Φυσιολογικός τοκετός μετά από καισαρική (VBAC)

[mariapap82]

Αυτό εξαρτάται από τις εβδομάδες κύησης, την ως εκείνη τη στιγμή εξέλιξη της εγκυμοσύνης, τις απόψεις του γιατρού σας και φυσικά τη δική σας γνώμη περί του τι αποτελεί αποδεκτό ρίσκο. Κάθε παρέμβαση έχει τα υπέρ και τα κατά της που θα πρέπει να σας εξηγηθούν όταν έρθει η ώρα ώστε να αποφασίσετε τι είναι κατάλληλο για εσάς. Πάντως μέθοδοι πρόκλησης υπάρχουν και χρησιμοποιούνται ακόμα και σε VBAC αλλά πάντα κατά περίπτωση.

 

 

Σας ευχαριστω θα το συζητησω και με το γιατρο μου!

[MAMA-AGA]

Καλησπέρα κορίτσια

 

σαν δυστοκία στο vbac θεωρείται και το ισχιακό μωρό?

 

Εχει καποια κοπέλα επιτυχημένο vbac με ισχιακό μωρό? Υπάρχουν γιατροί που το κάνουν λέτε??

η ξεχναμε το vbac με την μία?

 

οσο για τις ασκησεις που εψαξα και βρηκα..δυστηχως εμενα μετα από λιγο με πιάνουν πονάκια και κραμπες στην κοιλια..οπότε δεν ρισκάρω ουτε να μπουσουλάω ..ουτε πόδια ψηλα...τιποτα

 

 

Καποια με αναλογη εμπειρια υπάρχει??????????

[ΜΑΡΙΑΛ]

Γιατί δεν ρωτάς τον κύριο μιχαλόπουλο αν αναλαμβάνει να σου κάνει εξωτερικό μετασχηματισμό για να γυρίσει το μωρό (μιας και στο πρότεινε και εκείνος);

[mirellaki]

κοίτα οι παρεμβάσεις δεν πρέπει να γίνονται χωρίς λόγο... αλλά με ενδείξεις (πχ η κοπέλα, με το συγγεκριμένο ιστορικό)....

για αυτό άλλωστε και ανακαλύφθηκαν

αν δεν χρειάζονταν και όλοι οι τοκετοί πήγαιναν σα νερό στο αυλάκι.... δεν θα υπήρχαν ούτε γιατροί, ούτε καισαρικές, ούτε νοσοκομεία, ούτε τίποτα, και φυσικά κανένα μωράκι η μανούλα δε θα πέθαινε......

δύστηχως κάτι τέτοιο όμως δεν υσχίει

πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτα και αν χρειάζεται παρέμβση να την κάνουμε για να έχουμε τις βέλτιστες πιθανότητες επυτυχίας....

 

δηλαδή βρε μιρελάκι τι ακριβώς ενοείς με το "ΠΟΤΕ" ενοείς να σου κάνει το μωρό δυστοκία όμων και να μην κάνεις ότι περνά από το χέρι σου για να το ελευθερώσεις; (πχ: ευρεία περινεοτομή, βεντούζα, εμβρυουλκό, ή και σπάσιμο κλείδας ακόμα; ή δεν ξέρω τι άλλο υπάρχει

τι είναι ποιο συμαντικό εκείνη τη στιγμή να σωθεί το μωρό ή να μην γίνει παρέμβαση;;;

 

νομίζω ότι χανόμαστε λιγάκι στη μετάφραση....

 

θεωρω αυτονοητο οτι μιλαμε για τοκετους χωρις προβληματα..

[Γαρδουμπάκι]

εγώ στην αναμονή.... θα σκάσω λέμε!

αύριο έχω γιατρό, να δούμε τι θα μας πει!

 

Καλή επιτυχία, να σε δουμε στην λίστα των επιτυχημένων vbac για να πάρει σειρά και η επόμενη γενιά του Φεβρουαρίου!

[Γαρδουμπάκι]

Γενικα τον εμπιστευομαι θα μπορουσε να μου εχει καισαρικη και στο πρωτο παιδι με τετοια δυστοκια!

 

Άλλο το ότι δεν έχει την ΚΤ στο τσεπάκι για να ξεμπερδεύει (και μπράβο του φυσικά), ούτε και αμφιβάλλω για το ότι χρειάζόταν πράγματι η ΚΤ στο δεύτερο παιδάκι σου... αλλά άλλο τώρα που έχεις στο ιστορικό σου μια ΚΤ. Στην πρώτη γέννα δεν είχες, αυτό κάνει την διαφορά για το 99% των γιατρών που εργάζονται στην Ελλάδα και με το που ακουν για Vbac σου λένε ό,τι κινδυνολογία υπάρχει για να σε μεταπείσουν (όπως έχει ξαναειπωθεί στο φόρουμ, από άγνοια κυρίως και όχι επειδή είναι κακόβουλοι).

Είναι νωρίς για να αγχωθείς, έχεις όμως και αρκετό χρόνο να το ψάξεις (αν γυρίσεις πίσω στο φόρουμ θα βρεις "ατάκες" που πρέπει να σου χτυπήσουν καμπανάκι αν τις ακούσεις από τον γιατρό).

Εγώ στην θέση σου θα τον πίεζα λίγο να μου εξηγήσει την γνώμη για τον vbac χωρίς να δείχνω ότι έχω διαβάσει πάρα πολλά για να μην τον βάλω σε επιφυλακή και μετά πει αυτά που θέλεις να ακούσεις και όχι αυτό που συνηθίζει να κάνει.

Συγνώμη αν σε αγχώνω, δεν θα σου ξαναπώ τίποτα γι'αυτό γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα πώς θα το χειριστείς ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία σου, απλά κάποιες την έχουν πατήσει και το έγραψαν εδώ για να μην την πατήσουμε κι εμείς, θα είναι κρίμα να νιώσεις την τελευταία στιγμή προδωμένη. Πάντως μπράβο σου που αν και με το ιστορικό της δυστοκίας που έχεις σκέφτεσαι για ΦΤ, οπως και να το κάνουμε, το κουράγιο δεν σου λείπει

[ΜΑΡΙΑΛ]

Σας ευχαριστω θα το συζητησω και με το γιατρο μου!

να σου προτείνω και εγώ κάτι ακόμα...

για να πετυχει μια οποιαδήποτε πρόκληση γύρω στις 36 - 37 εβδομάδες (και ανάλογα με το βάρος του μωρού φυσικά) πρέπει ο τρ'αχηλός σου να είναι αρκετά μαλακός....

