αλλεργια σε μωρο που θηλάζει

[evaMuki]

Δεδομένου ότι σχεδόν όλα τα μωράκια γεννιούνται από μη-υγιείς μαμάδες (όπως ορίζει η Campbell την υγεία που τη συσχετίζει με την υγεία του εντέρου) γιατί να μην εφαρμόζεται και γενικά, προκειμένου να επουλωθεί το εντεράκι του μωρού όσο πιο νωρίς γίνεται;

Υπό το πρίσμα της Campbell σχεδόν όλοι όσοι γνωρίζω (εμού συμπεριλαμβανομένης) έχουν τουλάχιστον κάποιες εκδηλώσεις GAPS. Ωστόσο, αν σκεφτείς για τι βαρύτητας περιπτώσεις δημιουργήθηκε η Intro, ίσως να μην είναι φρόνιμο να γενικεύουμε - με την έννοια δηλ. ότι, όπως λέει και η ίδια η Campbell είναι ένα πλέγμα παραγόντων (π.χ. ο συνδυασμός της χλωρίδας του καθενός, ο συνδυασμός των τοξινών που παράγει ο οργανισμός του λόγω της κακής χλωρίδας, γενετικοί παράγοντες, toxic load, δηλ. τοξικό φορτίο κατά τη γέννηση και μετά, κλπ. που κάνουν π.χ. το ένα μωρό της ίδιας μαμάς να έχει βαρύ αυτισμό και το άλλο μωρό της ίδιας μαμάς να έχει απλά κάποια πεπτικά προβλήματα.

 

Σαφώς, επειδή στο θέμα των στερεών (το βάζω έτσι αν και το θέμα ξέρουμε ότι δεν αρχίζει και τελειώνει εκεί...) είμαστε ομοιοπαθείς, σκέφτομαι κι εγώ αυτό που λες ΑΛΛΑ, θα σου εκθέσω τον προβληματισμό μου και γιατί έγραψα αυτό που έγραψα παραπάνω:

 

1. Πρέπει να δεχτούμε ότι κάποια παιδιά θα γεννηθούν με πολύ υγιές πεπτικό σύστημα και αρκετά θα έχουν ένα σχετικά καλό σύστημα, διαφορετικά οι ασθένειες στις οποίες κυρίως αναφέρεται η Campbell θα ήταν ο κανόνας.

2. Στα υγιή παιδιά είναι σημαντικό να ακολουθήσουμε υγιεινή μεν διατροφή δεν είναι απαραίτητο όμως να είναι τόσο αυστηρά περιορισμένη.

3. Από σχετικές έρευνες ξέρουμε ότι είναι λάθος να πιέζουμε ένα παιδί να φάει. Οι λόγοι είναι πολλοί: μπορεί άθελά μας να του δίνουμε περισσότερη τροφή από όση μπορεί να φάει, μπορεί να αποστρέφεται αυτό που του δίνουμε (είτε λόγω δυσανεξίας είτε λόγω προτίμησης), η πίεση απορρυθμίζει την εσωτερική "ρύθμιση" του παιδιού σχετικά με το πότε πεινάει και πότε είναι χορτάτο, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε είτε σε παχυσαρκία (το άτομο δεν ξέρει από μόνο του πότε να σταματήσει) είτε σε άλλες διατροφικές διαταραχές.

4. Ο θηλασμός, ειδικά αν δεχτούμε αυτό που προτείνει η Campbell, δηλαδή το θηλασμό για τουλάχιστον 2 χρόνια, βασίζεται στην παραγωγή και τη ζήτηση. Η εισαγωγή των στερεών καλεί σε μια λεπτή ισορροπία, ώστε η παραγωγή να συνεχίσει σε υψηλά επίπεδα. Γνωρίζουμε καλά ότι η μείωση των θηλασμών ή ο θηλασμός με πρόγραμμα ή ακόμα κι ο μη ελεύθερος θηλασμός επηρεάζει την παραγωγή της μαμάς με άμεσο κίνδυνο τον αποθηλασμό.

 

Με βάση τα παραπάνω οι προβληματισμοί μου στη "γενίκευσή" σου είναι οι εξής:

1. Μπορεί ο κάθε γονιός στους 6 μήνες, δηλαδή χωρίς την εμπειρία που εσύ κι εγώ έχουμε από τα παιδιά μας σήμερα, να κρίνει ότι το παιδί του χρήζει ιδιαίτερης προσέγγισης;

2. Είναι ασφαλές για κάθε παιδί, να δοθεί μια γενική οδηγία, να πιέζεται το παιδί να φάει κάτι που ο Χ ή ο Ψ θεωρεί "θεραπευτική" τροφή; Ακόμα κι αν η Campbell έχει απόλυτο δίκιο στο τι θεωρεί θεραπευτική τροφή, είμαστε σίγουροι ότι ο μέσος γονιός θα έχει από μόνος του την ικανότητα να εφαρμόσει σωστά το πρόγραμμα της Campbell; Ακόμα και η ίδια αναφέρει ότι η μη ορθή τήρηση ή η παράκαμψη της Intro εκεί όπου είναι απαραίτητη, μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα που διαιωνίζονται (lingering problems).

3. Είναι ασφαλές για το μέλλον του παρατεταμένου θηλασμού, ειδικά όταν αυτός κρίνεται αναγκαίος για το συγκεκριμένο παιδί, να δίνουμε εξαρχής οδηγία για θηλασμό "υπό όρους";

 

Αν τα ήξερα όλα αυτά που ξέρω τώρα πέρυσι όταν η κόρη μου έκλεισε τους 6 μήνες θα επέμενα πάνω σ' αυτό.

Δυστυχώς τώρα φθάσαμε στους 16 μήνες και ακόμη τρώει ελάχιστα...

Μην ξεχνάς ότι αυτά που ξέρεις σήμερα, δεν είναι απλά τα γραφόμενα της Campbell αλλά είναι και η εμπειρία που έζησες όλους αυτούς τους μήνες δίπλα στο παιδί σου και οι προβληματισμοί που σε οδήγησαν στο να ψάξεις το γιατί πιο βαθιά... (Σ' αυτό αναφέρομαι παραπάνω λέγοντας για την εμπειρία που έχουμε σήμερα εσύ κι εγώ, χωρίς καμμία έπαρση φυσικά).

 

Και αν κρίνω από το γιο μου που δεν είχε εντερικά προβλήματα, τα υγιή μωράκια έτσι κι αλλιώς θα δεκτούνε πολύ εύκολα τις πλήρεις ακατέργαστες τροφές που προτείνει η Campbell, δεν θα χρειαστεί δηλαδή να τους τις επιβάλεις με δωροδοκίες κτλ.

Ο γιος μου άρχισε με ελαφρώς βρασμένο κρόκο αυγού, και έπειτα με σουπίτσες με κόκκινο κρέας και εύπεπτα λαχανικά, και μετά με βρασμένο μήλο και ώριμη μπανάνα. Και τα έτρωγε όλα αυτά με μεγάλη όρεξη και χαρά, και ακόμη εξακολουθεί να είναι ένα παιδάκι που θα προτιμήσει πάντα το κρέας από την πατάτα ή το μήλο από το brownie!

Σωστά. Σκέψου όμως ότι εν μέρει αυτές οι προτιμήσεις είναι και οικογενειακές επιλογές σε σχέση με τη διατροφή των παιδιών. Το λέω γιατί αν π.χ. για μας ως οικογένεια είναι ζητούμενο να τρώμε όσπρια που γενικώς θεωρούνται υγιεινή τροφή και θρεπτική κλπ. τότε το να μου δώσει κάποιος το "ελεύθερο" να πιέσω το παιδί μου να φάει το υγιεινό και το θρεπτικό μπορεί να με οδηγήσει σε λάθος δρόμους.

 

Και πάλι όλα αυτά πιστεύω ότι συνδέονται πολύ μεταξύ τους όσον αφορά την υγεία της μαμάς.

Το μωρό γεννήθηκε στις 38 βδομάδες (έσπασαν τα νερά και φυσικά κατέληξαν σε κ.τ. ) μόνο 2300... μικροσκοπικό δηλαδή.

Η κόρη μου και αυτή γεννήθηκε στις 38 βδομάδες ακριβώς, 3750, σχεδόν 1.5 κιλό πιο βαριά!

Το βάρος του μωρού από μόνο του μπορεί να δημιουργεί πρόβλημα στο να θηλάσει αποτελεσματικά. Η κ.τ. επίσης μπορεί να έχει αποσυντονίσει τις θηλαστικές του κινήσεις. Δεν κάνω αντίλογο για τον αντίλογο, αλλά καλό είναι να βλέπουμε ένα θέμα συνολικά.

