Jump to content
➔ ParentsCafe.gr

Αναζήτηση στο φόρουμ

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για tags 'πένθος'.

  • Αναζήτηση μέσω λέξης-κλειδί

    Σημειώστε εδώ τα tags με κόμμα ως διαχωριστικό
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος Περιεχομένου


Ενότητες

  • Orphaned Forums
  • Καλώς ήρθατε !!
    • Ελληνική Εταιρεία Ενημέρωσης Γονέων (ΕΕΕΓ) www.parents.org.gr
    • Ψηφοφορίες
    • Ας γνωριστούμε!
    • Ευχαριστίες, συγχαρητήρια & Παράπονα / Πώς κάνουμε μια καταγγελία
  • Από την Εγκυμοσύνη ως την Εφηβεία!
    • Θέλω να γίνω μαμά/μπαμπάς
    • Δύσκολες στιγμές...!
    • Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
    • Τοκετός & Μαιευτήριο
    • Μωράκια στην Θερμοκοιτίδα - ΜΕΝΝ
    • Θηλασμός
    • Νεογνά & Μωρά: Ιατρικά θέματα
    • Νεογνά & Μωρά: Διατροφή
    • Νεογνά & Μωρά: Ανάπτυξη, Ψυχολογία, Συμπεριφορά
    • Προσχολική ηλικία (απο 2 ετών): Διατροφή & Ιατρικά θέματα
    • Προσχολική ηλικία (απο 2 ετών): Ανάπτυξη, Ψυχολογία, Συμπεριφορά
    • Προνήπιο και Νήπιο (απο 4 ετών)
    • Σχολική ηλικία (απο 6 ετών)
    • Προεφηβεία και Εφηβεία (απο 11 ετών)
    • Η γωνιά των εφήβων: Καφέ
    • Μετά το Σχολείο, τι; ΙΕΚ, ΤΕΙ, ΑΕΙ & επαγγελματική κατάρτιση
    • Οικογενειακός προγραμματισμός, αντισύλληψη, ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη
  • Κοινωνικοποίηση, Εκπαίδευση: τα πρώτα βήματα
    • Παιδικοί σταθμοί, Βρεφικοί σταθμοί & Babysitter
    • Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων
  • Θέματα γενικού ενδιαφέροντος
    • Επικαιρότητα
    • Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι
    • Ιατρικά θέματα, Διάγνωση, Θεραπεία
    • ΙΚΑ, Επίδομα, Ασφάλιση
    • Διατροφή & Συνταγές
    • Σπίτι μου Σπιτάκι μου!
    • Διακοπές
  • Οικογένεια
    • Γονείς
    • Οικογένεια
  • Δραστηριότητες, Αγορές, Βάφτιση, Προτάσεις
    • Αγορές!
    • Ελεύθερος χρόνος & δραστηριότητες
    • Βάφτιση
    • Παιδικά πάρτυ, Παιδότοποι, Παιδικές Χαρές, Playgroups
    • Βιβλία, Περιοδικά & Μουσική
  • Καταχωρήσεις
    • Ιατρικά & παραϊατρικά νέα
    • Παιδί, διαπαιδαγώγηση & εκπαίδευση
  • Μικρές Αγγελίες
    • Θέσεις Εργασίας
    • Χαρίζονται

Εύρεση αποτελεσμάτων σε...

Εύρεση αποτελεσμάτων που...


Ημερομηνία στην οποία δημιουργήθηκε

  • Start

    End


Ημερομηνία τελευταίας δραστηριότητας

  • Start

    End


Φιλτράρισμα με βάση το ....

Μέλος από

  • Start

    End


Group


AIM


MSN


ICQ


Yahoo


Jabber


Skype


Location


Interests


Περιοχή


Χόμπι και Ελεύθερος χρόνος


Επάγγελμα


Έχω εμπειρία/γνώσεις σε:

