Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

έχει "ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ" η μητέρα μου: ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΗΣΩ ??


soevan07

Recommended Posts

καλο μου παιδι ξερεις τι σκευτικα ?

επειδη κι εγω ειμαι βαθεια καταθληπτικό ατομο (το κρυβω όσο μπορω)

κρατα την συμβουλη που σου ειπα

ειναι μαι σοβαροτατη ασθαινεια σαν ολες τις αλλες τις αλλε ςκαλο μου παιδι

οτνα κι εγω ειμαι στα σκοταδια μου κανεις δεν μπορει να με βγαλει απο εκει ...μπες στην θεση της , δηλωσε την παρουσια σου αλλα οτι κανεις απο εκει και περα .. προσεξε να μην ειναι ΥΠΕΡ προσπαθεια ... \

κατανοω την αγαπας

δεν θες να ειναι εκει ...

αλλα ειναι επιλογης της

και να ξερεις κατι : δεν εχει να κανει με σενα

ειναι δικο της θεμα ... αν καταλαβει οτι ειναι οκ να ειναι εκει αλλα καλο θα ηταν να μην ηταν ... θα φυγει απο εκει ...

ΔΕΝ ΚΑΝΕΙς ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ ....

δεν κενεις κατι ΛΙΓΟ ....

ΕΙΣΑΙ μια χαρα !!!! μην το ξεχνας και μην οικοποιηθεις την κατασταση , εχεις παιδι οικογενεια δικη σου να φροντησεις ...και το θεμα ειναι δικο της ... ειναι one step away from freedom !

αλλα κανεις μας δνε μπορει να πει στον αλλον ποιο βημα να παρει ετσι δεν ειναι ? ...

σας σκευτομαι

!:-)

 

Έχεις δίκιο!! Το έχω σκεφτεί κι εγώ αυτό....

 

Moυ δίνει πολλές φορές την εντύπωση οτι είναι

....σαν να την "θέλει" αυτή την κατάσταση!

 

Μου είναι δύσκολο όμως να το "χωνέψω"....:shock:

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 79
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

  • soevan07

    soevan07 36 δημοσιεύσεις

  • elenik

    elenik 6 δημοσιεύσεις

  • Niki81

    Niki81 5 δημοσιεύσεις

  • UFO

    UFO 3 δημοσιεύσεις

Soevan07, επετρεψε και σε εμενα να σου πω την αποψη μου... Μιλαω εκ πειρας(μαμα σε καταθλιψη). Ειναι αρκετα δυσκολη η θεση σου και κατανοω την ανησυχια και φυσικα το ενδιαφερον σου! Ο μονος που μπορει να αναζητησει βοηθεια ειναι μονο η ιδια η μητερα σου. Ειμαι σιγουρη οτι η ιδια, αντιλαμβανεται την κατασταση που βρισκεται και ειναι δυσκολο να "βγει" απο αυτην... Στην περιπτωση της μπορει να χρειαζεται ψυχολογικη(γνωσιακη προσεγγιση) και φαρμακευτικη υποστηριξη ή μονο το ενα ή μονο το αλλο. Προς Θεου, τα αντικαταθλιπτικα ΔΕΝ ειναι ηρεμιστικα.

Δες και εδω http://www.stress.gr/disorder.php?id=27

και μια συμβουλη, οσο κι αν ακουγεται "σκληρη" ....προτεραιοτητα πλεον εχει το παιδι σου και η δικη σου οικογενεια...επλιζω να καταλαβαινεις πως το εννοω...οχι να αδιαφορεις για τη μαμα σου αλλα να μην φτασεις να "παραμελησεις" την δικη σου οικογενεια και τον εαυτο σου...

Ευχομαι ολα να πανε καλα και ο,τι χρειαστεις στη διαθεση σου

4usdp3.png
Link to comment
Share on other sites

Vasso st σ' ευχαριστώ!

 

Πάρα πολύ ενδιαφέρον το άρθρο που μου παρέθεσες!

