ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[vicky86]

Ρε κουκλα μου τα μωρα αν ηταν στο χερι τους ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΑΣ θα ηταν...αν κανεις το λαθος και ξεκινησεις να το παιρνεις μαζι σου για υπνο ή να τον αγκαλιαζεις συνεχεια δεν κοβεται μετα..τουλαχιστον ετσι μου εχουν πει...κι αυτο βλεπω...οτι το παιδι για να το κοψει "βασανιζεται"..

Και αυτο που τονιζω..δεν γκρινιαζουν λιγο...γκρινιαζουν ΠΟΛΥ για να πετυχουν το σκοπο τους και μια μανα οταν βλεπει οτι δεν μπορει να ανταπεξελθει ψαχνει να βρει λυσεις ωστε να σταματησει ολο αυτο και να ηρεμησουν και οι 2!Δεν ειμαι συμφωνη με αυτους τους τροπους που διαβασα...αλλα κραταω μικρο καλαθι γιατι δεν ηρθα στη θεση τους και δεν ξερω τι θα εκανα!

 

Καλησπερα.δε θα μπω στη διαδικασια να σχολιασω καποια μεθοδο,δεν εφαρμοζω καμια,ουτε στις αντιπαραθεσεις,δε με αφορα.απλα θα γραψω την εμπειρια μου σε κατι που αναφερθηκε.φυσικα αλλες μαμαδες μπορει να τα εζησαν διαφορετικα.θηλαζω,κοιμαμαι μαζι με την κορη μου τις περισσοτερες φορες,δεν αντεχω να την ακουω να κλαιει,ειμαστε ολη μερα μαζι μονες.ισως ακουλουθω attachment parenting αλλα δεν ξερω.απλα κανω οτι νιωθω.εχω καλοβολο παιδακι.υπακουη.ησυχη.φαγανη.δεν ειχε κολικους.μονο θεμα με τον υπνο ειχε απο οταν γυρισαμε απο το μαιευτηριο.αλλα πλεον που περπαταει δεν ειναι συνεχεια στην αγκαλια μου.ειναι χαδιαρα μονο οταν εκεινη θελει.παιζει μονη της.κ αν βρει παιδακια με γραφει τελειως.οσα εγραψα τα εγραψα με αφορμη αυτο που λες χωρις να σε κρινω.απλα λεω οτι καποια παιδακια που τα ειχαν συνεχεια αγκαλια φυγανε αυτοβουλως.για τα υπολοιπα δεν εχω αποψη δεν εχω διαβασει ολο το θεμα ουτε τα βιβλια.αν θα φυγει απο το φωματιο μας δεν ξερω.ελπιζω τα επομενα 2-3χρονια.προς το παρον δεν ειναι κατι που με ενοχλει.αλλα αν ενα ζευγαρι δε θελει να κοιμουνται ετσι δικαιωμα τους.απο που κ ως που θα τους κρινω εγω.δεν εχω το αλαθητο κ δεν ζητησαν τη γνωμη μου

[alexioa]

διαβασα λιγο αυτα που γραφετε και πραγματικα μπορει να μην καταλαβα εγω καλα γιατι δεν εχω το χρονο να τα διαβασω ολα.δεν εχω διαβασει βιβλια δεν ξερω σε τι μεθοδους αναφερεστε και το λεω με ειλικρινια και οχι ειρωνικα αλλα οταν ακουσω το μικρο μου το βραδυ να κλαψει πεταγομαι απο το κρεβατι σαν ελλατηριο να παω να δω τι θελει.μπορει να ειναι ππιλα ή μπορει να ειναι και το γνωστο που δειχνει με το χερακι του για να ερθει στο δωματιο μας.εχει παει εδω και λιγο καιρο στο δικο του δωματιο αλλα φυσικα ερχετε και στο δικο μας καποια στιγμηη το βραδυ!δεν σκεφτηκα ποτε να τον αφησω να κλαψει και να μην τον παρω,ενταξει προσπαθω να τον ηρεμησω στο δικο του αλλα αν δεν τα καταφερω ας ερθει.μην ειμαστε τοσο ακραιες σε καποια πραγματα.τουλαχιστον εμενα αυτο μου λεει η καρδια μου και για το παιδι μου θα κανω παντα αυτο που λεει η καρδια μου και οχι το μυαλο μου!!!