 

τρόποι για να μαλακώσει το τράχηλος είναι οι εξείς:

α) χαπάκια μπισκοπάν

β) σεξουαλικές επαφές

γ) περπατημα

 

ρώτα για το μπισκοπάν το γιατρό σου (τα άλλα επιτρέπονται σίγουρα)

μην το αμελήσεις η κατάσταση του τραχήλου σου είναι πολύ σημαντική για να πετύχει η πρόκληση (μηχανική ή φαρμακευτική)

 

επείσης τρόποι που υποτήθεται μειώνουν λίγο το βάρος του μωρού είναι:

α) σωματική άσκηση κατά την κύηση (ρωτα το γιατρό σου τι επιτρέπεται)

β) περιορισμένη άνοδος του βάρος της εγκύου

 

α μίλα και με την ευτοκία μήπως ξέρουν κάποια "κόλπα" για να βοηθήσουν τον τράχηλό σου

[miriki]

Με αφορμή το ερώτημα της Μαρίας μου γεννήθηκε ο εξής προβληματισμός. Τι είναι προτιμότερο να ξεκινήσει ο τοκετός μόνος του κι ας είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε καισαρική (π.χ. μωρό 5 κιλά) ή η πρόκληση ανάλογα με το βάρος του μωρού.

 

Διαισθητικά θα επέλεγα το πρώτο, αλλά από ιατρικής άποψης τι είναι πιο σωστό για τη μητέρα και το μωρό;

[mirellaki]

Με αφορμή το ερώτημα της Μαρίας μου γεννήθηκε ο εξής προβληματισμός. Τι είναι προτιμότερο να ξεκινήσει ο τοκετός μόνος του κι ας είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε καισαρική (π.χ. μωρό 5 κιλά) ή η πρόκληση ανάλογα με το βάρος του μωρού.

 

Διαισθητικά θα επέλεγα το πρώτο, αλλά από ιατρικής άποψης τι είναι πιο σωστό για τη μητέρα και το μωρό;

 

το πρωτο.

..ειναι και το πρωτο που μαθαινει μια μαμα στα μαθηματα ψυχοπροφυλαξης ωστε να δεχτει -ψυχολογικα- μια επαναληπτικη καισαρικη αν χρειαστει.

Δηλ οτι τουλαχιστον ο τοκετος ξεκινησε μονος του τη στιγμη που αποφασισε το μωρο οτι ειναι ετοιμο.

Ειναι πολλοι οι λογοι που ο τοκετος πρεπει να ξεκιναει μονος του ασχετα με την καταληξη που θα εχει

Βεβαια η ερωτηση ειναι πολυ γενικη και καθε τοκετος ειναι αλλη περιπτωση με διαφορετικες επιλογες

Αποδεδειγμενα παντως η προκληση αυξανει την πιθανοτητα καισαρικης κατα 50%

προσωπικα η πρωτη μου σκεψη ειναι ''γιατι να παω στην περιπτωση οπου '

'χανω' σιγουρα τις μισες μου πιθανοτητες και να μην παω στην αλλη οπου βασιζομαι μεν μονοστο σωμα μου αλλα αν δεν τα καταφερω θα ξερω οτι τουλαχιστον προσπαθησα οσο μπορουσα?''

Ολα αυτα βεβαια ειναι αποφαση της καθε μαμας και δεν βλεπουμε ολες την ιδια πλευρα των πραγματων

Θα πρεπει ομως πριν αποφασισει να ενημερωθει για τη σημασια της φυσικης εναρξης του τοκετου, για τη φυσιολογια του τοκετου και υσικα για τις επιπτωεις της προκλησης στην ιδια αλλα και στο μωρο

Καποτε κι εγω παρακαλουσα για προκληση (δεν ηξερα οτι μετα τις 40 εβδ ειναι φυσιολογικο να πας και μεχρι τις 42, δεν μου τοπε βεβαια και κανεις.. κι ετσι ετασα 39+6 για να μαθω οτι την επομενη μπαινω για καισαρικη -χωρις κανενα λογο-) για να γλιτωσω την προγραμματισμενη καισαρικη και 'χαιρομαι' που δεν εκανα τελικα.Αλλα τωρα που εχω μαθει τοσα πολλα θα ηταν η τελευταια μου επιλογη

 

 

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΜΑΣ VBAC!!!!!!!!!!!

[ΜΑΡΙΑΛ]

Με αφορμή το ερώτημα της Μαρίας μου γεννήθηκε ο εξής προβληματισμός. Τι είναι προτιμότερο να ξεκινήσει ο τοκετός μόνος του κι ας είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε καισαρική

υποθέτω ότι δεν μιλάς μονο για vbac αλλά γενικά 'ετσι;

 

νομίζω ότι είναι ποιο σημαντικό να γενηθεί ένα παιδί με φυσιολογικό τοκετό (με τα γνωστά οφέλη για την υγεία την δικιά του και της μαμάς του )

παρά με καισαρική όπου η επιβάρυνση για το παιδί και τη μάνα είναι σαφώς μεγαλύτερη....

 

όλα αυτά βέβαια συνηπολογίζονται με πολλούς άλλους παράγοντες

πχ: μαιευτικό και γενικότερο ιατρικό ιστορικό γυναίκας, βούληση της επιτόκου, οικογενιακός προγραμματισμός της επιτόκου, κατάσταση του τραχήλου της κατά την περίοδο που προτείνεται μια πρόκληση, και φυσικά τα αίτια που προτείνεται η πρόκληση (πχ άλλο να κάνεις πρόκληση λόγο βάρους και άλλο για κάποια αιτεία που δυνητικά απειλεί τη ζωή του παιδιού)

[mariapap82]

Κοριτσια καλη χρονια σε ολες! Και μενα πονο!!!!

 

Συγνώμη αν σε αγχώνω, δεν θα σου ξαναπώ τίποτα γι'αυτό γιατί εσύ ξέρεις καλύτερα πώς θα το χειριστείς ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία σου, απλά κάποιες την έχουν πατήσει και το έγραψαν εδώ για να μην την πατήσουμε κι εμείς, θα είναι κρίμα να νιώσεις την τελευταία στιγμή προδωμένη. Πάντως μπράβο σου που αν και με το ιστορικό της δυστοκίας που έχεις σκέφτεσαι για ΦΤ, οπως και να το κάνουμε, το κουράγιο δεν σου λείπει

 

Γαρδουμπακι δεν με αγχωνεις! Το χω παρει χαλαρα πλεον οτι γινει. Τη Δευτερα εχω γιατρο και θα του κανω ερωτησεις!

 

να σου προτείνω και εγώ κάτι ακόμα...

για να πετυχει μια οποιαδήποτε πρόκληση γύρω στις 36 - 37 εβδομάδες (και ανάλογα με το βάρος του μωρού φυσικά) πρέπει ο τρ'αχηλός σου να είναι αρκετά μαλακός....

