Τη βοήθεια σας παρακαλώ!!!!

[ΛΕΝΑΝΕΚ]

Πήρα εχτές μία "Ψυχολογική Εκτίμηση" από τον παιδικό σταθμό του γιου μου που έγραφε:

Ψυχοκινητική ανάπτυξη : Καλή

Ψυχολογική ωρίμανση -συναισθηματική νοημοσύνη: Μέτρια

Παρατηρήσεις : Ζωηρός , νευρικός και δεν αποδέχεται ούτε την απλή παρατήρηση!!!

Εγώ ρε παιδιά παιδι μου είναι αλλά έμεινα έτσι

 

Και της έγραψα: Και πως αντιδράει στην απλή παρατήρηση? Σε όλους αντιδράει έτσι?(η δασκάλα του εχτές μου είπε πως δεν έχει πρόβλημα και την ακούει)

ΖΩΗΡΟ: παράξενο για ένα 5χρονο παιδάκι?

ΝΕΥΡΙΚΟΣ: δηλαδή επικινδυνος?

Δύο σειρές παρατηρήσεις με συμπεράσματα με μεγάλη ανυσηχία για το παιδί.Πραγματικά δεν συμπέρανα!

Οι δύο αυτές σειρές με έκαναν να σκέφτομαι ότι το παιδί μου έχει ανάγκη άμεσης υποστήριξης πράγμα που δεν έχω αντιληφθεί!!!! ΚΑΘΟΛΟΥ

 

Και να φανταστείτε ότι η ίδια ψυχολόγος πρίν από ένα 6μηνο είχε συμπεράνει πως ο γιος μου είναι ντροπαλός και έχει ανάγκη ερεθισμάτων για να κοινωνικοποιηθεί περισσότερο!!!!!

 

Κι εγώ και ο άντρας μου συμφωνούμε ότι έχουμε ένα γενικά καλό παιδί με τα διάφορα του χωρίς όμως να ανυσηχούμε σε αυτή την ηλικία!Μας αρέσει η συμπεριφορά του και όταν αισθανόμαστε ότι "παρεκτρέπεται" το μαλώνουμε με το να του εξηγούμε τα πάντα!!!

Σε όσες κοινωνικές εκδηλώσεις κι αν έχουμε πάει επίσης κανένας δεν έχει παραλείψει να μας εκφράσει την άποψη του για το πόσο μας "τρέλανε" ο Κωνσταντίνος και το πόσο καλό παιδί είναι!!

Επειδή δεν πιστεύω ούτε και παρατηρώ καμμιά μεταμόρφωση του παιδιού, σκέφτομαι να ζητήσω από τον παιδικό να μην πλησιάζει το παιδί μου η συγκεκριμένη ψυχολόγος! Μάλλον ακραίο αλλά για την ώρα είμαι πολύ εκνευρισμένη μαζί της!!

Δώστε καμμία συμβουλή, πραγματικά θα είναι χρήσιμη!

Ευχαριστώ!!!

[ALIKOYLA]

συγγνωμη αλλα γιατι στα εδωσε γραπτα?τα γραπτα και παρεξηγησιμα ειναι αν δεν διαβαστυν σωστα και δεν εξηγουνται ευκολα.εγωθα ελεγα να συναντηθειτε και να σου πει το προβλημα και να τα βρειτε.η "διαγνωση"εγινε απο μια μονο συναντηση η ειναι πιο συχμη η παρατηρηση των παιδιων?

[ΛΕΝΑΝΕΚ]

συγγνωμη αλλα γιατι στα εδωσε γραπτα?τα γραπτα και παρεξηγησιμα ειναι αν δεν διαβαστυν σωστα και δεν εξηγουνται ευκολα.εγωθα ελεγα να συναντηθειτε και να σου πει το προβλημα και να τα βρειτε.η "διαγνωση"εγινε απο μια μονο συναντηση η ειναι πιο συχμη η παρατηρηση των παιδιων?

Να την πω την αλήθεια έτσι περίμενα κι εγώ, να με καλούσε σε συνάντηση εφόσον παρατήρησε τέτοια πράγματα!

Κι αν η δικαιολογία που δίνετε συνήθως και είναι πως είναι πολλά τα παιδιά και δεν μπορεί να καλεί τους γονείς έναν-έναν, πιστεύω ότι για τα παιδιά που παρατηρεί προβλήματα μπορεί να επικοινωνήσει!Και αφού εγώ μάλλον ζω σε σκοτάδι!!

Για το πότε έγινε συνάντηση με το παιδί ή για το πόσες φορές εγώ δεν έχω την παραμικρή ιδέα!!!

Γι αυτό επίσης τσαντίζομαι που ένας παιδικός επιτρέπει σε μία ψυχολόγο να στέλνει σαν Ufo ένα χαρτί με δύο λέξεις που περιλαμβάνουν συμπεράσματα που δεν έχουμε ιδέα ως γονείς πως βγήκαν!Εμένα κάτι τέτοιο με προσβάλει και αυτό έχω σκοπό να το κάνω θέμα στον παιδικό και σε αυτήν την κυρία!

