11 μηνών γκρινιάζει συνέχεια

[Nikiiii]

Καλημέρα σε όλες. Έχω έναν γιο 3μιση χρονών που άρχισε τώρα παιδικό και είναι τέλειος. Έχω και μια μπέμπα 11 μηνών, σε λιγότερο από 1 μήνα θα χρονίσει, που με έχει τρελάνει. Δεν απασχολείται με τίποτα. Βρίσκεται σε φάση που στέκεται όρθια σε καναπέ και τραπέζια μόνη της (δεν περπατάει), αρκουδίζει, κλπ, και αντί να απασχολείται μόνη της και να εξερευνά, να παίζει από δω και από κει, συνεχώς με κοιτάζει και γκρινιάζει. Δεν κάθεται μόνη της ούτε 5 λεπτά. Δεν λέω, αν ήταν μηνών και βαριόταν όλο καθιστή, να το καταλάβω. Τώρα, όμως, έχει τόσα να κάνει... Μέχρι τώρα ήταν σχετικά ήσυχο μωρό. Τελευταία, όμως, μοιάζει να μην θέλει τίποτα. Την παίρνω αγκαλιά... γκρινιάζει. Την αφήνω όρθια σε καναπέ να παίξει, γκρινιάζει. Την βάζω στο χαλί με παιχνίδια μπροστά, γκρινιάζει. Αρκουδίζει 1 λεπτό, γκρινιάζει. Δεν έχει τίποτα ιατρικό, αν πάει εκεί το μυαλό σας, είναι μια χαρά. Απλώς δεν ξέρω πώς να την απασχολήσω. Να μαγειρέψω, να πάω τουαλέτα βρε αδερφέ... Τα απογεύματα που είναι σπίτι και ο μεγάλος, ο καημένος παίζει μια χαρά μόνος του με τα αμαξάκια του και αυτή δίπλα συνεχώς γκρινιάζει. Απορώ πώς την αντέχει και εκείνος. Κοιτάζω συνεχώς το ρολόι πότε θα πάει η ώρα να κοιμηθεί. Η μόνο στιγμή που δεν γκρινιάζει είναι βόλτα με το καρότσι, αλλά δεν γίνεται ΟΛΗ ΜΕΡΑ να την βολτάρω, το καταλαβαίνετε. Η ώρα μέσα στο σπίτι ΔΕΝ περνάει με τίποτα, είναι συνέχεια νιαρ νιαρ νιαρ. Αφού τα περισσότερα απογεύματα τους πηγαίνω κάπου βόλτα με το αυτοκίνητο, για να μην έχω αυτό το πράγμα. Και το σπίτι ολόκληρο είναι τελείως παιδότοπος (από τον μεγάλο) με άπειρα παιχνίδια παντού. Και δεν κάθεται λεπτό μόνη της. Δεν λέω να την αφήσω απ' τα μάτια μου και να φύγω. Απλώς, όπως όλα τα φυσιολογικά μωρά, να παίζει στο χαλί και να την κοιτάζω, να της δίνω παιχνίδια, να είμαι δίπλα, ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙ. Γίνεται αυτό? Έχω τύψεις γιατί πραγματικά καμιά φορά δεν την αντέχω και αισθάνομαι κακιά μάνα, ή ότι προτιμώ τον μεγάλο που είναι ήσυχος. Καμιά φορά λέω πως με εκμεταλλεύεται και πως πρέπει να την αφήσω και λίγο να κλάψει, αλλά στο τέλος θα καλέσουν οι γείτονες καμιά αστυνομία. Δεν ξέρω τι να κάνω. Καμιά ιδέα?

[Aeriko]

Πόσο σίγουρη είσαι πως δεν βγάζει δόντια;

[Nikiiii]

Τι να πω, μακάρι να είναι αυτό (τρόπος του λέγειν) και να είναι μια φάση που θα περάσει, γιατί έχω απελπιστεί... Πάντως δεν μοιάζει να σκάνε καινούρια δόντια (έχει ήδη βγάλει τα 6 μπροστά) και δεν μοιάζει να την ενοχλεί κάτι, απλώς μοιάζει να βαριέται και να μην ξέρει τι θέλει...

[kokoraki]

Δύο οι εκδοχές: Δόντια ή περπάτημα. Τα παιδιά πριν περπατήσουν παθαίνουν μία "γκρινίτιδα". Όλα τους φταίνε, δεν ξέρουν τί θέλουν - ή μάλλον ξέρουν αλλά δεν είναι ακόμα σε θέση να το πετύχουν. Πάντως εμένα σε οδοντογκρίνια μου ακούγεται αυτό.

