Θα χωρίζατε;

[melina_m]

......

[Ellemphriem]

και να σας πω την αλήθεια, ποτέ μα ποτέ, η καρδιά μου δεν σταμάτησε να αγαπάει τον άλλον... και αυτό το ήξερε ο άντρας μου διότι πολλές μα πολλές φορές του το είχα πει... "δεν κατάφερες ποτέ να με κάνεις να τον ξεχάσω..."

 

Αν ημουν αντρας σου και μου το ελεγες αυτο θα σε ειχα χωρισει εγω...... Παρομοια ιστορια ξερω. Του αντρα μου και της πρωιν γυναικας του. Που το ελεγε οτι παραμενει ερωτευμενη με τον πρωτο γκομενο της αλλα θελει οικογενεια και παιδι απο αυτον. Και πηγε και την παντρευτικε και εκαναν την κορη τους. Την προγονη μου. Η διαφορα του αντρα μου και του δικου σου, ήταν οτι ο δικος μου δεν την ανεχτηκε πολυ την φαση. 2 χρονια αντεξε και μετα ηρθε και εσκασε σαν καρπουζι και τους πηρε ο διαολος ολους και αυτον μαζι. Και παραμενουν να εχουν τεταμενες σχεσεις. Παντως δεν ξερω αν πρεπει να πω μπραβο στο παληκαρι που ακουει τετοιες προτασεις και δεν φευγει ή να του πω να μαζεψει τα μπογαλακια του. Σε σενα κοριτσι δεν εχω να πω κατι. Δεν καταλαβαινω τι αποψη θες. Την αποφαση την ειχες παρει εξ αρχης......αντε καλα ξεμπερδεματα........

[maria.tst]

μα είναι δυνατόν να σου αρέσει το χοιρινό με πατατούλες όταν σκέφτεσαι συνέχεια το σουφλέ ?????

και λες συνέχεια στον ευατό σου ότι τι καλα που θα ήταν εαν ήσουν με τον άλλο ???

και συγκρίνεις ενδόμυχα τους δύο και όλος περιέργος ο άντρας σου χάνει στην σύγκριση δίοτι υπάρχει ένα φάντασμα που σας τρώει την σχέση, και εσύ το ταιζεις αυτο το φάντασμα με την σκέψη σου ....

 

και η σχέση εχει εξαδινυκευτεί διότι ήταν ο πρώτος παιδικό έρωτας που μπορει να μην είχε προχωρήσει καν στο καυτό καυτό του έρωτα ....

 

και να έμεινε στο ρομαντικό σ'αγαπώ μ'αγαπάς ...στο μέλι και το ρομαντζο.

 

όμως για εμένα το ότι δεν παντρεύτηκες τον άλλον αλλα τον άντρα σου λέει πολλά .....λέει οτι ο άλλος δεν σου έβγαζε εσωτερικά την ηρεμία και την βεβαιότητα του ότι δίπλα του θα ήσουν καλά ....του ότι δεν θα είχατε ένα αύριο κοινό.....και άλλα πολλά....

 

πάντα υπάρχει ένας λόγος που άτομα του παρελθόντος μας εχουν μείνει στο παρελθόν μας και δεν βρήσκονται στο μέλλον μας!!!!!!!

 

και εσύ έχεις μια οικογένεια με δύο παιδιά και έναν άντρα που σε αγαπά !!!!!!

 

και αντί να το πάρεις αυτό να το γεμίσεις με έρωτα και φιλιά και καρδούλες και ρομάντζο και ....και ....και .....

 

το πετάς ....και είσαι αλλού σε ένα κόσμο δικό σου και παλεύεις με τους δέμονές σου και τα φαντάσματα ....και ζεις στα γιατί σου και τα ίσως ....

 

εχεις δύο παιδία απο πίσω και έναν αντρα που σε θέλει και κάθεται μαζί σου διότι αυτός κάτι σου βρήσκει .....εκμεταλεύσου τα .....πήγαινε σε έναν ειδικό μαζί με τον άντρα σου να πείτε για την σχέση σας .... οραγανώστε μίνι αποδράσεις ..... ερωτευτείται και ζήσε στιγμές έντονες μαζί του .

 

για μια φορά στην ζωή σου ξεκίνα απο την αρχή να έχεις σχέση με τον άντρα σου και να είσαι συνειδητά εκει , ψυχή και σώμα ....

 

σταμάτα να σκέφτεσαι τον οποιονδήποτε γιατι υπάρχουν 1000 άλλες που θέλουν τον δικό σου , αρχισε να διαβάζεις βιβλία για την σχέση σας και την αγάπη .

 

Ξύπνα απο το όνειρο και προσγειώσου στην πραγματικότητα !!!!!!!!

 

αντι να σκέφτεσαι και να βρήσκεις λύσεις στο να φύγεις μίλα μαζί του και ονειρεύτειτε το να μείνεις ....

 

ο άλλον δεν ειναι δίπλα σου γιατί πολύ απλά δεν άξιζε να είναι δίπλα σου ....

τα άτομα που είναι δίπλα μας τα τραβάμε μόνοι μας σαν μαγνήτης .....και εσύ επέλεξες ενα λαχείο και μπράβο σου !!! ειναι καιρός να το εξαργυρώσεις και να το απολαύσεις .... και σου ξανα λέω ξύπνα !!!!!!!

 

Συμφωνώ απόλυτα με όλα τα παραπάνω!