 

τρόποι για να μαλακώσει το τράχηλος είναι οι εξείς:

α) χαπάκια μπισκοπάν

β) σεξουαλικές επαφές

γ) περπατημα

 

ρώτα για το μπισκοπάν το γιατρό σου (τα άλλα επιτρέπονται σίγουρα)

μην το αμελήσεις η κατάσταση του τραχήλου σου είναι πολύ σημαντική για να πετύχει η πρόκληση (μηχανική ή φαρμακευτική)

 

επείσης τρόποι που υποτήθεται μειώνουν λίγο το βάρος του μωρού είναι:

α) σωματική άσκηση κατά την κύηση (ρωτα το γιατρό σου τι επιτρέπεται)

β) περιορισμένη άνοδος του βάρος της εγκύου

 

α μίλα και με την ευτοκία μήπως ξέρουν κάποια "κόλπα" για να βοηθήσουν τον τράχηλό σου

 

Σευχαριστω μαριαλ! Οντως θα πρεπει να ειναι και ο τραχηλος ετοιμος. Δεν ηξερα για το μπισκοπαν θα το ρωτησω κι αυτο. Εγω αντλω την αισιοδοξια μου οτι μπορει ο τραχηλος να ειναι ετοιμος 36-37 εβδομαδων καθως στο 1ο παιδι ο τοκετος ξεκινησε μονος του τοτε με πιασαν οι πονοι 36+1 και γεννησα την επομενη χωρις να μου δωσει ο γιατρος κατι για τον τραχηλο....Δεν ειχα ξενκινησει καν να με κοιταει απο κατω ηταν πολυ ξαφνικη γεννα.

 

Με αφορμή το ερώτημα της Μαρίας μου γεννήθηκε ο εξής προβληματισμός. Τι είναι προτιμότερο να ξεκινήσει ο τοκετός μόνος του κι ας είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε καισαρική (π.χ. μωρό 5 κιλά) ή η πρόκληση ανάλογα με το βάρος του μωρού.

 

Διαισθητικά θα επέλεγα το πρώτο, αλλά από ιατρικής άποψης τι είναι πιο σωστό για τη μητέρα και το μωρό;

 

Χαιρομαι που εθεσα προβληματισμο στην ομαδα! χεχε νομιζω ομως οτι εγω δεν εχω καμια ελπιδα για το πρωτο μονο με το δευτερο τροπο μπορω να ελπιζω! Και παλι με το δεδομενο οτι εχω ηδη γεννησει φυσιολογικα χωρις προκληση 36+2. Ακριβως την 37η εβδομαδα ηταν που το 2ο μωρο μου αποφασισε να γυρισει σε οπισθια προβολη οποτε εγιναν τα πραγματα χειροτερα και δεν μπορουσε να εμπεδωθει. Ισως αν ειχα περπατησει πιο πολυ μεχρι την 36η αν ειχα κανει λιγο γυμναστικη και ισως αν ημουν και ξεκουραστη (γιατι ειχα μεγαλο προβλημα με τον υπνο του μεγαλου) ισως λεω εγω τωρα οσο ηταν στη σωστη θεση το μωρο ξεκιναγε τοκετος. Μετα μεγαλωσε και το χασαμε το θεμα. Αυτο θελω να αποφυγω τωρα.

[MAMA-AGA]

το πρωτο.

..ειναι και το πρωτο που μαθαινει μια μαμα στα μαθηματα ψυχοπροφυλαξης ωστε να δεχτει -ψυχολογικα- μια επαναληπτικη καισαρικη αν χρειαστει.

Δηλ οτι τουλαχιστον ο τοκετος ξεκινησε μονος του τη στιγμη που αποφασισε το μωρο οτι ειναι ετοιμο.

Ειναι πολλοι οι λογοι που ο τοκετος πρεπει να ξεκιναει μονος του ασχετα με την καταληξη που θα εχει

Βεβαια η ερωτηση ειναι πολυ γενικη και καθε τοκετος ειναι αλλη περιπτωση με διαφορετικες επιλογες

Αποδεδειγμενα παντως η προκληση αυξανει την πιθανοτητα καισαρικης κατα 50%

προσωπικα η πρωτη μου σκεψη ειναι ''γιατι να παω στην περιπτωση οπου '

'χανω' σιγουρα τις μισες μου πιθανοτητες και να μην παω στην αλλη οπου βασιζομαι μεν μονοστο σωμα μου αλλα αν δεν τα καταφερω θα ξερω οτι τουλαχιστον προσπαθησα οσο μπορουσα?''

Ολα αυτα βεβαια ειναι αποφαση της καθε μαμας και δεν βλεπουμε ολες την ιδια πλευρα των πραγματων

Θα πρεπει ομως πριν αποφασισει να ενημερωθει για τη σημασια της φυσικης εναρξης του τοκετου, για τη φυσιολογια του τοκετου και υσικα για τις επιπτωεις της προκλησης στην ιδια αλλα και στο μωρο

Καποτε κι εγω παρακαλουσα για προκληση (δεν ηξερα οτι μετα τις 40 εβδ ειναι φυσιολογικο να πας και μεχρι τις 42, δεν μου τοπε βεβαια και κανεις.. κι ετσι ετασα 39+6 για να μαθω οτι την επομενη μπαινω για καισαρικη -χωρις κανενα λογο-) για να γλιτωσω την προγραμματισμενη καισαρικη και 'χαιρομαι' που δεν εκανα τελικα.Αλλα τωρα που εχω μαθει τοσα πολλα θα ηταν η τελευταια μου επιλογη

 

 

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΜΑΣ VBAC!!!!!!!!!!!

 

η πρόκληση τοκετού , αλλά με φυσικά μεσα..(π.χ. δακτυλική αποκόλληση υμένων) ούτε αυτή την συνιστούνε??

γιατι αν ενα μωρο παει 5 κιλα που λέει ο λόγοσ ..δεν ειναι καλύτερα να βγει λιγο πιο πριν φυσιολογικα , από το να γινει καισαρική..

 

εγώ θα το προτιμούσα...αλλά δεν ήξερα αυτο που λες πως προτείνουν το αντίθετο...

[@marilou]

Καλή επιτυχία, να σε δουμε στην λίστα των επιτυχημένων vbac για να πάρει σειρά και η επόμενη γενιά του Φεβρουαρίου!

ευχαριστώ Γαρδουμπάκι μου! το ελπίζω!!!

[mirellaki]

η πρόκληση τοκετού , αλλά με φυσικά μεσα..(π.χ. δακτυλική αποκόλληση υμένων) ούτε αυτή την συνιστούνε??

γιατι αν ενα μωρο παει 5 κιλα που λέει ο λόγοσ ..δεν ειναι καλύτερα να βγει λιγο πιο πριν φυσιολογικα , από το να γινει καισαρική..

 

εγώ θα το προτιμούσα...αλλά δεν ήξερα αυτο που λες πως προτείνουν το αντίθετο...

 

καθε γιατρος εχει τα δικα του πιστευω και τις δικες του τακτικες και καθε μαμα τις δικες της αποφασεις, γιαυτο αλλωστε διαλεγουμε γιατρο και δεν μπορουμε να παμε να γεννησουμε με οποιονδηποτε, πρεπει να υπαρχει αυτη η χημεια..ειδικα για vbac

η δικη μου δεν συμφωνει με τις παρεμβασεις οπως ειπα αλλα δεν μπορω να ξερω τι θα εκανε σε καθε περιπτωση. τη δακτυλικη αποκολληση υμενων μονο φυσικη μεθοδο δεν τη θεωρει..

