Αναζήτηση στο φόρουμ

[βρίσκεται υπό κατασκευή] Σε αυτό το θέμα θα συγκεντρώσουμε κείμενα που υπάρχουν στο διαδίκτυο στα Ελληνικά (όσο γίνεται) που να αναδεικνύουν τι ισχύει στην Ελλάδα για την κλασσική ιατρική σε σχέση με την ομοιοπαθητική. Είναι γνωστό ότι εδώ και χρόνια υπάρχουν διάφορες κατευθύνσεις (παγκοσμίως όχι μόνο στην Ελλάδα) εντός της ιατρικής κοινότητας που διίστανται. Είναι δεδομένο ότι εφόσον η παγκόσμια και η Ελληνική ιατρική κοινότητα δεν διέπεται από σύμπνοια στο θέμα αυτό, ότι θα υπάρχουν εντάσεις στις συζητήσεις μεταξύ των μελών ενός φόρουμ. Θα προσπαθήσουμε να αναρτήσουμε κείμενα που καλύπτουν και τις δύο κατευθύνσεις. Στόχος είναι να κατανοήσουν τα μέλη ότι δεν υπάρχει πάντα μία απόλυτη απάντηση ειδικά εφόσον και για το κράτος είναι δύσκολη η δημιουργία απόλυτου πλάνου που με μαυρόασπρο τρόπο θα κάνει υποχρεωτική την μία ή απαγορευτική την άλλη κατεύθυνση. Ερώτημα που απορρέει συχνά από αυτό το θέμα είναι το θέμα του εμβολιασμού/υποχρεωτικού ή όχι και η διαφωνία της κλασσικής ιατρικής με την ομοιοπαθητική σε αυτό τον τομέα. Σε αυτό το πλαίσιο παραθέτουμε και το κείμενο "Είναι υποχρεωτικός ο εμβολιασμός" σε δεύτερο λινκ. Απόφαση του Υπουργείου Υγείας σχετικά με την ομοιοπαθητική ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Αθήνα, 18 / 05 / 2016 ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ A1β/Γ.Π.οικ.: 35304 ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ & ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΜΗΜΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ & ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ Α Π Ο Φ Α Σ Η ΤΑΧ. ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ 17 - 19 104 33, ΑΘΗΝΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: ΚΑΝΤΖΙΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΗ Τηλέφωνο : 2132161810 Fax : 2105231305 Ε-mail : ΘΕΜΑ: Συγκρότηση και ορισμός μελών της Ομάδας Εργασίας για τη διαμόρφωση του θεσμικού πλαισίου για την επίσημη αναγνώριση της ομοιοπαθητικής στo πλαίσιο άσκησης της ιατρικής πράξης. Ο Υ Π Ο Υ Ρ Γ Ο Σ Υ Γ Ε Ι Α Σ Έχοντας υπόψη: 1. Τα άρθρα 13, 14 και 15 του ν. 2690/1999, «Κύρωση του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 45/Α’/09-03-1999). 2. Την παρ. 2 του άρθρου 8 του ν. 1579/1985, «Ρυθμίσεις για την εφαρμογή και ανάπτυξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 217/Α΄/23-12-1985). 3. Το Π.Δ. 106/2014, «Οργανισμός του Υπουργείου Υγείας» (ΦΕΚ 173/Α’/28-08-2014), όπως ισχύει. 4. Το Π.Δ. 73/2015 «Διορισμός Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Υπουργών, Αναπληρωτών Υπουργών και Υφυπουργών» (ΦΕΚ 116/Α΄/23-09-2015). 5. Τη με αριθ. πρωτ. Α1α/80306/20-10-2015 Κοινή Απόφαση του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Υγείας, με θέμα «Παύση και Διορισμός Γενικού Γραμματέα στο Υπουργείο Υγείας» (ΦΕΚ 741/ΥΟΔΔ/20-10-2015). 6. Το με αριθ. πρωτ. οικ. 31318/28-04-2016 έγγραφο του Γενικού Γραμματέα. Α Π Ο Φ Α Σ Ι Ζ Ο Υ Μ Ε Συγκροτούμε την εν θέματι αναφερόμενη Ομάδα Εργασίας και ορίζουμε ως μέλη αυτής τους κάτωθι: 2 1. ΠΑΠΑΜΕΘΟΔΙΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ, Νευρολόγος, MSc στην Κλασική Ομοιοπαθητική, μέλος Δ.Σ. του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου. 2. ΚΥΒΕΛΛΟΣ ΣΠΥΡΟΣ, Γενικός Ιατρός, τ. υπεύθυνος Ιατρείου Κεφαλαλγίας Νευρολογικής Κλινικής Γ.Ν.Α. «Γ. ΓΕΝΗΜΜΑΤΑΣ», Υπεύθυνος έρευνας της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (Ε.Ε.Ο.Ι.). 3. ΜΠΟΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ, Γενικός Ιατρός, τ. Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (Ε.Ε.Ο.Ι.). 4. ΦΩΤΙΑΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, Γενικός Ιατρός, Υπεύθυνος εκπαιδευτικού προγράμματος της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (Ε.Ε.Ο.Ι.). 5. ΓΑΡΖΩΝΗΣ ΠΕΤΡΟΣ, Παθολόγος, τ. Διευθυντής Ε.Σ.Υ. Γ.Ν.Ν.Θ.Α. «Η ΣΩΤΗΡΙΑ» και μέλος Επιτροπής του Ε.Ο.Φ. για την Ομοιοπαθητική. 6. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ, Ιατρός, Διδάσκουσα της Διεθνούς Ακαδημίας Κλασικής Ομοιοπαθητικής, Διδάκτωρ του Ε.