Το μεγαλωνει η γιαγιά του......ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ

[LA LATINA]

Να προστεθώ στις ανίατες? Δεν τα δίνω ποτέ και σε κανέναν ούτε για 10 λεπτά....τα πεθερικά έχουν αποδειχτεί αναξιόπιστα ακόμα και εν τη παρουσία μας, αλλά και η μαμά μου που είναι από κάτω, ακόμα περιμένει να κοιμήσει εγγόνι σπίτι της, και είναι 7 και 5 ετών τα παιδιά. Αν δεν είναι σπίτι τα παιδιά, απλά δε θα κλείσω μάτι. Και αν συμβεί το παραμικρό, η ευθύνη είναι δική μου και καμιάς γιαγιάς. Δεν εργάζομαι πια, αλλά και όταν εργαζόμουν δεν τα άφηνα, να πω εδώ πως δεν έχουν όλες ευέλικτα επαγγέλματα όμως, για να είμαι δίκαιη.

 

Όσο για το συνειδητοποιημένοι γονείς, mkcm, ξέρεις πόσοι, πολύ συνειδητοποιημένα κάνουν παιδιά με γνώμονα πως έχουν βοήθεια από παντού? Και τα δίνουν με το παραμικρό για μέρες ολόκληρες? Προχτές στο σχολείο μια μαμά περιχαρής μας έλεγε πως δίνει τα παιδιά της τη μέρα που τελειώνουν τα σχολείο και τα παίρνει πίσω τη μέρα που ξαναρχίζουν! Και μας κορόιδευε κιόλας....κατάμουτρα! ΟΚ, εσύ πας διακοπές, ξαναπάς διακοπές, (δε δουλεύει) και τα παιδιά με τη γιαγιά στο διαμέρισμα μες την πόλη....και δεν πάει ούτε να τα δει λέει, για να μην τα ξεσηκώσει που περνάνε τόσο καλά.

 

Δεν είναι αστείο δυστυχώς.....την κολλητή μου, η παιδοψυχολόγος, της είπε ΝΑ ΜΗΝ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΓΙΑ ΨΥΛΛΟΥ ΠΗΔΗΜΑ.....γιατί η κολλητή μου έδινε την μικρή στη θάλασσα στους γονείς της όλο το καλοκαίρι, με τη λογική να κάνει μπάνια και να μην ψήνεται στην πόλη........σας πληροφορώ η παιδοψυχολόγος είπε ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ και να πάει στη θάλασσα όταν πάρει άδεια ο μπαμπάς της, για όσες μέρες πάρει, όπως όλα τα παιδιά.

 

Ξαναλέω κι ας γίνω γραφική. Οι χειριστικοί άνθρωποι, είτε δουλεύουν είτε όχι, ξέρουν να αποκτούν δούλους... και να κάνουν τη δουλειά τους με το λιγότερο κόπο.

[sofi@p]

εκτός από τους χειριστικούς ανθρώπους, πάντως, υπάρχουν απλά και τα "καλομαθημένα" που βρίσκουν και τα κάνουν. κοπέλες, κυρίως, που τα περιμένουν όλα έτοιμα στο χέρι. οι μανάδες τους τις έχουν μάθει να μην κάνουν τίποτα μόνες τους, μη τυχόν και ζοριστούν και να τα κάνουν όλα αντί για αυτές. έχω παράδειγμα στο συγγενικό περιβάλλον, από κοπέλα που δεν εργάζεται, μένει δίπλα στο πατρικό σπίτι και όλη μέρα παρκάρει το παιδί στους γονείς της κι αυτή είτε χαζεύει στο fb, ή πάει γυμναστήριο ή απλά βλέπει τηλεόραση. και ακόμη κι όταν είναι στο πατρικό σπίτι, δεν ασχολείται με το παιδί της, του λέει πήγαινε στον παππού σου.

και οι γονείς της αντί να τη στείλουν πακέτο σπίτι με το παιδί, την βοηθούν ισχυριζόμενοι ότι το παιδί είναι κουραστικό...