χρησιμοποιει αλλες μεθοδους και αποσες γυναικες εχω δει προσωπικα πετυχαινουν

παντως ειναι γενικο αυτο που συζηταμε νομιζω ,,δενξερω αν υπαρχει συγκεκριμενη απαντηση ετσι θεωρητικα

ολα εχουν να κανουν με την ιδιοσυγκρασια της γυναικας

πχ εγω δεν θα σκεφτομουν καν ολα αυτα απλα και μονο επειδη τομωρο ισως α ηταν μεγαλο, θα αφηνα να ξεκινησει μονος του ο τοκετος ακομα και στις 42. μονο που σκεφτομαι για προκληση με πιανει πανικος

μια αλλη μαμα αυτο ισως να την αγχωνε και αν εκανε κατι τετοιο να μην ενιωθε ανετα με αποτελεσμα να μην τα καταφερει, ενω με μια προκληση στις 38 ας πουμε μπορει να ενιωθε πιο σιγουρη και να τα καταφερνε..

ο τοκετος ειναι κατα μεγαλο ποσοστο θεμα ψυχολογιας αρα η καθε γυναικα πρεπει να αποφασιζει τι θελει και τι της ταιριαζει

[MAMA-AGA]

καθε γιατρος εχει τα δικα του πιστευω και τις δικες του τακτικες και καθε μαμα τις δικες της αποφασεις, γιαυτο αλλωστε διαλεγουμε γιατρο και δεν μπορουμε να παμε να γεννησουμε με οποιονδηποτε, πρεπει να υπαρχει αυτη η χημεια..ειδικα για vbac

η δικη μου δεν συμφωνει με τις παρεμβασεις οπως ειπα αλλα δεν μπορω να ξερω τι θα εκανε σε καθε περιπτωση. τη δακτυλικη αποκολληση υμενων μονο φυσικη μεθοδο δεν τη θεωρει..

χρησιμοποιει αλλες μεθοδους και αποσες γυναικες εχω δει προσωπικα πετυχαινουν

παντως ειναι γενικο αυτο που συζηταμε νομιζω ,,δενξερω αν υπαρχει συγκεκριμενη απαντηση ετσι θεωρητικα

ολα εχουν να κανουν με την ιδιοσυγκρασια της γυναικας

πχ εγω δεν θα σκεφτομουν καν ολα αυτα απλα και μονο επειδη τομωρο ισως α ηταν μεγαλο, θα αφηνα να ξεκινησει μονος του ο τοκετος ακομα και στις 42. μονο που σκεφτομαι για προκληση με πιανει πανικος

μια αλλη μαμα αυτο ισως να την αγχωνε και αν εκανε κατι τετοιο να μην ενιωθε ανετα με αποτελεσμα να μην τα καταφερει, ενω με μια προκληση στις 38 ας πουμε μπορει να ενιωθε πιο σιγουρη και να τα καταφερνε..

ο τοκετος ειναι κατα μεγαλο ποσοστο θεμα ψυχολογιας αρα η καθε γυναικα πρεπει να αποφασιζει τι θελει και τι της ταιριαζει

 

 

Αν θες πες μου τι αλλες μεθόδους εννοεις..θα σου ήμουν υπόχρεη !

[Γιώργος Μιχαλόπουλος]

τρόποι για να μαλακώσει το τράχηλος είναι οι εξείς:

α) χαπάκια μπισκοπάν

Πρώτα-πρώτα Καλή Χρονιά!

 

Ήθελα να σημειώσω ότι το Buscopan έχει βρεθεί μεν ότι ωφελεί την εξέλιξη του τοκετού όταν χορηγείται αφού ο τοκετός ξεκινήσει, δεν έχει όμως το ίδιο αποτέλεσμα όταν δίνεται πριν την έναρξή του. Αντίθετα, επειδή είναι σπασμολυτικό, η χρήση του πριν αρχίσει ο τοκετός μπορεί να προκαλέσει καθυστέρηση αντί επιτάχυνση.

Για να γίνει καλύτερα κατανοητό να σκεφτείτε ότι το χρησιμοποιούμε σε περιπτώσεις επαπειλούμενου πρόωρου τοκετού για να καταστείλουμε τις συσπάσεις και εμποδίσουμε τον τοκετό...

[mirellaki]

Αν θες πες μου τι αλλες μεθόδους εννοεις..θα σου ήμουν υπόχρεη !

 

αποτι ξερω με ομοιοπαθητικα , με ρεφλεξολογια , με μοξα

εχω την εντυπωση πως υπαρχουν και καποιες ασκησεις

δεν θυμαμαι αν το εχω ξαναπει .. η αδερφη του αντρα μου γεννησε τον σεπτ. ο γιατρος της ενας φοβερος γιατρος -για μενα- (κανει και vbac) δεν ειναι εναλλακτικος σαν τη δικη μου αλλα ειναι πολυ ανοιχτομυαλος και καμια σχεση με οτι εχουμε συνηθισει στην ελλαδα γενικως..οταν εφτασε 40 εβδ της ειπε οτι θα περιμενουν αλλες 2 εβδ αλλα 42 ακριβως θα μπει για προκληση με προσταγλανδινες και αν θελει να παρει και αλλες γνωμες απο αλλους γιατρους για το αν μπορει να κανει κατι ακομα

εστι ηρθε στη δικη μου γιατι δεν ηθελε να παρεμβει καθολου και της εδωσε 2 ομοιοπαθητικα και μοξα. η μοξα αποτι εχω καταλαβει εχει να κανει με το βελονισμο. ειναι κατι σαν πουρο που το αναβεις και το βαζεις να καπνιζει διπλα σε συγκεκριμενο σημειο του ποδιου σου (!?)

-ξεχασα να πω οτι της την ειχε δωσει ξανα στις 38 εβδ γιατι ειχε εγκαρσια προβολη και το μωρακι γυρισε μετα απο 2 μερες κανονικα-

αυτα τα εκανε τη μερα που ηταν 42 το απογευμα και επρεπε να μπει για προκληση το βραδυ. 1 ωρα πριν φυγει για το νοσοκ ξεκινησε ο τοκετος μονος του

δεν ημουν απο πριν εναλλακτικη οποτε ολα αυτα μου φαινονται περιεργα κι εμενα πολλες φορες γιατι δεν μου ειναι οικεια. αλλα ακομα κι αν ειναι κατι σαν τα πλασιμπο και δεν κανουν τιποτα παρα μονο δρουν στην ψυχολογια της γυναικας εκεινη τη στιγμη .. τη δουλεια τους την κανουν οπως και ναχει!σιγουρα γλιτωνεις τις παρεμβασεις και πετυχαινεις το στοχο σου κι αν δεν τον πετυχεις δεν εχεις χασει και τιποτα ,μπορεις επειτα να πας στις πιο 'ιατρικοποιημενες' επιλογες (σπασιμο νερων προταγλανδινες κτλ)

[spithoula]

το parents με βοηθησε να θηλασω 2 χρονια την κορουλα μου.....

