Παρουσία του μπαμπά στο δωμάτιο των ωδίνων - στο τοκετό

[aggeliki]

εμενα ηθελε απο μονος του και ηταν ολη την διαρκεια και στην γεννα,ακομη και οταν με ραβανε.πηρε και με καμερα το μωρο λιγο, με το που βγηκε(του το επετρεψε ο γιατρος)!

[bon-bon]

Και στη δική μου γέννα μπήκε, αν και στην αρχή δεν ήθελε!( εννοώ κατά την εγκυμοσύνη γιατί την ημέρα της γέννας ήταν αποφασισμένος)

Δεν μπορούσε να μιλήσει απο την χαρά, τη συγκίνηση και μου είπε οτι ευτυχώς που μπήκε γιατί θα είχε πεθάνει απο την αγωνία του!

 

Μου δήλωσε οτι θα μπει και στο επόμενο.

 

Αγγελική μου, όταν άρχισε το ράψιμο, τον έδιωξα! .... Μη το παρατραβάω! Ασε που δεν κρατιότανε, ήθελε να πάει να πει σε όλους οτι γεννήθηκε η Κοράκλα!!!!

 

Καλημέρα σε όλες

[sardelaki]

μπράβο και στον δικό σου άντρα bon-bon

[lili]

Α.... καλα ο δικος μου δεν ηθελε ουτε στην αρχη ουτε στην μεση ουτε στο τελος να μπει . Και δεν ειναι επειδη εκανα καισαρικη, ακομα και πριν μαθουμε οτι θα κανω καισαρικη οχι ελεγε. Φοβοταν να το πω... δεν ξερω αλλα ειμαι σιγουρη πως αν ειχε μπει ακομα με φαρμακα θα ηταν

[sardelaki]

Α.... καλα ο δικος μου δεν ηθελε ουτε στην αρχη ουτε στην μεση ουτε στο τελος να μπει . Και δεν ειναι επειδη εκανα καισαρικη, ακομα και πριν μαθουμε οτι θα κανω καισαρικη οχι ελεγε. Φοβοταν να το πω... δεν ξερω αλλα ειμαι σιγουρη πως αν ειχε μπει ακομα με φαρμακα θα ηταν

 

Ε, κάπως έτσι κι ο δικός μου...μπήκες μόνη λίλι;

[TZOYTZA]

και εμενα στο πρωτο δεν μπηκε και καλυτερα να σας πω γιατι ηταν δυσκολα. τωρα παλι δεν θελει με τιποτα αλλα προσπαθω να τον πεισω γιατι

πιστευω οτι ειναι η καλυτερη εμπειρια της ζωης μας για να δουμε θα τα

καταφερω

[sardelaki]

καλή επιτυχία σου εύχομαι τζούτζα...μακάρι να τον πείσεις.

Εγώ δεν πρόκειται να τα καταφέρω χα χα...έπαψα πια να προσπαθώ.

Στην πρώτη γέννα ήσουν μόνη δηλ. μέσα;;;

[TZOYTZA]

καλή επιτυχία σου εύχομαι τζούτζα...μακάρι να τον πείσεις.

Εγώ δεν πρόκειται να τα καταφέρω χα χα...έπαψα πια να προσπαθώ.

Στην πρώτη γέννα ήσουν μόνη δηλ. μέσα;;;

 

μονη και ερημη!!!!χαχαχα αλλα να σου πω την αληθεια εκεινη την ωρα

δεν ηθελα κανενα το μονο που ηθελα ηταν να γεννησω και τιποτα αλλο!!!

[sardelaki]

εμένα θα έρθει η μανούλα μου από την Γερμανία γιατι θέλει να είναι κοντά μου. Κι εγώ την θέλω αλλά γενικά, όχι μόνο για τον τοκετό...γενικά μου λείπει πολύ

[konstantina78]

Αν και ο άντρας μου είναι πολύ φοβιτσιάρης με γιατρούς κλπ.. σε όλη την εγκυμοσύνη ερχεται μαζί μου στα ραντεβού, ενημερώνεται και ρωτάει μάλιστα και πράγματα μόνος του τον γιατρό και στον τοκετό λέει ότι εννοείται πως θα είναι. Έως τότε ελπίζω να μην έχει αλλάξει γνώμη.

[Sotiria]

Και εμείς το συζητάμε ακόμα αν θα μπει ή όχι.... καταλήξαμε στο "θα δούμε εκείνη την ώρα" γιατι ούτε εγώ είμαι σίγουρη αν θέλω να είναι μέσα. Γενικά είμαι πολύ ψύχραιμη στα ιατρικα όταν είμαι μόνη μου, αλλά σε αυτήν την περίπτωση δεν έχω ιδέα πώς θα αντιδράσω

[Guest Nepheli]

Για μένα δεν τέθηκε θέμα το "αν"...

 

Μαζί το κάναμε...και στο κάτω κάτω, εγώ είχα επιλογή να μην είμαι;

 

Πάντα για φυσιολογική γέννα μιλάω...