Κ.Π.Α. 7. ΜΠΟΓΚΙΛΑ – ΠΡΟΣΚΟΥΡΝΙΑ ΛΙΟΥΝΤΜΙΛΑ, Ιατρός, Μέλος Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (Ε.Ε.Ο.Ι.). 8. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, Ομότιμος Καθηγητής Φαρμακολογίας Ιατρικής Σχολής Ε.Κ.Π.Α. 9. ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, Φαρμακοποιός-Χημικός, Ειδικός Συνεργάτης του Γενικού Γραμματέα Δημόσιας Υγείας του Υπουργείου Υγείας. 10. ΡΑΠΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, Ειδικός Επιστημονικός Συνεργάτης του Υπουργού Υγείας. 11. ΧΑΤΖΗΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ, Προϊστάμενος του Τμήματος Δ’ της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και Πρόληψης. Συντονιστής της Ομάδας Εργασίας ορίζεται ο ΠΑΠΑΜΕΘΟΔΙΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ. Γραμματέας της Ομάδας Εργασίας ορίζεται η ΛΕΓΑΝΤΗ ΜΑΡΙΑ, Συνεργάτης του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Υγείας. Έργο της Ομάδας Εργασίας είναι: i. Η διερεύνηση του ισχύοντος κανονιστικού πλαισίου μέσα στο οποίο θα μπορούσε να ενταχθεί η αναγνώριση της εφαρμογής της ομοιοπαθητικής ιατρικής αποκλειστικά σαν ιατρική μεθοδολογία και πρακτική. 3 ii. Ο προσδιορισμός των όρων και των προϋποθέσεων για την επίσημη κρατική αναγνώριση της εκπαίδευσης στην ομοιοπαθητική ιατρική, της επιμόρφωσης, της κατάρτισης και της εμπειρίας άσκησης στην ημεδαπή και αλλοδαπή. iii. Ο καθορισμός και η αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων άσκησης ομοιοπαθητικής ιατρικής, με σκοπό την εναρμόνιση με το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Οι συνεδριάσεις της Ομάδας Εργασίας θα λαμβάνουν χώρα σε χώρο του Υπουργείου Υγείας. Η πρώτη συνεδρίαση θα πραγματοποιηθεί εντός του πρώτου δεκαπενθημένου του Ιουνίου 2016. Η πρόταση της Ομάδας Εργασίας θα παραδοθεί στη Διεύθυνση Επαγγελματιών Υγείας του Υπουργείου Υγείας. Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΞΑΝΘΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΠΟΔΕΚΤΩΝ Α. ΑΠΟΔΕΚΤΗΣ ΓΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ: Τους αναφερόμενους στην παρούσα Απόφαση, μέσω της Γραμματέως της Ομάδας Εργασίας Β. ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΙΑΝΟΜΗ: (μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου) 1. Γραφείο Υπουργού Υγείας 2. Γραφείο Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας 3. Γραφείο Γενικού Γραμματέα 4. Γραφείο Προϊσταμένης Γενικής Διεύθυνσης Ανθρωπίνων Πόρων και Διοικητικής Υποστήριξης Γ. ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: Διεύθυνση Διοικητικών Υπηρεσιών & Υποστήριξης - Τμήμα Οργάνωσης και Συλλογικών Οργάνων (4) Ομιλία Γιατρού σε συνέδριο της Ομοιοπαθητικής Ομοιοπαθητική: ειδικότητα ή όχι Περίληψη της ομιλίας, από το 14ο Συνέδριο Ομοιοπαθητικής Παναγιώτης-Σωκράτης Λουμάκης Γενικός ιατρός-ομοιοπαθητικός Επιμελητής Α' Κέντρου Υγείας Αστρους Αρκαδίας Ένα βασικό χαρακτηριστικό της κλασικής (αλλοπαθητικής) Ιατρικής είναι η διαίρεση, η διάσπαση του ανθρώπου σε επι μέρους όργανα και οργανικά συστήματα: καρδιαγγειακό σύστημα, γαστρεντερικό σύστημα, νευρικό σύστημα, δέρμα, ενδοκρινείς αδένες κλπ. Αντίστοιχη είναι και η διαίρεση της αρχικά ενιαίας ιατρικής επιστήμης και τέχνης σε υποσύνολα: καρδιολογία, γαστρεντερολογία, νευρολογία, δερματολογία, ενδοκρινολογία κλπ., που ονομάζονται "ειδικότητες". Ανάλογα, λοιπόν, με το ποιο όργανο φαίνεται πρωταρχικά να πάσχει, αναλαμβάνει ο αντίστοιχος "ειδικός" να το "θεραπεύσει", παραβλέποντας το γεγονός οτι η πάθηση του συγκεκριμένου οργάνου ή συστήματος αποτελεί συχνότατα εκδήλωση γενικευμένης διαταραχής του οργανισμού. Η Ομοιοπαθητική, αντίθετα, δεν βλέπει τον οργανισμό ως ένα άθροισμα επι μέρους τμημάτων, αλλα ως ένα ενιαίο και αδιαίρετο "όλον", ένα σύνολο. Αυτή η ολιστική θεώρηση του ανθρώπου αποτελεί βασική θέση της Ομοιοπαθητικής, βρίσκεται σε οξεία αντίθεση με τη "διαμερισματοποίηση" του από πλευράς κλασικής ιατρικής και συνιστά το πρωταρχικό σημείο υπεροχής της ομοιοπαθητικής απέναντι στην κλασική ιατρική. Όταν, επομένως, ζητάμε