ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[ΜΑΡΙΤΑ]

Υγ. Έχετε παρατηρήσει ότι τα περισσότερα μωρά-παιδιά που κοιμούνται με τη μαμά τους είναι αγόρια;;; Μπορεί να είναι τυχαίο αλλά συνήθως αυτό βλέπω....

[kit_katerina]

Εγώ πάλι γιατί διαβάζω ότι οι περισσότεροι αιφνίδιοι θάνατοι προκύπτουν με το co-sleeping;

 

Ψαξ' το λιγο καλυτερα. Το αντιθετο συμβαινει...

[hippiemama]

Μαρίτα μου δεν υπάρχει καμία έρευνα που να επιβεβαιώνει πως τα περισσότερα παιδιά που κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι με τους γονείς είναι αγόρια Όσο για το σύνδρομο αιφνιδίου θανάτου, θα συμφωνήσω με την katerina. Οι έρευνες που προσπαθούν να υποβιβάσουν τη σημασία του co-sleeping, βασίζονται σε έρευνες που έχουν γίνει σε "προβληματικές" ομάδες όπως πχ. ανθρώπους που κάνουν κατάχρηση σε αλκοόλ ή ναρκωτικά, σε ανθρώπους που δεν φροντίζουν για την ασφάλεια την ώρα του ύπνου (κάποια περιστατικά είναι από γονείς που κοιμούνται στον καναπέ με το μωρό) κλπ. Όταν το co-sleeping γίνεται με ασφάλεια, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, παρά μόνο οφέλη για το παιδί.

[SOFIA 76]

Για να συνεχίζει ακάθεκτο το θέμα και για να καταθέσω κι εγώ την δική μου μικρή εμπειρία και ταπεινή άποψη, έχω να μοιραστώ μαζί σας τα εξής με σχετική συντομία: ο ταρζανάκος μου είναι 8,5 μηνών και μετά από το βάσανο των κολικών περάσαμε στα ζόρια των δοντιών. Για το πρώτο τρίμηνο δεν αναφέρω τον γολγοθά της αϋπνίας, είναι δεδομένος. Κατά τον 4ο με 5ο μήνα λοιπόν αρχίσαμε να νανουριζόμαστε με παιδικά τραγουδάκια και να απόκοιμόμαστε μετά από αρκετή ώρα στην αγκαλιά μου και κατόπιν στην κούνια του, μειώνοντας τον χρόνο όλο και πιο λίγο κάθε μέρα ώστε να μάθει να αποκοιμιέται και μόνος στην κούνια του. Καταφέραμε λοιπόν σταδιακά και ανώδυνα να αποκοιμιέται μόνος με την βοήθεια ενός πανιού, τώρα πλέον το πανί είναι ένα φορμάκι του που παίρνει αγκαλίτσα και χαιδεύει. Εγώ προσωπικά δεν ήμουν και δεν είμαι της τακτικής ''άσε το παιδί να κλαίει να μάθει'' για όλους τους λόγους που αναφέρθηκαν από άλλες μανούλες πιο πάνω, να μην τους επαναλάβω και κουράζω...όταν λοιπόν έκλαιγε και με ζητούσε τον αγκάλιαζα τον χάιδευα του σιγοτραγουδούσα μέχρι να ηρεμήσει και ξανά πάλι στην κούνια. Μπορεί να χρειαζόταν να το κάνω και 20 φορές αυτό, δεν με ενοχλούσε αρκεί που δεν πλάνταζε στο κλάμα και βέβαια εκ του αποτελέσματος, εφόσον το παιδί έχει μάθει πλέον να κοιμάται στην κούνια του ήσυχο χωρίς κλάμματα και φασαρία και χωρίς να καίγεται η καρδιά μου να τον αφήνω να σφαδάζει, έπιασε τόπο...Το βράδυ θα γκρινιάξει ίσως αν στριμωχτεί σε κανένα κάγκελο ή αν του έφυγε η πιπίλα και δεν την βρίσκει...συκώνομαι και του την δίνω ή τον βολεύω, χωρίς να χρειαστεί να τον συκώσω και κοιμάται απ' ευθείας. Και αυτό μπορεί και 2-3 φορές τη νύχτα μπορεί και καθόλου. Ορισμένες φορές όταν έχει θέμα με δόντια και είναι ανήσυχος ή όταν θέλουμε απλά να τον έχουμε κοντά μας, κοιμάται μαζί μας.... το πιο ωραίο γίνεται το πρωϊ όταν κοιμάται μόνος και ξυπνάει κάποιες φορές θα γκρινιάξει για να τον συκώσουμε και άλλες θα τραγουδάει παίζοντας πάντα τον παίρνουμε στο κρεβάτι μας και χουζουρεύουμε έστω και για μισή ωρίτσα, όσο μπορούμε μαζί του και οι 3...χωρίς τακτική και χωρίς κανένα ενδοιασμό κάνουμε αυτό που νιώθουμε εμείς σαν οικογένεια....άλλοι κάνουν άλλα...