 

Στην αρχή του φάνηκε παράξενο και δεν ήταν σίγουρος αν ήθελε να είναι εκεί.

 

Πηγαίναμε όμως μαζί στα μαθήματα ανώδυνου τοκετού, πήρε ρόλο ενεργητικό μέσα από αυτά και στο τέλος του φάνηκε εντελώς φυσιολογικό να είναι εκεί.

 

Δεν το μετάνοιωσε δε καθόλου. Αντίθετα, ήταν η πιο ωραία εμπειρία της ζωής του...και είναι για κάθε άνδρα πιστεύω.

 

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι ΠΡΕΠΕΙ να είναι μαζί το ζευγάρι και να στηρίζει ο άνδρας τη γυναίκα που αγαπά στη πιο δύσκολη στιγμή της.

[lili]

Καλημερα σε ολες σας. Ναι sardelaki μπηκα μονη μου. Τι να του κανω του καημενουλη που δεν τα αντεχει καθολου αυτα.

[sardelaki]

Ε, τι να κάνεις κι εσύ η καψερή; Κάποια στιγμή έπρεπε να γεννήσεις κι αφού δεν ήθελε ο άντρας, μπήκες μόνη!

Εμένα θα μπεί η μανούλα μου, πράγμα που καθησυχάζει ακόμη περισσότερο τον άντρα μου

[lili]

Ναι ειναι δεδομενο δεν ειχα την επιλογη να μην γεννησω χωρις την παρουσια του συζυγου . Γενικα κανεις απο τα αγαπημενα μου προσωπα που θα μου αρεσε να ηταν μεσα δεν ειχε την ψυχικη δυναμη. Η μαμα μου για παραδειγμα οσο και αν προσπαθουσε να το κρυψει εβλεπα τα ματια της κοκκινα φοβοταν λιγουλακι επειδη θα εκανα καισαρικη (λογω κακης εμπειριας απο χειρουργια εχει γινει πολυ ευαισθητη). Ο δε μπαμπας (καλα ο μπαμπας ουτως ή αλλως δεν θα εμπαινε) να φανταστειτε οτι τον καημενουλη, ο καρδιολογος του δεν του επετρεψε να ειναι εξω απο το χειρουργειο ουτε καν στο νοσοκομειο, αλλα τον φωναξανε να ερθει μετα που ειχα γεννησει. Οπως ειδατε μεσα στην ευαισθησια ειμαστε ολοι !!

[sardelaki]

Πάντως εσύ μιά φορά γέννησες

Άντε να δούμε πόσο θα αντέξει η μανούλα μου. Γενικά είναι άνθρωπος την αντοχής, αλλά είμαι σίγουρη πως θα νιώσει κάπως εκείνη την στιγμή. Πάντως δεν την πίεσα...από μόνη της είπε πως θα μπεί, αφού δεν μπαίνει ο άντρας μου!

[LENIO]

στον φ.τ. ηταν μεσα απο την πρωτη στιγμη εως και την στιγμη που ξεκινησαν να μου κανουν τα ραμματα. στην κ.τ. δεν τον αφησαν καθολου φυσικα. φιλια

[eleni^^]

Ο αντρας μου φοβαται κ τη βελονα...αυτο που δεν αλλαζει με τιποτα ομως ειναι το οτι ηταν μεσα στον τοκετο...τη στιγμη που βγηκε η μπεμπα..ο αντρας μου εβαλε τα κλαμματα κ καθοταν πανω απο το κεφαλι μου κ με φιλουσε...δεν υπαρχει τετοιο συναισθημα...δεν υπαρχει τιποτα που θα μπορουσε να κανει τη σχεση μας πιο δυνατη! αν τον αγαπουσα μια...τωρα τον αγαπω χιλιες!!!!!μη το χασετε...

[sardelaki]

δυστυχώς αλλά αυτά τα πράγματα δεν γίνονται με το ζόρι.

Αφού δεν θέλει τί να τον κάνω; Να τον σφάξω; Ή να του δώσω το διαζύγιο; Αυτός θα χάσει...

[Guest Nepheli]

δυστυχώς αλλά αυτά τα πράγματα δεν γίνονται με το ζόρι.

Αφού δεν θέλει τί να τον κάνω; Να τον σφάξω; Ή να του δώσω το διαζύγιο; Αυτός θα χάσει...

 

Σαφώς και δεν γίνονται με το ζόρι και σαφώς εκείνος θα χάσει...να ήξερε πόσο...

 

Αλλά μη ξεχνάς ότι έτσι έχει περάσει μέσα τους το μήνυμα:

 

Το να μπαίνουν οι άνδρες στο τοκετό είναι σχετικά πρόσφατο γεγονός και ακόμα δεν έχει εδραιωθεί κιόλας. Ως εκ τούτου, έχει περάσει η αντίληψη ότι είναι προαιρετικό και ίσως για κάποιους ακόμα ταμπού.