[bouba14]

εκτός από τους χειριστικούς ανθρώπους, πάντως, υπάρχουν απλά και τα "καλομαθημένα" που βρίσκουν και τα κάνουν. κοπέλες, κυρίως, που τα περιμένουν όλα έτοιμα στο χέρι. οι μανάδες τους τις έχουν μάθει να μην κάνουν τίποτα μόνες τους, μη τυχόν και ζοριστούν και να τα κάνουν όλα αντί για αυτές. έχω παράδειγμα στο συγγενικό περιβάλλον, από κοπέλα που δεν εργάζεται, μένει δίπλα στο πατρικό σπίτι και όλη μέρα παρκάρει το παιδί στους γονείς της κι αυτή είτε χαζεύει στο fb, ή πάει γυμναστήριο ή απλά βλέπει τηλεόραση. και ακόμη κι όταν είναι στο πατρικό σπίτι, δεν ασχολείται με το παιδί της, του λέει πήγαινε στον παππού σου.

και οι γονείς της αντί να τη στείλουν πακέτο σπίτι με το παιδί, την βοηθούν ισχυριζόμενοι ότι το παιδί είναι κουραστικό...

 

Παντως κι εμενα η μανα μου ολα στο χερι μου τα ειχε αλλα δεν μπορω κν να διανοηθω οτι θα αποχωριστω το πλασματακι μου για να κατσω να δω τηλεοραση, ουτε καν για καφε, παιρνω τη μικρη μαζι μου. Νομιζω οτι το μητρικο ενστικτο κανει τη μανα να μην αφηνει το μικρο της σε καποιον αν δεν ειναι οντως αναγκη, πχ εργασια, γιατρος, και για τον εαυτο της βεβαια να κανει πραγματα αλλα με μετρο.. Τωρα να αφηνεις το παιδι να το μεγαλωνει αλλος το θεωρω εξω απο μενα..

[mkcm]

Πάντως, η αλήθεια είναι ότι στις παιδικές χαρές κύρια βλέπεις γιαγιάδες και παπούδες με τα παιδιά, παρά γονείς. Και τις καθημερινές το καταλαβαίνω, προφανώς δουλεύουν, αλλά και τα Σ/Κ.

Ειλικρινά, επειδή κι εγώ δε μεγάλωσα με παπουδογιαγιάδες, αλλά αποκλειστικά με τους γονείς μου, δεν μπορώ να την καταλάβω αυτή τη λογική. Πραγματικά με ξεπερνάει.

Και ρε παιδιά, αναρωτιέμαι. Αν αυτοί οι γονείς δεν είχαν παπούδες και γιαγιάδες να βοηθούν, όπως καλή ώρα εμείς, δε θα έβρισκαν λύση; Προφανώς και θα έβρισκαν.

Τώρα να πω και μια τραγελαφική (περισσότερο τραγική) ιστορία με μια γιαγιά λαλημένη... για να δούμε και την άλλη πλευρά, της υπερβολής ορισμένων γιαγιάδων (θα μακρηγορήσω).

Είμαι στην παιδική χαρά με τη μικρή και δίπλα μας έκανε κούνια μια γιαγιά την εγγονή της. Ξεκινάμε την πάρλα. Αρχίζει τα διάφορα, εγώ τη μεγαλώνω τη δικιά μας, εμένα με αγαπάει περισσότερο από τους γονείς της, όταν έρχονται να την πάρουν δε θέλει να φύγει, κ.ο.κ. Στραβώνω εγώ λίγο με την όλη κατάσταση, αλλά συνεχίζω την κουβέντα, ρωτώντας για τις συνθήκες, κλπ. Μέσα από την κουβέντα ξεδιπλώνεται η αλήθεια. Σκατούλες την μεγάλωνε. Η νύφη της δε δουλεύει και με παράπονο μου αναίρεσε στη συνέχεια όλα αυτά που έλεγε, ότι δεν της την αφήνουν, ότι άντε να της τη δώσουν 2 - 3 ώρες μέσα στην εβδομάδα, ότι η νύφη της το έχει κάνει μαμόθρεφτο, γιατί θέλει τη μαμά της και άλλα τέτοια φαιδρά.

