Αναζήτηση στο φόρουμ

Η συγκεκριμένη ανάρτηση εχει ως σκοπό να εκθέσω την προσωπική μου εμπειρία σχετικά με το θέμα της αποβολής με το χάπι cytotec. Και αυτο διότι στο διαδίκτυο δεν βρήκα αρκετές πληροφορίες που να με καλύψουν επαρκώς πριν κάνω την εισαγωγή μου στην κλινική. Απο τα λίγα που είχα διαβάσει, άλλες γυναίκες είχαν εξαιρετικά έντονους πόνους, ενώ άλλες είχαν απλούς πόνους περιόδου. Εύχομαι η προσωπική μου εμπειρία να βοηθήσει λιγο περισσότερο οποια κοπελα βρεθεί στην δυσάρεστη θέση της αποβολής. Ανακαλύψαμε στην 8η εβδομαδα οτι η καρδιά του εμβρύου ειχε σταματήσει να χτυπά. Σύμφωνα με τον γιατρό μου, αυτο συνέβη μια εβδομαδα πριν, δλδ στην 7η εβδομαδα. Οι λύσεις που μου πρότεινε ήταν είτε να γίνει απόξεση είτε να πάρω τα χαπια. Δεδομένου οτι με πληροφόρησε οτι με το χαπι δεν θα τραυματιζοταν η μήτρα και ο τράχηλος μου, μου συνέστησε αυτη την οδό, λόγω του οτι ειμαι και ατοκος. Πριν την εισαγωγή μου στην κλινική είχα τρομερό άγχος και φόβο για το άγνωστο, ενώ επιπλέον είχα να αντιμετωπίσω και τον ψυχικό πόνο της απώλειας αυτού που κάποτε θα γινόταν το μωρό μου. Για τον λόγο αυτο, έκανα εκτενέστατη έρευνα στο διαδίκτυο σχετικά με την διαδικασία, με το τι θα επρεπε να περιμένω και τι θα αντιμετώπιζα εν τελεί. Δυστυχώς σε ελληνικές ιστοσελίδες δεν βρήκα σχεδόν τίποτα, αντιθέτως τις περισσότερες πληροφορίες τις άντλησα απο αμερικανικα site. Η όλη διαδικασία λοιπόν ειχε ως εξής: Γύρω στις 07:30 πμ μου έδωσαν δυο χαπια απο το στόμα και αλλα δυο απο τον κόλπο, μισή ώρα αργότερα. Αρχικά ένιωσα ελάχιστο πόνο, ακριβώς όπως όταν περιμένεις περίοδο. Ο πιο έντονος πόνος ξεκίνησε περιπου στις 10:00 (πριν ακόμα ξεκινήσει η ροη του αίματος) και θα τον περιέγραφα σαν αρκετά δυνατό πόνο βαριάς περιόδου. Σε αυτο το σημείο χρειάστηκε να κάνω μερικές αναπνοές και να κουλουριαστω γιατι με ανακούφιζε. Παρ όλα αυτά, ο πόνος ήταν ανεκτός, καμία σχεση με αυτά που διάβαζα, οτι δηλαδή οι πόνοι ειναι φρικτοί! Χρειάστηκε απλώς να εστιάσω στον πόνο, να συγκεντρωθώ και να μην με πιάσει πανικός. Αμέσως μετα χρειάστηκε να σηκωθώ για να πάω τουαλέτα και εκείνο ήταν το πιο ψυχοφθόρο σημείο για εμένα γιατι ένιωσα κατι να κυλάει. Αμέσως μόλις κατέβασα το εσώρουχο πετάχτηκε αιμα μαζί με υγρό, όπου αργότερα έμαθα οτι έσπασε ο σάκος....δλδ έσπασαν τα νερά μου. Μια ώρα μετα μου έδωσαν ακόμα δυο χαπια απο το στόμα. Οι πόνοι είχαν μειωθεί σε σχεση με πριν. Ποναγα και πάλι αλλα υποφερτά. Και καπου σε εκείνο το σημειο ξεκίνησε η ροη του αίματος με πηγματα. Το επόμενο στάδιο ήταν να με κατεβάσουν στο χειρουργείο για αναρρόφηση του σάκου και του εμβρύου. Προηγουμένως ο γιατρός μου μου έκανε έναν υπέρηχο για να δούμε οτι ο σάκος ειχε κατέβει προς τον τράχηλο και οτι είχε συμβεί η απαιτούμενη διαστολή, έτσι ώστε να μην τραυματισουμε καθολου την περιοχή με την αναρρόφηση. Τα υπόλοιπα που ακολούθησαν δεν ήταν πλέον επίπονα, αφού μου χορηγήθηκε μέθη και έτσι δεν κατάλαβα τίποτα. Να σημειώσω οτι ενδεχομένως ο λόγος που άντεξα τον πόνο να ήταν 1) οτι μου είχαν βάλει ορο απο την αρχή, ο οποίος περιείχε δυο buscopan (που απο οτι έμαθα βοήθησαν ώστε να μαλακώσει ο τράχηλος και να γίνει λιγότερο επώδυνη η διαστολή) και 2) οτι μου χορήγησαν ενδοφλεβιως παρακεταμόλη (συγκεκριμένα apotel), την οποια ζήτησα αμέσως μόλις αντιλήφθηκα οτι ο πόνος άρχιζε να γίνεται εντονότερος, έτσι ώστε να προλάβει να δράσει. Επίσης, οφείλω να προσθέσω οτι όλα τα παραπάνω ειναι η δικη μου εμπειρία και η δικη μου αίσθηση πόνου. Κάποια αλλη γυναικα μπορεί όντως να πονέσει περισσότερο ή και πολυ λιγότερο. Αυτο όμως που θέλω να τονίσω ειναι το να συζητήσετε προηγουμένως όλες τις επιλογές που έχετε με τον γιατρό σας γιατι όπως και να το κάνουμε, η απόξεση αποτελεί κανονική επέμβαση με οτι αυτο συνεπάγεται. Φυσικά πολλές γνωστές μου έκαναν απόξεση (βέβαια δεν τους δόθηκε καν η επιλογή των χαπιών) και έπειτα έκαναν κανονικά και χωρίς κανενα πρόβλημα τα παιδιά τους. Κλείνω λέγοντας οτι το πιο επίπονο στην διαδικασία ειναι το ψυχολογικό κομματι. Εύχομαι σε όλες όσες περνούν κατι αντίστοιχο κουράγιο και ψυχραιμία, εκλογίκευση όσο ειναι δυνατόν και αισιοδοξία για το μέλλον. Και επίσης να πάρετε τον χρόνο σας. Οτιδήποτε νιώθετε ειναι απόλυτα φυσιολογικό και χρειάζεται τον χρόνο του για να εκδηλωθεί και σιγά σιγά να επουλωθεί. Κυρίως εύχομαι σε όλες τις υποψήφιες μανούλες (και σε εμένα) να έχουμε μετα απο αυτο μια επιτυχημένη και εύκολη εγκυμοσυνη και να έρθει η στιγμή που θα κρατήσουμε στην αγκαλιά μας το μωράκι μας. Καλή δύναμη! Αν κάποια κοπελα θέλει να με ρωτήσει κατι, θα εχω το νου μου να μπαίνω που και που στο φόρουμ, ώστε να βοηθήσω κι εγω όπως μπορώ. Συγνώμη για το μακροσκελές μήνυμα.