεια χωρίς καμιά βοήθεια ( η μαμά μου ήταν και είναι μια από αυτές) αλλά είμαι απόλυτα εξοικειωμένη με το γεγονός ότι ποτέ δεν πρόκειται να τους μοιάσω.

 

Και τελευταίο άσε τον εαυτό σου να ξεσπάσει όταν λείπουν οι άντρες, μα με κλάμα, μα με υστερικές φωνές, αν γουστάρεις χόρεψε και τον χορό της βροχής στον κήπο σου κάτω από το λάστιχο του ποτίσματος, αλλά δώσε μια διέξοδο σωματική μπας και ξελαμπικάρεις.

 

Sorry αν ακούγονται λίγο exteme αυτά, το σπίτι μου δεν είναι βρώμικο αλλά καθαρό με ολίγη σκόνη και τις περισσότερες μέρες τις εβδομάδας υπάρχει μαγειρεμένο φαγητό. Τις υπόλοιπες υπάρχουν έτοιμες κατεψυγμένες πίτσες που γίνονται μούρλια στο ρομπότ.

Αν όλα αυτά με κάνουν κακή μάνα, κακή σύζυγο και κακή νοικοκυρά ε: τότε ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ (όπως λένε και οι 2 φίλες μου).