Καταλαβαίνω, ότι η περίπτωση είναι παθολογική και προσπαθώ να σταματήσω την κουβέντα.

Συνεχίζει όμως η κυριούλα και με ρωτά αν δουλεύω και τι κάνω το παιδί. Της λέω για το βρεφικό και τι μου απαντάει η γαϊδούρα: "Κι εμένα, τώρα που θα γίνει 4 θέλουν να την πάνε σχολείο, γιατί η νύφη μου θα ξαναξεκινήσει τη δουλειά, αλλά δε θα τους περάσει. Εγώ έχω ήδη προετοιμάσει το παιδί. Όποτε το βλέπω του λέω ότι το σχολείο είναι ένα μέρος, όπου πάνε τα παιδιά τους οι γονείς που δεν τα θέλουν και δεν τα αγαπάνε. Έτσι δε θα θέλει να πάει και θα την κρατάω εγώ.....!!!!!!!!"

Φαντάζεστε τι σοκ έπαθα. Της είπα κανά δυο κουβέντες, όχι πολύ πολιτισμένα και ήρεμα η αλήθεια είναι και μου λέει η καρακάξα: "Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα... Το παιδί αυτό είναι δικό μου, έχει το ονοματεπώνυμό μου και εδώ πληρώνονται όλα, μου στέρησαν το μεγάλωμά του 3,5 χρόνια τώρα, αλλά θα το αναπληρώσω το κενό. Καμιά μάνα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γιαγιά."

Απεγνωσμένα ψάχνω τη μάνα να της πω να προσέχει.....

[koutavaki]

Σε συνέχεια του παραπάνω μηνύματος με την παθολογική περίπτωση γιαγιάς θέλω να πω για όλες τις μαμάδες τις "καλομαθημένες¨που αφήνουν συνεχώς τα παιδιά τους στη γιαγιά ότι έχουν επιμελώς προετοιμαστεί κυρίως από τη δική τους τη μαμά να γίνουν έτσι καλομαθημένες και συνεπώς εξαρτημένες από τη μαμά τους. Για δοκιμάστε να τα πάρετε απο αυτές τις γιαγιάδες που έχουν όλη μέρα τα παιδιά και θα δείτε τι έχει να γίνει. Η ίδια η γιαγιά θα ισχυριστεί ότι η κόρη ή η νύφη είναι ανίκανη να μεγαλώσει παιδιά κλπ και αν αυτό δεν πιάσει θα αρχίσει να την πιάνει η καρδιά της. Θέλω να πω ότι οι εξαρτημένοι άνθρωποι δυστυχώς δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο από άλλους εξαρτημένους ανθρώπους που είναι δύσκολο να σπάσει. Επίσης έχω ακούσει από συνάδελφό μου που τις μεγαλώνει εξ ολοκλήρου τα παιδιά η μαμά της ότι έτσι πρέπει να γίνει και ότι η μαμά της της το χρωστάει αφού και η ίδια με τη γιαιγά της μεγάλωσε ενώ η μαμά της έκανε τη ζωή της.

Νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να καταλάβει που μπαίνει το όριο και δεν χρειάζονται υπρβολές. Και θα δουλέψουμε και παιδιά θα μεγαλώσουμε και κατά τω ωράριο της εργασίας μας θα βρούμε κάποια λύση και θα πάρουμε τα παιδιά μας αμέσως μόλις σχολάσουμε και τα παιδιά έχουν και πατέρα που προφανώς κι αυτός δεν λείπει όλο το 24 (εκτός εξαιρέσεων οκ μη μου πείτε ότι όλοι οι μπαμπάδες είναι ναυτικοί) και συνήθως δεν είμαστε μεγαλοστελέχη να έχουμε συναντήσεις μέχρι το βράδυ. Όλα γίνονται με κοινή λογική από ανθρώπους υπεύθυνους γαι την ίδια τους τη ζωή πρώτα απ΄ολα και κατ΄επέκταση και για τα παιδιά τους.