Η μαμά είχε διάφορα πεπτικά προβλήματα στην εγκυμοσύνη, αναγούλες και ζαλάδες, με λίγα λόγια η μαμά σίγουρα δεν χαρακτηρίζεται υγιής, οπότε είναι λογικό το μωρό να έχει προβλήματα, ακόμη και η μαμά να έχει μειωμένη παραγωγή (κάνει και αντλήσεις με θήλαστρο).

Φυσικά όλα παίζουν το ρόλο τους. Η μειωμένη παραγωγή της μαμάς ωστόσο, στη φάση αυτή τουλάχιστον έχει να κάνει άμεσα με το μειωμένο ερέθισμα λόγω του ότι το μωρό δεν θηλάζει αποτελεσματικά. Το μωρό πιθανότατα χρειάζεται συμπλήρωμα, ίσως και σε κάθε γεύμα, είτε αντλημένο είτε ξένο και η μαμά θα πρέπει να ακολουθήσει πρωτόκολλο επαναγαλακτισμού, ακόμα κι αν δεν είναι πλήρες, αν θέλει να μην αποθηλάσει...

 

Αυτή τη στιγμή είναι ένας φαύλος κύκλος: το μωρό είναι μικρό για την εβδομάδα γέννησης (που από μόνο του είναι πρόβλημα και θα πρέπει να δουν πού οφείλεται, π.χ. περιορισμένη ενδομήτρια ανάπτυξη λόγω πλακούντα, προεκλαμψία, κλπ.) άρα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως πρόωρο. Συνήθως αυτά τα μωρά δεν μπορούν να θηλάσουν (στην αρχή τουλάχιστον) αποτελεσματικά και χρειάζονται και συμπλήρωμα με μπιμπερό (που πάλι θέλει τον άπειρο χρόνο για να πιουν...). Η μαμά θα πρέπει να αυξήσει και να συντηρεί την παραγωγή με συστηματικές αντλήσεις, ώσπου το συμπλήρωμα να μειώνεται καθώς το μωρό θα θηλάζει πιο αποτελεσματικά. Όσο το μωρό δεν τρέφεται καλά, τόσο καταβάλλεται και για οικονομία δυνάμεων πέφτει σε λήθαργο. Όσο περισσότερο κοιμάται τόσο λιγότερο θηλάζει, τόσο μειώνεται η παραγωγή κλπ....

[valeri]

Δεν νομίζω να υπάρχει ιατρικός ορισμός για την ανωριμότητα του εντέρου, πιστεύω ότι απλά εννοούνε τα έντονα εντερικά συμπτώματα, πχ αίμα, βλέννες, πράσινα κακάκια κτλ, τα οποία όντως υποχωρούνε μέσα σε λίγους μήνες.

κιομως εαν διαβασεις ξενη βιβλιογραφια ,οι γαστρενερολογοι(ρωσοι,ισπανοι ,αγγλοι ,μιλαω για συμβατικους γιατρους ως συνηθως) που ασχολουνται με την φυσιολογικοι χλωριδα ,αναφερουν οτι μεχρι το τελος του πρωτου χρονου ολοκληρωνεται η διαδικασια εξισορροπησης της φυσιολογικης χλωριδας),ετσι διαχωριζεται η χλωριδα ανα ηλικια ,μεχρι τον πρωτο χρονο,απο τον πρωτο μεχρι το 60ο ετος της ηλικις ,και απο το 60ο ετος και μετα

σε περιπτωση των παιδιων με συμπτωματα απο το πεπτικο ατυη η διδικασια αλλαζει ,καθυστερει η και συνεχιζεται για χρονια

ί, και έτσι υπάρχει πάντα η πιθανότητα στο μέλλον να παρουσιάσει άλλα σχετικά προβλήματα όπως αδύναμο ανοσοποιητικό και μαθησιακές δυσκολίες

επισης φλεγμονωδεις νοσους (οπως ελκωδεις κολιτιδα ,ν.Crohn.) ,συμφωνα ακομη και με τους ελληνες γιατρους τα παιδια που σε μικρη ηλικια εχουν περασει εντεροκολιτιδες αλλεργικης και μη αιτιολογιας μπορουν να αναπτυξουν τις Ι.Φ.Ν.Ε

 

 

Δηλαδή πάντα θα υπάρχει ένα trigger που θα επιφέρει την πάθηση,.

αυτο το πιστευω και εγω ,κιας προσπαθει η επιστημη να τα αποδωσει ολα στα γονιδια ,υπαρχουν καποιοι εκλυτικοι παραγοντες που χωρις αυτους δεν θα εκδηλωθει η ασθενεια ,αρα υπαρχει προληψη για πολλες παθησεις ,η ιατρικη ομως,δυστυχως ,στον τομεα της προληψης πασχει

 

 

οσο για την κοπελα που εχει παθει καταθλιψη ,ανατρεχοντας στο ιστορικο προκυπτουν πολλοι λογοι που την οδηγησαν στην καταθλιψη,νομιζω η Ευα εχει δωσει ολες τις λυσεις για να την αντιμετωπισει

 

 

μιρικι στο αλλο θεμα εγραψες κατι για τους προβληματισμους σου ,μηπως ηταν να το γραψεις εδω?

[Katerinoula23]

Εγω οταν αναφερθηκα σε ανωριμοτητα του εντερου, λεω γίαυτο που ακους απο τους γαστρεντερολογους κ τους αλλεργιολογους σχετικα με τις παιδικες αλλεργιες...δηλαδη οτι θα περασουν γυρω στα 3 χρονια του παιδιου... τι αλλαζει τοτε;;; γιατι στα περισσοτερα παιδακια να φευγουν τοτε τα συμπτωματα;;;

 

απ ΄οτι θυμαμαι κ στη γλυκος ειχαν πει οτι προκειται για ανωριμοτητα του εντερου κ δεν εψαξαν για αλλεργιες...

 

Μηπως απλα ειναι η καραμελα των γιατρων σε τετοια ελαφρα gaps προβληματα;;;

[miriki]

Οι προβληματισμοί μου αφορούν τη gaps και την εφαρμογή της γιαυτό πήγα εκεί.

 

Όπως και να χει θα ήθελα τη γνώμη σου και των υπολοίπων επί του θέματος. Κοινώς πώς κόβεις τους υδατάνθρακες σε μικρό παιδί που κινείται διαρκώς κι έχει ανάγκη από άμεσα αξιοποιήσιμη ενέργεια (το γλυκογόνο παίζει αυτό το ρόλο αν θυμάμαι καλά και προέρχεται κυρίως από τους υδατάνθρακες). Επίσης αν δεν κάνω λάθος οι υδατάνθρακες παίζουν ρόλο και στην οικοδόμηση του εγκεφάλου (χονδροειδώς το λέω αλλά με έχει εγκαταλείψει η ορολογία), πώς κάνεις πίσω;

 

Θα διαβάσω το βιβλίο και θα επανέλθω. Αλλά επειδή όντως υπάρχει μια αρκετά μεγάλη απόσταση από τα συμπτώματα του δικού μου παιδιού έως τον αυτισμό και τα υπόλοιπα που αναφέρονται θα ήθελα να καταλάβω με ποιο κριτήριο διερχόμαστε τα διάφορα στάδια πιο γρήγορα πιο αργά κλπ.

 

Πάντως στην παρούσα φάση αισθάνομαι πολύ αδύναμη να δοκιμάσω οτιδήποτε καινούριο... ή και παλιό......

 

Επίσης μου άρεσε πολύ η τοποθέτηση της EVAMD για το θέμα της κοπέλας και του θηλασμού. Πραγματικά το ζήτημα σε όλες τις περιπτώσεις είναι πολυπαραγοντικό.

[Rosie]

Εva συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό μ' αυτά που λες για το θηλασμό, αλλά και πάλι με βάση το γεγονός ότι πολύ λίγα μωράκια πια γεννιούνται υγιή (πχ χωρίς εντερικά προβλήματα, ΓΟΠ, κολικούς, ανήσυχο ύπνο κοκ) και οι υποχρεωτικοί εμβολιασμοί ολοένα και αυξάνονται ανησυχητικά καθώς και οι οδηγίες "ειδικών" για τις πρώτες τροφές είναι παραπλανητικές και (κατ' εμένα) επικίνδυνες μια και προτείνουνε τυποποιημένες κρέμες δημητριακών, είτε αυτές είναι συμβατικές, υποαλλεργικές ακόμη και βιολογικές, πιστεύω ότι το θέμα των πρώτων στερεών πρέπει να το πάρουμε στα σοβαρά.