Καταλήγω λέγοντας σας ότι ακολούθησα κάποια βασικά στοιχεία που ανέφερε το ''the no cry sleep solution'', ότι ταίριαζε στην δική μας ζωή και φιλοσοφία δηλαδή γιατί έτσι είμαι εγώ και βέβαια δεν μπόρεσα να ακολουθήσω την τακτική του ''κοιμίσου παιδί μου'' διότι απλά δεν συμβάδιζε με τα δικά μου πιστεύω. Δεν μπορεί να με πείσει κανείς ότι έπραξα λάθος γιατί αυτό εγώ θεωρώ σωστό για το δικό μου παιδί και αυτό δύναμαι να κάνω ως προσωπικότητα αλλά από την άλλη δεν μπορώ να κατακρίνω και κανένα γονιό που εφαρμόζει την αντίθετη μέθοδο και οποιαδήποτε δηλαδή μέθοδο για το δικό του παιδί, γιατί ο καθείς ακολουθεί το ένστικτο του για το μεγάλωμα του σπλάχνου του και δεν μπορούμε να κρίνουμε κανέναν...καλώς ή κακώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Έχω τα αυτιά μου ανοιχτά και τα μάτια μου τριάντα τέσσερα για να μαθαίνω, να ενημερώνομαι, να εξελίσσομαι γιατί αλοίμονο αν νομίζω ότι τα ξέρω και τα μπορώ όλα... τότε γιατί βρίσκομαι εδώ και διαβάζω όλα αυτές τις ενδιαφέρουσες απόψεις? ακόμη κι αν δεν συμφωνώ με πολλά, τα διαβάζω και κρατώ έστω και το 0,5% από την δική τους αλήθεια...αυτό με βοηθά...αυτό βοηθά γενικά

[evi_at]

Καλημερα! θα ηθελα τη βοηθεια σας! εδω και 4 βραδια εφαρμοζω -οχι κατα γραμμα- τις συμβουλες του βιβλιου ¨κοιμησου παιδι μου¨ κ εχω καποιες αποριες που δεν μπορω να λυσω.

1. οταν ξυπνησει μεσα στη νυχτα π.χ. το πρωτο βραδυ περιμενεις 1 λεπτο, στη συνεχεια 3, κ.ο.κ. και κοιμηθει μετα απο λιγο και αρχιζει μετα απο μια-δυο ωρες να ουρλιαζει ποσα λεπτα περιμενεις? 1 ή 5? και

2. αν περασουν αυτες οι μερες της εκπαιδευσης κ ξυπναει τα βραδια εφαρμοζεις τη μεθοδο απο την αρχη?

ευχαριστω προκαταβολικα!

[evi155]