να μαθω για το vbac.....

5 μηνες και δεν εγραψα ακομα για τον τοκετο μου....

θα σας τον παραθεσω με αγαπη οπως τα εγραψα σε αλλο φορουμ....

ειναι κριμα ακομα να υπαρχουν μανουλες που δεν ξερουν την επιλογη τους να γεννησουν κολπικα ακομα και μετα απο καισαρικη....

ή να γεννησουν χωρις καισαρικη.....

γιατι ολα ή σχεδον ολα ξεπερνιουνται.....

με πολλη πολλη αγαπη!!!

[spithoula]

02/08/2012 γεννησα με vbac τον γιο μου....

εκει στην πανσεληνο.....

εκει την αρχη των παρακλησεων της Παναγιας....

εκει στην ΠΗΤ ακριβως.......

εκει στην επιλογη του γιου μου να ρθει στον κοσμο μας......

 

και να πως ξεκινησαν ολα.......

26 Ιουλιου 2012, ανημερα της Αγιας Παρασκευης, που πριν απο πολλααα μου μηνυματα γραφω οτι τοτε θα γεννησω.... πηγα στην εκκλησια και μεταλλαβα με την κορη μου.... ενιωθα πολυ κουρασμενη απο τη μετακομηση.... πολυ χαρουμενη με το καινουριο σπιτι.... και ετοιμη να χαλαρωσω και να περιμενω τη γεννα μου.... η διδυμη αδερφουλα μου στις 37 εβδομαδες, μετακομισε στο σπιτι που μεναμε εμεις και περιμενε να τακτοποιηθω εγω που θα γεννουσα 2 βδομαδες πιο νωρις για να ξεκινησουν να τακτοποιουν κουτες.....

το μεσημερι και ενω την εψαχνα απο το πρωι, σηκωνω κοιμησμενη το τηλεφωνο να της πω να παρει αργοτερα....

"ξερεις που ειμαι???" "στο μαιευτηριο..... μου σπασαν τα νερα 6 το πρωι..... ειμαι εδω με τη μαια και η I.... ερχεται απο διακοπες......"

η διδυμη αδερφουλα μου γενναγε..... της σπασαν τα νερα..... κανουμε απο το πρωι ασκησεις και περιμενουμε τους πονους..... ανεβαινε σκαλες, κατεβαινε σκαλες......ανεβαινε στην μπαλα και εκανε κυκλους να κατεβει το μωρο...... ξεκινησαν δειλα δειλα και οι πονοι...... προσπαθησε να κοιμηθει, να ξεκουραστει αλλα δεν μπορουσε..... αδερφουλα μου δεν ειναι τιποτα οι πονοι, μου λεει.... ειναι πραγματικα σαν πονοι περιοδου..... εγω ημουν πολυ αναστατωμενη..... ολα τοσο πρωτογνωρα και η αδερφουλα μου τα ζουσε.... θα γεννουσε το μωρακι της.... και με τη R.... ενιωθα πολυ σιγουρη.....

κατα τις 10 το βραδυ με παιρνει η μαμα, εκανε επισκληριδιο με διαστολη 5..... ποναγε αφορητα και ενιωθε πολυ εξαντλημενη.... απο το πρωι εκανε ασκησεις......

η γιατρος απογοητευμενη.... της ελεγε να κανει υπομονη και με διαστολη 7 θα μπαιναν στο νερο και δε θα πονουσε.... τωρα λεει με την επισκληριδιο την κολησε ολη την διαδικασια........

εγω απογοητευτηκα...... " γιατι βρε αδερφουλα, σκεφτομουν..... γιατι δεν αντεξες.... λιγο ακομα.... "

εχουμε μελλον ακομα ειπε η μαμα και η ωρα ηταν 12 το βραδυ..... πηγα να κοιμηθω.... παρτεμε ο,τι ωρα να ναι..... ο,τι ωρα......

πεταχτηκα στις 5 τα ξημερωματα..... κοιταω το κινητο.... τιποτα..... επαιρνα τηλεφωνο.... ολοι κλειστο.... ολοι.....

6 πεταγομαι απο μηνυμα......

ολα καλα. με καισαρικη. μωρο 2550

μουδιασε το κεφαλι μου.... βουρκωσα.... βγηκα στο μπαλκονι και προσπαθουσα να παρω ανασα......

και σκεφτομαι.... "με πιο δικαιωμα..... ηρθε ενα πλασματακι στον κοσμο, με υγεια, εγω γιατι δεν πλημμυριζω χαρα..... και χαρηκα....

μιλησα με τη μητερα μου.....

εφτασε διαστολη 10, τραχηλος εξαλημενος, μεχρι τελευταια στιγμη στην μπαλα να κατεβει το παιδι..... μεχρι και εξωθησεις..... το κεφαλακι του μωρου πουθενα...... κουραστηκε απιστευτα και η αδερφη μου, εξαντληθηκε..... εχανε παλμους το μωρο, δειναν στην αδερφη μου οξυγονο για να παιρνει και το μωρο..... δεν γινοταν τιποτα..............

(συνεχιζω)

[spithoula]

το Σαββατο 28 θα πηγαινα στο μαιευτηριο να δω το ανηψακι μου..... ομως ξυπνησα μενα τηλεφωνημα στο κινητο μου..... ενας αγνωστος αριθμος.... μια ανδρικη φωνη..... ο αδερφος της κολλητης μου.... με την οποια ειχα χαθει γιατι ηταν να βαπτισει τον μπεμπουλη και τελικα αλλαξαμε γνωμη και καπως ειχαμε στενοχωρηθει.... μου ειχε στειλει ενα μηνυμα και δεν ειχα απαντησει....

"τα νεα δεν ειναι ευχαριστα για τη φιλη σου..... ειχε ενα τροχαιο στη Χιο.... επεσε το αμαξι στο γκρεμο.... ειναι στο ΚΑΤ..... δεν κουναει τιποτα απο το στηθος και κατω.... θα της κανει καλο να ρθεις να τη δεις....."

αρχησα να τρεμω και να κλαιω.... δε θα το ξεχασω ποτε..... επαθα κραμπα και στα 2 ποδια μου και δεν μπορουσα ουτε να περπατησω......

πηγαμε στο ΚΑΤ...... πηγαμε και στο Λητω στην αδερφουλα μου...... η λυπη η χαρα..... ολα μαζι......

το βραδυ εφτασα στο σπιτι πολυ εξαντλημενη..... πολυ πνιγμενη......

2:30 το βραδυ ξυπναω και νιωθω οτι θελω να παω τουαλετα...... και αρχιζουν να τρεχουν νερα..... ξυπναω τον αντρα μου και τοτε πλημμυριζουν νερα στο πατωμα..... στο διαδρομο μεχρι να παω στο μπανιο...... συνεχεια νερα.......

συνδεω κατευθειαν το γεγονος με την αδερφη μου......