Πολλές απο μας σε όποια δυσκολία, σκεφτόμαστε πως θα ήταν η ζωη μας αν είχαμε κάνει αλλές επιλογές. Και πάντα πιστεύουμε οτι θα ήταν καλυτερα τα πραγματα. Ικασίες φυσικά!!!! Ζήσε το σήμερα χωρις να αναπολείς!!! Εξιδανικεύουμε τις αναμνήσεις μας.

Θυμάσε με μια ελληνική ταινία με την Μαρω Κοντού και το Κωσταντάρα, που αυτή είχε κολλήσει με τον πρώτο της ερωτα τον ... Στέφανο...

Κοίτα μπροστά αν θεωρείς οτι πρέπει να χωρίσεις κάντο, τώρα όχι σε 5 χρόνια αλλά να είναι αλλοι οι λόγοι, οχι ο πρώτος σου έρωτας που αν ήταν τόσο δυνατος θα ήσανταν μαζί τώρα.

Το ανεκπλήρωτο γίνεται ιδανικό, αντικείμενο λατρείας, προσμονής, διαρκούς διάψευσης και, πάνω απ' όλα, μιας άδικης σύγκρισης με οποιοδήποτε πραγματικό υπάρξει δίπλα μας. Το χαραχτηρίζουμε ως ατελές και, φυσικά, δεν μπορεί να αντέξει την αναμέτρηση με το απραγματοποίητο. Είναι ένα ψυχικό «βόλεμα», που μας παρέχει άπειρες δικαιολογίες για να αποφύγουμε το επόμενο βήμα στη ζωή μας. Ένα βήμα που μπορεί να ενέχει προσπάθειες, συναισθηματικές επενδύσεις και ρεαλιστικούς κινδύνους. Με λίγα λόγια,αρνούμαστε το βήμα προς την πραγματική ζωή.

Ο ανεκπλήρωτος έρωτας, σε αντίθεση με τους πραγματικούς έρωτες, δεν έχει ημερομηνία λήξης. Το ανεκπλήρωτο είναι το μόνο παντοτινό και ιδανικό.

Αν χωρίσεις καντο για να κοιτάξεις μπροστα και οχι πίσω... Μπορεί οι επιλογές σου να μην ήταν οι καλύτερες αλλά αυτες είναι και σου χαρισαν 2 παιδιά, μη το ξεχνάμε αυτό. Αν δεν εκανες αυτόν το γάμο δεν θα τα είχες, μπορεί να μην είχες κάθολου παιδιά, μπορεί να ήσουν μόνη σου ή μαζι του και δυστυχισμένη ... ποτέ δεν ξέρεις!!!!

[sevoula]

εξκιουζ μη!

δηλαδή τον παντρεύτηκες από λογική. κι έκανες 2 παιδιά. κι έζησες τόσα χρόνια. και σου τέλειωσε η υπομονή τώρα και θέλεις να ζήσεις ελεύθερη. αλλά μπορείς να περιμένεις άλλα 5 χρόνια.

γιατί δεν κάνεις υπομονή μέχρι να αποφασίσει να σε χωρίσει εκείνος; πιο κοντά από την 5ετία είναι!

[Morchelina]

Όταν του το έιπα πριν ένα μήνα μου είπε θα πεθάνω, με κατέστρεψες και άλλα τέτοια...

 

Ροζάνα μου οι γάμοι που ξερω και που είναι από έρωτα και τρελό πάθος αν μετά από 14 χρόνια και δύο παιδιά το πεις αυτό στο σύζυγο σου λέει με γεια και να μας γράφεις. Ο δικός σου μπορεί να έχει τις ενοχές του και να αντιδρά έτσι. Το οποίον δεν είναι κακό. Πάντα στο γάμο πρέπει να έχουμε μπροστά μας την προοπτική του διαζυγίου ζωντανή για να διορθώνουμε τη συμπεριφορά μας και την πορεία μας στη ζωή.

 

Βγάζεις πολλές θετικές σκέψεις για το συζυγό σου που πολλές παντρεμένες δεν βγάζουν και ας έχουν σχέση στο κρεβάτι μαζί του. Το να σχεδιάζεις να χωρίσεις σε 5 χρόνια δεν είναι άσχημο ως μία άσκηση ετομότητας αλλά είναι όμως πολύ ψυχοφθόρο. Καλά για τον άλλο δεν θα αναφερθώ, νομίζω ότι απλά αυτή η παλιά σχέση σου προσφέρει μία ψυχολογική υποστήριξη που ίσως έχεις ανάγκη στην παρούσα κατάσταση.

 

Μην αυτομαστιγώνεσαι για τις αποφάσεις σου, αυτός ο γάμος σου προσέφερε τα πιο πολύτιμα δώρα στη ζωή σου τα παιδιά σου. Κέρδισες τόσα πολλά, δεν έχασες που παντρεύτηκες ότι και να γίνει στη συνέχεια. Κάθησε λίγο πίσω, δες το διαζύγιο ως πιθανή προοπτική αλλά δεν χρειάζεται να κάνεις τη ζωή σου κόλαση. Δώσε και πάρε από το σύζυγό σου σε μία φιλική σχέση η οποία μπορεί να είναι πιο σημαντική από ότι νομίζεις. Δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι και τα βλέπεις όλα τόσο δραματικά. Μεταξύ 35-40 υπάρχει μία πρώτη κρίση ηλικίας στις γυναίκες αν έκαναν τις σωστές επιλογές και πως να αλλάξω τη ζωή μου. Ίσως αισθάνονται ότι μετά τα 40 θα έχουν λιγότερες επιλογές σε συντρόφους, ότι δεν θα αρέσουν τόσο, κλπ, κάτι σαν τελευταίο καμπανάκι δηλαδή.