[BabyCute]

παω να κοιμηθω μπας και ξεκουραστω λιγο!

 

Α μπράβο, εσύ κοιμάσαι τουλαχιςτον! Ρωτα και τις άλλες που δεν κοιμουνται και εχουν να πανε και δουλειά το πρωί!

Θα το ξαναπώ κανένας δεν συμφωνεί με τέτοιες μεθόδους αλλα τωρα αρχιςες να γράφεις λιγη προσοχή το πως μιλάς για συμφορουμφιτισες, ειδικα σε δημόσιο φόρουμ, λέξεις του στυλ κακοποίηση δεν θα βγουν σε καλο!

[elemaxi]

Ανεξάρτητα απο τις απόψεις μας και αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε, ρίξτε μια ματιά εδω:

 

http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2016/01/photos_654.html

 

Εγώ απλά συγκινήθηκα...

[mkcm]

Ω, ρε φίλε τι διαβάζω πρωινιάτικα. Κακοποίηση βρεφών, ψυχολογική κακοποίηση, βάναυσες μεθόδους, κοκ. Πάμε καλά; Είναι άλλο πράγμα να λέμε τη γνώμη μας και άλλο πράγμα να κατηγορούμε έτσι άλλες μητέρες και μετά να παρουσιαζόμαστε και ως ηρωίδες και ως οι στοργικότερες μητέρες του κόσμου που παρά την κούραση, αφαγία, αϋπνία μας γινόμαστε θυσία για τα παιδιά μας.....

Κοπέλα μου, πρόσεχε καλά όχι τι λες, αλλά πως το λες. Είναι πραγματικά κρίμα μια γυναίκα, μάνα, που νιώθει κατάκοπη να διαβάζει και τα όσα γράφεις.

Εγώ έχω δύο παιδιά. Το πρώτο μου στους 18 μήνες έφτασε σε σημείο να θέλει να το κρατάω αγκαλιά για να κοιμάται, όχι να κοιμόμαστε παρέα στο κραβάτι μου, ούτε να είμαι ξαπλωμένη στον καναπέ στο δωμάτιό της και να την έχω αγκαλιά, αλλά να είμαι ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ καθιστή, ξύπνια και να την κρατάω αγκαλιά για να κοιμάται. Και την άλλη μέρα έπρεπε να πάω για δουλειά, να μαγειρέψω, να πλύνω, να σκουπίσω, να σιδερώσω εφόσον είχε κοιμηθεί, προκειμένου να την απασχολώ όλο το απόγευμα δημιουργικά και να μην την παρκάρω μπροστά στην τβ. ΝΑΙ, έκανα τη μέθοδο του ελεγχόμενου κλάματος. Δεν μελάνιασε, δεν έκανε εμετό, απλά γκρίνιαζε και μυξόκλαιγε ανάμεσα στους χρόνους που την άφηνα στην κούνια της και σε 3 μέρες είχε μάθει να κοιμάται μόνη της. Είμαι λοιπόν κι εγώ μια από αυτές τις μάνες που κατηγορείς για κακοποίηση.... και μου κουνάς το δάχτυλο και μου φωνάζεις ντροπή. Ε, όχι κοπέλα μου, ντροπή δική σου είναι να καταφέρεαι με τέτοιο τρόπο απέναντι σε ανθρώπους που δεν ξέρεις.

Δεν είσαι καλύτερη μάνα από μένα ή από οποιαδήποτε άλλη μάνα που γράφει εδώ μέσα, όπως και καμία άλλη μάνα δεν είναι καλύτερη από τις υπόλοιπες. Ούτε εγώ είμαι καλύτερη από σενα ή τις άλλες. Είμαστε όλες μάνες που αγαπάμε και πονάμε τα παιδιά μας, που στενοχωριόμαστε όταν τα μαλώνουμε, που ξενυχτάμε όταν αρρωσταίνουν και που συγκινούμαστε όταν τα παρατηρούμε να μεγαλώνουν και να κατορθώνουν καθημερινά νέα επιτεύγματα.

Χαλάρωσετο μαμαδόμετρο κι αν αισθάνεσε καλύτερη, πιο ταλαιπωρημένη, πιο θύμα, και πιο μητέρα από τις άλλες είναι καιρός να κατέβεις από το καλάμι που καβάλησες.... Κανένας δεν πονάει τα παιδιά του άλλου περισσότερο από τον ίδιο, ούτε κι εσύ.