 

Τα'χω πάρει, τα'χω πάρει τόσο πολύ που νομίζω θα παρεκτραπώ και γι αυτό ζητάω τη βοήθεια σας, για να ακούσω πιο ήρεμα πνεύματα και μια πιο ευγενική κίνηση που θα μπορούσα να κάνω!

[rozanna]

συγγνωμη αλλα γιατι στα εδωσε γραπτα?τα γραπτα και παρεξηγησιμα ειναι αν δεν διαβαστυν σωστα και δεν εξηγουνται ευκολα.εγωθα ελεγα να συναντηθειτε και να σου πει το προβλημα και να τα βρειτε.η "διαγνωση"εγινε απο μια μονο συναντηση η ειναι πιο συχμη η παρατηρηση των παιδιων?

και εγώ πιστεύω ότι θα έπρεπε να σε καλέσει να συζητήσετε, εφόσον παρατηρούσε κάτι που χρειάζεται να σας επισημάνει.. δεν ξερω ..

ο παιδικός είναι ιδιωτικός? η ψυχολόγος είναι από κρατικό φορέα ή είναι ιδιώτης? ξέρεις πολλά παίζονται, χωρίς να θέλω να κατηγορήσω κανέναν...

πάντως έγω θα έλεγα να ακολουθήσετε το ένστικτό σας! και μην αγχώνεστε! στο λέω εγώ που έχω παει σε 2 παιδοψυχολόγους για τον γιο μου και η τελευταία μου είπε αυτό ακριβώς "ηρέμησε , δεν έχει τίποτα το παιδάκι σου! εσύ να κουλάρεις γιατί είσαι τσιτωμένη!"

[athens2006]

Και σε εμας επισκεπτεται τον παιδικο σταθμο παιδοψυχολογος. Κάθε φορά ομως ειμαστε ενήμεροι με χαρτί που στελνουν απο το σχολειο. Αντίστοιχα υπάρχουν και οι απογευματινές συναντήσεις για τους γονεις. Κυρίως για να συζητηθεί ενα θέμα γενικοτερα αλλά και για πιο συγκεκριμένα αν χρειαζεται.

Το μονο που με ενοχλει ειναι οτι στις συναντησεις δεν θελουν τα παιδιά και εγώ που ειμαι μονη στην Αθήνα δεν εχω που να τον αφησω αφου ο συζυγος δουλευει. Και το ξέρουν αλλά δεν με διευκολυνουν. Σαν αποτελεσμα δεν εχω παρακολουθησει καμια συνάντηση και ουτε προκειται,αν και με ενδιαφερουν. Τι να το κανω το παιδι ρε κορίτσια; Μια εξαιρεση σε μενα που ειμαι ολομοναχη δεν μπορουν να κανουν;

Παντως πάντοτε μας ενημερωνουν για ολα στο σχολειο, ειτε ειναι επισκεψη παιδοψυχολογου ειτε επισκεψη παιδιατρου.

[ΛΕΝΑΝΕΚ]

Και σε εμας επισκεπτεται τον παιδικο σταθμο παιδοψυχολογος. Κάθε φορά ομως ειμαστε ενήμεροι με χαρτί που στελνουν απο το σχολειο. Αντίστοιχα υπάρχουν και οι απογευματινές συναντήσεις για τους γονεις. Κυρίως για να συζητηθεί ενα θέμα γενικοτερα αλλά και για πιο συγκεκριμένα αν χρειαζεται.

Το μονο που με ενοχλει ειναι οτι στις συναντησεις δεν θελουν τα παιδιά και εγώ που ειμαι μονη στην Αθήνα δεν εχω που να τον αφησω αφου ο συζυγος δουλευει. Και το ξέρουν αλλά δεν με διευκολυνουν. Σαν αποτελεσμα δεν εχω παρακολουθησει καμια συνάντηση και ουτε προκειται,αν και με ενδιαφερουν. Τι να το κανω το παιδι ρε κορίτσια; Μια εξαιρεση σε μενα που ειμαι ολομοναχη δεν μπορουν να κανουν;

Παντως πάντοτε μας ενημερωνουν για ολα στο σχολειο, ειτε ειναι επισκεψη παιδοψυχολογου ειτε επισκεψη παιδιατρου.

Μάλλον στο ίδιο παιδικό πάμε και έχουμε το ίδιο πρόβλημα!

Κι εγώ πήρα τηλέφωνο τώρα και ζήτησα ραντεβού με την παιδοψυχολόγο!

Δεν το έχω ξανακάνει και για να γίνει τούτη τη φορά θα πρέπει να στήσω ολόκληρη επιχείρηση για να πάω αλλά φυσικά με τη μπέμπα αλλά όχι με τον Κωνσταντίνο!