Για μένα να πω ότι από μικρή δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι μπορεί και να μην δουλεύω, σπούδασα και προετοιμάστηκα για μια δουλειά, την έκανα χρόνια πριν παντρευτώ και αποκτήσω παιδί και δεν σκέφτηκα ποτέ να την αφήσω. Τώρα αν με απέλυαν και έπρεπε να δουλέψω σε μια προσωρινή δουλειά και η αμοιβή μου ήταν μικρκότερη από τα έξοδα που θα μου δημιουργούσε πιστεύω ότι δεν θα δούλευα. Επίσης αν ο άντρας που τύχαινε να αγαπήσω έβγαζε αρκετά χρήματα για να ζούμε άνετα μπορεί να έκανα κάποιο άλλο είδος εργασίας ενδιαφέορυσας και που θα μου επέτρεπε πιο ευέλικτο ωράριο ας μην είχε καλές αποδοχές γαι να διοχετεύσω τη δημιρουργικότητα μου αλλά όχι σε βάρος των παιδιών. Όσο για αυτές που δουλέυουν για το Χόντο είναι εντελώς έξω από τη δική μου ψυχοσύνθεση.

[maela]

Πάντως, η αλήθεια είναι ότι στις παιδικές χαρές κύρια βλέπεις γιαγιάδες και παπούδες με τα παιδιά, παρά γονείς. Και τις καθημερινές το καταλαβαίνω, προφανώς δουλεύουν, αλλά και τα Σ/Κ.

Ειλικρινά, επειδή κι εγώ δε μεγάλωσα με παπουδογιαγιάδες, αλλά αποκλειστικά με τους γονείς μου, δεν μπορώ να την καταλάβω αυτή τη λογική. Πραγματικά με ξεπερνάει.

Και ρε παιδιά, αναρωτιέμαι. Αν αυτοί οι γονείς δεν είχαν παπούδες και γιαγιάδες να βοηθούν, όπως καλή ώρα εμείς, δε θα έβρισκαν λύση; Προφανώς και θα έβρισκαν.

Τώρα να πω και μια τραγελαφική (περισσότερο τραγική) ιστορία με μια γιαγιά λαλημένη... για να δούμε και την άλλη πλευρά, της υπερβολής ορισμένων γιαγιάδων (θα μακρηγορήσω).

Είμαι στην παιδική χαρά με τη μικρή και δίπλα μας έκανε κούνια μια γιαγιά την εγγονή της. Ξεκινάμε την πάρλα. Αρχίζει τα διάφορα, εγώ τη μεγαλώνω τη δικιά μας, εμένα με αγαπάει περισσότερο από τους γονείς της, όταν έρχονται να την πάρουν δε θέλει να φύγει, κ.ο.κ. Στραβώνω εγώ λίγο με την όλη κατάσταση, αλλά συνεχίζω την κουβέντα, ρωτώντας για τις συνθήκες, κλπ. Μέσα από την κουβέντα ξεδιπλώνεται η αλήθεια. Σκατούλες την μεγάλωνε. Η νύφη της δε δουλεύει και με παράπονο μου αναίρεσε στη συνέχεια όλα αυτά που έλεγε, ότι δεν της την αφήνουν, ότι άντε να της τη δώσουν 2 - 3 ώρες μέσα στην εβδομάδα, ότι η νύφη της το έχει κάνει μαμόθρεφτο, γιατί θέλει τη μαμά της και άλλα τέτοια φαιδρά.

Καταλαβαίνω, ότι η περίπτωση είναι παθολογική και προσπαθώ να σταματήσω την κουβέντα.