[elenik]

Αν ημουν αντρας σου και μου το ελεγες αυτο θα σε ειχα χωρισει εγω......

 

Aυτο. Δεν του εδωσες καν την ευκαιρια. Τελειοποιησες το απιαστο και αφησες έναν ανθρωπο που βιώνει την ρουτίνα της καθημερινότητας και της απομυθοποιησης να ανταγωνιστει τον superman (γιατι δεν ηταν πραγματικος, δεν ξερεις πως θα κατεληγε η σχεση σας καν)

 

Θυμασαι μια ταινια ελληνικη με το Βουτσα που η γυναικα του (νομιζω η Κοντου) του ελεγε συνεχεια. "Ο ταδε δεν θα το κανε ποτε αυτο). Και τελικα ο ταδε ειχε καταντησει ενα ραμολι με φαρμακαποθηκη πισω του. Και μονο οταν τον ειδε καταλαβε τι εννοιωθε.

 

Οντως οταν δεν μας αρεσει ο πραγματικος κοσμος , ο φανταστικος (που πλεθετε οπως εμεις θελουμε) ειναι.... τελειος.

 

Δεν ξερω αν ταιριαζετε ή αν θα μπορουσατε να ειστε ευτυχισμενοι. Ξερω ομως (απο αυτα που λες) οτι ποτε πραγματικα δεν του εδωσες την ευκαιρια...

[Rosana]

Και πάλι θα σας ευχαριστήσω για τον χρόνο που μου διαθέτετε...

 

Μου λέτε να προσπαθήσω... σας διαβεβαιώ ότι πολλά χρόνια αυτό έκανα. Του έλεγα ότι με την συμπεριφορά με διώχνει όλο και πιο μακρυά. Γκρίνιες εκ μέρους του για όλα, πείσμα, ισχυρογνώμον αλλά το κυριότερο όταν με έβλεπε ότι ήμουνα πολύ πολύ συχνά στην πάροδο αυτών των χρόνων όχι απλά στεναχωρημένη, αλλά να έχω κυριολεκτικά αφήσει τον εαυτό μου χωρίς να νοιάζομαι για το οτιδήποτε, να με καθήσει κάτω να μου πει τι τρέχει... δεν σε βλάπω καλά, τι έχεις... ΠΟΤΕ

 

Η πεθερά μου να μου λέει κάνε υπομονή αλλά όποτε ερχόντουσαν με τον πεθερό μου να μας επισκεφτούν, να θέλουν να φύγουν από τις φωνές του -πάντα προς τον γιο μου και το πως θα καταλήξει μια αποτυχία αν δεν διαβάζει όπως έκανε εκείνος- την άλλη ημέρα...

 

Δεν είνια ναυτικός, ήτανε τυπογραφικό το λάθος επειδή έγραφα από κινητό, αλλά ελεύθερος επαγγελματίας...

 

Και οι δυο είμαστε με πτυχία πανεπιστημίου, αλλά όταν του είπα στην αρχή του γάμου και μετά το πρώτο παιδί ΘΕΛΩ να δουλέψω, το πρόβλημα που είχα ήτανε, την μητέρα μου που είχε δηλώσει ότι ΔΕΝ αναλαμβάνω να σε βοηθήσω με το παιδί και την πεθερά μου να λέει ότι για να εργαστείς δεν το αναλαμβάνω, ανεξάρτητα αν το παιδί -μέναμε δίπλα- το έβλεπε συνέχεια. της πρότεινα να έχουμε μια γυναίκα και μόνο να την επιβλέπει, δεν το δέχτηκε... και έτσι δεν αποφάσισα να εργαστώ, δεν ήξερα ποιον έβαζα στο σπίτι να μου φυλάει ένα μικρό μωρό...

Πέρασαν τα χρόνια, ο μικρός μεγάλωσε, φύγαμε από Αθήνα και πάλι του είπα ότι θέλω να εργαστώ και γι αυτό αφού εδώ είμαστε μόνοι, κράτα μου το παιδί 2 ώρες την ημέρα να κάνω μαθήματα, μου απάντησε, αυτά που βγάζω εγώ εσύ δεν μπορείς να τα βγάλεις στις ώρες που δουλεύεις...και πάλι το δέχτηκα

 

Και περνούσε ο καιρός και άδειαζα... και άδειαζα. Σταμάτησαν οι επαφές μας αδώ και 4 χρόνια διότι δεν άντεχα να με ακουμπάει, δεν άντεχα να είναι δίπλα μου... ούτε και τότε με κάθησε κάτω να μου πει τι τρέχει, τι έχεις, παρά μόνο τώρα που το συζητάμε μου λέει νόμιζα ότι εφταιγε το μικρό παιδί... μα καλά τόσο δεν καταλαβαίνει, τόσο δεν με έμαθε τόσα χρόνια, δεν βλέπει ότι κάτι φταίει;

Πριν ένα χρόνο του είπα, νιώθω ότι πλεον δεν έχω νόημα να ζω, δεν ονειρεύομαι, δεν επλίζω σε τίποτα και το μόνο που με κρατάει είναι τα παιδιά μου... πάλι δεν μου μίλησε, το άφησε... θα σου περνούσε, αυτά μου είπε σήμερα που του το συζήτησα...

 

Ποτέ μα ποτέ δεν έτρεξα στην αγκαλιά του αλλά και ούτε ποτέ δεν του είπα ΣΕ ΑΓΑΠΩ... όταν του ρώτησα γιατί συμβιβάστηκες έτσι δεν μου απάντησε...