[eliz8]

Ω, ρε φίλε τι διαβάζω πρωινιάτικα. Κακοποίηση βρεφών, ψυχολογική κακοποίηση, βάναυσες μεθόδους, κοκ. Πάμε καλά; Είναι άλλο πράγμα να λέμε τη γνώμη μας και άλλο πράγμα να κατηγορούμε έτσι άλλες μητέρες και μετά να παρουσιαζόμαστε και ως ηρωίδες και ως οι στοργικότερες μητέρες του κόσμου που παρά την κούραση, αφαγία, αϋπνία μας γινόμαστε θυσία για τα παιδιά μας.....

Κοπέλα μου, πρόσεχε καλά όχι τι λες, αλλά πως το λες. Είναι πραγματικά κρίμα μια γυναίκα, μάνα, που νιώθει κατάκοπη να διαβάζει και τα όσα γράφεις.

Εγώ έχω δύο παιδιά. Το πρώτο μου στους 18 μήνες έφτασε σε σημείο να θέλει να το κρατάω αγκαλιά για να κοιμάται, όχι να κοιμόμαστε παρέα στο κραβάτι μου, ούτε να είμαι ξαπλωμένη στον καναπέ στο δωμάτιό της και να την έχω αγκαλιά, αλλά να είμαι ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ καθιστή, ξύπνια και να την κρατάω αγκαλιά για να κοιμάται. Και την άλλη μέρα έπρεπε να πάω για δουλειά, να μαγειρέψω, να πλύνω, να σκουπίσω, να σιδερώσω εφόσον είχε κοιμηθεί, προκειμένου να την απασχολώ όλο το απόγευμα δημιουργικά και να μην την παρκάρω μπροστά στην τβ. ΝΑΙ, έκανα τη μέθοδο του ελεγχόμενου κλάματος. Δεν μελάνιασε, δεν έκανε εμετό, απλά γκρίνιαζε και μυξόκλαιγε ανάμεσα στους χρόνους που την άφηνα στην κούνια της και σε 3 μέρες είχε μάθει να κοιμάται μόνη της. Είμαι λοιπόν κι εγώ μια από αυτές τις μάνες που κατηγορείς για κακοποίηση.... και μου κουνάς το δάχτυλο και μου φωνάζεις ντροπή. Ε, όχι κοπέλα μου, ντροπή δική σου είναι να καταφέρεαι με τέτοιο τρόπο απέναντι σε ανθρώπους που δεν ξέρεις.

Δεν είσαι καλύτερη μάνα από μένα ή από οποιαδήποτε άλλη μάνα που γράφει εδώ μέσα, όπως και καμία άλλη μάνα δεν είναι καλύτερη από τις υπόλοιπες. Ούτε εγώ είμαι καλύτερη από σενα ή τις άλλες. Είμαστε όλες μάνες που αγαπάμε και πονάμε τα παιδιά μας, που στενοχωριόμαστε όταν τα μαλώνουμε, που ξενυχτάμε όταν αρρωσταίνουν και που συγκινούμαστε όταν τα παρατηρούμε να μεγαλώνουν και να κατορθώνουν καθημερινά νέα επιτεύγματα.

Χαλάρωσετο μαμαδόμετρο κι αν αισθάνεσε καλύτερη, πιο ταλαιπωρημένη, πιο θύμα, και πιο μητέρα από τις άλλες είναι καιρός να κατέβεις από το καλάμι που καβάλησες.... Κανένας δεν πονάει τα παιδιά του άλλου περισσότερο από τον ίδιο, ούτε κι εσύ.

 

Επιτέλους μια σωστή άποψη!!!! που σέβεται τις διαφορετικές από εκείνη απόψεις χωρίς να προσβάλει έτσι απλά απειδή αποφάσισε να τα χώσει σε ένα φορουν κάποιος φωτεινός παντογνώστης...

 

επίσης θα ήθελα να πω ότι καλό θα είναι όταν κάνουμε κριτική σε μια μέθοδο να την έχουμε διαβάσει από αυτούς που την έγραψαν, όχι μόνο από αυτούς που την έκαναν πράξη γιατί μερικές φορές αυτά τα δύο διαφέρουν... δεν με ενοχλεί η άποψη μια μαμάς που διάβασε το βιβλίο κ διαφωνεί, με ενοχλεί όμως να κριτικάρουμε ότι φανταζόμαστε πως λέει μια μέθοδος...