[elenmp]

Καλημέρα σε όλες. Έχω έναν γιο 3μιση χρονών που άρχισε τώρα παιδικό και είναι τέλειος. Έχω και μια μπέμπα 11 μηνών, σε λιγότερο από 1 μήνα θα χρονίσει, που με έχει τρελάνει. Δεν απασχολείται με τίποτα. Βρίσκεται σε φάση που στέκεται όρθια σε καναπέ και τραπέζια μόνη της (δεν περπατάει), αρκουδίζει, κλπ, και αντί να απασχολείται μόνη της και να εξερευνά, να παίζει από δω και από κει, συνεχώς με κοιτάζει και γκρινιάζει. Δεν κάθεται μόνη της ούτε 5 λεπτά. Δεν λέω, αν ήταν μηνών και βαριόταν όλο καθιστή, να το καταλάβω. Τώρα, όμως, έχει τόσα να κάνει... Μέχρι τώρα ήταν σχετικά ήσυχο μωρό. Τελευταία, όμως, μοιάζει να μην θέλει τίποτα. Την παίρνω αγκαλιά... γκρινιάζει. Την αφήνω όρθια σε καναπέ να παίξει, γκρινιάζει. Την βάζω στο χαλί με παιχνίδια μπροστά, γκρινιάζει. Αρκουδίζει 1 λεπτό, γκρινιάζει. Δεν έχει τίποτα ιατρικό, αν πάει εκεί το μυαλό σας, είναι μια χαρά. Απλώς δεν ξέρω πώς να την απασχολήσω. Να μαγειρέψω, να πάω τουαλέτα βρε αδερφέ... Τα απογεύματα που είναι σπίτι και ο μεγάλος, ο καημένος παίζει μια χαρά μόνος του με τα αμαξάκια του και αυτή δίπλα συνεχώς γκρινιάζει. Απορώ πώς την αντέχει και εκείνος. Κοιτάζω συνεχώς το ρολόι πότε θα πάει η ώρα να κοιμηθεί. Η μόνο στιγμή που δεν γκρινιάζει είναι βόλτα με το καρότσι, αλλά δεν γίνεται ΟΛΗ ΜΕΡΑ να την βολτάρω, το καταλαβαίνετε. Η ώρα μέσα στο σπίτι ΔΕΝ περνάει με τίποτα, είναι συνέχεια νιαρ νιαρ νιαρ. Αφού τα περισσότερα απογεύματα τους πηγαίνω κάπου βόλτα με το αυτοκίνητο, για να μην έχω αυτό το πράγμα. Και το σπίτι ολόκληρο είναι τελείως παιδότοπος (από τον μεγάλο) με άπειρα παιχνίδια παντού. Και δεν κάθεται λεπτό μόνη της. Δεν λέω να την αφήσω απ' τα μάτια μου και να φύγω. Απλώς, όπως όλα τα φυσιολογικά μωρά, να παίζει στο χαλί και να την κοιτάζω, να της δίνω παιχνίδια, να είμαι δίπλα, ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙ. Γίνεται αυτό? Έχω τύψεις γιατί πραγματικά καμιά φορά δεν την αντέχω και αισθάνομαι κακιά μάνα, ή ότι προτιμώ τον μεγάλο που είναι ήσυχος. Καμιά φορά λέω πως με εκμεταλλεύεται και πως πρέπει να την αφήσω και λίγο να κλάψει, αλλά στο τέλος θα καλέσουν οι γείτονες καμιά αστυνομία. Δεν ξέρω τι να κάνω. Καμιά ιδέα?

 

 

Καλημέρα ,με ενδιαφέρει πολύ το θέμα!!!!!

ειμαστε έτσι εμείς τώρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

πραγματικά σταματάει αυτη η γκρίνια????????????????????

χελππππππππππππππππππππππππππππππππππππππ:(:(:(

[ratataplan]

Υπομονη.

Απο εδω και εμπρός μέχρι τα περίπου τα 4 είναι τα ΜΕΓΑΛΑ ζόρια. Μάλλον θα ειναι και εκ φύσεως γκρινιάρικο παιδί οπότε......!!!! Προσπαθησε να μην της δινεις σημασια ιδιαίτερα οταν εχει τέτοια συμπεριφορά. Θα δει οτι ασχολησε μονο με αυτην και θα σε πεθάνει. Βαλε μουσική για να μην την ακούς πολύ και ας την λιγάκι να παίξει. Απλά α στην. Μην ταυτίζεσαι με την γκρίνια της. Και επισης να της μιλας και να της εξηγείς σαν να ειναι μεγαλο παιδακι. Μην σκέφτεσαι οτι ειναι μωρο και δεν καταλαβαίνει. Να της λες οτι τωρα η μαμα εχει δουλειά ή θελει να κατσει να δει τηλεόραση οτιδήποτε...... και εσυ μωρο μου παρε το παιχνιδακι σου και παιξε. Να κοίτα κανε αυτο κτλ κτλ

Προσπάθησε να είσαι δημιουργική και εφευρετική

[Μαρια2010]