Άλλωστε άμα το σκεφτείς η Campbell δεν προτείνει και τίποτα εξωφρενικό, ακόμη και τις γιαγιάδες μας να ρωτήσουμε θα μας πούνε ότι έδιναν κρόκο αυγού, σουπίτσες από κρέας και λαχανικά και φρούτα στα παιδάκια.

 

Και όπως είπα, τουλάχιστον από την προσωπική μου εμπειρία με το γιο μου, αν το μωράκι είναι πραγματικά υγιές θα επιλέξει από μόνο του τις πλήρεις τροφές που του ταιριάζουν, μπορεί δηλαδή να απορρίψει το μοσχάρι και να προτιμήσει το κοτόπουλο.

Αν και πάλι το μωρό έχει κάποιο πρόβλημα, είτε σε μικρό είτε σε μεγάλο βαθμό, μόνο να κερδίσει μπορεί από την εισαγωγή των στερεών που προτείνει η Campbell.

Kαι μην το βλέπετε σαν να βάζουμε ένα παιδί να κάνει την Ιντρο, είναι πολύ διαφορετικό αυτό γιατί ουσιαστικά το μωρό δεν έχει εμπειρία από στερεές τροφές.

 

Μιρίκι όταν διαβάσεις το βιβλίο θα σου λυθούνε οι προβληματισμοί σου, οι υδατάνθρακες δεν είναι απαραίτητοι, τουλάχιστον για ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα που θα κάνεις την Ιντρο.

[evaMuki]

Εva συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό μ' αυτά που λες για το θηλασμό, αλλά και πάλι με βάση το γεγονός ότι πολύ λίγα μωράκια πια γεννιούνται υγιή (πχ χωρίς εντερικά προβλήματα, ΓΟΠ, κολικούς, ανήσυχο ύπνο κοκ) και οι υποχρεωτικοί εμβολιασμοί ολοένα και αυξάνονται ανησυχητικά καθώς και οι οδηγίες "ειδικών" για τις πρώτες τροφές είναι παραπλανητικές και (κατ' εμένα) επικίνδυνες μια και προτείνουνε τυποποιημένες κρέμες δημητριακών, είτε αυτές είναι συμβατικές, υποαλλεργικές ακόμη και βιολογικές, πιστεύω ότι το θέμα των πρώτων στερεών πρέπει να το πάρουμε στα σοβαρά.

Άλλωστε άμα το σκεφτείς η Campbell δεν προτείνει και τίποτα εξωφρενικό, ακόμη και τις γιαγιάδες μας να ρωτήσουμε θα μας πούνε ότι έδιναν κρόκο αυγού, σουπίτσες από κρέας και λαχανικά και φρούτα στα παιδάκια.

 

Και όπως είπα, τουλάχιστον από την προσωπική μου εμπειρία με το γιο μου, αν το μωράκι είναι πραγματικά υγιές θα επιλέξει από μόνο του τις πλήρεις τροφές που του ταιριάζουν, μπορεί δηλαδή να απορρίψει το μοσχάρι και να προτιμήσει το κοτόπουλο.

Αν και πάλι το μωρό έχει κάποιο πρόβλημα, είτε σε μικρό είτε σε μεγάλο βαθμό, μόνο να κερδίσει μπορεί από την εισαγωγή των στερεών που προτείνει η Campbell.

Kαι μην το βλέπετε σαν να βάζουμε ένα παιδί να κάνει την Ιντρο, είναι πολύ διαφορετικό αυτό γιατί ουσιαστικά το μωρό δεν έχει εμπειρία από στερεές τροφές.

 

Μιρίκι όταν διαβάσεις το βιβλίο θα σου λυθούνε οι προβληματισμοί σου, οι υδατάνθρακες δεν είναι απαραίτητοι, τουλάχιστον για ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα που θα κάνεις την Ιντρο.

 

Συμφωνώ απόλυτα με την προσέγγισή σου αλλά και με την προσέγγιση της Campbell στις στερεές: οι σύγχρονοι παιδίατροι, πέραν των τυχόν ύποπτων κινήτρων τους, έχουν συνήθως μεσάνυχτα από σωστή διατροφή, οπότε δεν εμπιστεύομαι περισσότερο τις οδηγίες τους, το αντίθετο μάλιστα.

Αυτά που ανέφερα παραπάνω τα ανέφερα κυρίως υπό το πρίσμα του θηλασμού. Παρότι η Campbell τονίζει σε όλο της το βιβλίο την αξία του θηλασμού, ακόμα κι αν η μαμά είναι GAPS, μού δίνει την αίσθηση σε κάποια ότι αγνοεί (; ) κάποιες λειτουργίες του θηλασμού... Ίσως πάλι να έχει να κάνει με τη σοβαρότητα των προβλημάτων που στοχεύει να αντιμετωπίσει και ουσιαστικά να προσπαθεί να σταθμίσει καταστάσεις...

 

Και σαφώς εύχομαι κι εγώ να γνώριζα όταν ο γιος μου ήταν 6 μηνών, αυτά που ξέρω και μαθαίνω σήμερα... μακάρι πχ. να ήξερα ότι ήταν προτιμότερο να ξεκινήσω από ζωμούς και να μην χάνω χρόνο (του παιδιού, όχι δικό μου) σε πουρέδες λαχανικών και φρούτων, που στην τελική μπορεί να έκαναν ζημιά στο παιδί και γι' αυτό τους απέφευγε, διστάζοντας να πάω στο επόμενο στάδιο θεωρώντας ότι το παιδί είναι απλά ανέτοιμο για στερεές... Δεν θα μάθω ποτέ αν όντως ήταν και ως πού θέμα ανετοιμότητας ή θέμα αυτοπροστασίας... Εκείνο που με χαροποιεί ιδιαίτερα ωστόσο είναι ότι όταν είπα στην παιδίατρό μας κάποια πράγματα για τη GAPS και τους προβληματισμούς μου σχετικά με τις αυθόρμητες τροφικές επιλογές του γιου μου (που ταιριάζουν σε πολλά με την Intro) μου είπε ότι δεν γνωρίζει το θέμα, σημείωσε τα στοιχεία που της έδωσα, κράτησε το άρθρο που της είχα τυπώσει και μου είπε ότι θα τα μελετήσει και θα μου πει! Ευτυχώς υπάρχουν και γιατροί που θεωρούν ότι μπορούν να μάθουν κάτι και από τους γονείς...

[evaMuki]

Οι προβληματισμοί μου αφορούν τη gaps και την εφαρμογή της γιαυτό πήγα εκεί.

 

Όπως και να χει θα ήθελα τη γνώμη σου και των υπολοίπων επί του θέματος. Κοινώς πώς κόβεις τους υδατάνθρακες σε μικρό παιδί που κινείται διαρκώς κι έχει ανάγκη από άμεσα αξιοποιήσιμη ενέργεια (το γλυκογόνο παίζει αυτό το ρόλο αν θυμάμαι καλά και προέρχεται κυρίως από τους υδατάνθρακες). Επίσης αν δεν κάνω λάθος οι υδατάνθρακες παίζουν ρόλο και στην οικοδόμηση του εγκεφάλου (χονδροειδώς το λέω αλλά με έχει εγκαταλείψει η ορολογία), πώς κάνεις πίσω;

 

Θα διαβάσω το βιβλίο και θα επανέλθω. Αλλά επειδή όντως υπάρχει μια αρκετά μεγάλη απόσταση από τα συμπτώματα του δικού μου παιδιού έως τον αυτισμό και τα υπόλοιπα που αναφέρονται θα ήθελα να καταλάβω με ποιο κριτήριο διερχόμαστε τα διάφορα στάδια πιο γρήγορα πιο αργά κλπ.

 

Πάντως στην παρούσα φάση αισθάνομαι πολύ αδύναμη να δοκιμάσω οτιδήποτε καινούριο... ή και παλιό......

 

Επίσης μου άρεσε πολύ η τοποθέτηση της EVAMD για το θέμα της κοπέλας και του θηλασμού. Πραγματικά το ζήτημα σε όλες τις περιπτώσεις είναι πολυπαραγοντικό.