 

Τι άλλο να σας πω...

[Aeriko]

Συμφωνώ απόλυτα με όλα τα παραπάνω!

 

Πολλές απο μας σε όποια δυσκολία, σκεφτόμαστε πως θα ήταν η ζωη μας αν είχαμε κάνει αλλές επιλογές. Και πάντα πιστεύουμε οτι θα ήταν καλυτερα τα πραγματα. Ικασίες φυσικά!!!! Ζήσε το σήμερα χωρις να αναπολείς!!! Εξιδανικεύουμε τις αναμνήσεις μας.

Θυμάσε με μια ελληνική ταινία με την Μαρω Κοντού και το Κωσταντάρα, που αυτή είχε κολλήσει με τον πρώτο της ερωτα τον ... Στέφανο...

Κοίτα μπροστά αν θεωρείς οτι πρέπει να χωρίσεις κάντο, τώρα όχι σε 5 χρόνια αλλά να είναι αλλοι οι λόγοι, οχι ο πρώτος σου έρωτας που αν ήταν τόσο δυνατος θα ήσανταν μαζί τώρα.

Το ανεκπλήρωτο γίνεται ιδανικό, αντικείμενο λατρείας, προσμονής, διαρκούς διάψευσης και, πάνω απ' όλα, μιας άδικης σύγκρισης με οποιοδήποτε πραγματικό υπάρξει δίπλα μας. Το χαραχτηρίζουμε ως ατελές και, φυσικά, δεν μπορεί να αντέξει την αναμέτρηση με το απραγματοποίητο. Είναι ένα ψυχικό «βόλεμα», που μας παρέχει άπειρες δικαιολογίες για να αποφύγουμε το επόμενο βήμα στη ζωή μας. Ένα βήμα που μπορεί να ενέχει προσπάθειες, συναισθηματικές επενδύσεις και ρεαλιστικούς κινδύνους. Με λίγα λόγια,αρνούμαστε το βήμα προς την πραγματική ζωή.

Ο ανεκπλήρωτος έρωτας, σε αντίθεση με τους πραγματικούς έρωτες, δεν έχει ημερομηνία λήξης. Το ανεκπλήρωτο είναι το μόνο παντοτινό και ιδανικό.

Αν χωρίσεις καντο για να κοιτάξεις μπροστα και οχι πίσω... Μπορεί οι επιλογές σου να μην ήταν οι καλύτερες αλλά αυτες είναι και σου χαρισαν 2 παιδιά, μη το ξεχνάμε αυτό. Αν δεν εκανες αυτόν το γάμο δεν θα τα είχες, μπορεί να μην είχες κάθολου παιδιά, μπορεί να ήσουν μόνη σου ή μαζι του και δυστυχισμένη ... ποτέ δεν ξέρεις!!!!

 

Αυτό! Το συνυπογράφω με χέρια και πόδια!

 

Επιπλέον από το τελευταίο σου post καταλαβαίνω ότι ούτε καν φίλοι δεν είσασταν με τον σύζυγο... και όχι δεν θα τον θαυμάσω που άντεξε να του λες ότι δεν τον αγαπάς και ότι δεν σε έκανε να ξεπεράσεις τον άλλο γιατί πραγματικά επαναπαύτηκε δένοντάς σε με τα παιδιά. Το γιατί το έκανε είναι δική του υπόθεση...

 

Όσο για σένα... θα σε συμβούλευα να πας σε έναν ψυχολόγο... μου φαίνονται τόσο κοντά στην κατάθλιψη όλα αυτά που γράφεις... και τα γράφεις και με μια στωικότητα που εμένα προσωπικά με τρομάζει.

[Active Member]

Και πηγε και την παντρευτικε και εκαναν την κορη τους. Την προγονη μου.

 

Εγω να πω την αληθεια...απο ολα αυτα...αυτο δε καταλαβα....

[ΜΑΡΙΤΑ]

Δε καταλαβαίνω γιατί είστε τόσο απόλυτες βρε κορίτσια;;

Δηλαδή αν έλεγε η κοπέλα ότι είμαι με τον άντρα μου 14 χρόνια, παντρευτήκαμε από έρωτα αλλά μας έχει τελειώσει από καιρό τελειώς το συναίσθημα, απέχουμε σεξουαλικά 4 χρόνια και επιπλέον μας έχει τρελάνει με τις φωνές του τόσα χρόνια θα τρέχατε όλες και θα λέγατε τι κάθεσαι μαζί του και χώρισε...

 

Οκ έκανε ένα λάθος όταν ήταν μικρή..ποιος δεν έχει κάνει;

Οκ θέλει να χωρίσει...ποιος ξέρει αν εμείς δεν χωρίσουμε στο μέλλον;

Οκ έχει παιδιά...και εμείς έχουμε όπως και τόσες που χωρίζουν..

Και τι πρέπει να κάνει δηλαδή η κοπέλα;Η γνώμη μου είναι ότι η ζωή είναι πολύ μικρή και πρέπει να τη ζούμε! Τα παιδιά αν είσαι εσύ καλά θα είναι και αυτά...Μίληστε με κάποιον ειδικό για το πως να χειριστείτε τη κατάσταση με τα παιδιά και προχώρησε τη ζωή σου...τώρα όχι σε 5 χρόνια!Νομίζω πως το χρωστάς στον ευατό σου!

 

Και ειλικρινά δε καταλαβαίνω και τη στάση του άντρα σου...μα δεν εχει αξιοπρέπεια; Αν ζούσα όλα αυτά στη θέση του θα είχα φύγει πρώτος!!

