Αναζήτηση στο φόρουμ
Εμφάνιση αποτελεσμάτων για tags 'πένθος'.
Found 2 results
-
Διακοπή Κύησης 20 εβδομάδων λόγω κυστικής ίνωσης
ElenGK2021 δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Δύσκολες στιγμές...!
Καλησπέρα από μένα! Αυτές τις μέρες διάβασα πολλές ιστορίες γυναικών που αναγκάστηκαν να διακόψουν την εγκυμοσύνη τους. Άρχισα να διαβάζω από όταν ξεκίνησαν οι υποψίες ότι μπορεί και το δικό μου μωρό να νοσεί. Λίγες μέρες μετά πήραμε τα αποτελέσματα που έλεγαν ότι η 19 εβδομάδων μπέμπα μας πάσχει από κυστική ίνωση. Ήταν σχεδόν βέβαιο ότι σε θετικά αποτελέσματα θα διακόπταμε την κύηση. Παρόλα αυτά δεν μπορούσα να το πιστέψω και δεν ήμουν σίγουρη για την απόφαση μας. Προσπάθησα να μιλήσω με ανθρώπους με πάσχοντα παιδιά ή με ανθρώπους που ήταν κοντά σε αυτά τα παιδιά. Όλες οι συζητήσεις ήταν αποκαρδιωτικές. Δύο μέρες μετά βρέθηκα στην κλινική, ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι τοκετού, περιμένοντας πότε τα χάπια θα σκοτώσουν το παιδί μου και το σώμα μου θα το βγάλει από μέσα του. Η εγκυμοσύνη ήταν ήδη στη μέση και ο ασφαλέστερος τρόπος ήταν να γίνει με διαδικασίες φυσιολογικού τοκετού. Δεν έφτανε που θα το σκότωνα.. Έπρεπε να το ζήσω όλο. Με τη μόνη διαφορά ότι εγώ δεν θα άκουγα το κλάμα του ούτε θα το έπαιρνα αγκαλιά. Και κάναμε εξαιρετική δουλειά! Δύο μέρες πήρε μόνο, 4 επισκληριδίους και 3 ώρες μετά τον τοκετό περπατούσα κανονικά, έκανα μόνη μου μπάνιο, δεν πονούσα πουθενά! Μόνο μια λεπτομέρεια ξανά! Δεν έχω ψυχή, με πονάει η καρδιά μου και είμαι άλλος άνθρωπος. Βρήκα τη δύναμη να σκοτώσω ότι πιο αθώο και αγνό υπάρχει στη γη. Δεν την χαιρέτησα καν όταν βγήκε το μικροσκοπικό άψυχο κορμάκι της γιατί ήμουν σίγουρη ότι δεν θα ξεπερνούσα την εικόνα της ποτέ. Προφανώς δεν την πήρα ούτε αγκαλιά! Ήταν ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι που δεν πήρε ούτε για μια στιγμή αυτό που της άξιζε. Εγώ όμως, η τόσο καλή μαμά της που αποφάσισε για το σωστό, το καλύτερο μέλλον της κόρης της, έχω τα πάντα! Το σώμα μου δεν πόνεσε σχεδόν καθόλου, η οικογένεια μου με στηρίζει, οι φίλοι και οι λοιποί συγγενής το ίδιο. Δέχομαι περισσότερη αγάπη από κάθε άλλη φορά και αν μη τι άλλο σε λίγες μέρες θα είμαι και πάλι σε θέση να γίνω μανούλα! Γιατί τα έκανα πολύ σωστά όλα και θα γίνω εξαιρετική! Γιατί είμαι πολύ καλή και μου αξίζει! Γιατί με τα επόμενα παιδιά θα βρω την ευτυχία, θα ξεχάσω ότι σκότωσα το μωρό μου και ότι δεν το αγκάλιασα, ότι δεν το φίλησα ποτέ και ότι υπέγραψα μέσα σε 10 λεπτά μετά από τη γέννηση του να ταφεί ομαδικά και να μην το δω ποτέ! Νιώθω απαίσια! Μόνο όσες το έχετε περάσει μπορείτε να καταλάβετε. Γι'αυτό κ δημοσίευσα εδώ. Πως τα καταφέρατε κ σταθήκατε στα πόδια σας; Πώς ξεπερνιέται αυτός ο πόνος;Πως; -
Απώλεια μητέρας - Διαχείριση πένθους
annoulen δημοσίευσε ένα θέμα στην ενότητα: Δύσκολες στιγμές...!