Για να συνεχίζει ακάθεκτο το θέμα και για να καταθέσω κι εγώ την δική μου μικρή εμπειρία και ταπεινή άποψη, έχω να μοιραστώ μαζί σας τα εξής με σχετική συντομία: ο ταρζανάκος μου είναι 8,5 μηνών και μετά από το βάσανο των κολικών περάσαμε στα ζόρια των δοντιών. Για το πρώτο τρίμηνο δεν αναφέρω τον γολγοθά της αϋπνίας, είναι δεδομένος. Κατά τον 4ο με 5ο μήνα λοιπόν αρχίσαμε να νανουριζόμαστε με παιδικά τραγουδάκια και να απόκοιμόμαστε μετά από αρκετή ώρα στην αγκαλιά μου και κατόπιν στην κούνια του, μειώνοντας τον χρόνο όλο και πιο λίγο κάθε μέρα ώστε να μάθει να αποκοιμιέται και μόνος στην κούνια του. Καταφέραμε λοιπόν σταδιακά και ανώδυνα να αποκοιμιέται μόνος με την βοήθεια ενός πανιού, τώρα πλέον το πανί είναι ένα φορμάκι του που παίρνει αγκαλίτσα και χαιδεύει. Εγώ προσωπικά δεν ήμουν και δεν είμαι της τακτικής ''άσε το παιδί να κλαίει να μάθει'' για όλους τους λόγους που αναφέρθηκαν από άλλες μανούλες πιο πάνω, να μην τους επαναλάβω και κουράζω...όταν λοιπόν έκλαιγε και με ζητούσε τον αγκάλιαζα τον χάιδευα του σιγοτραγουδούσα μέχρι να ηρεμήσει και ξανά πάλι στην κούνια. Μπορεί να χρειαζόταν να το κάνω και 20 φορές αυτό, δεν με ενοχλούσε αρκεί που δεν πλάνταζε στο κλάμα και βέβαια εκ του αποτελέσματος, εφόσον το παιδί έχει μάθει πλέον να κοιμάται στην κούνια του ήσυχο χωρίς κλάμματα και φασαρία και χωρίς να καίγεται η καρδιά μου να τον αφήνω να σφαδάζει, έπιασε τόπο...Το βράδυ θα γκρινιάξει ίσως αν στριμωχτεί σε κανένα κάγκελο ή αν του έφυγε η πιπίλα και δεν την βρίσκει...συκώνομαι και του την δίνω ή τον βολεύω, χωρίς να χρειαστεί να τον συκώσω και κοιμάται απ' ευθείας. Και αυτό μπορεί και 2-3 φορές τη νύχτα μπορεί και καθόλου. Ορισμένες φορές όταν έχει θέμα με δόντια και είναι ανήσυχος ή όταν θέλουμε απλά να τον έχουμε κοντά μας, κοιμάται μαζί μας.... το πιο ωραίο γίνεται το πρωϊ όταν κοιμάται μόνος και ξυπνάει κάποιες φορές θα γκρινιάξει για να τον συκώσουμε και άλλες θα τραγουδάει παίζοντας πάντα τον παίρνουμε στο κρεβάτι μας και χουζουρεύουμε έστω και για μισή ωρίτσα, όσο μπορούμε μαζί του και οι 3...χωρίς τακτική και χωρίς κανένα ενδοιασμό κάνουμε αυτό που νιώθουμε εμείς σαν οικογένεια....άλλοι κάνουν άλλα...

Καταλήγω λέγοντας σας ότι ακολούθησα κάποια βασικά στοιχεία που ανέφερε το ''the no cry sleep solution'', ότι ταίριαζε στην δική μας ζωή και φιλοσοφία δηλαδή γιατί έτσι είμαι εγώ και βέβαια δεν μπόρεσα να ακολουθήσω την τακτική του ''κοιμίσου παιδί μου'' διότι απλά δεν συμβάδιζε με τα δικά μου πιστεύω. Δεν μπορεί να με πείσει κανείς ότι έπραξα λάθος γιατί αυτό εγώ θεωρώ σωστό για το δικό μου παιδί και αυτό δύναμαι να κάνω ως προσωπικότητα αλλά από την άλλη δεν μπορώ να κατακρίνω και κανένα γονιό που εφαρμόζει την αντίθετη μέθοδο και οποιαδήποτε δηλαδή μέθοδο για το δικό του παιδί, γιατί ο καθείς ακολουθεί το ένστικτο του για το μεγάλωμα του σπλάχνου του και δεν μπορούμε να κρίνουμε κανέναν...καλώς ή κακώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Έχω τα αυτιά μου ανοιχτά και τα μάτια μου τριάντα τέσσερα για να μαθαίνω, να ενημερώνομαι, να εξελίσσομαι γιατί αλοίμονο αν νομίζω ότι τα ξέρω και τα μπορώ όλα... τότε γιατί βρίσκομαι εδώ και διαβάζω όλα αυτές τις ενδιαφέρουσες απόψεις? ακόμη κι αν δεν συμφωνώ με πολλά, τα διαβάζω και κρατώ έστω και το 0,5% από την δική τους αλήθεια...αυτό με βοηθά...αυτό βοηθά γενικά

 

Ευχαριστούμε SOFIA 76 που μοιράστηκες αυτή τη θετική εμπειρία! Εγώ δεν μπορώ να πω πως τα κατάφερα τόσο καλά, ίσως γιατί μου λείπει η οργάνωση και η υπομονή! Λίγη αισιοδοξία όμως μας έδωσες και χρειάζεται!