να γίνει η Ομοιοπαθητική ειδικότητα , στην ουσία αυτο-αναιρούμαστε και υιοθετούμε την, διασπαστική του ανθρώπινου "όλου", λογική της αλλοπαθητικής ιατρικής. Με άλλη διατύπωση, ζητάμε από την πολιτεία, που εχει αναγνωρίσει θεσμικά τη διαίρεση του ανθρώπου σε "κουτάκια", να αναγνωρίσει και να προσθέσει άλλο ένα "κουτάκι" στα ήδη υπάρχοντα , αυτό της ομοιοπαθητικής, με τη φρούδη ελπίδα ότι αυτό θα σημάνει αυτόματα την επιστημονική μας καταξίωση. Ας αναλογισθούμε, για λίγο, τις απόρροιες ενδεχόμενης αναγνώρισης της ομοιοπαθητικής ως ειδικότητας στη συνείδηση των συναδέλφων και των απλών ανθρώπων. Είναι σίγουρο ότι η αναγνώριση της Ομοιοπαθητικής ως ειδικότητας δεν θα ανυψώσει το επιστημονικό κύρος της στα μάτια των αλλοπαθητικών συναδέλφων, προκατειλημμένων αρνητικά ούτως ή άλλως, και πιθανότατα θα την αποδώσουν σε επιτυχημένες συντεχνιακές διεκδικήσεις και καίριες διασυνδέσεις του κλάδου μας. Η οργάνωση και λειτουργία των συστημάτων υγείας τη σημερινή εποχή διαπνέεται από τη θεώρηση του ανθρώπου ως διασπασμένου και κατακερματισμένου όντος, όπως προαναφέρθηκε. Η τακτική που ακολουθείται όταν ενας ασθενής επισκέπτεται με κάποιο πρόβλημα υγείας τα εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείου είναι να εξετάζεται διαδοχικά από τους γιατρούς των ειδικοτήτων που πιθανώς σχετίζονται με το πρόβλημα του, οπότε είτε αντιμετωπίζεται θεραπευτικά από τον γιατρό της Α ειδικότητας που κρίνει ότι εμπίπτει στην αρμοδιότητα του, είτε παραπέμπεται σε άλλον κ.ο.κ. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι ενας ασθενής π.χ. με κεφαλαλγία επισκέπτεται τα εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείου όπου λειτουργεί και ιατρείο της ομοιοπαθητικής "ειδικότητας". Μέχρι να τεθεί οριστική διάγνωση θα εχει πιθανώς εξετασθεί από παθολόγο, νευρολόγο, ΩΡΛ, οφθαλμίατρο ή και ψυχίατρο. Αυτοί είτε θα τον θεραπεύσουν αυτόνομα, χωρίς τη συνδρομή του ομοιοπαθητικού, είτε , στην περίπτωση που εχει αποπεμφθεί από όλους με την δήλωση ότι δεν ανήκει στην αρμοδιότητα τους και με την προτροπή "δεν εχεις τίποτα, πήγαινε να σε δεί και ο ομοιοπαθητικός ", θα καταλήξει στο ομοιοπαθητικό ιατρείο. Ετσι θα εμπεδωθεί στη συνείδηση του κόσμου η αντίληψη ότι η ομοιοπαθητική είναι μία ακόμα ειδικότητα δίπλα στις άλλες, που έχουν υπο την αρμοδιότητα τους ένα κλάσμα του ανθρώπινου οργανισμού, και, το χειρότερο, η εντύπωση ότι η Ομοιοπαθητική είναι η ειδικότητα-σκουπιδοτενεκές, όπου πετιούνται οσα περιστατικά ανήκουν στα "αζήτητα"των άλλων ειδικοτήτων. Γίνεται, επομένως, φανερό από τα παραπάνω, ότι η ομοιοπαθητική δεν είναι ιατρική ειδικότητα αλλά ιατρική θεραπευτική μέθοδος και αυτή η θέση προκύπτει από τις αρχές και τα θεμελιώδη αξιώματα πάνω στα οποία στηρίζεται η ομοιοπαθητική. Ακόμα και αν η Ελληνική πολιτεία ή το ιατρικό κατεστημένο, σε μια μυστηριώδη εκδήλωση φαινομενικής αποδοχής, προτείνει την αναγνώριση της ομοιοπαθητικής ως ιατρικής ειδικότητας, δεν θα πρέπει να τη δεχθούμε γιατί θα είναι πολλαπλά καταστροφική για την ομοιοπαθητική, για λόγους που θα εξηγήσω. Με βάση το θεσμικό πλαίσιο των ιατρικών ειδικοτήτων στην Ελλάδα ενας γιατρός, άσχετα από τον αριθμό ειδικοτήτων στις οποίες εχει εκπαιδευθεί, μπορεί να εξασκεί μόνο μία. Σε περίπτωση, λοιπόν, αναγνώρισης της ομοιοπαθητικής ως ειδικότητας αυτό θα έχει τις παρακάτω συνέπειες. Οσοι ομοιοπαθητικοί συνάδελφοι (και είναι πολλοί) έχουν άλλη "κλασική" ειδικότητα, παράλληλα με την ομοιοπαθητική, θα αναγκασθούν να επιλέξουν τη μία ή την άλλη. Κάποιοι, παρα την αδιαμφισβήτητη αγάπη τους για την ομοιοπαθητική, για οικονομικούς λόγους ίσως εξαναγκασθούν να την απαρνηθούν επαγγελματικά, κάτι που θα είναι, βέβαια, απώλεια και για τους ίδιους αλλά και για το κίνημα της ομοιοπαθητικής στην Ελλάδα, που θα χάσει ενεργούς εκπροσώπους της στον ιατρικό χώρο. Και ας μην αντιταχθεί το επιχείρημα ότι, όποιος αγαπά πραγματικά την ομοιοπαθητική δεν πρόκειται να την εγκαταλείψει, γιατί οι οικογενειακές υποχρεώσεις πολλών ομοιοπαθητικών γιατρών μπορεί να επιτάσσουν διαφορετικά. Αλλά και όσοι επιλέξουν την ομοιοπαθητική θα ζημιωθούν επαγγελματικά, γιατί πλέον δεν θα μπορούν να αναλαμβάνουν περιστατικά που εμπίπτουν σε άλλες ειδικότητες, χωρίς τον φόβο να δεχθούν καταγγελία από συναδέλφους των αντίστοιχων ειδικοτήτων ότι κάνουν "αντιποίηση ιατρικής ειδικότητας". Και είναι σίγουρο ότι το ΚΕ.