 

είμαι κ εγώ από αυτές που ακολούθησα τη μέθοδο στο γιο μου από 4 μηνών κ δεν είχα ποτέ γοερά κλάματα, το μόνο "δράμα" που έχει συμβεί είναι να κλαψει ολόκληρο το πρώτο λεπτό μέχρι να ξαναπάω, περίπου 18 μηνών. κατά τα άλλα, ετών 3,5, είμαι ευτυχισμένη που κοιμάται μόνος του κ αδιάκοπα σχεδόν κάθε νύχτα...

 

με σεβασμό σε όλες τις απόψεις πάντα κ στην προσπάθεια της κάθε μαμάς να κάνει το καλύτερο...

[ioanna81]

Εχω να μπω πολυ καιρο και αυτο το θεμα το εχω διαβασει αρκετες φορες γιατι με το κομματι του υπνου εχουμε θεμα. 3 μηνων πηγε στην κουνια του και του αρεσε αλλα στον 6ο ξεκινησαν τα δοντια και υπεφερε πολυ με αποτελεσμα να ειμαι σχεδον ολη νυχτα διπλα του, αυτος στην κουνια εγω στο πατωμα. Τα επαιξα τελειως, αν τον επαιρνα στο δικο μας δεν βολευοταν και ηθελε το κρεβατι του. Αφου τελειωσε το μαρτυριο των δοντιων μετα απο ενα χρονο και σιγα σιγα προσπαθουσαμε να το μαθουμε να κοιμαται. Δεν ειναι ευκολο παιδι και το πηγαμε και με κλαμα και χαλαρα. Φτασαμε σ ενα σημειο να του βαζουμε μουσικουλα και να αποκοιμιεται μονος του. 2 1/2 χρονων ξεκιναει σταθμο κι εκει χασαμε τα παντα με το θεμα του υπνου, προσαρμοστηκε δυσκολα και ο υπνος χαλασε. Ξαναδοκιμασα με ηρεμια, με τη χρονομετρηση και οσο τον αφηνα για τα λεπτα που ελεγε να κλαιει απλα γινοταν πιο νευρικος με αποτελεσμα να μην κοιμομαστε καθολου και ολη μερα να εχει γκρινια. Αρχισε να ερχεται στο κρεβατι, συνεβησαν και καποια ασχημα οικογενειακα θεματα κι εγω δεν αντεξα αλλο, ας ερχεται στο κρεβατι. Τουλαχιστον τωρα ειναι πιο ηρεμος. Απλα εχουμε ορισει 2 μερες τη βδομαδα που κοιμαται στο δικο του και οταν το μαθει θα παμε σε 3 κοκ. Τον παω αργα αργα για να νιωσει σιγουρια.

Δεν κριτικαρω καμμια μεθοδο, δεν ξερω αν κανω καλα ή οχι, αλλα παω με τους ρυθμους τους πια μηπως τελικα αυτο ευδοκιμησει

[nafsikaki]

Επιτέλους μια σωστή άποψη!!!! που σέβεται τις διαφορετικές από εκείνη απόψεις χωρίς να προσβάλει έτσι απλά απειδή αποφάσισε να τα χώσει σε ένα φορουν κάποιος φωτεινός παντογνώστης...

 

επίσης θα ήθελα να πω ότι καλό θα είναι όταν κάνουμε κριτική σε μια μέθοδο να την έχουμε διαβάσει από αυτούς που την έγραψαν, όχι μόνο από αυτούς που την έκαναν πράξη γιατί μερικές φορές αυτά τα δύο διαφέρουν... δεν με ενοχλεί η άποψη μια μαμάς που διάβασε το βιβλίο κ διαφωνεί, με ενοχλεί όμως να κριτικάρουμε ότι φανταζόμαστε πως λέει μια μέθοδος...

 

είμαι κ εγώ από αυτές που ακολούθησα τη μέθοδο στο γιο μου από 4 μηνώς κ δεν είχα ποτέ γοερά κλάματα, το μόνο "δράμα" που έχει συμβεί είναι να κλαψει ολόκληρο το πρώτο λεπτό μέχρι να ξαναπάω, περίπου 18 μηνών. κατά τα άλλα, ετών 3,5, είμαι ευτυχισμένη που κοιμάται μόνος του κ αδιάκοπα σχεδόν κάθε νύχτα...