[new mummy]

πειτε με κακια αλλα βρισκω παρηγορια που τοσες αλλες μανουλες πηγαινοερχονται πανω απο κουνιες και μεσα-εξω απο το παιδικο στη κρεβατοκαμαρα και αντιστροφα.Δυστυχως δεν μπορουν να συνδυαστουν ολα !η ζωη αλλαζει με τον ερχομο ενος παιδιου,αρχιζει και διεκδικει και εκεινο...Στο δικο μου φιλικο περιβαλλον ολες οι φιλες μου μου λενε οτι τα παιδια τους κοιμουνται ολο το βραδι,δεν ξυπνανε για ταισμα,κοιμουνται στη κουνια τους χωρις αγκαλιες και εγω με το ζορι αντιστεκομαι στο να τον παρω στο κρεβατι μαζι μου!Μεταξυ μας καποιες φορες που τον τον εχω αγκαλια και κοιμαται και ακουω την ανασουλα του..θεε μου με παιρνει ο πιο γλυκος υπνος του κοσμου!!Κοριτσια πραγματικα μου δωσατε πολυ κουραγιο!!φιλακια και υπομονη μας!

[dimitrak]

Καλημέρα και από μένα!

 

Τελικά το πρόβλημα του ύπνου απασχολεί πολύ κόσμο και μάλλον δεν υπάρχει σωστή και λάθος προσέγγιση, απλά κάθε μαμά χρησιμοποιεί όποια λύση εξυπηρετεί το δικό της παιδάκι.

 

Η δικιά μας ιστορία έχει ως εξής: η κουκλίτσα μου είναι πλέον 15 μηνών. Ποτέ μα ποτέ δεν ήταν βολική στον ύπνο. Πιο μικρή, επειδή θηλάζαμε ατελείωτες ώρες είχε μάθει να κάνει μικρούς ύπνους και μόνο στην αγκαλιά μου! Τις ώρες που δεν θήλαζα είχε ένα χαζομπαμπά ο οποίος δεν την χόρταινε και συνήθιζε να κοιμάται στην δικιά του αγκαλιά! Το βράδυ ξεκινούσε ο μεγάλος γολγοθάς οπου αφού καταφέρναμε να την κοιμήσουμε μετά από πολλές βόλτες κατά τις 11-12 ξυπνούσε τουλάχιστον 7-8 φορές όχι για να φάει απλά για να αισθανθεί την αγκαλιά μας. Οι βραδινές βόλτες στο σπίτι κρατούσαν από 10 λεπτά εως και 1 ώρα! Κάποια στιγμή ανακάλυψα το No cry sleep solution το οποίο αν και δεν μας βοήθησε στον βραδυνό υπνο η μικρή άρχισε να καθιερώνει 2 υπνους μέσα στη μέρα της 1 ώρας οπου εγώ αντί να κάνω βόλτες τις έπαιρνα αγκαλιά και καθόμουν στον καναπέ μιλώντας της γλυκά μέχρι να κοιμηθεί. Φτάσαμε στο σημείο να κοιμάται μέσα σε 5-10 λεπτά! Στη συνέχεια και πάλι μετά από υπόδειξη της μικρής οι 2 ύπνοι έγιναν ένας μεσημεριανός ο οποίος διαρκεί 2-3 ωρες και πολλές φορές την παίρνει ο ύπνος μόνη της την ώρα που κάθεται στο καρεκλάκι της ή στον καναπέ. Το βράδυ όμως είναι άλλο θέμα. Το θετικό είναι οτι κοιμάται πλέον κατα τις 9.30 με 10.00. Το αρνητικό για πολλούς αλλά θετικό για μας είναι οτι αφού κοιμηθεί 2-3 ώρες στο κρεβατάκι της μας φωνάζει και την παίρνουμε μαζί μας. Ξέρω οτι πολύ διαφωνούν με αυτή τη τακτική αλλά εγώ ξέρω πως καθε βράδυ ζω την απόλαυση του να κοιμάμαι και να ακούω την ανάσα από το αγγελούδι μου και αισθάνομαι μέσα στον ύπνο μου το χεράκι της να μου χαϊδεύει το πρόσωπο. Επίσης ξέρω πως όταν πρώτα ο θεός έρθει το δεύτερο δεν πρόκειται να ζήσω τέτοιες στιγμές γιατί με 2 παιδιά θα προσπαθήσω το καθένα να κοιμάται στο κρεβάτι του οπότε απολαμβάνω αυτό που ζώ τώρα...