"γιατι μου σπασαν τα νερα......" "γιατι ετσι.....????"....

παιρνω την Ελντα..... ωραια, μου λεει , κανεις ο,τι εκανες..... ξαπλωνεις και με παιρνεις οταν ξεκινησουν οι πονοι.....

τι να ξαπλωσω...... σηκωνομαι και αρχιζω να μαζευω το σπιτι, εβαλα πλυντηριο.... κλπ......

σηκωθηκε ο αντρας μου και αρχισε να φωναζει.... ξυπνησε και η κορουλα μου και αρχισε να κλαιει..... αναγκαστηκα και ξαπλωσα......

ο αντρας μου ειχε δουλεια 6 με 10 το πρωι, αλλα εγω ηθελα να παω οποσδηποτε εκκλησια.... οποτε πηρα την κορουλα μου και πηγαμε.... στο δρομο τρεχαν ατελειωτα νερα.... ειχα 2 χοντρες σερβιετες και πολυ βαμβακι αλλα το φορεμα μου ηταν λες και ειχε βγει απο το πλυντηριο....... μπηκα στην εκκλησια και γονατισα..... ζητησα με ολη μου την ψυχη απο την Παναγια να με βοηθησει.... να πανε ολα καλα........ μεταλλαβαμε και φυγαμε..... κατι κυριες τσιριζανε.... καποιοι απλα με κοιταζανε.... εγω ενιωσα απιστευτα καλα......

εστειλα μηνυμα και στη βοηθο μητροτητας .... με πηρε αμεσως τηλεφωνο και μου ειπε οτι ηταν να φυγει για διακοπες..... ευτυχως ειχα προλαβει..... και ηρθε αμεσως σπιτι.......

με βρηκε με πολλη ενταση και απογοητευση.....

γιατι να σπασουν τα νερα..... γιατι να μην ξεκιναει ο τοκετος........ γιατι.......

αναψαμε κερακια.... βαλαμε μουσικη ..... και μου εκανε μια φοβερη χαλαρωση...... πρωτη φορα στη ζωη μου χαλαρωσα τοσο πολυ..... ομως κρατησε λιγο γιατι ηρθε και η Ελντα.....

ακουσαμε το μωρακι και ηταν μια χαρα..... επιασε και τα νερα και δεν τα εβλεπε τελειως αδεια.....

κολπικη εξεταση δεν σου κανω, μου ειπε γιατι μετα εχεις περιθωριο 24 ωρες..... θα βαζεις θερμομετρο, να μην ανεβασεις πυρετο, θα παιρνεις βαμα εχινακια, φυτικη αντιβιωση, θα πινεις παρα πολυ νερο γιατι ανα 3 ωρες αναπληρωνονται τα υγρα........

κατσαμε χαλαρωσαμε στο μπαλκονι, φαγαμε, γελασαμε και φυγανε........

ειχα χαλαρωσει πραγματικα πολυ..... ενιωθα οτι το βραδυ ή αυριο θα ξεκινησει η διαδικασια......

μου στειλε ενα μηνυμα το βραδυ.....

δε θα φυγω....νιωθω οτι με χρειαζεσαι.....

το βραδυ ημουν πολυ ηρεμη..... ειχα παει και την κορουλα μου στη μαμα μου και κοιμηθηκα καλα......

[spithoula]

ενω ο αντρας μου ειχε αποφασισει για μαιευτηριο, με την Ασπασια και την Ελντα ενιωσε απιστευτα καλα.... ενιωσε να εχουν γνωσεις και να το στηριζουν πολυ καλα το θεμα, ενιωσε τη σιγουρια τους και εκεινο το βραδυ ενιωσα οτι και εκεινος ηθελε να μεινουμε σπιτι...... εγω του ειπα το αφηνουμε και οπως παει.........

Δευτερα το πρωι ξυπνησα πολυ κουρασμενη..... ψυχολογικα..... δεν ηξερα τι να κανω..... ειχε πολλη ζεστη και γω ηθελα να περπατησω....... δεν ειχα που να παω.... δεν ηξερα τι θα με βοηθουσε...... ηρθε και με πηγε ο μπαμπας μου στα ΙΚΕΑ..... περπατησα 3 ωρες χωρις ομως να χαθω στα υλικα.... προσπαθουσα να εχω συνεχη επικοινωνια με το μπεμπη και να του μιλαω...... να προσπαθω να καθησυχασω και τους δυο μας..... σενα τηλεφωνημα με την Ελντα της λεω.... γιατι να σπασουν τα νερα..... και μου λεει γιατι κρινεις τον τροπο που επελλεξε να ερθει το παιδι σου στον κοσμο......

γυρισα στο σπιτι και με πηρε η Ασπασια..... εφυγε γιατι δεν την ειχα παρει και δεν ηθελε να νιωθω οτι συμβαινει κατι σοβαρο.... οταν με χρειαστεις, πες μου να ερθω.....

εγω τοτε ενιωθα οτι δεν χρειαζομαι κανεναν.... ενιωθα πνηγμενη απο το συναισθημα κατι να ξεκινησει.... κατι λιγο........

περασε και η Δευτερα και τιποτα......

η Ελντα με επαιρνε συνεχια..... πυρετο δεν ειχα, το μωρακι ακουγοταν τελεια (μου ειχε αφησει το μηχανημα της για να ακουω τους παλμους του), νερο επινα παρα πολυ........

μιλησα παρα πολυ με την Ασπασια στο τηλεφωνο.... ειχα απελπιστει.... ναι αληθεια..... ειχα απελπιστει.....

"συνελθε.... μου λεει..... δεν εισαι εσυ..... δεν εχεις καταλαβει τι γινεται...... τι δουλευες τοσο καιρο και τα ακυρωνεις ολα τωρα με αρνητικες σκεψεις..... ασε το σωμα σου ελευθερο να δουλεψει.... χαλαρωσε..... επικοινωνησε με το παιδακι σου.....

ναι, αλλα ειναι τα σπασμενα νερα ..... της ελεγα..... παντα κατι ειναι..... μου λεει...... ειναι σπασμενα νερα, ειναι διαστολη, ...... παντα κατι φταιει...... γιατι παραιτησε??? γιατι εχασες την πιστη σου?

και παλι χαλαρωσα..... ηθελα τοσο πολυ να εισαι μαζι μου..... αληθεια δεν στο ειπα γιατι ντρεπομουν να σε κουβαλησω παλι Αθηνα..... ντρεπομουν και φοβομουν, ποσο θα περιμεναμε.....

το βραδυ ηρθε και η Μαρια Ανδρεουλακη και μου εκανε ρεφλεξολογια και χαλαρωση, χαρισματικος ανθρωπος.... να ειναι καλα!!!!

[spithoula]

το βραδυ της Δευτερας σηκωθηκα με κλαμματα απο το κρεβατι.... ειπα στο Σωτηρη.... " γιατι δεν μπορω να γεννησω.... γιατι...."