Καλημέρα σε όλες. Έχω έναν γιο 3μιση χρονών που άρχισε τώρα παιδικό και είναι τέλειος. Έχω και μια μπέμπα 11 μηνών, σε λιγότερο από 1 μήνα θα χρονίσει, που με έχει τρελάνει. Δεν απασχολείται με τίποτα. Βρίσκεται σε φάση που στέκεται όρθια σε καναπέ και τραπέζια μόνη της (δεν περπατάει), αρκουδίζει, κλπ, και αντί να απασχολείται μόνη της και να εξερευνά, να παίζει από δω και από κει, συνεχώς με κοιτάζει και γκρινιάζει. Δεν κάθεται μόνη της ούτε 5 λεπτά. Δεν λέω, αν ήταν μηνών και βαριόταν όλο καθιστή, να το καταλάβω. Τώρα, όμως, έχει τόσα να κάνει... Μέχρι τώρα ήταν σχετικά ήσυχο μωρό. Τελευταία, όμως, μοιάζει να μην θέλει τίποτα. Την παίρνω αγκαλιά... γκρινιάζει. Την αφήνω όρθια σε καναπέ να παίξει, γκρινιάζει. Την βάζω στο χαλί με παιχνίδια μπροστά, γκρινιάζει. Αρκουδίζει 1 λεπτό, γκρινιάζει. Δεν έχει τίποτα ιατρικό, αν πάει εκεί το μυαλό σας, είναι μια χαρά. Απλώς δεν ξέρω πώς να την απασχολήσω. Να μαγειρέψω, να πάω τουαλέτα βρε αδερφέ... Τα απογεύματα που είναι σπίτι και ο μεγάλος, ο καημένος παίζει μια χαρά μόνος του με τα αμαξάκια του και αυτή δίπλα συνεχώς γκρινιάζει. Απορώ πώς την αντέχει και εκείνος. Κοιτάζω συνεχώς το ρολόι πότε θα πάει η ώρα να κοιμηθεί. Η μόνο στιγμή που δεν γκρινιάζει είναι βόλτα με το καρότσι, αλλά δεν γίνεται ΟΛΗ ΜΕΡΑ να την βολτάρω, το καταλαβαίνετε. Η ώρα μέσα στο σπίτι ΔΕΝ περνάει με τίποτα, είναι συνέχεια νιαρ νιαρ νιαρ. Αφού τα περισσότερα απογεύματα τους πηγαίνω κάπου βόλτα με το αυτοκίνητο, για να μην έχω αυτό το πράγμα. Και το σπίτι ολόκληρο είναι τελείως παιδότοπος (από τον μεγάλο) με άπειρα παιχνίδια παντού. Και δεν κάθεται λεπτό μόνη της. Δεν λέω να την αφήσω απ' τα μάτια μου και να φύγω. Απλώς, όπως όλα τα φυσιολογικά μωρά, να παίζει στο χαλί και να την κοιτάζω, να της δίνω παιχνίδια, να είμαι δίπλα, ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙ. Γίνεται αυτό? Έχω τύψεις γιατί πραγματικά καμιά φορά δεν την αντέχω και αισθάνομαι κακιά μάνα, ή ότι προτιμώ τον μεγάλο που είναι ήσυχος. Καμιά φορά λέω πως με εκμεταλλεύεται και πως πρέπει να την αφήσω και λίγο να κλάψει, αλλά στο τέλος θα καλέσουν οι γείτονες καμιά αστυνομία. Δεν ξέρω τι να κάνω. Καμιά ιδέα?

Γλυκια μου σορυ κιολας αλλα στο μην σου διαβαζω μονο τα καλα λογακια που λες για τον γιοκα σου ενω για εκεινην λες συνεχεια τη λεξη γκρινια...μπας και εχει καταλαβει η μικρη πως εχει αδυναμια στον μεγαλο και θελει να τραβηξει την προσοχη σου;;;επισης ειναι ακομα νωρις να καθεται η μικρη σου και πεζει μονη της...εδω ο δικος μου τελευταια αρχησε να πεζει μονος...ξερω εχεις και εσυ να κανεις τοσα πραγματα αλλα ασχολησου και μαζι της ...οταν της βαζεις τα παιχνιδια στο χαλακι μην την αφηνεις μονη κατσε μαζι της...βαλε και τον μικρο στο παιχνιδι ,προσπαθησε να τους φερεις κοντα κυλιστειτε στα πατωματα καντε διαφορα ακουστε μουσικουλα,χορεψτε κλπ...αν εχεις την δυνατοτητα παρε 3 βιβλιαρακια με μουσικουλα,με ηχους διαφορους με εικονες ...και βολτουλες ..παρε και τον μεγαλο και καντε γυρω ολοι μαζι για να καταλαβει η μικρη πως ειστε μια ομαδα...και θελει υπομονη καλη μου ...ολα περνανε μην ξεχναμε οτι και αυτα ειναι μικρα ανθρωπακια και εχουν συναισθηματα που πρεπει να τα λαβουμε υποψην μας.

[Μαρια2010]

α καλα το θεμα ηταν περσινο ...ουτε που το προσεξα...