Συνεχίζει όμως η κυριούλα και με ρωτά αν δουλεύω και τι κάνω το παιδί. Της λέω για το βρεφικό και τι μου απαντάει η γαϊδούρα: "Κι εμένα, τώρα που θα γίνει 4 θέλουν να την πάνε σχολείο, γιατί η νύφη μου θα ξαναξεκινήσει τη δουλειά, αλλά δε θα τους περάσει. Εγώ έχω ήδη προετοιμάσει το παιδί. Όποτε το βλέπω του λέω ότι το σχολείο είναι ένα μέρος, όπου πάνε τα παιδιά τους οι γονείς που δεν τα θέλουν και δεν τα αγαπάνε. Έτσι δε θα θέλει να πάει και θα την κρατάω εγώ.....!!!!!!!!"

Φαντάζεστε τι σοκ έπαθα. Της είπα κανά δυο κουβέντες, όχι πολύ πολιτισμένα και ήρεμα η αλήθεια είναι και μου λέει η καρακάξα: "Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα... Το παιδί αυτό είναι δικό μου, έχει το ονοματεπώνυμό μου και εδώ πληρώνονται όλα, μου στέρησαν το μεγάλωμά του 3,5 χρόνια τώρα, αλλά θα το αναπληρώσω το κενό. Καμιά μάνα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γιαγιά."

Απεγνωσμένα ψάχνω τη μάνα να της πω να προσέχει.....

 

Καλα είναι τραγικο!!!Αν είναι δυνατο τι λεει στο παιδακι για να ικανοποιησει το εγω της!!Βρες τη μαμα της αμεσως.Το μικρο θα μισησει το σχολειο!

[mkcm]

Ναι, ρε κορίτσια. Παντού το βλέπω πια. Μωρά να είναι σχεδόν όλο το 24ωρο με τη γιαγιά και τον παπού. Το κλου είναι κάτι ξαδέρφια μου που όλα έχουν κάνει από 3-4 παιδιά και όλα τα αφήνουν στις γιαγιάδες (αδερφές του μπαμπά μου), πάνε στη δουλειά, για καφέ, για ψώνια, πάνε το βράδυ στο σπίτι της γιαγιάς, τρώνε εκεί και μετά παίρνουν τα παιδιά τους μπανιαρισμένα έτοιμα και τα πάνε στο σπίτι για ύπνο. Και το πιο ωραίο: περιμένει η γυναίκα του ξαδερφού μου το 4ο και του λέει η θειά μου (αποκαμωμένη από την καθημερινή ανατροφή των 3ων που είναι μάλιστα 5, 4 και 2 χρονών): καλά τι το θέλατε 4ο παιδί. Και τι της απαντάει: κουμάντο θα μας κάνεις στο πόσα παιδιά θα κάνουμε;:shock::shock::shock:

[LA LATINA]

Ναι, ρε κορίτσια. Παντού το βλέπω πια. Μωρά να είναι σχεδόν όλο το 24ωρο με τη γιαγιά και τον παπού. Το κλου είναι κάτι ξαδέρφια μου που όλα έχουν κάνει από 3-4 παιδιά και όλα τα αφήνουν στις γιαγιάδες (αδερφές του μπαμπά μου), πάνε στη δουλειά, για καφέ, για ψώνια, πάνε το βράδυ στο σπίτι της γιαγιάς, τρώνε εκεί και μετά παίρνουν τα παιδιά τους μπανιαρισμένα έτοιμα και τα πάνε στο σπίτι για ύπνο. Και το πιο ωραίο: περιμένει η γυναίκα του ξαδερφού μου το 4ο και του λέει η θειά μου (αποκαμωμένη από την καθημερινή ανατροφή των 3ων που είναι μάλιστα 5, 4 και 2 χρονών): καλά τι το θέλατε 4ο παιδί. Και τι της απαντάει: κουμάντο θα μας κάνεις στο πόσα παιδιά θα κάνουμε;:shock::shock::shock:

 