  1. Καλησπέρα από μένα! Αυτές τις μέρες διάβασα πολλές ιστορίες γυναικών που αναγκάστηκαν να διακόψουν την εγκυμοσύνη τους. Άρχισα να διαβάζω από όταν ξεκίνησαν οι υποψίες ότι μπορεί και το δικό μου μωρό να νοσεί. Λίγες μέρες μετά πήραμε τα αποτελέσματα που έλεγαν ότι η 19 εβδομάδων μπέμπα μας πάσχει από κυστική ίνωση. Ήταν σχεδόν βέβαιο ότι σε θετικά αποτελέσματα θα διακόπταμε την κύηση. Παρόλα αυτά δεν μπορούσα να το πιστέψω και δεν ήμουν σίγουρη για την απόφαση μας. Προσπάθησα να μιλήσω με ανθρώπους με πάσχοντα παιδιά ή με ανθρώπους που ήταν κοντά σε αυτά τα παιδιά. Όλες οι συζητήσεις ήταν αποκαρδιωτικές. Δύο μέρες μετά βρέθηκα στην κλινική, ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι τοκετού, περιμένοντας πότε τα χάπια θα σκοτώσουν το παιδί μου και το σώμα μου θα το βγάλει από μέσα του. Η εγκυμοσύνη ήταν ήδη στη μέση και ο ασφαλέστερος τρόπος ήταν να γίνει με διαδικασίες φυσιολογικού τοκετού. Δεν έφτανε που θα το σκότωνα.. Έπρεπε να το ζήσω όλο. Με τη μόνη διαφορά ότι εγώ δεν θα άκουγα το κλάμα του ούτε θα το έπαιρνα αγκαλιά. Και κάναμε εξαιρετική δουλειά! Δύο μέρες πήρε μόνο, 4 επισκληριδίους και 3 ώρες μετά τον τοκετό περπατούσα κανονικά, έκανα μόνη μου μπάνιο, δεν πονούσα πουθενά! Μόνο μια λεπτομέρεια ξανά! Δεν έχω ψυχή, με πονάει η καρδιά μου και είμαι άλλος άνθρωπος. Βρήκα τη δύναμη να σκοτώσω ότι πιο αθώο και αγνό υπάρχει στη γη. Δεν την χαιρέτησα καν όταν βγήκε το μικροσκοπικό άψυχο κορμάκι της γιατί ήμουν σίγουρη ότι δεν θα ξεπερνούσα την εικόνα της ποτέ. Προφανώς δεν την πήρα ούτε αγκαλιά! Ήταν ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι που δεν πήρε ούτε για μια στιγμή αυτό που της άξιζε. Εγώ όμως, η τόσο καλή μαμά της που αποφάσισε για το σωστό, το καλύτερο μέλλον της κόρης της, έχω τα πάντα! Το σώμα μου δεν πόνεσε σχεδόν καθόλου, η οικογένεια μου με στηρίζει, οι φίλοι και οι λοιποί συγγενής το ίδιο. Δέχομαι περισσότερη αγάπη από κάθε άλλη φορά και αν μη τι άλλο σε λίγες μέρες θα είμαι και πάλι σε θέση να γίνω μανούλα! Γιατί τα έκανα πολύ σωστά όλα και θα γίνω εξαιρετική! Γιατί είμαι πολύ καλή και μου αξίζει! Γιατί με τα επόμενα παιδιά θα βρω την ευτυχία, θα ξεχάσω ότι σκότωσα το μωρό μου και ότι δεν το αγκάλιασα, ότι δεν το φίλησα ποτέ και ότι υπέγραψα μέσα σε 10 λεπτά μετά από τη γέννηση του να ταφεί ομαδικά και να μην το δω ποτέ! Νιώθω απαίσια! Μόνο όσες το έχετε περάσει μπορείτε να καταλάβετε. Γι'αυτό κ δημοσίευσα εδώ. Πως τα καταφέρατε κ σταθήκατε στα πόδια σας; Πώς ξεπερνιέται αυτός ο πόνος;Πως;
  2. Καλησπέρα σας και συγγνώμη εάν σκοτεινιάζω με το μήνυμά μου τις μέρες αυτές. Αλλά είμαι αρκετά χρόνια μέλος του φόρουμ και σας νιώθω "κοντά μου". Είναι περίπου 5 μήνες και κάτι που έχασα τη μητέρα μου. 74 ετών, κακοήθεια στο πάγκρεας. Το πάλεψε γενναία για 1,5 χρόνο περίπου. Και μαζί με εκείνη, το παλεύαμε κ εμείς. Προσπαθώ πάρα πολύ να διαχειριστώ τον πόνο από αυτήν την απώλεια. Υπάρχουν ένα σωρό τύψεις, ότι δεν πήγαμε στους σωστούς γιατρούς, ότι δεν πήραμε τις σωστές αποφάσεις, ότι εάν το είχαμε καταλάβει νωρίτερα, ένα σωρό εάν, που κατηγορώ και τον εαυτό μου σε αυτά που δεν έγιναν και σε αυτά που έγιναν. Αυτό επίσης που με βαραίνει πιο πολύ απ΄ όλα είναι ότι η μητέρα μου, μια υπέροχη και πανέξυπνη γυναίκα, είχε πλήρη συνείδηση γι αυτό που της συνέβαινε και ακόμα κ λίγο πριν το τέλος τα καταλάβαινε όλα. Εκτός από τον πόνο της απώλειας και το βάρος των ενοχών, προσπαθώ να διαχειριστώ και τα συναισθήματά μου στις αντιδράσεις του κοινωνικού περίγυρου. Έχω βγάλει πολύ κακία όταν μου λένε "η ζωή συνεχίζεται", "να είστε καλά να τη θυμάστε" και ένα σωρό τέτοια "τυπικά", που πάνε κατευθείαν στην ψυχή μου σαν μεγάλα καρφιά. Ακόμα και οι φίλες μου, φίλες καρδιακές, μου λένε να βρω τρόπους να το ξεπεράσω. Και προσπαθώ αλλά δεν γίνεται. Ό,τι και να κάνω, το μυαλό μου είναι εκεί. Έχω μία όμορφη οικογένεια, υποστηρικτικό σύζυγο και 2 αγοράκια, ηλικίες δημοτικού σχολείου. Αλλά νιώθω πολύ μόνη μου. Ο πατέρας μου ζει, και το παλεύει κ εκείνος όσο μπορεί. Δεν θέλω να πάω κάπου πιο εξειδικευμένα, ψυχολόγο κλπ, γιατί δεν νιώθω ότι θέλω να κάνω κάτι τέτοιο και νομίζω ότι δεν χρειάζεται. Βασικά θα ήθελα να μιλήσω, και σε π.μ. αν θέλετε, με φίλες που έχουν βιώσει αντίστοιχες καταστάσεις. Πιο πολύ για να νιώσω ότι υπάρχουν κι άλλοι που είναι έτσι/που έχουν νιώσει έτσι.
×
×
  • Δημιουργία νέου...