Καλησπέρα, διαβάζω το φόρουμ πολυ καιρό αλλα ειναι η πρώτη φορά ππυ γράφω.Ισως πήρα την απόφαση να γράψω τωρα ππυ ειμαι πιο χαλια ψυχολογία απο Ποτέ. Ύστερα απο πολλές προσπάθειες σύλληψης με τον άντρα μου κατέληξαμε στην εξωσωματική .Στη πρώτη προσπάθεια είχαμε εγκυμοσυνη αλλα δυστυχως στην 6η εβδομάδα παλινδρόμησε. Μετα απο δυο μήνες εμφύτευσαμε τα 2 τελευταία έμβρυα που είχαν μείνει και μαθαίνουμε πως έχουμε δίδυμα! Η χαρά μας απερίγραπτη , λέγαμε πως μας το χρώσταγε ο Θεός! Μαθαίνουμε πως ειναι δυο κοριτσάκια και ηδη έχουμε αρχίσει και κανουμε σχέδια! Η αυχενική διαφάνεια και οι αιματολόγικες ήταν παρα πολυ καλές! Πίστευα πως δεν ειχα τιποτα να φοβαμαι πια. Ειχα και μια αποκοληση σάκου στην 14η εβδομάδα αλλα πέρασε.
Ερχεται η στιγμή γι την Β´επιπεδου. Ο γιατρός μας λεει οτι το ένα μωρό εχει ρινικό οστό 6,8mm και το αλλο 3,0mm.Μας προτείνει να κανουμε αμνιοπαρακέντηση αν και ειναι σίγουρος πως δεν θα ειναι τιποτα. Εκανα αμεςως και στους δυο σάκους. Όλοι μου έλεγαν οτι δεν θα ειναι τιποτα και η πιθανότητες ήταν 1/963 και σιγα μην εισαι εσυ αυτο το ένα τις εκατό. Τα αποτελέσματα βγήκαν και το ένα μωράκι ήταν θετικό στο σύνδρομο Down . Έχασα τη γη κατω απο τα πόδια μου. Γιατι να συμβαίνει σε εμένα έλεγα και πως γίνεται αφού η αυχενική ήταν τοςο καλη.Ο γιατρός μας ειπε πως του συμβαίνει πρώτη φορά και ήταν κάθετος στο να μην παρέμβουμε τωρα.
Πως θα περάσει ο καιρός ξέροντας πως εχω δίδυμα αλλα θα γεννήσω μονο το ένα. Πως θα πηγαίνω για τους καθιερωμένους υπερήχους και θα τα βλέπω και τα δυο ..αλλα θα ξερω πως στο τέλος θα εχω μονο ένα ..
Υπαρχει κάποια κοπελα που να εχει περάσει κάτι αντίστοιχο; γιατι όσο και να έψαξα δεν βρηκα τιποτα.