Σ.Υ., το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας θα κληθεί να γνωμοδοτήσει και να οριοθετήσει τα σύνορα που θα χωρίζουν τα "ομοιοπαθητικά" περιστατικά από τα ψυχιατρικά, τα νευρολογικά, τα παθολογικά, τα παιδιατρικά, τα δερματολογικά κλπ. (Τι τραγική κατάσταση για την ομοιοπαθητική, που επαγγέλλεται το αδιαίρετο του ανθρώπινου οργανισμού.) Και ποιος μπορεί να είναι τόσο αθεράπευτα αισιόδοξος ώστε να ελπίζει ότι η γνωμοδότηση του ΚΕ.Σ.Υ., θεσμικού οργάνου που αποτελείται από κλασικούς γιατρούς και ελέγχεται από την κλασική ιατρική, θα είναι ευνοϊκή για την ομοιοπαθητική; Επιπλέον θα σβησθούν, μια για πάντα, οι ελπίδες να προσελκυσθούν παλαιότεροι αλλοπαθητικοί συνάδελφοι στο χώρο της ομοιοπαθητικής. Γιατί ποιος συνάδελφος καταξιωμένος επαγγελματικά θα δεχθεί να αφήσει την ειδικότητα του για "τα όμορφα μάτια" μιάς άλλης ειδικότητας, συμπαθητικής μέν, και με πολύ καλά αποτελέσματα όπως έχει ακούσει, αλλά που, για χάρη της, θα πρέπει να απαρνηθεί την πελατεία και τις συνακόλουθες οικονομικές απολαβές που με τόσο κόπο επι σειρά ετών έχει δημιουργήσει; Αντίθετα, η αναγνώριση της Ομοιοπαθητικής ως θεραπευτικής μεθόδου δεν δημιουργεί αυτά τα προβλήματα και προάγει αποτελεσματικά τη διάδοση της. Ένας συνάδελφος παιδίατρος, γυναικολόγος, παθολόγος, δερματολόγος, ψυχίατρος κλπ. δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να εφαρμόσει τη νέα, γι' αυτόν, μέθοδο και να την εντάξει στο θεραπευτικό του οπλοστάσιο. Κατά τον ίδιο τρόπο που πολλοί συνάδελφοι αναισθησιολόγοι, χειρουργοί, ορθοπαιδικοί κλπ. έχουν ενσωματώσει στην ιατρική τους πρακτική τον βελονισμό, ως αναγνωρισμένη θεραπευτική μέθοδο, εφαρμόζοντας παράλληλα και άλλες μεθόδους κατά περίπτωση. Υπάρχει, τέλος, και μια άλλη καταστροφικότατη συνέπεια που έχει σχέση με την ενδεχόμενη θεσμοθέτηση της ομοιοπαθητικής ως ειδικότητας. Θα συμφωνείτε, ασφαλώς, όλοι ότι η ανύψωση του κύρους της ομοιοπαθητικής περνάει μέσα από την επιστημονική έρευνα, την αξιόπιστη και έγκυρη επιστημονικά έρευνα. Τέτοια αξιόπιστη ομοιοπαθητική έρευνα, που να είναι τόσο γερά θεμελιωμένη ώστε να ανταποκρίνεται στα κριτήρια για δημοσίευση σε ιατρικά περιοδικά και παρουσίαση σε επιστημονικά συνέδρια είναι πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, να υπάρξει έξω από τον χώρο ενός δημόσιου συστήματος υγείας. Η απόρριψη όλων των εργασιών που υποβλήθηκαν για παρουσίαση στο παρόν συνέδριο αποτελεί την τραγική επαλήθευση του παραπάνω ισχυρισμού. Επομένως, είναι απόλυτα αναγκαίο να αποκτήσει η ομοιοπαθητική πρόσβαση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, να προσληφθούν ομοιοπαθητικοί γιατροί στο ΕΣΥ. Το να πεισθεί η Ελληνική πολιτεία να προσλάβει ομοιοπαθητικούς γιατρούς στο ΕΣΥ βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το οικονομικό κόστος μιας τέτοιας απόφασης και, αν το κόστος είναι μεγάλο, δεν πρόκειται να γίνει δεκτό, ιδίως υπο την τρέχουσα οικονομική στενότητα. Στην περίπτωση που η ομοιοπαθητική γίνει ιατρική ειδικότητα σημαίνει ότι πρέπει να ιδρυθούν ξεχωριστές ομοιοπαθητικές κλινικές, τόσο ως κτιριακές υποδομές, όσο και από άποψη στελέχωσης, στα νοσοκομεία των πόλεων και να συσταθούν επιπλέον θέσεις για ομοιοπαθητικούς γιατρούς στα Κέντρα Υγείας των κωμοπόλεων. Αν, λοιπόν, λάβουμε υπ' όψη ότι για να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού καθημερινά σε 24ωρη βάση οι ομοιοπαθητικές "μονάδες υγείας" χρειάζονται τουλάχιστον τρείς γιατρούς η κάθε μία και υπολογίσουμε την επιβάρυνση του προϋπολογισμού από μισθούς, εφημερίες, δαπάνες ίδρυσης των ομοιοπαθητικών κλινικών και ιατρείων κλπ. διαπιστώνουμε ότι το κόστος είναι τόσο υπέρογκο ώστε η ένταξη ομοιοπαθητικών γιατρών στο ΕΣΥ μετατρέπεται σε απραγματοποίητο όνειρο. Αντίθετα, η αναγνώριση