Αναζήτηση στο φόρουμ

Είπα να ανεβάσω την άχρηστη πληροφορία της ημέρας. Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από την τελευταία φορά που έβαψα τα μαλλιά μου. Και δεν εννοώ σταμάτησα να είμαι πχ βαμμένη ξανθιά και είμαι φυσική καστανή. Εννοώ σταμάτησα να είμαι βαμμένη καστανή και είμαι γκριζομάλλα. Τα μαλλιά μου είναι γκρίζα. Πολύ γκρίζα! Λοπόν, για να πιάσω την αδιάφορη ιστορία μου από την αρχή. Άρχισα να έχω λευκές τρίχες (αν θυμάμαι καλά) γύρω στα 20. Δεν ασχολήθηκα. Δεν ήταν στο στυλ μου να βάφω τα μαλλιά μου. Γύρω στα 30 και ενώ οι λευκές τρίχες είχαν πληθύνει... αρκετά, αποφάσισα ότι έχει παραγίνει το κακό και άρχισα να βάφω τα μαλλιά μου. Με την βαφή φαρμακείου (box dye). Κομμωτήριο ούτε κατά διάνοια για βαφή. Για κούρεμα μόνο κι αυτό όποτε. Δεν είναι στον τρόπο ζωής μου το κομμωτήριο. Δεν ήταν ποτέ. Όταν έμεινα έγκυος στο πρώτο παιδί, η τότε γυναικολόγος μου, μου έδωσε την γνωστή σύσταση να αποφύγω την βαφή μαλλιών το α'τρίμηνο. Ένας κόμπος στο λαιμό με έπιασε. Συναναστρεφόμουν τότε με αρκετό κόσμο λόγω εργασίας. Σκεφτόμουν τα γκρίζα μαλλιά μου και ντρεπόμουν. Τελικά τα έβαψα όταν είχα το ok. Όταν γέννησα πρόωρα λόγω θέματος που προέκυψε με το μωρό, το μαλλί αφέθηκε ξανά στην τύχη του. Και ντρεπόμουν ξανά για αυτό. Όταν μετά το πρώτο σοκ ρώτησα την παιδίατρο: "Κάνει να βάψω τα μαλλιά μου ενώ βγάζω γάλα για το παιδί;" με είδε μέσα στη μαυρίλα, ταλαίπωρη, ψυχολογία στον πάτο, κλπ και με ένα πλατύ χαμόγελο (να είναι καλά η γυναίκα δεν θα ξεχάσω το βλέμμα της ποτέ) μου είπε "Εννοείται! Δεν υπάρχει θέμα. Είναι πολύ σημαντικό να είναι η ψυχολογία της μαμάς καλή". Τα έβαψα. Στην δεύτερη εγκυμοσύνη, είχα αποφασίσει ότι δεν θα τραβήξω πάλι το λούκι του χάλια μαλλιού. Δεν ρώτησα καν τον καινούργιο γυναικολόγο για το θέμα (αν και ξέρω ok θα έλεγε), έβαφα τα μαλλιά μου κανονικά. Ούτε βέβαια και στο θηλασμό ρώτησα (άλλωστε μιλάμε για την ίδια παιδίατρο, ήξερα την άποψη της). Μέχρι περίπου έναν χρόνο πριν. Όπου η καθημερινότητα πλέον είχε γίνει έτσι που έβαφα το μαλλί κάτι άκυρες ώρες ξημερώματα (το έχω αναφέρει και σε παλαιότερο post σε topic βαφή και θηλασμός). Τα γκρίζα ήταν πλέον πάρα πολλά και επίμονα. Δεύτερη εβδομάδα από την βαφή και τα γκρίζα άρχιζαν να φαίνονται (those silver sparkles). Κι όπου είπα μέσα μου, "Αρκετά! Δεν θέλω άλλο να είμαι δέσμια της βαφής!". Τι μπορώ να κάνω; Κι έτσι άρχισα να το ψάχνω το θέμα. Στο διαδίκτυο αρχικά. Και ανακαλύπτω ένα ολόκληρο κίνημα-τάση πολύ διαδεδομένη στο εξωτερικό (γι'αυτό αναφέρω και κάποιες φράσεις κλειδιά στα αγγλικά - για όποιον θέλει να το ψάξει). Την Going grey ή Grey hair transition. Δηλαδή την μετάβαση στο φυσικό γκρίζο μαλλί. Με πολλές υποστηρίκτριες-ακόλουθους, bloggers, influencers, youtubers, άσημες και διάσημες, ολόκληρη