 

Δεν αποκλείει εντελώς τους υδατάνθρακες αλλά τους δισακχαρίτες καθώς αυτοί προκειμένου να χωνευτούν πρέπει να διασπαστούν, να γίνουν μονοσακχαρίτες. Αν το έντερο δεν είναι σε καλή κατάσταση αυτό δεν μπορεί να γίνει, είτε καθόλου είτε σε μεγάλο βαθμό. Έτσι ό,τι μένει αδιάσπαστο, δεν απορροφάται και αποτελεί τροφή για την παθογόνο χλωρίδα. Οι μονοσακχαρίτες απορροφώνται χωρίς καθόλου πέψη. Μονοσακχαρίτες είναι η γλυκόζη και η φρουκτόζη που βρίσκονται σε αφθονία σε φρούτα (ώριμα) και λαχανικά και η γαλακτόζη που βρίσκεται σε ξινά γαλακτοκομικά, όπως το γιαούρτι. Αυτές οι τροφές (με την εξαίρεση των αμυλούχων φρούτων και λαχανικών) επιτρέπονται στη GAPS.

 

Δες στο βιβλίο σελ. 99επ.

 

Όσο για το ότι νιώθεις αδύναμη να δοκιμάσεις κάτι καινούργιο... Μπορείς να κάνεις μικρές και σταθερές αλλαγές. π.χ. να αποφύγεις το πολύ άμυλο, αν δεν μπορείς να το αποφύγεις τελείως, να το συνδυάζεις με επιτρεπτές/θεραπευτικές τροφές (π.χ. γιαούρτι, τουρσί), να αποφύγεις τα πολύ επεξεργασμένα τρόφιμα ή τη ζάχαρη κλπ. Σιγά-σιγά, κατακτώντας ένα βήμα, μπορείς να πας στο επόμενο. Όπως λένε και οι Κινέζοι, και το μεγαλύτερο ταξίδι ξεκινάει από ένα βήμα

[Rosie]

Παρότι η Campbell τονίζει σε όλο της το βιβλίο την αξία του θηλασμού, ακόμα κι αν η μαμά είναι GAPS, μού δίνει την αίσθηση σε κάποια ότι αγνοεί (; ) κάποιες λειτουργίες του θηλασμού...

 

Πέρα από τα ψυχολογικά οφέλη του θηλασμού ποια άλλα αγνοεί;

 

Γιατί πραγματικά αμφιβάλλω αν το γάλα μιας μη-υγιούς μαμάς έχει όλα αυτά τα "υπέροχα" οφέλη που οι οπαδοί του θηλασμού αναφέρουνε με την πρώτη ευκαιρία.

 

Και για να μην παρεξηγούμαι, 1. Δεν έχω δώσει ποτέ σταγόνα ξένου γάλακτος στα παιδιά μου, φόρμουλα ή φρέσκο, και ούτε πρόκειται - ο γιος μου αποθήλασε από μόνος του όταν αυτός το επέλεξε, στους 28 μήνες. 2. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου υγιή, αντίθετα μάλιστα, έχω όλα τα χαρακτηριστικά μιας μη-υγιούς μαμάς σύμφωνα με την Campbell, πχ γεννήθηκα από μια μαμά με προβληματική εντερική χλωρίδα (έπαθα στοματική μυκητίαση λίγες μέρες μετά τον τοκετό!), δεν θήλασα, μεγάλωσα με εμβόλια και φάρμακα με το παραμικρό, έπαιρνα αντισυλληπτικά χάπια για πολλά χρόνια και γενικά είχα διάφορα (μικρο) προβλήματα υγείας.

 

Πάντα πίστευα, πολύ πριν διαβάσω τη Campbell, ότι το γάλα μας είναι τόσο καλό όσο και η κατάσταση της υγείας μας και η διατροφή μας, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα ζώα.

Αν ήτανε το γάλα μας τόσο μαγικό όσο (ιδανικά) θα θέλαμε να είναι, τότε τα παιδιά μας που θηλάζουνε δεν θα ταλαιπωρόντουσαν με τόσα GAPS προβλήματα, με συχνές ιώσεις (πόσες φορές διαβάζουμε ποστς εδώ πέρα του στυλ "Το θηλάζω τόσο καιρό, γιατί αρρωσταίνει τόσο συχνά; "), δεν θα χρειαζόντουσαν αντιβιώσεις από ουρολοιμώξεις , μασκούλες/αερολίν για ασθματικές βροχίτιδες κτλ.

Σίγουρα είναι και άλλοι παράγοντες που προκαλούνε τα πιο πάνω (τοκετός/κ.τ. τοξίνες στο περιβάλλον, εμβόλια, ακτινοβολία κτλ), αλλά αν το γάλα μας ήτανε ιδιαίτερα θρεπτικό θα μπορούσε να τα προστατεύσει σε μεγάλο τουλάχιστον βαθμό.

 

Στο σημείο που φθάσαμε το μητρικό γάλα φαίνεται απλά να παρέχει μια ασπίδα στα παιδιά μας απέναντι στα παθογόνα βακτήρια του εντέρου τους, όχι και πολλά άλλα παραπάνω, ειδικά αν λάβουμε υπόψη πόσες τοξίνες από το δικό μας προβληματικό πεπτικό σύστημα κυκλοφορούνε μέσα σ' αυτό.

 

Γι' αυτό, κατά τη γνώμη μου, πολύ σωστά γράφει η Campbell ότι ο θηλασμός επιβάλλεται στα παιδάκια μας και ότι το ξένο γάλα θα πρέπει να αντικατασταθεί με θρεπτικές τροφές το συντομότερο, αλλά ταυτόχρονα "προειδοποιεί" τη μαμά ότι το γάλα της δεν είναι όσο καλό όσο θα έπρεπε και επομένως θα πρέπει να αλλάξει τη διατροφή της και να επουλώσει το έντερό της για το καλό του παιδιού της αλλά και της ίδιας.

[evaMuki]

Πέρα από τα ψυχολογικά οφέλη του θηλασμού ποια άλλα αγνοεί;

Αυτό είναι ένα (αν και για να μην την αδικώ, κάπου λέει ότι αν το παιδί είναι στρεσαρισμένο και θέλει να παρηγορηθεί με το στήθος, προφανώς δεν είναι η στιγμή για "συνδιαλλαγές" και απλά δίνουμε στήθος...). Επίσης, σ' αυτό που ανέφερα πριν σε σχέση με την παραγωγή και τη ζήτηση και την παρέμβαση στο "απεριόριστο", θεωρώ ότι αφήνει κενά -ειδικά σε συνάρτηση με το ότι προτείνει γεύμα ανά 2ωρο αλλά και θηλασμό μέχρι τουλάχιστον τους 24 μήνες... Πώς θα συνδυαστούν αυτά, πρακτικά;

Επίσης, γνωρίζω ότι το στήθος είναι το μόνο όργανο που έχει όπως και ο εγκέφαλος ειδικό "φράγμα" ώστε να μην περνάνε τοξίνες. Δεν είναι δηλαδή όπως ο πλακούντας απ' όπου περνάνε τα πάντα και γι' αυτό στο θηλασμό κάποια πράγματα επιτρέπονται ενώ στην εγκυμοσύνη όχι. Δέχομαι αυτό που λέει για τις τοξίνες και το πώς φτάνουν στον εγκέφαλο, αλλά εκεί μιλάμε πλέον και για σοβαρές ασθένειες, σχιζοφρένεια, αυτισμό κλπ. Σε μια μαμά GAPS όχι αυτής της έντασης, υποθέτω ότι το φράγμα του εγκεφάλου λειτουργεί κάπως καλά, άρα αντίστοιχα δεν θα λειτουργεί και για το στήθος; (Δεν ξέρω να το απαντήσω, αλλά είναι ένα στοιχείο που δεν εξηγεί επαρκώς).

Τέλος στο κεφάλαιο για την εγκυμοσύνη και την προετοιμασία για το θηλασμό μιλάει για θέματα "ποιότητας" και "παραγωγής" χωρίς εξηγήσεις, έτσι γενικά, όπως ακούμε συχνά να λέγεται "δεν είχε αρκετό γάλα". Μπορεί σκόπιμα να παρακάμπτει τις επεξηγήσεις γιατί δεν είναι αυτός ο στόχος της (να μιλήσει εκτενώς για το θηλασμό) αλλά παρότι υπέρμαχος του θηλασμού μου κάνει εντύπωση που δεν κάνει καμμία αναφορά π.χ. στη La Leche, που μπορεί ουσιαστικά, έγκυρα και αφιλοκερδώς να βοηθήσει μια μαμά να θηλάσει. Δεδομένου ότι στην Αγγλία η La Leche έχει πολύ ισχυρή παρουσία, είτε αγνοεί τις παραδοσιακές αρχές του θηλασμού είτε συνειδητά θέλει να απέχει από αυτές...