της ομοιοπαθητικής ως θεραπευτικής μεθόδου παρακάμπτει τα παραπάνω προβλήματα, γιατί δεν χρειάζεται να συσταθούν και να στελεχωθούν αυτόνομες ομοιοπαθητικές κλινικές ή μονάδες και δεν συνεπάγεται πρόσθετο κόστος στον κρατικό προϋπολογισμό. Στις προκηρυσσόμενες θέσεις γιατρών ΕΣΥ, παθολόγων, καρδιολόγων, παιδιάτρων, γυναικολόγων κλπ. μπορεί να θεσπισθεί ώστε ο τίτλος της ομοιοπαθητικής να αποτελεί ένα ισχυρό επιπλέον προσόν και συγκριτικό πλεονέκτημα για διορισμό. Επιπλέον, και οι ήδη υπηρετούντες γιατροί του ΕΣΥ μπορούν, με τη θέσπιση κατάλληλων κινήτρων, να εκπαιδευθούν στην ομοιοπαθητική. Το αποτέλεσμα θα είναι να εμπλουτίζεται διαρκώς το ΕΣΥ με ικανό αριθμό ομοιοπαθητικών γιατρών που θα διαδώσουν ευρύτατα την κλινική ομοιοπαθητική και θα προαγάγουν δυναμικά την ομοιοπαθητική έρευνα. Συμπερασματικά, η ομοιοπαθητική δεν είναι και δεν πρέπει να γίνει ειδικότητα. Η απευκταία θεσμοθέτηση της ως ειδικότητας θα την εγκλωβίσει στη διασπαστική λογική της κατεστημένης ιατρικής σκέψης και στη διαζευκτική αντίληψη του ισχύοντος νομικού πλαισίου για τις ιατρικές ειδικότητες και θα τη στραγγαλίσει. Μου είναι ακατανόητο να αποτελεί αίτημα πολλών ομοιοπαθητικών γιατρών και πολλών φίλων της ομοιοπαθητικής να γίνει η ομοιοπαθητική ειδικότητα, αίτημα που λογικά θα έπρεπε να είναι των εχθρών της ομοιοπαθητικής, αν ληφθούν υπ'όψη οι καταστρεπτικές για την ομοιοπαθητική συνέπειες αυτής της νομικής ρύθμισης. Αντίθετα, η ομοιοπαθητική είναι και πρέπει να αναγνωρισθεί νομικά ως θεραπευτική μέθοδος. Διότι ως θεραπευτική μέθοδος διατρέχει, διαπερνά όλες τις ιατρικές ειδικότητες χωρίς να συμπαρατίθεται με αυτές. Τις υπερβαίνει, χωρίς πάντα να τις αντιβαίνει, ωστε αργά και σταθερά να τις μεταλλάξει στη δική της ολιστική αντίληψη της ανθρώπινης ύπαρξης. Δημιουργεί, τέλος, τα θεμέλια και την προοπτική μιας λαμπρής και δυναμικής ανάπτυξης της ομοιοπαθητικής, ώστε να κατακτήσει πλέον, όχι απλά μια σεβαστή θέση στο χώρο της ιατρικής, αλλά τα πρωτεία και την πρωτοκαθεδρία που της αξίζουν. Ομάδα γιατρών που αντιτίθεται στον ΙΣΑ σχετικά με την ομοιοπαθητική (http://www.docmed.gr/) Διαμαρτυρία ομάδας ιατρών μελών του Ι.Σ.Α. 21 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016 | 20:07Δελτία Τύπου Με μεγάλη μας λύπη διαπιστώσαμε ότι ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών έθεσε υπό την αιγίδα του Συνέδριο Ομοιοπαθητικής (17ο Πανελλήνιο) στις 18-20 Μαρτίου 2016. Ως μέλη του Ι.Σ.Α. και ως ιατροί επιστήμονες αισθανόμαστε ιδιαίτερα προσβεβλημένοι όταν ο ιατρικός σύλλογος που μας εκπροσωπεί θέτει υπό την αιγίδα του και άρα συνάδει με συνέδρια των οποίων το περιεχόμενο δεν έχει επιστημονικότητα. Η Ομοιοπαθητική δεν αποτελεί αναγνωρισμένη ιατρική ειδικότητα και κανένας από τους νόμους της δεν έχει επιστημονικό έρεισμα και δεν συμβαδίζει με την ιατρική. Είναι κρίμα η ιατρική του 21ου αιώνα να γυρνάει πίσω στην μεθοδολογία της ιατρικής του Μεσαίωνα και να ασπάζεται τις δοξασίες του Hahnemann. Οι εναλλακτικές θεραπείες, όσο και να προσπαθούν να τις ντύσουν με επιστημονικό περικάλυμμα, παραμένουν οι ίδιες μεσαιωνικές και παγανιστικές πρακτικές. Έχετε διαβάσει τα materialmedica (ομοιοπαθητικές φαρμακολογίες) να δείτε τι θεραπεύει η Ομοιοπαθητική και πώς; Γνωρίζετε ότι μεταξύ των ομοιοπαθητικών φαρμάκων συμπεριλαμβάνονται και τα αηδή “νοσώδη” (εκχυλίσματα καρκινικών ιστών, εκκρίσεις γονοκοκκικής ουρηθρίτιδας, φυματιωδών σπηλαίων κ.τ.λ.); Ξέρετε ότι ισχυρίζονται πως μπορούν να θεραπεύσουν ακόμα και την ζήλεια με ομοιοπαθητικά φάρμακα; (George Vithoulkas, Classical Homeopathy for Anxiety & Jealousy. Groma Publishers Baar, Switzerland, 2004, p. 47-48). ‘Oσο περισσότερα διαβάζει κανείς γι’ αυτήν την περίφημη Ομοιοπαθητική, τόσο περισσότερο εκπλήσσεται που την ασπάζονται επιστήμονες και ακόμα περισσότερο εκπλαγήκαμε εμείς ως γιατροί που διαπιστώσαμε ότι ο Ι.Σ.Α. έθεσε συνέδριο υπό την αιγίδα του. Η αδιαφορία και η επικρότηση των ψευδοεπιστημών ενισχύει την γιγάντωσή τους η οποία μετά δύσκολα γκρεμίζεται. Ο Ι.Σ.