Προχτές πέτυχα στο face ένα άρθρο ψυχολόγων, έφαγα τον κόσμο και δεν το βρίσκω να σας το επικολλήσω........έλεγε λοιπόν για την έλλειψη προτύπων, και όσο παράλογο κι αν σας ακούγεται, έλεγε πως, όλη αυτή η βεβιασμένη και πρόωρη, απεγνωσμένη προσπάθεια να είναι τα παιδιά "κάπου" δε θα μας βγει σε καλό....Είμαστε η μόνη γενιά που απ τα γεννοφάσκια ψάχνουμε βρεφονηπιακούς, αμέσως μετά παιδικούς ως αργά το απόγευμα, σχολείο σχεδόν πάντα ολοήμερο έστω και αν δεν είναι απαραίτητο, μετά ένα κάρο δραστηριότητες, και φυσικά μπόλικη δόση παππουδογιαγιάδων τις ελεύθερες (?) ώρες και τα ΣΚ........Τα παιδιά μας βλέπουν λίγο, και τα πρότυπά τους είναι όλος αυτός ο κόσμος που συναναστρέφονται, έλεγε το άρθρο. Ότι κι αν σημαίνει για τον καθένα μας αυτό.

Μην παρεξηγηθείτε, δεν κρίνω, παραθέτω κάτι που διάβασα και με συγκλόνισε.

[elenip]

Ναι, ρε κορίτσια. Παντού το βλέπω πια. Μωρά να είναι σχεδόν όλο το 24ωρο με τη γιαγιά και τον παπού. Το κλου είναι κάτι ξαδέρφια μου που όλα έχουν κάνει από 3-4 παιδιά και όλα τα αφήνουν στις γιαγιάδες (αδερφές του μπαμπά μου), πάνε στη δουλειά, για καφέ, για ψώνια, πάνε το βράδυ στο σπίτι της γιαγιάς, τρώνε εκεί και μετά παίρνουν τα παιδιά τους μπανιαρισμένα έτοιμα και τα πάνε στο σπίτι για ύπνο. Και το πιο ωραίο: περιμένει η γυναίκα του ξαδερφού μου το 4ο και του λέει η θειά μου (αποκαμωμένη από την καθημερινή ανατροφή των 3ων που είναι μάλιστα 5, 4 και 2 χρονών): καλά τι το θέλατε 4ο παιδί. Και τι της απαντάει: κουμάντο θα μας κάνεις στο πόσα παιδιά θα κάνουμε;:shock::shock::shock:

 

Συγνώμη αλλά εδώ δεν φταίνε οι γονείς.. φταίει η γιαγιά που αφού της είπαν κάτι τέτοιο έπρεπε να τους απαντήσει ότι αφού τα κάνατε βρείτε και τρόπο να τα μεγαλώσετε, εγώ πια δεν μπορώ να κρατήσω κανένα.. και έξω από την πόρτα αλλά βρίσκουν και τα κάνουν.. και εγώ έχω βαρεθεί να ακούω από μαμάδες που τους κρατούν τα παιδιά και τους κάνουν και τις δουλειές στο σπίτι μέχρι να γυρίσουν από την δουλειά ότι κουράζονται.. εγώ τι να πω η έρμη που όταν γυρίσω από τη δουλειά πρέπει να κάνω και όλες τις δουλειές μόνη μου και δραστηριότητες με τον μικρό και ψώνια και και και... όπως σου είπα όμως οι πιο βολεμένοι είναι και οι πιο γκρινιάρηδες!! γιατί πολύ απλά αυτό λέγεται τεμπελιά και γαιδουριά!!! ξέρεις τι ωραία είναι να τα κάνεις ο άλλος και να τα βρίσκεις έτοιμα?? εγώ όχι!!!

[LA LATINA]

Ακριβώς έτσι είναι!

Συγγενικό μου πρόσωπο, γέννησε, ο άντρας άνεργος, η μαμά άνεργη, το παιδί στη γιαγιά......νεότατη βέβαια η γιαγιά (45) ε και τι μ αυτό δλδ?

Οι παππούδες εκατέρωθεν να τσοντάρουν, φυσικά για να τα βγάλουν πέρα, σε κάποια φάση μπήκε ο άντρας στο δήμο για 5μηνο.......το παιδί στη γιαγιά......