 

Γιατί πραγματικά αμφιβάλλω αν το γάλα μιας μη-υγιούς μαμάς έχει όλα αυτά τα "υπέροχα" οφέλη που οι οπαδοί του θηλασμού αναφέρουνε με την πρώτη ευκαιρία.

Και για να μην παρεξηγούμαι, 1. Δεν έχω δώσει ποτέ σταγόνα ξένου γάλακτος στα παιδιά μου, φόρμουλα ή φρέσκο, και ούτε πρόκειται - ο γιος μου αποθήλασε από μόνος του όταν αυτός το επέλεξε, στους 28 μήνες. 2. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου υγιή, αντίθετα μάλιστα, έχω όλα τα χαρακτηριστικά μιας μη-υγιούς μαμάς σύμφωνα με την Campbell, πχ γεννήθηκα από μια μαμά με προβληματική εντερική χλωρίδα (έπαθα στοματική μυκητίαση λίγες μέρες μετά τον τοκετό!), δεν θήλασα, μεγάλωσα με εμβόλια και φάρμακα με το παραμικρό, έπαιρνα αντισυλληπτικά χάπια για πολλά χρόνια και γενικά είχα διάφορα (μικρο) προβλήματα υγείας.

Καταλαβαίνω τι εννοείς γιατί το έχω σκεφτεί κι εγώ αυτό όμως:

1. Ποια η εναλλακτική; Η φόρμουλα; Το ωμό (raw) γάλα της κατσίκας; Συγκρίνοντας το μητρικό (γενικά) με τις εναλλακτικές, καταλήγουμε ότι το γάλα της μαμάς οπυ κάνει τη χειρότερη διατροφή είναι καλύτερο από ολες τις εναλλακτικές. Ακόμα και συγκρίνοντας το γάλα της μαμάς που γέννησε το συγκεκριμένο GAPS μωρό με το γάλα της μαμάς που κάνει πραγματικά καλή διατροφή, το γάλα της δεύτερης δεν έχει τα αντισώματα για την κακή χλωρίδα που το μωρό αυτό κληρονόμησε από τη μαμά του με τη γέννα. Ας μην ξεχνάμε ότι κατά την Campbell αυτό κάνει πρωτίστως τη ζημιά.

2. Το γάλα ακόμα και της μη υγιούς μαμάς περιέχει αντισώματα για κάθε λοίμωξη με την οποία έρχεται σε επαφή η μαμά, προστατεύοντας το μωρό. Περιέχει επίσης πάρα πολλές ουσίες που δεν υπάρχουν στο ξένο γάλα (π.χ. χοληστερόλη) και σε σχέση με το γάλα των άλλων θηλαστικών έχει τα βασικά συστατικά στη σωστή δοσολογία (λίπη, πρωτεΐνες κλπ).

 

Πάντα πίστευα, πολύ πριν διαβάσω τη Campbell, ότι το γάλα μας είναι τόσο καλό όσο και η κατάσταση της υγείας μας και η διατροφή μας, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα ζώα.

Αν ήτανε το γάλα μας τόσο μαγικό όσο (ιδανικά) θα θέλαμε να είναι, τότε τα παιδιά μας που θηλάζουνε δεν θα ταλαιπωρόντουσαν με τόσα GAPS προβλήματα, με συχνές ιώσεις (πόσες φορές διαβάζουμε ποστς εδώ πέρα του στυλ "Το θηλάζω τόσο καιρό, γιατί αρρωσταίνει τόσο συχνά; "), δεν θα χρειαζόντουσαν αντιβιώσεις από ουρολοιμώξεις , μασκούλες/αερολίν για ασθματικές βροχίτιδες κτλ.

Συμφωνώ μαζί σου σε κάποιο βαθμό: έρευνες που έχουν γίνει ως προς την ποιότητα του μητρικού γάλακτος δεν έχουν αποδείξει σημαντικές διαφορές εκτός από το είδος (και όχι τόσο το ποσοστό, το οποίο εξαρτάται και από το πώς θηλάζει κάθε μητέρα/μωρό) των λιπαρών: εκείνα όντως εξαρτώνται από το τι καταναλώνει η μητέρα.

 

Σίγουρα είναι και άλλοι παράγοντες που προκαλούνε τα πιο πάνω (τοκετός/κ.τ. τοξίνες στο περιβάλλον, εμβόλια, ακτινοβολία κτλ), αλλά αν το γάλα μας ήτανε ιδιαίτερα θρεπτικό θα μπορούσε να τα προστατεύσει σε μεγάλο τουλάχιστον βαθμό.

Ξέρουμε ότι αυτό συμβαίνει όμως! Η ίδια η Campbell λέει ότι οι γονείς συνήθως αναφέρουν την έναρξη (ή την έξαρση) των προβλημάτων όταν τελειώνει ο θηλασμός! Άρα μέχρι τότε η ασπίδα ακόμα και από τη μαμά GAPS και στο παιδί GAPS λειτουργεί. Και απόδειξη ότι λειτουργεί είναι το τι συμβαίνει όταν αυτή η ασπίδα εκλείψει (όταν το μωρό δηλ. αποθηλάσει ή μειώσει δραματικά τους θηλασμούς). Άρα το πόσο η ασπίδα δουλεύει (το πόσο "θρεπτικό" όπως λες που φαντάζομαι εννοείς πόσο "προστατευτικό") έχει να κάνει και με το πόσους εισβολείς έχει να αντιμετωπίσει αυτή η ασπίδα...

 

Στο σημείο που φθάσαμε το μητρικό γάλα φαίνεται απλά να παρέχει μια ασπίδα στα παιδιά μας απέναντι στα παθογόνα βακτήρια του εντέρου τους, όχι και πολλά άλλα παραπάνω, ειδικά αν λάβουμε υπόψη πόσες τοξίνες από το δικό μας προβληματικό πεπτικό σύστημα κυκλοφορούνε μέσα σ' αυτό.

Σ' αυτό απαντώ παραπάνω.

 

Γι' αυτό, κατά τη γνώμη μου, πολύ σωστά γράφει η Campbell ότι ο θηλασμός επιβάλλεται στα παιδάκια μας και ότι το ξένο γάλα θα πρέπει να αντικατασταθεί με θρεπτικές τροφές το συντομότερο, αλλά ταυτόχρονα "προειδοποιεί" τη μαμά ότι το γάλα της δεν είναι όσο καλό όσο θα έπρεπε και επομένως θα πρέπει να αλλάξει τη διατροφή της και να επουλώσει το έντερό της για το καλό του παιδιού της αλλά και της ίδιας.

Σ' αυτό συμφωνώ απόλυτα. Εγώ καταλαβαίνω διαβάζοντας όλα αυτά ότι ο θηλασμός είναι σαν μια περίοδος χάριτος για ένα εν δυνάμει πολύ άρρωστο μωρό: όσο διαρκεί τού παρέχει σημαντική προστασία, τόσο πιο σημαντική όσο και η φροντίδα της μαμάς προς τον οργανισμό της και το τι καταναλώνει. Στη διάρκειά του η μαμά έχει τη δυνατότητα να δει ενδείξεις "μελλοντικών" προβλημάτων καθώς λόγω του θηλασμού εμφανίζονται με πιο ήπια μορφή. Ο θηλασμός παρέχει στη μαμά και στο μωρό το χρονικό εκείνο "παράθυρο" για την πρώιμη διάγνωση, τη σχετική έστω προστασία και την ευκαιρία να προλάβουν τα χειρότερα, κάνοντας ουσιαστικές αλλαγές στη διατροφή της μαμάς και του μωρού.

[ZA25]

Ποιο είναι αυτο το βιβλίο να το διαβάσω και εγω. Αν μπορείτε στειλτε μου ενα π.μ.

[Katerinoula23]

Από την αρχή που είχα διαβάσει τα άρθρα της Campbell (αν θυμάστε έψαχνα συγκεκριμένα για τον θηλασμό) μου είχε κάνει κι εμένα εντύπωση η στάση της απέναντι στο θηλασμό... δηλαδη σαν να είναι ουτοπικό μια μαμά να θηλασει περισσότερο καιρό κ άρα ας κάνει τη διατροφή..γενικά δεν έδινε κ πολύ βάση πιο πολύ αναφορικά θα έλεγα... τελος πάντων δεν έδωσα ποτέ σημασία γιατί κ ο σκοπός της ήταν να προβάλει την διατροφή ( σίγουρα δεν είναι σύμβουλος θηλασμου κ δεν ξέρει πάρα πολλά επί του θέματος) κ γιατί προσωπικά έχοντας μιλήσει κ με πολλούς αλλά κ βλέποντας το δικό μου παιδί έχω πεισθεί για την αξία κ το ρόλο του θηλασμού σε αυτό το θέμα.. για μένα ο θηλασμός είναι το παν αρκεί να κάνω κι εγώ σωστή διατροφή..ας μην ξεχνάμε πόσα προβιοτικά έχει το μητρικό γάλα αλλά κ τον επουλωτικό χαρακτήρα...