 

Διαβάζοντάς το βλέπω να ταιριάζει απόλυτα στην μητέρα μου

η παράγραφος που λέει για την ΔΥΣΘΥΜΙΑ....:?

 

 

stress.gr| ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΙΙ

 

8. Ποιοι είναι οι διαφορετικοί τύποι κατάθλιψης όπως εμφανίζονται στην κλινική πράξη;

 

Οι κύριοι τρόποι με τους οποίους μπορεί να ταξινομηθεί η κατάθλιψη περιλαμβάνουν τους εξής:

 

* Πρωτοπαθής - Δευτεροπαθής. Η κύρια διαφορά είναι ότι στην δευτεροπαθή η κατάθλιψη εμφανίζεται στα πλαίσια ενός άλλου νοσήματος π.χ., όπως αναφέρθηκε πιό πριν στη νόσο του Πάρκινσον. Επίσης η κατάθλιψη μπορεί να αναπτυχθεί και στο έδαφος κάποιου άλλου ψυχιατρικού νοσήματος, π.χ. μιάς αγοραφοβικής νεύρωσης. Η πρακτική σημασία της ταξινόμησης αυτής είναι πολλές φορές σημαντική διότι μερικές φορές η κατάθλιψη είναι η πρώτη εκδήλωση ενός άλλου νοσήματος που απαιτεί ειδική θεραπεία. Έτσι η διάγνωση της πρωτοπαθούς κατάθλιψης πρέπει να μπαίνει αφού έχουν αποκλειστεί όλα τα άλλα νοσήματα που μπορεί να εμφανίσουν σαν μια από τις εκδηλώσεις τους κατάθλιψη.

 

* Ανάλογα με την σοβαρότητά της από κλινική άποψη σε σοβαρή - μέτρια - ελαφριά. Η σημασία της ταξινόμησης αυτής έχει να κάνει τόσο με πρακτικά θεραπευτικά θέματα (π.χ. είδος θεραπείας, ανάγκη νοσηλείας κ.λ.π.) όσο και με την πρόγνωση. Στη σοβαρή μορφή ο ασθενής εμφανίζει όλα σχεδόν τα συμπτώματα και η κατάθλιψη έχει επηρεάσει σχεδόν όλες τις καθημερινές του δραστηριότητες έτσι ώστε το επίπεδο λειτουργικότητας του ασθενή είναι σημαντικά μειωμένο . Μερικές φορές η κατάθλιψη αυτή ονομάζεται από τους ψυχιάτρους ως Μείζονα Κατάθλιψη.

 

* Ανάλογα με την κλινική μορφή. Μερικές φορές όταν στην κλινική εικόνα κυριαρχούν κάποια συγκεκριμένα συμπτώματα η κατάθλιψη προσδιορίζεται με διάφορα ονόματα. Σε γενικές γραμμές αυτές οι ονομασίες απασχολούν περισσότερο τους ειδικούς, είτε κλινικούς ψυχιάτρους είτε ερευνητές, παρά το μη ειδικό κοινό γι' αυτό και αναφέρονται εδώ σε συντομία.

 

- Μείζονα Κατάθλιψη : όπως αναφέρθηκε πιο πρίν η μορφή αυτή είναι η συνηθισμένη μορφή σοβαρής κατάθλιψης που αντιμετωπίζουν οι ψυχίατροι.

 

- Στην ψυχωτική κατάθλιψη εκτός από τα συνηθισμένα συμπτώματα που αναφέρθηκαν εμφανίζονται ψευδαισθήσεις (π.χ. ο ασθενής ακούει φωνές χωρίς όμως να υπάρχουν άνθρωποι στο περιβάλλον) ή/και παραληρηματικές ιδέες (ψευδείς πεποιθήσεις που δεν στηρίζονται σε κανένα πραγματικό γεγονός π.χ. ο ασθενής είναι εντελώς πεπεισμένος ότι είναι ένοχος για πράξεις που έκανε στο παρελθόν και γι'αυτό αξίζει ακόμη και να πεθάνει). Η ψυχωτική κατάθλιψη είναι πάντα σοβαρής μορφής και μπορεί να απαιτεί νοσηλεία.