Φυσικά και δεν κατηγορώ τις μαμάδες που χρησιμοποίησαν το CIO απλά είναι κάτι που εγώ δεν μπορώ να κάνω στο παιδί μου! Υπάρχει ένα πολύ καλό βιβλίο που λέγεται Why love matters και περιγράφει την επίδραση του κλάματος στον εγκέφαλο του βρέφους. Και αυτό δεν το λέω για τις μαμάδες που το άφησαν να κλάψει αλλά για τις μαμάδες σαν και εμένα που δεν μπορούν να το κάνουν και έχουν τύψεις οτι το παιδί τους μπορεί να γίνει κακομαθημένο και υπερευαίσθητο.

 

Συγνώμη αν σας κούρασα!

[mado]

Εγώ δεν θα ωραιοποιήσω τα λόγια μου ούτε θα στρογγυλέψω τις φράσεις μου, και όποιος θέλει ας παρεξηγηθεί: μέθοδοι τύπου "κοιμήσου παιδί μου" είναι απαράδεκτες και μόνο κακό κάνουν στα παιδιά.

 

Ζούμε σε έναν κόσμο πολύ σκληρό, που απαιτεί τα παιδιά να γίνουν "ανεξάρτητα" και "αυτόνομα" από τους πρώτους μήνες της ζωής τους. Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ αν είναι φυσιολογικό αυτό; Έχουμε αναρωτηθεί ποιανού "καλό" υπηρετούμε με αυτές τις μεθόδους;

Τα παιδιά μας ζούνε με υποκατάστατα από τις πρώτες ημέρες της ζωής τους: Έχουμε αντικαταστήσει το μητρικό γάλα με σκόνες, το μητρικό στήθος με πλαστικές θηλές, την μητρική αγκαλιά με κουκλάκια, αρκουδάκια, πανάκια, σεντονάκια και λοιπά μπιχλιμπίδια, το νανούρισμα με φωτεινούς προβολείς με ήχο... Και η ιστορία συνεχίζεται... την μαμά με την baby sitter για 12 ώρες το 24ωρο, το σπιτικό φαγητό με delivery, τις οικογενειακές διακοπές με παιδικούς σταθμούς που λειτουργούν μέχρι τις 9 το βράδυ και όλο τον Αύγουστο...

 

Ξεχνάμε όμως ότι για τα περισσότερα παιδάκια η νύχτα, το σκοτάδι και η κατάσταση του ύπνου είναι κάτι πολύ τρομακτικό και δύσκολα διαχειρίσιμο. Το Α και το Ω για τα παιδιά είναι η ασφάλεια, και δεν μπορώ ούτε καν να διανοηθώ ότι οποιαδήποτε μέθοδος εκπαίδευσης περιλαμβάνει κλάμα μέχρι εμετού πίσω από τα κάγκελα μιας κούνιας μέσα στη μοναξιά ενός σκοτεινού δωματίου συμβάλλει με οποιοδήποτε τρόπο στην ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας του παιδιού (έστω και αν η μαμά μπαίνει κάθε 1, 2, 5 ή 10 λεπτά μέσα και διαβεβαιώνει ότι "σε αγαπάω, αλλά σε αφήνω μόνο σου να κλαις και να ζητάς αγκαλιά". Και τελικά γιατί αυτό; Όχι γιατί έκανες κάτι επικίνδυνο, όχι γιατί χτύπησες τον αδερφό σου με τρόπο που μπορεί να του έκανες κακό, όχι γιατί μου ζητάς κάτι που δεν μπορώ να σου προσφέρω γιατί είναι πολύ ακριβό ή κακό για την υγεία σου, όχι γιατί κάνεις πείσματα και δοκιμάζεις τα όριά μου και αν εννοώ αυτό που λέω, όχι γιατί έφαγες 3 παγωτά - όπως άστοχα είπε μια κοπέλα πιο πριν σε άλλο ποστ - και επομένως θα πονέσει το στομάχι σου και η ζάχαρη θα σου κάνει κακό, αλλά γιατί... έτσι "πρέπει". "Πρέπει" να μάθεις ΤΩΡΑ να κοιμάσαι μόνος σου. Αλήθεια, αν τα παιδιά μπορούσαν να κάνουν την ερώτηση "γιατί μου το κάνεις αυτό;", θα είχαμε μια αρκετά πειστική απάντηση να τους δώσουμε..;