Α. έχει χρέος να προστατεύει όχι μόνο τον πληθυσμό από ψευδοεπιστήμες (εναλλακτικές θεραπείες) αλλά και την ίδια την επιστήμη και την αλήθεια. Θα έπρεπε λοιπόν με ανακοινώσεις του να ενημερώνει τον κόσμο. Μία προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση έγινε το 1997 όπου ορίστηκε επιτροπή για να μελετήσει και να βγάλει πορίσματα γι’ αυτές. Μετά από σχετική μελέτη την οποία παραθέτουμε, οι εναλλακτικές θεραπείες χαρακτηρίστηκαν ως ΑΝ.ΘΕ.Μ (Ανορθόδοξες Θεραπευτικές Μέθοδοι). Επισυνάπτουμε την δημοσίευση αυτής της μελέτης καθώς και την δημοσίευση του τότε Προέδρου του Ι. Σ. Α. Κων. Οικονόμου το 1996, o οποίος, όταν εκλήθη να συμμετάσχει σε τηλεοπτική εκπομπή στην οποία θα συμμετείχε και ομοιοπαθητικός, αρνήθηκε να λάβει μέρος επί της βάσεως ότι <<…η Ομοιοπαθητική δεν αποτελεί επιστήμη και κατά συνέπεια ο όποιος εκπρόσωπός της δεν είναι επιστήμων…>>. Παρακαλούμε τον Ι.Σ.Α. να μην θέτει το κύρος της επιστημονικότητάς του υπό αμφισβήτηση και να μην υποβαθμίζει τις επιστημονικές γνώσεις που αποκτήθηκαν με τεράστια συστηματική μελέτη και ερευνητική εργασία και που οδήγησαν στα εκπληκτικά επιτεύγματα της σύγχρονης Ιατρικής. Επίσης παρακαλούμε τον Πρόεδρο του Ι.Σ.Α. όπως μας γνωστοποιήσει στα emailμας την επίσημη θέση του Ι.Σ.Α. σχετικώς με το περιεχόμενο της παρούσας διαμαρτυρίας μας. Να σας ενημερώσουμε ότι το Υπουργείο Υγείας με απόφαση του έχει συστήσει επιτροπή από ομοιοπαθητικούς ως επί το πλείστον, προκειμένου να αναγνωριστεί η ομοιοπαθητική ως επίσημη ιατρική πράξη. Το γεγονός αυτό έχει προκαλέσει την έντονη αντίδραση της επιστημονικής κοινότητας όπως μπορείτε να διαπιστώσετε (εσωκλείουμε την ένσταση). Θα θέλαμε ως σύλλογος επιστημών ιατρών που μας εκπροσωπεί, να εκφράζατε και εσείς την δυσαρέσκεια μας. Το ακόλουθο έγγραφο αποτελεί διαμαρτυρία προς τον πρόεδρο και το Δ.Σ του Ι.Σ.Α. και δεν έχει σκοπό να θίξει την τιμή και την υπόληψη κανενός. Οι ιατροί: Τουμανίδης Σάββας Καθηγητής Θεραπευτικής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών [email protected] Μαρία Φαμέλη- Παυλάκη, Ιατρός, Παθολογοανατομος, διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών [email protected] Λαλιώτη Κωνσταντίνα Βιοπαθολόγος [email protected] Παπαζάχου Ουρανία Καρδιολόγος [email protected] Π . Χριστόδουλος Χατζηθανάσης Οφθαλμίατρος [email protected] Γεώργιος Χατζηθανάσης Οφθαλμίατρος [email protected] Κίκιλης Παναγιώτης Νεφρολόγος [email protected] Ευθυμία Πόζιου Ειδικευόμενη Γενικής Ιατρικής [email protected] Καραζέρης Χρήστος Παθολόγος 2109763716 [email protected] Σπερδούλη Νικολέτα Βιοπαθολόγος[email protected] Κώστα-ΜπουσδέκηΆννα Δερματολόλος- Αφροδισιολόγος [email protected] Παλιάκη Μαρία Ειδικευόμενη Γενικής Ιατρικής [email protected] Βάκρος Διονύσιος Οφθαλμίατρος [email protected] Κυρίκου Λένα Βιοπαθολόγος[email protected] Γουρνά Χρυσούλα Βιοπαθολόγος[email protected] Μαρίνα Μανδηλάρα Ειδικός Παθολόγος [email protected] Γκατζώνης Στυλιανός Νευρολόγος [email protected] Καμπέσης Γεώργιος Χειρουργός Ωτορινολαρυγγολόγος [email protected] Σταματάκη – Φούσα Αναστασία Μικροβιολόγος [email protected] Σοράνογλου Βασίλειος Ορθοπεδικός [email protected] Μακρής Μιχαήλ Αλλεργιολόγος [email protected] Νούτσης Κωνσταντίνος Δερματολόγος [email protected] Mάνεσης Εμμανουήλ Παθολόγος –Ηπατολόγος [email protected] Τριανταφύλλου Νικόλαος Νευρολόγος [email protected] synedrio-omoiopathitiki-2016 17o Πανελλήνιο Συνέδριο Ομοιοπαθητικής Ιατρικής 21. 11. 96 ΙΣΑ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ Ποιός είναι και ποιός δεν είναι ομοιοπαθητικός γιατρός; (https://www.homeomed.gr/index.php/gr/ ) Κατ’ αρχήν είναι απολύτως απαραίτητο ένας ομοιοπαθητικός να είναι οπωσδήποτε γιατρός! Δηλαδή απόφοιτος Ιατρικού Πανεπιστημίου γιατί βάσει και των πιο πάνω νόμων της Κλασσικής Ομοιοπαθητικής θα πρέπει: α. Να κάνει ολιστική διάγνωση και των νόσων του ασθενούς(σωματική παθολογία, αξιολόγηση ή παραγγελία εργαστηριακών εξετάσεων) και της ψυχικής του κατάστασης(ψυχική παθολογία) εκτός από την ομοιοπαθητική διάγνωση της ιδιοσυγκρασίας του(ιδιαίτερα