μετα πηγα στο καντηλακι και ειπα πως πλεον βλεπω πως δεν μπορω να κανω τιποτα.... συνειδητα τιποτα δεν περναει απο το χερι μου.... ας γινει το θελημα σου Παναγια μου..... και πηγα και κοιμηθηκα......

το πρωι πηγαμε σουπερ μαρκετ και περπατησα αρκετες ωρες.....

το απογευμα ηρθε και η Δαφνη που μου κανει μασαζ και μου εκανε εν α απιστευτο μασαζ..... 2 ωρες περιπου.... με χαλαρωσε απιστευτα.... μου ειπε οτι ημουν πολυ σφιγμενη και ειχα πολυ ενταση στην κοιλια...... τοτε ενιωσα και τον πρωτο πονο.... αλλα δεν εδωσα σημασια......

εφυγε και εμεινα ξαπλωμενη μεχρι τις 9 με 10.... τοτε ομως δεν μπορουσα αλλο .... πνιγομουν στο σπιτι.... το ιδιο και ο Σωτηρης.... πηγαμε πηραμε το Μελιτινακι που μου ελειπε απιστευτα και πηγαμε στο φλοισβο Παλαιου Φαληρου να περπατησουμε.... φαγαμε και βαφλα απο τα Haagen Dazs...... και καπου εκει στις 11 αρχισα να νιωθω γερες συσπασεις......

η χαρα μου απιστευτη....

η κοιλια μου πετρωνε.... και ενιωθα δυνατο πονο αλλα πολυ υποφερτο στην κοιλια χαμηλα και στη μεση...... εστειλα αμεσως μηνυμα στην Ασπασια και με πηρε.... ημουν πολυ χαρουμενη..... αν με χρειαστεις να ερθω παρεμε μου ειπε.... ποσο ηθελα να σου πω ελα να το ζησουμε οπως το φανταζομουν.... να κανουμε τη χαλαρωση..... να περασουμε τη νυχτα..... ομως δεν το πα.... θα τα καταφερω σκεφτηκα.... ας μη σε ξεσηκωνω......

αφησαμε τη Μελιτινη στη μαμα και πηγαμε σπιτι..... ο Σωτηρης πηγε κατευθειαν για υπνο..... εγω στο σαλονι, με τα κερακια μου, τη μουσικη μου σιγανα..... και καθε συσπαση και ενα αααααααα...... βαθεια απο μεσα μου..... ομως ο πονος ηταν τοσο αγνωστος..... τοσο εντονος..... ξαφνικα ενιωσα να με τρομαζει.... ποσο θα το ζησω??? ποσο θα ποναω???? ενιωθα να με κατακλιζει το καθε κυμα..... οχι..... ηταν πολυ εντονο και πολυ υποφερτο..... ειχα φτασει ανα 6 λεπτο..... καπως με χαλια γραμματα εγραφα σε ενα χαρτακι την ωρα.... ακομα το εχω το χαρτακι..... ηθελα τοοοσο πολυ νερο.... απο τις 2 μεχρι το πρωι δεν ηπια ουτε μια γουλια.... ηταν στο τραπεζι και εγω δεν το εφτανα..... αναμεσα στις συσπασεις κοιμομουνα....... ξυπναγα με ενα αααααα βαθυ.... παρατεταμενο και μετα παλι κοιμωμουνα.......

[spithoula]

Τεταρτη πρωι και καπου εκει στα κυματα ξυπνησα και ενιωθα απιστευτα εξαντλημενη..... δεν μπορουσα ουτε να περπατησω..... ουτε να φαω.... ουτε να μιλησω.... ενιωθα ολο το σωμα μου να ποναει.... εβαλα θερμομετρο και ειχα κανει πυρετο 37,5..... πηρα την Ελντα και μου ειπε να πιω πολυ νερο.... μαλλον ειχα παθει αφυδατωση..... οπως και οντως ετσι ηταν.... δεν ηταν απο τα σπασμενα νερα.... γιατι οταν επινα νερο μετα επεφτε λιγο ο πυρετος...... ομως εκανα συνεχεια εμετο.... καθε που επινα νερο, το εκανα εμετο....

μου ειπε αν φοβομουν να επαιρνα και αντιβιωση για τα σπασμενα νερα, ομως ειχα καταλαβει οτι ηταν αφυδατωση.....

μου ειπε οτι το απογευμα θα ερχοταν να παμε στο μαιευτηριο..... πηρε και τον γιατρο.... της ειπε οτι αν παμε ετσι στο μαιευτηριο με πυρετο, το μονο που θα κανουν ειναι να με βαλουν κατευθειαν για καισαρικη.....

επρεπε να πεσει ο πυρετος.... οποτε επινα γουλια γουλια νερο..... οι συσπασεις μια ερχοταν ανα 10 λεπτο.... μια εφταναν στο 6 λεπτο......

[spithoula]

αγαπημενες μου.....

Τεταρτη απογευμα.... εγω πραγματικα δεν ενιωθα καμμια δυναμη.... ειχα χασει την ουσια μου.... οτι το μωρο μου σιγα σιγα ερχοταν προς τα εμενα.... ενιωθα αδυναμη.... πυρετο ειχα 37,5..... και εκανα εμετο το νερο ..... ειχε ερθει η Ελντα στο σπιτι, η οποια ενιωθε μια χαρα μαζι μου και δεν ανυσηχουσε καθολου.... ηταν και η μαμα μου.... μιλαγαν στο μπαλκονι και ενιωθαν καλα.... εγω στον καναπε στα τεσσερα και με κυκλους τη λεκανη, ανακουφιζομουν τελειως απο τις συσπασεις.....

η Ελντα μου κανε μασαζ στη μεση και ηταν πολυ ανακουφιστικο....

οι συσπασεις μου.....

αληθεια ηταν πολυ υποφερτες.... τις ειχα συνηθισει πλεον.... δεν ενιωθα οπως το βραδυ... το βραδυ με ειχαν τρομαξει.... μου φαινοταν οτι δεν θα αντεξω, ομως τις ειχα συνηθισει.... ηταν γνωριμες.... ηταν δικες μου και του παιδιου μου....

ειχα παει 9 το βραδυ και οι συσπασεις ηταν ανα 7 λεπτα.....

[spithoula]

μου εκανε κολπικη εξεταση η Ελντα, μεχρι την επομενη μερα στις 9 το βραδυ σιγουρα θα ειχαμε γεννησει... γιατι με σπασμενα νερα απο την κολπικη εξεταση εχεις περιθωριο 24 ωρες , γιατι ειναι επικινδυνο για μολυνση....

ειχα διαστολη 1 και επιασε το κεφαλακι του μωρου.... το μωρο ειχε κατεβει πολυ χαμηλα..... η Ελντα χαρηκε! και γω χαρηκα..... ενιωθα πραγματικα πολυ παθητικη και η δουλεια σιγα σιγα γινοτανε.....

με ολη αυτην την ψυχολογια ομως , με ολες αυτες τις ημερες που ειχαν περασει, ειχα παρει αποφαση για το μαιευτηριο.....