 

Ανήκω στις μαμάδες που βάζω όρια στα παιδιά, θέτω κανόνες και χρησιμοποιώ την έννοια της τιμωρίας όταν οι κανόνες αυτοί παραβιάζονται (π.χ. "θα καθήσεις εδώ να σκεφτείς αν είναι σωστό αυτό που έκανες"). Εννοώ αυτό που λέω στα παιδιά μου, δεν τα κοροϊδεύω, τηρώ τις υποσχέσεις μου και επιβάλω τις "ποινές" που έχω προαναγγείλει (αν πω ότι δεν θα κάνουμε το Α αν δεν κάνουν το Β, όντως δεν κάνουμε το Α αν δεν κάνουν το Β). Αλλά δεν παίζω με την ανασφάλεια των παιδιών μου. Ποτέ. Και επειδή είμαι πεπεισμένη ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου πλάθεται σε συντριπτικό ποσοστό τα πολύ πρώτα χρόνια της ζωής του, και επειδή είμαι επίσης πεπεισμένη ότι αυτά μου μας ορίζουν ως ανθρώπους ανατρέχουν πολύ πίσω στη ζωή μας, σε ανεξίτηλα σημάδια που καν τα θυμόμαστε, και τέλος, επειδή βλέπω γύρω μου πάρα πολλούς ανθρώπους με συμπεριφορές προβληματικές χωρίς προφανή αιτία (είναι άραγε του χαρακτήρα τους?), έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι πολύ μεγάλο το ρίσκο για μένα να προτιμήσω μεθόδους με βραχυχρόνια "θετικά" αποτελέσματα - ήσυχος ύπνος τις νύχτες χωρίς ενοχλητικούς επισκέπτες στο διπλό κρεβάτι - και αμφίβολα εσωτερικά σημάδια (ο κύριος/κυρία που έγραψε το σκουπίδι αυτό μπορεί να μας εγγυηθεί ότι η μέθοδός του είναι απολύτως ασφαλής και ακίνδυνη?), από αυτό που μου λέει το ένστικτο, η λογική και η καρδιά μου: να σηκώσω το παιδί μου, να το φιλήσω, να το καθησυχάσω, να το κρατήσω στην αγκαλιά μου και να κοιμηθούμε μαζί, για όσο και όποτε θέλει.

[kit_katerina]

Δυστυχως και μονο δυστυχως, η εποχη μας τα θελει ολα γρηγορα κι εμεις δεν το αντιλαμβανομαστε οτι μπαινουμε στο τριπακι και βαζουμε και τα παιδια μας απο τις πρωτες μερες της ζωης τους. Να πιει το μπιμπερο του γρηγορα (πού να το κραταω στο στηθος ισως και 16 ωρες τη μερα), να μαθει να κοιμαται μονο του γρηγορα (μολις βγει απο την κοιλια αν ειναι δυνατον), να βγαλει γρηγορα την πανα (γιατι πώς αλλιως θα παει ...φανταρος), να γινει αυτονομο γρηγορα (λες και βιαζεται να ...ψηφισει!)