[Maria110610]

Και πάλι θα σας ευχαριστήσω για τον χρόνο που μου διαθέτετε...

 

Μου λέτε να προσπαθήσω... σας διαβεβαιώ ότι πολλά χρόνια αυτό έκανα. Του έλεγα ότι με την συμπεριφορά με διώχνει όλο και πιο μακρυά. Γκρίνιες εκ μέρους του για όλα, πείσμα, ισχυρογνώμον αλλά το κυριότερο όταν με έβλεπε ότι ήμουνα πολύ πολύ συχνά στην πάροδο αυτών των χρόνων όχι απλά στεναχωρημένη, αλλά να έχω κυριολεκτικά αφήσει τον εαυτό μου χωρίς να νοιάζομαι για το οτιδήποτε, να με καθήσει κάτω να μου πει τι τρέχει... δεν σε βλάπω καλά, τι έχεις... ΠΟΤΕ

 

Η πεθερά μου να μου λέει κάνε υπομονή αλλά όποτε ερχόντουσαν με τον πεθερό μου να μας επισκεφτούν, να θέλουν να φύγουν από τις φωνές του -πάντα προς τον γιο μου και το πως θα καταλήξει μια αποτυχία αν δεν διαβάζει όπως έκανε εκείνος- την άλλη ημέρα...

 

Δεν είνια ναυτικός, ήτανε τυπογραφικό το λάθος επειδή έγραφα από κινητό, αλλά ελεύθερος επαγγελματίας...

 

Και οι δυο είμαστε με πτυχία πανεπιστημίου, αλλά όταν του είπα στην αρχή του γάμου και μετά το πρώτο παιδί ΘΕΛΩ να δουλέψω, το πρόβλημα που είχα ήτανε, την μητέρα μου που είχε δηλώσει ότι ΔΕΝ αναλαμβάνω να σε βοηθήσω με το παιδί και την πεθερά μου να λέει ότι για να εργαστείς δεν το αναλαμβάνω, ανεξάρτητα αν το παιδί -μέναμε δίπλα- το έβλεπε συνέχεια. της πρότεινα να έχουμε μια γυναίκα και μόνο να την επιβλέπει, δεν το δέχτηκε... και έτσι δεν αποφάσισα να εργαστώ, δεν ήξερα ποιον έβαζα στο σπίτι να μου φυλάει ένα μικρό μωρό...

Πέρασαν τα χρόνια, ο μικρός μεγάλωσε, φύγαμε από Αθήνα και πάλι του είπα ότι θέλω να εργαστώ και γι αυτό αφού εδώ είμαστε μόνοι, κράτα μου το παιδί 2 ώρες την ημέρα να κάνω μαθήματα, μου απάντησε, αυτά που βγάζω εγώ εσύ δεν μπορείς να τα βγάλεις στις ώρες που δουλεύεις...και πάλι το δέχτηκα

 

Και περνούσε ο καιρός και άδειαζα... και άδειαζα. Σταμάτησαν οι επαφές μας αδώ και 4 χρόνια διότι δεν άντεχα να με ακουμπάει, δεν άντεχα να είναι δίπλα μου... ούτε και τότε με κάθησε κάτω να μου πει τι τρέχει, τι έχεις, παρά μόνο τώρα που το συζητάμε μου λέει νόμιζα ότι εφταιγε το μικρό παιδί... μα καλά τόσο δεν καταλαβαίνει, τόσο δεν με έμαθε τόσα χρόνια, δεν βλέπει ότι κάτι φταίει;

Πριν ένα χρόνο του είπα, νιώθω ότι πλεον δεν έχω νόημα να ζω, δεν ονειρεύομαι, δεν επλίζω σε τίποτα και το μόνο που με κρατάει είναι τα παιδιά μου... πάλι δεν μου μίλησε, το άφησε... θα σου περνούσε, αυτά μου είπε σήμερα που του το συζήτησα...

 

Ποτέ μα ποτέ δεν έτρεξα στην αγκαλιά του αλλά και ούτε ποτέ δεν του είπα ΣΕ ΑΓΑΠΩ... όταν του ρώτησα γιατί συμβιβάστηκες έτσι δεν μου απάντησε...

 

Τι άλλο να σας πω...

 

Εγω ειλικρινα βλεπω οτι το εχεις παρει αποφαση απλα επειδη εχεις κανει λαθη στη ζωη σου και φοβασαι προσπαθεις να βρεις υποστηρικτες σε ολο αυτο για να μην ειναι δικη σου ευθυνη!

Συγνωμη αλλα πρεπει να αποφασισεις μονη σου οπως ελεγε η μαμα μου "δικο σου το μαχαιρι δικο σου και το καρπουζι"!

Φερσου αναλογα της ηληκιας σου και ανελαβε τις ευθυνες σου σαν ενηλικας γιατι βλεπω εναν ανθρωπο γεματο αρνηση!

Για ολα στη ζωη σου τα λαθη ή τα σωστα φταινε οι αλλοι:

 

1. Δεν προχωρησες στον πρωτο σου ερωτα γιατι εφταιγαν οι γονεις σου που σου φωναζαν και δεν σε αφηναν να εκφραστεις
   
2. Παντρευτηκες τον λαθος ανθρωπο για να κανεις ευτυχισμενους τους δικους σου
   
3. Εκανες 2 παιδια με καποιον που αγαπας γιατι μαλλον ετσι επρεπε να κανεις
   
4. Δεν εργαζεσαι γιατι δε σε αφησαν
   
5. Δεν ελπιζεις σε τιποτα γιατι ειναι φωνακλας και ισχυρογνωμων ο συζηγος
   

Αληθεια για οσα εχουν συμβει στη ζωη σου εσυ σε τι απο αυτα φταις?