 

- Η δυσθυμία είναι μια μορφή χρόνιας κατάθλιψης η οποία είναι μεν μέτρια σε σοβαρότητα αλλά επειδή εκτείνεται στον χρόνο δημιουργεί στο άτομο μια αίσθηση ανεπάρκειας. Ο ασθενής με δυσθυμία παρότι μπορεί και ανταπεξέρχεται στις καθημερινές του δραστηριότητες νιώθει πάντα ότι κάτι τον κρατάει από το να μπορεί να νιώσει καλά. Παλιότερα ο τύπος αυτός δεν θεωρούταν ως κατάθλιψη αλλά μάλλον ως είδος προσωπικότητας που μπορεί να προδιαθέτει σε κατάθλιψη. Το ενδιαφέρον για τη δυσθυμία μεγάλωσε όταν κάποια αντικαταθλιπτικά φάρμακα φάνηκε ότι έχουν μια πιό ειδική επίδραση σ'αυτή την μορφή, και έτσι σήμερα η τάση είναι να θεωρείται περισσότερο ως μια ειδική μορφή παρά ως τύπος προσωπικότητας.

 

- Άτυπη κατάθλιψη. Μερικές φορές οι ψυχίατροι αναφέρουν έτσι μια κατάθλιψη η οποία δεν εμφανίζει τα κλασικά συμπτώματα, π.χ. ο ασθενής μπορεί να εμφανίζει υπερφαγία και υπερυπνία αντί αϋπνία. Επίσης μερικές φορές λέγεται έτσι η κατάθλιψη που εμφανίζεται με πολλά σωματικά συμπτώματα παρά με ψυχικά.

 

- Κατάθλιψη της λοχείας. Έτσι μερικές φορές ονομάζεται η κατάθλιψη που αναπτύσσεται μετά την γέννηση και κατά την περίοδο της λοχείας. Η περίοδος αυτή θεωρείται υψηλού κινδύνου για την ανάπτυξη κατάθλιψης στην γυναίκα πιθανότατα λόγω των μεγάλων ορμονικών αλλαγών που γίνονται μετά τον τοκετό και κατά την περίοδο της λοχείας.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

ίσως να σε ενδιαφέρει

http://www.ergastirio.eu/docs/content/WORKPAPERS/%CE%A3%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CE%9C%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82....pdf

Στηρίζοντας ένα μέλος της οικογένειας με κατάθλιψη:

Παρεμβάσεις μιας συνεδρίας

της

Μαρίας Δουκάκου

αντιγράφω :

Η έννοια της γονεοποίησης ενός παιδιού στην οικογένεια περιγράφτηκε από τους

Boszormenyi-Nagy & Spark (1976) και αφορά στην προσδοκία ότι ένα από τα παιδιά στην

οικογένεια θα εκπληρώσει έναν γονεϊκό ρόλο. Ο Μinuchin (1974) επίσης είχε αναφερθεί στο

ρόλο του παιδιού ως γονέας το οποίο μεταβαίνει από το υποσύστημα των αδελφών στο

γονεϊκό υποσύστημα. Το γονεοποιημένο παιδί μπορεί να αναλάβει την ευθύνη ακόμη και για

τη συναισθηματική υγεία των υπολοίπων μελών της οικογένειας αποτελώντας το ίδιο μια

φιγούρα προσκόλλησης σε στρεσσογόνες συνθήκες (Byng-Hall, 2002).

O Jurkovic (1997) διαφοροποιεί ανάμεσα στις έννοιες της προσαρμοστικής και της

καταστροφικής γονεοποίησης. Η πρώτη αναφέρεται στην προσωρινή ή και παρατεταμένη

ανάληψη του γονεϊκού ρόλου από το παιδί το οποίο όμως δεν έχει εγκλωβιστεί σε αυτό το

ρόλο. Με άλλα λόγια, η ταυτότητά του δεν είναι συνδεδεμένη με το να είναι ένα γονεϊκό

παιδί. Μάλιστα, είναι πιθανό να υποστηρίζεται σε αυτό το ρόλο από την οικογένεια ή την

κοινότητα. Η καταστροφική γονεοποίηση όμως, περιλαμβάνει τη συναισθηματική φροντίδα

και/ή τις λειτουργικές ευθύνες ενός γονέα οι οποίες είναι υπερβολικές και ακατάλληλες για το

αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού. Το παιδί αναμένεται να είναι εκείνο που θα παρέχει

φροντίδα και ο ρόλος αυτός εγγράφεται στην ταυτότητά του.

