Έκανα την Β' επιπέδου την Πέμπτη, 22 εβδομάδων και 1 ημέρας. Τα πάντα μέχρι τότε ήταν άψογα και αποφάσισα να χαλαρώσω επιτέλους να μην αγχώνομαι και να ευχαριστηθώ την εγκυμοσύνη μου. Νομίζαμε πραγματικά ότι θα μας έλεγαν μόνο το φύλο του παιδιού και ότι όλα είναι καλά.
Οι γιατροί άρχισαν να μιλάνε μεταξύ τους για πράγματα που δεν καταλάβαινα ακριβώς αλλά απ'την ατμόσφαιρα που άλλαξε ξαφνικά είχα καταλάβει ένα πράγμα: το μωρό μου έχει πρόβλημα.
Με ρωτάνε 'Που είναι ο άντρας σου κορίτσι μου;" Τους λέω "Κατάλαβα. Έχει πάει να μου πάρει καφέ, σε 5' λεπτά θα είναι εδώ" και άρχισα να κλαίω. Ήρθε ο άντρας μου, του εξηγήσανε και κλαίγαμε μαζί.
Το κοριτσάκι μου έχει δισχιδή ράχη, μηνιγγο-μυελοκήλη και εικόνα συνδρόμου Arnold-Chiari. Όλα αυτά σε ένα τόσο δα πλασματάκι.. Δεν κουνάει τα ποδαράκια της (κι εγώ νόμιζα ότι θα αρχίσω να την νιώθω αργότερα, ότι ήταν πολύ νωρίς για να την καταλάβω). Μου είπαν ότι το μωρό δεν είναι βιώσιμο, ότι θα έχει σοβαρό εγκεφαλικό πρόβλημα και θα είναι παράλυτο. Μου είπαν ότι θα μου κάνει τη ζωή μάυρη (πως τόλμησαν να πουν κάτι τέτοιο; ) και ότι αν γεννηθεί μπορεί να υποφέρει για κάποιες ώρες ή μέρες πριν πεθάνει. Έκανα αμνιοκέντηση την ίδια στιγμή. Δεν υπάρχει χρωμοσωμική ανωμαλία. Διάβασα ότι η δισχιδής ράχη έχει να κάνει κυρίως με την έλλειψη φυλικού οξέως το οποίο πρέπει η μητέρα να ξεκινήσει 3 μήνες πριν ξεκινήσει τις προσπάθειες για παιδί. Εγώ πήρα φυλικό οξύ πολύ αργά, στον 3ο μήνα εγκυμοσύνης αλλά μου είπαν οι γιατροί ότι δεν είναι απαραίτητο να φταίει αυτό, απλά έτυχε.
Άυριο πάμε για επαναληπτική Β' επιπέδου σε άλλο ιατρικό κέντρο. Είμαι 99,9% σίγουρη ότι οι γιατροί είδαν πολύ καλά, δεν κάναν λάθος. Τα είδαν τρεις γιατροί και μάλιστα όχι απλά ένα πρόβλημα, αλλά τρία. Δεν είμαι γιατρός και δεν ξέρω να διακρίνω εγκεφαλικά πράγματα, αλλά τις τρύπες στην σπονδυλική στήλη τις είδα.. Μου είπαν "κορίτσι μου, δεν θα σε βάζαμε σε αυτή τη διαδικασία αν δεν ήμασταν σίγουροι.." Το είδα και στο βλέμμα τους.
Παρ'όλα αυτα πάω για επαναληπτικό υπέρηχο γιατί το χρωστάω στο κοριτσάκι μου. Δεν μπορώ να την αφήσω να φύγει έτσι απλά, τόσο εύκολα.
Ξέρω ότι έχει συμβεί σε πάρα πολλές μητέρες και τώρα ξέρω πως δεν υπάρχει πιο εφιαλτικό πράγμα απ'το να πρέπει να πάρει η μάνα την απόφαση, να δώσει το οκ στο γιατρό για διακοπή κύησης. Αν ήταν αποβολή πιο νωρίς δεν θα ήταν το ίδιο σε καμία περίπτωση. Στις 24 εβδομάδες ολοκληρώνεται η καρδούλα του μωρού. Σε 2 μήνες θα την έπαιρνα στα χέρια μου. Τίποτα πια στη ζωή μου δεν θα είναι το ίδιο ξέροντας αυτό που έκανα, αυτό που θα υποστεί σε λίγες μέρες το κοριτσάκι μου για να μην υποφέρει αργότερα.
Η καρδιά μου έχει σπάσει. Θέλω να τελειώσουν όλα να πενθήσω το αγγελουδάκι μου με την ησυχία μου. Ποτέ καμία μητέρα δεν θα έπρεπε να περνάει κάτι τέτοιο.