κομμωτική φιλοσοφία-"επιστήμη" τολμώ να πω (με πιο γνωστό εκπρόσωπο τον αμερικανό colorist Jack Martin) και ολόκληρες σειρές προϊόντων περιποίησης και όλα αυτά για τα φυσικά γκρίζα μαλλιά. Είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα! Στη συνέχεια άρχισα να ρωτάω σχετικά κομμωτές-κομμώτριες αλλά και γυναίκες στην ηλικία μου (γυρώ στα 40) που άρχισα να παρατηρώ και έβλεπα να έχουν φυσικά γκρίζα μαλλιά. Και η αλήθεια είναι ότι ενώ πριν δεν το είχα προσέξει, πλέον εντόπιζα πιο συχνά γυναίκες όχι μεγάλης ηλικίας με φυσικά γκρίζα. Τέλοσπάντων το συμπέρασμα μου είναι ότι οι επαγγελματίες εδώ, στην πλειοψηφία τους, δεν το κατέχουν το θέμα. Το γκρίζο μαλλί για αυτούς είναι είτε η μοντέρνα γυναίκα που βάφει το μαλλί γκρι επειδή είναι της μόδας, είτε η άνω τον 60ετών γκριζομάλλα γυναίκα. Το 35-40άρα γκριζομάλλα, από άποψη, είναι κάτι άγνωστο και μάλλον αντιαισθητικό. Δεν γνωρίζουν να σου λύσουν απορίες σχετικά, δεν γνωρίζουν να σου προσφέρουν την περιποίηση που ζητάς και κάποιοι μπορεί να γίνουν ακόμη και είρωνες-αγενείς. Εντέλει έμεινα σταθερή στην απόφαση μου έως τώρα. Και δεν έχω βάψει τα μαλλιά μου σχεδόν έναν χρόνο (going cold turkey). Απόφαση λίγο πριν το ξέσπασμα του κορωνοϊού (φοβερή συγκυρία). Η κόμη μου πέρασε από διάφορα άβολα στάδια. Το ίδιο και η ψυχολογία μου, αλλά όχι κάτι φοβερό. Όταν: α) έχεις να τρέξεις για τόσα πράγματα μέσα στη μέρα, β) το περιβάλλον σου είναι υποστηρικτικό, γ) έχεις στόχο και τον ακολουθείς, δεν είναι κάτι δα το τραγικό. Για τρίχες μιλάμε άλλωστε. Επιπλέον μετά από αρκετό ψάξιμο βρήκα έναν έμπειρο κομμωτή γνώστη της όλης φάσης, υποστηρικτικό και δεξιοτέχνη του ψαλιδιού. Και εκεί που τον βρήκα, μας ήρθε το lockdown και είμαι ένα κούρεμα πίσω (μάλλον δύο) από την απόκτηση του full grey look. Οπότε κι εγώ ανυπομονώ για το πότε θα ανοίξουν τα κομμωτήρια αν και μάλλον όταν ανοίξουν, τα ραντεβού θα είναι φουλ μέχρι να ξανά κλείσουν. Όπως και να έχει πάντως έχω πλέον συμφιλιωθεί με την εικόνα μου στον καθρέφτη. Δεν λέω: "Ουάου! Ευτυχώς που είναι γκρίζα τα μαλλιά μου. Ακόμη κι αν δεν ήταν εγώ πάλι γκρίζα θα τα ήθελα!". Αλλά αυτό που έγινε ήταν ότι από ένα σημείο κι έπειτα η διαδικασία ανά λίγες εβδομάδες βάψιμο έπαψε να με "εξυπηρετεί", έπαψε να μου φτιάχνει την διάθεση, μου έγινε βραχνάς και με έκανε να αποστρέφομαι το φυσικό μου χρώμα και ως επακόλουθω την εμφάνιση μου. Και αυτό δεν ήταν καθόλου ok κι έρεπε να σταματήσει. Το γκρίζο μου μαλλί δεν είναι τέλειο, αλλά εξυπηρετεί τον τρόπο ζωής μου, είναι μοναδικό, και έχει αρχίσει να μου αρέσει. Σίγουρα πάντως έχω πάψει να ντρέπομαι για αυτό και για την εικόνα μου στον καθρέφτη. Λοιπόν αυτά. Όποια βρίσκεται σε παρόμοια φάση ή το σκέφτεται και θέλει πληροφορίες/υποστήριξη/να πει την ιστορία της σχετικά, ας ποστάρει.