Σκεφτηκες ποτε οτι η δικη μας δραση φερνει μια αντιδραησ βασικος νομος στη φυσικη!

Τι θελω να πω παψε να χρεωνεις συμπεριφορες και λαθη στους αλλους και ανελαβε τις ευθυνες σου!

Αν ο αντρας σου ειναι ισχυρογνωμων ισως να φταις και εσυ ισως τον εχεις πεισει, οπως εχεις πεισει εμενα χωρις να σε ξερω απλα απο οσα λες, οτι εισαι ανευθυνη και αμοιρη ευθυνων οποτε μου φαινεται λογικο να σου φερεται σαν μπαμπας ο ανθρωπος και αυτο δικαιολογ3ει πολλα στην συμπεριφορα του!

Τον εβαλες με την συμπεριφορα σου να κανει τον μπαμπα σου επειδη του εδειξες οτι εισαι ανευθυνη αρα λογικο να προσπαθει να σου επιβληθει, να προσπαθει να περασει το δικο του, να ειναι επιμων στην γνωμη του!

 

Καλο ειναι να κανεις μια ανασκοπηση και να δεις τι λαθη κανεις εσυ και πως προκαλεις συμπεριφορες!

Αυτο θα σε κανει καλυτερο ανθρωπο!

Δεν ειμαι αλανθαστη ουτε εξυπνη απλα τη γνωμη μου λεω!

Εγω το κανω καθημερινα για παραδειγμα οταν οδηγαω και καποιος μου δημιουργησει προβλημα δεν αντιδρω γιατι σκεφτομαι οτι μπορει να τον αναγκασα να με προσπερασει επικυνδινα ή οτι αν του κανω καποια χειρονομια ή ψαξω να βρω το δικιο μου θα προκαλεσω καποια ασχημη αντιδραση!

Γενικα κρατα σημειωσεις απο τα λαθη που κανεις και προσπαθησε να τα διορθωσεις!

[love4four]

Ρόζα μου,

 

Συγγνώμη που "πετάγομαι" και πάλι αλλά θα πω την γνώμη μου... για τον πρώτο σου έρωτα -εξειδανικευμένος μεν αλλά μόνο στην σκέψη δε- δεν έχω να προσθέσω κάτι. Εχουν περάσει πολλά χρόνια, έχεις προχωρήσει, το κρατάς απλά στην σκέψη σου και ως εδώ καλά. Υποθέσεις μόνο μπορείς να κάνεις και να γεμίζεις το κεφαλάκι σου με "αν" που στην παρούσα δεν σε βοηθάνε...

Όσον αφορά στον σύζυγό σου τα λάθη σου τα ξέρεις: προχώρησες μαζί του ενώ δεν ήσουν πραγματικά ερωτευμένη, έκανες δυο παιδιά και μεγάλη μάλιστα διαφορά το πρώτο από το δεύτερο και τώρα ... τέλος !

Εγώ εκεί που θα σταθώ είναι στην στάση που διατηρεί ο άντρας σου. Πολλές κοπέλες έγραψαν πως είσαι τυχερή. Εχει αναλογιστεί καμία πώς είναι να περνάς την ζωή σου με έναν άνθρωπο που δεν μπαίνει καν στον κόπο να σκεφτεί και να κουβεντιάσει με την γυναίκα του η οποία δεν κοιμάται μαζί του επί 4 ολόκληρα χρόνια? Εκείνος τί είναι? Φυτό? Ανάγκες δεν έχει? Και δεν μιλάω μόνο για το σεξουαλικό αλλά και για το συναισθηματικό. Με το σεξ καλύπτουμε εκτός από φυσικές και ψυχολογικές μας ανάγκες...

Δεν μπορώ να σκεφτώ πως θα απείχα από τον σύντροφό μου συνειδητά και πως εκείνος δεν θα έκανε κάτι για αυτό...

Τί λέμε βρε παιδιά ? Μπορεί ΟΚ ο άνθρωπος να είναι καλός σαν πατέρας, να είναι κουβαλητής κλπ κλπ να μην την δέρνει, αλλά, μέχρι ένα σημείο. Θες λίγο από τον άνθρωπό σου να σου πιάσει το χερί, να σε πάρει μια ζεστή αγκαλιά και να σου πει "Αγάπη μου τί έχεις? Τί σε βασανίζει? Γιατί έχεις αλλάξει στάση απέναντί μου? Γιατί δεν μου λες σ' αγαπώ?"....

Δεν περνάει ολόκληρη ζωή έτσι μες στην μαυρίλα και την κατάθλιψη και, εν ολίγοις, τα λάθη έχουν γίνει. Εχετε τουλάχιστον 2 παιδιά γερά. Ας γίνουν κι ευτυχισμένα με δυο γονείς πλήρεις.

Πρέπει να αναλογιστείτε και οι δυο τις ευθύνες σας -ο καθένας από την δική του σκοπιά- και να βρείτε τρόπο να προχωρήσετε μαζί ως γονείς αλλά χώρια ως σύζυγοι...

Ο χρόνος δυστυχώς δεν γυρίζει πίσω κι έχουμε μόνο μια ζωή...

[melina_m]

εμένα όλα αυτα μου φαίνονται θέματα τα οποία με θέληση και από τις δύο πλευρές μπορούν να διορθωθούν με την κατάλληλη καθοδήγηση από έναν ειδικό και με βιβλία για σχέσεις συζύγων ....