σωματικά και ψυχικά χαρακτηριστικά) β. Να κάνει ολιστική θεραπεία αναλαμβάνοντας τον ασθενή σαν σύνολο. Δηλαδή να μπορεί να χειριστεί αλλοπαθητικά φάρμακα που ήδη παίρνει ο ασθενής ή αν χρειαστεί να χορηγήσει τέτοια φάρμακα υποστηρικτικά όπου απαιτείται. Να μπορεί να εκφέρει γνώμη επί όλων των βασικών τουλάχιστον ιατρικών θεμάτων προς τον ασθενή του όταν του ζητείται η ιατρική του γνώμη. Τέλος να μπορεί να συνεργαστεί με άλλους γιατρούς, αλλοπαθητικούς ή άλλων θεραπευτικών συστημάτων όπου αυτό απαιτεί η κατάσταση του ασθενούς του. Πέραν τούτου για να έχει το δικαίωμα και την ευθύνη του να αναλάβει την υγεία και τη ζωή ενός ανθρώπου στα χέρια του θα πρέπει να έχει και την ανάλογη επιστημονική θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση από έγκυρα πανεπιστήμια ή έγκυρους Ιατρικούς Φορείς(Επιστημονικές Ιατρικές Εταιρείες). Δεν είναι δυνατόν να απαιτούμε να είναι διπλωματούχος μηχανικός αυτός που θα του εμπιστευτούμε το αμάξι μας, διπλωματούχος πολιτικός μηχανικός αυτός που θα μας κτίσει το σπίτι μας και να μην απαιτούμε να είναι διπλωματούχος ιατρός αυτός που θα αναλάβει την υγεία και τη ζωή μας! Κατά δεύτερο λόγο θα πρέπει ένας ομοιοπαθητικός γιατρός να είναι ομοιοπαθητικός! Δηλαδή να είναι κατάλληλα εκπαιδευμένος ή από Ομοιοπαθητικό Πανεπιστήμιο ή από Επιστημονική Εταιρεία Ομοιοπαθητικών Ιατρών (κατ’ αντιστοιχία της Καρδιολογικής Εταιρείας, Παιδιατρικής Εταιρείας, κοκ). Στην Αγγλία πχ ομοιοπαθητική πανεπιστημιακή εκπαίδευση δίνει το Ομοιοπαθητικό Νοσοκομείο του Λονδίνου που είναι ενταγμένο στο Εθνικό Σύστημα της Αγγλίας. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμη σαν επίσημη ιατρική ειδικότητα γι αυτό και εκπαίδευση δίνεται από επιστημονικές ομοιοπαθητικές εταιρείες όπως πχ η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής(ΕΕΟΙ), η Εθνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικής Ιατρικής Συνεργασίας (ΕΕΟΙΣ), η Μακεδονική Εταιρεία Ομοιοθεραπευτικής (ΜΕΟ), κα. Στο χώρο των οδοντιάτρων υπάρχει η Ελληνική Εταιρεία Κλασσικής Ομοιοπαθητικής Οδοντιατρικής (ΕΕΚΟΟ) και στο χώρο των φαρμακοποιών η Ελληνική Εταιρεία Ομοιοπαθητικών Φαρμακοποιών (ΕΕΟΦ). Πέραν τούτου, έστω και αν είσαι γιατρός και ομοιοπαθητικός, θα πρέπει στην εξάσκηση της Ομοιοπαθητικής να σέβεσαι τους νόμους της Κλασσικής Ομοιοπαθητικής που αναφέραμε. Στην πράξη δε, θα πρέπει να λάβει υπόψη του ο ασθενής και το πώς εξασκεί επαγγελματικά την Ομοιοπαθητική ο γιατρός του. Σήμερα υπάρχουν οι εξής καταστάσεις: α. Αλλοπαθητικοί Γιατροί που εξασκούν περιστασιακά την Ομοιοπαθητική. Πχ παιδίατροι που κατά κύριο λόγο εξασκούν την Αλλοπαθητική Παιδιατρική αλλά ενίοτε χορηγούν και ομοιοπαθητικά φάρμακα. β. Γιατροί που το πρωί εργάζονται κανονικά σαν αλλοπαθητικοί σε νοσοκομείο και το απόγευμα εργάζονται ιδιωτικά σαν ομοιοπαθητικοί γ. Ομοιοπαθητικοί Γιατροί που εξασκούν κατά κύριο λόγο την Ομοιοπαθητική. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι φανατικοί και ότι αν χρειαστεί δεν θα χορηγήσουν και άλλα φάρμακα ή δεν θα συνεργαστούν με άλλους συναδέλφους. Κατά τη γνώμη μου, χωρίς να είναι μεμπτές οι δύο πρώτες περιπτώσεις, γιατί συχνά πρόκειται για μεταβατικές καταστάσεις, το να είναι κανείς κατά κύριο λόγο ομοιοπαθητικός γιατρός εξασφαλίζει ενότητα θεωρίας και πράξης, μεγαλύτερη εμπειρία και καλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα. Γι αυτό και ανήκω προσωπικά στην κατηγορία αυτή από την αρχή της ιατρικής μου καριέρας τα τελευταία 27 χρόνια. Θα πρέπει επίσης να διευκρινίσουμε ότι ανεξάρτητα από την αλλοπαθητική ειδικότητα που έχει ένας ομοιοπαθητικός γιατρός (παθολόγος, νευρολόγος, δερματολόγος, κλπ) αυτό που μετράει στην Ομοιοπαθητική είναι η βασική του κλασσική ιατρική παιδεία που είναι η ίδια σε όλους και η ομοιοπαθητική του παιδεία. Έτσι, λόγω της φιλοσοφίας και της τεχνικής της Ομοιοπαθητικής, ότι αλλοπαθητική ειδικότητα και να έχει ο ομοιοπαθητικός γιατρός στην πράξη μπορεί να αναλάβει ομοιοπαθητικά όλες τις παθήσεις και όλες τις ηλικίες. Μάλιστα πέραν του παθολόγου, ο ομοιοπαθητικός γιατρός που