Η αλήθεια είναι πως εγώ ήμουν πολύ ανήσυχη με τον Κων/νο και πως θα πάρει το θέμα με την μπουμπού που γεννήθηκε.Και τώρα 4 μήνες σχεδόν μετά είμαι κάτι παραπάνω από ευχαριστημένη από την συμπεριφορά του. Και τώρα λέω μπας και το παιδί μεταμορφώνεται όταν πάει στον παιδικό??

 

Αν αντιληφθώ ότι μου προκαλεί ανυσηχία στην κατάσταση που βρισκόμαστε χωρίς ιδιαίτερο λόγο δεν θα είμαι ευγενική μαζί της!

[elenasteraki]

Συγγνώμη να ρωτήσω εγώ κάτι; Πως οδηγούνται σε αυτά τα συμπεράσματα; Δηλ. πάει η ψυχολόγος και παρατηρεί το παιδί καθημερινά, του κάνει ερωτήσεις γενικά συζητάει μαζί του, συζητάει με τις δασκάλες του, κανονικά και με τους γονείς και καταλήγει σε αυτά τα συμπεράσματα; Έχω μείνει άφωνη Δηλ. εγώ ξέρω ότι για να φτάσεις σε σημείο να βγάλεις και πόρισμα θα πρέπει να έχει ακολουθήσει πολύ παρατήρηση!!!! Τι να πω...Στο σταθμό που πηγαίνει ο δικός μου ο μικρός η παιδοψυχολόγος δεν παρατηρεί τα παιδιά μας και δεν βγάζει γνωματεύσεις όπως π.χ. η παιδίατρος (για την οποία έχω και για αυτήν αμφιβολίες καθώς θεωρώ απίθανο να μπορεί να εξετάσει ενδελεχώς τόσα παιδάκια μέσα σε λίγη ώρα και όσες φορές μας έχει γράψει παρατήρηση έχω πάει αμέσως στον δικό μας παιδίατρο). Αντίθετα συναντίομαστε εμείς οι γονείς μαζί της και συζητάμε με βάση κάποιο θέμα και μόνο αν χρειαστεί δηλ. συγκεκριμένα ζητηθεί από γονείς και δασκάλες παρεμβαίνει σε επιμέρους περιπτώσεις, όπως για παράδειγμα είδα ότι έγινε για ένα κοριτσάκι που αντιμετώπιζε έντονο άγχος αποχωρσιμού και κατόπιν ειδικών οδηγιών και συνεργασίας γονιών και παιδαγωγών όλα είναι οκ.

 

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορείς να καταλήγεις σε συμπεράσματα τόσο εύκολα, στην τελική όταν είσαι παιδοψυχολόγος πρέπει να έχεις την ευαισθησία, εαν έχεις παρατηρήσει ένα πρόβλημα να καλέσεις αυτούς τους έρημους τους γονείς που αγωνιούν καθημερινά να τους ενημερώσεις, δεν στέλνεις ένα ρημαδοχαρτί που με λίγα λόγια λέει ότι το παιδί σας έχει πρόβλημα

 

Στη θέση σου ΛΕΝΑΝΕΚ θα επικοινωνούσα αρχικά με το σχολείο και στη συνέχεια με την ψυχολόγο για να καταλάβω που είναι το πρόβλημα και κυρίως τη μέθοδο με την οποία κατέληξαν σε αυτά τα συμπεράσματα....

[Maya]

Λουίζα Βογιατζή

 

10 Ιανουαρίου 2007

 

 

Πολλές στατιστικές των τελευταίων ετών, αλλά και η καθημερινή εμπειρία πολλών δασκάλων, δείχνουν ότι κατά μέσο όρο τα αγόρια είναι αυτά που αντιμετωπίζουν περισσότερα προβλήματα στο σχολείο, κι αυτό από την πιο τρυφερή τους ηλικία έως την αποφοίτηση. Δεν είναι λίγοι οι γονείς που στέλνουν γεμάτοι καμάρι το αγοράκι τους στο σχολείο κι ακούνε μετά από λίγο ότι «Έχει μυαλό, αλλά δεν το χρησιμοποιεί σωστά» ή «Θα τα κατάφερνε μια χαρά, αλλά δυσκολεύεται πολύ να προσαρμοστεί» ή «Όταν θέλει είναι εξαιρετικός, αλλά συχνά δεν θέλει». Σχόλια αποκαρδιωτικά για τους γονείς, που ανήσυχοι αναρωτιούνται τι συμβαίνει με το κατά τα άλλα συνήθως ευφυέστατο, ευφάνταστο και δημιουργικό παιδί τους. Τι φταίει λοιπόν;

 

 

Φταίνε μόνο τα γονίδια;

Η πιο εύκολη απάντηση θα ήταν «τα γονίδια». Σίγουρα υπάρχουν διαφορές στη γονιδιακή κληρονομιά αγοριών και κοριτσιών. Ίσως ισχύει και μια θεωρία που θέλει τα αγόρια πιο αργά στη διαδικασία της νευρολογικής τους ωρίμανσης από τα κορίτσια, και κατά συνέπεια πιο ευάλωτα και πιο ασταθή. Αρκούν όμως αυτά ως λόγοι για να εξηγήσουν τα προβλήματά τους στο σχολείο; Αν ναι, τότε γιατί πριν από λίγες δεκαετίες, αν διαπιστώνονταν διαφορές μεταξύ των δύο φύλων όσον αφορά το σχολείο, ήταν συνήθως τα κορίτσια αυτά που μειονεκτούσαν; Φαίνεται πως πέρα από τα γονίδια κάποιοι άλλοι παράγοντες, που έχουν να κάνουν με τη διαπαιδαγώγηση και το περιβάλλον, παίζουν κι αυτοί ένα ρόλο διόλου ευκαταφρόνητο στο πόσο έτοιμα και ψυχικά σταθερά είναι τα παιδιά για να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της σχολικής ζωής.

Το «ροζ» και το «μαύρο»

Βρισκόμαστε στην εποχή που, αφού άφησε πίσω της το φεμινισμό, έχει επιστρέψει, όσον αφορά τουλάχιστον την παιδική ηλικία, στην απόλυτη προσκόλληση στους παραδοσιακούς ρόλους των δύο φύλων. «Τρυφερό» ροζ, πριγκίπισσες, νάζι και κοκεταρία για τα κορίτσια και «σκληρό» μαύρο, σούπερ-ήρωες, ηλεκτρονικά παιχνίδια γεμάτα βία για τα αγόρια. Πολύ συχνά οι γονείς, ακόμη κι αν το θέλουν, δεν μπορούν να αποφύγουν την επιρροή αυτών των στερεοτύπων στα παιδιά τους. Είναι φανερό ότι για ένα κορίτσι είναι εύκολο να ανταποκρίνεται στο ρόλο του χωρίς να «ενοχλεί». Όσο πιο πολύ ταυτίζεται μάλιστα με το ρόλο της «πριγκίπισσας» (χαριτωμένη, γλυκιά, «ευχάριστη»), τόσο περισσότερη αναγνώριση και συμπάθεια μοιάζει να προσελκύει, τουλάχιστον όσο είναι ακόμη παιδί. Οι συνέπειες εμφανίζονται συνήθως αργότερα.

Δεν είναι εύκολο να είσαι αγόρι!

Για τα αγόρια τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. O ρόλος τους απαιτεί συμπεριφορές που εύκολα μπορούν να παρεκκλίνουν προς περιοχές μη αποδεκτές. Δεν είναι εύκολο να είσαι Ράμπο, Χ-μαν, οποιοσδήποτε σούπερ-ήρωας και να καταφέρνεις ταυτόχρονα να είσαι και το καλό παιδί (ο Σπάιντερμαν για να το καταφέρει ζούσε διπλή ζωή!). Κι όμως, παλιότερα τα αγόρια είχαν αυτή την ευκαιρία. Το «πεδίο δράσης» τους ήταν ο δρόμος, η μεγάλη ομάδα των συνομηλίκων που επέτρεπε την εκτόνωση της επιθετικότητας του ρόλου τους σε ένα περιβάλλον που την αποδεχόταν και την απορροφούσε. Ταυτόχρονα, το περιβάλλον του σπιτιού και του σχολείου είχε σαφείς και αυστηρούς κανόνες συμπεριφοράς. Σήμερα, ούτε πεδίο εκτόνωσης υπάρχει, ούτε σαφή όρια. Oυσιαστικά, μπορεί να πει κανείς ότι από τα αγόρια απαιτείται ένας ρόλος που δεν «χωράει» πουθενά.

Τα μικρά «μαύρα πρόβατα»

Συχνά, η άσχημη αρχή γίνεται ήδη κατά την προσχολική ηλικία. Όλο και περισσότεροι γονείς ακούνε για το αγοράκι τους των 4, 5 και 6 ετών από τις δασκάλες του παιδικού σταθμού και του νηπιαγωγείου: «Πρέπει να κάνετε κάτι με το παιδί, θα έχει πρόβλημα στο σχολείο», «Δεν μπορούμε να τον κάνουμε καλά, είναι πολύ άτακτος», «Δεν προσαρμόζεται, μας δημιουργεί συνέχεια πρόβλημα». Όταν μια νηπιαγωγός πρέπει συχνά να «κάνει καλά» μια ομάδα είκοσι και παραπάνω παιδιών προσχολικής ηλικίας για τουλάχιστον 6 ώρες, συνήθως μέσα σε περιορισμένο χώρο, εύκολα τα πιο «δύσκολα» παιδιά γίνονται τα «μαύρα πρόβατα» και περιθωριοποιούνται: Είναι αυτά που έχουν ανάγκη από περισσότερη προσοχή, που είναι πιο κινητικά ή που απλώς τους λείπει η μαμά τους. Αντίθετα, σπάνια οι ίδιες δασκάλες εφιστούν την προσοχή στους γονείς κοριτσιών που είναι φοβισμένα, ντροπαλά ή μοναχικά. Εφόσον δεν ενοχλούν, δεν υπάρχει πρόβλημα (βέβαια, αν ένα αγοράκι είναι πολύ ήσυχο και φοβισμένο, τότε θεωρείται πάλι ότι υπάρχει λόγος ανησυχίας!). Κάποια από αυτά τα αγόρια, ευτυχώς, βρίσκουν την ισορροπία τους όταν αρχίσει το σχολείο. Κάποια άλλα, που δεν είναι καθόλου λίγα, δεν τα καταφέρνουν να απαλλαγούν από τη ρετσινιά του «δύσκολου».

Μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους;

Αν το σχολείο είναι «αναγκαίο κακό» με την έννοια ότι δύσκολα μπορούμε να αποφύγουμε ή να επηρεάσουμε τις καταστάσεις μέσα σε αυτό, τότε είμαστε εμείς οι γονείς που καλούμαστε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις που θα τα διευκολύνουν να προσαρμοστούν πιο εύκολα.

 

 

Εν αρχή...

Τα πρώτα χρόνια της ζωής τους τα παιδιά δεν έχουν ακόμη αφομοιώσει το ρόλο του φύλου τους. Με απόλυτη φυσικότητα συνυπάρχουν μέσα τους και γίνονται εμφανή στη συμπεριφορά, στα λόγια, στο παιχνίδι τους στοιχεία «θηλυκά» και «αρσενικά» - στοιχεία ανθρώπινα και άκρως απαραίτητα για να γίνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Τη μια στιγμή κάνουν αγώνες με αυτοκινητάκια και την άλλη βάζουν το αρκουδάκι στο καροτσάκι και το πάνε βόλτα. Πολλές φορές, ο πανικός των γονιών μήπως δεν γίνουν «σωστοί» άνδρες και γυναίκες, τους κάνει να απορρίπτουν τέτοιες συμπεριφορές και να ενισχύουν, με πιεστικό συχνά τρόπο, τις συμπεριφορές που πιστεύουν ότι «αρμόζουν» στο φύλο του παιδιού τους. Ένα αγοράκι που πιέστηκε και ενισχύθηκε πολύ για να φέρεται «σαν άνδρας», εύκολα θα αντιδράσει με επιθετικότητα όταν αντιμετωπίσει δυσκολίες.

 

 

Η φαντασία είναι «εκτός ύλης»

Επειδή το σχολικό σύστημα απαιτεί μονοδιάστατη προσαρμογή, δεν αφήνει «παράθυρα» ανοιχτά για φαντασία και ανησυχίες «εκτός ύλης» και, δυστυχώς, δεν δίνει στους εκπαιδευτικούς την ευχέρεια και το κίνητρο να ενσωματώσουν τους πιο «δύσκολους» μαθητές. Συχνά αυτά τα παιδιά περνούν άσχημα στο σχολείο (και το σχολείο μαζί τους).

Oι διακρίσεις

Όπως διαπιστώθηκε σε μια διεθνή έρευνα σχετικά με τη διδασκαλία της γλώσσας στο δημοτικό, τα αγόρια βαθμολογούνται κατά μέσο όρο δυσμενέστερα από τα κορίτσια για τις ίδιες επιδόσεις σε διαγωνίσματα, ειδικά μάλιστα από γυναίκες εκπαιδευτικούς. Προτιμήσεις, μεγαλύτερη ταύτιση και συμπάθεια προς τα κορίτσια, λιγότερη ανεκτικότητα ή είναι οι γυναίκες γενικά πιο επιβαρυμένες και αντιδρούν αρνητικά σε ό,τι και όποιον κάνει τη δουλειά τους πιο δύσκολη; Μάλλον λίγο απ' όλα.

Τα όρια και η ελευθερία

Τα παιδιά χρειάζονται όρια, αυτό το ξέρουν όλοι. Πολύ περισσότερο ένα παιδί που έχει την τάση να τα υπερβαίνει. Είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει να προσαρμοστεί σε κοινωνικά σύνολα που λειτουργούν με αυστηρούς κανόνες, όπως π.χ. η σχολική τάξη. Τα όρια όμως, για να γίνουν αποδεκτά, πρέπει να έχουν λογική και συνέπεια και, πράγμα πολύ σημαντικό, να συνυπάρχουν με αρκετή ελευθερία κινήσεων και με ενδιαφέρον. Δεν υπάρχει π.χ. λόγος να απαγορεύσουμε σε ένα παιδί να σκαρφαλώσει στο δέντρο, αν του δείξουμε τι πρέπει να προσέχει και σταθούμε δίπλα για να το πιάσουμε αν χρειαστεί, ενώ υπάρχει λόγος να είμαστε ανένδοτοι στο ότι οφείλει να είναι ήσυχο από τις 15.00 έως τις 16.00 για να μας αφήσει να ξεκουραστούμε.

Ενίσχυση της συγκέντρωσης

Πολλά προβλήματα αγοριών στο σχολείο ξεκινούν ή οξύνονται από το γεγονός ότι δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σε μία δραστηριότητα. Παρόλο που δεν έχουν όλα τα παιδιά την ίδια δυνατότητα συγκέντρωσης, μπορούμε να κάνουμε πολλά για να τα βοηθήσουμε να συγκεντρώνονται καλύτερα. Δραστηριότητες στο ύπαιθρο βοηθούν τα υπερκινητικά παιδιά να εκτονωθούν, ενώ αντίθετα το «παρκάρισμα» μπροστά σε μια οθόνη αυξάνει την εσωτερική τους ένταση. Ό,τι δραστηριότητα μπορούμε να κάνουμε μαζί με τα παιδιά που τα ευχαριστεί και τους κρατάει την προσοχή, όπως παζλ, επιτραπέζια, να τους διαβάζουμε ή να τους διηγούμαστε, χαρτιά (αρέσουν και στα πιο μεγάλα παιδιά), αυτοσχέδια κουίζ ερωτήσεων, μαγείρεμα (ναι, αρέσει και στα αγόρια), κατασκευές, μαστορέματα, ψάρεμα, τα μαθαίνει να εστιάζουν σε ένα στόχο και να μην αποσπώνται με το παραμικρό.

Στην τάξη

Αν αρχίσουν τα παράπονα από το νηπιαγωγείο, προσπαθήστε να καταλάβετε τι ακριβώς συμβαίνει. Καμιά φορά οι συνθήκες είναι τόσο πιεστικές για δασκάλες και παιδιά, που ένα ζωηρό παιδί είναι πράγματι σαν τον ταύρο στο υαλοπωλείο. Αν είναι έτσι, ίσως χρειάζεται να αλλάξει σχολείο. Σκεφτείτε, επίσης, ότι έπειτα από 6 ή 8 ώρες «περιορισμού», ένα ζωηρό παιδί χρειάζεται ξεκούραση, ηρεμία αλλά και χώρο για παιχνίδι, ει δυνατόν στο ύπαιθρο. Αν και εμείς το παρατηρούμε και οι δάσκαλοι αναφέρουν ότι το παιδί είναι υπερβολικά κινητικό, δεν μπορεί να συγκεντρωθεί, βαριέται εύκολα, μοιάζει να μην έχει αίσθηση του κινδύνου, πέφτει συχνά, είναι υπερβολικά «άτακτο», ίσως πρέπει να εξετάσουμε, με τη βοήθεια ενός παιδοψυχολόγου (υπάρχουν και ειδικά διαγνωστικά κέντρα σε πολλές περιοχές της χώρας), την πιθανότητα να πάσχει από Διαταραχή Εστίασης Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), οπότε θα χρειαστεί ειδική αγωγή.

 

 

Η κ. Λουίζα Βογιατζή είναι συμβουλευτική ψυχολόγος.

Δημοφιλή θέματα στο Παιδί

 

Ίσως μπορεί να βοηθήσει. Η σημείωση είναι δική μου. Το άρθρο περιλαμβάνει και ζητήματα που ΔΕΝ αφορούν την περίπτωσή σου, τα αναφέρω για την πληρότητα. Είμαι βέβαιη ότι η ψυχολόγος σας χρειάζεται... λίγο περισσότερη εμπειρια με παιδιά.

[Oh-Mamy]

1. Καλό είναι οι διαγνωσεις αν προκειται για διαγνωση απο πιστοποιημενο ειδικο να δινονται γραπτως

2. καλυτερο ειναι να δινονται γραπτως μετα απο μια ενδελεχη συζητηση

3. καλο επισης ειναι να εξεταζουμε την εμπειρια και την εποπτεια που δεχονται αυτα τα ατομα πριν ασκησουν το εργο τους

4. οι συγκρισεις και οι αναφορες απο αλλα ατομα του οικειου ή μη περιβαλλοντος καλο ειναι να αξιολογουνται επισης. Υπαρχουν περιπτωσεις που οι γονεις ή οι συγγενεις δεν αποδεχονται το προβλημα αλλα αυτο δε κανει ολους τους γονεις και συγγενεις αναξιοπιστους. Το πως αισθανεσαι για το παιδι σου ειναι κατα τη γνωμη μου αρκετα σοβαρος παραγοντας που πρεπει να συνεκτιμηθει οπως και το πως η συμπεριφορα του παιδιου επιδρα στην γενικοτερη του κοινωνικοποιηση

 

5. παιδικοι σταθμοι και διαφοροι ειδικοι μαγοι και ξωτικα μας εχουν αναγκη για να ζησουν, διορθωση εχουν αναγκη να τους εχουμε αναγκη και να αγκιστρωνομαστε πανω τους. ειδικα οταν εμπλεκεται και ο παραγοντας αρμεγμα (ως κοινωνικος λειτουργος εχω ιδιαιτερη αποψη για το θεμα).

 

6. οπως και να εχει, χωρις αγχος και χωρις υστεριες μια δευτερη αποψη, απο κρατικο φορεα δε θα ηταν ασκημη ιδεα

 

7. μερικες φορες η λυση ειναι η ιδια το προβλημα και το να δωσουμε ιδιαιτερη σημασια σε κατι το διογκωνει. τα παιδια παιρνουν φασεις οπως και εμεις. το ποσο παγιωνεται κατι ενοχλητικο ειναι το θεμα.

 

Καλως σας ξαναβρηκα παιδακια,,, μου λειψατε

[Μαρια Στυλιανακη]

Το μονο που με ενοχλει ειναι οτι στις συναντησεις δεν θελουν τα παιδιά και εγώ που ειμαι μονη στην Αθήνα δεν εχω που να τον αφησω αφου ο συζυγος δουλευει. Και το ξέρουν αλλά δεν με διευκολυνουν. Σαν αποτελεσμα δεν εχω παρακολουθησει καμια συνάντηση και ουτε προκειται,αν και με ενδιαφερουν. Τι να το κανω το παιδι ρε κορίτσια; Μια εξαιρεση σε μενα που ειμαι ολομοναχη δεν μπορουν να κανουν;

 

ουδέποτε δεν επιτρέπεται να είναι παρόν το παιδί σε τέτοιου είδους συζητήσεων και καλά κάνουν και δεν αφήνουν να είναι παρόν. Θα πρέπει να είναι σε ξεχωριστό δωμάτιο φυσικά και να μην ακούει τίποτα απο την συνομιλία σας, και θα πρέπει φυσικά και κάποιος να τον επιβλέπει. Ίσως για αυτό δεν μπορούν.

Αλλά δεν είναι δικαιολογία αυτό για να μην μπορείς να πάς ποτέ αυτό.

Δεν γίνεται κάποια φίλη να σε εξυπηρετήσει? ??? ή πές τους ότι πρέπει μια φορά έστω να σε βοηθήσουν να μείνει κάποιος για 10 λεπτά με το παιδί σου έστω για 10 λεπτά συνομιλίας! Πρέπει να βρείς μια λύση για αυτό...

 

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ σας λέω οτι αυτές οι συνομιλίες θέλουν προετοιμασία και απορώ το αν στους παιδικούς είναι ικανοί να κάνουν μια τέτοια παραγωγική συνομιλία,

η οποία να έχει δομή, να έχει αιτιολόγηση και πραγματικά να έχει και παραγωγικό αποτέλεσμα! ... ΔΕΝ ειναι απλό πράγμα και θέλει πολύ καλές γνώσεις όλων των πραγμάτων και δομών και παιδοψυχολογίας.

 

φαντάζομαι λοιπόν οτι για συντομια χρόνου πολύ συχνά θα συμβαίνει το να είναι αυτά τα μυνήματα εντελώς μα εντελώς άχρηστα και ανούσια και μή παραγωγικά... ε τότε, είναι καλύτερα να μην τα λαμβάνετε ,γιατί σαφως τι να τα κάνει ένας γονέας αυτα.

 

Δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις συμβαίνει κάτι τέτοιο. πρέπει να κάνουμε ψηφοφορία για αυτό γιατί συνέχεια οι γονείς βασανίζονται άδικα εξαιτίας της ασχετοσύνης των ειδικών,

αλλά και εξαιτίας της ασχετοσύνης αυτού που φτιάχνει το πρόγραμμα των παιδιών ή των παιδαγωγών που οδηγούν τα παιδιά σε συμπεριφορές που δεν θα είχαν ποτέ εάν φερόταν κάποιος με θετική ενίσχυση για παράδειγμα.

 

Παιδαγωγοί, ΔΕΝ γνωρίζουν τι σημαίνει θετική ενίσχυση.

ΜΑ το λέει και το άρθρο που είχα παραθέσει τις προάλλες , ότι η αρνητική ενίσχυση και η τιμωρία φέρνει,

επιθετικότητα, αποφυγή , και ένταση... χρειάζεται κάτι άλλο ? τι θα συμβεί?

θα χαρακτηρίσουν τα παιδιά που απλώς είναι πιο ελεύθερα στο πνεύμα τους και δεν μπορούν να χαλιναγωγηθούν με απαρχαιομένες μεθόδους σαν ΑΤΑΚΤΑ και νευρικά.... !

 

δεν ξέρω αν ισχύει στην συγκεκριμένη περίπτωση το γράφω πάντως για να το διαβάσουν όλοι οι γονείς, ...

 

 

α - αυτό το χαρτί, ΔΕΝ είναι διάγνωση, είναι ένα χαρτί που θα τους το τριβα στην μούρη.

 

. Απαράδεκτο που γράφουν στους γονείς οτι το παιδί δεν ακούει σε παρατήρηση...

 

ειναι δουλεια της ΔΑΣΚΑΛΑΣ να κάνει το παιδί να ΘΕΛΕΙ να ακούσει αυτά που του λέει,

όχι του γονέα να ΚΑΝΕΙ το παιδι να δέχεται τυφλά το οτιδήποτε..

 

ελεος. αυτή ειναι η αλήθεια, ζουμε 100 χρόνια πίσω και κανείς δεν υπάρχει που να ξέρει τι του γίνεται, για να εκπαιδευσει και τουλάχιστον την νεα γενιά!

μίλησα τις προάλλες με μια συμπαθέστατη κοπέλα που τελείωσε ιέκ παιδαγωγικό ή κάτι τέτοιο, και δεν είχε ξανα ακούσει τον όρο θετική ενίσχυση ή positive reinforcement....

φταίει? όχι βέβαια...! αυτός που την δίδαξε όμως είναι ΑΝΙΚΑΝΟΣ! έλεος. ακόμα και σήμερα δεν τα διδάσκουν. Εντάξει να μην τα δίδασκαν πριν 10 , ή πριν 5 χρόνια. , ...

 

 

αν μπορέσεις βρές ψυχραιμια να τους τα πείς όλα αυτά πολύ ευγενικά,... μήπως και ανοίξουν κανένα βιβλίο...

 

 

ξέρετε τι ? τα κάνουν αυτά και στα καλύτερα και μεγαλύτερα νηπιαγωγεία για να μη νομίζετε ότι αυτο ειναι ασχετοσύνη λίγων... ..... . . .. . . είναι πολλοί...

[Μαρια Στυλιανακη]

το νευρικός,... ειναι αλλά αντι άλλον,...

τι ψυχολογος θα χαρακτηρισει στον γονέα ενα παιδί νευρικό?

δηλαδή ... τι εννοεί ?

οτι εχει νεύρα? οτι εχει τικ? οτι έχει άγχος? έχει αγωνια? δεν μπορει να συγκεντρωθεί ? τι στο καλό εννοούσε το Α ΤΟ ΜΟ που το έγραψε αυτό... ... (... φορτώνω...!)

και πως σε βοηθάει εσένα, ρωτα τους,

με το να στο πουν αυτό.

πως?! ?

[elenik]

Νομιζω οτι και παλιοτερα ειχες προβλημα με αυτον τον σταθμο και τους χειρισμους του.

Πηγαινε προσωπικα να μαθεις λεπτομερες τι εννοουν. Πιστευω οτι ειναι μπουρδες. Αν ειχε καποιο προβλημα το παιδι θα το εβλεπες και εσυ στην συναναστροφη του με αλλα παιδακια.

Μηπως συνεχιζει εκεινο το προβλημα και κανει το παιδι να φερεται ετσι?

[ALIKOYLA]

...

 

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ σας λέω οτι αυτές οι συνομιλίες θέλουν προετοιμασία και απορώ το αν στους παιδικούς είναι ικανοί να κάνουν μια τέτοια παραγωγική συνομιλία,

η οποία να έχει δομή, να έχει αιτιολόγηση και πραγματικά να έχει και παραγωγικό αποτέλεσμα! ... ΔΕΝ ειναι απλό πράγμα και θέλει πολύ καλές γνώσεις όλων των πραγμάτων και δομών και παιδοψυχολογίας.

 

αλλά και εξαιτίας της ασχετοσύνης αυτού που φτιάχνει το πρόγραμμα των παιδιών ή των παιδαγωγών που οδηγούν τα παιδιά σε συμπεριφορές που δεν θα είχαν ποτέ εάν φερόταν κάποιος με θετική ενίσχυση για παράδειγμα.

 

Παιδαγωγοί, ΔΕΝ γνωρίζουν τι σημαίνει θετική ενίσχυση.

 

 

α - αυτό το χαρτί, ΔΕΝ είναι διάγνωση, είναι ένα χαρτί που θα τους το τριβα στην μούρη.

 

 

 

 

συμφωνω με αυτα που λες και εχεις δικιο.απλα επειδη δουλευα σε ενα καλο παιδικο στθμο δεω ειναι ολοι ετσι.οι δασκαλεσ συζητουσαμε καθημερινα με την υπευθυνη για τη συμπεριφορα των παιδιων .στις συναντησεις με τους γονεις διναμε συγκεκριμενα παραδειγματα για τις συμπεριφορες των παιδιων τους και παντα τους λεγαμε τι πρεπει να δουλευτει στο σχολειο αλλα και στο σπιτι αν χρειαζοταν.δεν το παιζαμε ψυχολογοι απλα περιγραφαμε τη συμπεριφορα των παιδιων και σε καμια περιπτωση δεν βγαζαμε διαγνωση του στυλ ειναι υπρκινητικο ή ζωηρο ή δεν ξερω τι αλλο.επιπλεον χρησιμοποιουσαμε το συστημα της θετικης ενισχυσης και της επιβραβευσης.τα λαω αυτα για να μην γενικευομε τα πραγματα και να βλεπουμε τη καθε περιπτωση χωριστα.μαλλον ο συγκεκριμενος σταθμος που μιλαμε εδω βαζει τη ψυχολογο να βλεπει το παιδι μεμονωμενα για λιγο.κατι σαφως λαθος αφου η δασκαλα ειναι αυτη που εχει συνεχη επαφη με το παιδι.