το ότι δεν σε άφησε να δουλέψεις ευθύνεσαι για εμένα εσύ .

καθε γυναίκα μπορεί να κάνει αυτό που θέλει πόσο μάλλον στο θέμα της δουλειάς.

το ότι άδειαζες είναι διότι δεν εκανες κατι για τον ευατό σου ...δεν δουλευες δεν είχες κοινωνική ζωή και σε καταπλάκωσε το σπίτι ... σε όλους συμβαίνει .

όμως απο μονη σου δεν κυνηγούσες τα όνειρα σου και απλά συμβιβαζόσουν ...με τις ενίοτες καταστάσεις καθε φορά .

ο καθε ένας φωνάζει όσο τον παίρνει και γκρινιάζει όσο τον παίρνει μπορείς να θέσεις όρια και να γεμίζεις και με αγάπη ταυτόχρονα ... πρέπει πρώτα να αγαπήσεις τον εαυτό σου .... το οφείλεις σε σένα ...και έτσι θα δεις οτι θα "γεμίσεις".

[Aeriko]

πρέπει πρώτα να αγαπήσεις τον εαυτό σου

 

Αυτό! Που δεν το έκανες ποτέ! Αν αγαπούσες τον εαυτό σου θα διεκδικούσες και καλύτερες συνθήκες για αυτόν και θα έπιανες τον ταύρο από τα κέρατα. Δεν το έκανες και αφέθηκες! Πήγαινε σε ψυχολόγο άμεσα!

[melina_m]

Αυτό! Που δεν το έκανες ποτέ! Αν αγαπούσες τον εαυτό σου θα διεκδικούσες και καλύτερες συνθήκες για αυτόν και θα έπιανες τον ταύρο από τα κέρατα. Δεν το έκανες και αφέθηκες! Πήγαινε σε ψυχολόγο άμεσα!

 

Νοιώθω σαν να μου έγραψες τον επίλογο μου !!!! πολύ μου άρεσε !!!!

[Catrin]

Γλυκιά μου καμμιά μας δεν ζει την ζωή σου!

 

Εσύ ξερεις τι υποχωρήσεις εκανες, τι ανεχτηκες και τι αντίδραση είχες.

 

Το σίγουρο που μπορούμε να σου πούμε είναι ότι χρειαζεσαι βοήθεια. Βοήθεια να ξεκαθαρίσεις την ζωή σου το γαμο σου, την αντιμετώπιση των παιδιών σου, το μέλλον σου.

 

Βρες ενα τρόπο να διασφαλίσεις οικονομικά τις επισκεψεις σου σε ενα ψυχολόγο και ξεκίνα μόνη σου.Στην πορεία θα δεις τι θες, ισως καλεσετε και τον αντρα σου αν ειναι δεκτικός και οδηγηθείτε σε υγιείς λύσεις, οποιες κι αν ειναι αυτές.

 

Είναι εύκολη η κρίση απο όλες μας ειδικά όταν κάτι δεν σε αγγίζει τον ιδιο προσωπικά, αλλά εδώ είμαστε όλες μας για να προτείνουμε λύσεις και με καλή διάθεση πάντα να δείχνουμε ίσως κατι που αυτός που μας γράφει δεν έχει δει. Οι ειδικοί είναι αλλού και σε οδηγούν μετά απο πολλές επισκέψεις...

[Danielaki]

Συγνωμη κιολας που ρωταω αλλα μηπως ησουν εγκυος απο τον αλλον και γι' αυτο παντρυτηκες τον αντρα σου?

ρωταω γιατι εφοσον δεν θα αποδεχονταν οι γονεις αυτον που αγαπησεις δεν νομιζω η αμεσως επομενη λογικη επιλογη να ηταν ο γαμος..θα μπορουσες απλα να εχεις σχεση με αυτον που αγαπας και να μην το πεις στους γονεις σου ή να χωρισεις αυτον που δεν ηθελαν οι γονεις σου και να μεινεις ελευθερη..

μου κανει λιγο εντυπωση να το πω(?) αυτο το αφου δεν ηθελαν να ειμαι αυτον παντρευτηκα τον αλλον..

[Rosana]

Όχι δεν ήμουνα έγκυος από τον άλλον... έμεινα έγκυος ύστερα από 5 μήνες έγγαμου βίου από τον συζυγό μου...

 

Δεν νιώθω κατάθλιψη, είναι στον χαρακτήρα μου να αναλύω και να αναλύω τα γεγονότα που μου δημιουργούν πρόβλημα στην ζωή μου... και γελάω με φίλους και διάθεση να βγω έχω, απλά δεν αντέχω την συμβίωση μαζί του...

 

ναι θα πάμε σε παιδοψυχολόγο για να δούμε τι είνια το καλύτερο για τα παιδιά μας...

 

όχι δεν είχα παλιά τον χαρακτήρα να κατεβάσω τον ταύρο από τα κέρατα, δεν ήμουνα έτσι. Σήμερα νιώθω ότι είμαι έτσι και φτάνει πια...

 

Μιλάμε πολιτισμένα πλεόν με τον σύζυγο. Από τότε που του είπα ΤΕΛΟΣ, άλλαξε και ηρέμησε και έγινε ανεκτός με τον γιο μας. Αλλά νιώθω ότι για εμένα είναι πλεον αργά. 14 χρόνια του έλεγα, σταμάτα τα νεύρα θα φύγω δεν αντέχω... τώρα απλά μου είπε ότι άλλαξε διότι είδε ότι βρέθηκε στο γκρεμό, νιώθω ότι άργησε...