έχει μια πιο μεμονωμένη ειδικότητα, πχ δερματολόγος, καλείται στην Ομοιοπαθητική να βλέπει τον ασθενή του όχι μόνο δερματολογικά αλλά σαν σύνολο σωματικό και σαν σύνολο ψυχοσωματικό, δηλαδή ολιστικά. Επομένως δεν έχει καμία σημασία στην Ομοιοπαθητική, διαγνωστικά και θεραπευτικά, η αλλοπαθητική ειδικότητα του γιατρού. Παρανοήσεις: -Δεν είναι ομοιοπαθητικός γιατρός όποιος δεν είναι γιατρός (θεραπευτές, κλπ) για τους λόγους που αναφέραμε -Δεν είναι ομοιοπαθητικός γιατρός όποιος είναι μεν γιατρός αλλά δεν έχει εκπαιδευτεί συστηματικά και σοβαρά στην Ομοιοπαθητική και δίνει απλά κάποια ομοιοπαθητικά φάρμακα με αυθαίρετο τρόπο επειδή είναι «της μόδας» ή για πειραματισμό για τους λόγους που αναφέραμε -Δεν είναι ομοιοπαθητικός γιατρός όποιος δηλώνει ότι εξασκεί ταυτόχρονα διάφορα θεραπευτικά συστήματα πχ βελονιστής, ρέικι, βοτανολόγος, διαιτολόγος, κλπ, και δίνει πρόχειρα και αυθαίρετα και μια «δόση» ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Όπως και στην πιο πάνω περίπτωση, δεν είναι μεμπτή η περιστασιακή χρήση ομοιοπαθητικών φαρμάκων από γιατρούς άλλων θεραπευτικών συστημάτων φτάνει να δίνονται με γνώση και σοβαρότητα. -Δεν είναι ομοιοπαθητικός γιατρός όποιος δίνει ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο με βάση μεμονωμένο σωματικό σύμπτωμα, μεμονωμένη πάθηση ή μεμονωμένα ψυχικά συμπτώματα ή όποιος δίνει «σύνθετα» ομοιοπαθητικά φάρμακα, όπως εξηγήσαμε. Ανακοίνωση της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής Ανακοίνωση της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια έκπληκτοι παρακολουθούμε άτομα που δεν έχουν αποφοιτήσει από Πανεπιστημιακές Ιατρικές σχολές να αυτοαποκαλούνται «ομοιοπαθητικοί», και να απαιτούν νομιμοποίηση και να ασχολούνται επαγγελματικά με παροχή υπηρεσιών υγείας. Ο κίνδυνος όπως καταλαβαίνετε για την υγεία των πολιτών που εμπιστεύονται τους αυτοαποκαλούμενους ομοιοπαθητικούς μη έχοντες πτυχίο ιατρικής είναι τεράστιος. Βασική θέση της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής Ε.Ε.Ο.Ι και του Δ.Σ. είναι ότι η άσκηση της ομοιοπαθητικής πρέπει να γίνεται μόνο από ιατρούς. Οποιοδήποτε μέλος τnς εταιρείας συμμετέχει σε εκπαίδευση μη-ιατρών θα παραπέμπεται στο Πειθαρχικό για παραβίαση του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας με ερώτημα τη διαγραφή του. Οχι στην ελλειπή πληροφόρηση και την παραπλάνηση της κοινής γνώμης για την ομοιοπαθητική. Λίστα Ελλήνων Ομοιοπαθητικών Ιατρών - Τακτικά μέλη της Ε.Ε.Ο.Ι. Ανακοίνωση του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης Ανακοίνωση του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης περί ομοιοπαθητικής - βελονισμού (Απρίλιος 2006) "Σας έχουμε πολλές φορές ενημερώσει ότι ο βελονισμός και η Ομοιοπαθητική θεωρούνται από το κράτος ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ και πρέπει να γίνονται ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΙΑΤΡΟΥΣ (φυσικά στην δικαιοδοσία του Ι.Σ.Θ. από μέλη του μόνον) και βέβαια εφόσον έχουν κάνει εκπαίδευση γι' αυτό και το αποδεικνύουν. ΚΑΘΕ ΜΗ ΙΑΤΡΟΣ ΘΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ" Οι θέσεις του ΙΣΘ είναι ένα σημαντικό βήμα για την κατοχύρωση της ομοιοπαθητικής και φυσικά για την προστασία της υγείας των πασχόντων συνανθρώπων από την άσκηση (ομοιοπαθητικά) Ιατρικής από μη ιατρούς. Ελπίζω η πράξη αυτή να βρει σύντομα μιμητές όλους τους Ιατρικούς Συλλόγους της χώρας και να ωθήσει την πολιτεία προς την πλήρη αναγνώριση - οριοθέτηση της Εναλλακτικής Ιατρικής. Λάζαρος Δανιηλίδης Χειρουργός - Διδάκτωρ ΔΠΘ Αντιπρόεδρος ΕΕΟΙ και ΜΕΟ Αν. Μέλος Πειθαρχικού Συμβουλίου Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης Για την ανωτέρα ανακοίνωση θεωρώ υποχρέωση μου από το βήμα αυτό να ευχαριστήσω δημόσια, εκ μέρους της Ελληνικής Εταιρείας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής (ΕΕΟΙ) και της Μ.Ε.Ο., τον Πρόεδρο κ. Νικολαϊδη και όλο το Διοικητικό Συμβούλιο του ΙΣΘ. Εάν επιθυμείτε να τοποθετηθεί εδώ το σχόλιό σας, ή κάποιος άλλος σύνδεσμος, στείλτε μας το στο editor(at)parents.org.gr !