 

με σεβασμό σε όλες τις απόψεις πάντα κ στην προσπάθεια της κάθε μαμάς να κάνει το καλύτερο...

 

συγχαρητηρια!

[nafsikaki]

Ω, ρε φίλε τι διαβάζω πρωινιάτικα. Κακοποίηση βρεφών, ψυχολογική κακοποίηση, βάναυσες μεθόδους, κοκ. Πάμε καλά; Είναι άλλο πράγμα να λέμε τη γνώμη μας και άλλο πράγμα να κατηγορούμε έτσι άλλες μητέρες και μετά να παρουσιαζόμαστε και ως ηρωίδες και ως οι στοργικότερες μητέρες του κόσμου που παρά την κούραση, αφαγία, αϋπνία μας γινόμαστε θυσία για τα παιδιά μας.....

Κοπέλα μου, πρόσεχε καλά όχι τι λες, αλλά πως το λες. Είναι πραγματικά κρίμα μια γυναίκα, μάνα, που νιώθει κατάκοπη να διαβάζει και τα όσα γράφεις.

Εγώ έχω δύο παιδιά. Το πρώτο μου στους 18 μήνες έφτασε σε σημείο να θέλει να το κρατάω αγκαλιά για να κοιμάται, όχι να κοιμόμαστε παρέα στο κραβάτι μου, ούτε να είμαι ξαπλωμένη στον καναπέ στο δωμάτιό της και να την έχω αγκαλιά, αλλά να είμαι ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ καθιστή, ξύπνια και να την κρατάω αγκαλιά για να κοιμάται. Και την άλλη μέρα έπρεπε να πάω για δουλειά, να μαγειρέψω, να πλύνω, να σκουπίσω, να σιδερώσω εφόσον είχε κοιμηθεί, προκειμένου να την απασχολώ όλο το απόγευμα δημιουργικά και να μην την παρκάρω μπροστά στην τβ. ΝΑΙ, έκανα τη μέθοδο του ελεγχόμενου κλάματος. Δεν μελάνιασε, δεν έκανε εμετό, απλά γκρίνιαζε και μυξόκλαιγε ανάμεσα στους χρόνους που την άφηνα στην κούνια της και σε 3 μέρες είχε μάθει να κοιμάται μόνη της. Είμαι λοιπόν κι εγώ μια από αυτές τις μάνες που κατηγορείς για κακοποίηση.... και μου κουνάς το δάχτυλο και μου φωνάζεις ντροπή. Ε, όχι κοπέλα μου, ντροπή δική σου είναι να καταφέρεαι με τέτοιο τρόπο απέναντι σε ανθρώπους που δεν ξέρεις.

Δεν είσαι καλύτερη μάνα από μένα ή από οποιαδήποτε άλλη μάνα που γράφει εδώ μέσα, όπως και καμία άλλη μάνα δεν είναι καλύτερη από τις υπόλοιπες. Ούτε εγώ είμαι καλύτερη από σενα ή τις άλλες. Είμαστε όλες μάνες που αγαπάμε και πονάμε τα παιδιά μας, που στενοχωριόμαστε όταν τα μαλώνουμε, που ξενυχτάμε όταν αρρωσταίνουν και που συγκινούμαστε όταν τα παρατηρούμε να μεγαλώνουν και να κατορθώνουν καθημερινά νέα επιτεύγματα.

Χαλάρωσετο μαμαδόμετρο κι αν αισθάνεσε καλύτερη, πιο ταλαιπωρημένη, πιο θύμα, και πιο μητέρα από τις άλλες είναι καιρός να κατέβεις από το καλάμι που καβάλησες.... Κανένας δεν πονάει τα παιδιά του άλλου περισσότερο από τον ίδιο, ούτε κι εσύ.

 

πωπω τι τραβαγες...να υποθεσω εισαι η μονη στον κοσμο ολο που εχει να πλυνει, να σιδερωσει, να σκουπισει, να μαγειρεψει και να μενει αυπνη για το παιδι της. μην προσπαθεις να βρισκεις δικαιολογιες.

[xristas]

Κι εγώ όταν ήταν μικρό το μωρό δεν ήθελα καθόλου να το αφήνω να κλαίει, ούτε για αστείο και ο βασικός λόγος είναι ότι ένοιωθα ότι δεν έχει "στρατηγική" να γκρινιάξει μέχρι να της γίνει η χάρη. Πλέον, στον ένα χρόνο καταλαβαίνω ότι πολλές φορές προσπαθεί με κάθε τρόπο να γίνει το "δικό της" και φυσικά, όταν το "δικό της" έχει ως αποτέλεσμα τη σωματική και συναισθηματική μου εξάντληση, ναι, εκεί μπαίνουν όρια. Κι αυτό γιατί δεν έχω περιθώρια να χάσω τη δουλειά μου σε τέτοιες εποχές επειδή το μωρό με θέλει αγκαλιά όλο το βράδυ.

 

Τα παραπάνω δεν είναι απάντηση σε κάποια συμφορουμίτισσα, αλλά απλά η κατάθεση της δικής μου εμπειρίας. Α, και οι φωτο με τις βίδρες πολύ χαριτωμένες.

[mkcm]

Τελικά δεν είσαι ακομψη. Είσαι απλα κομπλεξικη και κακιασμενη. Και για να πεσω στο επιπεδο σου, λυπαμαι τα παιδακια σου που μεγαλωνουν με μια τετοια μανα.

[hara86]

Αχ κορίτσια μην ασχολείστε,τζάμπα χαλιέστε...

 

Η κοπελιά άνοιξε λογαριασμό πριν ένα χρόνο περίπου για να ζητήσει να της χαρίσουν πράγματα (προφανώς βρισκόταν σε μεγάλη ανάγκη) και θυμήθηκε να ξαναγράψει στο ιδιο Φόρουμ μετά από ένα χρόνο για να βρίσει ( προφανώς έχει λύσει όλα της τα προβλήματα και έχει βαλθεί να υπερασπιστεί τα κακοποιημένα μωρά)...

[mkcm]

Ε, πεστο χρυσοστομη ότι πρόκειται περί ανισόρροπου ατόμου. Λέω κι εγώ τόση κακία πια....

[nafsikaki]

Αχ κορίτσια μην ασχολείστε,τζάμπα χαλιέστε...

 

Η κοπελιά άνοιξε λογαριασμό πριν ένα χρόνο περίπου για να ζητήσει να της χαρίσουν πράγματα (προφανώς βρισκόταν σε μεγάλη ανάγκη) και θυμήθηκε να ξαναγράψει στο ιδιο Φόρουμ μετά από ένα χρόνο για να βρίσει ( προφανώς έχει λύσει όλα της τα προβλήματα και έχει βαλθεί να υπερασπιστεί τα κακοποιημένα μωρά)...

 

κατι αλλο να μου προσαψεις εχεις? και βεβαια ζητησα βοηθεια οταν ειχα αναγκη! δεν καταλαβαινω την επισημανση σου!

[nafsikaki]

Τελικά δεν είσαι ακομψη. Είσαι απλα κομπλεξικη και κακιασμενη. Και για να πεσω στο επιπεδο σου, λυπαμαι τα παιδακια σου που μεγαλωνουν με μια τετοια μανα.

 

μην το λυπασαι γλυκια μου!! το δικο μου δεν το εχω αφησει να σταξει ουτε ενα δακρυ! τουλαχιστον οσο περναει απο το χερι μου το παιδι μου δεν θα κλαιει! δεν θα περναει τετοιες δοκιμασιες και ειδικα απο την ιδια του την μανα!!! εχω πεσει σε φωλια και το κακο ειναι πως γραφετε δημοσια τετοιους ειδους τακτικες και μπορει να παρετε στον λαιμο σας κι αλλο κοσμο!

[nafsikaki]

http://powermamas.blogspot.gr/2015/08/blog-post_48.html?m=1

[nafsikaki]

Ε, πεστο χρυσοστομη ότι πρόκειται περί ανισόρροπου ατόμου. Λέω κι εγώ τόση κακία πια....