[katerina26]

Ειδα το topic σας εντελως τυχαια κι επειδη η κορη μου σχεδον 11 μηνων εχει εδω και μια βδομαδα που κοιμαται ολη νυχτα χωρις διακοπες και μιλαμε για παιδι που μεχρι 6-7 μηνων οχι να το κοιμησεις δε μπορουσες αλλα ουτε να το ακουμπησεις κατω απο το κλαμα, ενα θα σας πω:ενα δυο βραδυα που ξυπνησε το μωρο μου το αφησα καμια ωρα και να λεει μονο του στην κουνια (απλα να μιλαει, οχι να κλαιει), στο τελος ειπε μερικα μαμαμαμα και κοιμηθηκε.Ε, εγω γι'αυτα τα δυο βραδυα νιωθω τοσες τυψεις που δε σηκωθηκα να το δω, να του δωσω λιγο νερο μηπως διψαει και να το παρω αγκαλια να το νανουρισω οπως συνηθως...Θα στρωσουν μονα τους τα παιδια, δεν το διαννοουμε να κλαιει και να μην παω να το αγκαλιασω...χθες το βραδυ ποιος ξερει γιατι, σηκωθηκε ξαφνικα και εκλαιγε.Την πηρα, τη νανουρισα για 10 λεπτα και ξανακοιμηθηκε...

Οι τακτικες του αστο να κλαιει μεχρι να σκασει οφειλονται σε αποψεις που θελουν τα παιδια να βγαινουν πλεον ετοιμα απο την κοιλια της μανας τους...ε δε γινεται ρε παιδια πως να το κανουμε, ψυχουλες ειναι οταν αρχισουν να καταλαβαινουν τα λεμε!

[bil]

κοριτσια που μπορω να το βρω αυτο το βιβλιο. στα βιβλιοπωλεια ή πουθενα αλλου

[Γατουλα]

αν θυμαμαι καλα ειναι εκδοσεις Πατακη

καποια το χαριζε εδω μεσα???????

 

οτι και να λεμε στο χρονο πανω με βοηθησε πολυ

τωρα να πω, δε το εφαρμοζω, μπορει να σηκωθω, μπορει να ερθουν

αλλα σε μια εποχη που ημουν απραγματικα πηγμενη, κοιμηθηκαμε ολοι

χρειαστηκα 1η μερα 20 λεπτα για υπνο και 2η μερα 10 λεπτα

πιθανα τα παιδακια μου ηταν ετοιμα και τιποτα το εξτριμ δε συνεβει

 

φιλια σε ολες τις αυπνες μαμαδες

εγω θεωρω οτι μεχρι 4 ξυπνηματα κανω σερι υπνο χιχιχιχιχχι

μετα αστε μεεεεεεεεεε

 

 

εγω θελω τωρα ενα βιβλιο για το πως ξυπνανε τα παιδια σου πρωι για το σταθμο

...δε θελω....σχολειο......νυσταζω......

τα λυπαμαι....αλλα....αχχχχχχχχ

[Access]

εγω θελω τωρα ενα βιβλιο για το πως ξυπνανε τα παιδια σου πρωι για το σταθμο

...δε θελω....σχολειο......νυσταζω......

τα λυπαμαι....αλλα....αχχχχχχχχ

Θέλω και εγώ ένα τέτοιο παιδί λέμεεεεεεε η δικιά μου ξύπναγε από τις 6 το πρωί τον τελευταίο καιρό έχω καταφέρει να το τρενάρω μέχρι τις 7 ........??:

τι ώρα κοιμούνται το βράδυ Γατούλα?? αν ξυπνάνε και ενδιάμεσα λογικό μου κάνει να νυστάζουν το πρωί

[Γατουλα]

γενικα 10-8 και 2-5!!!! μη βαρατε!!!!!

[flora-flora]

Και μένα η μικρή μου μέχρι και πριν μια εβδομάδα περίπου ξυπνούσε 2 φόρες την νύχτα για γάλα στης 31 Αύγουστου θα κλίσει τα 3 εδώ και μια εβδομάδα δεν ξυπναει αλλά μου κοιμάται στις 11 και στις 12 το βραδύ και το πρωί στις 8 με 9 είναι ξύπνια!!!!!!! Χωρίς διακοπές εν διάμεσα

[ραφαελ]

εμενα ο γιοκας μου απο μωρακι κοιματε 10-11 το βραδυ κ ξυπναει 9-10 το πρωι...ξαπλωνω ενα λεπτο διπλα του περνει το χερακι μου κ ξερενεται σε χρονο dt....το μεσημερι 1 ωρα θα την κοιμηθουμε...κοιματε οπου βρει αρκει να ειμαι διπλα του δεν εχει θεμα...μετα τον σηκωνω για να παει στο κρεβατι του γιατι λογω εγκυμοσυνης δεν τον σηκωνω κ συνεχιζει....