 

Οσο θηλαζα αποκλειστικά αλλά κ στη έναρξη των στερεών η μικρή ήταν υγειέστατη με φοβερή ανάπτυξη, μόλις άρχισαν οι αντιβιωσεις κ οι πιο επεξεργασμένες τροφές άρχισα να βλέπω τα πρώτα σημάδια...

 

Για την Valeri

Εφτιαξα σήμερα ένα συνδιασμό από λαχανικά στο κατσικόζουμο (που το λέει κ η μητέρα μου:lol:) κ δεν μύριζε σχεδόν καθόλου!! Η μικρή έφαγε πιό πολύ από άλλες φορές..

Εβαλα 2καρότα, πιπεριά φλωρίνης, 2κωτσανάκια μπρόκολο, ενα κομματάκι πράσο, λίγο σκόρδο κ ελάχιστο θυμάρι...

[Katerinoula23]

Ποιο είναι αυτο το βιβλίο να το διαβάσω και εγω. Αν μπορείτε στειλτε μου ενα π.μ.

 

Το βιβλιο λεγεται "Gut and Phychologie Syndrome" ειναι στα αγγλικα..εγω προσωπικα το πηρα απο το αγγλικο amazon αλλα η Rosie σε προηγουμενη σελιδα εχει γραψει κ αλλο site..

[Ελινα Ζ.]

Εγω παντως ειμαι σιγουρη οτι τη ζημια μας την κανανε οι μηκυτες στον κολπο.Γιαυτο ο μικρος επαθε μυκητες λιγες μερες μετα στο στομα οπως εσυ Rosie

Ομως εγω στην εγκυμοσυνη εκανα ενστικτωδως καλη διατροφη βρε παιδια δηλαδη δεν ετρωγα γλυκα,ετρωγα θρεπτικες τροφες,ψωμι σχεδον καθολου,γενικα εχω χρονια που δεν τρωω με το φαγητο ψωμι.Γενικα παντα ειχα μια ισορροπημενη διατροφη χωρις πολλες καταχρησεις κ μου κανει εντυπωση.Νομιζω πως στην περιπτωση μου εφταιγαν οι αντιβιωσεις που επαιρνα συχνα λογω των δοντιων,φρονιμητες που εβγαλα μαζεμενους τοτε καποιες θεραπειες στα ουλα και ημουν μονιμα με αντιβιωση (την μονη που επαιρνα ποτε)αμεσως μου ξεκιναγε θεμα με μυκητες.Και απο κει μας κατεστρεψε τελικα.Ο δε μικρος σχεδον αμεσως εμφανισε προβλημα με εκζεματα ,τρελους κολικους κτλ αλλα η αναπτυξη του ηταν εξαιρετικη.Τις στερεες τις ξεκινησα στον 7ο μηνα (φρουτα),μετα φαγητο ,ποτε δεν εδωσα ριζαλευρο κτλ και σιτηρα του εδωσα μετα τον χρονο.Επισης να πω οτι δεν μου αρρωσταινει καθολου συχνα.Τελικα ακομη ψαχνω να δω εαν μας περασε το μεγαλυτερο προβλημα και δεν εχουμε ερεθισμενο εντερο πια η οχι!Εκανα και καποιες δοκιμες και δεν ειδα κανενα συμπτωμα.

Κι εγω εχω σταματησει να εχω προβλημα με μυκητιασεις...

Να ρωτησω κατι επειδη δεν εχω ακομη το βιβλιο,αυτη την διαιτα απαξ κ την ξεκινησεις την κανεις για οσο καιρο χρειαζεται στην περιπτωση σου κ μετα?συνεχιζεις και τρως για παντα ετσι?δηλαδη πρωι με σουπες λαχανικων κ τετοια?η μετα υπαρχουν διαφορες συνταγες που μπορεις να ακολουθησεις για συντηρηση ας πουμε?Για παντα θα τρως μονο τετοια?

[Rosie]

Καταλαβαίνω τι εννοείς γιατί το έχω σκεφτεί κι εγώ αυτό όμως:

1. Ποια η εναλλακτική; Η φόρμουλα; Το ωμό (raw) γάλα της κατσίκας; Συγκρίνοντας το μητρικό (γενικά) με τις εναλλακτικές, καταλήγουμε ότι το γάλα της μαμάς οπυ κάνει τη χειρότερη διατροφή είναι καλύτερο από ολες τις εναλλακτικές. Ακόμα και συγκρίνοντας το γάλα της μαμάς που γέννησε το συγκεκριμένο GAPS μωρό με το γάλα της μαμάς που κάνει πραγματικά καλή διατροφή, το γάλα της δεύτερης δεν έχει τα αντισώματα για την κακή χλωρίδα που το μωρό αυτό κληρονόμησε από τη μαμά του με τη γέννα. Ας μην ξεχνάμε ότι κατά την Campbell αυτό κάνει πρωτίστως τη ζημιά.

 

 

Σ' αυτό δεν συμφωνώ.

Αν εγώ δεν μπορούσα να θηλάσω τα παιδιά μου δεν θα τα έδινα ποτέ να τα θηλάσει μια μαμά με άσχημη διατροφή, ούτε και σε μια μαμά που είναι αυστηρή χορτοφάγος.

Θα προτιμούσα να πάω στην εξοχή, πολύ μακρυά από την πόλη, ίσως στα βουνά, και να έχω τη δική μου αγελάδα ή κατσικούλα που να βόσκει πράσινο χορταράκι και να δίνω στα παιδιά το γάλα τους ωμό.

Δεν αστειεύομαι, ποτέ μα ποτέ δεν θα δεχόμουνα να τα θηλάσει μια μαμά που κάνει μια διατροφή που δεν εγκρίνω!

[valeri]

καταπληκτικη συζητηση Ευα και Ροσι ,μ"αρεσει που γινεται μια ερευνα στο θεμα και ψαχνουμε δικλειδες ασφαλειας ,γιατι απλα τοσα χρονια που εφαρμοζεται η συγκεκριμενη διατροφη απο την συγκεκριμενη γιατρο δεν εχει εφαρμοστει ευρεως ,εκτος και αν οι ελληνες γιατροι ειναι αυτοι που δεν την εφαρμοζουν

για τα κοριτσια που θελουν το βιβλιο(μεχρι να το αποκτησετε ) μπορειτε να διαβασετε αυτο http://gaps.me/ σε οποια γλωσσα γνωριζεται καλυτερα ,στα αγγλικα βεβαια εχει περισσοτερη υλη και ειναι πιο αναλυτικα ,γενικα προσεγγιζει την διατροφη αναλογα με την χωρα που ζει κανεις δηλ.συμφωνα με το τι τροφιμα υπαρχουν σε καθε χωρα,προτιμα τα ντοπια και οχι εισαγωγης ;)

[Rosie]

Valeri στην Ελλάδα είναι που δεν έχει εφαρμοστεί μέχρι τώρα (γιατί ως γνωστόν έχουμε μεσάνυχτα στο χώρο της διατροφής!), στο MDC υπάρχουνε πάρα πολλές συζητήσεις πάνω στο θέμα της GAPS αρκετά χρόνια τώρα, και ειδικότερα πως εφαρμόζεται στις θηλάζουσες μαμάδες.

[Rosie]

Επίσης στο εξωτερικό υπάρχουνε και οι certified GAPS practitioners, κρίμα που δεν υπάρχουνε και στην Ελλάδα να βοηθήσουνε μωράκια με σοβαρά προβλήματα.

[Rosie]

Ελίζα κι εγώ έκανα πολύ προσεγμένη διατροφή στην εγκυμοσύνη, άλλωστε προσέχω τη διατροφή μου πολύ χρόνια τώρα.

Αλλά πιστεύω ότι έτρωγα περισσότερους υδατάνθρακες απ' όσους χρειαζόμουνα, πχ κάθε πρωί έτρωγα ψωμί (που φτιάχνει η μαμά μου με βιολογικό αλεύρι ντίνκελ ή σίκαλης και με παραδοσιακό προζύμι), ή χυλό βρώμης.