 

οσο και δεν θελετε να το πιστεψετε η να το παραδεχθειτε με τετοιους μεθοδους κανετε πολυ κακο στα παιδια σας! αυτη ειναι η μονη αληθεια ειτε σας αρεσει ειτε οχι! εσεις μπορει να πιστευατε πως κανατε το καλυτερο γιαυτα αλλα στρεσαροντας ενα παιδακι να κλαιει με αναφυλητα μονο και μονο επειδη ηθελε την αγκαλια σας κι εσεις την αρνιοσασταν, απο μονο του μοιαζει εγκληματικο. πρεπει να σαι απο πετρα να μην λυγισεις δεν εξηγειτε αλλιως. δεν υπαρχουν δικαιολογιες εχω να καθαρισω το σπιτι, να μαγειρεψω. να σιδερωσω, ειμαι κουρασμενη. αν μπορουσε να σας μιλησει θα ελεγε μαμα μην με αφηνεις κρατα με αγκαλια. τοτε τι θα κανατε? τι θα του απαντουσατε? τι θα πει το δικο μου δεν εκλαψε πολυ εκλαψε λιγο. το δικο μου δεν εκανε εμετο. τι θελετε να ακουσετε μπραβο? το ξερετε σε πολλες χωρες η συγκεκριμενη μεθοδος και το βιβλιο εχουν απαγορευεθει και ο συγκεκριμενος ''δοκτωρ'' θεωρειτε ψυχασθενης?

[emma.c]

Μπορεί η nafsikaki να υποστηριξε αρκετά άκομψα τη γνώμη της και με προσβλητικά λογια για κάποιες μαμαδες ,αλλά στην ουσία έχει κάποιο δίκιο. Είμαι και εγώ μια από αυτες τις μαμαδες που ο μικρός μου απλά δεν κοιμάται. Εργάζομαι και σχεδόν όλα περνάνε από μένα μεσα στο σπίτι.Μου φαινεται αδιανόητο να εφαρμόσω αυτή τη μέθοδο απλα γιατί δεν την αντέχω. Έχω διαβάσει το βίβλο όπως και τις γνώμες ειδικών που το πολεμούν.Οι δευτερες με επεισαν, το βιβλίο καθόλου. Η απορία μου λοιπόν είναι πως άντεξαν μερικές μαμαδες να ακούνε τα μικρά τους να κλαίνε ξέροντας ότι δεν μπορούν να μιλήσουν για να πουν τι ακριβώς ζητάνε.

[emma.c]

Αυτό παλι που πριν απαντήσετε σε ένα post παιρνετε ιστορικό του κάθε μέλους και μετά απαντάτε (στην ουσία στο μέλος και όχι στο θεμα)δεν μπορω να το καταλαβω. Συγνώμη αλλά αυτό αποκομιζω από πολλά θέματα εδώ μέσα.

[smak]

Εγώ έχω να πω ότι είχε πολύ καιρό να πέσει ξύλο στο θέμα του ύπνου κ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ (! !) βρέθηκε κάποιος να το κάνει...όρεξη να χεις...κ χρόνο....

[smak]

Αυτό παλι που πριν απαντήσετε σε ένα post παιρνετε ιστορικό του κάθε μέλους και μετά απαντάτε (στην ουσία στο μέλος και όχι στο θεμα)δεν μπορω να το καταλαβω. Συγνώμη αλλά αυτό αποκομιζω από πολλά θέματα εδώ μέσα.

 

Αν το σκεφτείς λίγο παραπάνω θα καταλάβεις ότι αυτή είναι η καλύτερη τακτική σε ενα ανώνυμο forum....

[argini]

Διάβασα πρόσφατα μια ενδιαφερουσα δανεζικη μελέτη για το θεμα του "ελεγχόμενου" κλάματος...χωρισαν τις εθελόντριες με τα μωρά τους σε δυο κατηγορίες..η πρώτη ομαδα μαμαδων παρηγορουσε τα μωρα ότα έκλαιγαν , η δευτερη ομαδα όχι. Μετρουσαν τα επιπεδα ορμονων του στρες στα μωρα ΚΑΙ στις μαμαδες... Στην πρωτη ομάδα τα επιπεδα των ορμονων ήταν ψηλά και στις μαμαδες και στα μωρα την ωρα του κλάματος αλλα στην συνέχεια αφου τα μωρα ηρεμουσαν με αγκαλιά έπεφταν οι ορμόνες του στρες και στις μαμαδες και στα μωρα. Στην δευτερη ομάδα οι μαμαδες και τα μωρα ΤΙΣ ΠΡΩΤΕς ΜΕΡΕΣ ειχαν υψηλα επίπεδα στρες...στην συνεχεια καθως τα μωρα "παρηγοριοντουσαν" μονα τους και σταματουσαν το κλαμα οι μαμαδες ηρεμουσαν και ειχαν χαμηλα επιπεδα ορμονων του στρες...ΑΛΛΑ δεν συνέβαινε το ιδιο στα σιωπηλα μωρα...μπορει να ειχαν σταματησει το κλαμα καθως δεν εβρισκαν ανταπόκριση ωστοσο συνεχιζαν να εχουν υψηλα επιπεδα ορμονων του στρες...