 

Αν σας έγραψα ήτανε διότι δεν ξέρω τι είναι καλύτερα για τα παιδιά μου. Να ξέρετε ότι αν δεν υπήρχανε θα είχα φύγει πολύ πολύ πολύ νωρίτερα...

 

Σας ευχαριστώ και πάλι...

[Lucy]

Δεν έχει σημασία τι έγινε στο παρελθόν αφού δεν μπορεί να αλλάξει πλέον. Το θέμα είναι από εδώ και περα τι γίνεται. Το να συγκατοικείτε απλώς για τα παιδιά ή για τα μάτια των τρίτων, δεν είναι σωστό. Το να χωρίσετε σε 5 χρόνια (???) επίσης δεν είναι σωστό. Τι σχέση έχει το αν θα ενηλικιωθεί το 1 από τα 2 παιδιά?? Πραγματικά δεν καταλαβαίνω.

2 επιλογές υπάρχουν όπως το βλέπω εγώ. Αφού πρώτα συζητήσετε το θέμα:

1) χωρίζετε ήρεμα και πολιτισμένα και αποφασίζετε από κοινού τι ακριβώς θα πείτε στα παιδιά

2) παύει η συγκατοίκηση και κάνετε προσπάθεια για επαναθέρμανση της σχέσης...

[Aeriko]

Παίζει καθόλου η περίπτωση τώρα που άλλαξε να το παλέψεις κι εσύ λίγο παραπάνω μαζί του;

[Rosana]

Δεν επιρρίπτω ευθύνες σε κανέναν παρά σας παρουσιάζω τις παραμέτρους που έδρασαν καταλυτικά στις αποφάσεις μου...

 

Για όλα ευθύνομαι εγώ, δεν λέω όχι... οι ανασφάλειες μου, η έλλειψη χαρακτήρα, όλα...

 

Απλά αν σας παρουσιάζω τον χαρακτήρα του είναι όχι για να του πω "φταις" αλλά "γιατί" δεν προσπάθησες να με μάθεις, να δεις βαθύτερα μέσα μου, να με ρωτήσεις τι έχεις, ενώ γνώριζες...

 

Δεν νομίζω ότι έχω δύναμη να προσπαθήσω, πλέον δεν θέλω, δεν μπορώ...

[Maria110610]

Ροζα μου εκεινος αλλαξε οταν ειδε τον γκρεμο μπροστα του εσυ γιατι δεν δινεις μια δευτερη ευκαιρια στο γαμο σου?

Πηγαινε πρωτα σε ψυχολογο πρεπει πρωτα εσυ να εισαι ετοιμη και να ξερεις τι θα αντιμετωπεισεις μετα το διαζυγιο και μετα να προετοιμασεις και τα παιδια σου!

Οτι και να σε συμβουλεψει ο παιδοψυχολογος δεν θα μπορεσεις να το εφαρμοσεις αν δεν εισαι σωστα ψυχικα προετοιμασμενη!

Το διαζυγιο συνεπαγεται πολλα!

Δεν σου λεω σωνει και ντε μεινε στο γαμο αλλα τουλαχιστον δωσε μια δευτερη ευκαιρια σε εσενα, στο γαμο σου και στα παιδια σου!

[ΜΑΡΙΤΑ]

Μα για αυτό θέλει να φύγει η κοπέλα...για να δώσει μια δεύτερη ευκαίρια σε εκείνη!!!!Δε το αξίζει;

[culte]

και εγώ πιστεύω ότι πρέπει να φύγει...

 

καταπιέζει πολλά χρόνια τα συναισθήματά της....

[Morchelina]

Απλά αν σας παρουσιάζω τον χαρακτήρα του είναι όχι για να του πω "φταις" αλλά "γιατί" δεν προσπάθησες να με μάθεις, να δεις βαθύτερα μέσα μου, να με ρωτήσεις τι έχεις, ενώ γνώριζες...

 

Γιατί έτσι είναι οι άντρες, δεν έχουν ενσυναίσθηση. Εδώ μπορεί να του το λες κάθε μέρα τι θες, να κλαις, να χτυπιέσαι και μόνο αν δει τη βαλίτσα έτοιμη να αντιληφθεί ότι κάτι του έλεγες. Αλλιώς δεν ασχολούνται, έχουν τις δουλειές τους, τους φίλους τους, τα οικογενειακά θέματα με το σπίτι, τα παιδιά, κλπ. Έχετε διαφορά ηλικίας; Είναι φυσικό μια γυναίκα σε μικρή ηλικία να μην προβάλει τα αιτήματά της ξεκάθαρα και να το κάνει όταν ωριμάσει όχι μόνο από το χρόνο αλλά και από καταστάσεις.

 

Δεν σου λέω να προσπαθήσεις για τη σχέση, ας προσπαθήσει αυτός τώρα. Αποστασιοποιήσου λίγο από το πόσο σε πληγώνει, μην αναλώνεσαι σε συζητήσεις και καβγάδες. Τα είπες, έλαβε το μήνυμα, με τα λόγια δεν διορθώνονται οι καταστάσεις μόνο με πράξεις. Επικεντρώσου στα θετικά της συμβίωσής σας, σε βόλτες, σε εξόδους, σε εκδρομές με τα παιδιά και δες τι θα κάνει. Δεν είναι αργά για τίποτα, ο γάμος είναι μία δυναμική κατάσταση που αλλάζει συνέχεια και καλά κάνεις και προσπαθείς να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου.