ΒΟΥΛΙΜΙΑ

[PinkM]

Νομίζω ότι είμαι βουλιμική.

Ξέρει κάποια κοπέλα τα συμπτώματα της βουλιμίας?

Φοβάμαι ότι δεν είναι απλή λαιμαργία.

Έχω γύρω στα 15 χρόνια τώρα που μονίμως με απασχολεί το βάρος μου.

Δεν καταφέρνω να μείνω στα ίδια κιλά ούτε για 2 μήνες.

Σταδιακά ανεβαίνω, κάνω κάποια πισωγυρίσματα, και πάλι από την αρχή.

Με γυμναστήρια, με διαιτολόγους, και με ινστιτούτα αδυνατίσματος βλέπω

αποτελέσματα και για πολλά κιλά μάλιστα, αλλά το πόσο εύκολα

ξεφεύγω πάλι δεν λέγετε. Παλιότερα για ένα μικρό διάστημα ώμος,

προκαλούσα και εμετούς. Τον τελευταίο καιρό βρήκα καινούριο

κόλπο (και καλά) τρώω ότι θέλω, δηλ. μασάω ότι θέλω και μετά το φτύνω.

Αγοράζω γλυκά και φαγητά απ έξω, αλλά μαγειρεύω κιόλας με αυτό το

σκοπό και μόνο, να τα γευτώ και μετά να τα φτύσω.

Αλλά και αυτό δεν πιάνει. Γιατί τρώω τα κανονικά μου γεύματα και φυσικά

ακόμα παραπάνω.

Τώρα είμαι 70 κιλά.

Όταν ξεκίνησε η εγκυμοσύνη μου ήμουν 52 κιλά.

Γέννησα στα 81 κιλά

Μια εβδομάδα αφού γύρισα σπίτι ήμουν 69 κιλά

Πήρα μέσα σε 3 μήνες 10 κιλά

Πήγα σε ένα ινστιτούτο και έφτασα τα 62

Μετά από αυτό έπαιρνα και έχανα 2 κιλάκια περίπου .

Μέχρι που πριν από 4 μήνες άρχισε πάλι ο ανήφορος.

Έχω αρχίσει πλέον να φοβάμαι για την σωματική μου

υγεία αλλά και για την ψυχική.

Γιατί δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου?

Γιατί δεν μπορώ να βάλω ένα τέλος σαυτό?

[PinkM]

Σας φαίνεται τόσο αρρωστημένο αυτό που δεν απαντάει καμιά

[nea mamaka]

Δεν είναι και το καλύτερο πραγμα για τον οργανισμό σου αυτό!

Εχεις σκεφτεί να ζητήσεις την βοήθεια κάποιου ειδικού; Κάποιου ψυχολόγου ίσως!

Δεν ξέρω πως θα σου ακουστεί αυτό και ελπίζω να μην με παρεξηγήσεις!

[th@lia]

Χωρις παρεξηγηση αντι να πας περα δωθε σε ινστιτουτα, και διαιτολογους δεν πας σεναν συμβουλο να σου τα πει ενα χερακι???

Εμενα ειδικα αυτο με την γευση και το φτυσιμο μου φαινεται φανταστικο!Απορω και πως το κανεις!Εγω θα ηθελα να το καταπιω!!Τι μισες δουλειες θα κανουμε??Ή τρώμε ή δεν τρωμε!!!!

Παντως περα απο την πλακα λιγο πολυ ολες οι γυναικες μετα την εγκυμοσυνη ενα θεματακια τοχουμε με τα κιλα!!!Μια προσπαθουμε, μια το παραταμε!!!Ειναι και λιγο θεμα οργανισμου και χαρακτηρα!!!!

Ας πουμε εγω το γουσταρω το φαϊ!Και τα γλυκακια, και τα πατατακια και τα ποτακια και τα φυστικακια(οχι το δικο μας fistikaki-αν και το γουσταρω και αυτο αλλα οχι για φαγωμα-το αφηνω να το φαει η μαμαμ του)Πως να το κανουμε ειναι μια ευχαριστηση για μερικους ανθρωπους!!!Οποτε απλα προσπαθω να συγκρατουμε οταν μπορω και οσο μπορω!!!!Και μετα προς την δοξα τραβα!!!

Οποτε αν και εσυ βλεπεις οτι δεν μπορεις να το ελεγχεις μονη σου απο το να προβεις σε καταστρεπτικες μεθοδους για τον οργανισμο σου πανε σε ενα ψυχοθεραπευτη!Μπορει να σου πει μερικα πραγματα που δεν περνουσαν απο το μυαλο σου!!!

[Sam]

Τα άτομα που παρουσιάζουν βουλιμία εμφανίζουν επανειλημμένα επεισόδια κατανάλωσης μεγάλης ποσότητας τροφής. Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου υπερφαγίας τα άτομα αυτά αισθάνονται ότι έχουν χάσει τελείως τον έλεγχο και αδυνατούν να σταματήσουν. Το επεισόδιο υπερφαγίας διακόπτεται συνήθως εξ αιτίας ορισμένων συνθηκών, π.χ. επειδή παρεμβαίνει κάποιος τρίτος ή όταν πιά το άτομο αισθανθεί δυσφορία, πόνο ή ναυτία. Τα επεισόδια υπερφαγίας συνήθως διαρκούν λίγο (το πολύ 2-3 ώρες) αλλά η ποσότητα τροφής που καταναλώνεται είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που θα έτρωγε ένα φυσιολογικό άτομο υπό παρόμοιες συνθήκες. Χαρακτηριστικό για τα άτομα που πάσχουν από βουλιμία είναι ότι σαν χαρακτήρες είναι τελειομανείς και δίνουν εξαιρετική σημασία στην εξωτερική τους εμφάνιση. Όμως παρά το γεγονός αυτό, δεν τρέφουν εκτίμηση για τον εαυτό τους και νιώθουν ενοχές για την αδυναμία αυτοελέγχου. Τα περισσότερα άτομα που πάσχουν από βουλιμία προβαίνουν συχνά σε επανορθωτικές πράξεις μετά από υπερφαγια, προκειμένου να αποτρέψουν την αύξηση του βάρους. Για παράδειγμα προκαλούν έμετο ή παίρνουν καθαρτικά, διουρητικά ακόμη και κλύσματα. Άλλες φορές μπαίνουν σε διαδικασία απόλυτης νηστείας ή εξαντλητικής σωματικής άσκησης.

 

 

Αιτιολογία της Βουλιμίας

 

Βιολογικοί και ψυχοκοινωνικοί παράγοντες έχουν συνδεθεί με την αιτιολογία της βουλιμίας. Στους βιολογικούς παράγοντες περιλαμβάνονται η νορεπινεφρίνη (ορμόνη επινεφριδίων) και η σεροτονίνη (μεταβολικά ενεργός ουσία). Στους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες αναφέρονται διάφορα οικογενειακά προβλήματα (συγκρούσεις γονέων, διαζύγια), απόμακρη και απορριπτική στάση του περιβάλλοντος και προβλήματα προσαρμογής του ατόμου. Για το βουλιμικό άτομο η ακατάσχετη κατανάλωση τροφής και στη συνέχεια ο εμετός, συμβαδίζει πολλές φορές με έντονα ανάμικτα συναισθήματα αποδοχής και απόρριψης προς τα γονεϊκά πρόσωπα. Οι βουλιμικοί ασθενείς είναι συχνά εξωστρεφείς και παρορμητικοί χαρακτήρες αλλά δυσκολεύονται στο να αναπτύξουν αυτονομία και ανεξαρτησία και να αναλάβουν τις ευθύνες της ενήλικης ζωής.

 

 

 

Όμως το πλέον χαρακτηριστικό της ψυχογενούς βουλιμίας, είναι η αδυναμία αποδοχής της φυσικής εικόνας του σώματος (χαμηλή αυτοεκτίμηση) και η δογματική υιοθέτηση υπερβολικών και εξωπραγματικών προτύπων που οδηγεί στον παρακάτω φαύλο κύκλο παθολογικής διατροφικής συμπεριφοράς:

 

Το γνωσιακό μοντέλο της νευρογενούς βουλιμίας.

 

Χαμηλη αυτοεκτίμηση

↓

 

Δυσλειτουργικές και δογματικές πεποιθήσεις για την ευτυχία, την επιτυχία στη ζωή και την εικόνα του φυσικού σώματος. Διπολική σκέψη και υπεργενίκευση, με ιδέες όπως:

 

 

 

«Όταν είναι κανείς λεπτός είναι επιτυχημένος, γοητευτικός και ευτυχισμένος. Πρέπει να είμαι λεπτός»

 

«Το πάχος είναι αποτυχία, δυστυχία και κατάσταση που δημιουργεί αποστροφή. Πρέπει να μην είμαι χοντρός»

 

«Ο αυτοέλεγχος είναι ένδειξη δύναμης και πειθαρχίας, δεν πρέπει να ενδίδω σε πειρασμούς»

 

«Οτιδήποτε λιγότερο απο την απόλυτη επιτυχία, είναι απλά αποτυχία»

↓

ΑΠΟΦΑΣΗ = Θέτω και ακολουθώ αυστηρούς κανόνες: Τι να μη φάω, ποτε και πόσο να φάω.

↓

Αρχικά πολύ αυστηρή δίαιτα.

↓

Απώλεια ελέγχου - Βουλιμία

↓

Ενοχές, αυτομομφή και επανορθωτικές συμπεριφορές (εμετός, καθαρτικά)

↓

Βραχυπρόθεσμα ανακούφιση αλλά μακροπρόθεσμα ενίσχυση της δυσλειτουργικής κατάστασης.

 

 

 

 

Οι φαύλοι κύκλοι της βουλιμίας

 

1. Η δίαιτα είναι απότοκος των βουλιμικών επεισοδίων αλλά παράλληλα τα ενεργοποιεί και τα διαιωνίζει: η πείνα, η ψυχολογική στέρηση και οι λανθασμένες διεργασίες στην σκέψη του ασθενούς, οδηγούν το άτομο σε ένα αίσθημα ανεπάρκειας αυτοελέγχου που ακολουθείται από αρνητικά συναισθήματα και τελικά από εγκατάλειψη της προσπάθειας ελέγχου στην κατανάλωση φαγητού.

 

2. Ένας άλλος φαύλος κύκλος αφορά τη σχέση της βουλιμίας με τις διάφορες επανορθωτικές ενέργειες για τον έλεγχο του βάρους. Για παράδειγμα, η πίστη στην αποτελεσματικότητα του αυτοπροκαλούμενου εμετού ενισχύει την υπερκατανάλωση τροφής και τα βουλιμικά επεισόδια. Επιπλέον, όταν το στομάχι γεμίζει υπερβολικά, διευκολύνεται η πρόκληση εμετού.

 

3. Η υπερβολική ενασχόληση με το βάρος και η μειωμένη αυτοεκτίμηση ενισχύει την απόφαση για δίαιτα και άρα διατηρεί την βουλιμία.

 

 

Νυχτερινή "επίθεση" στο ψυγείο. Πολλά από τα βουλιμικά άτομα τρώνε κρυφά.

 

Θεραπεία

 

Ο ασθενής και η οικογένειά του πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η βουλιμία είναι ένα σημαντικό πρόβλημα για το οποίο χρειάζεται συστηματική θεραπευτική παρέμβαση. Άτομα με ψυχογενή βουλιμία συνήθως δεν χρειάζονται νοσηλεία σε νοσοκομείο. Χρειάζεται όμως ψυχοθεραπεία (ατομική ή ομαδική) προκειμένου να επεξεργασθεί το άτομο τις ψυχολογικές δυσκολίες που το εμποδίζουν να λειτουργήσει ικανοποιητικά. Επίσης όλη η οικογένεια χρειάζεται ενδεχομένως ψυχοθεραπευτική παρέμβαση, ώστε οι αντιδράσεις των μελών να είναι τέτοιες που να διευκολύνουν την πορεία του ατόμου προς ανεξαρτητοποίηση και αυτονομία. Ορισμένες φορές χρησιμοποιούνται και τεχνικές που στοχεύουν στο να ενισχύσουν τη σωστή συμπεριφορά γύρω από το φαγητό και να αποθαρρύνουν τα βουλιμικά επεισόδια. Ορισμένα αντικαταθλιπτικά φάρμακα είναι επίσης αποτελεσματικά για την μείωση των βουλιμικών επεισοδίων. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα της αντικαταθλιπτικής αγωγής είναι αμφιλεγόμενη, επειδή φαίνεται ότι οι περισσότεροι ασθενείς υποτροπιάζουν γρήγορα.

 

Πρόγνωση

 

Άτομα με ψυχογενή βουλιμία οδηγούνται σταδιακά στην παχυσαρκία, στην εγκατάλειψη και την κατάθλιψη. Η παθολογική διατροφική συμπεριφορά μπορεί να διαρκεί για πολλά χρόνια και η πορεία χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις ή και από χρόνια συνεχή συμπτωματολογία. Μερικές όμως φορές είναι δυνατό η κατάσταση να βελτιωθεί σημαντικά με την ενηλικίωση.

 

Πηγή http://www.gomedica.org/obesity_psyx.htm

[Sam]

2. Η ψυχοθεραπευτική προσέγγιση της βουλιμίας.

 

Οι ασθενείς που πάσχουν απο βουλιμία ή παροξυσμική υπερφαγία συνήθως δεν ζητούν απο μόνοι τους ψυχιατρική βοήθεια για τους παρακάτω λόγους:

 

Ντροπή και ενοχές για το πρόβλημά τους

 

Άγνοια της σοβαρότητας του προβλήματος.

 

Λανθασμένες επιρροές απο το περιβάλλον που υποβαθμίζουν το πρόβλημα και την ανάγκη για ιατρική βοήθεια (π.χ. «όλα είναι στο μυαλό σου»).

 

Λανθασμένες ιατρικές συμβουλές απο έλλειψη σχετικής εμπειρίας. Για παράδειγμα η επίμονη προτροπή για δίαιτα σε παχύσαρκα άτομα με βουλιμία είναι τελείως αναποτελεσματική ως θεραπεία και επιδεινώνει το πρόβλημα.

 

 

Οι ασθενείς αυτοί έχουν οπωσδήποτε ανάγκη ψυχοθεραπευτικής παρέμβασης η οποία θα λειτουργήσει συμπληρωματικά σε οποιαδήποτε άλλη θεραπεία. Ακόμα και μετά απο χειρουργική θεραπεία, τα αποτελέσματα δεν θα είναι ικανοποιητικά αν δεν ληφθεί συγχρόνως μέριμνα για την αντιμετώπιση αυτής της ψυχικής διαταραχής. Οι ασθενείς πρέπει κατʼ αρχάς να ενημερώνονται για τη φύση και τη σοβαρότητα του προβλήματος και τις πιθανές θεραπευτικές επιλογές.

 

Η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή ώστε να επεξεργασθεί τις δυσκολίες που τον εμποδίζουν να λειτουργήσει ικανοποιητικά και αυτόνομα. Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί ψυχοθεραπευτική παρέμβαση ολόκληρη η οικογένεια και το περιβάλλον, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η πορεία του ατόμου προς την ανεξαρτητοποίηση και την αυτονομία. Ορισμένες βραχυθεραπευτικές τεχνικές όπως η γνωσιακή – συμπεριφορική θεραπεία, στοχεύουν στο να ενισχύσουν τη σωστή συμπεριφορά γύρω από το φαγητό και να αποθαρρύνουν τα επεισόδια υπερφαγίας.

Ι. Συμπεριφορική θεραπεία.

 

Στόχος της συμπεριφορικής θεραπείας είναι να διευκολυνθούν οι απαιτούμενες αλλαγές στη διατροφή, τη φυσική δραστηριότητα και γενικότερα στις συνήθειες του ατόμου ώστε να ενισχυθεί η προσπάθεια απώλειας βάρους. Η συμπεριφορική θεραπεία βασίζεται στην αρχή ότι οι καθημερινές συνήθειες και η συμπεριφορά γενικότερα, είναι δυνατό να τροποποιηθούν με τη διαδικασία της επανάληψης - μάθησης. Με την επανάληψη κανόνων, την αυτοεπιτήρηση και την εξεύρεση πρακτικών λύσεων για την αντιμετώπιση των στρεσογόνων ερεθισμάτων, καταβάλλεται προσπάθεια ώστε να υιοθετηθεί και να εμπεδωθεί ένας πιο υγιεινός τρόπος ζωής και να αναθεωρηθεί η σχέση του ατόμου με το φαγητό. Η συμπεριφορική θεραπεία γίνεται συνήθως ομαδικά και ο ρόλος της είναι βοηθητικός στα πλαίσια ενίσχυσης της αποτελεσματικότητας διαφόρων άλλων μεθόδων απώλειας βάρους.

ΙΙ. Γνωσιακή ψυχοθεραπεία.

 

Η γνωσιακή θεραπεία δεν στοχεύει μόνο στην αλλαγή της συγκεκριμένης διαταραγμένης συμπεριφοράς, αλλά και στην βαθύτερη αλλαγή των δυσλειτουργικών καταστάσεων του ασθενούς που σχετίζονται με την εικόνα του σώματός του. Η θεραπεία περιλαμβάνει την σύνθεση συμπεριφορικών και γνωσιακών τεχνικών που βοηθούν τον ασθενή ώστε:

Να αντιμετωπίζει τα εσωτερικά και τα εξωτερικά ερεθίσματα που τον οδηγούν στα βουλιμικά επεισόδια.

Να έχει μεγαλύτερο αυτοέλεγχο για τη ρύθμιση της διατροφικής του συμπεριφοράς.

Να εκπαιδευτεί σε στρατηγικές πρόληψης υποτροπής της βουλιμίας.

 

Οι τεχνικές περιλαμβάνουν την Μπεκιανή γνωσιακή αναδόμηση, την αυτοπαρατήρηση των δυσλειτουργικών σκέψεων και συμπεριφορών, την εκπαίδευση, την επίλυση προβλήματος. Είναι μια ενεργητική διαδικασία, ημιδομημένη, εστιασμένη στο πρόβλημα, στο εδώ και τώρα και στο μέλλον, όχι στο παρελθόν. O θεραπευτής προσφέρει πληροφορίες, συμβουλές, στηρίζει και ενθαρρύνει. Η διάρκειά της είναι περίπου 6 μήνες και ο αριθμός των θεραπευτικών συνεδριών κυμαίνεται από 10 έως 20.

ΙΙΙ. Αντικαταθλιπτική φαρμακευτική αγωγή.

 

Ορισμένα αντικαταθλιπτικά φάρμακα και κυρίως η Fluoxetine (Ladose) φαίνεται ότι προσφέρουν κάποια βοήθεια στις ψυχογενείς διαταραχές της διατροφικής συμπεριφοράς μειώνοντας τα επεισόδια υπερφαγίας. Ωστόσο τα αποτελέσματα της αντικαταθλιπτικής αγωγής είναι αμφιλεγόμενα, επειδή οι περισσότεροι ασθενείς υποτροπιάζουν γρήγορα. Η έλλειψη αποτελεσματικότητας της φαρμακευτικής θεραπείας και η άρνηση των ασθενών να δεχτούν τα φάρμακα σαν μοναδική θεραπεία για το πρόβλημά τους (Leitenberg et.al.1992) μας οδηγεί συνήθως αναγκαστικά στην ψυχοθεραπεία.

 

 

http://www.gomedica.org/obesity_psychother.htm

[ilonka19]

Πριν από πόσο καιρό γέννησες;

Πριν την εγκυμοσυνη΄ζύγιζες σταθερά 52 κιλά ή ειχες σκαμπανεβασματα στο βάρος; Εκανες διαιτες πριν την εγκυμοσύνη; Βγαίνεις καθόλου από το σπίτι, εργάζεσαι ή εισαι κλεισμένη αγκαλια με το μωρό και με παρεα την τηλεόραση και το ψυγειο;

[Olg@]

Θα σου πρότεινα και εγω να πας σε κάποιον ειδικό για να σε βοηθήσει επι της ουσίας ... εδώ μπορεί μεν να μπορούμε να κάνουμε κουβεντούλα αλλά δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε έναν επαγγελματία ειδικό.

Απο το να δίνεις τα χρήματα στα ινστιτούτα καλύτερα να τα δώσεις σε κάποιον που θα χτυπήσει το πρόβλημα στη ρίζα του ... γνώμη μου πάντα.

[PinkM]

Sam Ευχαριστώ για τις πληροφορίες.

Αλλά το διαβάζω και δεν βρίσκω ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει σε μένα.

Δεν παρουσιάζω επεισόδια υπερφαγίας. Δηλ. συνήθως τα γεύματα

μου κρατάνε το πολύ κανα μισάωρο, δεν έχει τύχει ούτε μία φορά να τρώω ασταμάτητα για 2-3 ώρες. Ούτε τεράστιες ποσότητες φαγητού,

αλλά σχεδόν πάντα τρώω μόνη μου το μεσημέρι στο πόδι,

με τον μικρό να με τριγυρίζει συνεχώς. Και φυσικά τσιμπάω όλη μέρα

Και παλιότερα (το 2003) που είπα ότι για ένα μικρό διάστημα

προκαλούσα και εμετούς. Αυτό κράτησε περίπου 2 εβδομάδες σε περίοδο που ήμουν σε δίαιτα και είχα φάει λίγο παραπάνω π.χ. έπρεπε να φάω 1 σαλάτα και εγώ έλεγα από μέσα μου, βρε δε βαριέσαι ας φάω και 1 φέτα ψωμί με μερέντα και 1 ποτήρι γάλα. Μετά το μετάνιωνα και έκανα εμετό.

Αυτό έχει γίνει 4 φορές.

Δεν μου άρεσε αυτή η εικόνα του εαυτού μου και το μοιράστικα με τον αδερφό μου, όπου με κατσάδιασε για τα καλά και δεν το έχω ξανά κάνει ποτέ από τότε.

Ούτε μπορώ να πω ότι δίνω εξαιρετική σημασία στην εξωτερική μου εμφάνιση.

Δεν έχω πάρει ποτέ καθαρτικά, διουρητικά ούτε και κλύσματα.

Ούτε με την νηστεία και την άσκηση τα πάω καλά. Νηστεύω μόνο την μεγάλη βδομάδα και γυμναστήριο δυστυχώς έχω να πατήσω καμιά πενταετία.

Όπου και πάλι ακολουθούσα ένα νορμάλ πρόγραμμα πάντα έκανα πιο λίγα πράγματα ποτέ παραπάνω.

Χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν έχω. Πάντως ούτε και υψηλή, θεωρώ ότι είμαι μια μέτρια κοπέλα, με γλυκό προσωπάκι ούτε πολύ όμορφη ούτε πολύ άσχημη ούτε πολύ αδύνατη ούτε πολύ χοντρή. Σχετικά καλή στη δουλειά μου και τα καταφέρνω με το σπίτι και την οικογένεια μου. Σε γενικές γραμμές ούτε τέλεια, αλλά ούτε και χάλια.

Δεν πιστεύω ότι τα παραπανίσια κιλάκια έχουν να κάνουν με την ευτυχία μου.

Και τον αυτοέλεγχο τον θυμάμαι, όταν πια τον έχω χάσει. πχ. βγαίνουμε με τον άντρα μου τρώμε κάπου έξω και μετά το σκέφτομαι το βράδυ στο κρεβάτι

και λέω (μα δεν είναι σωστό, κάποια στιγμή πρέπει να τα κόψουμε αυτά) να ξεκινήσουμε μια πιο υγιεινή διατροφή……αλλά τελικά κοιμάμαι ωραία ωραία σαν πουλάκι και το ΣΚ.όλο και κάποιο γύρο θα ξαναφάμε….)όχι τεράστιες ποσότητες ούτε καθημερινά αλλά μπορεί να τύχει1-2 φορές την εβδομάδα.

 

ΑΠΟΦΑΣΗ = Θέτω και ακολουθώ αυστηρούς κανόνες: Τι να μη φάω, πότε και πόσο να φάω.

↓

Αρχικά πολύ αυστηρή δίαιτα.

 

Μόνο μετά από συμβουλή διαιτολόγου μόνη μου δεν έχω κάνει κάποια δίαιτα.

Και δεν μιλάμε για αυστηρή δίαιτα, 5 γεύματα κανονικά όπως πρέπει.

 

Νυχτερινή "επίθεση" στο ψυγείο. Πολλά από τα βουλιμικά άτομα τρώνε κρυφά.

 

Αυτό το κάνω, όχι τη νύχτα δεν χαλάω τον ύπνο μου, αλλά κάποιες φορές τρώω μη θέλοντας να με δει ο άντρας μου και κανα δεύτερο κομμάτι παστίτσιο κρυφά του. Αν και τις περισσότερες φορές το κάνω μπροστά του.

Αυτό μάλλον είναι κακό? εεεεε???

Τώρα όσο γιαυτό τo (μάσα φτύσε ) είναι καινούργιο κόλπο. 2 βδομάδων περίπου όπου και αυτό δεν πιάνει, γιατί τελικά το έκανα 5-6 φορές και μετά το παράτησα.

Η ιδέα μου είχε έρθει μια μέρα που νήστευε η πεθερά μου και δεν έκανε να φάει

Αλλά επειδή ήθελε να δει αν πέτυχε το φαγητό μάσησε κανα δυο μπουκίτσες και μετά το έφτυσε.

Έτσι μου καρφώθηκε η ιδέα στο κεφάλι, και τον προηγούμενο μήνα που γιόρταζε ο άντρας μου και είχα φτιάξει τα χίλια δυο απίθανα το ξεκίνησα.

Nα σας πω δεν με χάλασε η ιδέα για λίγο.

H τροφές στις οποίες το έκανα αυτό ήταν κάποια φαγητά που είχαν περισσέψει και αν τα έτρωγα θα είχα άλλα 2 κιλά στο τσεπάκι, μισή τουρτίτσα κάτι καριόκες λίγους ξυρούς καρπούς και τα αγαπημένα μου φερέρο είναι όλα πειρασμός.

Με αυτή τη λογική (του μάσα φτύσε) ξεκίνησα μια δίαιτα που μου είχαν δώσει από το ινστιτούτο έτσι την πρώτη μέρα μαζί με το κοτόπουλο και τη σαλάτα που έφαγα κανονικά, αγόρασα και μια ατομική πίτσα. Ξεκίνησα τη δίαιτα τη Δευτέρα και την ακολούθησα για τρεις μέρες την Πέμπτη όμως είχα σαλάτα για βραδινό και δεν είχα προλάβει ακόμα να φάω, με παίρνει τηλ. ο άντρας μου, που είχε πάει για καφέ με τον αδερφό του και μου λέει «εμείς θα πάρουμε απ έξω εσύ θέλεις κάτι;»

Του λέω «2 γύρους κοτόπουλο» με σκοπό να φάω μόνο τον ένα κανονικά και τον άλλο καβάντζα για την επομένη.

Όταν τους έφερε πείναγα ρε κορίτσια τόσο πολύ που τους έφαγα και τους δύο μαζί με τον αντρούλη μου. Μετά ξέφυγα, την επομένη αλλά και το ΣΚ έκανα κάτι φαγητάααα… να γλύφεις τα δάχτυλα σου, κάτι μακαρονάδες, γιουβαρλάκια, ρολό με κιμά και την Κυριακή τραπέζι στα πεθερικά με γιουβέτσι λαχταριστό λαχταριστό.

Ε τι να κάνω πια να μην φάω????

Αν έτρωγα αυτά που θέλω πάντως θα ήμουνα σαν κάτι θειάδες μου στο χωριό με της πιτούλες τους της ωραίες έχουν φτάσει τα 90 κιλά.

Πάντως δεν ξέρω αν μπορώ να πω με σιγουριά ότι δεν είναι βουλιμία. προσπάθησα να είμαι όσο πιο λεπτομερείς και σίγουρα ειλικρινείς εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι κάτι συμβαίνει με μένα.

Ή απλά μου αρέσει πολύ η μαγειρική και τα ωραία φαγητά ???

Έχετε νοιώσει ποτέ έτσι ????

[PinkM]

  ilonka19 είπε:

Πριν από πόσο καιρό γέννησες;

Πριν την εγκυμοσυνη΄ζύγιζες σταθερά 52 κιλά ή ειχες σκαμπανεβασματα στο βάρος; Εκανες διαιτες πριν την εγκυμοσύνη; Βγαίνεις καθόλου από το σπίτι, εργάζεσαι ή εισαι κλεισμένη αγκαλια με το μωρό και με παρεα την τηλεόραση και το ψυγειο;

Ο Νικόλας μου είναι 15 μηνών

Όχι πριν την εγκυμοσύνη είχα πάλι τα πάνω κάτω μου.

Εργάζομαι αλλά όντος βγαίνω ελάχιστα.

Πάντως το χόμπι μου είναι η μαγειρική.

[Μαριλίνα]

PinkM

όλο και κάτι αναγνωρίζω στην ιστορία σου!!

Για πολλά χρόνια έχω σκαμπανεβάσματα στα κιλά μου (με αποκορύφωμα τα 86 κιλά ΜΕΤΑ τη γέννα).

Κι εμένα μου αρέσει πολύ η μαγειρική, αλλά και η... κατανάλωση.

Λοιπόν...

Έχω ξανά ξεκινήσει δίαιτα, με την εξής λογική: Αν μία μέρα (π.χ. το Σάββατο το βράδυ βγήκαμε με φίλους για φαΐ, τώρα με το μωρό δεν γίνεται συχνά αυτό) φάω περισσότερο, απλά... το προσπερνάω και συνεχίζω κανονικά.

Βλέπω ότι μου αρέσει το φαΐ, τα γλυκά κλπ., αλλά έχω αποφασίσει να προσπαθήσω να το ελέγξω πλέον για χάρη του παιδιού μου. γιατί και τα πολλά κιλά απειλούν την υγεία αλλά και οι εμετοί κλπ!!

Πάντως μία συμβουλή μου είναι: Μην σκέφτεσαι συνέχεια το φαΐ (το ξέρω, δύσκολο). Αποφάσισε ότι για λίγο καιρό θα στερηθείς σοκολάτες κλπ (δεν παθαίνουμε τίποτα) και μετά... απλά προσοχή.

Ένα χρονικό διάστημα που είχα καταφέρει να ελέγξω το βάρος μου ήταν και με έναν άλλο τρόπο: Ανέβαινα συχνά στη ζυγαριά, αν έβλεπα ότι άρχιζε να ανεβαίνει έκανα λίγη δίαιτα, να φτάσει πάλι στα κανονικά. Λέγοντας ανεβαίνει, μιλάμε για κάνα δύο κιλά, δλδ δεν άφηνα το πράγμα να ξεφύγει πολύ!!

[angi]

πραγματι δημιουργειτε ενας φαυλος κυκλος..

Δεν θελω να φανω ειδικη αλλα εκανα μαθηματα για τις διατροφικες διαταραχες στην σχολη.

Νομιζω οτι ισσοροπεις καπου αναμεσα σε νευρικη ανορεξια και βουλιμια.Εχεις συμπτωματα και απο τα δυο.

Καθολου παραλογο δεν μου ακουγεται να εχεις τετοιο θεμα..αλλωστε ποια δεν εχει τα θεματακια της;

Θα σου προτεινα να δεις εναν ψυχολογο ή διαιτολογο που συνεργαζεται με ψυχολογο.

Μην επιτρεπεις σε κανενα να σου πει οτι εισαι τρελη επειδη θα συμβουλευτεις γιατρο...Τρελος ειναι αυτος που δεν αναγνωριζει το προβλημα...

Θα νιωσεις καλα..πολυ καλα..Πρωτα θα αισθανθεις εσυ ανακουφισμενη,λυτρωμενη,ελευθερη και μετα το διατροφικο κομματι θα παρει το δρομο του.

Στελνω τις ευχες μου...

[PinkM]

Εν τω μεταξύ κάπου διάβασα και για το σύνδρομο γιογιό.

Όλα σε μένανε λες να τύχανε?

[Skybeam]

Έχω κι εγώ το σύνδρομο γιο γιο. Είμαι συνεχώς δέκα κιλά πάνω κάτω. Έχω κάνει όλες τις δίαιτες και μόλις τα χάσω, αμέσως τα ξαναπαίρνω. Μια συμβουλή: ξέχνα τους διαιτολόγους. Πήγαινε σε ένα κέντρο που συνδυάζει ψυχική υποστήριξη με διαιτολογία, όπως το Ανάσα. Δυστυχώς το πρόβλημά μας είναι καθαρά ψυχολογικό.

[sofia_nefeli]

παντως ρε παιδια αυτο με τις ενοχες νομιζω ειναι το καταστροφικο...

ολα τα αλλα προερχονται απο εκει νομιζω...

κ να σου πω κ κατι? εφαγες 2 γυρους! τοσο κακο ειναι?

και θα το ξαναπω! κοψτε τις διαιτες!

στην εφηβεια ειχα παντα 3-4 κιλα παραπανω. καποια στιγμη εγιναν 10. ειχα κανει καθε γνωστη διαιτα. τα εχασα χωρις διαιτα... σταματησα να τρωω ποσοτητες. στην εγκυμοσυνη επισης.

ενοχες ειχα κ εγω (στην εφηβεια) γιατι απο πισω μου ηταν η μαμα μου κ μου ελεγε παλι θα φας? κ ετρωγα κρυφα. κ δεν ευχαριστιομουν κ ενοχες ειχα και κιλα δεν εχανα.

πηγαινε σε ενα ειδικο (οχι διαιτολογο!) αυτοι θεωρω ειναι πολυ υπερβολικοι! σε ενα ψυχολογο ισως δε ξερω κ εγω και παρτο χαλαρα το θεμα. τρωγε τα παντα αλλα σε κανονικες ποσοτητες. κοψε μικρα πραγματα που δε σου στοιχιζουν αλλα σε βαραινουν με θερμιδες. δεν ειναι κακο να φας γυρο και σιγουρα δεν ειναι κακο να βγεις σε ταβερνα κ να φας! αν ειναι δυνατον! ανθρωπος εισαι!

τρωγε σε μικρο πιατο.

(αν μπορεις μη τρως ψωμι)

το βραδυ αν θες να τρως φτιαξε κατι πιο ελαφρυ!

ψησε μανιταρια πατατουλες κολοκυθακια στο γκριλ (ειναι τελειο)

μια σουπα!

ενα τοστ

μια μικρη μεριδα φαγητο

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι μπορεις να φας και γυρο μια φορα.

θες γλυκο? φαε!! τι σου αρεσει? ας ειναι το απογευματινο σου! απλα μη φας ολο το ζαχαροπλαστειο!

μπορεις να φτιαχνεις κ εσυ γλυκα κ να χρησιμοποιεις λιγοτερη ποσοτητα ζαχαρης!

επισης μια φορα την εβδομαδα αφου σου αρεσει η μαγειρικη κανε κατι πιο γκουρμε σε ενα ωραιο τραπεζι με τον αντρα σου κ απολαυστε το φαγητο με λιγο κρασι! οταν αρχισεις να απολαμβανεις αυτο που τρως δε θα θες να τρως συνεχεια...

το θεμα ειναι να απενεχοποιηθεις! και μετα οταν δε θεωρεις το φαγητο απαγορευμενο δε θα σου κανει και τοσο κλικ!

[PinkM]

sofia_nefeli

Ωραία όλα αυτά αλλά πώς μπαίνουμε από την θεωρία στην πράξη?

Πραγματικά ενώ μου αρέσει πραγματικά τόσο πολύ το φαγητό δεν

το ευχαριστιέμαι πλέον.

Σαν παιδί και σαν έφηβη ήμουν πάντα πολύ αδύνατη αλλά κυρίως

Γυμνασμένη. Η μαμά μου με έτρεχε παντού η καιμένη ότι ήθελα το

είχα μπαλέτο, ενόργανη παγοδρόμιο καράτε κ.τ.λ. έτρεχα όλη μέρα

και φυσικά έτρωγα πολύ, αλλά λόγω ηλικίας και όλων αυτών τον

δραστηριοτήτων ήμουν πάντα μισή μερίδα

Κάποια στιγμή μπαίνω στο αθλητικό γυμνάσιο, στην ενόργανη

πάντα πίστευα ότι θα πέρναγα γυμναστική ακαδημία και ότι θα

γινόμουν γυμνάστρια. Ενόργανη έκανα από 4 χρονών.

Το όνειρο κράτησε 1 χρονιά. Μετά άλλαξε η ζωή μου.

Έπρεπε ξαφνικά να διαβάσω για να ασχοληθώ με κάτι άλλο στη

Ζωή μου. Μη έχοντας πάρει όμως της κατάλληλες βάσεις δεν τα

κατάφερνα καλά. Αντί να ελαττώσω το φαγητό λοιπόν, με το

άγχος αυτό έτρωγα ακόμα πιο πολύ. Παράλληλα μετακομίσαμε και σε ένα

χωριό και δεν μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα. Πήγε και ο

αδερφούλης μου φαντάρος, ο μοναδικός άνθρωπος που με στήριζε.

Με βοηθούσε να μην τρώω πολύ και λιώναμε και στο περπάτημα

κουβεντιάζοντας. Όταν τελείωσε το στρατιωτικό του και γύρισε

με βρήκε αντί για 55κ (που τότε θεωρούσα πολλά) 65 κ.

Παρεούλα τα χάσαμε όμως και ήμουν μια κούκλα. Αυτό ήταν πριν

12 χρόνια. Μετά βρήκα την κλίση μου. τελείωσα μία σχολή και

ευτυχώς τώρα κάνω αυτό που αγαπάω αλλά είμαι όλη μέρα μπροστά

σε μια οθόνη υπολογιστή, μόνο τα δάχτυλα κουνάω.

Μετά τη σχολή γνώρισα και τον έρωτα της ζωής μου ήταν

καλοκαιράκι πριν από 9 χρόνια. Εγώ τότε ήμουν 56 κιλά κάθε μέρα

μπάνιο τρις φορές τη μέρα βόλτες ατελείωτες και ξενύχτη

μέχρι το πρωί. Και το πιο σημαντικό πολύ φίκι φίκι, μέσα σε τρεις

μήνες είχα πάει 50 κιλά.

9 χρόνια….. όσα μένω μαζί με τον άντρα μου. Πάνω στο εξάμηνο

αποφασίζουμε να ζήσουμε μαζί, αυτό ήταν, τέλος η βόλτες, τέλος

όλα. Μόνο τότε ενδιαφερότανε για όλα αυτά. Είναι το κλασικό που

ακούγεται ότι «μέχρι να με ρίξει ήταν» τώρα πια τα καλοκαίρια θα

κάνουμε δεν θα κάνουμε 5 μπάνια και όπου πάμε, πάμε με το αυτοκίνητο,

ήρθε και το παιδί και την κάτσαμε τη βάρκα, βάλτε και το φαγάκι τα πρώτα

χρόνια από την πεθερούλα μου, και να ναι καλά η γυναίκα, είναι χρυσοχέρα.

Αλλά πολλά είπα ήδη, τα υπόλοιπα τα φαντάζεστε όλο έπαιρνα

όλο έχανα και πάντα προσπαθώ να με βλέπει ο άντρας μου όπως με

γνώρισε αλλά δεν τα καταφέρνω. Είναι δύσκολο να συμβιβαστούμε

με την εικόνα μας καθώς μεγαλώνουμε τώρα δεν μου φταίνε μόνο

τα κιλά είναι και η πρώτες ρυτίδες ………….

Αφήστε τα………..

[PinkM]

Μιας και τα είπα όλα θα σας πω και αυτό, αν και έχω ξεφύγει από το θέμα μου.

Πάει και ο αντρούλης μου συνέχεια για καφέ με τον αδερφό του

Και όλο βλέπει τα πιπίνια και μου τη δίνει αυτό.

Εγώ αγκαλιά με το παιδί και την κουζίνα μου και αυτός για καφεδάκια.

Μου έρχεται μετά με τις ορέξεις του και εγώ πτώμα ούτε από κει δεν χάνουμε θερμίδες πλέον…………….

[sofia_nefeli]

Συγγνωμη ρε κουκλα μου ποσα κιλα εισαι?

γιατι θα ακουσω κανενα κουλο κ θα χτυπιεμαι!

[ilonka19]

Aπο την εφηβεία είχα τάσεις να τρωω πολύ και στο λύκειο το κακό ειχε παραγίνει. Παω μια φορά να αγοράσω παντελόνι σε κατάστημα με νεανικά ειδη (τα οποία ειναι μικροσκοπικά) και η πωλητρια μου δεινει το ΧL. Φρικαρα. Αντι να αγορασω το ρουχο πήγα και αγόρασα μια ηλεκτρονική ζυγαριά και καθε μέρα από τοτε το πρωί ζυγίζομαι. Περιόρισα αρκετά τις ποσότητες χωρις να αλλάξω τηδιατροφη μου. Απο τοτε ελεγχο πάντα τον εαυτό μου και καθε φορα που ξεφευγω εστω και 1 κιλό προσέχω για να επιστρεψω στα κιλά μου. Τώρα θεωρούμε αδύνατη αλλά αυτό το καταφερνω με μεγάλο αυτοελεγχο γιατί ξερω οτι η σημαντικές διακημανσεις βαρους βλαπτουν.

[PinkM]

  sofia_nefeli είπε:

Συγγνωμη ρε κουκλα μου ποσα κιλα εισαι?

γιατι θα ακουσω κανενα κουλο κ θα χτυπιεμαι!

Όταν ξεκίνησε η εγκυμοσύνη μου, ήμουν 52 κιλά μετά απο ινστιτούτο.

Γέννησα στα 81 κιλά

Μια εβδομάδα αφού γύρισα σπίτι ήμουν 69 κιλά

Πήρα μέσα σε 3 μήνες 10 κιλά

Πήγα στο ίδιο ινστιτούτο και έφτασα τα 62

Μετά από αυτό για κανα 7 μηνο, έπαιρνα και έχανα 2 κιλάκια περίπου .

Μέχρι που πριν από 4 μήνες άρχισε πάλι ο ανήφορος.

Τώρα είμαι 70 κιλά και 1.56μ .

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΕΙΝΑΙ 16 ΜΗΝΩΝ

[sofia_nefeli]

αρα εχεις περιπου να χασεις 15 κιλα

δε ξερω αν οντως εχεις καποιο ψυχολογικο προβλημα παντως αν νοιωθεις ασχημα μεσα σου καλα θα ηταν να απευθυνθεις σε ενα ψυχολογο!

εγω θα σου ελεγα τα εξης:

1) ΚΟΨΕ ΤΙΣ ΔΙΑΙΤΕΣ!!!

αναρωτιεμαι τι ειδους διαιτολογοι προτεινουν ακομη διαιτα στον κοσμο!

2) οπως σου ειπα παραπανω κανε καποια μικρα πραγματα να διορθωσεις τη διατροφη σου. δεν ειναι δυσκολο, μια αποφαση ειναι!

3) μαθε να απολαμβανεις αυτο που τρως! οταν φας ενα πιατο φαι και νοιωσεις ικανοποιηση δε θα εχεις την αναγκη να φας κ αλλο...

4) προσπαθησε να καταλαβεις οτι εισαι ανθρωπος και εχεις αναγκες και μια απο τις κυριοτερες ειναι το φαγητο! μην εχεις λοιπον ενοχες που τρως.

λιγο απο ολα!!!

εδω ειμαι αν θες κατι παραπανω...

βεβαια δεν ειμαι ειδικη! μιλαω απο προσωπικη πειρα τιποτα παραπανω.