Ο Bowlby (1980) περιέγραψε την καταναγκαστική παροχή φροντίδας η οποία

αναπτύσσεται μετά από μια χρονική περίοδο όπου το παιδί έχει αναλάβει τη φροντίδα ενός

γονέα και εξαναγκάζεται να συνεχίζει να παρέχει φροντίδα σε αυτόν μέσα από το

συναίσθημα ενοχής που του προκαλείται. Αυτά τα παιδιά μπορεί να αφιερώσουν όλη τους τη

ζωή στη φροντίδα των άλλων, ακόμη και εκείνων που δεν την έχουν ανάγκη ή δεν την

επιθυμούν, η οποία συντηρείται μέσα από ένα πλέγμα ενοχής.

Τα παιδιά-γονείς μεγαλώνουν έχοντας επίγνωση των αναγκών των άλλων, ενώ συχνά

φαίνεται να μην έχουν επίγνωση των δικών τους αναγκών. Εμφανίζουν δυσκολία να θέτουν

όρια στο να καθορίζουν για πόσα πράγματα είναι υπεύθυνα κάνοντας πολύ περισσότερα από

εκείνα που τους αναλογούν (Νapier, 1997). Προκειμένου να ξανακερδίσουν ή να

διατηρήσουν την αίσθηση της ασφάλειας σε ένα περιβάλλον με έντονες δυσκολίες στη σχέση

των γονέων, φαίνεται να ρυθμίζουν την έκθεσή τους στο γονεϊκό συναίσθημα. Η ανασφάλεια

που νιώθουν είναι εκείνη που επιταχύνει τη ρύθμιση της έκθεσής τους στα συναισθήματα των

γονέων αυξάνοντας τις προσπάθειές τους να εμπλακούν στις γονεϊκές συγκρούσεις ώστε να

ελέγξουν αυτά τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές των γονέων προτού οι συγκρούσεις

κλιμακωθούν και καταλήξουν σε σοβαρότερες και αρνητικές συνέπειες για όλη την

7

οικογένεια (Cummings & Davies, 1996). Ο ρόλος του προστάτη, του ειρηνοποιού και του

υποστηρικτή εμπεριέχει σημαντική συναισθηματική επένδυση, φροντίδα και ενασχόληση με

περίπλοκα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ενήλικες. Αυτοί οι τύποι γονεοποίησης

αυξάνουν την ψυχολογική ή σωματική ευαλωτότητα των παιδιών κάνοντάς τα αντικείμενα

της γονεϊκής εχθρότητας, κακοποίησης ή απόρριψης. Η δυσανάλογη κατανομή ενέργειας που

απαιτείται για να αναλάβουν γονεϊκούς ρόλους και να ξανακερδίσουν την ασφάλεια

περιορίζει τα παιδιά αυτά στην επίλυση άλλων σημαντικών αναπτυξιακών στόχων, όπως η

επιτυχής ικανότητα του σχετίζεσθαι με τους άλλους και η αυτονομία. Στο περιστατικό που

περιγράφεται παρακάτω, η Βίκυ ήταν το καλό και υπάκουο παιδί στην πατρική της

οικογένεια που προσπαθούσε να διατηρήσει τις ισορροπίες του οικογενειακού οικοδομήματος

ενώ ταυτόχρονα περνούσε απαρατήρητη χωρίς να εκφράζει δικές της, προσωπικές ανάγκες

και επιθυμίες.

 

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

LABORATORY FOR THE STUDY OF HUMAN RELATIONS

ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ/WORKING PAPERS

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

Διαφημίσεις

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...