Δεν ξέρω αν κάνω καλά που άνοιξα αυτή την ενότητα αλλά έχω τόση ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον που μπορεί έστω στο μισό να με καταλάβει...
Η χαρά για τον ερχομό της κορούλας μου ήταν από την αρχή μεγάλη...έχω γίνει χαζομαμά πριν ακομη να γεννήσω. Επίσης το άγχος μου ήταν πάντα υπερβολικό για όλα.Να νιώσω το κοριτσάκι μου, οι εξετάσεις να είναι καλές και στη πορεία αν θα γίνω καλη μαμά, αν θα τα καταφέρω στη φροντίδα της κτλ. Ευτυχώς είμαι από τις τυχερές που μένω στο ίδιο κτίριο με τους γονείς μου και είχα πάντα στο μυαλό μου ότι θα έχω τη μαμά μου σε οτιδήποτε χρειαστώ. Έχει ήδη μεγαλώσει και τα 2 ανήψια μου (της αδερφής μου) και μου έδειχνε τη χαρά της να είναι πλάι σε μένα και στην μπέμπα μας.Οταν έμαθε ότι θα πάρει και το όνομα της μόνο τα κλάματα δεν έβαλε. Η καλή μου η μητερούλα, 1 χρόνο μετά από δυνατό εγκεφαλικό είχε τη δύναμη να μεγαλώσει και το 2ο ανήψι μου, και τώρα 4 χρονια μετά, παρότι είχε προβλήματα, ανυπομονούσε να βοηθήσει αλλά και να μεγαλώσει το εγγονι της μικρης της κόρης (καημός της ήταν να δει ένα μωρό από μένα).
Πριν λίγες μέρες μια εξέταση ρουτίνας της μητέρας μου, μας έβαλε σε τρεξίματα..και τελικά τα αποτελέσμτα λίγες μέρες μετά έδειξαν καρκίνο.
Όλη η χαρά μου για τον ερχομό της μπέμπας μου πηγε περίπατο. Η θλίψη μου είναι μεγάλη και πιστεύω καταλαβαίνετε την ψυχολογία μου. Όταν δεν κλαίω, απλά δεν έχω όρεξη να μιλήσω. Σερνόμουν που σερνόμουν...τώρα είμαι ένα με το πάτωμα. Η μητέρα μου ακόμη δεν ξέρει τίποτα. Ούτε ο πατέρας μου. Εγώ και η αδερφή μου μέχρι στιγμής σκεφτόμαστε αν θα της το πούμε και πως. Ο καρκίνος ειναι στο μαστό. Το μονο που ξέρει είναι οτι θα κάνει εγχείρηση να το βγάλει και ήδη έχει πέσει σε κατάθλιψη γιατί νιώθει οτι θα μας επιβαρύνει και οτι δεν θα μπορεί για ένα διαστημα να με βοηθήσει με τη φροντίδα του μωρού. Που να μάθει ότι ίσως χρειαστεί μαστεκτομή και χημειοθεραπείες;Και τι άλλο....
Κορίτσια, είμαι τόσο στεναχωρημένη. Γιατί να συμβεί τώρα; Γιατί να μην μπορώ να χαρώ και εγώ τον ερχομό του μωρού μου; Είναι πλήγμα για μένα να μην την έχω δίπλα μου...Γιατί ξέρω ότι βάση όλων όσων θα περάσει δεν θα μπορεί να χαρεί και ούτε εγώ θα μπορώ να χαρώ όταν δεν θα την έχω κοντά μου....Η εγχείρηση θα συμπέσει με την γέννα μου...
Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε....είμαι τόσο απογοητευμένη...Συγχωρέστε με αν σας κούρασα...απλά η αδερφή μου, ο γαμπρός μου και ο άντρας μου συνέχεια μου λένε να μην στεναχωριέμαι και όλα θα πάνε καλά...πως να τους δείξω πως νιώθω...αφού συνέχεια όταν βγάζω αυτό που νιώθω,με μαλώνουν γιατί λένε ότι έτσι κάνω κακο στο μωρό μου...
Θέλω απλά να κλαίω συνέχεια....