Κι εμένα τα δόντια μου είναι χάλια (λογικό μια και έπινα ζαχαρούχο γάλα σε μπουκάλι μέχρι και την πρώτη δημοτικού!) και χρειάστηκε να πάρω 2 φορές αντιβίωση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και τους πρώτους μήνες του θηλασμού

Bέβαια στο γιο μου έκανα ακόμη πιο χάλια διατροφή, δούλευα πολύ και έτρωγα απ' έξω, ήμουνα και χορτοφάγος...

Δεν ξέρω, μάλλον με τα χρόνια και τη φθορά των δοντιών η ζημιά είναι αναπόφευκτη στην εντερική χλωρίδα.

 

Η GAPS είναι προσωρινή δίαιτα μέχρι να επουλωθεί το έντερό μας και αυτό των παιδιών, και φυσικά μετά δεν γίνεται να επιστρέψουμε σε junk διατροφή, αλλά μπορούμε και πάλι να φάμε κάποια δημητριακά με την κατάλληλη προετοιμασία ή πατάτες/γλυκοπατάτες σε μικρές ποσότητες.

[evaMuki]

Σ' αυτό δεν συμφωνώ.

Αν εγώ δεν μπορούσα να θηλάσω τα παιδιά μου δεν θα τα έδινα ποτέ να τα θηλάσει μια μαμά με άσχημη διατροφή, ούτε και σε μια μαμά που είναι αυστηρή χορτοφάγος.

Θα προτιμούσα να πάω στην εξοχή, πολύ μακρυά από την πόλη, ίσως στα βουνά, και να έχω τη δική μου αγελάδα ή κατσικούλα που να βόσκει πράσινο χορταράκι και να δίνω στα παιδιά το γάλα τους ωμό.

Δεν αστειεύομαι, ποτέ μα ποτέ δεν θα δεχόμουνα να τα θηλάσει μια μαμά που κάνει μια διατροφή που δεν εγκρίνω!

Φυσικά, αν μιλάμε για ευρεία επιλογή τότε ναι, η καθεμια θα διάλεγε το καλύτερο για το παιδί της!

Αυτό που είπα είναι σχήμα λόγου μεν (αν και το έχει υποστηρίξει δημόσια και παιδίατρος-σύμβουλος θηλασμού) αλλά έχει και μια αλήθεια: το ότι το μητρικό γάλα είναι το γάλα που είναι προορισμένο για το είδος μας. Δεν έχω πρόχειρη τη σύγκριση αλλά αν δεις ακόμα και το κατσικίσιο (που θεωρείται καλύτερα ανεκτό) έχει πολύ διαφορετικές αναλογίες σε πρωτεΐνες, λίπη, σίδηρο, κλπ. σε σχέση με το ανθρώπινο γάλα και να μην ξεχνάμε ότι έχει συστατικά μοναδικά και εντελώς απαραίτητα για την ανάπτυξη κυρίως του εγκεφάλου του μικρού παιδιού (που η βιομηχανία βρεφικών γαλάκτων ανακαλύπτει σιγά-σιγά). Επίσης, έρευνες που έχουν γίνει ακόμα και σε μητέρες που υποσιτίζονται ή σε μητέρες με πολύ περιορισμένη διατροφή λόγω κουλτούρας ή άλλων συνθηκών (συγκεκριμένα σε δίαιτα βασισμένη κυρίως στο ρύζι) βρήκαν ότι το γάλα αυτών των μαμάδων δεν υπολειπόταν σε ποιότητα του γάλακτος των μαμάδων του δυτικού (ανεπτυγμένου) κόσμου. Ο θηλασμός είναι πολύ προστατευμένη λειτουργία και μόνο σοβαρότατες ελλείψεις βιταμινών/ιχνοστοιχείων μπορεί να επηρεάσουν το γάλα της μαμάς κι αυτό πάλι μακροπρόθεσμα (εκτός βέβαια από τους μακροχρόνια vegan που ξεκινούν με τεράστιες ελλείψεις ούτως ή άλλως...), όπου κάπου εκεί (χρονικά) ξεκινούν και οι στερεές τροφές... (Ας μην ξεχνάμε ότι το τι μεταφέρει στο παιδί το μητρικό γάλα δεν είναι απλή εξίσωση του τι καταναλώνει η μαμά: υπάρχουν μηχανισμοί που βοηθούν τον ίδιο τον οργανισμό του παιδιού να φτιάξει κάποια συστατικά ή/και να αυξήσει την απορροφησιμότητά τους).

Το σύνηθες από την άλλη είναι η μητέρα που έχει σοβαρότατες διατροφικές ελλείψεις να μην μπορεί να θηλάσει είτε λόγω ανεπαρκούς γαλουχίας είτε/και λόγω καταβολής ή/και σοβαρών (επακόλουθων) προβλημάτων υγείας.

[evaMuki]

Και να προσθέσω κάτι ακόμα: τον ψυχολογικό κομμάτι του θηλασμού. Νομίζω ότι όσες έχουμε θηλάσει, ειδικά σε φάσεις αρρώστιας ή πόνου, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η διεργασία του θηλασμού είναι τέτοια που προσφέρει στο παιδί πολύ περισσότερα από τροφή και μάλλον εξίσου σημαντικά. Έχει βρεθεί (από έρευνες σε ορφανοτροφεία) ότι υπήρχαν μωρά που ενώ ταΐζονταν σωστά, δεν τα κρατούσαν αγκαλιά και τελικά πέθαιναν (αρχικά failure to thrive, που οδηγούσε στο θάνατο). Αντιλαμβάνομαι πολύ καλά την "μαθηματική" προσέγγιση της ιατρικής όπου όλες οι εκδηλώσεις έχουν τη ρίζα τους σε συγκεκριμένες "τιμές" στο σώμα, αλλά η πράξη δείχνει ότι πέρα από τις τιμές, υπάρχει και κάτι άλλο.

[Rosie]

Eva δεν αμφιβάλλω ότι το μητρικό γάλα είναι το καλύτερο για το είδος μας, γι' αυτό άλλωστε θηλάζω και τα παιδιά μου, και ότι και υποσιτισμένες μαμάδες μπορούνε να παράγουνε ικανοποιητικά θρεπτικό γάλα για τα παιδάκια τους (κι εγώ εξαιρώ τις vegan μαμάδες εδώ).

Εμένα εκείνο που με ανησυχεί είναι οι βλαβερές ουσίες/τροφές που μπορεί να καταναλώνει μια μαμά και οι οποίες σε μεγάλο βαθμό περνάνε στο γάλα, πχ καφεϊνη, αλκοόλ, φάρμακα-αντιβιώσεις-παυσίπονα, ασπαρτάμη, MSG, σόγια, trans-fats κτλ.

Και τώρα που διάβασα και τη Campbell όλα αυτά με φοβίζουνε ακόμη περισσότερο γιατί γνωρίζω ότι δημιουργούνε τοξίνες που ενδέχεται να περάσουνε στο γάλα της.

 

Ναι, συμφωνώ και με το ψυχολογικό κομμάτι του θηλασμού, αλλά υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ ενός παιδιού που μεγαλώνει σε ορφανοτροφείου και ενός παιδιού του οποίου η μαμά δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε να το θηλάσει αλλά του έδινε στοργή και ακόμη και το μπουκάλι με το γάλα του του έδινε με τρυφερότητα στην αγκαλιά της.

Τέτοια μαμά ήτανε η μαμά μου, ακόμη θυμάμαι στιγμές από την παιδική μου ηλικία να είμαι στην αγκαλιά της και να πίνω το (ζαχαρούχο!) γάλα μου στο μπουκάλι και να νιώθω τεράστια ικανοποίηση...

[Ενώ εγώ αντίθετα έχω θηλάσει αμέτρητες φορές τα παιδιά μου βλέποντας Desperate Housewives ]

[ZA25]

Μπορει καποια να μου στειλει αυτη τη διαιτα με πμ?Με τα αγγλικά δεν τα παω και πολυ καλα για να διαβασω βιβλιο στα αγγλικα, ειδικα επιστημονικο, κριμα νόμιζα θα το βρω σε Ελληνική έκδοση..