 

Εξαρτάται εσύ πώς το βλέπεις, μέσα σου πώς το δέχεσαι. Χρειάζεται συζήτηση. Πες του εσύ πώς νοιώθεις για αυτό και πώς το βλέπεις. Αν πιστεύεις ότι είναι "δικό του" θέμα, έτσι θα το περάσεις κιόλας.

 

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι είναι "δικό του" θέμα αλλά δικό ΜΑΣ. Μαζί δεν κάναμε το μωρό; Εγώ δε θα πονάω; Εγώ δε θα υποστώ όλη τη ταλαιπωρία; Για να μη πω τίποτα για το θηλασμό, την ανατροφή και όλα τα μετέπειτα.

 

Εχω επιλογή να μην πάω να γεννήσω όσο και αν φοβάμαι; Πότε θα προσφέρει αυτός και θα μου δείξει την υποστήριξη, τη τρυφερότητα και την αγάπη του; Στα εύκολα;

 

Άσε που όλα αυτά χρειάζεται να τα περάσεις σε αυτόν μόνο στην αρχή...σιγά σιγά το δέχεται, αρχίζει να καταλαβαίνει τη δική σου πλευρά (ειδικά αν τον πας μαζί στις συναντήσεις ανώδυνου τοκετού) και στο τέλος κανείς τους δεν το μετανοιώνει και λένε ότι ήταν η καλύτερη εμπειρία της ζωής τους...μας εκτιμούν και πολύ περισσότερο!

[eleni^^]

Εμενα οπως σου ειπα φοβοταν παρα πολυ! στην αρχη ουτε το συζητουσε...του μιλησε ομως ο γιατρος κ η μαια..του εξηγησαν πως ειναι κριμα να χασει τετοια στιγμη κ πως επειδη θα ειναι πισω μου δε θα δει τιποτα παραπανω απο αυτο που θελει..το παιδι του στα πρωτα του δευτερολεπτα δλδ...ετσι του αλλαξαν γνωμη κ παρολο το φοβο του,χωρις να του πει κανεις τιποτα ανοιξε την πορτα του χειρουργιου κ λεει στο γιατρο "να μπω?"...

[sardelaki]

το συζητήσαμε αρκετές φορές...δεν αλλάζει τίποτε.

Την αγάπη, την υποστήριξη και την τρυφερότητα ευτυχώς την έχω δεχτεί σε πολύ δύσκολες καταστάσεις και ξέρω πως είναι πάντοτε δίπλα μου.

 

Ό,τι είχα να του πω περί του θέματος, το είπα...από κει και πέρα ας αποφασίσει αν θέλει να παρεβρεθεί ή όχι. Δεν θα τον πιέσω...αν το κάνει, να το κάνει επειδή θέλει!

[sardelaki]

Εμενα οπως σου ειπα φοβοταν παρα πολυ! στην αρχη ουτε το συζητουσε...του μιλησε ομως ο γιατρος κ η μαια..του εξηγησαν πως ειναι κριμα να χασει τετοια στιγμη κ πως επειδη θα ειναι πισω μου δε θα δει τιποτα παραπανω απο αυτο που θελει..το παιδι του στα πρωτα του δευτερολεπτα δλδ...ετσι του αλλαξαν γνωμη κ παρολο το φοβο του,χωρις να του πει κανεις τιποτα ανοιξε την πορτα του χειρουργιου κ λεει στο γιατρο "να μπω?"...

 

Ίσως κάνει κι εμένα κανά τέτοιο χα χα...δεν ξέρω.

[νεραϊδομαμά]

Sardelaki και μένα ο άντρας μου δεν αντέχει καθόλου. Φαντάσου πως όταν του κάνουν ένεση ζαλίζεται μετά... Στον τοκετό λέγαμε από την αρχή να μη μπει καθόλου. Πήγα μία φορά πριν γεννήσω για να δω τους χώρους των ωδινών(στο μητέρα) και του είπα μια που θα είμαστε μόνοι μας να μπει μιας και δε θα ξεκινούσαμε με το χειρουργείο και μπορεί να κρατούσε και ώρες, και όταν θα ένιωθε άσχημα να βγει.Πράγματι έτσι κι έγινε, ούτως ή άλλως με την επισκληρίδιο δεν καταλάβαινα τίποτα στην αρχή, γελούσαμε, παίρναμε τους γονείς μας τηλέφωνο να τους πούμε ότι γεννάμε. Ότνα άρχισα τις εξωθήσεις τον έδιωξα μόνη μου γιατί δεν ήθελα να είναι μέσα...Ούτως ή άλλως έχω μια καταπληκτική μαία(είναι του γιατρού μου) και νιώθω μεγάλη ασφάλεια μαζί της...Μετά το "έπαιζε" άνετος στους φίλους μας,χεχεχε!!!

[sardelaki]

Πλέον τον αφήνω να επιλέξει μόνο του...εφόσον έχουμε συζητήσει πολλές φορές τώρα είναι στην κρίση του το τι θα κάνει.

Κι όπως είπα και πρίν...όλα πρέπει να γίνονται με την θέληση κάποιου ανθρώπου!