λεω καμια φορα μεχρι ποσο θα τον κοιμιζω αλλα δεν πειραζει αφου κοιματε σχετικα γρηγορα δεν ειναι θεμα....α να σημειωσω οτι σχεδον μεχρι 20 μηνων κοιμοταν στο δωματιο του αλλα εγω την νυχτα τον επερνα στο κρεβατι μου γιατι εμενα μονη (συζηγος εξωτερικο) κ φοβομουν...αλλα ουτε προβληματα μου δημιουργησε τιποτε με την αλλαγη να κοιματε στο δωματιο του....

[pasxalitsa v]

το no cry sleep solution υπαρχει στα Ελληνικα?

κι εμεις αγκαλια κοιμομαστε γιατι ακομα ειναι πολυ μικρουλης

[tarshou]

Κι εμείς κοιμόμαστε από τις 10-10.30 το βράδυ (όταν δεν μας πιάνει λογοδιάρροια και το τραβάμε μέχρι πιο αργά) και ξυπνάμε κατά τις 10 το πρωί χωρίς ενδιάμεσα ξυπνήματα. Και το μεσημέρι θα τον τσακώσουμε τον υπνάκο μας για 2-2 1/2 ώρες για να ανασυνταχθούμε. Ειδικά αυτή τη μεσημεριανή ησυχία δεν την αλλάζω με τίποτα.

[yogini]

εμεις φτάσαμε 19 μηνών και ακόμα ξυπνάμε καθε 3 και λίγο!!!

Το no-cry δεν με βοήθησε καθόλου

 

Καλά το άλλο δεν θα το αγόραζα κάν εφόσον εχει θεωρίες της Βέρμαχτ μέσα Ξέρω ενα ζευγάρι που άφησε το μωρό του να πλαντάξει ενα βράδυ και μετά έμαθε να κοιμάται μόνο του αλλα και εμένα δεν μου κάνει η μέθοδος. Ευτυχώς μάλλον λιγοστευουν και οι ακόλουθοι της, πάντως ολοι οι γνωστοί μας με μωρά τα εχουν και κοιμούνται μαζί τους και χωρίς να εχουν διαβάσει βιβλία ή να ψάχνονται σε φόρουμς. Ειναι ευτυχία να κοιμάσαι δίπλα σε ενα αγγελούδι οπως και να το κάνεις. Εμεις τώρα ψάχνουμε μονό κρεβάτι για το παιδικό να μετακομίσει ο άντρας μου

Δεν πειράζει μωρέ για πόσο νομιζετε θα μας θέλουν έτσι δίπλα τους; μετά θα παρακαλάμε για ένα φιλί και θα μας την λένε!!!

[pasxalitsa v]

εμεις φτάσαμε 19 μηνών και ακόμα ξυπνάμε καθε 3 και λίγο!!!

Το no-cry δεν με βοήθησε καθόλου

yogini το no-cry υπαρχει στα ελληνικα?

[yogini]

οχι πασχαλίτσα μου δεν υπάρχει

[katerina26]

Καλα ρε παιδια, εσεις που κοιμουνται τα παιδια σας 8-10 ωρες το βραδυ γιατι γραφετε σ'αυτο το topic?Για να μας σπασετε τα νευρα????????????Δεν μπορω να μιλησω απο τη νυστα λεμε!!!!!Και δουλευω κιολας!

[tarshou]

Ει, χαλαρά. Τι έκφραση είναι αυτή? Κανείς δε θέλει να σπάσει τα νεύρα κανενός. Το τόπικ λέγεται "Βάλτε Τέλος Στα Προβλήματα Ύπνου" και κάποιες από εμάς που καταφέραμε να μάθουμε στα παιδιά μας να κοιμούνται 8-10 ώρες το βράδυ γράφουμε για να πούμε πώς το κάναμε για όποια κοπέλα ενδιαφέρεται να πάρει καμιά ιδέα.

[pasxalitsa v]

thanks yogini..