Καλησπέρα σας και συγγνώμη εάν σκοτεινιάζω με το μήνυμά μου τις μέρες αυτές. Αλλά είμαι αρκετά χρόνια μέλος του φόρουμ και σας νιώθω "κοντά μου". Είναι περίπου 5 μήνες και κάτι που έχασα τη μητέρα μου. 74 ετών, κακοήθεια στο πάγκρεας. Το πάλεψε γενναία για 1,5 χρόνο περίπου. Και μαζί με εκείνη, το παλεύαμε κ εμείς. Προσπαθώ πάρα πολύ να διαχειριστώ τον πόνο από αυτήν την απώλεια. Υπάρχουν ένα σωρό τύψεις, ότι δεν πήγαμε στους σωστούς γιατρούς, ότι δεν πήραμε τις σωστές αποφάσεις, ότι εάν το είχαμε καταλάβει νωρίτερα, ένα σωρό εάν, που κατηγορώ και τον εαυτό μου σε αυτά που δεν έγιναν και σε αυτά που έγιναν. Αυτό επίσης που με βαραίνει πιο πολύ απ΄ όλα είναι ότι η μητέρα μου, μια υπέροχη και πανέξυπνη γυναίκα, είχε πλήρη συνείδηση γι αυτό που της συνέβαινε και ακόμα κ λίγο πριν το τέλος τα καταλάβαινε όλα. Εκτός από τον πόνο της απώλειας και το βάρος των ενοχών, προσπαθώ να διαχειριστώ και τα συναισθήματά μου στις αντιδράσεις του κοινωνικού περίγυρου. Έχω βγάλει πολύ κακία όταν μου λένε "η ζωή συνεχίζεται", "να είστε καλά να τη θυμάστε" και ένα σωρό τέτοια "τυπικά", που πάνε κατευθείαν στην ψυχή μου σαν μεγάλα καρφιά. Ακόμα και οι φίλες μου, φίλες καρδιακές, μου λένε να βρω τρόπους να το ξεπεράσω. Και προσπαθώ αλλά δεν γίνεται. Ό,τι και να κάνω, το μυαλό μου είναι εκεί. Έχω μία όμορφη οικογένεια, υποστηρικτικό σύζυγο και 2 αγοράκια, ηλικίες δημοτικού σχολείου. Αλλά νιώθω πολύ μόνη μου. Ο πατέρας μου ζει, και το παλεύει κ εκείνος όσο μπορεί. Δεν θέλω να πάω κάπου πιο εξειδικευμένα, ψυχολόγο κλπ, γιατί δεν νιώθω ότι θέλω να κάνω κάτι τέτοιο και νομίζω ότι δεν χρειάζεται. Βασικά θα ήθελα να μιλήσω, και σε π.μ. αν θέλετε, με φίλες που έχουν βιώσει αντίστοιχες καταστάσεις. Πιο πολύ για να νιώσω ότι υπάρχουν κι άλλοι που είναι έτσι/που έχουν νιώσει έτσι.
-
-
- 145 απαντήσεις
- 202.198 εμφανίσεις
-
- 3 απαντήσεις
- 418 εμφανίσεις
-
Παιδικοί σταθμοί αιτήσεις και ασφάλεια γονέων
Από Χαρα1, in Παιδικοί σταθμοί, Βρεφικοί σταθμοί & Babysitter
- 1 απάντηση
- 471 εμφανίσεις
-
- 181 απαντήσεις
- 94.084 εμφανίσεις
-
- 1 απάντηση
- 1.090 εμφανίσεις
-
- 0 απαντήσεις
- 402 εμφανίσεις
-
- 7 απαντήσεις
- 32.889 εμφανίσεις
-
- 264 απαντήσεις
- 70.340 εμφανίσεις
-
- 5 απαντήσεις
- 2.285 εμφανίσεις
-
- 1 απάντηση
- 4.058 εμφανίσεις
-