ΣΚ οι γονείς θάλασσα, το παιδί στη γιαγιά στο διαμέρισμα........Κυριακή βράδυ, "γυρίσαμε κουρασμένοι απ τη θάλασσα, αύριο πηγαίνετε στον παιδικό δεν θα το πάρουμε το βράδυ", άλλη μια βδομάδα στη γιαγιά.....

Έγινε το παιδί 5.........στη γιαγιά, και λέει προχτές η κοπέλα ¨λέμε να κάνουμε και άλλο ένα παιδάκι" και γυρνάει η μαμά της μέσα σε ένα ντουμάνι κόσμο και της λέει "μη διανοηθείς, εγώ άλλο παιδί δεν κοιτάζω, κι αυτό μετά το καλοκαίρι θα το πάρεις!"

Θύμωσε κιόλας η κόρη.........

[argini]

Καποιοι κανουν παιδια λογω αυτοματισμου...παντρευτηκαμε ας κανουμε και ένα μωρο...μετα να μην κανουν και δευτερο για να εχει παρεα το πρωτο?? Μετα ψαχνουν που θα παρκαρουν τα μωρα....

[ekavi_]

Προχτές πέτυχα στο face ένα άρθρο ψυχολόγων, έφαγα τον κόσμο και δεν το βρίσκω να σας το επικολλήσω........έλεγε λοιπόν για την έλλειψη προτύπων, και όσο παράλογο κι αν σας ακούγεται, έλεγε πως, όλη αυτή η βεβιασμένη και πρόωρη, απεγνωσμένη προσπάθεια να είναι τα παιδιά "κάπου" δε θα μας βγει σε καλό....Είμαστε η μόνη γενιά που απ τα γεννοφάσκια ψάχνουμε βρεφονηπιακούς, αμέσως μετά παιδικούς ως αργά το απόγευμα, σχολείο σχεδόν πάντα ολοήμερο έστω και αν δεν είναι απαραίτητο, μετά ένα κάρο δραστηριότητες, και φυσικά μπόλικη δόση παππουδογιαγιάδων τις ελεύθερες (?) ώρες και τα ΣΚ........Τα παιδιά μας βλέπουν λίγο, και τα πρότυπά τους είναι όλος αυτός ο κόσμος που συναναστρέφονται, έλεγε το άρθρο. Ότι κι αν σημαίνει για τον καθένα μας αυτό.

Μην παρεξηγηθείτε, δεν κρίνω, παραθέτω κάτι που διάβασα και με συγκλόνισε.

 

Είναι τέτοιες οι σύγχρονες συνθήκες που επιβάλλουν να αφήσεις τα παιδιά κάπου λόγω δουλειάς. Όταν δουλεύουν και οι 2 σε ένα ζευγάρι, είναι επόμενο να υπάρχει θέμα με τα παιδιά. Οπότε απαιτείται, είτε βρεφονηπιακός, είτε γιαγιά, είτε νταντά...

Για τα υπόλοιπα συμφωνώ ότι υπάρχει μια τάση να τα αφήνουν κάποιοι στο ολοήμερο ακόμα και αν δεν είναι απαραίτητο, να τα φορτώνουν με ενα κάρο δραστηριότητες από 3χρονών και να τα παρκάρουν και στους παππούδες για να πάνε μόνοι τους βόλτες ή να φύγουν για ΣΚ.

Δεν διαφωνώ να γίνονται όλα τα παραπάνω με μέτρο. Δεν είμαι υπερ ούτε του να είναι τα παιδιά χώρια με τους γονείς τους συνέχεια, αλλά και ούτε να είναι όλη μέρα κολλημένα με αυτούς. Μια μέση λύση.

[LA LATINA]

Φίλη μου, σε αυτή την εποχή σε κάθε σπίτι υπάρχει ένας άνεργος. Δεν είναι τυχαίο ότι απ τα 50 παιδιά στο ολοήμερο δουλεύουν 4 μαμάδες, και ψάχνουν δουλειά άλλες 10.........συγκεκριμένα νούμερα........