[valeri]

Εγω οταν αναφερθηκα σε ανωριμοτητα του εντερου, λεω γίαυτο που ακους απο τους γαστρεντερολογους κ τους αλλεργιολογους σχετικα με τις παιδικες αλλεργιες...δηλαδη οτι θα περασουν γυρω στα 3 χρονια του παιδιου... τι αλλαζει τοτε;;; γιατι στα περισσοτερα παιδακια να φευγουν τοτε τα συμπτωματα;;;

δεν τα προλαβαινω τα κοριτσια :-D

 

μας εκανες ανω κατω με αυτην την" ανωριμοτητα σου":lol::lol:

 

νομιζω αυτο που λενε οι γιατροι περι 3 χρονων αφορα στις πραγματικες αλλεργιες και οχι σε αυτες οπου χιλια δυο πραγματα πειραζουν το εντερακι

απ ΄οτι θυμαμαι κ στη γλυκος ειχαν πει οτι προκειται για ανωριμοτητα του εντερου κ δεν εψαξαν για αλλεργιες.

αν θυμαμαι καλα ακομη υπαρχει θεμα με το παιδακι της ..ελπιζω να κανω λαθος

Μηπως απλα ειναι η καραμελα των γιατρων σε τετοια ελαφρα gaps προβληματα;;

gut προβληματα παρακαλω;)

 

Οι προβληματισμοί μου αφορούν τη gaps και την εφαρμογή της γιαυτό πήγα εκεί.

σκεφτηκα οτι επειδη θηλαζεις θα το εγραφες εδω

 

Όπως και να χει θα ήθελα τη γνώμη σου και των υπολοίπων επί του θέματος. Κοινώς πώς κόβεις τους υδατάνθρακες σε μικρό παιδί που κινείται διαρκώς κι έχει ανάγκη από άμεσα αξιοποιήσιμη ενέργεια (το γλυκογόνο παίζει αυτό το ρόλο αν θυμάμαι καλά και προέρχεται κυρίως από τους υδατάνθρακες). Επίσης αν δεν κάνω λάθος οι υδατάνθρακες παίζουν ρόλο και στην οικοδόμηση του εγκεφάλου (χονδροειδώς το λέω αλλά με έχει εγκαταλείψει η ορολογία), πώς κάνεις πίσω;

πραγματι αυτο ειναι ενα ζητημα ,παραπανω ασχοληθηκαμε λιγο με αυτο,συμφωνα με την Καμπελ στην ιντρο καταναλωνοντας μεγαλες ποσοτητες λιπων και πρωτεινων που μετατρεπονται σε γλυκοζη με την διαδικασια της γλυκονεογενεσης ,καλυπτουμε τις αναγκες μας

αλλωστε πιστευει οτι τα ατομα με προβληματικο εντερο χρειαζονται παραπανω λιπη και πρωτεινες ,και ενας λογος ειναι οτι δεν απορροφωνται καλα

 

Θα διαβάσω το βιβλίο και θα επανέλθω. Αλλά επειδή όντως υπάρχει μια αρκετά μεγάλη απόσταση από τα συμπτώματα του δικού μου παιδιού έως τον αυτισμό και τα υπόλοιπα που αναφέρονται θα ήθελα να καταλάβω με ποιο κριτήριο διερχόμαστε τα διάφορα στάδια πιο γρήγορα πιο αργά κλπ.

εμεις πρεπει να ασχοληθουμε με τις πεπτικες διαταραχες ,και συμφωνα με την ιδια παλι ,οταν υπαρχουν εμφανη συμπτωματα απο το πεπτικο χρειαζεται η ιντρο ,αυτο με το ποτε περναμε απο ενα σταδιο στο αλλο μου φαινεται πολυ δυσκολο

 

Πάντως στην παρούσα φάση αισθάνομαι πολύ αδύναμη να δοκιμάσω οτιδήποτε καινούριο... ή και παλιό......

κατ"αρχην πρεπει να πιστουμε οτι πραγματι εδω βρισκεται η λυση

ξεκινα να φτιαχνεις ζωμους ,τουρσια και να συνηθιζεις τις γευσεις,στην τελικη ειναι καλο να τις εισαγεις ετσι κιαλλιως στην διατροφη σας για παντα

 

εχω τον μικρο στην αγκαλια μου και ετσι δεν μπορω να γραψω

[evaMuki]

Eva δεν αμφιβάλλω ότι το μητρικό γάλα είναι το καλύτερο για το είδος μας, γι' αυτό άλλωστε θηλάζω και τα παιδιά μου, και ότι και υποσιτισμένες μαμάδες μπορούνε να παράγουνε ικανοποιητικά θρεπτικό γάλα για τα παιδάκια τους (κι εγώ εξαιρώ τις vegan μαμάδες εδώ).

Εμένα εκείνο που με ανησυχεί είναι οι βλαβερές ουσίες/τροφές που μπορεί να καταναλώνει μια μαμά και οι οποίες σε μεγάλο βαθμό περνάνε στο γάλα, πχ καφεϊνη, αλκοόλ, φάρμακα-αντιβιώσεις-παυσίπονα, ασπαρτάμη, MSG, σόγια, trans-fats κτλ.

Και τώρα που διάβασα και τη Campbell όλα αυτά με φοβίζουνε ακόμη περισσότερο γιατί γνωρίζω ότι δημιουργούνε τοξίνες που ενδέχεται να περάσουνε στο γάλα της.

 

Ναι, συμφωνώ και με το ψυχολογικό κομμάτι του θηλασμού, αλλά υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ ενός παιδιού που μεγαλώνει σε ορφανοτροφείου και ενός παιδιού του οποίου η μαμά δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε να το θηλάσει αλλά του έδινε στοργή και ακόμη και το μπουκάλι με το γάλα του του έδινε με τρυφερότητα στην αγκαλιά της.

Τέτοια μαμά ήτανε η μαμά μου, ακόμη θυμάμαι στιγμές από την παιδική μου ηλικία να είμαι στην αγκαλιά της και να πίνω το (ζαχαρούχο!) γάλα μου στο μπουκάλι και να νιώθω τεράστια ικανοποίηση...

[Ενώ εγώ αντίθετα έχω θηλάσει αμέτρητες φορές τα παιδιά μου βλέποντας Desperate Housewives ]

 

Α! Χρυσή μου έχουμε πολλά κοινά! Ανάπτυξη με το ζαχαρούχο (πού είσαι Campbell να φρίξεις) και θηλασμός με Desperate Housewives? :lol: Πες μου ότι κάποια βράδια βλέπεις και E! Entertainement!;

 

Πέρα από την πλάκα, συμφωνώ μαζί σου.

Σαφώς δεν συγκρίνω το παιδί που δεν θήλασε με το μωρό του ορφανοτροφείου! Απλά χρησιμοποίησα αυτό το στοιχείο για να δείξω την απόλυτη ανάγκη του ανθρώπου (αλλά και όλων των ανώτερων θηλαστικών) για επαφή. Ο θηλασμός έχει το πλεονέκτημα να εξασφαλίζει ταυτόχρονα τις 3 βασικές ανάγκες του νεογέννητου: τροφή, αίσθημα ασφάλειας, εγγύτητα με τη μητέρα.

[miriki]

Kορίτσια σας ευχαριστώ όλες για τα τελευταία σας μηνύματα. Πραγματικός θησαυρός.

Valeri μέσες άκρες τα έχω αυτά στη διατροφή μας (όχι το κεφίρ και τα σπιτικά τουρσιά για τα οποία τρελαίνομαι κι εγώ κι ο μικρός, αλλά ακόμη δεν έχω αξιωθεί). Π.χ. ζωμούς (από κρέας όχι από κόκκαλα στο μοσχάρι, αλλά και από κόκκαλα στο κοτόπουλο) χρησιμοποιώ από την αρχή, τρώμε και ελιές και κάπαρη, αλλά δεν είναι κάτι συντονισμένο. Επίσης εννοείται ότι τρώμε ψωμιά και παξιμάδια κλπ που και επεξεργασμένο αλεύρι περιέχουν και ζάχαρη και μαγιά. Έχω κατορθώσει να κρατήσω σε χαμηλό επίπεδο την κατανάλωση ζάχαρης του μικρού, αν και τελευταία με γεννέθλια και τέτοια ξεφύγαμε λίγο.

 

Όντως πάντως η αρχή είναι το ήμισυ του παντώς και σας ευχαριστώ όλες για την υποστήριξη.

 

Θα πω κάτι που ίσως φαίνεται αρλούμπα αλλά στο δικό μου παιδί το βλέπω να συμβαίνει. Στις περιόδους οδοντοφυίας όλα του είναι πιο δύσκολα. Αρρωσταίνει εύκολα, το έκζεμα φουντώνει κλπ. Ίσως λοιπόν η κρίσιμη τριετία να σχετίζεται και με την ολοκλήρωση της οδοντοφυίας που ταλαιπωρεί τον οργανισμό και ρίχνει το ανοσοποιητικό.