και ετσι φυγαμε για το Λητω......

στο αμαξι ειχα καλες συσπασεις..... ημουνα στο πισω καθισμα στο αμαξι στα τεσσερα και σε καθε συσπαση ανακουφιζομουν με κυκλους στη λεκανη και βαθυ ααααα.....

ευτυχως εχουμε φιμε τζαμια και δεν φαινοταν τιποτα γιατι του αντρα μου του φαινοταν πολυ αστειο να με δουν να λικνιζομαι ετσι.....

φτασαμε εξω απο το μαιευτηριο.... επινα συνεχεια νερο.... βαλαμε τελευταια φορα θερμομετρο 36,9.....

 

και καπου εκει νιωθω να θολωνω.... σας λεω αληθεια.... και τωρα στην αφηγηση νιωθω να σφιγγομαι.... νιωθω να πιεζομαι.....

ηθελα να πω να μην κανω κλισμα και ομως δεν το ειπα... εκανα και ενιωσα πολυ δυσαρεστα... οπως στην Μελιτινη....

μετα με ρωτησανε αν εχω πει σε καποιον δικο μου να δωσει φιαλη αιμα επειδη ειναι vbac, αν χρειαστω..... εγω εκει σφιχτηκα.... μα τι ανοησιες μου λενε..... μετα ειπε η Ελντα αν ειναι ελευθερη η αιθουσα με το νερο και πολυ αυστηρα της ειπαν οτι δεν επιτρεπεται λογω vbac.... που εχει κανει με αλλη μανουλα vbac στο νερο στο Λητω.... ηταν και θεμα βαρδειας.....

μου εκανε τοτε κολπικη εξεταση..... διαστολη 1, τραχηλος χοντρος, μωρο ψηλα............

με ειδε και η Ελντα.... οντως το μωρο ανεβηκε ψηλα....

γιατι φοβηθηκες, μου λεει, γιατι χαλαστηκες ετσι???

εγω πραγματικα ενιωθα οτι ειχα αλλαξει οψη... μου ελειπε ηδη το σπιτι μου.... το φως των κεριων.... ο καναπες που ειχα περασει την προηγουμενη νυχτα τις συσπασεις μου..... μου ελειπε η Ασπασια που θα μπορουσε να ναι μαζι μου.... γονατισμενη εκει στο τραπεζακι, να μου κανει χαλαρωση.... και η Ελντα ακομα εχανε τη μιση δυναμη της εκει.... της καναν οσο ναναι συνεχεια ελεγχο... δεν ηταν γιαυτη η ασπρες μπλουζες..... ομως ηταν εκει για να με στηριξει.... να με αφησει να γεννησω..... και το καταλαβαινα.... και ηταν το μονο που με κραταγε..... δεν ξερω γιατι ενιωθα ετσι....

ηθελα να υπογραψω να φυγω..... αλλα και αυτο φοβομουν να το κανω..... ενιωθα τοσο κουρασμενη.... τοση αδυναμια....

πηγαμε στο δωματιο, μου βαλαν δυο ορους, εναν και με γλυκοζη και εναν για ενυδατωση.... ευτυχως μπηκε μια μαια με το θερμομετρο και δεν μου εβαλε.... ενιωθα οτι ειχα ανεβασει παλι πυρετο..... μου βαλαν και τους δυο μετρητες.... εναν για την καρδια του μωρου και εναν για τις συσπασεις.....

τι κανω εγω τωρα εδω... ??? πως θαντεξω τις συσπασεις??? ενιωθα τελειως χαμενη.... και τοτε ζητησα επισκληριδιο....

θα κανω επισκληριδιο λεω στην Ελντα....

με διαστολη 1? μου λεει.... περιμενε λιγο, να ενυδατωθεις, να ερθει και ο γιατρος, θα νιωσεις καλυτερα θα δεις, θα μπορεις να σηκωθεις και λιγο..... εγω δεν το συζηταγα.... ηθελα να κοιμηθω.... ενιωθα να ποναω χωρις να μπορω να το χειριστω.... δεν ηταν ανυποφορος ο πονος, πραγματικα δεν ηταν.... ομως εγω ενιωθα εξω απο τα νερα μου.....

τοτε η Ελντα μου τα ειπε λιγο ξεκαθαρα..... πρεπει να ηρεμησεις μου ειπε, παρε βαθειες ανασες και ασε το μωρακι σου να κατεβει.... αυτο δεν περιμεναμε τοσες μερες? τις συσπασεις??? ε ηρθε η μερα.... καταλαβε γιατι ειμαστε εδω.... δεξουτο....

ο Σωτηρης μου θυμωσε πολυ.... κανονισε να πας για καισαρικη.... μου ελεγε.... με επριξες τοσους μηνες και τωρα γιατι αλλαζεις ετσι.... γιατι δεν αντεχεις και θες εισκληριδιο..... δεν φοβασαι τις επιπλοκες? δεν φοβασαι μην κολλησει τη διαδικασια.... λιγα εχεις δει? λιγα εχεις διαβασει?

τον πηρε λιγο εξω η Ελντα και μιλησανε.... γυρισε πολυ πιο ηρεμος..... με φιλησε και μου λεει κανε ο,τι εσυ αντεχεις..... ολα καλα θα πανε, θα δεις.......

τοτε ηρθε και ο γιατρος, με ειδε..... μιλησε και με την Ελντα και εφυγε για να ξαπλωσει μεσα και ο,τι ειναι να τον φωναξουμε..... εμενα μου καναν την επισκληριδιο..... κλεισαμε τα φωτα και ευτυχως κοιμηθηκα..............

 

4 τα ξημερωματα μπηκε με φορα η προϊσταμενη να με εξετασει.... εγω κοιμωμουνα, διπλα μου η Ελντα και ο Σωτηρης.... ξαφνικα ενιωθα αφορητους πουνους.... κατω βαθεια μεσα μου και στο νευρο μου.... με ρωτησαν αν εχω ξαναπαθει κολικο νεφρου και ειπα οχι..... ομως υπεφερα.... με ποναγε παρα πολυ..... ολο τρομαζαν και με ρωταγαν αν ποναει η τομη..... και ελεγα οχι..... δεν με πονεσε στιγμη.... δεν με ανησυχησε στιγμη.......

μου καναν δευτερη δοση επισκληριδιου, ημουν καθιστη στο κρεβατι καθομουν και στην καρεκλα και η Ελντα μου εκανε μασαζ στην πλατη.... ποναγα πολυ..... ενιωθα τοτε οτι δεν γεννουσα, οτι ημουν αρρωστη και ειχα πονους που επρεπε με καποιο τροπο να απαλλαγω απαυτους..... εκανα και εμετο.... 3-4 εμετους εκανα εκεινο το βραδυ..... η Ελντα μου ειπε, τον τελευταιο εμετο θα τον κανεις λιγο πριν γεννησεις.... και οντως.... ετσι εγινε.....