[mkcm]

Βασικά, κι εγώ που έχω μιλήσει με τις βρεφονηπιοκόμους της μικρής μου, όλες το ίδιο λένε: το πιο σωστό για το παιδί είναι μέχρι τα 2,5 με τη μαμά και μετά στον παιδικό. Αλλά πως θα το κάνεις αυτό, όταν το μόνο που σου εξασφαλίζουν είναι 2 μήνες άδεια πριν και 2 μετά από το ΙΚΑ και άντε και το εξάμηνο που μέχρι τώρα σου έδινε το επίδομα ανεργίας (που για πολλούς δε φτάνει ούτε για ζήτω και πολλοί εργοδότες δε συμφωνούν), αλλά κι αυτό το κόβουν.

Αναγκαστικά θα το αφήσεις κάπου. Εγώ π.χ. δούλευα μέχρι Παρασκευή και τη Δευτέρα γέννησα, μόνο και μόνο για να μπορέσω να κάτσω με τη μικρή 5 μήνες μετά (4 μήνες του ΙΚΑ + 1 μήνας η άδειά μου), αλλά μετά τι κάνεις αν δε φτάνει ο ένας μισθός ούτε για τα βασικά (νοίκι, λογαριασμοί), θα το βρεφικό ή θα το αφήσεις στις γιαγιάδες για ένα διάστημα (μόνο για τις ώρες της δουλειάς), όχι όμως και να λες μεγαλωσέ το μου για να το καμαρώσω φαντάρο.

[mkcm]

Πάντως ρε παιδιά εμένα μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση ότι έχω γνωρίσει στην Παιδική Χαρά 6 μαμάδες. Οι δύο δουλεύουμε, η μία είναι άνεργη και ψάχνει για δουλειά και οι άλλες 4 άφησαν τη δουλειά τους να μεγαλώσουν το παιδί. Μένουμε σε πολύ λαϊκή περιοχή και γενικά στο περιβάλλον μου ξέρω ελάχιστους που θα μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με 1 μόνο μισθό... Δεν κρίνω τις μαμάδες που άφησαν τη δουλειά τους να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, απλά μου κάνει εντύπωση που υπάρχουν ακόμα οικογένειες που μπορούν να επιβιώσουν με 1 μισθό.

[Λαΐδα]

Στην Αθηνα ειδικα κανεις δεν επιβιωνει με ένα μισθο....τσονταρουν ολοι γυρω γυρω

[ekavi_]

Δεν κρίνω τις μαμάδες που άφησαν τη δουλειά τους να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, απλά μου κάνει εντύπωση που υπάρχουν ακόμα οικογένειες που μπορούν να επιβιώσουν με 1 μισθό.

 

Δεν γίνεται να επιβιώσεις με 1 μέσο μισθό. Όπως είπε και η Λάιδα (παραφράζω), από κάπου "τραβάνε". Εκτός και αν υπάρχουν αποταμιεύσεις, οι οποίες βέβαια κάποια στιγμή θα εξαντληθούν αν δεν ξαναμπεί δεύτερο εισόδημα στο σπίτι.

 

Και εγώ ξέρω περίπτωση που η μαμά δεν δουλεύει από άποψη , δεν υπάρχουν αποταμιεύσεις, ο σύζυγος παίρνει ένα μέσο μισθό και αναρωτιέσαι "μα πως ζουν" ;

Η απάντηση είναι ότι παρασιτούν. (Μιλάω για τη συγκεκριμένη περίπτωση πάντα που την έχω άχτι )

[mkcm]

E, μα κι εγώ αυτό σκέφτομαι. Εμείς δηλαδή χωρίς τίποτα για μας μόνο νοίκι, λογαριασμούς, σούπερ μάρκετ θέλουμε 700 ευρώ το μήνα και είμαστε και συντηρητικοί (χαμηλό ενοίκιο, λίστα απαρέγγλητη σ/μ, προσοχή σε τηλ, ρεύμα, κλπ.). Βάλε και βενζίνες για τη δουλειά, ασφάλιστρα, πράγματα για το παιδί, τροφεία, κλπ. Ε, δε βγαίνεις ρε παιδιά με 1 κουτσουρεμένο πια μισθό.