Μετα απο αυτην την μελέτη ενιωσα ανακουφιση που δεν εφαρμοσα ποτε αυτην την μεθοδο στο παιδι μου. Για το τι κανουν οι αλλοι δεν ασκω κριτική και δεν εχω καμμια διαθεση για "διαλογο" και ξεκατινιασμα. Οποιος μπορει να καταλάβει τι λέει αυτη η μελέτη ας βγάλει τα συμπεράσματα του για το τι ειναι καλό και τι όχι για το παιδακι του.

[emma.c]

Αν το σκεφτείς λίγο παραπάνω θα καταλάβεις ότι αυτή είναι η καλύτερη τακτική σε ενα ανώνυμο forum....

 

Καταλαβαινω τι λες και δεν διαφωνώ σ' αυτό. Αλλά συμβαίνει ακόμα και σε μέλη με πολλά μηνύματα που ας πούμε έχουν μια αιρετική στάση απέναντι στο γενικό ρευμα και αν τύχει να ρωτήσουν κάτι (πληροφορία γενικού ενδιαφεροντος) ή δεν θα λάβουν απάντηση ή θα προσαρμόσουν έτσι τα οποια δεδομένα για να ανοίξουν πολεμο. Αυτό. Τίποτα άλλο για να μην βγούμε εκτός θέματος.

[emma.c]

Διάβασα πρόσφατα μια ενδιαφερουσα δανεζικη μελέτη για το θεμα του "ελεγχόμενου" κλάματος...χωρισαν τις εθελόντριες με τα μωρά τους σε δυο κατηγορίες..η πρώτη ομαδα μαμαδων παρηγορουσε τα μωρα ότα έκλαιγαν , η δευτερη ομαδα όχι. Μετρουσαν τα επιπεδα ορμονων του στρες στα μωρα ΚΑΙ στις μαμαδες... Στην πρωτη ομάδα τα επιπεδα των ορμονων ήταν ψηλά και στις μαμαδες και στα μωρα την ωρα του κλάματος αλλα στην συνέχεια αφου τα μωρα ηρεμουσαν με αγκαλιά έπεφταν οι ορμόνες του στρες και στις μαμαδες και στα μωρα. Στην δευτερη ομάδα οι μαμαδες και τα μωρα ΤΙΣ ΠΡΩΤΕς ΜΕΡΕΣ ειχαν υψηλα επίπεδα στρες...στην συνεχεια καθως τα μωρα "παρηγοριοντουσαν" μονα τους και σταματουσαν το κλαμα οι μαμαδες ηρεμουσαν και ειχαν χαμηλα επιπεδα ορμονων του στρες...ΑΛΛΑ δεν συνέβαινε το ιδιο στα σιωπηλα μωρα...μπορει να ειχαν σταματησει το κλαμα καθως δεν εβρισκαν ανταπόκριση ωστοσο συνεχιζαν να εχουν υψηλα επιπεδα ορμονων του στρες...

Μετα απο αυτην την μελέτη ενιωσα ανακουφιση που δεν εφαρμοσα ποτε αυτην την μεθοδο στο παιδι μου. Για το τι κανουν οι αλλοι δεν ασκω κριτική και δεν εχω καμμια διαθεση για "διαλογο" και ξεκατινιασμα. Οποιος μπορει να καταλάβει τι λέει αυτη η μελέτη ας βγάλει τα συμπεράσματα του για το τι ειναι καλό και τι όχι για το παιδακι του.

 

Επιπλέον έχω ακούσει ότι τα παρατημένα βρέφη στα μαιευτήρια δεν συμμετέχουν στο χορωδιακο κλάμα των υπολοίπων. Μετά από λίγες μέρες παραιτούνται.

[BabyCute]

το ξερετε σε πολλες χωρες η συγκεκριμενη μεθοδος και το βιβλιο εχουν απαγορευεθει και ο συγκεκριμενος ''δοκτωρ'' θεωρειτε ψυχασθενης?

Σε ποια χώρα εχει απαγορεύτει; Εχεις στγκεκριμενο άρθρο;